5 τρόποι για να αποτρέψετε τον εθισμό στις κινητές συσκευές για παιδιά ηλικίας 8-13 ετών

 

πηγη

Ανησυχείτε για το πόσο χρόνο ξοδεύει το παιδί σας στο τηλέφωνο, το tablet ή τον υπολογιστή; Παρακάτω θα βρείτε έναν οδηγό για γονείς με συμβουλές για εποικοδομητική συζήτηση με το παιδί σας για την ώρα που μπορεί να βρίσκεται μπροστά από μία οθόνη.

Πόση ώρα θεωρείται πάρα πολύ;

Δυστυχώς, δεν υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός. Τα παιδιά χρησιμοποιούν τις συσκευές και τους υπολογιστές τους για πολλούς διαφορετικούς λόγους – να μαθαίνουν, να παίζουν και να κοινωνικοποιούνται. Το πιο σημαντικό είναι να ορίσετε σαφή όρια στη χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών και να αποτελέσετε οι ίδιοι ένα καλό παράδειγμα.

Ο χρόνος οθόνης είναι μια ξεπερασμένη έννοια. Καθώς τα ψηφιακά μέσα έχουν ενσωματωθεί σε όλες τις πτυχές της καθημερινής ζωής του παιδιού, είναι πιο σημαντικό να σκεφτείτε με τι διαδικτυακές δραστηριότητες ασχολείται το παιδί, παρά να θέσετε αυθαίρετους κανόνες σχετικά με το χρόνο.

Χρήσιμες συμβουλές

 Συμφωνείστε ένα σαφές σύνολο κανόνων με το παιδί σας για την ώρα που θα βρίσκεται μπροστά σε μία οθόνη στο σπίτι. Συζητήστε με το παιδί σας όταν πιστεύετε πότε είναι σωστό και πότε ακατάλληλο να χρησιμοποιούμε οθόνες. Συμφωνείστε τις ώρες που επιτρέπεται ή δεν επιτρέπεται η χρήση κάποιας οθόνης στο σπίτι. Για παράδειγμα, ώρα δείπνου, ώρα εργασίας και ώρα για ύπνο.

2. Κάντε όπως έχετε συμφωνήσει. Η συμπεριφορά μοντελοποίησης είναι ο ισχυρότερος τρόπος με τον οποίο μπορείτε να επηρεάσετε τη συμπεριφορά του παιδιού σας.

3. Περιορίστε τη χρήση υπολογιστών / συσκευών στην κρεβατοκάμαρα. Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού σας, ίσως θελήσετε να απαγορεύσετε εντελώς τις συσκευές στο υπνοδωμάτιο.

4. Αγοράστε ένα ξυπνητήρι για την κρεβατοκάμαρα του παιδιού σας και φορτίστε τα τηλέφωνά των παιδιών στο δικό σας υπνοδωμάτιο τη νύχτα. Αυτό μπορεί να είναι ένας χρήσιμος τρόπος για να κάνουν ένα διάλειμμα από το διαδίκτυο.

5. Προσπαθήστε να μην βασίζεστε σε οθόνες πάρα πολύ για να κρατήσετε τα παιδιά απασχολημένα. Μπορεί να είναι εύκολο να προτρέψετε τα παιδιά να χρησιμοποιήσουν το tablet ή να παίξουν ένα παιχνίδι στον υπολογιστή για να διασκεδάσουν, αλλά αυτό μπερδεύει τους κανόνες που θα έχετε ορίσει για την ώρα μπροστά από την οθόνη. Προσπαθήστε να τηρήσετε τους συμφωνημένους κανόνες με το παιδί σας και θυμηθείτε να δώσετε το καλό παράδειγμα.

6. Συζητήστε με το παιδί σας για το τι κάνει στο διαδίκτυο και παροτρύνετε το να χρησιμοποιήσει το χρόνο της οθόνης του για μάθηση και εκπαίδευση.

7. Επιλέξτε ένα βράδυ της εβδομάδας όπου θα κάνετε μια οικογενειακή δραστηριότητα μαζί, είτε πρόκειται για νύχτα κινηματογράφου ή για νύχτα παιχνιδιών. Η πραγματοποίηση δραστηριοτήτων μαζί ως οικογένεια θα συμβάλει στην εφαρμογή κατευθυντήριων γραμμών χρόνου οθόνης και θα προσφέρει διασκεδαστικές εναλλακτικές λύσεις.

8. Μην έχετε πάντοτε οθόνες στο παρασκήνιο. Κλείνετε τις τηλεοράσεις και τους υπολογιστές όταν δεν τους χρησιμοποιείτε. Οι οθόνες αυτές μπορεί να αποσπούν την προσοχή των παιδιών εάν προσπαθούν να συμμετάσχουν σε κάποια άλλη δραστηριότητα.

9. Τέλος, μπορείτε να συμμετέχετε κι εσείς στις διαδικτυακές δραστηριότητες του παιδιού. Μπορείτε να παίξετε το αγαπημένο διαδικτυακό παιχνίδι του παιδιού σας και να ανακαλύψετε μαζί τον ψηφιακό κόσμο!

Πηγη

 

 

Δέκα σημάδια και συμπτώματα που υποδηλώνουν αγχώδη διαταραχή

πηγη

 

Όλοι ερχόμαστε κατά καιρούς αντιμέτωποι με το άγχος λόγω μεγάλων αλλαγών που μπορεί να συμβαίνουν στη ζωή μας και που μας ασκούν έντονες ψυχολογικές πιέσεις.

Μια μετακόμιση, μια οικονομική δυσκολία ή μια αλλαγή εργασιακού περιβάλλοντος είναι μερικές μόνο περιστάσεις που μπορεί να πυροδοτήσουν το αίσθημα του άγχους.

Ωστόσο, μιλάμε πλέον για αγχώδη διαταραχή και όχι για απλό παροδικό άγχος όταν τα συμπτώματα που βιώνουμε είναι πιο σοβαρά από την ίδια την κατάσταση που τα προκάλεσε και όταν αρχίζουν να διαταράσσουν την καθημερινότητά μας.

Σημάδια και συμπτώματα

Οι αγχώδεις διαταραχές συνοδεύονται από σημαντική δυσφορία και αναστάτωσης της προσωπικής, επαγγελματικής και κοινωνικής ζωής, ωστόσο με την κατάλληλη βοήθεια είναι δυνατό να τεθούν υπό έλεγχο. Η σωστή διάγνωση της αγχώδους διαταραχής είναι το πρώτο και βασικότερο βήμα για την αποτελεσματική αντιμετώπισή της.

Παρακάτω θα δείτε δέκα κοινά σημάδια και συμπτώματα που χαρακτηρίζουν τις αγχώδεις διαταραχές.

1. Υπερβολική ανησυχία

Είναι λογικό να ανησυχούμε όταν ένα αγαπημένο μας πρόσωπο αντιμετωπίζει μια ασθένεια ή όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια μεγάλη οικονομική δυσκολία. Ωστόσο, στην περίπτωση αγχώδους διαταραχής οι ανησυχίες είναι δυσανάλογες προς τις αιτίες που τις προκαλούν και πολλές φορές κάνουν την εμφάνισή τους ακόμη και σε απλές καθημερινές καταστάσεις που δεν φορτίζουν τον μέσο άνθρωπο.

Για να θεωρηθεί σύμπτωμα της γενικευμένης αγχώδους διαταραχής (generalised anxiety disorder - GAD), η έντονη ανησυχία πρέπει να εμφανίζεται τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας για τουλάχιστον έξι μήνες και το άτομο να δυσκολεύεται να τη διαχειριστεί. Επίσης, η ανησυχία που χαρακτηρίζει τη ΓΑΔ οδηγεί συχνά σε αδυναμία συγκέντρωσης και ολοκλήρωσης των καθημερινών υποχρεώσεων.

2. Μόνιμη εγρήγορση

Το άγχος έχει σαν αποτέλεσμα να διεγείρεται υπερβολικά τμήμα του συμπαθητικού νευρικού συστήματος. Σωματικές εκδηλώσεις της επίδρασης αυτής είναι οι γρήγοροι παλμοί της καρδιάς, η έντονη εφίδρωση (κυρίως στις παλάμες), το τρέμουλο των χεριών και η ξηροστομία. Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή ο εγκέφαλος μπαίνει σε κατάσταση επιφυλακής και προετοιμάζει το σώμα να ανταποκριθεί σε μια επερχόμενη απειλή.

Αυτή η εγρήγορση είναι ιδιαίτερα χρήσιμη σε πραγματικές καταστάσεις κινδύνου, ωστόσο δεν ωφελεί και μάλιστα είναι επιβλαβής όταν αποτελεί μέρος της καθημερινής ρουτίνας.

