20/8/17
18/8/17
Σχολική προσαρμογή. Πώς βοηθούμε το παιδί να προσαρμοστεί στο νέο σχολικό περιβάλλον
 |
| πηγη |
Σχολική προσαρμογή. Πώς βοηθούμε το παιδί να προσαρμοστεί στο νέο σχολικό περιβάλλον
Το ξεκίνημα του σχολείου οδηγεί το παιδί σε μια καινούρια πραγματικότητα. Η πρώτη φορά στο σχολείο είναι μια δύσκολη εμπειρία τόσο για τους γονείς όσο και για τα παιδιά. Ο φόβος του αγνώστου, ο αποχωρισμός από τους γονείς, η νέα κατάσταση, η συνειδητοποίηση του παιδιού ότι χάνει τα «πρωτεία», η απώλεια της αίσθησης της μοναδικότητας που είχε στο σπίτι, η γνώση ότι θα πρέπει να δουλέψει και να κουραστεί για να ενταχθεί σε μια νέα ομάδα. Όλα αυτά αποτελούν για το παιδί πρακτικές και συναισθηματικές δυσκολίες, που σηματοδοτούν το πέρασμά του από το σπίτι στο σχολείο. Και ενώ «κάθε αρχή και δύσκολη», ο χρόνος προσαρμογής κάθε παιδιού στο σχολείο είναι διαφορετικός: από λίγες ώρες μέχρι λίγες εβδομάδες.
Μια άλλη επίσης αρκετά δύσκολη δοκιμασία για το παιδί είναι όταν χρειάζεται να αλλάξει σχολείο. Αλλαγή σχολείου γίνεται όταν το παιδί αλλάξει σπίτι και γειτονιά, όταν γίνει η μετάβαση από τον παιδικό σταθμό στο νηπιαγωγείο, από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό και μετέπειτα στο γυμνάσιο και λύκειο, ή γιατί πολλές φορές οι γονείς επιθυμούν να στείλουν το παιδί τους σε ένα καλύτερο εκπαιδευτικό περιβάλλον. Παρόλο που οι λόγοι αυτής της αλλαγής είναι προφανείς και φυσιολογικοί από τους γονείς, για το παιδί μια τέτοια αλλαγή αποτελεί ένα πλήγμα και το κλονίζει, έστω και παροδικά.
Η προσωπικότητα του παιδιού παίζει σημαντικό ρόλο στην προσαρμογή του σε νέα περιβάλλοντα. Έτσι, το κάθε παιδί, αναλόγως της προσωπικότητάς του, αντιδρά με διαφορετικό τρόπο και προσαρμόζεται με διαφορετικό ρυθμό στο καινούργιο του σχολείο. Έρευνες διαπιστώνουν ότι μέχρι και το 80% των παιδιών παρουσιάζουν δυσκολίες προσαρμογής κατά τον πρώτο μήνα φοίτησης στο σχολείο.
Πώς βοηθάμε το παιδί να αποδεχτεί την νέα πραγματικότητα;
• Αρχικά, καταπολεμάμε τους δικούς μας φόβους και το άγχος του αποχωρισμού. Πόσο ανησυχούμε για το πώς θα τα πάει το παιδί μας, πόσες δυσκολίες βλέπουμε που μπορεί να το εμποδίσουν («Φοβάμαι γιατί βλέπω πόσο δυσκολεύεται να πειθαρχήσει» «Είναι σαν εμένα, δεν του αρέσει η πίεση, πώς θα αντεπεξέλθει» και άλλα παρόμοια) και στη συνέχεια κατά πόσο οι ανησυχίες αυτές έχουν πράγματι να κάνουν με το παιδί και κατά πόσο με τα δικά μας βιώματα, τους δικούς μας γονείς, τα δικά μας προβλήματα στο σχολείο; Μια τέτοια ανασκόπηση μπορεί να μην εξαφανίσει τις ανησυχίες μας αλλά τουλάχιστον μπορεί να μας βοηθήσει να τις κρατήσουμε «υπό περιορισμό».
• Αν δει εμάς ανήσυχους θα θεωρήσει το φόβο του δικαιολογημένο και δε θα κάνει καμία προσπάθεια να τον αντιμετωπίσει. Είναι σημαντικό η συμπεριφορά μας στις αντιδράσεις του παιδιού κατά τη διάρκεια της προσαρμογής του να είναι σταθερή και αποφασιστική. Δεν χρειάζεται να είμαστε υπερπροστατευτικοί γιατί αυτό ενισχύει τη συναισθηματική εξάρτηση του παιδιού από εμάς και το γεμίζει ανασφάλεια στη νέα πραγματικότητα που θα αντιμετωπίσει μόνο του.
