ΔΕΠΥ: 4 άτομα περιγράφουν πως πραγματικά είναι να ζεις με ADHD

πηγη

 Οι περισσότεροι είναι εξοικειωμένοι με τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), μια νευροαναπτυξιακή διάγνωση που χαρακτηρίζεται από συμπτώματα απροσεξίας υπερκινητικά-παρορμητικά συμπτώματα.

Ωστόσο, η εκπαίδευση και οι απεικονίσεις των Μέσων ενημέρωσης για τη ΔΕΠΥ (ADHD) τείνουν να επικεντρώνονται μόνο σε μία “απεικόνιση”, παραβλέποντας την ποικιλομορφία και τη διακύμανση στις εμπειρίες ζωής των ατόμων που ζουν με ΔΕΠΥ.

Παρακάτω θα δείτε το πώς περιγράφουν αυτές τις εμπειρίες τους τέσσερις άνθρωποι που έχουν διαγνωστεί με ΔΕΠΥ.

Το χάος της ακαταστασίας

Η Eryn διαγνώστηκε με ΔΕΠΥ σε ηλικία των 42 ετών, αφού οι δια βίου δυσκολίες της επιδεινώθηκαν κατά την εμμηνόπαυση. Έρευνες δείχνουν, ότι οι ορμονικές διακυμάνσεις κατά την περιεμμηνόπαυση και την εμμηνόπαυση μπορούν να επηρεάσουν και να επιδεινώσουν τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ, αναγκάζοντας όσους δεν έχουν διαγνωστεί να αναζητήσουν υποστήριξη για πρώτη φορά.

Στην περίπτωση της Eryn, η θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης βοήθησε στην ανακούφιση των αυξημένων συμπτωμάτων της. “Ανακάλυψα ότι η σωστή δόση οιστρογόνων μου επιτρέπει να χρησιμοποιώ τις δεξιότητες διαχείρισης που έχτισα ασυνείδητα με τα χρόνια. Τώρα, είμαι μια ελαφρώς περίεργη μεσήλικη γυναίκα που ξαφνικά σηκώνεται όρθια και αρχίζει να βηματίζει πέρα-δώθε όταν αντιμετωπίζει αινιγματικά προβλήματα και έχει στο γραφείο της ένα μπαλάκι για το στρες και άλλα gadget χειρός για να απασχολεί τα χέρια και το μυαλό της. Είμαι εντάξει με το να είμαι ελαφρώς περίεργο άτομο. Με βοηθάει να λειτουργήσω”.

Η Eryn λέει ότι η μεγαλύτερη πρόκληση της ως άτομο με ΔΕΠΥ είναι η ακαταστασία που βιώνει τόσο στον φυσικό κόσμο όσο και μέσα στο μυαλό της: “Βρίσκω ότι ένα ορισμένο επίπεδο ακαταστασίας είναι απαραίτητο και ανακουφιστικό, αλλά μπορεί γρήγορα να γίνει υπερβολικό”. Αντισταθμίζει την κατάσταση με το να είναι υπερβολικά οργανωμένη, να χρησιμοποιεί την τεχνολογία και τα εργαλεία οργάνωσης για να παραμένει συνεπής, να οργανώνει τα email της και να χρησιμοποιεί app Τεχνητής Νοημοσύνης για βοήθεια.

Δυσφορία λόγω κοινωνικής απόρριψης

Η Rebecca (δεν είναι το πραγματικό της όνομα) έχει διαγνωστεί ως AuDHD (αυτιστική μαζί με ADHD). Εμφάνισε για πρώτη φορά αναπηρία ως αποτέλεσμα των συμπτωμάτων ΔΕΠΥ μετά τη γέννηση του παιδιού της και ο εγκέφαλός της εμφάνισε συμπτώματα που είχε αντισταθμίσει μέχρι τότε. Τις πρώτες μέρες της πανδημίας COVID-19, εκείνη και ο σύντροφός της είχαν δημιουργήσει μια δομή καθημερινότητας στο σπίτι “για να μην τρελαθούμε στο τέλος”, αλλά αφότου πέρασαν τα lockdown, η ίδια άρχισε και πάλι να έχει προβλήματα συγκέντρωσης.

Παράλληλα, αναφέρει ότι είναι ιδιαίτερα προσαρμόσιμη. Όντας αυτιστική, πρέπει να γνωρίζει τα σχέδια εκ των προτέρων για να προετοιμαστεί, αλλά ταυτόχρονα, “όταν τα πράγματα αλλάζουν ξαφνικά και απροσδόκητα και πρέπει να ανταποκριθώ άμεσα, τα καταφέρνω καλά. Μπορώ να αφήσω τα συναισθήματά μου στην άκρη και απλώς να επικεντρωθώ σε αυτό που πρέπει να γίνει, είτε είναι να αναλάβω δράση, να ακολουθήσω οδηγίες ή ακόμα και κάτι ενδιάμεσο”. Αυτό ήταν ένα τεράστιο πλεονέκτημα για εκείνη ως δασκάλα.

Η Rebecca μοιράστηκε ότι η μεγαλύτερη πρόκληση της ως άτομο με ΔΕΠΥ είναι το πόσο ευαίσθητη είναι στην απόρριψη, η οποία της προκαλεί μεγάλη δυσφορία: “Με έχει κάνει ευάλωτη, με αποτέλεσμα να παγώνω αδρανής ενώ μια απόκριση μάχης-ή-φυγής θα ήταν πολύ πιο κατάλληλη. Έχω αντιληφθεί πλέον ότι οι περισσότεροι είτε δεν με σκέφτονται καθόλου, είτε τουλάχιστον όχι πολύ και μόνο φευγαλέα… επειδή έχουν πιο σημαντικά πράγματα να σκεφτούν. Μπορεί να μην είχαν καν προσέξει κάτι περίεργο που είπα ή έκανα, ή και αν το πρόσεχαν, το ξεχνούσαν αμέσως. Αυτή η συνειδητοποίηση μου πήρε χρόνο για να την κατακτήσω”. Βοηθάει επίσης το ότι ο σύντροφός της είναι υποστηρικτικός και θυμάται να τη ρωτάει τακτικά πώς είναι και τι κάνει.

Η ταλαιπωρία του κοινωνικού στίγματος

Ο JC πέρασε την πρώιμη ενηλικίωσή του χωρίς υποστήριξη για τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ που είχε και έπρεπε να μάθει να προσαρμόζεται, χρησιμοποιώντας “αυστηρή ρουτίνα, πειθαρχία και ακλόνητη δέσμευση για την επίτευξη των στόχων μου, ανεξάρτητα από το τι μου κόστιζε”. Αν και αυτό τον βοήθησε να λειτουργεί, τον οδήγησε σε “ανείπωτη εξουθένωση” λόγω της μη κατανόησης του προβλήματός του από τους άλλους.

Αν και ο JC μπορεί περιγράφει σήμερα τον εαυτό του ως ανθεκτικό και επίμονο, συνεχίζει να παλεύει με το εσωτερικευμένο στίγμα: “Μεγάλωσα νομίζοντας ότι ήμουν προβληματικός, ότι έπρεπε να είμαι πιο έξυπνος, πιο αποτελεσματικός, πιο παραγωγικός”. Δυσκολεύεται να χαλαρώσει ή να κάνει ένα διάλειμμα λόγω του φόβου μήπως είναι “ένας τεμπέλης, άχρηστος αλήτης που εξαντλεί την υπομονή των ανθρώπων γύρω του”.

Όσον αφορά την αντιμετώπιση του κοινωνικού στιγματισμού, ο JC λέει: “Κατάλαβα ότι δεν θα έχω ποτέ αυτό που έχουν εκείνοι, οι νευροτυπικοί άνθρωποι, όσον αφορά τους ψυχικούς περιορισμούς, και αυτό είναι εντάξει. Πρέπει να παίξεις με τα χαρτιά που σου μοίρασε η μοίρα. Πρέπει να αξιοποιήσεις στο έπακρο τη ζωή που έχεις γιατί είναι η μόνη που θα έχεις. Αποδεχτείτε ότι πρέπει να ξεκουραστείτε, αποδεχτείτε ότι το μυαλό και το σώμα σας χρειάζονται ένα διάλειμμα και απλά... κάντε ένα διάλειμμα”.

Προβλήματα αναβλητικότητας

Η Jennie έμαθε ότι έχει ΔΕΠΥ πριν από λιγότερο από ένα χρόνο. Την βοήθησαν να καταλάβει ότι “η προσοχή και η ικανότητα των περισσότερων άλλων ανθρώπων να συγκεντρώνονται δεν μοιάζει με εκείνη ενός κοπαδιού από τρελαμένα σκιουράκια”! Εκ των υστέρων, μετά τη διάγνωσή της, συνειδητοποίησε ότι η δική της υπερ-εστίαση και αναβλητικότητα ήταν πρώιμα σημάδια νευροαπόκλισης.

Η Jennie αναφέρει ότι δυσκολεύεται να “κάνει τις εργασίες της για το κολέγιο εντός της εκάστοτε προθεσμίας. Ο εγκέφαλός μου αρνείται να συνεργαστεί μέχρι να φτάσει η τελευταία ώρα πριν το deadline”. Αυτό το μοτίβο είναι εξαντλητικό, ειδικά τα άτομα με ΔΕΠΥ έχουν πρόβλημα να απομονώσουν τους γύρω ήχους που τους αποσπούν την προσοχή.