3. Αεικινησία

Η αδιάκοπη και νευρική κίνηση είναι ένδειξη αγχώδους διαταραχής κυρίως στα παιδιά και στους εφήβους. Τα άτομα που το βιώνουν το περιγράφουν σαν μια αίσθηση ότι βρίσκονται μόνιμα «στην τσίτα» ή νιώθουν ότι δεν μπορούν να παραμείνουν στην ίδια θέση για πολλή ώρα.

Μελέτη στην επιθεώρηση Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry (JAACAP) που αφορούσε 128 παιδιά με αγχώδη διαταραχή υπέδειξε ότι σε ποσοστό 74% η αεικινησία ήταν ένα από τα βασικά συμπτώματα της διαταραχής.

4. Κόπωση

Μία ακόμη πιθανή ένδειξη αγχώδους διαταραχής είναι το αίσθημα κόπωσης ακόμη και μετά από σύντομης διάρκειας ή ήπιας έντασης δραστηριότητες. Θεωρείται μάλιστα παράδοξη, καθώς το άγχος συνήθως ταυτίζεται με την υπερκινητικότητα και τη νευρικότητα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις η κόπωση εμφανίζεται μετά από μια κρίση άγχους, ενώ άλλες φορές είναι χρόνια.

5. Δυσκολία συγκέντρωσης

Μελέτη στην επιθεώρηση Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry (JAACAP) σε 157 παιδιά με αγχώδη διαταραχή υπέδειξε ότι πάνω από δύο στα τρία αντιμετώπιζαν δυσκολία συγκέντρωσης. Μια άλλη μελέτη στην επιθεώρηση Journal of Anxiety Disorders, αυτή τη φορά σε ενήλικες με αγχώδη διαταραχή, έδειξε ότι σχεδόν το 90% αντιμετώπιζαν δυσκολία συγκέντρωσης. Μάλιστα, σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης, όσο πιο σοβαρή ήταν η διαταραχή τόσο μεγαλύτερη ήταν η δυσκολία συγκέντρωσης.

Το άγχος μπορεί να επηρεάσει τη λειτουργία της λειτουργικής (ενεργής) μνήμης, της μνήμης που είναι υπεύθυνη για την βραχυπρόθεσμη απομνημόνευση. Αυτό πιθανώς εξηγεί την πτώση των επιδόσεων που παρατηρείται σε περιόδους έντονου άγχους.

6. Ευερεθιστότητα

Τα περισσότερα άτομα με αγχώδη διαταραχή παρουσιάζουν επίσης έντονη ευερεθιστότητα.

Πρόσφατη μελέτη σε δείγμα 6.000 ενηλίκων, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση The Journal of Nervous and Mental Disease, έδειξε ότι πάνω από το 90% των ανθρώπων με ΓΑΔ εκδηλώνουν ευερεθιστότητα κατά τις περιόδους που βιώνουν έντονο άγχος.

7. Δυσκολίες στον ύπνο

Οι διαταραχές του ύπνου συνδέονται στενά με τις αγχώδεις διαταραχές. Οι διακοπές του ύπνου μέσα στη νύχτα και η αϋπνία είναι τα δύο προβλήματα που βιώνουν συχνότερα τα άτομα με άγχος.

Σύμφωνα μάλιστα με μελέτη στην επιθεώρηση Journal of Abnormal Child Psychology, οι διαταραχές του ύπνου στην παιδική ηλικία μπορεί να «προβλέψουν» την εκδήλωση του άγχους στη μετέπειτα ζωή. Από τα 1.000 παιδιά που παρακολουθήθηκαν στο πλαίσιο της μελέτης, όσα αντιμετώπιζαν πρόβλημα αϋπνίας ήταν 60% πιο πιθανό να εκδηλώσουν αγχώδη διαταραχή μέχρι την ηλικία των 26 ετών.

8. Κρίσεις πανικού

Η διαταραχή πανικού είναι ένα συχνό είδος αγχώδους διαταραχής που χαρακτηρίζεται από τις γνωστές κρίσεις πανικού.

Μια κρίση πανικού χαρακτηρίζεται από ένα ακατανίκητο αίσθημα φόβου και συνοδεύεται από ποικίλες σωματικές εκδηλώσεις όπως η ταχυπαλμία, η έντονη εφίδρωση, το τρέμουλο, η δύσπνοια, το σφίξιμο στο στήθος, η ναυτία κ.ά.

Υπολογίζεται ότι ποσοστό 22% των Αμερικανών θα εκδηλώσει κρίση πανικού κάποια στιγμή στη ζωή του, ωστόσο μόνο το 3% εξ αυτών εκδηλώνει κρίσεις πανικού τόσο συχνά ώστε να πληροί τα κριτήρια της διαταραχής πανικού.

9. Κοινωνική απομόνωση

Τα άτομα που πάσχουν από αγχώδεις διαταραχές τείνουν να αποφεύγουν τις κοινωνικές εκδηλώσεις, ανησυχούν για την κριτική που τυχόν θα τους ασκήσουν οι άλλοι, φοβούνται μήπως ντροπιαστούν μπροστά σε τρίτους και αποφεύγουν την πολυκοσμία λόγω του άγχους τους.

Αυτό το είδος κοινωνικού άγχους, όπως ονομάζεται, υπολογίζεται ότι απαντάται σε ποσοστό περίπου 12% των ενηλίκων στις ΗΠΑ.

10. Φοβίες

Ο ακραίος φόβος απέναντι σε πρόσωπα, πράγματα ή καταστάσεις (π.χ. αράχνες, μικροί χώροι) χαρακτηρίζεται ως φοβία και αποτελεί τυπική ένδειξη της αγχώδους διαταραχής.

Οι φοβίες συνήθως κάνουν την εμφάνισή τους σε μικρή ηλικία (παιδική, εφηβική) και είναι τόσο έντονες ώστε εμποδίζουν το άτομο να λειτουργήσει φυσιολογικά στην καθημερινότητά του.

Πηγή

 

 

 

 

 

 

Πότε το παιδί είναι έτοιμο για την Α' δημοτικού - Σχολική Ετοιμότητα

Πηγή

 

Τα τελευταία χρόνια ο όρος σχολική ετοιμότητα ακούγεται συχνά, όμως αρκετοί από εμάς δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς σημαίνει. Αφορά στην είσοδο και τη φοίτηση ενός παιδιού στην Α’ Δημοτικού. Η πρώτη δημοτικού αποτελεί τη βάση της σχολικής πορείας ενός μαθητή, επομένως πρέπει να είναι καλή και δυνατή, ώστε να στηρίζει τις τάξεις που θα ακολουθήσουν.

Το μοναδικό επίσημο κριτήριο εισαγωγής των παιδιών, στην πρώτη δημοτικού είναι η ηλικία. Το πιο σημαντικό κριτήριο όμως, είναι κατά πόσο το παιδί μπορεί να ανταπεξέλθει με επιτυχία στα μαθήματα και τις σχολικές του υποχρεώσεις, δηλαδή πόσο έτοιμο είναι για το σχολείο . Έτσι λοιπόν, αναφερόμαστε στον όρο Σχολική Ετοιμότητα.

Η διερεύνηση της Σχολικής Ετοιμότητας πραγματοποιείται από διεπιστημονική ομάδα που απαρτίζεται από: λογοθεραπευτή, εργοθεραπευτή, ειδικό παιδαγωγό και ψυχολόγο. Ο κάθε ειδικός χρησιμοποιώντας αξιολογητικές δοκιμασίες εξετάζει το δικό του πεδίο δράσης μελετώντας τις δεξιότητες του παιδιού ώστε να καθοριστεί η σχολική του ετοιμότητα.

