Πιπίλα: ένα
αντικείμενο μεγάλης σημασίας για τα μικρά παιδιά που τους προσφέρει ανακούφιση
και ασφάλεια. Είναι η «μαγική δύναμη» που συχνά σταματάει το παιδικό
κλάμα, χαρίζοντας στους γονείς λίγες στιγμές χαλάρωσης από την ένταση και λειτουργώντας
σαν ένα μικρό διάλειμμα-ανάσα. Όμως, όπως όλα τα καλά πράγματα πρέπει κάποτε να
τελειώνουν, έτσι και η πιπίλα πρέπει σταδιακά να εκλείψει.
Οι
παιδίατροι συνιστούν στους γονείς να είναι προσεκτικοί όσον αφορά στη χρήση της
πιπίλας, καθώς η μακροχρόνια χρήση της μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στα
δόντια, κυρίως σε παιδιά άνω των 4 ετών. Η καλύτερη ηλικία για να
σταματήσετε την πιπίλα είναι τα 2-3 χρόνια. Ωστόσο, συνήθως η διαδικασία
είναι επίπονη: πολλά παιδιά δεν δέχονται να την αφήσουν έτσι απλά, κλαίνε,
φωνάζουν και γενικά δυσκολεύονται να αλλάξουν την «αγαπημένη τους συνήθεια».
Δείτε 8 έξυπνους τρόπους που θα σας βοηθήσουν να πείτε αντίο στην πιπίλα χωρίς
πολλά δράματα!
Αρχίστε να κόβετε λίγο-λίγο την πιπίλα
Αν το παιδί
νιώσει πως θέλετε να του πάρετε την πιπίλα, ενδέχεται να αντιδράσει άσχημα και
να απορρίψει την ιδέα της κατάργησής της. Αντίθετα, η σταδιακή μείωση του
μεγέθους της πιπίλας θα ήταν μια ομαλότερη μετάβαση, επειδή θα κέρδιζε
λίγες ακόμα στιγμές μαζί της. Δοκιμάστε να κόβετε ένα μικρό κομμάτι της πιπίλας
κάθε εβδομάδα, μέχρι να μην υπάρχει κάτι άλλο να ρουφήξει το παιδί. Ο
απογαλακτισμός του μπορεί να γίνει ευκολότερος και ίσως το δει σαν «παιχνίδι
αντίστροφης μέτρησης». Σε κάθε περίπτωση, να είστε προσεκτικοί με το κόψιμο
της πιπίλας, αφαιρώντας τα κομμάτια της σιλικόνης ή του καουτσούκ που εξέχουν,
για να αποφύγετε τους στοματικούς τραυματισμούς.
Η ώρα της «πιπιλο-νεράιδας»
Πολλές
φορές, η συζήτηση δεν επαρκεί για να πείσει ένα παιδί να κόψει την πιπίλα και
οι γονείς καλούνται να σκεφτούν κάτι διαφορετικό για να λύσουν το πρόβλημα της
εξάρτησής του από αυτήν. Μια εναλλακτική μέθοδος είναι να «φωνάξετε τη
μαγική νεράιδα που μαζεύει τις πιπίλες και που στη θέση τους αφήνει κουκλάκια»,
κοινώς μια παραλλαγή του μύθου της νεράιδας των δοντιών. Μαζέψτε όλες τις
πιπίλες του σπιτιού και, όταν το παιδί θα κοιμάται, τοποθετείστε στο σημείο που
βρίσκονταν ορισμένα μικρά κουκλάκια, τα οποία θα γλυκάνουν την πίκρα του.
Εξάλλου, υπάρχουν σημαντικές πιθανότητες το παιδί να ενθουσιαστεί αν σκεφτεί
πως υπάρχει μια καλή νεράιδα που το παρακολουθεί και που του προσφέρει δώρα.
Αντικαταστήστε την πιπίλα με ένα άλλο παιχνίδι
Στις
δύσκολες στιγμές, μια καλή τακτική είναι ο… αντιπερισπασμός! Κάντε ένα
«παζάρι» με το παιδί, προσφέροντάς του κάτι όμορφο και σημαντικό που θα το
δελεάσει και θα το βοηθήσει να αποχωριστεί χωρίς πολλά δάκρυα την πιπίλα.
Ανακοινώστε στο παιδί ότι θα θέλατε να του πάρετε ένα παιχνίδι με αντάλλαγμα να
σας χαρίσει την πιπίλα του. Ο πειρασμός θα είναι ακόμα μεγαλύτερος, αν του
ζητήσετε να επιλέξει το δώρο που θα επιθυμούσε περισσότερο να αποκτήσει.
Τρυπήστε την πιπίλα στην άκρη της
Το δάγκωμα
και το πιπίλισμα του καουτσούκ (ή της σιλικόνης) είναι τόσο μαλακό και
ευχάριστο, που προσφέρει μεγάλη ηρεμία και χαλάρωση στα παιδιά. Τι θα συνέβαινε
όμως αν δημιουργούταν μια τρύπα πάνω του; Το αποτέλεσμα θα ήταν η απώλεια
του ενδιαφέροντος του παιδιού εξαιτίας του ότι η πιπίλα θα «έχανε αέρα» και
δεν θα υπήρχε αντίσταση τις στιγμές που τα παιδιά τη μασούσαν. Έτσι, η πιπίλα
θα μοιάζει με άχαρο λάστιχο, τα παιδιά θα τη βαρεθούν και ίσως την πετάξουν από
μόνα τους. Διαφορετικά, μπορείτε απλώς να πείτε στο παιδί ότι η πιπίλα χάλασε,
να την ρίξετε στα σκουπίδια και να εφαρμόσετε την ίδια στρατηγική με τις
επόμενες που θα ζητήσει το παιδί.
