Μιλώ και γράφω 1

Υλικό με πλούσιες και πολύ αξιόλογες ασκήσεις

μιλω και γραφω 1 by Efi Haralampidou

Τονώστε την αυτοπεποίθηση του παιδιού σας, 501 τρόποι

Τονώστε την αυτοπεποίθηση του παιδιού σας, 501 τρόποι

ΤΟΝΩΣΤΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΑΣ (ROBERT RAMSEY) by gabtheo

Γιατί τα παιδιά δείχνουν προτίμηση σε συγκεκριμένα χρώματα;

Γιατί τα παιδιά δείχνουν προτίμηση σε συγκεκριμένα χρώματα;

Τα χρώματα σύμφωνα με τους ειδικούς δημιουργούν διαφορετικά συναισθήματα και γαι το λόγο αυτό οι παιδοψυχολόγοι μελετούν τις ζωγραφιές των παιδιών για να ερμηνεύσουν στοιχεία του χαρακτήρα τους!

Έτσι, τα χρώματα που επιλέγουν τα παιδιά δείχνουν:

Πράσινο: επιμονή, πείσμα, σταθερότητα, κοινωνικότητα, ευαισθησία και εγωκεντρισμό.

Κίτρινο: δυναμισμό, ενεργητικότητα, αισιοδοξία, ευφυΐα, ανταγωνιστικότητα και φιλοδοξία.

Πορτοκαλί: ήρεμη συμπεριφορά, θάρρος και έντονο συναισθηματισμό.

Κόκκινο: δυναμισμό, ζωντάνια, αυθορμητισμό, εφευρετικότητα, αυτοπεποίθηση και ηγετικό πνεύμα.

Καφέ: ενοχική συμπεριφορά και έλλειψη φιλοδοξίας.

Ροζ: ηρεμία, γαλήνη και εμπιστοσύνη.

Μπλε: έλεγχο συναισθημάτων, επιφυλακτικότητα, αφοσίωση, ειλικρίνεια και ευφυΐα.

Μαύρο: φόβο, άγχος, μελαγχολία, ανησυχία, περιθωριοποίηση και εσωστρέφεια.

Γκρι: αντιδραστική ή δύσκολη συμπεριφορά, ισχυρογνωμοσύνη και εσωστρέφεια.

Άσπρο: δειλία, έντονες αναστολές, υπερβολική ευαισθησία.

Φωτεινά χρώματα: εξωστρέφεια και κοινωνικότητα.

Σκούρα χρώματα: εσωστρέφεια, μελαγχολία και ανησυχία.

Πολλά χρώματα: θετικά συναισθήματα, έντονη χαρά και ενθουσιασμό.

Πηγή

Τα στάδια ανάπτυξης λόγου και συμπεριφοράς του νευροτυπικού παιδιού

Τα στάδια ανάπτυξης λόγου και συμπεριφοράς του νευροτυπικού παιδιού

Δείτε αναλυτικά την ανάπτυξη του λόγου και της συμπεριφοράς του νευροτυπικού παιδιού σε κάθε ηλικία.
Ηλικία 0-6 μηνών

• Τρομάζει με ήχους
• Αναγνωρίζει ήχους
• Εντοπίζει τον ήχο γυρνώντας το κεφάλι
• Επαναλαμβάνει τους ίδιους ήχους
• Συχνά ψιθυρίζει και βγάζει ευχάριστους ήχους
• Μιμείται ήχους
• Χρησιμοποιεί ήχους ή χειρονομίες για να υποδείξει ανάγκες
• Χρησιμοποιεί διαφορετικό κλάμα για να εκφράσει διαφορετικές ανάγκες
• Χαμογελάει όταν του μιλάνε
• Χρησιμοποιεί τα φωνήματα /b/, /p/ και /m/ όταν μουρμουρίζει
• Ποικίλλει σε ύψος και ένταση η φωνή του

Ηλικία 7-12 μηνών

• Καταλαβαίνει το ναι και το όχι
• Καταλαβαίνει και αποκρίνεται στο όνομά του
• Ακούει και μιμείται περισσότερους ήχους
• Αναγνωρίζει λέξεις που σχετίζονται με συνηθισμένα αντικείμενα (π.χ. κούπα, παπούτσι, χυμός)
• Χρησιμοποιεί μεγάλη ποικιλία ήχων όταν μουρμουρίζει
• Μιμείται μερικούς ήχους και μελωδίες των ενηλίκων
• Χρησιμοποιεί ήχους ακόμη και όταν κλαίει μόνο για να προκαλέσει την προσοχή
• Ακούει όταν του μιλάς
• Αρχίζει να μετατρέπει το μουρμούρισμα σε ακατάληπτη γλώσσα
• Παράγει μίας ή περισσότερες λέξεις
• Χρησιμοποιεί ουσιαστικά
• Έχει εκφραστικό λεξιλόγιο 1-3 λέξεων
• Κατανοεί απλές εντολές

Ηλικία 13-18 μηνών

• Χρησιμοποιεί πρότυπα επιτονισμού ενηλίκων
• Χρησιμοποιεί ηχολαλία και μη καταληπτή ομιλία (νεολογισμοί)
• Παραλείπει μερικά αρχικά σύμφωνα και σχεδόν όλα τα τελικά σύμφωνα
• Ακολουθεί απλές εντολές
• Αναγνωρίζει 1 με 3 μέρη του σώματος
• Έχει εκφραστικό λεξιλόγιο από 3 έως 20 ή περισσότερες λέξεις(κυρίως ουσιαστικά)
• Συνδυάζει χειρονομίες και λόγο
• Κάνει έκκληση για τα περισσότερα από τα αντικείμενα που επιθυμεί

Ηλικία 19-24 μηνών

• Χρησιμοποιεί λέξεις πιο συχνά από ασυνάρτητη ομιλία (νεολογισμούς)
• Είναι 25-50% κατανοητό στους ξένους
• Αρχίζει να συνδυάζει ουσιαστικά και ρήματα
• Αρχίζει να χρησιμοποιεί αντωνυμίες
• Χρησιμοποιεί κατάλληλο χρωματισμό στη φωνή για τις ερωτήσεις
• Απαντά στην ερώτηση «τι είναι αυτό;»
• Διασκεδάζει ακούγοντας ιστορίες
• Γνωρίζει 5 μέρη του σώματος
• Ονομάζει επακριβώς μερικά οικεία αντικείμενα
• Έχει εκφραστικό λεξιλόγιο 50 με 100 ή και περισσότερες λέξεις
• Έχει αντιληπτικό λεξιλόγιο 300 ή περισσότερων λέξεων

Ηλικία 2-3 ετών

• Ο λόγος είναι καταληπτός 50-75%
• Συνεχίζει να ηχολαλεί όταν συναντά δυσκολίες στο λόγο
• Καταλαβαίνει το «ένα» και τα «πολλά»
• Εκφράζει την ανάγκη για τουαλέτα.(πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά)
• Ζητάει αντικείμενα με το όνομά τους
• Δείχνει τις εικόνες σε βιβλίο ονομάζοντάς τις
• Αναγνωρίζει διάφορα μέρη του σώματος
• Ακολουθεί απλές εντολές και απαντά στις απλές ερωτήσεις
• Απολαμβάνει να ακούει μικρές ιστορίες, τραγούδια και ρυθμούς
• Κάνει ερωτήσεις με 1 ή 2 λέξεις
• Χρησιμοποιεί φράσεις 3-4 λέξεων, με Υποκείμενο-Ρήμα-Αντικείμενο
• Χρησιμοποιεί μερικές προθέσεις , άρθρα, ρήματα στον ενεστώτα, ομαλό πληθυντικό και ανώμαλους τύπους στον αόριστο
• Έχει αντιληπτικό λεξιλόγιο 500 ως 900 ή περισσότερων λέξεων
• Έχει εκφραστικό λεξιλόγιο 50 ως 250 ή περισσότερων λέξεων (ραγδαία ανάπτυξη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου)
• Παρουσιάζει πολλαπλά γραμματικά λάθη
• Καταλαβαίνει τα περισσότερα πράγματα από αυτά που του λέγονται
• Μιλάει με δυνατή φωνή
• Χρησιμοποιεί τα φωνήεντα σωστά
• Χρησιμοποιεί σωστά σύμφωνα σε αρχική θέση
• Χρησιμοποιεί περίπου 27 φωνήματα
• Χρησιμοποιεί το βοηθητικό «είναι»
• Χρησιμοποιεί μερικά ομαλά ρήματα στον αόριστο, κτητικά μορφήματα, αντωνυμίες και προστακτική

