Όλοι αγνοούσαν το μυστικό αυτού του κοριτσιού. Μέχρι που είδαν το βίντεο!

Κατά την διάρκεια της πρόβας μιας εκκλησιαστικής χορωδίας, ένα πολύ μικρό κοριτσάκι ξαφνικά σηκώνεται όρθιο και αρχίζει να μιμείται τις κινήσεις ενός μαέστρου. Οι κινήσεις της, το ύφος της, τα μάτια της όλα δείχνουν ότι αυτό το παιδί αισθάνεται πραγματικά την μουσική.
Ίσως το βίντεο αυτό να είναι η απόδειξη της γέννησης ενός μεγάλου ταλέντου! Δείτε το..
dinfo.gr
Πηγή

Ελπίδες για τα παιδιά με αυτισμό από ανακάλυψη Έλληνα επιστήμονα

Ελπίδες για τα παιδιά με προβλήματα αυτισμού έρχονται από επιστημονικές μελέτες μετά τη χορήγηση διατροφικού συμπληρώματος βασισμένο στην λουτεολίνη, που περιέχεται στο χαμομήλι με πυρηνέλαιο και βοηθά στην περιορισμό της οξείδωσης και της φλεγμονής του εγκεφάλου αυτών των παιδιών.
Την ανακάλυψη έκανε ο διαπρεπής ομογενής δρ Θεοχάρης Θεοχαρίδης καθηγητής Φαρμακολογίας, Εσωτερικής Παθολογίας και Βιοχημείας και διευθυντής του Εργαστηρίου Μοριακής Ανοσοφαρμακολογίας & Ανακάλυψης Φαρμάκων στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Tufts της Βοστώνης.
Ο αυτισμός σύμφωνα με τον κ. Θεοχαρίδη δεν είναι ψυχιατρική νόσος όπως πιστεύαμε, αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι στα παιδιά αυτά υπάρχει φλεγμονή στον εγκέφαλο. «Είναι μια αυτοκαταστροφή που γίνεται στον εγκέφαλο κατά την εγκυμοσύνη ή πολύ νωρίς αφού γεννηθεί το παιδί και αυτό είναι σχεδόν βέβαιο γιατί γύρω στο 60% των παιδιών έχει αντισώματα κατά του ίδιου του εγκεφάλου τους…», ανέφερε σε συνετευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Θεοχαρίδης, ο οποίος βρέθηκε στην Αθήνα καλεσμένος της Ελλνοαμερικανικής Ενωσης.
Σύμφωνα με τον κ. Θεοχαρίδη, ορισμένες φυτικές ουσίες διαπιστώθηκε ότι έχουν ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση και βρίσκονται , όπως είπε, σε αφθονία στην ελληνική γη. Στην Αμερική έχει αποδοθεί «η πατέντα» στον κ. Θεοχαρίδη για τη χρήση τέτοιων ουσιών για τη φλεγμονή στον εγκέφαλο. Ο κ. Θεοχαρίδης μίλησε χθες το βράδυ σε ειδική εκδήλωση με θέμα: «Αυτισμός – Άμεση ανάγκη πληροφόρησης και αντιμετώπισης», που διοργάνωσε η Ελληνοαμερικανική Ένωση σε συνεργασία με την «Brain-Gate» (Πύλη του Εγκεφάλου)- Μη Κερδοσκοπική Αστική Εταιρία, που έχει σκοπό την επιστημονική μελέτη των νόσων που σχετίζονται με τον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Ο αυτισμός εξελίσσεται σε «επιδημία», καθώς τα επίσημα στατιστικά στοιχεία στη Μ. Βρετανία και τις ΗΠΑ αναφέρουν ότι ένα στα πενήντα παιδιά πάσχει από αυτισμό. Δεν αντιμετωπίζεται με φάρμακα και δεν είναι ψυχιατρικό πρόβλημα είπε ο κ. Θεοχαρίδης. Είναι αυτοάνοσο νόσημα που δημιουργεί ψυχιατρικά προβλήματα.. Τα αποτελέσματα των ερευνών με λουτεολίνη και πυρηνέλαιο δείχνουν βελτίωση περίπου κατά 60% της κοινωνικότητας αυτών των παιδιών και βελτίωση της ομιλίας τους. «Ειδα με τα μάτια μου παιδιά να μιλάνε», ανέφερε ο κ. Θεοχαρίδης, προσθέτοντας ότι και ένα παιδί να βοηθήσουμε μας γεμίζει ελπίδα, καθώς δεν γνωρίζουμε ακόμη την παθογένεια της νόσου. Δυστυχώς δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια για την έγκαιρη διάγνωση, δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία, ενώ η πληροφόρηση είναι ελλιπής και συχνά παραπλανητική, είπε, με αποτέλεσμα σε μια απελπισμένη προσπάθεια οι γονείς δικαιολογημένα να διαθέτουν μεγάλα χρηματικά ποσά για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος.

