10 πράγματα που οι γονείς των παιδιών με διάσπαση προσοχής εύχονται να καταλάβετε

πηγη

'Οταν ο γιος μου ήταν στην πρώτη δημοτικού, γύρισε σπίτι μια μέρα και καθόταν πολύ ήσυχος και αποτραβηγμένος. Παρατήρησα οτι πείραζε τις παρανυχίδες του.
«Τι σου συνέβη φιλαράκο;» τον ρώτησα.
«Μισώ το σχολείο!» μου είπε.
«Τι; Γιατί;» Λάτρευε το διάβασμα, ήταν εξαιρετικός  στα μαθηματικά και ήταν πολύ περίεργος για τη φύση γύρω του.
«Κάθε μέρα η δασκάλα γράφει το όνομά μου στον πίνακα», είπε, χτυπώντας το πόδι του στο πάτωμα. «Και προσθέτει ένα εκατομμύριο θαυμαστικά! Τα άλλα παιδιά πιστεύουν πως είμαι κακός μαθητής! Κανείς δεν ξέρει πόσο πολύ προσπαθώ!»
Ήταν 6 ετών όταν συνέβη αυτό.
Τα παιδιά με «αόρατες» ειδικές ανάγκες συχνά παρεξηγούνται. Τα παιδιά που πάσχουν από ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας)  μπορεί να είναι γεμάτα ενέργεια, δημιουργικότητα και ιδέες, αλλά οι απαιτήσεις που έχουμε από αυτά αποτελούν μεγάλη πρόκληση. Ως γονιός, δεν θέλω το παιδί μου να καθορίζεται από τις ελλείψεις του. Και είναι εκνευριστικό όταν  ο κόσμος δεν τον καταλαβαίνει.
Ακολουθούν λοιπόν 10 πράγματα που οι γονείς παιδιών με ΔΕΠΥ θα ήθελαν να μπορείτε να καταλάβετε:
1. Έτσι είναι «καλωδιωμένα»!
Η ΔΕΠΥ είναι μια νευροβιολογική διαταραχή, και όχι ένα ελάττωμα της προσωπικότητας.
Τα παιδιά με ΔΕΠΥ είναι γεμάτα από ενέργεια. Μπορεί να παλεύουν με τον εαυτό τους ακόμα και για να καθίσουν ήσυχα ή να διατηρήσουν την προσοχή τους εστιασμένη σε ένα πράγμα. Δεν προσπαθούν να δυσκολέψουν τους άλλους. ΑΠΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΩΔΙΩΜΕΝΟΙ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ.
2. Χρειάζονται ενθάρρυνση
Η διαρκής κριτική αποτελεί καταστροφή για την αυτοπεποίθηση κάθε ανθρώπου. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ δέχονται συχνά αρνητική κριτική: «Δώσε προσοχή! Μην κλωτσάς το θρανίο μπροστά σου!» Αντί γι αυτό, μπορείτε να αναζητήστε λόγους για να τα επαινέσετε: «Λατρεύω τον ενθουσιασμό σου! Έχεις μια ζωηρή φαντασία!»
Δεν είναι απλά καλό για τα παιδιά με ΔΕΠΥ – είναι καλό για όλους μας.
3. Είναι σταθερά ασυνεπή
«Με άκουσε χθες, σε όλα! Ήταν ένα αγγελούδι στο σπίτι της γιαγιάς την περασμένη εβδομάδα».
Τα παιδιά με ΔΕΠΥ είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα απέναντι στα συναισθήματά, τα φάρμακα, την κάθε στιγμή της ημέρας και το τι συμβαίνει γύρω τους. Μην μετατρέψετε μία «κακή μέρα» σε ένα «κακό παιδί». Δοκιμάστε ξανά κάποια άλλη στιγμή – θα εκπλαγείτε!
4. Όλοι χρειάζονται έναν φίλο
Τα παιδιά με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται να ελέγξουν τις παρορμήσεις τους. Έρευνες έχουν δείξει πως συναισθηματικά, ωριμάζουν αργότερα από τα υπόλοιπα. Αυτό μπορεί να δυσκολέψει τις φιλίες. Προτού λοιπόν διαγράψετε ένα υπερκινητικό παιδί από τη λίστα των καλεσμένων στο πάρτι σας, σκεφτείτε απλά να ζητήσετε από τη μητέρα του να παραμείνει στο πάρτι (ακόμη κι αν δεν θα υπάρχουν άλλοι γονείς). Είναι πολύ πιο ευγενικό από το να μην το καλέσετε καθόλου…
5. Μην το παίρνετε προσωπικά
«Θεέ μου, δεν μπορώ να πιστέψω ότι είπε κάτι τέτοιο!»

