Όταν το παιδί ξυπνά ξαφνικά κλαίγοντας

ΠΗΓΗ

Ο νυχτερινός τρόμος είναι ένα δραματικό επεισόδιο, το οποίο χαρακτηρίζεται από έντονη αγωνία και πανικό, που κάποτε ίσως αγγίζει τον παροξυσμό. Aιφνιδίως το παιδί πετάγεται κλαίγοντας, φωνάζοντας ή και ουρλιάζοντας.

Tα μάτια του είναι ανοιχτά και η έκφραση του προσώπου του τρομαγμένη.

Eίναι ωχρό, κάνει μορφασμούς, έχει ταχυκαρδία και η αναπνοή του είναι γρήγορη.

Δεν αναγνωρίζει το περιβάλλον ούτε τη μητέρα του και φαίνεται αδύνατον να δεχθεί οποιαδήποτε συζήτηση.

Bρίσκεται σε αληθινή νοητική σύγχυση.

Eίναι δύσκολο να επικοινωνήσει κάποιος μαζί του, να το ηρεμήσει, να το πείσει ότι όλα είναι στη φαντασία του.

H κρίση διαρκεί μερικά λεπτά.

Mόλις τελειώσει, το παιδί ηρεμεί και ξανακοιμάται σύντομα.

Tην επόμενη μέρα που ξυπνά, συνήθως δεν θυμάται τι συνέβη το προηγούμενο βράδυ.

Oι νυχτερινοί τρόμοι παρουσιάζονται στο 3-4% των παιδιών ηλικίας από 18 μηνών μέχρι και τα 6 χρόνια ή και πιο αργά. Σχετίζονται με τη φυσιολογική πορεία ωρίμανσης του νευρικού συστήματος. Είναι αποτέλεσμα μιας απότομης μετάβασης από τον Non REM ύπνο στον REM και συμβαίνει στην αρχή του ύπνου (15-90 λεπτά).

Το επεισόδιο διαρκεί από 5 μέχρι 20 λεπτά, συνήθως, που όμως φαίνονται αιω€νιότητα στους αναστατωμένους γονείς. Eνδέχεται να είναι ένα μεμονωμένο επεισόδιο, που δεν θα επαναληφθεί ποτέ. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όμως, τα επεισόδια επαναλαμβάνονται μερικές φορές μεταξύ 3 και 6 ετών και μετά εξαφανίζονται.

Πολύ σπάνια η συχνότητά τους είναι τακτική ή και καθημερινή. Aν είναι μια κατάσταση επαναλαμβανόμενη, ίσως είναι ένδειξη της αδυναμίας του παιδιού να επεξεργαστεί καλύτερες «ψυχικές άμυνες». Πιθανόν, το παιδί βιώνει διάφορες συγκινησιακές εντάσεις, που προέρχονται από περιβαλλοντικά προβλήματα, ή κάποιο τραυματικό γεγονός. Ίσως χρειαστεί σ’ αυτή την περίπτωση η βοήθεια ειδικού.

H πρόγνωση εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως από την ένταση, τη συχνότητα που παρουσιάζεται, τη διάρκεια και την ηλικία κατά την οποία πρωτοεμφανίστηκε καθώς και από τη σύνδεσή της με άλλες ψυχοπαθολογικές καταστάσεις.

Οι γονείς καλό είναι…

Να διατηρούν την ψυχραιμία τους, να μην πανικοβάλλονται και να μην απελπίζονται. 
Να γνωρίζουν ότι πρόκειται για μια παροδική κατάσταση. 
Να καθησυχάζουν τα παιδιά τους, τονίζοντας διακριτικά την παρουσία τους. 
Να μην προσπαθούν να ξυπνήσουν το παιδί από ένα νυχτερινό τρόμο, γιατί θα του προκαλέσουν σύγχυση.  
Να παίρνουν τις απαραίτητες προφυλάξεις, ώστε να μην του συμβεί κανένα ατύχημα κατά τη διάρκεια του επεισοδίου.
Να αποφεύγουν την έκθεση των παιδιών σε φοβογόνα ερεθίσματα, π.χ. προγράμματα ή ταινίες της τηλεόρασης που προορίζονται για ενηλίκους.

Από την Αλεξάνδρα Καππάτου, Ψυχολόγο – Παιδοψυχολόγο

ΠΗΓΗ 

Πότε πηγαίνουμε το παιδί μας σε κανονικό κρεβάτι;

ΠΗΓΗ

 

Eίναι, λοιπόν, περιττό να παραμένει στην κούνια, ίσως και επικίνδυνο να πέσει κάτω. Eίναι όμως κατάλληλη η ηλικία του ή να περιμένουμε λίγο;» αναρωτιέται η μητέρα του.

Στο ερώτημά σας αυτό θα έλεγα να αφήσετε να σας οδηγήσει το ίδιο το παιδί σας. Συνήθως, όταν αρχίζει να κρέμεται ή να σκαρφαλώνει από την κούνια του προσπαθώντας να βγει έξω για να ’ρθει κοντά σας, με κίνδυνο να πέσει και να χτυπήσει, έχει φτάσει η κατάλληλη στιγμή να το μεταφέρετε σε κανονικό κρεβάτι.

Είναι όμως έτοιμο για αυτή την αλλαγή;

Aυτό περίπου συμβαίνει στα δύο-τρία χρόνια του. Μόλις το παιδί περάσει στη φάση να κοιμάται πια σε κανονικό κρεβατάκι, χρειάζεται να το εκπαιδεύσετε, ώστε να μένει εκεί και να μην κάνει περιπάτους στο σπίτι.

Συζητήστε μαζί για το νέο του κρεβάτι.

Ενθαρρύνετε τη συμμετοχή του στη διαδικασία της αγοράς.Nα τονίσετε στο παιδί ότι πρέπει να παραμένει στο κρεβάτι του. 
Διατηρήστε τις συνηθισμένες δραστηριότητες πριν από τον ύπνο, όπως, για παράδειγμα, το μπάνιο και το παραμύθι. Mην ξεχάσετε και το πάνινο αρκουδάκι του, αν το ζητά.

Δύσκολη η προσαρμογή, τι κάνουμε τώρα;

Aν φεύγει από το κρεβάτι του να το ξαναβάζετε στη θέση του ήρεμα, ώσπου να καταλάβει το μήνυμά σας.

