Τι οδήγησε μια μητέρα να κάνει αυτή τη δήλωση;
Λένε ότι η μάνα είναι το ιερότερο πράγμα στον κόσμο και πως δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό και συγκλονιστικό από την αγάπη της προς το παιδί. Όλα αυτά φυσικά είναι αλήθεια και δεν αμφισβητούνται,
αλλά πώς θα σας φαινόταν αν σας λέγαμε ότι μία μητέρα τολμά και
δηλώνει, ότι κάθε μέρα εύχεται να είχε κάνει έκτρωση στο γιο της; Τουλάχιστον σοκαριστικό!
Αυτό ακριβώς δήλωσε η 69χρονη Gillian Relf σε μία συγκλονιστική συνέντευξη, η οποία είναι μητέρα ενός παιδιού με σύνδρομο Down, 47 ετών σήμερα. «Πριν από 2 χρόνια, εξαιτίας του γιου μου ένα ταξίδι μας στην Ελλάδα ακυρώθηκε. Δυστυχώς γίναμε ρεζίλι σε ολόκληρο το αεροδρόμιο του Heathrow μιας και εκείνος αρνείτο κατηγορηματικά να αφήσει το πάτωμα του αεροπλάνου και να καθίσει στη θέση του. Έπειτα από μία ολόκληρη ώρα που τον παρακαλούσε μέχρι και ο πιλότος, αναγκαστήκαμε να κατέβουμε και τελικά να μην κάνουμε ποτέ εκείνο το ταξίδι. Και δυστυχώς, ο γιος μου δεν είναι ένα μικρό παιδί, αλλά ένας μεγάλος άνθρωπος με σύνδρομο Down».
Και συνεχίζει: «Ο Stephen γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1967. Εγώ ήμουν 22 ετών και μαζί με το σύζυγό μου Roy είχαμε ακόμη ένα γιο, τον Αndrew μόλις 2 ετών τότε. Καθόλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου, είχα ένα αίσθημα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, και είχα δηλώσει ότι ήθελα να κάνω αμνιοπαρακέντηση, κάτι που οι γιατροί μου είχαν απαγορεύσει. Πίστευαν ότι δεν υπήρχε περίπτωση μία υγιής νέα γυναίκα να γεννήσει άρρωστο παιδί, κάτι που φυσικά ήταν λάθος. Όταν λοιπόν γεννήθηκε ο Stephen, παρατήρησα τα χαρακτηριστικά του, τα μικρά μάτια, την πλακουτσωτή μύτη, και γύρισα και είπα στην μητέρα μου, "Είναι μογγολάκι έτσι;" Μην με παρεξηγείτε, αλλά εκείνα τα χρόνια αυτή τη λέξη χρησιμοποιούσαμε. Η μητέρα μου φυσικά με καθησύχασε και εγώ έμεινα με την αμφιβολία».
«Για περίπου 7 μήνες προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου, ότι το παιδί μου ήταν φυσιολογικό, μέχρι που το πήγα στο γιατρό και άκουσα να τον αποκαλεί μογγολάκι. Τότε ήταν που σιγουρεύτηκα κι εγώ. Θα περίμενε κανείς να πω ότι είμαι πολύ ευτυχισμένη και ότι δεν μετανιώνω που κράτησα αυτό το μωρό, αλλά δεν υπάρχει μέρα που να μη θέλω να γυρίσω το χρόνο πίσω και να είχα κάνει τελικά έκτρωση. Πιστεύω ότι η ζωή και η δική μου και του άντρα μου και του άλλου μας γιου, θα ήταν πολύ πιο εύκολη και ευτυχισμένη. Και όλα αυτά τα λέω γιατί δεν αντέχω όλους αυτούς που κατακρίνουν τις γυναίκες που κάνουν έκτρωση όταν μαθαίνουν ότι τα παιδιά τους έχουν σύνδρομο Down».
«Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πως είναι να νιώθεις ένοχος κάθε μέρα και να βλέπεις το παιδί σου, στα 47 του να μην μπορεί να κάνει ούτε τα βασικά. Κανείς δεν ξέρει πως είναι να μην έχεις καθόλου χρόνο για τον εαυτό σου και την οικογένειά σου και να πρέπει να είσαι 24 ώρες το 24ωρο πάνω από έναν άνθρωπο και να τον φροντίζεις».
Τα σχόλια δικά σας...
Αυτό ακριβώς δήλωσε η 69χρονη Gillian Relf σε μία συγκλονιστική συνέντευξη, η οποία είναι μητέρα ενός παιδιού με σύνδρομο Down, 47 ετών σήμερα. «Πριν από 2 χρόνια, εξαιτίας του γιου μου ένα ταξίδι μας στην Ελλάδα ακυρώθηκε. Δυστυχώς γίναμε ρεζίλι σε ολόκληρο το αεροδρόμιο του Heathrow μιας και εκείνος αρνείτο κατηγορηματικά να αφήσει το πάτωμα του αεροπλάνου και να καθίσει στη θέση του. Έπειτα από μία ολόκληρη ώρα που τον παρακαλούσε μέχρι και ο πιλότος, αναγκαστήκαμε να κατέβουμε και τελικά να μην κάνουμε ποτέ εκείνο το ταξίδι. Και δυστυχώς, ο γιος μου δεν είναι ένα μικρό παιδί, αλλά ένας μεγάλος άνθρωπος με σύνδρομο Down».
Και συνεχίζει: «Ο Stephen γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1967. Εγώ ήμουν 22 ετών και μαζί με το σύζυγό μου Roy είχαμε ακόμη ένα γιο, τον Αndrew μόλις 2 ετών τότε. Καθόλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου, είχα ένα αίσθημα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, και είχα δηλώσει ότι ήθελα να κάνω αμνιοπαρακέντηση, κάτι που οι γιατροί μου είχαν απαγορεύσει. Πίστευαν ότι δεν υπήρχε περίπτωση μία υγιής νέα γυναίκα να γεννήσει άρρωστο παιδί, κάτι που φυσικά ήταν λάθος. Όταν λοιπόν γεννήθηκε ο Stephen, παρατήρησα τα χαρακτηριστικά του, τα μικρά μάτια, την πλακουτσωτή μύτη, και γύρισα και είπα στην μητέρα μου, "Είναι μογγολάκι έτσι;" Μην με παρεξηγείτε, αλλά εκείνα τα χρόνια αυτή τη λέξη χρησιμοποιούσαμε. Η μητέρα μου φυσικά με καθησύχασε και εγώ έμεινα με την αμφιβολία».
«Για περίπου 7 μήνες προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου, ότι το παιδί μου ήταν φυσιολογικό, μέχρι που το πήγα στο γιατρό και άκουσα να τον αποκαλεί μογγολάκι. Τότε ήταν που σιγουρεύτηκα κι εγώ. Θα περίμενε κανείς να πω ότι είμαι πολύ ευτυχισμένη και ότι δεν μετανιώνω που κράτησα αυτό το μωρό, αλλά δεν υπάρχει μέρα που να μη θέλω να γυρίσω το χρόνο πίσω και να είχα κάνει τελικά έκτρωση. Πιστεύω ότι η ζωή και η δική μου και του άντρα μου και του άλλου μας γιου, θα ήταν πολύ πιο εύκολη και ευτυχισμένη. Και όλα αυτά τα λέω γιατί δεν αντέχω όλους αυτούς που κατακρίνουν τις γυναίκες που κάνουν έκτρωση όταν μαθαίνουν ότι τα παιδιά τους έχουν σύνδρομο Down».
«Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πως είναι να νιώθεις ένοχος κάθε μέρα και να βλέπεις το παιδί σου, στα 47 του να μην μπορεί να κάνει ούτε τα βασικά. Κανείς δεν ξέρει πως είναι να μην έχεις καθόλου χρόνο για τον εαυτό σου και την οικογένειά σου και να πρέπει να είσαι 24 ώρες το 24ωρο πάνω από έναν άνθρωπο και να τον φροντίζεις».
Τα σχόλια δικά σας...