Αντιμετώπιση και διαχείριση προβλημάτων συμπεριφοράς στην σχολική τάξη.

πηγη

Η διαχείριση της τάξης είναι μια πολύπλοκη διαδικασία, η οποία προϋποθέτει ανάπτυξη και διατήρηση διδακτικών δραστηριοτήτων με ομαλή ροή, παρακολούθηση και ταυτόχρονη αντιμετώπιση γεγονότων. Όταν αυτά συνδυασθούν με τη γνώση ότι κάθε μαθητής μαθαίνει με το δικό του ρυθμό και τρόπο, και μερικοί όχι μόνο δεν θέλουν να μάθουν αλλά παρεμποδίζουν τη μάθηση των άλλων, η διδασκαλία και η διεύθυνση της τάξης καθίστανται ακόμη πιο απαιτητικές. Γι’ αυτό η πειθαρχία στην τάξη είναι περίπλοκο έργο. Πέραν τούτου, δεν υπάρχει καθολική συμφωνία για τα κριτήρια της πειθαρχίας, αφού κάθε εκπαιδευτικός έχει τα δικά του κριτήρια. Ανεξάρτητα από όλα αυτά οι εκπαιδευτικοί που είναι καλοί στην πρόληψη των πειθαρχικών προβλημάτων χαρακτηρίζονται από συγκεκριμένες μορφές συμπεριφοράς. Μεταξύ άλλων πραγμάτων, δημιουργούν θετικό και συνεργατικό κλίμα στην τάξη, προλαμβάνουν την ανεπιθύμητη συμπεριφορά, αποφεύγουν τις τιμωρίες και χρησιμοποιούν τη συμπεριφορά των μαθητών ως οδηγό για να δράσουν αποτελεσματικά.
Όπως επισημαίνουν οι Cohen, Manion και Morrison (1996), οι συνηθέστεροι λόγοι που προκαλούν ανεπιθύμητη συμπεριφορά στην τάξη είναι:

α. Η αντιπάθεια προς το σχολείο.
Μερικοί μαθητές θεωρούν το σχολείο ως τόπο άχρηστο για το μέλλον τους. Έτσι απορρίπτουν τόσο τους εκπαιδευτικούς όσο και το σχολείο.
β. Κοινωνική κυριαρχία 
Μερικοί σωματικά και κοινωνικά ώριμοι μαθητές αισθάνονται την ανάγκη αναγνώρισης με την έννοια ότι θέλουν να τους δίνουν σημασία οι συμμαθητές τους. Αυτό πολλές φορές το κατορθώνουν με το να αμφισβητούν την εξουσία του καθηγητή. Αν ο καθηγητής δεν αντιμετωπίσει αποτελεσματικά αυτή την πρόκληση ενδέχεται να αμφισβητηθεί η θέση του από όλη την τάξη.
γ. Κοινωνική απομόνωση
Μερικοί μαθητές αισθάνονται την ανάγκη να γίνουν αποδεκτοί από τους συμμαθητές τους. Ωστόσο, είναι απομονωμένοι και αδυνατούν να ενσωματωθούν στην τάξη. Έτσι, για να το κατορθώσουν υιοθετούν τη συμπεριφορά ομάδας της τάξης, συχνά μάλιστα στην ακραία μορφή της.
δ. Αντιφατική συμπεριφορά 
Μερικοί μαθητές αδυνατούν ή δεν θέλουν να προβλέψουν τις επιπτώσεις της κακής συμπεριφοράς τους. Γι' αυτό συμπεριφέρονται αυθόρμητα αντί να συλλογίζονται για τις επιπτώσεις της συμπεριφοράς τους.

πηγη

ε. ʼΆγνοια κανονισμών 
Η άγνοια των κανονισμών για τη συμπεριφορά στην τάξη είναι ένας συνηθισμένος λόγος αταξίας. Αυτό ειδικά ισχύει στις αρχές του διδακτικού έτους.
στ. Αντιφατικοί κανονισμοί
Δυσκολίες επίσης προκύπτουν για τον καθηγητή, όταν υπάρχουν αντιφατικοί κανονισμοί εκείνοι της οικογένειας και εκείνοι του σχολείου. Κάτι που επιτρέπεται στο σπίτι μπορεί να απαγορεύεται στο σχολείο. Μπορεί ακόμη να υπάρχει αντίθεση μεταξύ των κανόνων του σχολείου και του μαθητή εκτός σχολείου. Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες η σύγκρουση αυτή είναι σοβαρή είναι σκόπιμο ο καθηγητής να συζητήσει το πρόβλημα με το μαθητή.
ζ. Μετάθεση 
Όπως είπαμε προηγουμένως, η κακή συμπεριφορά μπορεί να εκδηλωθεί στην τάξη, επειδή σε άλλο περιβάλλον θεωρείται σωστή. Παρόμοια κατάσταση ισχύει και για τα συναισθήματα τα οποία μεταφέρονται σε άλλα άτομα και αντικείμενα. Έτσι ένας μαθητής που μισεί τον πατέρα του μπορεί να μεταβιβάσει το μίσος του στον καθηγητή του. Στην εποχή μας που χαρακτηρίζεται από αύξηση των διαζυγίων και των μονογονεϊκών οικογενειών, η μετάθεση αυτή μπορεί να είναι ένας συνηθισμένος λόγος κακής συμπεριφοράς.
η. Άγχος 
Πολλές φορές η κακή συμπεριφορά οφείλεται στο υπερβολικό άγχος που χαρακτηρίζει μερικούς μαθητές. Αυτό μπορεί να προέρχεται από τις εξετάσεις, τη βαθμολογία, τις απαιτήσεις των γονέων κ.ά.
θ. Διδακτικό στυλ 
Συνήθως οι παιδαγωγοί, κάνουν διάκριση μεταξύ αυταρχικού, δημοκρατικού και του ελευθεριάζοντος στυλ διδασκαλίας. Από τα τρία αυτά το δημοκρατικό θεωρείται ότι συμβάλλει καλύτερα στη διαμόρφωση θετικού κλίματος στην τάξη και υψηλά επίπεδα ικανοποίησης των μαθητών από τη ζωή της μαθητικής ομάδας, καταστάσεις που συμβάλλουν στην ελαχιστοποίηση των ανεπιθύμητων μορφών συμπεριφοράς στην τάξη.

πηγη

3. Διεύθυνση της σχολικής τάξης

Ίσως είναι σκόπιμο από την αρχή να επισημάνουμε τη σημαντική διαφορά της διεύθυνσης της τάξης και της πειθαρχίας. Η διεύθυνση της τάξης αναφέρεται στο σύνολο των συντονισμένων δραστηριοτήτων της τάξης, με σκοπό να διευκολυνθεί η διαδικασία της διδασκαλίας και μάθησης. Η πειθαρχία αναφέρεται στις μορφές συμπεριφοράς του καθηγητή που προκαλούνται από μαθητές των οποίων η συμπεριφορά παρεμποδίζει τη μαθησιακή διαδικασία. Επειδή η πειθαρχία έχει την τάση να ταυτίζεται με την τιμωρία, είναι καλύτερα να χρησιμοποιούμε τον όρο διεύθυνση της τάξης, όταν σκεφτόμαστε τρόπους δημιουργίας θετικού μαθησιακού κλίματος (Hamachek, 1995). Αυτό δεν βοηθάει μόνον στην αποφυγή των υπονοούμενων που σχετίζονται με την αταξία, αλλά μας ενθαρρύνει να σκεφτόμαστε πιο δημιουργικά για το πώς θα προλάβουμε τα προβλήματα προτού εμφανιστούν παρά να εστιάζουμε την προσοχή μας στο να τιμωρήσουμε τους μαθητές που απειθαρχούν.

