20/3/19
Νέος τρόπος μελέτης για τους μαθητές με ΔΕΠΥ (Τεχνικές Μελέτης)
 |
| πηγη |
Τέλος πια στα βραδινά διαβάσματα της τελευταίας στιγμής. Έρευνες δείχνουν ότι οι παρακάτω τεχνικές μελέτης βοηθούν τα παιδιά με ΔΕΠΥνα μαθαίνουν γρηγορότερα, να διατηρούν τη γνωση-πληροφορία για περισσότερο χρονικό διάστημα και να έχουν καλύτερες επιδόσεις στις εξετάσεις.
Για τους μαθητές με ΔΕΠΥ η μελέτη για τις εξετάσεις του σχολείου μπορεί να είναι μια αποκαρδιωτική διαδικασία. Ευτυχώς, νέες έρευνες δείχνουν ότι οι μαθητές δεν χρειάζονται περισσότερο χρόνο για μελέτη, αλλά μάλλον χρειάζεται να μελετήσουν με διαφορετικό τρόπο. Ο Τζέιμς και ο Τζον ομοζυγωτά δίδυμα με ΔΕΠΥ παρακολουθούν το ίδιο μάθημα βιολογίας. Μελετούν για το ίδιο χρονικό διάστημα, αλλά ο Τζέιμς παίρνει Α στο διαγώνισμα ενώ ο Τζον παίρνει Γ+. Γιατί υπάρχει αυτή διαφορά;
Ποια τεχνική μελέτης αποδίδει περισσότερο;
Ο Τζον μελέτησε επιμελώς για τρεις ώρες το βράδυ της Πέμπτης, την ημέρα πριν το διαγώνισμα. Ξαναδιάβασε τις σημειώσεις του στο τετράδιο και το βιβλίο και έκανε μια επανάληψη στον οδηγό σπουδών. Μελέτησε στο δωμάτιό του. Ο Τζέιμς από την άλλη μεριά μελέτησε για τρεις συνολικα ώρες σε διάστημα όμως τεσσάρων ημερών, από τη Δευτέρα έως την Πέμπτη. Χρησιμοποίησε τις σημειώσεις του, ένα παλιό κουίζ, και τον οδηγό σπουδών, από τον οποίο δημιουργησε ένα τεστάκι για εξάσκηση. Μελέτησε σε διαφορετικές τοποθεσίες, συμπεριλαμβανομένων των Starbucks και της βιβλιοθήκης.
Το 84% των μαθητών μελετούν ξαναδιαβάζοντας το βιβλίο, όπως έκανε και ο Τζον. Το πρόβλημα είναι ότι το "ξανα-διάβασμα" αποτελεί τον πλέον αναποτελεσματικό τρόπο μελέτης για εξετάσεις. Μέσω της διαδικασίας της ανάγνωσης ο εγκέφαλος ενός παιδιού με ΔΕΠΥ δυσκολεύεται πάρα πολύ να καταφέρει να συγκρατήσει πληροφορίες. Η αναγνωση είναι μια παθητική διαδικασία. Είναι σαν να προσπαθείς να μάθεις μπάσκετ βλέποντας τον προπονητή σου να παίζει.
Οι έρευνες προκρίνουν τη δημιουργία ενός τεστ εξάσκησης ως τον καλύτερο τρόπο μελέτης. Συγκεκριμένα προτείνουν να προσπαθήσει ο μαθητής να προβλέψει τι μπορεί ο καθηγητής να ρωτήσει στις εξετάσεις. Να κάνει ένα πέρασμα τον οδηγό σπουδών, να βρει παλιά κουίζ και τεστάκια, να ξεφυλλίσει τις σημειώσεις του αξιολογώντας τις πιο σημαντικές πληροφορίες, να συζήτησει με συμμαθητές του για το τι νομίζουν αυτοί ότι είναι πιο σημαντικό. Μετά να δημιουργήσει ένα δικο του τεστ εξάσκησης.
Ο δεύτερος και πιο σημαντικός λόγος είναι ότι έπεσε να κοιμηθεί αφού είχε έρθει σε επαφή με την ύλη λίγο νωρίτερα. Ο ύπνος βοηθά στη μάθηση. Ο εγκέφαλος είναι περισσότερο δραστήριος τη νύχτα απ' ότι είναι τη μέρα. Κατά τη διάρκεια του ύπνου "ξαναπαίζονται" τα γεγονότα της ημέρας στο κεφάλι και "αναμασόνται" πληροφορίες που έχουν καταγραφεί. Στην περίπτωση του Τζέιμς, ο εγκεφαλός του αναμάσησε το υλικό της βιολογίας, μέσα από τη διαδικασία του ύπνου, τέσσερις φορές.
