31/5/21

Παραμύθια με θέμα τον αυτισμό

The autism spectrum explained | OSF HealthCare
πηγη


 Δεν είμαι τέρας, σου λέω!

«Μπορείς, σε παρακαλώ, να κρατήσεις τον Αγάπιο για είκοσι μέρες;» μου είπε ο γείτονάς μου ο Λάζαρος. «Να και οι οδηγίες». Πήρα τις οδηγίες και τις έβαλα στην τσέπη του τζιν μου. «Θέλω οδηγίες για να προσέξω ένα παιδί;» είπα από μέσα μου.

Αυτή είναι η αρχή της ιστορίας ενός ιδιαίτερου παιδιού, του Αγάπιου. Στον Αγάπιο δεν αρέσουν οι εκπλήξεις, η φασαρία. Τον ενοχλούν ορισμένοι ήχοι και μπορεί το ρύζι που του μαγείρεψες να του μυρίζει ψάρι. Μπορεί να αλλάξει θέση γιατί μια αχτίνα του ήλιου πέφτει στα μάτια του. Δεν του αρέσει ο πολύς κόσμος, προτιμά να παίζει μόνος στο δωμάτιό του και θυμώνει συχνά όταν κάτι αλλάξει στο πρόγραμμά του. Δε σε καταλαβαίνει όταν μιλάς με μεταφορές. Ξέρει όλους τους φίλους του μπαμπά του, αλλά αυτός δεν έχει φίλους, μιλάει ασταμάτητα, του αρέσει η τακτοποίηση, γνωρίζει πολλά πράγματα, και κάτι που ίσως
οι περισσότεροι δε γνωρίζουν, πως «ο δενδρόβιος μυρμηγκοφάγος ονομάζεται και ταμάντουα η τετραδάχτυλος!».

Ένα βιβλίο που εισάγει τον αναγνώστη στον κόσμο των παιδιών με σύνδρομο Άσπεργκερ.

Όλες μου οι ρίγες

Μια απλή αλλά αποτελεσματική ιστορία για την κατανόηση της ιδιαιτερότητας των παιδιών που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού.

Το ταξίδι αυτογνωσίας του Ζέιν, μιας νεαρής ζέβρα με αυτισμό, που αγωνιά για το πώς βλέπουν οι γύρω του την «ξεχωριστή» του ρίγα και μαθαίνει με τη βοήθεια της μητέρας του να είναι υπερήφανος για κάθε μοναδικό του χαρακτηριστικό.

Περιλαμβάνονται Οδηγός ανάγνωσης, με πρόσθετες πληροφορίες για τις διαταραχές του αυτιστικού φάσματος (ΔΑΦ), και Σημείωμα για γονείς και εκπαιδευτικούς με συμβουλές σχετικά με δομές στήριξης.

Έλα τώρα, τελείωνε!

Κάθε πρωί, όταν ξυπνάω, μου αρέσει να μετράω τα τρένα που περνούν από τη γέφυρα. Καμιά φορά κάποιο τρένο δεν έρχεται στην ώρα του, κι αυτό με στενοχωρεί πολύ. Κάθομαι και το περιμένω μέχρι να έρθει… Η μαμά μου τότε μου φωνάζει: Άλεξ! Άλεξ! Κάνε γρήγορα, θ’ αργήσεις! Έλα τώρα, τελείωνε!

Με λένε Άλεξ και είμαι δέκα χρονών, πέντε μηνών και εφτά ημερών… Αν ενδιαφέρεσαι να μάθεις για μένα, διάβασε παρακάτω.

Η Δανάη, μια νεαρή Ελληνίδα ψυχολόγος, βοηθάει παιδιά και εφήβους που έχουν αυτισμό σε ένα ειδικό κέντρο.

Με ειλικρίνεια και με το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο ο Άλεξ, το χαρισματικό παιδί με αυτισμό με το οποίο η Δανάη συνεργάζεται, μας αφηγείται τις κοινές συναρπαστικές εμπειρίες τους, αλλά, έμμεσα, και τις σοβαρές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και οι δύο.

Γραμμένο με τρυφερότητα, χιούμορ, πρόθεση αφυπνιστική, αλλά και διάθεση εξομολογητική απέναντι στον αναγνώστη, το βιβλίο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Στις τελευταίες σελίδες του υπάρχουν επεξηγηματικά σχόλια και ερωτήσεις για να ξανασκεφτούμε, μικροί και μεγάλοι, την ιστορία.

Μια λογοτεχνική αφήγηση και ταυτόχρονα ένα βιβλίο γνώσεων, που δείχνει στον αναγνώστη πολλά πράγματα για τη ζωή και την τέχνη, ίσως και για την ίδια την τέχνη της ζωής!

Ο κολλητός μου έχει Άσπεργκερ. Ε και;

Αν µια µέρα ο κολλητός σου σού έλεγε ότι έχει γεννηθεί µε Άσπεργκερ, τι θα σκεφτόσουν; Α) Τι είναι αυτό; Β) Ε, και; Πάντως ο Αλέξης, ο κολλητός του Φίλιππου, δεν είχε ιδέα. Ή µάλλον είχε. Την τελείως λάθος! Γιατί ο Φίλιππος ούτε περίεργη φάτσα έχει τελικά ούτε σαλεµένο µυαλό όπως νοµίζουν πολλοί. Έτσι, όταν θα γνωρίσουν τον Λεωνίδα όλα θα κυλήσουν πιο εύκολα, σαν ένα παιχνίδι στην αλάνα της γειτονιάς. Μια παρέα εφήβων και µια υπόσχεση. Μια ιδέα κι ένα σχέδιο. Ένας δάσκαλος και οι µυστικοί του εξερευνητές. Όλοι µαζί. Ενωµένοι. Κι ο σχολικός ρατσισµός µόνος του. Τιµωρία. Έξω από την τάξη. Έξω από τα σχολεία. Για να έρθει µια µέρα που όλοι θα σκέφτονται: «Ο κολλητός µου έχει Άσπεργκερ. Ε, και;»

Το αυγό

Ο Βίκτωρας είναι ένα λιγουλάκι περίεργο παιδί… Δε μιλάει σχεδόν καθόλου, αποφεύγει να κοιτάει τους περισσότερους ανθρώπους στα μάτια, δεν κάνει εύκολα φίλους και το πιο μυστήριο; του αρέσει να στριφογυρνάει ένα κομμάτι σπάγκου στον αέρα για ώρες! Κι όλα αυτά γιατί ο Βίκτωρας τυχαίνει να ζει σε ένα μεγάλο άσπρο Αυγό με σκληρό, πολύ σκληρό τσόφλι! Τι συμβαίνει λοιπόν μέσα σ’ αυτό το μυστήριο Αυγό;

Σε ποιους ανθρώπους και σε ποια πράγματα ο Βίκτωρας δίνει την άδεια να μπαινοβγαίνουν και ποιους αφήνει απέξω; Πώς η δασκάλα Ελβίρα καταφέρνει να ανοίγει χαραμάδες στο σκληρό τσόφλι, χωρίς καν να διαθέτει το σούπερ τρυπάνι; Και πάνω, απ’ όλα, τι θα συμβεί, αν ανοιχτούν πολλές πολλές χαραμάδες;

Ένα βιβλίο-γνωριμία με το φαινόμενο του αυτισμού ανάμεσα στα παραμύθια με θέμα τον αυτισμό που ξεχωρίσαμε!