3.1 Τι κάνουν οι αποτελεσματικοί εκπαιδευτικοί;

Ένας από τους πιο καλούς τρόπους για να κατανοήσουμε πώς να διευθύνουμε μια τάξη, έτσι ώστε η μαθησιακή διαδικασία να εξελίσσεται ομαλά είναι να παρατηρήσουμε τι κάνουν οι καλοί καθηγητές.
α. Ένα χαρακτηριστικό των καθηγητών που διευθύνουν αποτελεσματικά την τάξη τους είναι ότι θέτουν ξεκάθαρους κανόνες και διαδικασίες από την αρχή του διδακτικού έτους. Στο πλαίσιο αυτό υπάρχουν τουλάχιστον έξι βασικοί κανόνες που πρέπει να τηρούνται από τους μαθητές.
– Φέρνουμε όλο το υλικό που χρειαζόμαστε. Είναι σκόπιμο να το προσδιορίσουμε (π.χ. βιβλία, τετράδια, στυλό, μολύβι, σβηστήρι).
– Μπαίνουμε στην τάξη μόλις κτυπήσει το κουδούνι.
– Σεβόμαστε και είμαστε ευγενικοί. Οι αποτελεσματικοί εκπαιδευτικοί δίνουν μεγάλη σημασία στη σωστή συμπεριφορά και επισημαίνουν ότι δεν τους αρέσει να ακούν άσχημες λέξεις ή να βλέπουν τους μαθητές τους να καυγαδίζουν.
– Ακούμε με προσοχή κάποιον που μιλάει. Αυτό ισχύει είτε όταν μιλάει ο εκπαιδευτικός είτε όταν μιλάει κάποιος μαθητής.
– Σεβόμαστε την περιουσία των άλλων. Αυτό ισχύει τόσο για τη σχολική περιουσία όσο και για την περιουσία των άλλων ατόμων.
– Πειθαρχούμε σε όλους τους κανόνες του σχολείου και όχι μόνο της τάξης.

β. Το δεύτερο γνώρισμα των αποτελεσματικών εκπαιδευτικών είναι η πρόληψη. Η πρόληψη είναι προτιμότερη της θεραπείας. Το κλειδί της επιτυχημένης διεύθυνσης της τάξης είναι η δημιουργία θετικού μαθησιακού περιβάλλοντος, το οποίο είναι ο καλύτερος τύπος προληπτικού φαρμάκου. Για τον σκοπό αυτόν, 1. μεγιστοποιούν το χρόνο που εμπλέκουν τους μαθητές τους σε μαθησιακές δραστηριότητες και 2. διευθετούν τα μικροπροβλήματα προτού εξελιχθούν σε μεγάλα (Ματσαγγούρας, 2001, Hamachek, 1995).

3.2 Μορφές συμπεριφοράς του καθηγητή που συμβάλλουν στη δημιουργία θετικού κλίματος

Όταν οι μαθητές αισθάνονται ότι ο καθηγητής τους εκτιμά και τους συμπεριφέρεται δίκαια, υπάρχουν πολλές πιθανότητες ότι και αυτοί θα επιδείξουν παρόμοια συμπεριφορά (βλ. Dreikurs, 1979). Υπάρχουν τουλάχιστον πέντε πράγματα που οι καθηγητές μπορούν να κάνουν για να επιτύχουν.
α. Αναγνωρίζουν και ενθαρρύνουν την επιθυμητή συμπεριφορά
Κάθε μορφή συμπεριφοράς που ενισχύεται τείνει να επαναληφθεί, ενώ κάθε μορφή συμπεριφοράς που τιμωρείται τείνει να εξαφανιστεί. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι μαθητές που ατακτούν είναι εκείνοι που δεν είχαν στη ζωή τους θετική ενίσχυση. Το να είναι άτακτοι είναι συχνά ένας τρόπος για να προσελκύσουν αυτό που τους λείπει, η προσοχή. Ακόμη και το αρνητικό ενδιαφέρον είναι προτιμότερο από την παντελή έλλειψη. Οι ενισχύσεις των καθηγητών μπορούν να εκδηλωθούν ποικιλοτρόπως. Λόγου χάρη: «Μπράβο», «Ωραία προσπάθεια». Συνήθως όταν οι μαθητές αισθάνονται ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους, συμπεριφέρονται καλά (βλ. Hamachek, 1995).
β. Χρησιμοποιούν θετική γλώσσα για να τονίσουν την επιθυμητή συμπεριφορά
Μεταξύ πολλών πραγμάτων που έχουμε στη ζωή μας μπορεί να επιλέξουμε να είμαστε είτε θετικοί είτε αρνητικοί. Το ποτήρι είναι είτε μισοάδειο είτε μισογεμάτο. Η αρνητική στάση του καθηγητή μπορεί να προκαλέσει αρνητικές αντιδράσεις. Στους περισσότερους ανθρώπους δεν αρέσει να τους λένε τι να μην κάνουν. Αυτό τους κάνει να τηρούν αμυντική στάση και να είναι αντιδραστικοί. Οι απαγορεύσεις δημιουργούν επιθυμίες. Έτσι είναι καλύτερα να πούμε στο μαθητή «Κλείνε προσεκτικά την πόρτα», παρά «Μην κτυπάς δυνατά την πόρτα». «Προσπάθησε να λύσεις το πρόβλημα μόνος σου», παρά «Μην αντιγράψεις από το διπλανό σου».
γ. Κάνουν σωστή χρήση επαίνου
Ο έπαινος περιγράφεται ως θετική ενίσχυση. Αυτό όμως δεν ισχύει πάντα, επειδή μπορεί να ερμηνευθεί από τους μαθητές αρνητικά. Για να έχει θετικά αποτελέσματα πρέπει
– Να δίνεται με φυσικό τρόπο.
– Να επισημαίνουμε συγκεκριμένες δραστηριότητες (π.χ. μου αρέσει ο τρόπος που χρησιμοποίησες για να λύσεις το πρόβλημα).
– Να χρησιμοποιούμε δηλωτικές προτάσεις και όχι θαυμαστικές.
– Συνδέουμε το λεκτικό έπαινο με το μη λεκτικό (π.χ. χαμόγελο).
– Αποφεύγουμε τις γενικές εκφράσεις τέτοιες όπως «Σήμερα ήταν καλή μέρα για σένα». Είναι προτιμότερο να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, π.χ. «Τα κατάφερες ωραία στη λύση του δύσκολου προβλήματος».
δ. Ακούμε προσεκτικά τους μαθητές
Τους ακούμε χωρίς να κρατούμε αμυντική στάση. Δίνουμε προσοχή τόσο στο νοηματικό περιεχόμενο όσο και στο συναισθηματικό και προσπαθούμε να βρούμε αποδεκτές λύσεις.

