Συγκλονιστικό! Το συγκινητικό δώρο σε ένα τετράχρονο παιδί ώστε να αντιμετωπίσει τον χαμό της μητέρας του

πηγη

Η μητέρα της οικογένειας, η Χέιλι, βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου και σε προηγούμενο βίντεό της προσπαθούσε να εξηγήσει στον γιο της Γουέστον ότι δυστυχώς πεθαίνει.«Μια μέρα θα με πάρει στον Παράδεισο, όπου δεν θα νιώθω κανέναν πόνο, δεν θα κάνω εμετό και δεν θα νιώθω λύπη»

έλεγε η μητέρα, ενώ υπενθύμιζε στον γιο της πως θα είναι εδώ ο μπαμπάς του για να τον φροντίζει, αλλά και η ίδια πάντα μαζί του, ακόμη και αν δε τη βλέπει.

Ο 4χρονος πήρε ένα λούτρινο αρκουδάκι, το οποίο θα του θυμίζει για πάντα την μαμά του. Συγκεκριμένα, το αρκουδάκι έχει ενσωματωμένα τη φωνή και τον καρδιακό παλμό της Χέιλι και όποτε θέλει ο Γουέστον μπορεί να πατάει ένα κουμπί και να ακούει τη μαμά του να του μιλά, αλλά και να νιώθει την καρδιά της να χτυπά.

Η συνομιλία που ακούγεται αφορά μια συζήτηση που είχαν, με τη Χέιλι να τον ρωτά πού θα βρίσκεται όταν δεν θα μπορεί να την νιώσει ή να την ακούσει, με τον Γουέστον να της απαντά πως θα βρίσκεται στην καρδιά του. Αμέσως μετά ακούγεται ο καρδιακός παλμός της.

«Θα έχεις για πάντα την καρδιά της μαμάς. Όποτε σου λείπει η μαμά μπορείς να πατάς το κουμπί και θα ακούς τον ήχο της καρδιάς της» λέει η Χέιλι στον γιο της, συγκινημένη από το δώρο.

Ο Τέιλορ έλαβε ως δώρο μία κορνίζα στην οποία είναι αποτυπωμένος ο καρδιακός παλμός της γυναίκας που αγάπησε, παντρεύτηκε, απέκτησε ένα παιδί μαζί της και πάνω απ’ όλα στήριξε στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής της. Η κορνίζα γράφει: «Πάντα στο μυαλό μου. Για πάντα στην καρδιά μου»

ΠΗΓΗ

 

Πώς αρνούμαστε στο παιδί μας χωρίς να πούμε «όχι»

πηγη

 

Όσο μεγαλώνει το παιδί, οι γονείς φροντίζουν να το διδάσκουν να θέτει όρια, αλλά και να κατανοεί πότε κάτι δεν πρέπει να γίνεται. Εντούτοις, οι περισσότεροι γονείς περιορίζονται σε εκφράσεις που περιλαμβάνουν το «όχι», ενώ εναλλακτικά μπορούν να προσθέσουν και άλλους τρόπους για να περάσουν το μήνυμά τους.

Ο David Walsh, ψυχολόγος και συγγραφέας παιδικών βιβλίων προτείνει στους γονείς, αν δεν μπορούν να αρνηθούν στα παιδιά πρόχειρα φαγητά, όπως είναι το παγωτό και τα γλυκά, να δώσουν μια υγιεινή εναλλακτική είναι το γιαούρτι. Αποφύγετε την υπόσχεση του «ίσως αύριο» τονίζει ο Δρ Walsh λέει.  Άλλωστε τα μικρά παιδιά δεν μπορούν να κατανοήσουν το χρόνο πολύ καλά, γι ‘αυτό δεν έχει νόημα να τους πει πότε ακριβώς στο μέλλον θα φάνε παγωτό. Τα περισσότερα νήπια θέλουν απλά να πάρουν αυτό που ζήτησαν γι’ αυτό και οι γονείς πρέπει ήρεμα και σταθερά να προσφέρουν  το υγιεινό σνακ παρά τις διαμαρτυρίες του μικρού παιδιού. Με αυτό τον τρόπο, το παιδί σας παίρνει ακόμα μια απόλαυση, αλλά είναι η καλύτερη επιλογή.

«Το φαγητό πρέπει να το τρώμε, δεν το πετάμε»

Τα μικρά παιδιά έχουν την τάση να παίζουν με το φαγητό, επειδή μπορεί ακόμα να είναι χορτάτοι από το προηγούμενο γεύμα. Τότε το φαγητό γίνεται ένα ακόμα παιχνίδι λέει η οικογενειακή σύμβουλος Linda Shook Sorkin. Αντί να φωνάζετε στο παιδί σας που πετάει τα μακαρόνια και το τυρί στο πάτωμα, εξηγήστε του τον λόγο για τον οποίο δεν πετάμε τα φαγητά σαν να μιλάτε σε ενήλικα, σοβαρά δηλαδή. Χρησιμοποιήστε αυτή την ηρεμία και την επεξηγηματική προσέγγιση ακόμα και λίγο πριν τον ύπνο, όταν το μικρό σας αρχίζει να αναπηδά στο κρεβάτι λέγοντας, «Τα κρεβάτια είναι για ύπνο και χαλάρωση, όχι για να χοροπηδάμε.» Αλλά όταν πίνει το γάλα του χωρίς διαμαρτυρία, αναγνωρίστε την καλή συμπεριφορά και μην ξεχνάτε την επιβράβευση.

«Δεν πρέπει να γκρεμίζεις τα Legos. Άσε με να σου δείξω πώς να παίξεις»

Αν το άτακτο παιδάκι σας αποφασίσει να γκρεμίσει τον πύργο από Legos του αδερφού του δεν σημαίνει ότι αυτό είναι σημάδι ζήλιας, τουλάχιστον όχι συνειδητά  εξηγεί ο Fran Walfish, συγγραφέας και ψυχολόγος. «Δεν ζηλεύει το ταλέντο του αδερφού του απλά πιστεύει ότι είναι διασκεδαστικό  να το γκρεμίσει», λέει ο  Δρ Walfish. Τα περισσότερα μισούν να τους λένε τι να κάνουν, κάποια μάλιστα περισσότερο από άλλα. Εξηγήστε του ότι αυτό που κάνει είναι λάθος και ρωτήστε τον αν θέλει να συμμετέχει στο παιχνίδι με την προϋπόθεση να του δείξετε.

«Χρησιμοποιούμε τη γλώσσα όχι τα χέρια μας»

Αυτό είναι μια έξυπνη προσέγγιση για αποφύγετε να πείτε την φράση «Μην χτυπάς την αδερφή σου». Ένα παιδί δεν καταλαβαίνει πόσο κακό είναι να ασκούμε βία και να χτυπάμε. Για να το περιορίσετε λοιπόν, είναι σημαντικό ασφαλώς να σταματήσετε αυτή την επίθεση και στη συνέχεια να πείτε ήρεμα «Εμείς δεν χτυπάμε όταν είμαστε θυμωμένοι.» Τις περισσότερες φορές το μικρό παιδί εκφράζει την απογοήτευσή του ή αναζητά την προσοχή. Ρωτήστε τα αδέλφια αν θέλουν να αγκαλιάσουν ο ένας  τον άλλον και καλλιεργήστε την αγάπη.

ΠΗΓΗ

Ο κανόνας 90-90-90: Για να έχει το παιδί καλή στάση σώματος στο διάβασμα

πηγη

 

Τι να προσέξει το παιδί σας με τη στάση του σώματός του όταν διαβάζει

Έχοντας αρκετές ώρες στο σχολείο, αλλά και διάβασμα στο σπίτι, είναι πολύ σημαντικό να υπενθυμίζεται στο παιδί σας τη σωστή στάση σώματος. Κι αυτό γιατί η σωστή στάση σώματος προστατεύει το ίδιο το σώμα, την σπονδυλική στήλη, ενώ παράλληλα προλαμβάνει μυοσκελετικά προβλήματα που μπορεί να ανακύψουν στο μέλλον.

Σύμφωνα με το developlearngrow.com, ο κανόνας 90-90-90 είναι αυτός που πρέπει να ακολουθεί το παιδί και γιατί όχι, ακόμη και οι ενήλικες.

Τι σημαίνει πρακτικά αυτό;

• Πόδια επίπεδα στο πάτωμα
• Αστράγαλοι σε γωνία 90 μοιρών
• Γόνατα σε γωνία 90 μοιρών
• Μηροί παράλληλοι με το πάτωμα
• Γοφοί σε γωνία 90 μοιρών
• Το κάτω μέρος της πλάτης πρέπει να έχει μια ελαφριά καμπύλη προς τα μέσα
• Οι ώμοι χαλαροί
• Οι αγκώνες ακουμπούν απαλά κατά μήκος των πλευρών του σώματος
•  

ΠΗΓΗ

5 πράγματα που δεν πρέπει να κάνετε όταν το παιδί είναι θυμωμένο

πηγη

Τα παιδιά τείνουν να θυμώνουν αρκετά συχνά και μερικές κινήσεις των γονέων μπορεί να χειροτερέψουν τα πράγματα.