• Πραγματοποιούμε μαζί με το παιδί μερικές επισκέψεις γνωριμίας στο σχολείο προτού ξεκινήσει για να εξοικειωθεί με το χώρο και του γνωρίζουμε τη δασκάλα του.
• Αντιμετωπίζουμε το γεγονός της έναρξης του σχολείου με ενθουσιασμό και πηγαίνουμε μαζί να διαλέξουμε τα σχολικά είδη. Διαμορφώνουμε τον χώρο του γραφείου του με χαρούμενα χρώματα.
• Συνοδεύουμε το παιδί την πρώτη ημέρα στο σχολείο, για να του δώσουμε θάρρος και να αισθάνεται άνετα. Του γνωρίζουμε και άλλα παιδιά που ξεκινάνε στο ίδιο σχολείο, ώστε να έχει τουλάχιστον μερικά γνώριμα πρόσωπα τις πρώτες ημέρες στην τάξη.
• Δείχνουμε την αντοχή μας στις αντιδράσεις των πρώτων ημερών. Ενθαρρύνουμε το παιδί να μας μιλήσει ανοικτά για τους φόβους του και σχεδιάζουμε μαζί του τους τρόπους αντιμετώπισης. Του θυμίζουμε καταστάσεις που φοβόταν παλαιότερα και έχει καταφέρει να τις ξεπεράσει.
• Βεβαιώνουμε το παιδί με λόγια και πράξεις για την επιστροφή του στο σπίτι. Του δίνουμε ένα φιλί ή του κάνουμε μια μεγάλη αγκαλιά. Δείχνουμε χαρούμενοι που έχει μεγαλώσει και πηγαίνει πια στο σχολείο.
• Του αγοράζουμε βιβλία που προετοιμάζουν το παιδί για την πρώτη μέρα στο σχολείο. Τα διαβάζουμε μαζί, συζητώντας για τα αισθήματα των παιδιών την πρώτη φορά που ξεκινούν κάτι τόσο καινούργιο, αλλά και συναρπαστικό. Φτιάχνουμε μια ιστορία με τον αγαπημένο του ήρωα στην ίδια κατάσταση.
• Μιλάμε στο παιδί για τις δικές μας εμπειρίες από το σχολείο. Δεν διστάζουμε να ομολογήσουμε πως την πρώτη ημέρα είχαμε και εμείς άγχος και φόβο για το καινούργιο, συναισθήματα που είναι φυσιολογικά. Δίνουμε το παράδειγμα κάποιου άλλου παιδιού που γνωρίζει και συμπαθεί και αναφέρουμε πώς εκείνο ξεπέρασε τους φόβους του χωρίς να κάνουμε συγκρίσεις.
• Δίνουμε στο παιδί μια ρεαλιστική εικόνα της σχολικής καθημερινότητας που θα μπει από φέτος στη ζωή του. Του εξηγούμε πώς θα είναι τα θρανία μέσα στην τάξη, του μιλάμε για το σεβασμό απέναντι στη δασκάλα του, για το διάλειμμα και τα παιχνίδια στο σχολείο.
• Του δίνουμε κίνητρα για να πάει σχολείο τονίζοντάς του τα θετικά στοιχεία, όπως τους καινούριους φίλους που θα γνωρίσει, τα πράγματα που θα μάθει (θα διαβάζει μόνο του τις αγαπημένες του ιστορίες), τα ομαδικά παιχνίδια, τις εκδρομές.
Οι τρεις άξονες της επιτυχίας – Συμβουλές σε γονείς
Για να βοηθήσουμε το παιδί μας να βρει τη θέση του και να εξοικειωθεί με το καινούργιο του περιβάλλον προσέχουμε τα εξής:
• Η προσαρμογή στο σχολείο απαιτεί πρόγραμμα:
Αν μέχρι τώρα δεν υπήρχε, με την έναρξη του σχολείου χρειάζεται και στο σπίτι να μπει ένα πρόγραμμα για τα παιδιά. Το πρωινό ξύπνημα, οι ώρες μελέτης, ξεκούρασης-παιχνιδιού, τηλεόρασης-υπολογιστή και οπωσδήποτε ο ύπνος πρέπει να τηρούνται με αρκετή συνέπεια και αν χρειαστεί, αυστηρότητα. Παρατηρούμε λίγο τους ρυθμούς του παιδιού και σε συνεννόηση με την δασκάλα, καθορίζουμε πόση ώρα πρέπει να αφιερώνει στη μελέτη. Παιδιά του νηπιαγωγείου και των πρώτων τάξεων του Δημοτικού δεν νοείται να ασχολούνται επί τρεις και τέσσερις ώρες με τα μαθήματα, να έχουν τηλεόραση ή υπολογιστή στο δωμάτιο τους ή να πηγαίνουν για ύπνο στις 11 και στις 12!
