 |
| πηγη |
Το ARFID στα παιδιά σχετίζεται με πολλαπλές διατροφικές επιπλοκές. Σας δείχνουμε όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για αυτό.
Η Διαταραχή Αποφυγής/Περιοριστικής Πρόσληψης Φαγητού (ARFID) είναι μια σχετικά νέα διατροφική διαταραχή που έχει συμπεριληφθεί στο DSM-5. Μέχρι πολύ πρόσφατα, ονομαζόταν επιλεκτική διατροφική διαταραχή και συχνά συγχέονταν με την ανορεξία. Σήμερα, θα σας πούμε όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για το ARFID στα παιδιά.
Οι γονείς συχνά πρέπει να αντιμετωπίσουν επιλεκτικές διατροφικές συμπεριφορές στα μικρά παιδιά τους. Αυτό μπορεί να τους κάνει να χάνουν σημάδια που υποδεικνύουν ότι στην πραγματικότητα έχουν κάποια διαταραχή. Η ARFID στα παιδιά είναι πολύ συχνή, τόσο πολύ που οι ερευνητές εκτιμούν ότι επηρεάζει έως και το 22,5% του παιδικού πληθυσμού. Θα σας πούμε περισσότερα στις παρακάτω γραμμές.
 |
| πηγη |
Πράγματι, οι ασθενείς με ARFID δεν ανησυχούν για το βάρος τους. Δεν είναι δυσαρεστημένοι με την εικόνα του σώματός τους ή το σχήμα του σώματός τους. Επομένως, δεν επιδίδονται σε διατροφικές συμπεριφορές που στοχεύουν στην ανθυγιεινή απώλεια βάρους.
Το ARFID είναι μια διατροφική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από την αποφυγή ορισμένων τύπων τροφών ή από τον περιορισμό της ποσότητας της τροφής που καταναλώνεται. Όπως συζητήθηκε παραπάνω, δεν σχετίζεται με ανησυχίες σχετικά με την εικόνα του σώματος ή το βάρος, επομένως τα κίνητρα για τη συμπεριφορά είναι διαφορετικά από άλλες διαταραχές.
Είναι πολύ εύκολο αυτή η κατάσταση να επικαλύπτεται με τις τυπικές επιλεκτικές διατροφικές φάσεις της παιδικής ηλικίας. Για το λόγο αυτό, το DSM-5 περιγράφει τα ακόλουθα διαγνωστικά κριτήρια:
- Σημαντική απώλεια βάρους (ή αδυναμία προσαρμογής του βάρους ανάλογα με το στάδιο ανάπτυξης).
- Διατροφική ανεπάρκεια.
- Εξάρτηση από συμπληρώματα διατροφής ή εντερικές τροφές.
- Σημαντική παρέμβαση στην ψυχοκοινωνική λειτουργία.
- Δυσκολία πρόσβασης σε μια ισορροπημένη διατροφή.
- Η νευρική ανορεξία και η νευρική βουλιμία αναπτύσσονται ανεξάρτητα.
- Η διαταραχή δεν μπορεί να εξηγηθεί από άλλη διαταραχή ή μια υποκείμενη ιατρική κατάσταση.
Αυτά τα κριτήρια χρησιμεύουν ως οδηγός κατά τη διάγνωση της ARFID σε παιδιά. Επομένως, μόνο ένας επαγγελματίας παιδιατρικής ή ψυχικής υγείας μπορεί να κάνει τη διάγνωση. Δεν μπορούν να κατηγοριοποιηθούν όλες οι συμπεριφορές που συνεπάγονται αποφυγή πρόσληψης τροφής ως ARFID.
 |
| πηγη |
Ποιες είναι οι συνέπειες του ARFID στα παιδιά;
Η σίτιση κατά τη βρεφική ηλικία είναι ζωτικής σημασίας για τη διασφάλιση της υγιούς ανάπτυξης. Οι αλλαγές στη συχνότητα, τις συνήθειες ή τη συμπεριφορά από αυτή την άποψη έχουν σημαντικές επιπτώσεις που δεν περνούν απαρατήρητες.
Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2015 στο περιοδικό Children’s Health Care διαπίστωσε ότι η κακή ανάπτυξη και η διατροφική ανεπάρκεια είναι δύο από τις πιο συχνές συνέπειες αυτού του τύπου διαταραχής. Στην πραγματικότητα, ο περιορισμός των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών για την ανάπτυξη εμποδίζει την ικανότητα να ανταποκρίνονται στις προσδοκίες ανάπτυξης σύμφωνα με το βρεφικό στάδιο.
Τα παιδιά μπορεί επίσης να αναπτύξουν καθυστερημένη εφηβεία (αν η συμπεριφορά είναι μεγαλύτερη από την αναμενόμενη), αφυδάτωση, υπόταση, καρδιακές επιπλοκές, μειωμένη οστική μάζα, κυμαινόμενα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, γαστρεντερικά προβλήματα, νευρολογικές διαταραχές, ενδοκρινικές διαταραχές, αναιμία, υποσιτισμός και πολλά άλλα.
