Ενδείξεις για Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες ανα ηλικία

πηγη

Προσχολική Ηλικία
Οι ειδικές μαθησιακές δυσκολίες συνήθως γίνονται εμφανείς στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Ωστόσο, από την προσχολική ακόμη ηλικία μπορούμε να παρατηρήσουμε κάποια στοιχεία που αποτελούν ενδείξεις ότι το παιδί μπορεί να παρουσιάσει αργότερα μαθησιακές δυσκολίες. Αν αυτές εντοπιστούν εγκαίρως και αντιμετωπιστούν κατάλληλα, μπορούμε να προλάβουμε τη σχολική αποτυχία και τα αρνητικά συναισθήματα που συχνά τη συνοδεύουν.  Όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία του παιδιού, τόσο πιο δύσκολη είναι η αντιμετώπιση των δυσκολιών του, τόσο στο μαθησιακό όσο και στον ψυχολογικό τομέα.
Ανάμεσα στα κύρια χαρακτηριστικά 'επικινδυνότητας' που συνήθως αναφέρονται στα παιδιά της προσχολική ηλικίας, είναι οι διαταραχές ή καθυστερήσεις στην ομιλία και το λόγο, η ανεπαρκής κινητική ανάπτυξη, η φτωχή γνωστική ανάπτυξη και οι οπτικο-αντιληπτικές διαταραχές.
Πιο συγκεκριμένα, κάποια από τα χαρακτηριστικά που μπορεί να παρουσιάσει ένα παιδί προσχολικής ηλικίας που βρίσκεται 'σε επικινδυνότητα' να παρουσιάσει Μαθησιακές Δυσκολίες κατά τη σχολική ηλικία, είναι τα εξής:
-    Καθυστέρησε να μιλήσει ή η ομιλία του δεν είναι καθαρή.
-    Δυσκολεύεται να βρει τις κατάλληλες λέξεις για να εκφραστεί.
-    Δυσκολεύεται να μάθει ποιήματα και δεν αναγνωρίζει την ομοιοκαταληξία.
-    Υπάρχει μικρή καθυστέρηση στην κινητική ανάπτυξη του παιδιού (καθυστέρηση στο βάδισμα, αδεξιότητα, δυσκολία στις λεπτές κινήσεις των δακτύλων).
-    Δεν μπορεί να συγκεντρωθεί για πολύ ώρα, κινείται συνεχώς.
-    Παρουσιάζει προβλήματα προσανατολισμού στο χώρο (για παράδειγμα, χάνεται εύκολα σε οικεία μέρη).
-    Δυσκολεύεται να κατανοήσει τις έννοιες του χρόνου (για παράδειγμα, έχει δυσκολία να τοποθετήσει απλά καθημερινα γεγονότα σε χρονολογική σειρά ή να κατανοήσει τις έννοιες του «πριν» και «μετά», συγχέει τις ημέρες, τους μήνες, τις εποχές, δεν μπορεί να μάθει την ώρα, κλπ.).
-    Δυσκολεύεται να ακολουθήσει ή να επαναλάβει έναν ρυθμό.
-    Δυσκολεύεται να θυμηθεί και να ακολουθήσει απλές οδηγίες.
-    Η νηπιαγωγός αναφέρει ότι το παιδί δεν μαθαίνει εύκολα, δεν συγκεντρώνεται για πολύ ώρα, δεν εκφράζεται σωστά, δεν ακολουθεί οδηγίες, παρουσιάζει αδεξιότητα στις κινήσεις του, είναι επιθετικό με τα άλλα παιδιά ή απομονώνεται, κ.α..

πηγη

Σχολική Ηλικία
Με την είσοδο του παιδιού στο σχολείο, οι ειδικές μαθησιακές δυσκολίες πλέον εκδηλώνονται μέσα από τα γνωστικά αντικείμενα της εκπαίδευσης, όπως είναι η ανάγνωση, η γραφή, η ορθογραφία, τα μαθηματικά, κλπ.
Πιο ειδικά, κατά τη σχολική ηλικία, ένα παιδί με κάποιας μορφής Μαθησιακές Δυσκολίες μπορεί να παρουσιάσει κάποια από τα παρακάτω χαρακτηριστικά, είτε μεμονωμένα είτε σε συνδυασμό:
Στην ανάγνωση: Δυσκολεύεται να μάθει τα γράμματα και τις συλλαβές και να διαβάζει απλές λέξεις. Όταν διαβάζει παραλείπει, προσθέτει, ή αντικαθιστά γράμματα, συλλαβές ή λέξεις, δυσκολεύεται να διαβάσει πολυσύλλαβες ή/και σύνθετες λέξεις, και λέξεις με συνδυασμούς, διστάζει ή 'κομπιάζει', δεν έχει ρυθμό, διαβάζει αργά ή μη εκφραστικά, δυσκολεύεται να κατανοήσει και να αποδώσει προφορικά αυτό που διαβάζει, κ.λ.π..
Στη γραφή: Παραλείπει, προσθέτει, ή αντικαθιστά γράμματα, συλλαβές ή λέξεις, αφήνει κενά, κάνει πολλές μουντζούρες και πολλά ορθογραφικά λάθη ακόμη και στις πιο απλές λέξεις, δεν κάνει ευανάγνωστα γράμματα, παραλείπει τόνους και σημεία στίξης, αργεί πολύ να γράψει, κ.λ.π.
Στον προφορικό λόγο: Δυσκολεύεται να περιγράψει αυτά που σκέφτεται, δε βρίσκει τις κατάλληλες λέξεις, δυσκολεύεται να αφηγηθεί μια ιστορία με ολοκληρωμένη αλληλουχία, δεν μπορεί να οργανώσει τη σκέψη του. Οι δυσκολίες στην οργάνωση του προφορικού λόγου – έκφρασης, όπως είναι φυσικό, επηρεάζουν και την οργάνωση, επεξεργασία και παραγωγή του γραπτού λόγου – έκφρασης.
Στα μαθηματικά: Δυσκολεύεται να μάθει τα αριθμητικά σύμβολα, να κατανοήσει τους αριθμούς και να εκτελέσει απλές αριθμητικές πράξεις, δυσκολεύεται να απομνημονεύσει την προπαίδεια, παρουσιάζει δυσκολίες στην οργάνωση του συλλογισμού για επίλυση προβλημάτων, κ.λ.π..
Άλλα πιθανά συνοδά χαρακτηριστικά:
-    Παρουσιάζει κινητική αδεξιότητα (π.χ. δυσκολεύεται στο ντύσιμο).
-    Δυσκολεύεται να προσανατολιστεί στο χώρο και το χρόνο.
-    Δυσκολεύεται να οργανώσει τη μελέτη του, λόγω έλλειψης στρατηγικών.
-    Δυσκολεύεται να ακολουθήσει σύνθετες οδηγίες.
-    Έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και δε δείχνει να έχει εμπιστοσύνη στις ικανότητές του.
-    Παρουσιάζει προβλήματα συμπεριφοράς.

πηγη

Εφηβική Ηλικία (12 ετών και άνω)
Κατά την εφηβική ηλικία, συνήθως παραμένουν κάποια υπολειμματικά στοιχεία των προγενέστερων μαθησιακών δυσκολιών στους επιμέρους μαθησιακούς τομείς, ενώ πιο έντονα είναι τα προβλήματα οργάνωσης της μελέτης και οι συναισθηματικές διαταραχές. Πιο συγκεκριμένα, ένα παιδί εφηβικής ηλικίας, το οποίο δεν έχει λάβει κανένα είδος ειδικής παιδαγωγικής παρέμβασης για την αντιμετώπιση των μαθησιακών του δυσκολιών σε μικρότερη ηλικία, μπορεί να παρουσιάζει κάποια από τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
-    Διαβάζει αργά και μη εκφραστικά, κομπιάζει, διστάζει όταν συναντά δύσκολες λέξεις, επαναλαμβάνει λέξεις ή φράσεις και δεν τηρεί τα σημεία στίξης.
-    Δυσκολεύεται να αποδώσει προφορικά ένα κείμενο που διαβάζει.
-    Κάνει πολλά ορθογραφικά λάθη ακόμη και σε γνωστές λέξεις και τα γραπτά του είναι φτωχά σε δομή, εμφάνιση και περιεχόμενο.
-    Δυσκολεύεται να μάθει και να εφαρμόσει τους κανόνες της γραμματικής και του συντακτικού.
-    Δυσκολεύεται να λύσει προβλήματα αριθμητικής, να μάθει την προπαίδεια και συχνά κάνει λάθη στις πράξεις.
-    Γενικότερα αντιμετωπίζει σημαντικές δυσκολίες στην οργάνωση της καθημερινής του μελέτης, των δραστηριοτήτων του και στην οργάνωση του χώρου και του χρόνου του σε καθημερινό επίπεδο.
-    Δυσκολεύεται να συγκρατήσει σύνθετες πληροφορίες στη μνήμη ή να κατανοήσει περίπλοκες συντακτικές δομές στον προφορικό ή το γραπτό λόγο.
-    Δυσκολεύεται να προφέρει πολυσύλλαβες λέξεις.
-    Παρουσιάζει διαταραχές χωρο-χρονικού προσανατολισμού.
-    Έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και εμπιστοσύνη στις ικανότητές του.
-    Δείχνει να μαθαίνει παθητικά, δεν φαίνεται να έχει κίνητρο για μάθηση.
-    Έχει φτωχές κοινωνικές δεξιότητες.