Ο Τζον εργάστηκε σκληρά για τις εξετάσεις και έχασε μάλιστα και την προπόνηση ποδοσφαίρου που είχε την Πέμπτη το απόγευμα, για να μελετήσει παραπάνω. Έμεινε στο δωμάτιό του χωρίς κανένα διάλειμμα. Παρόλο που προσπάθησε να συγκεντρωθεί, διάφορα πράγματα στο δωμάτιό του όπως ο υπολογιστής, το τηλέφωνο και η μουσική τον έκαναν τελικά να χάνει το στόχο του. Ο Τζον δεν μπορεσε να ρυθμίσει την προσοχή του, έχοντας υπερφορτωθεί με όλες τις απαιτήσεις του διαγωνίσματος.
 |
| πηγη |
Ο Τζέιμς από τον άλλη μεριά είχε καταλάβει ότι για να αντιμετωπίσει την πλήξη, χρειαζόταν να μελετά για μικρότερα σε χρονική διάρκεια διαστήματα ή να επιλέγει ένα διαφορετικό μέρος μελέτης. Έτσι βρήκε, μέσω της δοκιμής και της πλάνης, ότι ήταν πιο συγκεντρωμένος όταν μελετούσε σε τοποθεσίες διαφορετικές από το σπίτι του. Με άλλα λόγια ο Τζέιμς είχε κατακτήσει την έννοια της μεταγνώσης – το να γνωρίζει δηλαδή πότε και με ποιο τρόπο να χρησιμοποιεί συγκεκριμένες στρατηγικές μάθησης για να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αναγνώριζε τι του ήταν χρήσιμο και βοηθητικό αλλά και τι του δημιουργούσε εμπόδια. Τελικά, λοιπόν, δεν ήταν παραπάνω χρόνος μελέτης, αυτό που χρειαζόταν ο Τζον, αλλά μια διαφορετική αξιοποίηση του χρόνου του.
Ορίστε μερικές πρακτικές συμβουλές, βασισμένες σε έρευνες, που μπορεί να κάνουν τη διαφορά για το παιδί σας με ΔΕΠΥ.
- Μικρή επανάληψη πριν τον υπνο
- Η σωματική άσκηση οξύνει τη συγκέντρωση
- Ο παράγοντας "μύτη"
- Υπνος, διαλείμματα και Μνήμη
Τα διαλείμματα βοηθούν τα παιδια, ειδικά μάλιστα τα παιδιά με ΔΕΠΥ, να μαθαίνουν περισσότερα. Οι έρευνες δείχνουν ότι οι μαθητες θυμούνται πιο πολλά όταν κάνουν συχνά διαλείμματα μεταξύ των διαστημάτων μελέτης, από το να διαβάζουν συνεχόμενα και αδιάκοπα για παρατετεμένο χρονικό διάστημα. Κάνοντας μικρές διακοπές δινεται η δυνατότητα στον εγκέφαλο του μαθητή να επαναλάβει και να επανεξετάσει πληροφοριες και ύλη, ακόμα κι αν ο μαθητής δεν συνειδητοποιεί εκείνη την ώρα ότι τις επεξεργάζεται.
- Μικρές γουλιές από ένα γλυκό ποτό
Ποτά όπως το Gatorade ή ο χυμός μήλου παρέχουν γλυκόζη χωρίς όμως να επιβαρύνουν με ζάχαρη τον οργανισμό ενός παιδιού. Από την άλλη, τα αναψυκτικα και άλλα ποτά με υψηλά επίπεδα ζάχαρης (μέχρι και 10 κουταλιές), παρεχουν υπερβολικη ποσοτητα γλυκοζης, η οποια οδηγει σε μια έκρηξη ζάχαρης αλλοιώνοντας τη μνήμη και θολώνονας την σκέψη. Γι' αυτό ζητήστε από το παιδί σας να πίνει μικρές γουλιές (κι όχι να πιει μονομιάς) το γλυκό του ποτό. Έτσι θα αποκτήσει βελτιωμενη συγκέντρωση και διάθεση.
Συμπερασματικά, εαν ενθαρρύνετε τους μαθητές που δυσκολεύονται με θεματα προσοχής να εφαρμόσουν κάποιες από αυτες τις εύκολες τεχνικές, μπορεί να δείτε σημαντική διαφορα στη σχολική επιδοση του παιδιού σας.
Η Ann Dolin, Med, είναι πρόεδρος του Educational Connections Inc., και συγγραφέας του βιβλίου "Homework Made Simple". Είναι επίσης μέλος του συμβουλίου του CHADD.
Μετάφραση στα Ελληνικά Αγγελική Χαμοσφακίδη.
Πηγη
19/3/19
40 ΙΔΕΕΣ Αισθητηριακού διαλείμματος για παιδιά
 |
| πηγη |
Το αισθητηριακό διάλειμμα ή «το διάλειμμα του μυαλού», είναι μία όμορφη λέξη για να περιγραφεί το να κάνει κανείς διάλειμμα από τις καθιστές δραστηριότητες εκμάθησης ή τις καθιστικές δραστηριότητες γενικά. Για τα παιδιά που έχουν αισθητηριακές ανάγκες, αυτό συχνά αναφέρεται ως «αισθητηριακή δίαιτα» ή ως αισθητηριακό διάλειμμα. Είναι γι’ αυτά ο χρόνος, όπου παίρνουν τις αισθητηριακές πληροφορίες που χρειάζονται στα σώματά τους, για να μείνουν σε εγρήγορση, συγκεντρωμένοι και προσηλωμένοι.
Ο κάθε ένας από εμάς έχει το δικό του
τρόπο, με τον οποίο λειτουργεί ή ελέγχει το αισθητηριακό του σύστημα.