Αν ένα παιδί με ΔΕΠΥ δεν σας δίνει την προσοχή που θα θέλατε, μη νομίζετε πως απλά χαζεύει. Αν αντιμιλάει, μην θεωρήσετε πως δεν σας σέβεται. Δεν είναι προσωπικό το ζήτημα. Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας, από τη δύση της, σημαίνει πως το παιδί δυσκολεύεται να δώσει προσοχή και να ελέγξει τις παρορμήσεις του. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει πως μπορεί να φέρεται άσχημα. Θυμήστε του πως είναι καλό παιδί και πως περιμένετε από αυτό να συμπεριφέρεται έτσι. Αυτές τις προσδοκίες σας μπορεί να τις ικανοποιήσει.
6. Η κατάθλιψη μπορεί να γίνει πρόβλημα
Η ΔΕΠΥ και η κατάθλιψη συχνά έρχονται μαζί. Προσπαθώντας να ανταπεξέλθει στις υψηλές μας προσδοκίες, το παιδί μπορεί να αισθανθεί αποτυχημένο – από πολύ μικρή ηλικία. Τα προβλήματα της ΔΕΠΥ με το σχολείο και τους φίλους μπορεί να οδηγήσουν σε κατάθλιψη, ιδίως στα εφηβικά χρόνια. Χρειάζεται η συμβολή όλων για να μεγαλώσει ένα παιδί. Δώστε προσοχή στα σημάδια και τα συμπτώματα της κατάθλιψης, ιδίως κατά την περίοδο της εφηβείας.
7. Μπορεί να υπάρχουν και άλλα θέματα
Διάγνωση: Eίναι περίπλοκο.
Η κατάθλιψη δεν είναι το μόνο πρόβλημα που μπορεί να προκύψει λόγω ΔΕΠΥ. Έρευνες έχουν δείξει πως το 65% των παιδιών με ΔΕΠΥ θα αντιμετωπίσουν και άλλες διαταραχές σε κάποια φάση της ζωής τους, όπως άγχος, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (OCD), διπολική διαταραχή ή εναντιωματική προκλητική διαταραχή (ODD). Αν γνωρίζετε κάποιο παιδί – ή οικογένεια – που χρειάζεται στήριξη, να την προσφέρετε. Κάτι τόσο απλό όσο μία καλή κουβέντα μπορεί να βοηθήσει πολύ περισσότερο απ’όσο νομίζετε.
8. Δεν χρειάζονται κι άλλη κριτική
Τα παρορμητικά παιδιά συνειδητοποιούν τι έκαναν λάθος ΑΦΟΥ το κάνουν. Αυτό μπορεί εύκολα να τα κάνει επίκεντρο χαρακτηρισμών τέτοιων όπως «κακό παιδί», «κακό κορίτσι», «εκφοβιστή». Προσπαθήστε να μην κρίνετε. Αποδεχτείτε μια συγγνώμη. Δώστε μια δεύτερη ευκαιρία. Ή και μια τρίτη. Να ξέρετε ότι το παιδί – και οι γονείς του – πραγματικά προσπαθούν!
9. Τα παιδιά μας ακούνε
Όταν ήμουν παιδί, υπήρχε ένα αγόρι στη γειτονιά με σύνδρομο Tourette, το οποίο ξεφώνιζε βρισιές. Όταν κάναμε παράπονα, η μητέρα μου μας μάλωνε και μας έλεγε να πάμε έξω να παίξουμε μαζί του. Μας υπενθύμιζε πως δεν μπορεί να το ελέγξει και μας έκανε να αναρωτιόμαστε «ποιοι ήμασταν εμείς που νομίζαμε ότι ήμασταν τόσο τέλειοι;»
Παρόλο που η μαμά μου απλά ήθελε να παρακολουθήσει ήσυχη την αγαπημένη της εκπομπή, μας έδωσε ένα σημαντικό μάθημα. Οι καιροί άλλαξαν αλλά τα παιδιά μας ακόμη ακούνε. Τα παιδιά επηρεάζονται πολύ από τη γνώμη μας όταν σχηματίζουν τη δική τους άποψη για κάποιο άλλο παιδί.
10. Το διαφορετικό είναι καλό!
«Ανοχή, συμβιβασμός, κατανόηση, αποδοχή, υπομονή – θέλω όλα αυτά τα πολύτιμα εργαλεία στη διάθεσή μου» – Cee Lo Green
Είτε ένα παιδί είναι λαμπρό, είτε είναι συμπονετικό, ή έχει φοβερή φαντασία, το διαφορετικό είναι καλό. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ μάς θυμίζουν πως η διαφορετικότητα είναι το αλατοπίπερο της ζωής. Με την ελάχιστη αλλαγή της σκέψης μας, η άποψή μας μπορεί να αλλάξει από το «αυταρχικός» στο  θαρραλέος, κι απο το «παράξενος» στο μοναδικός. Το να μάθουμε να εκτιμούμε και να δεχόμαστε πολλές διαφορετικές προσωπικότητες είναι μια κοινωνική ικανότητα ζωής, τόσο για τα παιδιά όσο και για τους ενήλικες!

