Η μικρή Αντιγόνη που δεν έμπαινε στην τάξη
Εκείνη τη χρονιά, εμφανίστηκα ως δασκάλα στο σχολείο στη μέση της χρονιάς, όταν τα παιδιά είχαν βρει τους ρυθμούς τους και κάθε τάξη είχε τις «συνήθειές» της. Τις συνήθειες δεν τις γνώριζα. Όσο κυλούσαν οι μέρες όμως τις μάθαινα.
Έτσι, λοιπόν, μία μέρα (της πρώτης μου εβδομάδας στο σχολείο) την ώρα του μαθήματος είδα μια μικρή μαθήτρια να παρακολουθεί τη διδασκαλία μου από το παράθυρο (σε μια ολιγομελή τάξη βοήθειας και ενίσχυσης όσων μαθητών είχαν ανάγκη). Αρχικά, θεωρώντας πως έχει βγει από την τάξη της με τη δικαιολογία του νερού ή της τουαλέτας και χάζευε, της είπα αυστηρά να πάει στο μάθημά της γιατί θα την ψάχνει η δασκάλα της.
Η Αντιγόνη έφυγε από το παράθυρο, όμως αργότερα επέστρεψε κρυμμένη πίσω από την κουρτίνα και εξακολουθούσε να παρακολουθεί. Τα παιδιά μού είπαν πως το κορίτσι αυτό σπάνια μένει μέσα στην τάξη, γιατί δεν μπορεί να παρακολουθήσει το μάθημα. Επειδή είναι ανήσυχη, κάνει φασαρία και στη συνέχεια βγαίνει για μια βόλτα μέχρι να ηρεμήσει.
Ωστόσο, η Αντιγόνη έμεινε για αρκετή ώρα στο παράθυρο. Έτσι, λοιπόν, της είπα να φέρει ένα τετράδιο κι ένα μολύβι και να μπει στην δική μου τάξη, αφού είχε βρει ενδιαφέρον.
Τα υπόλοιπα παιδιά παραπονέθηκαν ότι θα «μας χαλάσει το μάθημα», γιατί θα κάνει φασαρία, θα τους πειράζει και θα ενοχλεί.
Αφού ενημέρωσε τη δασκάλα της, ήρθε στην τάξη μου. Της είπα μόνο πως αν δεν θέλει να κάτσει ήσυχη θα πρέπει να βγει έξω για να μην ενοχλήσει τα άλλα παιδιά. Θα πρέπει να λύσει τις ασκήσεις που λύνουν και τα άλλα παιδιά και να αντιγράφει όσα γράφονται στον πίνακα. Με τον τρόπο αυτό, μπήκε στην τάξη με τη θέλησή της και μάλιστα γεμάτη όρεξη να κάνει όλα όσα πρέπει!
Και τα έκανε, πράγματι! Την ημέρα εκείνη ήταν πολύ συνεπής, πρόσεχε όλα όσα έλεγα και έλυσε σωστά όλες τις ασκήσεις.
Το γεγονός αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση, καθώς επρόκειτο για μια μαθήτρια που δεν ήθελε καν να μπαίνει στην τάξη της. Τις πρώτες ημέρες μάλιστα δεν ήθελε να έρχεται ούτε σχολείο! Ίσως, η προθυμία της αυτή να οφειλόταν στο γεγονός ότι ήμουν νέα στο σχολείο και ήθελε να με γνωρίσει. Ίσως την προσέλκυε το «καινούριο»!
Όπως ενημερώθηκα από τους υπεύθυνους, η Αντιγόνη είχε σοβαρά οικογενειακά προβλήματα. Οι γονείς ήταν αδιάφοροι και πολλές φόρες άφαντοι. Το παιδί, μαζί με το αδερφάκι του, μεγάλωνε στα σπίτια γειτόνων και θείων. Με πληροφόρησαν ότι η συμπεριφορά της αυτόν τον τελευταίο καιρό ήταν βελτιωμένη σε σχέση με τη συμπεριφορά που είχε τους πρώτους μήνες και σε αυτό την είχε βοηθήσει η δασκάλα του και οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί.
Την επόμενη ημέρα, η Αντιγόνη με ρώτησε πότε θα μπορέσει να έρθει πάλι στην τάξη μου για να κάνουμε μάθημα μαζί. Της είπα πως αν έχει κάνει τις ασκήσεις που τους είχα βάλει για το σπίτι, θα μπορεί να έρχεται όποτε θέλει.
Η Αντιγόνη ήρθε πάλι στην τάξη, έχοντας κάνει όλες τις ασκήσεις και μάλιστα χωρίς κανένα λάθος! Καμάρωνε που τα είχε λύσει όλα σωστά και κέρδιζε τα «μπράβο!» τα δικά μου αλλά και των συμμαθητών της.
Με τον καιρό, έγινε συνήθεια να έρχεται κάποιες ώρες στην τάξη μου. Κάποιες φορές έγραφε όσα έπρεπε, άλλες απλώς καθόταν σε ένα θρανίο χαζεύοντας ή κοιτάζοντας τα αυτοκόλλητα και τις σφραγίδες.