Η Jennie χρησιμοποιεί μια εφαρμογή (app) για να αυτο-οργανώνεται. Βοηθά το μυαλό της να εστιάσει στην εκάστοτε υποχρέωση που πρέπει να διεκπεραιώσει. Επιπλέον, η εργασία μέσα σε μια βιβλιοθήκη του κολεγίου είναι πιο αποτελεσματική από την εργασία στο σπίτι, καθώς “το να υπάρχει καθορισμένος χώρος εργασίας είναι ανεκτίμητο”.

Πηγη

 

 

Το κόλπο με το χαρτί για να ηρεμήσετε όταν έχετε νεύρα

πηγη

 Έχετε συχνά-πυκνά προβλήματα διαχείρισης θυμού;

Έρευνα έδειξε ότι το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να γράψετε τα συναισθήματά σας σε ένα κομμάτι χαρτί και... να το πετάξετε!

Η απλή τεχνική, που περιλαμβάνει την καταγραφή σε ένα κομμάτι χαρτί του πώς νιώθουμε ή/και αντιδρούμε σε ένα αρνητικό περιστατικό και στη συνέχεια τον τεμαχισμό ή την απόρριψη του χαρτιού, βρέθηκε να είναι πολύ αποτελεσματική σύμφωνα με ομάδα ερευνητών στην Ιαπωνία.

Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Scientific Reports, ήταν το επιστέγασμα ετών έρευνας σχετικά με τη σχέση μεταξύ του γραπτού λόγου και της μείωσης του θυμού. Βασίζεται σε προηγούμενα ευρήματα που δείχνουν το πώς οι αλληλεπιδράσεις με απτά αντικείμενα μπορούν να επηρεάσουν τη διάθεση ενός ατόμου.

"Περιμέναμε ότι η μέθοδός μας θα καταπνίξει τον θυμό σε κάποιο βαθμό. Ωστόσο, μείναμε έκπληκτοι που ο θυμός εξαλείφθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου", δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Nobuyuki Kawai, από το Graduate School of Informatics του πανεπιστημίου της Ναγκόγια.

Στην μελέτη τους, ο Kawai και ο μεταπτυχιακός φοιτητής του, Yuta Kanaya, έδωσαν οδηγίες σε 57 συμμετέχοντες, που ήταν φοιτητές από ένα τοπικό πανεπιστήμιο, να μοιραστούν τις σκέψεις τους για σημαντικά κοινωνικά ζητήματα, όπως το αν πρέπει να απαγορευτεί το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους. Οι συμμετέχοντες ενημερώθηκαν ότι το γραπτό τους θα αξιολογηθεί από έναν διδακτορικό φοιτητή από το πανεπιστήμιο της Ναγκόγια.

Ωστόσο, οι διδακτορικοί φοιτητές που έκαναν την αξιολόγηση ήταν “βαλτοί” από τους ερευνητές. Βαθμολογούσαν σταθερά τους συμμετέχοντες χαμηλά ως προς την ευφυΐα, το ενδιαφέρον, τη φιλικότητα, την λογική και τον ορθολογισμό, ανεξάρτητα από τις απαντήσεις τους.

Για να προκαλέσουν περισσότερο τους συμμετέχοντες, έγραψαν το ίδιο προσβλητικό σχόλιο στα φύλλα απαντήσεών τους: "Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένας μορφωμένος άνθρωπος θα σκεφτόταν έτσι. Ελπίζω αυτό το άτομο να μάθει κάτι όσο είναι στο πανεπιστήμιο".

Αφού μοίρασαν στους συμμετέχοντες τα φύλλα με τα... προκλητικά σχόλια στις απαντήσεις τους, οι ερευνητές ζήτησαν από τους συμμετέχοντες να γράψουν τις σκέψεις τους, ζητώντας τους να προσδιορίσουν τι πυροδότησε τα συναισθήματά τους.

Στη συνέχεια ζητήθηκε από μια ομάδα συμμετεχόντων είτε να πετάξει το χαρτί που έγραψαν σε έναν κάδο απορριμμάτων ή να το κρατήσει σε ένα αρχείο στο γραφείο τους, ενώ η δεύτερη ομάδα μπορούσε να το καταστρέψει σε έναν τεμαχιστή ή να το βάλει σε ένα πλαστικό κουτί.

Αργότερα ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να αξιολογήσουν τον θυμό τους τόσο μετά τα προσβλητικά σχόλια που διάβασαν για το άτομό τους όσο και αφότου πέταξαν/κράτησαν το χαρτί. Όπως αναμενόταν οι συμμετέχοντες είχαν υψηλότερο επίπεδο θυμού όταν έλαβαν προσβλητικά σχόλια.

"Ωστόσο, τα επίπεδα θυμού των ατόμων που πέταξαν το χαρτί τους στον κάδο απορριμμάτων ή το τεμάχισαν επέστρεψαν στο αρχικό επίπεδο μετά την απόρριψη του χαρτιού. Εν τω μεταξύ, οι συμμετέχοντες που κράτησαν ένα έντυπο αντίγραφο με το προσβλητικό σχόλιο παρουσίασαν μόνο μια μικρή μείωση στον συνολικό τους θυμό”, ανέφερε το δελτίο τύπου.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα ευρήματά τους είναι σχετικά, καθώς ο έλεγχος του θυμού στο σπίτι και στον χώρο εργασίας είναι απαραίτητος για την μείωση των αρνητικών συνεπειών στην προσωπική και επαγγελματική ζωή ενός ατόμου. Επιπλέον, πολλές τεχνικές διαχείρισης θυμού που συνιστώνται από ειδικούς στερούνται στέρεης εμπειρικής ερευνητικής υποστήριξης και μπορεί να είναι δύσκολο να θυμηθούμε το πότε ακριβώς βρίσκεται σε κρίση θυμού.

Οι ερευνητές ελπίζουν ότι η τεχνική θα είναι χρήσιμη σε επιχειρηματίες που βρίσκονται σε στρεσογόνες καταστάσεις:

“Αυτή η τεχνική θα μπορούσε να εφαρμοστεί, καταγράφοντας την πηγή του θυμού σαν να κρατούσατε σημειώσεις εν μέσω μιας συνάντησης και στη συνέχεια να το πετάτε όταν αισθάνεστε θυμωμένοι σε μια επαγγελματική κατάσταση”, πρότεινε ο Kawai.

ΠΗΓΗ

 

Μαθησιακές δυσκολίες: Γιατί ακούμε τον όρο ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια;

πηγη

Οι μαθησιακές δυσκολίες αποτελούν μια ανομοιογενή ομάδα δυσκολιών, οι οποίες επηρεάζουν την κατάκτηση, την οργάνωση, την κατανόηση και τη χρήση πληροφοριών παρά το γεγονός ότι η νοημοσύνη είναι εντός φυσιολογικών ορίων. Εξαιτίας αυτού επηρεάζεται σημαντικά κάθε διαδικασία μάθησης και κυρίως: ομιλία, ανάγνωση, γραφή, μαθηματικά. Οι μαθησιακές δυσκολίες μπορούν να ανιχνευθούν από την προσχολική ηλικία, ωστόσο στις περισσότερες περιπτώσεις γίνονται αντιληπτές με την ένταξη στο σχολικό περιβάλλον ή στην πορεία της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Παλαιότερα η χαμηλή απόδοση στο σχολείο και η προβληματική συμπεριφορά αποδίδονταν αποκλειστικά στην έλλειψη ενδιαφέροντος ή κινήτρου. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει αντιληπτή η σημασία της έγκαιρης διάγνωσης και παρέμβασης. Μη διαγνωσμένες μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να κρύβονται πίσω από τη δυσκολία που αντιμετωπίζει ένα παιδί να ανταποκριθεί στις ανάγκες του σχολείου,  τη χαμηλή  του απόδοση, ακόμα και προβλήματα συμπεριφοράς ή κοινωνικοποίησης. Οι μαθησιακές δυσκολίες, αν παραμείνουν αδιάγνωστες και χωρίς παρέμβαση, ακολουθούν το άτομο σε ολόκληρη τη ζωή του και δυσχεραίνουν την καθημερινότητά του. Αντίθετα, τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, αν αντιμετωπιστούν σωστά και έγκαιρα, θα ολοκληρώσουν τις σπουδές τους με επιτυχία.

Στην Ελλάδα έχει υποστηριχθεί ότι το 3% – 11% του μαθητικού πληθυσμού παρουσιάζει μαθησιακές δυσκολίες και συγκεκριμένα δυσκολίες που αφορούν στην ανάγνωση (Mouzaki & Sideridis, 2007). H συχνότερη μαθησιακή δυσκολία είναι η δυσλεξία, η οποία εμφανίζεται στο 3-15% των παιδιών σχολικής ηλικίας και απαντά συχνότερα στα αγόρια. Λιγότερο συχνές δυσκολίες, οι οποίες, όμως, μπορεί να συνυπάρχουν με τη δυσλεξία είναι η δυσγραφία και η δυσαριθμησία. Η δυσλεξία συνδέεται επίσης με τη με τη Διάσπαση Προσοχής και Υπερκινητικότητα.

