 |
| πηγη |
Η εφηβεία μου ήταν μια περίοδος έντονων συναισθημάτων και αλλαγών, όπως συμβαίνει με τους περισσότερους εφήβους. Ήμουν πάντα ένα ήσυχο παιδί, ευγενικό και κάπως συνεσταλμένο. Όταν όμως μπήκα στην εφηβεία άρχισα να αλλάζω. Ένιωθα μια συνεχόμενη σύγχυση, μια έντονη ανάγκη να εκφραστώ, αλλά και μια εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα σε αυτό που ήμουν και σε αυτό που ένιωθα πως έπρεπε να γίνω. Όπως είναι φυσικό, οι συγκρούσεις δεν άργησαν να έρθουν με τους γονείς μου. Θυμάμαι πολλές φορές να διαφωνούμε έντονα για μικρά πράγματα, όπως η εμφάνιση, οι φίλοι μου, και οι δραστηριότητες μου. Ο πατέρας μου έπαιρνε συχνά το ρόλο του αυστηρού, ενώ η μητέρα μου προσπαθούσε να είναι η γέφυρα ανάμεσα μας. Αυτό που δεν καταλάβαιναν τότε, ήταν πως η εφηβεία ήταν για μένα μια διαδικασία αναζήτησης ταυτότητας και αυτονομίας.
Με τον καιρό όμως άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούσαν να ελέγξουν κάθε πτυχή της ζωής μου. Αντί γι’ αυτό, αποφάσισαν να μου δώσουν χώρο να ανακαλύψω μόνη μου ποια είμαι. Άρχισαν να δείχνουν περισσότερη εμπιστοσύνη, να με ακούν χωρίς να κρίνουν, και να με υποστηρίζουν στις επιλογές μου, ακόμα και όταν δεν τις καταλάβαιναν πλήρως. Αυτό που εκτίμησα περισσότερο ήταν το πώς κατάφεραν να ισορροπήσουν μεταξύ της ανησυχίας τους και της επιθυμίας τους να με αφήσουν να μεγαλώσω.
Κοιτάζοντας πίσω, βλέπω πόσο σημαντικό ήταν το ότι οι γονείς μου βρήκαν το θάρρος να με αφήσουν να εξερευνήσω τον εαυτό μου, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε να περνάνε δύσκολες στιγμές. Η εφηβεία ήταν για μια δύσκολη αλλά απαραίτητη περίοδος, και η στήριξή τους ήταν αυτή που με βοήθησε να βγω πιο δυνατή και πιο σίγουρη για τον εαυτό μου.
Η εφηβεία είναι μια περίοδος έντονων αλλαγών, τόσο για τα παιδιά όσο και για τους ίδιους τους γονείς. Το παιδί μπορεί να φαίνεται διαφορετικό από αυτό που ήξεραν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κάτι έχει πάει στραβά. Είναι μια φυσιολογική διαδικασία αναζήτησης ταυτότητας και αυτονομίας.
Άκου χωρίς να κρίνεις: Δώσε χώρο στο παιδί σου να εκφραστεί. Ακόμα κι αν διαφωνείς, προσπάθησε να καταλάβεις τα συναισθήματα και τις σκέψεις του. Το να νιώσει ότι το καταλαβαίνουν είναι πολύ σημαντικό.
Θέσε όρια με ευελιξία: Είναι σημαντικό να υπάρχουν όρια και κανόνες, αλλά αυτά πρέπει να προσαρμόζονται στις ανάγκες και την ωριμότητα του παιδιού. Συζήτα μαζί του για να βρείτε μια κοινή γραμμή επικοινωνίας.
Δείξε εμπιστοσύνη: Εμπιστεύσου το παιδί σου και δείξε του ότι πιστεύεις στις ικανότητες του. Η εμπιστοσύνη σου θα του δώσει αυτοπεποίθηση και θα το ενθαρρύνει να παίρνει υπεύθυνες αποφάσεις.
Υποστήριξε τις επιλογές του: Ακόμα κι αν οι επιλογές του δεν συμβαδίζουν με τις δικές σου αντιλήψεις, προσπαθήστε να το στηρίξεις και να το ενθαρρύνεις να ακολουθήσει τα ενδιαφέροντα του.