 |
| πηγη |
Μπορείτε να δείτε περισσότερο υλικό στη σελίδα https://pecs-greece.com
Online Πιάνο
Παιχνίδι Μνήμης
Χρωμάτισε τις εικόνες
Λαβύρινθοι με την Κοκκινοσκουφίτσα
 |
| πηγη |
Πόσες λέξεις πρέπει να παράγει ένα δίχρονο παιδί;
Με βάση δεδομένα από την παγκόσμια βιβλιογραφία ένα ποσοστό περίπου 15% παιδιών ηλικίας 2-21/2 χρόνων παρουσιάζει καθυστέρηση στην ομιλία. Η αργοπορημένη έναρξη έκφρασης λόγου ανιχνεύεται με βάση το περιορισμένο εύρος του εκφραστικού λεξιλογίου (50 λέξεις), την έλλειψη ελάχιστης φραστικής δομής (συνδυασμός δύο τουλάχιστον λέξεων ανά φράση) σε ηλικία περίπου 24 μηνών, παρά τη φυσιολογική γνωστική και συναισθηματική ανάπτυξη. Ερευνητικά δεδομένα εισηγούνται ότι, ενώ αρκετά παιδιά με καθυστέρηση στην ομιλία ξεπερνούν το πρόβλημά τους σε ηλικία 3 χρόνων, πολλά άλλα συνεχίζουν να παρουσιάζουν γλωσσικές διαταραχές που αργότερα εμφανίζονται με μορφή μαθησιακής δυσκολίας . Άρα, η αργοπορημένη έναρξη της έκφρασης λόγου σε νήπια θεωρείται παράγοντας «επικινδυνότητας» διότι μπορεί να αποφέρει μακρόχρονα γλωσσικά ελλείμματα, μαθησιακές δυσκολίες και ακαδημαϊκή αποτυχία.
Σε γενικές γραμμές, εάν ένα παιδί ηλικίας 28 μηνών παρουσιάζει αργοπορία στον λόγο, η ανάκαμψης της γλωσσικής του αυτής αργοπορίας στην ηλικία των 36 μηνών δεν είναι αναμενόμενη, κυρίως εάν το παιδί αυτό παρουσιάζει προβλήματα αντίληψης του λόγου, παράγει ελάχιστα φωνήματα και λέξεις της γλώσσας και παρουσιάζει θετικό οικογενειακό ιστορικό.
Με βάση επιστημονικά δεδομένα, ο μέσος όρος λέξεων που πρέπει να παράγει ένα δίχρονο παιδί κυμαίνεται γύρω στις 200-250 λέξεις.
Το παιδί μου είναι ηλικίας δυόμισι χρόνων όμως παρόλο που
παρουσιάζει φυσιολογική εξέλιξη σε όλους τους τομείς εν τούτοις δεν λέει
πολλές λέξεις.
Αποτελέσματα διαφόρων μελετών ανά τον κόσμο δηλώνουν ότι 18% των φυσιολογικών παιδιών ηλικίας 2 με 21/2 χρονών με καλή αντίληψη του προφορικού λόγου παρουσιάζει περιορισμένο εκφραστικό λεξιλόγιο και δε συνδυάζει λέξεις για την παραγωγή φράσεων (πχ μαμά μήλο).
Η αργή εξέλιξη στον προφορικό λόγο είναι ανησυχητική;
Παρόλο που το 50% των παιδιών με αργή εξέλιξη στον λόγο στην ηλικία των 3 με 31/2 χρονών καταφέρνει να ξεπεράσει τη γλωσσική αργοπορία, το υπόλοιπο συνεχίζει να παρουσιάζει γλωσσική καθυστέρηση κυρίως σε τομείς όπως είναι η άρθρωση και φωνολογία των λέξεων (η σωστή προφορά των φωνημάτων και λέξεων), η σύνταξη και η μορφολογία του λόγου (η σειρά και σύνδεση των λέξεων στην πρόταση). Η αργή εξέλιξη στον λόγο μερικές φορές είναι προμήνυμα συνεχιζόμενης γλωσσικής καθυστέρησης και σε μεταγενέστερο στάδιο μαθησιακής δυσκολίας. Για παράδειγμα, πολλά παιδιά με δυσλεξία (δυσκολία στην κατάκτηση του μηχανισμού της ανάγνωσης και γραφής), ή ειδική γλωσσική διαταραχή παρουσιάζουν ιστορικό καθυστέρησης του λόγου. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η αργοπορία στο λόγο απαραίτητα καταλήγει σε δυσλεξία.