Ας δούμε λοιπόν μερικά παραδείγματα δεξιοτήτων υπό μορφή απλών ερωτήσεων:

• Το παιδί αρθρώνει σωστά όλους τους ήχους της γλώσσας μας; Αν όχι, ξεχωρίζει ακουστικά το λάθος του; Είναι σε θέση να μάθει να γράφει το γράμμα που αντιστοιχεί σε αυτόν τον ήχο ή το μπερδεύει και στο γραπτό λόγο;

• Το παιδί μπορεί να αφηγηθεί μια απλή μικρή ιστορία; (π.χ.: πως πέρασε την μέρα του)

• Ανταποκρίνεται σε σύνθετες εντολές; ( π.χ.: σχεδίασε ένα μεγάλο μήλο πάνω στο κόκκινο τραπέζι)

• Μπορεί να βρει λέξεις που αρχίζουν από έναν ήχο; (π.χ.: βρες λέξεις που αρχίζουν από /α/, όπως λέμε αμάξι)

• Μπορεί να κάνει ακουστικά παιχνίδια με τη δομή της λέξης; (π.χ.: έχω τη λέξη μαχαίρι, βγάζω /μα/, ποια νέα λέξη βγαίνει;)

• Ξεχωρίζει το δεξί με το αριστερό;

• Γνωρίζει τοπολογικές έννοιες όπως: πάνω, κάτω, απέναντι, ανάμεσα;

• Έχει καλή ακουστική και οπτική μνήμη;

• Πιάνει σωστά το μολύβι; Αν όχι , η λαβή που χρησιμοποιεί το βοηθάει στο γράψιμο ή όχι;

• Γνωρίζει ποσοτικές έννοιες όπως: γεμάτο, άδειο, περισσότερο, καθόλου, ολόκληρο κλπ;

• Έχει καλή συγκέντρωση; (π.χ.: όταν του ανατίθεται μια δραστηριότητα την ολοκληρώνει;)

• Είναι υπερκινητικό; (π..χ.: στριφογυρνάει σαν σβούρα στην καρέκλα του;)

• Ακολουθεί όρια και κανόνες;

• Παίζει με παιδιά της ηλικίας του;

• Συμμετέχει σε ομαδικές δραστηριότητες και σχολικές εργασίες στο νηπιαγωγείο;

• Πως είναι το παιχνίδι του; Με τι παίζει; Πως παίζει;

• Ζωγραφίζει; Σχεδιάζει; Χρωματίζει;

• Χρησιμοποιεί το ψαλίδι;

 

Όλα τα παραπάνω παραδείγματα είναι απλοποιημένα και δεν αποτελούν από μόνα τους αξιολογητικές δοκιμασίες!

Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι δεξιότητες που απαιτούνται για μια επιτυχημένη πορεία στην Α’ Δημοτικού, δεν αναπτύσσονται με τον ίδιο ρυθμό σε όλα τα παιδιά. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο "γρήγοροι" στην ανάγνωση, τη γραφή, την ορθογραφία όπως δεν είμαστε όλοι το ίδιο "ψηλοί' ή "αδύνατοι". Επομένως, δεν είναι όλα τα παιδιά έτοιμα να πάνε Α' Δημοτικού λίγο πριν ή αφού έχουν συμπληρώσει τα 6 χρόνια.

Πότε πρέπει να κάνουμε τεστ Σχολικής Ετοιμότητας;

Ιδανικά, λίγο πριν την έναρξη του νηπιαγωγείου ή έστω στο πρώτο τρίμηνο φοίτησης σε αυτό, είναι το καταλληλότερο διάστημα για την διερεύνηση της σχολικής ετοιμότητας.

Που να απευθυνθούμε για τεστ Σχολικής Ετοιμότητας;

Στα ΚΕΔΔΥ, σε Κέντρα Ψυχικής Υγείας, Ψυχοπαιδαγωγικές Μονάδες και φυσικά σε Ιδιωτικά Κέντρα.

Πόση ώρα διαρκεί η αξιολόγηση για την Σχολική Ετοιμότητα;

Αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες π.χ.: είναι συνεργάσιμο το παιδί, είναι κουρασμένο , τι τεστ θα χρησιμοποιήσει ο θεραπευτής κλπ. Συνήθως επαρκεί μια αξιολογητική συνεδρία διάρκειας μιας ώρας με τον κάθε θεραπευτή. Δηλαδή 4 με 5 ώρες περίπου στο σύνολο τους. Δοκιμασίες που χορηγούνται σε 10 λεπτά ή μισή ώρα δεν είναι αξιολογητικές αλλά έχουν ανιχνευτικό χαρακτήρα. Δηλαδή ανιχνεύουν αν κάτι δεν πάει καλά χωρίς να μπορούν να το προσδιορίσουν.

Αν τα τεστ δείξουν ότι το παιδί δεν είναι έτοιμο τι γίνεται;

Σε περίπτωση έγκαιρου εντοπισμού, το παιδί ξεκινάει θεραπευτικό προγραμμα για την ανάπτυξη των αδύναμων δεξιοτήτων ώστε να το βοηθήσουμε να προετοιμαστεί κατάλληλα για τη νέα του σχολική χρόνια. Όμως, αν τα αδύναμα σημεία του παιδιού είναι πάρα πολλά και το χρονικό διάστημα δεν επαρκεί τότε εξετάζεται το ενδεχόμενο της επαναφοίτησης στο νηπιαγωγείο.

Σε αυτή την περίπτωση σημαίνει ότι το παιδί έχει θέματα νοημοσύνης;

Όχι. Η σχολική ετοιμότητα και ο δείκτης νοημοσύνης δεν συνδέονται άμεσα.

Μέσω ποιας διαδικασίας γίνεται η επαναφοίτηση;

Η διαδικασία για την επαναφοιτηση γίνεται μέσω των ΚΕΔΔΥ που δίνει την επίσημη εντολή και χορηγεί την αντίστοιχη έγγραφη επίσημη απόφαση.

Για ποιο λόγο να γίνει επαναφοίτηση;

Η επανάληψη του νηπιαγωγείου μας δίνει μεγάλο χρονικό περιθώριο στη θεραπευτική παρέμβαση και την προετοιμασία του παιδιού για την επόμενη χρονιά.

Η επαναφοίτηση μπορεί να προκαλέσει ψυχολογικά προβλήματα στο παιδί;

 

Παραγωγή Γραπτού Λόγου με Τεχνικές Καθοδήγησης

πηγη

Εξαιρετικό Υλικό!

Τεχνικές καθοδήγησης παραγωγής γραπτού λόγου: εδώ εντάσσονται δραστηριότητες παραγωγής γραπτού λόγου μέσω των οποίων διαγράφονται τα τρία στάδια συγγραφής: το στάδιο του σχεδιασμού (προ-συγγραφικό), το στάδιο της παραγωγής μιας πρώτης εκδοχής (συγγραφικό) και το στάδιο της επεξεργασίας με στόχο τη βελτίωση και τη δημιουργία του τελικού κειμένου (μετα-συγγραφικό). 

Η Τεχνική των Εικόνων

Στο ζαχαροπλαστείο του κυρίου Αποστόλη.doc Download File

Η Τεχνική των Επτά Ερωτήσεων

Μια σχολική εκδρομή.doc Download File

Η Τεχνική των Γραφικών Αναπαραστάσεων

Στο χωριό.doc Download File

Η Τεχνική των Φανταστικών Διωνύμων

Γάιδαρος και βάρκα.doc Download File

Η Τεχνική της Αρχικής και Τελικής Πρότασης

Μια βόλτα στην κεντρική πλατεία της πόλης.doc Download File

Η Τεχνική της Αρχικής και Τελικής Παραγράφου

Μια περιπέτεια στον δρόμο.doc Download File

Η Τεχνική των Συσχετιζόμενων Λέξεων

Ένα ατύχημα με το ποδήλατο.doc Download File

Η Τεχνική της Κειμενικής Υπερδομής

Μια καταιγίδα στην παραλία.doc Download File

Η Τεχνική των Ημιτελών Φράσεων

Παιδικό παραμύθι.doc Download File

Η Τεχνική της Χορήγησης Βασικών Λέξεων

Ο καλύτερος μου φίλος.doc Download File

Η Τεχνική των Γραπτών Οδηγιών

Μια ασθένεια που πέρασα.doc Download File

Η Τεχνική της Επιστολής

Επιστολή προς τον κο Δήμαρχο.doc Download File

Η Τεχνική της Δημιουργικής Σύνθεσης

Χαμένοι στο δάσος.doc Download File

 Πηγη

 

 

 

 

 

 

 

 

Κατασκευές και παιχνίδια στην αυλή (Ιδέες!)

 Κατασκευές και παιχνίδια στην αυλή 

Πρωτότυπες ιδέες! 

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

Ξεκινάνε οι Εξετάσεις; Η Επιτυχία Κρύβεται στη Δυνατή Μνήμη και τη Συγκέντρωση!

πηγη

 

Οι εξετάσεις είναι προ των πυλών κι η προετοιμασία για αυτές έχει χτυπήσει κόκκινο! Όπως όλα στη φύση, έτσι και ο ανθρώπινος εγκέφαλος χρειάζεται ενέργεια για να μπορέσει να αποδώσει έργο. Πολύ απλά, έχει ανάγκη από τροφή. Επομένως, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η ποιότητα του «καυσίμου» που θα δώσουμε στον οργανισμό μας καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και την εγκεφαλική του απόδοση. Δοκιμάστε να διαβάσετε νηστικοί ή έχοντας φάει μία οικογενειακή συσκευασία πίτσας. Η απόδοση θα σας απογοητεύσει. Ποια είναι, όμως, η ιδανική δίαιτα για την περίοδο των εξετάσεων; Ας δούμε μερικές βασικές αρχές:

4 βασικές αρχές που πρέπει να ακολουθήσεις.

1. Μην παραλείπετε το πρωινό γεύμα. 