πηγη

Ενήλικη ζωή
Σχετικά με το πώς εκδηλώνονται οι μαθησιακές δυσκολίες κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής του ατόμου, δεν υπάρχουν σημαντικά ερευνητικά δεδομένα. Αναφέρεται όμως ότι οι ενήλικες με μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην εξεύρεση σταθερής εργασίας ή παραμονής στην ίδια εργασία, δυσκολίες στην οργάνωση και τον προγραμματισμό των καθημερινών δραστηριοτήτων, «φτωχές» κοινωνικές σχέσεις, χαμηλή αυτοεκτίμηση, προβλήματα στη διαχείριση χρημάτων και στις οικονομικές συναλλαγές, έλλειψη αυτονομίας, δυσκολίες στην οργάνωση του προσωπικού και του επαγγελματικού χώρου και χρόνου, καθώς και αγχώδεις διαταραχές (Lerner, 1993).
Πιο αναλυτικά, τα άτομα με Ε.Μ.Δ., τα οποία ποτέ δεν αντιμετωπίστηκαν με κάποιο ειδικό πρόγραμμα παρέμβασης ή/και ψυχολογικής υποστήριξης, κατά την ενήλικη ζωή μπορεί να εμφανίσουν κάποια από τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
-    Δυσκολεύονται να βρουν μια σταθερή δουλειά ή να παραμείνουν στην ίδια δουλειά για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
-    Δεν αναπτύσσουν φυσιολογική κοινωνική ζωή.
-    Δυσκολεύονται στην οργάνωση και τον προγραμματισμό των καθημερινών τους δραστηριοτήτων.
-    Έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και δεν εμπιστεύονται τις ικανότητές τους.
-    Διστάζουν να μιλήσουν σε κοινό και δεν συμμετέχουν εύκολα σε συζητήσεις.
-    Δυσκολεύονται να ανεξαρτητοποιηθούν.
-    δεν μπορούν εύκολα να διαχειριστούν χρήματα και να κάνουν οικονομικές συναλλαγές.
-    Δυσκολεύονται να οργανώσουν τον προσωπικό τους χώρο και τη δουλειά τους.
-    Συχνά επινοούν διάφορες τεχνικές και βρίσκουν τρόπους για να αποφεύγουν, να κρύβουν ή να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες τους, οι οποίοι όμως συχνά δεν επαρκούν, με αποτέλεσμα τα άτομα αυτά συχνά να παρουσιάζουν ψυχολογικά προβλήματα, αγχώδεις διαταραχές και κοινωνικά προβλήματα.
Αν το παιδί σας, κάποιος μαθητής σας ή εσείς οι ίδιοι παρουσιάζετε κάποια από τα παραπάνω χαρακτηριστικά, επισκεφθείτε μας για μια συμβουλευτική συνεδρία.

Ειδική Παιδαγωγική Παρέμβαση (Ε.Π.Π.) vs Παραδοσιακή Διδασκαλία
Οι παραδοσιακές μέθοδοι διδασκαλίας 'ανακοινώνουν' στα παιδιά «τι» να μάθουν. Ποτέ δεν τους δίνουν οδηγίες για το «πως» να το μάθουν. Το «πώς» είναι 'υποχρέωση' του κάθε παιδιού να το βρει από μόνο του. Η Ε.Π.Π., αντίθετα, βασίζεται στη συνειδητή στρατηγική του πώς να μάθω, εξηγεί με το συγκεκριμένο, το απτό, βασίζεται στο χρώμα, στην εικόνα, στο οπτικό, το ακουστικό ακόμη και το απτικό ερέθισμα και σε ό,τι μπορεί να ενισχύσει την ικανότητά μας να θυμόμαστε και άρα, να μαθαίνουμε. Ακόμη, βασίζεται στο παιχνίδι, στη βιωματική μάθηση, στην ευχαρίστηση, στο χιούμορ, στη δημιουργία κινήτρων που ταιριάζουν με τα άμεσα ενδιαφέροντα των παιδιών, στη χαρά της ανακάλυψης και φυσικά στη συστηματική και διαρκή επιβράβευση, αλλά και στη συνεχή επαναξιολόγηση, στη συμμετοχή του ίδιου του παιδιού στη διαδικασία της μάθησης, στην εκμάθηση στρατηγικών αυτοελέγχου της μάθησης και αυτοδιόρθωσης των λαθών. Το παιδί μέσα σε ένα τέτοιο πρόγραμμα, γνωρίζει τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του, κατανοεί τους μηχανισμούς με τους οποίους διαβάζουμε, γράφουμε ή μαθαίνουμε, αναγνωρίζει ποιοι τρόποι το βοηθάνε να μάθει καλύτερα, αναγνωρίζει τα λάθη του, γνωρίζει γιατί τα κάνει και μαθαίνει εναλλακτικούς τρόπους για να τα αποφεύγει ή να τα διορθώνει. Με λίγα λόγια, ξέρει τη δυσκολία του, και είναι σε θέση να τη διαχειριστεί με τρόπους που ταιριάζουν στο προσωπικό μαθησιακό του προφίλ. Συνεπώς, οι μέθοδοι και οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται σε ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα Ειδικής Παιδαγωγικής Παρέμβασης (Ε.Π.Π.):
-    Μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να εκπαιδευτούν στο «πως» και όχι μόνο στο «τι» να μαθαίνουν.
-    Διδάσκουν στα παιδιά να χρησιμοποιούν συνειδητά τεχνικές απομνημόνευσης ή οργάνωσης και επεξεργασίας πληροφοριών, στρατηγικές μνήμης, μάθησης και γνωστικές στρατηγικές (Μεταγνωστική Ικανότητα).
-    Κάνουν χρήση πολυαισθητηριακών μεθόδων και μέσων διδασκαλίας που έχουν σαν βασικό σκοπό την ενίσχυση της μνημονικής ικανότητας (η οποία συχνά «ενοχοποιείται» στις περισσότερες μορφές Ε.Μ.Δ.), μέσα από την «οπτικοποίηση» των πληροφοριών και τη χρήση βοηθητικών συμβόλων και απτών μέσων.
-    Βοηθάνε στο να κατανοήσει το παιδί την πιο καθημερινή πρακτική της γνώσης, συσχετίζοντάς την με πιο οικείες πληροφορίες και εμπειρίες και να την εμπεδώσει μέσα από απτά, συγκεκριμένα και καθημερινά παραδείγματα και όχι μόνο μέσα από την τυπική γνώση.
-    Τέλος, συμβάλλουν στην τόνωση της αυτοεκτίμησης του παιδιού και ενισχύουν το αίσθημα του «μπορώ», αφού του προσφέρουν έναν ή περισσότερους εναλλακτικούς τρόπους, έτσι ώστε να εξασφαλίσει τη δυνατότητα επεξεργασίας ενός συγκεκριμένου τύπου πληροφοριών (π.χ. γλωσσικά ή αριθμητικά σύμβολα), που αλλιώς θα δυσκολευόταν να κατανοήσει, να επεξεργαστεί, να απομνημονεύσει και να αναπαράγει, μια κατάσταση που συχνά οδηγεί στη σταδιακή παραίτηση του παιδιού από το συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο και που σχεδόν πάντα, συνοδεύεται από αισθήματα χαμηλής αυτοεκτίμησης, άρνησης και ματαίωσης.