Πότε ανησυχούμε για την ομιλία του παιδιού
Μάς είπαν ότι, όταν το παιδί μας μεγαλώσει και όταν πάει σχολείο θα μιλήσει. Να περιμένουμε ή να ζητήσουμε την γνώμη του ειδικού;
Παρόλο που η ένταξη στο σχολείο (π.χ, νηπιαγωγείο) βοηθά το παιδί να αναπτύξει περαιτέρω τη γλωσσική του ικανότητα, η γλωσσική ανάπτυξη και ολοκλήρωση αρχίζει πριν ακόμα το παιδί ενταχθεί στο σχολείο. Αναμένεται ότι στην ηλικία των 3-4 χρόνων τα παιδιά παράγουν σωστά τα περισσότερα φωνήματα της γλώσσας, χρησιμοποιούν ορθές και ολοκληρωμένες προτάσεις και διηγούνται μέρος μικρής ιστορίας. Ή επαγγελματική γνώμη από τον/την λογοπαθολόγο είναι σημαντική αφού μια αξιολόγηση θα ρίξει φως στις αιτίες της γλωσσικής καθυστέρησης. Επίσης η επαγγελματική γνωμάτευση θα προβλέψει τη μελλοντική πορεία της γλωσσικής ανάπτυξης του παιδιού και την ανάγκη θεραπευτικής ή συμβουλευτικής παρέμβασης.
Ποιοι παράγοντες προβλέπουν τα παιδιά πού θα συνεχίσουν να παρουσιάζουν γλωσσική καθυστέρηση;
Η δέσμη προγνωστικών παραγόντων συμπεριλαμβάνει το επίπεδο αντίληψης του προφορικού λόγου, το επίπεδο προσοχής και συγκέντρωσης προς τον προφορικό λόγο, την ταχύτητα γλωσσικής ανάπτυξης και κατάκτησης του λόγου μεταξύ ηλικίας 24 με 36 μηνών, το κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο της οικογένειας του παιδιού, το συμβολικό παιγνίδι και την ύπαρξη θετικού οικογενειακού ιστορικού σε θέματα αργοπορίας στο λόγο και μαθησιακής δυσκολίας.
Η έγκαιρη διάγνωση της γλωσσικής καθυστέρησης σε παιδιά μικρής ηλικίας (π.χ. στην ηλικία των 24 με 30 μηνών) θεωρείται πλέον σημαντική αφού σε αυτή την ηλικία το παιδί έχει πολλές δυνατότητες βελτίωσης και ανάκαμψης της γλωσσικής καθυστέρησης εφόσον και εάν ακολουθηθεί η σωστή συμβουλευτική ή θεραπευτική αγωγή. Τα παιδιά ωφελούνται περισσότερο από τη θεραπευτική αγωγή στην ηλικία των 2-4 χρόνων σε σύγκριση με θεραπευτική αγωγή που αρχίζει σε μεγαλύτερες ηλικίες. Η πρώιμη αυτή περίοδος θεωρείται η πιο εύκαιρη και η πιο κρίσιμη για παρέμβαση, λόγω της πλαστικότητας του εγκεφάλου, που επιτρέπει τη βέλτιστη αφομοίωση των ερεθισμάτων που δέχεται το παιδί. Η πρόγνωση του παιδιού με γλωσσική καθυστέρηση διαφέρει από περιστατικό σε περιστατικό.
Οι πληροφορίες βασίζονται σε επιστημονικά δεδομένα από την παγκόσμια βιβλιογραφία και σε αποτελέσματα από έρευνα που έχει εκπονηθεί στην Κύπρο με τίτλο "Γλωσσικοί και γενετικοί παράγοντες στη πρόγνωση παιδιών με αργή εξέλιξη στον προφορικό λόγο" (48/ 2001) με χορηγία από το Ίδρυμα Προώθησης της Έρευνας στα πλαίσια του 4ου ερευνητικού προγράμματος σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Νευρολογίας και Γενετικής Kύπρου, το Μακάρειο Νοσοκομείο, το Σύνδεσμο Λογοπαθολόγων και Λογοθεραπευτών Κύπρου, το Πανεπιστήμιο Πατρών, το City University of New York , και το Κολέγιο Bryn Mawr
 |
| πηγη |
 |
| πηγη |
|
* Παιχνίδι χωρίς χρόνο.
Απαιτείται η γνώση της προπαίδειας όλων των αριθμών, από το 0 ως το 10 
(Κλικ για on-line άνοιγμα της
εφαρμογής. Μετά το άνοιγμα, συνιστάται η αναμονή για ελάχιστα
δευτερόλεπτα, μέχρι να "φορτώσει" η εφαρμογή)
|
* Παιχνίδι με χρόνο (αντίστροφη μέτρηση)
Απαιτείται άριστη γνώση της προπαίδειας όλων των αριθμών, από το 0 ως το 10 
(Κλικ για on-line άνοιγμα της
εφαρμογής. Μετά το άνοιγμα, συνιστάται η αναμονή για ελάχιστα
δευτερόλεπτα, μέχρι να "φορτώσει" η εφαρμογή)
|
| Πηγη |
 |
| πηγη |
«Μπορείς, σε παρακαλώ, να κρατήσεις τον Αγάπιο για είκοσι μέρες;» μου είπε ο γείτονάς μου ο Λάζαρος. «Να και οι οδηγίες». Πήρα τις οδηγίες και τις έβαλα στην τσέπη του τζιν μου. «Θέλω οδηγίες για να προσέξω ένα παιδί;» είπα από μέσα μου.
