Τρόποι Διαπαιδαγώγησης: Ένας οδηγός για γονείς (Εξαιρετικό υλικό 31 σελίδες)

Τρόποι Διαπαιδαγώγησης: Ένας οδηγός για γονείς  

• Επιθετική συμπεριφορά
• Χρήση άσχημης γλώσσας
• Διαταραχή προσοχής
• Σε ποιο στυλ γονέα ανήκω

...και πολλά άλλα είναι μέσα στο υλικό 31 σελίδων! 

πατήστε πάνω στην εικόνα για να δείτε τον οδηγό

πηγη

7 λόγοι που είναι καλό να είστε «κακιά» μαμά!

πηγη

Είναι πολύ εύκολο για ένα παιδί να απονείμει στη μαμά του τον τίτλο της κακιάς μαμάς ή ακόμα και της χειρότερης στον κόσμο. Συνήθως όμως αυτό σημαίνει ότι απλά κάνετε σωστά τη δουλειά σας.

Όχι, οι «κακές» μαμάδες για τις οποίες μιλάμε δεν είναι αυτές που αδιαφορούν για τα παιδιά τους, που δεν τα αγκαλιάζουν ποτέ ή που τα εκθέτουν σε διάφορους φυσικούς και ψυχικούς κινδύνους. Είναι εκείνες που επιβάλλουν κανόνες και εννοούν να τους τηρήσουν με κάθε κόστος, εκείνες που πιστεύουν στη σημασία του να υπάρχει σειρά και πρόγραμμα κι εκείνες που απλά αδιαφορούν αν όλα τα άλλα παιδάκια στη Δευτέρα δημοτικού έχουν το δικό τους iPad. Μία από αυτές είναι η Ντενίζ Σκιπάνι, μια αμερικανίδα μαμά και συγγραφέας. Είναι μάλιστα τόσο περήφανη που είναι «κακιά» που έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο Mean Moms Rule: Why Doing the Hard Stuff Now Creates Good Kids Later, όπου εξηγεί γιατί είναι καλό να είσαι κακιά!

1. Οι «κακές» μαμάδες δεν χάνουν τον εαυτό τους μέσα στη μητρότητα

Οι καλές μαμάδες νιώθουν τόσο πολύ την υποχρέωση να βάλουν σε προτεραιότητα τα παιδιά τους που ξεχνούν ότι πρέπει να φροντίσουν και τον εαυτό τους. Μόλις γεννήσουν, αντικαθιστούν τα κομψά ρούχα τους με άνετες φόρμες, αποκτούν μαύρους κύκλους στα μάτια και θεωρούν τον εαυτό τους τυχερό εάν προλάβουν να κάνουν ένα γρήγορο ντους το πρωί. Οι «κακές» μαμάδες ακούν όλα αυτά και νιώθουν ένα ανακάτεμα στο στομάχι. «Τα παιδιά υποτίθεται ότι προσθέτουν στη ζωή μας, γιατί πρέπει να εξαφανίζουν ακόμα και αυτά που θεωρούσαμε βασικά;», λέει στο βιβλίο της η Σκιπάνι. Το να χάσεις την προσωπικότητά σου για χάρη της μητρότητας είναι κακό για σένα (για προφανείς λόγους) αλλά και για τα παιδιά σου. Πώς θα τους μάθεις να σέβονται τον εαυτό τους όταν δεν κάνεις το ίδιο; 

πηγη

2. Οι «κακές» μαμάδες δεν φοβούνται να πουν «όχι»

Το «όχι» δεν είναι παρά μια μικρή, γλυκιά δόση πατρικής αγάπης. Μην φοβάστε να το πείτε. Πολλοί γονείς παγιδεύονται στη… δικτατορία του «ναι», θεωρώντας ότι η θετική διάθεση είναι υποχρέωσή τους. Όμως το «ναι» είναι σαν ένα κομμάτι γλυκό που ανεβάζει τα επίπεδα της γλυκόζης απότομα και σου δίνει ένα αίσθημα ενέργειας το οποίο όμως πολύ γρήγορα κατακρημνίζεται. Το «όχι» είναι σαν ένα μπολ με θρεπτικά δημητριακά ολικής άλεσης που απελευθερώνουν την ενέργεια λίγο λίγο ώστε να διαρκέσει πολύ. Και σου δίνει τη δυνατότητα να διδάξεις στα παιδιά πολλά πράγματα για τα οικονομικά της οικογένειας, τις ηθικές αξίες και τις επιλογές σου. Δοκίμασε να το πεις. Χωρίς ενοχές. Χωρίς δικαιολογίες. Απλά, πες το όποτε το εννοείς.

3. Οι «κακές» μαμάδες δεν νιώθουν την υποχρέωση να κάνουν ό,τι οι άλλες 

Θυμάστε όταν ήσασταν στο λύκειο και έπρεπε να φοράτε ένα συγκεκριμένο τζην ή να έχετε τα μαλλιά σας χτενισμένα με ένα συγκεκριμένο τρόπο προκειμένου να ανήκετε στα… κουλ κορίτσια; Ε, λοιπόν, μπορεί να μεγαλώσατε αλλά αυτή η ομάδα των «κουλ» υπάρχει ακόμα. Είναι, πλέον, οι μαμάδες που αποφασίζουν για το πώς θα συμπεριφέρεστε σε ό,τι αφορά το παιδί σας. Επιβάλλουν κανόνες όπως πόσο πρέπει να θηλάσετε το μωρό σας, σε ποια ηλικία πρέπει να κοιμάται όλη νύχτα, σε ποιο σχολείο πρέπει να πάει ή με πόσες εξωσχολικές δραστηριότητες να ασχοληθεί. Αγνοήστε τις και πάρτε τις δικές σας αποφάσεις με βάση τις δικές σας απόψεις και ακολουθώντας το ένστικτό σας.

4. Οι «κακές» μαμάδες δεν διστάζουν να απογοητεύουν τα παιδιά τους λίγο κάθε μέρα

Όσο είναι μωρά είναι σημαντικό να ανταποκρινόμαστε άμεσα στις ανάγκες τους. Να τους προσφέρουμε γάλα τη στιγμή που θα το ζητήσουν, να τα κρατήσουμε αγκαλιά όταν κλάψουν και να τα καθαρίσουμε μόλις λερωθούν. Όμως οι «κακές» μαμάδες, καθώς τα παιδιά τους μεγαλώνουν, αφήνουν λίγο λίγο να περνάει όλο και περισσότερος χρόνος ανάμεσα στο «Μαμάαααα» και το «Έρχομαι, αγάπη μου». Αφήνοντας τα παιδιά μας να ζήσουν μερικές μικρές απογοητεύσεις επειδή δεν σπεύδουμε να τα βοηθήσουμε να βρουν το παιχνιδάκι που έχασαν ή επειδή δεν ζητάμε από τη μαμά του συμμαθητή τους να δώσει και στο βλαστάρι μας πρόσκληση για το πάρτι, τους επιτρέπουμε να χτίσουν την ευελιξία και την αυτάρκεια που χρειάζονται για να ωριμάσουν. Σκεφτείτε: μικρές αποτυχίες σήμερα = μεγάλες επιτυχίες αργότερα!

5. Οι «κακές» μαμάδες έχουν τον έλεγχο στο σπίτι τους

Γιατί πρέπει να νιώθετε ενοχές επειδή θέλετε να έχετε άποψη για το τι υπάρχει μέσα στο ψυγείο σας, για το πότε ανοίγει και κλείνει η τηλεόραση ή για το ποια είναι η ώρα του ύπνου. «Έχω τον έλεγχο» δεν σημαίνει απαραίτητα «είμαι αυταρχική», όμως τα παιδιά έχουν ανάγκη να νιώθουν ότι κάποιος ενήλικας κρατάει το τιμόνι! Οι γονείς που βάζουν κανόνες και όρια (και τα κρατούν) μεγαλώνουν χαρούμενα παιδιά με αυτοπεποίθηση. Μην πέσετε στην παγίδα να θέλετε να είστε φίλοι ούτε να παίρνετε μαζί τις αποφάσεις. Αν θέλετε να μπορούν εκείνα να είναι απλώς παιδιά, θα πρέπει εσείς να είστε οι γονείς! Τόσο απλά…

6. Τα παιδιά των «κακών» μαμάδων ξέρουν να κάνουν δουλειές

Οι «κακές» μαμάδες μαθαίνουν στα παιδιά τους να είναι αυτόνομα, να μπορούν να καθαρίζουν, να μαγειρεύουν, να επιδιορθώνουν τα πράγματά τους, τα τακτοποιούν το δωμάτιό τους, να κατεβάζουν τα σκουπίδια, να βάζουν πλυντήριο. Αυτό δεν είναι μόνο εξυπηρετικό για τις ίδιες, αφού δεν χρειάζεται να αναλαμβάνουν μόνες όλες τις δουλειές του σπιτιού αλλά είναι ιδιαίτερα χρήσιμο και για τα ίδια τα παιδιά που κάποτε θα χρειαστεί να επιβιώσουν μακριά από τους γονείς. Επιπλέον, τους δίνει ένα αίσθημα αυτοπεποίθησης, δηλαδή κερδίζουν όλοι. Τέλειο!

