Συναισθηματική Νοημοσύνη. Τα συναισθήματα και η Γλώσσα τους

Συναισθηματική Νοημοσύνη. 

Τα συναισθήματα και η Γλώσσα τους

ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Διαπιστώθηκε, μετά από μια σειρά πειραμάτων, ότι παντού οι άνθρωποι αναγνώριζαν στις εκφράσεις του προσώπου τα ίδια βασικά συναισθήματα. Αυτή η παγκοσμιότητα των εκφράσεων του προσώπου παρατηρήθηκε, πιθανότατα, αρχικά από τον Darwin, ο οποίος τη θεώρησε ως απόδειξη ότι οι δυνάμεις της εξέλιξης είχαν χαράξει αυτά τα σημάδια στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα. Οι ερευνητές εξακολουθούν να διαφωνούν ως προς το ποια ακριβώς συναισθήματα μπορούν να θεωρηθούν ως πρωταρχικά ή βασικά.

Αναζητώντας κάποιες βασικές αρχές, πολλοί ερευνητές  υποστηρίζουν ότι τα συναισθήματα μπορούν να ταξινομηθούν ανά οικογένειες (θυμός, θλίψη, φόβος, απόλαυση, αγάπη, ντροπή …), οι οποίες θεωρούνται υποδείγματα των άπειρων αποχρώσεων της συναισθηματικής μας ζωής. Κάθε μια από τις οικογένειες έχει ένα βασικό συναισθηματικό πυρήνα απ’ όπου προέρχονται τα συγγενικά της συναισθήματα στις ποικίλες παραλλαγές τους και εμφανίζουν πολικότητα. Στις εξωτερικές πτυχές υπάρχουν οι διαθέσεις, οι οποίες είναι πολύ πιο μεταλλαγμένες και πολύ πιο διαρκείς από το συναίσθημα (ενώ είναι σχετικά σπάνιο να βρίσκεται κανείς, για παράδειγμα, στο απόγειο του θυμού όλη μέρα, δεν είναι τόσο σπάνιο να είναι για μεγάλο διάστημα κακόκεφος και ευερέθιστος, κατάσταση κατά την οποία εύκολα προκαλούνται σύντομες εκρήξεις θυμού). Πέρα από τις διαθέσεις υπάρχει η ψυχοσύνθεση, η έμφυτη ροπή προς μια συγκεκριμένη διάθεση που κάνει τους ανθρώπους μελαγχολικούς, ντροπαλούς ή πρόσχαρους. Και ακόμα, πέρα από αυτές τις συναισθηματικές προδιαθέσεις, υπάρχουν οι αναμφισβήτητες διαταραχές του συναισθήματος, με τις ανάλογες κλινικές τους εκδηλώσεις, όπως η κατάθλιψη και το παθολογικό άγχος, στις οποίες ο άνθρωπος νιώθει μόνιμα παγιδευμένος σε μια τοξική κατάσταση.

Χαρακτηριστικά γνωρίσματα των συναισθημάτων

Τα συναισθήματα χαρακτηρίζονται από ένταση και διάρκεια. Η ένταση του συναισθήματος προσδιορίζει το βαθμό, -έντονο, λιγότερο έντονο ή καθόλου-, με τον οποίο το άτομο βιώνει κάποιο ερέθισμα. Οι πολύ έντονες συναισθηματικές καταστάσεις, ευχάριστες ή δυσάρεστες, παρουσιάζονται ως ολική αντίδραση του οργανισμού, σε απροσδόκητες συνθήκες, είναι συνήθως συγκλονιστικές και σύντομες, και χαρακτηρίζονται ως αμφιθυμίες*. Η ένταση και η μορφή με την οποία εκδηλώνονται τα συναισθήματα επηρεάζονται από τις συνθήκες του κοινωνικού, αλλά και του φυσικού περιβάλλοντος.

Η υποβάθμιση του φυσικού μας περιβάλλοντος έχει άμεση σχέση με την εκδήλωση ορισμένων συναισθημάτων και, στη συνέχεια, έχει επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική μας υγεία. Έρευνες που έχουν γίνει, έχουν αποδείξει το πόσο, όχι μόνο η καθημερινή πίεση αλλά ακόμη και ο θόρυβος των αυτοκινήτων ή το «νέφος» επηρεάζουν την ψυχική και πνευματική υγεία του ανθρώπου.

Το κοινωνικό περιβάλλον επηρεάζει βαθύτατα την ένταση και τη μορφή με την οποία εκδηλώνονται τα συναισθήματα. Ας μη ξεχνάμε το πως η συναισθηματική συμπεριφορά των ανθρώπων αλλάζει σε περίοδο πολέμου ή ακόμη, πολύ απλά, το πώς αλλάζει στην παρακολούθηση ενός ποδοσφαιρικού αγώνα.

Η διάρκεια του συναισθήματος είναι επίσης ένας παράγοντας που το χαρακτηρίζει. Είμαστε χαρούμενοι ή λυπημένοι, ανάλογα με το ερέθισμα που μας έχει προξενήσει τη χαρά ή τη λύπη, για περισσότερο ή λιγότερο διάστημα. Πολλές φορές όμως, παρόλο που η διάρκεια ενός ευχάριστου π.χ. ερεθίσματος μας προκαλεί θετικό συναίσθημα, όταν υπερβεί κάποιο χρονικό όριο, τότε μετατρέπεται σε αρνητικό συναίσθημα (π.χ. πλήξη, αποστροφή). Τα μικρά παιδιά ενώ παίζουν ευχαριστημένα στο τέλος κλαίνε από κόπωση: το ίδιο τους το παιχνίδι μετά από λίγο τους έχει προξενήσει αποστροφή. Τα συναισθήματα, όμως, αυτά, θετικά ή αρνητικά, σύντομα ή όχι, εναλλάσσονται στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου. Το ίδιο ερέθισμα ανάλογα με το χρόνο, τον τρόπο και την ένταση με την οποία γίνεται δεκτό από τον οργανισμό επιφέρει και την ανάλογη ευχαρίστηση, δυσαρέσκεια, οργή ή φόβο.

*Αμφιθυμία: χαρακτηρίζεται, έτσι, η ταυτόχρονη εκδήλωση διαμετρικά αντίθετων συναισθημάτων για το ίδιο γεγονός ερέθισμα, χωρίς εξ ορισμού να είναι πάντα παθολογική κατάσταση. Ως σημείο μιας σχιζοφρένειας όμως, η αμφιθυμία συναρθρώνεται εντός του πλέγματος της ψυχωτικής δομής και εκδηλώνει τότε την ανεπίλυτη ταυτόχρονη διακίνηση, μέσα στο ίδιο το συναίσθημα, της αγάπης και του μίσους, της θελκτικότητας και της επιθετικότητας.

1	ΑΠΌΛΑΥΣΗ*	Ευτυχία, χαρά, ευχαρίστηση, ανακούφιση, ευφορία, ικανοποίηση, ευεξία, κέφι, ευαρέσκεια, ενθουσιασμός, ηδονή, έκσταση, έως μανία
2	ΑΓΆΠΗ	Αποδοχή, φιλικότητα, εμπιστοσύνη, τρυφερότητα, ευγένεια, ταίριασμα, αφοσίωση, λατρεία, ξεμυάλισμα, έρωτας
3	ΑΠΟΣΤΡΟΦΉ	Περιφρόνηση, δυσφορία, σιχασιά, απέχθεια, φρίκη, βδελυγμία, αηδία
4	ΈΚΠΛΗΞΗ	Σοκ, κατάπληξη θαυμασμός, απορία
5	ΘΛΊΨΗ	Λύπη, πίκρα, στενοχώρια, ακεφιά, μελαγχολία, αυτολύπηση, μοναξιά, απελπισία, οδύνη, έως και σοβαρή κατάθλιψη
6	ΘΥΜΟΣ	Λύσσα, οργή, πικρία, αγανάκτηση, απόγνωση, εκνευρισμός, εχθρότητα, μίσος, βία
7	ΝΤΡΟΠΉ	Ενοχή, αμηχανία, απογοήτευση, τύψεις, ταπείνωση, εξευτελισμός, συστολή, μετάνοια, εντροπή
8	ΦΟΒΟΣ	Άγχος, αναστάτωση, νευρικότητα, έγνοια, τρόμος, ανησυχία, δέος, φρίκη, σε ψυχοπαθολογικές μορφές φοβία και πανικός

*Στους συνδέσμους θα βρίσκετε σχετικά με τα θέματα αποφθέγματα.

Robert Plutchik

Άλλα σχετικά θέματα με τα αποφθέγματά τους:

• Αγωνία
• Αδιαφορία
• Αδράνεια
• Αίσθημα
• Αισιοδοξία
• Αισιοδοξία – Απαισιοδοξία – Θετική ή Αρνητική Σκέψη
• Αλαζονεία – Έπαρση – Καύχηση – Κομπασμός – Κομπορρημοσύνη – Ξιπασιά – Οίηση – Περιαυτολογία – Υπερηφάνεια – Υπεροψία
• Αμέλεια
• Αναισθησία
• Ανία – Βαριεστιμάρα – Πλήξη
• Απάθεια
• Απαισιοδοξία
• Απραξία
• Αργοπορία
• Αργία – Απραγία
• Γαλήνη
• Δράση
• Δυστυχία
• Εγωισμός
• Ειρήνη
• Ελπίδα
• Εργασία
• Ευαισθησία
• Ευδαιμονία
• Ζήλια
• Ηρεμία
• Ησυχία
• Θετικότητα
• Θλίψη – Θλίψεις
• Καρδιά
• Οκνηρία
• Πόνος
• Πραότητα
• Πράξεις
• Συγκίνηση
• Συναίσθημα – Συναισθήματα
• Συστολή
• Ταπεινοφροσύνη
• Τεμπελιά

Πηγη

Ρολόι Δραστηριοτήτων Οργάνωσης (Βοήθημα για παιδιά με διαταραχή αυτιστικού φάσματος)

Ρολόι Δραστηριοτήτων Οργάνωσης

Ένας πολύ εύκολος τρόπος να μπορέσουν τα παιδια να οργανώσουν τον χρόνο τους.