Aν κλαίει μπορείτε να το καθησυχάζετε για λίγο, όμως να του επαναλαμβάνετε με ηρεμία και σταθερότητα πως είναι ώρα για ύπνο.
Aν έχετε τη συνήθεια να το παίρνετε αγκαλιά ώσπου να αποκοιμηθεί ή να ξαπλώνετε κι εσείς δίπλα του, σταματήστε το σταδιακά.
Aν ανησυχείτε μήπως πέσει το παιδί σας κατά τη διάρκεια του ύπνου επειδή πια δεν υπάρχουν κάγκελα, βάλτε στο πάτωμα, δίπλα στο κρεβάτι, μαξιλάρια. Aκόμα κι αν πέσει, δεν πρόκειται να τραυματιστεί. Mια εναλλακτική λύση είναι να αγοράσετε ένα χαμηλό προστατευτικό κάγκελο.
Kάντε το δωμάτιό του να δείχνει όμορφο, ώστε το παιδί να πηγαίνει πρόθυμα.

Aν πλησιάζουν διακοπές ή οποιαδήποτε αλλαγή στις συνήθειες της οικογένειάς σας, αναβάλλετε προσωρινά τη μεταφορά του παιδιού σας από
την κούνια στο κρεβάτι.
Aν περιμένετε άλλο παιδί και σχεδιάζετε να χρησιμοποιήσετε την κούνια του για το μωρό, προγραμματίστε εγκαίρως την αλλαγή, ώστε να
μην νιώσει άσχημα.

Από το βιβλίο της Α. Καππάτου “Μεγαλώστε ευτυχισμένα παιδιά”. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας. 

ΠΗΓΗ

Η πλάνη των καλών βαθμών – Τι είναι τελικά αυτό που αξιολογούν;

ΠΗΓΗ

 

Για τα παιδιά το σχολείο είναι κάτι παραπάνω από αυτό που ίσως νομίζουμε εμείς οι μεγάλοι – είναι το σημείο αναφοράς τους. Το σχολείο για τα παιδιά είναι το δεύτερο κοινωνικό περιβάλλον που καλούνται να ενταχθούν μετά από αυτό της οικογένειας. Σε πολύ μεγάλο βαθμό, η εικόνα που έχουν τα παιδιά για τον εαυτό τους εξαρτάται από το σχολείο, το οποίο συνδέεται στενά με τους βαθμούς. Τα παιδιά τις περισσότερες φορές πιστεύουν ότι η νοημοσύνη τους και η αξία τους ισοδυναμεί με τους βαθμούς τους – οι οποίοι είτε απεικονίζονται στα τετράδια με μπράβο, πολύ καλά και καμιά φορά με άλλου είδους παρατηρήσεις και σχόλια (πρόσεχε τα γράμματά σου, γιατί δεν διάβασες; γιατί τόσα λάθη;), ή με τους βαθμούς στους ελέγχους. Στην ελληνική πραγματικότητα, το σχολείο παραπέμπει σχεδόν αυτόματα στους βαθμούς, και αυτό γιατί η αξιολόγηση των μαθητών έχει αποκτήσει ένα ιδιαίτερα κοινωνικό περιεχόμενο.

Αρκετοί γονείς και εκπαιδευτικοί ασχολούνται τόσο συχνά με τους βαθμούς και τις επιδόσεις στα τεστ, που αγνοούν και υποτιμούν άλλες σημαντικές επιτεύξεις και προόδους των παιδιών. Στις συζητήσεις των μαμάδων και των ενηλίκων ακούμε πολύ συχνά για τις σχολικές επιδόσεις των παιδιών και αρκετές φορές τα παιδιά αξιολογούνται και χαρακτηρίζονται με βάση αυτές. “Πήρε καλούς βαθμούς το παιδί;” Αν ναι, τότε σημαίνει ότι είναι έξυπνο, εργατικό, άξιο, καλό παιδί και ούτω καθεξής. Αν όχι, τότε σημαίνει ότι δεν είναι τόσο έξυπνο, τόσο ικανό, τόσο εργατικό και πάει λέγοντας. Αυτή η αξία που δίνεται στους βαθμούς στην κοινωνία όπου ζει και μεγαλώνει το παιδί δεν το αφήνει σε καμία περίπτωση ανεπηρέαστο. Οι βαθμοί θέλοντας και μη κυριαρχούν στη συνείδηση των παιδιών.

Η πλάνη των βαθμών

Σίγουρα όλα τα παιδιά (ακόμα και αυτά που μοιάζουν αδιάφορα) θέλουν να τα πηγαίνουν καλά στο σχολείο και να έχουν καλούς βαθμούς. Τι είναι όμως αυτό που μετράνε ακριβώς οι βαθμοί; Όσο περίεργο και αν ακούγεται, έρευνες δείχνουν ότι ακόμα και οι μαθητές που παίρνουν καλούς βαθμούς και αριστεύουν, αδικούνται από το σύστημα της βαθμολόγησης. Ο βαθμός μπορεί και απεικονίζει μόνο μία μέτρηση της επιτυχίας. Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν να μετρηθούν από τα διαγωνίσματα και τα τεστ. Μερικά από αυτά είναι η προσπάθεια, η κριτική σκέψη, η δημιουργικότητα, η συνεργασία, η περιέργεια, ο σεβασμός, η ευγένεια, η ικανότητα να αγαπάς, η κοινωνική και συναισθηματική νοημοσύνη, η ειλικρίνεια και άλλα τόσα.

Όπως έχει πει η Dr. Mitchell, όλες οι παραπάνω δεξιότητες και ικανότητες των παιδιών είναι πολύ πιο σημαντικές για να επιτύχουν στη ζωή από ότι ένας καλός βαθμός στον έλεγχο. Πολλοί από τους βαθμούς που δίνονται στα παιδιά και πολλές από τις αξιολογήσεις που δέχονται βασίζονται στην ικανότητα τους να αποστηθίζουν. Στην πραγματικότητα όμως οι κριτικές ικανότητες του παιδιού είναι αυτές που θα το οδηγήσουν στην αυριανή επιτυχία. Οι βαθμοί δεν εγγυώνται πάντα την επιτυχία των παιδιών για αυτό και δε θα πρέπει να μας πιάνει εμμονή με αυτούς. Όταν οι γονείς επιμένουν τόσο πολύ στους καλούς βαθμούς αγνοώντας άλλες σημαντικές επιτεύξεις των παιδιών τους, αυτό που ουσιαστικά κάνουν είναι να περνούν στα παιδιά το μήνυμα ότι η αξία τους εξαρτάται αποκλειστικά από αυτούς και από τις επιδόσεις τους στα τεστ.