ΠΗΓΗ

Νέος τρόπος μελέτης για τους μαθητές με ΔΕΠΥ

πηγη

Νέος τρόπος μελέτης για τους μαθητές με ΔΕΠΥ 

Τέλος πια στα βραδινά διαβάσματα της τελευταίας στιγμής. Έρευνες δείχνουν ότι οι παρακάτω τεχνικές μελέτης βοηθούν τα παιδιά με ΔΕΠΥνα μαθαίνουν γρηγορότερα, να διατηρούν τη γνωση-πληροφορία για περισσότερο χρονικό διάστημα και να έχουν καλύτερες επιδόσεις στις εξετάσεις.
Για τους μαθητές με ΔΕΠΥ η μελέτη για τις εξετάσεις του σχολείου μπορεί να είναι μια αποκαρδιωτική διαδικασία. Ευτυχώς, νέες έρευνες δείχνουν ότι οι μαθητές δεν χρειάζονται περισσότερο χρόνο για μελέτη, αλλά μάλλον χρειάζεται να μελετήσουν με διαφορετικό τρόπο. Ο Τζέιμς και ο Τζον ομοζυγωτά δίδυμα με ΔΕΠΥ παρακολουθούν το ίδιο μάθημα βιολογίας. Μελετούν για το ίδιο χρονικό διάστημα, αλλά ο Τζέιμς παίρνει Α στο διαγώνισμα ενώ ο Τζον παίρνει Γ+. Γιατί υπάρχει αυτή διαφορά;
Ποια τεχνική μελέτης αποδίδει περισσότερο;
Ο Τζον μελέτησε επιμελώς για τρεις ώρες το βράδυ της Πέμπτης, την ημέρα πριν το διαγώνισμα. Ξαναδιάβασε τις σημειώσεις του στο τετράδιο και το βιβλίο και έκανε μια επανάληψη στον οδηγό σπουδών. Μελέτησε στο δωμάτιό του. Ο Τζέιμς από την άλλη μεριά μελέτησε για τρεις συνολικα ώρες σε διάστημα όμως τεσσάρων ημερών, από τη Δευτέρα έως την Πέμπτη. Χρησιμοποίησε τις σημειώσεις του, ένα παλιό κουίζ, και τον οδηγό σπουδών, από τον οποίο δημιουργησε ένα τεστάκι για εξάσκηση. Μελέτησε σε διαφορετικές τοποθεσίες, συμπεριλαμβανομένων των Starbucks και της βιβλιοθήκης.
Το 84% των μαθητών μελετούν ξαναδιαβάζοντας το βιβλίο, όπως έκανε και ο Τζον. Το πρόβλημα είναι ότι το "ξανα-διάβασμα" αποτελεί τον πλέον αναποτελεσματικό τρόπο μελέτης για εξετάσεις. Μέσω της διαδικασίας της ανάγνωσης ο εγκέφαλος ενός παιδιού με ΔΕΠΥ δυσκολεύεται πάρα πολύ να καταφέρει να συγκρατήσει πληροφορίες. Η αναγνωση είναι μια παθητική διαδικασία. Είναι σαν να προσπαθείς να μάθεις μπάσκετ βλέποντας τον προπονητή σου να παίζει.
Οι έρευνες προκρίνουν τη δημιουργία ενός τεστ εξάσκησης ως τον καλύτερο τρόπο μελέτης. Συγκεκριμένα προτείνουν να προσπαθήσει ο μαθητής να προβλέψει τι μπορεί ο καθηγητής να ρωτήσει στις εξετάσεις. Να κάνει ένα πέρασμα τον οδηγό σπουδών, να βρει παλιά κουίζ και τεστάκια, να ξεφυλλίσει τις σημειώσεις του αξιολογώντας τις πιο σημαντικές πληροφορίες, να συζήτησει με συμμαθητές του για το τι νομίζουν αυτοί ότι είναι πιο σημαντικό. Μετά να δημιουργήσει ένα δικο του τεστ εξάσκησης.
Ο δεύτερος και πιο σημαντικός λόγος είναι ότι έπεσε να κοιμηθεί αφού είχε έρθει σε επαφή με την ύλη λίγο νωρίτερα. Ο ύπνος βοηθά στη μάθηση. Ο εγκέφαλος είναι περισσότερο δραστήριος τη νύχτα απ' ότι είναι τη μέρα. Κατά τη διάρκεια του ύπνου "ξαναπαίζονται" τα γεγονότα της ημέρας στο κεφάλι και "αναμασόνται" πληροφορίες που έχουν καταγραφεί. Στην περίπτωση του Τζέιμς, ο εγκεφαλός του αναμάσησε το υλικό της βιολογίας, μέσα από τη διαδικασία του ύπνου, τέσσερις φορές.
Ο Τζον εργάστηκε σκληρά για τις εξετάσεις και έχασε μάλιστα και την προπόνηση ποδοσφαίρου που είχε την Πέμπτη το απόγευμα, για να μελετήσει παραπάνω. Έμεινε στο δωμάτιό του χωρίς κανένα διάλειμμα. Παρόλο που προσπάθησε να συγκεντρωθεί, διάφορα πράγματα στο δωμάτιό του όπως ο υπολογιστής, το τηλέφωνο και η μουσική τον έκαναν τελικά να χάνει το στόχο του. Ο Τζον δεν μπορεσε να ρυθμίσει την προσοχή του, έχοντας υπερφορτωθεί με όλες τις απαιτήσεις του διαγωνίσματος.
Ο Τζέιμς από τον άλλη μεριά είχε καταλάβει ότι για να αντιμετωπίσει την πλήξη, χρειαζόταν να μελετά για μικρότερα σε χρονική διάρκεια διαστήματα ή να επιλέγει ένα διαφορετικό μέρος μελέτης. Έτσι βρήκε, μέσω της δοκιμής και της πλάνης, ότι ήταν πιο συγκεντρωμένος όταν μελετούσε σε τοποθεσίες διαφορετικές από το σπίτι του. Με άλλα λόγια ο Τζέιμς είχε κατακτήσει την έννοια της μεταγνώσης – το να γνωρίζει δηλαδή πότε και με ποιο τρόπο να χρησιμοποιεί συγκεκριμένες στρατηγικές μάθησης για να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αναγνώριζε τι του ήταν χρήσιμο και βοηθητικό αλλά και τι του δημιουργούσε εμπόδια. Τελικά, λοιπόν, δεν ήταν παραπάνω χρόνος μελέτης, αυτό που χρειαζόταν ο Τζον, αλλά μια διαφορετική αξιοποίηση του χρόνου του.
Ορίστε μερικές πρακτικές συμβουλές, βασισμένες σε έρευνες, που μπορεί να κάνουν τη διαφορά για το παιδί σας με ΔΕΠΥ.

πηγη

• Μικρή επανάληψη πριν τον υπνο

Οι ερευνες δείχνουν ότι θυμάσαι περισσότερα εαν κάνεις μια μικρή επανάληψη αυτών που έμαθες ή μελέτησες νωρίτερα μέσα στην ημέρα, 10 με 15 λεπτά πριν πέσεις για ύπνο. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι μαθητές πρέπει να κάνουν όλη τη μελέτη τους λίγο πριν τον ύπνο. Επαναλαμβάνοντας όμως ό,τι έχει ήδη μελετηθεί μέσα στην ημέρα δίνεται στο παιδί η δυνατότητα να επεξεργαστεί τις πληροφορίες αυτές κατά τη διαρκεια του ύπνου.

• Η σωματική άσκηση οξύνει τη συγκέντρωση

Τριάντα λεπτά αεροβικής άσκησης την ημέρα, 4 με 5 ημέρες την εβδομάδα, βελτιώνουν τη συγκέντρωση και τις εκτελεστικές δεξιότητες, ιδιαίτερα στους μαθητές με ΔΕΠΥ. Ενθαρρύνετε τον αθλητή-μαθητή σας να μελετήσει στο λεωφορείο ή στο αυτοκίνητο καθώς επιστρέφει σπίτι από κάποια δραστηριότητα. Εξετάστε την πιθανότητα να αρχίσει το διάβασμα αμέσως μετά την προπόνηση. Εαν το παιδί σας δε συμμετέχει σε κάποιο άθλημα προτείνετέ του να βγάλει βόλτα το σκύλο σας ή να ρίξει μερικά καλάθια λίγο πριν καθήσει να κάνει τις σχολικές του εργασίες. Παρόλο που οποιαδήποτε αεροβική άσκηση λειτουργεί αποτελεσματικά, οι πιο βοηθητικές δραστηριότητες για μαθητές με ΔΕΠΥ είναι το μπαλέτο, η γιόγκα, το tai chi, όλα αυτά τα αθλήματα δηλαδή που απαιτούν από τους μαθητές να συγκεντρωσούν το μυαλό και το σώμα τους ταυτόχρονα.

• Ο παράγοντας "μύτη"

Η όσφρηση ειναι ένα δυναμικό εργαλείο. Σύμφωνα με τις έρευνες εαν εκτεθείς στην ίδια μυρωδιά κατά τη διάρκεια της μελέτης και κατά τη διάρκεια του ύπνου, είναι πιθανόν να θυμάσαι αργότερα περισσότερα από αυτά που μελέτησες. Όταν το παιδί σας διαβάζει τοποθετήστε ένα μικρό πιατάκι με αιθέρια έλαια κάπου εκεί κοντά. Η μέντα είναι μια καλή επιλογή καθώς οι ιδιότητές της βοηθούν παράλληλα στην ανακούφιση του άγχους. Τοποθετήστε ένα μικρό πιατάκι με το ίδιο άρωμα δίπλα από το κρεβάτι του όταν κοιμάται. Σύμφωνα με τις έρευνες ο εγκέφαλος του παιδιού θα συνδέσει τη μυρωδια αυτή με το εκπαιδευτικό υλικό που μελετήθηκε νωρίτερα. Έτσι, υποστηρίζουν οι επιστήμονες, μπορεί ο μαθητής να βοηθηθεί να συγκρατήσει μεγαλύτερο κομμάτι των πληροφοριών, που θα προσπαθήσει να ανακαλέσει.

• Υπνος, διαλείμματα και Μνήμη

Οι περισσότεροι άνθρωποι χρειάζονται 8 με 9 ώρες νυχτερινού ύπνου για να διατηρήσουν τις μνήμες τους, αλλά τα νεαρά ατομα χρειάζονται περισσότερο. Ο απογευματινός υπνάκος των 30 λεπτών μπορεί να βοηθησει. Βεβαιωθείτε όμως ότι αυτές οι μεσημεριανές σιέστες δεν ξεπερνούν τα 30 λεπτα, καθώς ο παρατεταμμενος ύπνος κατα τη διάρκεια της ημέρας μπορεί να επηρεάσει/παρεμποδίσει τη νυχτερινή τους ξεκούραση.
Τα διαλείμματα βοηθούν τα παιδια, ειδικά μάλιστα τα παιδιά με ΔΕΠΥ, να μαθαίνουν περισσότερα. Οι έρευνες δείχνουν ότι οι μαθητες θυμούνται πιο πολλά όταν κάνουν συχνά διαλείμματα μεταξύ των διαστημάτων μελέτης, από το να διαβάζουν συνεχόμενα και αδιάκοπα για παρατετεμένο χρονικό διάστημα. Κάνοντας μικρές διακοπές δινεται η δυνατότητα στον εγκέφαλο του μαθητή να επαναλάβει και να επανεξετάσει πληροφοριες και ύλη, ακόμα κι αν ο μαθητής δεν συνειδητοποιεί εκείνη την ώρα ότι τις επεξεργάζεται.