Πολυάριθμες μελέτες έχουν αναδείξει τη σημασία του καλού πρωινού στην πνευματική απόδοση μαθητών και φοιτητών(1). Το πρωινό προσφέρει άμεσα ενέργεια, η οποία αξιοποιείται από το προερχόμενο από την ολονύκτια νηστεία σώμα μας. Επιπλέον, η συστηματική κατανάλωσή του έχει συσχετισθεί με καλύτερες διατροφικές επιλογές κατά τη διάρκεια της ημέρας και μικρότερη πιθανότητα κατανάλωσης τροφών πλούσιων σε κορεσμένα και trans λιπαρά (fast food, πατατάκια, σοκολάτες κ.α). Ορισμένες εξαιρετικές εναλλακτικές προτάσεις είναι 1 ποτήρι γάλα συνοδευόμενο από 1 κομμάτι σπιτικής σπανακόπιτας, είτε γιαούρτι με δημητριακά ολικής άλεσης ή 1 ποτήρι χυμό με ψωμί, μαργαρίνη και μέλι.

2.Συχνά και μικρά γεύματα. 

Απαραίτητη προϋπόθεση της σωστής πνευματικής απόδοσης είναι η διασφάλιση σταθερών επιπέδων ενεργειακού καυσίμου για τον εγκέφαλο, δηλαδή γλυκόζης. Επομένως, τα ενδιάμεσα γεύματα (snacks) αποκτούν ιδιαίτερη αξία τη συγκεκριμένη περίοδο, καθώς διασφαλίζουν τη σταθερή παροχή της γλυκόζης στον εγκέφαλο. Ένα ποτήρι φυσικό χυμό, γιαούρτι με 1 κουταλιά της σούπας μαύρες σταφίδες και λίγα καρύδια ή ένα smoothie (ρόφημα αμυγδάλου, ρόδι, blueberries και κουκουνάρι) αποτελούν εξαιρετικές επιλογές. Ακόμα, συνιστάται η αποφυγή κατανάλωσης γλυκών σε μεγάλες ποσότητες, γιατί όχι μόνο προσθέτουν πολλές θερμίδες, αλλά και γιατί ανεβάζουν και κατεβάζουν απότομα τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, δημιουργώντας πρόσθετες ενεργειακές ανάγκες πολύ γρήγορα. Γενικότερα, προτιμήστε προϊόντα ολικής άλεσης που διασφαλίζουν σταθερότερα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα.

3. Αυτό το διάστημα δεν ενδείκνυται η απώλεια βάρους, ειδικά ακολουθώντας στερητικές δίαιτες. 

Μπορεί το καλοκαίρι να έπεται των εξετάσεων και η απώλεια κιλών να είναι διακαής πόθος, αλλά «δυο καρπούζια κάτω από μια μασχάλη» δεν χωράνε. Τα αυστηρά προγράμματα διατροφής επιτείνουν το στρες, αυξάνουν την ψυχολογική πίεση(2) και δημιουργούν διατροφικές ελλείψεις που επηρεάζουν την απόδοση. Ας επικεντρωθείτε, λοιπόν,  στις εξετάσεις και η δίαιτα  παίρνει σειρά μετά.

4. Η κατανάλωση βιταμινών, κυρίως αυτών του συμπλέγματος Β, είναι πολύ σημαντική. 

Έχει διαπιστωθεί ότι η έλλειψή τους σχετίζεται με γνωσιακές διαταραχές, όπως  απώλεια μνήμης κι έλλειψη συγκέντρωσης(3). Οι βιταμίνες αυτές είναι απαραίτητες σε κυτταρικό επίπεδο στην παραγωγή ενέργειας και χωρίς αυτές, όση γλυκόζη κι αν έχουμε,  δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε το «καύσιμο», παράγοντας ενέργεια που χρειάζεται ο εγκέφαλος(4). Επιπλέον, οι βιταμίνες Β είναι κατά βάση υδατοδιαλυτές, που σημαίνει ότι δεν μπορούν να αποθηκευτούν στο σώμα μας και θα πρέπει να γίνεται η πρόσληψή τους καθημερινά, ειδικά στην απαιτητική αυτή περίοδο των εξετάσεων.

Αν τώρα σε όλα αυτά προστεθούν ο καλός και ποιοτικός ύπνος, η σωστή ενυδάτωση, η  μειωμένη κατανάλωση αλκοόλ κι η διαχείριση του άγχους, τότε έχουμε το πλαίσιο που θα διασφαλίσει πρόσβαση στην επιτυχία.

Πηγές

1. Adolphus K et al. The Relationship between Habitual Breakfast Consumption Frequency and Academic Performance in British Adolescents.Front Public Health. 2015 May 6;3:68
2. Tomiyiama JA et al. Low Calorie Dieting Increases Cortisol. Psychosom Med. 2010 May; 72(4): 357–364.
3. D.O. Kennenty. B Vitamins and the Brain: Mechanisms, Dose and Efficacy—A Review. Nutrients. 2016 Feb; 8(2): 68
4. Rucker R.B., et al. Handbook of Vitamins. 5th ed. CRC Press; Boca Raton, FL, USA: 2013

 

Πηγη

Οριοθέτηση σε Παιδιά Προσχολικής Ηλικίας

 

πηγη

Οι ηλικίες 0-6 χρόνων είναι οι πιο καθοριστικές στη δημιουργία της προσωπικότητας του παιδιού, μπαίνουν οι βάσεις για το χαρακτήρα, τις σχέσεις και τις συμπεριφορές που θα αναπτύξει ως μεγαλύτερο παιδί, ως έφηβος και στη συνέχεια ως ενήλικας.

Είναι επίσης συχνά οι πιο δύσκολες περίοδοι για τους γονείς γιατί καλούνται να καλύψουν πολλές ανάγκες των παιδιών, αφού εκτός από συναισθηματικά, αναπτύσσονται παράλληλα σωματικά και διανοητικά, ενώ όλα γίνονται με γρήγορους ρυθμούς. Κατά τις ηλικίες αυτές οι γονείς (ή οι κύριοι φροντιστές) αποτελούν τον κυριότερο παράγοντα καθορισμού της προσωπικότητας του παιδιού.

Αποτελεί μεγάλη πρόκληση, είναι δύσκολο το έργο ενός γονιού που μεγαλώνει παιδιά προσχολικής ηλικίας, ειδικά όταν εργάζεται πολλές ώρες, μεγαλώνει και άλλα παιδιά παράλληλα και αν αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας, επαγγελματικά, οικονομικά, συζυγικά ή άλλα προσωπικά προβλήματα. Για το λόγο αυτό, ο «χρυσός κανόνας» είναι ότι ένας ευτυχισμένος και ψυχικά υγιής γονιός μεγαλώνει ευτυχισμένα και ψυχικά υγιή παιδιά.

 

Ανάγκες και Αναπτυξιακά Ζητήματα

Οι βασικές ψυχολογικές ανάγκες των παιδιών από τους φροντιστές τους είναι: φροντίδα, ενδιαφέρον, ασφάλεια, τρυφερότητα, επικοινωνία, σεβασμός, κατανόηση, ελαστικότητα και προσαρμοστικότητα. Ειδικά με τα μικρά παιδιά, το μόνο που μπορεί πολλές φορές να κάνει ένας γονιός είναι αρκετή υπομονή, αφού, λόγω της γνωστικής και λεκτικής τους ανάπτυξης, δεν είναι το ίδιο εύκολο να τους εξηγήσεις κάποια πράγματα και να συζητήσεις μαζί τους όπως με μεγαλύτερα παιδιά.

Στις ηλικίες 2-4 ετών το κύριο αναπτυξιακό θέμα που αντιμετωπίζει ένα παιδί είναι η αναζήτηση αυτονομίας. Τα περισσότερα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες μαθαίνουν να τρώνε και να πηγαίνουν στην τουαλέτα μόνα τους, ενώ αντιδρούν συχνά στις υποδείξεις των γονιών τους και θέλουν να κάνουν τα πράγματα με το δικό τους τρόπο. Αυτές οι συμπεριφορές οδήγησαν πολλούς επιστήμονες στο να αποκαλέσουν αυτή την περίοδο τα «φρικτά δυάρια» (terrible twos), ενώ την παραλληλίζουν συχνά με την εφηβεία, όπου κυριαρχούν τα ίδια αναπτυξιακά ζητήματα, εκδηλωνόμενα βέβαια με διαφορετικούς τρόπους.

Στις ηλικίες 3-6 κυριαρχούν 2 αναπτυξιακά ζητήματα: Ταύτιση και ανάπτυξη ισορροπίας μεταξύ πρωτοβουλίας και ενοχής.  Η οριοθέτηση, όπως θα δούμε στη συνέχεια, παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη των παιδιών αυτής της ηλικίας.