Ηλικία 3-4 ετών

• Καταλαβαίνει τη λειτουργία των αντικειμένων
• Καταλαβαίνει διαφορές στις έννοιες(σταματάω-ξεκινάω, μέσα-πάνω, μικρό-μεγάλο)
• Ακολουθεί εντολές που αποτελούνται από 2 και 3 μέρη
• Ρωτάει και απαντάει σε απλές ερωτήσεις(ποιος, τι, πού, γιατί)
• Συχνά κάνει ερωτήσεις και ζητά λεπτομέρειες στις απαντήσεις
• Χρησιμοποιεί την ομιλία για να εκφράσει συναισθήματα
• Χρησιμοποιεί 4 με 5 λέξεις στις προτάσεις
• Αναγνωρίζει αντικείμενα με το όνομά τους
• Χειρίζεται επιδέξια τους ενήλικες και παρατηρεί
• Χρησιμοποιεί ουσιαστικά και ρήματα πιο συχνά
• Έχει αίσθηση του παρελθόντος και του μέλλοντος
• Έχει ένα αντιληπτικό λεξιλόγιο 1200-2000 λέξεων
• Έχει ένα εκφραστικό λεξιλόγιο 800-1500 λέξεων
• Ο λόγος είναι 80% καταληπτός
• Η γραμματική βελτιώνεται αν και κάποια λάθη επιμένουν
• Κατάλληλη χρήση του «είμαι» και «είναι» στις προτάσεις
• Βάζει 2 γεγονότα σε χρονολογική σειρά
• Συμμετέχει σε συζητήσεις
• Συνεπής χρήση ομαλού πληθυντικού, κτητικών αντωνυμιών και ρημάτων αορίστου

Ηλικία 4-5 ετών

• Κατανοεί τις έννοιες των αριθμών ως το 3
• Αναγνωρίζει 1 ως 3 χρώματα
• Έχει αντιληπτικό λεξιλόγιο 2800 ή περισσότερων λέξεων
• Έχει λεξιλόγιο έκφρασης 900 ως 2000 ή παραπάνω λέξεων
• Μετράει ως το 10 μηχανικά
• Χρησιμοποιεί γραμματικά σωστές προτάσεις
• Χρησιμοποιεί προτάσεις 4 ως 8 λέξεων
• Απαντά σε σύνθετες ερωτήσεις που αποτελούνται από 2 μέρη
• Ρωτά για ορισμούς λέξεων
• Μιλά με μια συχνότητα 186 λέξεων ανά λεπτό περίπου
• Μειώνεται ο συνολικός αριθμός των επαναλήψεων
• Παράγει σύμφωνα με 90% ακρίβεια
• Μειώνεται σημαντικά ο αριθμός των συνεχών ηχητικών παραλείψεων και των υποκατάστατων
• Ο λόγος του είναι συνήθως καταληπτός από τους ξένους
• Μιλά σχετικά με εμπειρίες στο σχολείο, σε σπίτια φίλων κλπ.
• Αναμεταδίδει με ακρίβεια μια μεγάλη ιστορία
• . Δίνει προσοχή σε μια ιστορία και απαντά σε απλές ερωτήσεις σχετικά με αυτή
• Χρησιμοποιεί κτητικές αντωνυμίες, μέλλοντα χρόνο και συγκριτικά μορφήματα στις προτάσεις

Ηλικία 5-6 ετών

• Ονομάζει 6 βασικά χρώματα και 3 βασικά σχήματα
• Ακολουθεί εντολές που αποτελούνται από 3 μέρη
• Κάνει ερωτήσεις με το «πώς»
• Απαντά λεκτικά στο «Γεια» και στο «Τι κάνεις;»
• Χρησιμοποιεί παρελθόντα και μέλλοντα χρόνο κατάλληλα
• Χρησιμοποιεί συνδέσμους
• Έχει αντιληπτικό λεξιλόγιο περίπου 13000 λέξεις
• Ονομάζει τα αντίθετα
• Ονομάζει διαδοχικά ημέρες της εβδομάδας
• Μετρά ως το 30 μηχανικά
• Ανταλλάσσει πληροφορίες και κάνει ερωτήσεις
• Χρησιμοποιεί προτάσεις με λεπτομέρειες
• Αναμεταδίδει με ακρίβεια μια ιστορία
• Τραγουδά ολόκληρα τραγούδια και απαγγέλει παιδικά ποιηματάκια
• Επικοινωνεί εύκολα με ενήλικες και άλλα παιδιά

Ηλικία 6-7 ετών

• Ονομάζει κάποια γράμματα, αριθμούς και νομίσματα
• Τοποθετεί κατά σειρά αριθμούς
• Κατανοεί το «αριστερά» και το «δεξιά»
• Χρησιμοποιεί αυξανόμενα πιο σύνθετες περιγραφές.
• Απασχολείται με συζητήσεις
• Έχει ένα αντιληπτικό λεξιλόγιο περίπου 20000 λέξεων
• Χρησιμοποιεί προτάσεις μήκους 6 λέξεων περίπου
• Κατανοεί τις περισσότερες έννοιες του χρόνου
• Απαγγέλει το αλφάβητο
• Μετρά ως το 100 μηχανικά
• Χρησιμοποιεί περισσότερα μορφολογικά σημάδια καταλλήλως
• Χρησιμοποιεί κατάλληλα την παθητική φωνή

Πηγή

Η δυσλεξία φαίνεται σε απεικονιστικές εξετάσεις εγκεφάλου

Οι απεικονιστικές εξετάσεις εγκεφάλου μπορεί να επιτρέψουν τον εντοπισμό της δυσλεξίας σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, ακόμα και πριν αρχίσουν να διαβάζουν, σύμφωνα με ερευνητές.
Αμερικανική ομάδα ερευνητών ανακάλυψε σημάδια σε απεικονιστικές εξετάσεις, που ήδη έχουν παρατηρηθεί σε ενήλικες με την πάθηση.

