Παιδικές Συγκρούσεις : Κακόμοιρε γερο-λύκε! (Υλικό)

πηγη

Η δραστηριότητα «Κακόμοιρε γερο-λύκε» αφορά τη σύγκρουση δικαιωμάτων, σε εκφάνσεις της καθημερινής ζωής, όπως το σπίτι και στο σχολείο. Στόχος είναι να ενθαρρύνει τα παιδιά να σκέφτονται εναλλακτικές λύσεις αντί της σύγκρουσης. Δείχνουν στα παιδιά ότι τα δικαιώματα κάποιου σταματούν εκεί όπου αρχίζουν τα δικαιώματα του άλλου και ότι όταν τα δικαιώματά µας συγκρούονται, είναι καλύτερο να συνεργαζόμαστε για να βρούμε μια λύση που να σέβεται τα δικαιώματα όλων.

πηγη

"Το συγκεκριμένο παιχνίδι αφήγησης στηρίζεται στην παραλλαγή των κλασσικών παραμυθιών που γνωρίζουν τα παιδιά. Βοηθά στην ανάπτυξη της φαντασίας και αποσκοπεί στο να καταλάβουν τα παιδιά ότι ο σεβασμός των δικαιωμάτων των άλλων ωφελεί τους πάντες σε αντίθεση με τις συγκρούσεις."

Για να κατεβάσετε τη συγκεκριμένη δραστηριότητα πατήστε εδώ.

Ολόκληρο το εγχειρίδιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ.

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία, Ένα Εγχειρίδιο για να αρχίσετε την Εκπαίδευση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Λονδίνο, Αύγουστος 1996

 Πηγη

Ιδέες για εύκολες καλοκαιρινές κατασκευές με τα παιδιά σας

Εκπληκτικές και Ευκολες Ιδέες για να περάσετε δημιουργικά τον χρόνο με τα παιδιά σας.

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

ΓΟΝΕΙΣ-Αυτισμός: Ηχολαλία: Γιατί το Παιδί μου Επαναλαμβάνει Ό,τι Λέω;

πηγη

Επαναλαμβάνει το παιδί σας τις δικές σας λέξεις ή τις λέξεις των άλλων; αυτά που ακούει στην τηλεόραση ή τους ήχους που προέρχονται από το περιβάλλον; Τα παιδιά, τα οποία δεν εμφανίζουν καθυστέρηση στην ομιλία και ανήκουν στο φάσμα των αυτιστικών διαταραχών, τείνουν να επαναλαμβάνουν λέξεις και φράσεις, χωρίς να κατανοούν πλήρως τη σημασία τους, κάτι που συνιστά την ηχολαλία.

Τι είναι η Ηχολαλία;

Η ηχολαλία είναι η αυθόρμητη επανάληψη της ομιλίας των άλλων, δηλαδή η επανάληψη λέξεων, φράσεων και προτάσεων. Η επανάληψη μπορεί να πραγματοποιηθεί αμέσως μετά την ακρόαση των λέξεων ή των ήχων, ή μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα, συνιστώντας με αυτόν τον τρόπο ένα είδος καθυστερημένης ηχολαλίας. Ακόμα, τα παιδιά με υπερλεξία συχνά εμφανίζουν ηχολαλία.

πηγη

Σε τι διαφέρει η Ηχολαλία από την Υπερλεξία;

Η υπερλεξία είναι η αναγνωστική ικανότητα, η οποία είναι μεγαλύτερη από την αναμενόμενη ικανότητα σε μία συγκεκριμένη ηλικία. Παρόλο που το παιδί επαναλαμβάνει συχνά λέξεις, τις οποίες έχει διαβάσει, δεν κατανοεί τη σημασία των λέξεων αυτών. Επαναλαμβάνει, δηλαδή, αυτό που έχει διαβάσει: σε αντίθεση, τα παιδιά με ηχολαλία επαναλαμβάνουν αυτά, τα οποία έχουν ακούσει. Και στις δύο περιπτώσεις, όταν τα παιδιά είναι μικρής ηλικίας, κατανοούν σε μικρό βαθμό τις λέξεις, τις οποίες επαναλαμβάνουν.