 

Ταύτιση

Τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες, ανάλογα με τα ερεθίσματα που λαμβάνουν, ταυτίζονται, δηλαδή υιοθετούν τα χαρακτηριστικά, απόψεις, αξίες, αντιλήψεις και συμπεριφορές των άλλων, μιμούνται τα άτομα στο περιβάλλον τους.  Συνήθως το πρότυπο ενός παιδιού σε αυτές τις ηλικίες είναι ο γονιός του ίδιου φύλου, χωρίς να σημαίνει βέβαια ότι δε μιμούνται καθόλου και άλλα μέλη της οικογένειας ή του άμεσου περιβάλλοντός τους.

 

Όρια

Τα όρια δε συνδέονται απαραίτητα με αυστηρότητα, πειθαρχία και τιμωρία.  Είναι οι λογικοί κανόνες που τίθενται για την προστασία, ασφάλεια και υγεία τόσο των παιδιών, όσο και των άλλων.

Τα όρια είναι απαραίτητα για να νιώθει ένα παιδί ασφάλεια, σταθερότητα και προστασία από τους γονείς και το περιβάλλον του.  Μαθαίνει τι είναι ασφαλές και αποδεκτό για το ίδιο και τους άλλους, ενώ διδάσκεται έτσι και την αποδοχή κανόνων και ορίων.  Αυτό θα το βοηθήσει ως ενήλικα να προσαρμοστεί στην κοινωνία, να μάθει να βάζει τα δικά του όρια στους άλλους, να διεκδικεί τα δικαιώματα του, ενώ παράλληλα να σέβεται τα δικαιώματα και τα όρια των άλλων (π.χ. τους νόμους αλλά και τα όρια στις διαπροσωπικές σχέσεις).  Ένα παιδί που οριοθετείται μαθαίνει επίσης τον αυτοέλεγχο, να οριοθετεί δηλαδή μετά και το ίδιο τον εαυτό του και να μην παρασύρεται από τις παρορμήσεις του (επιθετικές, σεξουαλικές, αυτοκαταστροφικές ή άλλες).

Σε μικρές ηλικίες τα όρια και οι κανόνες πρέπει να εξηγούνται όσο το δυνατό πιο απλά και ξεκάθαρα και να επαναλαμβάνονται όταν χρειάζεται.  Πρέπει επίσης οι γονείς να συμφωνούν όσο το δυνατό μεταξύ τους στην οριοθέτηση των παιδιών τους και οι κανόνες τους να είναι όσο το δυνατό ξεκάθαροι, σταθεροί και συγκεκριμένοι, ώστε να μην προκαλείται σύγχυση στα παιδιά.  Καλό είναι οι γονείς να χρησιμοποιούν τη λογική για τον καθορισμό τους και όχι ταμπού.

Οι εκδικητικές πράξεις και η βία οποιουδήποτε είδους δεν αποτελούν οριοθέτηση.  Αντίθετα, αποτελούν απλά εκτόνωση και εκδήλωση της έλλειψης ορίων από τον ίδιο τον γονέα (αυτοελέγχου), που με τέτοιες πράξεις τελικά διδάσκει το αντίθετο από αυτό που υποτίθεται επιδιώκει.  Δε μπορείς να διδάξεις στο παιδί τον αυτοέλεγχο μέσα από τη δική σου απώλεια αυτοελέγχου.  Γονείς που σέβονται τον εαυτό τους, τα παιδιά τους και ο ένας τον άλλο, καθώς και την κοινωνία, παράγουν ευκολότερα παιδιά με όρια.

 

Πρωτοβουλία έναντι Ενοχής

Τα παιδιά αναπτύσσουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται τι θεωρείται καλό ή κακό, σωστό ή λάθος, ανάλογα με το παράδειγμα των γονέων και άλλων φροντιστών τους (παρακολουθώντας τη δική τους συμπεριφορά), αλλά και μέσω των αντιδράσεων που έχουν οι γονείς και άλλοι φροντιστές απέναντι στη συμπεριφορά τους.

Παράλληλα, έχουν ανάγκη να παίρνουν πρωτοβουλίες δοκιμάζοντας διάφορες δραστηριότητες και συμπεριφορές, να έχουν μια αίσθηση σκοπού και να λαμβάνουν δράση προς επίτευξη στόχων που τα ίδια θέτουν.

Η επιτυχής επίλυση του ζητήματος εξαρτάται από το κατά πόσο ένα παιδί θα μάθει τελικά να θέτει στόχους και να παίρνει πρωτοβουλίες που να του προσφέρουν ευχαρίστηση, έχοντας παράλληλα τους απαραίτητους ηθικούς φραγμούς, για παράδειγμα θα μπορεί να ακούσει μουσική το μεσημέρι αν θέλει, αλλά θα το κάνει χαμηλόφωνα γιατί μπορεί να ενοχλεί άλλα μέλη της οικογένειας ή της γειτονιάς που θέλουν να κοιμηθούν.

 

Αυστηρότητα, Απουσία Ορίων και Ισορροπία

Τα παιδιά των οποίων οι γονείς είναι πολύ αυστηροί γίνονται συχνά ενήλικες χωρίς αυθορμητισμό, διστακτικοί να πάρουν πρωτοβουλίες, αναποφάσιστοι, αυτο-καταπιεζόμενοι, γεμάτοι ενοχές, με χαμηλή αυτοεκτίμηση, ενώ υποφέρουν συχνά από ψυχοσωματικές ασθένειες, σεξουαλική ανικανότητα και αδυναμία να ευχαριστηθούν τη ζωή.

Αντίθετα, τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς ικανοποιητικά / σωστά όρια, τείνουν να συμπεριφέρονται παρορμητικά, με μειωμένο σεβασμό των ορίων των άλλων και της κοινωνίας.  Μπορεί να έχουν επίσης χαμηλή αυτοεικόνα, αλλά και αυτοέλεγχο, ώστε να γίνουν ευκολότεροι στόχοι εκμετάλλευσης αλλά και να εκδηλώσουν παραβατικές συμπεριφορές.

Για να επιτευχθεί μια ισορροπία μεταξύ ελευθερίας και περιορισμών, οι γονείς χρειάζεται να δίνουν ευκαιρίες στα παιδιά τους να κάνουν πράγματα από μόνα τους, να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους και να παίρνουν πρωτοβουλίες, ενώ τα προστατεύουν με την καθοδήγηση τους και σταθερά όρια.  Σε τομείς που δεν τίθενται ζητήματα υγείας, ασφάλειας και ηθικής, πρέπει να σέβονται το δικαίωμα του παιδιού να έχει τις δικές του προτιμήσεις και προσωπικότητα, π.χ. επιλογές στη διατροφή, στο ντύσιμο, στους φίλους, στις δραστηριότητες και άλλα, και να μην επιμένουν στη δική τους άποψη.  Έτσι, τα παιδιά θα μπορέσουν να γίνουν υπεύθυνα άτομα που να απολαμβάνουν παράλληλα τη ζωή.

 

Επιβράβευση (αμοιβή) και Τιμωρία ως Μέθοδοι Ελέγχου της Συμπεριφοράς των Παιδιών

Ως αμοιβή ή επιβράβευση θεωρούμε κάθε τι που βιώνεται ως θετικό από το παιδί, π.χ. γλυκό, παιχνίδι, βόλτα, έπαινος.  Είναι σημαντικό να έχουμε υπόψη μας ότι ακόμα και μια αρνητική σημασία από το γονιό σε μια αρνητική συμπεριφορά του παιδιού μπορεί να εκληφθεί ως αμοιβή, αφού η σημασία είναι κάτι θετικό.  Για το λόγο αυτό, αν για παράδειγμα το παιδί μας ενοχλεί ενώ συζητούμε με άλλον ενήλικα και διακόψουμε για να του βάλουμε τις φωνές, αυτή η αρνητική σημασία βιώνεται περισσότερο ως επιβράβευση για το παιδί παρά ως τιμωρία, επειδή αυτό που ήθελε πραγματικά ήταν η σημασία και την παίρνει, έστω και με αυτό τον τρόπο!

Ως τιμωρία θεωρούμε κάθε τι που βιώνεται ως αρνητικό από το παιδί.  Φωνές, απόσυρση προνομίου ή στέρηση άλλου πράγματος που αρέσει στο παιδί.  ´Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε υπόψη μας ότι όλα αυτά μπορεί να είναι σχετικά, π.χ. η τιμωρία σε ένα δωμάτιο γεμάτο παιχνίδια μπορεί να λειτουργήσει ως αμοιβή για το παιδί παρά ως τιμωρία.

Στόχος της αμοιβής είναι να ενισχύσει την επιθυμητή συμπεριφορά, ώστε να γίνεται πιο συχνά, ενώ στόχος της τιμωρίας είναι να αποδυναμώσει την ανεπιθύμητη συμπεριφορά, ώστε να μειωθεί ή να σταματήσει.  Υπάρχει θετική και αρνητική αμοιβή και τιμωρία. Αυτό δε σημαίνει σωστή και λάθος, οι έννοιες αναφέρονται σε + και -, δηλαδή κατά πόσο στη συμπεριφορά του παιδιού προστίθεται ή αφαιρείται κάτι, ως αντίδραση από το γονιό.