Αυτή είναι η αρχή της ιστορίας ενός ιδιαίτερου παιδιού, του Αγάπιου.
Στον Αγάπιο δεν αρέσουν οι εκπλήξεις, η φασαρία. Τον ενοχλούν ορισμένοι
ήχοι και μπορεί το ρύζι που του μαγείρεψες να του μυρίζει ψάρι. Μπορεί
να αλλάξει θέση γιατί μια αχτίνα του ήλιου πέφτει στα μάτια του. Δεν του
αρέσει ο πολύς κόσμος, προτιμά να παίζει μόνος στο δωμάτιό του και
θυμώνει συχνά όταν κάτι αλλάξει στο πρόγραμμά του. Δε σε καταλαβαίνει
όταν μιλάς με μεταφορές. Ξέρει όλους τους φίλους του μπαμπά του, αλλά
αυτός δεν έχει φίλους, μιλάει ασταμάτητα, του αρέσει η τακτοποίηση,
γνωρίζει πολλά πράγματα, και κάτι που ίσως
οι περισσότεροι δε γνωρίζουν, πως «ο δενδρόβιος μυρμηγκοφάγος ονομάζεται και ταμάντουα η τετραδάχτυλος!».
Ένα βιβλίο που εισάγει τον αναγνώστη στον κόσμο των παιδιών με σύνδρομο Άσπεργκερ.
Μια απλή αλλά αποτελεσματική ιστορία για την κατανόηση της ιδιαιτερότητας των παιδιών που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού.
Το ταξίδι αυτογνωσίας του Ζέιν, μιας νεαρής ζέβρα με αυτισμό, που αγωνιά για το πώς βλέπουν οι γύρω του την «ξεχωριστή» του ρίγα και μαθαίνει με τη βοήθεια της μητέρας του να είναι υπερήφανος για κάθε μοναδικό του χαρακτηριστικό.
Περιλαμβάνονται Οδηγός ανάγνωσης, με πρόσθετες πληροφορίες για τις διαταραχές του αυτιστικού φάσματος (ΔΑΦ), και Σημείωμα για γονείς και εκπαιδευτικούς με συμβουλές σχετικά με δομές στήριξης.
Κάθε πρωί, όταν ξυπνάω, μου αρέσει να μετράω τα τρένα που περνούν από τη γέφυρα. Καμιά φορά κάποιο τρένο δεν έρχεται στην ώρα του, κι αυτό με στενοχωρεί πολύ. Κάθομαι και το περιμένω μέχρι να έρθει… Η μαμά μου τότε μου φωνάζει: Άλεξ! Άλεξ! Κάνε γρήγορα, θ’ αργήσεις! Έλα τώρα, τελείωνε!
Με λένε Άλεξ και είμαι δέκα χρονών, πέντε μηνών και εφτά ημερών… Αν ενδιαφέρεσαι να μάθεις για μένα, διάβασε παρακάτω.
Η Δανάη, μια νεαρή Ελληνίδα ψυχολόγος, βοηθάει παιδιά και εφήβους που έχουν αυτισμό σε ένα ειδικό κέντρο.
Με ειλικρίνεια και με το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο ο Άλεξ, το χαρισματικό παιδί με αυτισμό με το οποίο η Δανάη συνεργάζεται, μας αφηγείται τις κοινές συναρπαστικές εμπειρίες τους, αλλά, έμμεσα, και τις σοβαρές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και οι δύο.
Γραμμένο με τρυφερότητα, χιούμορ, πρόθεση αφυπνιστική, αλλά και διάθεση εξομολογητική απέναντι στον αναγνώστη, το βιβλίο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Στις τελευταίες σελίδες του υπάρχουν επεξηγηματικά σχόλια και ερωτήσεις για να ξανασκεφτούμε, μικροί και μεγάλοι, την ιστορία.
Μια λογοτεχνική αφήγηση και ταυτόχρονα ένα βιβλίο γνώσεων, που δείχνει στον αναγνώστη πολλά πράγματα για τη ζωή και την τέχνη, ίσως και για την ίδια την τέχνη της ζωής!