• Μην βγάζετε βιαστικά συμπεράσματα για τον θυμό του παιδιού

Ναι, η συμπεριφορά αυτή δεν είναι αποδεκτή. Ποιες μπορεί να είναι οι αιτίες; Αν δεν σας δίνει κάποια εξήγηση αναφορικά με το τι είναι αυτό που το εξόργισε, δώστε του λίγο χρόνο μόνο του μέχρι να ηρεμήσει.

• Μην εξαπολύετε απειλές εν βρασμώ

Αν προσπαθήσετε να το τιμωρήσετε την ώρα που είναι θυμωμένο, οι πιθανότητες είναι να προκαλέσετε περαιτέρω εκρήξεις.

• Μιλήστε με το παιδί σας όταν τα πράγματα θα έχουν ηρεμήσει

Ρωτήστε το παιδί σας τι ήταν αυτό που προκάλεσε το συγκεκριμένο ξέσπασμα. Με την κουβέντα, όμως, μπορεί να βοηθήσετε το παιδί να βρει λύσεις.

• Μην προσπαθείτε να μιλήσετε λογικά με ένα θυμωμένο παιδί

Μην προσπαθήσετε τη στιγμή της έκρηξης να κάνετε μία λογική συζήτηση με το θυμωμένο παιδί σας, διότι αυτό είναι αδύνατο.

ΠΗΓΗ

Πόσο σίγουροι είναι οι γονείς ότι το παιδί δεν τζογάρει online

πηγη

 

Μόλις 1 στους 4 γονείς έχει μιλήσει με τα έφηβα παιδιά του για το διαδικτυακό στοίχημα, ενώ περισσότεροι από τους μισούς αγνοούν το επιτρεπόμενο όριο ηλικίας

«Ένας έφηβος θα δυσκολευόταν σίγουρα να μπει σε ένα καζίνο. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για το διαδίκτυο, όπου ακόμη κι ένα μικρό παιδί αποκτά εύκολα πρόσβαση στις πλατφόρμες στοιχημάτων και τυχερών παιχνιδιών», τονίζει η Sarah Clark, συνδιευθύντρια της Εθνικής δημοσκόπησης για την υγεία των παιδιών του Παιδιατρικού Νοσοκομείου C.S. Mott, με αφορμή μια νέα δημοσκόπηση σχετικά με το διαδικτυακό στοίχημα και τα παιδιά. 

«Αυτή η διευρυμένη προσβασιμότητα έχει αυξήσει την έκθεση των ανηλίκων στους κινδύνους του στοιχηματισμού, αλλά η συζήτηση γύρω από το πρόβλημα παραμένει ελάχιστη», προσθέτει.

Τα αποτελέσματα της νέας δημοσκόπησης σε μια ομάδα 923 γονέων από τις ΗΠΑ, με τουλάχιστον ένα παιδί ηλικίας 14 – 18 ετών είναι ενδεικτικά: Μόλις 1 στους 4 γονείς έχει μιλήσει με τα έφηβα παιδιά του για το διαδικτυακό στοίχημα, ενώ περισσότεροι από τους μισούς αγνοούν το επιτρεπόμενο όριο ηλικίας. Παράλληλα, 1 στους 6 δήλωσε ότι, αν τα παιδιά του έπαιζαν στοίχημα στο διαδίκτυο, πιθανότατα δε θα το γνώριζε, ενώ τα 2/3 αποκάλυψαν ότι το παιδί έχει τραπεζικό λογαριασμό ή χρεωστική/πιστωτική κάρτα στο όνομά του, γεγονός που καθιστά την πρόσβαση σε τέτοιες πλατφόρμες κρυφά από τους γονείς ακόμη ευκολότερη.

Η έκθεση στον διαδικτυακό τζόγο είναι ένα ευρέως διαδεδομένο φαινόμενο. Περισσότεροι από 6 στους 10 γονείς δήλωσαν ότι έχουν ακούσει ή δει διαφημίσεις για διαδικτυακά αθλητικά στοιχήματα ή στοιχήματα καζίνο. Η δρ. Clark σημειώνει ότι στις διαφημίσεις αυτές εμφανίζονται συχνά δημοφιλείς προσωπικότητες και αθλητές, παροτρύνοντας το κοινό να στοιχηματίσει. «Οι έφηβοι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι σε αυτές τις διαφημίσεις, οι οποίες συχνά προωθούνται στο εμπόριο για να μεταδώσουν συναισθήματα ενθουσιασμού και ατελείωτων δυνατοτήτων», δήλωσε.

«Πολλές επιλογές διαδικτυακών τυχερών παιχνιδιών θα φανούν οικείες στους εφήβους. Μοιάζουν με παιχνίδια που παίζουν στα τηλέφωνά τους, με κοινά χαρακτηριστικά, όπως οι πόντοι μπόνους και οι ανταμοιβές. Αυτή η εξοικείωση καθιστά πιο δύσκολο για τους εφήβους να εκτιμήσουν τη διαφορά μεταξύ του παιχνιδιού για διασκέδαση και του παιχνιδιού για χρήματα», εξηγεί η δρ. Clark.

Πολλές χώρες έχουν ορίσει ως κατώτατο όριο ηλικίας πρόσβασης τα 21 έτη, ωστόσο παρουσιάζεται μια αυξανόμενη ανησυχία ότι υπάρχουν «παραθυράκια» ασφαλείας, τα οποία οι έφηβοι διαθέτουν όλη την τεχνογνωσία να παρακάμψουν. «Οι γονείς είναι πιθανό να υποτιμούν το ενδιαφέρον και τις διαδικτυακές γνώσεις των έφηβων παιδιών τους», δήλωσε η δρ. Clark. «Το διαδικτυακό στοίχημα είναι δύσκολο να εντοπιστεί, επειδή ένας έφηβος μπορεί εύκολα να συνδεθεί στο smartphone ή σε άλλη προσωπική συσκευή, να διαγράψει το ιστορικό αναζήτησης, να κρύψει την εφαρμογή ή να τη χρησιμοποιήσει διακριτικά», πρόσθεσε.

Πολλοί γονείς ανησυχούν για τους κινδύνους του τζόγου στους εφήβους, εκφράζοντας τον προβληματισμό τους για το ενδεχόμενο οι νέοι να χάσουν μεγάλα χρηματικά ποσά ή να αναπτύξουν εθισμό στα τυχερά παιχνίδια. Ορισμένοι δήλωσαν ότι υποστηρίζουν στρατηγικές για την ελαχιστοποίηση των κινδύνων, όπως ο περιορισμός των στοιχημάτων μετά την απώλεια ενός συγκεκριμένου ποσού, η δυνατότητα «προβολής από τους γονείς» για την παρακολούθηση της κίνησης των λογαριασμών, η επαλήθευση της νόμιμης ηλικίας κατά την εγγραφή με ταυτότητα και φωτογραφία, ο περιορισμός των στοιχημάτων εντός συγκεκριμένης περιόδου και η καταβολή του κόστους θεραπείας για τους νέους που αναπτύσσουν εθισμό στα τυχερά παιχνίδια.

Σύμφωνα με την δρ. Clark, είναι κομβικής σημασίας οι γονείς να μιλούν με τα παιδιά τους γι’ αυτό το ζήτημα. «Οι γονείς πρέπει να ξεκινήσουν ανοιχτές, παραγωγικές συζητήσεις με τα παιδιά τους για τους κινδύνους των τυχερών παιχνιδιών. Ανεξάρτητα από το αν ένα παιδί χρησιμοποιεί τις πλατφόρμες στοιχημάτων ή όχι, οι συνεχείς συζητήσεις μπορεί να το βοηθήσουν στον περιορισμό των κοινωνικών πιέσεων και την επιρροή που ασκούν», δήλωσε χαρακτηριστικά.

ΠΗΓΗ

Έρευνα: Ο λόγος που η οπτική επαφή είναι δύσκολη για άτομα με αυτισμό

πηγη

 

Τα ευρήματα μελέτης που έκαναν ερευνητές του Yale μπορούν να βοηθήσουν στη διάγνωση διαταραχής αυτιστικού φάσματος και να ελέγξουν την αποτελεσματικότητα θεραπειών

Ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της διαταραχής αυτιστικού φάσματος (ΔΑΦ) είναι η απροθυμία του ατόμου να έχει οπτική επαφή με άλλους -σε φυσικές συνθήκες.