Γιατί επιμένουμε τόσο στους βαθμούς;

Εύλογα θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος γιατί στο σύστημα εκπαίδευσης δίνεται τόση βαρύτητα στη βαθμολόγηση όταν έρευνες δείχνουν ότι οι βαθμοί δεν μπορούν να καλύψουν όλες τις πτυχές της επιτυχίας των παιδιών. O καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ Daniel Koretz, τόνισε ότι δεξιότητες όπως η κριτική ικανότητα, η δημιουργική σκέψη, η περιέργεια κ.α., είναι πολύ δύσκολο να μετρηθούν με αριθμητικά δεδομένα και να αποτυπωθούν σε γραπτές δοκιμασίες. Έτσι, συνηθίζεται να μετράμε ό,τι είναι εύκολο να μετρηθεί – ορθογραφία, ανάγνωση, μαθηματικά.

Σίγουρα, σε κάθε εκπαιδευτικό σύστημα η αξιολόγηση είναι απαραίτητη γιατί μέσα από αυτήν ο εκπαιδευτικός σχεδιάζει, προγραμματίζει και διαμορφώνει την εξέλιξη της διδακτικής διαδικασίας. Πολλοί μελετητές όμως έχουν τονίσει ότι οι βαθμοί που προκύπτουν από τα τεστ και τις γραπτές δοκιμασίες θα πρέπει να αποτελούν μόνο ένα μέρος της αξιολόγησης και θα πρέπει να λειτουργούν ως συμπληρωματική πηγή πληροφοριών για το μαθητή.

Σκεφτείτε για λίγο το εξής απλό παράδειγμα. Φτιάχνετε ένα δύσκολο και περίπλοκο φαγητό για την οικογένειά σας, αλλά παρά τις ατελείωτες ώρες προετοιμασίας και προσπάθειας το τελικό αποτέλεσμα δεν σας δικαιώνει. Ποια θα θέλατε να είναι η αντίδραση των αγαπημένων σας προσώπων; Θα θέλατε το πιάτο να καταλήξει στο καλάθι των αχρήστων επειδή δεν έφερε το ιδανικό αποτέλεσμα ή θα θέλατε να εκτιμηθεί η προσπάθεια παρόλες τις ατέλειες; Φαντάζομαι πως θα θέλατε να μετρήσει στην αξιολόγηση του πιάτου σας η ιδέα του να προσφέρετε κάτι ωραίο, η προσπάθεια που καταβάλατε και η αγάπη που δώσατε στην όλη διαδικασία. Την ίδια επιθυμία και ανάγκη έχουν και τα παιδιά.

Είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε το ρόλο των βαθμών για να μετρήσουμε την πρόοδο των παιδιών στο σχολείο, αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να αναγνωρίζουμε την προσπάθεια και την βελτίωση (όσο μικρή και αν φαίνεται στα μάτια μας) που κάνουν τα παιδιά. Αν και οι βαθμοί είναι αυτοί που θα καθορίσουν ποιο παιδί θα περάσει στο πανεπιστήμιο και σε ποια σχολή, σίγουρα όμως δεν είναι η αρχή και το τέλος του κόσμου.

Η προσπάθεια, ο αγώνας και η καθημερινή βελτίωση που κάνει ένα παιδί δεν μπορούν να αποτυπωθούν πάντα μέσα από τους βαθμούς του. Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί σίγουρα θα πρέπει να προσπαθούν και να επιδιώκουν το παιδί να δίνει τον καλύτερό του εαυτό στο σχολείο. Από την άλλη πλευρά όμως θα πρέπει να δίνουν προσοχή στην συνολική εικόνα του παιδιού και θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψιν τα μοναδικά και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Είναι εξαιρετικά άδικο να αξιολογούμε τα παιδιά μόνο από τα νούμερα που φέρνουν στους βαθμούς και να μην αναγνωρίζουμε την προσπάθεια, την πρόοδο και τη βελτίωση που κάνουν.

Τα παιδιά είναι κάτι παραπάνω από μαθητές – είναι μέλη της οικογένειάς σας, είναι φίλοι, είναι αδέρφια, είναι σκεπτόμενα άτομα, είναι καλλιτέχνες, είναι αθλητές, είναι μουσικοί, έχουν δημιουργική σκέψη, έχουν χιούμορ, έχουν σοφία, έχουν πνεύμα συνεργασίας και συντροφικότητας, έχουν την ικανότητα να αγαπούν και να προσφέρουν. Οι γονείς, οι ενήλικες και οι εκπαιδευτικοί έχουν την ικανότητα να καλλιεργούν και να ενθαρρύνουν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά δίνοντας το μήνυμα στα παιδιά ότι είναι κάτι περισσότερο από τους βαθμούς τους!

Σίγκου Ελένη

BSc, MSc Ψυχολογίας

Professional Certification στις Μαθησιακές Δυσκολίες – Δυσλεξία

Πηγή

ΠΗΓΗ

Η σχέση των παιδιών με τον παππού και τη γιαγιά - «Ιερό» το δικαίωμα επικοινωνίας τους με τα εγγόνια

ΠΗΓΗ

 

Οι περισσότεροι άνθρωποι θα γίνουν παππούδες, γιαγιάδες για περίπου το 1/3 της ζωής τους. Με την υπογεννητικότητα και τη δημογραφική γήρανση των δυτικών βιομηχανικών κοινωνιών, τα οικογενειακά δίκτυα αλλάζουν από ευρείες-οριζόντιες σε στενές-κάθετες δομές, στις οποίες οι παππούδες έχουν ένα αυξανόμενα σημαντικό ρόλο να παίξουν. Στις μέρες μας οι παππούδες έχουν πληρέστερη εκπαίδευση, λιγότεροι ζουν μαζί με το εγγόνι στο ίδιο σπίτι και ο ρόλος τους είναι αυτός του βοηθού παρά αυτού που επιβάλλει την αυστηρή πειθαρχία.

Όσοι από εσάς είχατε την τύχη να ζήσετε τους παππούδες και τις γιαγιάδες, ξέρετε πόσο επηρέασαν την ανάπτυξή σας. Αν είστε παππούς ή γιαγιά, πρόκειται να εκτιμήσετε αυτό το ρόλο, πιθανόν πιο πολύ απ’ όλους όσους είχατε ως τώρα. Η απόκτηση εγγονών είναι για πολλούς μια σημαντική πηγή πληρότητας.