Πηγη

Ορθογραφία: Εξαιρετικό Υλικό 60 σελίδων!

πηγη

Ορθογραφία: Πλούσιο Υλικό σε 60 σελίδες!

ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ by on Scribd

Πλούσιο Υλικό: Σύνδεση προτάσεων (Γραμματική)

πηγη

Στην ενότητα αυτή θα ασχοληθούμε με τη σύνδεση των προτάσεων στα νέα ελληνικά.

Με πόσους τρόπους συνδέονται οι προτάσεις;

Οι προτάσεις στα νέα ελληνικά, συνδέονται με τρεις τρόπους μεταξύ τους:

1. με ασύνδετο σχήμα

2. με παρατακτική σύνδεση

3. με υποτακτική σύνδεση

Τι είναι το ασύνδετο σχήμα;

Πολλές φορές, όταν μιλάμε και θέλουμε να μεταδώσουμε μια πληροφορία γρήγορα, λέμε τις προτάσεις τη μια αμέσως μετά την άλλη, π.χ.

[Ο Γιώργος πλύθηκε], [ντύθηκε].

Στο παράδειγμα υπάρχουν δύο προτάσεις, αφού υπάρχουν δύο ρήματα. Η κάθε πρόταση μπαίνει δίπλα στην άλλη. Δεν υπάρχει κάποια λέξη που να τις ενώνει. Χωρίζονται μεταξύ τους με κόμμα.

Αυτός ο τρόπος σύνδεσης λέγεται ασύνδετο σχήμα.

Ας δούμε περισσότερα παραδείγματα:

[Πήγαινε στο δωμάτιο], [άνοιξε τη ντουλάπα], [πάρε το παντελόνι], [φόρεσέ το] κι έλα να σε δω.

Όπως παρατηρείς, οι τέσσερις προτάσεις είναι τοποθετημένες η μία δίπλα στην άλλη και χωρίζονται με κόμμα.

Έχουμε συνεπώς το σχήμα:  πρόταση, πρόταση, πρόταση, πρόταση.

Συμπέρασμα: Στο ασύνδετο σχήμα οι προτάσεις δε συνδέονται μεταξύ τους· απλώς μπαίνει η μία δίπλα στην άλλη και χωρίζονται με κόμμα.

Τι είναι η παρατακτική σύνδεση;

Το προηγούμενο παράδειγμα [Ο Γιώργος πλύθηκε], [ντύθηκε] μπορούμε να το πούμε και με άλλο τρόπο, π.χ.