Συνθήκη που αποτελεί πολύ σημαντικό μέρος των καθημερινών αλληλεπιδράσεων. 

To 2017 μελέτη είχε ενημερώσει ότι η αποφυγή της οπτικής επαφής δεν ερμηνευόταν ως ένδειξη κοινωνικής και προσωπικής αδιαφορίας, όπως είχε προταθεί στο παρελθόν.

Αναφορές από άτομα με ΔΑΦ υποδήλωναν ακριβώς το αντίθετο.

Πολλοί είχαν εξηγήσει ότι το να κοιτάζουν άλλους στα μάτια ήταν άβολο ή αγχωτικό. Μερικοί πρόσθεσαν ότι ένιωθαν να ‘καίγονται’.

Δηλαδή, τα άτομα με ΔΑΦ δεν αποφεύγουν την οπτική και την βλεμματική επαφή λόγω αποστροφής, αλλά επειδή υπάρχει πιο ουσιαστικός λόγος -συν του ότι δεν κατανοούν την κοινωνική σημασία της.

Όλα αυτά έδειχναν την ύπαρξη νευρολογικής αιτίας, με την ομάδα της Βιοϊατρικής Απεικόνισης του Massachusetts General Hospital (επικεφαλής ήταν η Αθηνούλα Μαρτίνος) να καταλήγει στο ότι “η συγκεκριμένη συμπεριφορά είναι ένας τρόπος για να μειωθεί μια δυσάρεστη υπερβολική διέγερση που προέρχεται από υπερενεργοποίηση σε ένα συγκεκριμένο τμήμα του εγκεφάλου”.

Ως ‘κλειδί’ θεωρήθηκε το υποφλοιώδες σύστημα του εγκεφάλου ενεργοποιείται από την οπτική επαφή και είναι υπεύθυνο για τον φυσικό προσανατολισμό προς τα πρόσωπα που βλέπουν τα νεογέννητα. Αργότερα, είναι σημαντικό για την αντίληψη των συναισθημάτων.

Το εμπόδιο που ξεπέρασε το Yale

Παρ’ όλα αυτά, οι επιστήμονες εξακολουθούσαν να μην μπορούν να κατανοήσουν το λόγο που τα άτομα με ΔΑΦ αποφεύγουν την οπτική επαφή, σε νευρολογική βάση. Βλέπετε, δεν είχαν τη δυνατότητα να κάνουν απεικονίσεις εγκεφάλων δυο ανθρώπων, ταυτόχρονα.

Επιστήμονες του Yale χρησιμοποίησαν μια πρωτοποριακή τεχνολογία που έκανε το αδύνατο δυνατό και έδωσε απεικονίσεις δυο ατόμων, κατά τη διάρκεια ‘ζωντανών’ και φυσικών συνθηκών. Έτσι εντόπισαν συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με την κοινωνική συμπτωματολογία του αυτισμού.

Η ανακάλυψη των νευρικών αποκρίσεων σε ‘ζωντανή’ επαφή με το πρόσωπο και τα μάτια, μπορεί να παρέχει έναν βιοδείκτη για τη διάγνωση της ΔΑΦ και να τεστάρει την αποτελεσματικότητα των θεραπειών του αυτισμού.

Στη δημοσίευση της μελέτης που έγινε στις 9 Νοεμβρίου οι συγγραφείς σημείωσαν πως “ο εγκέφαλός μας είναι ‘πεινασμένος’ για πληροφορίες που αφορούν άλλους ανθρώπους. Πρέπει έτσι, να κατανοήσουμε πώς λειτουργούν αυτοί οι κοινωνικοί μηχανισμοί, στο πλαίσιο ενός πραγματικού και διαδραστικού κόσμου, σε τυπικά ανεπτυγμένα άτομα, και σε άτομα με ΔΑΦ".

Οι ερευνητές ανέλυσαν την εγκεφαλική δραστηριότητα, κατά τη διάρκεια σύντομων κοινωνικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ ζευγαριών ενηλίκων (το ένα μέλος ήταν τυπικά αναπτυγμένο άτομο και το άλλο είχε διαγνωστεί με ΔΑΦ), χρησιμοποιώντας λειτουργική φασματοσκοπία υπερύθρου (βλ. μη επεμβατική μέθοδο οπτικής νευροαπεικόνισης).

Και στους δύο συμμετέχοντες τοποθετήθηκαν ‘καπέλα’ με πολλούς αισθητήρες, οι οποίοι εξέπεμπαν φως ανάλογα με τη λειτουργία του εγκεφάλου. Κατέγραψαν έτσι, και τις αλλαγές στα φωτεινά σήματα των πληροφοριών, που ήταν σχετικές με την εγκεφαλική δραστηριότητα κατά την οπτική επαφή και κατά την βλεμματική επαφή.

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι κατά τη διάρκεια της οπτικής επαφής, οι συμμετέχοντες με ΔΑΦ είχαν σημαντικά μειωμένη δραστηριότητα σε μια περιοχή του εγκεφάλου (ονομάζεται ραχιαίος βρεγματικός φλοιός), σε σύγκριση με εκείνους χωρίς ΔΑΦ.

Επιπλέον, τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της ΔΑΦ, όπως αυτές μετρήθηκαν με τις βαθμολογίες του ADOS (Autism Diagnostic Observation Schedule, 2nd Edition), συσχετίστηκαν με τη δραστηριότητα σε αυτήν την περιοχή του εγκεφάλου.

Η νευρική δραστηριότητα σε αυτές τις περιοχές ήταν συγχρονισμένη μεταξύ των τυπικών συμμετεχόντων, κατά τη διάρκεια της πραγματικής επαφής οφθαλμών, αλλά όχι κατά τη διάρκεια οπτικής επαφής με ένα πρόσωπο που εμφανιζόταν σε βίντεο.

Αυτή η αναμενόμενη αύξηση στη νευρική σύζευξη δεν παρατηρήθηκε στα άτομα με ΔΑΦ και είναι σύμφωνη με τις διαφορές στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.

ΠΗΓΗ

Εκπαιδευτικό υλικό για τον αυτισμό

πηγη

 

Χρήσιμο εκπαιδευτικό υλικό για τον αυτισμό προς αξιοποίηση για τους εκπαιδευτικούς

Ο Ιωάννης Ηλίας, Δ/ντης ΕΕΕΕΚ Λιβαδειάς, μοιράζεται χρήσιμο εκπαιδευτικό υλικό για τον αυτισμό 

Δείτε αναλυτικά εδώ το εκπαιδευτικό υλικό

ΠΗΓΗ

Η τεχνητή νοημοσύνη ανιχνεύει τον παιδικό αυτισμό χρησιμοποιώντας φωτογραφίες των παιδικών ματιών

πηγη

Σύστημα τεχνητής νοημοσύνης διαγιγνώσκει τον αυτισμό από φωτογραφίες του αμφιβληστροειδούς με 100% ακρίβεια

Μια νέα τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να ανιχνεύσει και να διαγνώσει τον παιδικό αυτισμό μόνο με τη σάρωση φωτογραφιών των ματιών τους.

Το σύστημα αποτελείται από έναν αλγόριθμο τεχνητής νοημοσύνης βαθιάς μάθησης, ο οποίος διέγνωσε τον παιδικό αυτισμό με ακρίβεια 100% κατά τη διάρκεια μιας δοκιμαστικής φάσης. Τα ευρήματα που περιβάλλουν το νέο σύστημα ανίχνευσης θα μπορούσαν να επιτρέψουν καλύτερα εργαλεία προσυμπτωματικού ελέγχου και έγκαιρη διάγνωση.

Οι επιστήμονες έχουν αναπτύξει μια νέα μέθοδο ελέγχου που τους επιτρέπει να έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικά με τον εγκέφαλο εξετάζοντας το πίσω μέρος του ματιού όπου ο αμφιβληστροειδής και το οπτικό νεύρο συνδέονται με τον οπτικό δίσκο. Αυτή η καινοτόμος μέθοδος κατέστησε δυνατή τη γρήγορη διάγνωση διάσεισης με μη επεμβατικό τρόπο.

Το σύστημα ανίχνευσης του αυτισμού μέσω της τεχνητής νοημοσύνης λειτουργεί αρκετά αποτελεσματικά. Για να αξιολογήσουν την ακρίβεια των αλγορίθμων, οι ερευνητές διεξήγαγαν μια μελέτη με 958 συμμετέχοντες, οι οποίοι είχαν μέση ηλικία 7,8 ετών. Οι ερευνητές πήραν συνολικά 1.890 εικόνες αμφιβληστροειδούς των συμμετεχόντων.