7. Οι «κακές» μαμάδες μεγαλώνουν παιδιά έτοιμα να κατακτήσουν τον κόσμο (όχι παιδιά που νιώθουν ότι ο κόσμος τούς χρωστάει)

Σίγουρα έχετε ακούσει ιστορίες για γονείς που ζήτησαν από κάποιο γνωστό να πάρει το παιδί τους στη δουλειά του ή για μαμάδες που παραπονιούνται στους καθηγητές του λυκείου επειδή δεν έβαλαν καλό βαθμό στο γιο ή την κόρη τους. Υπάρχουν γονείς που συνεχίζουν να λύνουν τα προβλήματα των παιδιών τους ακόμα κι όταν αυτά έχουν μεγαλώσει (πολύ). Αναγκάζονται να το κάνουν επειδή ποτέ δεν τους έμαθαν ότι πρέπει να στέκονται στα δικά τους πόδια. Εάν λοιπόν στην πρώτη δημοτικού κάνει λάθη στην ορθογραφία, μην του τα διορθώσετε. Είναι δικά του λάθη, όχι δικά σας. Αφήστε το να τα κάνει, έχει να μάθει πολλά από αυτά!

Από: Ελένη Καραγιάννη
Imommy.gr

Πηγη

Μπορεί η πιπίλα να δημιουργήσει πρόβλημα στην ομιλία του παιδιού;

πηγη

Μπορεί η πιπίλα να δημιουργήσει πρόβλημα στην ομιλία του παιδιού;

Για τα περισσότερα παιδιά η πιπίλα συμβολίζει την ασφάλεια αλλά και το μέσο με το οποίο ηρεμούν.

Έτσι, συχνά η πιπίλα βοηθά τα παιδιά να προσαρμοστούν σε καινούριες καταστάσεις όπως για παράδειγμα η ένταξή τους στο νηπιοβρεφοκομικό σταθμό. 

Για τον λόγο αυτό θα πρέπει να είμαστε  πολύ προσεκτικοί για το πόσο χρονικό διάστημα θα παρέχουμε στο παιδί την πιπίλα αλλά και τον τρόπο που θα την κόψουμε αφού για το παιδί θα είναι μια σημαντική μετάβαση.

 Μετά το πρώτο έτος του παιδιού, θα πρέπει να το βοηθήσουμε να «απεξαρτηθεί» από αυτή.  

πηγη

Σε αυτή τη φάση της ζωής του θα πρέπει το στοματάκι του να είναι «ελεύθερο» να πειραματιστεί με τους ήχους και τις λέξεις, να μιμηθεί τη φωνή μας και γενικά να αρχίσει να εξελίσσεται σταδιακά στην ανάπτυξη του  λόγου.

Η συνήθεια όμως της πιπίλας μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα στα παιδιά.

Για παράδειγμα, η παρατεταμένη χρήση πιπίλας ή το “ρούφηγμα” του δαχτύλου μπορεί να προκαλέσει ορθοδοντικά προβλήματα (χασμοδοντία, στραβά δόντια),  προτρέπει το παιδί να επικοινωνεί μη λεκτικά και όχι λεκτικά, περιορίζει τις κινήσεις της γλώσσας .

Από εκεί ξεκινάνε και τα προβλήματα με την οδοντική σύγκλιση και με την αλλοιωμένη παραγωγή των συρριστικών οδοντικών ήχων («σ», «ζ», «τσ», «ξ», «ψ»). 

Παρουσιάζονται προβλήματα στην μάσηση και συχνά παρατηρείται πλημμελής κατάποση.

Το στόμα ‘κλειδώνει’ σε μια μη φυσιολογική θέση κάνοντας δύσκολη την φυσιολογική ανάπτυξη των χειλιών και της γλώσσας.

Καλό είναι λοιπόν από νωρίς να αναγνωρίσουμε για ποιό λόγο ένα παιδί έχει ανάγκη την πιπίλα ή το δάχτυλο μέσα στο στόμα του και να διακόψουμε αυτή τη συνήθεια το συντομότερο δυνατό.

Για να ξεκινήσουμε να ελαττώνουμε τη χρήση της πιπίλας, το παιδάκι θα πρέπει να βρίσκεται σε μία ήρεμη φάση της ζωής του και όχι σε κάποιο μεταβατικό στάδιο (π.χ. παιδικός σταθμός, εκπαίδευση τουαλέτας, κ.λπ.)

Τέλος, πρέπει να αναφερθεί πως για να αποκατασταθεί τόσο το μορφολογικό πρόβλημα της σύγκλεισης των δοντιών όσο και το πρόβλημα της άρθρωσης και της κατάποσης, απαιτείται συνεργασία ορθοδοντικού και λογοθεραπευτή.
  

Πηγη

 

«Γιατί πρέπει να μάθω ορθογραφία;» Παιδί με Μαθησιακές Δυσκολίες...

πηγη

Στη ζωή ενός παιδιού με Μαθησιακές Δυσκολίες έρχεται πάντα η στιγμή της ερώτησης: «Γιατί πρέπει να μάθω ορθογραφία;» Ή συχνά οι γονείς αγανακτούν: «Ας μη μάθει ποτέ ορθογραφία!» Τι συμβαίνει όμως όταν η ορθογραφία απουσιάζει; Και γιατί τη χρειαζόμαστε;

Για να μπορέσουμε να απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά, θα πρέπει να δούμε τι είναι η ορθογραφία και αν τελικά είναι απαραίτητη τόσο στα σχολικά χρόνια ενός παιδιού όσο και στην ενήλικη ζωή του.

Η ορθογραφία, η ορθή γραφή δηλαδή, είναι μια σύνθετη διαδικασία που αποτελείται από την εφαρμογή φωνολογικών, μορφολογικών-γραμματικών και ετυμολογικών κανόνων με σκοπό την ορθή γραφή.

Ο γραπτός λόγος είναι ένα σύστημα, ένας κώδικας που αποτελείται από σύμβολα τα οποία αντιπροσωπεύουν ήχους. Όταν μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε με ευχέρεια αυτά τα σύμβολα, τότε έχουμε κατακτήσει τον μηχανισμό της ανάγνωσης, και όταν μαθαίνουμε να τα αναπαράγουμε κι εμείς γραπτά, έχουμε κατακτήσει τη γραφή.

Κάθε λέξη που υπάρχει στη γλώσσα μας –ή σε άλλες γλώσσες- φέρει, κουβαλά επάνω της, μία σημασία, μία συγκεκριμένη έννοια. Ας δούμε πώς γίνεται αυτό: Οι λέξεις αποτελούνται από μορφήματα, από μικρά κομματάκια, γλωσσικές μονάδες, όπως λέγονται. Το κάθε ένα κομματάκι μέσα στη λέξη είτε έχει κάποια σημασία (π.χ. το χρωμ- μας φέρνει αμέσως στον νου τις λέξεις «χρώμα», «χρωματίζω» κ.λπ.) είτε προσδίδει σημασία στη λέξη (π.χ. το –ικ- στη λέξη «φανταστικός» προσδίδει την έννοια της ιδιότητας). Η σημασία όμως που έχουν μέσα στη λέξη τα μορφήματα εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο είναι γραμμένα, δηλαδή από την ορθογραφία. Διότι είναι κάτι διαφορετικό το υπ- από το «υπό» και κάτι εντελώς διαφορετικό το ιππ- από το «ίππος». Είναι άλλη η έννοια του προ- στη λέξη «προχθές» και άλλη η έννοια του πρω- στη λέξη «πρωταθλητής». Άλλο πράγμα το –ω της κατάληξης στο «παίζω» και άλλο πράγμα το –ο στη λέξη «πεζό».

Επιπλέον, οι λέξεις δεν είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους× συνδέονται με στενούς δεσμούς, συγγενεύουν ετυμολογικά δηλαδή, και ανήκουν σε οικογένειες. Οι συγγένειες αυτές άλλοτε είναι πολύ εμφανείς (όπως για παράδειγμα στις λέξεις «χρώμα», «χρωματιστός») και άλλοτε όχι («ανοίγω», «άνοιξη»).

πηγη

Γίνεται λοιπόν σαφές ότι ένας καλός ορθογράφος, που έχει αντιληφθεί τους δεσμούς και τις ετυμολογικές συγγένειες των λέξεων και τη γραμματική, κατανοεί βαθύτερα το κείμενο που διαβάζει, είτε πρόκειται για το μάθημα της Ιστορίας, είτε πρόκειται για ένα άρθρο σε ένα περιοδικό, είτε πρόκειται για ένα επίσημο έγγραφο στο οποίο θα βάλει την υπογραφή του. Η καλύτερη και βαθύτερη κατανόηση του κειμένου συνεπάγεται δηλαδή μεγαλύτερη διευκόλυνση στην εκμάθηση των μαθημάτων, γενικότερη βελτίωση της εικόνας του μαθητή σε όλα τα μαθήματα του σχολείου αλλά και διευκόλυνση στην καθημερινότητα, τώρα και στην ενήλικη ζωή του, καθώς θα είναι ευχερέστερη η ανάγνωση και η κατανόηση όλων των κειμένων που καλείται ή επιθυμεί να διαβάσει. Και βέβαια, ο μαθητής θα είναι ικανός να παράγει κείμενα που θα είναι σε βάθος κατανοητά από αυτόν που θα τα διαβάσει.

Αναμφισβήτητα η καλή ορθογραφία δεν είναι απλή ούτε εύκολη υπόθεση. Αν ένας μαθητής χωρίς Μαθησιακές Δυσκολίες κοπιάζει για να μάθει ορθογραφία, μπορούμε να φανταστούμε πόσο χρειάζεται να κοπιάσει ένας μαθητής με Μαθησιακές Δυσκολίες για να απομνημονεύσει, να μάθει να εφαρμόζει και να αυτοματοποιήσει ένα σωρό γραμματικούς κανόνες, θέματα λέξεων, εξαιρέσεις και τόσα άλλα!