[Ο Γιώργος πλύθηκε] και [ντύθηκε].

Στο παράδειγμα υπάρχουν πάλι δύο προτάσεις. Η πρώτη όμως και η δεύτερη ενώνονται με το και. Συνδέονται δηλαδή με μια λέξη που λέγεται σύνδεσμος.

Ας δούμε περισσότερα παραδείγματα:

α. [Ο Γιώργος ούτε πλύθηκε] [ούτε ντύθηκε].

β. [Δε θέλω τίποτα άλλο] παρά [να μ' αφήσεις ήσυχο]

γ. [Ή θα μείνεις μόνος σου] [ή θα έρθεις μαζί μας]

δ. [Δεν είχε λεωφορείο εκείνη την ώρα]· [αναγκάστηκαν λοιπόν] να γυρίσουν με ταξί

Στα παραπάνω παραδείγματα υπάρχουν από δύο προτάσεις. Στο α' παράδειγμα οι προτάσεις συνδέονται μεταξύ τους με τον συμπλεκτικό σύνδεσμο ούτε-ούτε, στο β' με τον αντιθετικό παρά, στο γ' με τον διαχωριστικό ή και στο δ' με τον συμπερασματικό λοιπόν.

Συμπέρασμα: Στην παρατακτική σύνδεση οι προτάσεις παρατάσσονται, δηλ. μπαίνουν η μία δίπλα στην άλλη, και συνδέονται μεταξύ τους με συνδέσμους, τους συμπλεκτικούς, τους αντιθετικούς, τους διαχωριστικούς και τους συμπερασματικούς, που με μια λέξη λέγονται παρατακτικοί σύνδεσμοι.

Συνεπώς στην παρατακιτκή σύνδεση έχουμε το σχήμα: πρόταση παρατακτικός σύνδ. πρόταση παρατακτικός σύνδ. πρόταση

Παρατακτικοί σύνδεσμοι είναι οι: α) συμπλεκτικοί, β) διαζευκτικοί ή διαχωριστικοί, γ) αντιθετικοί ή εναντιωματικοί, δ) συμπερασματικοί και ε) ο επεξηγηματικός δηλαδή.

Συμπλεκτικοί: και/κι, ούτε, μήτε (ουδέ, μηδέ σε παλαιότερα κείμενα)

Διαζευκτικοί ή διαχωριστικοί: ή, είτε

Αντιθετικοί: αν και, αλλά, μα, παρά, όμως, ωστόσο, ενώ, μολονότι, μόνο (που)

Συμπερασματικοί: λοιπόν, ώστε, άρα, επομένως, οπότε

Επεξηγηματικός: δηλαδή

(Για τους συνδέσμους δες κι εδώ)

Περισσότερα:

Στην παρατακτική σύνδεση ενώνονται ισοδύναμες προτάσεις, δηλαδή: κύριες + κύριες ή δευτερεύουσες + δευτερεύουσες

• κύρια + κύρια, π.χ. [Θα διαβάσω] και [θα κοιμηθώ].

• δευτερεύουσα + δευτερεύουσα, π.χ. Θέλω [να διαβάσω] και [να κοιμηθώ].

Αν θες να μάθεις περισσότερα για την παρατακτική σύνδεση πάτα εδώ.

Τι είναι η υποτακτική σύνδεση;

Τα προηγούμενα παραδείγματα:

[Ο Γιώργος πλύθηκε], [ντύθηκε] ασύνδετο

[Ο Γιώργος πλύθηκε] και [ντύθηκε] παρατακτική σύνδεση

μπορούμε να τα πούμε και με τρίτο τρόπο, πιο σύνθετο, πιο ποικίλο, π.χ.

[Ο Γιώργος ντύθηκε],	[αφού είχε πλυθεί.]
1η πρόταση κύρια	2η πρόταση δευτερεύουσα

Στο παράδειγμα υπάρχουν πάλι οι δύο προτάσεις. Τώρα όμως τα πράγματα αλλάζουν. Οι δύο προτάσεις δεν είναι ισοδύναμες. Η πρόταση που «κουβαλάει» το κυρίως νόημα είναι η πρώτη, η κύρια.