• Κρατάμε μία στάση που αποτρέπει την δημιουργία «μετώπων»:
Η σχέση που θα δημιουργήσει το παιδί με την δασκάλα του είναι πρωταρχικής σημασίας για να έχει καλή προσαρμογή στο σχολείο. Για αυτό τηρούμε ουδέτερη στάση. Αν έχουμε αντιρρήσεις με τακτικές της δασκάλας είναι προτιμότερο να συγκρατηθούμε για να διαπιστώσουμε αν είναι πράγματι τόσο απαράδεκτες και σε αυτή την περίπτωση αναζητούμε την ίδια και συζητούμε μαζί της αντί να δείχνουμε στο παιδί τη δυσαρέσκεια ή ακόμη χειρότερα την αντιπάθειά μας για αυτήν. Επίσης, αν το παιδί κάνει παράπονα για την δασκάλα ή γενικότερα το σχολείο, προσπαθούμε καταρχήν να το ακούσουμε προσεκτικά χωρίς να πρέπει να πάρουμε θέση ή να δώσουμε λύση.
• Το σχολείο είναι πρωτίστως υπόθεση του παιδιού και για αυτό πρέπει να το βοηθήσουμε να αναπτύξει αυτονομία:
Όσο και αν είναι πιο εύκολο και πιο βολικό, δεν είναι καλό να βοηθάμε το παιδί φτιάχνοντάς του την τσάντα, παίρνοντας καθημερινά τηλέφωνα για να μας πουν τα μαθήματα επειδή δεν πρόσεχε ή λύνοντάς του τις ασκήσεις. Αν ζητάει τη βοήθειά μας αναζητάμε μαζί του τρόπους που θα το βοηθήσουν να τα κάνει όλα αυτά μόνο του. Του δείχνουμε έναν καλό τρόπο να τακτοποιεί την τσάντα, του παίρνουμε ένα μπλοκάκι για να σημειώνει τα μαθήματα, επιμένουμε στο να κάνει όλα τα μαθήματα μόνο του, έστω κι αν καμιά φορά δεν προλαβαίνει να τα τελειώσει. Του υπενθυμίζουμε ξανά και ξανά ότι στο σχολείο δεν πάει για να τα κάνει όλα τέλεια αλλά για να μάθει πράγματα που δεν ξέρει.
Πηγη
11/8/17
Η Αλφαβήτα ταξιδεύει (Φάκελος με καρτέλες & Οδηγίες)
 |
| πηγη |
Ο φάκελος απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 5-6 ετών. Περιέχει ένα τρενάκι της αλφαβήτας, το οποίο αποτελείται από είκοσι τέσσερις καρτέλες - βαγόνια, είκοσι τέσσερις καρτέλες βάσης με τέσσερις εικόνες η κάθε μία, είκοσι τέσσερις κάρτες διαστάσεων 9,5x9,5 έξι διαφορετικών χρωμάτων και μία αφίσα για τον τοίχο. Το υλικό επιτρέπει στα παιδιά να γνωρίσουν: τα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτας, τα βασικά σχήματα, τα χρώματα και να συνδυάσουν γράμματα και λέξεις, σχήματα και χρώματα, χρώματα και γράμματα.
 |
| πηγη |
Υλικό σε PDF
Α' όψη παζλ
Β' όψη παζλ
Τρένο
Καρτέλες Βάσης (Α' όψη)
Καρτέλες Βάσης (Β' όψη)
Μικρά τετράγωνα
Αφίσα
Ντοσιέ
Οδηγίες για τον εκπαιδευτικό
10/8/17
Παίζω και Μιλώ. Ασκήσεις στον προφορικό λόγο (Υλικό)
Παίζω και Μιλώ. Ασκήσεις στον προφορικό λόγο
 |
| πηγη |
Σειρά: ΠPAΓMATA KAI ΓPAMMATA
Επίπεδο: Πρώτο
Tεύχος: 1ο
Βιβλίο (σελ. 51)
Το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 5-6 ετών. Στόχος του είναι η άσκηση στον προφορικό λόγο. Έχει εγκριθεί από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, έχει εκτυπωθεί από τον ΟΕΔΒ και διανέμεται δωρεάν σε σχολεία του εξωτερικού.
