 |
| ΠΗΓΗ |
Στην αμφίσημη προσκόλληση, υπάρχει μια αίσθηση ανασφάλειας και φόβου εγκατάλειψης. Τα παιδιά μπορεί να εκνευριστούν αν οι γονείς τους δεν είναι κοντά, αλλά δεν παρηγορούνται όταν επιστρέφουν.
Έχετε ακούσει ποτέ για αμφίσημη προσκόλληση;
Πρώτα απ ‘όλα, αξίζει να θυμόμαστε ότι η προσκόλληση είναι ο συναισθηματικός δεσμός που δημιουργείται μεταξύ ενός βρέφους και του γονιού του, ή μεταξύ ενός ατόμου και ενός άλλου. Χαρακτηρίζεται από την αναζήτηση εγγύτητας, υποστήριξης και οικείας αλληλεπίδρασης. Τείνει να αναπτυχθεί από μικρή ηλικία.
Με βάση την έρευνα (Bowlby, Ainsworth, Main), διαπιστώθηκε ότι η προσκόλληση έχει αντίκτυπο στην ιδέα που έχει το άτομο για τον εαυτό του. Επηρεάζει επίσης την ιδέα του σχήματος προσκόλλησης και για την ίδια τη σχέση. Αυτά είναι τα λεγόμενα “ενεργά εσωτερικά μοντέλα”, τα οποία στη συνέχεια τείνουν να μεταφερθούν σε άλλες σχέσεις.
Ωστόσο, αυτό δεν πηγαίνει πάντα προς αυτήν την κατεύθυνση και μπορεί να έχει αδύναμα θεμέλια. Ως αποτέλεσμα, οι σχέσεις γίνονται ασταθείς ή συγκρουσιακές.
Ας δούμε τι είναι η αμφίσημη προσκόλληση.
Θεωρία για την αμφίσημη προσκόλληση
Με βάση την έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην «περίεργη κατάσταση» του Ainsworth, οι ερευνητές εντόπισαν διαφορετικούς τύπους προσκόλλησης. Μεταξύ αυτών, βρίσκουμε ασφαλή, ανασφαλή αποφυγή και αμφίσημη ανασφάλεια. Επιπλέον, η μεταγενέστερη έρευνα των Main και Solomon εντόπισε έναν τέταρτο τύπο, που είναι η ανοργάνωτη προσκόλληση.
Όσον αφορά την ασφαλή προσκόλληση, εμφανίζεται σε καταστάσεις όπου τα παιδιά αναζητούν επαφή στη φιγούρα του γονιού τους, μπορούν να εκφράσουν τη δυσφορία και την αγωνία τους και ταυτόχρονα να συνεχίσουν την εξερευνητική τους δραστηριότητα.
Η αμφίσημη προσκόλληση αναφέρεται σε περιπτώσεις στις οποίες η συμπεριφορά είναι διφορούμενη. Υπάρχει ενδιαφέρον για συνέχιση της επαφής, ενώ ταυτόχρονα, το άτομο το αποφεύγει όταν εμφανιστεί. Υπάρχει μια ένταση μεταξύ εγγύτητας και αντίστασης.
Στην περίπτωση του αποφευκτικού μοτίβου προσκόλλησης, το παιδί φαίνεται να μην αισθάνεται στενοχωρημένο και απορρίπτει το σχήμα του γονιού όταν εμφανίζεται.
Παραδείγματα αμφίσημης προσκόλλησης
Ορισμένες συμπεριφορές στις οποίες μπορούμε να ανιχνεύσουμε αμφίσημη προσκόλληση είναι καταστάσεις όπου το παιδί αισθάνεται ανασφαλές απουσία του γονιού του, αλλά όταν επιστρέφει τον πλησιάζει και τον απορρίπτει.
Σε περιπτώσεις ενηλίκων, αντανακλάται σε σχέσεις στις οποίες υπάρχει «εμπρός -πίσω» ή ενδιαφέρον, αλλά και απόρριψη. Ομοίως, υπάρχει μια απαίτηση για επαφή, προσοχή και εγγύτητα, η οποία όταν ένα από τα μέλη δεν το έχει, προσπαθεί να κάνει το άλλο να αισθάνεται ένοχο.
Αιτίες για την αμφίσημη προσκόλληση
Για να κατανοήσουμε τα αίτια αυτής της μορφής προσκόλλησης, πρέπει να σκεφτούμε πέρα από το ατομικό και το σχεσιακό επίπεδο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι συμβάλλουν και τα στοιχεία του πλαισίου.
Για παράδειγμα, οι ειδικοί λένε ότι η βάση της αμφίδρομης προσκόλλησης έχει να κάνει με την ασυνέπεια ή τη μη διαθεσιμότητα της απάντησης του φροντιστή στις απαιτήσεις του παιδιού.
Όταν η εξήγηση επικεντρώνεται μόνο σε αυτήν την πτυχή, φαίνεται να είναι υπεύθυνη και ενοχοποιητική. Ωστόσο, είναι επίσης απαραίτητο να αναλυθούν οι συνθήκες και τα εμπόδια για τη δημιουργία υγιών δεσμών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε την επιρροή των διαφορετικών συστημάτων και του πλαισίου.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά για την αμφίδρομη προσκόλληση;
Στην αμφίσημη προσκόλληση, η τυπική συμπεριφορά είναι ότι τα παιδιά είναι αγχωμένα και ανασφαλή παρουσία ξένων. Στην πραγματικότητα, μπορεί ακόμη και να κλάψουν. Ωστόσο, όταν οι γονείς επιστρέφουν, δεν βρίσκουν παρηγοριά. Η αγωνία συνεχίζεται και έχουν μια ταλαντευόμενη συμπεριφορά μεταξύ προσέγγισης, αποστασιοποίησης και απόρριψης.