Ο κολλητός μου έχει Άσπεργκερ. Ε και;
Αν µια µέρα ο κολλητός σου σού έλεγε ότι έχει γεννηθεί µε Άσπεργκερ, τι θα σκεφτόσουν; Α) Τι είναι αυτό; Β) Ε, και; Πάντως ο Αλέξης, ο κολλητός του Φίλιππου, δεν είχε ιδέα. Ή µάλλον είχε. Την τελείως λάθος! Γιατί ο Φίλιππος ούτε περίεργη φάτσα έχει τελικά ούτε σαλεµένο µυαλό όπως νοµίζουν πολλοί. Έτσι, όταν θα γνωρίσουν τον Λεωνίδα όλα θα κυλήσουν πιο εύκολα, σαν ένα παιχνίδι στην αλάνα της γειτονιάς. Μια παρέα εφήβων και µια υπόσχεση. Μια ιδέα κι ένα σχέδιο. Ένας δάσκαλος και οι µυστικοί του εξερευνητές. Όλοι µαζί. Ενωµένοι. Κι ο σχολικός ρατσισµός µόνος του. Τιµωρία. Έξω από την τάξη. Έξω από τα σχολεία. Για να έρθει µια µέρα που όλοι θα σκέφτονται: «Ο κολλητός µου έχει Άσπεργκερ. Ε, και;»
Ο Βίκτωρας είναι ένα λιγουλάκι περίεργο παιδί… Δε μιλάει σχεδόν καθόλου, αποφεύγει να κοιτάει τους περισσότερους ανθρώπους στα μάτια, δεν κάνει εύκολα φίλους και το πιο μυστήριο; του αρέσει να στριφογυρνάει ένα κομμάτι σπάγκου στον αέρα για ώρες! Κι όλα αυτά γιατί ο Βίκτωρας τυχαίνει να ζει σε ένα μεγάλο άσπρο Αυγό με σκληρό, πολύ σκληρό τσόφλι! Τι συμβαίνει λοιπόν μέσα σ’ αυτό το μυστήριο Αυγό;
Σε ποιους ανθρώπους και σε ποια πράγματα ο Βίκτωρας δίνει την άδεια να μπαινοβγαίνουν και ποιους αφήνει απέξω; Πώς η δασκάλα Ελβίρα καταφέρνει να ανοίγει χαραμάδες στο σκληρό τσόφλι, χωρίς καν να διαθέτει το σούπερ τρυπάνι; Και πάνω, απ’ όλα, τι θα συμβεί, αν ανοιχτούν πολλές πολλές χαραμάδες;
Ένα βιβλίο-γνωριμία με το φαινόμενο του αυτισμού ανάμεσα στα παραμύθια με θέμα τον αυτισμό που ξεχωρίσαμε!
Το μουσείο των αποξηραμένων συναισθημάτων
Η Νεφέλη βρίσκεται για ακόμη μία φορά σε καινούριο σχολείο. Αισθάνεται ότι δεν ανήκει πουθενά, ούτε σε κάποια παρέα ούτε σε κάποιο τόπο. Νιώθει τα χρώματα της σκέψης της να εξαφανίζονται σιγά σιγά… λες και έχει τρυπώσει στο κεφάλι της μια χρωμοπαγίδα που τα αιχμαλωτίζει. Μόνη της παρηγοριά η Ταβούλα Ρασά, μια φίλη διαφορετική απ’ όλες τις άλλες.
Ο Ίωνας είναι ο πιο παράξενος έφηβος του σχολείου. Την ώρα που οι συμμαθητές του ανταλλάσσουν I <3 U στο facebook, εκείνος βλέπει εξισώσεις με μιγαδικούς αριθμούς, τις οποίες προσπαθεί να λύσει. «Μικρό σοφό» τον αποκαλούν οι δάσκαλοι, «Μικρό ζαβό» τον φωνάζουν τα παιδιά.
Η διαφορετικότητα ενώνει τη Νεφέλη και τον Ίωνα. Την ίδια στιγμή, όμως, γίνεται κόκκινο πανί για όσους αντιλαμβάνονται το διαφορετικό ως βαρετό, γελοίο ή απειλητικό.
Μια κατάδυση στον κόσμο της εφηβικής κατάθλιψης και του συνδρόμου Άσπεργκερ. Ένα βιβλίο που διεισδύει στην ψυχή των νέων αποτυπώνοντας πτυχές του σχολικού εκφοβισμού. Ένα σύγχρονο νεανικό μυθιστόρημα, γλυκό και πικρό συνάμα, όπως είναι άλλωστε και η ίδια η διαδικασία ενηλικίωσης.
Μια αληθινή ιστορία ξεχωρίζει ανάμεσα στα παραμύθια με θέμα τον αυτισμό.
Το ταξίδι που διανύει η οικογένεια, όταν ο αυτισμός τους χτυπά απροσδόκητα την πόρτα. Μα η αγάπη υφαίνει μαγικά φτερά και ζωγραφίζει λέξεις, απλώνει δρόμους και χτίζει γέφυρες. Μέσα από αυτό το βιβλίο, θα προσπαθήσω να κρατήσω το χέρι της μητέρας, που παίρνει την ίδια διάγνωση για το παιδί της και νιώθει ότι ένιωσα κι εγώ. Θα ήθελα να δώσω το χέρι στους γονείς, που δεν έτυχε να πάρουν τη διάγνωση αυτή και να τους δείξω το δρόμο που βαδίζουμε. Θα ήθελα να δει ο δάσκαλος, τί αισθάνονται τα παιδιά μας στο χώρο του σχολείου. Ποια μαγεία κρύβεται μέσα τους!
