Φύλλα Εργασίας για τα Χριστούγεννα!

Ιδέες για εργασίες τα Χριστούγεννα.

Ασκήσεις Συντονισμούς και Λεπτής κινητικότητας μέσα από Χριστουγεννιάτικες εργασίες.

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

Χριστουγεννιάτικες κατασκευές! Ιδέες..

Εύκολες Χριστουγεννιάτικες κατασκευές...

Ιδέες..

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

ΔΕΠ (Υ). Αξιολόγηση και Διάγνωση. Τι να αναμένουμε;

πηγη

Ο ειδικός ο οποίος είναι αρμόδιος να κάνει την αξιολόγηση και τη διάγνωση της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής με/χωρίς Υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ) μπορεί να είναι Κλινικός ή Εκπαιδευτικός Ψυχολόγος ή Παιδοψυχίατρος. Η διάγνωση γίνεται με βάση τα κριτήρια τα οποία έχουν καθοριστεί από την Αμερικάνικη Ψυχιατρική Εταιρεία.
Η διάγνωση ΔΕΠΥ σε παιδιά 5 ετών και κάτω είναι δύσκολη. Αυτό συμβαίνει επειδή πολλά παιδιά προσχολικής ηλικίας παρουσιάζουν συμπεριφορές οι οποίες είναι χαρακτηριστικές της διαταραχής αυτής, αλλά για παιδιά ηλικίας κάτω των 5 θεωρούνται φυσιολογικές βάση του αναπτυξιακού τους επιπέδου. Επιπρόσθετα, τα παιδιά παρουσιάζουν πολύ γρήγορες αλλαγές κατά τη διάρκεια των προσχολικών χρόνων. Είναι επίσης δύσκολο να γίνει διάγνωση ΔΕΠΥ όταν το παιδί έχει ήδη εισέλθει στην εφηβεία.

Δεν υπάρχει μία και μοναδική δοκιμασία για αξιολόγηση του ΔΕΠΥ. Η διαδικασία αξιολόγησης απαιτεί πολλαπλά βήματα και αφορά τη συλλογή πολλών πληροφοριών από διάφορες πηγές. Στην αξιολόγηση λαμβάνετε μέρος εσείς, το παιδί σας, το σχολείο του παιδιού σας και άλλα σημαντικά για το παιδί άτομα.

πηγη

Παιδιά με ΔΕΠΥ παρουσιάζουν σημάδια ελλειμματικής προσοχής, υπερκινητικότητας, και/ ή παρορμητικότητας με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Ο Ειδικός ο οποίος θα επισκεφθείτε θα παρατηρήσει κατά πόσο η συμπεριφορά του παιδιού σας βρίσκεται στα φυσιολογικά πλαίσια σύμφωνα με την ηλικία του, βασισμένος επίσης στις πληροφορίες τις οποίες εσείς θα του δώσετε.

Για να επιβεβαιώσουμε μια διάγνωση ΔΕΠΥ αυτές οι συμπεριφορές θα πρέπει να:
• Παρουσιάζονται σε περισσότερα από ένα πλαίσια, όπως το σπίτι, το σχολείο και σε άλλες κοινωνικές καταστάσεις.
• Να παρουσιάζονται ως πιο σοβαρές σε σχέση με παιδιά της ηλικίας του.
• Να εμφανίζονται για πρώτη φορά πριν από την συμπλήρωση 7 χρόνων του παιδιού. (Παρ΄ όλα αυτά μπορεί να μην είχαν αναγνωριστεί αυτές οι συμπεριφορές ως συμπτώματα της ΔΕΠΥ από τότε.)
• Να επιμένουν για περισσότερο από έξι μήνες.
• Να παρεμποδίζουν τη λειτουργικότητα του παιδιού στο σχολείο, το σπίτι, και/ή σε άλλες κοινωνικές περιστάσεις.

Σε συνδυασμό με την παρατήρηση της συμπεριφοράς του παιδιού, ο Ειδικός θα ζητήσει και την αξιολόγηση της φυσικής κατάστασης του παιδιού. Είναι απαραίτητο ένα πλήρες ιατρικό ιστορικό για να αξιολογηθούν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες παρουσιάζονται οι πιο πάνω συμπεριφορές και για να διερευνηθεί εάν υπάρχουν άλλες μεταβλητές οι οποίες μπορεί να επηρεάζουν τη συμπεριφορά του παιδιού σας. Επίσης, ο ειδικός θα μιλήσει με το παιδί σας για το πώς το ίδιο ενεργεί και αισθάνεται.

Πότε παραπέμπεται το παιδί για περαιτέρω αξιολόγηση:
Εάν υπάρχουν ανησυχίες για ύπαρξη κάποιας από τις πιο κάτω δυσκολίες, ο Ειδικός ίσως χρειαστεί να παραπέμψει το παιδί σας για περαιτέρω αξιολόγηση από κάποιο πιο εξειδικευμένο άτομο.