Στην χθεσινοβραδυνή εκδήλωση στην Ελληνοαμερικανική Ενωση χαιρετισμό απηύθυνε ο υφυπουργός Ανάπτυξης Αθανάσιος Σκορδάς, ο οποίος αναφέρθηκε στις ιδιαίτερες δεξιότητες και στον υψηλό δείκτη νοημοσύνης αυτών των ατόμων αναφέροντας ότι για κάποιες κοινωνίες τα άτομα αυτά είναι κέρδος, φέρνοντας ως παράδειγμα εταιρίες στο εξωτερικό που προωθούν την αξιοποιησή τους. Χαρακτήρισε αυτά τα άτομα πολύτιμη οικονομική μονάδα που όμως στην Ελλάδα λόγω άγνοιας, αδιαφορούμε με αποτέλεσμα την απομονωσή τους και πρότεινε να επανεξετάσουμε ως κοινωνία τη στάση μας απέναντι τους.
Σύμφωνα με τον Θεοχαρίδη, προτεραιότητα της Μη Κερδοσκοπικής Αστικής εταιρίας «Brain-Gate», είναι να επιτελέσει επιστημονικό, ερευνητικό, εκπαιδευτικό, επιμορφωτικό και κοινωνικό έργο. Η εταιρία θα εκτελέσει πειραματική, κλινική και επιδημιολογική έρευνα, για την μελέτη του ελέγχου της λειτουργίας και παθοφυσιολογίας του ανθρώπινου εγκεφάλου.Όπως είπε ο κ. Θεοχαρίδης δυστυχώς σην Ελλάδα ακόμη δεν υπάρχει επαρκής ευαισθητοποίηση και πληροφόρηση. Ωστόσο, η χώρα μας μπορεί να αποτελέσει χώρο ελπίδας για τα περισσότερα παιδιά με αυτισμό τα οποία είτε δεν έχουν διαγνωστεί είτε δεν παίρνουν φάρμακα επιτρέποντας έτσι την αξιολόγηση τους για πιθανούς διαγνωστικούς παράγοντες στο αίμα ή την εύρεση αποτελεσματικής θεραπείας. Πρωταρχικός στόχος των επιστημόνων που ίδρυσαν τη μη κερδοσκοπική αστική εταιρία «Brain-Gate», είναι η δημιουργία διαδικτυακής πύλης με την επωνυμία SOS Autism Greece», όπου θα αναρτηθούν δεδομένα (σύλλογοι γονέων, νοσοκομειακά ή άλλα κέντρα και σχολέια, ψυχολόγοι, λογοθεραπευτές) που μπορούν να είναι χρήσιμοι για μια οικογένεια με αυτιστικά μέλη.Απώτερος στόχος είναι η διεξαγωγή επιδημιολογικών μελετών σε περιοχές της Ελλάδας, ώστε να υπάρχουν έγκαιρα δεδομένα τα οποία θα αποτελέσουν το απαραίτητο υλικό για περαιτέρω μελέτες.
Η συνέντευξη του κ. Θεοχαρίδη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η πρώτη ερώτηση αφορά την ανακάλυψη που κάνατε δίνοντας ελπίδα σε αυτιστικά παιδιά. Διατροφικό συμπλήρωμα βασισμένο στη λουτεολίνη, από το χαμομήλι, με πυρηνέλαιο, βοηθάει αυτά τα παιδιά να προχωρήσουν στη ζωή τους καλύτερα. Θα θέλαμε να μας μιλήσετε γι” αυτή την ανακάλυψη.