Η μελέτη περιελάμβανε δύο ομάδες συμμετεχόντων – μία ομάδα αποτελούμενη από άτομα που είχαν διαγνωστεί με διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (ASD) και η άλλη ομάδα αποτελούμενη από συμμετέχοντες ελέγχου που ταιριάζουν με την ηλικία και το φύλο. 

Ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης εκπαιδεύτηκε χρησιμοποιώντας το 85% των εικόνων αμφιβληστροειδούς, μαζί με βαθμολογίες σοβαρότητας συμπτωμάτων, για τη δημιουργία μοντέλων διάγνωσης. Το υπόλοιπο 15% των εικόνων διατηρήθηκε για δοκιμαστικούς σκοπούς.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, το AI ήταν σε θέση να εντοπίσει παιδιά με αυτισμό με τέλειο ποσοστό ακρίβειας 100%, όπως αποδεικνύεται από μια μέση περιοχή κάτω από την καμπύλη χαρακτηριστικού λειτουργίας δέκτη (AUROC) 1,00.

Το μοντέλο που αναφέρθηκε είναι πολλά υποσχόμενο, καθώς δείχνει πώς η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να βοηθήσει στην ανίχνευση του παιδικού αυτισμού πολύ πιο γρήγορα, ιδιαίτερα σε περιοχές όπου ένας εξειδικευμένος παιδοψυχίατρος δεν είναι εύκολα προσβάσιμος.

Ωστόσο, έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει πριν μπορέσει να αντικαταστήσει πλήρως τις δοκιμές που καθοδηγούνται από τον άνθρωπο. Ωστόσο, αυτό το επίτευγμα είναι αξιοσημείωτο και υπογραμμίζει περαιτέρω την αποτελεσματικότητα και τη χρησιμότητα που θα μπορούσαν να προσφέρουν τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης στην ιατρική βιομηχανία.

ΠΗΓΗ

Υπάρχει κληρονομικότητα στον αυτισμό;

πηγη

 

Ποιος γονέας συνδέεται με τον αυτισμό

Το Asperger κάποτε θεωρείτο μια ξεχωριστή πάθηση αλλά δεν αποτελεί πλέον επίσημη διάγνωση. Σήμερα, το Άσπεργκερ αναφέρεται ως Διαταραχή του Φάσματος του Αυτισμού (ΔΦΑ).

Η ΔΦΑ περιλαμβάνει διαφορές στην κοινωνική αλληλεπίδραση, την επικοινωνία και τη γνώση. Μερικοί αυτιστικοί άνθρωποι χρειάζονται καθόλου ή ελάχιστη υποστήριξη, ενώ άλλοι μπορεί να χρειάζονται ουσιαστική υποστήριξη για την ευημερία και τις καθημερινές τους εργασίες.

Η γενετική (κληρονομικότητα) παίζει σημαντικό ρόλο στον αυτισμό. Περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορούν επίσης να επηρεάσουν την έκφραση αυτών των γονιδίων, συμβάλλοντας στις πιθανότητες της πάθησης.

Ο αυτισμός είναι κληρονομικός ή περιβαλλοντικός;

Η ΔΦΑ θεωρείται ότι έχει ισχυρό γενετικό υπόβαθρο με την κληρονομικότητα να υπολογίζεται στο 60-90%.

Ωστόσο, περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορούν επίσης να επηρεάσουν την ανάπτυξή του. Πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι οι περιβαλλοντικοί παράγοντες συμβάλλουν στο 40-50% της μεταβλητότητας της ΔΦΑ.

Η γενετική σύνθεση είναι πολύπλοκη. Περιλαμβάνει ένα μείγμα γενετικών παραλλαγών, που αυξάνουν συλλογικά την πιθανότητα εμφάνισης της πάθησης. Αυθόρμητες μεταλλάξεις συμβάλλουν επίσης σε αυτή τη γενετική πτυχή.

Επιπλέον, οι περιβαλλοντικοί παράγοντες πιστεύεται ότι παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη γενετικών μεταλλάξεων που σχετίζονται με ΔΦΑ. Αυτοί οι παράγοντες μπορεί να περιλαμβάνουν τον τόπο διαμονής, τη διατροφή και τυχόν λοιμώξεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Υπάρχει “γονίδιο αυτισμού”;

Η ΔΦΑ είναι μια περίπλοκη και εξαιρετικά ποικιλόμορφη πάθηση χωρίς ενιαίο “γονίδιο αυτισμού”. Αντίθετα, πιστεύεται ότι περιλαμβάνει έναν συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.

Πολλά γονίδια εμπλέκονται στη ΔΦΑ. Διαφορετικά αυτιστικά άτομα μπορεί να έχουν παραλλαγές σε διαφορετικά γονίδια.

Σε μια μελέτη του 2022 που περιελάμβανε περισσότερα από 63.000 άτομα, οι ερευνητές ανέλυσαν διάφορους τύπους γενετικών μεταλλάξεων και εντόπισαν 72 γονίδια που σχετίζονται με τη ΔΦΑ. Βρήκαν ότι οι παραλλαγές τύπου CNV είχαν την ισχυρότερη σχέση με τον αυτισμό.

Οι CNV είναι ένας τύπος γενετικών παραλλαγών που περιλαμβάνει αλλαγές στον αριθμό των αντιγράφων συγκεκριμένων τμημάτων του DNA ενός ατόμου. Ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν δύο αντίγραφα από κάθε γονίδιο (ένα που κληρονομείται από κάθε γονέα), τα CNV μπορούν να οδηγήσουν σε λιγότερα ή περισσότερα αντίγραφα ενός συγκεκριμένου γονιδίου ή τμήματος DNA.

Οι ίδιοι ερευνητές διεξήγαγαν μια μετα-ανάλυση συμπεριλαμβανομένων ατόμων με αναπτυξιακή καθυστέρηση. Βρήκαν 373 γονίδια που σχετίζονται τόσο με ΔΦΑ όσο και με αναπτυξιακή καθυστέρηση.

Αυτά τα γονίδια σχετίζονταν με πρώιμα στάδια ανάπτυξης του εγκεφάλου σε ανώριμους νευρώνες. Ορισμένα γονίδια είχαν διαφορετικές συχνότητες μετάλλαξης μεταξύ των ομάδων ΔΦΑ και αναπτυξιακής καθυστέρησης.

Αυτό υποδηλώνει ότι αν και κοινές γενετικές οδοί εμπλέκονται σε αυτές τις καταστάσεις, υπάρχουν επίσης διακρίσεις μεταξύ τους.

Ποιος γονέας μεταδίδει τον αυτισμό;

Η ΔΦΑ δεν συνδέεται αποκλειστικά με έναν συγκεκριμένο γονέα. Και οι δύο γονείς μπορούν να συνεισφέρουν γενετικούς παράγοντες για τη ΔΦΑ, αν και πρόσφατη έρευνα έχει ρίξει φως στις πιθανές γενετικές επιρροές που σχετίζονται με τους γονείς.

Για παράδειγμα, μια μελέτη του 2019 με περισσότερα από 9.000 άτομα από οικογένειες με αυτισμό επικεντρώθηκε σε σπάνιες γενετικές αλλαγές γονιδίων.

Τα ευρήματα έδειξαν ότι όταν αυτές οι γενετικές αλλαγές προήλθαν από πατέρες, ήταν πιο πιθανό να κληρονομηθούν σε αυτιστικά παιδιά της ίδιας οικογένειας.

Αυτό υποδηλώνει ότι συγκεκριμένες, σπάνιες κληρονομικές γενετικές παραλλαγές θα μπορούσαν να αυξήσουν την πιθανότητα αυτισμού, με πιθανές διακυμάνσεις στις πιθανότητες ανάλογα με το αν είναι μητρικής ή πατρικής προέλευσης.

Ποιοι παράγοντες μπορεί να αυξήσουν τις πιθανότητες για ΔΦΑ

Οι ακόλουθοι παράγοντες μπορεί να αυξήσουν τις πιθανότητες εμφάνισης ΔΦΑ:

Γενεσιολογία: Υπάρχει ένα ισχυρό γενετικό υπόβαθρο στη ΔΦΑ. Σύμφωνα με μια μελέτη του 2017, περίπου το 90% των διαφορών ή παραλλαγών στον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσεται η ΔΦΑ σε αυτιστικά άτομα μπορούν να εξηγηθούν από γενετικούς παράγοντες.

Γονική ηλικία: Τα παιδιά που γεννιούνται από μεγαλύτερους σε ηλικία γονείς, τόσο μητέρες όσο και πατέρες, έχουν ελαφρώς υψηλότερες πιθανότητες για ΔΦΑ. Μια μελέτη διαπίστωσε ότι οι μητέρες ηλικίας 40-49 ετών και οι πατέρες 50 ετών και άνω είχαν περισσότερες πιθανότητες να κάνουν παιδιά με ΔΦΑ.