5 τύποι παππούδων

1. Τυπικός παππούς-γιαγιά: ακολουθεί ό,τι θεωρείται κατάλληλο για το ρόλο του που περιλαμβάνει την παροχή υπηρεσιών και τη διατήρηση του ενδιαφέροντος για το εγγόνι, αποφεύγοντας την υπερβολική ανάμειξη.

2.   Κυνηγός διασκέδασης: ο ρόλος του έγκειται στην αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου και πρωταρχικά προάγει το θέμα της διασκέδασης των εγγονών.

3. Αναπληρωματικός γονέας: αναπληρώνει τον γονέα και αναλαμβάνει το ρόλο της γονεϊκής φροντίδας.

4.   Δεξαμενή οικογενειακής σοφίας: η κεφαλή της οικογένειας που δίνει συμβουλές και πόρους αλλά επίσης ελέγχει τους γονείς.

5.   Απόμακρη φιγούρα: έχει σπάνιες επαφές με τα εγγόνια και εμφανίζεται μόνο στις γιορτές και τι οικογενειακές περιστάσεις.

Δυστυχώς, για τους πιο πολλούς παππούδες, η επαφή με τα εγγόνια τους μειώνεται σταθερά στην αρχή της ενηλικίωσης των εγγονών, ιδιαίτερα όταν αφήνουν το σπίτι των γονιών τους και αρχίζουν από μόνα τους μια ανεξάρτητη ζωή. Οι παππούδες που είναι αδύναμοι να διατηρήσουν επαφή με τα εγγόνια τους εξαιτίας ενός διαζυγίου των γονέων ή καβγάδων μέσα στην οικογένεια συχνά υποφέρουν από ασθένειες, συμπεριλαμβανομένης της κακής ψυχικής και σωματικής υγείας, κατάθλιψης, αρνητικών συναισθημάτων και έχουν φτωχότερη ποιότητα ζωής. Επομένως, τους παππούδες τους χρειαζόμαστε και μας χρειάζονται.

Επίδραση των παππούδων στην ανατροφή των παιδιών

Η επιρροή των παππούδων μπορεί να είναι άμεση, που προκύπτει από την επαφή και την πρόσωπο με πρόσωπο αλληλεπίδραση ή έμμεση που μεσολαβείται από άλλα μέσα, όπως για π.χ τη συμπεριφορά των γονέων. Μια πηγή έμμεσης επιρροής των παππούδων είναι μέσω της οικονομικής υποστήριξης. Παραδείγματα ευθείας επικοινωνίας των παππούδων είναι η προσφορά δώρων, η συντροφιά που παρέχουν και η στενή σχέση, η παροχή συναισθηματικού στηρίγματος ή η απορρόφηση κατά καιρούς του στρες της οικογένειας, η εισαγωγή στην οικογενειακή ιστορία και τις εθνικές παραδόσεις και η λειτουργία τους ως πρότυπα για το μεγάλωμα και την ωρίμανση.

Επίσης, παππούδες και εγγόνια συχνά αλληλοδιαπλέκονται σε συνεργιστικές εκπαιδευτικές διαντιδράσεις, όπου οι παππούδες μπορεί να μαθαίνουν στα εγγόνια τη γλώσσα και την πολιτισμική κληρονομιά και τα εγγόνια να μαθαίνουν στους παππούδες τη χρήση των υπολογιστών. Συμπερασματικά, η γιαγιά και ο παππούς μπορεί να φανούν χρήσιμοι όταν προκύπτουν προβλήματα και μπορεί να διατηρήσουν οικογενειακές αξίες και να διασφαλίσουν την οικογενειακή συνέχεια.

Τι επιφέρει η καθημερινή επαφή των παππούδων με τα εγγόνια;

• Οι γονείς μπορεί να επαναπαυθούν στο μεγάλωμα και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους από τους γονείς τους με αποτέλεσμα να ενισχυθεί η απειρία και η ανασφάλεια που νιώθουν και να αδυνατούν να αναλάβουν ενεργό δράση ή πρωτοβουλίες στην ανατροφή των παιδιών τους. Οι γονείς δεν πρέπει να φοβούνται τα λάθη που μπορεί να κάνουν στο μεγάλωμα των παιδιών τους. Μόνο η έκθεσή τους στα λάθη θα τους βοηθήσουν να αποκτήσουν την εμπειρία ώστε στο μέλλον να παίρνουν τις σωστές αποφάσεις για το παιδί τους.
• Οι ρυθμοί ζωής, οι πολλές υποχρεώσεις των γονέων, η ενασχόληση με την σταδιοδρομία και την εξέλιξη μπορεί να οδηγήσει τους γονείς στην εκχώρηση ρόλων στους παππούδες που δεν θα έπρεπε να έχουν (π.χ μελέτη και προετοιμασία για το σχολείο, καθημερινό πρόγραμμα διατροφής, συνοδεία σε εξωσχολικές δραστηριότητες) χάνοντας έτσι ένα σημαντικό κομμάτι της ανατροφής των παιδιών τους. Οι παππούδες σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αντικαθιστούν τους γονείς. Τα παιδιά είναι υποχρεωτικό να παίρνουν ποιοτικό χρόνο με τους γονείς για να αναπτυχθούν υγιώς.
• Σε κάποιες περιπτώσεις, οι παππούδες δένονται τόσο πολύ με τα εγγόνια τους, με αποτέλεσμα να παραμελούν τον εαυτό τους και τις ανάγκες τους και όταν τα εγγόνια τους μεγαλώνουν, νιώθουν πιο έντονη τη μοναξιά.
• Συχνά, οι κανόνες των παππούδων είναι πιο χαλαροί, μπορεί να είναι υπερβολικά επιτρεπτικοί προς τα εγγόνια με αποτέλεσμα να οδηγούνται σε συγκρούσεις με τους γονείς για τους κανόνες διαπαιδαγώγησης, κυρίως όταν τα παιδιά δεν συμμορφώνονται με τους κανόνες που θέτουν οι γονείς τους επικαλούμενα την ανοχή των παππούδων.
• Κάποιες φορές μπορεί να υπονομεύουν άθελά τους την ωρίμανση των εγγονών τους με την υπερπροστασία που επιδεικνύουν (π.χ, δεν το αφήνουν να ντυθεί μόνο του, το ταΐζουν στο στόμα) με αποτέλεσμα το παιδί να μην αυτονομείται έγκαιρα και να μη δείχνει επιθυμία να αναλάβει τον έλεγχο της ζωής του.