Οι συγκεκριμένες εγκεφαλικές διαφορές θα μπορούσαν να αποτελούν αιτία παρά συνέπεια της δυσλεξίας, αναφέρει το περιοδικόJournal of Neuroscience.
Οι ερευνητές ελπίζουν ότι οι απεικονιστικές εξετάσεις θα επιτρέπουν την έγκαιρη διάγνωση και παρέμβαση. Η περιοχή του εγκεφάλου που επηρεάζεται ονομάζεται τοξοειδής δεσμίδα. Οι ερευνητές μελέτησαν 40 παιδιά προσχολικής ηλικίας και ανακάλυψαν ότι ορισμένα είχαν συρρίκνωση της περιοχής του εγκεφάλου που επεξεργάζεται ήχους λέξεων και τη γλώσσα.
Ζήτησαν από τα παιδιά να εκτελέσουν διαφόρων ειδών τεστ πριν το διάβασμα, όπως να προσπαθούν διαφορετικούς ήχους σε λέξεις.
Χαμηλότερο σκορ είχαν τα παιδιά με μικρότερη τοξοειδή δεσμίδα. Είναι νωρίς να δηλώσουμε ότι οι δομικές διαφορές στον εγκέφαλο που ανακαλύφθηκαν στην έρευνα είναι δείκτης δυσλεξίας. Οι ερευνητές σχεδιάζουν να παρακολουθήσουν ομάδες παιδιών καθώς προχωρούν στο σχολείο για να το διαπιστώσουν.
Ο ερευνητής John Gabrieli δήλωσε ότι δεν γνωρίζουμε ακόμη πώς εξελίσσεται διαχρονικά. Δεν γνωρίζουμε πόσα από τα παιδιά θα εμφανίσουν προβλήματα. Αλλά θέλουμε να επέμβουμε πριν από αυτό και όσο πιο μικρό είναι το παιδί τόσο το καλύτερο. Ήδη γνωρίζουμε ότι προγράμματα και παρεμβάσεις για το διάβασμα βοηθούν.
Στην έρευνα, ο όγκος της αριστερής τοξοειδούς δεσμίδας είχε ιδιαίτερα ισχυρή σχέση με φτωχότερα αποτελέσματα στα τεστ πριν το διάβασμα.
Η αριστερή τοξοειδής δεσμίδα συνδέει μια περιοχή του εγκεφάλου που εμπλέκεται στην παραγωγή του λόγου με άλλη που
χρησιμοποιείται για την κατανόηση της γραπτής και προφορικής γλώσσας.
Μεγαλύτερη και πιο οργανωμένη τοξοειδής δεσμίδα θα μπορούσε να βοηθήσει στην επικοινωνία μεταξύ των 2 περιοχών. Ο Gabrieli δήλωσε ότι η συγκεκριμένη περιοχή ταιριάζει με αρκετά από αυτά που ήδη γνωρίζουμε, επομένως είναι καλός υποψήφιος. Οι απεικονιστικές εξετάσεις εγκεφάλου μπορεί να επιτρέψουν τον εντοπισμό της δυσλεξίας σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, ακόμα και πριν αρχίσουν να διαβάζουν, σύμφωνα με ερευνητές.
Αμερικανική ομάδα ερευνητών ανακάλυψε σημάδια σε απεικονιστικές εξετάσεις, που ήδη έχουν παρατηρηθεί σε ενήλικες με την πάθηση.
Οι συγκεκριμένες εγκεφαλικές διαφορές θα μπορούσαν να αποτελούν αιτία παρά συνέπεια της δυσλεξίας, αναφέρει το περιοδικό Journal of Neuroscience. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι οι απεικονιστικές εξετάσεις θα επιτρέπουν την έγκαιρη διάγνωση και παρέμβαση. Η περιοχή του εγκεφάλου που επηρεάζεται ονομάζεται τοξοειδής δεσμίδα.
Οι ερευνητές μελέτησαν 40 παιδιά προσχολικής ηλικίας και ανακάλυψαν ότι ορισμένα είχαν συρρίκνωση της περιοχής του εγκεφάλου που επεξεργάζεται ήχους λέξεων και τη γλώσσα. Ζήτησαν από τα παιδιά να εκτελέσουν διαφόρων ειδών τεστ πριν το διάβασμα, όπως να προσπαθούν διαφορετικούς ήχους σε λέξεις. Χαμηλότερο σκορ είχαν τα παιδιά με μικρότερη τοξοειδή δεσμίδα.
Είναι νωρίς να δηλώσουμε ότι οι δομικές διαφορές στον εγκέφαλο που ανακαλύφθηκαν στην έρευνα είναι δείκτης δυσλεξίας. Οι ερευνητές σχεδιάζουν να παρακολουθήσουν ομάδες παιδιών καθώς προχωρούν στο σχολείο για να το διαπιστώσουν. Ο ερευνητής John Gabrieli δήλωσε ότι δεν γνωρίζουμε ακόμη πώς εξελίσσεται διαχρονικά. Δεν γνωρίζουμε πόσα από τα παιδιά θα εμφανίσουν προβλήματα. Αλλά θέλουμε να επέμβουμε πριν από αυτό και όσο πιο μικρό είναι το παιδί τόσο το καλύτερο. Ήδη γνωρίζουμε ότι προγράμματα και παρεμβάσεις για το διάβασμα βοηθούν.
Στην έρευνα, ο όγκος της αριστερής τοξοειδούς δεσμίδας είχε ιδιαίτερα ισχυρή σχέση με φτωχότερα αποτελέσματα στα τεστ πριν το διάβασμα.
Η αριστερή τοξοειδής δεσμίδα συνδέει μια περιοχή του εγκεφάλου που εμπλέκεται στην παραγωγή του λόγου με άλλη που χρησιμοποιείται για την κατανόηση της γραπτής και προφορικής γλώσσας. Μεγαλύτερη και πιο οργανωμένη τοξοειδής δεσμίδα θα μπορούσε να βοηθήσει στην επικοινωνία μεταξύ των 2 περιοχών. Ο Gabrieli δήλωσε ότι η συγκεκριμένη περιοχή ταιριάζει με αρκετά από αυτά που ήδη γνωρίζουμε, επομένως είναι καλός υποψήφιος.

Πηγή

Υλικό για την ορθογραφία

Υλικό για την ορθογραφία

Πινακας 2πλης εισοδου by IfiGenius Labropoulou

Καταλήξεις η, ης, εις, ι by IfiGenius Labropoulou

μαθηματα ορθογραφιας by antkapet

ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΠΡΟΣΟΧΗΣ. ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ

 
-«Ο γιος μου δεν μπορεί να καθίσει καθόλου. Και στο σπίτι αλλά και στο Νηπιαγωγείο το βλέπουμε: Είναι “κινητή ζαλάδα”»
-«Η κόρη μου είναι 6 ετών και βλέπουμε τόσο στο Σχολείο όσο και στο σπίτι ότι συνεχώς “χαζεύει” και δεν μας προσέχει»
-«O γιος μου “φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουνε” και γίνεται σε όλους πολύ ενοχλητικός»
-«Η δασκάλα λέει ότι τελειώνει πάντα τελευταίος τα γραπτά του και η απόδοσή του είναι πολύ χαμηλή»
-«Η κόρη μου βιάζεται να απαντήσει σε αυτό που την ρωτάνε. Πολλές φορές δεν ακούει καν την ερώτηση»
-«Tο παιδί μου είναι μέσα στα νεύρα. Δεν μπορεί να καθίσει ούτε 5 λεπτά. Με τους συμμαθητές του και τον αδελφό του στο σπίτι όλο παίζουν ξύλο»
-«Μας παίρνει 2 ώρες να τελειώσουμε μία δουλειά των 10 λεπτών»
-«Είναι έξυπνο παιδί αλλά βαριέται. Όταν συγκεντρωθεί τα τελειώνει αμέσως»
Αυτές είναι μερικές από τις πιο συχνές εκφράσεις που ακούει ένας ειδικός κατά την πρώτη  τηλεφωνική συνέντευξη. Το πρώτο αίτημα του γονέα, ότι το παιδί του δεν δείχνει προσοχή, έχει υπερκινητικότητα και έχει παρόρμηση στην συμπεριφορά του.
 Ας δούμε λοιπόν έναν έναν αυτούς τους παράγοντες.

 ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΣΟΧΗ

 Είναι μια ανώτερη εγκεφαλική λειτουργία που μας επιτρέπει ανά πάσα στιγμή να ξεχωρίζουμε και να συγκεντρωνόμαστε σ’ αυτό που μας ενδιαφέρει, μας αφορά ή μας ζητείται και να αφήνουμε τα υπόλοιπα ερεθίσματα του περιβάλλοντος σε δεύτερη μοίρα.
 Είναι ακριβώς αυτή η λειτουργία που πρέπει να ενεργοποιηθεί όταν το παιδί βρίσκεται στην τάξη και πρέπει να συγκεντρωθεί στο τι λέει ο εκπ/τικός και να μην ασχοληθεί με τον διπλανό του ή με έναν θόρυβο που ακούστηκε. Είναι προϋπόθεση για να μπορέσει να καταλάβει τι λέει ο εκπ/τικός για να το μάθει στη συνέχεια.
 Το σύστημα προσοχής του ανθρώπου διαιρείται σε 3 τμήματα που εκτελούν διαφορετικές λειτουργίες
 -Εστίαση στα εισερχόμενα ερεθίσματα από τα αισθητηριακά συστήματα
-Ανίχνευση των ερεθισμάτων για συνειδητή επεξεργασία
-Διατήρηση εγρήγορσης
Το απρόσεχτο παιδί είναι το παιδί που δείχνει αδιάφορο, αποτραβηγμένο, συνεχώς κουρασμένο, απαθές, απορροφημένο και αργό. Πολύ συχνά δυσκολεύεται να:
 -συγκεντρώσει την προσοχή του σε λεπτομέρειες και κάνει λάθη απροσεξίας                            
-διατηρήσει την προσοχή του σε δραστηριότητες του παιχνιδιού                                    
-οργανώσει δουλειές και δραστηριότητες                                                                            
-διεκπεραιώσει σχολικές εργασίες ή άλλα καθήκοντα στο σπίτι ή την τάξη                       
-εμπλακεί σε δραστηριότητες που απαιτούν σταθερή πνευματική προσπάθεια
 επίσης πολύ συχνά