Ένας άνθρωπος ο οποίος μπορεί να λειτουργήσει καλά, είναι κάποιος ο
οποίος αντιλαμβάνεται τα αισθητηριακά ερεθίσματα που δέχεται, φιλτράρει
τις ασήμαντες πληροφορίες, και τα συναισθήματα και η συμπεριφορά του
δείχνουν τη σωστή ανταπόκριση στην κατάσταση ή στο περιβάλλον.
Τα παιδιά ή οι ενήλικες με λειτουργικές
διαταραχές, όπως ΔΕΠ-Υ (ADD/ADHD), Αισθητηριακή Διαταραχή (Sensory
processing disorder), αυτισμό κ.ά., έχουν δυσκολία να ελέγξουν τις
αισθητηριακές πληροφορίες που λαμβάνουν. Το οποίο δείχνει το γιατί είναι
ΤΟΣΟ σημαντικά γι’ αυτούς τα αισθητηριακά διαλείμματα.
Γιατί είναι σημαντικά τα αισθητηριακά διαλείμματα;
Τα αισθητηριακά διαλείμματα είναι ένας
τρόπος για κάθε παιδί, είτε έχει αισθητηριακές ανάγκες είτε όχι, να
κάνει reset, να χαλαρώσει, και να αφήσει το αίμα να κυκλοφορήσει στο
κεφάλι του. Όλοι γνωρίζουμε πως τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα μέσω της
κίνησης και με το να εξερευνούν με τα χέρια τους. Το να τους δίνει
κανείς διαλείμματα στη διάρκεια της μέρας τους, επιτρέπει στον εγκέφαλο
του κάθε παιδιού να ξεκουραστεί και να επανεκκινηθεί. Tαυτόχρονα, τα
παιδιά μαθαίνουν και ζωτικής σημασίας δεξιότητες σε αυτά τα αισθητηριακά
διαλείμματα.
| πηγη |
Κάθε πότε θα έπρεπε να κάνετε αισθητηριακό διάλειμμα
Έχει υποστηριχθεί ότι τα παιδιά ηλικιών 3
έως 9, χρειάζονται διάλειμμα κάθε 15 λεπτά. Ακόμη, από τα παιδιά που
είναι μικρότερα των 3 ετών, δε μπορεί να περιμένει κανείς να μείνουν
συγκεντρωμένα για περισσότερο από 5-10 λεπτά, και από κάποια, πολύ
λιγότερο ακόμη κι απ’ αυτό. Τα παιδιά στην τέταρτη τάξη και πάνω,
προτείνεται να κάνουν διάλειμμα κάθε 45 λεπτά.
Στην πραγματικότητα, αυτό μπορεί να μην
εφαρμόζεται πάντα. Επομένως, εάν μπορείτε να κάνετε διάλειμμα έστω κάθε
1-2 ώρες, θα ήταν ιδανικό. Τα διαλείμματα μπορούν να διαρκούν από 10 έως
15 λεπτά.
Και ‘μεγάλοι’, μην ξεχνάτε να
συμπεριλαμβάνετε και τον εαυτό σας σε αυτό. Κι εσείς χρειάζεστε ένα
αισθητηριακό διάλειμμα στη διάρκεια της μέρας. Πρόσφατα, βρέθηκα σε ένα
συνεχόμενο εκπαιδευτικό μάθημα, και πραγματικά λάτρεψα το γεγονός ότι ο
εργοθεραπευτής που έκανε την παρουσίαση μας έδινε διαλείμματα 15-20
λεπτών κάθε μιάμιση ώρα. Ήταν υπέροχο για μένα να μπορώ να συγκεντρωθώ
και να απορροφήσω όλες τις πληροφορίες που μαθαίναμε.