Το μεταπτυχιακό πρόγραμμα στην Εφαρμοσμένη Εκπαιδευτική Ψυχολογία (Applied Educational Psychology) απευθύνεται σε όλους όσους εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η ευθύνη για την έγκαιρη και σωστή ανίχνευση των μαθησιακών δυσκολιών βαρύνει κυρίως τους εκπαιδευτικούς, τους ειδικούς παιδαγωγούς και τους ψυχολόγους. Ωστόσο, οι γνώσεις στο αντικείμενο δεν αρκούν  για να εξοπλίσουν έναν επαγγελματία ώστε να ανταποκριθεί επιτυχώς στις αυξημένες ανάγκες των παιδιών και του σχολικού περιβάλλοντος στην Ελλάδα. Χρειάζονται εξειδικευμένες γνώσεις, ικανότητες και εμπειρία. Οι εξειδικευμένες γνώσεις προέρχονται από μια σειρά μαθημάτων που καλύπτουν πλήρως το πεδίο γνώσεων που χρειάζεται ένας επαγγελματίας που δραστηριοποιείται στο χώρο της εκπαίδευσης με έμφαση σε θέματα, διάγνωσης και παρέμβασης. Ένα πολύ μεγάλο μέρος του προγράμματος είναι η πρακτική εμπειρία που αποκτούν οι φοιτητές στα συνεργαζόμενα πλαίσια υπό την επίβλεψη έμπειρων καθηγητών και επαγγελματιών του χώρου. Έτσι, δίνεται η ευκαιρία στους φοιτητές να δουλέψουν με άτομα που έχουν μαθησιακές δυσκολίες, να αποκτήσουν εμπειρία στη διάγνωση και αποκατάστασή τους.

Extra πληροφορίες

Οι μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να οφείλονται σε γενετικούς ή άλλους νευροβιολογικούς παράγοντες ή σε κάποια δυσλειτουργία που σχετίζεται με την αντίληψη, τη σκέψη, ή τη μνήμη.

Ανάλογα με τη σοβαρότητά τους, μπορεί να αργήσουν να γίνουν αντιληπτές.

Τα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες χρήζουν έγκαιρης διάγνωσης και εξειδικευμένης παρέμβασης, η οποία συμπεριλαμβάνει/προϋποθέτει τη συνεργασία του ειδικού (παιδαγωγού) με το σχολικό περιβάλλον και τους γονείς του ατόμου. Για να είναι επιτυχημένη  μια παρέμβαση, θα πρέπει να είναι σχεδιασμένη  για το συγκεκριμένο τύπο μαθησιακής δυσκολίας και για τις συγκεκριμένες ανάγκες του κάθε ατόμου. Μια στοχευμένη παρέμβαση περιλαμβάνει τη διδασκαλία συγκεκριμένων δεξιοτήτων και στρατηγικών που θα διευκολύνουν το άτομο στην καθημερινότητα στη εκπαιδευτική διαδικασία, συμβουλευτική προσέγγιση για τους γονείς και τους δασκάλους.

ΠΗΓΗ

Ανταγωνισμός ανάμεσα στα παιδιά. Αποτελεί κίνητρο ή άγχος;

πηγη

 

Πώς επηρεάζει ο ανταγωνισμός τα παιδιά;

Παραπομπή μαθητών για αξιολόγηση από τα ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ.

πηγη

 

Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείται για να γίνει η αξιολόγηση ενός μαθητή από το ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ.

1. Οι εκπαιδευτικοί εντοπίζουν εάν κάποιος μαθητής εμφανίζει εκπαιδευτικές ή ψυχοκοινωνικές ανάγκες.
2. Ο γονέας ή κηδεμόνας του μαθητή καλείται από την ΣΔΕΥ ή την Ομάδα Εκπαιδευτικής Υποστήριξης του σχολείου για να υποβάλλει αίτημα, όπου θα συναινεί στην έναρξη της διαδικασίας αξιολόγησης ή υποστήριξης του μαθητή.
3. Συντάσσεται και εφαρμόζεται το βραχυχρόνιο πρόγραμμα παρέμβασης σε συνεργασία με την οικογένεια.
4. Αν μετά την εφαρμογή του Βραχυχρόνιου Προγράμματος Παρέμβασης, συνεχίζει να υφίσταται η ανάγκη για αξιολόγηση του μαθητή, το σχολείο συντάσσει ένα Πρακτικό Συλλόγου Διδασκόντων με αιτιολογημένη εισήγηση προς το ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ., από την οποία να προκύπτει ότι έγιναν όλες οι αναγκαίες υποστηρικτικές παρεμβάσεις από τη σχολική μονάδα του μαθητή και τα αποτελέσματα των παρεμβάσεων αυτών.
5.  Συντάσσεται Περιγραφική Παιδαγωγική Αξιολόγηση του μαθητή από το Σχολείο.
6. Το Πρακτικό του Συλλόγου Διδασκόντων αποστέλλεται στο ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ. μαζί με την Περιγραφική Παιδαγωγική Αξιολόγηση του μαθητή, το Βραχυχρόνιο Πρόγραμμα Παρέμβασης και την αίτηση του γονέα
7. Το ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ. ορίζει το χρόνο αξιολόγησης σύμφωνα με τον εκάστοτε προγραμματισμό
8. Η διεπιστημονική ομάδα του ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ. αξιολογεί τον μαθητή και εκδίδει γνωμάτευση, συνοδευόμενη με προτάσεις. Η αξιολογική έκθεση επιδίδεται στον γονέα / κηδεμόνα, ο οποίος με δική του ευθύνη τη διακινεί προς το σχολείο.

ΠΗΓΗ

14 Συμβουλές αντιμετώπισης της κακογραφίας στο σπίτι

πηγη

 

Πώς μπορείτε να βοηθήσετε με απλές διαδικασίες τα παιδιά σας στο σπίτι.

• Βάλτε το παιδί να σχεδιάσει γράμματα και λέξεις με το δάκτυλο πάνω σε διαφορετικής υφής επιφάνειες όπως είναι ο αφρός ξυρίσματος ή η άμμος πάνω στο γραφείο.
• Φτιάξτε γραμματάκια ή λεξούλες με πλαστελίνη και ζητήστε από το παιδί να κάνει το ίδιο.
• Δώστε στο παιδί ασκησούλες με λαβύρινθους, υπενθυμίζοντας του πάντα να μην βγαίνει με το μολύβι του έξω από το περίγραμμα.
• Τα μολύβια καλό είναι να έχουν μαλακή μύτη και γόμα για ευκολία στην διόρθωση.
• Σχεδιάστε σε ένα χαρτόνι με μαύρο χοντρό μαρκαδόρο τα γράμματα της αλφαβήτου και δώστε το στο παιδί να τα χρωματίσει, υπενθυμίζοντας του να μην βγαίνει έξω από το μαύρο περίγραμμα.
• Φτιάξτε λεξούλες με διακεκομμένες γραμμές και ζητήστε από το παιδί να τις περάσει από πάνω με το μολύβι, χωρίς να βγαίνει από τις γραμμές.
• Βάλτε το παιδί να ξεπατικώσει λεξούλες, προτάσεις, αλλά και σχέδια από καρτέλες πάνω σε ρυζόχαρτο.
• Πλαστικοποιήστε σε ένα χαρτί τι πρέπει να προσέχει το παιδί στα γράμματα του:

           1) Ίδιο μέγεθος γραμμάτων

           2) Γράμματα σωστά πάνω στην γραμμή

           3) Σωστό κενό μεταξύ των λέξεων

           4) Γράμματα σωστά σχεδιασμένα (κατασκευαστικά)

Κάθε φορά που το παιδί τελειώνει την γραπτή του εργασία δώστε του τον ρόλο του δασκάλου για να διορθώσει το γραπτό του, βλέποντας από το καρτελάκι τι πρέπει να διορθώσει.

• Επιμείνετε στην διόρθωση των ορθογραφικών λαθών.
• Ενθαρρύνετε το παιδί να κρατάει ημερολόγιο.
• Μπορείτε να υπαγορεύετε στο παιδί σας να γράφει την λίστα για το σούπερ μάρκετ.
• Μειώστε τις γραπτές εργασίες και το μέγεθος αντιγραφής στο σπίτι.
• Δώστε περισσότερο χρόνο στο παιδί για να ολοκληρώσει την γραπτή του εργασία.
• Τέλος, μην τιμωρείτε το παιδί για την μη αναγνώσιμη γραφή του, αντιθέτως επιβραβεύστε και ενθαρρύνετε το σε κάθε του προσπάθεια για αναγνώσιμη γραφή.

ΠΗΓΗ

Μαθησιακές δυσκολίες: Οι 3 πιο συχνές μορφές που εμφανίζουν τα παιδιά και πώς αντιμετωπίζονται

πηγη

 

Σύμφωνα με την κοινωνική λειτουργό και εκπαιδευτικό Monica Mandell, η οποία μίλησε στο healthline, οι μαθησιακές δυσκολίες είναι προβλήματα στις ψυχολογικές διαδικασίες που εμπλέκονται στη μάθηση.

«Μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο που ένας άνθρωπος διαβάζει, γράφει, λύνει μαθηματικά προβλήματα ή οποιαδήποτε άλλη μαθησιακή διαδικασία». Η Jessica Myszak, PhD, παιδοψυχολόγος, εξηγεί ότι υπάρχουν 3 μαθησιακές δυσκολίες που διαγιγνώσκονται συχνότερα:

– Δυσλεξία: Συμπτώματα περιλαμβάνουν δυσκολίες στην ανάγνωση λέξεων.

– Δυσγραφία: Τα παιδιά δυσκολεύονται να εκφραστούν μέσω της γραφής. Μπορεί να κάθονται για ώρες προσπαθώντας να γράψουν λίγες προτάσεις ή η γραφή τους διαβάζεται με δυσκολία λόγω λαθών στην ορθογραφία.

– Δυσαριθμησία: Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν δυσκολία στην κατανόηση αριθμών, στην απομνημόνευση απλών αριθμητικών κανόνων, ή στην ικανότητα της λογικής μέσω επίλυσης προβλημάτων.

Η πιο συχνή μαθησιακή δυσκολία είναι η δυσλεξία, που επηρεάζει το 80-90% όλων των περιπτώσεων. Υπολογίζεται ότι περίπου το 20% του πληθυσμού είναι δυσλεκτικό.
Ποιες είναι οι επιδράσεις των μαθησιακών δυσκολιών στα παιδιά

Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες χαρακτηρίζονται γενικά από προβλήματα στην ακαδημαϊκή τους επίδοση, στις κοινωνικές τους αλληλεπιδράσεις και φυσικά αργότερα στην ενήλικη επαγγελματική τους ζωή. Συχνά εμφανίζουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, έχουν υψηλά επίπεδα άγχους, βιώνουν απόρριψη από τους συνομηλίκους τους, δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν, η μνήμη τους διαταράσσεται και δυσκολεύονται στην οργάνωση.

Αυτό που πρέπει να ξεκαθαριστεί είναι ότι τα παιδιά που εμφανίζουν μαθησιακές δυσκολίες, έχουν μέση ή υψηλή νοημοσύνη και ψυχική υγεία. Το πρόβλημα εντοπίζεται στο αντιληπτικό και εκφραστικό επίπεδο, κάτι που δυσκολεύει αρκετά τη διαδικασία μάθησης.

Πώς μπορούν να το αντιμετωπίσουν οι γονείς;

Σε περίπτωση που οι γονείς εντοπίσουν δείγματα των παραπάνω μορφών μαθησιακών δυσκολιών, μπορούν να στραφούν στους ειδικούς ώστε σε πρώτο στάδιο να ενημερωθούν για πιθανή εμφάνιση του προβλήματος. Στη συνέχεια, χρειάζεται οι γονείς να αποδεχτούν τη δυσκολία που αντιμετωπίζει το παιδί τους και να ακολουθήσουν βασικές οδηγίες για μια πιο ήρεμη και αποτελεσματική διαδικασία μάθησης.

Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να φωνάζουμε κατά τη διάρκεια του διαβάσματος στο σπίτι, αλλά ούτε και να «περάσουμε» στο παιδί τις προσωπικές μας ανησυχίες. Είναι σημαντικό να προσπαθούμε να ενισχύουμε την αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση του παιδιού, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει δυσκολίες σε σχολικό και κοινωνικό επίπεδο.

Οι γονείς στη συνέχεια μπορούν να απευθυνθούν σε ειδικό παιδαγωγό, εκπαιδευτικό/ σχολικό ψυχολόγο για να γίνει η αξιολόγηση. Υπάρχει φυσικά και το δικαίωμα αίτησης αξιολόγησης στο Υπουργείο Παιδείας και συνέχεια να γίνει, αν κριθεί απαραίτητο, η αντίστοιχη παρέμβαση στο δημόσιο σχολείο που φοιτά το παιδί.

ΠΗΓΗ

 

Βελτιώνω την ορθογραφία μου

πηγη

Υλικό 50 σελίδες

Πατήστε εδώ 

 

Βελτιώνω την ορθογραφία μου

Προγραφικές Δραστηριότητες / Από τον Αδρό στο Λεπτό Συντονισμό - O Λαβύρινθος

πηγη

 

«Προγραφικές δραστηριότητες: Από τον Αδρό στο Λεπτό Συντονισμό (Ο λαβύρινθος)» – Βιβλίο δραστηριοτήτων του Παναγιώτη Μπαρμπαγιάννη 

 

Πατήστε εδώ

Παιδαγωγικό Υλικό για τη Σχολική Άρνηση

 Πλούσιο παιδαγωγικό υλικό σχετιζόμενο με τη σχολική άρνηση

πηγη

 

Παιδαγωγικό Υλικό για Σχολική Άρνηση

• Σχολική Άρνηση - Εγχειρίδιο για Εκπαιδευτικούς / Link
• ΔΕΠ-Υ και Σχολική Διαρροή / Link
  
• Η Σχολική Άρνηση/Φοβία - Η Πρόληψη και η Αντιμετώπισή της / Link
• Σχολική Άρνηση - Μελέτη των Δυναμικών του Παιδιού και της Οικογένειας του / Link 
• Φοβία - Άρνηση για το Σχολείο / Link
• Σχολική Ένταξη και Οικογένεια / Link
• Συνεργασία Σχολείου και Οικογένειας / Link

 

Εκπαιδευτικό Υλικό για τον Αυτισμό στην Εκπαίδευση

πηγη

Πλούσιο παιδαγωγικό υλικό

• Εφαρμόζοντας τις αρχές της διαφοροποίησης στα πλαίσια της Ειδικής Αγωγής : Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος / εδώ
• Οδηγός για Δασκάλους Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στην στήριξη και εκπαίδευση Μαθητών με Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές – Ατομικό Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα / εδώ
• Αυτισμός - Πρόγραμμα Ενδυνάμωσης και Υποστήριξης Οικογενειών Ατόμων με Αυτισμό / εδώ
• Εκπαιδευτικό Υλικό για μαθητές και μαθήτριες στο Φάσμα του Αυτισμού / εδώ 
• Η Κοινωνική Ένταξη σε σχολείο και σε χώρο εργασίας για τα άτομα στο φάσμα του Αυτισμού / εδώ
• Αυτισμός - Ολιστική Διεπιστημονική Προσέγγιση / εδώ
• Το Φάσμα του Αυτισμού - Ένας οδηγός για την οικογένεια / εδώ
• Τα Αδέρφια μας με Αυτισμό / εδώ
• Προοπτικές Παρέμβασης ενάντια στην Αυτοτραυματική Συμπεριφορά Ατόμων με Αναπτυξιακές Διαταραχές / εδώ 
• Αυτισμός - Διαταραχή Επικοινωνίας / εδώ
• Αυτισμός: ξανα-ανακαλύπτοντας τον τροχό / εδώ
• “Το φάσμα του αυτισμού” – Συνεργασία και σύγκλιση οικογένειας και επαγγελματιών / εδώ
• Αναπηρία και Οδηγός ∆εξιοτήτων: Αυτισμός / εδώ
• Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών για Μαθητές με Αυτισμό / εδώ
• Ο Φώτης και η Φωτεινή / εδώ
• Τι ξέρουμε για τον Αυτισμό / εδώ

 

Δωρεάν Υλικό για παιδιά με ΔΕΠΥ στη Γενική Τάξη

πηγη

Λίστα με πλούσιο υλικό

• Προτάσεις διαχείρισης παιδιών με ΔΕΠ-Υ μέσα στην τάξη / Link
• Τεχνικές διαχείρισης μαθητών με ΔΕΠΥ: Συμβουλές προς εκπαιδευτικούς / Link
• Οδηγός εξατομικευμένου εκπαιδευτικού προγράμματος (ΕΕΠ) για μαθητές με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) / Link
• Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής Υπερκινητικότητας - Οδηγίες για Εκπαιδευτικούς / Link
• Επιπλέον Ιδέες / Link

• Παρακολουθήστε ΔΕΠ-Υ και Προσχολική Ηλικία : Η Παρέμβαση του/της Παιδαγωγού στην Τάξη / Link

«Το κορδόνι με τους ηλίανθους» που διευκολύνει τη ζωή γονιών με παιδιά ΑμεΑ

πηγη

 

Αν δείτε κάποια οικογένεια σε ένα αεροδρόμιο να φορά αυτά τα κορδόνια στο λαιμό, δείξτε ευγένεια και παραχωρήστε της προτεραιότητα…

Οι επιβάτες με αθέατες ειδικές ανάγκες (π.χ. αυτισμός) μπορούν τώρα να χρησιμοποιήσουν ένα κορδόνι για το λαιμό με ηλιανθούς και ένα βραχιολάκι «Σημαντικός Επιβάτης», κάνοντας φανερό στο προσωπικό του αεροδρομίου ή του αεροπλάνου ότι μπορεί να χρειάζονται επιπλέον βοήθεια όταν ταξιδεύουν.

Η πρωτοβουλία Sunflower Lanyard, που χρησιμοποιείται ήδη παγκοσμίως σε πολλά αεροδρόμια, όπως το Heathrow και το Gatwick, επιτρέπει με ένα διακριτικό τρόπο στους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες να διαχωριστούν από τους υπόλοιπους επιβάτες.

Τα κορδόνια είναι διαθέσιμα στο αεροδρόμιο και το προσωπικό έχει εκπαιδευτεί να τα αναγνωρίσει, παρέχοντας την κατάλληλη βοήθεια.