Το μουσείο των αποξηραμένων συναισθημάτων

Η Νεφέλη βρίσκεται για ακόμη μία φορά σε καινούριο σχολείο. Αισθάνεται ότι δεν ανήκει πουθενά, ούτε σε κάποια παρέα ούτε σε κάποιο τόπο. Νιώθει τα χρώματα της σκέψης της να εξαφανίζονται σιγά σιγά… λες και έχει τρυπώσει στο κεφάλι της μια χρωμοπαγίδα που τα αιχμαλωτίζει. Μόνη της παρηγοριά η Ταβούλα Ρασά, μια φίλη διαφορετική απ’ όλες τις άλλες.

Ο Ίωνας είναι ο πιο παράξενος έφηβος του σχολείου. Την ώρα που οι συμμαθητές του ανταλλάσσουν I <3 U στο facebook, εκείνος βλέπει εξισώσεις με μιγαδικούς αριθμούς, τις οποίες προσπαθεί να λύσει. «Μικρό σοφό» τον αποκαλούν οι δάσκαλοι, «Μικρό ζαβό» τον φωνάζουν τα παιδιά.

Η διαφορετικότητα ενώνει τη Νεφέλη και τον Ίωνα. Την ίδια στιγμή, όμως, γίνεται κόκκινο πανί για όσους αντιλαμβάνονται το διαφορετικό ως βαρετό, γελοίο ή απειλητικό.

Μια κατάδυση στον κόσμο της εφηβικής κατάθλιψης και του συνδρόμου Άσπεργκερ. Ένα βιβλίο που διεισδύει στην ψυχή των νέων αποτυπώνοντας πτυχές του σχολικού εκφοβισμού. Ένα σύγχρονο νεανικό μυθιστόρημα, γλυκό και πικρό συνάμα, όπως είναι άλλωστε και η ίδια η διαδικασία ενηλικίωσης.

Το μπλέ που αγκαλιάζει!

Μια αληθινή ιστορία ξεχωρίζει ανάμεσα στα παραμύθια με θέμα τον αυτισμό.

Το ταξίδι που διανύει η οικογένεια, όταν ο αυτισμός τους χτυπά απροσδόκητα την πόρτα. Μα η αγάπη υφαίνει μαγικά φτερά και ζωγραφίζει λέξεις, απλώνει δρόμους και χτίζει γέφυρες. Μέσα από αυτό το βιβλίο, θα προσπαθήσω να κρατήσω το χέρι της μητέρας, που παίρνει την ίδια διάγνωση για το παιδί της και νιώθει ότι ένιωσα κι εγώ. Θα ήθελα να δώσω το χέρι στους γονείς, που δεν έτυχε να πάρουν τη διάγνωση αυτή και να τους δείξω το δρόμο που βαδίζουμε. Θα ήθελα να δει ο δάσκαλος, τί αισθάνονται τα παιδιά μας στο χώρο του σχολείου. Ποια μαγεία κρύβεται μέσα τους!

  • Τι συναισθήματα βιώνει ένας γονέας όταν πρωτοέρχεται αντιμέτωπος με τη διάγνωση;
  • Ποιό το ταξίδι της υπέρβασης των προσδοκιών του γονέα για το παιδί του και της αποδοχής των δυσκολιών;
  • Ποιά εμπόδια γραφειοκρατικά και ψυχοσυναισθηματικά αντιμετωπίζουν ο γονέας και το παιδί μαζί;
  • Πώς αλλάζει η όποια διάγνωση τη δυναμική στις σχέσεις του ζευγαριού και των υπόλοιπων μελών της οικογένειας;
  • Ποιές δυσκολίες αντιμετωπίζει η οικογένεια σε σχέση με τον ευρύτερο κοινωνικό …περίγυρο;
  • Ποιά η σημασία της σωστής προσέγγισης του γονέα και του παιδιού από το θεραπευτικό πλαίσιο;

Το βιβλίο, το προλογίζει η αναπτυξιακός παιδίατρος Dr Ελένη Καραντανά.

Δεν ντρέπομαι πια

Ο Φώτης ντρέπεται για τον αδελφό του τον Κέκο, γιατί φωνάζει και δε μιλά, περπατά νευρικά και βγάζει περίεργους ήχους, και τα άλλα παιδιά τούς κοιτούν παράξενα όταν περπατούν μαζί στην πλατεία.
Όταν όμως μια μέρα ο Κέκος εξαφανίζεται, ο Φώτης στενοχωριέται και ντρέπεται για όσα ένιωθε για τον αδελφό του, γιατί ο Κέκος ξέρει να κάνει πολλά πράγματα καλύτερα από τον ίδιο και από τους άλλους: να τρέχει γρηγορότερα από όλους, να σκαρφαλώνει εκεί όπου κανένας δεν μπορεί, να έχει μνήμη ελέφαντα…
Έτσι, όταν βρίσκουν τον Κέκο, ο Φώτης νιώθει χαρούμενος, περήφανος και δεν ντρέπεται πια που ο αδελφός του έχει αυτισμό.

Τα κουνέλια και τα μήλα

Ένα «διαφορετικό» παραμύθι εκμάθησης χωροχρονικών εννοιών για παιδιά προσχολικής ηλικίας, προσαρμοσμένο για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και αυτισμό.

Το παραμύθι αυτό έρχεται να συμπληρώσει το βιβλίο «Αυτισμός: Το βιβλίο της οικογένειας, 83 δραστηριότητες βήμα – βήμα», ως βοήθημα για την ενότητα «χωροχρόνος».

Ο τρόπος που είναι δομημένο, το κάνει ένα πολύτιμο βοήθημα στην εκπαίδευση παιδιών με διάφορους τύπους μαθησιακών δυσκολιών και αυτισμό, αλλά είναι και κατάλληλο για την εκμάθηση των χωροχρονικών εννοιών από παιδιά προσχολικής ηλικίας.

Πηγή




26/5/21

Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες/Δυσλεξία (Πλούσιο Υλικό!!!!)