-Νοητική Υστέρηση
-Αναπτυξιακή Διαταραχή, όπως προβλήματα λόγου, κινητικές δυσκολίες ή κάποια μαθησιακή διαταραχή
- Χρόνια Ασθένεια η οποία αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή η οποία μπορεί να επηρεάζει τη μάθηση.
-Δυσκολίες όρασης ή/και ακοής
-Ιστορικό κακοποίησης
-Διαταραχή μείζονος κατάθλιψης ή άγχους
-Σοβαρής μορφής αντιδραστική συμπεριφορά
-Πιθανές κρίσεις επιληψίας

Ως γονέας, θα παρέχετε χρήσιμες πληροφορίες όσον αφορά στη συμπεριφορά του παιδιού σας και πως επηρεάζει τη ζωή του στο σπίτι, το σχολείο και σε άλλες κοινωνικές καταστάσεις. Ο ειδικός χρειάζεται να μάθει από εσάς ποια συμπτώματα παρουσιάζει το παιδί σας, πόσο είναι το χρονικό διάστημα το οποίο επιμένουν τα συμπτώματα αυτά και πώς αυτές οι συμπεριφορές επηρεάζουν τη ζωή του παιδιού και της οικογένειάς σας. Είναι πιθανό να χρειαστεί να συμπληρώσετε κάποια ερωτηματολόγια που θα αφορούν τη συμπεριφορά του παιδιού σας.
Είναι επίσης σημαντικό να μοιραστείτε με τον ειδικό το οικογενειακό σας ιστορικό το οποίο πιθανόν να δώσει σημαντικές πληροφορίες για την κατάσταση του παιδιού σας.

Για μια σωστή διάγνωση, ο ειδικός χρειάζεται να πάρει πληροφορίες για το παιδί και από τη δασκάλα της τάξης του. Παιδιά ηλικίας 6 με 12 ετών περνούν πολλές από τις παραγωγικές τους ώρες στο χώρο του σχολείου, για το λόγο αυτό οι δάσκαλοι προσφέρουν πολύ σημαντικές πληροφορίες όσον αφορά:
• Στη συμπεριφορά του παιδιού σας μέσα στη τάξη
• Τις μεθόδους μάθησης τις οποίες χρησιμοποιεί το παιδί σας
• Για πόσο χρονικό διάστημα τα συμπτώματα αυτά αποτελούν πρόβλημα
• Πως τα συμπτώματα επηρεάζουν την πρόοδο του παιδιού σας
• Πώς έχει προσαρμοστεί το πρόγραμμα της τάξης για να βοηθηθεί το παιδί σας
• Εάν υπάρχουν κάποιες άλλες καταστάσεις οι οποίες μπορεί να επηρεάζουν τη συμπεριφορά του

Επίσης, ο ειδικός ίσως χρειαστεί να δει δείγμα της δουλείας του παιδιού από την σχολική τάξη. Πληροφορίες για το παιδί σας μπορεί να παρέχουν και άλλα σημαντικά άτομα στη ζωή του παιδιού. Δάσκαλοι του παιδιού σε προηγούμενες τάξεις, δάσκαλοι από το φροντιστήριο, προπονητές εάν το παιδί σας ασχολείται με τον αθλητισμό.
Είναι πιθανό το παιδί σας να παρουσιάζει διαφορετικές συμπεριφορές στο σπίτι σε σύγκριση με συμπεριφορές που παρουσιάζει σε άλλα πλαίσια, όπως είναι το σχολείο, το σπίτι τις γιαγιάς και του παππού, η απογευματινή τάξη των φροντιστηρίων κ.τ.λ. Είναι απαραίτητο ο ειδικός να ζητά άμεσες πληροφορίες για το πώς το παιδί δρα και συμπεριφέρεται σε περισσότερο από ένα πλαίσια. Είναι σημαντικό να ληφθούν υπόψη άλλοι πιθανοί λόγοι για τους οποίους παρουσιάζονται τα συμπτώματα σε αυτά τα πλαίσια. Σε κάποιες περιπτώσεις, ίσως να είναι χρήσιμη η εμπλοκή και άλλων ειδικών ψυχικής υγείας όπως είναι ο ψυχίατρος και ο κλινικός ψυχολόγος.

Είναι καλό να γνωρίζετε ότι δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι αξιολόγησης εκτός από την πιο πάνω οι οποίες αποδεδειγμένα η κάθε μια ξεχωριστά και από μόνη της να δίνει τελική διάγνωση για ΔΕΠΥ. Κατά διαστήματα έχουν παρουσιαστεί πολλές θεωρίες.

Έρευνες όμως έχουν δείξει ότι η πιο κάτω αξιολογήσεις δεν έχουν μεγάλη διαγνωστική αξία όσον αφορά στη ΔΕΠΥ.
• Διερεύνηση για υψηλά επίπεδα μόλυβδου στο αίμα
• Διερεύνηση για πάθηση του θυρεοειδή αδένα
• Μηχανογραφημένες δοκιμασίες CPT
• Απεικονίσεις εγκεφάλου όπως το CAT scan, MRI, κ.τ.λ.
• Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG)
Θα ήταν σωστό να σημειωθεί ότι παρόλο που οι πιο πάνω μέθοδοι δεν είναι ιδιαίτερα βοηθητικές για την διάγνωση της ΔΕΠΥ, ο παιδίατρός σας ίσως παρατηρήσει κάποια συμπτώματα για τα οποία είναι απαραίτητο να γίνουν αναλύσεις αίματος, απεικονίσεις εγκ&ep

Πηγη

Ορθογραφικές Δραστηριότητες

Ορθογραφικές Δραστηριότητες

Ένας πλούσιος οδηγός με επισημάνσεις για όλες τις τάξεις, στάδια μελέτης της ορθογραφίας, αξιοποίηση του εικονογραφημένου λεξικού, αξιοποίηση του ορθογραφικού λεξικού.