Μα, καταλαβαίνει τι λέει;

Ενώ φαίνεται πως το παιδί επαναλαμβάνει λέξεις ή φράσεις στο σωστό πλαίσιο, συχνά δεν κατανοεί πλήρως τη γλώσσα αλλά και τις επιπτώσεις, τις οποίες έχουν τα λεγόμενά του. Παρόλα αυτά, η επανάληψη αποτελεί έναν τρόπο εκμάθησης της γλώσσας μέσω της απομνημόνευσης και συχνά συνιστά μία προσπάθεια για επικοινωνία. Για παράδειγμα, όταν ρωτηθεί, «Θέλεις χυμό;», η απάντηση του παιδιού σας ενδέχεται να είναι επίσης «Θέλεις χυμό;» με τον ίδιο επιτονισμό, με τον οποίο ρωτάτε. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιεί τη φράση ως κατάφαση στην ερώτησή σας. Με άλλα λόγια, επαναλαμβάνει την ερώτηση για να επιβεβαιώσει ότι πράγματι θέλει χυμό. Η επανάληψη της ερώτησης ενδέχεται να πραγματοποιηθεί ακόμα και με κάποια χρονική καθυστέρηση, απαντώντας ως εξής: «Ναι. Θέλω χυμό;». Παρομοίως, ένα παιδί, το οποίο ακούει στην τηλεόραση τη φράση «Έχεις γάλα;», ενδεχομένως να επαναλάβει τη φράση, ακόμα και αν δε θέλει γάλα, με τον ίδιο επιτονισμό και ρυθμό, με τον οποίο τον άκουσε στην τηλεόραση. Επίσης, σε αντίστοιχη ερώτησή σας -αν δηλαδή θα ήθελε γάλα- ενδέχεται να απαντήσει με την ερώτηση «Έχεις γάλα;».

Θα μιλήσει ποτέ με τον σωστό τρόπο;

Η παρουσία της ηχολαλίας στα παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα αυτισμού, αποτελεί ένα καλό σημάδι: σημαίνει πως επεξεργάζονται τα γλωσσικά ερεθίσματα, παρόλο που αυτό συμβαίνει με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι τα επεξεργάζονται συνήθως τα παιδιά της ηλικίας του. Τα παιδιά αυτά δεν έχουν καθυστέρηση στην ομιλία και με την πάροδο του χρόνου αποκτούν όλο και πιο σύνθετες δεξιότητες ομιλίας. Αποτελεί, δηλαδή, έναν τρόπο εκμάθησης και ανάπτυξης των δεξιοτήτων ομιλίας, χωρίς, όμως, να συνιστά μία «μη φυσιολογική» ανάπτυξη στην ομιλία του. Παρόλα αυτά, η ανάπτυξη ενδέχεται να πραγματοποιηθεί σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Είναι πιθανό να σταματήσει την ηχολαλία;

Είναι σχεδόν απίθανο για ένα παιδί που βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού, να σταματήσει να ηχολαλεί. Ωστόσο, η ηχολαλία ενδέχεται να γίνει λιγότερο έντονη και σε κάποιες περιπτώσεις σχεδόν μη αντιληπτή. Οι ενήλικες με αυτισμό εξακολουθούν να εμφανίζουν ηχολαλία, γεγονός το οποίο μπορεί να φαίνεται ως επανάληψη των φράσεων του συνομιλητή του (ή όχι). Σε περιπτώσεις, στις οποίες δίνονται οδηγίες για την εκτέλεση κάποιας δραστηριότητας, ενδέχεται να επαναλάβουν τις οδηγίες με μη συνειδητό τρόπο. Ακόμα, ενδέχεται να επαναλαμβάνουν λόγια από ταινίες, ή τηλεοπτικές εκπομπές: αυτό μπορεί να συμβαίνει και μη λεκτικά, δηλαδή επαναλαμβάνοντας τα λόγια από «μέσα» τους. Στην τελευταία περίπτωση, ακούγοντας τον εαυτό τους να επαναλαμβάνει τα λόγια, επαναλαμβάνουν αυτά που εκφέρουν.

Ναι, αλλά τί χρειάζεται να κάνω σε αυτή την περίσταση; Υπάρχει θεραπεία για την ηχολαλία;

Δεν υπάρχει θεραπεία για την ηχολαλία. Ωστόσο, μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας να ενισχύσει τις γλωσσικές του δεξιότητες. Αρχικά, κρατείστε την ψυχραιμία σας και προσπαθήστε να έχετε συγκροτημένο λόγο. Προσπαθήστε να είστε συγκεκριμένοι και άμεσοι, κάνοντας ερωτήσεις που απαντούν σε «ναι» ή «όχι». Λόγου χάρη, στο παράδειγμα που δόθηκε με το χυμό, αν το παιδί σας επαναλαμβάνει τις ερωτήσεις σας, μπορείτε να πείτε «Ναι, θέλω χυμό». Το πιο πιθανό είναι να απαντήσει επαναλαμβάνοντας τη φράση σας, συνηθίζοντας και απομνημονεύοντας με αυτόν τον τρόπο τη φράση αυτή. Χρειάζεται να είστε ήρεμοι, επίμονοι και υπομονετικοί.