Το βιβλίο, το προλογίζει η αναπτυξιακός παιδίατρος Dr Ελένη Καραντανά.
Ο Φώτης ντρέπεται για τον αδελφό του τον Κέκο, γιατί φωνάζει και δε
μιλά, περπατά νευρικά και βγάζει περίεργους ήχους, και τα άλλα παιδιά
τούς κοιτούν παράξενα όταν περπατούν μαζί στην πλατεία.
Όταν όμως μια μέρα ο Κέκος εξαφανίζεται, ο Φώτης στενοχωριέται και
ντρέπεται για όσα ένιωθε για τον αδελφό του, γιατί ο Κέκος ξέρει να
κάνει πολλά πράγματα καλύτερα από τον ίδιο και από τους άλλους: να
τρέχει γρηγορότερα από όλους, να σκαρφαλώνει εκεί όπου κανένας δεν
μπορεί, να έχει μνήμη ελέφαντα…
Έτσι, όταν βρίσκουν τον Κέκο, ο Φώτης νιώθει χαρούμενος, περήφανος και δεν ντρέπεται πια που ο αδελφός του έχει αυτισμό.
Ένα «διαφορετικό» παραμύθι εκμάθησης χωροχρονικών εννοιών για παιδιά προσχολικής ηλικίας, προσαρμοσμένο για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και αυτισμό.
Το παραμύθι αυτό έρχεται να συμπληρώσει το βιβλίο «Αυτισμός: Το βιβλίο της οικογένειας, 83 δραστηριότητες βήμα – βήμα», ως βοήθημα για την ενότητα «χωροχρόνος».
Ο τρόπος που είναι δομημένο, το κάνει ένα πολύτιμο βοήθημα στην εκπαίδευση παιδιών με διάφορους τύπους μαθησιακών δυσκολιών και αυτισμό, αλλά είναι και κατάλληλο για την εκμάθηση των χωροχρονικών εννοιών από παιδιά προσχολικής ηλικίας.
 |
| πηγη |
Παρουσιάζονται οι έννοιες και τα χαρακτηριστικά των παιδιών με Μαθησιακές Δυσκολίες (Παντελιάδου & Μπότσας)
Παρουσιάζονται θέματα αξιολόγησης στις Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες (Παντελιάδου & Πατσιοδήμου)
Παρουσιάζονται τεχνικές διδασκαλίας για τους μαθητές με Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες (Παντελιάδου & Αντωνίου)
Εκπαιδευτικές προσεγγίσεις στην αντιμετώπιση των Ειδικών Μαθησαικών Δυσκολιών από το Πανεπιστήμιο Πατρών (Κων. Πόρποδας).
Η αντιμετώπιση των Ειδικών Μαθησιακών Δυσκολιών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Παντελιάδου - Μπότσας)
Παρουσίαση των δυσκολιών κατανόησης στις Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες (Μπότσας)
Προτάσεις παρέμβασης για την αναγνωστική κατανόηση στις Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες (Μπότσας)
Αναγνωστική κατανόηση στις Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες (Μπότσας)
Η Φωνολογική Ενημερότητα στην ανάγνωση (Μπότσας)
Μαθησιακές Δυσκολίες: Από την Αξιολόγηση, στην Προσαρμογή και στην Παρέμβαση - παρουσίαση (Μπότσας)
 |
| πηγη |
“Διαδικασία υποβολής αιτήσεων προς τα Κέντρα Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης (Κ.Ε.Σ.Υ.) αρμοδιότητας της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Αττικής”.
Ενημερώνει τους Προϊσταμένους των Κ.Ε.Σ.Υ, αρμοδιότητας της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Αττικής τα ακόλουθα:
Στο πλαίσιο της λήψης έκτακτων μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας από τη διασπορά της πανδημίας του κορωνοϊού COVID-I9, ιδίως με την εφαρμογή της εκ περιτροπής εργασίας και της τηλεργασίας του προσωπικού των φορέων του δημόσιου τομέα, αλλά και λόγω της ολοένα αυξανόμενης ανάγκης να διεκπεραιώνουν οι πολίτες και οι επιχειρήσεις τις υποθέσεις τους και να συναλλάσσονται με τους φορείς του δημόσιου τομέα, εξ αποστάσεως και κάνοντας χρήση ΤΠΕ, κρίνεται καθόλα αναγκαία η πιστή τήρηση της υποχρέωσης ηλεκτρονικής διακίνησης εγγράφων, πληροφοριών και δεδομένων μεταξύ των φορέων του δημόσιου τομέα και των πολιτών, προκειμένου να καταστεί εφικτός ο στόχος της επικοινωνίας, όπου αυτή απαιτείται, χωρίς αυτοπρόσωπη παρουσία του ενδιαφερομένου. Δυνάμει των ανωτέρω σας ενημερώνουμε ότι, αναφορικά με τη διαδικασία υποβολής, από τους Γονείς και Κηδεμόνες, αιτήσεων προς τα Κέντρα Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης (Κ.Ε.Σ.Υ.). ακολουθείται η εξής διαδικασία:
1) Οι γονείς και κηδεμόνες εντοπίζουν το αρμόδιο Κ.Ε.Σ.Υ.. στο οποίο ανήκουν, στην ιστοσελίδα της ΠΔΕ Αττικής, στον κάτωθι υπερσύνδεσμο: https://pdeattikis.gr/index.php/pdeattikis/supervised-units/5-kesy
2) Συγκεντρώνουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία.