Άλλες φορές ήταν η βοηθός μου. Αυτό της άρεσε ιδιαίτερα, καθώς έγραφε στον πίνακα – και μάλιστα προσπαθούσε να κάνει ωραία γράμματα και πρόσεχε τα ορθογραφικά και τους τόνους – μοίραζε τις φωτοτυπίες και τα τετράδια, βοηθούσε τους άλλους μαθητές, αν δυσκολεύονταν κάπου. Όταν μάλιστα η Αντιγόνη γνώριζε κάτι που δεν θυμούνταν τα άλλα παιδιά, ένιωθε ιδιαίτερη χαρά και συνέχιζε να τα βοηθά με μεγαλύτερη προθυμία!
Η παρουσία της μέσα στην τάξη όχι μόνο δεν ενοχλούσε τα υπόλοιπα παιδιά, αλλά τη θεωρούσαν και απαραίτητη! Με εξέπληξε ευχάριστα το γεγονός πως τα παιδιά καταλάβαιναν πως η Αντιγόνη ήταν ένα παιδί με ιδιαίτερες συνήθειες και συμπεριφέρονταν πολύ ώριμα. Της έδειχναν ότι την χρειάζονταν, την ευχαριστούσαν για τη βοήθειά της και τη ρωτούσαν πότε θα ξαναέρθει στην τάξη μας. Είναι σημαντικό και ελπιδοφόρο το γεγονός ότι τα παιδιά δεν στιγμάτισαν ούτε περιθωριοποίησαν την Αντιγόνη, όσο διαφορετική κι αν ήταν η συμπεριφορά της. Αντίθετα, έδειξαν σεβασμό και κατανόηση και χάρη σε αυτά, η Αντιγόνη μπόρεσε να κοινωνικοποιηθεί και να βελτιωθεί. Υπήρχαν βέβαια και μέρες που δεν ερχόταν στην τάξη. Ήταν οι μέρες που ήξερε πως δεν θα ήταν βοηθός μου, αλλά θα έπρεπε να κάθεται στο θρανίο της και να γράφει όπως όλα τα παιδιά. Η μεγάλη προθυμία που έδειξε στην αρχή οφειλόταν ίσως στην αμηχανία και τον ενθουσιασμό των πρώτων ημερών. Ωστόσο, συνέχιζε να έρχεται όταν ήξερε πως δεν θα «κουραστεί».
Η συμπεριφορά της απέναντί μου έξω από την τάξη ήταν τελείως διαφορετική. Ωστόσο, είχε δημιουργηθεί μια στενή σχέση μεταξύ μας. Περνούσε συχνά από δίπλα μου χωρίς να φαίνεται πως μου δίνει σημασία. Περίμενε απλώς να της μιλήσω ή να την πειράξω. Δεν ήθελε όμως να το δείξει. Δεν ερχόταν για χάδια και αγκαλιές, όπως τα περισσότερα παιδιά. Όταν πήγαινα κοντά της έτρεχε και μου έλεγε να κάνουμε αγώνα για να την πιάσω.
Άλλες φορές, ερχόταν κι έπαιζε δίπλα μου, ξέροντας πως θα πάω να παίξω μαζί της! Ποτέ όμως δεν το ζητούσε από μόνη της. Όταν όμως παίζαμε δεν ήθελε να είναι κανένα άλλο παιδί μαζί μας.
Μια μέρα της έφτιαξα μια πλεξούδα στα μαλλιά. Από τότε, ερχόταν κι άλλες μέρες για να της φτιάξω τα μαλλιά. Πολλές φορές μου έλεγε πως την επόμενη μέρα θα φτιάξει την πλεξούδα με τον τρόπο που της έδειξα. Όταν μου μιλούσε βέβαια στεκόταν πάντα μακριά και παρόλο που ήθελε να υπάρχει μια επαφή (για παράδειγμα να μου κρατά το χέρι), προσπαθούσε να μην το δείχνει.
Η υπόλοιπη χρονιά κύλησε με την Αντιγόνη να κάνει καθημερινές επισκέψεις στην τάξη μου. Αλλά η συμπεριφορά της είχε βελτιωθεί και μέσα στη δική της τάξη. Δεν έβγαινε πια συνέχεια έξω και καθόταν ήσυχη την ώρα του μαθήματος. Το θετικό είναι πως τουλάχιστον δεν έφερε ξανά αντιρρήσεις στο να έρθει στο σχολείο, όπως στην αρχή.
Στα διαλείμματα έπαιζε με τα υπόλοιπα παιδιά, τα οποία κατανοώντας τις δυσκολίες της, την πλησίαζαν πολύ ευγενικά.
Δεν ξέρω τελικά αν και σε ποιο βαθμό κατάφερα να βοηθήσω το συγκεκριμένο παιδί. Είναι όμως σημαντικό ότι κατάφερε να μείνει έστω και κάποιες ώρες απασχολημένη και να βρει ένα –έστω και μικρό- ενδιαφέρον μέσα στην τάξη.
Πηγή