Από τα πιο πάνω προκύπτει ότι αφενός υπάρχει μεγάλη δυσκολία στην εκμάθηση της ορθογραφίας όταν υπάρχουν Μαθησιακές Δυσκολίες, αφετέρου είναι σίγουρα αναγκαίο να γνωρίζει κάποιος ορθογραφία. Τι σημαίνει τελικά αυτό για τον μαθητή με Μαθησιακές Δυσκολίες; Ότι πρέπει να μάθει ορθογραφία με κάθε τρόπο ή μήπως είναι καλύτερο να μην επιβαρύνουμε ένα παιδί που ήδη δυσκολεύεται σε τόσα άλλα;

Οπωσδήποτε δεν αγνοούμε την ορθογραφία, γι’ αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος που θα διδαχθεί. Εδώ έρχεται να μας βοηθήσει ο ειδικός εκπαιδευτικός που παρακολουθεί τον μαθητή, ο οποίος θα δομήσει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα διδασκαλίας. Μέσα από αυτό, με τρόπο συστηματικό και ακολουθώντας τον ρυθμό του κάθε παιδιού, θα το βοηθήσει να μάθει ορθογραφία «χτίζοντας» επάνω σε όσα μαθαίνει καλά και αυτοματοποιεί. Ταυτόχρονα το κάθε παιδί δημιουργεί και στη συνέχεια εμπλουτίζει το δικό του προσωπικό λεξικό με τις λέξεις την ορθογραφία των οποίων ήδη γνωρίζει.

Όπως είδαμε, η ορθογραφία δεν είναι μια πολυτέλεια στον γραπτό λόγο. Αξίζει να της δώσουμε προσοχή και να στηρίξουμε τα παιδιά που δυσκολεύονται να την κατακτήσουν. Η γνώση και η αυτοματοποίηση, σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό, της ορθογραφημένης γραφής είναι το κλειδί για την καλύτερη σχολική επίδοση αλλά και για τη διευκόλυνση της καθημερινής επικοινωνίας.

Πηγη

Προπαίδεια...πονοκέφαλος;...Τρόποι εκμάθησης.

Ξεχάστε τον πονοκέφαλο από την προπαίδεια!

Η προπαίδεια είναι ίσως το πρώτο δύσκολο μάθημα από τα μαθηματικά το οποίο βασανίζει πολλά παιδιά του δημοτικού και μαζί τους γονείς και τους δασκάλους που προσπαθούν να βοηθήσουν τους μαθητές. Μαζέψαμε τρόπους διαφορετικούς αλλά και αποτελεσματικούς για να ξεκαθαρίσετε μία και καλή με τις πολλές πράξεις του πολλαπλασιασμού:

Φτιάξε τον πίνακα προπαίδειας όπως πρέπει να είναι

Οι συνηθισμένοι πίνακες προπαίδειας αποτελούνται μόνο από την προπαίδεια ενός αριθμού, οδηγώντας τον μαθητή να μάθει απ’ έξω παπαγαλία τις πράξεις χωρίς να εμβαθύνει στην ουσία.

Έχοντας όλη την προπαίδεια συγκεντρωμένη σε έναν πίνακα, όπως ο παραπάνω, ο μαθητής μπορεί μόνος του να κατανοήσει και να δημιουργήσει την γνώση. Θα παρατηρήσει ομοιότητες και διαφορές, θα δει παράξενα, θα δει συσχετισμούς που θα τον κάνουν να τα θυμάται ευκολότερα. Όταν δημιουργείς μόνος σου τους μηχανισμούς μνήμης η γνώση έχει στέρεα θεμέλια, διότι είναι κατάκτηση δική σου.

πηγη

Παίξε με τις γραμμές

Για τις ώρες που το μυαλό έχει κολλήσει και δεν θυμάται, τράβα γραμμές! Εάν τραβήξουμε τόσες παράλληλες γραμμές όσες ο ένας αριθμός του πολλαπλασιασμού, και τραβήξουμε προς τη αντίθετη κατεύθυνση άλλες παράλληλες γραμμές τόσες όσες είναι ο δεύτερος αριθμός του πολλαπλασιασμού και μετρήσουμε τα σημεία που τέμνονται θα βρούμε το γινόμενο του.

Δες και την εικόνα:

πηγη

«Αστεράτη» προπαίδεια

Υπάρχουν βέβαια πολλοί μαθητές που διευκολύνονται με την αποστήθιση και τις εικόνες. Γι’ αυτούς ο παρακάτω τρόπος θα είναι αρκετά βοηθητικός. Το σχήμα του αστεριού έχει 10 γωνίες. Κάθε μία από αυτές μπορούμε να την αντιστοιχήσουμε με έναν αριθμό από το 1 έως το 10. Κάθε αριθμός της προπαίδειας μπορεί να αναπαρασταθεί με ένα αστέρι των οποίων οι γωνίες έχουν το γινόμενο των πολλαπλασιασμών μέχρι το 10.  Για παράδειγμα η προπαίδεια του 8 είναι κάπως έτσι:

Το κόλπο του 9

Όσο οι αριθμοί μεγαλώνουν στην προπαίδεια, τόσο πιο δύσκολοι γίνονται στην απομνημόνευση, το ίδιο δεν ισχύει βέβαια για την προπαίδεια του 9 καθώς υπάρχει ένας εύοκολος τρόπος να απομνημονευθεί:

πηγη

Αν βάλουμε στη σειρά τα γινόμενα της προπαίδειας του 9 θα δούμε ότι το πρώτο ψηφίο τους δημιουργεί μία σειρά αριθμών από το 0 έως το 9, ενώ δίπλα τους τα δεύτερα ψηφία μία ανάποδη, από το 9 έως το 0. Το νούμερο με το οποίο πολλαπλασιάζεις το 9 παράγει έναν αριθμό ο οποίος αρχίζει με τον αμέσως προηγούμενό του. Παράλληλα, αν προστεθούν τα δύο ψηφία από κάθε γινόμενο κάνουν 9! Δηλαδή, όταν θα πολλαπλασιάζεις το 9 με το 6, θα ξέρεις ότι το νούμερο που ψάχνεις θα αρχίζει με το 5 (το 5 είναι ο αμέσως προηγούμενος αριθμός του 6), 9-5=4 άρα το δεύτερο ψηφίο είναι το 4, άρα 9χ6=54!\

Παίξε ντόμινο

Ένας διασκεδαστικός τρόπος για να μάθουν τα παιδιά την προπαίδεια είναι μέσα από το ντόμινο. Το κλασικό επιτραπέζιο παιχνίδι μπορεί να μεταμορφωθεί σε έναν ευχάριστο τρόπο εξάσκησης στον πολλαπλασιασμό. Το μόνο που χρειάζεται είναι χαρτιά τα οποία θα είναι χωρισμένα σε δύο μέρη, στην μία νούμερα και στην άλλη πράξεις. Έτσι, θα πρέπει να ενωθούν τα νούμερα της μίας κάρτας ως το γινόμενο κάθε πράξης μιας άλλης κάρτας.

πηγη

Βεντάλια

Έχοντας δημιουργήσει τον παραπάνω πίνακα με όλη την προπαίδεια, μπορούμε να τον τσακίσουμε σε κάθε κάθετη γραμμή και να δημιουργήσουμε μία άλλου είδους… βεντάλια! Με αυτόν τον τρόπο οι απαντήσεις κάθε προπαίδειας θα είναι κρυμμένες, και μόνο αν τα παιδιά απαντήσουν θα μπορούν να τις αποκαλύψουν και να δουν αν ήταν σωστά ή λάθος.

πηγη

Μία λωρίδα με αριθμούς

Αυτό το παιχνίδι είναι κάτι μεταξύ του ντόμινο και της βεντάλιας. Όπως φαίνεται παρακάτω στην εικόνα, παίρνουμε μία μακριά λωρίδα χαρτί και την τσακίζουμε 10 φορές. Σε κάθε τσάκισμα ζωγραφίζουμε τόσες κουκίδες όσες και ο αριθμός στον οποίο θέλουμε να εξασκηθούμε. Στο μέρος που αποκαλύπτεται πρώτο γράφουμε πάνω το γινόμενο που προκύπτει όταν πολλαπλασιάσουμε τον αριθμό με το 1, στο επόμενο με το 2 και ούτω καθεξής. Στο μέρος του χαρτιού το οποίο όπως το βλέπουμε βρίσκεται δίπλα από τις κουκκίδες γράφουμε την πράξη. Έτσι όσο ξετυλίγεται το χαρτί αποκαλύπτονται οι πράξεις με το γινόμενο τους σε αναπαράσταση.