3) Συμπληρώνουν με τα απαραίτητα στοιχεία τη σχετική αίτηση, υπόδειγμα της οποίας θα πρέπει να έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του κάθε Κ.Ε.Σ.Υ..
4) Δημιουργούν μέσα από την πλατφόρμα gov.gr ( https://www.gov.gr/ipiresies/polites-kai-kathemerinoteta/upeuthune-delose-kai-exousiodotese/ekdose-upeuthunes-deloses ) ψηφιακή Υπεύθυνη Δήλωση στην οποία συμπληρώνουν το εξής κείμενο: «Δηλώνω Υπεύθυνα ότι είμαι ο γονέας / κηδεμόνας του (Ονοματεπώνυμο του μαθητή) και ότι τα δικαιολογητικά τα οποία υποβάλω είναι γνήσια και αληθή». 5) .Αποστέλλουν, στις διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου των Κ.Ε.Σ.Υ., σε μορφή αρχείου pdf:
α) τα δικαιολογητικά,
β) την αίτηση συμπληρωμένη και
γ) την Υπεύθυνη Δήλωση.
Οι αρμόδιοι υπάλληλοι των Κ Ε.Σ.Υ. εκτυπώνουν τα ως άνω δικαιολογητικά και θέτουν επί της αιτήσεως σχετικό αριθμό Πρωτοκόλλου.
Δείτε το έγγραφο με τη διαδικασία υποβολής αιτήσεων προς τα ΚΕΣΥ σε μορφή pdf στο παρακάτω σύνδεσμο
Δείτε το έγγραφο αναλυτικά εδώ
 |
| πηγη |
Ποτέ δεν είναι αργά για να καταργήσετε ορισμένους ανασταλτικούς τρόπους συμπεριφοράς που καλλιεργούν δυσάρεστο κλίμα στην οικογένεια, δημιουργούν άγχος και άσχημη εικόνα του παιδιού για τον εαυτό του:
1. Αρνητικές Προσδοκίες
Η ισχυρότερη δύναμη που επηρεάζει τις ανθρώπινες σχέσεις, είναι οι προσδοκίες. Με λόγια και με κινήσεις, δίνουμε το μήνυμα αυτού που περιμένουμε.
Τα παιδιά εσωτερικεύουν τις προσδοκίες των μεγάλων και τις κάνουν δικές τους.
Π.χ. Όταν πιστεύουμε ότι ένα παιδί δε θα πετύχει μία δύσκολη δουλειά και έτσι την αναλαμβάνουμε εμείς,, δίνουμε αυτό το μήνυμα με πολλούς τρόπους. Το παιδί αρχίζει ν΄ αμφιβάλει για τις ικανότητές του και συμπεριφέρεται όπως ακριβώς περιμέναμε: αποτυχαίνει.
Συχνά προβάλλουμε απαιτήσεις που είναι αδύνατον να τις ικανοποιήσουν τα παιδιά μας. Περιμένουμε ότι θα έχουν τα παιχνίδια τους άψογα μαζεμένα ή κάθε τρίχα από το κεφάλι τους καλοχτενισμένη. Πρέπει να τα καταφέρνουν σε ό,τι μετράει για εμάς – σχολείο, αγγαρείες κ.λ.π. Οτιδήποτε δε κι αν κάνουν, ποτέ δεν είναι αρκετά καλό.
Συχνά δε συνειδητοποιούμε ότι εμείς καλλιεργούμε τον ανταγωνισμό και τις κακές σχέσεις ανάμεσα στα παιδιά μας. Επαινούμε το παιδί που έχει πετύχει και έχει φέρει ένα καλό αποτέλεσμα, που άλλωστε είναι αυτό που μας ενδιαφέρει περισσότερο και αγνοούμε ή επικρίνουμε εκείνο που έχει αποτύχει, παραβλέποντας την αξία της προσπάθειας.
Μπορούμε τις συγκρίσεις αυτές να τις κάνουμε και στο μη λεκτικό πεδίο: μία κίνηση, μία έκφραση του προσώπου μας μπορούν να υποκινήσουν τον ανταγωνισμό πολύ καλά όσο και μία παρατήρηση.
Πολλές φορές δε συνειδητοποιούμε τι είναι ο ανταγωνισμός και εάν υπάρχει ανάμεσα στα παιδιά μας. Μπορούμε να το διαπιστώσουμε παρατηρώντας τα παιδιά: συχνά ένα παιδί αποκτά ικανότητες σ΄ εκείνο τον τομέα όπου το αδέλφι του δε μπορεί να τα καταφέρει.
