Έχω μια κόρη η οποία είναι 5 χρονών και έχει επιθετική συμπεριφορά με τα παιδιά στο σχολείο. Ταλαιπωρεί τη δασκάλα και τραβάει τα παιδιά για να τα βάλει να κάνουν ότι θέλει αυτή. Αυτό το κάνει και σπίτι με τα κουκλάκια της. Πώς μπορώ να το διορθώσω αυτό;
Η επιθετική συμπεριφορά πρέπει να αλλάξει και πέρα από τις
ταμπέλες, οι γονείς πρέπει κι αυτοί να αλλάξουν. Μπορεί να το νιώθετε
αποθαρρυντικά εξαιτίας όλων των αξιώσεων που έχουν όλοι από εσάς
καθημερινά, αλλά αν δεν ανταποκριθείτε στην επιθετική συμπεριφορά της
κόρης σας τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα.
Τα καλά νέα είναι πως η κόρη σας σύντομα θα ξεπεράσει κατά μεγάλο βαθμό την επιθετική της συμπεριφορά. Στην ηλικία των 5, η λεκτική της ικανότητα θα είναι πλέον αρκετά εξελιγμένη και θα ανακαλύψει πως μπορεί να χρησιμοποιήσει λόγια αντί για μπουνιές και κλοτσιές για να λύσει τα προβλήματά της. Επίσης μαθαίνει από δοκιμές και λάθη πως έχει καλύτερα αποτελέσματα όταν συζητάει τις διαφορές της από όταν χτυπάει μια φίλη στο σχολείο με ένα παιχνίδι. Στο εντωμεταξύ, εσείς πρέπει να συνεχίσετε να κατευθύνετε την κόρη σας σε μια σχετικά μη-επιθετική προσέγγιση στη ζωή –και να έχετε το νου σας για βαθύτερα θέματα που μπορεί να υπάρχουν πίσω από τη συμπεριφορά της.
Ο τρόπος που χειρίζεστε το παιδί μπορεί να αλλάξει από ηλικία σε ηλικία και από στάδιο σε στάδιο. Ακολουθούν κάποιες συμβουλές για να σας βοηθήσουν στην τωρινή φάση:
1. Να είστε συνεπής: Για τα μικρά παιδιά, η συνέπεια των γονιών είναι το κλειδί. Ότι και να κάνετε, όπου και να βρίσκεστε, να είστε συνεπής. Αν το παιδί έχει πρόβλημα και χτυπά, σπρώχνει ή είναι επιθετικό με τα παιδιά που παίζει μαζί, προσπαθήστε να εξασφαλίσετε πως η δική σας αντίδραση θα είναι άμεση και η ίδια κάθε φορά.
2. Timeout: Μερικές φορές χρειάζεται να απομακρύνεις το παιδί από μια κατάσταση για να το βοηθήσεις να ανακτήσει τον έλεγχο των συναισθημάτων του. Προσπάθησε να αντιδράς αμέσως όταν βλέπεις πως το παιδί σου γίνεται επιθετικό, έτσι θα ξέρει και εκείνο αμέσως πως έχει κάνει κάτι λάθος. Απομάκρυνέ το από την κατάσταση/συμβάν για ένα μικρό χρονικό διάστημα –για την κόρη σας πέντε λεπτά θα είναι αρκετά για να ξανασκεφτεί τη συμπεριφορά της. Μπορείτε επίσης να σκεφτείτε να της στερήσετε κάποιο από τα προνόμια που της έχετε δώσει ως αντίκτυπο στα επιθετικά της ξεσπάσματα (15 λεπτά λιγότερη τηλεόραση από το επιτρεπτό όριο της ημέρας, για παράδειγμα). Πρέπει να είναι το ίδιο πράγμα κάθε φορά για να καταλάβει πως π.χ. το ότι δεν βλέπει τηλεόραση συνδέεται άμεσα με τη συμπεριφορά της.
3. Συντονιστείτε με τη δασκάλα της. Είναι σημαντικό να θυμάστε πως οι λάθος συμπεριφορές της συμβαίνουν κυρίως στο χώρο του σχολείου. Είναι μέρος του τρόπου που τα παιδιά μαθαίνουν να συγχρωτίζονται μεταξύ τους, αλλά πρέπει να το αντιμετωπίζεται αμέσως όταν το παιδί βγάζει επιθετικότητα. Πρέπει επίσης να συντονίσετε τον τρόπο που παρεμβαίνετε εκείνη τη στιγμή με τον τρόπο που παρεμβαίνει η δασκάλα της ώστε να είστε και οι δύο συνεπής. Η δασκάλα που θα έχει μεσολαβήσει σε οποιαδήποτε αντιπαράθεση κατά τη διάρκεια της σχολικής ημέρας, θα σας βοηθήσει καλύτερα να καταλάβετε την όποια κατάσταση.
