Επικοινωνιακά και κινητικά στάδια από 0-5 ετών

ΠΗΓΗ

 Ο ερχομός ενός νέου παιδιού στην οικογένεια είναι από τα πιο χαρμόσυνα νέα που μπορούν να βιώσουν δύο γονείς. Πολλές φορές όταν η γέννηση ενός παιδιού είναι πρωτόγνωρη εμπειρία για τους γονείς εκτός από την απεριόριστη χαρά που βιώνουν αναρωτιούνται και ανησυχούν για τις επικοινωνιακές και κινητικές δεξιότητες του. Παρακάτω αναγράφονται ενδεικτικά τα ορόσημα κατά την ανάπτυξη του παιδιού από την γέννηση του έως και πέντε ετών.

Επικοινωνιακά Ορόσημα 0-5 ετών:

1 μηνός: αναγνωρίζει ορισμένους ήχους, στρέφεται προς την κατεύθυνση οικείων φωνών

3 μηνών: αρχίζει να μιμείται κάποιους ήχους, χαμογελά στο άκουσμα κάποιας οικείας φωνής,αναγνωρίζει γνωστά αντικείμενα και πρόσωπα

7 μηνών: ανταποκρίνεται στο όνομα του, αρχίζει να ανταποκρίνεται στο όχι, διακρίνει τα συναισθήματα από τον τόνο της φωνής, ανταποκρίνεται στους ήχους, χρησιμοποιεί τη φωνή για να εκφράσει χαρά η λύπη

1 -2 ετών: ξεκινάει να λέει μαμά /μπαμπά  προσπαθεί να μιμηθεί λέξεις, χρησιμοποιεί επιφωνήματα,απαντά σε απλά λεκτικά αιτήματα, δίνει όλο και μεγαλύτερη προσοχή στην ομιλία, κατονομάζει αντικείμενα ή εικόνες, αναγνωρίζει τα ονόματα από οικεία

πρόσωπα, αντικείμενα ή μέρη του σώματος, χρησιμοποιεί απλές φράσεις, χρησιμοποιεί προτάσεις με δύο έως τέσσερις λέξεις,  ακολουθεί απλές οδηγίες, επαναλαμβάνει λέξεις που ακούει σε συνομιλίες

3- 5 ετών: σχηματίζει φράσεις από 3 λέξεις και πάνω, θέτει σύντομες ερωτήσεις, χρησιμοποιεί τον πληθυντικό αριθμό, επαναλαμβάνει απλά τραγουδάκια, κατονομάζει χρώματα, ζητάει να πάει τουαλέτα, σχεδόν όλες τις φορές που το χρειάζεται, κατανοεί έννοιες (ίδιο-διαφορετικόό), έχει κατακτήσει βασικούς κανόνες γραμματικής, μιλάει με αρκετή σαφήνεια και μπορούν να το κατανοήσουν οι ξένοι, εξιστορεί μέρος ιστορίας, αφηγείται ιστορίες, χρησιμοποιεί σωστή μορφοσυντακτική δομή στο λόγο του, λέει το όνομα του και μπορεί να παρέχει προσωπικές πληροφορίες

Κινητικά Ορόσημα 0-5 ετών

1 μηνών: κάνει σπασμωδικές, τρεμάμενες ωθήσεις του χεριού, κρατάει τα χέρια σε σφιχτή γροθιά,παρουσιάζει ισχυρά αντανακλαστικά κινήσεων

3 μηνών: σηκώνει το κεφάλι και το στήθος όταν βρίσκεται μπρούμυτα, ανοίγει και κλείνει τα χέρια, φέρνει τα χέρια του στο στόμα, παρατηρεί και χτυπάει κρεμασμένα αντικείμενα, χτυπάει και κουνάει παιχνίδια με τα χέρια του

7 μηνών: κάθεται με τα χέρια του και στη συνέχεια χωρίς υποστήριξη από αυτά, στηρίζει όλο το βάρος του στα πόδια, φτάνει αντικείμενα με το ένα χέρι, μεταφέρει αντικείμενα από χέρι σε χέρι

1-2 ετών: μένει σε καθιστή θέση, χωρίς βοήθεια, παίρνει στάση μπουσουλήματος, προσπαθεί να σταθεί όρθιο, περπατά κρατώντας έπιπλα, κάνει 2-3 βήματα όρθιο μέχρι να πέσει, πιάνει αντικείμενα με τα δάχτυλα του, βγάζει και βάζει αντικείμενα σε κουτί, περπατά μόνο του, μεταφέρει παιχνίδια ενώ περπατά,αρχίζει να τρέχει, κλωτσάει

μπάλα, ανεβαίνει και κατεβαίνει σκάλες, κάνει μουτζούρες αυθόρμητα, χτίζει πύργο με τουβλάκια,χρησιμοποιεί το ένα χέρι περισσότερο από το άλλο

3-5 ετών: τρώει μόνο του (αν και κάποιες φορές λερώνεται), ανοίγει την πόρτα, κρατάει το ποτήρι με το ένα χέρι, ζωγραφίζει ένα άτομο με 2 έως 4 μέρη

σώματος, χρησιμοποιεί ψαλίδι, ζωγραφίζει κύκλους και τετράγωνα, αρχίζει να αντιγράφει κάποια κεφαλαία γράμματα, στέκεται στο ένα πόδι, κινείται πρός τα εμπρός και πίσω με ευκινησία, προσπαθεί να πιάσει μια μπάλα που πετάμε προς το μέρος του, κάνει κούνια, σκαρφαλώνει μόνος του, κάνει τούμπες, ντύνεται και ξεντύνεται, χρησιμοποιεί κουτάλι και πιρούνι, αρχίζει να γράφει το όνομα του

Αυτό που οφείλουμε να θυμόμαστε γονείς και θεραπευτές, είναι ότι κάθε παιδί έχει

τους δικούς του ρυθμούς ανάπτυξης σε κάθε τομέα. Σε κάθε περίπτωση τα παραπάνω ορόσημα είναι ενδεικτικά και η απουσία κάποιων από τα παραπάνω δεν αποτελεί κριτήριο για διάγνωση διαταραχής. Τέλος,  θα πρέπει να αποφεύγουμε τις συγκρίσεις  και να αποδεχτούμε  ότι κάθε παιδί είναι μοναδικό και διαφορετικό και αυτό που χρειάζεται περισσότερο απ’ όλα είναι την ανιδιοτελή αγάπη της οικογένειας του.