Οι υπερβολικά φιλόδοξοι γονείς θέλουν να είναι οι καλύτεροι γονείς. Για να το πετύχουν αυτό, ζητούν την τελειότητα και από τα παιδιά τους. Η αντιμετώπισή τους αυτή ίσως επηρεάσει τα παιδιά τους και τα κάνει να μην προσπαθούν τίποτα, εάν δεν είναι σίγουρα ότι θα έρθουν πρώτα.
Από την άλλη πλευρά μερικοί γονείς ανησυχούν πολύ όταν τα παιδιά τους συμμετέχουν μόνο εφόσον μπορούν να είναι οι πρώτοι.
Κάνουν όμως παράλληλα διάφορες παρατηρήσεις όπως:
Θα μπορούσες να πετύχεις καλλίτερα αποτελέσματα αν ήθελες……… ή Για να δω θα τα καταφέρεις…..
Τέτοιες όμως παρατηρήσεις υπονοούν ότι τα παιδιά αξίζουν μόνο όταν πετυχαίνουν.
Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι εκείνοι θα έπρεπε να έχουν δικαιώματα και προνόμια που αρνούνται στα παιδιά τους. Π.χ. Η μητέρα λέει στα παιδιά ότι θα έπρεπε να χτυπούν την πόρτα του δωματίου των γονιών πριν μπουν μέσα, ενώ η ίδια δεν χτυπάει την πόρτα του δωματίου των παιδιών πριν μπει μέσα.
Κάτι τέτοιο δίνει το μήνυμα στα παιδιά ότι μέσα στην οικογένεια εκείνα αξίζουν λιγότερο.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως το παιδί για να αναπτυχθεί σωστά χρειάζεται κουράγιο. Έτσι οι γονείς που θέλουν ν΄ αλλάξουν την αποθαρρυντική αντιμετώπιση και να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους, πρέπει να καταβάλλουν προσπάθειες προς την ακόλουθη κατεύθυνση:
Αν θέλουμε τα παιδιά μας να πιστέψουν ότι αξίζουν, πρέπει ειλικρινά να τα δεχτούμε όπως είναι, με όλες τους τις ατέλειες.
Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι επιμένοντας να κατακρίνουν τις ατέλειες των παιδιών τους θα τα βοηθήσουν να βελτιωθούν. Στην πραγματικότητα, αυτή η αντιμετώπιση φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα. Τα παιδιά αποθαρρύνονται καθώς κάποιος τους θυμίζει συνέχεια τα λάθη τους.
Το θέμα είναι ότι οι άνθρωποι δε μπορούν να βελτιωθούν αν δε νιώσουν αρκετά καλά με τον εαυτό τους ώστε να πιστέψουν ότι μπορούν να βελτιωθούν.
Πρέπει επίσης να μάθουμε να ξεχωρίζουμε το έργο από αυτόν που το κάνει και πάντοτε η αναφορά μας πρέπει να είναι στη συμπεριφορά του παιδιού και όχι στο τι το παιδί είναι π.χ. «άχρηστο», «τεμπέλικο» κ.λ.π.
Όταν δίνουμε σημασία σε αυτά που μας λέει το παιδί που μαρτυράει, έχουμε ένα πολύ αποθαρρυντικό αποτέλεσμα.
Τα παιδιά χρησιμοποιούν τις «μαρτυρίες» για να φανούν καλοί ή για να εκδικηθούν. Οι μαρτυριάρηδες πετυχαίνουν το σκοπό τους χρησιμοποιώντας το τελευταίο τους όπλο: τους γονείς. Όταν ο ένοχος συλλαμβάνεται έχουν πετύχει το σκοπό τους. Όταν οι γονείς επιτρέπουν να τους χρησιμοποιούν μ΄ αυτόν τον τρόπο, προκαλούν και το «θύμα» να τους χρησιμοποιήσει κι αυτό σε πρώτη ευκαιρία.
Ακόμη και όταν οι γονείς εξηγούν στο παιδί ότι δεν ενδιαφέρονται για τις μαρτυρίες του, το αποτέλεσμα που φέρνουν δεν είναι ικανοποιητικό γιατί το παιδί με αυτό τον τρόπο εξακολουθεί να επισύρει την προσοχή της μητέρας, έστω και την αρνητική.
Είναι καλλίτερα να αγνοήσετε εντελώς τη μαρτυρία ασχολούμενοι με άλλα πράγματα.
Πολλοί γονείς δείχνουν απροθυμία να σταματήσουν οι μαρτυρίες γιατί έτσι πληροφορούνται πράγματα οι ίδιοι και φοβούνται ότι ίσως χάσουν κάποια σημαντική πληροφορία όταν κάποιος κάνει κάτι βλαβερό. Κάτι τέτοιο όμως δε θα συμβεί γιατί τα παιδιά διαισθάνονται και γνωρίζουν πότε πρόκειται για κάτι επικίνδυνο και απαγορευμένο.