πηγη

Παίξε με τις παλάμες σου

Και όταν οι προπαίδεια μέχρι το 5 θα είναι εύκολη υπόθεση, αλλά από το 6 και μετά η κατάσταση θυμίζει ναυάγιο, τότε αυτό το κόλπο είναι αναγκαίο. Αντιστοιχίζοντας κάθε δάχτυλο με ένα νούμερο από το 6 έως το 10 όπως στην εικόνα, η προπαίδεια αυτών των δύσκολων αριθμών γίνεται ευκολότερη. Για κάθε πολλαπλασιασμό, αρχικά λυγίζουμε τα χέρια που αντιστοιχούν στους αριθμούς της πράξης (έστω ότι έχουμε το 6χ8, τότε λυγίζουμε στο ένα χέρι το δάχτυλο του 6 και στο άλλο τα δάχτυλα με τους αριθμούς 6,7 και 8). Έπειτα, μετράμε τα χέρια που έχουμε λυγίσει και τα αντιστοιχούμε σε δεκάδες (1 στο ένα χέρι και 3 στο άλλο ίσον 4 δεκάδες, άρα 40). Στη συνέχεια, μετράμε τα δάχτυλα που μείνανε και τα πολλαπλασιάζουμε μεταξύ τους (4 στο ένα χέρι και 2 στο άλλο, άρα 4χ2=8). Τέλος προσθέτουμε τις δεκάδες με το γινόμενο και βρίσκουμε πόσο κάνει ο αρχικός, δύσκολος πολλαπλασιασμός (Δηλαδή 40+8=48).

πηγη

Μέτρησε τα lego!

Εάν στο σπίτι έχετε οποιαδήποτε τουβλάκια τύπου lego, αξιοποιήστε τα για να μάθει το παιδί με ουσιαστικό τρόπο την προπαίδεια. Δείχνοντάς του ότι οι προεξοχές από ένα ή περισσότερα τουβλάκια συνδυασμένα αποτελούν το γινόμενο των προεξοχών της μίας μεριάς επί της κάθετης σε αυτήν, μπορείτε να απεικονίσετε την ουσία όλου του πολλαπλασιασμού.

πηγη

 Πηγη

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΓΙΑ ΤΥΦΛΑ ΠΑΙΔΙΑ

πηγη

Με πολλή χαρά σας ενημερώνουμε ότι ολοκληρώθηκε το πρώτο ηλεκτρονικό παιχνίδι για τυφλά παιδιά, η τρίλιζα, πρώτο από τα τρία ηλεκτρονικά παιχνίδια που υλοποιούνται στο πλαίσιο του έργουLEAP. Το έργο αναπτύσσει μία σειρά ηλεκτρονικών ψυχαγωγικών και εκπαιδευτικών παιχνιδιών για μερικώς βλέποντα και τυφλά παιδιά. Τα παιχνίδια του LEAP θα διατίθενται δωρεάν και είναι μία συνεργασία της SciFY, του Τμήματος Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου και του CafeBabel.

πηγη

Το έργο LEAP αξιοποιεί τις τελευταίες εξελίξεις στην τεχνολογία των ακουστικών διεπαφών. Φιλοδοξεί να συνεισφέρει στην άρση του κοινωνικού αποκλεισμού των παιδιών αυτών στους «δικούς» τους χώρους, το παιχνίδι και την εκπαίδευση.

Το έργο έχει σκοπό να ανοίξει τα σύνορα των παιγνιδιών με καινοτόμες, ακουστικές διεπαφές για τυφλούς, να ενισχύσει την εκπαίδευση με εργαλείο τα παιγνίδια αυτά, να αναδείξει τις ιδιαίτερες δεξιότητες των τυφλών και να υποδείξει την αξία της συνεργατικότητας μεταξύ βλεπόντων και τυφλών.

Ένας ακόμη στόχος του LEAP είναι να επιτρέψει στις ακουστικές διεπαφές να χρησιμοποιηθούν για εκπαίδευση, ουσιαστικά μέσα από παιγνίδια σοβαρού σκοπού (serious gaming).

Κατά τη διάρκεια του LEAP, τα παιδιά εκτίθενται σε αυξανόμενης δυσκολίας εργασίες που προοδευτικά θα τους δώσουν αυτές τις δεξιότητες, με ένα διασκεδαστικό, αλληλεπιδραστικό τρόπο. Οι δεξιότητες που θα αναπτυχθούν, θα αξιοποιηθούν για εκπαίδευση σε ύλη σχολείου. Μπορείτε να διαβάσετε την πορεία της δημιουργίας του παιχνιδιού και την αντίδραση των παιδιών στην ιστοσελίδα της SciFY.

Τέλος, το LEAP σκοπεύει να αναδείξει τις αποκτημένες δεξιότητες των τυφλών παιδιών σε σχέση με τα βλέποντα παιδιά, μέσα από την ανάδειξη της μοναδικότητας και από την ενδυνάμωση συνεργασιών μεταξύ βλεπόντων και μη βλεπόντων παιδιών σε κοινές δράσεις.

Το έργο χρηματοδοτείται από την Ισλανδία, το Λιχτενστάιν και τη Νορβηγία στο πλαίσιο του Προγράμματος «Είμαστε όλοι Πολίτες», το οποίο είναι μέρος του συνολικού Χρηματοδοτικού Μηχανισμού του ΕΟΧ για την Ελλάδα, γνωστού ωςEEA Grants. Διαχειριστής Επιχορήγησης του Προγράμματος είναι το Ίδρυμα Μποδοσάκη. Στόχος του Προγράμματος είναι η ενδυνάμωση της κοινωνίας των πολιτών στη χώρα μας και η ενίσχυση της κοινωνικής δικαιοσύνης, της δημοκρατίας και της βιώσιμης ανάπτυξης.

Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες για τα παιχνίδια στην ιστοσελίδα του έργου, κάνοντας κλικ εδώ καθώς και να παρακολουθήσετε την πρόοδο, αλλά και να μοιραστείτε τη γνώμη και την εμπειρία σας στις σελίδες του έργου LEAP στο facebook, στο twitter ή στο google+.

Ακολουθήστε και τις σελίδες της SciFY στο facebook, στο twitter ή στο google+.

Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επικοινωνήσετε στο email leap.scify@gmail.com ή/και στο τηλέφωνο 211 4004 192.

Με εκτίμηση,

η ομάδα των LEAP Games

ΠΗΓΗ : www.innovathens.gr

Πηγη

Η επαναφοίτηση των μαθητών στο νηπιαγωγείο

πηγη

Στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των αιτήσεων των γονέων που ζητούν την επαναφοίτηση του παιδιού τους στο νηπιαγωγείο. Η επανάληψη της τάξης του νηπιαγωγείου, η λεγόμενη «επαναφοίτηση» των παιδιών στο ελληνικό νηπιαγωγείο, προβλέπεται νομοθετικά από το Προεδρικό Διάταγμα 200/1998, το οποίο ορίζει ότι δίνεται η δυνατότητα επαναφοίτησης για μια ακόμη χρονιά στο νηπιαγωγείο, ύστερα από δήλωση του γονέα: α) για σοβαρούς οικογενειακούς λόγους, β) για λόγους υγείας που πιστοποιούνται με βεβαίωση ιατροπαιδαγωγικής υπηρεσίας ή κρατικού θεραπευτηρίου και  γ) όταν το νήπιο παρουσιάζει σοβαρές αδυναμίες να παρακολουθήσει το πρόγραμμα της Α΄ τάξης, όπως αυτό διαπιστώνεται από τη Σύμβουλο Προσχολικής Αγωγής ή ύστερα από βεβαίωση ιατροπαιδαγωγικής υπηρεσίας.

Με βάση ερευνητικά δεδομένα (Μπατσούτα κ. α 2009) φαίνεται ότι οι περισσότερες επαναφοιτήσειςστο νηπιαγωγείο οφείλονται στη διαπίστωση σοβαρών αδυναμιών των μαθητών να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα της Α’ Δημοτικού και ότι ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο οι γονείς επιθυμούν να επαναφοιτήσουν τα παιδιά τους στο νηπιαγωγείο είναι για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του δημοτικού σχολείου.Σε μεταγενέστερη έρευνα (Μπατσούτα, 2011) σύμφωνα με τις απόψεις εκπαιδευτικών και γονέων, η επαναφοίτηση των παιδιών στο νηπιαγωγείο συνδέεται με τα ατομικά «ελλείμματα» του μαθητή και θεωρείται ως «καλή πρακτική» για τη διασφάλιση της ομαλής μετάβασής του στο δημοτικό σχολείο. Τα ερευνητικά αυτά δεδομένα επιβεβαιώνουν τα ευρήματα διεθνών ερευνών, σύμφωνα με τα οποία συχνά οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς,στηριζόμενοι σε αναπτυξιακές και μπιχεβιοριστικές θεωρίες μάθησης, πιστεύουν ότι τα παιδιά που «υστερούν» στον κοινωνικό ή τον γνωστικό τομέα χρειάζονται περισσότερο χρόνο στο νηπιαγωγείο ώστε να ωριμάσουν πριν μεταβούν στην Α΄ Δημοτικού (Smith&Shepard, 1988). Με βάση αυτή την προσέγγιση, η επαναφοίτηση εμφανίζεται ως μια προσπάθεια ενίσχυσης και βελτιστοποίησης των γνώσεων και των δεξιοτήτων του μαθητή και ταυτόχρονα ως ένα μέσο πρόληψης της σχολικής τους αποτυχίας στην μετέπειτα σχολική του πορεία. Με άλλα λόγια, η άποψη αυτή υποστηρίζει ότι η επαναφοίτηση θα ωφελήσει τους μαθητές που δεν είναι ακόμα σε θέση να ανταποκριθούν στις ακαδημαϊκές απαιτήσεις της επόμενης βαθμίδας.