Ας δούμε άλλο ένα παράδειγμα:

Θέλω	να φάω,	γιατί πεινάω
1η πρ.	2η πρ.	3η πρ.

Στο παράδειγμα υπάρχουν τρεις προτάσεις. Η πρώτη Θέλω είναι η κύρια, η πρόταση που «κουβαλάει» το κυρίως νόημα. Η δεύτερη πρόταση να φάω υποτάσσεται στην πρώτη και είναι δευτερεύουσα. Η τρίτη πρόταση γιατί πεινάω είναι κι αυτή δευτερεύουσα, υποτάσσεται όμως στην προηγούμενη δευτερεύουσα (να φάω).

Συμπέρασμα: Στην υποτακτική σύνδεση μια δευτερεύουσα πρόταση (δπ) υποτάσσεται σε μια κύρια πρόταση (κπ) ή σε μια άλλη δευτερεύουσα πρόταση (δπ)· οι προτάσεις συνδέονται με τους υποτακτικούς συνδέσμους.

Έχουμε συνεπώς το σχήμα: 

Θέλω	να	φάω
κπ	υποτακτικός σύνδεσμος	δπ

ή

Θέλω	να	φάω	γιατί	πεινάω
κπ	υποτακτικός σύνδεσμος	δπ	υποτακτικός σύνδεσμος	δπ

Υποτακτικοί σύνδεσμοι είναι οι: α) παραχωρητικοί ή ενδοτικοί, β) χρονικοί, γ) τελικοί, δ) ειδικοί, ε) υποθετικοί, στ) ενδοιαστικοί ή διστακτικοί. (Για τους συνδέσμους δες εδώ)

ΠΡΟΣΟΧΗ Για να μάθουμε να διακρίνουμε εύκολα αν η σύνδεση των προτάσεων είναι παρατακτική ή υποτακτική, θα πρέπει να ξέρουμε καλά τους συνδέσμους.

Ανακεφαλαίωση

Ασύνδετο σχήμα	πρόταση, πρόταση, πρόταση, πρόταση
Παρατακτική σύνδεση	πρόταση παρατακτικός σύνδεσμος πρόταση παρατακτικός σύνδεσμος πρόταση
Υποτακτική σύνδεση	κπ υποτακτικός σύνδεσμος δπ υποτακτικός σύνδεσμος δπ

Ασκήσεις

Απαραίτητη προϋπόθεση για να κάνεις τις ασκήσεις είναι να έχεις μελετήσει τους συνδέσμους

1. Να εντοπίσετε το είδος της σύνδεσης μεταξύ των παρακάτω προτάσεων (1η)
2. Να εντοπίσετε το είδος της σύνδεσης μεταξύ των παρακάτω προτάσεων (2η)

Βιβλιογραφία

	Γραμματική Νέας Ελληνικής Γλώσσας Α', Β' Γ' Γυμνασίου, Σωφρόνης Χατζησαββίδης - Αθανασία Χατζησαββίδου, ΟΕΔΒ, Αθήνα, Έκδοση Α, 2011
	Νεοελληνική Γραμματική, Μανόλης Τριανταφυλλίδης, ΟΕΣΒ, Αθήνα, 1941
	Γραμματική της Ελληνικής Γλώσσας, David Holton - Peter Mackridge - Ειρήνη Φιλιππάκη-Warburton, Πατάκης, Αθήνα, 1999
	Γραμματική της Νέας Ελληνικής, Χρ. Κλαίρης - Γ. Μπαμπινιώτης, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2005
	Γραμματική Ε, Στ Δημοτικού, Ειρήνη Φιλιππάκη-Warburton - Μιχ. Γεωργιαφέντης - Γεώργιος Κοτζόγλου - Μαργαρίτα Λουκά, ΟΕΔΒ, Αθήνα
	Εφαρμοσμένη Γραμματική της Δημοτικής και Συντακτικό, Γιάννη Β. Παπαναστασίου, Αθήνα, 1989
	Συντακτικό της Νέας Ελληνικής, ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1996, κα' έκδοση

