 |
| πηγη |
Τι είναι η δυσγραφία;
Η δυσγραφία είναι μία ήπια νευρολογική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από δυσκολίες στην γραφή. Η δυσκολία αυτή προκαλεί στο γράψιμο του ατόμου παραμορφώσεις ή λάθη. Στα παιδιά εμφανίζεται όταν πρωτο-δραστηριοποιούνται σε δραστηριότητες γραψίματος. Κάνουν γράμματα με λάθος μέγεθος ή και κατεύθυνση ή γράφουν λανθασμένες και με ορθογραφικά σφάλματα λέξεις παρά τις οδηγίες για το αντίθετο. Τα παιδιά με αυτή την διαταραχή πιθανά έχουν και άλλες μαθησιακές δυσκολίες αλλά συνήθως δεν έχουν κοινωνικές δυσκολίες. Επιπρόσθετα με την φτωχή γραφοκινητικότητα η δυσγραφία χαρακτηρίζεται και από λανθασμένο ή παράξενο συλλαβισμό και παραγωγή λανθασμένων λέξεων (π.χ. χρησιμοποιούν την λέξη «παιδί» αντί για «αγόρι»). Η αιτιολογία αυτού είναι άγνωστη. Μπορεί να εκδηλωθεί με δυσκολία στην ορθογραφία, με κακό γραφικό χαρακτήρα και με δυσκολία μεταφοράς της σκέψης στο γραπτό λόγο.
Ενδείξεις ύπαρξης δυσγραφίας
Ενδείξεις που μαρτυρούν πως ένα παιδί ίσως αντιμετωπίζει το πρόβλημα της δυσγραφίας αποτελούν τα παρακάτω:
- Γράμματα δύσκολο να διαβαστούν
- Ακανόνιστο μέγεθος γραμμάτων
- Χρήση μικρών και κεφαλαίων γραμμάτων μέσα στην ίδια λέξη
- Ορθογραφικά λάθη
- Παράλειψη, αντικατάσταση ή απουσία γραμμάτων
- Δυσκολία να ακολουθηθούν οι κανόνες γραφής
- Αδυναμία του παιδιού να αντιγράψει ορθώς το κείμενο που βλέπει ή που ακούει
- Επέρχεται γρήγορα κούραση στο παιδί
- Κακή χρήση των γραμμών και των περιθωρίων στο τετράδιο
Στρατηγικές αντιμετώπισης
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι που μπορούν να βοηθήσουν το παιδί με δυσγραφία να βελτιώσει τις ικανότητες γραφής του. Ορισμένοι απο αυτούς είναι:
- Επιτρέψτε στο μαθητή να χρησιμοποιεί φύλλα εργασίας με μεγαλύτερο εύρος γραμμής. Για να διευκολύνετε τους μαθητές σας μπορείτε να εκτυπώσετε φύλλα word με το ύψος της γραμμής που βοηθά περισσότερο το μαθητή
- Δώστε επιπλέον χρόνο στο δυσγραφικό μαθητή να ολοκληρώσει τις γραπτές δοκιμασίες
- Χρησιμοποιήστε τις προφορικές εξετάσεις
- Για παιδιά που πιέζουν πολύ δυνατά το χαρτί, δοκιμάζουμε να βάλουμε δεύτερο χαρτί από κάτω, με καρμπόν ανάμεσα και του ζητάμε να γράψει τόσο μαλακά, ώστε να μην αποτυπωθούν αυτά που γράφει. Μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε κάποιο μαλακό υλικό κάτω από το χαρτί. Θα ζητήσουμε από το παιδί να γράφει τόσο μαλακά έτσι ώστε να μην τρυπήσει το χαρτί
- Ανταμοιβή-αποζημιώσεις για κάθε γραπτή εργασία που διεκπεραιώνει ο δυσγραφικός μαθητής
- Κατανόηση: Καταλάβετε τις ανακολουθίες του μαθητή και την εμφάνιση διακυμάνσεων
- Δώστε περισσότερο χρόνο για τις γραπτές δραστηριότητες
- Δείξτε υπομονή
- Ενισχύστε τις θετικές πλευρές των μαθητικών προσπαθειών
Τι ονομάζουμε δυσορθογραφία;
Σύμφωνα με την «Ελληνική Εταιρία Δυσλεξίας», η Δυσορθογραφία ορίζεται ως «η δυσκολία στην εκμάθηση της ορθογραφίας και των κανόνων που τη διέπουν». Επιπροσθέτως, ορίζεται ως η δυσκολία που αφορά την ικανότητα του παιδιού να αντιστοιχεί με ευκολία φωνήματα και γραφήματα. Η δυσκολία εντοπίζεται τόσο στο επίπεδο της λέξης, όσο και στο επίπεδο της σύνταξης, της πρότασης και της παραγράφου. Η Δυσορθογραφία ανήκει στις Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες. Μπορεί να συνυπάρχει με τη Δυσλεξία και οποιαδήποτε άλλη Μαθησιακή Δυσκολία ή να εμφανίζεται αυτόνομα.
Συμπτώματα και Χαρακτηριστικά Δυσορθογραφίας
Οι μαθητές που παρουσιάζουν Δυσορθογραφία δυσκολεύονται να κατανοήσουν,
να αποκωδικοποιήσουν και να αποθηκεύσουν τους κανόνες ορθογραφίας, γι’
αυτό άλλωστε κάνουν και λάθη. Επίσης, παρουσιάζουν ελλείμματα στην
οπτικοακουστική αντίληψη και επεξεργασία, τη γλώσσα και τη μνήμη.
Ειδικότερα, οι μαθητές με Δυσορθογραφία:
- Κάνουν συχνά παράλειψη γραμμάτων, συλλαβών, λέξεων (στώμα αντί για στρώμα)
- Κάνουν συχνά αντιστροφή γραμμάτων, συλλαβών, λέξεων (έστι αντί για έτσι)
- Κάνουν συχνά αντικατάσταση γραμμάτων των οποίων οι ήχοι είναι φωνολογικά συγγενείς ή μοιάζουν μεταξύ τους ως προς τη μορφή (δ-β, δ-θ, β-φ, γ-χ, β-θ, κ-χ)
- Κάνουν παραποίηση φωνηέντων (πέντα αντί για πέντε)
- Κάνουν προσθήκη φθόγγων ή συλλαβών (παπαράθυρο)
Η γραφή με το χέρι είναι μία πολύπλοκη και σύνθετη δραστηριότητα που απαιτεί δεξιότητες όπως: οπτική, ακουστική και οπτικοκινητική αντίληψη, λεπτό οπτικοκινητικό συντονισμό, προσανατολισμό, ανάκληση από τη μνήμη της φόρμας γραμμάτων και των απαραίτητων κινήσεων, φωνολογική και μορφηματική επίγνωση, κατάλληλο κράτημα του μολυβιού, κατάλληλη θέση του σώματος και του τετραδίου, αυτοαξιολόγηση. Όπως καταλαβαίνουμε, η εκμάθηση του γραπτού λόγου είναι δυσκολότερη από την κατάκτηση του προφορικού λόγου.