Για μπορέσετε να διαβάσετε ή να κατεβάσετε το υλικό πατήστε στο σύνδεσμο

Ορθογραφικές Δραστηριότητες

Κάρτες με τα συναισθήματα (μεταφρασμένες)

πηγη

Εξαιρετικό Υλικό για τα συναισθήματα.

Εκτυπώστε και πλαστικοποιήστε τις κάρτες

πηγη

Για να μπορέσετε να τις δείτε πατήστε εδώ : ΚΑΡΤΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Πηγη

Παιδί και εφηβεία: Τι να κάνετε αν το απορρίπτουν οι συμμαθητές του

πηγη

Η απόρριψη είναι ένα συνηθισμένο συναίσθημα κατά την εφηβεία – και δεν είναι πάντα πλασματική.

Οι έφηβοι είναι διαβόητοι για την άρνησή τους να μοιραστούν περιστατικά της καθημερινότητάς τους με τους γονείς τους. Πολλές φορές αυτό είναι αποτέλεσμα της υπερβολικής αυστηρότητας. Όμως ακόμη και αν είστε αρκετά χαλαροί απέναντι στο παιδί, δεν αποφεύγετε απαραίτητα τη μυστικοπάθειά του, καθώς είναι ένας από τους τρόπους που εξερευνά το γεγονός ότι μεγαλώνει. Έτσι αν το παιδί σας βιώνει την απόρριψη από τους φίλους και τους συμμαθητές του, το πιθανότερο είναι πως θα το μάθετε τελευταίοι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορείτε και να το βοηθήσετε.

Πώς θα βοηθήσετε το έφηβο παιδί σας να ξεπεράσει την απόρριψη
Πολλοί γονείς αισθάνονται ανήμποροι να βοηθήσουν τα έφηβα παιδιά τους. Πώς μπορείς να στηρίξεις κάποιον που διαρκώς κρατά τις αποστάσεις του; Ευτυχώς και για εσάς και για το παιδί σας, όμως, τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Όσο και αν μοιάζει να σας έχει… ξεπεράσει, στην πραγματικότητα εξακολουθεί να έχει ανάγκη από τη γονεϊκή καθοδήγηση. Επιπλέον, η εμπειρία της απόρριψης είναι πιθανό να το κάνει πιο ανοιχτό στις παρεμβάσεις σας. Έτσι έχετε το περιθώριο να δοκιμάσετε τα παρακάτω βήματα.

πηγη

Αναγνωρίστε τα σημάδια
Οι περισσότεροι έφηβοι αργούν να εκμυστηρευτούν στους γονείς τους πως οι φίλοι ή οι συμμαθητές τους τούς απορρίπτουν. Αν παρατηρείτε πως το παιδί έχει γίνει ξαφνικά επιθετικό, υπερβολικά αγχώδες ή μοιάζει παραιτημένο από τις κοινωνικές επαφές, πείτε του πως αν θέλει να μοιραστεί κάτι μαζί σας είστε εκεί για εκείνο – και πως δεν πρόκειται να το κρίνετε.

Ακούστε το
Σε περίπτωση που το έφηβο παιδί σας αποφασίσει να σας μιλήσει, μην υποτιμήσετε το πρόβλημα. Ακούστε προσεκτικά αυτά που έχει να σας πει και πείτε του πως λυπάστε για αυτό που του συμβαίνει. Έρευνα του 2015 έδειξε πως το αίσθημα απόρριψης προσιδιάζει στον σωματικό πόνο! Αναγνωρίζοντας τα συναισθήματά του δεν τα κάνετε χειρότερα. Αντιθέτως, του δείχνετε πως το καταλαβαίνετε και αυξάνετε τις πιθανότητες να συνεχίσει να απευθύνεται σε εσάς για βοήθεια.

Βοηθήστε το να το επεξεργαστεί
Πολλές φορές η απόρριψη είναι μορφή bullying. Άλλοτε, όμως, υπεύθυνες για αυτή είναι οι συμπεριφορές του ίδιου του παιδιού. Ζητήστε του να σκεφτεί ποιος είναι εκείνος που το απέρριψε (ένας φίλος ή ένας απλός γνωστός;) αλλά και τους λόγους που συνέβη. Ακόμη και η ίδια η διαδικασία της ανάλυσης των περιστατικών θα το βοηθήσουν να βγει από τα δυσάρεστα μοτίβα σκέψεων που δημιουργεί ο κοινωνικός αποκλεισμός.

πηγη

Δείξτε του τις λεπτές διαφορές
Οι έφηβοι είναι γρήγοροι στις συναισθηματικές τους αντιδράσεις και έχουν την τάση να παίρνουν ορισμένα πράγματα πιο βαριά από ό,τι πρέπει. Εξηγήστε του τις διαφορές μεταξύ της εποικοδομητικής κριτικής και της λεκτικής βίας. Μπορεί ο φίλος που του είπε ότι «αν συνεχίσει να θυμώνει τόσο εύκολα θα καταλήξει μόνος του», στην πραγματικότητα να προσπαθεί να το βοηθήσει – ακόμη και αν ο τρόπος του ήταν κάπως απότομος.