Από τα αποτελέσματα της έρευνας (Μπατσούτα, 2011) διαπιστώνεται επίσης ότι οι εκπαιδευτικοί δίνουν έμφαση από τη μία πλευρά στις κοινωνικές δεξιότητες, που αντιστοιχούν στη συμπεριφορά των μαθητών και από την άλλη, στις ακαδημαϊκές γνώσεις και τις δεξιότητες γραφής και ανάγνωσης που πρέπει να έχουν κατακτήσει οι μαθητές προκειμένου να φοιτήσουν στην επόμενη βαθμίδα. Οι αντιλήψεις αυτές υποδηλώνουν ότι το ζητούμενο και προαπαιτούμενο για μια απρόσκοπτη σχολική πορεία είναι η προετοιμασία και η τυπική ομοιομορφία των παιδιών που θα εγγραφούν στην Α΄ Δημοτικού τόσο σε σχέση με τη συμπεριφορά όσο και σε σχέση με τις γνώσεις και ικανότητές τους. Σύμφωνα με διεθνείς μελέτες (Richardson, 1997.  Petriwskyi, Thorpe&Tayler, 2005), όταν το σχολικό σύστημα επιδιώκει την ομοιογένεια και την ετοιμότητα των μαθητών, ως προϋπόθεση για τη μετάβαση στο δημοτικό σχολείο, καταγράφεται και η τάση να επιζητείται από τους εκπαιδευτικούς η επαναφοίτηση στο νηπιαγωγείο ως λύση για την ομαλή μετάβαση των μαθητών στην επόμενη βαθμίδα.

Αν δεχτούμε όμως την επαναφοίτηση ως λύση στο πρόβλημα της ομαλής μετάβασης των παιδιών από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό, ουσιαστικά ταυτίζουμε τη μετάβαση με τη σχολική ετοιμότητα του παιδιού σε μια δεδομένη στιγμή. Αποδίδουμε, επομένως, την ευθύνη της προσαρμογής του σε παράγοντες που σχετίζονται με τα προσωπικά χαρακτηριστικά του ή το οικογενειακό του περιβάλλον και παραβλέπουμε τους παράγοντες που σχετίζονται με τα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος στο οποίο αναπτύσσεται το παιδί (Αλευριάδου, κ.α., 2008).Εάν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι το ποσοστό των παιδιών που δεν θεωρούνται έτοιμα για το σχολείο προέρχονται συνήθως από χαμηλότερα κοινωνικο-οικονομικά στρώματα και από διαφορετικά γλωσσικά και πολιτισμικά περιβάλλοντα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι καταστρατηγείται ο αντισταθμιστικός χαρακτήρας του σχολείου. Όπως επισημαίνουν οι Vogler, Crivello&Woodhead (2008), εστιάζοντας στην ετοιμότητα του παιδιού αποτελεί μια υπεραπλούστευση η οποία στην ουσία ρίχνει «τις ευθύνες στο θύμα» για τις ανεπάρκειες του εκπαιδευτικού συστήματος. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίον η σχολική ετοιμότητα θεωρείται πλέον μια δυσδιάστατη έννοια, η οποία περιλαμβάνει τόσο την ετοιμότητα του παιδιού όσο και την ετοιμότητα του σχολείου στο οποίο θα ενταχθεί το παιδί. Η σχολική ετοιμότητα θεωρείται μια βιωματική αναπτυξιακή διαδικασία, η οποία αρχίζει από το νηπιαγωγείο, βρίσκεται σε εξέλιξη όταν το παιδί μεταβαίνει στο δημοτικό σχολείο και συνεχίζει να εξελίσσεται στο πλαίσιο αυτό. Επομένως, η εξέλιξη της σχολικής ετοιμότητας είναι και αποτέλεσμα του έργου του δημοτικού σχολείου και όχι προϋπόθεση ένταξης σε αυτό (Αλευριάδου, κ.α., 2008).

Από την άλλη πλευρά ένας μεγάλος αριθμός ερευνών επισημαίνει ότι η επαναφοίτηση των παιδιών στο νηπιαγωγείο δεν οδηγεί απαραίτητα σε βελτίωση της ακαδημαϊκής επίδοσης των μαθητών στην επόμενη βαθμίδα και ότι πολλές φορές δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές στις σχολικές επιδόσεις των μαθητών που έχουν επαναφοιτήσει στο νηπιαγωγείο με αυτές των μαθητών που έχουν προαχθεί. Η επαναφοίτηση, χωρίς υποστηρικτικό πλαίσιο, μπορεί να εγκλωβίσει το μαθητή σε «επανάληψη» γνωστικών δραστηριοτήτων και το αναμενόμενο αποτέλεσμα να είναι η απόσυρση του μαθητή από τη διαδικασία μάθησης (Cummins, 2005. Κούρτη – Καζούλλη, 2000.Σκούρτου, 2009). Επιπροσθέτως, επισημαίνεται ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, η επαναφοίτηση στο νηπιαγωγείο μπορεί να είναι μια τραυματική εμπειρία για τους μαθητές, καθώς αναγκάζονται να μείνουν «πίσω» σε σχέση με τους συμμαθητές τους (Hong&Raudenbush, 2005. Smith&Shepard, 1988).Οι ερευνητές καταλήγουν στην άποψη ότι όλα τα παιδιά έχουν τις ικανότητες να οικοδομήσουν νέες γνώσεις αρκεί να υπάρχει ένα υποστηρικτικό πλαίσιο μάθησης. Επομένως, η επαναφοίτησηδεν είναι απαραίτητη, εάν ο κάθε μαθητής υποστηρίζεται από ένα μαθησιακό πλαίσιο που λαμβάνει υπόψη τις εμπειρίες, τις ανάγκες και το επίπεδο ανάπτυξής του.

Με βάση αυτήν την προβληματική, προκύπτουν ερωτήματα που χρήζουν διερεύνησης: Γιατί έχει αυξηθεί ο αριθμός των επαναφοιτήσεων των μαθητών στα νηπιαγωγεία τα τελευταία χρόνια; Πώς αξιολογείται η σχολική ετοιμότητα των παιδιών για το δημοτικό σχολείο και πώς λαμβάνεται η απόφαση για την επαναφοίτησή τους στο νηπιαγωγείο; Σε ποιο βαθμό ηεπαναφοίτησηστο νηπιαγωγείο ωφελεί το παιδί; Πώς υποστηρίζει το νηπιαγωγείο τα παιδιά που επαναφοιτούν; Ποιες είναι οι απόψεις των γονέων και των νηπιαγωγών σχετικά με την επαναφοίτηση των μαθητών στο νηπιαγωγείο; Σε ποιο βαθμό είναι απαραίτητη η αναθεώρηση του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου σχετικά με την επαναφοίτηση των μαθητών στο νηπιαγωγείο; Μήπως η εντατικοποίηση της μάθησης στη σχολική εκπαίδευση συνδέεται με τον αυξανόμενο αριθμό των επαναφοιτήσεων;

Μαρία Μπατσούτα

Σχολική Σύμβουλος Προσχολικής Εκπαίδευσης, MA

Ελληνόγλωσση βιβλιογραφία

Αλευριάδου, Α., Βρυνιώτη, Κ., Κυρίδης, Α., Σιβροπούλου, Ε., Χρυσαφίδης, Κ. (2008),Οδηγός Ολοήμερου Νηπιαγωγείου. ΥΠΕΠΘ, Ειδική Υπηρεσία Εφαρμογής Προγραμμάτων, ΚΠΣ.

Vygotsky, L.S., (2000), Νους στην κοινωνία, Αθήνα: Gutenberg

Cummins, J., (2005), Ταυτότητες υπό διαπραγμάτευση. Εκπαίδευση με σκοπό την Ενδυνάμωση σε μια κοινωνία ετερότητας, (επιμ.), Σκούρτου Ε., Αθήνα: Gutenberg.

Koύρτη&Καζούλλη Β. (2000), Το μοντέλο γλωσσικής ικανότητας όπως το βλέπει ο δάσκαλος: ταξιδεύοντας στο «πλάισιο» του JimCummins. Tετράδια Εργασίας Ρόδου: Διγλωσσία και Μάθησηστο Διαδίκτυο, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Π.Τ.Δ.Ε., Π.Ι. (επιμ. Ε. Σκούρτου).

Μπατσούτα, Μ., (2011), Μετάβαση στο δημοτικό σχολείο νηπίων με μεταναστευτικό υπόβαθρο, Αθήνα, Έναστρον.

Μπατσούτα, Μ., Παπαγιαννίδου, Χ., Καρούμπα, Π., Σκούρτου, Ε., (2009), Μετάβαση ή Επαναφοίτησηστο Νηπιαγωγείο; στα πρακτικά του Συνεδρίου Μετάβαση και συνέχεια στην εκπαίδευση: Αναζητώντας το πλαίσιο για τη συνεργασία παιδιών, νέων, οικογένειας, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και κοινωνικών υπηρεσιών,15 έως 18 Οκτωβρίου 2009,Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Σκούρτου, Ε., 2009), Δίγλωσσα νήπια- Η σχέση διγλωσσίας και μάθησης στο νηπιαγωγείο στο: Κείμενα για τη Διδασκαλία και τη Μάθηση στο:Γκόβαρης, Χ., (επιμ.), Κείμενα  για τη Διδασκαλία και τη Μάθηση στο πολυπολιτισμικό σχολείο, Αθήνα: Ατραπός.

