 |
| πηγη |
Ανατρεπτικά στοιχεία για την επίδραση της τηλεόρασης στην υγεία των παιδιών κομίζει πρόσφατη περιεκτική επισκόπηση που δημοσιεύεται στο Psychological Science, η οποία επανεξέτασε παλαιότερη μελέτη της Παιδιατρικής Κλινικής και του Περιφερειακού Ιατρικού Κέντρου του Σιάτλ, με επικεφαλής τον ελληνικής καταγωγής ερευνητή Δρ Δημήτρη Χρηστάκη.
Σύμφωνα με την έρευνα του 2004, η παρακολούθηση τηλεόρασης σε παιδιά ηλικίας 1-3 ετών σχετίστηκε με προβλήματα διάσπασης της προσοχής αργότερα, σε ηλικία 7 ετών. Συγκεκριμένα, κάθε παραπάνω ώρα μπροστά στην οθόνη συνδέθηκε με μεγαλύτερο κίνδυνο διαταραχών όπως η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής/Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) κατά περίπου 10% τέσσερα χρόνια μετά.
Εντούτοις, οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Ανατολικού Τενεσί επανεξέτασαν τα παραπάνω ευρήματα και κατέληξαν στη διάψευσή τους. «Διαπιστώσαμε έλλειψη επαρκών στοιχείων που να αποδεικνύουν ότι η τηλεόραση προκαλεί από μόνης της ΔΕΠΥ ή άλλες διαταραχές της προσοχής στα παιδιά προσχολική ηλικίας. Επιπλέον, τα ευρήματά μας υπέδειξαν ότι πρέπει κανείς να προσεγγίζει με σκεπτικισμό μελέτες που ακολουθούν τη λογική “κάτι που κάνει η πλειονότητα του κόσμου αποδεικνύεται επιβλαβές για τα παιδιά”. Οι υπερβολικοί ισχυρισμοί θέλουν και υπερβολικές αποδείξεις», τόνισε ο Δρ Wallace E. Dixon, Jr., καθηγητής και πρόεδρος του τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου.
«Είναι εντυπωσιακό, όπως φαίνεται από την έρευνα, ότι μπορούμε εύκολα να κατηγορήσουμε τους γονείς ή να τους φορτώσουμε ενοχές επειδή επέτρεπαν στα παιδιά τους την τηλεόραση όταν ήταν μικρά», πρόσθεσε. Η ερευνητική ομάδα επεσήμανε επιπλέον ότι τα ευρήματα της μελέτης του 2004 εξακολουθούν να προβάλλονται από τα μέσα ενημέρωσης, παρά το ότι πλήθος ερευνών έκτοτε τα έχουν αντικρούσει.
Για την ανασκόπηση οι ερευνητές επανεξέτασαν τα ίδια δεδομένα της μελέτης του 2004 με πολλαπλές αναλύσεις στο χρόνο και, συγκεκριμένα, 848 διαφορετικές προσεγγίσεις για να επιβεβαιωθεί εάν η παρακολούθηση τηλεόρασης στη βρεφική ηλικία προκαλεί προβλήματα διαταραχής στη νηπιακή. Η συντριπτική πλειοψηφία έδειξε ότι δεν υπάρχει σύνδεση μεταξύ των δύο. Οι ελάχιστες που κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα, συνδέονται με κάποια παράδοξα στοιχεία στοιχεία στη βάση δεδομένων που όμως δεν αντανακλούν την πραγματικότητα, κατέληξαν οι ερευνητές.