• χάνει αντικείμενα απαραίτητα για δραστηριότητες (παιχνίδια, μολύβια, βιβλία κλπ)                     
• η προσοχή του διασπάται εύκολα από εξωτερικά ερεθίσματα
• ξεχνά καθημερινές δραστηριότητες
• φαίνεται σαν να μην ακούει όταν του μιλούν                                        

 
Τα συμπτώματα αυτά δεν είναι πάντοτε παρόντα στον ίδιο βαθμό. Είναι πιο εμφανή στις δραστηριότητες υποχρέωσης που το παιδί τις βρίσκει βαρετές ή δύσκολες, ενώ όταν κάτι το ενδιαφέρει, τότε η απροσεξία μπορεί να μην είναι καθόλου εμφανής –πχ Ηλεκτρονικά παιχνίδια-(αυτός συχνά είναι και ο παράγοντας που οι γονείς συχνά δεν μπορούν να κατανοήσουν την συμπεριφορά του παιδιού τους).

 ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΙΝΗΣΗΣ
 Είναι ο εγκεφαλικός μηχανισμός που μειώνει την κινητικότητα του ατόμου όταν πρέπει να ασχοληθεί με μία δραστηριότητα που δεν απαιτεί κίνηση (πχ πνευματική- μελέτη, γράψιμο, επιτραπέζιο παιχνίδι κλπ)
 Το υπερκινητικό παιδί, είναι πολύ ενεργητικό παιδί, μόνιμα ενασχολούμενο, σε συνεχή κίνηση
και πολύ διεγερμένο. Πολύ συχνά:

• στριφογυρίζει στην θέση του                                                                                                 
• σηκώνεται από τη θέση του στην τάξη ή στο σπίτι                                                             
• τρέχει τριγύρω, σκαρφαλώνει και στριφογυρίζει,                                                                
• δυσκολεύεται να συμμετέχει ήσυχα σε δραστηριότητες κατά τον ελεύθερο χρόνο του     
• μιλά ακατάπαυστα                                                                                                                   

 Η Υπερκινητικότητα είναι πολύ ενοχλητικό σύμπτωμα και γι’ αυτόν τον λόγο είναι πιο γνωστή ως πρόβλημα και φέρνει πολύ συχνότερα τα παιδιά στον ειδικό απ’ ό,τι η Απροσεξία από μόνη της.
 Μετά την ηλικία των 4 ετών, το παιδί που κουνιέται συνέχεια, τρέχει, σκαρφαλώνει στα θρανία, σηκώνεται στην τάξη, που δυσκολεύεται ακόμη και να παίξει ήρεμα, δημιουργεί την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά. Το παιδί αυτό από νωρίς εισπράττει αποδοκιμασία απ’ το περιβάλλον (γονείς, συγγενείς, εκπαιδευτικοί), που είναι δικαιολογημένη, καθώς η συμπεριφορά του  ενοχλεί και κουράζει.

 ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΠΑΡΟΡΜΗΣΗΣ
 Είναι η ανώτερη εγκεφαλική λειτουργία που επιτρέπει στο άτομο να ελέγχει όλες τις παραμέτρους της κατάστασης και να επιλέξει καλά ένα σχέδιο πριν εκτελέσει κάτι.
 Το παρορμητικό παιδί μοιάζει αρκετά και με το απρόσεχτο και με το υπερδιεγερμένο παιδί. Πολύ συχνά:

• απαντά απερίσκεπτα προτού ολοκληρωθεί η ερώτηση                                                    
• δυσκολεύεται να περιμένει τη σειρά του                                                                              
• διακόπτει τους άλλους (πχ παρεμβαίνει απρόσκλητα σε συζητήσεις ή παιχνίδια)
• κάνει πράγματα επικίνδυνα για τον εαυτό του ή τους άλλους

 Πάρα πολύ συχνά το παρορμητικό παιδί είναι και υπερκινητικό. Ο συνδυασμός αυτός είναι ακόμη δυσκολότερος, γιατί ακόμη και η πιο καλοπροαίρετη οικογένεια ή οι πιο υπομονετικοί δάσκαλοι δύσκολα θα αντέξουν τα ενοχλητικά αυτά συμπτώματα. Ακόμα και οι συμμαθητές και οι φίλοι κουράζονται και συχνά καταλήγουν να αποφεύγουν το παιδί με υπερκινητικότητα – παρορμητικότητα.
 Και οι 3 παραπάνω κατηγορίες των παιδιών, όταν οι δυσκολίες τους επιβαρύνουν την καθημερινή τους λειτουργικότητα (Σχολική επίδοση, ήσυχο παιχνίδι, σχέση με τους συνομηλίκους, οικογενειακή ηρεμία) είναι πολύ πιθανό να ανήκουν στην:
 Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ)
 Η ΔΕΠ-Υ είναι ένα αρκετά συχνό πρόβλημα (τουλάχιστον ένας μαθητής σε κάθε τάξη) που αναγνωρίζεται στη σχολική ηλικία και που εκφράζεται με δυσκολίες στη μάθηση και στη συμπεριφορά.
 Η δυσκολία αυτή έχει να κάνει με τον εγκέφαλο του παιδιού. Κάποια εγκεφαλικά κέντρα (κύρια στον προμετωπιαίο και τον δεξιό βρεγματικό λοβό) που ασκούν έλεγχο στην υπερδραστηριότητα  υπολειτουργούν, ενώ υπάρχει μια άρση αναστολών που κάνει το παιδί να δρα παρορμητικά χωρίς να σκέφτεται προηγουμένως την ορθότητα ή τις συνέπειες των πράξεών του. Δυσκολεύεται να κατασκευάσει ένα εκτελεστικό πλάνο και να οργανώσει μια δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να κινείται υπερβολικά και άσκοπα. Στην ουσία δεν θέλει να ταλαιπωρεί τους γονείς ή τους δασκάλους και δεν χαίρεται καθόλου με την απόρριψη που λαμβάνει ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΝΕΡΓΗΣΕΙ ΜΕ ΑΛΛΟ ΤΡΟΠΟ. Άρα λοιπόν με βάση τα παραπάνω, η ΔΕΠ-Υ δεν είναι μια αναπτυξιολογική δυσκολία η οποία περνάει με τον χρόνο.
 Όπως προαναφέρθηκε, τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της διαταραχής είναι τα εξής :
 -          Ελλειμματική προσοχή
-          Υπερκινητικότητα
-          Παρορμητικότητα
 Δεν χρειάζεται το παιδί να εμφανίζει και την υπερκινητικότητα και την απροσεξία. Μπορεί να είναι μόνο υπερκινητικό ή μόνο απρόσεχτο.
 Κανονικά, οι δυσκολίες πρέπει να εντοπίζονται πριν ακόμη πάει το παιδί στο σχολείο από τους γονείς ή από την Νηπιαγωγό.
 Η διάγνωση δεν πρέπει να γίνεται εύκολα και επιπόλαια και πρέπει να μελετηθούν όλοι οι παράγοντες της ζωής του παιδιού.

 ΣΥΝΟΔΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΔΕΠ-Υ
 Δυστυχώς το παιδί με ΔΕΠ-Υ κινδυνεύει (σε ποσοστό 70%) να αντιμετωπίσει ένα μεγάλο φάσμα δευτερογενών δυσκολιών εάν η πάθηση δεν εντοπιστεί νωρίς και δεν εφαρμοστεί πρόγραμμα παρέμβασης. Η βιβλιογραφία και η εμπειρία του υπογράφοντος έχουν ορίσει ως μεγαλύτερες δυσκολίες τα εξής:
 -Ειδικές Μαθησιακές Διαταραχές (δυσλεξία κλπ). Οι δυσκολίες της επικέντρωσης προσοχής και της επεξεργασίας δυσκολεύουν τον μαθητή με ΔΕΠ-Υ να οργανώσει σωστά την εισερχόμενη μάθηση από την προσχολική ακόμη ηλικία.
-Διαταραχή του συντονισμού των κινήσεων. Δυσκολίες στην οργανωμένη κινητική εκτέλεση με αποτέλεσμα τα παιδιά να δίνουν σημαντικά αδέξια εικόνα.
-Διαταραχές λόγου και ομιλίας. Το παιδί δυσκολεύεται να οργανώσει τόσο το λεκτικό εισερχόμενο (κατανόηση) όσο και το εξερχόμενο (οργανωμένη και δομημένη ομιλία, αφήγηση, γραπτός λόγος).
-Υψηλά επίπεδα άγχους. Μία πολύ επώδυνη για το παιδί δυσκολία.
-Δευτερογενή ψυχολογικά προβλήματα λόγω της συνεχούς απόρριψης που βιώνει το παιδί μόνιμα συγκρινόμενο με το περιβάλλον του.
- Συχνές εμμονές και ψυχαναγκασμοί.
- Υψηλά επίπεδα κατάθλιψης μετά την ηλικία των 8 ετών
-Διαταραχές διαγωγής και παραπτωματικές συμπεριφορές.
Τέλος θα πρέπει να αναφερθούν οι σημαντικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γονείς του παιδιού με ΔΕΠ-Υ. Το παιδί προκαλεί υψηλότατα επίπεδα stress στην οικογένεια και στον κοινωνικό περίγυρο.  Αυτό ξεκινά από την προσχολική ακόμη περίοδο και εάν δεν διαγνωστεί και δεν αντιμετωπιστεί, είναι βέβαιο ότι φέρνει την οικογένεια σε πολύ άσχημη θέση. Πολύ συχνά επιρρίπτουν κάποιοι ειδικοί ευθύνες στην οικογένεια του παιδιού με ΔΕΠ-Υ. Η λέξη «όρια» έχει καταντήσει «καραμέλα» στο στόμα πολλών ειδικών. Πρέπει πρώτα να ενσκύψουμε στην καθημερινή δυσκολία που προκαλεί άθελά του το παιδί με ΔΕΠ-Υ στην οικογένειά του και μετά να προχωρήσουμε στην «θεραπευτική συμμαχία» και στην κατάστρωση σφαιρικού πλάνου παρέμβασης.
  
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

 Ο άξονας που πρέπει να κινηθεί η παρέμβαση στο παιδί με ΔΕΠ-Υ είναι τριπλός:
Α. Βελτίωση μηχανισμών συγκέντρωσης προσοχής (αισθητηριακή εστίαση, επεξεργασία, διατήρηση εγρήγορσης)
Β. Ενίσχυση σχεδιαστικών και εκτελεστικών μοντέλων (βελτίωση ιδεασμού και πράξης)
Γ. Στήριξη της αυτοπεποίθησης του παιδιού.
Ταυτόχρονα κρίνεται ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ η Συμβουλευτική της οικογενείας και του Εκπαιδευτικού περιβάλλοντος του παιδιού. Πρέπει και τα 2 αυτά πλαίσια να εκπαιδευτούν για τα δεδομένα της δυσκολίας, να σεβαστούν τις ιδιαιτερότητες του παιδιού με ΔΕΠ-Υ και να χτίσουν από κοινού με τους ειδικούς τους μηχανισμούς διευκόλυνσης του παιδιού.
 Οι βασικές Ειδικότητες που θα βοηθήσουν το παιδί με ΔΕΠ-Υ είναι ο Ψυχοπαιδαγωγός, ο Εργοθεραπευτής και η Ψυχολόγος Συμβουλευτικής ή η Κοινωνική Λειτουργός.

Η ΠΡΟΓΝΩΣΗ

Η πρόγνωση της δυσκολίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από 3 ΚΑΙΡΙΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ:
1.Ηλικια έναρξης της αντιμετώπισης από εξειδικευμένους στις δυσκολίες ειδικούς.
2.Την καίρια παρέμβαση του περιβάλλοντος (οικογένεια, Σχολείο, οργάνωση μηχανισμών μελέτης)
3. Την ύπαρξη και εγκατάσταση στο παιδί δευτερογενών δυσκολιών.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΤΡΑΤΟΣ. ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΟΣ ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ, Δ/ΝΤΗΣ ΚΕΝΤΡΟΥ «ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ»
Πηγή

Γιατί αρέσει στα παιδιά να κλέβουν; Πώς να το μάθετε να σταματήσει αυτήν την κακή συνήθεια;

 Ένα πακέτο τσίχλες από το περίπτερο, ένα παιχνίδι από το σπίτι των φίλων, ένα κουβαδάκι από την παιδική χαρά.
Μικρές κλοπές που γίνονται ανησυχητικές όταν προκύπτουν σε μικρή ηλικία.

Ας δούμε τι οδηγεί ένα παιδί στην συγκεκριμένη πράξη και τι μπορούμε να κάνουμε για να σταματήσουμε μια πολύ κακή συνήθεια.
Τι είναι κλοπή και τι δεν είναι
Τα παιδιά μπορεί να πάρουν και να κρατήσουν πράγματα που δεν είναι δικά τους αλλά αυτό στον κόσμο των παιδιών δεν ισοδυναμεί με κλοπή:

•  Συμβαίνει συχνά στα νήπια αλλά είναι από άγνοια: παίρνουν από τους άλλους αυτό που τους αρέσει, γιατί πολύ απλά έχουν συνηθίσει (για την ακρίβεια εμείς τα έχουμε συνηθίσει) να παίρνουν ό,τι τους αρέσει. Ένα νήπιο 1-2 ετών δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει «δεν είναι δικό μας» μια φράση που επαναλαμβάνουν διαρκώς οι γονείς.

• Συμβαίνει επίσης και στα παιδιά 3-6 ετών αλλά με αθώο κίνητρο. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν αποκτούν τη συνήθεια να αποσπούν από τους άλλους πράγματα, με στόχο να εντυπωσιάσουν τον περίγυρο και κυρίως τους φίλους τους με την «γενναία» τους πράξη. Σε αυτή την περίπτωση όχι μόνο ανακοινώνουν το κατόρθωμα στην παρέα τους, αλλά και μοιράζονται μαζί τους τα «κλοπιμαία».

•  Συμβαίνει όμως και συνειδητά. Το παιδί κλέβει κάτι που επιθυμεί αλλά δεν του επιτρέπουμε να αποκτήσει, γνωρίζοντας πως αυτό που κάνει δεν είναι σωστό και αψηφώντας την δική μας αντίδραση. Αυτή είναι η μόνη σοβαρή περίπτωση που θα πρέπει να κάνει τους γονείς να ψάξουν ποιά αιτία προκάλεσε την κλοπή και να αποκαταστήσουν την επικοινωνία με το παιδί τους.

Τι μπορούμε να κάνουμε;

• Βάζουμε όρια από την αρχή. Όταν το παιδί έχει μάθει να αποκτά ό,τι θελήσει, χωρίς καμιά άρνηση ή αντίρρηση, γίνεται κακομαθημένο. Ένα κακομαθημένο παιδί δεν καταλαβαίνει για ποιο λόγο δεν πρέπει να αρπάξει κάτι που επιθυμεί. Είναι δική μας ευθύνη λοιπόν να μπουν από πολύ νωρίς όρια στα «θέλω» του. Έτσι θα αντιμετωπίσουμε τη συγκεκριμένη πράξη, την κλοπή, αλλά και θα προετοιμάσουμε το παιδί για την πραγματικότητα της ζωής. Αν έχει μάθει ότι μπορεί να αποκτά όλα όσα θέλει με ευκολία, πόση απογοήτευση και δυστυχία θα βιώσει όταν βγει από τα στενά όρια της οικογένειας και αντιληφθεί ότι δεν είναι εφικτό να πραγματοποιούνται όλες του οι επιθυμίες;

• Μαθαίνουμε στο παιδί τι είναι λάθος. Το ότι το παιδί είναι μικρό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να καταλάβει έννοιες όπως κοινωνία, κανόνες, σωστό και λάθος. Ανάλογα λοιπόν με την ηλικία του, βρίσκουμε τους κατάλληλους τρόπους να του εξηγήσουμε ότι ζούμε σε ομάδες όπου ισχύουν συγκεκριμένοι κανόνες, άρα ο καθένας δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Με την ίδια λογική, του εξηγούμε ότι υπάρχουν πράξεις σωστές και λανθασμένες και πως οι τελευταίες έχουν αρνητικές συνέπειες για όλους.