 Πηγη

"Στρογγυλά με Αξία" Εξαιρετικό Υλικό για την εκπαίδευση των παιδιών στα κερμάτα του ευρώ (Φύλλα εργασίας)

πηγη

Το εκπαιδευτικό λογισμικό του έχετε στα χέρια σας απευθύνεται στον εκπαιδευτικό, παρέχοντας του την «πρώτη ύλη» και σχέδια μαθημάτων νια να οργανώσει τη διδασκαλία του σύμφωνα με τις ανάγκες των μαθητών του. Αποτελεί ένα πλήρες πρόγραμμα 23 ωρών νια τη διδασκαλία των κερμάτων του ευρώ σε παιδιά με σοβαρές δυσκολίες μάθησης και σε παιδιά που το μαθησιακό τους προφίλ βρίσκεται στο στάδιο:

• των προ-αναγνωστικών δεξιοτήτων

• της προ-γραφικής ανάπτυξης

• των προ-μαθηματικών εννοιών

• της μειωμένης ικανότητας συγκέντρωσης της προσοχής

• του προφορικού λόγου επιπέδου 3 λέξεων

• της ανάπτυξης της λεπτής κινητικότητας.

πηγη

ΣΧΕΔΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ
Ενότητα α: Εξοικείωση με τη μορφή των κερμάτων
	Επιστολή προετοιμασίας
Σχέδιο μαθήματος 1:	Παρατήρηση των κερμάτων
Σχέδιο μαθήματος 2:	Κατάταξη των κερμάτων
Σχέδιο μαθήματος 3:	Κατασκευή των κερμάτων
	Αξιολόγηση Α Ενότητας
Ενότητα β: Αυτόματη αναγνώριση των κερμάτων
Σχέδιο μαθήματος 4:	Περιγραφή των όψεων των κερμάτων
Σχέδιο μαθήματος 5:	Απτική αναγνώριση των όψεων των κερμάτων
Σχέδιο μαθήματος 6:	Αναγνώριση της αριθμητικής ταυτότητας των κερμάτων
	Αξιολόγηση Β Ενότητας
Ενότητα γ: Εξοικείωση με την αξία των κερμάτων
Σχέδιο μαθήματος 7:	Αντιστοίχιση της αριθμητικής αξίας των κερμάτων
Σχέδιο μαθήματος 8:	Σειροθέτηση των κερμάτων
Σχέδιο μαθήματος 9:	Δίνουμε χρήματα, αγοράζουμε προϊόντα
Σχέδιο μαθήματος 10:	Αντιστοίχιση της αγοραστικής αξίας των κερμάτων
Σχέδιο μαθήματος 11:	Αναγνώριση της τιμής των προϊόντων
Σχέδιο μαθήματος 12:	Η σκάλα των αγορών
	Αξιολόγηση Γ Ενότητας

Πηγη

Ο καταιγισμός ιδεών (brainstorming) και Δυσλεξία (Τεχνική και Υλικό)

πηγη

Καταιγισμός Ιδεών

Ο καταιγισμός ιδεών (brainstorming) είναι ένα ιδιαίτερα χρήσιμο εργαλείο για τον εκπαιδευτικό  και ταυτόχρονα εύκολα εφαρμόσιμο, αφού δεν απαιτεί από τους μαθητές να έχουν ειδικές γνώσεις για το προς μελέτη ζήτημα και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προετοιμασία από τον εκπαιδευτικό. Οι μαθητές συμμετέχουν ενεργά στη διαδικασία ανακαλώντας  και εκφράζοντας ελεύθερα  (χωρίς το άγχος της αξιολόγησης ή της κριτικής) προϋπάρχουσες γνώσεις ή αντιλήψεις για το θέμα. Πολλές φορές οι έννοιες που αναφέρονται ίσως και να έχουν λίγη ή καθόλου σχέση με το θέμα, αλλά με αυτό τον τρόπο συλλέγονται ιδέες που ίσως να αξιοποιηθούν σε μεταγενέστερο στάδιο (Courau, 2000 οπ. αναφ. στο Βασάλα και Φλογαῒτη, 2002 )