Επίσης, πολλά αεροδρόμια προσφέρουν και βραχιολάκια, στην περίπτωση του Δουβλίνου με τη σήμανση «Σημαντικός Επιβάτης Important Flyer», που όσοι το φορούν μπορούν να το δείξουν στο προσωπικό αν απαιτηθεί ειδική βοήθεια.

Ελπίζουμε ότι η εισαγωγή του κορδονιού θα κάνει πιο εύκολη τη μετάβαση και το ταξίδι για εκείνους τους επιβάτες που χρειάζονται λίγη περισσότερη βοήθεια, δήλωσε ο Ντίτρι Ο Ντόνοβαν O’ Donovan, Διευθυντής Επιχειρήσεων του αεροδρομίου Cork στο Δουβλίνο.

Οι αθέατες αναπηρίες περιλαμβάνουν τη διαταραχή του φάσματος του αυτισμού, την επιληψία και εγκεφαλικούς τραυματισμούς, διαταραχές ή παθήσεις που μπορεί να μην είναι ορατές σε άλλους ανθρώπους, αλλά που έχουν σημαντικό αντίκτυπο στις ζωές όσων τις έχουν.

Οι επιβάτες με παρόμοιες ειδικές ανάγκες μπορούν να δυσκολευθούν στο ταξίδι τους, ειδικά σε ουρές ή πλήθη σε σημεία πίεσης, όπως ο έλεγχος ασφαλείας και διαβατηρίου.

Κάθε είδος διαταραχής, αναπηρίας ή ειδικής ανάγκης είναι πολύ δύσκολη, όμως όταν δεν είναι ορατή η αναπηρία, δυστυχώς μπορεί να προκύψει και στίγμα. Ως κοινωνία, πρέπει να σταματήσουμε και να σκεφτούμε πριν κάνουμε υποθέσεις για κάποιους ανθρώπους. Από αυτή την άποψη είναι πολύ σημαντικό το προσωπικό όλων των αεροδρομίων να εκπαιδεύεται στην παροχή πρώτων βοηθειών ψυχικής υγείας, υποστηρίζει ο διευθυντής Ο Ντόνοβαν.

Τα τελευταία χρόνια, πολλά αεροδρόμια στον κόσμο έχουν βελτιώσει τις υπηρεσίες τους προκειμένου να βοηθήσουν τους επιβάτες με κρυμμένες δυσκολίες – με το αεροδρόμιο Shannon να είναι το πρώτο στην Ευρώπη που έχει εγκαινιάσει ένα «αισθητηριακό χώρο» παρέχοντας ένα χώρο με ηρεμία για παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού.

 

 

 

 

 

Πηγη

Αυτισμός: «Έξυπνα» γυαλιά βοηθούν ...

πηγη

Ένα ζευγάρι «έξυπνα» γυαλιά θέτει στην διάθεση των ατόμων με αυτισμό η Google με στόχο να τα βοηθήσει να αναγνωρίσουν τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων μέσω των εκφράσεων του προσώπου τους, σύμφωνα με άρθρο του επιστημονικού εντύπου npj Digital Medicine.

«Παρατηρούμε ένα διαρκές και ισχυρό όφελος. Τα παιδιά γίνονται πιο κοινωνικά και κάνουν περισσότερη οπτική επαφή, ενώ αντιλαμβάνονται και εκτιμούν καλύτερα τα συναισθήματα των άλλων, απ’ ότι πριν τη χρήση των γυαλιών», αναφέρει ο Ντένις Γουολ, επίκουρος καθηγητής Παιδιατρικής και Επιστημών Βιοϊατρικών Δεδομένων στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Στάνφορντ.

Ως γνωστόν τα παιδιά με διαταραχές του φάσματος του αυτισμού δυσκολεύονται στη μη λεκτική επικοινωνία, ενώ αποφεύγουν την οπτική επαφή και αντιμετωπίζουν συνολικά εμπόδια στην κοινωνική αλληλεπίδραση.

Η πρώιμη θεραπεία του αυτισμού αποτελεί πραγματική πρόκληση για τους επιστήμονες αφού πιστεύεται ότι υπάρχει ένα «παράθυρο» έγκαιρης παρέμβασης όταν ο εγκέφαλος των παιδιών είναι ακόμα πιο προσαρμοστικός.

Ο Δρ Γουολ και οι συνεργάτες του σχεδίασαν μια εφαρμογή που συλλέγει δεδομένα από ένα ζευγάρι «έξυπνα» γυαλιά τα οποία όταν το παιδί τα φορά σκανάρουν τα πρόσωπα και αναγνωρίσουν οκτώ εκφράσεις: χαρά, λύπη, θυμό, απέχθεια, έκπληξη, φόβο, συγκατάβαση και ουδετερότητα.

Οι ερευνητές έδωσαν αρχικά έμφαση στην «εκπαίδευση» νέου αυτού συστήματος με βάσει εκφράσεις από πρόσωπα με τα οποία αλληλεπιδρούν τα παιδιά με αυτισμό σε καθημερινή βάση, όπως οι γονείς και τα αδέρφια τους.

Στο πλαίσιο πιλοτικής μελέτης, 14 παιδιά κλήθηκαν να φορέσουν τα έξυπνα γυαλιά Free play για τουλάχιστον τρεις συνεδρίες διάρκειας 20 λεπτών έκαστη, σε εβδομαδιαία βάση για τουλάχιστον έξι εβδομάδες.

Τα 12 από τα 14 παιδιά μετά το τέλος της περιόδου αυτής είχαν παρουσιάσει αξιοσημείωτη βελτίωση ως προς την οπτική επαφή.

Κατά μέσο όρο εμφάνισαν βελτιώσεις και στα αυτιστικά συμπτώματα: έξι από τα 14 βελτιώθηκαν τόσο πολύ που τελικά άλλαξαν κατηγοριοποίηση ως προς τη σοβαρότητα της συμπτωματολογίας τους. Τέσσερα από σοβαρή σε μέτρια διαταραχή του φάσματος του αυτισμού, ένα από μέτρια σε ήπια και ένα από ήπια σε φυσιολογική.

Πάντως οι ερευνητές σπεύδουν να σημειώσουν ότι η μελέτη έχει περιορισμούς αφού η στιγμιαία αποτύπωση μιας εικόνας του προσώπου δε μπορεί να αντιληφθεί όλο το εύρος των ανθρώπινων συναισθημάτων και ενδεχομένως τα παιδιά με αυτισμό να δυσκολευθούν να μεταφράσουν σε πραγματικές συνθήκες αυτά που έχουν μάθει μέσω των έξυπνων γυαλιών και της ειδικής εφαρμογής που τα συνοδεύει.

Η εφαρμογή αν και είναι ακριβής κατά 97% στην αναγνώριση των εκφράσεων του προσώπου, απομένει ένα σημαντικό 3% και γι’ αυτό οι επιστήμονες θεωρούν ότι πρέπει να αναπροσαρμόσουν το λογισμικό των έξυπνων γυαλιών, ώστε να επεξεργάζεται και λήψεις που έχουν γίνει από περίεργες γωνίες ή όταν το πρόσωπο είναι σε κατάσταση ηρεμίας, ή είναι μη εκφραστικό.

πηγη

 

Άγχος για το σχολείο: Η διαταραχή που δεν γνωρίζουμε

πηγη

 

Μάθετε που οφείλεται η νευρικότητα ή το άγχος που αισθάνονται τα παιδιά για το σχολείο και τι μπορείτε να κάνετε για να το βοηθήσετε.

Ένα από τα συχνότερα παράπονα των παιδιών αφορά το σχολείο και συχνά ζητούν επίμονα από τους γονείς τους να μην τα πάνε ξανά. Αν και αποτελεί μία φυσιολογική αντίδραση, καθώς τα παίρνετε μακριά από την διασκέδαση και την ασφάλεια του σπιτιού, ορισμένες φορές αυτή η διαμαρτυρία ενδέχεται να κρύβει ένα βαθύτερο πρόβλημα, την αγχώδη διαταραχή, καθώς το παιδί νιώθει τις προσδοκίες να αυξάνονται σημαντικά με το σχολείο, πράγμα που ενδεχομένως να μην μπορεί ακόμα να διαχειριστεί.

Τι είναι αυτή η διαταραχή;

Ορισμένα παιδιά που, μπορεί να αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες που δεν έχουν διαγνωσθεί, είτε γιατί οι εκπαιδευτικοί δεν γνωρίζουν το πρόβλημα είτε γιατί πιστεύουν ότι δεν προσπαθεί αρκετά, αντιμετωπίζουν δυσκολία σε συγκεκριμένα ζητήματα και προσπαθούν δίχως να έχουν κάποια εξωτερική βοήθεια. Ως αποτέλεσμα, αυτά τα παιδιά κυριεύονται από το άγχος, είναι νευρικά και δεν θέλουν να πάνε στο σχολείο, προκειμένου να μην βρεθούν ξανά σε αυτή την δύσκολη θέση.