Επιπλέον, οι μητέρες κάτω των 20 ετών συσχετίστηκαν επίσης με αυξημένη πιθανότητα οι απόγονοί τους να έχουν ΔΦΑ.

Πρόωρος τοκετός: Η πρόωρη γέννηση και το χαμηλό βάρος γέννησης μπορεί να σχετίζονται με αυξημένη πιθανότητα ΔΦΑ. Μια μελέτη του 2020 διαπίστωσε ότι το 22,6% των παιδιών που γεννήθηκαν στις 25 εβδομάδες κύησης έλαβαν διάγνωση ΔΦΑ, ενώ η πιθανότητα μειώθηκε στο 6% για εκείνα που γεννήθηκαν στις 31 εβδομάδες κύησης.

Μητρικοί προγεννητικοί παράγοντες: Οι μητρικοί παράγοντες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, συμπεριλαμβανομένης της έκθεσης σε φάρμακα, τυχόν λοιμώξεις ή μεταβολικές παθήσεις, έχουν συσχετιστεί με υψηλότερη πιθανότητα ΔΦΑ.

Έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά των οποίων οι μητέρες είχαν προγεννητικές λοιμώξεις είχαν 1,16 φορές περισσότερες πιθανότητες αυτισμού. Οι λοιμώξεις το έτος πριν από την εγκυμοσύνη συνδέονταν με 1,25 φορές αυξημένη πιθανότητα αυτισμού.

Περιβαλλοντικοί παράγοντες: Η έκθεση σε περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως η ατμοσφαιρική ρύπανση ή τα φυτοφάρμακα, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να έχει πιθανούς δεσμούς με ΔΦΑ.

Μια μελέτη του 2022 στη Νότια Καλιφόρνια διαπίστωσε ότι η έκθεση σε λεπτά σωματίδια (PM2,5) κατά τα δύο πρώτα τρίμηνα της εγκυμοσύνης συνδέθηκε με αυξημένη πιθανότητα ΔΦΑ, με πιο έντονες επιπτώσεις στα αγόρια.

ΠΗΓΗ

Παιδιά με ΔΕΠΥ: Δεν αναγνωρίζουν τις εκφράσεις θυμού;

πηγη

 

Η έλλειψη προσοχής, η υπερκινητικότητα και η παρορμητική συμπεριφορά των παιδιών με ΔΕΠΥ μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνικά προβλήματα. Πρόσφατη μελέτη ισχυρίζεται ότι τα παιδιά αυτά δεν μπορούν να αναγνωρίσουν όλα τα συναισθήματα στα πρόσωπα των άλλων.

Η ερευνητική ομάδα αποτελούνταν από τον καθηγητή Ryusuke Kakigi του Εθνικού Ινστιτούτου Φυσιολογικών Επιστημών σε συνεργασία με τον καθηγητή Masami Κ. Yamaguchi και τον επίκουρο καθηγητή Hiroko Ichikawa του Πανεπιστημίου Chuo. Οι επιστήμονες εξέτασαν για πρώτη φορά την ικανότητα αναγνώρισης έκφρασης των χαρακτηριστικών ενός προσώπου στα παιδιά με ΔΕΠΥ μετρώντας την αιμοδυναμική απόκριση στον εγκέφαλό τους. Ο έλεγχος έδειξε ότι υπάρχει πιθανότητα η νευρωνική βάση της αναγνώρισης της έκφρασης ενός προσώπου να είναι διαφορετική από εκείνη των άλλων παιδιών.

Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Neuropsychologia» και είναι διαθέσιμα στο διαδίκτυο.

Το δεξί μέρος του εγκεφάλου των φυσιολογικά αναπτυσσόμενων παιδιών είχε αντίδραση τόσο στα χαρούμενα όσο και στα θυμωμένα πρόσωπα. Από την άλλη πλευρά, ο εγκέφαλος των παιδιών με ΔΕΠΥ δεν είχε αντίδραση στο θυμωμένο πρόσωπο, ενώ ανταποκρίθηκε στο χαρούμενο.

Η ερευνητική ομάδα έδειξε εικόνες από χαρούμενες ή οργισμένες εκφράσεις προσώπου σε 13 παιδιά με ΔΕΠΥ και σε 13 φυσιολογικά αναπτυσσόμενα παιδιά και προσδιόρισε το μέρος του εγκεφάλου που ενεργοποιούνταν εκείνη τη στιγμή.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μη επεμβατική φασματοσκοπία εγγύς υπερύθρου για τη μέτρηση της δραστηριότητας του εγκεφάλου. Το υπέρυθρο φως έχει την ικανότητα να περνά μέσα από το σώμα και μέσω αυτού μετρήθηκε η ποσότητα που απορροφήθηκε ή διασκορπίστηκε από τον εγκέφαλο. Η ισχύς του φωτός εξαρτάται από τη συγκέντρωση της οξυαιμοσφαιρίνης, η οποία δίνει το οξυγόνο στα νευρικά κύτταρα.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα φυσιολογικά αναπτυσσόμενα παιδιά παρουσίασαν σημαντική αιμοδυναμική απόκριση στο δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου τόσο στα χαρούμενα όσο και στα θυμωμένα πρόσωπα.

Από την άλλη πλευρά, τα παιδιά με ΔΕΠΥ έδειξαν σημαντική αιμοδυναμική απόκριση μόνο στη χαρούμενη έκφραση αλλά δεν παρατηρήθηκε εγκεφαλική δραστηριότητα στη θυμωμένη έκφραση. Αυτή η διαφορά στη νευρωνική βάση της αναγνώρισης της έκφρασης του προσώπου μπορεί να είναι υπεύθυνη για τη μειωμένη κοινωνική αναγνώριση και τις κοινωνικές σχέσεις των παιδιών αυτών.

ΠΗΓΗ

Γιλέκα με άμμο για μαθητές με ΔΕΠ-Υ στη Γερμανία

πηγη

 

Ένα σημαντικό ποσοστό μαθητών, που δείχνει αξιοσημείωτη  αύξηση παγκόσμια, εμφανίζει  μεγάλη δυσκολία στην αυτοσυγκέντρωση και την προσοχή. Η διάγνωση στους μαθητές με τις σοβαρότερες δυσκολίες είναι  Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής- Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ). Οι μαθητές αυτοί χαρακτηρίζονται από αδεξιότητα, παρορμητισμό και αδυνατούν  να συγκεντρώσουν την προσοχή τους στο μάθημα και να παρακολουθούν τις οδηγίες. Στριφογυρίζουν στην καρέκλα, ρίχνουν τα πράγματά τους στο δάπεδο, σηκώνονται χωρίς λόγο από τη θέση τους, διακόπτουν   και αδυνατούν να συγκεντρωθούν στην εργασία τους.

​Για τα παιδιά αυτά η καθημερινότητα, όχι μόνο στο σχολείο αλλά και στο σπίτι, γίνεται από δύσκολη έως βασανιστική, σε πολλές περιπτώσεις, όχι μόνο για τα ίδια αλλά και για το σχολικό και οικογενειακό περιβάλλον.

Μέχρι σήμερα η αντιμετώπιση των δυσκολιών αυτών των παιδιών γίνονταν παιδαγωγικά. Με μεγάλη υπομονή, με αγάπη και ανοχή. Με καλύτερη οργάνωση των εργασιών και των δραστηριοτήτων τους και με προσεκτική διαχείριση του χώρου στον οποίο εργάζονται, χωρίς διασπαστικούς παράγοντες.

Πριν από λίγο καιρό μια γερμανική εταιρεία παρουσίασε ένα νέο  προϊόν, το γιλέκο με άμμο που, σύμφωνα με το διαφημιστικό της ίδιας της εταιρείας, υπόσχεται ότι βοηθάει τους μαθητές με ΔΕΠ-Υ να αυξήσουν την αυτοσυγκέντρωσή τους, να είναι πιο ήρεμοι και να νιώθουν καλύτερα.

​Η ιδέα για το γιλέκο ήταν μιας εκπαιδευτικού Ειδικής Αγωγής, η οποία είχε εργαστεί στην Αμερική, όπου το γιλέκο  αυτό χρησιμοποιείται από χρόνια με ενθαρρυντικά αποτελέσματα, όπως αναφέρει η ίδια.

Το γιλέκο αυτό έχει βάρος από 1,2 μέχρι 6 κιλά, για τα μεγαλύτερα παιδιά, και το φοράνε οι μαθητές για 30 λεπτά την ημέρα στο σχολείο. Το γιλέκο  κοστίζει, περίπου,150 Ευρώ.