Θετική Αμοιβή = δίνεται κάτι στο παιδί που του αρέσει

Αρνητική Αμοιβή = αφαιρείται από το παιδί κάτι που το ενοχλεί

Θετική Τιμωρία = δίνεται κάτι στο παιδί που το ενοχλεί

Αρνητική Τιμωρία = αφαιρείται από το παιδί κάτι που του αρέσει

 

Τιμωρία ή Επιβράβευση;  Αντιμετώπιση Αρνητικών Συμπεριφορών στα Παιδιά

Η θετική (υπό την έννοια που εξηγήθηκε πιο πάνω) τιμωρία ιδιαίτερα, είναι καλό να αποφεύγεται γιατί συνήθως εκλαμβάνεται ως εκδίκηση από τα παιδιά, με αποτέλεσμα να νιώθουν μειωμένα, ανεπιθύμητα, αδικημένα και να αντιδρούν επιθετικά ή παθητικά. Μπορεί επίσης μακροπρόθεσμα να έχει πολύ αρνητικές επιπτώσεις στο ψυχισμό τους, όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση, άγχος, κατάθλιψη και άλλα.

Είναι αποδεδειγμένα καλύτερα ως γενική τακτική να προσπαθούμε να επιβραβεύουμε περισσότερο τις θετικές συμπεριφορές του παιδιού παρά να τιμωρούμε τις αρνητικές.  Η ανάγκη κάθε παιδιού να ευχαριστεί τους γονείς του είναι έμφυτη, καθώς από αυτούς εξαρτάται η επιβίωση, η ευημερία και η αυτοεκτίμηση του.  Αν ένα παιδί δείχνει να αδιαφορεί συστηματικά για τις αντιδράσεις τους, αυτό είναι ένδειξη είτε αναπτυξιακού προβλήματος, είτε ότι η σχέση γονέα – παιδιού είναι δυσλειτουργική και χρειάζεταιπαρέμβαση.  Ένα παιδί γενικά που παίρνει επιβράβευση θα προσπαθεί να δίνει συχνά στους γονείς του λόγους να το επιβραβεύσουν ξανά, αρκεί να ξέρει τι θα επιφέρει αυτό το αποτέλεσμα.  Εστιάζοντας στις θετικές συμπεριφορές του παιδιού και παραβλέποντας όσο γίνεται τις αρνητικές, βοηθούμε το παιδί μας να αναπτύξει καλύτερες συμπεριφορές και σχέσεις με τους άλλους. 

Στα μικρά παιδιά βέβαια είναι σημαντικό να εξηγούμε γιατί δεν αποδεχόμαστε κάποιες συμπεριφορές, π.χ. αν πετάξει το φαγητό στο πάτωμα μπορεί να το πατήσουμε και να γλυστρήσουμε, αν στριγγλίζει μπορεί να ξυπνήσει το μωρό που κοιμάται και να αναστατωθεί μετά κ.ό.κ.  Συχνά ξεχνάμε ότι όλα αυτά που οι ενήλικες θεωρούμε αυτονόητα και ¨κοινή λογική” δεν είναι καθόλου έτσι για τα παιδιά.  Τα παιδιά χρειάζονται εκπαίδευση, ενημέρωση και εξηγήσεις, με επανάληψη, μέχρι ένα παιδί να κατανοήσει και να υιοθετήσει καλές συνήθειες και συμπεριφορές.

Είναι σημαντικό η αμοιβή και η τιμωρία (αν επιλεχθεί) να δίνονται έγκαιρα και με εξηγήσεις για να ταυτίζονται στο μυαλό του παιδιού με την ανάλογη πράξη, αλλιώς ένα παιδί μπορεί εύκολα να καταλήξει μπερδεμένο ως προς το γιατί ο γονιός του δίνει ή του παίρνει κάτι.

Οι τιμωρίες δεν πρέπει να έχουν εκδικητικό ή επιθετικό χαρακτήρα, αλλιώς το παιδί μπορεί να αποκτήσει χαμηλή αυτοεκτίμηση και να γίνει επιθετικό ή παθητικό στη συμπεριφορά του. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ασκείται βία στο παιδί, είναι ενάντια στο νόμο και προκαλεί σοβαρά ψυχικά τραύματα, ακόμα και αν αυτά δεν είναι άμεσα εμφανή.

Αν ένας γονιός επιλέξει να εφαρμόσει τιμωρία για κάποιες συμπεριφορές του παιδιού του, χρειάζεται να έχει υπόψη του ότι αυτές πρέπει να είναι ανάλογης βαρύτητας και σχετικές με την πράξη του.  Για παράδειγμα, η “τιμωρία” ενός παιδιού που πετά όλα τα παιχνίδια στο πάτωμα μπορεί να είναι να τα μαζέψει, να κάνει κάποια άλλη δουλειά ή να καθυστερήσει να πάει στο πάρκο, όχι π.χ. να του απαγορευθεί η τηλεόραση για ολόκληρη εβδομάδα ή να κακοχαρακτηριστεί από την οικογένεια.  Ο σωστός γονιός πρέπει να δείχνει επιείκεια στη συμπεριφορά του παιδιού του ανάλογα με την ηλικία του και να το διδάσκει ουσιαστικά σωστές συμπεριφορές μέσα από εξηγήσεις, προτροπές και παραδείγματα (δικά του και άλλων) τι είναι σωστό και τι λάθος.  Δεν πρέπει να φορτώνονται ενοχές στα παιδιά, αλλά να διδάσκονται τις λογικές και φυσικές συνέπειες των πράξεων τους, κάτι που είναι πολύ αποτελεσματικότερο από την τιμωρία.

Ο ρόλος ενός γονέα παιδιού προσχολικής ηλικίας είναι αρκετά δύσκολος, ανάλογα και με τα βιώματα και τις συνθήκες ζωής της κάθε οικογένειας.  Οι γονείς χρειάζονται πολλή υπομονή, κατανόηση, ενσυναίσθηση και συχνά και οι ίδιοι στήριξη για να αντεπεξέλθουν στις προκλήσεις.  Κατανόηση σημαίνει να καταλαβαίνω ότι για το παιδί μου κάτι είναι σημαντικό, έστω και αν για μένα μπορεί να μην είναι, και να το σέβομαι.  Η ενσυναίσθηση προχωρά ένα βήμα παραπέρα:  είναι η ικανότητα μας να μπαίνουμε στη θέση του άλλου, να νιώθουμε αυτό που νιώθει.  Κατέχοντας εκ φύσεως κάποιοι γονείς αυτή την ικανότητα και αναπτύσσοντας την άλλοι μέσω εκπαίδευσης και στήριξης, μπορούμε να κατανοήσουμε για παράδειγμα ότι η έντονη αντίδραση του παιδιού μας επειδή του φορέσαμε το παπούτσι ενώ ήθελε να το φορέσει μόνο του δεν είναι τόσο παράλογη όσο μας φαινόταν αρχικά.  Αν ήμασταν κι εμείς δίχρονο που κτίζει την αυτοπεποίθηση και αποζητά την ανεξαρτησία του, θα το βιώναμε κι εμείς πιθανότατα ως πλήγμα.  Μια τέτοια στάση δε λύνει φυσικά όλες τις συγκρούσεις, αλλά τις μειώνει.  Κατανοώντας το παιδί μας, θυμώνουμε λιγότερο μαζί του, μπορούμε να εκφράσουμε λεκτικά την κατανόηση μας προς αυτό και να βοηθήσουμε και το ίδιο να ηρεμήσει γρηγορότερα.  Το μήνυμα που χρειάζονται τα παιδιά ιδιαίτερα αυτής της ηλικίας είναι ένα: “Είμαστε μαζί σου, όχι εναντίον σου!”