Συμπτώματα

Συνήθως τα παιδιά με σχολικός άγχος παρουσιάζουν μια σειρά συμπτωμάτων που σχετίζονται με την νευρικότητα και την ανησυχία. Τα παιδιά, ειδικά της προσχολικής ηλικίας, αναφέρουν συχνά το φόβο τους για την επιστροφή στο σχολείο ενώ ενδέχεται να σας ζητήσουν επανειλημμένες επιβεβαιώσεις, όπως «Πρέπει όντως να πάω;». Συχνά ενδέχεται να διαμαρτυρηθούν για πόνους στο στομάχι ή πονοκεφάλους ενώ μερικά δυσκολεύονται να κοιμηθούν μόνα τους και μπορεί να σας ζητήσουν να κοιμηθούν μαζί σας.

Σε ορισμένες ακόμα περιπτώσεις, ενδεχομένως τα παιδιά να αναπτύξουν τόσο έντονη φοβία, που να μην γίνεται να μεταφερθούν στο σχολικό ή το κτίριο του σχολείου. Εάν παρόλ’αυτά καταφέρουν να φτάσουν, μπορεί να κλαίνε ανεξέλεγκτα και να παραπονιούνται ότι πονούν, δίχως να μπορεί να τα ηρεμήσει ο δάσκαλός τους. Σε αυτήν την περίπτωση φαίνεται ξεκάθαρα, ότι το παιδί δεν είναι απλώς αρνητικό αλλά προσπαθεί να ξεφύγει από μια κατάσταση που το τρομοκρατεί. Στο μεταξύ, πρέπει να έχετε κατά νου ότι το παιδί που αντιμετωπίζει την εν λόγω διαταραχή, προσπαθεί να αποφύγει το σχολείο καθημερινά και όχι κάποιες μόνο ημέρες.

Τι μπορείτε να κάνετε

Προσπαθήστε παραμένοντας ψύχραιμοι να συζητήσετε με το παιδί και να το ρωτήσετε σε ήπιο τόνο τι είναι αυτό που το κάνει να θέλει να αποφύγει πάση θυσία το σχολείο. Δώστε του να καταλάβει ότι βρίσκεστε εκεί για να το βοηθήσετε και όχι για να το μαλώσετε. Αν αγχώνεται επειδή πρόκειται να αλλάξει σχολείο, δοκιμάστε να κάνετε μερικές βόλτες μαζί, ώστε να το δει και να ξέρει τι να περιμένει. Μία καλή ιδέα θα ήταν να κανονίσετε ένα απόγευμα παιχνιδιού με τους νέους του συμμαθητές στο σπίτι, όπου θα μπορείτε να το παρακολουθείτε. Εκείνο θα γνωρίσει νέα παιδιά, γεγονός που μπορεί να αυξήσει το άγχος του αλλά θα γίνεται μέσα στην ασφάλεια του σπιτιού του, πράγμα που το μετριάζει.

Αν παρατηρήσετε ότι το δυσκολεύει η μετάβαση από τις διακοπές των γιορτών πίσω στο καθημερινό σχολικό πρόγραμμα, προσπαθήστε να διατηρήσετε την επαφή του, είτε διαβάζοντας για μία ώρα την ημέρα, είτε κανονίζοντας συναντήσεις με συμμαθητές του.

πηγη

 

Δυσλεξία: Οι ενδείξεις στη συμπεριφορά του παιδιού που..

πηγη

Η δυσλεξία καθώς και οι υπόλοιπες ειδικές μαθησιακές διαταραχές, εκδηλώνονται με σημαντικές ελλείψεις στην εκμάθηση των σχολικών δεξιοτήτων με την παράλληλη αποτυχία ανάπτυξης κάποιας ικανότητας στην κατάλληλη ηλικία – Δείτε ποιες ενδείξεις στη συμπεριφορά του μικρού μαθητή πρέπει να σας προβληματίσουν

Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούμε γονείς και δασκάλους να λένε ότι «αυτό το παιδί δεν παίρνει τα γράμματα» ή «είναι τεμπέλης και ανοργάνωτος» ή «μα πόσο αδιάφορος μπορεί να είναι για τα μαθήματά του;» Ωστόσο, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι κάποια παιδιά δεν συμβαδίζουν στην επίδοση με τους συμμαθητές τους λόγω της ύπαρξης ειδικών μαθησιακών δυσκολιών. Ο λόγος, στην ψυχολόγο-ψυχοθεραπεύτρια Ελπίδα Παναγιωτουνάκου.

Οι Ειδικές Μαθησιακές Διαταραχές, είναι οι διαταραχές οι οποίες εκδηλώνονται με σημαντικές ελλείψεις στην εκμάθηση των σχολικών δεξιοτήτων με την παράλληλη αποτυχία ανάπτυξης κάποιας ικανότητας στην κατάλληλη ηλικία. Ο όρος αναφέρεται σε μια ανομοιογενή ομάδα διαταραχών, οι οποίες εκδηλώνονται με σημαντικές δυσκολίες στην κατάκτηση και τη χρήση δεξιοτήτων ακρόασης, ομιλίας, ανάγνωσης, γραφής, συλλογισμού ή μαθηματικής ικανότητας. Οι διαταραχές αυτές είναι εγγενείς στο άτομο, αποδίδονται σε δυσλειτουργία του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος και μπορεί να υπάρχουν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής.

Οι μαθησιακές διαταραχές παρόλο που παρουσιάζονται σε πολύ νεαρή ηλικία, συνήθως δεν αναγνωρίζονται μέχρι το παιδί να φτάσει στη σχολική ηλικία. Επομένως, απαραίτητο κριτήριο προσδιορισμού τους είναι το παιδί να έχει ξεκινήσει τη φοίτησή του στην Α΄ Δημοτικού, να έχει φυσιολογικό δείκτη νοημοσύνης και να μην πάσχει από ψυχικές διαταραχές.

Μερικές ενδείξεις που θα πρέπει να σας προβληματίσουν:

Το παιδί αργεί να κατανοήσει τον μηχανισμό της ανάγνωσης, ενώ ακόμα κι όταν τα καταφέρει η αναγνωστική του ταχύτητα είναι πιο αργή σε σύγκριση με τους συμμαθητές του
Χάνει τη «γραμμή» που διαβάζει και γι’ αυτό συχνά υπογραμμίζει τις λέξεις με το δάχτυλό του
Δυσκολεύεται στην κατανόηση του κειμένου
Δεν τηρεί τα σημεία στίξης
Δημιουργεί μια δική του λέξη αντικρίζοντας κάποια οικεία συλλαβή (π.χ. παιδί αντί παιδάκια, μαντήλι αντί καντήλι)
Αντικαθιστά γράμματα στο γραπτό λόγο (π.χ. θ-δ, β-φ, γ-χ)
Αντιστρέφει τη σειρά των γραμμάτων
Παραλείπει συλλαβές ή γράμματα
Δυσκολεύεται στην οριοθέτηση της γραφής
Παραλείπει τόνους
Έχει δυσκολία στη σωστή σύνταξη των προτάσεων
Παρουσιάζει αδυναμία στην τήρηση ακόμα και βασικών κανόνων ορθογραφίας
Ωστόσο, εκτός από δυσκολίες στη γραφή και την ανάγνωση, το παιδί με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες εμφανίζει μια σειρά δυσκολιών και σε άλλους τομείς.

Πιο συγκεκριμένα:

Δυσκολεύεται στις αλληλουχίες (π.χ. τι έγινε πριν – μετά, εποχές, μέρες, μήνες)
Δεν μπορεί να λειτουργήσει κάτω από πίεση ή να δεχτεί πολλές πληροφορίες μαζί
Παρουσιάζει αδυναμία στη μνήμη
Συχνά είναι ακατάστατο και αδυνατεί να οργανώσει τόσο τα πράγματά του όσο και τον χρόνο του
Πολλές φορές χαρακτηρίζεται από διάσπαση προσοχής και υπερκινητικότητα
Εμφανίζει δυσκολία στη συγκέντρωση και πρόωρη κόπωση
Οι μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να συνυπάρχουν με προβλήματα σε συμπεριφορές αυτοελέγχου, καθώς και με προβλήματα κοινωνικής αντίληψης και κοινωνικής αλληλεπίδρασης, δίχως αυτά να συνιστούν από μόνα τους ενδείξεις ύπαρξης μαθησιακών δυσκολιών.

Σε κάθε περίπτωση, επειδή οι δυσκολίες στη μάθηση επηρεάζουν αρνητικά όχι μόνο τη σχολική επίδοση του παιδιού, αλλά και τον συναισθηματικό του κόσμο, κρίνεται αναγκαία η έγκαιρη διάγνωση και παρέμβαση. Με τη βοήθεια ενός Ψυχολόγου – Ειδικού Παιδαγωγού μπορούν να αξιοποιηθούν δημιουργικά τα δυνατά σημεία του παιδιού έτσι ώστε να συμβαδίσει με τις ανάγκες του σχολείου, προστατεύοντας παράλληλα το αυτοσυναίσθημά του.

πηγη

 

Aυτισμός: Νέο διαγνωστικό εργαλείο εντοπίζει ..