40 απλές ιδέες αισθητηριακού διαλείμματος
- Το να πηδάτε εμπόδια
- Το να πηδάτε σε ένα μικρό τραμπολίνο ή σε ένα μεγάλο τραμπολίνο εξωτερικού χώρου
- Δραστηριότητες με βαριά αντικείμενα
- Το σούρσιμο σε τούνελ και κάτω από αντικείμενα
- Το σπρώξιμο σε τοίχους ή καρέκλες
- Κραυγές ζώων (μπορείς να κάνεις τον ήχο της αρκούδας; του καβουριού; Των βατράχων; της φώκιας;)
- Το πέταγμα της μπάλας (σταθείτε πλάτη με πλάτη και δώστε την μπάλα με το να γυρνάτε προς μία κατεύθυνση απ’ τα πλάγια, απ’ ότι αντιστρόφως)
- Πισίνες με μπάλες (φτιάξτε τη δική σας, γεμίζοντας με μπάλες μία μικρή πισίνα)
- Το να διαβάζετε σε ένα κάθισμα πουφ
- Το να κάνετε ποδήλατο
- Το να σκαρφαλώνετε σε δέντρα ή σε jungle gym
- Χρησιμοποιείστε κινητικά παιχνίδια (όπως τα Wacky Tracks Hand Fidget, Wood Fidget Puzzle, DoGo Putty, Tangle Therapy Hand Fidget)
- Το να μασουλάτε παιχνίδια ή εργαλεία όπως το Chewable Jewelry (προτείνονται τα Chewable Jewelry Options here ή Chewable Desk Buddy)
- Το να ξαπλώνετε στο χαλί
- Το να παίζετε με αλεξίπτωτο
- Τα πηδήματα Popcorn (το να πηδάτε από καθισμένη θέση και να ξαναπροσγειώνεστε καθισμένοι – βατραχάκια)
- Το περπάτημα με τα χέρια (καροτσάκι)
- Αγώνας με εμπόδια
- Το να πετάτε βαριές μπάλες μπροστά και πίσω
- Δραστηριότητες με πατίνι
- Κορδέλες αντίστασης
- Χοροπήδημα με σε θεραπευτική μπάλα ή μπάλα άσκησης
- Το να ακούτε ξεσηκωτική ή χαλαρωτική μουσική
- Το στριφογύρισμα
- Το να πηγαίνετε έξω για βόλτα ή πεζοπορία
- Άλματα
- Σχοινάκι
- Τρέξιμο
- Το ζούληγμα παραγεμισμένων τσαντών ή stress balls
- Το να πίνετε νερό από μπουκάλι με στόμιο
- Μάσημα τσίχλας (όλες τις φυσικές επιλογές γεύσης στην τσίχλα)
- Η χρήση βαριάς κουβέρτας ή γιλέκου
- Σήκωμα ελαφρών βαρών
- Κινήσεις γιόγκα
- Κολύμπι
- Παιχνίδι σε πρηνή θέση (στην κοιλιά)
- Ακουστικά για να αποκλείσετε τον περιττό θόρυβο
- Ρόλερς ή skate
- Επίσκεψη στην παιδική χαρά
Πηγη
12/3/19
Δυσαναγνωσία (Υλικό)
 |
| πηγη |
Γιατί συλλαβίζει ακόμα; Το πρόβλημα της δυσαναγνωσίας.
Ένα παιδί ακόμη από την ηλικία των 2 χρόνων προσποιείται ότι διαβάζει. Παίρνει ένα βιβλίο στα χέρια του και μιμείται το τρόπο που διαβάζουν οι “μεγάλοι”. Αυτό συμβαίνει γιατί η ανάγνωση περικλείεται από το κύρος μιας κοινωνικά καταξιωμένης δραστηριότητας. Όλοι διαβάζουν κάτι: μια συνταγή, ένα βιβλίο, τους υπότιτλους μιας ταινίας, τις πινακίδες στο δρόμο, τις ετικέτες των προϊόντων στο Super Market, μια σελίδα στο internet. Η ικανότητα της ανάγνωσης αντιμετωπίζεται ως μια αυτονόητη δεξιότητα που όλοι οι άνθρωποι έχουν κατακτήσει από μια ηλικία και μετά. Γιατί όμως κάτι που για τα περισσότερα παιδιά κερδίζεται εύκολα και γρήγορα για κάποια άλλα μοιάζει δύσκολο ή και ακατόρθωτο
Μια γυναίκα 40 χρονών, παντρεμένη με δυο παιδιά, επισκέφθηκε μια ψυχολόγο που ειδικευόταν στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολιών και της ζήτησε το αυτονόητο: να τη μάθει να διαβάζει. Σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής της, που απειλούνταν το σπίτι της με πλειστηριασμό, χρειάστηκε να δουλέψει για πρώτη φορά, σε ένα κατάστημα τροφίμων. Αργούσε να τοποθετήσει τα προϊόντα στα ράφια ή τα τοποθετούσε λάθος γιατί δεν μπορούσε να διαβάσει σωστά τις ετικέτες και άρα να τα ταξινομήσει σωστά. Επειδή φοβόταν ότι θα την ανακαλύψουν και θα χάσει τη δουλειά της αποφάσισε να ξεπεράσει την ντροπή που ένιωθε και να κάνει κάτι για αυτό. Η δυσαναγνωσία της αντιμετωπίστηκε.
Πως είναι η ανάγνωση ως διαδικασία;
Με την ανάγνωση μετατρέπεται ο γραπτός λόγος σε προφορικό. Στην ουσία λοιπόν είναι μια αποκωδικοποίηση των συμβόλων/σημείων (γράμματα) που έχουμε αποτυπώσει στο χαρτί στα αντίστοιχα φωνήματα (ήχοι της γλώσσας). Έτσι για παράδειγμα όταν βλέπουμε το α γνωρίζουμε ότι αντιστοιχεί σε έναν συγκεκριμένο ήχο στην ελληνική γλώσσα και αυτόν θα αναπαράγουμε, όταν βλέπουμε τη λέξη μήλο μπορούμε να αναγνωρίσουμε τις μορφές των γραμμάτων, να τις συνθέσουμε και να προφέρουμε τη λέξη. Οι ήχοι της γλώσσας συνδυάζονται μεταξύ τους για να δώσουν λέξεις που αυτές σε μια λογική σειρά δίνουν προτάσεις οι οποίες συντάσσουν ένα κείμενο. Το κείμενο μεταφέρει πληροφορίες, ιδέες, σκέψεις, μηνύματα. Αποκαλύπτεται λοιπόν και η χρησιμότητα της ανάγνωσης που δεν είναι άλλη από το να γίνουν κατανοητά στον αναγνώστη τα νοήματα που μεταφέρει ένα κείμενο.
 |
| πηγη |
Επομένως για να είναι η ανάγνωση αποτελεσματική χρειάζονται δυο προϋποθέσεις: α) να γίνεται αναγνώριση της μορφής της λέξης ώστε να αναπαραχθεί προφορικά και β) να γίνεται κατανοητή η σημασία της ώστε να οδηγήσει στην κατανόηση της πρότασης και άρα του κειμένου.