Η προσπάθεια αυτή άρχισε περίπου πριν από 5 χρόνια, όταν άρχισα να μελετάω τον αυτισμό περισσότερο γιατί είχαμε βρει ότι υπάρχουν ενδείξεις ότι στα παιδιά αυτά υπάρχει φλεγμονή στον εγκέφαλο κι αυτό φάνηκε από διάφορες μετρήσεις που κάνανε κι άλλοι συνάδελφοι κι εμείς, απλώς η δικιά μας η συμβολή τα περασμένα τρία χρόνια περίπου ήταν ότι πιστεύουμε ότι σε μεγάλο βαθμό γνωρίζουμε πως προέρχεται αυτή η φλεγμονή όταν ακόμη το παιδί δεν έχει γεννηθεί και μετά, ας πούμε, στην προνηπιακή του ηλικία.
Στο βαθμό, λοιπόν, που είχαμε πάρα πολλές ενδείξεις ότι υπάρχει φλεγμονή και φλεγμονή σημαίνει ότι ο οργανισμός αρχίζει να αυτοκαταστρέφεται για λόγους που δεν καταλαβαίνουμε ακόμα, βασικός σκοπός ήταν να περιορίσουμε τη φλεγμονή αυτή, με την ευχή, ή να περιορίσουμε την εξέλιξη της νόσου, ή και να την ανατρέψουμε, εάν είναι δυνατόν, βέβαια χωρίς να ξέραμε εκείνον τον καιρό τι ακριβώς συνέβαινε. Επομένως για περίπου δύο χρόνια μελετούσαμε στο εργαστήριο, στο Πανεπιστήμιο Ταφτ στη Βοστώνη, όπου είμαι καθηγητής και διευθυντής της φαρμακολογίας διάφορες φυτικές ουσίες, οι οποίες έχουν τη δυνατότητα να σταματήσουν τη φλεγμονή και μετά μελέτη περίπου 4 χρόνων βρήκαμε ότι μία ουσία, η οποία είναι πλούσια σε σπόρους, σε φυτά, και ιδίως στο χαμομήλι, όταν χρησιμοποιηθεί σε καθαρή μορφή, δηλαδή όταν είναι εμπλουτισμένη η ουσία αυτή, γιατί το χαμομήλι έχει λιγότερο από 1% εάν πιεί κανείς το ρόφημα, ενώ εμείς χρειαζόμαστε 100% αυτήν την ουσία, τότε στο εργαστήριο αναστέλλει τα λευκά αιμοσφαίρια, ιδίως ένα είδος λευκών αιμοσφαιρίων, που λέγονται μαστοκύτταρα από το να προκαλούν φλεγμονή.
Τη στιγμή που είχαμε αυτά τα δεδομένα, σκεπτόμασταν πως θα μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε αυτό σε άτομα τα οποία έχουν αυτισμό και δε σας κρύβω πως στην αρχή ήταν περιορισμένος ο ενθουσιασμός μου για δύο λόγους, ένα γιατί όποτε αποφασίζεις να χρησιμοποιήσεις κάτι σε ανθρώπους, ιδίως σε παιδιά αναρωτιέσαι εάν θα έχει παρενέργειες και δεύτερο γιατί δεν υπήρχε χρηματοδότηση για να γίνει αυτή η προσπάθεια.
Ευτυχώς, δύο παλιοί μου ασθενείς, οι οποίοι είχαν τη χρηματική άνεση να βοηθήσουν, στήσανε ουσιαστικά μία προσπάθεια και πριν περίπου δύο χρόνια φτιάχθηκε αυτό το διατροφικό συμπλήρωμα, το οποίο έχει σαν κύρια ουσία τη λουτεολίνη, η οποία απομονώνεται από το χαμομήλι σε μία εταιρεία στη Φλόριδα κι επειδή αυτή η ουσία, όπως και όλη η οικογένεια αυτών των ουσιών, που λέγονται φλαβονοειδή, δεν διαλύονται στο νερό κι επομένως δεν απορροφώνται πολύ καλά από το έντερο, έπρεπε να βρούμε τρόπο ν” αυξήσουμε την απορρόφηση. Και χρησιμοποιώντας, στην αρχή, πειραματικά, στο εργαστήριο, διάφορα έλαια, δείξαμε ότι το ελαιόλαδο μπορούσε να βοηθήσει πολύ καλύτερα στην απορρόφηση κι επειδή θέλαμε να κρατήσουμε το κόστος χαμηλό χρησιμοποιήσαμε τελικά πυρηνέλαιο.
Τα αποτελέσματα των ερευνών σας τι έχουν δείξει;
Έγιναν δύο μελέτες, μία στην Αμερική και μία μελέτη από τους συναδέλφους κ. Φρανσή και Τάλλιου, στο Αττικό Νοσοκομείο. Και στις δύο χρησιμοποιήθηκαν παιδιά γύρω στα τρία χρόνια ηλικίας. Η μία μελέτη ήταν 3 μήνες και η άλλη 6 μήνες, αλλά τα αποτελέσματα ήταν συγκινητικά γιατί τα χαρακτηριστικά των αυτιστικών παιδιών είναι ότι κλείνονται στον εαυτό τους, δεν κάνουν βλεμματική επαφή, δεν έχουν κοινωνικότητα, τρομάζουν από τον κόσμο, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν καινούργιες καταστάσεις, όταν πάνε στο σχολείο, καινούργια άτομα, και πολλά από αυτά δυστυχώς δεν μιλάνε ή έχουν χάσει την ομιλία τους γύρω στα τρία χρόνια.