Η ηχολαλία, παρόλο που δεν αποτελεί διαγνωστικό κριτήριο για τον αυτισμό, συχνά εμφανίζεται σε παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού. Η εμφάνιση αυτή σε ένα νήπιο δεν αποτελεί μία ένδειξη του αυτισμού: η ηχολαλία ενδέχεται να εμφανιστεί χωρίς το παιδί να βρίσκεται στο φάσμα. Εάν έχετε ανησυχίες ότι το παιδί σας ηχολαλεί, μιλήστε με τον παιδίατρο, ή επικοινωνήστε με κάποιον λογοθεραπευτή.

Μετάφραση/ Απόδοση από: http://autism.answers.com

via: ikidcenters.com

ΠΗΓΗ

Επίλυση των Συγκρούσεων. Εγχειρίδιο για εκπαιδευτικούς και εκπαιδευτές νέων κι ενηλίκων

πηγη

Το εγχειρίδιο περιέχει δραστηριότητες, τις οποίες μπορούν να εφαρμόσουν εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, καθώς και εκπαιδευτές εκπαιδευτικών, νέων και ενηλίκων. 

πηγη

Το εγχειρίδιο για την επίλυση συγκρούσεων μπορείτε να το βρείτε εδώ

Πηγη

Να διαβάζουν οι μαθητές το καλοκαίρι;

πηγη

Κάποιες ερωτήσεις δεν θα σταματήσουν να βασανίζουν ποτέ τους γονείς των μικρών μαθητών. Υπάρχουν αρκετές που τους απασχολούν και εμείς θα δώσουμε απάντηση στη μία από τις πιο κλασσικές.
Αφομοίωσε σωστά το παιδί μου τις γνώσεις που έπρεπε ή θα ξεχάσει αυτά που έμαθε το χειμώνα μετά από τις διακοπές;  


Οι διακοπές του καλοκαιριού έχουν σαν  στόχο την ανάπαυλα και την ξεκούραση των μαθητών όμως είναι και μια ευκαιρία να εμπεδώσουν και αυτά που έχουν μάθει! Είναι γεγονός ότι η απόλυτη απραξία και αποδιοργάνωση μπορεί να οδηγήσουν το παιδί σε αποσυντονισμό, με κίνδυνο να ξεχάσει αυτά που έμαθε και να δυσκολευτεί να μπει ξανά στο κλίμα του σχολείου το Σεπτέμβριο.
Σύμφωνα με έρευνες, κρίνεται απαραίτητη η αποσυμπίεση των μαθητών από την παραδοσιακή σχολική πραγματικότητα. Δεν πρέπει να πιέζουμε τα παιδιά να κάνουν επανάληψη τη σχολική ύλη και είναι απαγορευτικό να βρίσκουν οι γονείς  τα βιβλία της επόμενης χρονιάς και να παίρνουν το ρόλο του εκπαιδευτικού και να διδάσκουν την υλη. Κάτι τέτοιο μόνο γκρίνια, πίεση και αρνητικό κλίμα στην οικογένεια μπορεί να δημιουργήσει. Επίσης, προκαλεί άγχος στο παιδί και μπορεί να το οδηγήσει σε αρνητική απόδοση τον επόμενο χειμώνα.

πηγη

Ετοιμάστε το έδαφος για τη νέα χρονιά
Οι καλοκαιρινές διακοπές δίνουν την δυνατότητα στα τα παιδιά να ασχοληθούν με άλλες πιο ξέγνοιαστες και ευχάριστες δραστηριότητες, να μείνουν περισσότερες ώρες με την οικογένειά τους χωρίς πίεση , έτσι ώστε όταν έρθει η ώρα της επιστροφής τους στα θρανία να έχουν περισσότερα εφόδια για να αντεπεξέλθουν στις αυξημένες απαιτήσεις. Επίσης στον χώρο της εκπαίδευσης δίνεται μεγάλη έμφαση στο παιχνίδι, στις βιωματικές δραστηριότητες οι οποίες θα πρέπει να προσεγγίζονται με διερευνητικές μεθόδους, και στις εξωσχολικές δραστηριότητες.