ΒΙΒΛΙΟ ΜΑΘΗΤΗ pdf
Οδηγίες για τον εκπαιδευτή
PDF
Τετράδιο Δραστηριοτήτων
pdf
8/8/17
7/8/17
Η δόμηση του περιβάλλοντος της τάξης για παιδιά με αυτισμό
 |
| πηγη |
Η δόμηση του περιβάλλοντος της τάξης για παιδιά με αυτισμό
Το δομημένο
περιβάλλον ανταποκρίνεται καλύτερα στον ιδιαίτερο
τρόπο σκέψης
των ατόμων με αυτισμό. Όταν οι λειτουργίες του κάθε
χώρου στο
περιβάλλον είναι σαφείς τότε οι απαιτήσεις είναι κατανοητές
από τα άτομα
που καλούνται να ανταποκριθούν σε αυτό. Επιπλέον, το
οργανωμένο
περιβάλλον είναι προβλέψιμο και διευκολύνει την
προσαρμογή
των ατόμων με αυτισμό σε αυτό. Η Τherese Jolliffe, άτομο
με σύνδρομο
Asperger, χαρακτηριστικά εξηγεί: «Επειδή
η ζωή είναι μια
τόσο
αποδιοργανωτική μάζα ήχων και εικόνων, είναι πραγματικά
βοηθητικό
για ένα άτομο με αυτισμό να μπορεί να βάλει μια τάξη στη
ζωή
του. Η ανάγκη για σταθερότητα που αναφέρθηκε νωρίτερα είναι
σημαντικό
να διατηρείται κατά τη διάρκεια της ημέρας με τον ίδιο τρόπο
κάθε
μέρα. Αυτό μπορεί να είναι βαρετό για τους περισσότερους
ανθρώπους
αλλά είναι ένα από τα λίγα πράγματα που μπορούν να
ανακουφίσουν
για λίγο. Για μένα είναι απαραίτητο να έχω
καθορισμένους
χρόνους και χώρους για το καθετί.» (1992, σελ.18).
Ο
δεύτερος στόχος της δόμησης του περιβάλλοντος είναι η αυθόρμητη
επικοινωνία
του ατόμου με αυτισμό. Όταν ένα παιδί με αυτισμό γνωρίζει και είναι
εξοικειωμένο
με το περιβάλλον του, μπορεί και να εκφράσει καλύτερα για τις ανάγκες
του
μέσα σε αυτό. Ακόμη, σε ένα οργανωμένο περιβάλλον, σηματοδοτείται με
μεγαλύτερη
ευκολία και σαφήνεια η ολοκλήρωση μιας δραστηριότητας. Επιπλέον, σε
ένα
οργανωμένο περιβάλλον οι ρουτίνες ενσωματώνονται πιο εύκολα και τα άτομα
με
αυτισμό μπορούν να τις ακολουθήσουν πιο ομαλά. Τέλος, όταν τα άτομα με
αυτισμό
γνωρίζουν τις απαιτήσεις και τις δραστηριότητες που συνδέονται με
διαφορετικούς
χώρους και μάθουν να ακολουθούν ρουτίνες, είναι σε θέση να
συμμετέχουν
σε περισσότερες δραστηριότητες με μεγαλύτερη αυτονομία, χωρίς
προτροπές
και οδηγίες από τους άλλους.
Μέθοδοι της δομημένης διδασκαλίας
• Η δόμηση του περιβάλλοντος της τάξης
Η
περιγραφή που ακολουθεί περιορίζεται στους χώρους μιας τάξης για παιδιά
προσχολικής
και σχολικής ηλικίας. Κάθε περιοχή διδασκαλίας θα πρέπει να είναι
οριοθετημένη
με οπτική σαφήνεια. Η φυσική οριοθέτηση επιτυγχάνεται με διάφορα
μέσα,
όπως έπιπλα (τραπέζι, θρανία, καρέκλες, ντουλάπες), λωρίδες από χαρτί
κολλημένες
στη μέση ενός θρανίου ή στο πάτωμα. Με αυτόν τον τρόπο, ο χώρος για
κάθε
δραστηριότητα είναι οπτικά οριοθετημένος και βοηθά τα παιδιά με αυτισμό να
συνδέσουν
τον κάθε χώρο της τάξης τους με συγκεκριμένες δραστηριότητες.