4. Συζητήστε το. Μετά από μια καλή μέρα στο σχολείο, συζητήστε με το παιδί με ηρεμία τι συνέβη, Ρωτήστε την αν μπορεί να εξηγήσει τι είναι αυτό που πυροδοτεί τα ξεσπάσματά της. Εξηγείστε της πως είναι απόλυτα φυσιολογικό να θυμώνουμε κάποιες φορές, αλλά δεν είναι αποδεκτό να σπρώχνουμε, χτυπάμε, κλοτσάμε ή δαγκώνουμε. Μου αρέσει να διδάσκω αυτό στα παιδιά, διαβάζοντας ένα εκπαιδευτικό βιβλίο με ιστορίες το οποίο βρίσκω εξαιρετικά βοηθητικό –μπορείτε να βοηθήσετε την κόρη σας να καταλάβει καλύτερα με το να διαβάζετε μαζί βιβλία με σχετική θεματολογία.
5. Περιορίστε το χρόνο που βλέπει τηλεόραση. Τα φαινομενικά αθώα κινούμενα σχέδια είναι πολλές φορές όλο φωνές, σπρωξίματα και ξύλο. Προσπαθήστε να ελέγχετε ποια προγράμματα βλέπει το παιδί, βλέποντας και εσείς μαζί της, ειδικά στην περίπτωσή της. Αν γίνει κάτι στο παιδικό που βλέπετε το οποίο δεν το εγκρίνετε, μιλήστε της για αυτό: «Είδες πώς αυτό το αγόρι έσπρωξε το φίλο του για να πάρει αυτό που ήθελε; Αυτό δεν ήταν σωστό, ήταν;». Επίσης, προτείνω η κόρη σας να μην βλέπει περισσότερο από 1-2 ώρες ποιοτική τηλεόραση την ημέρα,
6. Μην φοβηθείτε να ζητήσετε βοήθεια. Μερικά παιδιά έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα με την επιθετικότητα από ότι άλλα. Αν η συμπεριφορά της κόρης σας είναι συχνά επιθετική και σοβαρά επιθετική, και υποσκάπτει το σχολείο και τις άλλες δραστηριότητές της, πρέπει να μιλήσετε στη διεύθυνση του σχολείου. Μαζί μπορείτε να δοκιμάσετε να φτάσετε στη ρίζα του προβλήματος και να αποφασίσετε αν χρειάζεται να απευθυνθείτε σε ένα παιδοψυχολόγος. Αυτός μπορεί να βοηθήσει το μικρό σας να δουλέψει τα συναισθήματα που το οδηγούν στην επιθετικότητα και να μάθει να τα ελέγχει στο μέλλον.
Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με την επιθετικότητα ενός παιδιού αισθανόμαστε άσχημα και χρειάζεται μεγάλη υπομονή. Καλή επιτυχία.
Πηγή
Τα καλά νέα είναι πως η κόρη σας σύντομα θα ξεπεράσει κατά μεγάλο βαθμό την επιθετική της συμπεριφορά. Στην ηλικία των 5, η λεκτική της ικανότητα θα είναι πλέον αρκετά εξελιγμένη και θα ανακαλύψει πως μπορεί να χρησιμοποιήσει λόγια αντί για μπουνιές και κλοτσιές για να λύσει τα προβλήματά της. Επίσης μαθαίνει από δοκιμές και λάθη πως έχει καλύτερα αποτελέσματα όταν συζητάει τις διαφορές της από όταν χτυπάει μια φίλη στο σχολείο με ένα παιχνίδι. Στο εντωμεταξύ, εσείς πρέπει να συνεχίσετε να κατευθύνετε την κόρη σας σε μια σχετικά μη-επιθετική προσέγγιση στη ζωή –και να έχετε το νου σας για βαθύτερα θέματα που μπορεί να υπάρχουν πίσω από τη συμπεριφορά της.
Ο τρόπος που χειρίζεστε το παιδί μπορεί να αλλάξει από ηλικία σε ηλικία και από στάδιο σε στάδιο. Ακολουθούν κάποιες συμβουλές για να σας βοηθήσουν στην τωρινή φάση:
1. Να είστε συνεπής: Για τα μικρά παιδιά, η συνέπεια των γονιών είναι το κλειδί. Ότι και να κάνετε, όπου και να βρίσκεστε, να είστε συνεπής. Αν το παιδί έχει πρόβλημα και χτυπά, σπρώχνει ή είναι επιθετικό με τα παιδιά που παίζει μαζί, προσπαθήστε να εξασφαλίσετε πως η δική σας αντίδραση θα είναι άμεση και η ίδια κάθε φορά.