Φτιάξτε εύκολα και διασκεδαστικά το χρονοδιάγραμμα των παιδιών.

Σχεδιάστε ένα ρολόι, εκτυπώστε δραστηριότητες και μετά βάλτε velcro ταινία ώστε να κολλάνε και να ξεκολλάνε ή μαγνήτες ώστε να κολλάει στο ψυγείο...

Είστε έτοιμοι! 

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

Οριστικά λουκέτο βάζουν τα συμβεβλημένα με τον ΕΟΠΥΥ εργαστήρια φυσικοθεραπείας

πηγη

Με μαθηματική ακρίβεια το εργαστήριο φυσικοθεραπείας θα εξαφανιστεί και οι 3.000 φυσικοθεραπευτές θα εξαναγκαστούν στη μετανάστευση, προειδοποιεί ο Πανελλήνιος Σύλλογος Φυσικοθεραπευτών (ΠΣΦ), σε μια δραματική του έκκληση προς το υπουργείο Υγείας για ειλικρινή διάλογο, προκειμένου να αποφευχθεί η καταστροφή.

Μάλιστα, ανοιχτό είναι το ενδεχόμενο κινητοποιήσεων των φυσικοθεραπευτών, καθώς ο ΠΣΦ καλεί τα μέλη του σε εγρήγορση, με ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα.
Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι συμβεβλημένοι με τον ΕΟΠΥΥ φυσικοθεραπευτές είναι ότι αναγκάζονται να προσφέρουν υπηρεσίες στους ασφαλισμένους χωρίς να αμείβονται καθόλου από τον Οργανισμό, για τουλάχιστον 4-5 μήνες το χρόνο.
Ο ΠΣΦ, σε σχετική ανακοίνωση, στηλιτεύει τις καταστροφικές πολιτικές περικοπών που επιβλήθηκαν στο χώρο της υγείας, καθώς και τη συνολική διαχείριση της κατάστασης από τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις και προσθέτει:
«Οι κλειστοί προϋπολογισμοί που επιβλήθηκαν για κάθε παροχή το 2013 έγιναν με κριτήρια της δαπάνης του 2012 ανά κατηγορία με συγκεκριμένο αλγόριθμο, χωρίς να ληφθεί υπόψιν η εκρηκτική αύξησης της ζήτησης λόγω της ένταξης μεγάλης μάζας ασφαλισμένων που το προηγούμενο διάστημα δεν είχαν καθόλου πρόσβαση σε υπηρεσίες φυσικοθεραπείας (Ο.Γ.Α) ή είχαν περιορισμένη πρόσβαση (Ι.Κ.Α).
Το 2014 από τον ετήσιο ανεπαρκή προϋπολογισμό των 68.000.000 ευρώ, αφαιρέθηκαν 6.000.000 ευρώ, με το “έτσι θέλω”, από τον κωδικό των φυσικοθεραπευτών για να δοθούν “δώρο” στο ανοιχτό νοσήλιο των ιδιωτικών Κέντρων Αποκατάστασης.
Είναι γεγονός ότι οι ασθενείς παραπέμπονται γιατί έχουν την ανάγκη θεραπείας και σίγουρα δεν παραπέμπονται από τους Φυσικοθεραπευτές. Οι Φυσικοθεραπευτές εκτελούν τις συνεδρίες αναγκαστικά χωρίς να έχουν το δικαίωμα άρνησης εκτέλεσης. Στο τέλος του έτους, την υπέρβαση του ανεπαρκούς προϋπολογισμού την επωμίζονται και την επιστρέφουν πίσω οι φυσικοθεραπευτές ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΠΑΡΑΠΕΜΠΤΙΚΩΝ.
Η κατάσταση είναι πλέον καταστροφική για την μεγάλη μερίδα των συμβεβλημένων φυσικοθεραπευτών που εξαναγκάζονται να προσφέρουν υπηρεσίες στον ασφαλισμένο χωρίς να αμείβονται ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΟΠΥΥ για 4-5 τουλάχιστον μήνες το χρόνο.
Στο διάστημα όμως των 4-5 μηνών το χρόνο, οι φυσικοθεραπευτές καλύπτουν από την τσέπη τους τα λειτουργικά κόστη του Εργαστηρίου (τουλάχιστον 70 τ.μ) καθώς και τις ασφαλιστικές τους εισφορές ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ.
Λογιστικά καμιά επαγγελματική στέγη, κανένας ελεύθερος επαγγελματίας δεν θα μπορούσε να αντέξει, έχοντας έσοδα 0 (μηδέν) για 4-5 μήνες το χρόνο, έχοντας όμως τα έξοδα και τις οικονομικές υποχρεώσεις να τρέχουν.
Αν το υπουργείο Υγείας δεν σκύψει στο πρόβλημα, αν δεν ακούσει επιτέλους τις προτάσεις του Π.Σ.Φ, με μαθηματική ακρίβεια το Εργαστήριο Φυσικοθεραπείας θα εξαφανιστεί και οι 3.000 Φυσικοθεραπευτές θα εξαναγκαστούν στη μετανάστευση, ακολουθώντας τους 200-250 φυσικοθεραπευτές που εγκαταλείπουν κάθε χρόνο την χώρα αναζητώντας την τύχη τους στο εξωτερικό.
Γι’ αυτό ο Π.Σ.Φ επιδιώκει έναν ειλικρινή διάλογο με το Υπουργείο, που μέχρι σήμερα δεν κατέστη δυνατόν και επίσης καλεί τα μέλη του σε εγρήγορση, με ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, καθώς η καταστροφή δεν είναι πλέον ενδεχόμενο αλλά ΓΕΓΟΝΟΣ».

Πηγη

Τεχνικές μελέτης για καλύτερο διάβασμα σε παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες

πηγη

Τεχνικές μελέτης για καλύτερο διάβασμα σε παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες

Οι τεχνικές μελέτης είναι μικρά τρικ για την αποθήκευση της πληροφορίας στον εγκέφαλο σε συνδυασμό με μία εικόνα, μία ιστορία, έναν ήχο, μία μέθοδο, δηλαδή με απλά πράγματα που την κατάλληλη στιγμή λειτουργούν ως «κορδόνι μνήμης» για την ανάκληση της πληροφορίας.

Τεχνική σταδιακού «zoom»Βήμα 1ο: Διάβασε τον τίτλο και τους υπότιτλους και προσπάθησε να καταλάβεις το νόημά τους.
Βήμα 2ο: Ξεκίνα με ανάγνωση, προκειμένου να σχηματίσεις μια γενική εικόνα.
Βήμα 3ο: Προχώρησε στην κανονική μελέτη του κειμένου, δίχως να ασχοληθείς από την αρχή με λεπτομέρειες. Εντόπισε το κύριο νόημα της κάθε παραγράφου, υπογράμμισέ το και βάλε πλαγιότιτλους σε κάθε θεματική ενότητα.
Βήμα 4ο: Ολοκλήρωσε την κατανόηση και την αποστήθιση με τις λεπτομέρειες. Θα παρατηρήσεις ότι τώρα είναι πιο εύκολο να απομνημονευτούν, δεδομένου ότι ο σκελετός ήδη υπάρχει.

Τεχνική νοητικών χαρτώνΣυμπύκνωσε την ύλη ενός μαθήματος σε μία σελίδα, γράφοντας στο κέντρο το θέμα και γύρω του ακτινωτά τις θεματικές ενότητες που σχετίζονται με αυτό.
Δημιούργησε, δηλαδή, νοητικούς χάρτες του κειμένου που μελετάς, ώστε αυτή η χαρτογράφηση να αποτυπωθεί στον εγκέφαλό σου ως εικόνα και κάθε φορά που χρειάζεται να ανακαλείς μέρη από το κείμενο, να θυμάσαι πρωτίστως τη χαρτογράφηση που δημιούργησες.
Θα κατανοήσεις στην πορεία ότι είναι πιο εύκολη η απομνημόνευση της ύλης που έχεις χαρτογραφήσει.

Τεχνική φανταστικής ιστορίαςΣτηρίζεσαι στον ήχο των λέξεων που πρέπει να απομνημονεύσεις και δημιουργείς μία φανταστική ιστορία που κάθε της λέξη παρασύρει μία αποθηκευμένη στη μνήμη σου γνώση.
Όσο πιο φανταστική και αστεία η ιστορία, τόσο το καλύτερο!
Σαν παράδειγμα αναφέρουμε πώς μπορεί να θυμάσαι στα Αρχαία Ελληνικά τα ρήματα που κατεβάζουν τον τόνο στο β ενικό προστακτικής στον αόριστο β μέσω μίας ιστορίας: «Ήρθα (Ελθέ) σε ένα μαγαζί, είδα (Ιδέ) τα ρούχα που είχε, βρήκα (Ευρέ) αυτό που ήθελα, το πήρα (Λαβέ) και σου το είπα (Ειπέ)!».
Εναλλακτικά, μπορείς να δημιουργήσεις μία τελείως φανταστική ιστορία με παραλληλισμούς με ένα δύσκολο κείμενο που πρόκειται να αποστηθίσεις.