Πηγη

Πηγη

Τι δείχνουν νέες έρευνες για την ικανότητα συγκέντρωσης;

πηγη

 

Η Μαρίνα είναι ένα κοριτσάκι που πηγαίνει στην τρίτη δημοτικού και όσοι την γνωρίζουν ομολογούν ότι είναι ένα ιδιαίτερα έξυπνο παιδί. Έχει φοβερή αντίληψη, αφοπλιστικό λόγο και έκφραση, και μπορεί με μεγάλη ευκολία να κάνει πράξη τη νέα γνώση. Παρόλα αυτά όμως, οι βαθμοί της και οι σχολικές της επιδόσεις δεν αποτυπώνουν πάντα την παραπάνω εικόνα. Η Μαρίνα παρόλο το νεαρό της ηλικίας της, περιγράφει και αποδίδει με τον παρακάτω τρόπο αυτήν την αντιφατική εικόνα “Προσπαθώ να συγκεντρωθώ και να γράψω αυτά που ξέρω, αλλά καμιά φορά νιώθω το μυαλουδάκι μου να κουράζεται. Θέλει να ξεκουραστεί και να χαλαρώσει. ”

Η δασκάλα αλλά και άλλοι ειδικοί παρατήρησαν την αδυναμία της Μαρίνας να διατηρήσει την προσοχή της σε ένα έργο για μεγάλο διάστημα και μετά από συστηματική αξιολόγηση κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο πραγματικά ένοχος αυτής της κατάστασης είναι η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής (ΔΕΠ). Τα παιδιά με ΔΕΠ ή και υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ), έχουν συνήθως αδυναμία συγκέντρωσης και μνήμης, αδυναμία στο να ελέγχουν τις παρορμήσεις τους και στο να ακολουθούν σύνθετες οδηγίες και κατευθύνσεις.

Αν είστε γονιός που έχετε παιδί με ΔΕΠ, το πιθανότερο είναι ότι όλα αυτά σας ακούγονται οικεία. Μπορεί να έχετε δώσει μάχες με το παιδί για να ολοκληρώσει τα καθήκοντα στην ώρα του, να καθαρίσει το δωμάτιό του, να είναι συνεπές σε υποχρεώσεις του και συχνά παρατηρείτε την αδυναμία του παιδιού να εστιάσει την προσοχή του παρόλη τη φαινομενική του ενέργεια.

Τι δείχνουν νέες έρευνες για την ικανότητα συγκέντρωσης;

Τα καλά νέα είναι ότι νέες έρευνες αποδεικνύουν ότι υπάρχουν τεχνικές που μπορείτε να εφαρμόσετε για να βοηθήσετε το παιδί με ΔΕΠ-Υ να βελτιώσει τις ικανότητες συγκέντρωσής του. Οι επιστήμονες για χρόνια πίστευαν ότι αν και ο καθένας μας γεννιέται με έναν γενναιόδωρο αριθμό εγκεφαλικών κυττάρων, δεν υπάρχει η δυνατότητα για παραγωγή νέων κυττάρων ή να γίνουν αλλαγές στον τρόπο που λειτουργούν.

Πρόσφατα όμως ερευνητές και επιστήμονες από το χώρο της νευρολογίας ανακάλυψαν μια μοναδική ιδιότητα του εγκεφάλου που την ονόμασαν “neuroplasticity” – με τον όρο αυτό περιέγραψαν την πλαστικότητα των συνάψεων των νευρώνων ή τη δυνατότητα δημιουργίας νέων. Δηλαδή, αντίθετα με την άποψη που επικρατούσε μέχρι πρόσφατα, τα νέα ευρήματα παρουσιάζουν τη δυνατότητα του εγκεφάλου να παράγει νέα κύτταρα ή να τροποποιεί τη λειτουργία των υπαρχόντων κυττάρων.

Το πιο εντυπωσιακό εύρημα των μελετών είναι ότι εφαρμόζοντας γνωστικές ασκήσεις, μπορούν να γίνουν επιθυμητές αλλαγές όχι μόνο στον τρόπο που λειτουργεί ο εγκέφαλος, αλλά και στον τρόπο που φαίνεται και δείχνει.

Με ποιους τρόπους μπορεί να βελτιωθεί η ικανότητα συγκέντρωσης;

Ο παιδοψυχολόγος Dr. Myers, δουλεύοντας πάνω από 25 χρόνια με παιδιά και εφήβους με ΔΕΠ-Υ προτείνει τις παρακάτω ασκήσεις ενίσχυσης της συγκέντρωσης οι οποίες έχουν βρεθεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές και διασκεδαστικές για τα παιδιά.

Παιχνίδια αλληλοδιαδοχής. Τα παιχνίδια αλληλοδιαδοχής μπορεί να βελτιώσουν τη μνήμη, την αλληλουχία, την προσοχή και τη συγκέντρωση με έναν διασκεδαστικό και γρήγορο τρόπο για τα παιδιά. Ο Myers προτείνει να χρησιμοποιήσετε κέρματα για αυτό το παιχνίδι, αλλά αυτό δεν είναι καθόλου περιοριστικό, αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη επιλέγοντας και άλλα αντικείμενα. Επιλέξτε πέντε κέρματα – πράγματα από ένα σωρό κερμάτων ή αντικειμένων και τοποθετείστε τα σε μια ακολουθία. Δώστε στο παιδί την εξής οδηγία “Κοίταξε προσεκτικά τα κέρματα (ή τα αντικείμενα ανάλογα τι έχετε επιλέξει) που είναι τοποθετημένα πάνω στο τραπέζι” και στη συνέχεια καλύψτε τα κέρματα με ένα χαρτόνι. Βάλτε χρονόμετρο και ζητήστε από το παιδί να επαναλάβει το ίδιο μοτίβο το οποίο του δόθηκε με τα κέρματα από τη σωρό. Όταν τελειώσει, καταγράψτε το χρόνο που του πήρε για να το ολοκληρώσει και αφαιρέστε το χαρτόνι από τα κέρματα. Αν το παιδί δεν το ολοκλήρωσε σωστά, επαναλάβετε την άσκηση χωρίς να αυξήσετε τη δυσκολία του μοτίβου. Όσο παίζετε αυτό το παιχνίδι, τόσο θα βλέπετε τη συγκέντρωση και την αλληλουχία του παιδιού να βελτιώνεται και να αισθάνεται και το ίδιο μεγάλη ικανοποίηση για το κατόρθωμά του.

Ασκήσεις χαλάρωσης και δημιουργία θετικών εικόνων. Ο συνδυασμός τεχνικών χαλάρωσης όπως βαθιές αναπνοές με τη δημιουργία θετικών εικόνων, έχει βρεθεί να βοηθά τον εγκέφαλο στη βελτίωση και στη μάθηση νέων δεξιοτήτων. Για παράδειγμα, έρευνα έχει δείξει ότι όταν το άτομο κάνει οπτική απεικόνιση στο μυαλό του μια φανταστική δοκιμή για το πώς να χτυπήσει το μπαλάκι με το μπαστούνι του γκολφ, ο εγκέφαλος καταγράφει τη φανταστική δοκιμή σαν πραγματική και έτσι βελτιώνεται η δεξιότητα του χτυπήματος σε πραγματικές συνθήκες.

Με τον ίδιο τρόπο το παιδί μπορεί να φανταστεί ότι δίνει όλη του την προσοχή στην τάξη και να δημιουργήσει μια θετική εικόνα ότι χειρίζεται τα πράγματα με περισσότερη πειθαρχεία. Αυτή η θετική απεικόνιση και εξάσκηση μπορεί να βοηθήσει το παιδί να αλλάξει τη συμπεριφορά του στο σχολείο.

Μυαλό και σώμα σε αρμονία. Μια άσκηση ή παιχνίδι που μπορείτε να κάνετε για να εφαρμόσετε αυτή την τεχνική είναι να προσπαθήσει το παιδί να καθίσει σε μία καρέκλα ή και όρθιο, ακίνητο όσο πιο πολλή ώρα μπορεί. Θυμάστε το παιχνίδι “αγαλματάκια ακούνητα, αγέλαστα μέρα ή νύχτα;”, φανταστείτε το κάπως έτσι. Μέσα από αυτό το παιχνίδι και αφού επαναληφθεί για αρκετές βδομάδες, οι νευρικές συνδέσεις μεταξύ του εγκεφάλου και του σώματος ενισχύονται, παρέχοντας στο παιδί καλύτερο αυτοέλεγχο.

Σταυρόλεξα και παζλ. Έρευνες έχουν δείξει ότι τα σταυρόλεξα και τα παζλ είναι από τα πιο αποτελεσματικά παιχνίδια αλλά και εργαλεία για τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ. Τα σταυρόλεξα βελτιώνουν σε μεγάλο βαθμό την προσοχή και την ικανότητα αλληλουχίας των λέξεων και τα παζλ επειδή απαιτούν από το παιδί να ψάξει λεπτομέρειες αναζητώντας το σωστό κομμάτι, βελτιώνουν την προσοχή και τη συγκέντρωση.

Αυτές είναι μόνο κάποιες από τις προτάσεις παιχνιδιών και ασκήσεων που μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να βελτιώσουν την ικανότητα συγκέντρωσής τους. Αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη και δημιουργήστε τα δικά σας παιχνίδια μαζί με τα παιδιά που να απαιτούν τη συγκέντρωση, την προσοχή, τη μνήμη, την αλληλουχία και την πειθαρχία. Σε όλη αυτήν την διαδικασία είναι σημαντικό να ενθαρρύνετε την προσπάθειά και να επικεντρώνετε την προσοχή σας στην πρόοδο και στη βελτίωση που κάνει το παιδί για να διατηρήσει την προσοχή του. Μέσα από το παιχνίδι θα δείτε να βελτιώνεται όχι μόνο η δεξιότητα συγκέντρωσης του παιδιού, αλλά και η δική σας προσωπική σχέση.