Γενικά, οι επιπλοκές θα γίνουν πιο σοβαρές καθώς τα επεισόδια ARFID στα παιδιά γίνονται πιο διαδεδομένα. Η μειωμένη ενέργεια, η υπνηλία, οι διαταραχές της διάθεσης και η έλλειψη συγκέντρωσης είναι επίσης άμεσες συνέπειες. Εν ολίγοις, οι διατροφικές ανισορροπίες σε ένα τόσο σημαντικό στάδιο έχουν σοβαρές συνέπειες.
Ποια είναι τα αίτια της ARFID στα παιδιά και στους ενήλικες;
Οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι γιατί τα παιδιά ή οι ενήλικες αναπτύσσουν ARFID. Παραμερίζοντας τα κριτήρια ανησυχίας για το βάρος ή την εικόνα του σώματος, οι ακόλουθες υποθέσεις είναι οι πιο πιθανές:
- Τραυματικές διατροφικές εμπειρίες (ένα επεισόδιο πνιγμού, για παράδειγμα).
- Έλλειψη ενδιαφέροντος για φαγητό.
- Αισθητηριακές διαταραχές (είναι πιο ευαίσθητοι στη γεύση ή την υφή του φαγητού).
- Υποκείμενες πεπτικές διαταραχές (κοιλιοκάκη, παλινδρόμηση και ούτω καθεξής).
Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Adolescent Health το 2014 διαπίστωσε ότι αυτή η διαταραχή είναι πιο συχνή σε άνδρες και άτομα με γενικευμένη αγχώδη διαταραχή. Θεωρείται επίσης ότι είναι πιο συχνή σε άτομα με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, διαταραχή του φάσματος του αυτισμού και διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας.
Το ARFID μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία και μπορεί να διαρκέσει από μερικούς μήνες έως αρκετά χρόνια. Ένας άμεσος λόγος δεν θα βρίσκεται πάντα, επομένως οι αιτίες του θα παραμένουν μερικές φορές ασαφείς. Επειδή πρόκειται για μια πρόσφατη διαταραχή, μένει να γίνει πολλή έρευνα.
Ποιες θεραπευτικές επιλογές είναι διαθέσιμες;
Δεδομένης της πολυπλοκότητας της διαταραχής όσον αφορά τις συνέπειες για την υγεία που μπορεί να έχει στα παιδιά, είναι συνετό να συμπεριληφθεί η θεραπεία όσο το δυνατόν νωρίτερα. Δεν υπάρχει τυπική εναλλακτική λύση ως προς το πώς να προχωρήσετε, αλλά γενικά γίνεται με τη συμμετοχή επαγγελματιών που ειδικεύονται στις διατροφικές διαταραχές.
Υπό αυτή την έννοια, η ομάδα μπορεί να αποτελείται από ειδικευμένους παιδίατρους, διαιτολόγους, διατροφολόγους, θεραπευτές και ψυχολόγους. Μερικές φορές ένας λογοθεραπευτής και ένας εκπαιδευτικός μπορεί να είναι χρήσιμοι ανάλογα με τις πιθανές συνθήκες που έχουν πυροδοτήσει τη συμπεριφορά.
Η πορεία δράσης θα καθοριστεί λαμβάνοντας υπόψη τις συνεισφορές που μπορούν να κάνουν οι επαγγελματίες από τους αντίστοιχους τομείς τους. Μερικές φορές μπορεί να συνταγογραφηθεί φαρμακευτική αγωγή για την τόνωση της όρεξης ή για τη θεραπεία υποκείμενων παθήσεων (άγχος, παλινδρόμηση κ.λπ.). Το σημαντικό είναι να πετύχετε τα εξής:
- Προσαρμογή σε ένα πρότυπο υγιεινής διατροφής ανάλογα με το αναπτυξιακό στάδιο.
- Η ανάκτηση του χαμένου βάρους.
- Αξιολόγηση των πιθανών συνεπειών που είχε ο περιορισμός των θρεπτικών συστατικών στον οργανισμό.
- Βελτίωση της σχέσης που έχει το παιδί με το φαγητό.
- Βελτίωση της σχέσης του παιδιού με τους γονείς του και τους γύρω του.
Η θεραπεία της ARFID στα παιδιά μπορεί να είναι περίπλοκη και να εκτείνεται σε μήνες ή χρόνια. Η έγκαιρη διάγνωση μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη. Εάν παρατηρηθούν διατροφικές συμπεριφορές που ξεπερνούν τα τυπικά ξεσπάσματα, τότε θα πρέπει να αναζητηθεί επαγγελματική φροντίδα για να αποκλειστεί αυτή η διαταραχή.