πηγη

3.3 Πότε είναι αναγκαία η λήψη πειθαρχικών μέτρων;

Όσο καλός καθηγητής και αν είναι κάποιος και όσο καλή και αν είναι η τάξη του και όσα προληπτικά μέτρα και αν λάβει, θα παρουσιαστούν περιπτώσεις κατά τις οποίες κάποιος μαθητής ή ολόκληρη η τάξη θα χρειαστεί να χειραγωγηθεί (Ματσαγγούρας, 2001). Ωστόσο, προτού παρουσιάσουμε κάποιες στρατηγικές παρέμβασης πρέπει να δούμε πότε πρέπει να παρέμβουμε. Αυτό είναι σημαντικό ερώτημα, επειδή πολλοί σχολικοί ψυχολόγοι έχουν παρατηρήσει ότι πολλοί εκπαιδευτικοί αποτυγχάνουν να θέσουν όρια ή να παρέμβουν με αποτέλεσμα να αισθάνονται ότι αδυνατούν να επιβληθούν. Στο πλαίσιο αυτό ενδείκνυται η λήψη πειθαρχικών μέτρων στις παρακάτω 5 περιπτώσεις.
� Όταν υπάρχει πραγματικός σωματικός κίνδυνος.
� Όταν κάποιος χρειάζεται ψυχολογικοί στήριξη.
� Όταν υπάρχει υπερβολικός ενθουσιασμός.
� Όταν υπάρχει πιθανότητα μετάδοσης αρνητικής συμπεριφοράς.
� Όταν απειλείται η πνευματική υγεία του εκπαιδευτικού.

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν τουλάχιστον δύο λόγοι που δεν συνηγορούν υπέρ της χρήσης πειθαρχικών μέτρων.
� Ενδέχεται η φασαρία που θα δημιουργηθεί από τη λήψη του πειθαρχικού μέτρου να προκαλέσει μεγαλύτερη αναστάτωση.
� Ενδέχεται να είναι καλύτερα ο εκπαιδευτικός να περιμένει μέχρις ότου η κακή συμπεριφορά να γίνει αντιληπτή από όλους και να εκμηδενιστεί.

3.4 Μορφές αντιμετώπισης ανεπιθύμητης συμπεριφοράς
α. Αγνόηση
Μορφές μαθητικής αταξίας που δεν δημιουργούν κινδύνους ή προβλήματα στο μάθημα και πρόκειται κατά την εκτίμηση του εκπαιδευτικού, να διαρκέσουν σύντομο χρονικό διάστημα, ο εκπαιδευτικός πρέπει να τις αγνοεί, για να αποφύγει τη διακοπή του μαθήματος.
β. Παρέμβαση καθηγητή
Οι μικροαταξίες που κρίνει ο καθηγητής ότι δεν πρέπει να αγνοηθούν, αντιμετωπίζονται είτε με έμμεση είτε με άμεση παρέμβαση του καθηγητή.
Έμμεση καλούμε την παρέμβαση του καθηγητή που δίνει έμμεσα το μήνυμα στο μαθητή να διακόψει την ανεπιθύμητη συμπεριφορά, χωρίς ο καθηγητής να διακόψει το μάθημα. Αυτό επιτυγχάνεται με το να κοιτάξει ο καθηγητής το μαθητή, με το να πλησιάσει προς το θρανίο του, με το αναφέρει το όνομά του μέσα στη ροή του λόγου ή με το να εμπλέξει το μαθητή στο μάθημα με ερώτηση ή τέλος με το να του αναθέσει κάποια εργασία.
Άμεση καλούμε την παρέμβαση του καθηγητή κατά την οποία με ευθύ και αποφασιστικό τρόπο προσπαθεί να επαναφέρει το μαθητή στην τάξη. Όταν ο καθηγητής έχει άμεση αντίληψη του τι συμβαίνει και ο μαθητής γνωρίζει ότι βρίσκεται σε αταξία, η παρέμβαση πρέπει να είναι λακωνική και να υποδεικνύει στο μαθητή τι πρέπει να κάνει.
Για την αντιμετώπιση σοβαρότερων προβλημάτων, που δεν επιλύονται με την απλή παρέμβαση, οι καθηγητές αναζητούν άλλες λύσεις. Οι λύσεις αυτές συνήθως βασίζονται σε προσωπικές «μεθόδους» επιβολής της σχολικής πειθαρχίας, που ανέπτυξε με την πείρα του ο κάθε καθηγητής. Αν οι μέθοδοι αυτές είναι αποδοτικές και δεν αντιστρατεύονται τους σκοπούς του σχολείου, είναι αποδεκτές. Στην πλειοψηφία τους αποτελούνται από τεχνικές απονομής ποινών και αμοιβών. Η βιβλιογραφία που υπάρχει προτείνει τεχνικές από τις οποίες άλλες έχουν μπιχεβιοριστική προέλευση και άλλες ψυχοθεραπευτική προέλευση.

3.5 Τρόποι αποτελεσματικής χρήσης της τιμωρίας

Πρέπει να κάνουμε σαφές στους μαθητές μας ότι η τιμωρία θα χρησιμοποιείται ως η τελευταία λύση, και όχι γιατί η χρήση της μας ευχαριστεί. Αν οι μαθητές θεωρήσουν ότι ο καθηγητής αισθάνεται ευχαρίστηση όταν τιμωρεί, είναι γι� αυτούς εύκολο να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι οι τιμωρίες δεν είναι αποτέλεσμα της κακής τους συμπεριφοράς, αλλά της στάσης του καθηγητή προς τις τιμωρίες.
Για να καταστεί αποτελεσματική η τιμωρία πρέπει να είναι φυσικό αποτέλεσμα της κακής συμπεριφοράς. Αν λόγου χάρη οι μαθητές συνεχώς ενοχλούν μπορούν να σταλούν στον διευθυντή. Η τιμωρία που σχετίζεται με το παράπτωμα συνήθως θεωρείται δίκαια, ακόμα και αν δεν είναι αρεστή (Καψάλης, 1983, Ματσαγγούρας, 2001). Οι μαθητές μπορούν μόνον να κατηγορήσουν τον εαυτό τους, επειδή έχασαν ένα προνόμιο στο οποίο είχαν κάνει κακή χρήση, αλλά εύκολα μπορούν να θεωρήσουν ότι αδικούνται, αν η τιμωρία δεν σχετίζεται με το παράπτωμα, (π.χ. χαμηλός βαθμός). Πέραν τούτου, αποθαρρύνει ορισμένους μαθητές από το να προσπαθήσουν. Επιπλήττουμε την πράξη και όχι το άτομο.
Συνοπτικά, για να είναι αποτελεσματική η τιμωρία πρέπει να είναι φυσική συνέπεια του παραπτώματος. Πρέπει να είναι άμεση και ενθαρρυντική, απλή και σύντομη και να εφαρμόζεται με συνέπεια.
Από τη στιγμή που θα επιβληθεί είναι καλή ιδέα να κάνουμε δύο πράγματα.
� Αφήνουμε τα περασμένα να καταστούν ξεχασμένα
� Βρίσκουμε έγκαιρα ευκαιρία να πούμε στο μαθητή ότι το μητρώο του είναι καθαρό και ότι είμαστε σίγουροι ότι θα προσπαθήσει σκληρά (βλ. Desforges, 1995, Hamachek, 1995).