Ο διάλογος, η κατανόηση, η καλή θέληση, η ξεκάθαρη θέσπιση ορίων μπορεί να βοηθήσει στην αρμονική συνύπαρξη παππούδων-γονέων-παιδιών ώστε όλες οι πλευρές να απολαύσουν τα μεγάλα οφέλη της αλληλεπίδρασης των γενεών.

«Ιερό» το δικαίωμα επικοινωνίας των παππούδων με τα εγγόνια

Ο παππούς και η γιαγιά  (ανιόντες) ενός  ανήλικου παιδιού έχουν ίδιον και αυτοτελές δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας  με το εγγόνι τους.

Το δικαίωμα αυτό πηγάζει ευθέως εκ του νόμου και συγκεκριμένα από τη διάταξη του άρθρου  1520 παρ. 2 του Αστικού Κώδικα.

Σκοπός του δικαιώματος  επικοινωνίας του παππού και της γιαγιάς με το εγγόνι, είναι η ικανοποίηση του φυσικού αισθήματος αγάπης μεταξύ τους και η αποτροπή της αμοιβαίας αποξένωσής τους, η οποία θα ασκούσε βλαπτική επίδραση στο συμφέρον του παιδιού.

Κατά τη διάταξη του άρθρου 1520 παρ. 2 και 3 ΑΚ, όπως ισχύει μετά το ν. 1329/1983, ορίζεται ότι “οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία  του τέκνου με τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους, εκτός αν υπάρχει σοβαρός λόγος”. Ο αρνητικός τρόπος, με τον οποίο είναι διατυπωμένη η ανωτέρω διάταξη, εξηγείται από το ότι ο νόμος θέλει να τονίσει την αυθυπαρξία του δικαιώματος, δηλαδή η επικοινωνία  παππού και γιαγιάς με εγγόνι (εγγονό ή εγγονή), είναι δυνατόν μόνον κατ' εξαίρεση να παρεμποδισθεί από το γονέα ή τους γονείς, που ασκούν τη γονική μέριμνα, υπό την προϋπόθεση ότι συντρέχει κάποιος σοβαρός λόγος.

Στην Ελλάδα, το 2018 για πρώτη φορά ρυθμίζεται δικαστικά το δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας με ανήλικο εγγόνι, με την απόφαση που ήρθε από το Μονομελές Πρωτοδικείο της Πάτρας.  Στην ελληνική Δικαιοσύνη είχε προσφύγει η γιαγιά. Το δικαστήριο προέταξε ως συμφέρον του παιδιού, την επικοινωνία με ανθρώπους που το αγαπούν. Η δε μητέρα του αγοριού απειλείται με χρηματικό πρόστιμο 1.000 ευρώ και προσωπική κράτηση ενός μήνα, εάν συνεχίσει και δεν επιτρέπει στη γιαγιά του να έρθει σε επαφή με το παιδί.

Έκτοτε έχουμε κι άλλες περιπτώσεις δεδικασμένων, όπως πχ ο Άρειος Πάγος επικύρωσε απόφαση του Εφετείου που έκρινε ότι δεν είναι επιζήμια η επικοινωνία-επαφή δύο ανηλίκων με τον παππού και τη γιαγιά (της πατρικής οικογένειας της μητέρας τους) αφού είναι ψυχικά υγιείς, με ηθικές αρχές και η μεταξύ τους επικοινωνία θα βοηθούσε να μην κοπούν οι δεσμοί αίματος, όπως επίσης θα βοηθούσε να επανασυνδεθούν με το οικογενειακό περιβάλλον της μητέρας τους και τους στενούς συγγενείς της και να μην είναι αγκιστρωμένοι μόνο στο συγγενικό περιβάλλον του πατέρα τους. Αυτό οπωσδήποτε θα βοηθήσει στην ομαλή ψυχοσωματική ανάπτυξη σ’ ένα υγιές περιβάλλον, που θα τους προσφέρει στοργή και φροντίδα, προσέθεσαν οι δικαστές.

Η αποκοπή τους από το περιβάλλον της πατρικής οικογένειας της μητέρας τους θα ήταν αντίθετη προς το συμφέρον τους και θα είχε αρνητικές επιπτώσεις στον ψυχισμό τους, σημειώνεται στη δικαστική απόφαση.

Κατόπιν αυτών, το δικαστήριο ρύθμισε την επικοινωνία των δύο εγγονών με τον παππού και τη γιαγιά.

 Πηγή

ΠΗΓΗ

Τα παιδιά χρειάζονται την τέχνη και τη μουσική, όσο την αγάπη, τον φρέσκο αέρα και το παιχνίδι

ΠΗΓΗ

 

Τα ακόλουθα σοφά λόγια ανήκουν στον Philip Pullman, σ’ έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Βρετανούς συγγραφείς. Είναι γνωστός για πολλά βιβλία και τριλογίες φαντασίας:

Τα παιδιά χρειάζονται την τέχνη και τις ιστορίες, την ποίηση και τη μουσική, όσο χρειάζονται την αγάπη και το φαγητό, τον φρέσκο αέρα και το παιχνίδι. Αν δεν δώσεις σε ένα παιδί φαγητό, οι συνέπειες θα γίνουν σύντομα ορατές.

Αν δεν επιτρέψεις σε ένα παιδί να αναπνέει φρέσκο αέρα και να παίξει, οι συνέπειες είναι επίσης ορατές, αλλά όχι τόσο γρήγορα. Αν δεν προσφέρεις σε ένα παιδί αγάπη, η ζημιά μπορεί να μη φανεί για κάποια χρόνια, αλλά είναι μόνιμη.

Αλλά αν δεν δώσεις σε ένα παιδί τέχνη και ιστορίες και ποιήματα και μουσική, η ζημιά είναι πολύ δύσκολα ορατή. Όμως, είναι εκεί. Το σώμα του είναι αρκετά υγιές· μπορεί να τρέξει και να πηδήξει, να κολυμπήσει και να φάει και να κάνει πολύ θόρυβο, όπως κάνουν πάντα τα παιδιά, αλλά κάτι πάντα λείπει.