Ως “καλός αναγνώστης” λοιπόν χαρακτηρίζεται ένα παιδί που σε ένα κείμενο, κατάλληλο για το αναπτυξιακό και γνωστικό στάδιο στο οποίο βρίσκεται, μπορεί να ανταπεξέλθει στο “τεχνικό κομμάτι” της ανάγνωσης δηλαδή:
- να έχει καλή ροή στο λόγο του όσο διαβάζει
- να αυτοδιορθώνεται σε περίπτωση λάθους αναπαραγωγής μιας λέξης
- να ολοκληρώνει την ανάγνωση σε ένα ικανό χρόνο
- να χρωματίζει τη φωνή του σύμφωνα με το ύφος του κειμένου
- να τονίζει τις λέξεις σωστά
- να αναπαράγει τη κεντρική ιδέα του κειμένου που διαβάζει
- να είναι σε θέση να ερμηνεύσει αυτά που διαβάζει ανακαλώντας τη προηγούμενη γνώση που έχει για το θέμα
- να διαμορφώσει μια προσωπική άποψη για το κείμενο που διάβασε
Όπως όλες οι ειδικές μαθησιακές δυσκολίες αναφέρεται σε παιδιά με φυσιολογική νοημοσύνη και κύριο χαρακτηριστικό είναι ότι η εκδήλωση αυτής της αδυναμίας αντιμετωπίζεται ως μη αναμενόμενο γεγονός. Αποτελεί κατηγορία των μαθησιακών δυσκολιών και εστιάζεται στη δυσκολία της αναγνωστικής ικανότητας αλλά και της προφορικής απόδοσης αυτών που έχουν διαβαστεί.
Τα σημάδια που μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το παιδί μας έχει πρόβλημα στην ανάγνωση είναι:
- έντονο κόμπιασμα και παύσεις
- επαναλαμβάνει γράμματα ή συλλαβές των λέξεων
- διαβάζει λάθος τις λέξεις και δεν αυτοδιορθώνεται
- χάνει τη σειρά του κειμένου
- δυσκολεύεται στην ανάγνωση πολυσύλλαβων ή ασυνήθιστων λέξεων
- παραλείπει, μεταθέτει, προσθέτει, γράμματα ή συλλαβές ή λέξεις πχ. τηγανηστό αντί για τηγανητό
- δεν έχει κατανοήσει πλήρως τη λέξη ή πρόταση ή κείμενο μετά την ανάγνωση του
- συλλαβίζει
- δυσκολεύεται να διαβάσει ακόμα και λέξεις που έχει δει πολλές φορές
- ο χρόνος ολοκλήρωσης της ανάγνωσης είναι μακρύς
- δε χρωματίζει το λόγο του ανάλογα με το ύφος του κειμένου
- ο λόγος του είναι επίπεδος χωρίς να εμφανίζονται τα σημεία στίξης κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης
- τονίζει λάθος τις λέξεις
- αδυνατεί να αναπαράγει τη κεντρική ιδέα του κειμένου
- αδυναμία να ερμηνεύσει αυτά που διάβασε σύμφωνα με αυτά που ήδη γνωρίζει για το θέμα
- αδυναμία να διαμορφώσει άποψη για αυτό που διάβασε
Παράδειγμα ανάγνωσης παιδιού με δυσαναγνωσία.
Το παρακάτω κείμενο δόθηκε σε παιδί Γ’ Δημοτικού, με φυσιολογική νοημοσύνη, για να αξιολογηθεί η αναγνωστική του επάρκεια.
Το κείμενο: Ο Δημήτρης τσάκωσε τον κλέφτη. Ήταν πολύ περήφανος γι αυτό. Δε σταμάτησε λεπτό, να διηγείται στα παιδιά το κατόρθωμα του. Κι εκείνα τον θαύμαζαν. Μπαίνοντας στην τάξη δοκίμασαν μια μεγάλη έκπληξη. Ο Δημήτρης, μπροστά στο δάσκαλο, ρώτησε: Ξέρετε, παιδιά ποιός ήταν ο κλέφτης; Όχι; Ακούστε και θα γελάσετε. Ήταν ένας κεραμιδόγατος. Τον έπιασα, όταν προσπαθούσε να αρπάξει ένα βρώμικο ψαροκόκαλο από κάποιο σκουπιδοτενεκέ. Έγινε τέτοια αναστάτωση στην τάξη που δεν περιγράφεται.