Αναλυτικότερα,
μέσα σε μία τάξη είναι σημαντικό να διαμορφωθούν διάφορες
περιοχές
διδασκαλίας. Καταρχήν, στην περιοχή της μετάβασης βρίσκονται τα
εξατομικευμένα
ημερήσια προγράμματα των παιδιών της τάξης, όπου τα παιδιά
πηγαίνουν
πολύ συχνά ποιες δραστηριότητες θα κάνουν και με ποια σειρά. Ο
εκπαιδευτικός
προτρέπει (λεκτικά ή με σωματική καθοδήγηση) το κάθε παιδί να πάει
στο
πρόγραμμα όταν τελειώνει μία δραστηριότητα και να δει την επόμενη
δραστηριότητα
που θα κάνει. Για τα παιδιά που δε μπορούν ή δεν θέλουν να πάνε
στο
χώρο μετάβασης, ο εκπαιδευτικός μεταφέρει ένα μέρος του προγράμματος στο
παιδί,
ώστε το παιδί να γνωρίζει την επόμενη δραστηριότητα.
Η
δεύτερη περιοχή διδασκαλίας είναι ο χώρος για την αυτόνομη εργασία, που
θεωρείται
ιδιαίτερα σημαντικός στη δομημένη διδασκαλία. Σε αυτή την περιοχή, το
παιδί
μαθαίνει να δουλεύει μόνο του, αλλά μπορεί να έχει υποστήριξη από τον
εκπαιδευτικό,
ο οποίος είναι συνήθως πίσω από το μαθητή ή σε κάποια απόσταση,
ώστε
σταδιακά η βοήθεια που προσφέρει να μειώνεται. Η θέση του δασκάλου σε
αυτή
την περιοχή δείχνει πώς αντιλαμβάνεται ο ίδιος ο εκπαιδευτικός τον δικό του
ρόλο
και την λειτουργία του χώρου για την εκπαίδευση του παιδιού. Με αυτόν τον
τρόπο,
αναγνωρίζεται η ανάγκη των ατόμων με αυτισμό να έχουν τον δικό τους χώρο
μέσα
στην τάξη.
Η τρίτη
περιοχή διδασκαλίας είναι ο χώρος για τις ομαδικές δραστηριότητες, που
οριοθετείται
με ένα στρόγγυλο τραπέζι και καρέκλες. Συνήθεις ομαδικές
δραστηριότητες
είναι το φαγητό, η μουσική, η κουβεντούλα, το επιτραπέζιο παιχνίδι
και η
ομαδική χειροτεχνία. Σε αυτόν τον χώρο μπορούν να διδαχθούν οι κοινωνικές
δεξιότητες,
και δημιουργούνται περισσότερες απαιτήσεις για τα παιδιά με αυτισμό,
λόγω
των κοινωνικών ερεθισμάτων και απαιτήσεων.
Η
τέταρτη περιοχή διδασκαλίας είναι ο χώρος του παιχνιδιού, της χαλάρωσης και
της
ψυχαγωγίας. Σε μία ευρύχωρη τάξη, προσφέρεται η δυνατότητα για επαρκή
χώρο
για κινητικό παιχνίδι. Σε μία μικρή τάξη, τα υλικά για το παιχνίδι μπορούν να
μεταφέρονται
στο χώρο της αυτόνομης εργασίας του παιδιού, στο βαθμό που αυτό
είναι
εφικτό. Αξίζει να τονιστεί ότι είναι απαραίτητη η καλή οργάνωση των παιχνιδιών
στον
χώρο αυτό, ώστε τα παιδιά με αυτισμό να γνωρίζουν και να μάθουν να τα
τοποθετούν
στην συγκεκριμένη θέση μετά τη χρήση τους.
Η
πέμπτη περιοχή είναι ο χώρος της διδασκαλίας ένας-προς-ένα. Η πιο
αντιπροσωπευτική
διευθέτηση των επίπλων σε αυτό το χώρο συνίσταται σε ένα
τραπέζι
και δύο καρέκλες σε αντικριστή θέση. Εδώ ο εκπαιδευτικός διδάσκει
δεξιότητες
μίμησης, κατανόησης και έκφρασης προφορικού λόγου, καθώς και
κοινωνικές
δεξιότητες (π.χ. παιχνίδια εναλλαγής σειράς). Ακόμη, αυτή η περιοχή
χρησιμοποιείται
για ένα μέρος της εκπαιδευτικής αξιολόγησης, ώστε ο εκπαιδευτικός
να
καταγράψει τις συμπεριφορές και δεξιότητες σε ανάλογες διδακτικές συνθήκες.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)