Η υπομονή είναι μία από τις βασικές
αξίες που πρέπει να διδάξουν οι γονείς στα παιδιά τους. Παρόλο που δεν
είναι κάτι το οποίο τα χαρακτηρίζει δεν σημαίνει ότι δεν τα αφορά
κιόλας!
Τα μωρά δεν έχουν καθόλου υπομονή πχ
όταν πεινάσουν, κλαίνε. Επομένως δυσκολεύονται και να τη διδαχθούν. Στα
μεγαλύτερα παιδιά όμως ηλικίας 6 ετών και πάνω μπορείτε να αρχίζετε σιγά
σιγά να τα βάζετε στη λογική του «περιμένω» πχ περιμένω να έρθει το
τρένο, περιμένω να έρθει η σειρά μου στην τράπεζα κλπ.
Πως θα μάθετε στο παιδί σας να έχει υπομονή:
• Μάθετε να λέτε «όχι» στις απαιτήσεις του παιδιού σας και να τις πραγματοποιείτε όταν εσείς κρίνετε ότι πρέπει να γίνουν
• Διατηρήστε μια ισορροπία, μη του λέτε συνέχεια όχι αλλά ούτε και συνέχεια ναι
• Εάν έχετε αρνηθεί κάτι στο παιδί σας και αλλάξετε γνώμη μην υποχωρήσετε αμέσως
Ο κ. Στέλιος Μαντούδης, Αναπτυξιακός Εργοθεραπευτής (www.mandou.gr) επισημαίνει ότι τα παιδιά είναι συχνά πολύ ανυπόμονα. Διαμαρτύρονται και εκνευρίζονται όταν αυτό που θέλουν δεν γίνει αμέσως. Για αυτό και είναι πολύ σημαντικό να μάθουν να περιμένουν και να ελπίζουν σε αυτό που έχουν εστιάσει. Το παιδί πχ πρέπει να μάθει να ελπίζει ότι θα τελειώσει η τηλεφωνική συνομιλία των γονιών του και θα το πάνε στο πάρκο. Εάν δεν υπάρξει αυτή η ελπίδα είναι πολύ πιθανόν το παιδί και μελλοντικά ενήλικας να μη μάθει να περιμένει και να γίνει αγχώδεις και ανυπόμονος.
Διαβάστε επίσης: Τι να κάνεις όταν το παιδί είναι πολύ νευρικό
Η συμπεριφορά. Το ξέσπασμα της οργής του πιτσιρίκα είναι αποτρόπαιο θέαμα. Όταν το βλαστάρι σας ουρλιάζει, ξεφωνίζει και χτυπιέται λες κι έχει βγει κατευθείαν μέσα από τον Εξορκίστή, αντιμετωπίζετε μια παρεκτροπή συμπεριφοράς που είναι σχεδόν αδύνατον ν’ αγνοήσετε. Ο σαματάς και η οργή σάς ακολουθούν και στην τελευταία γωνιά του σπιτιού. Τα ξεσπάσματα είναι τυφώνες σε μικρογραφία - μπορούν να ξεπηδήσουν από τη μια στιγμή στην άλλη, να διαρκέσουν μια δυο ώρες και μετά να εξαφανιστούν, με την ίδια ταχύτητα. Ο εξουθενωμένος γονιός απομένει ν’ αναρωτιέται αυτό που αναρωτιόταν από καταβολής κόσμου και ο πρόγονός του: «Τι ήτανε τούτο πάλι;»
Από τον ψυχολόγο ειδικό σε ζητήματα αγωγής παίδων Στιβ Σαντιγκάντι
Η αιτία της .Τα ξεσπάσματα ξεκινούν τον πρώτο χρόνο της ζωής του παιδιού, μοιάζουν όμως να φτάνουν στο αποκορύφωμα γύρω στα τρία του χρόνια. Αυτή είναι και η «Χρυσή Εποχή» των ξεσπασμάτων θυμού, επειδή τότε το παιδί αρχίζει «να παίρνει τα πάνω του», όπως θα λέγαμε. Μαθαίνει να διεκδικεί κι έχει παρατηρήσει ότι, αν χτυπηθεί κάτω σαν χταπόδι και ξεφωνίσει για μια ώρα, θα γίνει το δικό του. Αδιαμφισβήτητοι ως τότε αφέντες του σπιτιού, οι γονείς βλέπουν ξαφνικά την εξουσία να μετακινείται στο νεαρό βλαστάρι τους. Αν τώρα συμβεί αυτό ενώπιον ακροατηρίου -και δεν υπάρχει καλύτερο ακροατήριο από τους ξένους για να ξυπνήσει ο θεατρίνος μέσα στο παιδί-τότε το βλαστάρι σας έχει όλους τους άσους στο μανίκι του.