Τεχνική ενεργού συμμετοχήςΗ μέθοδος αποτελεί συστηματική μελέτη κυρίως κειμένων θεωρίας.
Βήμα 1ο: ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΕ: Ξεφύλλισε το κεφάλαιο που έχεις να μελετήσεις και διάβασε τους τίτλους και υπότιτλους. Διάβασε την εισαγωγή και την περίληψη που πιθανόν υπάρχει στο τέλος του κεφαλαίου. Παρατήρησε τις εικόνες, τους πίνακες, τα σχήματα.
Βήμα 2ο: ΔΙΕΡΩΤΗΣΟΥ: Δημιούργησε ερωτήσεις για τον τίτλο, τις κεφαλίδες και τους υπότιτλους, καθώς και για το πώς σχετίζονται μεταξύ τους. Χρησιμοποίησε λέξεις όπως: ποιος, τι, πότε, πού, γιατί, καθώς αναπτύσσεις τις ερωτήσεις σου. Η διαμόρφωση καλών ερωτήσεων είναι πιθανώς το πιο σημαντικό μέρος της μελέτης ενός κειμένου. Άλλωστε, αναλαμβάνοντας ενεργητικό ρόλο κατά τη μελέτη, μπορείς να επικεντρώσεις πιο εύκολα την προσοχή σου και να κατανοήσεις πιο γρήγορα τα νοήματα.
Βήμα 3ο: ΔΙΑΒΑΣΕ: Διάβασε με προσοχή το κείμενο, προσπαθώντας να βρεις τις απαντήσεις. Διαβάζω ένα κείμενο δεν σημαίνει κάνω ανάγνωση, αλλά σκέφτομαι.
Βήμα 4ο: ΑΝΑΚΑΛΕΣΕ: Χωρίς να κοιτάζεις το βιβλίο, προσπάθησε να ανακαλέσεις τα βασικά σημεία του κειμένου. Επανέλαβε δυνατά τις απαντήσεις. Μπορείς να κοιτάζεις το βιβλίο σου μόνον όταν είναι απαραίτητο.
Βήμα 5ο: ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΕ: Ανασκόπησε τα βασικά σημεία του κειμένου και ήλεγξε τις ερωτήσεις που έθεσες από την αρχή και τις απαντήσεις που έδωσες, ώστε να διαπιστώσεις πόσο καλά μπορείς να ανακαλέσεις τις πληροφορίες.

Τεχνική θετικών μαθημάτωνΤα θετικά και τεχνολογικά μαθήματα απαιτούν επιμονή στην κατανόηση της λειτουργικότητας και χρησιμότητας των τύπων και εννοιών, γι αυτό είναι αποτελεσματικό το σύστημα της αργής αλληλουχίας!
Διαβάζεις μία μία τις νέες έννοιες και μην προχωρείς στο επόμενο εάν δεν καταλάβεις το προηγούμενο. Μάθε για κάθε νέα έννοια ή τύπο να θέτεις τις ερωτήσεις:
1. Πώς συνδέεται με προηγούμενες έννοιες.
2. Ποια είναι η σημασία του ή η λειτουργία του.
3. Ποια η χρησιμότητά του.

Με αυτόν τον τρόπο θα μπορείς να συνδέσεις τις ενότητες μεταξύ τους, ώστε να έχεις μία ολική εικόνα στο μυαλό σου, παρά αποσπασματικές πληροφορίες, ενώ θα αυξηθεί η αποτελεσματικότητά σου σε συνδυαστικά θέματα.

Περισσότερες πληροφορίες

Πηγη

"Πώς είναι να μεγαλώνω δύο αυτιστικά παιδιά" ..η ιστορία μιας Ελληνίδας μητέρας

πηγη

Η δύσκολη ιστορία μίας Ελληνίδας μητέρας, που όμως δεν σταμάτα να ελπίζει. 

Όταν η πολύ καλή μου φίλη, μου υπενθύμιζε συχνά  ότι ο Πέτρος διαφέρει από τα συνομήλικά του παιδιά, την έβρισκα υπερβολική. Όταν σε μια συνηθισμένη επίσκεψη για εμβόλια είπε ο γιατρός «Διακρίνω κάποια αυτιστικά στοιχεία», νιώσαμε να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια μας. Το μυαλό μας δεν είχε πάει ποτέ στον αυτισμό. 

Ακόμα κι όταν αναπόφευκτα τον συγκρίναμε με τον συνομήλικο ξάδελφο του, λέγαμε ότι ο δικός μας χρειάζεται λίγο χρόνο ακόμα. Ούτε δώσαμε σημασία όταν συστηματικά απέφευγε να κοιτά τους ανθρώπους στα μάτια. Η δικαιολογία ήταν και πάλι εκεί. Το παιδί μας ήταν σνομπ. Το μόνο παράξενο που παρατηρήσαμε ήταν ότι συχνά κοιτούσε λοξά τον τοίχο και έτρεχε παράλληλα προς αυτόν κοιτώντας κάποια γραμμή ή σκιά. Και τα αυτοκινητάκια πάντα στη σειρά. Πολύ νοικοκύρης το παιδί μας.  Περιμένοντας το ραντεβού με τον αναπτυξιολόγο ένα μήνα μετά, μας φάνηκε χρόνος. Η διάγνωση ήταν «διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή». Με άλλα λόγια, αυτισμός. Ο γιατρός με ρώτησε αν είχα ομαλή εγκυμοσύνη, αν γέννησα με φυσιολογικό τοκετό. Όσο μας έκανε ερωτήσεις όλο και περισσότερες γεννιόνταν και στο δικό μας κεφάλι. Μας εξήγησαν ότι είναι καθαρά γονιδιακό και ότι πυροδοτείται από κάποιον εξωτερικό παράγοντα. Η ελπίδα πως ίσως να είχε γίνει κάποιο λάθος στην πρώτη διάγνωση του παιδιάτρου ναυάγησε. Η διάγνωση επιβεβαιώθηκε. Ήταν επίσημο πια. Είχαμε πρόβλημα. 

Πρώτα ήρθε το  «γιατί σε μας», μετά αβάσταχτες ενοχές σε ολόκληρη την οικογένεια. Παππούδες, γιαγιάδες, όλοι συμμετείχαν στο θρήνο. Ποιός ήταν άραγε υπεύθυνος για το ένοχο γονίδιο; Τα συναισθήματα ανάμικτα. Από τη μια λατρεύαμε το αξιαγάπητο παιδάκι μας, από την άλλη πενθούσαμε για το θάνατο του τυπικού παιδιού που νομίζαμε ότι είχαμε. Κάτι που αργότερα έμαθα πώς είναι από τα κύρια συμπτώματα που έχουν οι γονεί,ς καθώς καταρρέουν τα όνειρα για μια φυσιολογική ζωή, σαν ζευγάρι και  σαν γονείς. Αλλά κυρίως για τον μικρό μας.  Εκεί κάπου σταμάτησε το πένθος και άρχισε ο αγώνας. Έπρεπε να ανασκουμπωθώ, να ανακτήσω δυνάμεις, να κάνω για το παιδί μου το καλύτερο δυνατό. Να βρω λογοθεραπευτή, να βρω εργοθεραπευτή, να διαβάσω όσο περισσότερα μπορούσα για τον αυτισμό, να δω πού θα έπρεπε να απευθυνθώ,  να μάθω τι και ποιος θα  ήταν δυνατόν να μας βοηθήσει,. Πήραμε κι άλλες γνώμες.

Ένας άλλος γιατρός τον μελέτησε για συνολικά επτά ολόκληρες ώρες και αποφάσισε ότι η περίπτωση του δεν εμπίπτει σε καμία γνωστή διαταραχή. Εμείς χαρήκαμε. Εκείνος πάλι δεν μας το είπε για να χαρούμε αλλά για να μας δείξει ότι ο δρόμος μας προμηνύονταν εξαιρετικά δύσκολος.

Σύμφωνα με τις οδηγίες των γιατρών εγώ έπρεπε να γίνω μια πολύ αυστηρή μαμά απέναντι σε ένα παιδί που ήταν ιδιαίτερα χειριστικό, για να το βοηθήσω.  Έπρεπε να το κάνω. Αλλιώς δεν θα βλέπαμε εξέληξη. Έτσι κι έγινε. Πέρασα αμέτρητες ώρες να τον ζορίζω να απαντάει πάντα, να μην αποφεύγει την βλεμματική επαφή, να είναι υπάκουος σε αυτά που ζητάμε. Ήρθε η ώρα για την επόμενη ιατρική διάγνωση. Σε άλλο νοσοκομείο αυτή τη φορά. Η διάγνωση ήταν πάλι «διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή». Η ψυχική μας ταλαιπωρία δεν είχε τέλος. Κάναμε και Ιατρικές εξετάσεις στο Παίδων. Αιματολογικές και Μαγνητική Τομογραφία, αλλά όπως μας είχαν πει από την αρχή υπήρχε πιθανότητα να μην δείξουν κάτι και έτσι έγινε. Άδικη η ταλαιπωρία. Όσο, όμως, κι αν η περίπτωση του έμοιαζε αποθαρρυντική στην αρχή, κάνοντας ό,τι έπρεπε καταφέραμε να βάλουμε τον Πέτρο σε μια σειρά. Υποστηρίζοντας τον με συμπληρωματικά μαθήματα συμπεριφοράς (ABA), άρχισε να ανθίζει. Από εκεί που κλώτσαγε τραπέζια μην μπορώντας να επικοινωνήσει με λόγια, έμαθε τη χρήση των λέξεων, ακόμη και να τρώει σαν κύριος και με πιρούνι.

Αποκάλυψε πλευρές της προσωπικότητας και της ευφυΐας του που δεν γνωρίζαμε καν ότι υπήρχαν. Ένα παιδί που όλοι οι μεγάλοι λάτρευαν. Το κύριο πρόβλημα του ήταν η  έλλειψη κοινωνικότητας απέναντι στα άλλα παιδιά που όμως και αυτό το δουλέψαμε με ειδική παιδαγωγό.  