3.6 Ποινές που δεν συνιστώνται

Για λόγους παιδαγωγικούς και ψυχολογικούς υπάρχει επιφύλαξη στη χρήση των ποινών (βλ. Καψάλης, 1983, Ματσαγγούρας, 2001). Στις εξαιρετικές περιπτώσεις που ο καθηγητής κρίνει αναγκαία τη χρήση τους, οι ποινές πρέπει να έχουν τις προδιαγραφές που αναφέραμε. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν πρέπει να περιλαμβάνονται στο «ποινολόγιο» του καθηγητή η αποβολή από το μάθημα, η επιβολή επιπλέον εργασιών και οι σωματικές ποινές.
Η αποβολή δεν συνιστάται διότι, πέρα από τα μαθησιακά κενά που δημιουργεί στο παιδί, προσφέρει σε αρκετούς μαθητές, ένα καλοδεχούμενο «ρεπό». Επιπλέον εγκυμονεί κινδύνους για τους μαθητές.
Η επιπλέον εργασία δεν ενδείκνυται, όχι μόνο γιατί είναι συνήθως άσχετη με το παράπτωμα, αλλά και διότι ταυτίζει την εργασία με την τιμωρία. Αν βέβαια το παράπτωμα είναι η έλλειψη προσοχής κατά την εκτέλεση της εργασίας, τότε το να ξαναγράψει ο μαθητής την εργασία του είναι επιβεβλημένο, αλλά δεν πρέπει να θεωρηθεί ως τιμωρία.
Τέλος, οι σωματικές ποινές δεν συνιστώνται, όχι μόνο διότι απαγορεύονται από το νόμο, αλλά και διότι είναι αναποτελεσματικές. Το μόνο που επιτυγχάνουν με βεβαιότητα είναι να καταστρέψουν τις διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ καθηγητή και μαθητών, να απευαισθητοποιήσουν το μαθητή, να καταστρέψουν την αυτοαντίληψή του, να προβάλουν τη βία ως μέσο επίλυσης των προβλημάτων και σε μερικές περιπτώσεις να προκαλέσουν μικροτραυματισμούς. Ένας από τους κύριους λόγους που δεν επιφέρουν θετικά αποτελέσματα οι σωματικές ποινές είναι το γεγονός ότι, λόγω της έντασής τους, στρέφουν την προσοχή του τιμωρημένου στην ποινή και όχι στο παράπτωμα που προκάλεσε την ποινή. Επιπρόσθετα, προσφέρουν στο μαθητή την αίσθηση του εξαγνισμού και απαλλαγής από την ενοχή. Το ίδιο απαράδεκτο είναι και κάθε μορφή προσωπικής επίθεσης και ψυχολογικής βίας.

3.6 Ποινές που συνιστώνται

Στην κατηγορία αυτή συμπεριλαμβάνονται οι περιορισμοί στη συμπεριφορά , οι περιορισμοί προνομίων και η αποβολή από την ομάδα (όχι από την τάξη). Όλες αυτές οι ποινές πρέπει να παρουσιάζονται ως φυσικό αποτέλεσμα της κατάχρησης κάποιου δικαιώματος ή προνομίου, που μετά την παράβαση αίρεται. Απαραίτητος όρος για την επαναφορά του είναι η δέσμευση του μαθητή ότι δεν θα ξαναδημιουργήσει προβλήματα στην τάξη με παρόμοιες καταχρήσεις. Αν ο μαθητής δεν έχει παρελθόν ασυνέπειας, και η απλή δήλωσή του ότι είναι έτοιμος για την επάνοδο στην ομάδα ή την κανονική χρήση των δικαιωμάτων του πρέπει να γίνεται αποδεκτή. Στην κατηγορία των ποινών που συνιστώνται πρέπει να συμπεριληφθεί και η υποχρέωση του μαθητή να αποκαταστήσει τις ζημιές που τυχόν προξένησε στη σχολική ή την ιδιωτική περιουσία των μαθητών.

3.8. Απειλή ποινής

Εκτός από την επιβολή της ποινής, που σχολιάσαμε προηγουμένως, η ποινή έχει τη δυνατότητα να επιδρά και ως επαπειλούμενο γεγονός. Οι παραδοσιακοί παιδαγωγοί συνιστούν τη χρήση της απειλής, επειδή γεννά το φόβο, που τον θεωρούν αποδεκτό και αποτελεσματικό μέσο διαπαιδαγώγησης. Ο φόβος όμως ως μέσο διαπαιδαγώγησης δεν είναι αποδεκτός από τη σύγχρονη παιδαγωγική. Γι' αυτό, αντί για τον εκφοβισμό, είναι καλύτερα ο καθηγητής α) να υπενθυμίζει ποια μορφή συμπεριφοράς αναμένει από το μαθητή, β) να υπενθυμίζει τη δέσμευση του μαθητή να συμμορφώνεται προς τους κανονισμούς και γ) να αναφέρει τις επιπτώσεις που έχουν οι πράξεις του.

Aπόσπασμα από το άρθρο του Παπασταμάτη Αδαμάντιου, Επίκουρου καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, δημοσιευμένο στην Ελληνική Πύλη Παιδείας

Πηγη

Πρώτη ημέρα χωρίς την μαμά...στο νηπιαγωγείο/παιδικό σταθμό

πηγη

Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς το παιδί τους, την πρώτη αυτή μέρα στο νέο περιβάλλον?

Η πρώτη φορά που ο γονιός θα αφήσει το παιδί του στο σχολείο είναι βαρυσήμαντη, για εκείνον όπως και για το παιδί του.

πηγη

Πολλοί παιδικοί σταθμοί αναγκάζουν τους γονείς να αποχωρήσουν από την πρώτη κιόλας μέρα, αφήνοντας το παιδί τους μόνο του για πρώτη φορά, χωρίς εκείνο να έχει ακόμα χτίσει μία σχέση εμπιστοσύνης απέναντι στις δασκάλες του. Για ένα παιδί το οποίο δεν έχει την εμπειρία του τι είναι η δασκάλα, τάξη και σχολείο, αυτό μπορεί να προκαλέσει μία τραυματική εμπειρία.

Για αυτό το λόγο, ακόμα και για ένα παιδί πεντέμισι ετών που δεν έχει ξαναπάει στο νηπιαγωγείο, όπως και για ένα παιδί 2 ετών, είναι απαραίτητο να παραμένει ένα πρόσωπο εμπιστοσύνης τις πρώτες μέρες στον παιδικό σταθμό - όχι για να συμμετέχει στις δραστηριότητες, αλλά απλώς να παρευρίσκεται σε έναν χώρο εκτός της τάξης, όπου το παιδί μπορεί να τον προσεγγίσει ανα πάσα στιγμή μόνο του ή με την βοήθεια της δασκάλας.

Τις μέρες όπου θα παρευρίσκεται ο γονέας, τα παιδιά θα έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν μία σχέση με την δασκάλα τους, με τα άλλα παιδιά και να έχουν πρώτα μία πολύ θετική εμπειρία από την επίσκεψη στο "σχολείο".