Ενισχύστε τις κοινωνικές του δεξιότητες
Μήπως έχει την τάση να μονοπωλεί για ώρα τη συζήτηση χωρίς να το καταλαβαίνει; Μήπως δεν δίνει αρκετή σημασία στους άλλους όταν μοιράζονται τα προβλήματά τους μαζί του; Αν έχετε παρατηρήσει ότι κάποιες συμπεριφορές του μπορούν να απομακρύνουν τους άλλους, μιλήστε του για αυτές. Αντίστοιχα, επιβραβεύστε το όταν συμπεριφέρεται σωστά. Μπορεί να πιστεύετε πως το τελευταίο πράγμα που θέλει το εφηβάκι σας είναι να του κάνετε μάθημα, όμως τα περισσότερα παιδιά γίνονται πιο ανοιχτά στη βοήθειά μας όταν έχουν υποστεί την απόρριψη.

Ενθαρρύνετε τα χόμπι του
Αν το πρόβλημα εντοπίζεται στο σχολείο, είναι σημαντικό να του προσφέρετε επιπλέον διεξόδους κοινωνικοποίησης. Πολλές φορές τα παιδιά απορρίπτουν κάποιον συμμαθητή τους επειδή τον αντιλαμβάνονται ως «διαφορετικό». Επιτρέποντάς του να ενταχθεί σε μια ομάδα όπου συνδετικός κρίκος θα είναι τα κοινά ενδιαφέροντα και όχι η απλή συνύπαρξη στον χώρο, αυξάνετε τις πιθανότητες να κάνει νέους φίλους. Αυτό είναι βέβαιο πως θα βοηθήσει πολύ την ψυχολογία του, ακόμη και αν τα πράγματα στην τάξη συνεχίσουν να είναι άσχημα.

Απευθυνθείτε σε έναν ειδικό
Αν το μικρό σας δεν έχει πραγματικούς φίλους για μεγάλα χρονικά διαστήματα, έχετε ανοιχτές τις κεραίες σας για συμπτώματα κατάθλιψης. Ένας ειδικός θα το βοηθήσει να επεξεργαστεί την κατάσταση με πιο υγιή τρόπο.

Πηγη

Συγκέντρωση: Στρατηγικές Βελτίωσης

πηγη

Η Μαρίνα είναι ένα κοριτσάκι που πηγαίνει στην τρίτη δημοτικού και όσοι την γνωρίζουν ομολογούν ότι είναι ένα ιδιαίτερα έξυπνο παιδί. Έχει φοβερή αντίληψη, αφοπλιστικό λόγο και έκφραση, και μπορεί με μεγάλη ευκολία να κάνει πράξη τη νέα γνώση. Παρόλα αυτά όμως, οι βαθμοί της και οι σχολικές της επιδόσεις δεν αποτυπώνουν πάντα την παραπάνω εικόνα. Η Μαρίνα παρόλο το νεαρό της ηλικίας της, περιγράφει και αποδίδει με τον παρακάτω τρόπο αυτήν την αντιφατική εικόνα “Προσπαθώ να συγκεντρωθώ και να γράψω αυτά που ξέρω, αλλά καμιά φορά νιώθω το μυαλουδάκι μου να κουράζεται. Θέλει να ξεκουραστεί και να χαλαρώσει. ”

Η δασκάλα αλλά και άλλοι ειδικοί παρατήρησαν την αδυναμία της Μαρίνας να διατηρήσει την προσοχή της σε ένα έργο για μεγάλο διάστημα και μετά από συστηματική αξιολόγηση κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο πραγματικά ένοχος αυτής της κατάστασης είναι η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής (ΔΕΠ). Τα παιδιά με ΔΕΠ ή και υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ), έχουν συνήθως αδυναμία συγκέντρωσης και μνήμης, αδυναμία στο να ελέγχουν τις παρορμήσεις τους και στο να ακολουθούν σύνθετες οδηγίες και κατευθύνσεις.

Αν είστε γονιός που έχετε παιδί με ΔΕΠ, το πιθανότερο είναι ότι όλα αυτά σας ακούγονται οικεία. Μπορεί να έχετε δώσει μάχες με το παιδί για να ολοκληρώσει τα καθήκοντα στην ώρα του, να καθαρίσει το δωμάτιό του, να είναι συνεπές σε υποχρεώσεις του και συχνά παρατηρείτε την αδυναμία του παιδιού να εστιάσει την προσοχή του παρόλη τη φαινομενική του ενέργεια.

Τι δείχνουν νέες έρευνες για την ικανότητα συγκέντρωσης;

Τα καλά νέα είναι ότι νέες έρευνες αποδεικνύουν ότι υπάρχουν τεχνικές που μπορείτε να εφαρμόσετε για να βοηθήσετε το παιδί με ΔΕΠ-Υ να βελτιώσει τις ικανότητες συγκέντρωσής του. Οι επιστήμονες για χρόνια πίστευαν ότι αν και ο καθένας μας γεννιέται με έναν γενναιόδωρο αριθμό εγκεφαλικών κυττάρων, δεν υπάρχει η δυνατότητα για παραγωγή νέων κυττάρων ή να γίνουν αλλαγές στον τρόπο που λειτουργούν.