Δυσλεξία στα παιδιά
πηγη

 

Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες

 Πηγη

 

24/5/21

ΚΕΣΥ: Πώς υποβάλλονται οι αιτήσεις - Οδηγίες (COVID-19)

 

Οδηγίες για αξιολόγηση μαθητή/τριας από το ΚΕΣΥ (όλα τα έντυπα) | Ειδικός  Παιδαγωγός
πηγη

Διαδικασία υποβολής στα πλαίσια ηλεκτρονικής διακίνησης εγγράφων, πληροφοριών και δεδομένων μεταξύ των φορέων του δημόσιου τομέα και των πολιτών.

 “Διαδικασία υποβολής αιτήσεων προς τα Κέντρα Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης (Κ.Ε.Σ.Υ.) αρμοδιότητας της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Αττικής”.

Ενημερώνει τους Προϊσταμένους των Κ.Ε.Σ.Υ, αρμοδιότητας της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Αττικής τα ακόλουθα:

Στο πλαίσιο της λήψης έκτακτων μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας από τη διασπορά της πανδημίας του κορωνοϊού COVID-I9, ιδίως με την εφαρμογή της εκ περιτροπής εργασίας και της τηλεργασίας του προσωπικού των φορέων του δημόσιου τομέα, αλλά και λόγω της ολοένα αυξανόμενης ανάγκης να διεκπεραιώνουν οι πολίτες και οι επιχειρήσεις τις υποθέσεις τους και να συναλλάσσονται με τους φορείς του δημόσιου τομέα, εξ αποστάσεως και κάνοντας χρήση ΤΠΕ, κρίνεται καθόλα αναγκαία η πιστή τήρηση της υποχρέωσης ηλεκτρονικής διακίνησης εγγράφων, πληροφοριών και δεδομένων μεταξύ των φορέων του δημόσιου τομέα και των πολιτών, προκειμένου να καταστεί εφικτός ο στόχος της επικοινωνίας, όπου αυτή απαιτείται, χωρίς αυτοπρόσωπη παρουσία του ενδιαφερομένου. Δυνάμει των ανωτέρω σας ενημερώνουμε ότι,  αναφορικά με τη διαδικασία υποβολής, από τους Γονείς και Κηδεμόνες, αιτήσεων προς τα Κέντρα Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης (Κ.Ε.Σ.Υ.). ακολουθείται η εξής διαδικασία:

 1) Οι γονείς και κηδεμόνες εντοπίζουν το αρμόδιο Κ.Ε.Σ.Υ.. στο οποίο ανήκουν, στην ιστοσελίδα της ΠΔΕ Αττικής, στον κάτωθι υπερσύνδεσμο: https://pdeattikis.gr/index.php/pdeattikis/supervised-units/5-kesy 

2) Συγκεντρώνουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία.

3) Συμπληρώνουν με τα απαραίτητα στοιχεία τη σχετική αίτηση, υπόδειγμα της οποίας θα πρέπει να έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του κάθε Κ.Ε.Σ.Υ..

4) Δημιουργούν μέσα από την πλατφόρμα gov.gr ( https://www.gov.gr/ipiresies/polites-kai-kathemerinoteta/upeuthune-delose-kai-exousiodotese/ekdose-upeuthunes-deloses  ) ψηφιακή Υπεύθυνη Δήλωση στην οποία συμπληρώνουν το εξής κείμενο: «Δηλώνω Υπεύθυνα ότι είμαι ο γονέας / κηδεμόνας του (Ονοματεπώνυμο του μαθητή) και ότι τα δικαιολογητικά τα οποία υποβάλω είναι γνήσια και αληθή». 5) .Αποστέλλουν, στις διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου των Κ.Ε.Σ.Υ., σε μορφή αρχείου pdf:

α) τα δικαιολογητικά,

β) την αίτηση συμπληρωμένη και

γ) την Υπεύθυνη Δήλωση.

Οι αρμόδιοι υπάλληλοι των Κ Ε.Σ.Υ. εκτυπώνουν τα ως άνω δικαιολογητικά και θέτουν επί της αιτήσεως σχετικό αριθμό Πρωτοκόλλου.

Δείτε το έγγραφο με τη διαδικασία υποβολής αιτήσεων προς τα ΚΕΣΥ σε μορφή pdf στο παρακάτω σύνδεσμο

Δείτε το έγγραφο αναλυτικά εδώ 

Περισσότερα

 Πηγη

 

20/5/21

H αρνητική συμπεριφορά των παιδιών βασίζεται πάντοτε σε κάποια μορφή αποθάρρυνσης.

 

Τι γίνεται με τα «δύσκολα» παιδιά που έχουν συνέχεια αρνητικές συμπεριφορές;
πηγη


H αρνητική συμπεριφορά των παιδιών βασίζεται πάντοτε σε κάποια μορφή αποθάρρυνσης.


Ποτέ δεν είναι αργά για να καταργήσετε ορισμένους ανασταλτικούς τρόπους συμπεριφοράς που καλλιεργούν δυσάρεστο κλίμα στην οικογένεια, δημιουργούν άγχος και άσχημη εικόνα του παιδιού για τον εαυτό του:

1. Αρνητικές Προσδοκίες

Η ισχυρότερη δύναμη που επηρεάζει τις ανθρώπινες σχέσεις, είναι οι προσδοκίες. Με λόγια και με κινήσεις, δίνουμε το μήνυμα αυτού που περιμένουμε.

Τα παιδιά εσωτερικεύουν τις προσδοκίες των μεγάλων και τις κάνουν δικές τους.

Π.χ. Όταν πιστεύουμε ότι ένα παιδί δε θα πετύχει μία δύσκολη δουλειά και έτσι την αναλαμβάνουμε εμείς,, δίνουμε αυτό το μήνυμα με πολλούς τρόπους. Το παιδί αρχίζει ν΄ αμφιβάλει για τις ικανότητές του και συμπεριφέρεται όπως ακριβώς περιμέναμε: αποτυχαίνει.

2. Παράλογες Απαιτήσεις

Συχνά προβάλλουμε απαιτήσεις που είναι αδύνατον να τις ικανοποιήσουν τα παιδιά μας. Περιμένουμε ότι θα έχουν τα παιχνίδια τους άψογα μαζεμένα ή κάθε τρίχα από το κεφάλι τους καλοχτενισμένη. Πρέπει να τα καταφέρνουν σε ό,τι μετράει για εμάς – σχολείο, αγγαρείες κ.λ.π. Οτιδήποτε δε κι αν κάνουν, ποτέ δεν είναι αρκετά καλό.

3. Ανταγωνισμός ανάμεσα στα Αδέλφια

Συχνά δε συνειδητοποιούμε ότι εμείς καλλιεργούμε τον ανταγωνισμό και τις κακές σχέσεις ανάμεσα στα παιδιά μας. Επαινούμε το παιδί που έχει πετύχει και έχει φέρει ένα καλό αποτέλεσμα, που άλλωστε είναι αυτό που μας ενδιαφέρει περισσότερο και αγνοούμε ή επικρίνουμε εκείνο που έχει αποτύχει, παραβλέποντας την αξία της προσπάθειας.