Από την προηγούμενη σχολική  χρονιά σε περισσότερα από διακόσια σχολεία της Γερμανίας ξεκίνησε  η χρήση του γιλέκο. Σύμφωνα με όσα γίνονται γνωστά, δεν  απαιτείται η σύμφωνη γνώμη των γονιών, αλλά η πρακτική είναι να υπάρχει συνεννόηση με τους γονείς και το ίδιο το παιδί να το θέλει. Το κόστος αγοράς των γιλέκων, τα οποία παραμένουν στο σχολείο, καλύπτεται με χορηγίες.

Σύμφωνα με μαρτυρίες δασκάλων αλλά και κάποιων παιδιών, όπως γράφουν οι εφημερίδες, το γιλέκο μειώνει την υπερδιέγερση και την υπερκινητικότητα και τους κάνει να αισθάνονται καλύτερα. Έχει την ίδια επίδραση, αναφέρει μια δασκάλα, που έχει ένα  χέρι που ακουμπά στην πλάτη του παιδιού.

Η ίδια η εταιρεία στο διαφημιστικό έντυπο αναφέρει ότι το γιλέκο με  την πίεση που ασκεί  στο σώμα βοηθάει παιδιά με αισθητηριακός διαταραχές (αυτισμός) αλλά και ΔΕΠ-Υ  να μειώνεται η ένταση που αισθάνονται  και να νιώθουν καλύτερα.

Η χρήση των γιλέκων στα σχολεία έχει προκαλέσει σφοδρές  αντιδράσεις στη Γερμανία  και  η υπουργός Παιδείας του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας, Υβόν Γκεμπάουερ,  δηλώνει δημόσια ότι δεν συμφωνεί με   τη χρήση στα σχολεία του κρατιδίου.

Σε άλλα κρατίδια  τα τοπικά υπουργεία Παιδείας, στο ερώτημα   αν εγκρίνουν  τη χρήση των γιλέκων στα σχολεία, η απάντηση που δίνουν  είναι ότι δεν απαιτείται κανενός είδους έγκριση ή απαγόρευση και μένει στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς να εκτιμήσουν αν το γιλέκο  είναι χρήσιμο για την εκπαιδευτική διαδικασία και σε συνεννόηση με τους γονείς να πάρουν την όποια απόφαση.

Η πρόεδρος του συλλόγου φιλολόγων Ρηνανίας-Παλατινάτου, Κορνέλια Σβάρτς, θεωρεί ότι τα γιλέκα με άμμο είναι μια απέλπιδα  προσπάθεια να μπει τάξη στο χάος που έχει δημιουργηθεί στα σχολεία (με την ένταξη στα Γενικά σχολεία των μαθητών με Ειδικές Ανάγκες) και ο σύλλογός της απαιτεί άμεση απαγόρευση της χρήσης των γιλέκων.

Από την πλευρά των παιδοψυχιάτρων εκφράζονται σοβαρές επιφυλάξεις για αποτελεσματικότητα και τη θεραπευτική δράση των γιλέκων, που δεν αποδεικνύεται επιστημονικά, γεγονός που και η εταιρεία δεν το αρνείται. Επίσης οι παιδοψυχίατροι επισημαίνουν τον κίνδυνο στιγματισμού αυτών των μαθητών, ως ταραξιών ή ασθενών.

Από την πλευρά  των εκπαιδευτικών επισημαίνεται ο κίνδυνος τα γιλέκα να γενικευθούν και να χρησιμοποιηθούν, για οικονομικούς λόγους, ως αντιστάθμισμα στην έλλειψη κατάλληλης παιδαγωγικής στήριξης των μαθητών αυτών.

Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι μαθητές αυτοί εντείνονται από την πολιτική των περικοπών και της ένταξης (Inklusion) των μαθητών με Ειδικές Ανάγκες στα Γενικά σχολεία, σε υπερπληθή τμήματα με ασφυκτικούς χώρους και χωρίς στήριξη από κατάλληλο εκπαιδευτικό προσωπικό. Η ένταση που προκαλείται στις τάξεις επηρεάζει μαθητές αλλά και δασκάλους και ανατροφοδοτείται κάνοντας την κατάσταση εξαιρετικά δύσκολη.

Στο διάλογο που αναπτύσσεται στα ηλεκτρονικά μέσα, πολλοί  μιλούν για επάνοδο της «μαύρης παιδαγωγικής», των εξαναγκασμών και του εκφοβισμού.

Υπάρχουν, από την άλλη πλευρά και εκπαιδευτικοί που  δεν απορρίπτουν εντελώς την ιδέα, αλλά θεωρούν ότι η χρήση των γιλέκων, σε Γενικά και Ειδικά σχολεία, σε μεμονωμένες  περιπτώσεις, θα πρέπει να γίνεται με πολύ μεγάλη προσοχή, με την κατάλληλη ιατρική παρακολούθηση και  λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη όλες τις παραμέτρους και τις πιθανές επιπτώσεις στην ψυχική και σωματική υγεία των παιδιών.

Είναι σίγουρο και ανεξάρτητα από την όποια επίδραση μπορεί να έχουν τα γιλέκα σε κάποιες περιπτώσεις μαθητών, ότι  μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Η καλύτερη αντιμετώπιση των κάθε είδους δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι μαθητές γίνεται πιο αποτελεσματικά με παιδαγωγικό και επιστημονικό τρόπο. Αυτό απαιτεί εξειδικευμένο προσωπικό, κατάλληλους χώρους, υλικό και επιστημονική καθοδήγηση και παρακολούθηση. Όλα αυτά απαιτούν χρήματα που σήμερα οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν φαίνονται διατεθειμένες να διαθέσουν, παρά τα μεγάλα λόγια για προτεραιότητα στην Παιδεία.

Η ένταξη (Inklusion ) των μαθητών με Ειδικές Ανάγκες στα Γενικά σχολεία, σε υπερπληθή τμήματα, με ελλείψεις εκπαιδευτικών και εξειδικευμένου βοηθητικού προσωπικού, προκαλεί συνθήκες χάους στα σχολεία, με τους δασκάλους αλλά και τους μαθητές  στα όρια των αντοχών τους.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα σχολεία να καταφεύγουν σε αμφιλεγόμενες ή και προβληματικές πρακτικές, όπως η χρήση του γιλέκου, τις οποίες πολλοί χαρακτηρίζουν ως επιστροφή στο μεσαίωνα.

Όταν στα σχολεία δημιουργούνται ασφυκτικές συνθήκες και η εκπαιδευτική διαδικασία γίνεται βασανιστική για εκπαιδευτικούς και μαθητές, τότε η αναζήτηση «μαγικών λύσεων» φαντάζει διέξοδος. Το επόμενο βήμα είναι η επιστροφή στον αυταρχισμό και σε παιδαγωγικές πρακτικές άλλων εποχών. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα  της πολιτικής των περικοπών, της εντατικοποίησης  και της απαξίωσης  της δημόσιας εκπαίδευσης.

ΠΗΓΗ

Μπορείς να επαναλάβεις αυτό που είπες; – 4 άτομα με ΔΕΠ-Υ εξηγούν όλα όσα πρέπει να ξέρουμε

πηγη

 

«Πολλές φορές αισθανόμαστε ενοχικά και κατηγορούμε τους εαυτούς μας που δεν ακούσαμε τι είπατε, είναι εξαντλητικό, αλλά ζούμε με αυτό και το παλεύουμε»

Στην Τρίτη Δημοτικού θυμάμαι πως ο δάσκαλος μου είχε πει στους γονείς μου ότι μπορεί να έχω δυσλεξία. Πήγαμε λοιπόν σε ένα κέντρο λεξολογίας και έκανα κάτι ασκήσεις σαν τεστάκια που διήρκησαν 2 ώρες. Τότε θυμάμαι ότι ένιωθα, ας πούμε κάπως περίεργα, σαν να είμαι διαφορετική.

Δυσλεξία μπορεί να μην είχα, όμως έχω διάσπαση προσοχής. Η οποία εντείνεται όταν είμαι κουρασμένη. Μπορεί λοιπόν, να ξεκινήσω μία κουβέντα με τους φίλους μου για το μπουφάν μου που είναι μαύρο και να καταλήξω στο μαύρο χρώμα του κινητού μου. Είναι πολλές οι φορές που μπορεί να μιλάμε όλοι μαζί κι εγώ να μην προσέχω τι λένε και να τους ζητώ να το επαναλάβουν.

Είναι άλλες τόσες οι φορές που θα καθίσω να γράψω ένα άρθρο και θα κοιτάξω λίγο έξω χάνοντας την αίσθηση του χρόνου, θα σκεφτώ το τι θα φάω, θα απαντήσω σε ένα μήνυμα και θα αφήσω λίγο την δουλειά στην άκρη. Μου παίρνει πάνω από δύο ώρες να συγκεντρωθώ αλλά το έχω αποδεχτεί.