Πρόσφατα όμως ερευνητές και επιστήμονες από το χώρο της νευρολογίας ανακάλυψαν μια μοναδική ιδιότητα του εγκεφάλου που την ονόμασαν “neuroplasticity” – με τον όρο αυτό περιέγραψαν την πλαστικότητα των συνάψεων των νευρώνων ή τη δυνατότητα δημιουργίας νέων. Δηλαδή, αντίθετα με την άποψη που επικρατούσε μέχρι πρόσφατα, τα νέα ευρήματα παρουσιάζουν τη δυνατότητα του εγκεφάλου να παράγει νέα κύτταρα ή να τροποποιεί τη λειτουργία των υπαρχόντων κυττάρων.

Το πιο εντυπωσιακό εύρημα των μελετών είναι ότι εφαρμόζοντας γνωστικές ασκήσεις, μπορούν να γίνουν επιθυμητές αλλαγές όχι μόνο στον τρόπο που λειτουργεί ο εγκέφαλος, αλλά και στον τρόπο που φαίνεται και δείχνει.

πηγη

Με ποιους τρόπους μπορεί να βελτιωθεί η ικανότητα συγκέντρωσης;

Ο παιδοψυχολόγος Dr. Myers, δουλεύοντας πάνω από 25 χρόνια με παιδιά και εφήβους με ΔΕΠ-Υ προτείνει τις παρακάτω ασκήσεις ενίσχυσης της συγκέντρωσης οι οποίες έχουν βρεθεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές και διασκεδαστικές για τα παιδιά.

Παιχνίδια αλληλοδιαδοχής. Τα παιχνίδια αλληλοδιαδοχής μπορεί να βελτιώσουν τη μνήμη, την αλληλουχία, την προσοχή και τη συγκέντρωση με έναν διασκεδαστικό και γρήγορο τρόπο για τα παιδιά. Ο Myers προτείνει να χρησιμοποιήσετε κέρματα για αυτό το παιχνίδι, αλλά αυτό δεν είναι καθόλου περιοριστικό, αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη επιλέγοντας και άλλα αντικείμενα. Επιλέξτε πέντε κέρματα – πράγματα από ένα σωρό κερμάτων ή αντικειμένων και τοποθετείστε τα σε μια ακολουθία. Δώστε στο παιδί την εξής οδηγία “Κοίταξε προσεκτικά τα κέρματα (ή τα αντικείμενα ανάλογα τι έχετε επιλέξει) που είναι τοποθετημένα πάνω στο τραπέζι” και στη συνέχεια καλύψτε τα κέρματα με ένα χαρτόνι. Βάλτε χρονόμετρο και ζητήστε από το παιδί να επαναλάβει το ίδιο μοτίβο το οποίο του δόθηκε με τα κέρματα από τη σωρό. Όταν τελειώσει, καταγράψτε το χρόνο που του πήρε για να το ολοκληρώσει και αφαιρέστε το χαρτόνι από τα κέρματα. Αν το παιδί δεν το ολοκλήρωσε σωστά, επαναλάβετε την άσκηση χωρίς να αυξήσετε τη δυσκολία του μοτίβου. Όσο παίζετε αυτό το παιχνίδι, τόσο θα βλέπετε τη συγκέντρωση και την αλληλουχία του παιδιού να βελτιώνεται και να αισθάνεται και το ίδιο μεγάλη ικανοποίηση για το κατόρθωμά του.

πηγη

Ασκήσεις χαλάρωσης και δημιουργία θετικών εικόνων. Ο συνδυασμός τεχνικών χαλάρωσης όπως βαθιές αναπνοές με τη δημιουργία θετικών εικόνων, έχει βρεθεί να βοηθά τον εγκέφαλο στη βελτίωση και στη μάθηση νέων δεξιοτήτων. Για παράδειγμα, έρευνα έχει δείξει ότι όταν το άτομο κάνει οπτική απεικόνιση στο μυαλό του μια φανταστική δοκιμή για το πώς να χτυπήσει το μπαλάκι με το μπαστούνι του γκολφ, ο εγκέφαλος καταγράφει τη φανταστική δοκιμή σαν πραγματική και έτσι βελτιώνεται η δεξιότητα του χτυπήματος σε πραγματικές συνθήκες.

Με τον ίδιο τρόπο το παιδί μπορεί να φανταστεί ότι δίνει όλη του την προσοχή στην τάξη και να δημιουργήσει μια θετική εικόνα ότι χειρίζεται τα πράγματα με περισσότερη πειθαρχεία. Αυτή η θετική απεικόνιση και εξάσκηση μπορεί να βοηθήσει το παιδί να αλλάξει τη συμπεριφορά του στο σχολείο.

Μυαλό και σώμα σε αρμονία. Μια άσκηση ή παιχνίδι που μπορείτε να κάνετε για να εφαρμόσετε αυτή την τεχνική είναι να προσπαθήσει το παιδί να καθίσει σε μία καρέκλα ή και όρθιο, ακίνητο όσο πιο πολλή ώρα μπορεί. Θυμάστε το παιχνίδι “αγαλματάκια ακούνητα, αγέλαστα μέρα ή νύχτα;”, φανταστείτε το κάπως έτσι. Μέσα από αυτό το παιχνίδι και αφού επαναληφθεί για αρκετές βδομάδες, οι νευρικές συνδέσεις μεταξύ του εγκεφάλου και του σώματος ενισχύονται, παρέχοντας στο παιδί καλύτερο αυτοέλεγχο.

Διαβάστε περισσότερα

Πηγη

Λέξεις και Εικόνες (Εικονογραφημένο Λεξικό)

πηγη

Εξαιρετικό υλικό, χωρισμένο σε ενότητες που μπορούν να βοηθήσουν σε πρόγραμμα για τη σωστή εκπαίδευση της ορθογραφίας.