Η βελτίωση που ήταν στατιστικά σημαντική και στις δύο μελέτες ήταν η βλεμματική επαφή και η κοινωνικότητα. Άρχισαν να βλέπουν, να ακολουθούν οδηγίες και εκεί που ήταν κλεισμένα στον εαυτό τους, στο σχολείο ή στο σπίτι, ξαφνικά έβγαιναν από το καβούκι τους και πλησίαζαν το δάσκαλο, τους γονείς. Μάλιστα, χαρακτηριστικά, ένας γονιός μας έγραψε μια απίστευτη επιστολή, όπου έλεγε ότι «το παιδί μου, για πρώτη φορά ύστερα από επτά χρόνια, είπε μπαμπά σ” αγαπώ». Θέλω, όμως, να τονίσω ότι ακόμη δεν ξέρουμε ποια παιδιά απαντούν καλύτερα. Δηλ. γύρω στα 55%-60% των παιδιών είχαν καλυτέρευση σε διάφορα επίπεδα και 10%-15% άρχισαν να λένε προτάσεις και μερικά μίλησαν για πρώτη φορά, που σημαίνει ότι είχαν την ικανότητα να μπορούν να ακούσουν, αλλά δεν μπορούσαν να μιλήσουν.
Κύριε Θεοχαρίδη, η Ελλάδα πώς μπορεί να συμβάλλει στην προώθηση της έρευνας;
Μπορεί να συμβάλλει πάρα πολύ, για πολλούς λόγος. Πρώτα απ” όλα, επειδή η πληροφόρηση είναι κάπως ελλιπής και πολλοί γονείς ντρέπονται να πουν ότι τα παιδιά τους έχουν αυτισμό, πάρα πολλά από τα παιδιά δεν αντιμετωπίζονται με κανένα τρόπο και αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί κακό. Ωστόσο, από τη μια μεριά είναι καλό, γιατί στην Αμερική παρόλο που η πληροφόρηση είναι πολύ καλύτερη, τα παιδιά σε μέσο όρο παίρνουν γύρω στα 15 φάρμακα, βιταμίνες, διατροφικά, και έτσι είναι σχεδόν αδύνατο να βρει κανείς ένα πληθυσμό που δεν είναι σε κάποιες ουσίες ή φάρμακα, έτσι ώστε να μπορέσει να μελετήσει την πιθανή βελτίωση από ένα καινούργιο σκεύασμα.
Το δεύτερο είναι ότι υπάρχει ευαισθησία σε πολλά άτομα και υπάρχουν οργανισμοί και το κράτος ακόμη που θα μπορούσαν να βοηθήσουν, γιατί φανταστείτε ότι στην Αμερική η Πολιτεία ξοδεύει γύρω στις 150.000 δολ. για κάθε παιδί. Εάν αυτά τα παιδιά γίνουν καλύτερα, σαφώς το κράτος θα γλιτώσει πολλά χρήματα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν είτε για τα αυτιστικά παιδιά είτε σε άλλους τομείς της υγείας.
Τελικά, ο αυτισμός είναι ή δεν είναι ψυχιατρική νόσος;
Δυστυχώς, για πάρα πολλά χρόνια, το βιβλίο, στην Αμερική τουλάχιστον, που καταγράφει τις ψυχιατρικές διαγνώσεις συμπεριλαμβάνει τον αυτισμό ως ψυχιατρική νόσο. Εμείς, από τότε που μελετάμε τη νόσο, είπαμε και δημοσιεύσαμε πάρα πολύ ότι πιστεύουμε πως είναι μια αυτοκαταστροφή που γίνεται στον εγκέφαλο κατά την εγκυμοσύνη ή πολύ νωρίς αφού γεννηθεί το παιδί και αυτό είναι σχεδόν βέβαιο γιατί γύρω στο 60% των παιδιών έχει αντισώματα κατά του ίδιου του εγκεφάλου τους, το οποίο σημαίνει ότι σε ανύποπτο χρόνο ο εγκεφαλικός φραγμός που προστατεύει τον εγκέφαλο πρέπει να ήταν διαπερατός, έτσι ώστε τα λευκά αιμοσφαίρια να μπουν μέσα, να τον αναγνωρίσουν σαν ξένο και να δημιουργήσουν αντισώματα κατά του.
Νιώθω συγκινημένος, γιατί όταν κάναμε αυτή την προσπάθεια μέχρι και πριν από ένα μήνα σχεδόν θεωρούσαμε ότι ήμασταν σαν τον Δον Κιχώτη. Τον περασμένο μήνα, δύο από τους μεγαλύτερους χρηματοδοτικούς, εθελοντικούς οργανισμούς για τον αυτισμό στην Αμερική, και οι δύο ανήκουν σε δύο οικογένειες, από τη Νέα Υόρκη και τη Μασαχουσέτη, ανακοίνωσαν ότι προσκαλούσαν να κατατεθούν αιτήσεις για χρηματοδότηση ειδικά για την αντιμετώπιση και τη μελέτη της φλεγμονής στον εγκέφαλο και πώς θα μπορούσε να συμβάλει στην παθογένεση του αυτισμού, που είναι ακριβώς αυτό που λέγαμε για περίπου πέντε χρόνια και ήμασταν από τους πρώτους που το δημοσιεύσαμε.
Επομένως, υπάρχει ελπίδα σε πολλά επίπεδα. Πρώτον, γιατί ξαφνικά θα υπάρχει κατευθείαν χρηματοδότηση προς αυτή την κατεύθυνση, άρα ελπίζω ότι θα υπάρχουν πολλά σωστά αποτελέσματα που θα μας βοηθήσουν, δεύτερον, γιατί το σκεύασμα αυτό στο οποίο αναφερθήκατε φτιάχτηκε για να περιορίσει τη φλεγμονή, άρα είμαστε πολύ πιο μπροστά στην αντιμετώπιση και τρίτον, γιατί μετά τις δύο κλινικές μελέτες που έγιναν το σκεύασμα αυτό έχει χαρακτηριστεί τώρα στην Αμερική από τον αντίστοιχο ΕΟΦ σαν ιατρικό βοήθημα, το οποίο ξεχωρίζει από τα διατροφικά σκευάσματα και όταν κάτι θεωρείται ιατρικό βοήθημα, μπορεί να αναφέρει ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για συγκεκριμένη ασθένεια, ενώ τα διατροφικά συμπληρώματα σαφώς δεν μπορούν να αναφερθούν σε ασθένεια γιατί δεν έχει γίνει μελέτη για να πει κάποιος ότι βοηθάνε.