Μπορείτε να πείτε στο παιδί σας ότι:

• δεν θα φύγετε χωρίς να το χαιρετήσετε (και να το τηρήσετε).
• τον λόγο που πρέπει να φύγετε: είναι γιατί πρέπει να πάτε στο σουπερμάρκετ για να μαγειρέψετε, για να φάτε μετά όλοι μαζί το αγαπημένο του φαγητό, ή να πάτε στο γιατρό ή να κάνετε κάτι που ξέρει ότι είναι από τα απαραίτητα πράγματα της ζωής. Σε αυτά που θα πείτε, είναι ιδιαίτερα επιθυμητό να συμπεριλαμβάνει την λέξη "έκπληξη" (την οποία θα έχετε πάρει όταν το ξαναδείτε ή θα είναι μία αγαπημένη δραστηριότητα).
• αν σας πει "μείνε εδώ" πείτε: "το σχολείο δεν είναι για μαμάδες - και οι δασκάλες, ούτε αυτές έχουν τη μαμά τους εδώ" 

Θα βοηθήσετε το παιδί σας να προσαρμοστεί, εάν τις πρώτες εβδομάδες το ρωτήσετε ποια αγαπημένα του παιχνίδια θα ήθελε να δείξει στους νέους του φίλους: κόλπο χορευτικό ή κάποιο χοροπηδητό, ή CD με μουσική ή παραμύθι. Έτσι του δίνετε ένα καλό κίνητρο να πλησιάσει τα άλλα παιδιά. Πείτε του να το δείξει, αλλά μετά για να μην το χάσει να το βάλει στην τσάντα του (με την βοήθεια της δασκάλας του).

πηγη

Επίσης, πείτε στην παιδαγωγό, ποια είναι τα αγαπημένα παιχνίδια του παιδιού σας έτσι ώστε να παίξουν μαζί με αυτά και να έχουν κάποιο θέμα συζήτησης.

"Μαμά μη φύγεις!!"

Είναι πολύ φυσιολογικό ένα παιδί να κλάψει τη στιγμή που θα αποχωρήσει ο γονέας του - όχι μόνο τις πρώτες μέρες, αλλά και τις επόμενες εβδομάδες ή κάποια μέρα μετά από μήνες.
Το κλάμα δείχνει το δέσιμο του παιδιού με τον γονιό και για αυτό το λόγο θεωρείται ως ένα υγιές σημάδι που εκφράζει ένα παιδάκι το οποίο αποχωρίζεται τον γονέα του ακόμα και για λίγο.

Το συναίσθημα του αποχωρισμού που νιώθει ένα παιδί, είναι κάτι που μπορεί να εκφραστεί και με θυμό, όχι μόνο με κλάμα. Κάποιο ίσως να αρνηθεί να μοιραστεί με τους γονείς του τις εμπειρίες του, ή να δείξει ότι στεναχωριέται με κάποια άλλη αιτία (ότι τα παιδιά δεν το παίζουν ή το χτυπάνε).

Σαν αποτέλεσμα του θυμού αυτού, στον παιδικό σταθμό, ένα παιδί μπορεί να χτυπάει το πάτωμα, τον τοίχο, ή τις δασκάλες (τις οποίες μπορεί να θεωρεί υπαίτιες της "εγκατάλειψής" του), να ρίχνει παιχνίδια, ή ακόμα και να αυτοτραυματιστεί πάνω στην ένταση την οποία βιώνει. Σε αυτή την περίπτωση φυσικά η δασκάλα θα φροντίσει να το εμποδίσει απο το να κάνει κακό στον εαυτό του ή σε άλλους.

Απο την στιγμή όμως που δεν κάνει κακό στον εαυτό του και στους άλλους, θεωρείται υγιές να εκφράσει αυτό του τον θυμό. Η εκτόνωση αυτή θα το βοηθήσει να εκφράσει τα συναισθήματά του και να επεξεργαστεί έτσι τον αποχωρισμό από τον γονέα.

Τι είναι καλό να αποφύγετε:

• να πάτε εσείς το παιδί σας στην παιδαγωγό. Αφήστε το ίδιο το παιδί να προσεγγίσει την παιδαγωγό όταν είναι εκείνο έτοιμο ή την παιδαγωγό να το προσεγγίσει η ίδια.
• να μην καθυστερείτε πολύ την αναχώρησή σας, εάν βλέπετε ότι το παιδί σας κλαίει δεν σας αφήνει να φύγετε. Εάν για δέκα λεπτά το παιδί σας συνεχίζει να κλαίει, να οδύρεται ή και να ουρλιάζει, ισχύει το εξής: από την στιγμή που ξέρει ότι θα φύγετε, θα κλαίει μέχρι τη στιγμή που θα γίνει αυτό. Είναι προτιμότερο να επισπεύσετε την αναχώρησή σας, και να επικοινωνήστε τηλεφωνικά με τον παιδικό σταθμό λίγη ώρα αφότου φύγατε, για να σιγουρευτείτε ότι έχει ηρεμήσει και είναι με τα παιδιά της τάξης του. Τις περισσότερες φορές, λίγα λεπτά απο την αναχώρηση του γονιού, τα παιδιά σταματούν αμέσως να κλαίνε.
• να το συγκρίνετε με τα άλλα παιδιά τα οποία έχουν ήδη προσαρμοστεί λέγοντάς του "να κοίτα - ο xxx δεν κλαίει που φεύγει η μαμά του!". Το κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό και επεξεργάζεται τα γεγονότα διαφορετικά. Εάν το συγκρίνετε με άλλα παιδιά του δείχνετε ότι ο δικός του ρυθμός δεν είναι σωστός. Αφήστε το να εκφράσει την δυσαρέσκειά του και την όποια στεναχώρια του όπως αυτό θέλει, για να το διευκολύνετε να περάσει αυτό το στάδιο.

Άλλοι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά την προσαρμογή ενός παιδιού στον παιδικό σταθμό (και απαιτούν περισσότερη προσπάθεια και ενασχόληση απο την παιδαγωγό έτσι ώστε να τα εξομαλύνει):

Αστάθεια στο ωράριο και τις ημέρες προσέλευσης στον παιδικό σταθμό:

Οι περισσότεροι παιδικοί σταθμοί λειτουργούν βάση κάποιου προγράμματος, που περιλαμβάνει ένα καλωσόρισμα όταν όλα τα παιδιά έχουν φτάσει το πρωί, μία εισαγωγή σε ποιές δραστηριότητες θα πραγματοποιηθούν εκείνη την μέρα και στο τέλος της μέρας έναν μικρό χαιρετισμό. Εάν πηγαίνετε το παιδί σας αργότερα το πρωί από ότι τα άλλα παιδιά, ή το παίρνετε απο τον παιδικό σταθμό αρκετά νωρίτερα ή και αργότερα από τα άλλα παιδιά, θα αισθανθεί εκτός της ομάδας και ίσως αποδιοργανωθεί. Το να αισθάνεται ένα παιδί μέρος της ομάδας/τάξης του, είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι της ομαλής προσαρμογής του στον παιδικό σταθμό.