Απομαγνητοφώνηση: Ο Δημήτρης στακώνεται τον κλέφτη. Ήταν πολύ περήφανος γι αυτό. Δε σταμάτησε λε-λεπτό να διηήζεται τα παιδιά το κατό-κατόρθωμα του. Και εκείνα του τον θαύμαζαν. Μπαίνοντας στην τάξη δοκίμασαν μια μεγάλη έκληψη. Ο Δημήτρης προστά στο δάσκαλο, ρώτησε: Ξέρετε, παιδιά ποιός ήταν ο κλέφτης; Όχι; Ακούτε και θα δγελάσετε. Ήταν ένας εκεραμιδόδατος. Τον έπιασα όταν προεσπαθούσε να εσπράξει έναν βρώμικο ψαρο-ψαροκόκαλο απο κάποιο σκουπι-σκουπιζοτενεκέ. Έγινε ετέτοια αναστατώση στ-στην τάξη που δεν περιγράφεται.
Στις ερωτήσεις κατανόησης που ακολούθησαν μπόρεσε να απαντήσει επιτυχώς σε 3 απο τις 6.
Τα αίτια που την προκαλούν.
Η αιτιολογία της δυσαναγνωσίας δεν είναι σαφής όπως συμβαίνει και με την πλειοψηφία των ειδικών μαθησιακών δυσκολιών. Οι έρευνες καταλήγουν σε δυσλειτουργία ή σε ατελή αντιληπτική ικανότητα του εγκεφάλου στην αποκωδικοποίηση των λεκτικών ερεθισμάτων. Ως επιβαρυντικοί παράγοντες εμφανίζονται η κληρονομικότητα αλλά και το ακατάλληλο οικογενειακό ή/και σχολικό περιβάλλον.
Πως αντιμετωπίζεται η δυσαναγνωσία.
Είναι γεγονός λοιπόν ότι ένα έξυπνο και ικανό παιδί μπορεί να δυσκολεύεται να διαβάσει χωρίς λάθη έστω και ένα απλό και σύντομο κείμενο. Όταν υπάρχουν τέτοιες υποψίες θα πρέπει σύντομα να γίνει διάγνωση και η κατάλληλη παρέμβαση με ένα εξατομικευμένο ειδικό πρόγραμμα εκπαίδευσης που θα καταρτιστεί με γνώμονα τα ιδιαίτερα προβλήματα του παιδιού. Η έγκαιρη αντιμετώπιση τέτοιων δυσκολιών αποτελεί σημαντικό παράγοντα βελτίωσης της επίδοσης του παιδιού αλλά και της εικόνας που έχει για τον εαυτό του.
Πηγη
ΥΛΙΚΟ ΜΕ ΑΣΚΗΣΕΙΣ
Παρουσίαση με υλικό για την ανάγνωση
7/3/19
Πώς να μιλήσετε στο μικρό παιδί σας για τα άτομα με αναπηρία
 |
| πηγη |
Πώς να μιλήσετε στο μικρό παιδί σας για τα άτομα με αναπηρία
Τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας, 2 και 3 ετών, μπορεί και
να μην παρατηρήσουν την αναπηρία ενός ατόμου εκτός και αν είναι
προφανής ή κάποιος τους το επισήμανε.
Αλλά θα παρατηρήσουν κατά πάσα πιθανότητα κάποιο άτομο που
χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο ή που δεν έχει πόδια και θα αναρωτηθεί
γιατί. Θα μπορούσαν απλά να κοιτάζουν ή να κάνουν μία ερώτηση.
Γύρω στα 4 χρόνια, το παιδί θα παρατηρήσει κάποιον που δεν
μιλά, περπατά ή τρώει όπως όλοι οι άλλοι και μάλλον θα κάνει πολλές
ερωτήσεις. Μπορεί ακόμη και να σκεφτούν αν κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί
και σε αυτά.
Πως μπορείτε να μιλήσετε με το μικρό σας για την αναπηρία;
Το πώς θα απαντήσετε στην πρώτη αθώα και περίεργη
παρατήρηση του παιδιού σας, μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που σκέφτεται
σχετικά με τις αναπηρίες και πώς να αντιμετωπίζει τα άτομα αυτά.
Δείτε λοιπόν τι συμβουλεύουν οι ειδικοί:
Την πρώτη φορά που το μικρό σας της προσχολικής ηλικίας θα
παρατηρήσει ότι κάποιος έχει μία αναπηρία, ξεκινήστε μία συζήτηση. Θα
μπορούσατε να πείτε «βλέπω ότι παρατήρησες ένα πρόσωπο που είναι
διαφορετικό από εσένα. Ακριβώς όπως όλοι έχουμε διαφορετικό χρώμα
μαλλιών, ορισμένα άτομα είναι διαφορετικά και με άλλους τρόπους».
Στη συνέχεια, πείτε ότι ξέρετε με πολύ απλά λόγια, ότι
δηλαδή το συγκεκριμένο άτομο έχει για βοήθεια ένα σκύλο ή μπαστούνι
γιατί δεν βλέπει, ή ότι η γυναίκα αυτή χρησιμοποιεί τη γλώσσα με νοήματα
γιατί δεν μπορεί να ακούσει.
Προσπαθήστε να απαντάτε πολύ απλά.
Μην απαντάτε στις ερωτήσεις του παιδιού με πολλά λόγια.