Για να το δείτε ή να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας, πατήστε εδώ:

Εικονογραφημένο Λεξικό

Δυσγραφία; Πρόγραμμα βελτίωσης της γραφής.

πηγη

Η δυσγραφία είναι μία νευρολογική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από δυσκολίες στην γραφή. Η δυσκολία αυτή προκαλεί στο γράψιμο του ατόμου παραμορφώσεις ή λάθη. Στα παιδιά εμφανίζεται όταν πρωτο-ενασχολούνται σε δραστηριότητες γραψίματος. Κάνουν γράμματα με λάθος μέγεθος ή και κατεύθυνση ή γράφουν λανθασμένες και με ορθογραφικά σφάλματα λέξεις παρά τις οδηγίες για το αντίθετο. Τα παιδιά με αυτή την διαταραχή πιθανά έχουν και άλλες δυσκολίες μαθησιακές αλλά συνήθως δεν έχουν κοινωνικές δυσκολίες. Οι περιπτώσεις δυσγραφίας στους ενήλικες συνήθως εμφανίζονται μετά από κάποιο τραυματισμό. Επιπρόσθετα με την φτωχή γραφοκινητικότητα η δυσγραφία χαρακτηρίζεται και από λανθασμένο ή παράξενο συλλαβισμό και παραγωγή λανθασμένων λέξεων (πχ χρησιμοποιούν την λέξη «παιδί» αντί για «αγόρι»). Η αιτιολογία αυτού είναι άγνωστη.

πηγη

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΔΥΣΓΡΑΦΙΑΣ

-Απουσία τονισμού
-Τα γράμματα δεν πατούν στις γραμμές
-Απρόσεκτα σφάλματα (καλάθι, καλάθει)
-Κακή χρήση στίξης
-Κακή στάση σώματος (σκύβει πολύ)
-Αργή γραφή
-Δυσκολίες cursive
-Δυσκολίες αυτό-διόρθωσης στην επανα-ανάγνωση
-Κάθετη κατεύθυνση (απουσία στρογγυλότητας)
-Μετατροπή σύλληψης (από ΔΤ σε τυλιγμένο αντίχειρα)

πηγη

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ:

ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΟΠΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ:
Εντοπισμός ορθογραφικών λαθών σε κείμενο

ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΙΔΕΑΣΜΟΥ:

Παρομοίωση γραμμάτων με σχήματα

Ταύτιση γραμμάτων με σχήματα

Γνωστικές ασκήσεις (πχ «βρες μου σε 2΄όσες περισσότερες χρήσεις μπορείς να κάνεις με ένα. . . {πχ σφυρί})

ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΚΙΝΗΤΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ:Περιέγραψέ μου πώς τηγανίζεις αυγά

Δείξε μου πώς πχ κόβεις με το μαχαίρι το ψωμί (προβολή)

Εργασίες με κλειστά μάτια

Βρες μου μία θέση που. . . (πχ το δεξί σου πόδι βρίσκεται πιο ψηλά από το κεφάλι σου) Κόψιμο χαρτιού με ψαλίδι επάνω στον ανάγλυφο δρόμο

ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΑΙΘΟΥΣΑΙΟ – ΙΔΙΟΔΕΚΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ:

Βελτίωση στάσης σώματος κατά την γραφή

Ενίσχυση εκτεινόντων

Ενίσχυση στροφών κορμού στην όρθια θέση και κατά την καθιστή

Βελτίωση παλαμιαίας συγκράτησης αντικειμένων και περιαγωγής δακτύλων (πχ τοποθέτηση πολλών κερμάτων σε κουμπαρά με ο 1 χέρι)

Χρήση πολλαπλής γραφής με καρμπόν για αύξηση της δύναμης γραφής

ΠΕΡΑΣΜΑ ΜΕΣΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ:Ασκήσεις περάσματος μέσης γραμμής κατά την γραφή
Περιαγωγικές ασκήσεις στο μετωπιαίο επίπεδο για την αύξηση της κυκλικότητας στην κίνηση
Οπτικό πέρασμα μέσης γραμμής (σταθερό κεφάλι και αναγνώριση διαφορών σε 2 εικόνες

ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ:
Βελτίωση αισθητικής αντίληψης του γραπτού του
Κατά τακτά διαστήματα επαναξιολόγηση του πώς τα καταφέρνει στα γραπτά του στο Σχολείο

ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΑΠΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ:Γραφαισθησία
Απτική αναγνώριση
Απτική διάκριση

ΧΡΟΝΙΣΜΟΣ:Ασκήσεις με χρονόμετρο (καταμέτρηση λαθών σε σχέση με τον χρόνο)

ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ

•Ηλικία διάγνωσης και έναρξης παρέμβασης

•Δευτερογενή συμπτώματα (ΔΕΠ-Υ, παράλληλες δυσκολίες μνήμης, μάθησης, ικανότητας αυτοματοποίησης κλπ)

•Συνεργασία με γονείς, εκπαιδευτικούς

•Συναισθηματική σταθερότητα του παιδιού

Διαβάστε περισσότερα 
 

 Πηγη

Υπάρχει αδελφικός εκφοβισμός;

πηγη

Η απάντηση είναι «ναι», υπάρχει ο εκφοβισμός ανάμεσα στα αδέλφια και μάλιστα σύμφωνα με έρευνες μάλιστα αγγίζει το 30%. Απλά, έχουμε συνηθίσει και εύκολα θεωρούμε πως οι τσακωμοί ανάμεσά στα αδέλφια αποτελούν μία φυσιολογική κατάσταση. Αν μάλιστα φέρετε στο μυαλό και δικές σας σχετικές αναμνήσεις, τότε σίγουρα θα πείτε πως «έτσι κάνουν όλα τα αδέλφια»
Ας δούμε όμως «τι και πώς» έχει η κατάσταση, ξεκινώντας από το τι είναι ο εκφοβισμός (bullying).