Επανάληψη = διασκέδαση
Τα παιδιά πρέπει να παίρνουν μέρος σε δραστηριότητες που τους ενδιαφέρουν γιατί αυτό είναι ποιότητα ζωής. O γονιός κάποιες φόρες βομβαρδίζει το παιδί με δραστηριότητες που πιστεύει εκείνος ότι θα του δώσει ποιότητας ζωής, γιατί πιστεύει ότι με αυτό τον τρόπο θα γίνει ο καλύτερος μαθητής. Μια λοιπόν από αυτές τις δραστηριότητες είναι το παιδί να διαβάζει κατά την διάρκεια του καλοκαιριού. Η φιλοσοφία του παραδοσιακού εκπαιδευτικού συστήματος καλλιεργεί την άποψη ότι επιτυχία είναι η γρήγορη κατάκτηση των γνωστικών αντικειμένων και είναι εύλογο να υπάρχει η ανησυχία για το εάν τα παιδιά θα πρέπει να κάνουν επαναλήψεις κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Υπάρχουν τρόποι να γίνεται επανάληψη διασκεδαστικά.
Ένας τρόπος είναι οι γονείς να παίζουν παντού με το παιδί τους τις «ασκήσεις των 5 λεπτών», όπου ο γονέας παίρνει τη θέση του εκπαιδευτικού ακόμα και στη παραλία.

Τι μπορούν να κάνουν τα παιδιά κατά τη διάρκεια των διακοπών και ιδιαίτερα όταν οι γονείς δεν έχουν 3 μήνες διακοπές;
Το παιδί μπορεί  να επιλέξει να ενταχθεί σε αθλητικές δραστηριότητες, σε ομάδες απασχόλησης (από τους τοπικούς συλλόγους), να εμπλακεί σε καλλιτεχνικές ή πολιτιστικές εκδηλώσεις, να ασχοληθεί με την φύση και με άλλες δημιουργικές δραστηριότητες. Έτσι θα το βοηθήσουμε να αξιοποιήσει τον ελεύθερο χρόνο του, ακολουθώντας ένα πρόγραμμα που θα στοχεύει στην κοινωνικοποίησή του, στην καλλιέργεια της προσωπικότητάς του, στην ανάδειξη των ταλέντων του, στην ωρίμανση, στην αυτοεκτίμηση και στην γενικότερη ψυχοσωματική εξέλιξή του. Ο γονιός μπορεί να στείλει το παιδί του σε κάποιες κατασκηνώσεις όπου υπάρχει δημιουργική απασχόληση των παιδιών μέσο ομαδικών παιχνιδιών και δραστηριοτήτων. Αρκετά μουσεία και οργανισμοί προσφέρουν καλοκαιρινά προγράμματα για παιδιά. Βασική επιδίωξη είναι η εξοικείωση των παιδιών με τον κόσμο των μουσείων καθώς και η ενίσχυση της συνεργασίας και των φιλικών σχέσεων μεταξύ τους.

Πηγη

Δυσλεξία και ομιλία στο παιδί: Τα συμπτώματα σε κάθε στάδιο ηλικίας

πηγη

Τα σημάδια της δυσλεξίας διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία. Εάν το παιδί σας έχει ένα ή δύο από τα παρακάτω συμπτώματα, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει δυσλεξία.

Αλλά εάν έχει πολλά από τα παρακάτω συμπτώματα ανά ηλικία, τότε το παιδί σας να πρέπει να δει έναν ειδικό γιατρό για πιθανή δυσλεξία.

Δυσλεξία: Συμπτώματα στην προσχολική ηλικία

• Μιλάει αργότερα από ό,τι τα περισσότερα παιδιά.
• Έχει μεγαλύτερη δυσκολία από ό,τι τα άλλα παιδιά να προφέρει λέξεις. Για παράδειγμα, το παιδί μπορεί να διαβάσει αλλάζει το πρώτο γράμμα από κάποιες λέξεις, καθώς τις προφέρει δυνατά.
• Καθυστερεί να εμπλουτίσει με νέες λέξεις το λεξιλόγιό του και δυσκολεύεται να θυμηθεί τη σωστή λέξη.
• Έχει πρόβλημα στην εκμάθηση της αλφαβήτου, των αριθμών, των ημερών της εβδομάδας, των χρωμάτων, των σχημάτων, στο πώς να συλλαβίσει και στο πώς να γράψει το όνομά του.
• Έχει δυσκολία να απαγγέλλει απλά ποιηματάκια ή λέξεις με ομοιοκαταληξία.

Καθυστερεί να αναπτύξει επιδέξιες κινητικές ικανότητες. Για παράδειγμα, το παιδί σας μπορεί να καθυστερήσει να μάθει το πώς να κρατήσει ένα μολύβι σε θέση γραφής, το πώς να χρησιμοποιήσει τα κουμπιά και το φερμουάρ, ή το πώς να βουρτσίσει τα δόντια του.

Δυσλεξία: Συμπτώματα από το νηπιαγωγείο μέχρι τα 9-10 χρόνια

• Έχει δυσκολία στην ανάγνωση μεμονωμένων λέξεων που δεν περιβάλλονται από άλλες λέξεις.
• Δυσκολεύεται να μάθει τη σχέση μεταξύ γραμμάτων και ήχων.
• Συγχέει μικρές λέξεις όπως “σε” και “με”.
• Κάνει συχνά συγκεκριμένα λάθη στην ανάγνωση και αντίστοιχα ορθογραφικά λάθη, όπου συνήθως αλλάζει τη θέση γραμμάτων σε μια λέξη, ή εναλλάσσει το πρώτο με το τελευταίο γράμμα σε μικρές λέξεις.