Συγγραφή: Παπαδοπούλου Ειρήνη – Επιμέλεια: Χατζηεμμανουήλ Αδριανή

Πηγή: eidikiagogi-symvoulesgiagoneis.blogspot.com

ΠΗΓΗ

 

Τα 5 στάδια της εξέλιξης της ζωγραφικής ικανότητας των παιδιών

ΠΗΓΗ

 

 Μέσα από τη ζωγραφική το παιδί αποτυπώνει αυτό που βλέπει και νιώθει με τον τρόπο που το αντιλαμβάνεται. Σε όλες τις ζωγραφικές δραστηριότητες στις οποίες συμμετέχει το παιδί, η οπτική αντίληψη και η επιδεξιότητα του χεριού λειτουργούν συγχρόνως σε συνεργασία μεταξύ τους. Ανάλογα με τη φάση ανάπτυξης που διέρχεται το παιδί είναι βέβαια και το εξελικτικό στάδιο των ζωγραφικών δραστηριοτήτων του. Πολλά παιδιά δυσκολεύονται να ζωγραφίσουν κάτι, κάνοντας χρήση µόνο της φαντασίας τους. Μπορεί να χρειάζονται ένα σχέδιο που απαιτεί συµπλήρωση ή ολοκλήρωση. Το αν και κατά πόσο ένα παιδί χρησιµοποιεί τη φαντασία του στη ζωγραφική επηρεάζεται και από αναπτυξιακούς παράγοντες. Για παράδειγµα, τα µικρά παιδιά ασχολούνται λιγότερο µε την ακριβή απόδοση και περισσότερο µε το τι φαντάζονται.

Τα παιδιά, ανάλογα με την ηλικία, έχουν τον δικό τους τρόπο έκφρασης ή γραφής, ο οποίος συμβαδίζει με την ωριμότητα της σκέψης και την ανάπτυξη των ικανοτήτων τους. Τα 5 στάδια της εξέλιξης της ζωγραφικής ικανότητας των παιδιών είναι το εξής:

Στην ηλικία των 1-4 ετών (στάδιο μουντζουρώματος)

Το πρώτο χρόνο ζωής του το παιδί μουντζουρώνει τυχαία και ανοργάνωτα την επιφάνεια του χαρτιού. Γραμμές ασύνδετες και αφαιρετικές αποτελούν τις ζωγραφιές του. Η ζωγραφιά σε αυτό το στάδιο μουντζουρώματος χαρακτηρίζεται από έλλειψη οργάνωσης, ευθείες και κυκλικές γραµµές.Στην ηλικία των 2 ετών, η κίνηση του χεριού του παιδιού είναι πιο επιδέξια, βελτιώνεται η ικανότητά του να αναγνωρίζει τα χρώματα και οι ζωγραφιές του είναι πιο οργανωμένες μουντζούρες. Στην ηλικία των 3 ετών προσπαθεί να αναπαραστήσει αυτό το οποίο αντιλαμβάνεται και εγκαταλείπονται πλέον οι μουντζούρες. To παιδί προσπαθεί να αναπαραστήσει αυτά που βλέπει αλλά δυσκολεύεται να τα αποτυπώσει. Στο σχέδιό του υπάρχουν όλα τα βασικά μέρη που αποτελούν ένα αντικείμενο, αλλά μοιάζουν ασύνδετα και η διάταξη δεν είναι σωστή. Στα 4 του χρόνια υπάρχει έμφαση στη διαφάνεια (το κλασικό παράδειγμα είναι αν ζητήσουμε στο παιδί να ζωγραφίσει μια έγκυο , θα ζωγραφίσει και το έμβρυο στην κοιλιά της).

Στην ηλικία των 4-7 ετών (προσχηματικό στάδιο)

Η ζωγραφιά χαρακτηρίζεται από παραστατικά σύµβολα, ειδικά υποτυπώδεις ανθρώπινες µορφές. Έχουμε αρχικά την αντιγραφή γεωμετρικών σχημάτων. Τα παιδιά  αναπαριστούν τα αντικείμενα όπως τα βλέπουν και τα σχέδιά τους αποκτούν προοπτική. Μια ένδειξη, χωρίς όμως αυτό να είναι απόλυτο, που θα μπορούσε να μας θορυβήσει ότι κάτι δεν πάει καλά είναι  όταν έχουμε δώσει υλικά σε ένα παιδί 4.5-5 ετών και ενώ του έχουμε δείξει πώς να τα χρησιμοποιήσει, δεν ζωγραφίζει.

Στην ηλικία των 7-9 ετών (σχηματικό στάδιο)

Σε αυτό το στάδιο παρατηρείται η ανάπτυξη των παραστατικών συµβόλων, η σύνθεση, το χρώµα για συγκεκριµένα αντικείµενα και συγκεκριµένες φόρµες για τους ανθρώπους.  Επιπλέον υπάρχει μεγαλύτερη επίγνωση των λεπτομερειών και τα αντικείμενα ζωγραφίζονται πιο μικρά, λιγότερο παραποιημένα και περισσότερο ρεαλιστικά.

Στην ηλικία των 9-11 ετών (Στάδιο ρεαλισµού)

Σε αυτό το στάδιο γίνεται καλύτερη η αποτύπωση της προοπτικής και των χρωµάτων, ενώ αυξάνεται η ακαµψία στην εικαστική έκφραση. Σε αυτή την ηλικία μπορεί να αναγνωριστεί το ταλέντο ενός παιδιού στην ζωγραφική, που έχει να κάνει αποκλειστικά με την δεξιότητα των χεριών του. Το σχολείο παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτό αρκεί να διδάσκεται σωστά και ολοκληρωμένα η Τέχνη.

Στην ηλικία των 11 -13 ετών (Στάδιο του ψευτο-ρεαλισµού)

Οι ζωγραφιές των παιδιών έχουν πολλές λεπτομέρειες και οι αναλογίες των αντικειμένων ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα ενώ υπάρχει και μια τάση για καρικατούρες. Τα παιδιά προβάλλουν τα δικά τους προσωπικά μηνύματα στα σχέδια τους και γίνεται μια πρώτη προσπάθεια για απεικόνιση της δράσης.Επιπλέον, παρατηρείται απελευθέρωση και ο απεγκλωβισμός της φαντασία του έφηβου ζωγράφου.