Τι είναι λοιπόν ο εκφοβισμός;

Ο εκφοβισμός έχει πάντα ως στόχο την απόκτηση και διατήρηση του ελέγχου και της κυριαρχίας στους άλλους, όπου επιτυγχάνεται μέσα από την επιβολή, την καταδυνάστευση, την πρόκληση σωματικής ή/και ψυχολογικής βίας. Όλη αυτή η συμπεριφορά δεν είναι τυχαία αλλά γίνεται εσκεμμένα, απρόκλητα και συστηματικά. Και επειδή κάποιοι έχουν την τάση να ωραιοποιούν καταστάσεις, λέγοντας πως αυτός είναι και ο κανόνας της φύσης, όπου «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό», μην ξεχνάμε πως μιλάμε για εμάς τους ανθρώπους, που ξεχωρίζουμε από τα ζώα λόγω της ικανότητάς μας να σκεφτούμε, να αισθανθούμε και να συναισθανθούμε, να ακολουθούμε αυτό που ορίζει η λογική και το συναίσθημα μας υπαγορεύει… Έτσι λοιπόν, αυτή η επιβολή στον ανίσχυρο και πιο αδύναμο, μέσα από την δημιουργία κλίματος φόβου, μάλλον μας υποβιβάζει σε μία κατώτερη πνευματική κατάσταση. Πρόσφατη έρευνα σε 6.000 παιδιά στο Ηνωμένο Βασίλειο, εξέτασε κάθε πιθανό παράγοντα που θα μπορούσε να οδηγήσει στον οικογενειακό εκφοβισμό, συμπεριλαμβανομένων των οικογενειακών, γονεϊκών και παιδικών χαρακτηριστικών, όπως ο αριθμός των μελών της οικογένειας και η ψυχική τους υγεία, ο δείκτης νοημοσύνης, η προσωπικότητα, οι κοινωνικές δεξιότητες και ο αυτοσεβασμός.
Τα αποτελέσματα έδειξαν πως το 28% των παιδιών ανέφερε ότι είχε εμπλακεί σε καταστάσεις αδελφικού εκφοβισμού-είτε ως θύτης, είτε ως θύμα, είτε με εναλλαγή στους ρόλους θύτη – θύματος, ενώ η ηλικία έναρξης του εκφοβισμού ήταν γύρω στα 8 χρόνια. Η μελέτη περιγράφει τον αδελφικό εκφοβισμό ως επαναλαμβανόμενη επιθετική συμπεριφορά μεταξύ των αδελφών που σκοπεύει να προκαλέσει:

• σωματική βλάβη, για παράδειγμα, κλωτσιές, σπρωξίματα, χτυπήματα
• ψυχολογική βλάβη, λέγοντας δυσάρεστα πράγματα ή απειλές,
• κοινωνική έκθεση, λέγοντας ψέματα ή διαδίδοντας φήμες
• καταστροφή ιδιοκτησίας, κλοπή ή ζημιά αντικειμένων που ανήκουν στο θύμα, σπάσιμο παιχνιδιών…

Για να χαρακτηριστεί ως εκφοβισμός, η συμπεριφορά πρέπει να περιλαμβάνει μια πραγματική ή αντιληπτή ανισορροπία ισχύος.
Κάθε μορφή βίας ανάμεσα στα αδέλφια είναι εκφοβισμός;
Όχι. Εννοείται πως στις ηλικίες αυτές τα παιδιά, θα μαλώσουν, θα τσακωθούν, θα πειράξει το ένα το άλλο, θα διαφωνήσουν, θα ανταλλάξουν λόγια και θα τα ξαναβρούν, όπως γίνεται σχεδόν πάντα. Πρόκειται μάλιστα για μία διαδικασία όπου το κάθε ένα δοκιμάζει το όριο «μέχρι που το παίρνει» ή όχι, αναπτύσσοντας ικανότητες διαπραγμάτευσης και δοκιμάζοντας νέους τρόπους συμπεριφοράς και επίτευξης στόχων. Όλο αυτό βέβαια γίνεται χωρίς το παιδί να αντιλαμβάνεται «τι και πως» το κάνει όλο αυτό, απλά βλέπει το αποτέλεσμα που λειτουργεί ως ενισχυτικός ή αποτρεπτικός παράγοντας μιας συμπεριφοράς…

πηγη

Πώς θα καταλάβουμε αν πρόκειται για μία φυσιολογική συμπεριφορά ανάμεσά τους ή υπάρχει εκφοβισμός;

Θα το καταλάβετε μέσα από την παρατήρηση και την κατανόηση στο ότι «μπορώ να διεκδικήσω τη θέση μου και να δοκιμάσω τα όρια, διεκδικώντας ακόμα και μέσα από τη σύγκρουση». Η διαφορά έγκειται στη διαφοροποίηση ανάμεσα σε αυτή τη διεκδίκηση και στη χρήση δύναμης και σωματικής υπεροχής για να επιβληθεί το ένα παιδί στο άλλο μέσα από τη βία και τον φόβο.