Δυσλεξία: Συμπτώματα από την ηλικία των 10 έως την ηλικία των 14 ετών

• Κάνει ανάγνωση σε πιο αργό ρυθμό από ό,τι αναμενόταν.
• Αλλάζει τη σειρά των γραμμάτων σε κάποιες λέξεις.
• Καθυστερεί να αναγνωρίσει και να μάθει προθέματα, επιθήματα, λέξεις ρίζες και άλλες παραμέτρους ανάγνωσης και ορθογραφίας.
• Έχει δυσκολία στην ορθογραφία και μπορεί να γράψει την ίδια λέξη με διαφορετικούς τρόπους στην ίδια σελίδα.
• Αποφεύγει την ανάγνωση φωναχτά.
• Έχει δυσκολία με ασκήσεις/προβλήματα λέξεων στα μαθηματικά.
• Γράφει με δυσκολία ή έχει δυσανάγνωστη γραφή. Ή ο τρόπος που πιάνει το μολύβι/στυλό είναι περίεργος (με ολόκληρη την παλάμη) ή πολύ σφιχτός.
• Αποφεύγει να γράφει γενικώς.

Δυσλεξία: Συμπτώματα από το γυμνάσιο και μετά

• Πολύ αργή ανάγνωση με πολλές ανακρίβειες.
• Εξακολουθεί να συλλαβίζει λανθασμένα, ή να γράφει την ίδια λέξη με διαφορετικούς τρόπους σε ένα ενιαίο κομμάτι κειμένου.
• Αποφεύγει τα τεστ που απαιτούν ανάγνωση και γραφή και χρονοτριβεί σε τέτοιου είδους σχολικά προβλήματα/ασκήσεις.
• Έχετε πρόβλημα να κάνει περιλήψεις ενός κειμένου.
• Έχει μειωμένη ικανότητα μνήμης και χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να ολοκληρώσει μια εργασία για το μάθημα από ό,τι αναμενόταν.
• Έχει φτωχό λεξιλόγιο και δεν μπορεί να αποθηκεύσει πολλές πληροφορίες από την ανάγνωση ενός κειμένου.

Πηγη

 

Ιδέες για αισθητηριακά παιχνίδια! (Αυτισμός)

Ιδέες για αισθητηριακά παιχνίδια

πηγη

Μπαλόνια γεμάτα με ρύζι, αλεύρι και φασόλια

πηγη

Χάντρες

πηγη

Καρέκλα με μπαλάκια τέννις

πηγη

Παγάκια με pom pom

πηγη

Mobile αισθήσεων

Επιθετική Συμπεριφορά του παιδιού μας- Ξεσπάσματα Θυμού - Ολα όσα πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς

πηγη

Πότε πρέπει η επιθετική συμπεριφορά να ανησυχήσει του γονείς;

Πολλές φορές η στάση των γονιών όταν ενημερώνονται από τη δασκάλα για την επιθετική συμπεριφορά του παιδιού τους είναι παθητική. Η αντίδραση τους είναι η φράση: «Εντάξει, παιδάκι είναι. Θύμωσε…». Και πράγματι. Η έκφραση του θυμού είναι φυσιολογική και αναμενόμενη στην παιδική ηλικία. Αποτελεί έναν τρόπο διεκδίκησης  και αυτοπροστασίας. Η συγκεκριμένη συμπεριφορά πρέπει να ανησυχήσει τους γονείς όταν γίνει καθημερινότητα. Πρέπει λοιπόν, να παρατηρήσουν τη συχνότητα, την ένταση και το βαθμό εκδίκησης/ μίσους των επιθετικών ενεργειών του παιδιού.

Ποιες είναι οι μορφές επιθετικότητας;

Η επιθετικότητα μπορεί να εμφανιστεί με τις εξής μορφές:

·         Εκρήξεις θυμού/ οργής

·         Χρήση «άσχημων λέξεων»

·         Συγκρούσεις, τσακωμοί

·         Συναισθήματα μίσους ή υπερβολική εχθρότητα

Ποιες είναι οι αιτίες της επιθετικότητας;

Η επιθετικότητα είναι αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης: α) οικογενειακών και β)κοινωνικών παραγόντων. Σε κάποιες περιπτώσεις, σημαντικό ρόλο διαδραματίζει καιγ) ο γενετικός παράγοντας σε συνδυασμό με τις περιβαλλοντικές επιδράσεις.