πηγη

 

Σε ποιο σημείο του εγκεφάλου κρύβεται η «ασυμφωνία των νευρώνων» που προκαλεί τη διαταραχή αυτιστικού φάσματος; Ερευνητές εκτιμούν πως έχουν την απάντηση, αναδεικνύοντας μια νεότερη διαγνωστική μέθοδο

Όσο κι αν έχει ενισχυθεί η ευαισθητοποίηση για τις νευροαναπτυξιακές διαταραχές, όπως ο αυτισμός, η έγκαιρη διάγνωση είναι το κλειδί για να αντιμετωπιστούν ακόμα περισσότερα παιδιά, ακόμα και ενήλικες. Ακόμα, όμως, οι αιτίες εμφάνισης αυτών των χαρακτηριστικών της αυτιστικής συμπεριφοράς παραμένουν άγνωστες.

Τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται σήμερα βασίζονται στην παρατήρηση και την κατανόηση της διαταραχής μέσω της μελέτης των συμπεριφορικών συνεπειών της, χρησιμοποιώντας αντίστοιχα και τεχνικές όπως η λειτουργική απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού που χαρτογραφούν τις αντιδράσεις του εγκεφάλου στις εισροές και τη δραστηριότητα, αλλά ελάχιστα έχει διερευνηθεί τι προκαλεί αυτές τις αντιδράσεις.

Έχοντας αυτά ως δεδομένα, μια μελέτη από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια προτείνει μια νέα ελπιδοφόρα προσέγγιση για την εξεύρεση απαντήσεων, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε εξίσου σημαντική πρόοδο στη μελέτη άλλων νευρολογικών ασθενειών και διαταραχών, όπως η νόσος Αλτσχάιμερ.

Ερευνητές του Κολλεγίου και της Μεταπτυχιακής Σχολής Τεχνών και Επιστημών του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια (UVA) κατάφεραν να κατανοήσουν καλύτερα τις φυσιολογικές διαφορές μεταξύ των εγκεφαλικών δομών ατόμων με διαταραχή αυτιστικού φάσματος και μη αυτιστικών ατόμων μέσω της χρήσης της μαγνητικής τομογραφίας διάχυσης, μιας τεχνικής που μετρά τη μοριακή διάχυση σε βιολογικό ιστό, για να παρατηρήσουν πώς το νερό κινείται στον εγκέφαλο και πώς αλληλεπιδρά με τις κυτταρικές μεμβράνες. Η προσέγγιση αυτή βοήθησε την επιστημονική ομάδα να αναπτύξει μαθηματικά μοντέλα των μικροδομών του εγκεφάλου που βοήθησαν στον εντοπισμό δομικών διαφορών στους εγκεφάλους ατόμων στο φάσμα του αυτισμού, καθώς και ατόμων που δεν ανήκουν στο φάσμα. Με απλά λόγια, η εξέταση αντικατοπτρίζει τις συμπεριφορικές αλλαγές στον εγκέφαλο.

«Μέχρι σήμερα, δεν είναι κατανοητό ποιες μπορεί να είναι αυτές οι διαφορές στην περιοχή του εγκεφάλου» επισημαίνει ο Δρ Benjamin Newman, μεταδιδακτορικός ερευνητής του Τμήματος Ψυχολογίας του UVA, πρόσφατος απόφοιτος του μεταπτυχιακού προγράμματος νευροεπιστημών της Ιατρικής Σχολής του UVA και κύριος συγγραφέας της νέας ερευνητικής εργασίας. «Αυτή η νέα προσέγγιση εξετάζει τις νευρωνικές διαφορές που συμβάλλουν στην αιτιολογία της διαταραχής του φάσματος του αυτισμού» συμπληρώνει.

Χρησιμοποιώντας τα πιο πρόσφατα δεδομένα νευροαπεικόνισης και υπολογιστικές μεθοδολογίες, κατάφεραν να συμπεράνουν μια πρώτη στο είδος της προσέγγιση για τον υπολογισμό της αγωγιμότητας των νευρικών αξόνων και της ικανότητάς τους να μεταφέρουν πληροφορίες μέσω του εγκεφάλου. Η μελέτη προσφέρει επίσης αποδείξεις ότι αυτές οι μικροδομικές διαφορές σχετίζονται άμεσα με τις βαθμολογίες των συμμετεχόντων στο ερωτηματολόγιο κοινωνικής επικοινωνίας, ένα κοινό κλινικό εργαλείο για τη διάγνωση του αυτιστικού φάσματος (ΔΑΦ).

«Αυτό που παρατηρήσαμε είναι μια διαφορά στη διάμετρο των μικροδομικών στοιχείων στον εγκέφαλο των ατόμων στο φάσμα, με αποτέλεσμα να περιορίζεται ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η δομή του εγκεφάλου» εξηγεί ο Δρ Newman.

Ως αποτέλεσμα, η διάγνωση θα βασίζεται σε αντικειμενικά δεδομένα, με στόχο την καλύτερη κατανόηση: «Η κατανόηση των συμπεριφορών θα μπορούσε να είναι υποκειμενική, ανάλογα με το ποιος κάνει τη διάγνωση. Γι’ αυτό, χρειαζόμαστε μεγαλύτερη πιστότητα όσον αφορά τις φυσιολογικές μετρήσεις που έχουμε, ώστε να μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα από πού προέρχονται αυτές οι συμπεριφορές. Είναι η πρώτη φορά που αυτού του είδους η μέτρηση εφαρμόζεται σε κλινικό πληθυσμό, ρίχνοντας φως στην προέλευση της ΔΑΦ» διευκρινίζει ο Δρ John Darrell Van Horn, καθηγητής ψυχολογίας και επιστήμης των δεδομένων στο Πανεπιστήμιο UVA.

ΠΗΓΗ

 

Τι χαράσσεται εντονότερα στην μνήμη μας – Έρευνα αποκαλύπτει τα μυστικά του νου

πηγη

 

Ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση του πώς λειτουργεί η μνήμη έκαναν ψυχολόγοι-ερευνητές από το Ινστιτούτο Προηγμένης Επιστήμης και Τεχνολογίας Beckman, ανοίγοντας πιθανά μονοπάτια για τη θεραπεία της διαταραχής μετατραυματικού στρες (PTSD) και την αντιμετώπιση της απώλειας μνήμης σε διαταραχές όπως η νόσος Αλτσχάιμερ.

Η μελέτη τους, που δημοσιεύεται στο Cognition and Emotion, έδειξε ότι τα δυσάρεστα γεγονότα ενισχύουν τη μνήμη και, έτσι, θυμόμαστε εντονότερα τις στιγμές που ακολουθούν ενός επεισοδίου που μας γέννησε αρνητικά συναισθήματα και όχι όσα μεσολάβησαν έως τότε. Η ανάδειξη αυτής της μοναδικής πτυχής της ανθρώπινης μνήμης, πέρα από όπλο για την αντιμετώπιση νευρολογικών διαταραχών, μπορεί να βελτιώσει και τον τρόπο που αξιολογούνται οι καταθέσεις αυτόπτων μαρτύρων.

«Είναι ένα ξεκάθαρο εύρημα που μας εισαγάγει σε μια εντελώς νέα διάσταση για την κατανόηση των επιπτώσεων του συναισθήματος στη μνήμη» δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Paul Bogdan, η διδακτορική έρευνα του οποίου στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόι Urbana-Champaign αποτέλεσε τη βάση για την πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη στο πλαίσιο του εργαστηρίου Dolcos Lab με επικεφαλής τους καθηγητές ψυχολογίας Florin και Sanda Dolcos.

Δύο πειράματα

Η ερευνητική ομάδα οργάνωσε δύο πανομοιότυπα πειράματα: μια αρχική μελέτη με 72 συμμετέχοντες για να καθορίσει τις διαδικασίες και τις ερευνητικές υποθέσεις και μια επαναληπτική με 150 συμμετέχοντες προς επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων.

Σε πρώτο στάδιο, οι συμμετέχοντες παρακολούθησαν μια σειρά από εικόνες που προσομοίαζαν σε μια αλληλουχία αναμνήσεων. Οι μισές από τις εικόνες προκαλούσαν αρνητικές συναισθηματικές αντιδράσεις και οι υπόλοιπες ήταν συναισθηματικά ουδέτερες. Για να πετύχουν την προσομοίωση με αναμνήσεις, οι ερευνητές ζήτησαν από τους συμμετέχοντες να φανταστούν τον εαυτό τους να ταξιδεύει στα μέρη που απεικονίζονταν και να συνδέσουν τις εικόνες με ένα δικό τους αφήγημα. Αυτό «ενίσχυσε την αίσθηση ότι τα ζεύγη διαδοχικών εικόνων έχουν νοηματική σύνδεση» εξήγησαν οι ερευνητές.

Μια ώρα μετά, οι συμμετέχοντες παρακολούθησαν ζεύγη εικόνων από το αρχικό πείραμα και ρωτήθηκαν για κάθε ζεύγος αν η δεύτερη εικόνα εμφανιζόταν αμέσως πριν ή αμέσως μετά την πρώτη. (Τους δόθηκε επίσης η επιλογή «κανένα από τα δύο» καθώς και να δηλώσουν ότι δεν θυμόντουσαν τη σειρά).