Ποιοι παράγοντες μπορούν να ενισχύσουν τον αδελφικό εκφοβισμό;
Παράγοντες που πιθανολογούν την ύπαρξη του αδελφικού εκφοβισμού σύμφωνα με την έρευνα, είναι:

• Τα μεγαλύτερα παιδιά – πρωτότοκα, οικογένειες με πολλά παιδιά ή οικογένειες με οικονομικά προβλήματα.
• Συγκρουσιακή σχέση των γονιών: έχει παρατηρηθεί πως αυξάνει ελαφρά τις πιθανότητες να πειραματιστεί το παιδί τους με συμπεριφορές εκφοβισμού προς τον αδελφό ή την αδελφή του.
• Παιδιά που εμφάνισαν αντικοινωνικά χαρακτηριστικά στην πρώιμη παιδική ηλικία είχαν περισσότερες πιθανότητες να εκφοβίσουν τον αδελφό τους ή την αδελφή τους, ενώ τα παιδιά με υψηλότερη αυτοεκτίμηση προστατεύονταν ελαφρώς από τον κίνδυνο εκφοβισμού.
• Παραδόξως, τα μονογονεϊκά νοικοκυριά και η φτωχή γονεϊκή μόρφωση και οι κατώτερες κοινωνικές τάξεις δεν αύξησαν τον κίνδυνο εμφάνισης αδελφικού εκφοβισμού. Οι κοινωνικές συνθήκες και οι παράγοντες γονικής μέριμνας, συμπεριλαμβανομένης και της περιπτωσιολογικής κακοποίησης των γονέων, επηρέασαν μόνο ελαφρώς.
• Οι θύτες διαπιστώθηκε ότι έχουν προηγμένες κοινωνικές δεξιότητες που τους επιτρέπουν να προσαρμόσουν τις συμπεριφορές εκφοβισμού στο μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα.

πηγη

Μπορεί να επηρεαστεί η συμπεριφορά του θύματος στη πορεία της ζωής του;
Κάποιες έρευνες δείχνουν ότι ο αδελφικός εκφοβισμός αυξάνει τον κίνδυνο θυματοποίησης από άλλους θύτες στη ζωή του αλλά και την πιθανότητα να αναπτύξει ψυχοσυναισθηματικά προβλήματα ως ενήλικας. Το παιδί που εκφοβίζεται από τα αδέλφια και τους συνομηλίκους του, βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα δυσάρεστη κατάσταση, καθώς η παιδική του ηλικία παραβιάζεται.
Οι επιπτώσεις του εκφοβισμού ανάμεσα στα αδέλφια φαίνεται να παραμένουν μακροπρόθεσμα, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η δημιουργία μιας υγιούς σχέσης ανάμεσα στα αδέλφια και να διπλασιάζεται ο κίνδυνος εμφάνισης κατάθλιψης και μιας συμπεριφοράς αυτοτραυματισμών του θύματος στην ενήλικη ζωή του.
Σημαντικό είναι να έχουμε στο μυαλό μας πως ο αδελφικός εκφοβισμός δεν είναι κάτι που αφορά μόνο τη σχέση ανάμεσα στα αδέλφια αλλά καθρεφτίζει πολλές φορές και το οικογενειακό περιβάλλον που εμπλέκεται, εφόσον είναι παρόντες οι γονείς και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, γιαγιάδες και παππούδες ή άλλοι συγγενείς. Εμπλέκει δηλαδή όλους όσους είναι παρόντες ή γνωρίζουν την ύπαρξη του περιστατικού, βάζοντάς τους στο ρόλο του «παρατηρητή» που είναι εξίσου επικίνδυνος με το ρόλο του θύτη εφόσον ανέχεται την κατάσταση και δεν κάνει κάτι για να την σταματήσει, άσχετα από το αν υποστηρίζουν και παίρνουν το μέρος του παιδιού-θύτη ή σιωπηλά μέσα τους το μέρος του θύματος.
Τι να προσέξουμε ως γονείς;

• Οι γονείς σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται να είναι σε εγρήγορση ώστε πρώτα από όλα να παρατηρήσουν το φαινόμενο του εκφοβισμού που συμβαίνει στην οικογένειά τους και στη συνέχεια να δουν πως θα το αντιμετωπίσουν. Δείξτε ίση μεταχείριση προς τα παιδιά σας, ώστε να μην νιώθει κάποιο ριγμένο, ότι δεν έχει την εύνοιά σας ή να νιώθει πως το αγαπάτε λιγότερο σε σχέση με τα αδέλφια του
• Μην κάνετε διακρίσεις αλλά ούτε και να συγκρίνετε τα παιδιά μεταξύ τους
• Να είστε δίκαιοι απέναντί τους
• Μην τα ξεχωρίζετε με βάση την ηλικία, τις επιτεύξεις, την ομορφιά ή άλλα τέτοιου είδους χαρακτηριστικά
• Μην ακολουθείτε στερεότυπα, όπως είναι αγόρι και πρέπει να… ή είναι το πρωτότοκο και πρέπει να…

πηγή