Όλες οι παραπάνω προτάσεις αποτελούν συμπληρωματικές δραστηριότητες για την ενίσχυση της συγκέντρωσης του παιδιού. Το υποστηρικτικό περιβάλλον και το πνεύμα συνεργασίας μεταξύ γονιών και εκπαιδευτικών, καθώς και των άλλων ενηλίκων που εμπλέκονται με το παιδί, είναι καθοριστικής σημασίας για την αντιμετώπιση της ΔΕΠ-Υ.

 Διαβάστε περισσότερα 

Πηγη

Κρίση άγχους και κρίση πανικού: Διαφορές και ομοιότητες- τρόποι αντιμετώπισης

πηγη

Κοινοί παράγοντες που ενισχύουν την εμφάνιση των κρίσεων πανικού και άγχους.

Πολλές φορές αναρωτιόμαστε ποιες είναι οι διαφορές των κρίσεων άγχους και των κρίσεων πανικού, με αποτέλεσμα η άγνοια ή η παραπληροφόρηση να επιτείνουν τα συμπτώματα και τη σύγχυση. Το άγχος συνδέεται με κάποιο γεγονός που εκλαμβάνεται ως απειλητικό ή στρεσογόνο και ταλαιπωρεί το άτομο, όπως προβλήματα στην εργασία, δυσκολίες οικογενειακές, οικονομικά προβλήματα. Οι κρίσεις πανικού δεν συνδέονται με κάποιο φανερό γεγονός ή περιστατικό, τουλάχιστον στη συνείδηση του ανθρώπου- εμφανίζονται ξαφνικά και δημιουργούν μεγάλη αναστάτωση.

• Οι κρίσεις άγχους μπορεί να είναι ήπιας, μέτριας ή μεγάλης έντασης και έκτασης, και μπορεί να συμβαίνουν και να “δουλεύουν” στο πίσω μέρος του μυαλού κατά τη διάρκεια των καθημερινών δραστηριοτήτων. Οι κρίσεις πανικού από την άλλη, εμφανίζονται κατά κύριο λόγο σοβαρά με συμπτώματα που προκαλούν φόβο και αποδιοργανώνουν το άτομο.
• Κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πανικού ενεργοποιούνται διεργασίες φυγής ή πάλης στο αυτόνομο νευρικό σύστημα. Τα σωματικά συμπτώματα είναι συχνά πιο έντονα από τα συμπτώματα που εμφανίζονται στις κρίσεις άγχους.
• Το άγχος “κτίζεται” σταδιακά και κορυφώνεται βήμα-βήμα ενώ οι κρίσεις πανικού έρχονται απότομα και απροειδοποίητα πράγμα που τις καθιστά ακόμα πιο απειλητικές.
• Οι κρίσεις πανικού υποχωρούν μέσα σε λίγα λεπτά (10-20 λεπτά), ενώ τα συμπτώματα της κρίσης άγχους μπορεί να κρατήσουν για πολύ περισσότερο.
• Οι κρίσεις πανικού έχουν το χαρακτηριστικό του επικείμενου θανάτου ή τρέλας
• Οι κρίσεις πανικού ενεργοποιούν ανησυχία ή φόβο οτι θα ξανασυμβεί και επόμενη κρίση. Αυτό δημιουργεί μεγάλο φόβο και επηρεάζει τη συμπεριφορά του ατόμου που αρχίζει να αποφεύγει μέρη ή συνθήκες κάτω από τις οποίες του είχε συμβεί κάποια κρίση πανικού με σκοπό να προστατευτεί ενώ  εν τελεί αυτά να μη συνδέονται καθόλου με τη δημιουργία των κρίσεων.           

Κοινοί παράγοντες που ενισχύουν την εμφάνιση των κρίσεων πανικού και άγχους:

• τραυματική προσωπική εμπειρία ή μαρτυρία σε τραυματικά γεγονότα βίας, απειλής ζωής κάποιου άλλου κτλ ως παιδί ή ως ενήλικας
• στρεσογόνος κατάσταση όπως απώλεια σημαντικού άλλου ή διαζύγιο κτλ
• οικονομικές δυσκολίες, συνεχόμενα προβλήματα στην εργασία, ενδοοικογενειακές συγκρούσεις που δημιουργούν καθημερινό στρες και ένταση
• χρόνια ασθένεια, ή ασθένεια απειλητική για τη ζωή
• προσωπικότητα ευάλωτη σε στρεσογόνες συνθήκες
• οικογενειακό ιστορικό κατάθλιψης-αγχωδών διαταραχών
• χρήση ναρκωτικών ουσιών, αλκοόλ.

Οι άνθρωποι που βιώνουν κρίσεις άγχους έχουν και περισσότερες πιθανότητες να βιώσουν και κρίσεις πανικού. Παρόλα αυτά, το να έχεις άγχος δεν σημαίνει και απαραίτητα ότι θα νιώσεις κρίση πανικού. Το πιο συχνό αίσθημα που νιώθουν οι άνθρωποι που παθαίνουν κρίσεις πανικού είναι η αίσθηση απώλειας του ελέγχου. Η αίσθηση απώλειας ελέγχου είναι πολύ τρομακτική, ειδικά σε ανθρώπους που νιώθουν ότι δεν έχoυν τον ¨έλεγχο¨ στη ζωή τους είτε γιατί δεν πιστεύουν στον εαυτό τους είτε γιατί έχουν εκπαιδευτεί σε πεποιθήσεις που αποδίδουν ότι το περιβάλλον έχει μεγαλύτερο έλεγχο στις συνθήκες ζωής από ό,τι οι ίδιοι. Έτσι αρκετές φορές προσπαθούν να υπερελέγξουν τις εξωτερικές συνθήκες για να νιώσουν ασφαλείς, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο.

Τι βοηθά σε περιπτώσεις κρίσεων:

• Αναγνώριση και αποδοχή αυτού που συμβαίνει εκείνη τη στιγμή: όσο κάποιος προσπαθεί να το “πολεμήσει¨ τόσο πιο πολύ το τροφοδοτεί. Είναι μια δύσκολη ¨πρόκληση ¨που όμως το άτομο ξέρει ότι θα περάσει. Είναι σημαντικό να χρησιμοποιεί αυτή τη γνώση κάθε φορά που μια κρίση εμφανίζεται, τη γνώση ότι θα περάσει και ότι θα τελειώσει η δυσκολία σε λίγο όπως συνέβη και τις προηγούμενες φορές
• Αναπνοές αργές, εισπνοές -εκπνοές, υπάρχουν τεχνικές χαλάρωσης όπου κάποιος μπορεί να εκπαιδευτεί
• Όταν η κρίση περάσει είναι σημαντικό να δει κάποιος τι προηγήθηκε αυτής, κάποιος τσακωμός, πίεση στην εργασία, κτλ. Πολλές φορές οι άνθρωποι “κουκουλώνουν” τις δυσκολίες, τις αρνούνται και μετά αυτές “βγαίνουν” ως έκρηξη άγχους ή πανικού.
• Διακοπή των αγχωτικών και αρνητικών σκέψεων,”αν θα το ξαναπάθω”, πότε κτλ. Είναι πολύ εύκολο κάποιος να υποπέσει στις παγίδες του άγχους και του πανικού και να σκεφτεί άσχημα πράγματα για τον ίδιο, να νιώσει αδύναμος/η, ευάλωτος/η, αυτά όλα όμως ενισχύουν την αίσθηση απώλειας ελέγχου. Σκεφτείτε σε ποιους τομείς της ζωή σας έχετε τον έλεγχο, πού νιώθετε όμορφα, με ποιους ανθρώπους επιλέγετε να συνδεθείτε που απολαμβάνετε την παρέα τους. Σκεφτείτε αν η αδιάκοπη ανησυχία σας βοηθάει και αν τη θέλετε στη ζωή σας και με τι θέλετε να την αντικαταστήσετε.
• Διακόψτε αυτά που σας λέει ο πανικός με άλλες δραστηριότητες ή  σκέψεις όπως τι θα κάνετε μετά, με ένα τηλεφώνημα σε αγαπημένο πρόσωπο ή ξυπνώντας αναμνήσεις από διακοπές που περάσατε όμορφα κτλ.

Σε κάθε περίπτωση, αν το πρόβλημα καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς σας με αποτέλεσμα να υπολειτουργείτε ή να σας δυσκολεύει πολύ, καλό είναι να λάβετε την βοήθεια ειδικού ψυχικής υγείας.

Διαβάστε περισσότερα 

Πηγη