• Μικρές γουλιές από ένα γλυκό ποτό

Ένα ποτό που περιέχει μια κάποια ποσότητα ζάχαρης βοηθά στην σχολική επίδοση. Τα γλυκά ποτά παρέχουν γλυκόζη, η οποια είναι η κύρια πηγή καυσίμων για τον εγκέφαλο. Εάν τα επίπεδα γλυκόζης είναι χαμηλά το άτομο δεν είναι σε θέση να εστιάσει ή να εκτελέσει εργασίες με τρόπο αποτελεσματικό.
Ποτά όπως το Gatorade ή ο χυμός μήλου παρέχουν γλυκόζη χωρίς όμως να επιβαρύνουν με ζάχαρη τον οργανισμό ενός παιδιού. Από την άλλη, τα αναψυκτικα και άλλα ποτά με υψηλά επίπεδα ζάχαρης (μέχρι και 10 κουταλιές), παρεχουν υπερβολικη ποσοτητα γλυκοζης, η οποια οδηγει σε μια έκρηξη ζάχαρης αλλοιώνοντας τη μνήμη και θολώνονας την σκέψη. Γι' αυτό ζητήστε από το παιδί σας να πίνει μικρές γουλιές (κι όχι να πιει μονομιάς) το γλυκό του ποτό. Έτσι θα αποκτήσει βελτιωμενη συγκέντρωση και διάθεση.
Συμπερασματικά, εαν ενθαρρύνετε τους μαθητές που δυσκολεύονται με θεματα προσοχής να εφαρμόσουν κάποιες από αυτες τις εύκολες τεχνικές, μπορεί να δείτε σημαντική διαφορα στη σχολική επιδοση του παιδιού σας.
Η Ann Dolin, Med, είναι πρόεδρος του Educational Connections Inc., και συγγραφέας του βιβλίου "Homework Made Simple". Είναι επίσης μέλος του συμβουλίου του CHADD.
Μετάφραση στα Ελληνικά Αγγελική Χαμοσφακίδη.

Πηγη

 

Παιδικοί φόβοι: Αναπτυξιακές τάσεις

πηγη

Μπορούμε να προκαλέσουμε φόβο σε ένα βρέφος, ακόμη και τις πρώτες ημέρες της ζωής του, προκαλώντας έναν οξύ, δυνατό κρότο πίσω του ή με το να κάνουμε πως το αφήνουμε να πέσει (απώλεια στήριξης). Μέχρι την ηλικία των 6 ή 7 μηνών, το βρέφος δεν «ανησυχεί», όταν βρίσκεται με ξένα πρόσωπα, αλλά από τον 7ο μήνα και ύστερα αλλάζει στάση απέναντι στους αγνώστους.
Το βρέφος μαθαίνει βαθμιαία να διακρίνει ανάμεσα στα οικεία πρόσωπα, όπως είναι η μητέρα του, και σε άλλα άγνωστα πρόσωπα. Σε πολλά παιδιά, ο φόβος αποχωρισμού από τη μητέρα συνοδεύεται από το φόβο για τα άγνωστα πρόσωπα. Αυτός ο φόβος μπορεί να γενικευτεί και να γίνει ένας διάχυτος φόβος για το πρωτόγνωρο και το άγνωστο.

Αργότερα, οι καταστάσεις, που προκαλούν φόβο στο παιδί της προσχολικής ηλικίας, είναι κυρίως εκείνες που συνδέονται με το συναίσθημα της ανασφάλειας και με τις ανησυχίες του απέναντι στο άγνωστο και το ξαφνικό. Πράγματα που είναι εκτός ελέγχου του παιδιού – όπως το σκοτάδι, οι μεγάλοι σκύλοι που γαβγίζουν, οι ασυνήθεις θόρυβοι, οι καταιγίδες, η θάλασσα, ο γιατρός, τα άγνωστα πρόσωπα – είναι οι τυπικές πηγές φόβου για τα νήπια. Καθώς το παιδί μεγαλώνει, οι φόβοι του μεταβάλλονται, από απτούς και συγκεκριμένους, σε αόρατους και απροσδιόριστους. Παρατηρείται μια αύξηση του αριθμού των φόβων για το μυστηριώδες, το σκοτάδι, το να μένει μόνο του, τα ατυχήματα και τα τραύματα, τους «κακούς» ανθρώπους, την απώλεια ή το θάνατο προσφιλών προσώπων-συγγενών, την ιατρική θεραπεία, τα υψηλά μέρη, τη γελοιοποίηση και την προσωπική αποτυχία, τον θάνατο και την ασθένεια.

Μελέτες για τους φόβους της παιδικής ηλικίας δείχνουν ότι οι φόβοι είναι τόσο συχνοί-κοινοί, ώστε να μπορεί να υποστηριχτεί ότι είναι «φυσιολογικό» για τα παιδιά να φοβούνται το ένα ή το άλλο ερέθισμα στα διάφορα στάδια της ανάπτυξής τους. Σε μια έρευνα, για την προβληματική συμπεριφορά των φυσιολογικών παιδιών, διαπιστώθηκε ότι 90% των παιδιών είχαν ποικίλους φόβους. Είναι φανερό ότι, παρότι ο φόβος είναι, ως ένα βαθμό, κάτι συνηθισμένο στην παιδική ηλικία, η σοβαρότητα των συγκεκριμένων φοβικών αντιδράσεων μπορεί να κριθεί μόνο από τις συνέπειες που έχουν στην καθημερινή ζωή του παιδιού. Είναι σίγουρα ενθαρρυντικό να γνωρίζουν οι γονείς ότι οι παιδικοί φόβοι έρχονται και παρέρχονται και ότι, όπως έχει αποδειχθεί, οι περισσότεροι φόβοι απλώς ταράζουν-αναστατώνουν και, καθόλου, δεν εμποδίζουν την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού. Είναι, κατά κανόνα, παροδικοί και όχι μόνιμοι.

Γενικώς, μπορεί να υποστηριχθεί ότι η ανάλυση των παιδικών φόβων και αγχωδών καταστάσεων που βιώνουν τα παιδιά στα διάφορα στάδια της ανάπτυξής τους, δείχνει ότι κάθε ηλικία τείνει να έχει το δικό της είδος «προβλημάτων προσαρμογής». Ορισμένο είδος καταστάσεων τείνει και προκαλεί περισσότερα άγχη σε μια συγκεκριμένη αναπτυξιακή φάση από ό,τι σε μια άλλη. Για παράδειγμα, η προσχολική ηλικία είναι γνωστή για φόβους προς πολλές απόμακρές και απίθανες καταστάσεις. Πολύ αργότερα, στην εφηβεία, οι φόβοι είναι πιο άμεσοι και προσωπικοί, όπως αυτοί που αφορούν στις σχέσεις με το άλλο φύλο.

Για να κρίνουμε κατά πόσον ο φόβος, που εκδηλώνει το παιδί μπροστά σε μια φοβική κατάσταση, αποτελεί μια ασυνήθη συναισθηματική διαταραχή, είναι απαραίτητο να γνωρίσουμε τους φυσιολογικούς φόβους που βιώνουν τα παιδιά καθώς μεγαλώνουν. Ένα μεγάλο αριθμό φόβων το παιδί τους ξεπερνάει με τον ίδιο φυσιολογικό τρόπο που ξεπερνάει το ενδιαφέρον και την προσκόλλησή του σε πολλά από τα παιδικά παιγνίδια, καθώς και άλλες προσφιλείς τους ενασχολήσεις (Herbert, 1995).

πηγη

Πώς μαθαίνουμε να φοβόμαστε
Η ανάπτυξη των φόβων, ασφαλώς, επηρεάζεται από την ιδιοσυγκρασία και τις προσωπικές εμπειρίες του παιδιού αφενός και αφετέρου από τις περιβαλλοντικές συνθήκες μέσα στις οποίες εμφανίζονται τα φοβικά ερεθίσματα-καταστάσεις. Η τάση του παιδιού να υπερ-αντιδρά με φόβο σχετίζεται στενά με την εγγενή ευαισθησία του αυτόνομου νευρικού συστήματός του. Επίσης, οι πολύ πρώιμες περιβαλλοντικές επιδράσεις, ακόμη και αυτές που πηγαίνουν πολύ πίσω ως το πρώτο περιβάλλον του παιδιού – το ενδομητρικό περιβάλλον κατά την κύηση – πιστεύεται ότι ευαισθητοποιούν το παιδί και το κάνουν να υπεραντιδρά. Υποστηρίζεται ότι, αν η μητέρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έχει έντονο άγχος, είναι πιθανό το παιδί να γίνει περισσότερο νευρικό και ευαίσθητο από ό,τι αν ήταν ήρεμη και γαλήνια.

Περιστασιακές, πολύ τρομακτικές, εμπειρίες μπορούν, με βάση τις αρχές της θεωρίας της μάθησης, να συνεξαρτήσουν το παιδί να νιώθει έντονο φόβο σε κάθε παρόμοια κατάσταση αργότερα, και αυτή η συνεξάρτηση να γίνει μόνιμη. Με άλλα λόγια, οι φοβικές αντιδράσεις και το άγχος «μαθαίνονται» από το παιδί, καθώς αυτό συνδέει μια δυσάρεστη εμπειρία με μια συγκεκριμένη ουδέτερη κατάσταση. Και το πιο σημαντικό είναι ότι όλα τα παιδιά – ιδιαίτερα εκείνα που αρχίζουν τη ζωή τους έχοντας ήδη την εγγενή προδιάθεση για έντονο άγχος – είναι πολύ ευάλωτα στις μεταδοτικές συνέπειες των συναισθημάτων που βιώνουν οι γονείς. Τα παιδιά διαθέτουν «ειδική» ικανότητα να αντιλαμβάνονται και τα πιο μικρά σήματα που προδίδουν τα συναισθήματα των γονέων τους.