Πηγή: Infokids.gr

ΠΗΓΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

 

 

 

Τι θα πρέπει να μάθει ένα παιδί στο νηπιαγωγείο για να αποκτήσει σχολική ετοιμότητα;

πηγη

Η σχολική ετοιμότητα είναι μία διαδικασία που ξεκινά από την έναρξη της σχολικής χρονιάς.Τι μαθαίνει ένα παιδί στο νηπιαγωγείο;

Το καθημερινό πρόγραμμα στο νηπιαγωγείο συνδυάζει μαθησιακές και παιδαγωγικές δραστηριότητες. Μολονότι κάθε νηπιαγωγός δημιουργεί το δικό του παιδαγωγικό πρόγραμμα παράλληλα λαμβάνει υπόψη του τις αρχές και τις οδηγίες ενός κανονισμού που λέγεται Αναλυτικό Πρόγραμμα.

Τι είναι το Αναλυτικό πρόγραμμα του νηπιαγωγείου;

Στο Αναλυτικό Πρόγραμμα περιλαμβάνονται όλες εκείνες οι οδηγίες που περιγράφουν και οριοθετούν τους τρόπους δράσης στο νηπιαγωγείο. Για παράδειγμα, αναφέρονται οι στόχοι του νηπιαγωγείου και οι τρόποι διαμόρφωσης των μαθησιακών διαδικασιών.

Στο νηπιαγωγείο το παιδί προετοιμάζεται ώστε να αποκτήσει σχολική ετοιμότητα

Στο νηπιαγωγείο το Αναλυτικό Πρόγραμμα προβλέπει δραστηριότητες που βοηθούν τα παιδιά να καλλιεργήσουν γνώσεις αλλά και να εξασκηθούν σε μαθησιακούς τομείς που θα βοηθήσουν το παιδί να γίνει σχολικά έτοιμο.

Σχολική ετοιμότητα σημαίνει να είναι το παιδί μαθησιακά έτοιμο για να μπορεί να αφομοιώσει τη σχολική ύλη της Α΄ Δημοτικού

Το παιδί της πρώτης δημοτικού για να μπορεί να γράψει και να διαβάσει θα πρέπει στο νηπιαγωγείο να εξασκήσει ορισμένες ικανότητες .

Οι ικανότητες που σχετίζονται με τη σχολική ετοιμότητα είναι αυτές που βοηθούν στη γλωσσική τους ικανότητα, στα μαθηματικά και στη μαθηματική σκέψη, στη μελέτη του περιβάλλοντος , στη δημιουργική έκφραση και στη σύγχρονη τεχνολογία – πληροφορική.

Αναλυτικότερα

Παιδί και γλώσσα. Στη μαθησιακή περιοχή της γλώσσας επιδιώκεται τα παιδιά να καλλιεργήσουν την προφορική επικοινωνία, να είναι δηλαδή σε θέση να διατυπώνουν τις απόψεις τους και να κατανοούν τις απόψεις των άλλων σύμφωνα με το επίπεδο της ανάπτυξής τους, να έρχονται σε επαφή με το γραπτό λόγο, να αναγνωρίζουν γράμματα, λέξεις και προτάσεις και να προσπαθούν να γράψουν και αυτά. Με άλλα λόγια τα παιδιά καλλιεργούν τις επικοινωνιακές τους δεξιότητες και έρχονται σε πρώτη επαφή με την ανάγνωση και τη γραφή.

Παιδί και μαθηματικά. Στα μαθηματικά τα παιδιά ασκούνται στην ικανότητα να προβληματίζονται και να επιδιώκουν ανάλογες λύσεις. Έρχονται σε επαφή με τους αριθμούς, κάνουν απλές μαθηματικές πράξεις και συλλογισμούς και γνωρίζουν απλά γεωμετρικά σχήματα.

Παιδί και περιβάλλον. Τα νήπια γνωρίζουν τον κόσμο γύρω τους, τόσο το φυσικό (φυσικό περιβάλλον) όσο και τον ανθρώπινο (ανθρωπογενές περιβάλλον), δηλαδή τον ίδιο τον άνθρωπο και τα δημιουργήματά του (τεχνολογία).

Παιδί, δημιουργία και έκφραση. Τα παιδιά συμμετέχουν σε δραστηριότητες που έχουν σχέση με την ικανότητά τους να εκφράζονται μέσω των εικαστικών, της μουσικής, της δραματοποίησης (θέατρο) και της κίνησης (φυσική αγωγή).

Σε ποιο μαθησιακό επίπεδο θα πρέπει να φτάσει ένα παιδί στο νηπιαγωγείο για να είναι σχολικά έτοιμο;

Το καλοκαίρι και καθώς θα τελειώνει το παιδί το νηπιαγωγείο το παιδί θα πρέπει να γνωρίζει:

Να γράφει ικανοποιητικά τα μεγάλα και τα μικρά γράμματα σε τετράδιο με ρίγες. 
Να αναγνωρίζει και να διακρίνει το κάθε γράμμα σε σχέση με το σχήμα αλλά και τον ήχο. 
Να μπορεί να βρίσκει λέξεις που αρχίζουν από το γράμμα Μ ,μήλο ,Σ στεφάνι.
Να γνωρίζει την αλληλουχία των αριθμών από το 1 -20 χωρίς βοήθεια 20-100 με βοήθεια.
Να γνωρίζει ποιος αριθμός είναι πριν και ποιος είναι μετά νοερά.
Να μπορεί να κάνει μια απλή πρόσθεση ή αφαίρεση με το μυαλό του μέχρι το δέκα. 
Επιπλέον ικανότητες που χρειάζεται ένα παιδί του νηπιαγωγείου είναι να μπορεί να συγκεντρώνεται και να συνεργάζεται με το δάσκαλο αλλά και τους συμμαθητές του.