• Αναζητάμε την πραγματική αιτία. Για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα, πρέπει να το γνωρίσουμε σε βάθος. Μήπως λοιπόν το παιδί κλέβει γιατί θέλει να τιμωρήσει, να πληγώσει, να εκδικηθεί εμάς τους γονείς; Αν αυτή είναι η δική μας περίπτωση, προσπαθούμε να καταλάβουμε τι είναι αυτό που προκαλεί τέτοια συναισθήματα στο παιδί μας. Μήπως είναι πληγωμένο από κάποια δική μας πράξη; Μήπως νιώθει ότι το αδικήσαμε ή το παραμελήσαμε και θέλει να πάρει εκδίκηση; Δίνουμε στο παιδί την ευκαιρία να εκφράσει αυτά που αισθάνεται και νιώθει. Αν πετύχουμε την υγιή επικοινωνία μαζί του, τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους.

«Για να…πατάξουμε την κακή πράξη, μυούμε το παιδί στις καλές πράξεις. Για παράδειγμα, το βοηθάμε να συγκεντρώσει παλιά παιχνίδια και ρούχα και τα χαρίζουμε σε άλλους που τα έχουν ανάγκη. Για τον ίδιο λόγο, αφήνουμε το παιδί να προσέχει το μικρότερο αδερφάκι του ή τα μικρότερα παιδάκια της παρέας και του αναθέτουμε δουλειές για λογαριασμών ανήμπορων και ηλικιωμένων ανθρώπων της οικογένειάς μας. Επειδή όμως τα παραπάνω έχουν μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, στο μεταξύ, δεν αφήνουμε το παιδί χωρίς επίβλεψη, ώστε η επιθυμία του για κλοπή να μην βρει το κατάλληλο περιβάλλον να εκφραστεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι μετατρεπόμαστε σε μυστικούς ντετέκτιβ. Απλώς επιβλέπουμε το παιδί μας διακριτικά (στα μαγαζιά, στα φιλικά σπίτια κλπ). Σε κάθε περίπτωση, δεν χτυπάμε, δεν φωνάζουμε, δεν μαλώνουμε και δεν απειλούμε το παιδί που έκανε την κλοπή. Του δίνουμε την ευκαιρία να επανορθώσει π.χ. επιστρέφοντας στον φίλο του το παιχνίδι που έκλεψε, ζητώντας φυσικά συγνώμη».

Πηγή

Η προτεινόμενη λαβή του μολυβιού στα παιδιά με δυσγραφία. Τι πρέπει να κάνετε

Το παιδί που παρουσιάζει δυσγραφία δυσκολεύεται να παράξει σωστά ένα γραπτό κείμενο, ακόμα και αν του παραχθεί καθοδήγηση.

Παρατηρώντας το γραπτό κείμενο του παιδιού με δυσγραφία μπορεί να διαπιστώσουμε:

• άνισο μέγεθος των γραμμάτων,

• μη τήρηση των ορίων του τετραδίου,

• «κακό» γραφικό χαρακτήρα,

• άνισα διαστήματα μεταξύ των λέξεων,

• παραλείψεις γραμμάτων,

• εναλλαγή πεζών και κεφαλαίων στην ίδια λέξη,

• κακή στάση του σώματος,

• αργό ή πολύ γρήγορο ρυθμό γραφής,

• γρήγορη κόπωση

• άρνηση για γραφή

• ιδιότυπη σύλληψη του μολυβιού.

Τι είναι η ιδιότυπη σύλληψη του μολυβιού;
Για να κατανοήσουμε ποια είναι η ιδιότυπη σύλληψη του μολυβιού θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να αναφερθούμε στο τι σημαίνει η λέξη «λαβή».
Ο όρος λαβή ή σύλληψη αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο κάποιος χρησιμοποιεί τα δάκτυλά του για να μπορεί να πιάνει, να κρατά και να χειρίζεται διάφορα -μικρά ή μεγάλα- αντικείμενα.
Συνήθως τα παιδιά στην ηλικία των 10 – 12 μηνών ξεκινούν να σχηματίζουν μουτζούρες, πιάνοντας το μολύβι με έναν ανώριμο τρόπο (ιδιότυπη σύλληψη του μολυβιού), κατά τον οποίο χρησιμοποιούν τον ώμο τους για να μετακινήσουν το μολύβι.
Σιγά – σιγά η σύλληψη ωριμάζει, δηλαδή το παιδί κατακτά την τριποδική λαβή (ώριμη σύλληψη) και μπορεί πλέον να χειριστεί το μολύβι και να σχηματίζει ευανάγνωστα γράμματα.

Ποια είναι η τριποδική λαβή;
Στη τριποδική λαβή το χέρι θα πρέπει να ακουμπά στο τραπέζι και ο καρπός να είναι σε ελαφριά έκταση. Ο αντίχειρας έρχεται σε αντίθεση (αντίθεση = απέναντι θέση) με τον δείκτη σχηματίζοντας περίπου έναν κύκλο. Ο παράμεσος (το 4ο δάχτυλο) και ο μικρός δάκτυλος βρίσκονται σε κάμψη και έρχονται σε επαφή με το τραπέζι. Ο αντίχειρας και ο δείκτης κρατάνε την άκρη – μύτη του μολυβιού, ενώ αυτό ξεκουράζεται στην άπω φάλαγγα του μέσου δακτύλου. Το μολύβι θα πρέπει να υψώνεται 45 μοίρες από το χέρι.
Πρέπει να επισημανθεί ότι μπορεί να ενθαρρύνεται η χρήση της τριποδικής λαβής, όμως εάν ένα παιδί δεν μπορεί να «χρησιμοποιήσει» με αυτόν τον τρόπο τα δάχτυλά του για διάφορους λόγους, τότε ο εργοθεραπευτής θα πρέπει να βρει σε συνεργασία με το παιδί και ενδεχομένως με τη χρήση βοηθημάτων, ποια είναι εκείνη η λαβή, η οποία θα είναι λειτουργική, δεν θα επηρεάζει την ταχύτητα της γραφής και δε θα κουράζει το χέρι.

Πηγή

Οι πιο συνηθισμένες μαθησιακές δυσκολίες

 
Αν το παιδί κατά τη διάρκεια της Α΄ Δημοτικού παρουσιάσει προβλήματα, τότε οι γονείς θα πρέπει να εξετάσουν και να αρχίσουν να αναρωτιούνται αν αυτά σχετίζονται με την ωρίμανση του παιδιού ή υπάρχουν ενδείξεις κάποιας μαθησιακής δυσκολίας.

Οι μαθησιακές δυσκολίες δεν έχουν σχέση με τη νοημοσύνη ενός παιδιού. Οφείλονται σε μια διαφορετική λειτουργία του εγκεφάλου, η οποία επηρεάζει τη λήψη και την επεξεργασία μιας πληροφορίας. Τα παιδιά που παρουσιάζουν τέτοιες ιδιαιτερότητες απλά βλέπουν, ακούν και αντιλαμβάνονται τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Συνήθως οι γονείς, όταν ανακαλύψουν ότι κάτι δεν πάει καλά στην ανάπτυξη του παιδιού τους, νιώθουν άβολα και αμήχανα.  Να θυμάστε ότι ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερόμαστε εμείς, έχει περισσότερη επίδραση στην εξέλιξη του παιδιού από όσο φανταζόμαστε.