Ανησυχία του γονέα:

Όσο πιο σίγουρος νιώθει ο γονέας για το ότι το παιδί του θα μεταχειριστεί σωστά και θα έχει ευκαιρία να περάσει καλά με τα άλλα παιδάκια, τόσο πιο άνετα θα νιώσει και το ίδιο το παιδί. Εάν όμως ο γονέας είναι αγχωμένος ή αμφιβάλλει για το εάν είναι έτοιμο το παιδί του, το ίδιο το παιδί θα αισθανθεί αυτή την ανησυχία - κάτι που θα το δυσκολέψει στην προσαρμογή του στον χώρο.

Υπερπροστατευτική σχέση γονέα-παιδιού:

Ένα παιδί, λόγω μιας υπερπροστατευτικής σχέσης με τους γονείς του, μπορεί να εμφανίσει μεγάλη ανασφάλεια όταν βρεθεί ξαφνικά χωρίς αυτούς. Μπορεί να αναπτύξει φοβίες, ή να αισθάνεται εξαιρετικά αβοήθητο και ανήμπορο μπροστά σε άλλα παιδιά που είναι δυναμικά και ενεργητικά - με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται να δημιουργήσει μία σχέση με αυτά και να αγκιστρώνεται στην παιδαγωγό. (Σύντομα θα δημοσιευτεί άρθρο με τίτλο: "Υπερπροστατευτικότητα και Υποπροστατευτικότητα - δύο αντίθετες έννοιες").

Πρόσφατες αλλαγές:

Αλλαγές όπως μία μετακόμιση σε άλλη πόλη, γέννηση ενός νέου μωρού στην οικογένεια, απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου (είτε από θάνατο είτε απο χωρισμό), είναι παράγοντες που χρωματίζουν με ανασφάλεια τον ψυχικό κόσμο ενός παιδιού. Είναι απαραίτητο οι παιδαγωγοί του παιδικού σταθμού να είναι ενημερωμένοι, έτσι ώστε να δώσουν στο παιδί την κατάλληλη προσοχή μέσα απο κατανόηση και συζήτηση για αυτο το θέμα. Θεωρείται αναμενόμενο, η προσαρμογή ενός παιδιού που βιώνει μία απώλεια (μετακόμιση καθώς και γέννηση ενός νέου μωρού θεωρούνται στην ψυχολογία μορφές απώλειας, μιας και το παιδί αποχωρίζεται για πάντα μία προηγούμενη, ασφαλή κατάσταση) να είναι πιο χρονοβόρα και οδυνηρή για το παιδί. Όπως και για κάθε μορφή απώλειας, οι γονείς καλούνται να υποστηρίξουν το παιδί τους και να το βοηθήσουν να επεξεργαστεί τα συναισθήματά του, μέσω εκφραστικών παιχνιδιών (θεατρικό ή συμβολικό παιχνίδι) αλλά και παραμυθιών με σχετικά θέματα.

Μ.Στυλιανάκη

Πηγη

Γνωριμία με τους μαθητές της τάξης σας με 5 πρωτότυπους τρόπους..Ιδέες!

πηγη

Δημιουργήστε  έναν ανθρώπινο χάρτη της τάξης με απαντήσεις που δίνουν οι μαθητές  σε ερωτήσεις

π.χ

• Πού γεννήθηκαν οι γονείς σου;

• Πού θα σου άρεσε να ζεις;

• Πού έχεις ταξιδέψει ή ανάφερέ μας το πιο μακρινό σου ταξίδι;

Περισσότερα  People Map

πηγη

 …………………………………………………………

Ερωτήσεις   γνωριμίας  μεταξύ των  μαθητών

• Βρες κάποιον που έφαγε το ίδιο πρωινό με εσένα

• Βρες κάποιον που φοράει το ίδιο νούμερο παπούτσι με εσένα

• Βρες κάποιον που έχει την ίδια αγαπημένη εποχή

• Βρες κάποιον που έχει διαφορετική θρησκευτική πεποίθηση από εσένα

Περισσότερα  Get To Know You Sociometric Questions 

Ομάδα ταχυδακτυλουργών

Με το πέταγμα μιας μπάλας  και με συγκεκριμένα βήματα   δημιουργείται η ευκαιρία επικοινωνίας  μεταξύ των μαθητών

Περισσότερα  Group Juggle

 ……………………………………………………………..

Όνομα – παντομίμα

Κάθε μαθητής αφού επιλέξει μια ενέργεια όπως  η κολύμβηση  τη συνδέει με το όνομά του π.χ κολύμβηση- Sam. Μετά δείχνει την ενέργεια στους συμμαθητές  του και λέει το όνομά του δυνατά.

Περισσότερα Name Pantomime

 ……………………………………………………………….

Η ιστορία του ονόματός μου

Από πού προήλθε το όνομά μου; Mοιραστείτε την ιστορία του ονόματός σας

Περισσότερα  The Story of My Name

Πηγη

9 τρόποι για να βάλεις τέλος στους τσακωμούς των παιδιών σου

πηγη

Δεν υπάρχουν αδέρφια που να μην τσακώνονται. Άλλα πιο πολύ και άλλα λιγότερο, δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχουν αρχίσει κάποια στιγμή να φωνάζουν το ένα στο άλλο ή ακόμα χειρότερα να χτυπιούνται. Οι τσακωμοί και οι διαφωνίες ανάμεσα στα αδέρφια είναι κάτι το αναπόφευκτο, δεν σημαίνει όμως, πως δεν ενοχλούν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.
Σαν γονιός θα μπήκες κι εσύ πολλές πειρασμό να σταματήσεις αυτούς του καβγάδες βάζοντας τις φωνές, αλλά έτσι απλά καταλήγεις να τσακώνεσαι κι εσύ με τα παιδιά σου. Υπάρχουν και πιο απλοί τρόποι, οι οποίοι μπορεί να μην πιάσουν απαραίτητα από την πρώτη φορά, αλλά να μείνεις πιστοί σε αυτούς θα δεις ότι με το πέρασμα του χρόνου οι καβγάδες θα λιγοστεύουν και τα παιδιά σου θα αναπτύξουν μια πιο υγιή σχέση μεταξύ τους.

πηγη

Παρακάτω ακολουθούν 9 τρόποι για να βάλεις ένα τέλος στους τσακωμούς των παιδιών σου…

