Ένας εναλλακτικός τρόπος διερεύνησης της έκφρασης των συναισθημάτων των παιδιών, αποτελεί και το "παιδικό σχέδιο". Η διαδικασία ζωγραφικής συνδέεται με την αυξανόμενη δημιουργικότητα των παιδίων & τη μελλοντική δυνατότητα τους να χρησιμοποιούν το σχέδιο όπως και το παιχνίδι ως στρατηγική αντιμετώπισης. Τα προϊόντα τέχνης που παράγονται απο ένα παιδί κατά τη διάρκεια της έκφρασης (απελευθέρωση συναισθημάτων, αποφόρτιση, εκτόνωση κ.α.) μπορούν να χρησιμοποιηθούν με τον ίδιο σχεδόν τρόπο με τα μεταβατικά αντικείμενα (διάφορα αντικείμενα στα οποία προσκολλάται το παιδί, ανεξαρτήτως φύλου όπως ένα λούτρινο αρκουδάκι, μια μαλακή κουβερτούλα κ.α.).
Απο ψυχολογικής άποψης το παιδικό σχέδιο αποτελεί μέσο προσδιορισμού της πνευματικής & συναισθηματικής ανάπτυξης του παιδιού. Μπορεί όμως & να αποτελέσει μέσο θεραπείας απο εκπαιδευμένους ψυχολόγους, καθώς το σχέδιο μπορεί να είναι η οδός εξωτερίκευσης κάποιων αρνητικών συναισθημάτων του παιδιού.
Εαν για παράδειγμα, η μάθηση, αποτελεί για ένα παιδί αρνητική/τραυματική εμπειρία, τότε στην εν λόγω ζωγραφιά του θα προβάλλει τα αντίστοιχα συναισθήματα του γι΄αυτή. Οι επιπτώσεις των χρόνιων δυσκολιών μάθησης είναι καίριες για τη ψυχική υγεία του ατόμου (άγχος, αδυναμία διεκπεραίωσης καθημερινών καθηκόντων, ματαίωση, μειωμένη αυτοεκτίμηση, αναποφασιστικότητα, προβλήματα σε διαπροσωπικές σχέσεις). Τέτοιου είδους δυσκολίες, επηρεάζουν τόσο τη συναισθηματική ισορροπία & έννοια του εαυτού του παιδιού, όσο και την ποιότητα των διαπροσωπικών του σχέσεων μέσα στην οικογένεια. Έτσι, ένα παιδί που αντιμετωπίζει δυσκολίες μάθησης, επηρεάζεται απο τον τίτλο της ζωγραφιάς & συμπεριλαμβάνει ασυναίσθητα στο σχέδιο του όλα τα αρνητικά βιώματα που έχει γύρω απο τη μάθηση, μέσω συγκεκριμένων στοιχείων σχεδίου (χρώμα, αρτιμέλεια φιγούρων, επανάληψη στοιχείων κ.α.) που αποκαλύπτουν το ψυχικό του κόσμο.
Συνεπώς, μέσα απο μια ευχάριστη δραστηριότητα όπως η ζωγραφική, μπορούμε να δούμε το ψυχικό κόσμο ενός παιδιού, με ή χωρίς δυσκολίες μάθησης, αλλά και σε σχέση με άλλους τομείς πέρα απο τη τάξη & το σχολείο, όπως οι διαπροσωπικές σχέσεις & το οικογενειακό περιβάλλον, όπως το ίδιο το παιδί μας τα παρουσιάζει αυθόρμητα. Τέλος, σε συνδιασμό με τα κατάλληλα ψυχομετρικά εργαλεία, το παιδικό σχέδιο μπορεί να οδηγήσει στην έγκαιρη αναγνώριση των όποιων δυσκολιών μπορεί να αντιμετωπίζει ένα παιδί & που τις περισσότερες φορές παρερμηνεύονται ή περνούν απαρατήρητες απο γονείς & δασκάλους, με αποτέλεσμα να μεγαλώνουν, να γίνονται χρόνιες & να καταστρέφουν όλο και περισσότερο το "Εγώ" του παιδιού που τις βιώνει, χωρίς να είναι η δική του, συνειδητή επιλογή (τεμπελιά, έλλειψη ενδιαφέροντος) που συχνά θεωρείται η αιτία του προβλήματος, αλλά που στη πραγματικότητα οφείλονται σε συγκεκριμένες αδυναμίες του γνωστικού συστήματός του.
Νεζερίτη Αγγελική - Ψυχολόγος
Πηγή