Δεν λειτουργούμε όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο.

Επίσης, σε αρκετές φάσεις της καθημερινότητας, δεν μπορώ να κάνω δύο πράγματα ταυτόχρονα και όσο περνάνε τα χρόνια πιάνω τον εαυτό μου να μην μπορεί να διαβάσει εύκολα ένα βιβλίο ή να παρακολουθήσει μία ταινία χωρίς να αποσπαστεί από αυτήν. Αυτό κυρίως συμβαίνει σε περιόδους που είμαι πολύ κουρασμένη ή είμαι πολύ αγχωμένη.

Και ενώ κάποτε θεωρούσα την διάσπαση προσοχής ταμπού έχω παρατηρήσει ότι πλέον όλο και περισσότεροι άνθρωποι το μοιράζονται ανοιχτά. Χρειάστηκε αρκετές φορές να το επικοινωνήσω με τους φίλους μου, διότι ορισμένοι θύμωναν που δεν μπορούσα να τους παρακολουθήσω ή πετούσα την ατάκα “αυτό πότε το είπαμε, δεν θυμάμαι”, αλλά σήμερα που ξέρουν ότι το μυαλό μου τριγυρνά σε τόσα διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα, πολλές φορές γελάνε και το διακωμωδούν, άλλες μου χτυπάνε καμπανάκια και μου λένε “συγκεντρώσου” κι άλλες είναι υπομονετικοί και εξηγούν ξανά και ξανά τα ίδια και τα ίδια και τους ευχαριστώ για την υπομονή.

Αλλά οι άνθρωποι που έχουμε διάσπαση προσοχής είμαστε ιδιαίτεροι και η αλήθεια είναι πως χρειαζόμαστε μία διαφορετική αντιμετώπιση στην επικοινωνία. Πολλές φορές αισθανόμαστε ενοχικά και κατηγορούμε τους εαυτούς μας που δεν ακούσαμε τι είπατε, ή που δεν πιάσαμε μία σκηνή σε μία ταινία και είναι αρκετές οι φορές που μπορεί άθελα σας να μας κάνετε να νοιώσουμε άσχημα.

Ζούμε με αυτό και πιστέψτε με ορισμένες φορές είναι εξαντλητικό και μας εμποδίζει σχεδόν κάθε μέρα κυρίως στην επαγγελματική μας ζωή.

Τι είναι η ΔΕΠΥ

Η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και η υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ) είναι μια διαταραχή που επηρεάζει τον τρόπο συμπεριφοράς ενός ανθρώπου. Οι πάσχοντες δείχνουν ακούραστοι, δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν σε κάτι και μπορεί να δρουν παρορμητικά.

Τα συμπτώματά της μπορεί κανείς να τα διακρίνει από πολύ μικρή ηλικία, από 3 ετών κιόλας, και γίνονται ακόμη πιο εμφανή όταν το παιδί ξεκινά να πηγαίνει σχολείο. Η πλειοψηφία των διαγνώσεων πραγματοποιείται μεταξύ 6 και 12 ετών, σύμφωνα με στοιχεία του nhs.uk.

Τα συμπτώματα συνήθως αυξάνουν με την πάροδο της ηλικίας, ωστόσο πολλοί ενήλικοι που έχουν διαγνωστεί με ΔΕΠΥ από την παιδική ηλικία συνεχίζουν να παρουσιάζουν δυσκολίες στην ενήλικη ζωής τους.

Η ΔΕΠΥ μπορεί να συνυπάρχει και με άλλες ασθένειες όπως οι αγχώδεις διαταραχές, οι μαθησιακές δυσκολίες, οι συναισθηματικές διαταραχές. Η συχνότητα εμφάνισής της είναι περίπου στο 5-7% του μαθητικού πληθυσμού, ενώ η αναλογία περιστατικών ανά φύλο είναι 3 προς 1, με τα αγόρια να υπερτερούν.

Αίτια ΔΕΠΥ

Τα αίτια πρόκλησης της ΔΕΠΥ δεν είναι σαφώς καθορισμένα. Ωστόσο, φαίνεται να εμφανίζεται συχνότερα στα μέλη ίδιων οικογενειών, γεγονός που σημαίνει ότι πιθανόν υπάρχουν γενετικοί παράγοντες που επηρεάζουν τη νόσο.

Άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν είναι περιβαλλοντικοί ή διαταραχές στο κεντρικό νευρικό σύστημα του παιδιού. Κάποιοι παράγοντες κινδύνου που μπορεί να ευθύνονται είναι η γέννηση ελλιποβαρούς νεογνού, η πρόωρη γέννηση (πριν την 37η εβδομάδα κύησης), το κάπνισμα και η κατανάλωση αλκοόλ και η χρήση ουσιών, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

ΔΕΠΥ Ενηλίκων

Οι επιστημονικές εκτιμήσεις σχετικά με τη ΔΕΠΥ ενηλίκων αναφέρουν ότι η διαταραχή εντοπίζεται περίπου στο 4% του συνολικού πληθυσμού. Πρόκειται ουσιαστικά πάντα για αδιάγνωστη ΔΕΠΥ που έχει εμφανιστεί ήδη από την παιδική ηλικία, αλλά δεν αναγνωρίστηκε και δεν αντιμετωπίστηκε. Πάντως, η ΔΕΠΥ, αν και αποτελεί χρόνια διαταραχή, μπορεί να αντιμετωπιστεί επιτυχώς ακόμη και στην ενήλικη ζωή και να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής και η παραγωγικότητα και κοινωνική προσαρμοστικότητά του ασθενή. Η parallaxi μίλησε με ανθρώπους που έχουν ΔΕΠΥ.

Έχω φτάσει σε ένα σημείο όπου λατρεύω να είμαι δυσλεκτικός

«Έχω φτάσει σε ένα σημείο όπου λατρεύω να είμαι δυσλεκτικός η να έχω μαθησιακές δυσκολίες η αντίστοιχα διάσπαση προσοχής. Οι λόγοι που το λατρεύω είναι γιατί σχεδόν όλοι σε αντιμετωπίζουν ως κάτι διαφορετικό. Αυτό εμένα με βοηθάει στον να αναλύω τους ανθρώπους. Ακριβώς γιατί ο κάθε άνθρωπος θα σε αντιμετωπίζει διαφορετικά. Βέβαια όταν ήμουν πιο μικρός και πήγαινα ακόμα σχολείο, δεν μου άρεσε αυτό που είχα. Επειδή δεν μπορούν να σε καταλάβουν όλοι.

Κάποιες δασκάλες μου έβλεπαν τον τρόπο με τον όποιον κρατούσα το μολύβι μου η τα γράμματα μου και προσπαθούσαν να με αλλάξουν. κατάφερα να αγαπήσω αυτή την “πάθηση” όπως έχω ακούσει να λένε, λόγω της οικογένειας μου και μιας καθηγήτριας που είχα όταν πήγαινα δημοτικό. Όντως το να έχεις κάτι από όλα αυτά που ανέφερα πριν, ναι σε δυσκολεύει. Όταν ήμουν 11 χρόνων είχα πει στον εαυτό μου “μακάρι να ήμουν κανονικός”. Αυτό έγινε γιατί μια καθηγήτρια μου με σήκωσε στον πίνακα και με έκανε να νιώσω άσχημα μπροστά σε όλους τους συμμαθητές μου.

Συνεχίζω ακόμα να τα έχω όλα αυτά. Παράδειγμα όταν θα ξεκινήσω να γράφω κάτι δεν θα έχει καλά γράμματα σε συνδυασμό με τα ορθογραφικά. Όταν θα ξεκινήσω να σχεδιάζω κάτι για την δουλειά μου, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σηκωθώ από την καρέκλα μου χωρίς να υπάρχει λόγος. Η να πιάσω το κινητό μου και να πάρω τηλέφωνο ένα φίλο μου. Αντίστοιχα όταν μιλάω με κάποιον πρόσωπο με πρόσωπο θα κοιτάω πολλές φορές δεξιά και αριστερά αντί για εκείνον. Το να έχεις λοιπόν κάτι από όλα αυτά είναι χάρισμα και όχι πάθηση. Η διαφορετικότητα δεν χωρίζεται σε δυσλεκτικούς και κανονικούς ανθρώπους. Κανένας δεν μοιάζει με κανέναν. Όλοι είμαστε διαφορετικοί και αυτό είναι καλό!»