Απαντήστε όσο μπορείτε πιο άμεσα. Για παράδειγμα αν σας ρωτήσει σχετικά
με ένα άτομο σε μία αναπηρική καρέκλα πείτε «φαντάζομαι ότι μπορεί να
έχει προβλήματα με τα πόδια του. Δεν μπορεί να περπατήσει».
Και αν δεν γνωρίζετε την απάντηση σε μία ερώτηση του μικρού, απλά πείτε το.
Μητέρα που έχει δίδυμα αγοράκια 4 ετών, και το ένα με
σύνδρομο Angelman, δηλαδή κατάσταση με σωματικές και αναπτυξιακές
αναπηρίες, όταν το υγιές αγοράκι της ρωτά γιατί δεν μιλά ο αδελφός του ή
γιατί έρχεται κάποιος στο σπίτι για να το βοηθήσει να παίξει, εκείνη
απαντά ότι, «ο αδελφός σου χρειάζεται βοήθεια για να κάνει ορισμένα
πράγματα». Μία απλή εξήγηση η οποία ικανοποιεί μέχρι στιγμής την
περιέργεια του μικρού γιού της.
 |
| πηγη |
Να ξέρεις ότι το παιδί ακούει.
Προσέξτε για το πώς μπορείτε να περιγράψετε τους ανθρώπους
με αναπηρίες. Αποφύγετε ξεπερασμένους και υποτιμητικούς όρους όπως
ανάπηρος, καθυστερημένος και άτομα με ειδικές ανάγκες. Διαχωρίστε το
παιδί από την κατάσταση. Πείτε «το παιδί που έχει αυτισμό» και όχι το
«αυτιστικό παιδί». Επίσης αποφύγετε να αναφέρεστε στα υγιή παιδιά σαν
«φυσιολογικά», δεδομένου ότι αυτό συνεπάγεται ανωμαλία ή ελάττωμα στα
άλλα.
Όταν εσείς και το παιδί σας συναντήσετε ένα άτομο με
αναπηρία δεν υπάρχει ανάγκη να πείτε «μην κοιτάς» ή «πρέπει να
προχωρήσουμε». Τα άτομα αυτά με αναπηρία, μπορεί να νιώθουν
στιγματισμένα από εκείνους που τα αποφεύγουν και το παιδί μπορεί να
νομίσει ότι δεν μπορεί να κάνει ερωτήσεις. Απλά περιγράψτε πως περπατά ή
επικοινωνεί με ένα διαφορετικό τρόπο.
Δώστε έμφαση σε ότι είναι το ίδιο.
Ένα παιδί μπορεί να έχει μία φυσική ή διανοητική αναπηρία
αλλά εξακολουθεί να είναι παιδί. Επισημάνετε στο παιδάκι σας τα κοινά
σημεία που έχει με το ανάπηρο παιδάκι στο γειτονικό σπίτι, όπως ίδια
ηλικία, ίδιο αγαπημένο βιβλίο ή παιχνίδι.
Η μητέρα του τρίχρονου Δημήτρη που πάσχει από εγκεφαλική
παράλυση λέει ότι «έχω πάντα άγχος και λέω στα άλλα παιδιά ότι ο
Δημήτρης είναι σαν αυτά. Του αρέσει να βλέπει παιδικά προγράμματα και να
ζωγραφίζει αλλά δεν μπορεί να κάνει άλλα πράγματα, όπως για παράδειγμα,
η αναπηρική καρέκλα του τον βοηθά να περπατά».
Διδάξτε στο παιδί σεβασμό.
Αν ακούσετε μικρά παιδιά να αναφέρονται σε κάποιον με
αναπηρία ως «ηλίθιο», ή ότι περπατά ή μιλά «αστεία» αποθαρρύνεται τέτοια
πειράγματα. Εξηγήστε πόσο πληγώνουν τα λόγια αυτά, και τονίστε ότι όταν
κάποιος είναι διαφορετικός ή συμπεριφέρεται διαφορετικά δεν είναι
χαζός.
Απαντήσεις στις ερωτήσεις που μπορεί να κάνει το παιδί της προσχολικής ηλικίας για τα άτομα με αναπηρία.
«Μπορεί αυτό να συμβεί σε μένα»; Πείτε ότι οι περισσότεροι
άνθρωποι με αναπηρία γεννιούνται έτσι. Και ότι κάνετε ότι καλύτερο
μπορείτε για να είναι πάντα ασφαλές από κάποιο ατύχημα που θα μπορούσε
να του προκαλέσει αναπηρία, έχοντας κανόνες όπως να φορά πάντα το κράνος
για να κάνει ποδήλατο ή να διασχίζει το δρόμο με ασφάλεια.
«Γιατί δεν μιλά όπως εμείς»; Εάν ξέρετε την απάντηση ή
μπορείτε να τη μαντέψετε, πείτε τη στο παιδί σας με λόγια που μπορεί να
καταλάβει ότι «έχει πρόβλημα με τους μυς που μας βοηθούν να μιλάμε».
«Γιατί δεν κουνιούνται τα πόδια του»; Φροντίστε να
απαντήσετε απλά. «Μάλλον θα είχε κάποιο ατύχημα και χτύπησε τα πόδια
του. Γι’ αυτό χρησιμοποιεί μία αναπηρική καρέκλα, για να μπορεί να
κινείται».