Πηγή: mothersblog.gr / mandou.gr

ΠΗΓΗ

 

 

 

Ένα βιβλίο γεμάτο συναισθήματα (ebook)

πηγη

Βιβλίο γεμάτο συναισθήματα

αγωγή υγείας-συναισθήματα by Sophia Kakavoula

Δωρεάν ebook: “Εφαρμοσμένες Γλωσσικές Δραστηριότητες”

πηγη

 

Δωρεάν ebook: “Εφαρμοσμένες Γλωσσικές Δραστηριότητες”

Τίτλος: Εφαρμοσμένες γλωσσικές δραστηριότητες
Υπότιτλος: Γέφυρες επικοινωνίας και γραμματισμού
Συγγραφείς: Σοφία Δουμανίδου, Άννα Κοντοπούλου, Μυρτώ Ντίνα
ISBN: 978-618-5147-84-6

Σύντομη περίληψη

Το περιεχόμενο του βιβλίου είναι μια προσπάθεια καταγραφής και παρουσίασης δράσεων σε διάφορα νηπιαγωγεία με σκοπό την κατάκτηση της δεξιότητας του γραμματισμού από τα παιδιά με τρόπο αβίαστο και αποτελεσματικό. Οι νέες τάσεις στη γλώσσα, η ομαδοσυνεργατική μέθοδος, η “αυθεντική” αξιολόγηση είναι οι άξονες πάνω στους οποίους αναπτύσσονται οι δραστηριότητες αυτού του βιβλίου και αξιοποιείται η φαντασία και η δημιουργικότητα των παιδιών. Τα κείμενα συμπληρώνονται με φωτογραφικό υλικό με δείγματα της δουλειάς των παιδιών. Ελπίζουμε ότι το βιβλίο θα δώσει τα ερεθίσματα σε παιδαγωγούς εν ενεργεία ή όχι να δημιουργήσουν τις δικές τους αντίστοιχες δράσεις.

Το συγκεκριμένο βιβλίο πετάει ελεύθερα στο Διαδίκτυο από τον Ιούνιο του 2016.

Κατεβάστε το βιβλίο σε μορφή .pdf (μέγεθος αρχείου: 5,06 MΒ)

Το συγκεκριμένο βιβλίο, όπως και όλα τα βιβλία των Εκδόσεών μας, ταξιδεύει ελεύθερα στο Διαδίκτυο με άδεια Creative Commons 

(Αναφορά Δημιουργού – Μη εμπορική χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα) – saitapublications.gr

ΠΗΓΗ

 

 

Online παιχνίδι για την ενίσχυση της φωνολογικής ενημερότητας

πηγη

Η φωνολογική ενημερότητα είναι η ικανότητα του παιδιού να κατανοεί πως μια πρόταση αποτελείται από μικρότερα μέρη, όπως συλλαβές, λέξεις, φωνήματα και να τα χειρίζεται συνειδητά.

 Το παρακάτω εκπαιδευτικό παιχνίδι δημιουργήθηκε για την ενίσχυση της φωνολογικής ενημερότητας του παιδιού.

  Το παιδί καλείται να κάνει συλλαβική κατάτμηση της λέξεις με παλαμάκια. Για παράδειγμα τη λέξη “ψάρι” σε ” ψά-ρι”. Στη συνέχεια πρέπει να εντοπίσει  με ποια λέξη ομοιοκαταληκτεί.

Πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο:

https://learningapps.org/watch?v=popmb0env21

 

πηγη

 

Γλωσσικά παιχνίδια για παιδιά 2-6 ετών

 

Γλωσσικά παιχνίδια για παιδιά 2-6 ετών

"Πρωτάκια" με δυσκολία συγκέντρωσης ή ΔΕΠΥ

πηγη

Η πρώτη δημοτικού θεωρείται πολύ σημαντική για τη συνολική εμπειρία που θα αποκομίσουν τα παιδιά στα σχολικά τους χρόνια.

 Είναι η πρώτη φορά που θα έρθουν σε επαφή με συγκεκριμένα μαθήματα, θα αρχίσουν να αντιλαμβάνονται πιο ουσιαστικά τη χρήση γραμμάτων και αριθμών, θα έρθουν σε επαφή με τους κανόνες του “μεγάλου σχολείου”, όπως το να παραμένουν στην τάξη για μεγάλα χρονικά διαστήματα, να διατηρούν την προσοχή τους σε ένα πράγμα για αρκετή ώρα, να μένουν καθιστοί στη θέση τους. Όλα αυτά τα νέα δεδομένα αποτελούν πρόκληση για το μικρό πρωτάκι, αλλά αυτή γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, όταν το παιδί παρουσιάζει δυσκολία στη συγκέντρωση, στη διατήρηση της προσοχής ή έχει διαγνωστεί με ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής ή/και Υπερκινητικότητας)

Τα καλά νέα όμως, είναι πως αυτή η καινούρια πραγματικότητα αποτελεί ευκαιρία για να διαμορφώσει το παιδί με τέτοιου τύπου δυσκολίες, από την αρχή της σχολικής του ζωής, καλές συνήθειες και πρακτικές, οι οποίες θα το βοηθήσουν όχι μόνο τώρα στο μαθησιακό κομμάτι, αλλά και στη μετέπειτα ζωή!

Η καλή αρχή στο σχολείο…
Στην πρώτη συνάντηση με τον δάσκαλο, ο γονιός είναι σημαντικό να αναφέρει είτε την τυχόν διάγνωση που έχει το παιδί, είτε τις δυσκολίες που έχουν παρατηρηθεί, έτσι ώστε το μάθημα να λειτουργεί όσο γίνεται προς όφελος του λαμβάνοντας υπόψην τα δυνατά και αδύνατα σημεία του.

Επίσης, βοηθητικό είναι οι γονείς να ενημερωθούν για το ποιες είναι οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις για τη δουλειά που θα έχει να κάνει το παιδί στο σπίτι και στο σχολείο έτσι ώστε να μπορούν να το προετοιμάζουν διαμορφώνοντας ανάλογες ρουτίνες μελέτης και οργάνωσης.

Αν θα μπορούσαν να δίνονται τα καθήκοντα λίγες μέρες νωρίτερα, θα ήταν ακόμα καλύτερα μιας και έτσι θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα πρόγραμμα μελέτης που θα σπάει τις εργασίες σε μικρότερα κομμάτια – κάτι που διευκολύνει ιδιαίτερα τα παιδιά με δυσκολίες συγκέντρωσης. Για τον σκοπό αυτό, αρκετοί δάσκαλοι χρησιμοποιούν αναρτήσεις σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή ακόμα και ενημέρωση μέσω e-mail.