Μερικοί φόβοι μεταδίδονται ασυνείδητα, όχι πάντα με λόγια, αλλά και με τη γενικότερη στάση μας ή ακόμη και με τους μορφασμούς μας και τις χειρονομίες μας. Στον τελευταίο πόλεμο, οι μητέρες, που ήταν ήρεμες κατά τη διάρκεια των αεροπορικών επιδρομών, είχαν συνήθως και ήρεμα παιδιά. Εκείνες που έδειχναν έντονο φόβο, μετέδιδαν τους φόβους τους στα παιδιά τους. Η σπουδαιότητα αυτής της συναισθηματικής μετάδοσης είναι εξαιρετικά μεγάλη. Υπάρχει μια άμεση ομοιότητα-αντιστοιχία ανάμεσα στους φόβους που έχουν τα αδέλφια, καθώς και ανάμεσα στους φόβους που έχουν οι γονείς και τα παιδιά τους. Όσο πιο ήρεμοι και γαλήνιοι είναι οι γονείς, τόσο περισσότερο μετριάζεται η γενική συναισθηματική φόρτιση στα παιδιά.

Ένα μεγάλο μέρος της ανθρώπινης μάθησης πραγματοποιείται μέσα σε διαπροσωπικό-μιμητικό πλαίσιο.

Η Mary Cover Jones υποστηρίζει ότι η κοινωνική μίμηση είναι ίσως η πιο κοινή πηγή των παράλογων φόβων στα παιδιά.

Η Jones έβαλε μαζί, μέσα σε ένα παιδικό «πάρκο», ένα βρέφος που δεν φοβόταν τα κουνέλια και ένα άλλο που είχε φοβία για τα κουνέλια. Παρουσίασε και στα δύο παιδιά ένα κουνέλι. Το παιδί, που πριν δεν φοβόταν, ανέπτυξε αμέσως φοβικές αντιδράσεις απέναντι στο ζώο, μιμούμενο το άλλο παιδί.
Το γεγονός ότι η ηρεμία και η απουσία φόβου είναι καταστάσεις μεταδοτικές έχει χρησιμοποιηθεί για την εξάλειψη των φόβων. Με άλλα λόγια, τη διαδικασία (που περιγράψαμε παραπάνω) για την απόκτηση φόβων μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε αντίστροφα, για να προκαλέσουμε θετικό αποτέλεσμα και να απαλείψουμε φόβους.

Σε μια έρευνα, παιδιά του νηπιαγωγείου που είχαν φόβους προς τους σκύλους συμμετείχαν σε οκτώ σύντομες θεραπευτικές συναντήσεις, όπου παρακολούθησαν ένα παιδί-πρότυπο να αλληλεπιδρά, όλο και πιο στενά, με έναν σκύλο: τον πλησίαζε, έπαιζε μαζί του, τον χάιδευε κ.λπ. Τα περισσότερα παιδιά-παρατηρητές απέβαλαν τους φόβους τους για τους σκύλους.

πηγη

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ένα μεγάλο μέρος της ανθρώπινης μάθησης περιλαμβάνει σύνθετες γνωστικές διαδικασίες, που λειτουργούν με σύμβολα, τα οποία μεταδίδονται διαμέσου της γλώσσας. Γι’ αυτόν το λόγο, το παιδί μπορεί να μάθει να φοβάται, απλώς και μόνο, ακούγοντας για τους φόβους των άλλων και, ιδιαίτερα, για τους φόβους των γονέων τους. Οι γονείς σωστά ανησυχούν και φροντίζουν να αποτρέψουν τα παιδιά τους να πάθουν κακό. Πρέπει να διδάξουμε τα παιδιά να προφυλάσσονται από τους διάφορους κινδύνους, αλλά, δυστυχώς, τα διδάσκουμε να ψάχνουν, να αναζητούν, για κάθε πιθανή απειλή που μπορεί να ελλοχεύει. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, περνούμε από το λειτουργικό-προσαρμοστικό άγχος στο παθολογικό-δυσπροσαρμοστικό άγχος. Είναι πολύ εύκολο κάτι, που άρχιζε ως δικαιολογημένη ανησυχία, να μετατραπεί σε περιττή ταλαιπωρία. Αν μια μητέρα εκφράζει συνεχώς φόβους μπροστά στο παιδί της (αντί να λαμβάνει τις αναγκαίες προφυλάξεις με τρόπο θετικό), τότε, χωρίς να το καταλαβαίνει, εθίζει το παιδί να βλέπει τον κόσμο σαν ένα επικίνδυνο τόπο. Για παράδειγμα, μια διαζευγμένη και υπερβολικά αγχώδης μητέρα, που ζούσε με τη μοναδική της κόρη, κατατρεχόταν από την ιδέα ότι θα ερχόταν ένας άνδρας και θα απήγαγε ή θα παρενοχλούσε το παιδί της. Η μητέρα έθεσε την κόρη της σε πραγματικό συναγερμό γι’ αυτόν τον «πανταχού παρόντα» κίνδυνο: την έμαθε να κλειδώνει όλες τις πόρτες στο σπίτι, να έχει κλειστές τις κουρτίνες, να μένει μέσα στο σπίτι όσο περισσότερο μπορούσε και να είναι ιδιαίτερα προσεκτική στο δρόμο – προς και από το σχολείο. Το μικρό αυτό κορίτσι βρισκόταν συνεχώς σε αφόρητη υπερένταση και ανησυχία. Ύστερα από λίγο καιρό, κατέληξε να φοβάται να αφήσει την ασφάλεια του σπιτιού (παρουσίασε αγοραφοβία) και δεν έβγαινε ποτέ έξω μόνη της.

Ο ψυχίατρος Norman Cameron έχει συγκεντρώσει και καταγράψει μερικούς από τους τρόπους, με τους οποίους τα παιδιά μαθαίνουν να είναι αγχώδη:
Ορισμένα παιδιά χρησιμοποιούνται ως «έμπιστοι» από τους γονείς τους. Οι γονείς τούς εκμυστηρεύονται τα προβλήματά τους και μαζί τους μοιράζονται τις δυσκολίες τους. Τα παιδιά αυτά μαθαίνουν πρόωρα για τις δυσκολίες των μεγάλων, όπως είναι τα οικονομικά βάρη και τα συζυγικά προβλήματα. Επειδή δεν έχουν την απαραίτητη ωριμότητα, ώστε να κατανοήσουν πλήρως αυτά τα προβλήματα, και δεν διαθέτουν την ικανότητα και την απαιτούμενη πείρα να τα αντιμετωπίσουν, τα παιδιά αυτά βυθίζονται πρόωρα μέσα στις αβεβαιότητες και στα βάρη της ζωής.

Η επιδίωξη του τέλειου εκ μέρους των γονέων μπορεί επίσης να προκαλέσει φόβους στα παιδιά. Ο γονέας που δεν είναι ποτέ ικανοποιημένος με την απόδοση του παιδιού του, που του λέει συνεχώς ότι θα μπορούσε να το είχε κάνει καλύτερα, ο γονέας που θέτει στόχους πολύ υψηλότερους από τις πραγματικές δυνατότητες του παιδιού, δημιουργεί ένα παιδί με χαμηλή αυτοεκτίμηση, ένα παιδί επιρρεπές στο συναίσθημα του φόβου μήπως τους απογοητεύσει όλους.
Οι υπερ-ανεκτικοί γονείς, επίσης, έχουν κατά κανόνα αγχώδη παιδιά. Φαίνεται ότι τα παιδιά, για να νιώθουν ασφαλή, χρειάζονται σαφή όρια, τα οποία οι ενήλικοι θα πρέπει να καθορίσουν και να ζητήσουν από το παιδί να τα τηρήσει. Χωρίς αυτά τα όρια, το παιδί δεν είναι βέβαιο για τα σύνορα της ελευθερίας δράσης του. Συνέπεια της έλλειψης ορίων είναι ότι το παιδί δεν μπορεί να προβλέψει και να προκαθορίσει αυτό που ο κόσμος (έξω από το σπίτι του) προσδοκά από αυτό, με αποτέλεσμα η αβεβαιότητά του να αυξάνεται (Herbert, 1995).

Πώς να βοηθήσουμε το παιδί να ξεπεράσει τους φόβους του
Οι γονείς έχουν τις δικές τους μεθόδους για να αντιμετωπίσουν τους φόβους και τις φοβίες των παιδιών τους.
Ο Arthur Jersild και οι συνεργάτες του κατέγραψαν τις τεχνικές και τις διαδικασίες που χρησιμοποιούν οι γονείς και οι δάσκαλοι για να βοηθήσουν τα παιδιά να ξεπεράσουν τους φόβους τους. Επίσης, οι ερευνητές αυτοί προσπάθησαν να αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα καθεμιάς από τις μεθόδους αυτές.
Οι μέθοδοι και οι τεχνικές, που αποδείχτηκαν πιο αποτελεσματικές, για να βοηθηθεί το παιδί να ξεπεράσει τους φόβους του, συνίστανται στα παρακάτω:
α) Να βοηθήσουμε το παιδί να αναπτύξει δεξιότητες, με τις οποίες να μπορεί να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά το φοβικό αντικείμενο ή τη φοβική κατάσταση (π.χ. όταν φοβάται το σκοτάδι, να έχει ένα φακό δίπλα στο μαξιλάρι του και να τον ανάβει).
β) Να φέρνουμε το παιδί σταδιακά σε επαφή και αλληλεπίδραση με το φοβικό αντικείμενο.
γ) Να δώσουμε στο παιδί ευκαιρίες να γνωρίσει, βαθμιαία, το φοβικό αντικείμενο ή την φοβική κατάσταση κάτω από συνθήκες που το παιδί να νιώθει απόλυτα ασφαλές.