Τα ξεσπάσματα οργής κάνουν τον γονιό να νιώσει αντίδραση στο θυμό, εξουθένωση, ανημπόρια, ακόμα και τρόμο. Στο κάτω κάτω, το πιτσιρίκι μοιάζει να έχει χάσει τελείως κάθε έλεγχο. Τον έχει χάσει όμως;
Προσπαθήστε να διατηρήσετε την ηρεμία σας. Λεν θα ωφελήσει, αν πάθετε κι εσείς κρίση. Μην ενδώσετε και μην κάνετε ποτέ κάτι που το παιδί θα εκλάβει ως νίκη. Όταν η κρίση περάσει, βάλτε το παιδί να συμμαζέψει το χάος και συνεχίστε τη ζωή σας.
Πρώτη σας κίνηση. Αφού με το ξέσπασμα το παιδί επιδιώκει να κίνηση πάρει αυτό που θέλει, το χειρότερο που μπορείτε να κάνετε είναι να του το δώσετε. Αν θέλει να του αγοράσετε κάποιο παιχνίδι, μην το αγοράσετε σε καμιά περίπτωση.
Ενδώστε μια φορά και το παιδί θα το ξανακάνει, και θα το κάνει κάθε φορά που θα θέλει κάτι. Ακόμη κι αν πείτε «Θα το σκεφτώ», ή «Μπορεί», είναι σαν να ενδίδετε. Μια υγιέστερη προσέγγιση είναι να πείτε στο παιδί να φύγει από μπροστά σας. Αν δεν φύγει, τότε φύγετε εσείς.
Αν δεν υπάρχει ακροατήριο, τότε δεν θα υπάρξει και ανταμοιβή για το παιδί - άρα, ελπίζετε, ούτε άλλες κρίσεις. Το παιδί πρέπει να καταλάβει ότι υπάρχουν όρια στην ανοχή σας και, αν συνεχίσει να συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο, θα το αφήσετε μόνο του ώσπου να του περάσει.
-Αν το παιδί αρχίσει να πετά ή να σπάει πράγματα, πιάστε το και κρατήστε το μέχρι να σταματήσει, ή στείλτε το στο δωμάτιό του. Κρύψτε ό,τι δεν θέλετε να σπάσει, πρέπει όμως να μάθει ότι, αν σπάσει κάτι στο δωμάτιό του, θα ζημιωθεί. Μην πείτε τίποτα, ούτε να σπεύσετε ν’ αντικαταστήσετε τα «σπασμένα». Δώστε στο παιδί μια ευκαιρία να συναισθανθεί την απώλεια.
-Ας πούμε ότι η κρίση άρχισε, όταν είπατε στο παιδί «κρέμασε το παλτό σου». Όταν σι-γήσουν τα πυρά, ζητήστε του πάλι όμορφα και καλά να κρεμάσει το παλτό του. Μην κάνετε κανένα χατίρι, ώσπου να κρεμαστεί το παλτό. Αν το παιδί κάνει κάποια πράγματα άνω κάτω, πείτε του να συμμαζέψει, αλλά μόνον όταν τον περάσει ο θυμός. Χρειάζεται υπομονή, αλλά το κλειδί για τον γονιό είναι η επιμονή και η συνέπεια.
-Αν το βλαστάρι σας αποφασίσει να πάθει την κρίση του μέσα στο κατάστημα, όταν πάτε για ψώνια, ξεχάστε τη λογική νουθεσία. Μαζέψτε το (μην το σύρετε) και φύγετε από το μαγαζί. Πηγαίνετε στο αυτοκίνητο (αν πήγατε με λεωφορείο ή με τα πόδια, οδηγήστε το παιδί στο κοντινότερο παγκάκι). Ίσως χρειαστεί να περιμένετε στο αυτοκίνητο, ώσπου να του περάσει. Τότε, γυρίστε αμέσως στο σπίτι. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, στα παιδιά αρέσει να βγαίνουν μαζί σας, ενώ το να γυρίσουν στο σπίτι δεν ήταν ακριβώς ό,τι είχαν κατά νου, όταν έπαθαν την κρίση τους.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Μην πάρετε το παιδί μαζί σας ή μην περιμένετε πολλά πράγματα, όταν είναι κουρασμένο
-Συγκεντρώστε την οικογένεια και ζητήστε απ’ όλους να δεχτούν κάποιους βασικούς κανόνες, όπως: «Αν δεν φάμε το φαγητό μας, δεν τρώμε παγωτό», ή «Όταν πάμε για ψώνια, ξόδεψε το χαρτζιλίκι σου όπως θέλεις, μη ζητήσεις όμως τίποτε άλλο». Όταν το παιδί ξέρει τους κανόνες, είναι πιο εύκολο να τους επιβάλλετε.
-Διδάξτε στο παιδί πως η καλύτερη λύση στο όποιο πρόβλημα επιτυγχάνεται με συζήτηση και συνεργασία, όχι με εξαναγκασμό. Επιμείνετε με την επανάληψη και το παιδί θα μάθει να λύνει τα προβλήματά του δημιουργικά - ικανότητα ανεκτίμητη, όταν θα μεγαλώσει.
-Μάθετε στο παιδί ότι υπάρχει και όχι. Το χαϊδεμένο παιδί αισθάνεται πως μπορεί να πάρει ό,τι θέλει και πως επιτρέπεται να καταφύγει σε οποιοδήποτε μέσο για να το αποκτήσει.
Πηγή