Τέλος, είναι σημαντικό οι μαθητές με διάσπαση προσοχής ή/και υπερκινητικότητα, να κάθονται σε θέση με όσο το δυνατόν λιγότερα εξωτερικά ερεθίσματα. Θα πρέπει να αποφεύγονται τα παράθυρα ή οι θέσεις που επιτρέπουν την καταγραφή της συνολικής κίνησης της τάξης. Είναι αρκετά βοηθητικό να κάθονται δίπλα σε παιδιά που μπορούν να λειτουργήσουν ως θετικά πρότυπα συμπεριφοράς.

Η τακτική επικοινωνία και συνεργασία με τον δάσκαλο είναι καλό να επιδιώκεται για να έχουν και οι δύο πλευρές την καλύτερη δυνατή εικόνα του παιδιού.

Η καλή αρχή στο σπίτι…
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να φροντίσουν οι γονείς είναι να δημιουργήσουν ένα χώρο μελέτης σταθερό, τακτικό και ήσυχο. Ο χώρος αυτός δεν πρέπει να έχει τηλεόραση ή πολλά ερεθίσματα που θα αποσπούν το παιδί. Αποφύγετε κοινόχρηστους χώρους όπου μπορεί να μπαινοβγαίνει κόσμος.
Το γραφείο θα πρέπει να είναι καθαρό, συμμαζεμένο και να έχει πάνω τα απολύτως απαραίτητα για το μάθημα που δουλεύει εκείνη τη στιγμή.Επιτρέψτε στο παιδί να κρατάει κάτι στα χέρια του και να τα απασχολεί αν αυτό το βοηθάει να διατηρεί την προσοχή του.

Η ώρα μελέτης θα πρέπει επίσης να παραμένει σταθερή έτσι ώστε να γίνει ρουτίνα και να έχει τον χρόνο να παιδί να προετοιμαστεί σωματικά και ψυχικά μπαίνοντας σε διάθεση διαβάσματος και συγκέντρωσης. Αφήστε να περάσει κάποιος χρόνος ξεκούρασης μετά το σχολείο χωρίς αυτός να περιλαμβάνει τηλεόραση και οθόνες.

Δείτε τα καθήκοντα μαζί με το παιδί και σιγουρευτείτε ότι έχει καταλάβει απόλυτα τι πρέπει να κάνει. Σχεδιάστε ένα πλάνο δράσης από κοινού ορίζοντας συγκεκριμένους στόχους με απλά και λίγα λόγια. Ένας πίνακας ανακοινώσεων όπου θα αναρτώνται τα καθήκοντα σε σειρά προτεραιότητας μπορεί να αποτελέσει μια καλή συνήθεια οργάνωσης χρόνου. Χρησιμοποιήστε διαφορετικά χρώματα για το κάθε μάθημα ή και για την κάθε δραστηριότητα έτσι ώστε να μπορεί να τα ξεχωρίσει εύκολα.

Επιτρέψτε μικρά ολιγόλεπτα διαλείμματα μεταξύ των δραστηριοτήτων μιας και η ικανότητα συγκέντρωσης για το μικρό σας πρωτάκι είναι ιδιαίτερα περιορισμένη. Δοκιμάστε δίλεπτα διάλειμματα που θα επιτρέπουν την ελεύθερη κίνηση στο χώρο, χαλαρωτικές ασκήσεις ή μια γρήγορη βόλτα στο μπαλκόνι ανά τέταρτο, και τροποποιήστε ανάλογα με τις ανάγκες του παιδιού.

Ενθαρρύνετε τη σωματική άσκηση σε τακτική βάση μιας και αποδεικνύεται πως έστω και λίγα λεπτά σωματικής άσκησης μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά με ΔΕΠΥ να αγνοούν περισπασμούς και να συγκεντρώνονται περισσότερο. Αποφύγετε τα υπερφορτωμένα προγράμματα με δραστηριότητες και εξασφαλίστε ελεύθερο αδόμητο χρόνο για παιχνίδι και χαλάρωση.

Η επιβράβευση για την ολοκλήρωση καθηκόντων ή για την προσπάθεια συγκέντρωσης θα πρέπει να δίνεται απλόχερα συζητώντας πάντα με το παιδί τον τρόπο που δούλεψε, τι ήταν αποτελεσματικό και τι θα μπορούσε να βελτιώσει την επόμενη φορά. Έτσι θα μπορέσει να αποκτήσει μεταγνωστικές δεξιότητες οι οποίες θα φανούν εξαιρετικά χρήσιμες όχι μόνο στο σχολείο αλλά και γενικότερα στο μέλλον.

Η συνολική στάση του γονιού απέναντι στα μαθήματα και στο σχολείο παίζει καθοριστικό ρόλο στο ενδιαφέρον και στην αφοσίωση που θα δείξει το παιδί. Ενθουσιαστείτε για τη νέα γνώση, εφαρμόστε τη θεωρία των όσων μαθαίνει στην πράξη χρησιμοποιώντας χρώματα, κάρτες, μουσική παιχνίδια για να διατηρήσετε την προσοχή και το ενδιαφέρον του.

Τέλος, να θυμάστε πως όσο πιο θετικά στηρίξετε το νέο ξεκίνημα δείχνοντας κατανόηση και αποδοχή στις όποιες δυσκολίες παρουσιάζει το παιδί, τόσο πιο γερή βάση χτίζετε που θα αποτελέσει την αρχή για μια επιτυχή μελλοντική εκπαίδευση.

Πηγή: babyradio.gr / parentshelp.gr

ΠΗΓΗ

 

Ένας άλλος όρος που προσεγγίζει τη ΔΕΠΥ : ΔΕΠΥ ή μήπως ΣΜΕΠ;

πηγη

 

Η ΔΕΠΥ δεν είναι μια απλή διαταραχή- είναι ένας συνδυασμός χαρισμάτων και δυσκολιών.