Περιοριορίστε σταδιακά την χρήση της
Η απότομη
κατάργηση της συνήθειας της πιπίλας είναι βίαιη και δεν συνεπάγεται πάντοτε
αποτελέσματα επιτυχίας. Ωστόσο, τα μικρά και αργά βήματα είναι ένας
ασφαλέστερος δρόμος για την επίτευξη του στόχου. Περιορίστε σιγά-σιγά τη χρήση
της πιπίλας, θέτοντας ορισμένα όρια και διατηρώντας μια σταθερή στάση,
ακόμα και όταν το παιδί διαμαρτύρεται. Την πρώτη εβδομάδα, επιτρέψτε στο παιδί
να έχει την πιπίλα μόνο μέσα στο σπίτι, τη δεύτερη πριν κοιμηθεί, την τρίτη στη
διάρκεια του ύπνου, ενώ την τέταρτη ζητείστε από το παιδί να την αποχωριστεί
μόνιμα. «Την περίοδο της σταδιακής διακοπής της πιπίλας, συνιστάται να περνάτε
περισσότερο χρόνο με το παιδί, να παίζετε μαζί του και να του κρατάτε αρκετά το
χέρι», αναφέρει ο παιδίατρος Α. Θεοδωρακόπουλος.
Διαβάστε βιβλία για τον αποχωρισμό της πιπίλας
Ένα καλό
βιβλίο είναι κατάλληλο να διδάξει και να προβάλλει με διασκεδαστικό τρόπο, ορθά
πρότυπα συμπεριφοράς στο παιδί. Οι γονείς μπορούν να προμηθευτούν βιβλία
που διηγούνται τις ιστορίες χαρούμενων παιδιών που σταμάτησαν να χρησιμοποιούν
πιπίλα. Υπάρχουν σημαντικές πιθανότητες το παιδί να ταυτιστεί με τους
πρωταγωνιστές του βιβλίου και να μιμηθεί τις πράξεις του, δηλαδή να
αφήσει την πιπίλα πριν καν το καταλάβετε…! (Δύο ενδεικτικά βιβλία που μπορείτε
να επιλέξετε είναι τα: Πιπίλα μου γλυκιά και Αντίο, Πιπίλα).
Συζητήστε με το παιδί
Αναμφίβολα,
η συζήτηση με το μικρό παιδί αποτελεί ακατάλληλη «στρατηγική» για να «πείτε
αντίο» στην πιπίλα, δεδομένου ότι δίχρονα αγόρια και κορίτσια δεν μπορούν να
αντιληφθούν το βάθος των επιχειρημάτων. Ωστόσο, ο διάλογος με μεγαλύτερα
παιδάκια, π.χ. τεσσάρων ετών, μπορεί να αποδώσει καρπούς και να οδηγήσει στη
λύση του προβλήματος. Συζητάτε συστηματικά με το παιδί, κάθε πρωί και
βράδυ, πείτε του ότι έχει μεγαλώσει και ότι βλέπετε πως είναι πια ικανό να
κάνει πολλά πράγματα μόνο του. Προτείνετέ του να κάνετε μαζί μια προσπάθεια
να αποχαιρετίσετε την πιπίλα, κάντε το να αντιληφθεί πως θα είστε δίπλα του να
το στηρίζετε ψυχολογικά, χωρίς να του φωνάζετε. Σε περίπτωση που αναστατωθεί
από την πρότασή σας, καθησυχάστε το με μια αγκαλιά και εξηγήστε του ότι όσα
λέτε, είναι για το καλό του. Μια άλλη επιλογή, είναι να ορίσετε, από κοινού με
το παιδί, μια ημερομηνία, μέχρι την οποία θα πρέπει να έχει σταματήσει να χρησιμοποιεί
την πιπίλα, σαν μια συμφωνία κυρίων.
Η πιπίλα πρέπει τώρα να δωριστεί σε ένα άλλο μωρό
Η
επιστράτευση της φαντασίας πάντα βοηθά τα παιδιά να αποδεχθούν ευκολότερα κάτι
που τα δυσαρεστεί ή τα δυσκολεύει. Σκαρφιστείτε, λοιπόν, μια ιστορία για
ένα γατάκι, ένα σκυλάκι ή ένα οποιοδήποτε χαριτωμένο ζώο της γειτονιάς σας που
απέκτησε μωρά, τα οποία αυτή τη στιγμή χρειάζεται την πιπίλα περισσότερο από το
παιδί σας. Εξάλλου, το παιδί είναι τώρα πια μεγάλο! Το πιθανότερο είναι ότι το
παιδί σας θα νιώσει συμπόνοια για το μικρό ζωάκι, θα θέλει να το βοηθήσει και
τελικά θα του παραχωρήσει για πάντα την πιπίλα του. Η μέθοδος αυτή έχει διπλό
όφελος, αφού διδάσκει στο παιδί την αξία της προσφοράς.