Πηγή

Μύθος ή αλήθεια ότι η μουσική εκπαίδευση ενισχύει τη νοημοσύνη του παιδιού;

 Αντίθετα με τη διαδεδομένη πεποίθηση ότι τα μαθήματα μουσικής, εκτός των άλλων ωφελειών, βελτιώνουν τη νοημοσύνη των παιδιών, μία νέα επιστημονική έρευνα ψυχολόγων και παιδαγωγών του πανεπιστημίου Χάρβαρντ έρχεται να καταρρίψει αυτόν τον μύθο. Οι ερευνητές τονίζουν ότι η μουσική εκπαίδευση ενισχύει τη δημιουργικότητα του παιδιού, την πνευματική καλλιέργειά του και την αυτοπεποίθησή του, αλλά όχι τη νοημοσύνη του.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια ψυχολογίας Ελίζαμπεθ Σπέλκε και τον Σάμουελ Μερ, που έκαναν τις σχετικές δημοσιεύσεις στο περιοδικό «PLoS One», σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», διεξήγαγαν πειράματα με τετράχρονα παιδιά και τις οικογένειές τους, τα οποία χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, μία που έκανε μαθήματα μουσικής και μία που έκανε μαθήματα εικαστικών τεχνών.
Μετά από μια χρονική περίοδο, οι Αμερικανοί επιστήμονες έκαναν τέσσερα τεστ για να ελέγξουν αν στο μεταξύ είχε βελτιωθεί το επίπεδο νοημοσύνης των παιδιών. Το συμπέρασμά τους ήταν ότι η μουσική δεν παρέχει νοητικά-γνωστικά οφέλη, καθώς στην ουσία και οι δύο ομάδες εμφάνισαν παρόμοιες επιδόσεις στα τεστ.
Επειδή το πρώτο πείραμα περιλάμβανε μόνο 29 παιδιά, οι ερευνητές το επανέλαβαν με 45 παιδιά και τα αποτελέσματα ήσαν τα ίδια, επιβεβαιώνοντας ότι η μουσική δεν παρέχει κάποιο ξεχωριστό κέρδος από πλευράς νοημοσύνης.
Μία παλαιότερη επιστημονική έρευνα, που είχε δημοσιευθεί στο διεθνούς κύρους περιοδικό «Nature», ήταν η πρώτη που είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, μετά από την ακρόαση μουσικής Μότσαρτ, οι συμμετέχοντες στο πείραμα τα πήγαιναν καλύτερα σε κάποια νοητικά τεστ. Όμως στη συνέχεια η εν λόγω έρευνα καταγγέλθηκε ως λανθασμένη, κάτι που επιβεβαιώνει και η νέα αμερικανική μελέτη.
Μια άλλη έρευνα στο παρελθόν είχε διαπιστώσει μια μικρή αύξηση (2,7%) στο δείκτη νοημοσύνης μετά από ένα έτος μουσικών μαθημάτων, ποσοστό όμως πολύ μικρό για να θεωρηθεί στατιστικά σημαντικό. Όπως είπε ο Μερ, «δεν υπάρχουν πραγματικά στοιχεία που να δείχνουν ότι η μουσική μάς κάνει πιο έξυπνους».

Από την άλλη, όπως επεσήμανε ο Αμερικανός ερευνητής, αυτό δεν ακυρώνει ούτε στο ελάχιστο τη σημασία της μουσικής εκπαίδευσης στα σχολεία. «Υπάρχουν πολύ πειστικοί λόγοι για να διδάσκονται τα παιδιά μουσική. Η μουσική είναι μια αρχαία, μοναδικά ανθρώπινη, δραστηριότητα. Τα αρχαιότερα φλάουτα που έχουν βρεθεί, είναι ηλικίας 40.000 ετών και τα ανθρώπινα τραγούδια υπήρχαν πολύ πιο πριν. Κάθε πολιτισμός στον κόσμο έχει μουσική και ιδίως μουσική για παιδιά. Η μουσική σχετίζεται με το τι σημαίνει να είμαστε άνθρωποι και θα ήταν τρελό να μη τη διδάσκουμε στα παιδιά μας», τόνισε.

Πηγή

ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

 Η ψυχοπαθολογία υποστηρίζει ότι η καλύτερη θεραπεία για τις περισσότερες ψυχικές διαταραχές θεωρείται η πρόληψη.

 

Επιτυχία πρόληψης εξαρτάται από αντιδράσεις γονέων και παιδαγωγών.

 

Λόγω του ότι πρέπει να φροντίζουν τα παιδιά σε δυο επίπεδα:

1.    Ικανοποίηση ψυχοσωματικών αναγκών

2.    Αποφυγή λαθών στην αγωγή τους 

 

Οικογενειακό περιβάλλον και ψυχικές διαταραχές

 

Η οικογένεια προκαλεί σημαντική επίδραση και λόγω της ηλικίας του παιδιού όταν βρίσκεται μέσα σ ‘ αυτή.

 

Το παιδί βρίσκει σ’ αυτή:

·        Αγάπη, σιγουριά και φροντίδα για μεγάλη διάρκεια

·        Αγάπη και ψυχικούς δεσμούς των μελών της.

 

Αρνητικές επιδράσεις της οικογένειας σε σχέση με άλλους παράγοντες:

 

·        Κοινωνικό και πολιτιστικό υπόβαθρο της χώρας.

·        Πολίτευμα της χώρας. ( Παίζει ρόλο σε σκοπούς και μεθόδους αγωγής).

·        Δομή προσωπικότητας γονέων.

·        Μορφωτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο της οικογένειας.

·        Περιστασιακοί παράγοντες ( π.χ. αλλαγές στην οικονομική κατάσταση της οικογένειας, πρόβλημα υγείας, εμπειρίες από παιδικά βιώματα γονιών).

·        Κατάσταση μέσα στην οικογένεια:

                                                      α. σχέση γονέων μεταξύ τους.

                                                       β. Αριθμός μελών

                                                       γ. Σειρά γέννησης

                                                       δ. Κλίμα που δημιουργείται

                                                           σε μια οικογένεια

 

Επειδή:

	Κάθε οικογένεια είναι ιδιαίτερη δεν μπορεί να δοθεί ορισμένη συμπεριφορά σαν   συνταγή.

 

 

 

  Η ικανοποίηση των ψυχοσωματικών αναγκών του παιδιού είναι βασική προϋπόθεση για την ψυχική του υγεία.

  * Βιολογικές ανάγκες ( Ανάπαυση – Ενδυμασία – Διαιώνιση του είδους

                                          Τροφή).