Το παιδί ερμηνεύει τον δεσμό ως διαλείποντα και αυτό δημιουργεί ανασφάλεια. Καταλαβαίνουν ότι άλλοτε λαμβάνουν προσοχή και άλλοτε όχι. Το πρόβλημα είναι η αβεβαιότητα να μην γνωρίζουμε πότε. Η ασυνέπεια θα μπορούσε να είναι η λέξη που συνοψίζει αυτόν τον τύπο συνημμένου.
Ποιες είναι οι συνέπειες για την αμφίσημη προσκόλληση;
Το βασικό σημείο εκκίνησης της θεωρίας της προσκόλλησης είναι ότι καθορίζει τη βάση για το ποιες θα είναι οι μελλοντικές σχέσεις. Εν τω μεταξύ, έχει αντίκτυπο σε προσωπικό επίπεδο, καθώς και σε θέματα όπως η αυτοεκτίμηση και η ασφάλεια.
Διάφοροι συγγραφείς τονίζουν ότι υπάρχει ένας παραλληλισμός μεταξύ των σχετικών εμπειριών των ενηλίκων και της θεωρίας της προσκόλλησης. Ως εκ τούτου, από αυτή την ιδέα, οι ειδικοί πιστεύουν ότι εκείνοι που έχουν αμφίρροπο στυλ είναι ενήλικες που είναι ανασφαλείς, δύσπιστοι, φοβούνται ότι θα εγκαταλειφθούν και που δυσκολεύονται να δεσμευτούν στις σχέσεις.
Ορισμένες μελέτες αναφέρουν ακόμη και την παρουσία υπερ -επαγρυπνητικών συμπεριφορών. Αναφέρουν επίσης την παρουσία άγχους, έντονης ανάγκης για εγγύτητα και φόβου απόρριψης και χωρισμού. Ο Garrido (2006) αναφέρει ότι τα άτομα με αμφίσημη προσκόλληση αναφέρουν υψηλά επίπεδα αρνητικής επίδρασης, με δυσφορία και θυμό.
Υπάρχει κάποια θεραπεία;
Δεδομένου ότι η προσκόλληση σχετίζεται με την ικανότητα των γονέων και των φροντιστών να διαβάζουν τις ανάγκες των παιδιών, η έρευνα προτείνει ενέργειες που σχετίζονται με την ευαισθησία, ειδικά κατά την πρώιμη παιδική ηλικία.
Από την άλλη πλευρά, οι ειδικοί πρέπει να συνεργάζονται με ενήλικες με δυσκολίες προσκόλλησης (αμφίθυμοι, αποδιοργανωμένοι ή αποφευκτικοί). Αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε περιπτώσεις προβλημάτων ψυχικής υγείας. Οι ειδικοί το προτείνουν για ένα δεύτερο στάδιο.
Πρώτον, είναι θέμα παρέμβασης σε συγκεκριμένα θέματα, τα οποία είναι πιο ευαίσθητα στις αλλαγές. Στη συνέχεια, σε βαθύτερα και πιο εκτεταμένα προβλήματα, τα οποία απαιτούν περισσότερο χρόνο για την αντιμετώπισή τους.
Ομοίως, όταν η κατάσταση είναι ήδη παρούσα, οι ειδικοί συστήνουν ψυχολογική θεραπεία. Σε αυτές τις περιπτώσεις, λειτουργούν πολύ με μεμονωμένες πτυχές. Σημαντικές πτυχές είναι η αυτοεκτίμηση, η ασφάλεια, η εμπιστοσύνη, η συναισθηματική εξάρτηση και επίσης τα σχέδια.
Ανάλογα με το μέγεθος της κατάστασης, μπορεί να προσεγγιστεί από τη θεωρία του τραύματος, ειδικά παρουσία βίαιων καταστάσεων.
Η ασφαλής προσκόλληση είναι πάντα προστατευτικός παράγοντας
Είναι σημαντικό να έχετε κατά νου ότι η ποιότητα του δεσμού είναι αυτό που επηρεάζει την ανάπτυξη των παιδιών. Όπως κάθε δεσμός, είναι η κατασκευή, ο χρόνος, οι διαδοχικές προσεγγίσεις και οι επαφές που ευνοούν τη γνώση και την κατανόηση του τι χρειάζεται ο άλλος.
Η ασφαλής προσκόλληση θα είναι πάντα προστατευτικός παράγοντας για διαφορετικές συνθήκες ζωής. Ωστόσο, πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη ότι αυτό δεν είναι εντελώς απομονωμένο.
Έτσι, είναι πάντα απαραίτητο να αναρωτηθούμε για τις συνθήκες που επηρεάζουν την ανάπτυξη ή τη διατήρηση ενός συγκεκριμένου τύπου προσκόλλησης. Στις απαντήσεις, μπορεί να διαπιστώσετε ότι πολλές φορές, οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες έχουν μεγάλη επιρροή.
Όπως είπε ο Bowlby:
“Όπως τα παιδιά εξαρτώνται από τους γονείς τους για υποστήριξη, υπάρχουν γονείς, ειδικά οι μητέρες, που εξαρτώνται από το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας για οικονομικούς πόρους. Εάν μια κοινότητα εκτιμά τα παιδιά της, πρέπει να εκτιμά τους γονείς της.”
Ως εκ τούτου, η σκέψη για την προσκόλληση συνεπάγεται επίσης την υποστήριξη των γονιών μέσω πόρων όπως προγράμματα εκπαίδευσης γονέων, πολιτικές συμφιλίωσης, υποστήριξη οικογένειας και απασχόληση, μεταξύ άλλων.