Η τεχνική εφαρμόζεται συνήθως στο πλαίσιο μιας τάξης με συντονιστή τον εκπαιδευτικό αλλά μπορεί επίσης να διεξαχθεί σε υποομάδες. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί στα αρχικά στάδια διερεύνησης  ενός ζητήματος, με στόχο τη διερεύνηση των ποικίλων διαστάσεων του, τη διασαφήνιση μιας ή περισσοτέρων εννοιών, τη διαπίστωση του επίπεδο των μαθητών αλλά και την ανάδειξη τυχόν παρανοήσεων που πιθανόν να έχουν για το θέμα. Μπορεί επίσης να εφαρμοστεί και κατά τη διάρκεια μιας δραστηριότητας διερεύνησης  ή επίλυσης προβλήματος (Βασάλα και Φλογαῒτη, 2002) για καθορισμό της μετέπειτα πορείας.

πηγη

Η πορεία εφαρμογής της τεχνικής

Σύμφωνα με τους Lahiry et al (1988, οπ. αναφ. στη Δημητρίου, 2009), η εφαρμογή του καταιγισμού ιδεών εξελίσσεται στα ακόλουθα τέσσερα στάδια:

1)       Οι μαθητές/τριες ενημερώνονται για τη μέθοδο που θα ακολουθηθεί και προσδιορίζεται ο χρόνος ολοκλήρωσης της

2)       Η διαδικασία ξεκινάει με την εισαγωγή ενός θέματος. Δεν ενδιαφέρει  αν οι μαθητές/τριες κατέχουν ή όχι το θέμα, το ζητούμενο είναι να ανακαλέσουν σχετικές προϋπάρχουσες  ιδέες τους. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν εικόνες, λέξεις, φράσεις, μικρά κείμενα, σύντομη προβολή ταινίας που αφορά ένα πρόβλημα. Ο/η εκπαιδευτικός ζητά από τους μαθητές/τριες να εκφραστούν γι αυτό γρήγορα, με λέξεις ή σύντομες εκφράσεις ενώ ο ίδιος σημειώνει όλες τις ιδέες στον πίνακα, αποφεύγοντας να υποδείξει τις δικές του ιδέες (Βασάλα και Φλογαῒτη, 2002). Στο στάδιο αυτό δεν επιτρέπονται σχόλια ή παρατηρήσεις, όλες οι ιδέες είναι σεβαστές και καταγράφονται σε κλίμα συνεργασίας σεβασμού και  αποδοχής της διαφορετικής άποψης

3)       Στη συνέχεια γίνεται συζήτηση κατά την οποία αναλύονται, σχολιάζονται και αξιολογούνται οι απόψεις που έχουν καταγραφεί, απορρίπτονται κάποιες που δεν σχετίζονται άμεσα με το  θέμα και προτείνονται νέες. Ο/η εκπαιδευτικός καλεί τους μαθητές/τριες να προτείνουν κριτήρια ομαδοποίησης και να προχωρήσουν σε ταξινόμηση των ιδεών που προέκυψαν από τον καταιγισμό και να τις ξαναγράψουν σε στήλες : π.χ. αιτίες, αποτελέσματα, συναισθήματα κλπ. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα αναδειχθούν οι πολλαπλές διαστάσεις του θέματος.  Σ’ αυτό το στάδιο ο/η εκπαιδευτικός θα μπορούσε να προχωρήσει σε επεξεργασία των θεμάτων που προέκυψαν  και να αναθέσει στους μαθητές/τριες μια δραστηριότητα ατομικής εργασίας ή εργασίας σε μικρές ομάδες όπως η τεχνική της χαρτογράφησης ιδεών (Δημητρίου, 2009).

4)       Τέλος γίνεται μια αποτίμηση της εμπειρίας και αξιολογούνται οι γνώσεις και οι εμπειρίες που αποτίμησαν οι μαθητές/τριες, αλλά και οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν. Μέσα από τη σύγκριση των ιδεών τους «πριν» και «μετά» συζητούνται οι μεταβολές που έχουν εμφανιστεί σε γνώση, αισθήματα, αξίες κτλ.