2. Timeout: Μερικές φορές χρειάζεται να απομακρύνεις το παιδί από μια κατάσταση για να το βοηθήσεις να ανακτήσει τον έλεγχο των συναισθημάτων του. Προσπάθησε να αντιδράς αμέσως όταν βλέπεις πως το παιδί σου γίνεται επιθετικό, έτσι θα ξέρει και εκείνο αμέσως πως έχει κάνει κάτι λάθος. Απομάκρυνέ το από την κατάσταση/συμβάν για ένα μικρό χρονικό διάστημα –για την κόρη σας πέντε λεπτά θα είναι αρκετά για να ξανασκεφτεί τη συμπεριφορά της. Μπορείτε επίσης να σκεφτείτε να της στερήσετε κάποιο από τα προνόμια που της έχετε δώσει ως αντίκτυπο στα επιθετικά της ξεσπάσματα (15 λεπτά λιγότερη τηλεόραση από το επιτρεπτό όριο της ημέρας, για παράδειγμα). Πρέπει να είναι το ίδιο πράγμα κάθε φορά για να καταλάβει πως π.χ. το ότι δεν βλέπει τηλεόραση συνδέεται άμεσα με τη συμπεριφορά της.
3. Συντονιστείτε με τη δασκάλα της. Είναι σημαντικό να θυμάστε πως οι λάθος συμπεριφορές της συμβαίνουν κυρίως στο χώρο του σχολείου. Είναι μέρος του τρόπου που τα παιδιά μαθαίνουν να συγχρωτίζονται μεταξύ τους, αλλά πρέπει να το αντιμετωπίζεται αμέσως όταν το παιδί βγάζει επιθετικότητα. Πρέπει επίσης να συντονίσετε τον τρόπο που παρεμβαίνετε εκείνη τη στιγμή με τον τρόπο που παρεμβαίνει η δασκάλα της ώστε να είστε και οι δύο συνεπής. Η δασκάλα που θα έχει μεσολαβήσει σε οποιαδήποτε αντιπαράθεση κατά τη διάρκεια της σχολικής ημέρας, θα σας βοηθήσει καλύτερα να καταλάβετε την όποια κατάσταση.
4. Συζητήστε το. Μετά από μια καλή μέρα στο σχολείο, συζητήστε με το παιδί με ηρεμία τι συνέβη, Ρωτήστε την αν μπορεί να εξηγήσει τι είναι αυτό που πυροδοτεί τα ξεσπάσματά της. Εξηγείστε της πως είναι απόλυτα φυσιολογικό να θυμώνουμε κάποιες φορές, αλλά δεν είναι αποδεκτό να σπρώχνουμε, χτυπάμε, κλοτσάμε ή δαγκώνουμε. Μου αρέσει να διδάσκω αυτό στα παιδιά, διαβάζοντας ένα εκπαιδευτικό βιβλίο με ιστορίες το οποίο βρίσκω εξαιρετικά βοηθητικό –μπορείτε να βοηθήσετε την κόρη σας να καταλάβει καλύτερα με το να διαβάζετε μαζί βιβλία με σχετική θεματολογία.
5. Περιορίστε το χρόνο που βλέπει τηλεόραση. Τα φαινομενικά αθώα κινούμενα σχέδια είναι πολλές φορές όλο φωνές, σπρωξίματα και ξύλο. Προσπαθήστε να ελέγχετε ποια προγράμματα βλέπει το παιδί, βλέποντας και εσείς μαζί της, ειδικά στην περίπτωσή της. Αν γίνει κάτι στο παιδικό που βλέπετε το οποίο δεν το εγκρίνετε, μιλήστε της για αυτό: «Είδες πώς αυτό το αγόρι έσπρωξε το φίλο του για να πάρει αυτό που ήθελε; Αυτό δεν ήταν σωστό, ήταν;». Επίσης, προτείνω η κόρη σας να μην βλέπει περισσότερο από 1-2 ώρες ποιοτική τηλεόραση την ημέρα,
6. Μην φοβηθείτε να ζητήσετε βοήθεια. Μερικά παιδιά έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα με την επιθετικότητα από ότι άλλα. Αν η συμπεριφορά της κόρης σας είναι συχνά επιθετική και σοβαρά επιθετική, και υποσκάπτει το σχολείο και τις άλλες δραστηριότητές της, πρέπει να μιλήσετε στη διεύθυνση του σχολείου. Μαζί μπορείτε να δοκιμάσετε να φτάσετε στη ρίζα του προβλήματος και να αποφασίσετε αν χρειάζεται να απευθυνθείτε σε ένα παιδοψυχολόγος. Αυτός μπορεί να βοηθήσει το μικρό σας να δουλέψει τα συναισθήματα που το οδηγούν στην επιθετικότητα και να μάθει να τα ελέγχει στο μέλλον.
Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με την επιθετικότητα ενός παιδιού αισθανόμαστε άσχημα και χρειάζεται μεγάλη υπομονή. Καλή επιτυχία.
Πηγή