Μπορούμε τις συγκρίσεις αυτές να τις κάνουμε και στο μη λεκτικό πεδίο: μία κίνηση, μία έκφραση του προσώπου μας μπορούν να υποκινήσουν τον ανταγωνισμό πολύ καλά όσο και μία παρατήρηση.

Πολλές φορές δε συνειδητοποιούμε τι είναι ο ανταγωνισμός και εάν υπάρχει ανάμεσα στα παιδιά μας. Μπορούμε να το διαπιστώσουμε παρατηρώντας τα παιδιά: συχνά ένα παιδί αποκτά ικανότητες σ΄ εκείνο τον τομέα όπου το αδέλφι του δε μπορεί να τα καταφέρει.

4. Υπερβολικές Φιλοδοξίες

Οι υπερβολικά φιλόδοξοι γονείς θέλουν να είναι οι καλύτεροι γονείς. Για να το πετύχουν αυτό, ζητούν την τελειότητα και από τα παιδιά τους. Η αντιμετώπισή τους αυτή ίσως επηρεάσει τα παιδιά τους και τα κάνει να μην προσπαθούν τίποτα, εάν δεν είναι σίγουρα ότι θα έρθουν πρώτα.

Από την άλλη πλευρά μερικοί γονείς ανησυχούν πολύ όταν τα παιδιά τους συμμετέχουν μόνο εφόσον μπορούν να είναι οι πρώτοι.

Κάνουν όμως παράλληλα διάφορες παρατηρήσεις όπως:

Θα μπορούσες να πετύχεις καλλίτερα αποτελέσματα αν ήθελες……… ή Για να δω θα τα καταφέρεις…..

Τέτοιες όμως παρατηρήσεις υπονοούν ότι τα παιδιά αξίζουν μόνο όταν πετυχαίνουν.

5. Δύο Μέτρα και Δύο Σταθμά

Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι εκείνοι θα έπρεπε να έχουν δικαιώματα και προνόμια που αρνούνται στα παιδιά τους. Π.χ. Η μητέρα λέει στα παιδιά ότι θα έπρεπε να χτυπούν την πόρτα του δωματίου των γονιών πριν μπουν μέσα, ενώ η ίδια δεν χτυπάει την πόρτα του δωματίου των παιδιών πριν μπει μέσα.

Κάτι τέτοιο δίνει το μήνυμα στα παιδιά ότι μέσα στην οικογένεια εκείνα αξίζουν λιγότερο.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως το παιδί για να αναπτυχθεί σωστά χρειάζεται κουράγιο. Έτσι οι γονείς που θέλουν ν΄ αλλάξουν την αποθαρρυντική αντιμετώπιση και να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους, πρέπει να καταβάλλουν προσπάθειες προς την ακόλουθη κατεύθυνση:

Δεχτείτε τα παιδιά σας όπως είναι, όχι όπως θα έπρεπε να είναι!

Αν θέλουμε τα παιδιά μας να πιστέψουν ότι αξίζουν, πρέπει ειλικρινά να τα δεχτούμε όπως είναι, με όλες τους τις ατέλειες.

Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι επιμένοντας να κατακρίνουν τις ατέλειες των παιδιών τους θα τα βοηθήσουν να βελτιωθούν. Στην πραγματικότητα, αυτή η αντιμετώπιση φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα. Τα παιδιά αποθαρρύνονται καθώς κάποιος τους θυμίζει συνέχεια τα λάθη τους.

Το θέμα είναι ότι οι άνθρωποι δε μπορούν να βελτιωθούν αν δε νιώσουν αρκετά καλά με τον εαυτό τους ώστε να πιστέψουν ότι μπορούν να βελτιωθούν.

Πρέπει επίσης να μάθουμε να ξεχωρίζουμε το έργο από αυτόν που το κάνει και πάντοτε η αναφορά μας πρέπει να είναι στη συμπεριφορά του παιδιού και όχι στο τι το παιδί είναι π.χ. «άχρηστο», «τεμπέλικο» κ.λ.π.

Αγνοείστε τους «Μαρτυριάρηδες»

Όταν δίνουμε σημασία σε αυτά που μας λέει το παιδί που μαρτυράει, έχουμε ένα πολύ αποθαρρυντικό αποτέλεσμα.

Τα παιδιά χρησιμοποιούν τις «μαρτυρίες» για να φανούν καλοί ή για να εκδικηθούν. Οι μαρτυριάρηδες πετυχαίνουν το σκοπό τους χρησιμοποιώντας το τελευταίο τους όπλο: τους γονείς. Όταν ο ένοχος συλλαμβάνεται έχουν πετύχει το σκοπό τους. Όταν οι γονείς επιτρέπουν να τους χρησιμοποιούν μ΄ αυτόν τον τρόπο, προκαλούν και το «θύμα» να τους χρησιμοποιήσει κι αυτό σε πρώτη ευκαιρία.

Ακόμη και όταν οι γονείς εξηγούν στο παιδί ότι δεν ενδιαφέρονται για τις μαρτυρίες του, το αποτέλεσμα που φέρνουν δεν είναι ικανοποιητικό γιατί το παιδί με αυτό τον τρόπο εξακολουθεί να επισύρει την προσοχή της μητέρας, έστω και την αρνητική.

Είναι καλλίτερα να αγνοήσετε εντελώς τη μαρτυρία ασχολούμενοι με άλλα πράγματα.

Πολλοί γονείς δείχνουν απροθυμία να σταματήσουν οι μαρτυρίες γιατί έτσι πληροφορούνται πράγματα οι ίδιοι και φοβούνται ότι ίσως χάσουν κάποια σημαντική πληροφορία όταν κάποιος κάνει κάτι βλαβερό. Κάτι τέτοιο όμως δε θα συμβεί γιατί τα παιδιά διαισθάνονται και γνωρίζουν πότε πρόκειται για κάτι επικίνδυνο και απαγορευμένο.


Ενεργείστε Θετικά

Ένας γονιός που ενθαρρύνει, αποφεύγει τον πειρασμό να επέμβει όταν το παιδί προσπαθεί να λύσει ένα πρόβλημα ή να ολοκληρώσει ένα έργο. Η επέμβαση δίνει το μήνυμα της κεκαλυμμένης κριτικής: Δεν μπορείς να το κάνεις σωστά.

Αν το παιδί ζητήσει βοήθεια, περιορίστε τις παρατηρήσεις σας σε προτάσεις και όχι στη διατύπωση κανόνων:

π.χ. Τι νομίζεις ότι θα γινόταν αν… ή

Βρήκα ότι είναι πολύ βοηθητικό να…

Αν τα παιδιά εμμέσως επιζητούν την προσοχή σας, ζητώντας σας βοήθεια, πείτε τους: Έχω εμπιστοσύνη στις ικανότητές σου….