Με άλλα λόγια:

α) Η ποιότητα των σχέσεων μέσα στην οικογένεια επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη συμπεριφορά του παιδιού. Ένα παιδί που εκτίθεται στη βία (είτε ως δέκτης , είτε ως θεατής), θα διαπράξει βία. Μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά «ακούν πολύ πιο προσεκτικά, όταν δεν τους μιλάμε». Παρατηρούν και μιμούνται δηλαδή ό, τι βλέπουν στο οικογενειακό περιβάλλον. Αντίστοιχα, επιθετικότητα μπορεί να παρουσιάσουν και παιδιά που δεν έρχονται σε επαφή με τη βία, αλλά αντιμετωπίζουν άλλα προβλήματα. Οι πολύ αυστηρές τιμωρίες, η απότομη συμπεριφορά των γονιών, αλλά και αντίθετα η μεγάλη ανεκτικότητα, η αδιαφορία και η έλλειψη επιτήρησης είναι μερικοί από τους παράγοντες που ενθαρρύνουν αυτή τη συμπεριφορά.

β) Τη συμπεριφορά του παιδιού επιβαρύνουν οι κακές συνθήκες διαβίωσης, η περιθωριοποίηση, η έλλειψη εκπαίδευσης. Πρέπει επίσης, να επισημανθεί και ο ρόλος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και των βιντεοπαιχνιδιών που προβάλλουν τη βία.

γ) Δεν υπάρχει ομοφωνία των ερευνητών ως προς τους γενετικούς παράγοντες. Σύμφωνα, πάντως με 

τη θεωρία του Φρόυντ σε κάποια άτομα υπάρχει μια προδιάθεση προς την επιθετική συμπεριφορά, μια εγγενής ορμή.

Πώς πρέπει να αντιδράσουν οι γονείς;

·         Προληπτικά μέσα

Πρόκειται για τον τρόπο συμπεριφοράς των γονιών ώστε το παιδί τους να μεγαλώσει σε ένα υγιές περιβάλλον και να μην εμφανίσει τέτοιου είδους διαταραχές.

ü  Κυρίαρχος παρουσιάζεται ο ρόλος της οικογενειακής ζωής. Το παιδί πρέπει να νιώθει ασφάλεια, συναισθηματική σταθερότητα και στοργή.

ü  Η σχέση των γονέων πρέπει να είναι ήρεμη και ποιοτική. Ακόμα και στην περίπτωση του διαζυγίου, το παιδί δεν πρέπει να εμπλέκεται στην κακή σχέση των γονιών, και πολύ περισσότερο να νιώθει το ίδιο την ευθύνη για το διαζύγιο ή την ευθύνη της επιλογής γονιού. Οι γονείς παίρνουν τις αποφάσεις για τη ζωή τους, δεν παύουν όμως να είναι γονείς.

ü  Οι γονείς πρέπει να θέτουν τα όρια. Όλες οι πράξεις των παιδιών (επιθυμητές και μη) έχουν στόχο να ανακαλύψουν τα όρια, δηλαδή να δουν μέχρι πού μπορούν να φτάσουν. Γι’ αυτό το λόγο οι γονείς οφείλουν να τους το δείξουν από νωρίς, χωρίς να τους αφήνουν περιθώριο να βρουν το αδύνατο σημείο τους.

ü  Είναι φυσικό να θυμώνει το παιδί, αλλά όχι υπερβολικά ή με το παραμικρό. Πρέπει να μάθει να ελέγχει τα συναισθήματά του. Σε αυτό θα βοηθήσουν κάποιες δραστηριότητες- παιχνίδια για όλη την οικογένεια.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ  ⃰

1) Φτιάχνουμε κάρτες με διάφορες καταστάσεις (ευχάριστες ή δυσάρεστες), όπως

-Ο συμμαθητής μου με κοροϊδεύει.

-Η ομάδα μου κέρδισε στον αγώνα του σχολείου.

-Τα παιδιά δεν με βάζουν στο παιχνίδι γιατί άργησα.

Κάθε παίκτης δείχνει με το σώμα του τι θα ένιωθε σε κάθε κατάσταση και οι υπόλοιποι πρέπει να αναγνωρίσουν το συναίσθημα.

2) Φτιάχνουμε ένα σηματοδότη από χαρτόνι με τα εξής χρώματα:

-ΚΟΚΚΙΝΟ: ΣΤΟΠ! ΕΛΕΓΞΕ ΤΟ ΘΥΜΟ ΣΟΥ. ΜΕΤΡΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 10.

-ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ: ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙΣ.

-ΚΙΤΡΙΝΟ: ΣΚΕΨΟΥ ΗΡΕΜΑ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ.