Ξενόγλωσσηβιβλιογραφία

Hong G. Raudenbush S, (2005), Effects of Kindergarten Retention Policy on Children’s Cognitive Growth in Reading and Mathematics, Educational Evaluation and Policy Analysis, Vol. 27

Petriwskyj, A, Thorpe K., C. Tayler (2005), Trends in the Construction of Transition to School in Three Western Regions, 1990-2004, International Journal of Early Years Education, 13,1, 55-69.

Smith Μ.,Shepard, L. (1988), Kindergarten Readiness and Retention. A Qualitative

Study of teachers beliefs and Practice. American Educational Research

Journal.25,3,307-333.

Richardson, V., (1997),Constructinist teaching and teacher education Theory and practice. In Richardson, V. (Ed.), Constructivist Teacher Education: Building New Understandings (pp.3-14). Washingtin, DC:Falmer Press.

Vogler, P., Crivello, G., Woodhead M., (2008), Early childhood transitions research:  A review of concepts, theory and practice. BernardVanLeer.

ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ

Π.Δ. 200/1998: Οργάνωση και Λειτουργία Νηπιαγωγείων.ΦΕΚ 161/13-7-1998.

Πηγη

 

10 ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

πηγη

Πόσο καθαρά πρέπει να μιλάει το παιδί μου; Χρειάζεται ή όχι λογοθεραπεία; Πώς θα προχωρήσουμε; Πότε πρέπει να ανησυχήσω; Σας έχουμε τις απαντήσεις σε 10 βασικά ερωτήματα που απασχολούν χιλιάδες γονείς παιδιών που αντιμετωπίζουν προβλήματα στον λόγο τους.

1. Σε ποια ηλικία πρέπει να αναζητήσω βοήθεια για το παιδί μου;

Ο λογοθεραπευτής ασχολείται με παιδιά από την παιδική τους ηλικία μέχρι και την ενηλικίωσή τους. Αν το παιδί σας παρουσιάζει δυσκολίες στο λόγο/ομιλία ή επικοινωνία, τότε θα είναι καλό να απευθυνθείτε άμεσα σε έναν λογοθεραπευτή για μια αξιολόγηση. Ο ειδικός θα σας κατευθύνει και θα σας προτείνει το κατάλληλο λογοθεραπευτικό πρόγραμμα.

2. Πώς οργανώνεται ένα πρόγραμμα λογοθεραπείας:

Το πρόγραμμα αποκατάστασης λόγου και ομιλίας είναι εξατομικευμένο. Ο θεραπευτής, βασιζόμενος στα αποτελέσματα της αξιολόγησης, θέτει στόχους και προσαρμόζει το θεραπευτικό πρόγραμμα ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε ατόμου.

3. Πόσο διαρκεί η λογοθεραπευτική αποκατάσταση και με ποια συχνότητα;

Η διάρκεια και η συχνότητα της λογοθεραπείας ποικίλλει και εξαρτάται από έναν μεγάλο αριθμό παραγόντων. Ένας βασικός παράγοντας είναι το είδος και ο βαθμός των δυσκολιών που αντιμετωπίζει το παιδί. Επίσης, εξαρτάται από την προσωπική ή/και οικογενειακή προσπάθεια που καταβάλλεται για να αντιμετωπιστούν αυτές οι δυσκολίες.

πηγη

4. Μπορεί μια διαταραχή στον λόγο να επηρεάσει την σχολική επίδοση του παιδιού μου;

Παιδιά με διαταραχές στον λόγο είναι πιθανό να εμφανίσουν δυσκολίες στην σχολική τους επίδοση. Μπορεί να παρουσιάσουν δυσκολίες με την ανάγνωση, με την κατανόηση κειμένου ή/και νοήματος, με την οργάνωση του γραπτού λόγου ή/και της κριτικής τους σκέψης κ.ά. Οι πιθανότητες εμφάνισης αυτών των δυσκολιών ή/και ο βαθμός δυσκολίας μειώνεται, αν αντιμετωπιστούν εγκαίρως οι διαταραχές λόγου και ομιλίας.

5. Πόσο καθαρά πρέπει να μιλά το παιδί μου μέχρι τα δύο του χρόνια;

Για να αναπτυχθεί η ομιλία χρειάζεται να αναπτυχθεί ο «εσωτερικός λόγος». Οι λέξεις έρχονται για να αντικαταστήσουν τους υπάρχοντες τρόπους επικοινωνίας με ένα σύστημα αμεσότερο και με υψηλές προδιαγραφές εξέλιξης. Στα πρώτα στάδια ζωής όμως το σύστημα της γλώσσας εμφανίζεται απλοποιημένο. Μέχρι τα δύο τους χρόνια αλλά και στα αμέσως επόμενα, τα παιδιά χρησιμοποιούν «μωρουδίστικες» λέξεις, δηλαδή, λέξεις απλοποιημένες με συγκεκριμένους μηχανισμούς της ηλικίας τους, του σταδίου της φωνολογικής τους εξέλιξης και της νευρομυϊκής ικανότητας των οργάνων της άρθρωσης. Μέχρι τα δύο έτη χρησιμοποιούν έναν περιορισμένο αριθμών συμφώνων συνήθως τα «μπ, π, μ, τ, κι, γκι, νι, κ, γκ» ενώ μέσα στο εξάμηνο από 2,6-3 ετών μπορεί να εμφανιστούν τα «φ,β,ντ, λ, λι, χι,γι, χ, γ». Μέχρι τα δύο χρόνια οι λέξεις είναι ως επί το πλείστον μονοσύλλαβες ή δισύλλαβες.

Οι απλοποιήσεις των λέξεων συνήθως παρουσιάζουν:

• Απαλοιφή ενός συμφώνου ή μιας συλλαβής («νάνα» αντί μπανάνα),
• Απλοποίηση των συμφωνικών συμπλεγμάτων («_τίτι» αντί σπίτι),
• Εναρμόνιση ενός συμφώνου ή φωνήεντος με το γειτονικό του ( «τότα» αντί κότα και «γιγί» αντί «κλειδί»),
• Αλλαγή προς τα εμπρός ή προς τα πίσω της θέσης που αρθρώνεται ένα σύμφωνο στο στόμα («τιντί» αντί κλειδί),
• Μετακίνηση ενός συμφώνου σε άλλη θέση μέσα στη λέξη («κσύλο» αντί σκύλο),
• Προσθήκη συμφώνου ή φωνήεντος μέσα στη λέξη («γιέγια» αντί _έλα) και  αντικατάσταση των εξακολουθητικών συμφώνων από στιγμιαία («κιγκί» αντί κλειδί).

Είναι λογικό το παιδί να λέει ένα σύμφωνο σε μία λέξη αλλά να μην το λέει σε μια άλλη ή να το λέει στην αρχή αλλά όχι μέσα στη λέξη.

πηγη

6. Το παιδί μου αντικαθιστά το «ρ» με άλλο σύμφωνο. Πότε θα πρέπει να ανησυχήσω;

Στην τυπική ανάπτυξη της ομιλίας το κενό που υπάρχει στη λέξη από την έλλειψη του «ρ» αντικαθίσταται από ένα άλλο ευκολότερο ως προς την άρθρωση σύμφωνο, το «λ». Έτσι το παιδί αντί να λέει «ρόδα» λέει «λόδα». Ένα παιδί θα πρέπει να έχει ολοκληρώσει την εξέλιξη του φωνολογικού του συστήματος και να μιλά τελείως καθαρά μέχρι να πάει στην Α΄ τάξη. Εάν ένα παιδί δε λέει το «ρ» ή το αντικαθιστά με άλλο σύμφωνο ένα χρόνο πριν την Α΄ τάξη, η ομιλία θα πρέπει να εκτιμηθεί για να αποφασιστεί εάν χρειάζεται θεραπευτική παρέμβαση.

7. Γιατί είναι σημαντικό να αντιμετωπισθούν άμεσα οι δυσκολίες στο λόγο και στην ομιλία;

Παρότι το κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό ανάπτυξης, δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε στο ότι το παιδί μας είναι μικρό και θα μιλήσει αργότερα. Αν υπάρχει υποψία για κάποια δυσκολία στην επικοινωνία και τον λόγο του παιδιού, θα ήταν χρήσιμο να λάβει μια λογοθεραπευτική αξιολόγηση, για να διαπιστωθούν τυχόν δυσκολίες. Η έγκαιρη παρέμβαση σε καθυστέρηση του λόγου ή διαταραχή, θα βοηθήσει το παιδί να αποφύγει τις δευτερογενείς συνέπειες, όπως: χαμηλή αυτοεκτίμηση, μειωμένη κοινωνική δραστηριότητα, φόβο για επικοινωνία και έκφραση και σε μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά, μαθησιακές δυσκολίες, που σχετίζονται με την εξέλιξη του λόγου τους.

8. Οι συχνές ωτίτιδες σχετίζονται με τις διαταραχές του λόγου – ομιλίας;

Οι συχνές ωτίτιδες στα παιδιά μπορεί να προκαλέσουν προσωρινά μικρή ή μεγάλη απώλεια ακοής. Τα παιδιά μαθαίνουν τη γλώσσα και την ομιλία ακούγοντας τους άλλους να μιλούν. Έτσι αν το ιστορικό του παιδιού είναι επιβαρυμένο με πολλές ωτίτιδες (κυρίως κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του), μπορεί το παιδί να χάσει ήχους της ομιλίας οι οποίοι είναι απαραίτητοι για την ομαλή ανάπτυξη του λόγου του κι έτσι τα παιδιά αυτά να έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες ώστε να εμφανίσουν κάποια φωνολογική διαταραχή. Γι’ αυτό το λόγο,  θα πρέπει να ελέγχονται με μεγάλη προσοχή.