Πιστέψτε στα παιδιά για να μπορέσουν να πιστέψουν στον εαυτό τους.

Δώστε προσοχή στη Συνεισφορά, στα Θετικά Σημεία

Για να νιώσουν ότι επαρκούν, τα παιδιά, πρέπει να νιώσουν ότι είναι χρήσιμα και ότι η συμμετοχή τους μετράει.

Π.χ. αναθέστε τους δουλίτσες και υπευθυνότητες

Αναγνωρίστε την προσπάθεια και τη βελτίωση, το ίδιο όπως και το τελικό επίτευγμα

Αν δε συμβεί αυτό, τότε μερικά παιδιά μπορεί να συμπεράνουν ότι «δεν είναι αρκετά καλά» αν δεν πλησιάζουν την τελειότητα.

Δώστε ενθάρρυνση. Μη καταφεύγετε σε επαίνους

Πολλοί γονείς δε συνειδητοποιούν ότι ο έπαινος μπορεί να είναι αποθαρρυντικός.

Το κοινό στοιχείο του επαίνου με την ενθάρρυνση είναι ότι συγκεντρώνουν την προσοχή στη θετική συμπεριφορά.

Οι διαφορές τους όμως είναι μεγάλες και σημαντικές:

Ο έπαινος είναι ένα είδος ανταμοιβής. Καλλιεργεί ένα αίσθημα ανταγωνισμού. Δίνεται μόνο όταν κερδίζουμε, όταν είμαστε οι καλύτεροι. Είναι σαν να λέμε: Αν κάνεις κάτι που εγώ θεωρώ καλό, θα έχεις την ανταμοιβή σου: θα πάρεις από εμένα αναγνώριση και εκτίμηση.

Ο έπαινος είναι μία προσπάθεια να κινητοποιήσουμε τα παιδιά με την εξωτερική ανταμοιβή.

Από την άλλη πλευρά η ενθάρρυνση δίνεται για την προσπάθεια ή για τη βελτίωση, όσο μικρή και ελάχιστη κι αν είναι αυτή.

Συγκεντρώνει την προσοχή στα θετικά σημεία του παιδιού, σαν ένα μέσο που διαθέτει το παιδί για να συνεισφέρει στο σύνολο. Ο γονιός που ενθαρρύνει δεν ενδιαφέρεται να συγκρίνει το παιδί με άλλα. Προσπαθεί λοιπόν να κινητοποιήσει το παιδί ώστε να δρα με εσωτερική παρόρμηση.

Επίσης σε αντίθεση με τον έπαινο η ενθάρρυνση μπορεί να δοθεί και όταν τα παιδιά αντιμετωπίζουν μία αποτυχία

π.χ. Όλοι κάνουμε λάθη ή Η πρακτική μας κάνει καλύτερους.


Ο έπαινος όπως και η τιμωρία είναι μία μέθοδος κοινωνικού ελέγχου. Η εξάρτηση από τον έπαινο μπορεί να κάνει τα παιδιά να πιστέψουν ότι η αξία τους εξαρτάται από τη γνώμη των άλλων ή ότι αξίζουν μόνο όταν ευχαριστούν τον άλλον.

Ο έπαινος επίσης χρησιμοποιεί φράσεις που κρίνουν την αξία του παιδιού π.χ. Είσαι τόσο καλό παιδί.

Είμαι καλός άραγε, ακόμη και όταν δεν κάνω ό,τι θέλουν;

Αντίθετα η ενθάρρυνση συγκεντρώνει την προσοχή στο πόσο η συνεισφορά του παιδιού υπήρξε βοηθητική.

Π.χ. Πήρες 10! Μπράβο. Αυτό είναι σπουδαίο.

Σπουδαίο για ποιον; Μήπως είναι σπουδαίο επειδή σας κάνει να νιώθετε «καλός γονιός;»

Αντίθετα η ενθάρρυνση συγκεντρώνει την προσοχή στο πώς νιώθει το παιδί για το δεκάρι π.χ. Φαίνεσαι πολύ περήφανος γι αυτό το 10″.

Καλή επιτυχία!

… και μόνο το αυθεντικό ενδιαφέρον σας για θετική αλλαγή σας στη σχέση με το παιδί σας, θα μεταδοθεί στο ίδιο και θα εκτιμηθεί με το χρόνο, με το παιδί σας να σας ευγνωμονεί αιωνίως!

διαβάστε το υπόλοιπο

Πηγη


17/5/21

ΔΩΡΕΑΝ OnLine ΒΙΒΛΙΟ: «Θα σ’αγαπώ ό,τι κι αν γίνει»

Book Child Clip Art Transprent Png Free Ⓒ - Reading Book Clipart Png,  Cliparts & Cartoons - Jing.fm
πηγη

 

Ένα υπέροχο παιδικό παραμύθι για την απεριόριστη αγάπη της μαμάς, το οποίο απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας από 3 ετών.

Πρωταγωνιστής ο Μικρός, ένα αλεπουδάκι που δεν έχει καθόλου κέφια. Φοβάται πως η μαμά του δε θα τον αγαπάει για πάντα. Είναι, όμως, αυτό ποτέ δυνατόν;

Σ’ αυτό το θαυμάσιο βιβλίο με τις τρυφερές εικόνες, παρακολουθούμε την ευρηματική μαμά να αποδεικνύει στο παιδί της πως η αγάπη των γονιών δεν έχει όρια ό,τι κι αν γίνει!

Συγγραφέας του βιβλίου, η πολυβραβευμένη Ντέμπι Λιόρι, λέει πως «πρόκειται για την υπόσχεση που δίνουμε στα παιδιά μας, αλλά και σε όλους όσους αγαπάμε».

 

 

14/5/21

Κόλπα για καλύτερη ανάγνωση. Πώς να γίνει ξεφτέρι!

 

Πόση ώρα την ημέρα πρέπει να διαβάζετε με το παιδί σας; - babyradio.gr
πηγη


Πώς να γίνει ξεφτέρι στην ανάγνωση!

Το πώς και πότε μαθαίνει ένα παιδί να διαβάζει εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Τα παιδιά τυπικά και επίσημα ξεκινούν να μαθαίνουν ανάγνωση και γραφή με την είσοδό τους στη σχολική κοινότητα. Κάποια παιδιά ήδη έχουν μάθει πράγματα από το νηπιαγωγείο ή και νωρίτερα με τη βοήθεια των γονιών ή των αδερφών του. Κάθε παιδί έχει δικό του ρυθμό μάθησης, γι’ αυτό οι γονείς πρέπει να προσαρμόζονται σε αυτόν το ρυθμό και να μην έχουν παράλογες απαιτήσεις από τα παιδιά τους συγκρίνοντάς τα με άλλα. Από τη στιγμή που το παιδί πηγαίνει στην Α’ δημοτικού μπαίνει «στα βαθιά νερά» της ανάγνωσης και της γραφής.