Βιβλιογραφία:

Βασάλα, Π. και Φλογαῒτη , Ε. (2002).  Ο καταιγισμός ιδεών ως διδακτική τεχνική για την προσέγγιση των περιβαλλοντικών προβλημάτων. Πρακτικά 1ου Περιβαλλοντικού Συνεδρίου Μακεδονίας, 1-4 Μαρτίου 2002, Θεσσαλονίκη .

Δημητρίου, Α . (2009). Περιβαλλοντική εκπαίδευση: περιβάλλον, αειφορία. Θεωρητικές και παιδαγωγικές προσεγγίσεις. Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο.

Παράδειγμα:

Πέντε λέξεις για το περιβάλλον

Υλικά:

• Αυτοκόλλητα χαρτιά post-it μέτριου μεγέθους
• Μαρκαδόροι
• Πίνακας
• Κείμενα, εικόνες, άρθρα που να ορίζεται ή να επεξηγείται με συντομία η έννοια του περιβάλλοντος.

Σε κάθε μαθητή/τρια δόθηκαν 5 χαρτάκια post-it και ένας μαρκαδόρος. Στον πίνακα γράφεται από τον διδάσκοντα η λέξη Περιβάλλον. Ζητείται από τους μαθητές/τριες μέσα σε χρονικό διάστημα 5 λεπτών να γράψουν στα post-it (μία λέξη ανά ένα φύλλο) τις 5 πρώτες λέξεις που σκέφτηκαν διαβάζοντας στον πίνακα τη λέξη Περιβάλλον.

Τα χαρτάκια συγκεντρώνονται από το διδάσκοντα και τοποθετούνται ένα-ένα στον πίνακα χωρίς καμιά τακτοποίηση ή ομαδοποίηση από αυτόν. Ζητείται από τους μαθητές/τριες να επέμβουν και να προτείνουν τρόπους ομαδοποίησης ανάλογα με το τι γράφει το κάθε χαρτάκι.

Από τη συζήτηση μπορούν να δημιουργηθούν διάφορες κατηγορίες όπως οι πιο κάτω:

Λέξεις 1ης κατηγορίας	Φυτά, ζώα, πρόβατα, λύκος, αέρας, νερό, φύση, ήλιος, γρασίδι, πεταλούδες, ηλιοβασίλεμα, εκδρομές κ.ά.
Λέξεις 2ης κατηγορίας	Υγρότοπος, θάλασσα, βουνά, δάση κ.ά
Λέξεις 3ης κατηγορίας	Ρύπανση, πόλεις, σκουπίδια, αυτοκίνητα, πυρκαγιές, καυσαέρια, θόρυβος κ.ά.
Λέξεις 4ης κατηγορίας	Οικολογία, ανακύκλωση, Γκρίνπις, αναδάσωση κ.ά

Στους μαθητές/τριες μοιράζονται κείμενα, εικόνες κά σχετικά με το περιβάλλον Με ερωτήσεις από το διδάσκοντα και απαντήσεις από τους μαθητές/τριες συζητούνται και επισημαίνονται άλλοι παράγοντες που δεν είχαν αναφερθεί αρχικά (π.χ. τα μνημεία ή η νομοθεσία αποτελούν λέξεις που θα μπορούσαν να επισημανθούν κτλ). Συμπληρώνονται οι κατηγορίες ή δημιουργούνται και άλλες και διατυπώνονται ορισμοί για το περιβάλλον.

Με βάση τις κατηγορίες στον πίνακα- συζητούνται και άλλα ζητήματα όπως το φυσικό περιβάλλον (1^η κατηγορία), η αλληλεπίδραση ανάμεσα στους παράγοντες του περιβάλλοντος (2^η κατηγορία), το ανθρωπογενές περιβάλλον (3^η κατηγορία), η ανάγκη λύσεων (4^η κατηγορία).

Τέλος, γίνεται αξιολόγηση της δραστηριότητας από όλους τους μαθητές/τριες.

Πηγη