Τα αποτελέσματα ήταν συνεπή και στις δύο μελέτες. Οι συμμετέχοντες μπορούσαν να θυμηθούν με μεγαλύτερη ακρίβεια πότε εμφανιζόταν η δεύτερη εικόνα όταν οι αρνητικά φορτισμένες αναμνήσεις εμφανίζονταν πριν από τις ουδέτερες στο χρονοδιάγραμμα. Εάν στους συμμετέχοντες εμφανιζόταν πρώτα μια αρνητική εικόνα, ήταν πιο εύστοχοι στην ανάκληση των ουδέτερων εικόνων που ακολούθησαν. Αντιστρόφως, αν προηγούταν η ουδέτερη συναισθηματικά εικόνα, μπορούσαν να θυμηθούν πιο σωστά τη σειρά των αρνητικών εικόνων που προηγήθηκαν.

Με άλλα λόγια, η μνήμη κυλά από το αρνητικό στο ουδέτερο. «Έτσι, τα αποτελέσματά μας υποδεικνύουν ότι αν κάποιος προσβληθεί σε μια συζήτηση, θα θυμηθεί καλύτερα όσα ειπώθηκαν αμέσως μετά την προσβολή, όχι όσα προηγήθηκαν» δήλωσε ο Bogdan.

Πιθανές εξηγήσεις

Οι ερευνητές αποκλείουν να πρόκειται για διαίσθηση. «Θα μπορούσατε να φανταστείτε ότι οι άνθρωποι εξελίχθηκαν ώστε να θυμούνται καλά όσα οδήγησαν σε αρνητικές καταστάσεις» δήλωσε ο Bogdan. «Αν σας δάγκωσε ένα φίδι, τι παράτολμο κάνατε προηγουμένως;».

Μια εξήγηση είναι ότι οι αρνητικά φορτισμένες συναισθηματικές εξάρσεις (π.χ. όταν κάποιος δέχεται δάγκωμα από φίδι) οδηγούν σε μια κατάσταση αυξημένης συγκέντρωσης και της εγρήγορσης, λέγοντας στον εγκέφαλό μας να κρατήσει εξαντλητικές σημειώσεις για το τι θα συμβεί στη συνέχεια και να τις φυλάξει για μελλοντική χρήση.

Τα ευρήματα ρίχνουν επιπλέον φως στους μηχανισμούς πίσω από το μετατραυματικό στρες, όπου μια αντικειμενικά ουδέτερη δραστηριότητα μπορεί να προκαλέσει μια ακούσια έκρηξη αρνητικών συναισθημάτων. «Για παράδειγμα, ένας βετεράνος πολέμου που ακούει έναν δυνατό θόρυβο και συμπεραίνει ότι το κτίριο που βρίσκεται σύντομα θα καταρρεύσει λόγω έκρηξης» ανέφερε ο Δρ Florin Dolcos εξηγώντας ότι «αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχει ρήξη μεταξύ της μνήμης της τραυματικής εμπειρίας και του αρχικού της περικειμένου: το “τι” διαχωρίζεται από το “πού” και το “πότε”».

Η ανάκτηση του ελέγχου στις τραυματικές αναμνήσεις, λοιπόν, απαιτεί την επανασύνδεσή τους με το πλαίσιό τους· τον αρχικό τους τόπο και χρόνο. Οι ερευνητές ελπίζουν να ενσωματώσουν αυτή τη στρατηγική στις γνωστικές ψυχοθεραπείες για τα άτομα με διαταραχή μετατραυματικού στρες.

Εκτός από τη σίγαση των αρνητικών συναισθημάτων, η παραπάνω προσέγγιση θα μπορούσε να λειτουργήσει θεραπευτικά μέσα από την πυροδότηση θετικών συναισθημάτων για την αφύπνιση σημαντικών αναμνήσεων σε άτομα με προβλήματα μνήμης, όπως με άνοια ή νόσο Αλτσχάιμερ, ανέφερε η Δρ Sanda Dolcos.

 Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Πηγη

Φόβοι και ανησυχίες: Μη διστάζετε να τα αντιμετωπίσετε – Το κόλπο των 4″ για να τα ξεπεράσετε

πηγη

 

Μπορούμε να υποθέσουμε πως η πλειοψηφία έχει ακούσει πως τους φόβους και τις αρνητικές σκέψεις πρέπει να τα αντιμετωπίζεις, αλλιώς αφήνεις ανοιχτές υποθέσεις που κάποτε θα γυρίσουν μπούμερανγκ και, επιπλέον, με σοβαρότερες συνέπειες. Αυτή τη συμβουλή έρχεται να αμφισβητήσει πρόσφατη μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ που δημοσιεύτηκε στο Science Advances και ισχυρίζεται ότι, ίσως τελικά δεν είναι κακό να τα προσπερνάμε, αφού έτσι τα αποδυναμώνουμε.

Οι ερευνητές ζήτησαν σε 120 άτομα από 16 χώρες να απαριθμήσουν τους φόβους που είχαν για το μέλλον και οι οποίοι τους είχαν επανειλημμένως προκαλέσει αγωνία κατά τους προηγούμενους έξι μήνες. Τα παραδείγματα περιλάμβαναν την απώλεια της εργασίας τους, την ασθένεια ενός μέλους της οικογένειας ή την εξαφάνιση των παιδιών τους.

Έπειτα, έδειξαν στους μισούς μια λέξη που αντιπροσώπευε κάθε φόβο και τους ζήτησαν να διώξουν την αρνητική σκέψη από το μυαλό τους. Αφού έκαναν την 20λεπτη άσκηση με 12 από τους φόβους τους, οι περισσότεροι συμμετέχοντες ένιωσαν ήδη λιγότερο αγχωμένοι για τις ανησυχίες τους. Τρεις μήνες αργότερα, το αντιλαμβανόμενο άγχος τους παρέμενε μικρότερο σε σχέση με το διάστημα πριν τη μελέτη, ενώ είχαν ανακουφιστεί σημαντικά από τα συμπτώματα κατάθλιψης.

Η στωικότητα και το κόλπο των 4″ 

Κόντρα στην κυρίαρχη πεποίθηση που θέλει τα θαμμένα αρνητικά συναισθήματα να βγαίνουν αργά ή γρήγορα στην επιφάνεια, τα ευρήματα έδειξαν ότι, κλείνοντάς τα σε κουτί, δίνουμε στον χρόνο την ευκαιρία να τα αποδυναμώσει, να ξεθωριάσουν από τη μνήμη μας, σε αντίθεση με όσα μας βασανίζουν αλλά επιλέγουμε να κρατάμε απέναντί μας.

Ο καθηγητής Michael Anderson και επικεφαλής της μελέτης, δήλωσε σχετικά:

«Τα αποτελέσματα αυτά υποδηλώνουν ότι υπάρχει αλήθεια στην “πολύ βρετανική” ιδέα της στωικότητας. Είναι μια απόδειξη ότι πρέπει να προσπαθούμε να διατηρούμε την ψυχραιμία μας και να συνεχίζουμε. Φαίνεται πως θα ήταν προς όφελός μας να καταβάλλουμε προσπάθεια ώστε να καταπιέζουμε ανησυχίες και φόβους για να πάψουν να είναι τόσο ζωηροί, να κάνουμε δυσκολότερη την ανάκλησή τους και έτσι να προκαλούν λιγότερο άγχος»

»Οι άνθρωποι μπορούσαν να γράψουν μια λέξη αντιπροσωπευτική για κάθε φόβο τους σε ξεχωριστές κάρτες και να την κοιτάξουν για περίπου τέσσερα δευτερόλεπτα, μπλοκάροντας παράλληλα τη σκέψη. Το σημαντικό είναι η καταστολή της [αρνητικής] σκέψης, χωρίς όμως να φέρνετε στο μυαλό κάτι άλλο. Προηγούμενη έρευνά μας έδειξε ότι με αυτόν τον τρόπο δίνεται η ευκαιρία στον δεξιό προμετωπιαίο φλοιό να μπλοκάρει άλλα μέρη του εγκεφάλου ώστε να εξασθενίσει τον φόβο».

Μεγαλύτερο όφελος

Οι ερευνητές δοκίμασαν τη δύναμη αυτής της τεχνικής και για πράγματα ευχάριστα ή ουδέτερα, όπως π.χ. να δουν την αδελφή ή τον αδελφό τους να παντρεύονται ή ένα προγραμματισμένο ραντεβού στον οφθαλμίατρο αντίστοιχα. Πράγματι, η μέθοδος λειτούργησε και σε αυτές τις περιπτώσεις, μειώνοντας το προσδοκώμενο άγχος και βελτιώνοντας τη διάθεση, ωστόσο τα αποτελέσματα ήταν ισχυρότερα στις περιπτώσεις που έπρεπε να κατασταλούν αρνητικές σκέψεις, σύμφωνα με τη Zulkayda Mamat, συμμετέχουσα στη μελέτη και υποψήφια διδάκτωρ υπό την επίβλεψη του καθηγητή Anderson.

Πέρα από τη διαπίστωση ότι το κόλπο είναι ασφαλές για την ψυχική υγεία, αποδείχθηκε και ιδιαιτέρως ωφέλιμο για άτομα με ψυχιατρικό ιστορικό, όπως στους συμμετέχοντες με διαταραχή μετατραυματικού στρες που είδαν τη βαθμολογία αρνητικών δεικτών ψυχικής υγείας να μειώνεται κατά 16% (συγκριτικά με 5% στα άτομα που έπρεπε να μπλοκάρουν ουδέτερες σκέψεις) και αύξηση κατά 10% στους θετικούς δείκτες.

 Διαβάστε το άρθρο

Πηγη