Πώς μπορείτε, όμως, σε αυτή την περίοδο να συμβάλετε ουσιαστικά; Παρακάτω θα βρείτε ορισμένους πρακτικούς τρόπους με τους οποίους θα μπορέσετε να βοηθήσετε αποτελεσματικά το παιδί σας στα πρώτα του… αναγνωστικά βήματα:

* Ελάτε σε επαφή με το δάσκαλο/ τη δασκάλα και ζητήστε να σας κατευθύνει επακριβώς ως προς τη μέθοδο που ακολουθεί για τη διδασκαλία της ανάγνωσης, καθώς και ως προς το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσετε τις γραμματικές/ μορφολογικές ιδιαιτερότητες και δυσκολίες που θα προκύπτουν κατά τη διαδικασία του διαβάσματος. Είναι σημαντικό να συνεργάζεστε με τον εκάστοτε εκπαιδευτικό, καθώς έτσι το παιδί σας δεν θα μπερδεύεται.
* Επιλέξτε την κατάλληλη ώρα σύμφωνα με τις ανάγκες του παιδιού σας, καθώς το κάθε παιδί είναι παραγωγικό διαφορετικές ώρες της μέρας. Κάποιο ίσως είναι πιο συγκεντρωμένο το μεσημέρι που γυρίζει από το σχολείο, ενώ κάποιο άλλο το βράδυ πριν κοιμηθεί. Εάν το παιδί σας πηγαίνει στην Α’ Δημοτικού, αφιερώνετε τουλάχιστον 15 με 20 λεπτά καθημερινά, ακούγοντάς το να διαβάζει.
* Επιβραβεύετε την προσπάθειά του και εξηγήστε λεκτικά γιατί το επιβραβεύετε, π.χ. «Μπράβο σου, γιατί κατάφερες να διαβάσεις μια πρόταση μόνος σου»!
* Μάθετέ του πώς να συγκεντρώνεται στην ανάγνωση. Μπορείτε ακόμη να του δείξετε να ακολουθεί με το δάχτυλό του τις λέξεις ενώ διαβάζει.
* Διδάξτε του διάφορα «κόλπα» για να καταλαβαίνει τη σημασία μιας άγνωστης λέξης: πείτε του να παρατηρεί την εικόνα, να διαβάζει το υπόλοιπο της πρότασης και μετά να επιστρέφει στην άγνωστη λέξη, να κοιτάζει το αρχικό γράμμα προσπαθώντας να «μαντέψει» ποια λέξη ξεκινάει απ’ αυτό και να τη διαβάζει φωναχτά.
* Διαβάζετε στο παιδί κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί παραμύθια. Ο δικός σας ενθουσιασμός για το διάβασμα θα μεταδοθεί και στο παιδί, που δεν θα βλέπει την ώρα να αρχίσει να διαβάζει και αυτό! Στη συνέχεια, καθώς το παιδί μεγαλώνει και κατακτά την ανάγνωση, μπορείτε να διαβάζετε συντροφικά (π.χ. μία πρόταση ο ένας, μία ο άλλος, αυξάνοντας σταδιακά τη δυσκολία σε μία παράγραφο), ώσπου να νιώσει ότι είναι ικανό και δεν χρειάζεται τη βοήθειά σας. Σε ένα ανώτερο επίπεδο μπορεί να σας διαβάζει αυτό, για να σας ξεκουράσει, ή να διαβάζετε και οι δύο παράλληλα ο καθένας το δικό του βιβλίο!

Top tip


Eίναι καλό για το παιδί από μικρή ηλικία να βλέπει τους γονείς του να διαβάζουν (βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες κ.ά.). Έτσι θα θελήσει να τους μιμηθεί γιατί θα εκλαμβάνει το διάβασμα ως μια φυσιολογική δραστηριότητα που εντάσσεται στην καθημερινότητα και γίνεται μια όμορφη συνήθεια-τρόπος ζωής. Έτσι, η μελέτη για το σχολείο δεν θα μοιάζει καταναγκαστικό έργο!

Ανάγνωση και γραμματικές δυσκολίες

 

Η ελληνική γλώσσα είναι, ίσως, μία από τις ευκολότερες στην ανάγνωση, αφού «ό,τι γράφεται διαβάζεται». Όμως, στη γλώσσα μας υπάρχουν άλλες αναγνωστικές δυσκολίες οι οποίες συχνά μπερδεύουν τα παιδιά, γι’ αυτό και είναι καλό να τις εξηγήσετε από νωρίς στο παιδί. Λογικά αυτό θα το κάνει ο δάσκαλος, όμως καθώς θα διαβάζετε κι εσείς το παιδί στο σπίτι, βεβαιωθείτε ότι κατανόησε σωστά όσα έμαθε στο σχολείο. Μερικές σημαντικές παρατηρήσεις είναι οι εξής:

* Ο σύγχρονος τρόπος εκμάθησης του αλφαβήτου στα παιδιά της Α’ Δημοτικού προτάσσει, πλέον, τη φωνητική προσέγγιση (δηλαδή τα παιδιά πρώτα μαθαίνουν τους ήχους «αα», «βου», «γου») και έπειτα τη γραπτή τους αποτύπωση. Τα παιδιά δηλαδή καλούνται να μάθουν να αντιστοιχούν τους ήχους με τα γράμματα, ώστε να αποκωδικοποιηθούν τα γραπτά σύμβολα. Είναι απαραίτητο, λοιπόν, να υιοθετήσετε κι εσείς ανάλογο τρόπο «διδασκαλίας» των γραμμάτων στα παιδιά σας, σε συνεργασία πάντα με τον δάσκαλο/ τη δασκάλα τους.
* Βασική ικανότητα είναι να μπορούν τα παιδιά να χωρίσουν τις λέξεις σε συλλαβές και τα φωνήματα που τις αποτελούν. Η εξάσκηση στο χωρισμό των λέξεων με προφορικές και αργότερα με γραπτές ασκήσεις, καθώς και στην ομοιοκαταληξία και σε άλλα γλωσσικά παιχνίδια (σταυρόλεξα κ.α.), βοηθάει καταλυτικά.
* Δώστε βάρος στις διφθόγγους αι, ει, οι και αυ, ου, ευ καθώς και στη χρήση των διαλυτικών: εξηγήστε στα παιδιά σας όσο πιο απλά μπορείτε την ειδική προφορά αυτών των διφθόγγων, αφού συμβουλευτείτε πρώτα τη σχολική νεοελληνική γραμματική ως προς τους ακριβείς κανόνες (π.χ. αποσαφηνίστε ότι το αυ διαβάζεται «αβ» ή «αφ», ενώ το ου διαβάζεται «ουου»)
* Τονίστε τους την προφορά των διπλών συμφώνων μπ, ντ, γκ, τς, τζ και στη συνέχεια των ξ και ψ.
* Προσπαθήστε να τους δώσετε καλύτερα να καταλάβουν τους διάφορους ήχους των γραμμάτων μέσα στη λέξη, συλλαβίζοντάς την αργά, με σταθερή φωνή δίνοντας έμφαση με τη φωνή σας στο σημείο τονισμού. Έτσι, θα αποτυπωθεί σιγά-σιγά στη μνήμη τους η σωστή προφορά και σταδιακά θα μάθουν και να τα γράφουν σωστά.
* Παροτρύνετέ τα να συνδυάσουν κάποιους ήχους φωνημάτων με εικόνες/ πρόσωπα/ καταστάσεις: π.χ. «Όταν κρυώνουμε κάνουμε μπρρρ» ή «Όταν τρώμε παγωτό, που μας αρέσει, κάνουμε μμμ» κ.λπ.
* Όταν δυσκολεύονται ιδιαίτερα με κάποια λέξη, επιμείνετε σε αυτήν χρησιμοποιώντας όλες τις αισθήσεις τους. Για παράδειγμα, αν δυσκολεύονται στη λέξη «φουστάνι», διαβάστε τη μια φορά δυνατά, έπειτα γράψτε την κάπου και ζητήστε τους κοιτάζοντάς τη να δημιουργήσουν μια εικόνα σχετική με αυτήν τη λέξη (συνειρμός), π.χ. τη γιαγιά που φοράει φουστάνια, μετά συλλαβίστε την αργά και ζητήστε τους να την επαναλάβουν φτιάχνοντας μια πρόταση.
* Επιχειρήστε να δημιουργήσετε δικά σας τρικ με βάση τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες του παιδιού σας, π.χ. αν κατά την ανάγνωση της λέξης «σοκολάτα» το παιδί σας προσπερνάει τη συλλαβή «κο», πείτε του να θυμάται πως η σοκολάτα είναι γλυκό, ώστε να συνδυάσει τα δύο «κο» στο μυαλό του και να μην το ξεχνάει!

Το κατάλληλο βιβλίο
Το καλύτερο βοήθημα για ανάγνωση είναι φυσικά ένα βιβλίο. Στο εμπόριο κυκλοφορεί πληθώρα παιδικών βιβλίων, τα οποία μπορούν να συμβάλουν ουσιαστικά στην εκμάθηση της ανάγνωσης. Στη συνέχεια τα παιδικά βιβλία κατατάσσονται σε κατηγορίες ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας τους. Πώς θα διαλέξετε το κατάλληλο βιβλίο για το παιδί σας; Εάν δείτε ότι το παιδί σας έχει περισσότερες από πέντε άγνωστες λέξεις σε μια σελίδα, τότε μάλλον το βιβλίο είναι ακόμα αρκετά δύσκολο για τις δυνατότητές του και ίσως του δημιουργήσει άγχος και αρνητικά συναισθήματα. Μήπως το βιβλίο που διαβάζει είναι πολύ εύκολο; Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, καθώς, η επιτυχής –λόγω του χαμηλού βαθμού δυσκολίας– ανταπόκριση του παιδιού τονώνει το ηθικό και την αυτοπεποίθηση, ενθαρρύνοντάς το να συνεχίσει. Μπορείτε να ζητήσετε και από τον εκπαιδευτικό να σας συστήσει βιβλία κατάλληλα για το επίπεδο του παιδιού σας.

Το διάβασμα ως παιχνίδι
Στην προσπάθειά σας να βοηθήσετε το παιδί σας στην ανάγνωση, μην ξεχνάτε ότι το παιδί πρέπει να προσλαμβάνει ολόκληρη τη διαδικασία ως κάτι ευχάριστο και ωφέλιμο ταυτόχρονα. Αυτή η προσέγγιση φαίνεται να είναι και η καλύτερη, αφού κατ’ αυτόν τον τρόπο το παιδί αντιλαμβάνεται το διάβασμα ως παιχνίδι και όχι ως αγγαρεία, εντάσσοντάς το στο πρόγραμμά του με ευχαρίστηση. Τα σχολικά βιβλία δεν πρέπει να αποτελούν παρά μόνο ένα μέρος της αναγνωστικής προσπάθειας. Γι’ αυτόν το λόγο, παρακάτω σας προτείνουμε μερικά ακόμη tips που μπορούν να κάνουν την ανάγνωση πολύ πιο διασκεδαστική, εμπλουτίζοντας, ταυτόχρονα, το λεξιλόγιο του παιδιού σας:
* Τοποθετήστε στο ψυγείο σας μαγνητάκια-λέξεις. Έτσι, το παιδί σας θα κινητοποιείται αυτόματα, προσπαθώντας να τις διαβάσει.
* Αφήνετε σημειωματάκια στο παιδί, πάνω στα οποία καλό θα ήταν να υπάρχει και κάποια εικόνα (μια αυτοσχέδια ζωγραφιά, ένα αυτοκόλλητο κ.λπ.).
* Γίνετε συνδρομητές σε παιδικά περιοδικά ή δανειστείτε τα.
* Αφήστε τα παιδιά σας να σας «βοηθήσουν», διαβάζοντάς σας τη λίστα με τα ψώνια, καθώς με αυτόν τον τρόπο θα αντιληφθούν και την πρακτική αξία του διαβάσματος, νιώθοντας ταυτόχρονα χρήσιμα και απαραίτητα.
* Επιλέξτε καρτούν με υπότιτλους. Θα γίνουν δεινοί αναγνώστες χωρίς καν να το καταλάβουν!

Τip για γρήγορη ανάγνωση!

Προκειμένου το παιδί σας να αποκτήσει ευχέρεια και ταχύτητα στην ανάγνωση δοκιμάστε αυτή την άσκηση:

Σε χρωματιστά χαρτόνια, σχεδιάστε συννεφάκια μέσα στα οποία γράψτε σε στήλες συλλαβές. Συνδυάστε κάθε σύμφωνο με όλα τα φωνήεντα και τους διφθόγγους (αι,οι,ει,ου) όπως στο παράδειγμα: βα, βε, βο, βω, βι, βη, βυ, βοι, βει, βαι,βου, γα, γε, γο,γω, γι,γη,γυ,γοι,γει, για,γου κ.ο.κ. Προτρέψτε το παιδί να διαβάζει αυτές τις στήλες κάθε μέρα πολλές φορές και η γλώσσα του … «θα λυθεί!».

