Για τα περισσότερα παιδιά η φοίτηση στο σχολείο σημαίνει κάτι νέο και ξεχωριστό. Χαίρονται γιατί θα γνωρίσουν καινούριους φίλους και θα αποκτήσουν καινούριες εμπειρίες και γνώσεις. Ο τίτλος του μαθητή φυσιολογικά κάνει το παιδί να νιώθει ότι μεγάλωσε πια, ότι είναι ώριμο και σπουδαίο. Εκτός από τις τυπικές διαμαρτυρίες για το πρωινό ξύπνημα και τα πολλά διαβάσματα, η φοίτηση στο σχολείο είναι μια θετική εμπειρία. Υπάρχουν όμως και οι εξαιρέσεις... ΄Ένα 10% των παιδιών συνήθως προσχολικού και σχολικού κύκλου αρνούνται να πάνε στο σχολείο. Το ξεκίνημα της φοίτησης στο σχολείο σημαίνει για κάθε παιδί την απαρχή της καθημερινής και πολύωρης απομάκρυνσης από τη μητέρα και το οικογενειακό περιβάλλον γενικότερα. Η αλλαγή αυτή μπορεί να σημαίνει ανασφάλεια, φόβο, άγχος αποτυχίας και τα συμπτώματα είναι 'αδιαθεσίες' όπως κοιλόπονος, ζαλάδες, εμετοί, πονοκέφαλος και άλλα. Βέβαια αυτή η 'αδιαθεσία' εξαφανίζεται τη στιγμή που ο γονέας επιτρέπει στο παιδί να μείνει στο σπίτι και ξαναεμφανίζεται, μόνο την άλλη μέρα το πρωί. Αν το παιδί 'αδιαθετεί' και δε θέλει να πάει σχολείο γιατί φοβάται ή από 'άγχος αποχωρισμού', τότε έχουμε σχολειοφοβία.
Ο πανικός του παιδιού οφείλεται στο ότι φεύγει από το σπίτι και όχι στο ότι θα πάει στο σχολείο, όπου συνήθως το βρίσκουμε ήρεμο.
Ανάλογα με την περίσταση, εντάσσουμε τα 'παιδιά που δε θέλουν να πάνε στο σχολείο' στις παρακάτω υποομάδες:
1. Τα παιδιά που είναι να πάνε για πρώτη φορά στο σχολείο και προβάλουν άρνηση.
Τα παιδιά που πάνε για πρώτη φορά στο σχολείο είναι λογικό να ανησυχούν για το νέο περιβάλλον, αλλά πιθανώς να ανησυχούν και για την απομάκρυνσή τους από την ασφάλεια που τους παρέχει το σπίτι τους. Μία άρνηση του παιδιού στις πρώτες μέρες της σχολικής του σταδιοδρομίας δεν εμπνέει ιδιαίτερη ανησυχία, αν όμως παραταθεί, οι γονείς θα πρέπει να αναζητήσουν τα αίτια αυτής της συμπεριφοράς.
2. Τα παιδιά που είχαν μια πρώτη αρνητική εμπειρία βίαιης μετάβασης στο σχολείο.
Οι γονείς δεν θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν αθέμιτα μέσα, δηλαδή 'με το ζόρι', διότι ενδέχεται το παιδί να δημιουργήσει μια αρνητική εικόνα για το σχολείο γενικότερα.
3. Τα παιδιά που έχουν ξαναπάει σχολείο και τη νέα χρονιά (όπως πιθανώς και την προηγούμενη) προβάλουν άρνηση.
Τα παιδιά μετά από μια περίοδο διακοπών όπως τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, αλλά κυρίως το καλοκαίρι, έρχονται πιο κοντά στη μητέρα και στο σπίτι και αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια πιθανή άρνηση να πάνε στο σχολείο την προσεχή χρονιά.
4. Τα παιδιά που προβάλουν άρνηση να πάνε σχολείο στα μέσα της σχολικής χρονιάς και όχι μετά από μια περίοδο απουσίας λόγω διακοπών ή αρρώστιας, ενδέχεται να αντιμετωπίζουν προβλήματα άγχους. Το άγχος αυτό μπορεί να προέρχεται από ένα στρεσογόνο συμβάν όπως μια μετακόμιση, αλλαγή σχολείου, απώλεια ενός συγγενικού προσώπου, φοβίες και γενικότερα μια αισθητή μεταβολή της καθημερινής ρουτίνας του παιδιού. Μια τέτοια μεταβολή μπορεί να κλονίσει το αίσθημα της ασφάλειας και κατ'επέκταση να αποτελέσει παράγοντα δημιουργίας άγχους. Πάντα όμως μπορεί να υπάρχει και κάποιος 'σχολικός παράγοντας' που δημιουργεί έναν αρνητισμό και να μην έχει γίνει αντιληπτός από τον δάσκαλο.
Η άρνηση του παιδιού δεν σημαίνει απαραίτητα αδυναμία προσαρμογής του στην σχολική ομάδα. Καλό είναι οι γονείς να έχουν προετοιμάσει την ένταξη του παιδιού τους στο νέο του περιβάλλον, γνωρίζοντας το μελλοντικό του δάσκαλο και τους χώρους του σχολείου μαζί με το παιδί, ώστε η μετάβαση από το σπίτι στο σχολείο να γίνει ομαλά.
Μια μακροπρόθεσμη άρνηση του παιδιού να 'πάει σχολείο' μπορεί να έχει αρνητικά αποτελέσματα, όπως τη δημιουργία προβλημάτων κοινωνικοποίησης και μαθησιακές δυσχέρειες. Σε περιπτώσεις όπου η άρνηση του παιδιού να πάει στο σχολείο έχει γίνει μια μόνιμη κατάσταση, η συνεργασία με το δάσκαλο και η βοήθεια κάποιου ειδικού είναι απαραίτητη.
Ο πανικός του παιδιού οφείλεται στο ότι φεύγει από το σπίτι και όχι στο ότι θα πάει στο σχολείο, όπου συνήθως το βρίσκουμε ήρεμο.
pediatros-thes.gr
Πηγή