1. Να κρατηθούν από το χέρι ή να ακουμπήσουν τις μύτες τους
Είτε το πιστεύεις είτε όχι, αυτός είναι ένα πολύ αποτελεσματικός τρόπος για να πάψουν τα παιδιά σου να μαλώνουν. Κάθε φορά που βλέπεις ότι τα παιδιά ξεκινάνε ένα καβγά, να τους ζητάς ευγενικά και ήρεμα να καθίσουν μαζί στον καναπέ και να κρατήσουν το ένα το χέρι του άλλου, όσο προσπαθούν να λύσουν τις διαφορές τους με λόγια. Εξίσου αποτελεσματικό είναι να τα βάλεις να καθίσουν στο πάτωμα αντικρυστά το ένα από το άλλο και να ακουμπήσουν τις μύτες τους. Πριν το καταλάβεις οι φωνές θα έχουν γίνει γέλια.
2. 2 σώματα, ένα μπλουζάκι
Η ιδέα είναι απλή, παίρνεις ένα xtra large ανδρικό μπλουζάκι και βάζεις τα παιδιά σου να το φορέσουν ταυτόχρονα, μέχρι να σταματήσουν να μαλώνουν. Αν τα παιδιά σου είναι μεγαλύτερα, μπορείς να τους πεις να σε βοηθήσουν και με τις δουλειές όσο φορούν το μπλουζάκι. Ενώ, φορούν ακόμα το μπλουζάκι, μίλα τους και εξήγησέ τους, πόσο σημαντικό είναι να συνεργάζονται και να κάνουν πράγματα μαζί.
3. Το κουτί με τις δουλειές
Σκέψου μερικές δουλειές τις οποίες θα μπορούσαν να κάνουν τα παιδιά σου, γράψ’ τες σε διαφορετικά χαρτάκια και βάλ΄τα όλα μαζί σε ένα κουτί. Κάθε φορά που τα παιδιά θα ξεκινάνε έναν καβγά, θα τους λες ότι πρέπει να διαλέξουν ένα χαρτάκι από το κουτί. Δεν μπορούν να διαλέξουν την δουλειά, ό, τι τους τύχει. Με το που ξεκινούν να μαλώνουν, θα φωνάζεις απλά “Το κουτί με τις δουλειές”.
4. Να είσαι ήρεμη
Πολλές φορές βοηθά να μένεις ήρεμη και να αφήνεις τα αδέρφια να λύνουν μόνα τους τις διαφορές τους. Είναι σημαντικό για τα παιδιά να μαθαίνουν από νωρίς πως να λύνουν τις διαφορές τους. Είναι μια δεξιότητα που θα τους χρησιμέψει και στην ενήλική ζωή τους. Εσύ πρέπει να επέμβεις μόνο αν δεις ότι τα πράγματα ξεφεύγουν.
5. Να τα χωρίζεις
Αν και πολλοί γονείς προτιμούν να βάζουν τα παιδιά να καθίσουν μαζί για να λύσουν τις διαφορές τους, υπάρχουν κι εκείνοι που λένε ότι είναι καλύτερα να τα χωρίζεις. Αν μείνουν χωριστά για αρκετές ώρες, θα εκτιμήσουν τον χρόνο που περνούν μαζί. Θα δουν πόσο σημαντικό είναι να έχεις ένα αδερφό ή μια αδερφή και να μοιράζεσαι τον χρόνο σου μαζί τους.
6. Ξεχωριστός χρόνος με τους γονείς
Μπορεί να μην νομίζεις ότι κάτι τέτοιο θα βοηθούσε στους τσακωμούς των παιδιών, είναι όμως πολλοί εκείνοι οι γονείς που λένε ότι πιάνει. Αν σαν γονιός περνάς ξεχωριστά χρόνο με το κάθε παιδί σου, θα αισθάνεται και εκείνο ξεχωριστό.
7. Οι αγκαλιές τα λύνουν όλα
Βάλε τα παιδιά να αγκαλιαστούν μέχρι να σταματήσουν να είναι θυμωμένα το ένα με το άλλο. Αν είναι “παγιδευμένα” το ένα στην αγκαλιά του άλλου, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να τα βρουν.
8. Να καθαρίσουν το σπίτι
Αν τα δεις και αρχίσουν να μαλώνουν, δώσε τους δυο επιλογές. Ή να συνεχίσουν τον καβγά και μετά να κάνουν δουλείες στο σπίτι ή να σταματήσουν να μαλώνουν και να γλιτώσουν τις δουλειές. Δεν υπάρχει κανένα παιδί που θα διαλέξει την πρώτη επιλογή.
9. Δως τους ένα «πρόβλημα» να το λύσουν μαζί
Μια πολύ έξυπνη αλλά και εποικοδομητική λύση θα ήταν κάθε φορά που τα παιδιά σου μαλώνουν, να τους δίνεις να κάνουν κάτι μαζί, όπως το να φτιάχνουν ένα παζλ. Με το που τελειώσουν το πρώτο παζλ, δως τους ένα πιο δύσκολο. Το να φτιάχνουν μαζί ένα παζλ, θα τους διδάξει την αξία της συνεργασίας, αλλά και του πόσο σημαντικό είναι να έχεις κάποιον που να μπορείς να βασιστείς πάνω του.

Πηγη

Διαχείριση Σχολικής Τάξης μέσα από ομαδοσυνεργατική προσέγγιση

πηγη

 Διαχείριση Σχολικής Τάξης μέσα από ομαδοσυνεργατική προσέγγιση

Υλικό -παρουσίαση 28 σελίδες.

 

Διαχείριση Σχολικής Τάξης μέσα από ομαδοσυνεργατική προσέγγιση. Μπέλλου Ιωάννα: Σχ. Σύμβουλος Πληροφορικής

Παιχνίδια εμπιστοσύνης, γνωριμίας και συνεργασίας (υλικό 62 σελίδες!)

πηγη

Παιχνίδια εμπιστοσύνης, γνωριμίας και συνεργασίας 

(υλικό 62 σελίδες!)

Για να μπορέσετε να διαβάσετε ή να εκτυπώσετε τα παιχνίδια πρέπει να πατήσετε ΕΔΩ

Ιδέες για κανόνες τάξης...

Ιδέες για κανόνες τάξης...

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

Αναπτυξιακά στάδια και Δραστηριότητες για όλους τους τομείς! (Από 1 μηνός έως 8 ετών)

ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ ΣΤΑΔΙΑ & ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

πηγη

 Δείτε παρακάτω τους πίνακες...

(Υπάρχει ένα κενό για να μπορέσετε να τους δείτε πιο καθαρά)

 

 

 

Μπορείτε να τα δείτε σε μεγαλύτερο μέγεθος στο αρχείο ΕΔΩ

Ένα παιδί που δεν έχει ακόμα κατακτήσει τους σταθμούς που αντιστοιχούν στην ηλικία του δεν έχει απαραίτητα κάποιο αναπτυξιακό πρόβλημα αλλά χρειάζεται  αξιολόγηση η οποία μπορεί να γίνει μόνο από τον ειδικό παιδίατρο-αναπτυξιολόγο.

Προσοχή!

Οι παρακάτω αναπτυξιακοί σταθμοί είναι κατά προσέγγιση και τα ηλικιακά όρια δεν ισχύουν απόλυτα για  όλα τα παιδιά.

Πηγη

Φωνολογική Επίγνωση -Άτυπο τεστ γλώσσας

πηγη

Φωνολογική Επίγνωση, Άτυπο τεστ Γλώσσας

Αναλυτικό 22 σελίδες
Για να μπορέσετε να το δείτε πατήστε ΕΔΩ

Παιχνίδια για εξοικείωση και «σπάσιμο του πάγου» τις πρώτες μέρες στο νηπιαγωγείο.

πηγη

Τα παιχνίδια για την εξοικείωση και το σπάσιμο του πάγου βοηθούν τα παιδιά να νιώσουν άνετα στο πλαίσιο μιας ομάδας, ενθαρρύνουν τη μεταξύ τους επικοινωνία και τα βοηθούν να αισθανθούν πως είναι αναγνωρίσιμα από όλα τα υπόλοιπα μέλη. Λειτουργούν ως μια ιεροτελεστία, η οποία σηματοδοτεί το ξεκίνημα μιας νέας περιόδου και ταυτόχρονα επιβεβαιώνει πως όλα τα παιδιά έχουν ενταχθεί πλήρως στην ομάδα. Καλλιεργούν επίσης τη συνοχή της ομάδας και βοηθούν στη δημιουργία μιας ομαδικής ταυτότητας.