Μια πιο αντιπροσωπευτική ονομασία για την πάθηση είναι ΣΜΕΠ, ή σύνδρομο μεταβλητών ερεθισμάτων προσοχής (VAST: Variable Attention Stimulus Trait). Αυτή η νέα ονομασία συμπεριλαμβάνει την ευαισθησία στην απόρριψη αλλά και την “ευφορία μετά την αναγνώριση” – την υπερφορτισμένη αντίδραση στην αντιληπτή ενθάρρυνση. 

Η ΔΕΠΥ δεν είναι διαταραχή μιας έλλειψης

Η ΔΕΠΥ είναι μια ανακριβής – και δυνητικά τοξική – ονομασία. Ο όρος “διαταραχή ελλειμματικής προσοχής” τοποθετεί τη ΔΕΠΥ στη σφαίρα της παθολογίας ή της ασθένειας. Τα άτομα με ΔΕΠΥ δεν έχουν ασθένεια, ούτε έχουν έλλειμμα προσοχής- στην πραγματικότητα, αυτό που έχουν είναι μια αφθονία προσοχής. Η δυσκολία και η πρόκληση είναι στον έλεγχο και τη ρύθμισή της.

Ως εκ τούτου, υποστηρίζουμε ότι ένας πιο ακριβής περιγραφικός όρος είναι το σύνδρομο μεταβλητών ερεθισμάτων προσοχής (ΣΜΕΠ), μια ονομασία που μας επιτρέπει να “αποϊατρικοποιήσουμε” τη ΔΕΠΥ και να επικεντρωθούμε αντ’ αυτού στα τεράστια οφέλη του να έχεις έναν εγκέφαλο με ΔΕΠΥ.

Τα συμπτώματα του ΣΜΕΠ μπορούν, φυσικά, να επηρεάσουν αρνητικά τη ζωή, την εργασία και τις σχέσεις ενός ατόμου. Η ευαισθησία στην απόρριψη (rejection sensitive dysphoria) μια φράση του Dr. William Dodson, αναφέρεται στην ακραία συναισθηματική ευαισθησία και στα συναισθήματα ενοχής, ντροπής και απόρριψης που συχνά βιώνουν όσοι ζουν με ΣΜΕΠ.

Όμως με το ΣΜΕΠ ξεκαθαρίζονται και οι πολώσεις- μπορεί να υπερσυγκεντρωθείτε τη μια στιγμή (hperfocus) και την άλλη να μην μπορείτε να συγκεντρωθείτε καθόλου. Μπορεί να χάνετε εύκολα την προσοχή σας, αλλά άλλες φορές να δείχνετε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα πράγματα. Έτσι, εφόσον τα άτομα με ΣΜΕΠ όταν αντιλαμβάνονται μια απόρριψη υποφέρουν, μπορούν εξίσου εύκολα να ευδοκιμήσουν όταν αντιληφθούν την αναγνώριση, μια εμπειρία που ονομάζουμε “ευφορία της αναγνώρισης” (recognition responsive euphoria).

Η ευαισθησία στην απόρριψη και η ευφορία της αναγνώρισης

Τα άτομα με ΣΜΕΠ έχουν συνηθίσει να λαμβάνουν αρνητικά σχόλια στην προσωπική, ακαδημαϊκή και επαγγελματική τους ζωή. Η πραγματική ή πιθανή κριτική παγιδεύεται στο Δίκτυο Αυτόματης Λειτουργίας (Default Mode Network) (ένα σύστημα αυτόματου πιλότου που μας επιτρέπει να παίρνουμε γρήγορες και σωστές αποφάσεις, και να εκτελούμε καθημερινές εργασίες χωρίς να το πολύ σκεφτόμαστε) – και δημιουργεί τα αρνητικά συναισθήματα που εξελίσσονται σε δυσφορία λόγω ευαισθησίας στην απόρριψη.

Ωστόσο, το Δίκτυο Αυτόματης Λειτουργίας μπορεί να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα όταν η θετική αναγνώριση γίνεται αντιληπτή από κάποιον με ΣΜΕΠ. Αυτή η θετικότητα και η ενθάρρυνση υπερφορτίζει τον εγκέφαλο ΣΜΕΠ με την ίδια ένταση με την οποία η αρνητική ανατροφοδότηση τον συντρίβει.

Τα άτομα με ΣΜΕΠ συχνά ντρέπονται να ζητήσουν ενθάρρυνση, οπότε εμείς οι φροντιστές και οι υποστηρικτές τους πρέπει να θυμόμαστε να τους επαινούμε για τους στόχους που επιτυγχάνουν, για την προσπάθεια που καταβάλλουν και για οποιαδήποτε κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση. Μην περιμένετε να επαινέσετε την τελειότητα, διότι η τελειότητα μπορεί να μην συμβεί ποτέ χωρίς έπαινο στην πορεία. Τα άτομα με ΣΜΕΠ ευδοκιμούν όταν περιβάλλονται από θετικούς ανθρώπους και όταν μπορούν να απομακρυνθούν από εργασίες και ανθρώπους που προκαλούν χρόνια απογοήτευση. Αυτές οι επιλογές, μερικές φορές σε συνδυασμό με φαρμακευτική αγωγή, δημιουργούν ευφορία που οφείλεται στην αναγνώριση και οδηγούν τα άτομα με ΣΜΕΠ στην επιτυχία και την ευτυχία.

Ακριβώς όπως λίγη αρνητικότητα μπορεί να καταλήξει σε άγχος και πανικό, μια σταγόνα επαίνου μπορεί να χτιστεί σε τσουνάμι ελπίδας και κινήτρων. Να θυμάστε, βασικά χαρακτηριστικά του ΣΜΕΠ είναι η ανθεκτικότητα και η εκπληκτική ικανότητα να μην τα παρατάτε ποτέ.

Πηγή: adhdhellas.org

ΠΗΓΗ

 

 

Οπτικοποιημένο πρόγραμμα σε καρτέλες

Οπτικοποιημένο πρόγραμμα σε καρτέλες

 

 

 

 

Πηγή: efstathiafatourou.wordpress.com

ΠΗΓΗ

Ασκήσεις Συγκέντρωσης – Φύλλα εργασίας

πηγη

Ασκήσεις Συγκέντρωσης – Φύλλα εργασίας

Ασκήσεις Συγκέντρωσης by Ειδική Διαπαιδαγώγηση

ΔΑΔ: Η Δομημένη Διδασκαλία

ΠΗΓΗ

 

Η δομημένη διδασκαλία (Structured Teaching) είναι η κύρια διδακτική προσέγγιση που εφαρμόζεται από το πρόγραμμα T.E.A.C.C.Η (Treatment and Education of Autistic and Communication Handicapped Children: Αντιμετώπιση και Εκπαίδευση παιδιών με Αυτισμό και με Αναπηρία στην Επικοινωνία).