-ΠΡΑΣΙΝΟ: ΚΑΝΕ ΠΡΑΞΗ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΗΚΕΣ.

Δίνουμε στους παίκτες ένα σενάριο. Για παράδειγμα:

‘‘Η Μαρία κάνει πάρτι για τα γενέθλιά της. Έχει καλέσει όλη την τάξη, εκτός από τον Γιάννη, γιατί χτυπάει τα άλλα παιδιά’’.

 Συζητάμε πώς μπορεί να ένιωσε η Μαρία και πώς ο Γιάννης. Στη συνέχεια, κάποιος αναλαμβάνει το ρόλο της Μαρίας και κάποιος το ρόλο του Γιάννη και δραματοποιούν τη συζήτησή τους για αυτό το θέμα. Όταν η συζήτηση φθάσει στα πρόθυρα τσακωμού, επιδεικνύουμε τον σηματοδότη και καθοδηγούμε στην επίλυση του θέματος ακολουθώντας ένα- ένα τα βήματα.

⃰

 ΑΝΑΛΟΓΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Χατζηχρήστου, Χ. Εκπαιδευτικό υλικό για Εκπαιδευτικούς και Μαθητές της Πρωτοβάθμιας ΕκπαίδευσηςΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΔΑΝΟΣ

·        

     Αντιμετώπιση επιθετικής συμπεριφοράς

Πρόκειται για συμβουλές σχετικά με την αντίδραση των γονέων σε περίπτωση που το παιδί παρουσιάζει επιθετική συμπεριφορά σε μεγάλη συχνότητα.

ü  Αντιδρούμε ήρεμα. Όταν το παιδί είναι θυμωμένο δεν του φωνάζουμε, γιατί το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να το θυμώσουμε περισσότερο. Το αφήνουμε να ηρεμήσει, να ανακτήσει τον έλεγχο των συναισθημάτων του και στη συνέχεια λύνουμε το πρόβλημα. ΠΡΟΣΟΧΗ: Ήρεμα δεν σημαίνει παθητικά. Πρέπει να δείχνουμε ότι δεν ανεχόμαστε τη συγκεκριμένη συμπεριφορά και ότι δεν θα ασχοληθούμε μαζί του αν συνεχίσει. Του μιλάμε σοβαρά και με σταθερό τόνο. Είναι σημαντικό να είμαστε σωματικά στο ίδιο επίπεδο (να σκύβουμε για να είμαστε στο ίδιο ύψος) και να το κοιτάμε στα μάτια.

ü  Σε κάποιες περιπτώσεις (π.χ. στις «άσχημες κουβέντες») μπορούμε να αγνοήσουμε την ανεπιθύμητη συμπεριφορά. Με αυτό τον τρόπο το παιδί θα καταλάβει ότι δεν καταφέρνει τίποτα και θα τη σταματήσει. Στο σημείο αυτό, πρέπει να σημειωθεί ότι κάποιες αντιδράσεις των παιδιών φαίνονται αστείες (όπως οι άσχημες κουβέντες από τα μικρά παιδιά), όμως αν αρχίσουμε να γελάμε, το παιδί θα το εισπράξει θετικά και θα την επαναλαμβάνει συχνά.

ü  Δεν ανταμείβουμε την επιθετική συμπεριφορά. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, πολλοί γονείς το κάνουν, είτε χωρίς να το καταλάβουν, (Παράδειγμα: Το παιδί σπρώχνει τον αδερφό του για του πάρει το παιχνίδι και του φωνάζει. Ο γονιός το μαλώνει γιατί δεν ήταν σωστό αυτό που έκανε, αλλά του αφήνει το παιχνίδι), είτε γιατί είναι πολύ κουρασμένοι για να αντιδράσουν.

ü  Σε συνέχεια του προηγούμενου, επιβραβεύουμε την ευγενική συμπεριφορά και κάνουμε αισθητή τη δυσαρέσκειά μας για την επιθετικότητα. Βέβαια, ΠΑΝΤΑ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΑΤΟΜΟ. Δεν πρέπει να προσβάλλουμε, να ειρωνευόμαστε ή να ασκούμε ψυχολογική βία στο παιδί. Δεν βάζουμε την ταμπέλα του «κακού παιδιού» καθώς αυτό θα έχει επιπτώσεις στην αυτοπεποίθησή του αλλά ταυτόχρονα ίσως το θεωρήσει δεδομένο και μια δικαιολογία για τις πράξεις του.

ü  Είναι πιθανό το παιδί να επιτίθεται για να τραβήξει την προσοχή μας, έστω και αρνητικά. Γι’ αυτό, σε περίπτωση που χτυπήσει κάποιο άλλο παιδί, δίνουμε την προσοχή μας στο «θύμα» και όχι στο «θύτη».