9. Το παιδί μου έχει «φτωχό» λεξιλόγιο. Τι μπορώ να κάνω;

Σε πολλά παιδιά παρατηρείται το φτωχό λεξιλόγιο αναλογικά με την ηλικία τους. Έτσι τα παιδιά δεν γνωρίζουν ή δε μπορούν να ανακαλέσουν ή χρειάζονται αρκετό χρόνο ώστε να βρουν την κατάλληλη λέξη κάθε φορά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χρησιμοποιούν λάθος λέξεις ή να επαναλαμβάνουν εκείνες που έχουν μάθει συνεχώς ενώ θέλουν κάτι άλλο από αυτό που ονομάζουν ή ακόμα και να ξεσπούν θυμωμένα καθώς δεν βρίσκουν την κατάλληλη λέξη για να εκφραστούν. Ακόμα παρουσιάζουν δυσκολία στην κατανόηση του προφορικού λόγου των άλλων, δε μπορούν να εκτελέσουν με ευκολία απλές ή σύνθετες προφορικές οδηγίες και δεν μπορούν να σχηματίσουν ορθές προτάσεις. Σε κάθε περίπτωση η εκτίμηση και η παρέμβαση ενός ειδικού είναι απαραίτητη.

10. Το παιδί μου χρησιμοποιεί λίγες λέξεις όταν μιλάει πρέπει να ανησυχήσω;

Πρέπει να αναζητήσετε βοήθεια όταν η γλωσσική του συμπεριφορά δεν είναι η αναμενόμενη για τη χρονολογική του ηλικία. Για παράδειγμα ένα παιδί 2-3 ετών θα πρέπει να χρησιμοποιεί προτάσεις  με 4-5 λέξεις, να κάνει ερωτήσεις και να ακολουθεί σύνθετες οδηγίες. Βέβαια το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και μπορεί να αναπτύσσεται με γρήγορο ή αργό ρυθμό από το αναμενόμενο, αλλά να υπάρχει συνεχής ανάπτυξη. Αν το παιδί δεν έχει κατακτήσει αυτές τις δεξιότητες που αντιστοιχούν στο ηλικιακό στάδιο ανάπτυξης της ομιλίας, τότε χρήζει λογοθεραπευτικής αξιολόγησης.

Πηγη

 

Οταν τα «πρωτάκια» δεν είναι έτοιμα για τη φοίτηση στο Δημοτικό

πηγη

Οταν τα «πρωτάκια» δεν είναι έτοιμα για τη φοίτηση στο Δημοτικό

Ολοκληρώνοντας το Νηπιαγωγείο, η μετάβαση στην Πρώτη Δημοτικού δεν είναι εγγυημένη για όλα τα παιδιά. Εφόσον προκύψουν ενδείξεις από τη διαδικασία ανίχνευσης της «σχολικής ετοιμότητας», ορισμένα εξάχρονα θα χρειαστεί να επαναλάβουν την τάξη. Πολλοί γονείς αντιδρούν. Κάποιοι άλλοι αντιμετωπίζουν την επαναφοίτηση ως μια ευκαιρία να θεμελιώσουν καλύτερο σχολικό μέλλον για το παιδί τους.

«Οι γονείς θεωρούν δεδομένο ότι το παιδί τους θα πάει στην Πρώτη Δημοτικού, ενώ αισιοδοξούν πως τυχόν δυσκολίες θα ξεπεραστούν στο Δημοτικό», θα πει η κυρία Αννα Δεμέναγα, ειδική παιδαγωγός. «Οταν με ενημέρωσαν στο Νηπιαγωγείο ότι το παιδί δεν συμμετείχε στα δρώμενα ή στις εργασίες, αιφνιδιάστηκα», θυμάται η Χ.Κ., μητέρα του 6χρονου Γιάννη. «Κάποια θέματα συναισθηματικής ανωριμότητας και λόγου είχαν εντοπιστεί στον παιδικό σταθμό, είχαμε ήδη ξεκινήσει υποστήριξη και, διαπιστώνοντας μεγάλη βελτίωση, περίμενα πως θα είχε ομαλή πορεία», αναφέρει. Επιπλέον, η Χ.Κ. στάθηκε άτυχη σε ό,τι αφορούσε το περιβάλλον: «Το παιδί επέστρεφε στεναχωρημένο από το σχολείο. Παραπονιόταν πως οι συμμαθητές τους το κορόιδευαν ενώ οι παιδαγωγοί τού φώναζαν συνεχώς. Καθυστερημένα μου ζητήθηκε γνωμάτευση από το ΚΕΔΔΥ (Κέντρο Διάγνωσης Διαφοροδιάγνωσης και Υποστήριξης Ειδικών Εκπαιδευτικών Αναγκών), την οποία και εξασφάλισα – εκεί, συνιστούν επαναφοίτηση».
Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι δυσκολίες στην Πρώτη Δημοτικού αρχίζουν μετά τα Χριστούγεννα. «Οταν κατάλαβα ότι το παιδί μου δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί, αποφάσισα την επαναφοίτηση. Δεν ήθελα να γίνει ξανά στόχος πειραγμάτων, να απορρίψει το σχολείο αλλά ούτε και να χρειαστεί να επαναλάβει την Πρώτη Τάξη», λέει η μητέρα του Γιάννη. Οσο για αντιδράσεις από τον οικογενειακό περίγυρο; «Πώς θα του φανεί που θα είναι με τον μικρότερο ξάδερφό του στο Νήπιο; τηλεφωνούσαν οι συγγενείς· δεν έδινα σημασία», καταλήγει.
Για τη Ν.Π., τα πράγματα με τον Νικόλα, εντελώς διαφορετικά: η απόφαση για επαναφοίτηση στο Νηπιαγωγείο ανήκει αποκλειστικά στην ίδια, καθώς ο πατέρας είχε αντίθετη άποψη ενώ ούτε οι ειδικοί συνιστούσαν κάτι τέτοιο. Το παιδί, γεννημένο τέλος Δεκεμβρίου, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα – εκτός της ανωριμότητας. «Πήγαινα να δω τις ζωγραφιές του στο σχολείο και μου έλεγε, θα τις καταλάβεις, είναι οι χειρότερες», θυμάται. «Γύρω στον Νοέμβριο, η δασκάλα με ενημέρωσε ότι υστερεί κάπως αφού τα υπόλοιπα παιδιά αναγνώριζαν αριθμούς, έκοβαν καλύτερα με το ψαλίδι... Η εικόνα του παιδιού βελτιώθηκε μετά τα Χριστούγεννα. Εκλεισα ραντεβού με αναπτυξιολόγο, όταν έμαθα πως έτσι γίνεται η σωστή αξιολόγηση του παιδιού. Ο γιατρός θα κατευθύνει τους ειδικούς».
Ποιες οι απορίες της μητέρας; «Συμφωνούν οι δεξιότητες του παιδιού μου με την ηλικία του; Είναι έτοιμο για την Πρώτη Δημοτικού; Παράλληλα, επισκέφθηκα ιατροπαιδαγωγικό κέντρο». Ο σύζυγος, εντελώς αρνητικός: «Θεωρούσε ότι έχουμε το πιο έξυπνο παιδί του κόσμου, δεν ήθελε να το διερευνήσουμε. Τελικά, το πήγα μόνη. Μερικά παιδιά χρειάζονται υποστήριξη για να “ξεκλειδώσουν”. Αλλωστε, ελέγχουν την ωριμότητα του παιδιού, όχι την εξυπνάδα». Ποιο το αποτέλεσμα της αξιολόγησης για τον Νικόλα; «Αν και τόσο το ιατροπαιδαγωγικό όσο και η αναπτυξιολόγος αποφάνθηκαν ότι το παιδί μπορεί να φοιτήσει στην Πρώτη Δημοτικού, τα συμπεράσματα ελαφρώς αποκλίνοντα: στο πρώτο, όταν με ρώτησαν “προτιμάτε ένα ισορροπημένο παιδί ή έναν καλό μαθητή;”, απάντησα “γιατί να μην τα συνδυάσουμε;”. Η αναπτυξιολόγος, αν και έδωσε το πράσινο φως για το Δημοτικό, τόνισε ότι πρόκειται για ρίσκο σε ό,τι αφορά τις μελλοντικές του επιδόσεις, λόγω της ηλικίας του. Δεν μπορώ να είμαι σίγουρη για το πώς θα εξελιχθεί ο Νικόλας. Γιατί να μην εξαλείψω τουλάχιστον τον ανασταλτικό παράγοντα της ηλικίας;».
Η στάση των γονέων
Οπως επισημαίνει, τέλος, η ειδική παιδαγωγός, Αν. Δεμέναγα: «Είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι γονείς πως το παιδί εισπράττει ό,τι αισθάνονται. Απογοήτευση, στενοχώρια και στρουθοκαμηλισμός στα προβλήματα, το αγγίζουν. Αντίθετα, το παιδί καταλαβαίνει όταν είναι σίγουροι πως η επαναφοίτηση θα είναι προς όφελός του».