Ο Πέτρος (9,5 χρονών σήμερα) πλέον μιλάει και γράφει (σχεδόν) όπως οι συμμαθητές του, βάζει γκολ και το χειροκρότημα που παίρνει μας γεμίζει περηφάνια, όπως όλα όσα έχει καταφέρει μέχρι σήμερα. Τα παιδιά της τάξης του τον συμπαθούν, μερικά τον θέλουν και για παρέα, όπως κι εκείνος έχει τις προτιμήσεις του, αν και προτιμάει τη μοναξιά. Χαϊδεύει τον αδελφό του για να ηρεμήσει όταν παθαίνει κρίσεις και του δίνει φιλάκια όπως ακριβώς κάνει και με εμένα όταν με βλέπει κουρασμένη ή θυμωμένη. Αυτή είναι η μία, η φωτεινή  όψη του νομίσματος του μικρού μας ήρωα. Συχνά όμως παλινδρομεί, κλείνεται στον κόσμο του. Λόγω της διάσπασης προσοχής που τον καταβάλλει, ξεχνάει ακόμα και πως να κάνει σωστή αντιγραφή στο τετράδιό του. Επαναλλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια, μιλώντας μόνος του, χαμένος στην εμμονές του.

Μόνο που έχουμε κι ένα ακόμα παιδί, τον μικρότερο γιο μου, τον Ανδρέα, ενάμιση χρόνο μικρότερο από τον Πέτρο. Και εκείνος διαγνώστηκε με «διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή». Ο δεύτερος Γολγοθάς μόλις είχε αρχίσει. Με βρήκε όμως πιο έτοιμη, πιο έμπειρη, πιο προπονημένη. 

Τα συμπτώματά του ήταν -από μηνών-,  διαμετρικά αντίθετα από αυτά του αδερφού του. Η επαφή του με το βλέμμα, εκπληκτική. Το χαμόγελό του είναι ο ήλιος που φώτιζε την ζωή μας, το διάλειμμα από τα προβλήματα μας. Ο μικρός μπέρδεψε κι εμάς και τους ειδικούς. «Γι αυτόν μη φοβάσαι τίποτα», «Πάει τόσο καλά που του χρόνου δεν θα βρίσκεται εδώ» μας έλεγαν. Όσο όμως και αν οι γονείς χρειαζόμαστε  προγνωστικά, η αλήθεια είναι ότι κανείς  δεν μπορεί να προβλέψει απολύτως τίποτα. Ένα παιδί με καταπληκτικά προγνωστικά μπορεί να ξεχάσει ό,τι έχει μάθει ενώ κάποιο που θεωρείται χαμένη περίπτωση, να εκπλήξει τους πάντες με την βελτίωσή του. Δυστυχώς ο Ανδέας έχει διαφορετική εξέλιξη. Κάνει την αγωγή που πρέπει αλλά έχει εξαιρετικά αργή. Τι φταίει; Αναρωτιόμαστε και εμείς συχνά. Μήπως έπρεπε να έχει έναν πιο αυστηρό θεραπευτή; Mήπως και εμείς δεν έχουμε πια τις αντοχές, ψυχικές και σωματικές, να τον αντιμετωπίσουμε όπως πρέπει; Ϊσως όλα μαζί, ίσως και τίποτα απ’ όλα αυτά. Ίσως πάλι, να φταίει η βιοχημεία του εγκεφάλου του.

Σε λίγες μέρες ο Ανδρέας κλείνει τα 8 κι έχει γνωστικό 3χρονου, ελάχιστη ομιλία για την ηλικία του και σχετική επικοινωνία. Είναι ένας πολύ επίμονος χαρακτήρας που και αυτισμό να μην είχε μάλλον θα επιδίωκε και πάλι να γίνεται το δικό του. Επικίνδυνα ακροβατικά, σκίσιμο χαρτιών (για να βλέπει τα κομμάτια να πέφτουν), παιχνίδια με νερά (σε μέρη που δεν πρέπει), επί τούτου ζημιές κάθε είδους (για να προκαλέσει), αντίδραση σε όλα, εκρήξεις θυμού, υπερκινητικότητα. Το μόνο που τον ηρεμεί είναι ο υπολογιστής. 

Ευγνώμων στη ζωή; Ναι, είμαι κι ας με δυσκολεύει. Ο Πέτρος έχει καταφέρει τόσα πολλά μέχρι σήμερα κι όλα δείχνουν πώς θα βρει τον τρόπο να ενταχθεί στην κοινωνία, να ζήσει τη δική του ζωή. Για το Ανδρέα, δεν έχω τις ίδιες προσδοκίες. Πώς θα μπορούσα;  Ελπίζω μόνο σε καλύτερες μέρες, για τον ίδιο πρώτα απ όλα και στην συνέχεια για μας. 

Μαρία Χ. 

 Πηγη

Εκπαιδευτικές καινοτομίες για παιδιά με απώλεια ακοής

Εκπαιδευτικές καινοτομίες για κωφά παιδιά

Πως μπορούν τα κωφά ή βαρήκοα παιδιά να μάθουν να διαβάζουν και να καταλαβαίνουν τη μουσική; Μείνετε μαζί μας στο learning world, για να δούμε μερικές πρωτοποριακές μεθόδους διδασκαλίας για ανθρώπους με προβλήματα ακοής.
Εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει μεγάλη συζήτηση σχετικά με την χρήση της νοηματικής γλώσσας ή της προφορικής διδασκαλίας των κωφών παιδιών. Νέες τεχνολογίες και πρωτοποριακές μέθοδοι ανοίγουν ένα νέο ορίζοντα για ανθρώπους με προβλήματα ακοής. Πάμε να τις δούμε.
Πως μπορούν τα κωφά παιδιά να διασκεδάζουν μέσα από την μόρφωση εάν δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να διδαχθούν την νοηματική γλώσσα; Πως μπορούν να διαβάσουν εάν δεν έχουν πιάσει στα χέρια τους ένα βιβλίο γραμμένο στην γλώσσα τους; Πάμε στην Αργεντινή για να δούμε πως ένα σχολείο προσαρμόζει τα βιβλία στις ανάγκες αυτών των παιδιών.
Στην Αργεντινή το 80 % τουλάχιστον των κωφών είναι αναλφάβητοι και θεωρούνται άνθρωποι με ειδικές ανάγκες που είναι όμως παντελώς αποκλεισμένοι από την κοινωνία. Η νοηματική δεν είχε αναγνωριστεί ως γλώσσα και στα περισσότερα σχολεία χρησιμοποιείται η χειλανάγνωση με αποτέλεσμα το ποσοστό των παιδιών που εγκαταλείπουν το σχολείο να είναι μεγάλο. Για τον λόγο αυτό η οργάνωση Κανάλες, δημιούργησε ένα μοναδικό πρόγραμμα, με σκοπό να δίνει την δυνατότητα στα κωφά παιδιά να διαβάζουν. Μία δωρεάν διαδικτυακή βιβλιοθήκη με οπτικοποιημένα παραμύθια στη νοηματική γλώσσα.
Το 90% των κωφών παιδιών, γεννιούνται από κωφούς γονείς. Η έλλειψη επικοινωνίας αλλά και τα συναισθηματικά εμπόδια που υψώνονται ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Η βιντεοθήκη αυτή βοηθάει τις οικογένειες να μάθουν σιγά σιγά την νοηματική γλώσσα.
Σε ένα συνέδριο που έγινε το 1980, οι δάσκαλοι αποφάσισαν να καταργήσουν την νοηματική γλώσσα στα σχολεία. Μία απόφαση που ήταν δύσκολο να εφαρμοστεί και είχε μεγάλο αντίκτυπο στην κοινότητα των κωφών. Ποια είναι η κατάσταση τώρα; Σε αυτό το ρεπορτάζ, ένα κωφός δάσκαλος εξηγεί πως προσπαθεί να γεφυρώσει το κενό μεταξύ κωφών, βαρήκοων και ακουόντων.



Πηγή

 Το Αερόστατο

Ελληνική Εφαρμογή με δραστηριότητες.   
Σε ορισμένες από τις δραστηριότητες της πλατφόρμας εμφανίζεται το εικονίδιο αυτό, το οποίο δηλώνει ότι οι οδηγίες της συγκεκριμένης άσκησης υποστηρίζονται από την Ελληνική Νοηματική Γλώσσα (ΕΝΓ) με χρήση βίντεο, καλύπτοντας έτσι τις ανάγκες των μικρών παιδιών με κώφωση ή προβλήματα ακοής. 

Το Αερόστατο 

Autism Apps, εφαρμογές για παιδιά με διαταραχή αυτιστικού φάσματος.

πηγη

Autism Apps : Εφαρμογές για παιδιά με διαταραχή αυτιστικού φάσματος.

* Δεν είναι όλες οι παρακάτω εφαρμογές Apps στην ελληνική γλώσσα και είναι με πληρωμή

Πηγη

1 on 1: Communicate Easy

πηγη

	Παρέμβαση Επικοινωνία	iPad	Όλες οι ηλικίες
4 Forms	Διασκέδαση Μαθηματικές Δεξιότητες	iPad iPhone iTouch
4 kidcal	Λειτουργικές δεξιότητες	iPad iPhone iTouch	Ηλικία (2-5)  (6-12)
4Kid Share	Οργάνωση	iPad iPhone iTouch	Ηλικία (2-5) (6-12)
:prose	Επικοινωνία	iPad iPhone iTouch	Όλες οι ηλικίες
A BuZoo Story	Κοινωνικές Δεξιότητες Λειτουργικές Επικοινωνίας	Android	Όλες οι ηλικίες
A Present for Milo	Διασκέδαση	iPad
A Special Phone	Κατανόηση	iPhone
AAC Autism Talk Now	Κοινωνικές Δεξιότητες Κατανόηση Συμπεριφορά Επικοινωνία	Android	Όλες οι ηλικίες
AAC Speech Buddy	Επικοινωνία	Android iPad iPhone iTouch
aacorn	Επικοινωνία	iPad	Όλες οι ηλικίες
Aaron	Επικοινωνία	Windows Phone	Ηλικία  (2-5) (6-12)
ABA Data Notebook Intro Version	Λειτουργικές Δεξιότητες	iPad	Όλες οι ηλικίες
ABA Data Notebook – Skills Version	Λειτουργικές Δεξιότητες	iPad	Όλες οι ηλικίες

Ερευνητές υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν την αιτία της δυσλεξίας

πηγη

Ερευνητές υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν την αιτία της δυσλεξίας

Εγκεφαλικές διαφορές και μάλιστα ευρέως φάσματος έχουν τα άτομα με δυσλεξία, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Neuron.