Αυτή η προσέγγιση είναι μία από τις επικρατέστερες εκπαιδευτικές προσεγγίσεις στον χώρο του αυτισμού, η οποία βασίζεται στις αρχές των θεωριών μάθησης και αξιοποιεί τα ευρήματα της γνωστικής ψυχολογίας για τα ιδιαίτερα γνωστικά χαρακτηριστικά των μαθητών με αυτισμό (Α.Π.Σ. για μαθητές με αυτισμό, 2004).

Είναι μία στρατηγική που βοηθά το άτομο με αυτισμό να ανταποκριθεί καλύτερα στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος και να αναπτύξει την αυτονομία του. Συνίσταται στην αναδόμηση του μαθησιακού περιβάλλοντος με βασική μέθοδο την οπτική οργάνωση, η οποία έχει αναδειχθεί ως κατάλληλη προσέγγιση για την κοινωνική και διδακτική ένταξη των παιδιών με αυτισμό (Hodgdon, 1995˙ Mesibov & Howley, 2003˙ Quill, 1995).

• Η εργασία είναι διαθέσιμη, εδώ.

Μαγαλιού Ευαγγελία
Τσακπίνη Καλλιόπη

ΠΗΓΗ

Προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών | Συνεργασία Εκπαιδευτικών – Γονέων

πηγη

 

Οι εκπαιδευτικοί είναι συχνά υπεύθυνοι για μια τάξη παιδιών με πολλές ατομικές και διαπολιτισμικές διαφορές. Παράλληλα, έρχονται αντιμέτωποι και με πολλά συμπεριφορικά προβλήματα, τα οποία εκδηλώνουν τα παιδιά.

Οι πολλές ώρες αλληλεπίδρασης μεταξύ του εκπαιδευτικού και του μαθητή, καθιστούν τον εκπαιδευτικό έναν από τους κύριους αρωγούς στη διαχείριση των προβλημάτων του μαθητή. Ωστόσο, συχνά, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί παραβλέπουν τις πρώιμες ενδείξεις των δυσκολιών που εμφανίζουν τα παιδιά, με αποτέλεσμα αυτές να γίνονται τροχοπέδη στη φυσιολογική τους ανάπτυξη και να τα οδηγούν ενίοτε σε ψυχοπαθολογία κατά την ενήλικη ζωή.

• Το άρθρο είναι διαθέσιμο, εδώ.

Κατερίνα Θ. Χατζηκαλλία, Ψυχολόγος, Επ. Συνεργάτης Ιπποκράτειου Γ.Ν.Θ., MSc Νοήμονα Συστήματα

ΠΗΓΗ

Μαθησιακές δυσκολίες και προσχολικός έλεγχος

πηγη

Το αν θα εμφανίσει ένα παιδί μαθησιακές δυσκολίες κατά την ένταξή του στο σχολείο, πολλές φορές μπορεί να εντοπιστεί πολύ νωρίτερα, κατά τη φοίτησή του στο Νηπιαγωγείο, ή και ακόμη νωρίτερα.

Ως μαθησιακή δυσκολία δεν ορίζεται φυσικά μόνον η λέξη μόδα του καιρού μας η “δυσλεξία”. Μαθησιακές δυσκολίες μπορούν να εντοπιστούν από μία αναπτυξιακή διαταραχή, από αδυναμίες συγκέντρωσης της προσοχής, από κάποια ήπια νοητική οριακότητα, από απλή δυσκολία στην αρίθμησης (δυσαριθμησία), την ορθογραφία (δυσορθογραφία), την ανάγνωση (δυσαναγνωσία), τη γραφή (δυσγραφία) κλπ. Για το λόγο αυτό, πιστεύουμε ότι ο ρόλος της Νηπιαγωγού είναι πολύ καίριος στο να εντοπίσει και να ενημερώσει τους γονείς για κάποιες ήπιες δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί και που πιστεύει ότι δε θα το βοηθήσουν κατά την φοίτησή του στην Α’ Τάξη του Δημοτικού. Τέτοια σημεία κλειδιά που πρέπει να εντοπίσει η Νηπιαγωγός ή η οικογένεια και που θεωρούνται σημεία κλειδιά για τον κίνδυνο εμφάνισης μαθησιακών δυσκολιών πιθανώς να είναι:

ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΡΟΣΟΧΗΣ: (Το παιδί αφαιρείται συχνά κατά την εργασία του, μπορεί να είναι υπερκινητικό ή νευρικό στο κάθισμά του).

ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ: (Δυσκολίες στο ξεκίνημα δραστηριότητας ή στο ρυθμό εκτέλεσης της εργασίας πχ αργός ρυθμός).

ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΣΤΟ ΨΥΧΟΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΦΙΛ: (Ορίζεται και ως “διαταραχή συμπεριφοράς” και περιλαμβάνει την επιθετικότητα / δειλία, κυκλοθυμίες, κοινωνική αδεξιότητα, εμμονές κλπ.)

ΑΔΕΞΙΟΤΗΤΑ: (Εμφανής δυσκολία να συμμετάσχει στο δυαδικό ή ομαδικό κινητικό παιχνίδι).

ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥ ΖΩΗ: (Δυσκολίες στην διευθέτηση των προσωπικών του πραγμάτων και τις δραστηριότητες αυτοεξυπηρέτησης στο σπίτι και το Νηπιαγωγείο).

ΓΡΑΦΟΚΙΝΗΤΙΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ: (Περιλαμβάνει κακό κράτημα του μολυβιού, δυσκολίες στο βάψιμο και τη ζωγραφική με βάση τους μέσους όρους, δυσκολίες στην χρήση ψαλιδιού και εργαλείων, καθώς και στις υπόλοιπες λεπτές δεξιότητες).

ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ: (Δυσκολία δηλαδή ακολουθίας γραμμής από τα αριστερά προς τα δεξιά χωρίς να σταματήσει).