  * Ψυχοκοινωνικές:                                                                                                                                                                      

Ø     Ασφάλεια – Προστασία

Ø     Αγάπη – Στοργή

Ø     Αναγνώριση – Εκτίμηση

Ø     Αυτοπραγμάτωση

 

 

 

 

 

  Έλλειψη αγάπης και στοργής κυρίως γονεϊκής  προκαλεί:

 

ü     Ιδρυματισμό

ü     Ανήλικους εγκληματίες

ü     Χρήση ναρκωτικών – Πορνεία

ü     Δυσκολία σε διαπροσωπικές σχέσεις

 

    

 

     

  Αναγνώριση και εκτίμηση εκ μέρους των γονέων και άλλων υπευθύνων για την αγωγή των παιδιών σημαίνει:

 

v    Να επιτρέπεις ανάληψη πρωτοβουλιών από το παιδί.

v    Δημιουργία ευκαιρίας για επιτυχία

v    Αποφυγή κακόβουλων συγκρίσεων

v    Αποδοχή και σεβασμός ως άτομο ξεχωριστό

v    Μη χρησιμοποίηση του παιδιού για ικανοποίηση δικών τους ψυχολογικών αναγκών.

Η αναγνώριση και αυτοεκτίμηση οδηγεί σε ανάπτυξη θετικού αυτοσυναισθήματος

  §        Ανάγκη για ανεξαρτησία

Ικανοποιείται: με ενθάρρυνση και ενίσχυση πρωτοβουλιών.

Σημαίνει: α. Βοήθεια από γονείς για να γίνει το παιδί όσο πιο νωρίς ανεξάρτητο, προσαρμοσμένο στο κοινωνικό του περιβάλλον.

                β. Ανάπτυξη πνευματικών και ισχυρότερων δεσμών με τους

                   στο τέλος αν η συμπεριφορά τους είναι σωστή.

  §        Ανάγκη για δημιουργία και αυτοπραγμάτωση

  Αναζήτηση της ικανοποίησης στη δημιουργία.

Οι επιδιώξεις του είναι ανάλογες με τις κλίσεις, τις ικανότητες του ατόμου και το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει.

Η ικανοποίηση αυτής της ανάγκης διαρκεί μια ολόκληρη ζωή.

 

Πιθανές συνέπειες από τη μη ικανοποίηση των βασικών αναγκών, εξαρτώνται από:

                    i.            Διάρκεια

                  ii.            Βαθμό έντασης

                iii.            Κάθε οργανισμό με ιδιαίτερη έμφαση στη ζωτικότητα του ατόμου.

 

    Ματαίωση: Επέρχεται όταν η μη ικανοποίηση της ανάγκης περνά τα όρια της αντοχής του ατόμου.

Αποτελέσματα:

1. Μειωμένο αυτοσυναίσθημα.

2.Δημιουργία μνησικακίας και εχθρότητας.

3.Φόβος του ατόμου ότι δε τα καταφέρει. 

4.Προσπάθεια μείωσης των εντάσεων που προκαλούνται από τα προηγούμενα.

Διαδικασίες για μείωση εντάσεων	Πίεση, ενόχληση απ’ τη μη ικανοποίηση ανάγκης	Τρόποι συμπεριφοράς για μείωση των εντάσεων
	Όρια ανοχής στη ματαίωση
Εξιδανίκευση	Στενοχώρια, δυσφορία	Έκφραση
Θετική αναπλήρωση	Αβεβαιότητα	Επιθετικότητα
Ουδετεροποίηση	Συναισθήματα κατωτερότητας	Περιορισμός δράσης
Απώθηση	Μνησικακία	Εκλογίκευση
Αρνητική αναπλήρωση	Εχθρότητα	Αποπροσωποποίηση
Παλινδρόμηση	Φόβος
Σωματοποίηση	Τελεία αποθάρρυνση

 

	Η χρήση μηχανισμών άμυνας προδίδει για το παιδί την ύπαρξη κάποιων εντάσεων ή διαταραχών και       είναι σημάδι για αλλαγή συμπεριφοράς. υμπεριφοράς των γονέων.

 

 

 

                                                                                                                               

Α. ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΑΜΥΝΑΣ   (Υποσυνείδητες διαδικασίες άμυνας με ψυχαναλυτική ορολογία )

 

α. Απώθηση: Το άτομο ξεχνά την ανεπιθύμητη ή τραυματική του εμπειρία και συμπεριφέρεται σα να μην υπήρχε αυτή. Τα απωθημένα βιώματα δεν παύουν να αγωνίζονται να επανέλθουν στη συνείδηση.

 

Είναι η απώθηση οριστική λύση;

 Όχι διότι: 1. εμφανίζονται όταν αδυνατίζει το Εγώ ( Μέθη – Ύπνος)

 2.Όταν οι παρορμήσεις του Εκείνου πολλαπλασιάζονται

( εφηβεία).

   

β. Αναπλήρωση:  Θετική: Αναπληρώνεται μια αδυναμία σ’ έναν τομέα με καλή επίδοση σε άλλον.
                              Αρνητική: Με προκλητική ή αποκλίνουσα συμπεριφορά.
 
γ. Σωματοποίηση: Μετατροπή ψυχικών εντάσεων και συγκρούσεων σε σωματικά συμπτώματα π.χ. άσθμα – στομαχόπονος. Έτσι το άτομο εξασφαλίζει κάποια δικαιολογία για τυχόν αποτυχία και την προσοχή των άλλων.
 
δ. Εξιδανίκευση: Η μετατροπή μιας κοινωνικά απαγορευμένης ανεπίτρεπτης επιθυμίας σε μια «λεπτότερη», ευγενέστερη και κοινωνικά αναγνωρισμένη μορφή δραστηριότητας.
ε. Παλινδρόμηση: Όταν το άτομο επιστρέφει σε πρότερους ανωριμότερους τρόπους συμπεριφοράς, προκειμένου να αποφύγει δυσκολίες τις οποίες όφειλε να αντιμετωπίσει. Είναι συνηθισμένη στην παιδική ηλικία και κυρίως παροδική.
 