Σύμφωνα με τη Διεθνή Εταιρεία Δυσλεξίας, περίπου το 15 -20% του πληθυσμού έχει συμπτώματα δυσλεξίας, περιλαμβανομένου αργού ρυθμού ανάγνωσης, κακό συλλαβισμό και ικανότητα γραφής, όπως και προβλήματα διάκρισης λέξεων που είναι όμοιες.
Επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου της Βοστόνης, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Επιστημών Ομιλίας, Ακοής και Γλωσσών Τάιλερ Περρατσιονε, με εξειδικευμένες τεχνικές εγκεφαλικής απεικόνισης διαπίστωσαν ότι ενήλικες και παιδιά με δυσλεξία έχουν μικρότερη ικανότητα προσαρμογής σε αισθητηριακές πληροφορίες, συγκριτικά με τα άτομα χωρίς τη συγκεκριμένη διαταραχή λόγου.
Συγκεκριμένα, σ’ ένα πείραμα οι συμμετέχοντες άκουσαν μια σειρά από λέξεις, που διάβαζαν είτε ένας είτε πολλοί άνθρωποι. Τα άτομα χωρίς δυσλεξία προσαρμόστηκαν στον έναν ομιλητή και όχι στους πολλούς. Αντίθετα, τα άτομα με δυσλεξία παρουσίασαν λιγότερη προσαρμογή της εγκεφαλικής τους δραστηριότητας ακόμα και στον έναν ομιλητή. Το ίδιο συνέβη και όταν οι εθελοντές κλήθηκαν να κοιτάξουν κάποιες λέξεις.
Μάλιστα, οι διαφορές αυτές δεν παρατηρήθηκαν μόνο στην ανταπόκριση του εγκεφάλου στις γραπτές λέξεις, κάτι αναμενόμενο, αλλά και σε εικόνες προσώπων και αντικειμένων, δηλαδή σε οπτικά ερεθίσματα.
«Αυτό δείχνει ότι τα ‘ελλείμματα’ είναι πιο γενικά, σε όλο τον εγκέφαλο. Άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι η δυσλεξία έχει να κάνει με διαφορές στη δομή και τη λειτουργία του εγκεφάλου. Αλλά δεν ήταν ξεκάθαρο αν αυτές ήταν αιτία ή συνέπεια της διαταραχής» εξηγεί ο Δρ Περρατσιονε.
Γι’ αυτό ο ερευνητής και οι συνεργάτες του πιστεύουν ότι ανακάλυψαν την αιτία της δυσλεξίας, εν μέρει διότι η μειωμένη προσαρμογή εντοπίστηκε σε μικρά παιδιά και όχι μόνον σε ενήλικες.
«Η προσαρμογή είναι το πώς ο εγκέφαλος βελτιώνει την αποτελεσματικότητα του. Όταν μιλάμε με κάποιον για πρώτη φορά ο εγκέφαλος χρειάζεται λίγο χρόνο για να συνηθίσει τη φωνή του ομιλητή, τον ρυθμό που μιλάει και την εκφορά του λόγου του. Αλλά μετά προσαρμόζεται και σταματά να εργάζεται τόσο σκληρά ώστε να επεξεργαστεί τα λεγόμενα του άλλου. Στα άτομα με δυσλεξία, η προσαρμογή δεν γίνεται όπως πρέπει. Ο εγκέφαλος δουλεύει σκληρότερα για να επεξεργαστεί τα αισθητηριακά στοιχεία» εξηγεί ο ειδικός.
Και προσθέτει ότι, η μειωμένη εγκεφαλική προσαρμογή μπορεί εμφανίζεται μόνο όταν πρόκειται για το διάβασμα, επειδή πρόκειται για πιο απαιτητική και περίπλοκη διαδικασία.
«Ο εγκέφαλος δεν έχει ειδική περιοχή για την ανάγνωση. Είναι ένα ‘εργαλείο’ που εφεύραμε και ο τρόπος χρήσης του απαιτεί μια περίπλοκη ενορχήστρωση διαφορετικών εγκεφαλικών περιοχών. Και επειδή είναι αναμενόμενο να διαβάζουμε, δεν συνειδητοποιούμε τι μεγάλο επίτευγμα είναι τελικά» καταλήγει.

Πηγη

 

Καταπληκτικό! Φτιάξτε μόνοι σας αισθητηριακό βιβλίο δραστηριοτήτων για παιδιά με διαταραχή αυτιστικού φάσματος

πηγη

 Φτιάξτε μόνοι σας αισθητηριακό βιβλίο δραστηριοτήτων για παιδιά με διαταραχή αυτιστικού φάσματος.

Σας δίνουμε μερικές ιδέες για εύκολες αλλά πολύ δημιουργικές κατασκευές μέσα από βίντεο.

Ιδέες για να εμπλουτίσετε το βιβλίο σας με δραστηριότητες...

Καλή επιτυχία!

Σας ευχαριστούμε!

Μετά από 12 χρόνια τα παιδιά στο Φάσμα του Αυτισμού αποκτούν Σχολείο

Πάτρα: Μετά από 12 χρόνια τα παιδιά στο Φάσμα του Αυτισμού αποκτούν Σχολείο - Παραδίδεται σήμερα - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Θα λειτουργήσει αρχές Ιανουαρίου

Υπενθυμίζεται πως οι διαδικασίες για την κατασκευή του είχαν δρομολογηθεί από το 2004!

Ανήμερα της εορτής του Αγίου Ιωάννη στις 7 Ιανουαρίου του 2017, θα λειτουργήσει το σχολείο ειδικής εκπαίδευσης για παιδιά στο Φάσμα του Αυτισμού στην Πάτρα. Σήμερα Δευτέρα το σχολικό συγκρότημα θα παραδοθεί στο Δήμο Πατρεών. 

  

Την ανακοίνωση για την ολοκλήρωση και την ικανοποίηση ενός χρόνιου αιτήματος που πέρασε κατά κοινή ομολογία από "σαράντα κύμματα", εώς ότου πραγματοποιηθεί, έκανε ο Πρόεδρος της Εταιρείας Ψυχικής Υγείας και Εκπαίδευσης παιδιού και εφήβου με Αυτισμό Νομού Αχαΐας Θωμάς Γκορίλας, με ανάρτηση του στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook.
"Ο Πρώτος μεγάλος στόχος επιτεύχθηκε! Τώρα προχωράμε για την πραγματοποιηση του Δεύτερου μεγάλου στόχου: Κέντρο ημέρας και Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης", επεσήμανε μεταξύ άλλων

Η ανάρτηση στο facebook
Ολοκληρώθηκε η κατασκευή του σχολείου ειδικής εκπαίδευσης για παιδιά στο Φάσμα του Αυτισμού στην Πάτρα. Παραδίδεται αύριο στη Δημοτική αρχή, ώστε τον καινούργιο χρόνο να λειτουργήσει.
Το 2004 είχε δρομολογηθεί η κατασκευή του με πολλές προσπάθειες και δυσκολίες και θα λειτουργήσει στις 7 Ιανουαρίου του 2017 !!! Οι γονείς του σωματείου ΕΨΥΕΠΕΑ που έτρεξαν όλα αυτά τα χρόνια για την υλοποίηση του τόσου σημαντικού έργου, νοιώθουν δικαίωση και ανακούφιση για την αποπεράτωση, παρότι τα παιδιά τους δεν θα το χρειαστούν τώρα πια !!! Οι νεώτεροι γονείς με παιδιά στο Φάσμα του Αυτισμού θα πρέπει να φροντίσουν με τη σειρά τους για την παροχή ποιοτικών εκπαιδευτικών και θεραπευτικών υπηρεσιών στα παιδιά τους, ανάλογες με τις υπερσύγχρονες υλικοτεχνικές υποδομές !!!
Καλή και δημιουργική χρονιά με Υγεία !!!!
Υ.Γ. 1
Παρα πολλοί συμπολιτες μας και όχι μόνο, είτε σε δημόσια αξιώματα, είτε σε θεσεις οργανισμών και υπηρεσιών, αλλα και σαν ενεργοί πολίτες, με ιδιαίτερη κοινωνική ευαισθησία και πραγματικό ενδιαφέρον στάθηκαν αρωγοί στην προσπάθεια μας ! Τους Οφείλουμε την ευγνωμοσύνη των παιδιών με Αυτισμό και των οικογενειών τους, και τους ευχαριστούμε, που έβαλαν το λιθαράκι τους ο καθένας για να ολοκληρωθεί το οικοδόμημα !!!!
Υ.Γ. 2
Ο Πρώτος μεγάλος στόχος επιτεύχθηκε! Τώρα προχωράμε για την πραγματοποιηση του Δεύτερου μεγάλου στόχου: Κέντρο ημέρας και Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης !!!

Πηγη

Πρακτικές Οδηγίες για Εκπαιδευτικούς και Γονείς. Παιδί με ΔΕΠ-Υ

πηγη

Πρακτικές Οδηγίες για Εκπαιδευτικούς και Γονείς

Εισαγωγή

Ο όρος ‘διαταραχή ελλειμματικής προσοχής / υπερκινητικότητα’ (ΔΕΠ-Υ) αναφέρεται σε παιδιά και ενήλικες, που αντιμετωπίζουν σοβαρές συμπεριφορικές και γνωστικές δυσκολίες σε σημαντικούς τομείς της ζωής τους, όπως στις διαπροσωπικές σχέσεις, στο σχολείο, στην εργασία και στην οικογένεια, εξαιτίας υπερβολικής κινητικής δραστηριότητας και προβλημάτων στον έλεγχο της προσοχής και των παρορμήσεων. 