Οι πιο συνηθισμένες μαθησιακές δυσκολίες

ΔΥΣΛΕΞΙΑ
Είναι η εξελικτική δυσκολία στην επεξεργασία του γραπτού λόγου και κατά συνέπεια δυσκολία στην ανάγνωση, δυσανάλογα επίμονη προς την ηλικία και το νοητικό δυναμικό του μαθητή, και επίσης επίμονη αδυναμία στην εκμάθηση της ορθογραφίας των λέξεων. Σε πολλές περιπτώσεις, η δυσλεξία φαίνεται να κληρονομείται. Δεν είναι ασθένεια, αλλά μια διαφορετικότητα στη δομή του εγκεφάλου, η οποία χρειάζεται ένα διαφορετικό τρόπο διδασκαλίας. Τα άτομα με δυσλεξία είναι χαρισματικά και πολύ παραγωγικά.
Τα σημάδια
 - Δυσκολίες στην ανάγνωση (αργός ρυθμός ανάγνωσης, διστακτική και συλλαβική ανάγνωση, λάθη σε επίπεδο σύγχυσης βασικών αντιστοιχιών ήχων και γραπτών συμβόλων, λάθη με οπτικές ομοιότητες γραμμάτων, παράλειψη, αντικατάσταση, αντιμετάθεση γραμμάτων, συλλαβών ή και λέξεων, ελλιπής κατανόηση του κειμένου, χάσιμο της σειράς του βιβλίου).
 - Δυσκολίες στη γραφή (πολλά ορθογραφικά λάθη, παραλείψεις, προσθέσεις, αντιμεταθέσεις, αντικαταστάσεις γραμμάτων, συλλαβών & λέξεων, κακογραφία, ακαταστασία, μουντζούρες στο γραπτό, αδικαιολόγητα κενά, κατάργηση των διαστημάτων, απουσία σημείων στίξης, απουσία κεφαλαίων ή παρεμβολή τους ανάμεσα στα πεζά).
 - Δυσκολίες στα μαθηματικά (προβλήματα στην άμεση μνήμη, όταν ενασχολούνται με αριθμητικές πράξεις, απώλεια θέσης ή σειράς στην πρόσθεση στηλών με αριθμούς, δυσκολία εκμάθησης της προπαίδειας).

ΔΥΣΑΡΙΘΜΗΣΙΑ
Είναι η δυσκολία στην εκμάθηση των μαθηματικών εννοιών και δεξιοτήτων, παρά την απουσία εμφανούς διαταραχής, όπως κάποιο σύνδρομο ή νοητική υστέρηση. Η δυσαριθμησία μπορεί να είναι: α) αναπτυξιακή ή εξελικτική β) επίκτητη. Στην πρώτη περίπτωση, αναφερόμαστε σε άτομα σχολικής ηλικίας (μαθητές) που για πρώτη φορά έρχονται σε επαφή και αποκτούν μαθηματικές γνώσεις και δεξιότητες. Η δεύτερη αφορά άτομα που έχουν μάθει μαθηματικά, αλλά αργότερα, κατά την παιδική/εφηβική ή συχνότερα ενήλικη ζωή τους, χάνουν αυτή την ικανότητά τους, κάτι που οφείλεται σε μια επίκτητη διαταραχή που συνδέεται με κάποια βλάβη στον εγκέφαλο. Ο όρος «αναπτυξιακή» σημαίνει απλώς ότι το παιδί δεν αποκτά εύκολα μαθηματικές γνώσεις και δεξιότητες, και το πρόβλημα συνδέεται με την ποιότητα της αρχικής του μάθησης.
Τα σημάδια
 - Δυσκολίες στην τέλεση απλών μαθηματικών πράξεων (εμμονή στο μέτρημα με δάχτυλα, μεγάλο διάστημα περισυλλογής) και στην αντίληψη ποσοτήτων και μεγεθών.
 - Αδυναμία προσανατολισμού και συσχετισμών στα «αριθμητικά διαστήματα» : 1-100, 1-1000 κλπ.
 - Αδυναμία συγκράτησης πρόσφατων μαθηματικών θεμάτων και εννοιών, παρ” όλη την επανάληψη.
 - Δυσκολίες στην αφαίρεση και στη διαίρεση, περισσότερο από ο, τι στην πρόσθεση.
 - Δυσκολίες προσανατολισμού στο χώρο, σύγχυση των εννοιών «δεξιά» και «αριστερά».
 - Μνήμη μικρής διάρκειας σε πρόσφατες μαθηματικές έννοιες, προπαίδεια κ. α.
 - Μη επιθυμητά αποτελέσματα με την εξάσκηση και τη μελέτη.
 - Δυσκολία στην επιλογή των απαραίτητων πράξεων για τη σωστή επίλυση προβλημάτων.

ΔΥΣΓΡΑΦΙΑ
Είναι μια νευρολογική διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από δυσκολίες στη γραφή, με παραμορφώσεις ή λάθη. Τα παιδιά με αυτή τη διαταραχή σχηματίζουν γράμματα με λάθος μέγεθος ή και κατεύθυνση ή γράφουν λανθασμένες και με ορθογραφικά σφάλματα λέξεις, παρά τις οδηγίες για το αντίθετο. Επίσης, είναι πιθανό να έχουν και άλλες δυσκολίες μαθησιακές, αλλά συνήθως δεν έχουν κοινωνικές δυσκολίες.
Τα σημάδια
- Ασκείται πολύ μεγάλη ή πολύ μικρή πίεση στο εργαλείο γραψίματος (μολύβι, πινέλο).
- Τα γράμματα δεν τοποθετούνται πάνω στη γραμμή.
- Τα γράμματα είναι δυσανάγνωστα.
- Το γράψιμο είναι πολύ αργό.
- Το γράψιμο δεν κινείται οριζόντια, αλλά κλίνει προς τα πάνω ή προς τα κάτω.
- Οι σειρές συγκλίνουν.
- Τα διαστήματα μεταξύ των λέξεων είναι ανομοιογενή.
- Το μέγεθος των γραμμάτων δεν είναι σταθερό.
- Κάποια γράμματα δεν σχηματίζονται ολοκληρωμένα.
- Το γράψιμο φαίνεται κοπιαστικό.

ΔΥΣΑΝΑΓΝΩΣΙΑ
Η αιτιολογία της δυσαναγνωσίας δεν είναι σαφής, όπως συμβαίνει και με την πλειοψηφία των ειδικών μαθησιακών δυσκολιών. Τα αίτιά της μπορεί να ποικίλλουν. Οι περισσότερες σύγχρονες έρευνες συμπεραίνουν ότι πρόκειται για πρόβλημα στην καταγραφή και επεξεργασία αυτού που βλέπουμε την ώρα της ανάγνωσης και μπορεί να επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες, όπως είναι το περιβάλλον ή το φως. Πρόκειται για ανικανότητα του εγκεφάλου να αποκωδικοποιήσει οπτικά ερεθίσματα του κειμένου. Άλλη παράμετρος που ενδεχομένως μπορεί να εμπλέκεται είναι η φωνολογική αποκωδικοποίηση των ήχων. Όπως και να έχει, είναι γεγονός ότι μπορούμε να υποψιαστούμε από πολύ μικρή ηλικία ότι το παιδί μας παρουσιάζει ανάλογη δυσκολία. Στην αντιμετώπιση του προβλήματος, καθοριστικό ρόλο παίζει η έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση από το λογοθεραπευτή, που λύνει το πρόβλημα από τη ρίζα του. Έτσι, ανάλογα με το παιδί και το είδος της διαταραχής, η λύση μπορεί να είναι άμεση ή μακροχρόνια, εφόσον στην προκειμένη περίπτωση επιλεγεί και καθοριστεί το ιδανικό θεραπευτικό πρόγραμμα, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του εκάστοτε μαθητή.
Τα σημάδια
 - Δυσκολίες στην αποκωδικοποίηση (κομπιαστή ανάγνωση).
 - Λάθη (αντικαταστάσεις, παραλήψεις, αντιμεταθέσεις).
 - Αντικαταστάσεις λέξεων.

ΔΥΣΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ
Είναι μία από τις τρεις διαταραχές που απαρτίζουν την ομάδα των Ειδικών Μαθησιακών Δυσκολιών. Αφορά τη δυσκολία της γραφής, τόσο στο επίπεδο της λέξης όσο και στο επίπεδο της πρότασης και της σύνταξης γραπτής παραγράφου. Τα λάθη των παιδιών με δυσορθογραφία μπορούν να ταξινομηθούν σε επτά μεγάλες κατηγορίες:
1α. Λάθη στην τοποθέτηση των γραφημάτων στο χώρο
 - Αντικατάσταση γραμμάτων από άλλα γειτονικών μορφών.
 - Διαφορετικά προσανατολισμένα (ε – 3, ρ – 9, δ – 2).
 - Γειτονικής μορφής (χ – γ).
1β. Αντιστροφές
 - Αντιστροφή αρχικού φωνήεντος (αρ – Ρα).
 - Αντιστροφές μέσα στη συλλαβή ή σε διαδοχικά σύμφωνα (τρία – τίρα).
 - Παράλειψη γραμμάτων ή συλλαβών.
 - Πρόσθεση γραμμάτων ή συλλαβών.
 - Σύνδεση των λέξεων (της μαμάς του – της μαμάστου).
2. Φωνολογικά λάθη
 - Αντικατάσταση άηχου ηχηρού φωνήματος.
 - Απλοποίηση συμπλέγματος (βάφτισα – βάφισα).
 - Αφομοίωση (παγώνω – παγώγω).
 - Επένθεση (κλαίω – καλαίω).
 - Παραποίηση φωνηέντων (πέντε – πέντα).
3. Λάθη χρήσης (ιστορική ορθογραφία) (ωραίος – ορέος, κοιμάμαι – κιμάμαι).
4. Λάθη στη χρήση διαφορετικών γραμμάτων ενός ίδιου ήχου (ευχαριστώ – εφχαριστώ, ευαίσθητος – εβαίσθητος).
5. Λάθη συμφωνίας γραμματικής κλίσης. Τα παιδιά με δυσορθογραφία μπορεί να γνωρίζουν τους γραμματικούς κανόνες, αλλά δεν μπορούν να τους εφαρμόσουν.
6. Αντικατάσταση λέξεων (γάτα – σκύλος).
7. Ομόηχες λέξεις (λίπη – λύπη – λείπει).

ΔΥΣΠΡΑΞΙΑ
Ο όρος αναφέρεται σε ειδική διαταραχή της περιοχής της ανάπτυξης των κινητικών δεξιοτήτων. Τα άτομα με δυσπραξία έχουν τη δυσκολία να σχεδιάσουν και να ολοκληρώσουν μια πράξη. Υπολογίζεται ότι περίπου το 6% των παιδιών εμφανίζει σημάδια δυσπραξίας, και το 70% αυτών είναι αγόρια. Η δυσπραξία μπορεί να επηρεάσει διαφορετικές περιοχές της λειτουργικότητας, που ποικίλλει ανάμεσα σε ένα απλό κινητικό έργο, όπως είναι η χειρονομία του χαιρετισμού, και σε περισσότερο περίπλοκα έργα, όπως είναι το πλύσιμο των δοντιών. Είναι σημαντικό να σημειωθεί πως, αν ένα παιδί παρουσιάζει τέτοιου είδους δυσκολίες, όπως αυτές που περιγράφονται παρακάτω, δεν είναι απαραίτητο να έχει δυσπραξία. Αν, όμως, ένα άτομο εμφανίζει δυσκολίες αυτού του τύπου, για αρκετό χρονικό διάστημα, επιβάλλεται η εξέτασή του από ειδικό, για να διερευνηθεί η πιθανότητα εμφάνισής της.
Τα σημάδια
 - Η δυσπραξία προκαλεί δυσκολία στην ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων των παιδιών, τα οποία μπορεί να έχουν προβλήματα στις σχέσεις με τους συνομηλίκους τους. Μολονότι είναι έξυπνα, ωστόσο φαίνονται ανώριμα, και μερικά μπορεί να αναπτύξουν φοβίες και ψυχαναγκαστική συμπεριφορά.
 - Οι δυσκολίες συντονισμού των κινήσεων δημιουργούν ιδιαίτερα προβλήματα στο μάθημα της Φυσικής Αγωγής και σε άλλες αθλητικές δραστηριότητες.
 - Οι δυσκολίες στη γραφή, όπως τα κακοσχηματισμένα γράμματα, το κράτημα του μολυβιού και το αργό γράψιμο, μπορεί να καταστήσουν τη σχολική εργασία απογοητευτική.

ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΠΡΟΣΟΧΗΣ & ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ
Πολλά παιδιά, ιδιαίτερα στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, χαρακτηρίζονται από τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς ζωηρά, υπερκινητικά, απρόσεκτα, δραστήρια ή ανυπάκουα. Αυτή η συμπεριφορά, αν και δυσκολεύει τη ζωή των γονέων και των δασκάλων, θεωρείται έως μια ηλικία φυσιολογική. Παρ” όλα αυτά, όμως, επιβαρύνουν την καθημερινή ζωή του παιδιού, καθώς και τη σχολική επίδοσή του. Τι γίνεται, όμως, όταν ένα παιδί δεν μπορεί να συγκεντρωθεί σχεδόν καθόλου στα μαθήματά του; Τι γίνεται, όταν δεν μπορεί να κάνει τις εργασίες του; Όταν δεν έχει την υπομονή να καθίσει σε ένα σημείο σχεδόν ποτέ; Τότε, πιθανόν το παιδί να πάσχει από Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ – Υ). Η διαταραχή αυτή είναι πολύ συχνή κυρίως στα αγόρια και τα χαρακτηριστικά της είναι τρία: η υπερκινητικότητα, η ελλειμματική προσοχή και η παρορμητικότητα.
Τα σημάδια
- Το παιδί είναι υπερβολικά δραστήριο σε σχέση με τα παιδιά της ηλικίας του, και είναι σχεδόν αδύνατο να παραμείνει ήρεμο.
- Είναι αφηρημένο και χάνει τα πράγματά του.
- Δεν έχει υπομονή να ακούσει οδηγίες.

Τρόποι αντιμετώπισης μαθησιακών δυσκολιών
Η έγκυρη αναγνώριση και συνειδητοποίηση από τους γονείς των ψυχολογικών, εκπαιδευτικών και κοινωνικών παραγόντων που εμπλέκονται στο πρόβλημα του παιδιού τους είναι το πιο σημαντικό εφόδιο στην προσπάθεια σχεδιασμού μιας αποτελεσματικής παρέμβασης, που κυρίως στοχεύει να ενισχύσει την αίσθηση ικανότητας, αυτάρκειας και προσωπικού ελέγχου που έχει το παιδί για ο, τι αφορά τη ζωή του.
Τα ειδικά τεστ
Υπάρχουν διάφορα τεστ, τα οποία εξετάζουν όλο το νοητικό προφίλ του παιδιού. Πώς σκέφτεται λεκτικά, πώς σκέφτεται πρακτικά, και ανάλογα με τις αντιδράσεις του ο ειδικός καταλαβαίνει αν έχει προβλήματα τα οποία χρειάζονται ειδική αντιμετώπιση και συμβουλεύει τους γονείς ακριβώς τι να κάνουν για να περιορίσουν τις συγκεκριμένες δυσκολίες. Οπωσδήποτε, το να έχει ένα παιδί μια ειδική μαθησιακή δυσκολία δεν δείχνει κάποια μειονεξία, το αντίθετο μάλιστα, σημαίνει ότι έχει το χάρισμα να σκέφτεται με πολυδιάστατο τρόπο. Όπως, για παράδειγμα, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι και ο Γουόλτ Ντίσνεϊ που ήταν δυσλεκτικοί. Όμως, συχνά οι γονείς, επειδή δεν γνωρίζουν πολλά, φοβούνται να το ερευνήσουν έγκαιρα και περιμένουν να το αντιμετωπίσουν όταν το παιδί τελειώνει το Δημοτικό και πάει στο Γυμνάσιο, όπου τότε είναι λίγο αργά.

Πηγή