ΑΡΙΣΤΕΡΟΧΕΙΡΙΑ: (Η αριστεροχειρία, με βάση Ελληνικές και διεθνείς επιστημονικές έρευνες, πάρα πολύ συχνά σχετίζεται άμεσα με εμφάνιση μαθησιακών δυσκολιών στο Δημοτικό).

ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΣΤΗΝ ΛΕΚΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: (Δεν μιλά καθαρά{δυσλαλία}, κάνει αντιστροφές συλλαβών {π.χ “ντοτάμα” αντί “ντομάτα”}, συντακτικά λάθη στον λόγο του, φτωχές προτάσεις, τραυλισμός κλπ).

ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ: (Δυσκολίες τόσο στην οπτική όσο και στην ακουστική βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη μνήμη).

ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΣΤΟΝ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ: (Δυσκολίες στην κατευθυντικότητα, την αναγνώριση αριστερού-δεξιού, στο λύσιμο λαβυρίνθων κλπ).

ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΑΥΤΙΣΕΩΝ-ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΕΩΝ: (Δυσκολίες αναγνώρισης του ίδιου ή διαφορετικού ανάμεσα σε σχήματα-εικόνες).

ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΠΟΣΟΤΗΤΩΝ: (Δυσκολίες σε ποσοτικές έννοιες όπως “περισσότερα”-“λιγότερα”, δυσκολίες στην 1-1 αρίθμηση κλπ). Μόλις εντοπιστούν λοιπόν έστω και 2 από τις παραπάνω δυσκολίες στο νήπιο από τη Νηπιαγωγό ή την οικογένεια, είναι καλό να αξιολογηθεί από έναν ειδικό σύμβουλο (Ψυχολόγο, Ειδ. Παιδαγωγό, Εργοθεραπευτή, Λογοθεραπευτή, κλπ), ώστε να διαπιστωθούν οι ακριβείς δυσκολίες του παιδιού, να αποσαφηνιστούν οι αιτίες τους και να αξιολογηθεί αν θα έπρεπε να χρίσουν ειδικής ενισχυτικής παρέμβασης ή όχι. Αυτό που θα πρέπει όλοι να έχουν υπ’ όψιν είναι ότι με την έγκαιρη και κατάλληλη παρέμβαση(εάν αυτή κριθεί απαραίτητη), πολλές από τις δυσκολίες μπορούν να αντιμετωπιστούν στην πρώτη τους εμφάνιση και έτσι να μην αποτελέσουν αιτία εμφάνισης μαθησιακής δυσκολίας με επώδυνες συνέπειες τόσο στην ομαλή Σχολική απόδοση του παιδιού, όσο φυσικά και στην επιβάρυνση του ψυχισμού του.

Σύνταξη: Διεπιστημονική ομάδα ελληνικής επιστημονικής εταιρείας ειδικής αγωγής-Προσέγγιση

ΠΗΓΗ

Κριτήρια αξιολόγησης των προβλημάτων μάθησης στο Δημοτικό Σχολείο

πηγη

 

Οι σχολικές δυσκολίες αποτελούν μια ετερογενή ομάδα προβλημάτων πολυκαθοριζόμενη αιτιολογικά. Για να διαπιστωθεί το είδος και η σοβαρότητα των δυσκολιών αυτών απαιτείται σφαιρική εκτίμηση και διαφορική διάγνωση, η οποία πρέπει να βασίζεται στη διεπιστημονικότητα. Το πρώτο βήμα στη διαδικασία αξιολόγησης είναι η ανίχνευση των προβλημάτων.

Ένα ανιχνευτικό κριτήριο που βοηθά τον εκπαιδευτικό στον εντοπισμό των μαθησιακών δυσκολιών και στη διαφοροποίηση από άλλες μορφές σχολικών δυσκολιών είναι το Learning Disabilities Diagnostic Inventory (LDDI). Παράλληλα απαιτείται η διερεύνηση της μαθησιακής-γνωστικής λειτουργίας του ίδιου του παιδιού με κατάλληλα κριτήρια που αξιολογούν τις ικανότητές του στους διάφορους τομείς της ανάπτυξης. Ένα τέτοιο κριτήριο είναι η 4η αναθεώρηση του Detroit test of Learning Aptitude (DTLA-4). Στόχος της έρευνας ήταν η διερεύνηση του βαθμού σύγκλισης των δύο κριτηρίων.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 79 μαθητών με σχολική υποεπίδοση, τρίτης και πέμπτης δημοτικού. Τα δεδομένα της αξιολόγησης έγιναν αντικείμενο ποιοτικής επεξεργασίας για κάθε μαθητή ξεχωριστά. Από τα ευρήματα προέκυψε ότι τα δύο κριτήρια συγκλίνουν και κατά συνέπεια μπορεί να χρησιμοποιηθούν συνδυαστικά στην αξιολόγηση των προβλημάτων μάθησης.

• Η μελέτη είναι διαθέσιμη, εδώ.

Γιώργος Μπάρμπας, Λέκτορας – Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης
Ελευθερία Τουτουντζή, Nηπιαγωγός – Εκπαιδευτήρια Μαντουλίδη
Μαρία Παππά, Γραμματεία Πανεπιστημίου Αιγαίου

ΠΗΓΗ

Οδηγός για Γονείς & Κηδεμόνες: Καλές Πρακτικές για μαθητές με Ειδικές Μαθησιακές Ανάγκες

πηγη

 Υλικό 14 σελίδες για γονείς/κηδεμόνες σχετικά με πρακτικές που αφορούν μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες. 

Για να μεταβείτε στο υλικό πατήστε εδώ

Διδακτικές προσεγγίσεις και πρακτικές για μαθητές με Μαθησιακές Δυσκολίες

πηγη

Πλούσιο υλικό 79 σελίδες με Διδακτικές προσεγγίσεις και πρακτικές για μαθητές με Μαθησιακές Δυσκολίες

ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΊΤΕ ΤΟ ΑΡΧΕΊΟ ΠΑΤΉΣΤΕ ΕΔΏ

Δυσλεξια ολες οι δραστηριοτητες

πηγη

Εξαιρετικό υλικό 24 σελίδες

Κεφ 1 - Ειδική Αγωγή Και Εκ... by Georgia Douliaka