    Διακρίνονται η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής- υπερκινητικότητα και διαταραχή ελλειμματικής προσοχής, ανάλογα με τα συμπτώματα που κυριαρχούν. Πρόκειται για χρόνια διαταραχή: 30% ~ 70% των παιδιών με ΔΕΠΥ συνεχίζουν να παρουσιάζουν δυσκολίες και ως ενήλικες. Στις ΗΠΑ, 3% έως 5% του γενικού πληθυσμού και 7% του παιδικού πληθυσμού παρουσιάζει ΔΕΠΥ.  Σε τάξη 30 παιδιών, τουλάχιστον 1 παιδί παρουσιάζει ΔΕΠΥ.

Τα παιδιά με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται να ανταποκριθούν σε καταστάσεις στις οποίες τα περισσότεροι από τους συνομηλίκους τα καταφέρνουν πολύ εύκολα. Διαφέρουν από τα περισσότερα παιδιά του ίδιου αναπτυξιακού επιπέδου ως προς την ικανότητα:

     1) να εστιάσουν την προσοχή τους

     2) να ελέγξουν τις παρορμήσεις τους και σε μερικές περιπτώσεις

     3) να ελέγξουν την κινητικότητά τους

Αιτιολογία

Η ΔΕΠΥ οφείλεται σε νευρολογική δυσλειτουργία και είναι κατά βάση κληρονομική. Τα χαρακτηριστικά προβλήματα οφείλονται σε χαμηλά επίπεδα δραστηριότητας των νευροδιαβιβαστών στο μετωπιαίο λοβό του εγκεφάλου, που ελέγχει τις παρορμήσεις και ρυθμίζει τον τρόπο με τον οποίο   κατευθύνουμε την προσοχή μας.

Δεν είναι πρόβλημα κινήτρου: πρόκειται για ακούσιες αλλαγές της προσοχής, ακούσια εκδήλωση των παρορμήσεων και ακούσια κινητική δραστηριότητα. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα παιδιά με ΔΕΠΥ ‘δεν έχουν κίνητρο να  προσέξουν’ επειδή υπολειτουργεί το νευρολογικό σύστημα που διεγείρει και εστιάζει την προσοχή.

Οι αιτίες της δυσλειτουργίας αυτής κληρονομούνται στο 70% των περιπτώσεων, ενώ στο 20% έως 30% οφείλονται σε περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως νόσος του εγκεφάλου (εγκεφαλίτιδα), εγκεφαλική βλάβη από τραύμα, έκθεση σε τοξικές ουσίες (αλκοόλ, κάπνισμα, μόλυβδος).   

Τα Παιδιά με ΔΕΠΥ στην Τάξη

•           Οι γνωστικές/νοητικές δεξιότητες είναι, συνήθως, αντίστοιχες του μέσου όρου προς υψηλές, αλλά η απόδοση παρουσιάζει διακυμάνσεις. Συχνά η απόδοση είναι χαμηλότερη από το αναμενόμενο, σε σύγκριση με το επίπεδο των γνωστικών ικανοτήτων του παιδιού.

•           Το παιδί συχνά δείχνει αφηρημένο, ότι τεμπελιάζει ή ότι δεν έχει κίνητρο

•           Δίνει την εντύπωση ότι σπαταλά τις ικανότητες του στο να διασπά και να αντιτίθεται στους άλλους: δεν κάθεται στη θέση του, ενοχλεί τους συμμαθητές, δεν ολοκληρώνει τα καθήκοντά του. 

Α .   Δυσκολίες Προσοχής:

•           Τα παιδιά με ΔΕΠΥ διαφέρουν από τους συμμαθητές ως προς την ικανότητα διατήρησης της προσοχής σε καθήκοντα μάθησης και στο παιχνίδι. Διασπώνται πιο εύκολα.

•           Δυσκολεύονται σε μεγάλο βαθμό  να αρχίσουν και να ολοκληρώσουν τη σχολική εργασία ή άλλες δραστηριότητες.

•           Είναι πιο απρόσεχτα από τους συμμαθητές, αγνοούν οδηγίες ή δυσκολεύονται να τις ακολουθήσουν.

•           Δείχνουν να είναι υπερβολικά ανοργάνωτα, ξεχνούν πολύ εύκολα σε σχέση με την ηλικία.  

Β. Υπερδραστηριότητα:

•           Παρουσιάζουν υπερβολική νευρικότητα και κινητικότητα που δεν επιτρέπεται, στην τάξη ή σε καταστάσεις που απαιτούν συμμόρφωση.

•           Είναι συνεχώς σε κίνηση, ‘υπ’ ατμόν’, σε υπερβολικό βαθμό σε σύγκριση με τους συνομηλίκους.

•           Κάνουν συνεχώς θόρυβο και μιλούν πολύ, σε σύγκριση με τους συνομηλίκους.

Γ. Παρορμητικότητα:

•           Διακόπτουν συνεχώς τους άλλους και δυσκολεύονται να περιμένουν τη σειρά τους στο παιχνίδι ή σε ερωτήσεις μέσα στην τάξη.

    Μερικά συμπτώματα εμφανίζονται πριν από την ηλικία των 7 χρόνων. Το παιδί δεν είναι συνήθως στη θέση του, δεν κάνει ότι κάνουν τα άλλα παιδιά, δεν ακολουθεί τις οδηγίες και τους κανόνες, μιλά χωρίς να είναι η σειρά του ή φωνάζει όταν δεν επιτρέπεται. Είναι επιθετικό προς τους συμμαθητές ή τους ενοχλεί, έχει φτωχή συγκέντρωση προσοχής, διασπάται εύκολα, μιλά ή παρεμβαίνει στην εργασία τους, είναι αφηρημένο, χάνει ή ξεχνά τα πράγματά του και το υλικό, παραδίδει τελευταίο τις εργασίες του ημιτελείς ή δεν τις παραδίδει καθόλου.

Πώς Νοιώθει το Παιδί με ΔΕΠΥ;

Τα παιδιά με ΔΕΠΥ βιώνουν τον κόσμο ως εχθρικό:

•           Πρώιμη νηπιακή ηλικία: μπορεί να κλαίνε υπερβολικά χωρίς προφανή λόγο, μπορεί να δυσφορούν στη σωματική επαφή.

•           Μπορεί να είναι υπερευαίσθητα σε άλλα αισθητηριακά ερεθίσματα, όπως στο θόρυβος ή στο φως.

•           Η ανάπτυξη της κατανόησης των συναισθημάτων των άλλων μπορεί να είναι φτωχή (βίαια προς ζώα, συμμαθητές, χωρίς πρόθεση, έτσι δεν κατανοούν την τιμωρία ή την απόρριψη από τους άλλους).

Τα παιδιά με ΔΕΠΥ:

•           Καθώς μεγαλώνουν και αναμένεται να ανταποκρίνονται σε πιο πολύπλοκες οδηγίες, αποτυγχάνουν επειδή αδυνατούν να αντιληφθούν και να ανακαλέσουν, ακόμη και σχετικά σύντομες ακολουθίες οδηγιών.

•           Παρουσιάζουν δυσκολία στην επεξεργασία των ακουστικών ερεθισμάτων και στην κατανόηση, παρά τη φυσιολογική ακοή.

•           Ξεχνούν και διασπώνται εύκολα. Συνεπώς:

- Το παιδί με ΔΕΠΥ είναι σαν να βρίσκεται συνεχώς στην ‘ομίχλη’: αντιλαμβάνεται ότι συμβαίνουν διάφορα τριγύρω, αλλά αδυνατεί να τα  διακρίνει  και να τα κατανοήσει πλήρως.

      - Ή, νιώθει σαν να είναι ανοιχτό το ραδιόφωνο σε κάποιο σταθμό που δεν πιάνει καλά τη συχνότητα, με αποτέλεσμα να μεταδίδονται ταυτόχρονα διάφορα, που είναι τελικά ακατανόητα.

Στην τάξη:

•           Το παιδί για ένα λεπτό ακούει τις οδηγίες τους δασκάλου

•           διασπάται από κάτι που συνήθως οι άλλοι μαθητές αγνοούν

•           αν είναι υπερκινητικό, κινείται νευρικά, σηκώνεται από τη θέση του

Ο δάσκαλος τελειώνει τις οδηγίες:

•           το παιδί ξανα-διασπάται από την κίνηση των άλλων παιδιών στην τάξη, τα περισσότερα από τα οποία συμμορφώνονται στις οδηγίες

•           επειδή το παιδί προσέλαβε μέρος των οδηγιών δεν είναι βέβαιο, είναι σε σύγχυση για το τι πρέπει να κάνει

•           δεν μπορεί να κάνει τη δραστηριότητα. Μπορεί να τιμωρηθεί ! 

Πρωτογενείς και Δευτερογενείς Επιπτώσεις

Πρωτογενείς επιπτώσεις στη γνωστική και κοινωνική λειτουργικότητα στην τάξη και στις δραστηριότητες με τους άλλους:

•           Το παιδί με ΔΕΠΥ αποτυγχάνει συνεχώς να συμμορφωθεί και αδυνατεί να ανταποκριθεί στις οδηγίες, τις οποίες ακολουθούν εύκολα τα άλλα παιδιά.

•           ‘Συνεχώς καταστρέφει οτιδήποτε’, σε καταστάσεις που τα περισσότερα παιδιά μαθαίνουν να συνεργάζονται.

•           Ωστόσο, μπορεί να είναι το παιδί που ποτέ δεν το προσέχει κανείς: το παιδί του οποίου μπορεί να μην θυμάστε καν το όνομα, το παιδί που ‘ονειρεύεται συνεχώς’.