Είναι αλήθεια ότι κάποιοι άνθρωποι μεγαλώνουν χωρίς να έχουν ποτέ αντικρύσει τέχνη οποιουδήποτε είδους και είναι ευτυχισμένοι και ζουν πολύτιμες ζωές, και στων οποίων τα σπίτια δεν υπάρχουν βιβλία και δεν τους νοιάζουν οι εικόνες, και δεν βλέπουν κανένα νόημα στη μουσική. Ναι, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, μάλιστα είναι καλοί γείτονες και χρήσιμοι πολίτες.

Όμως άλλοι άνθρωποι, σε κάποιο στάδιο στην παιδική τους ηλικία ή στα νιάτα τους, ή ακόμα και στα τελευταία χρόνια της ζωής τους, συναντούν κάτι, το οποίο δεν είχαν ποτέ ξανά στο παρελθόν ονειρευτεί. Είναι τόσο ξένο σε εκείνους όσο και η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.

Μία μέρα ακούν μια φωνή στο ραδιόφωνο να τους διαβάζει ένα ποίημα, ή περνούν δίπλα από ένα σπίτι με ανοιχτό παράθυρο, όπου κάποιος παίζει πιάνο ή βλέπει έναν πίνακα απίστευτης ομορφιάς και νιώθουν μια τέτοια μεγάλη δύναμη που τους φέρνει ζάλη.

Κανείς δεν τους έχει προετοιμάσει γι’ αυτό. Ξαφνικά συνειδητοποιούν ότι έχουν γεμίσει με μια ανείπωτη λαχτάρα, αν και ένα μόλις λεπτό νωρίτερα δεν είχαν καμία ιδέα γι’ αυτή την αίσθηση· μια λαχτάρα για κάτι τόσο γλυκό και τόσο νόστιμο που σχεδόν το νιώθουν στην καρδιά τους.

Σχεδόν κλαίνε, νιώθουν θλίψη και χαρά ταυτόχρονα, μόνοι αλλά και καλοδεχούμενοι από αυτή την εντελώς νέα και παράξενη εμπειρία, και είναι τόσο απεγνωσμένοι να ακούσουν κι άλλο ποίημα, κοντοστέκονται έξω από το παράθυρο και δεν μπορούν να πάρουν το βλέμμα τους από εκείνο τον πίνακα. Το ήθελαν, το χρειάζονταν, όπως ένας πεινασμένος χρειάζεται το φαγητό και ποτέ δεν το γνώριζαν. Δεν είχαν καμία ιδέα.

Αυτό ακριβώς νιώθει ένα παιδί όταν έρχεται κατά τύχη σε επαφή με τη μουσική, τη ζωγραφική ή την ποίηση. Αν δεν ήταν κατά τύχη, μπορεί ποτέ να μην τα συναντούσε, και μπορεί να περνούσε όλη του τη ζωή σε μια κατάσταση πολιτισμικής πείνας, χωρίς καν να το αναγνωρίζει.

Οι συνέπειες της πολιτισμικής πείνας δεν είναι δραματικές, ούτε άμεσες. Δεν είναι εύκολα ορατές. Και, όπως προανάφερα, υπάρχουν καλοί άνθρωποι, ευγενικοί φίλοι και χρήσιμοι πολίτες που ποτέ δεν την έχουν βιώσει και νιώθουν πλήρεις χωρίς την τέχνη. Αν όλα τα βιβλία και όλη η μουσική και όλοι οι πίνακες στον κόσμο εξαφανίζονταν μέσα σε ένα βράδυ, δεν θα ένιωθαν χειρότερα· δεν θα το παρατηρούσαν καν.

Αλλά αυτή η λαχτάρα υπάρχει σε πολλά παιδιά, και συχνά δεν ικανοποιείται ποτέ επειδή δεν έχει ποτέ καταφέρει να ξυπνήσει. Πολλά παιδιά σε κάθε μέρος του πλανήτη λαχταρούν κάτι που θα θρέψει και θα γιατρέψει την ψυχή τους με έναν τρόπο που τίποτε άλλο δεν μπορεί.

Λέμε ορθώς ότι κάθε παιδί έχει το δικαίωμα στην τροφή και στο καταφύγιο, στην εκπαίδευση, στην ιατρική φροντίδα κλπ. Πρέπει να καταλάβουμε ότι κάθε παιδί έχει και το δικαίωμα να βιώσει τον πολιτισμό. Πρέπει να καταλάβουμε πλήρως ότι χωρίς ιστορίες και ποιήματα, χωρίς εικόνες και μουσική, τα παιδιά θα «πεινάσουν».

Πηγή

ΠΗΓΗ

Πρέπει η μαμά να μη λέει πάντα τα μυστικά των παιδιών στον μπαμπά;

ΠΗΓΗ

 

«Θα είναι το μυστικό μας, δε θα το πούμε στον μπαμπά» - Σωστό ή λάθος;

Μπορεί να φαντάζει δελεαστικό να κρατήσετε κρυφό από τον σύζυγό σας ένα μυστικό του παιδιού σας είτε για να ενισχύσετε την εμπιστοσύνη μεταξύ σας ή για να του δείξετε ότι είστε φίλη του, αλλά είναι σωστό;

Πριν απαντήσετε, αναρωτηθείτε πώς θα νιώθατε εσείς αν ανακαλύπτατε ότι το παιδί σας έχει μυστικά από εσάς τα οποία μοιράζεται με τον μπαμπά του.

Πιθανόν να νιώσετε ικανοποίηση θεωρώντας το ως ένδειξη καλής σχέσης μεταξύ τους.Όμως, παραδεχτείτε το, θα σας ενοχλούσε αν αυτό επαναλαμβάνονταν κι εσείς μένατε στο σκοτάδι.

Από την άλλη, αρκετές μητέρες που έχουν βρεθεί σε αυτό το δίλημμα, θεωρούν ότι όλα τα μυστικά δεν έχουν την ίδια βαρύτητα.

Ένας κακός βαθμός ή μια κλήση από τον δάσκαλο

Εάν ο γιος ή η κόρη σας πάρει κακό βαθμό σε ένα τεστ ή σας τηλεφωνήσει ο δάσκαλος, ο σύζυγός σας πρέπει να το μάθει. Όση πίεση και αν νιώθει το παιδί στο σχολείο, εσείς και ο σύζυγός σας πρέπει να είστε ενωμένοι, να μη κρατάτε μυστικά μεταξύ σας και να το στηρίζετε με κάθε τρόπο.