ü  Δεν μαλώνουμε το παιδί μπροστά σε άλλους. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την επιδείνωση της οργής του παιδιού, για να μη φανεί αδύναμο τους άλλους.

ü  Απομακρύνουμε το παιδί από το χώρο της έντασης για να συζητήσουμε. Στη συζήτηση αυτή του εξηγούμε γιατί δεν πρέπει να συμπεριφέρεται έτσι. Αποφεύγουμε να ρωτήσουμε «γιατί το έκανες;».

ü  Η στάση απέναντι σε κάθε άσχημη ενέργεια πρέπει να είναι η ίδια, ώστε το παιδί να κατανοήσει ποια συμπεριφορά είναι επιθυμητή και ποια όχι.

ü  Ελέγχουμε τις εκπομπές που παρακολουθεί τηλεόραση και τα παιχνίδια που παίζει.

ü   Η τιμωρία δεν πρέπει να είναι σωματική , αλλά να σχετίζεται περισσότερο με τη στέρηση των προνομίων. Πρέπει να είναι δίκαιη, να έχει χρονική διάρκεια και να μην φαίνεται σαν πράξη εκδίκησης, αλλά συνέτισης. Βασική προϋπόθεση αποτελεί η συνέπεια. Εφόσον, έχουμε βάλει το παιδί τιμωρία, δεν την αναστείλουμε. Ένα συχνό λάθος που κάνουν οι γονείς είναι ότι ό ένας επιβάλλει την τιμωρία και ο άλλος τη διακόπτει. Οι γονείς οφείλουν να συνεννοούνται για τη στάση τους απέναντι στο παιδί, ώστε να μην σκέφτεται ότι ‘τώρα τιμωρήθηκε, αλλά όταν επιστρέψει ο μπαμπάς/ η μαμά θα είναι όλα καλά’.

Πόσο συντηρητικό είναι το ξύλο;

Σύμφωνα με τις σύγχρονες έρευνες , το ξύλο δεν φέρει κανένα θετικό αποτέλεσμα. Όχι μόνο δεν βοηθούν στην αντιμετώπιση της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς, αλλά μπορεί να δημιουργήσουν και μια σειρά από διαταραχές. Ακόμα και όταν δεν πρόκειται για κάποια μορφή κακοποίησης, αλλά για ένα «αθώο» χαστούκι, μια «ξυλιά», όπως λένε, ένα τράβηγμα του αυτιού μπορεί να προκαλέσουν άγχος, κατάθλιψη, διαταραχές διάθεσης και προσωπικότητας.

Αυτό που ξεγελά τους γονείς είναι μια προσωρινή συμμόρφωση του παιδιού, η οποία όμως βασίζεται στο φόβο για το «ξύλο» και όχι στην κατανόηση του σωστού τρόπου συμπεριφοράς. Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι το ξύλο δεν βγήκε από τον Παράδεισο γι’ αυτό και πρέπει να αποφεύγεται.

Όλες αυτές οι ενέργειες γίνονται σε συνδυασμό με τη βοήθεια των εκπαιδευτικών του σχολείου. Αν χρειαστεί, απευθυνόμαστε σε παιδοψυχολόγο για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την επιθετικότητα του παιδιού.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Βουϊδάσκης, Β.(1987) Η επιθετικότητα σαν κοινωνικό πρόβλημα στην οικογένεια και στο σχολείο. ΑΘΗΝΑ: Γρηγόρης

Ζαχαρής, Δ. (2003) Επιθετικότητα και Αγωγή. ΑΘΗΝΑ: Γρηγόρης

Κακούρος, Ε., Μανιαδάκη Κ.,(2006) Ψυχοπαθολογία παιδιών και εφήβων, Αναπτυξιακή προσέγγιση. ΑΘΗΝΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΔΑΝΟΣ

Κοσμόπουλος, Α. (2007). Ψυχολογία και Οδηγητική της Παιδικής και Νεανικής Ηλικίας.ΑΘΗΝΑ: Γρηγόρης

Moser, K. Ζίγκμουντ Φρόυντ-Όλη η αλήθεια. ΑΘΗΝΑ: ΓΝΩΣΗ

Σουσαμίδου- Καράμπερη, Α., Βαβέτση-Τσιβίκη, Σ. (2011) Γονείς και εκπαιδευτικοί αντιμέτωποι με την επιθετικότητα των παιδιών και εφήβων. University Studio Press

Χατζηχρήστου, Χ. Εκπαιδευτικό υλικό για Εκπαιδευτικούς και Μαθητές της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΔΑΝΟΣ    

ΠΗΓΗ