Πηγη

 

 

13/5/21

Είναι η δυσλεξία κληρονομική;

 

October is Dyslexia Awareness Month | LPCPL
πηγη


Πολλοί αναρωτιούνται εάν είναι η δυσλεξία κληρονομική. Δυσλεξία ονομάζεται η μαθησιακή δυσκολία στην επεξεργασία του γραπτού λόγου, κυρίως στην ανάγνωση, τη γραφή και την ορθογραφία, καθώς και δυσκολίες στη μνήμη, την ακουστική και οπτική αντίληψη. Η παγκόσμια ομοσπονδία της νευρολογίας καθορίζει τη δυσλεξία ως “διαταραχή που φανερώνεται από τις δυσκολίες στην εκμάθηση του διαβάσματος, παρά την επαρκή νοημοσύνη και τις κοινωνικές και πολιτιστικές ευκαιρίες του ατόμου”.

Δεν έχει δοθεί ακόμα σαφής ορισμός για την έννοια της δυσλεξίας. Η Βρετανική εταιρεία δυσλεξίας αναφέρει ότι: «Η δυσλεξία είναι μια χαρακτηριστική, ειδική δυσκολία, οργανικής προέλευσης, στην εκμάθηση μιας ή περισσότερων γλωσσικών διεργασιών, όπως η ανάγνωση, η ορθογραφία και η γραπτή γλώσσα. Είναι δυνατόν να συνοδεύεται από δυσκολία σε ό,τι έχει σχέση με τους αριθμούς (δυσαριθμησία). Συνδέεται ειδικότερα με τη δυνατότητα επεξεργασίας και χρήσης της γραπτής γλώσσας (αλφαβητικής, αριθμητικής και μουσικής), αν και συχνά επηρεάζει σε κάποιο βαθμό και τον προφορικό λόγο

Συχνό είναι το φαινόμενο, όπου η δυσλεξία εκδηλώνεται ως αδυναμία ακουστικής και οπτικής αντίληψης και διάκρισης φθόγγων (π.χ. φάρος – γάρος, θεσμός – δεσμός). Πολλές μάλιστα είναι οι περιπτώσεις, στις οποίες τα άτομα με δυσλεξία αντιμεταθέτουν, παραλείπουν, προσθέτουν και παρατονίζουν γράμματα, συλλαβές και λέξεις. Τα συμπτώματα διαφέρουν από παιδί σε παιδί. Ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας τα άτομα παρουσιάζουν προβλήματα:

  • στην ορθογραφία,
  • στην ανάγνωση και γραφή,
  • δυσκολία στον τρόπο γραπτής έκφρασης,
  • στη βραχυπρόθεσμη μνήμη και οργάνωση,
  • δυσκολίες στα μαθηματικά, ειδικά στην αφομοίωση συμβόλων,
  • στην παρακολούθηση και κατανόηση γραπτών οδηγιών.

Η δυσλεξία δεν συνδέεται με εγκεφαλικές βλάβες, αισθητηριακές διαταραχές, ψυχοσυναισθηματικές δυσκολίες ή ελλιπή σχολική εκπαίδευση. Είναι μάλιστα ιδιαίτερα παραπλανητική. Δεν αναγνωρίζεται στην καθημερινή προφορική επικοινωνία, αφού δεν παρουσιάζονται προβλήματα λόγου. Συχνά μάλιστα τα άτομα με δυσλεξία έχουν εξαιρετική λογική και ευφυΐα.

Το ερώτημα που προκύπτει στην προκείμενη περίπτωση είναι από τι προκαλείται η δυσλεξία;

Σύμφωνα με μία ποικιλία μελετών και ερευνών φαίνεται πως τα γονίδια παίζουν έναν πολύ σημαντικό, ίσως και καθοριστικό ρόλο στην εμφάνισή της. Είναι δηλαδή συχνά κληρονομική και είναι πιθανό αρκετά μέλη σε μία οικογένεια να παρουσιάζουν παρόμοιες δυσκολίες. Ένας λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι δεν δέχονται την κληρονομική βάση της δυσλεξίας είναι γιατί αρκετοί γονείς κατά τη διάρκεια των σχολικών τους χρόνων παρόλο που είχαν παρουσιάσει δυσκολίες στην ανάγνωση ή στη γραφή ποτέ δεν διαγνώστηκαν επίσημα.

Το ποσοστό κληρονομικότητας φτάνει  στο 70-80% και υπολογίζεται ότι παρουσιάζεται στα 12-15% του πληθυσμού της γης. Έρευνες έχουν δείξει ότι παρουσιάζεται περισσότερο στα αγόρια από τα κορίτσια, σε αναλογία 4:1. Βέβαια, με την πάροδο του χρόνου μελέτες παρουσιάζουν πως η αναλογία και ο βαθμός δυσλεξίας ανάμεσα σε αγόρια και κορίτσια είναι ίδια.

Όταν λέμε πως η δυσλεξία είναι κληρονομική δεν εννοούμε πως κληρονομείται η ίδια η δυσλεξία. Κληρονομούνται τα διάφορα γονίδια που την προκαλούν. Είναι, επίσης, σημαντικό να έχουμε υπόψη πως η κληρονομικότητα είναι ένας μόνο παράγοντας, μεταξύ άλλων, που καθορίζουν το μέγεθος των δυσκολιών που έχουν τα άτομα με δυσλεξία. Το μέγεθος και η έκταση μιας κληρονομικής προδιάθεσης ελαχιστοποιείται ή μεγιστοποιείται και από διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες, κυρίως από το οικογενειακό περιβάλλον, το είδος του παιδαγωγικού προγράμματος από τα πρώτα χρόνια ζωής του ατόμου ή ακόμα και από τις άσχημες συνθήκες ζωής, όπως τη χρήση τοξικών ουσιών.

Έγκαιρη διάγνωση

Χρειάζεται έγκαιρη διάγνωση από ειδικούς ιατρούς. Οι ειδικοί οφείλουν να ελέγξουν τις ικανότητες του παιδιού, έτσι ώστε να λάβει την κατάλληλη εκπαιδευτική και ψυχολογική υποστήριξη. Για να διαγνωσθεί ότι ένα παιδί έχει δυσλεξία θα πρέπει να έχει φοιτήσει στο σχολείο τουλάχιστον 2 χρόνια. Η ακριβής, έγκαιρη διάγνωση από μικρή ηλικία οδηγούν στην αποτελεσματική αντιμετώπιση και στην αποφυγή των αρνητικών ψυχο-εκπαιδευτικών συνεπειών (π.χ. χαμηλή αυτοπεποίθηση).Οι ενδείξεις που φανερώνουν ότι το παιδί μπορεί να έχει δυσλεξία δεν πρέπει να τρομάζουν τους γονείς. Πρέπει όμως να παρατηρούνται με προσοχή και να καταγράφονται.  Ιδιαίτερα σημαντική είναι η ύπαρξη πολλών βιβλίων. Η συστηματική και έντονη εξάσκηση στη γραφή, καθώς και η φωναχτή ανάγνωση. Χρειάζεται βέβαια ιδιαίτερη προσοχή. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά στη μάθηση δε συνεπάγονται πάντα πρόβλημα δυσλεξίας.

ΠΗΓΗ