    Αυτά τα παιχνίδια αποτελούν σημαντικό μέρος των ομαδικών συναντήσεων, ιδιαιτέρως αν έχετε ξεκινήσει να δουλεύετε με μια νέα ομάδα και σκοπεύετε να παίξετε πολλά και διαφορετικά παιχνίδια , ή αν ένα νέο μέλος εμφανιστεί  σε μια υπάρχουσα ομάδα.

• Η άδεια καρέκλα.

    Είμαστε σε κύκλο. Όλοι καθόμαστε σε μια καρέκλα. Κάπου στον κύκλο υπάρχει μία άδεια καρέκλα. Όποιος είναι δεξιά της άδειας καρέκλας, φωνάζει το όνομα κάποιου που θυμάται και αυτός που θα ακούσει το όνομα του, τρέχει να κάτσει στην καρέκλα. Έτσι όμως υπάρχει μία άδεια καρέκλα τώρα κάπου αλλού. Όποιος κάθεται δεξιά της κάνει το ίδιο…..Κάποια στιγμή παίρνουμε την άδεια καρέκλα έξω από τον κύκλο. Ένα άτομο μπαίνει μέσα στον κύκλο. Αυτός που μπαίνει μέσα αφήνει πάλι πίσω του μια άδεια καρέκλα. Όποιος κάθεται δεξιά της άδειας καρέκλας φωνάζει το όνομα κάποιου από τον κύκλο. Αυτός που άκουσε το όνομα του τρέχει να κάτσει στην άδεια καρέκλα πριν προλάβει να την πιάσει ο όρθιος. Όποιος χάσει μένει στο κέντρο.

πηγη

• Άσκηση Χαλάρωσης.

    Όρθιοι σε κύκλο. «Κινήστε τα χέρια και το σώμα σας όπως εγώ, σαν να σπρώχνετε έναν τοίχο με δύναμη, δεξιά, μετά αριστερά, προς τα πάνω, προς τα κάτω, μπροστά».   «Τώρα ένας ένας θα φτιάξουμε ένα φανταστικό κουτί, σχηματίζοντάς το με τα χέρια μας, με αργές και καθαρές κινήσεις.  Θα κρατάμε συνεχώς το κουτί μας μέχρι να φτιάξουν και οι υπόλοιποι το δικό τους.  Αρχίζω εγώ και μετά θα συνεχίσει όποιος θέλει.  Τώρα θα ανοίξω το κουτί μου και θα βγάλω από μέσα το όνομά μου με όποιον τρόπο θέλω εγώ λέγοντάς το συγχρόνως.  Το ίδιο θα κάνετε και οι υπόλοιποι ταυτόχρονα«Στεκόμαστε στον κύκλο, μόλις έχουμε σηκωθεί από το κρεβάτι και χασμουριόμαστε δυνατά, τεντωνόμαστε για να ξεμουδιάσουμε».

•  Λέω το όνομά μου.

    Σε κύκλο λέμε τα ονόματα μας σαν ένα κύμα που ανεβαίνει και κατεβαίνει.  (Ο πρώτος ψιθυριστά, ο επόμενος πιο δυνατά, πιο δυνατά και μετά πιο σιγά, πιο σιγά…Βοηθώ δείχνοντας με το χέρι πιο ψηλά ή πιο χαμηλά).

• Βρες το ζευγάρι σου.

    Τα παιδιά κάθονται σε ένα κύκλο. Μοιράζουμε  κάρτες από διάσημα  ζευγάρια ανθρώπων ή κινουμένων σχεδίων όπως :  Tom και Jerry ,Micky Mouse και Minnie Mouse , βασιλιάς και βασίλισσα κτλ.  Κάθε παιδί κρατάει από μια κάρτα. Με τη μουσική ψάχνουν να βρουν το ζευγάρι τους. Μόλις βρει ο καθένας το ζευγάρι του οι κάρτες ανακατεύονται και μοιράζονται ξανά.

πηγη

• Διακόπτης γέλιου.

    Οι παίκτες χωρίζονται σε ζευγάρια και κάθονται αντικριστά. Επιλέγουν οι ίδιοι ποιος θα είναι ο παίκτης Α και ποιο ο παίκτης Β. Πρέπει να κοιτάζονται συνεχώς μ το πρόσωπο ανέκφραστο. Ο συντονιστής του παιχνιδιού περιμένει έως ότου κάνουν όλοι ησυχία και μετά λέει «διακόπτης γέλιου» . Τότε ο παίκτης Α  προσπαθεί με όποιο τρόπο μπορεί να κάνει τον παίκτη Β να γελάσει, χωρίς όμως να υπάρχει σωματική επαφή. Μετά από λίγη ώρα ο συντονιστής λέει πάλι «διακόπτης γέλιου’ και αντιστρέφονται οι ρόλοι των παικτών.

• Φρουτοσαλάτα.

    Τα παιδιά κάθονται σε κύκλο. Στη μέση του κύκλου κάθεται ένας αρχηγός ο οποίος δίνει εντολές. Πχ – Όποιος έχει καστανά μαλλιά να αλλάξει θέση, ή όποιος έχει παπούτσια με κορδόνια να αλλάξει θέση. Τα παιδιά που έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά πρέπει να σηκωθούν από τη θέση τους και να αλλάξουν θέση με κάποιο άλλο παιδί. Όταν ο αρχηγός λέει τη λέξη » φρουτοσαλάτα» πρέπει όλα τα παιδιά να κάνουν μια στροφή γύρω από τον εαυτό τους και να βρουν μια άλλη θέση στον κύκλο.

• Η ιστορία μας.

    Η νηπιαγωγός επινοεί μια σύντομη ιστορία η οποία σχετίζεται με την ομάδα, χρησιμοποιώντας το όνομα του κάθε παιδιού τουλάχιστον τρεις φορές. Μόλις κάθε παιδί ακούει το όνομά του, σηκώνεται από τη θέση του, κάνει τρεις στροφές γύρω από τον εαυτό του και υποκλίνεται. Μόλις οι παίκτες ακούσουν τη φράση «όλα τα παιδιά» ή τη λέξη «όλοι» σηκώνονται όλοι μαζί από τη θέση τους, κάνουν τρεις στροφές γύρω από τον εαυτό τους και υποκλίνονται.

πηγη

• Ρίξε το ζάρι.

    Φτιάχνουμε ένα μεγάλο ζάρι , οπού σε κάθε πλευρά του αναγράφονται αστείες εντολές (πχ. Ακούμπησε με το πόδι σου την πλάτη του διπλανού σου, περπάτα πλάτη με πλάτη με ένα φίλο σου κτλ). Τα παιδιά ακολουθούν τις εντολές.

• Παιχνίδια με το αλεξίπτωτο.

    Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να βρείτε παιχνίδια με το αλεξίπτωτο που βοηθούν τα μέλη της ομάδας να γνωριστούν καλύτερα και να σπάσει μεταξύ τους ο πάγος.

Πηγη