Υπό αναπτυξιακή παρακολούθηση

Σύμφωνα με την κυρία Κωνσταντίνα Γκόλτσιου, παιδίατρο - αναπτυξιολόγο, «η “σχολική ετοιμότητα” ορίζεται όχι μόνον από το νοητικό επίπεδο του παιδιού, αλλά και από τη συναισθηματική ωριμότητα, τις κοινωνικές δεξιότητες, την ωριμότητα του λόγου, της αδρής και λεπτής κίνησης, η οποία φθάνει σε ικανοποιητικό βαθμό για τα περισσότερα παιδιά από την ηλικία έναρξης φοίτησης στο σχολείο. Τέτοιο θέμα εμφανίζεται συνήθως σε παιδιά που είναι γεννημένα προς το τέλος του χρόνου, πρόωρα ή με αναπτυξιακές δυσκολίες. Οταν οι γονείς ή η δασκάλα διαπιστώσουν ότι το παιδί τους δεν αναπτύσσεται όπως τα άλλα παιδιά σε κινητικότητα, λόγο, κοινωνική επαφή, οπτικοκινητικό συντονισμό, αντίληψη ή κρίση, συνιστάται πλήρης αναπτυξιολογικός έλεγχος, δίνονται κατευθυντήριες οδηγίες και το παιδί τίθεται υπό αναπτυξιακή παρακολούθηση.

Σε ό,τι αφορά τον ιδανικό χρόνο αξιολόγησης της σχολικής ετοιμότητας, ισχύει η αρχή «όσο πιο νωρίς, τόσο πιο καλά». Ιδανικά, γίνεται στις αρχές, έτσι ώστε να δοθεί χρόνος για να καλύψει το παιδί τις όποιες ανάγκες, μέσω παρέμβασης και να υπάρχει παρακολούθηση. Το ζητούμενο είναι όχι μόνο να είμαστε βέβαιοι ότι το κάθε παιδί είναι έτοιμο αναπτυξιακά να μεταβεί στο Δημοτικό, αλλά και από το προνήπιο στο νήπιο. Να τονιστεί πως μία βεβιασμένη ένταξη στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση θα μπορούσε να δημιουργήσει μαθησιακά κενά, ψυχολογικά προβλήματα, συναισθήματα απόρριψης, άγχους, κατάθλιψης και ενδεχομένως αντιδραστική, αντικοινωνική και παραβατική συμπεριφορά με επακόλουθο την περιθωριοποίηση στο απώτερο μέλλον».

Πηγη

 

Πρακτικές οδηγίες για μαθητές και γονείς για το άγχος των Πανελλαδικών Εξετάσεων

πηγη

Πρακτικές οδηγίες για μαθητές και γονείς για το άγχος των Πανελλαδικών Εξετάσεων

“Ο γιος μου διαβάζει, για να δώσει πανελλήνιες. Έχει πολύ άγχος. Ο αδερφός του άλλαξε δωμάτιο, για να μην τον ενοχλεί.
Έχει βάλει υψηλούς στόχους και αγχώνεται, γιατί ανησυχεί ότι δεν θα τα καταφέρει. Λέει ότι δεν του φτάνει ο χρόνος και ότι δεν μπορεί να συγκεντρωθεί. Είναι καλός μαθητής, αλλά ανησυχεί μήπως ξεχνάει αυτά που διαβάζει. Το βράδυ αργεί να κοιμηθεί. Δεν τρώει καλά. Πήρα άδεια από τη δουλειά μου, για να είμαι σπίτι και να τον βοηθάω όσο μπορώ. Τι μπορώ να κάνω, για να μην αγχώνεται τόσο πολύ;”.
“Σε λίγες μέρες ξεκινάνε οι εξετάσεις και έχω πολύ άγχος”, λέει μαθήτρια της Γ Λυκείου. “Όσο περνάει ο καιρός, νιώθω ότι το άγχος μου θα είναι τόσο μεγάλο που δεν θα καταφέρω τίποτα και σκέφτομαι ότι δεν θα πάω να γράψω. Οι γονείς μου με πιέζουν. Μου λένε ότι πρέπει να διαβάζω περισσότερο, ότι έχω ικανότητες και ότι μπορώ να κάνω πολλά περισσότερα από αυτά που καταφέρνω ως τώρα. Εγώ όμως αγχώνομαι περισσότερο και δεν μπορώ να το ελέγξω. Τι να κάνω;”.
Το άγχος είναι φυσιολογικό και δημιουργικό, μέχρι κάποιο βαθμό. Κινητοποιεί σε δύσκολες και προκλητικές φάσεις της ζωής, ώστε κανείς να καταβάλει το μέγιστο των προσπαθειών του, προκειμένου να επιτύχει τον στόχο του.

Ωστόσο το άγχος γίνεται επικίνδυνο και μπορεί να κάνει κακό, όταν είναι ανεξέλεγκτο. Τότε:
• περιορίζει την πραγματική ικανότητα για επίδοση και
• προκαλεί δυσφορία

Είναι σημαντικό να μπορεί κανείς να αναγνωρίσει πότε το άγχος ξεπερνά τα επίπεδα στα οποία μπορεί να είναι βοηθητικό. Οι παρακάτω αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού ή του έφηβου μπορεί να αποτελούν προειδοποιητικά σημεία:
1. ευερεθιστότητα- έλλειψη υπομονής
2. δυσκολίες συγκέντρωσης
3. δυσκολίες στη μνήμη και στην ικανότητα για μάθηση
4. έντονη ανησυχία για την απόδοση και τις εξετάσεις
5. άγχος για μικροπράγματα
6. εύκολα ξεσπάσματα σε κλάμα ή θυμό
7. αίσθημα μοναξιάς, θλίψης, παρεξήγησης από τους άλλους
8. αίσθημα κόπωσης
9. διαταραγμένος ύπνος
10. δυσπεψία, μειωμένη όρεξη για φαγητό

Το άγχος των εξετάσεων συνήθως συνδέεται με τον φόβο που νιώθει ο μαθητής μήπως απογοητεύσει τους γονείς του ή ματαιωθούν οι προσδοκίες που έχει από τον εαυτό του. Κινητοποιείται από αρνητικές σκέψεις, ενισχύεται μέσα από αυτές και τελικά, μπορεί να ακινητοποιηθεί και να εγκαταλείψει την προσπάθειά του. Επίσης σε ορισμένες περιπτώσεις, εξαιτίας των αρνητικών σκέψεων που κάνει, όταν αγχώνεται, άθελά του συμπεριφέρεται σαν να είναι σίγουρος ότι θα αποτύχει, με πιθανό αποτέλεσμα την πραγματική αποτυχία, παρά τις ικανότητές του.
Πρακτικές οδηγίες για τους μαθητές: (εκτυπώστε το και δώστε το στα παιδιά σας)

Προγραμματίστε:
• Οργανώστε την ύλη σας
• Μην αφήνετε την επανάληψη για την τελευταία στιγμή
• Αποφύγετε να ξενυχτάτε πριν τις εξετάσεις
• Φροντίστε τον εαυτό σας
• Φροντίστε τον ύπνο και τη διατροφή σας
• Συζητήστε με την οικογένειά σας τους τρόπους που θα διευκολύνουν τη μελέτη σας
• Κάντε ευχάριστα διαλείμματα

Ετοιμαστείτε για τη μέρα των εξετάσεων:
Προετοιμαστείτε πρακτικά (ξυπνήστε νωρίς, φάτε πρωινό, πάρτε τα απαραίτητα για την εξέταση, φτάστε έγκαιρα στον τόπο της εξέτασης)
Κατά την εξέταση συγκεντρωθείτε και χαλαρώστε:
• Αναπνέετε ήρεμα
• Διαβάστε προσεκτικά τις ερωτήσεις και οργανώστε το χρόνο σας
• Χρησιμοποιήστε πρόχειρο για να οργανώσετε τις σκέψεις σας
• Αν κολλήσετε σε μια ερώτηση, προχωρήστε στην επόμενη
• Αφήστε χρόνο για να ξαναδιαβάσετε τις απαντήσεις σας
Οι εξετάσεις τελείωσαν, μπορείτε να ξεκουραστείτε!
Να θυμάστε: Η ζωή συνεχίζεται και μετά τις εξετάσεις. Μια αποτυχία, μικρή ή μεγάλη, δεν είναι το τέλος του κόσμου, ακόμα κι αν φαίνεται έτσι.
Θα υπάρξουν πολλές ευκαιρίες για να δοκιμαστείτε και να πετύχετε στους μελλοντικούς σας στόχους.

Πρακτικές οδηγίες για γονείς
• Δώστε θάρρος, όχι πίεση
• Ενισχύστε την προσπάθεια χωρίς κριτική
• Δημιουργήστε για το μαθητή περιβάλλον κατάλληλο για μελέτη
• Συμβουλευτείτε ειδικούς αν αισθάνεστε ότι το χρειάζεστε
Οι εξετάσεις είναι σημαντικές- αλλά δεν αποτελούν τη μόνη οδό για τη μελλοντική επιτυχία και ευτυχία.
Ο κύριος σκοπός της εκπαίδευσης είναι να βοηθήσει τους νέους ανθρώπους να μαθαίνουν να ανταποκρίνονται με επιτυχία στις συνεχώς μεταβαλλόμενες κοινωνικο-πολιτικές και οικονομικές συνθήκες. Επομένως, ο στόχος των γονιών και των εκπαιδευτικών είναι να βοηθήσουν τους μαθητές να αγαπήσουν τη μάθηση και να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες –και στην δύσκολη στιγμή των εξετάσεων- που θα επιτρέψουν στο παιδί να συνεχίσει και μετά απ’ αυτές να θέλει να μαθαίνει.

 Πηγη