•           Τα παιδιά με ΔΕΠΥ απογοητεύουν δασκάλους, γονείς και συμμαθητές. Απορρίπτονται, αγνοούνται. Προκαλούν μεγάλη πίεση σ’ αυτούς με τους οποίους αλληλεπιδρούν.

Δευτερογενείς επιπτώσεις: οφείλονται στον τρόπο με τον οποίο οι άλλοι χειρίζονται /συμπεριφέρονται στο παιδί. Συχνά βιώνει απόρριψη, συναισθηματικά προβλήματα, χαμηλή αυτοεκτίμηση, απόσυρση, που μπορεί να οδηγήσουν σε διαταραχές διαγωγής.

Συνύπαρξη ΔΕΠΥ με Άλλες Διαταραχές

•           60% των παιδιών με ΔΕΠΥ παρουσιάζουν εναντιωτική/προκλητική διαταραχή

•           45% παρουσιάζουν σοβαρή διαταραχή διαγωγής

•           25% εκδηλώνουν αντικοινωνική και παραπτωματική συμπεριφορά

•           30% εμφανίζουν χρόνιες αγχώδεις διαταραχές

•           33% παρουσιάζουν μείζονα κατάθλιψη

•           50% και περισσότερα παρουσιάζουν συναισθηματικά προβλήματα

•           50% και περισσότερα παρουσιάζουν προβλήματα στις κοινωνικές δεξιότητες

•           90% δεν παράγουν στη σχολική εργασία

•           90% δεν αποδίδουν στη σχολική εργασία

•           20% έχουν προβλήματα στην ανάγνωση

•           60% έχουν σοβαρά προβλήματα στη γραφή

•           30% στις ΗΠΑ σταματούν το σχολείο

Σκεφθείτε:

1. Ποιες είναι:

•           οι προσωπικές σας απόψεις σχετικά με τη ΔΕΠΥ

•           η αξία της κατανόησης της ΔΕΠΥ για τον εκπαιδευτικό

•           προβλήματα που μπορεί να δημιουργήσει στον εκπαιδευτικό η χρήση και η πιθανή κατάχρηση της διάγνωσης

2. Αν 5 στα 100 άτομα παρουσιάζουν ΔΕΠΥ:

•           πόσα παιδιά στο σχολείο σας μπορεί να παρουσιάζουν τη διαταραχή;

•           πόσα μέλη του προσωπικού;

3. Ποια χαρακτηριστικά του σχολείου σας (και των σχολείων γενικά) μπορεί να επιδεινώνουν τις δυσκολίες των παιδιών με ΔΕΠΥ;

4. Τι θα μπορούσε να γίνει στο σχολείο σας ή στα σχολεία γενικά για να βοηθηθεί το παιδί με ΔΕΠΥ, για να προωθηθεί η μάθηση του ίδιου και των συμμαθητών;

Αξιολόγηση του Παιδιού με ΔΕΠΥ

Περιλαμβάνει την εκτίμηση πολλών παραγόντων, βιολογικών, ψυχολογικών, κοινωνικών και πολιτισμικών, που αλληλεπιδρούν και προκαλούν προβλήματα στο παιδί. Σκοπός είναι η εκτίμηση των ‘βιοψυχοκοινωνικών’ δυνατοτήτων και ικανοτήτων του παιδιού.

Το σχολείο και η τάξη είναι καθοριστικής σημασίας στην εκδήλωση και εντόπιση των συμπτωμάτων, αλλά και στην παροχή εξατομικευμένης βοήθειας, με την μετατροπή των αρνητικών εμπειριών του παιδιού σε θετικές.

Η αναγνώριση της ΔΕΠΥ στηρίζεται στην αντικειμενική, συστηματική συλλογή ποιοτικών και ποσοτικών πληροφοριών από διαφορετικές πηγές που έχουν άμεση γνώση του παιδιού.

Σκοπός της αξιολόγησης είναι:

   α) η αναγνώριση και αντιμετώπιση δυσκολιών που δεν είναι ΔΕΠΥ και

   β) ο καθορισμός των ειδικών αναγκών, των δυνατοτήτων και δυσκολιών   του παιδιού.

Αναγνώριση των κοριτσιών με ΔΕΠΥ

Η ΔΕΠΥ δεν αναγνωρίζεται εύκολα στα κορίτσια επειδή δεν εμφανίζουν υπερκινη-τικότητα και επιθετικότητα όπως τα αγόρια. Οι διαφορές στην επίπτωση της διαταραχής αποδίδονται στα εξής: α) Τα συμπτώματα των αγοριών προκαλούν μεγαλύτερη διάσπαση, δυσφορία κι απειλή από τα συμπτώματα εσωτερίκευσης των κοριτσιών. Β) Ιστορικά, οι ρόλοι στην οικογένεια, στο σχολείο και στις εμπειρίες ζωής για τα δύο φύλα καθορίζονται πολύ διαφορετικά. Έτσι οι ακαδημαϊκές, συναισθηματικές και συμπεριφορικές δυσκολίες των κοριτσιών θεωρούνται ατομικό παρά κοινωνικό πρόβλημα. Γ) Μπορεί στα κορίτσια να απαιτείται μεγαλύτερη βιολογική βλάβη για να θεωρηθεί ως πρόβλημα από τους παρατηρητές.    

Στάδια της Αξιολόγησης

1.         Συνέντευξη  με το παιδί, τους γονείς, τους δασκάλους και αν είναι δυνατόν τα αδέλφια, ακόμη και συμμαθητές.

2.         Ερωτηματολόγια αξιολόγησης της συμπεριφοράς προς γονείς και δασκάλους (Rutter Child Behavior Checklist, Achenbach Child Behavior Checklist, Ελληνική Κλίμακα Αξιολόγησης της ΔΕΠΥ-IV).

3.         Ψυχομετρικές δοκιμασίες

4.         Αξιολόγηση λόγου και μαθησιακών δεξιοτήτων

5.         Νευρολογική εξέταση

6.         Άλλες ιατρικές εξετάσεις ( για την αξιολόγηση της γενικής υγείας του παιδιού).

Η αποτελεσματική αξιολόγηση στηρίζεται στη δημιουργία και διατήρηση στενής σχέσης συνεργασίας μεταξύ γονέων και δασκάλων. Η εξέλιξη του παιδιού περιορίζεται αν οι γονείς δεν είναι συνεργάτες, δεδομένου ότι γνωρίζουν το παιδί τους καλύτερα από τον καθένα.

Ο Ρόλος του Εκπαιδευτικού στην Αξιολόγηση

Η αλληλεπίδραση του δασκάλου με το παιδί παρέχει τη δυνατότητα παρατήρησης της ιδιοσυγκρασίας και της γενικής του υγείας, των προβλημάτων και δυνατοτήτων του στον ακαδημαϊκό και κοινωνικό τομέα, στις σχέσεις με συνομηλίκους.

Ο εκπαιδευτικός:

1. Εντοπίζει τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες

2. Ενημερώνει τους γονείς και το παιδί για τις ανησυχίες του

3. Ενημερώνει το σχολικό σύμβουλο

4. Συγκεντρώνει πληροφορίες για το παιδί σε συνεργασία με το σύμβουλο

5. Δουλεύει στενά και εξατομικευμένα με το παιδί στην τάξη

6. Ελέγχει και κατευθύνει την πρόοδο του παιδιού

Ο εκπαιδευτικός αποτελεί μέλος της ομάδας που αναλαμβάνει την αξιολόγηση και την αντιμετώπιση των δυσκολιών.  

Ο Ρόλος του Γιατρού στην Αξιολόγηση

Η ιατρική εξέταση περιλαμβάνει:

•           Πλήρη οργανική (παιδιατρική) εξέταση

•           Πλήρη ψυχιατρική και ψυχολογική εξέταση

•           Ερωτηματολόγια από γονείς και δασκάλους

Σκεφθείτε:

1.         Ποιες είναι οι πεποιθήσεις σας, οι κοινωνικές αξίες και οι στάσεις που μπορεί να υποστηρίξουν ή να επηρεάσουν αρνητικά την αποτελεσματικότητά σας στην αξιολόγηση και αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ;

2.         Ποια χαρακτηριστικά του ήθους του σχολείου σας μπορεί να ενισχύσουν ή να αποτρέψουν την αποτελεσματικότητά σας;

3.         Ποια είναι τα αποτελέσματα, θετικά και αρνητικά, της επικοινωνίας μεταξύ του προσωπικού στην αξιολόγηση των αναγκών των μαθητών;

                α) σκεφθείτε τρόπους που δίνουν έμφαση στο θετικό (αναγνώριση

                    δυνατοτήτων και δεξιοτήτων), καθώς και στο αρνητικό

                 β) σκεφθείτε τρόπους που μειώνουν τις αρνητικές απόψεις για τις δεξιότητες    ή τις προσπάθειες των μαθητών

4.         Πως αντιμετωπίζονται οι γονείς από το σχολείο;

                α) ως μέλη της ομάδας με σημαντική συμβολή;

               β) ως απαιτητικοί;

               γ) ως αδιάφοροι;

Η Προσέγγιση της ΔΕΠΥ από τον Εκπαιδευτικό

•           Να θυμάστε: Δεν υπάρχουν υπερκινητικά παιδιά. Υπάρχουν ΠΑΙΔΙΑ  με υπερκινητικότητα.

•           Εντοπίστε τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις σας προς τη διαταραχή

•           Μιλήστε με το παιδί και τους γονείς: Είναι σημαντική η επικοινωνία μεταξύ γονέων, παιδιού και ο δασκάλου

•           Μη χρησιμοποιείται τη διάγνωση ως εξήγηση γιατί δεν μπορεί να κάνει το παιδί κάποια πράγματα, αλλά ως πηγή πληροφοριών για να ξεπεραστούν οι δυσκολίες του

•           Σκοπός είναι η συσχέτιση της κατανόησης των δυσκολιών με το σχέδιο αντιμετώπισης και σαφείς προσδοκίες για την προτεινόμενη αντιμετώπιση.