ζ. Ουδετεροποίηση: Συναισθηματική απόσταση από κάθε βλάβη που μπορεί να γίνει αιτία για μείωση του αυτοσυναισθήματος.

   

 

 

 

                                                                                                                              

Β. ΤΡΟΠΟΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΓΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΕΝΤΑΣΕΩΝ

 

α. Έκφραση:

 

Δυνατότητα εξωτερίκευσης συναισθήματος με

 

       i.            Προφορικό λόγο

     ii.            Πεζό ή ποιητικό λόγο

  iii.            Ζωγραφιά – κατασκευή

  iv.            Μέσω της τέχνης

 

β. Επιθετικότητα:

 

Ανεπιθύμητη συμπεριφορά που πολλές φορές προέρχεται από το ότι τα παιδιά μιμούνται τους ενήλικους που φέρονται έτσι.

 

γ. Ο περιορισμός – συστολή:
 
Περιορισμός στο ελάχιστο των δραστηριοτήτων και απαιτήσεων έως και παραίτηση, υποταγή ή αποκοπή από τον έξω κόσμο.
Εμφάνιση εκρήξεων οργής χωρίς εξωτερική αιτία από τα περιορισμένα παιδιά.
 
δ. Εκλογίκευση:
 
Μια υποσυνείδητη αυταπάτη, όπου αλλάζει η πραγματικότητα και τη φέρνουμε στα μέτρα μας.
 
ε. Αποπροσωποποίηση:
 
Όταν δεν αλλάζει η πραγματικότητα ( εκλογίκευση), αλλά
 
το πρόσωπο με:
1. Αλκοόλ – Ναρκωτικά.
2.Παιχνίδια υπόδυσης ρόλων.
3. Ονειροπολήσεις.
 
ΕΠΙΖΗΜΙΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΓΟΝΕΩΝ

 

1.    Εχθρικοί – Απορριπτικοί γονείς:

 

·        Κατακρίνουν

·        Θεωρούν αυτονόητα τα προτερήματα και την καλή συμπεριφορά.

·        Σπάνια δείχνουν αγάπη και στοργή

·        Δε φροντίζουν να ικανοποιούνται οι ψυχοσωματικές ανάγκες του παιδιού

·        Δε βρίσκουν χρόνο για τα παιδιά

·        Κακομεταχειρίζονται, κακοποιούν τα παιδιά ή τα παραχαϊδεύουν για αντιστάθμισμα αισθήματος ενοχής για εχθρικότητα που νιώθουν.

Προκαλεί: Ανάπτυξη αισθημάτων εχθρότητας, επιθετικότητας προς τους συνομηλίκους, σκληρότητα, μειωμένο αυτοσυναίσθημα, τάσεις αυτοτιμωρίας, αδυναμία προσαρμογής και αντικοινωνική συμπεριφορά, εγκληματική συμπεριφορά, προβληματική συμπεριφορά.

 

         2.    Αυταρχικοί γονείς:

 

Ρυθμίζουν όλες τις λεπτομέρειες της ζωής του παιδιού , αποφασίζουν, απειλούν, τιμωρούν.

 

Προκαλεί σαν υπερπροστασία: 

α. Παθητική εξαρτημένη συμπεριφορά

     β. Έλλειψη πρωτοτυπίας και δημιουργικών ικανοτήτων.

γ. Έλλειψη σιγουριάς και φόβος σε άγνωστες καταστάσεις

  3.    Ασυνεπής και Αμφιθυμική συμπροφορά:

  Τη μια στιγμή τα χαϊδεύουν και την άλλη τα κακοποιούν.

  Προκαλεί η απουσία του πατέρα ή ο ρόλος κομπάρσου για παράδειγμα: Προβλήματα ταύτισης, παθητική συμπεριφορά, αίσθημα μοναξιάς

  4.    Διαταραγμένη συμπεριφορά γονέων:

    π.χ. να παρουσιάζουν ψυχαναγκαστικές τάσεις, φόβος, φοβίες.
  Μπορεί να προκαλέσει: Παρόμοιες διαταραχές στα παιδιά.
  5.    Αντιφατική συμπεριφορά:
Όταν δείχνουν ανειλικρινή, υποκριτική συμπεριφορά και απαιτούν από τα παιδιά τους ειλικρίνεια και τιμιότητα.
  6.    Βιαστικοί – Ανυπόμονοι γονείς:
  Δεν αφήνουν το παιδί τους να δοκιμάσει. Επεμβαίνουν συνέχεια και κάνουν υποδείξεις.
  Τα παιδιά παρουσιάζουν: Αδεξιότητα, μειωμένο αυτοσυναίσθημα, έλλειψη πρωτοβουλίας, ή συγκέντρωσης προσοχής.
   Το αντίθετο όπου υπάρχει ενίσχυση και συμμετοχή των γονέων δημιουργείται εσωτερική σιγουριά και αίσθημα χαράς για τη ζωή και δράση.
  7.    Υψηλές απαιτήσεις και προσδοκίες:
( Καλοπροαίρετη συμπεριφορά) που δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές δυνάμεις και ικανότητες του παιδιού.   Προκαλεί στο παιδί: Συνήθως άγχος, διαρκεί βασανιστικό φόβο αποτυχίας, αίσθημα ενοχής και μειονεξίας και απόρριψη κάθε προσπάθειας για επίδοση.
  8.    Απαίτηση για τελειότητα:
  Σε όλους τους τομείς δραστηριοτήτων του παιδιού.
  Προκαλεί: Έλλειψη πρωτοβουλίας, παθητική αδιάφορη συμπεριφορά, έλλειψη ικανότητας συγκέντρωσης προσοχής, μειωμένη αντοχή για εργασία, έλλειψη κινήτρων ή σε κάποιες περιπτώσεις επαναστατικότητα και αντίθεση προς κάθε πίεση και εξουσία.
 
ΣΧΟΛΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ & ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ
  Το σχολείο μπορεί:
  1.    Να συμβάλει στην ομαλή ψυχοσωματική ανάπτυξη

2.    Να βοηθήσει στη διάγνωση και αντιμετώπιση διαταραχών που το παιδί κουβαλά.

  Το σχολείο στην πραγματικότητα:
 

ü     Εστιάζει τη λειτουργία του στη μετάδοση γνώσεων και παραμελούνται οι κοινωνικές και συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού.

ü     Υπάρχουν δυσκολίες στις παρούσες συνθήκες λειτουργίας

( Μεγάλος αριθμός παιδιών στην τάξη – μετωπική διδασκαλία – έλλειψη ειδικής παιδείας των δασκάλων – έλλειψη βοήθειας από σχολικό ψυχολόγο).

ü     Δεν προσφέρει ειδικά στην ύπαιθρο τη δυνατότητα δημιουργίας ειδικών τάξεων.

  Οι διαταραχές στην οικογενειακή και σχολική αγωγή εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το κλίμα που επικρατεί στο σχολείο.

  Αυτό επηρεάζεται από:

     v    Στάση και συμπεριφορά του δασκάλου

v    Πολίτευμα της χώρας

v    Οργάνωση του σχολείου

v    Αναλυτικό πρόγραμμα

v    Κοινωνικοπολιτιστικό πλαίσιο

 

		Η στάση και συμπεριφορά του δασκάλου και οι προσδοκίες από το παιδί     επηρεάζουν πολύ την ανάπτυξη του παιδιού!!

 

 

 

 

 

 

  Τι πρέπει να κάνει ο δάσκαλος:

 

q       Να μην ακολουθεί το ρυθμό των λίγων μαθητών

q       Να μην έχει απαίτηση για την ίδια υψηλή επίδοση και απόδοση

q       Να συγκρίνει την επίδοση του μαθητή με την προηγούμενή του

q       Να ενισχύει την πρόοδό του

q       Να δημιουργεί στην τάξη μια ευχάριστη και ζεστή ατμόσφαιρα

q       Να προσέχει και τον καλό μαθητή σε μια τάξη αρίστων

q       Να προσέχει το μαθητή όταν μιλάει

q       Να ενδιαφέρεται για τις εργασίες του

q       Να επαινεί τα επιτεύγματά του ή ακόμη και να τα τιμωρεί, παρά να τα αγνοεί.

 

Τι πρέπει να επιδιωχθεί:

 

*Ο δάσκαλος να διαθέτει υπομονή – ειδικές γνώσεις – αγάπη προς το παιδί

*Ειδική εκπαίδευση των δασκάλων γιατί άλλα θεωρούν σωστά και άλλα εφαρμόζουν στην τάξη

* Να μη γίνεται κακή προετοιμασία του παιδιού από το σπίτι κατά την είσοδό του στο σχολείο και ο δάσκαλος να δείχνει περισσότερη ευαισθησία και προσοχή κατά την πρώτη περίοδο φοίτησης του παιδιού στο σχολείο

*Να υπάρχει συνεργασία ανάμεσα στο σχολείο και την οικογένεια

  Συνεργασία Σχολείου – Οικογένειας

  Είναι απαραίτητη στην ομαλή ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των κανονικών παιδιών αλλά περισσότερο στην περίπτωση των παιδιών με ψυχοκοινωνικές διαταραχές

  Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς που έχουν παιδιά που χρήζουν βοήθειας, ( Αφού πρώτα εκπαιδευτούν οι ίδιοι):

    §        Δίνουν στους δασκάλους απαραίτητες πληροφορίες για το περιβάλλον του παιδιού, τη συμπεριφορά, τα ενδιαφέροντά του και τις ασχολίες του στο σπίτι κατά τον ελεύθερο χρόνο

§        Βοηθούν στο σπίτι υποστηρίζοντας τα ειδικά σχολικά προγράμματα μα συμπληρωματικές ασκήσεις για εμπέδωση σχολικών γνώσεων και απόκτηση ατομικών και κοινωνικών συνηθειών και δεξιοτήτων

§        Βοηθούν στο σχεδιασμό και τη βελτίωση των ειδικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων, αν έχουν ειδικές γνώσεις

§        Δέχονται τη βοήθεια και συμπαράσταση του δασκάλου αν έχουν εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του

  Οι γονείς, αν συνεργάζονται με το δάσκαλο και έχουν παιδί με σοβαρή διαταραχή:

          q       Να αντιληφθούν και να αποδεχτούν τη διαταραχή του παιδιού τους

q       Να ανταποκριθούν καλύτερα στο ρόλο τους

q       Να αποκτήσουν στοιχειώδεις γνώσεις σχετικά με την ομαλή εξέλιξη του παιδιού και την αντιμετώπιση της διαταραχής

q       Να ενθαρρυνθούν να συμμετέχουν στις διαδικασίες εκπαίδευσης των παιδιών τους.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πηγή