Ένα προσωπικό ζήτημα

Μερικά κορίτσια ικετεύουν τις μαμάδες τους να μη λένε ότι ξεκίνησε η περίοδός τους γιατί νιώθουν άβολα. Ακόμα κι ένα τόσο προσωπικό θέμα όμως δεν θα πρέπει να παραμείνει μυστικό από τον μπαμπά. Μπορείτε να τον ενημερώσετε και να του ζητήσετε να προσποιηθεί ότι δεν ξέρει.

Μια σχέση

Εάν το παιδί σας, σας ζητήσει να μην πείτε στον σύζυγό σας ότι βγαίνει ραντεβού, αυτό θα πρέπει ν' αποτελέσει κόκκινη σημαία. Εξηγήστε του ότι είναι ένα θέμα που δεν μπορεί να είναι μυστικό κι ότι ο μπαμπάς πρέπει να είναι ενήμερος.

Προβληματική συμπεριφορά

Εάν το παιδί σας έχει προβλήματα συμπεριφοράς, ο σύζυγός σας οφείλει να το μάθει. Συχνά τα παιδιά θέλουν να το κρατήσουν μυστικό επειδή "ο μπαμπάς θα φωνάξει". Εάν πιστεύετε ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, μιλήστε του πρώτα εσείς και δώστε του χρόνο να το επεξεργαστεί προτού κουβεντιάσει ο ίδιος μαζί του.

Το παιδί θα πρέπει να μάθει να μιλά ανοιχτά και στους δύο γονείς από μικρή ηλικία αποφεύγοντας τα μυστικά και τα ψέματα. Και για να συμβεί αυτό θα πρέπει να υπάρχει επικοινωνία και σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ σας. Κι αυτό δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη αλλά χτίζεται καθημερινά.

Με πληροφορίες από το imom.com

Πηγή

ΠΗΓΗ

10 σημάδια που δείχνουν ότι ένα παιδί χρειάζεται Εργοθεραπεία

πηγη

Η δουλειά του δασκάλου μπορεί να γίνει πολύ κουραστική όταν προσπαθεί να βοηθήσει κάθε παιδί με τις δικές του συγκεκριμένες δυσκολίες και προκλήσεις. Ένας εργοθεραπευτής μπορεί να είναι εξαιρετική πηγή υποστήριξης και να παρέχει επιπλέον εξειδικευμένη βοήθεια στους μαθητές ώστε να ξεπεράσουν τις ιδιαίτερες δυσκολίες τους  και να καταφέρουν να αναδειχθούν μέσα  στην τάξη.

Παρακάτω παραθέτουμε  μερικές ενδείξεις που θα βοηθήσουν το δάσκαλο να καταλάβει αν ένα παιδί θα μπορούσε να ωφεληθεί από μια εργοθεραπευτική εκτίμηση ή και παρέμβαση. (Η παρακάτω λίστα ενδείξεων, δεν είναι ολοκληρωμένη λίστα των συμπεριφορών τις οποίες μπορεί να αντιμετωπίσει ένας εργοθεραπευτής).

10 σημάδια που δείχνουν ότι ένα παιδί χρειάζεται Εργοθεραπεία:

1.  Είναι απλός θεατής ή παρατηρητής κατά τη διάρκεια του διαλείμματος στο προαύλιο, στις εκδρομές, στις παιδικές χαρές κτλ. και σπάνια δοκιμάζει μόνο του τον εξοπλισμό (π.χ. κούνιες, τραμπάλες, τσουλήθρες κτλ.).

2.   Δεν έχει καλό στασικό έλεγχο όταν κάθεται στην καρέκλα του θρανίου του, ενώ όπου δεν υπάρχει υποστηριζόμενο κάθισμα, για παράδειγμα όταν κάθεται στην παρεούλα ή στον κύκλο, παρατηρείτε ότι ρολλάρει ή κινείται πολύ στο πάτωμα.

3.  Έχει δυσκολία να περπατήσει στη σειρά ή να είναι κοντά σε άλλα παιδιά ή/και ενοχλείται από το άγγιγμα άλλων ανθρώπων, αλλά συχνά αγγίζει πράγματα από μόνο του.

4.   Συχνά επιλέγει τα ίδια οικεία παιχνίδια ή δραστηριότητες και αποφεύγει να εμπλακεί σε νέες κινητικές δραστηριότητες ή παιχνίδια.

5.   Αποφεύγει τις δραστηριότητες λεπτής κινητικότητας. Έχει δυσκολία στο χειρισμό μικρών αντικειμένων, στη χρήση του ψαλιδιού, επιδεικνύει μία ασυνήθιστη σύλληψη στο μολύβι ή το χέρι του κουράζεται εύκολα κατά τη διάρκεια των εργασιών λεπτής κίνησης. Μπορεί να εφαρμόζει μεγάλη ή μικρή πίεση στο γραφικό εργαλείο κατά το γράψιμο.

6.    Δείχνει να έχει μεγαλύτερη δυσκολία από τους συμμαθητές στο να φορέσει το μπουφάν του, να φορέσει και δέσει τα παπούτσια του και να κουμπώσει κάποιο κουμπί ή φερμουάρ.

7.   Δυσκολεύεται στην κατασκευή παζλ ή να βρει το αντικείμενο που του ζητείται εντός της αίθουσας.

8.   Συχνά σκοντάφτει σε αντικείμενα εντός της αίθουσας, πέφτει ή επίτηδες τρακάρει πάνω σε πράγματα ή ανθρώπους.

9. Έχει μεγαλύτερη δυσκολία από τους συμμαθητές του να γράψει στο τετράδιο εργασιών, να διατηρήσει οργανωμένο το θρανίο ή την τσάντα του και να κάνει εγκαίρως τις εργασίες του.

10. Παίρνει ρίσκα στο παιχνίδι του και συχνά επιδεικνύει χαμηλή αίσθηση του κινδύνου.

Αν παρατηρείτε κάποια από αυτά τα σημάδια σε ένα παιδί, η καθημερινή ζωή μπορεί να είναι πιο δύσκολη για αυτό το παιδί από ό,τι για τα άλλα, και επιπλέον θα επηρεαστεί η σχολική του επίδοση. Τα παιδιά που παρουσιάζουν τέτοιου είδους δυσκολίες, χρειάζονται Εργοθεραπεία,  το συντομότερο δυνατό. Επομένως άμεσα θα πρέπει να αναζητηθεί εργοθεραπευτής.  Ο εργοθεραπευτής με τις κατάλληλες τεχνικές και στρατηγικές θα βοηθήσει ώστε να βελτιωθούν οι ακαδημαϊκές επιδόσεις του παιδιού, αλλά  πάνω από όλα η λειτουργικότητα στην καθημερινότητα του.