  

Σχέδιο Αντιμετώπισης της ΔΕΠΥ

Περιλαμβάνει:

1. Σαφή, συγκεκριμένη αναφορά των δυσκολιών του παιδιού

2. Συγκεκριμένες, έγκυρες παρεμβάσεις και παροχές, αναγκαίες για το χειρισμό αυτών των δυσκολιών

3. Ξεκάθαρους ρόλους των επαγγελματιών που εμπλέκονται στην αντιμετώπιση

4. Σαφή κριτήρια για την αξιολόγηση των παρεμβάσεων

5. Συγκεκριμένη πρόβλεψη για το χρόνο που απαιτεί το σχέδιο παρέμβασης, με λεπτομέρειες για τον έλεγχο της πορείας και τις διαδικασίες ανασκόπησης και αναθεώρησης.

Εξατομικευμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα

Στάδιο Α

1. Καταγραφή των μαθησιακών δυσκολιών του παιδιού

2. Καταγραφή των απαιτούμενων ενεργειών (τι υποστήριξη θα παρέχεται, ειδικές παρεμβάσεις, προγράμματα, υλικό, κ.λ.π.)

3. Ενημέρωση των γονέων για τους χειρισμούς

4. Συγκεκριμένοι στόχοι που θα επιτευχθούν, σε πόσο χρόνο

5. Έλεγχος της πορείας και αξιολόγηση

6. Ανασκόπηση 

Στάδιο Β

Στο στάδιο αυτό απαιτείται Εξατομικευμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα που στηρίζεται στα εξής:

1. Αξιολόγηση: μαρτυρίες των δασκάλων, ερωτηματολόγια, ιατρικές εξετάσεις, άλλες εξετάσεις

•           Περιγραφή των δυσκολιών

•           Περιγραφή των υποκείμενων δυσκολιών που μπορεί να επιδεινώσουν το πρόβλημα (τρόπος μάθησης, τρόπος και μέθοδος διδασκαλίας, οργάνωση σχολείου, χειρισμός στην τάξη, κοινωνικές δεξιότητες, οικογενειακοί παράγοντες, επίδραση συνομηλίκων).

2. Παρέμβαση: συγκεκριμένοι στόχοι και συγκεκριμένες στρατηγικές

Η Επιτυχής Εκπαίδευση Παιδιών με ΔΕΠΥ:

•           Ο δάσκαλος λειτουργεί ως διαμεσολαβητής μεταξύ περιβάλλοντος μάθησης- καθηκόντων και του παιδιού.

•           Η επιτυχής εκπαίδευση απαιτεί δημιουργία συνθηκών στο περιβάλλον που διευκολύνουν το μαθητή να αξιοποιήσει στο μέγιστο τις δυνατότητες του στις δραστηριότητες μάθησης. Ταυτόχρονα η επιτυχής εκπαίδευση ελαχιστοποιεί τις δυσκολίες του.

•           Όταν υπάρχουν σοβαρές δυσκολίες μάθησης, η κατάκτηση δεξιοτήτων για να ξεπεραστούν αποτελούν μέρος του εκπαιδευτικού προγράμματος.

•           Τα παιδιά με ΔΕΠΥ μαθαίνουν, συνήθως, πιο εύκολα όταν εμπλέκονται σε παιχνίδι ρόλων ή δραστηριότητες που στηρίζονται στην αφή και στην κιναισθητική.

•           Στόχοι της επιτυχημένης εκπαίδευσης: ενίσχυση των δυνατοτήτων, κατάκτηση βασικών δεξιοτήτων, διατήρηση της αυτοεκτίμησης, ενίσχυση της κοινωνικότητας, προφύλαξη των άλλων παιδιών ώστε να μην παραμεληθούν. 

Μερικές Αρχές Χειρισμού των Προβλημάτων

•           Εντοπίστε τις αιτίες που μπορεί να επηρεάζουν την επιθυμία του παιδιού να εμπλακεί θετικά στα μαθήματα

•           Δημιουργήστε ευκαιρίες για θετική προσοχή (αξιοποιείστε τα ενδιαφέροντα του παιδιού)

•           Εντοπίστε τις περιπτώσεις στις οποίες το παιδί αποδίδει καλύτερα

•           Να είστε σαφείς-συγκεκριμένοι σ’ αυτό που ζητάτε. Το βοηθάτε έτσι να εστιάσει την προσοχή του

•           Οργανώστε και δομήστε τις δραστηριότητες, τους κανόνες, τη ρουτίνα της τάξης

•           Ελαττώστε τις διασπάσεις αυξάνοντας τα επιθυμητά ερεθίσματα, ελαττώνοντας τα ανεπιθύμητα, λάβετε υπόψη τον τρόπο με τον οποίο μαθαίνει το συγκεκριμένο παιδί

•           Προστατέψτε και ενισχύστε την αυτοεκτίμηση του παιδιού δημιουργώντας ευκαιρίες για επιτυχία, επικοινωνώντας με ζεστασιά και αποδοχή. Χρησιμοποιείστε επιβραβεύσεις

•           Αποφύγετε την επανάληψη δραστηριοτήτων

•           Σπάστε τις δραστηριότητες σε στάδια (σύντομες δραστηριότητες): Τα παιδιά με ΔΕΠΥ χρειάζονται πιο συχνή και πιο άμεση επανατροφοδότηση

•           Μικρές και άμεσες επιβραβεύσεις είναι πιο αποτελεσματικές

•           Ήπιες τιμωρίες μπορεί να είναι αποτελεσματικές όταν χρησιμοποιούνται αραιά και όταν είναι πολύ συγκεκριμένες

•           Για την επιβράβευση λάβετε υπόψη τι προτιμά το παιδί (π.χ. Η/Υ)

•           Ενημέρωση και ανασκόπηση των δραστηριοτήτων βοηθά το παιδί να κατανοήσει τι αναμένεται από το ίδιο και να καταλάβει τι κάνει

•           Μην επαναλαμβάνετε με απόγνωση, ξανά και ξανά το ίδιο πράγμα στο παιδί !!!

•           Τα παιδιά αποδίδουν καλύτερα σε ομάδες των δύο, παρά μεγαλύτερες.

ΔΕΠΥ και Γνωστικό Στυλ

Ο όρος αναφέρεται στους τρόπους με τους οποίους το άτομο μαθαίνει νέες πληροφορίες και δεξιότητες. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ προτιμούν συνήθως τον ενεργό πειραματισμό και τη μάθηση μέσω συγκεκριμένων εμπειριών. 

Χαρακτηριστικά του Σχολείου

Προσοχή στα παρακάτω:

1.         Διασπάσεις στο σχολείο

2.         Πολλές αλλαγές μαθημάτων

3.         Ισορροπία μεταξύ σωματικών και γνωστικών αναγκών

4.         Μαθήματα που απαιτούν μεγάλη συγκέντρωση γίνονται νωρίς το πρωί

5.         Υποστήριξη-συμβουλευτική προς το δάσκαλο

6.         Υποστήριξη-συμβουλευτική του παιδιού σε θέματα του σχολείου

7.         Θετική εμπλοκή των γονέων

8.         Συνεργασία μεταξύ των μελών του προσωπικού του σχολείου

9.         Όλα τα παιδιά επωφελούνται από τη στάση του σχολείου που:

•           αποδέχεται και δεν στιγματίζει τη διαφορά

•           επιτρέπει στους μαθητές να κατακτήσουν υψηλή αυτοεκτίμηση μέσα από μεγάλο εύρος δραστηριοτήτων

•           παρέχει αποτελεσματική μάθηση και συναισθηματική-συμπεριφορική υποστήριξη, όταν οι μαθητές την έχουν ανάγκη.

•          

Ερωτήσεις

1. Τι προβλήματα (αν υπάρχουν), δημιουργεί το αναλυτικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα στην κάλυψη των αναγκών των παιδιών με ΔΕΠΥ;

2. Πώς μπορούν να ξεπεραστούν;

3. Τι μπορεί να γίνει στο περιβάλλον της τάξη σας ώστε να προκαλεί λιγότερο άγχος στο παιδί με ΔΕΠΥ;

4. Τι μέτρα λαμβάνονται στο σχολείο σας ώστε να νιώθουν όλοι οι μαθητές α) ασφαλείς, β) ότι τους φροντίζουν και γ) ότι αναγνωρίζεται η αξία τους;

5. Τι θα μπορούσε να γίνει για τον τρόπο με τον οποίο είναι οργανωμένο το σχολείο ώστε να ελαττωθεί ή πίεση στα α) παιδιά με ΔΕΠΥ κυρίως και β) σε όλα τα παιδιά γενικά; 

Βιβλιογραφία

1.         Κάκουρος, Ε. (2001). Το Υπερκινητικό Παιδί. Οι δυσκολίες του στη μάθηση και στη συμπεριφορά. Εκδ. Ελληνικά Γράμματα.

2.         Κάκουρος, Ε. & Μανιαδάκη, Κ. (2000). Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα. Β΄ έδκοση. Εκδ. Ελληνικά Γράμματα.

3.         Καλαντζή-Αζίζι, Αγγελή, Κ., Ευσταθίου, Γ. (2005). Ελληνική Κλίμακα Αξιολόγησης της ΔΕΠ/Υ-IV. Κλίμακα για Γονείς – Κλίμακα για Εκπαιδευτικούς. Εκδ. Ελληνικά Γράμματα.

4.         Παπαγεωργίου, Β. (2005). Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα. Στο: Β. Παπαγεωργίου (Εκδ.) Ψυχιατρική Παιδιών και Εφήβων. University Studio Press, Θεσσαλονίκη. Σελ. 142-148.

5.         Power, T.J., Karustis. J.L., & Habboushe, D.F. (2001). Homework Success for Children with ADHD. A Family-School Intervention Program. The Guilford Press: New York – London.

Βάγια A. Παπαγεωργίου - Παιδοψυχίατρος

Πηγη