«Δεν του αρέσω»; Τα παιδάκια στα τέσσερα χρόνια τους,
πράγματι ανησυχούν αν αρέσουν ή όχι. Αν ένα παιδάκι έχει αυτισμό και δεν
παίζει με τα άλλα, αμέσως θα αναρωτηθούν γιατί.
Η σωστή απάντηση είναι «και βέβαια σας αγαπά αλλά δεν ξέρει
πώς να το δείξει και να το πει». Στη συνέχεια ενθαρρύνετε το δικό σας
παιδί να ρωτήσει το παιδάκι με αυτισμό αν θέλει να παίξει μαζί τους.
Τι άλλο μπορείτε να κάνετε.
Μην αποφεύγετε τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Χαιρετήστε τα πείτε μία καλημέρα στην παιδική χαρά, στην εκκλησία, στο σχολείο.
Βοηθήστε το παιδί σας να αναπτύξει φιλία με παιδιά που έχουν ειδικές ανάγκες.Καλέστε τα σε συγκεντρώσεις και στα παιδικά πάρτι.
Προσπαθήστε να βρείτε παιδικά προγράμματα που έχουν ένα χαρακτήρα με κάποια αναπηρία. Το ίδιο μπορείτε να κάνετε και με τα παραμύθια του, να περιλαμβάνουν και άτομα με ειδικές ανάγκες.
Έτσι θα συνηθίσουν από πολύ νωρίς να δέχονται χωρίς
προκαταλήψεις και φόβους ότι υπάρχουν και άλλα άτομα που διαφέρουν, αλλά
είναι εξίσου καλά και αγαπητά και μπορούν να είναι φίλοι.
Ραγδαία αύξηση του ποσοστού παιδιών με αυτισμό στην Ελλάδα – Τι δείχνουν νεώτερα στοιχεία
 |
| πηγη |
Ραγδαία αύξηση του ποσοστού παιδιών με αυτισμό στην Ελλάδα – Τι δείχνουν νεώτερα στοιχεία
Αυξημένα, σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες, είναι τα ποσοστά παιδιών με αυτισμό καθώς ένα στα 100 με 150, παρουσιάζει αυτό το πρόβλημα σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν σήμερα στο πλαίσιο ειδικής ημερίδας στα Χανιά.
Σύμφωνα με τον παιδοψυχίατρο Γιώργο Βαγιωνή ο αυτισμός δεν μπορεί πάντα τα διαγνωστεί κατά τους πρώτους μήνες ζωής ενός παιδιού καθώς η διάγνωση μπορεί να είναι ασφαλής και έγκυρη από τα 3-5 έτη.
«Η συνοσηρότητα είναι σημαντική γιατί αλλάζει και την κλινική εικόνα και την πορεία των παιδιών. Στην παιδική ηλικία οι βασικές προκλήσεις είναι η είσοδος στο σχολείο, όπου αρχίζουν και οι θεραπείες. Ο αυτισμός, συνεχίζεται και στην ενήλικη ζωή και δεν διαρκεί μόνο μέχρι την παιδική ηλικία. Η κοινωνία μας οφείλει να πολεμά το στιγματισμό για τον αυτισμό, καθώς ένα στα 100-150 παιδιά έχει αυτισμό, ενώ παλαιότερα ήταν 1/800», επεσήμανε ο κ. Βαγιωνής τονίζοντας ότι υπάρχουν παιδιά με αυτισμό τα οποία ωστόσο δεν τα αντιλαμβάνονται οι άλλοι λόγω της καλής τους κατάστασης.
 |
| πηγη |
Την ανάγκη της σωστής «διαχείρισης» παιδιών με αυτισμό, επεσήμανε από την πλευρά της η πρόεδρος του συλλόγου γονέων κηδεμόνων και φίλων ατόμων με ήπιες διαταραχές αυτιστικού φάσματος Ιωάννα Μαλανδράκη.
«Ειδικά στην ηλικία της εφηβείας υπάρχει ανάγκη για ενημέρωση. Διότι όταν το παιδί αρχίζει να μεγαλώνει, μπαίνουν άλλες ανησυχίες ως προς την κοινωνικοποίηση, την επαγγελματική αποκατάσταση, το μέλλον του παιδιού», υποστήριξε.
Πηγη
4/3/19
Ελληνική Γραμματική:Κατηγορία - Φωνολογία (Εξαιρετικό υλικό!)
Ελληνική Γραμματική:Κατηγορία - Φωνολογία (Εξαιρετικό υλικό!)
Πηγη
 |
| πηγη |
Πηγη
1/3/19
"Η χώρα των συναισθημάτων" Αναγνωρίζω, εκφράζω τα συναισθήματά μου και μαθαίνω να τα διαχειρίζομαι!
 |
| πηγη |
"Η χώρα των συναισθημάτων"
Αναγνωρίζω, εκφράζω τα συναισθήματά μου και μαθαίνω να τα διαχειρίζομαι!
Υλικό 665 σελίδων
Για να το δείτε πατήστε εδώ: "Η χώρα των συναισθημάτων"
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)