Ένας γονιός που ενθαρρύνει, αποφεύγει τον πειρασμό να επέμβει όταν το παιδί προσπαθεί να λύσει ένα πρόβλημα ή να ολοκληρώσει ένα έργο. Η επέμβαση δίνει το μήνυμα της κεκαλυμμένης κριτικής: Δεν μπορείς να το κάνεις σωστά.
Αν το παιδί ζητήσει βοήθεια, περιορίστε τις παρατηρήσεις σας σε προτάσεις και όχι στη διατύπωση κανόνων:
π.χ. Τι νομίζεις ότι θα γινόταν αν… ή
Βρήκα ότι είναι πολύ βοηθητικό να…
Αν τα παιδιά εμμέσως επιζητούν την προσοχή σας, ζητώντας σας βοήθεια, πείτε τους: Έχω εμπιστοσύνη στις ικανότητές σου….
Πιστέψτε στα παιδιά για να μπορέσουν να πιστέψουν στον εαυτό τους.
Για να νιώσουν ότι επαρκούν, τα παιδιά, πρέπει να νιώσουν ότι είναι χρήσιμα και ότι η συμμετοχή τους μετράει.
Π.χ. αναθέστε τους δουλίτσες και υπευθυνότητες
Αν δε συμβεί αυτό, τότε μερικά παιδιά μπορεί να συμπεράνουν ότι «δεν είναι αρκετά καλά» αν δεν πλησιάζουν την τελειότητα.
Πολλοί γονείς δε συνειδητοποιούν ότι ο έπαινος μπορεί να είναι αποθαρρυντικός.
Το κοινό στοιχείο του επαίνου με την ενθάρρυνση είναι ότι συγκεντρώνουν την προσοχή στη θετική συμπεριφορά.
Οι διαφορές τους όμως είναι μεγάλες και σημαντικές:
Ο έπαινος είναι ένα είδος ανταμοιβής. Καλλιεργεί ένα αίσθημα ανταγωνισμού. Δίνεται μόνο όταν κερδίζουμε, όταν είμαστε οι καλύτεροι. Είναι σαν να λέμε: Αν κάνεις κάτι που εγώ θεωρώ καλό, θα έχεις την ανταμοιβή σου: θα πάρεις από εμένα αναγνώριση και εκτίμηση.
Ο έπαινος είναι μία προσπάθεια να κινητοποιήσουμε τα παιδιά με την εξωτερική ανταμοιβή.
Από την άλλη πλευρά η ενθάρρυνση δίνεται για την προσπάθεια ή για τη βελτίωση, όσο μικρή και ελάχιστη κι αν είναι αυτή.
Συγκεντρώνει την προσοχή στα θετικά σημεία του παιδιού, σαν ένα μέσο που διαθέτει το παιδί για να συνεισφέρει στο σύνολο. Ο γονιός που ενθαρρύνει δεν ενδιαφέρεται να συγκρίνει το παιδί με άλλα. Προσπαθεί λοιπόν να κινητοποιήσει το παιδί ώστε να δρα με εσωτερική παρόρμηση.
Επίσης σε αντίθεση με τον έπαινο η ενθάρρυνση μπορεί να δοθεί και όταν τα παιδιά αντιμετωπίζουν μία αποτυχία
π.χ. Όλοι κάνουμε λάθη ή Η πρακτική μας κάνει καλύτερους.
Ο έπαινος όπως και η τιμωρία είναι μία μέθοδος κοινωνικού ελέγχου. Η εξάρτηση από τον έπαινο μπορεί να κάνει τα παιδιά να πιστέψουν ότι η αξία τους εξαρτάται από τη γνώμη των άλλων ή ότι αξίζουν μόνο όταν ευχαριστούν τον άλλον.
Ο έπαινος επίσης χρησιμοποιεί φράσεις που κρίνουν την αξία του παιδιού π.χ. Είσαι τόσο καλό παιδί.
Είμαι καλός άραγε, ακόμη και όταν δεν κάνω ό,τι θέλουν;
Αντίθετα η ενθάρρυνση συγκεντρώνει την προσοχή στο πόσο η συνεισφορά του παιδιού υπήρξε βοηθητική.
Π.χ. Πήρες 10! Μπράβο. Αυτό είναι σπουδαίο.
Σπουδαίο για ποιον; Μήπως είναι σπουδαίο επειδή σας κάνει να νιώθετε «καλός γονιός;»
Αντίθετα η ενθάρρυνση συγκεντρώνει την προσοχή στο πώς νιώθει το παιδί για το δεκάρι π.χ. Φαίνεσαι πολύ περήφανος γι αυτό το 10″.
… και μόνο το αυθεντικό ενδιαφέρον σας για θετική αλλαγή σας στη σχέση με το παιδί σας, θα μεταδοθεί στο ίδιο και θα εκτιμηθεί με το χρόνο, με το παιδί σας να σας ευγνωμονεί αιωνίως!