Πηγή: 4disabled.gr /nspt4kids.com

 

ΠΗΓΗ

Η ανάπτυξη της γλώσσας: Βασικά ορόσημα για την ομιλία των μωρών

ΠΗΓΗ

 

Τα πρώτα λόγια ενός μωρού ακούγονται σαν μουσική στα αυτιά ενός γονέα. Μπορείτε όμως στα αλήθεια να καταλάβετε εάν η ομιλία των μωρών σας και η ανάπτυξη της γλώσσας τους είναι σε καλό δρόμο;

Κάθε παιδί μαθαίνει καταρχήν να μιλάει με τους δικούς του ρυθμούς, και πολύ συχνά τα δίδυμα παιδιά αργούν περισσότερο από τα άλλα, ακριβώς επειδή έχουν εφεύρει τη δική τους γλώσσα που μπορούν και επικοινωνούν άριστα μεταξύ τους.

Όμως υπάρχουν κάποιοι γενικοί στόχοι που μπορεί να χρησιμεύσουν ως οδηγοί για τη γλωσσική ανάπτυξη και βοηθούν τους γιατρούς να καταλάβουν εάν ένα παιδί αναπτύσσει σωστά τη γλωσσική του ικανότητα ή μήπως χρειάζεται επιπλέον βοήθεια.

 Κάποιες γενικές κατευθύνσεις που και οι γονείς μπορούν να παρατηρήσουν είναι οι εξής:

 Μέχρι 3 μηνών

Μέχρι το τέλος του 3^ου μήνα, ένα μωρό μπορεί να:

• Χαμογελάει

• Εντυπωσιάζεται όταν ακούει δυνατούς ήχους

• Ησυχάζει όταν κάποιος του μιλήσει ήρεμα

• Φαίνεται να αναγνωρίζει τη φωνή της μαμάς

• Κλαίει διαφορετικά για διαφορετικές ανάγκες

Μέχρι 6 μηνών

Μέχρι το τέλος του 6^ου μήνα, ένα μωρό μπορεί να:

• Βγάζει ήχους όταν παίζει μαζί σας ή όταν επικεντρώνει το ενδιαφέρον του σε κάτι

• «Φλυαρεί» και δημιουργεί μια ποικιλία ήχων

• Χρησιμοποιεί τη φωνή του για να εκφράσει τη χαρά και τη δυσαρέσκειά του

• Μετακινεί τα μάτια του προς την κατεύθυνση των ήχων

• Αντιλαμβάνεται αλλαγές στον τόνο της φωνής μας

• Καταγράφει ότι μερικά παιχνίδια παράγουν ήχους

• Δίνει προσοχή στη μουσική

Μέχρι 12 μηνών

Μέχρι το τέλος του 12^ου μήνα, ένα μωρό μπορεί να:

• Προσπαθεί να μιμηθεί λέξεις

• Λέει μερικά λόγια, όπως “ντα-ντα”, “μα-μα” και “μπα-μπα”

• Κατανοεί απλές οδηγίες, όπως “έλα εδώ”

• Αναγνωρίζει τις λέξεις που ακούει συχνά

• Γυρίζει και κοιτάζει προς την κατεύθυνση των ήχων

• Ανταποκρίνεται στο “όχι”

Μέχρι 18 μηνών

Μέχρι το τέλος των 18 μηνών, ένα μωρό μπορεί να:

• Αναγνωρίζει τα ονόματα των οικείων προσώπων, αντικείμενα και μέρη του σώματος του

• Ακολουθεί απλές οδηγίες που συνοδεύονται από χειρονομίες

• Λέει κατά μέσο όρο 8 έως 10 λέξεις

Μέχρι 24 μηνών

Μέχρι το τέλος των 24 μηνών, ένα μωρό μπορεί να:

• Σχηματίζει απλές φράσεις, όπως “θέλω γάλα”

• Ακολουθεί απλές εντολές χωρίς τη βοήθεια των χειρονομιών

• Λέει τουλάχιστον 50 λέξεις

Πότε πρέπει να ελέγξετε με τον παιδίατρο τη γλωσσική ανάπτυξη του παιδιού σας

Συζητήστε με τον παιδίατρό σας εάν θεωρείτε ότι το παιδί σας δεν έχει κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος από τα στάδια ορόσημα στην ανάπτυξη της γλώσσας του ή φυσικά αν έχετε απορίες σχετικά με οποιαδήποτε πτυχή της ανάπτυξης του παιδιού σας.

Καθυστερήσεις στην ομιλία μπορεί βέβαια να προκύπτουν για πολλούς λόγους, που δεν εμπνέουν ανησυχία, όπως στην περίπτωση των δίγλωσσων παιδιών, των διδύμων κ.α., όμως μερικές φορές μπορεί να συντρέχει και κάποιος σοβαρός λόγος, όπως η απώλεια ακοής ή διάφορες αναπτυξιακές διαταραχές. Ακόμη κάποιες φορές οι λόγοι που ένα παιδί αργεί να μιλήσει είναι ψυχολογικοί και σχετίζονται με κάποιο πρόβλημα στο οικογενειακό του περιβάλλον. Ανάλογα με την κατάσταση, ο παιδίατρός σας μπορεί να παραπέμψει το παιδί σας σε έναν ωτορινολαρυγγολόγο ή κάποιο λογοθεραπευτή.

Αυτό που πρέπει οι γονείς να κάνουν σε κάθε περίπτωση είναι να μιλούν στο παιδί! Τραγουδήστε τραγούδια και διαβάστε μαζί! Διδάξτε στο παιδί σας πώς να μιμηθεί δράσεις, (όπως παλαμάκια) και πώς να κάνει ήχους ζώων (π.χ. το παπάκι κάνει πα πα πα πα). Το σημαντικότερο είναι να δείξετε στο παιδί σας ότι είστε ευχαριστημένοι όταν μιλάει. Ακούστε τους ήχους του παιδιού σας και επαναλάβετέ τους μετά από αυτό. Αυτά τα μικρά αλλά σημαντικά βήματα μπορούν να ενθαρρύνουν την ομιλία του παιδιού σας και κατά συνέπεια τη γλωσσική του ανάπτυξη.

Πηγή

ΠΗΓΗ