Οι μέθοδοι, που αποδείχτηκαν ότι βοηθούν μερικές μόνο φορές το παιδί να ξεπεράσει τους φόβους του, συνίστανται στα παρακάτω:
α) Να εξηγούμε με λόγια στο παιδί και να το διαβεβαιώνουμε ότι το φοβικό αντικείμενο δεν αποτελεί απειλή και ότι δεν είναι επικίνδυνο.
β) Να εξηγούμε με λόγια και, ταυτόχρονα, να του δείχνουμε στην πράξη ότι το φοβικό αντικείμενο δεν είναι επικίνδυνο.
γ) Να αναφέρουμε στο παιδί παραδείγματα θαρραλέας αντιμετώπισης του φοβικού αντικειμένου. (Συχνά οι γονείς χρησιμοποιούν το παράδειγμα άλλων παιδιών που δεν έχουν φόβους).
δ) Να οδηγήσουμε το παιδί, με τη διαδικασία της τοποχρονικής συνεξάρτησης, να «πιστέψει» ότι το φοβικό αντικείμενο δεν είναι καθόλου επικίνδυνο, αλλά απεναντίας ότι είναι ευχάριστο.

Οι μέθοδοι, που διαπιστώθηκε ότι ήταν πρακτικά άχρηστες, αναποτελεσματικές, συνίστανται στα εξής:
α) Να αγνοούμε τους φόβους του παιδιού.
β) Να φέρουμε το παιδί σε επαφή με το φοβικό αντικείμενο δια της βίας, παρά τη θέλησή του.
γ) Η απομάκρυνση του φοβικού αντικειμένου.
δ) Η χορήγηση ηρεμιστικών στο παιδί.
Διαπιστώθηκε επίσης ότι, ακόμη και χωρίς καμιά απολύτως βοήθεια, τα παιδιά κατορθώνουν να ξεπεράσουν τους φόβους τους, και αυτό γίνεται είτε ως μέρος της γενικής πορείας προς την ωριμότητα είτε χρησιμοποιώντας τις ακόλουθες τεχνικές:
α) Κάνοντας συνεχή προσπάθεια να ξεπεράσουν τους φόβους τους, φέρνοντας στη σκέψη τους κάθε φορά τη βοήθεια που μπορούν οι ενήλικοι να τους προσφέρουν ή με το να σκέπτονται κάτι ευχάριστο, όπως π.χ. τα αγαπημένα τους παιχνίδια κ.λπ.
β) Συζητώντας με άλλους για τα πράγματα και τις καταστάσεις που τους προκαλούν φόβο.
γ) Συζητώντας με τον εαυτό τους και προσπαθώντας να διαπιστώσουν πόσο πραγματικός ή παράλογος είναι ο κίνδυνος που νιώθουν για τρομερά, ανύπαρκτα πλάσματα (φαντάσματα, άγρια ζώα) ή για φαντασιώσεις ή για γεγονότα, όπως ο θάνατος, προς τα οποία νιώθουν έντονους φόβους (Herbert, 1995).


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ανδρέου, Ε. (1997). Ενδοπρωσωπικοί παράγοντες και προβλήματα συμπεριφοράς σε παιδιά σχολικής ηλικίας: έρευνα σε μαθητές Δ’ και ΣΤ τάξης του Δημοτικού σχολείου. Αθήνα: Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Bey-janaud, Ε., Foubert, j-m. & Γαλάνη, Σ. (1985). 101 συμβουλές για να κατανικήσετε φόβους και φοβίες. Αθήνα: Φυτράκης – Hachette.
Eberlein, G. & Κουναλάκη, Α. (1980). Φοβίες και άγχη στα παιδιά. Αθήνα: Νότος.
Herbert, M. (1993). Ψυχολογικά προβλήματα παιδικής ηλικίας. Τόμος Πρώτος. (Eπιμ. Νέστορος, I.) Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Herbert, M. (1995). Ψυχολογικά προβλήματα παιδικής ηλικίας. Τόμος Δεύτερος. (Eπιμ. Νέστορος, I.) Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Herbert, Μ. (1997). Ψυχολογική φροντίδα του παιδιού και της οικογένειάς του. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Herbert, Μ. (1998). Η κακή συμπεριφορά: βοηθώντας του γονείς να αντιμετωπίσουν το παιδί με διαταραχές διαγωγής. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Meyer, M. (1991). Νικήστε τις φοβίες. (Επιμ. Κασβίκης, Ι.). Αθήνα: Λήθη.
Παρασκεύοπουλου, Ι. (1986). Εξελικτική Ψυχολογία. Τόμ. 1-4. Αθήνα.
Παπαγιώργη, Κ. (1999). Σύνδρομο αγοραφοβίας. Αθήνα: Καστανιώτη.
Παπαδημητρίου, Γ. (1974). Ειδική Ψυχιατρική: Νοσολογία – Θεραπευτική. Αθήνα: Γρηγόριος Παρισιανός.
Μπουλουγούρη, Γ. (1992). Φοβίες και η αντιμετώπισή τους. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Thoma, R. & Ήλεκτρη, Χ. (1964). Παιδικοί φόβοι. Αθήνα: Bασιλικόν Εθνικόν Ίδρυμα. Τομέας
 ψυχικής υγιεινής.

Πηγη

11 μαθηματικά κόλπα!

πηγη

Θα σας βοηθήσουν να απλοποιήσετε την καθημερινότητά σας και να βρείτε τις λύσεις εύκολα και γρήγορα.

 Το % ενός αριθμού

πηγη

 Γρήγορος υπολογισμός του τετραγώνου

πηγη

Ο πολλαπλασιασμός του 9 γίνεται εύκολος

πηγη

Γρήγορος πολλαπλασιασμός με το 5

πηγη

Ο πολλαπλασιασμός του 11 γίνεται εύκολος

πηγη

 Απλός πολλαπλασιασμός με το 4

πηγη

Ένας απλός τρόπος να υπολογίσετε τα φιλοδωρήματα

Αν χρειαστεί να αφήσετε το 15% της παραγγελίας σας ως φιλοδώρημα, υπάρχει ένας απλός τρόπος να βρείτε το ποσό που πρέπει να δώσετε. Αρχικά, βρείτε το 10% του ποσού, διαιρέστε το με το 10 και προσθέστε το άλλο μισό του αποτελέσματος. Αυτό είναι το φιλοδώρημά σας.

 

πηγη

Ο δύσκολος πολλαπλασιασμός, γίνεται εύκολος

πηγη

 

Διαίρεση με το 5

πηγη

Αφαίρεση από το 1.000

πηγη

  

Μετατροπή από βαθμούς Κελσίου σε Φαρενάιτ και αντίστροφα

πηγη

Υπολογίστε εύκολα μια κυβική ρίζα

πηγη

  

 Πηγη

Έτσι τα παιδιά σας θα μάθουν πολλαπλασιασμό χωρίς παπαγαλία

Τα περισσότερα παιδιά και ακόμα και κάποιοι ενήλικες έχουν πρόβλημα με τους πίνακες.
 Γιατί κάποια παιδιά δυσκολεύονται με τα μαθηματικά; Έχετε ακούσει ότι γενικά το επίπεδο των παιδιών στα μαθηματικά τα τελευταία χρόνια όλο και φθίνει. Τα παιδιά μαθαίνουν συνήθως τα βασικά των μαθηματικών στο σχολείο και όχι με τον καλύτερο τρόπο, αφού λίγα είναι αυτά που τελικά αγαπούν τα μαθηματικά.
Μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά ο πολλαπλασιασμός είναι ένα από τα βασικά προβλήματα. Πολλά βιβλία μαθηματικών έχουν τον πίνακα της προπαίδειας:

Ποιο είναι όμως το πρόβλημα; Οι περισσότεροι γονείς δεν βλέπουν κάτι παράξενο σε αυτό τον πίνακα. Κατά πάσα πιθανότητα και οι ίδιοι αυτόν διδάχτηκαν στο σχολείο. Ωστόσο, αυτός δεν θεωρείται ένας πίνακας πολλαπλασιασμού.

πηγη

πηγη

Αυτός ναι.

Λέγεται αλλιώς και Πυθαγόρειος πίνακας.
Κανένα παιδί δεν βρίσκει ελκυστικό ή έστω ενδιαφέρον το να μαθαίνει μαθηματικά παραδείγματα απέξω. Παπαγαλία δηλαδή.
Κανένα παιδί επίσης, δεν θα δει με τα ίδια του τα μάτια μοτίβα, με τον αρχικό πίνακα.
Γιατί ο Πυθαγόρειος πίνακας είναι καλύτερος;
Αρχικά, δεν έχει επιπλέον άχρηστες πληροφορίες (σε αντίθεση με το αριστερό μέρος του αρχικού πίνακα. Δεύτερον, μαθαίνει τα παιδιά να σκέφτονται και όχι να απομνημονεύουν. Τρίτον, έχοντας συχνή επαφή με τον πίνακα, τα παιδιά μαθαίνουν τις σχέσεις χωρίς να κοπιάζουν και να παπαγαλίζουν.
Μόνο παιδιά με υπερβολικά καλή μνήμη μπορούν να απομνημονεύουν μακροσκελείς πίνακες μαθηματικών παραδειγμάτων. Όταν κάποιος χρησιμοποιεί τον πίνακα του Πυθαγόρα, τότε δεν χρειάζεται όλη αυτή η απομνημόνευση.
Ωστόσο, υπάρχουν πολλά μοτίβα στον Πυθαγόρειο πίνακα που μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να κρατήσουν στο μυαλό τους τις σχέσεις πολύ πιο εύκολα. Ακόμα και παιδιά που δεν γνωρίζουν πολλαπλασιασμό, είναι ικανά να βρουν αυτά τα μοτίβα. Για παράδειγμα, οι αριθμοί που βρίσκονται στη διαγώνιο προκύπτουν από πολλαπλασιασμό ίδιων αριθμών (1×1, 2×2 κλπ).
Το ανθρώπινο μυαλό εκ φύσεως είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να εντοπίζει τη συμμετρία. Αυτό βοηθά τα παιδιά να μάθουν πολύ γρηγορότερα!

Πηγή

Το βασικό πλεονέκτημα είναι ότι τα παιδιά μαθαίνουν εντοπίζουν μόνα τους τα μοτίβα. Και αν κάποιος ανακαλύπτει κάτι μόνος του, τότε το διατηρεί και για περισσότερο χρόνο στο μυαλό του.

πηγη

Οπότε κάντε κάτι πολύ χρήσιμο για τα παιδιά σας, τυπώστε τους έναν Πυθαγόρειο πίνακα.

Μπορείτε να εκτυπώσετε έναν πατώντας εδώ 

πηγη

 Πηγη

Τι κοινό έχουν οι …καλοί μαθητές;

πηγη

Καλός μαθητής δεν γεννιέσαι αλλά γίνεσαι!

Η σχέση ενός παιδιού με το σχολείο, η μελέτη, η συνέπεια στις υποχρεώσεις είναι κάτι που ξεκινάει από το σπίτι και την οικογένειά του. Κι όσο κι αν η τελική ευθύνη για τις μαθητικές επιδόσεις βαραίνει τον ίδιο τον μαθητή, σημαντικό ρόλο παίζουν και οι γονείς.

Εδώ παρουσιάζουμε μερικά tips που θα ανεβάσουν και τις επιδόσεις, και την αυτοπεποίθηση και κυρίως θα βάλουν σε σωστή βάση τη σχέση του παιδιού με τη μάθηση!

Ενθάρρυνση της φιλομάθειας και της περιέργειας
Με απλά λόγια, δώστε στα παιδιά ερεθίσματα, εμπειρίες και πρόσβαση στη γνώση. Καλλιεργήστε την περιέργειά τους και την έμφυτη περιέργειά τους. Πρώτο και σημαντικότερο από τη στιγμή που αρχίζουν να τους δημιουργούνται τα πρώτα ερωτήματα, δώστε τους την προσοχή σας – δίνετε χρόνο και απαντήσεις και σταδιακά μάθετε στα παιδιά πώς και πού να βρίσκουν τις απαντήσεις.

• Μην αποπαίρνετε τα παιδιά όταν έχουν απορίες – δεν υπάρχουν χαζές ερωτήσεις.
• Δώστε στα παιδιά χάρτες, υδρόγειες σφαίρες, κιτ πειραμάτων, παιχνίδια γνώσεων και μνήμης.



πηγη

• Επισκεφτείτε μουσεία, θεατρικές παραστάσεις, χώρους εκδηλώσεων – άλλες χώρες.

 Δημιουργήστε έναν χώρο μελέτης φτιαγμένο στα μέτρα τους
Ένα τακτοποιημένο δωμάτιο, ένα άνετο γραφείο, ένα ήσυχο και με καλό φωτισμό (φυσικό) περιβάλλον είναι εξαιρετικά χρήσιμο.
Όμως κάθε παιδί έχει τον δικό του τρόπο μελέτης και συγκέντρωσης και έχει διαφορετικές ανάγκες.
Βοηθήστε το παιδί να βρει τον τρόπο μελέτης που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του.
Άλλα παιδιά προτιμούν την απόλυτη ησυχία και απομόνωση.
Άλλα παιδιά χρειάζονται διαλείμματα, εκτόνωση ενέργειας και κίνηση.
Δώστε τους χώρο και χρόνο να βρουν το ρυθμό και το σύστημα που τους ταιριάζει.
Μην τους επιβάλλεται το δικό σας τρόπο.
Ωστόσο αν δείτε ότι το σύστημα που επέλεξαν δεν τους ωφελεί, προτείνετε αλλαγές για να δοκιμάσουν.

πηγη

Διαβάστε μαζί
Όταν οι γονείς είναι σε θέση να έχουν γνώσεις ώστε να μπορούν να λύσουν απορίες και ξέρουν την ύλη του παιδιού, έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν στα παιδιά τη στήριξη που χρειάζονται στο σπίτι.
Ο χρόνος κοινής διάδρασης που αφορά τη μελέτη και τις υποχρεώσεις του σχολείου είναι επίσης καθοριστικής σημασίας.
Είναι καλό οι γονείς να ελέγχουν κατά πόσο το παιδί έχει διαβάσει και έχει προετοιμαστεί για το σχολείο.
Ακόμα καλύτερο είναι να γνωρίζουν αν έχει κατανοήσει όσα έκανε στο σχολείο και όσα έχει να κάνει ο ίδιος για το σχολείο στο σπίτι.
Αποφύγετε να «κάνετε» εσείς τα μαθήματα του παιδιού – κι αντί να τα διορθώνετε, δείξτε τους τον τρόπο να βρίσκουν τα λάθη τους και να τα διορθώνουν τα ίδια.
Στις πρώτες τάξεις του σχολείου είναι βασικό το παιδί να μάθει να μελετά μόνο του – τα ιδιαίτερα σε αυτή την ηλικία δεν ωφελούν καθώς δεν ευνοούν την αυτενέργεια.

πηγη

Η δική σας σχέση με το σχολείο
Σχολείο δεν σημαίνει μόνο βαθμοί και επιδόσεις.
Είναι σημαντικό το παιδί να περνάει καλά στο σχολείο – να πηγαίνει και να γυρίζει χαρούμενο.
Δείξτε ενδιαφέρον για τις σχέσεις του με τα άλλα παιδιά αλλά και το εκπαιδευτικό προσωπικό.
Μάθετε για τις φιλίες του, για τους συμμαθητές του.
Ρωτήστε για τα αισθήματά του ως προς τους δασκάλους/ες του.
Ενδιαφερθείτε για το ποια μαθήματα και ποιες δραστηριότητες του αρέσουν – τι τον δυσκολεύει. Αν αντιμετωπίζει οποιασδήποτε φύσης προβλήματα.

Εστιάστε στη γνώση και όχι στους βαθμούς
Ένα μεγάλο κομμάτι άγχους των παιδιών ξεκινάει από την προσέγγιση της μάθησης, από τη σύνδεση της γνώσης με τους βαθμούς. Μάθετε στα παιδιά να είναι συνεπή, αλλά επίσης να προσπαθούν για να αποκτήσουν γνώσεις, καλλιέργεια και παιδεία – κι οι αρχές αυτές δεν συμβαδίζουν πάντα με τους βαθμούς.
Ενθαρρύνετε την προσπάθεια, την αποδοχή και το δικαίωμα στο λάθος.
Δείξτε τους ότι είστε δίπλα τους και ότι τα στηρίζετε.
Η υποστήριξη, η επαφή, η αποδοχή και η καλή επικοινωνία των γονιών με τα παιδιά τους βοηθάει τα παιδιά και να είναι καλοί μαθητές αλλά και να έχουν μια υγιή σχέση με τη μελέτη και τις σχολικές υποχρεώσεις και δραστηριότητες.

Πηγη

Δεχόταν bullying από τους συμμαθητές του για τα αυτιά του - Δείτε τι έκανε (vid)

πηγη

Δεχόταν bullying από τους συμμαθητές του για τα αυτιά του - Δείτε τι έκανε (vid) 

Ο Gage Berger στην τρυφερή ηλικία των 6 ετών κατάλαβε τι σημαίνει να είσαι στο περιθώριο αλλά και πόσο σκληρά μπορούν να γίνουν τα παιδιά.
 Από την πρώτη μέρα στο σχολείο, άρχισε να δέχεται bullying για τα αυτιά του με τους συμμαθητές του να τον κοροϊδεύουν λέγοντάς του ότι μοιάζει με ξωτικό.
Το μικρό αγόρι φοβόταν να πάει στο σχολείο, ένιωθε άσχημα και δεν μπορούσε να διαχειριστεί τα καθημερινά «πειράγματα» των άλλων παιδιών.
Οι γονείς του βλέποντας πόσο είχε επηρεάσει η κατάσταση αυτή την ψυχολογία του γιου τους, και μη θέλοντας να του δημιουργηθούν ψυχολογικά τραύματα ή να χάσει την αυτοεκτίμησή του, πήραν μια μεγάλη απόφαση.

Δείτε τι έκαναν οι γονείς του 6χρονου προκειμένου το παιδί τους να είναι ευτυχισμένο, στο βίντεο που ακολουθεί.

 

Πηγη

 

"Δόνα η Τερηδόνα" - Ασκήσεις Ορθογραφίας

πηγη

"Δόνα η Τερηδόνα"

Υλικό με ασκήσεις ορθογραφίας

Για να μπορέσετε να το δείτε ή να το εκτυπώσετε πατήστε ΕΔΩ

«Αυτοί είναι οι 5 λόγοι που παραιτήθηκα από δασκάλα»: Το κείμενο που κάνει τον γύρο του κόσμο

πηγη

Δεν είναι εύκολο να αφήσεις τη δουλειά σου. Πόσο μάλλον μια δουλειά-λειτούργημα, για την οποία έχεις σπουδάσει και έχεις προσπαθήσει πολύ.

Το έκανε, όμως, πρόσφατα η 34χρονη Jessica Gentry, η οποία δούλευε ως νηπιαγωγός στο σχολείο Stone Spring Elementary School της Virginia, και η οποία κουράστηκε και απογοητεύτηκε βαθιά.
Γιατί; Αφού την κατηγόρησαν ότι της έφταιγε ο χαμηλός μισθός, η ίδια σε δημοσίευμα στα social media εξηγεί ποιοι ήταν πραγματικά οι λόγοι που την οδήγησαν να παραιτηθεί από μία δουλειά που τόσο αγαπούσε. Και λαμβάνει απρόσμενη στήριξη από τον κόσμο!

πηγη

«Είναι πιο εύκολο για τους ανθρώπους να πιστεύουν, ότι έφυγα από τη διδασκαλία λόγω του χαμηλού μισθού. Ήταν πιο εύκολο για τον πρώην διευθυντή μου να πιστεύει, ότι έφυγα επειδή βρήκα κάτι άλλο που με πάθιαζε περισσότερο. Πολλοί μου είπαν, να αφήσουν τον καθένα να πιστεύει ό,τι θέλει. Δεν είμαι, όμως, τέτοιος άνθρωπος.
Θέλετε να σας πω γιατί οι άνθρωποι που ξεχειλίζουν από πάθος για την διδασκαλία καταλήγουν να φεύγουν τρέχοντας από αυτό το επάγγελμα;

Η παλιά δικαιολογία «τα παιδιά έχουν αλλάξει» -όχι δεν έχουν αλλάξει τα παιδιά! Οι ΓΟΝΕΙΣ έχουν αλλάξει. Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ έχει αλλάξει. Τα παιδιά είναι απλά τα αθώα θύματα αυτού. Οι γονείς δουλεύουν ατελείωτες ώρες, απορροφώνται από τις συσκευές τους, αφήνουν τα παιδιά σε ασταθείς οικογενειακές καταστάσεις, έχουν τραγικές επιρροές από τα social media… και εμείς πετάμε την δικαιολογία, ότι τα ΠΑΙΔΙΑ έχουν αλλάξει; Τι περιμέναμε ότι θα κάνουν; 

Τα παιδιά συμπεριφέρονται με τον χειρότερο τρόπο, στο περιβάλλον στο οποίο νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια. Τεστάρουν «τα νερά» στο περιβάλλον στο οποίο ξέρουν, ότι τα λάθη και η κακή συμπεριφορά τους θα αντιμετωπιστούν με καλοσύνη και ασφάλεια. Όσο για τα παιδιά με καλή συμπεριφορά, αυτά ξεσπούν στα σπίτια τους, γιατί νιώθουν εκεί πιο ασφαλή. Τα παιδιά που πετούν κάτω τα θρανία στο σχολείο; Δεν νιώθουν ότι είναι ασφαλή να το κάνουν αυτό στο σπίτι τους. Οι τάξεις μας είναι το πρώτο μέρος στο οποίο έχουν ακούσει τη λέξη «όχι», στο οποίο τους έχουν τεθεί όρια, στο οποίο τους έχει δοθεί αγάπη μέσω του σεβασμού. Κατά τ’άλλα, «τα παιδιά έχουν αλλάξει».

Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, η δική μας αντίδραση είναι ότι «Χρειάζεται να είμαστε Σχολείο του 21ου αιώνα». 1 προς 1 μαθητής-τεχνολογία. Οκ! Οπότε ας ξεχάσουμε τα βασικά της δημιουργίας ανθρώπινων σχέσεων και της βιωματικής μάθησης. Τα παιδιά μας δυσκολεύονται τρομερά να «διαβάσουν» κοινωνικά μηνύματα και να σταθούν όπως πρέπει στον κοινωνικό περίγυρο. Ας τους πετάξουμε, λοιπόν, μια ακόμα συσκευή στα μούτρα, γιατί αυτό θα δείχνει ωραίο στη σελίδα του σχολείου μας. Κατά την διάρκεια ενός interview, ένας διευθυντής με ρώτησε «με την τεχνολογία πώς τα πας; Είναι σημαντικό αυτό για το σχολείο μας.» Εεε… τους διαβάζω παραμύθια που μιλούν για υπολογιστές… Πάντως με τα παιδιά τα πάω πολύ καλά!

Και αφού η τεχνολογική μας προσέγγιση δεν δείχνει να λειτουργεί, οι δάσκαλοι χρειάζονται περισσότερη εκπαίδευση. Οπότε, ας αφιερώσουμε μερικά απογεύματα σε σεμινάρια εντελώς άχρηστα ως προς την ποιότητα διδασκαλίας. Την περασμένη εβδομάδα, εμείς οι νηπιαγωγοί, χάσαμε ένα ολόκληρο πρωινό μαθήματος για να δώσουμε ένα τεστ μαθηματικών…
Αντί να καθιστούμε τους γονείς υπόλογους και να τους μάθουμε να λειτουργούν ως πραγματικοί γονείς, έχουμε υιοθετήσει μια λογική εξυπηρέτησης πελατείας. Μην τυχόν και τους στεναχωρήσουμε, μην και δεν είμαστε 24 ώρες το 24ωρο διαθέσιμοι. Ξέρετε πόσες φορές με έχουν στήσει γονείς στις συναντήσεις του σχολείου και μετά ζητούν να με δουν ό,τι ώρα βολεύει τον καθένα; Και με προσβάλουν αν τυχόν τους πω ότι δεν μπορώ. Το ξέρετε ότι υπάρχουν γονείς που μου έχουν πει ότι δεν μου επιτρέπεται να λέω στο παιδί τους «όχι»;

Η πνευματική και σωματική μου υγεία ήταν σε κίνδυνο ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. Γνωρίζοντας, ότι το παιδί σας χρειάζεται και του αξίζoυν περισσότερα από όσα παίρνει. Αφιερώνοντας άπειρο χρόνο σε συναντήσεις με τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς και διευθυντές, ζητώντας τους περισσότερη στήριξη, μόνο και μόνο για να ακούμε την απάντηση «καλά, μη χάνετε και τον ύπνο σας γι’αυτά!» 

Όταν ΑΓΑΠΑΣ τα παιδιά σου και έχεις ΠΑΘΟΣ για την αποστολή σου, τα μηνύματα αυτά σε διαλύουν. Τα βλέπεις να έρχονται στο σχολείο με βρώμικα ρούχα, γνωρίζοντας ότι στο σπίτι τους επικρατεί χάος και ότι χρειάζονται περισσότερα από όσα μπορείς να τους δώσεις σε μία τάξη 21 παιδιών με όλο και λιγότερη στήριξη, με παιδιά να μιλούν διαφορετικές γλώσσες, με κάποια να αντιμετωπίζουν αναπηρίες… σε διαλύει. Πνίγουμε τα συναισθήματά μας. Γινόμαστε αναίσθητοι για να αντέξουμε. Ή είμαστε γεμάτοι νεύρα σε τέτοιο βαθμό που οι οικογένειές μας υποφέρουν.

Γι’αυτό, λοιπόν, παραιτήθηκα.

Συνειδητοποίησα τελικά, ότι δεν μπορείς να τα σώσεις όλα. Δεν μπορείς ούτε 21 παιδιά να βοηθήσεις, αν δεν είσαι εσύ η ίδια υγιής. Αν η πνευματική και σωματική σου υγεία δεν σε στηρίζουν, δεν είσαι καλή ούτε για 21 παιδιά.

Έφυγα, λοιπόν, και για όλα τα παραπάνω, και για το ότι ήμουν 46 ημέρες άρρωστη ανά έτος, για τις οποίες φυσικά δεν πληρωνόμουν… Δεν έφυγα για καλύτερο μισθό.

Αποφάσισα να αρχίσω με το 1 μου παιδί στο σπίτι και να δουλέψω για να βοηθήσω άλλες μαμάδες να μπορούν να βρίσκονται στο σπίτι για τα παιδιά τους, αλλά και να κάνω καλύτερη τη ζωή των 21 παιδιών στα σπίτια τους, όταν επιστρέφουν σε αυτά μετά το σχολείο. Μπορεί να έφυγα από την τάξη, αλλά βρήκα έναν άλλον τρόπο να υπερασπίζομαι αυτά τα παιδιά, με τρόπο που δεν με αφήνει άδεια και άχρηστη προς τους άλλους…»

Πηγη

Η καθοδηγούµενη συµµετοχική ορθογραφική µέθοδος ως τρόπος στήριξης των µαθητών µε µαθησιακές δυσκολίες µέσα στην κοινή τάξη

πηγη

 Η καθοδηγούµενη συµµετοχική ορθογραφική µέθοδος ως τρόπος στήριξης των µαθητών µε µαθησιακές δυσκολίες µέσα στην κοινή τάξη

 Στην παρούσα µελέτη παρουσιάζεται ένας διδακτικός τρόπος στήριξης µαθητών µε µαθησιακές δυσκολίες στην ορθή γραφή, η καθοδηγούµενη συµµετοχική ορθογραφική µέθοδος (Κ.Σ.Ο.Μ.). Η µέθοδος µπορεί να εφαρµοστεί µέσα στην κοινή (γενική) τάξη µε µερική προσαρµογή του αναλυτικού προγράµµατος. Είναι µια µέθοδος που δίνει µεγαλύτερη έµφαση στη συµµετοχή των µαθητών κατά την ορθογραφική διαδικασία και στην καλλιέργεια των µεταγνωστικών δεξιοτήτων των µαθητών κατά την εκτέλεση του ορθογραφικού έργου σε σύγκριση µε τις παραδοσιακές διδακτικές µεθόδους.  

 

Η καθοδηγούµενη συµµετοχική ορθογραφική µέθοδος ως τρόπος στήριξης των µαθητών µε µαθησιακές δυσκολίες µέσα στην κοινή τάξη

Η Δραματοποίηση του παραμυθιού του Εγωιστή Γίγαντα σε παιδιά με Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές στο φάσμα του αυτισμού

πηγη

Πρακτικά του Ελληνικού Ινστιτούτου Εφαρμοσμένης Παιδαγωγικής  και Εκπαίδευσης , 5ο Πανελλήνιο συνέδριο με θέμα : Μαθαίνω πως να μαθαίνω.

Η Δραματοποίηση του παραμυθιού του Εγωιστή γίγαντα σε παιδιά με διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές στο φάσμα του αυτισμού.

πηγη

Για να μπορέστε να δείτε το υλικό πατήστε εδώ