Bλέπω τη ΔΕΠ-Υ όχι ως περιορισμό, αλλά ως μέρος που καθιστά τη ζωή μου μοναδική και πλούσια σε εμπειρίες

«Η διάγνωση με ΔΕΠ-Υ έγινε από μικρή ηλικία όταν οι γονείς μου κατάλαβαν ότι συμπεριφερόμουν διαφορετικά από τα υπόλοιπα παιδιά. Ωστόσο είναι κάτι που δεν σημαδεύει τη ζωή μου και αποδείχθηκε πηγή δύναμης και αυτο-ανακάλυψης. Κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού, ανακαλύπτω όχι μόνο πώς να διαχειρίζομαι την προσοχή μου αλλά και πώς να αντιμετωπίζω μέσω της ειδικής ψυχοθεραπείας διαφορετικά τις διαπροσωπικές σχέσεις και τα συναισθήματά μου.

Κάθε μέρα είναι σαν πρόκληση με διάφορες σκέψεις να γεμίζουν το μυαλό μου δημιουργώντας ενίοτε προβλήματα τόσο στη δουλειά όσο και στους υπόλοιπους τομείς της ζωής μου. Ωστόσο είναι, κάτι που με οδηγεί σε μια καλύτερη κατανόηση του εαυτού μου. Σήμερα, βλέπω τη ΔΕΠ-Υ όχι ως περιορισμό, αλλά ως μέρος που καθιστά τη ζωή μου μοναδική και πλούσια σε εμπειρίες».

Χρειάζομαι απλά παραπάνω πίεση

«Γενικά είναι κάτι το οποίο ζεις εύκολα με αυτό, απλά αποσπάται πάρα πολύ εύκολα η προσοχή σου. Ξεχνάω να κάνω πράγματα, πιάνω να κάνω κάτι και βλέπω κάτι άλλο, ξεχνιέμαι πιάνω κάτι καινούργιο, δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ. Πρέπει να μην έχω ερεθίσματα πολλά και έντονα ώστε να το καταφέρω και κυρίως χάνομαι σε συζητήσεις αρκετές φορές.

Το δύσκολο είναι πως αυτό δεν το καταλαβαίνουν όλοι και πολύ δύσκολα εξηγείς το πώς συμβαίνει. Απλά συμβαίνει. Δεν χρειάζεται κάτι για να γίνει το “τριγκερ”. Σημαντικό είναι ο κύκλος σου να το κατανοεί και να ρολλάρει με αυτό, να το “προσπερνάει” και να σε βοηθάει να επανέρχεσαι. Να σε βοηθάει όπως μπορεί ο καθένας στο να συγκεντρώνεσαι. Κανείς βέβαια δεν είναι υποχρεωμένος… Δεν είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο, απλά είναι εκνευριστικό. Θες να εστιάσεις σε κάτι και δεν προλαβαίνεις αρχικά ή πας στο επόμενο επειδή δεν μπόρεσες να το ολοκληρώσεις. Ξεφεύγεις πολύ και σε φάσεις που δεν θες.

Το αρκετά αρνητικό είναι ότι πολλές φορές σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν μπορείς να καταφέρεις εντέλει κάτι που θες πάρα πολύ. Ενώ το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη παραπάνω “πίεση”».

ΠΗΓΗ

Αναπτυξιακή Διαταραχή της Ανάγνωσης

πηγη

 

Η σχέση των διαταραχών των αναγνωστικών δεξιοτήτων με τις διαταραχές του λόγου, μελετήθηκε από τη σκοπιά της ψυχολογίας, της παιδοψυχιατρικής και των νευροεπιστημών. Από τις πρώιμες σημαντικές για ανάγνωση και τις αναγνωστικές δυσκολίες έρευνες (Liberman, 1983), προκύπτει ότι υπάρχει σημαντική σχέση μεταξύ των δυσκολιών ανάγνωσης και φωνολογικής επίγνωσης, καθώς και ότι οι δυσκολίες ανάγνωσης δεν συνδέονται με την ομιλία. Σε αντίθεση με την παλαιότερη θέση του Orton ότι τα οπτικά λάθη και οι αντιστροφές προσδιορίζουν τη δυσλεξία, οι προαναφερόμενοι ερευνητές υποστήριξαν ότι τα γλωσσολογικά χαρακτηριστικά της ανάγνωσης, και οι δυσκολίες κατονομασίας χαρακτηρίζουν τη δυσλεξία (Lyon, et al. 2003). 

Στην Ευρώπη και κυρίως στη Μ. Βρετανία, η μελέτη των Μαθησιακών Δυσκολιών επικεντρώθηκε στις ειδικές δυσκολίες ανάγνωσης. Ο Critchley, μια σημαντική προσωπικότητα στο χώρο των ΜΔ, όρισε την αναπτυξιακή δυσλεξία ως μια μαθησιακή διαταραχή, η οποία εκδηλώνεται αρχικά με δυσκολίες στην ανάγνωση και αργότερα με περίεργη ορθογραφία, καθώς και με δυσκολίες στη χρήση του γραπτού και όχι του προφορικού λόγου.

Ενδιαφέρουσα είναι η διάκριση που έκανε ο Rutter με τους συνεργάτες του (Rutter & Yule, 1975, Rutter, et al. 2004) μεταξύ της γενικής και ειδικής αναγνωστικής καθυστέρησης. Η γενική αναγνωστική καθυστέρηση αναφέρονταν στις δυσκολίες ανάγνωσης κατά τη φοίτηση στο σχολείο, ανεξάρτητα από το νοητικό δυναμικό, και αφορούσε σε παιδιά με νοημοσύνη και επίδοση κάτω του φυσιολογικού. Από την άλλη, η ειδική (αναπτυξιακή) αναγνωστική καθυστέρηση, αναφέρονταν σε μια επιβράδυνση της επίδοσης στην ανάγνωση, που δεν προέρχονταν από χαμηλή νοημοσύνη, ήταν δηλαδή ένα είδος υποεπίδοσης παιδιών με φυσιολογική νοημοσύνη.

ΠΗΓΗ

Τo παιδί μπερδεύει το 3 με το ε

πηγη

Ένα παιδί μπορεί κατά την γραφή να μπερδεύει το 3 με το ε, ωστόσο υπάρχουν και άλλες αντίστοιχες ενδείξεις;

Αυτό όμως σαν μοναδικό σύμπτωμα δεν είναι ικανό να μας οδηγήσει στη διάγνωση της δυσλεξίας.

Μην ξεχνάτε ότι η Δυσλεξία είναι ένα σύνδρομο (δηλαδή ένα… σύνολο συμπτωμάτων), που περιλαμβάνει και άλλα συμπτώματα, όχι μόνο μαθησιακής φύσεων. Ένα άτομο μπορεί να έχει κάποια από αυτά τα συμπτώματα και όχι απαραίτητα όλα.

Η ακόλουθη λίστα ελέγχου μπορεί να δείξει αν ένα παιδί (6+ ετών) είναι Δυσλεκτικό ή όχι.

Δεν είναι απαραίτητο ότι ένα παιδί θα έχει όλες αυτές τις δυσκολίες. Ωστόσο, αν αυτές οι δυσκολίες εξακολουθούν να υφίστανται και πέρα από την ηλικία στην οποία ένα παιδί πρέπει να τις έχει ξεπεράσει, τότε ενδέχεται να έχει Δυσλεξία και οι γονείς θα πρέπει να απευθυνθούν σε έναν ειδικό.

Όταν το παιδί διαβάζει:

•Μπερδεύει γράμματα που μοιάζουν οπτικά: "π" – "τ", "ξ" – "ζ", "α" – "ο";
•Μπερδεύει γράμματα που μοιάζουν ακουστικά: "φ" – "θ", "δ" – "β", "σ" – "ζ";
•Αντιστρέφει τη λέξη: "αν" – "να", "όλα" – "άλο";
•Μετακινεί γράμματα μέσα στη λέξη: "καρέκλα" – "καλέκρα", "πληρώνω" – "πρηλώνω";
•Διαβάζει μια λέξη σωστά και στη συνέχεια του κειμένου τη διαβάζει λάθος;
•Μετακινεί τις λέξεις μέσα στην πρόταση: " Η μπάλα είναι κάτω από το τραπέζι." – "Το τραπέζι είναι κάτω απο τη γάτα.";
•Μπερδεύει μικρές λεξούλες μεταξύ τους: "από", "προς", "ότι", "που";
•Χάνει συχνά την σειρά την οποία διαβάζει και πάει στην πιο κάτω και μετά επιστρέφει στην πιο πάνω ή μπερδεύεται;
•Διαβάζει κανονικά αλλά δεν καταλαβαίνει τι λέει το κείμενο;
Όταν το παιδί γράφει (ακόμη και μετά από συχνές επαναλήψεις και καθοδηγήσεις):
•Δεν ξέρει αν πρέπει να χρησιμοποιήσει το δεξί ή το αριστερό του χέρι;
•Δεν χρησιμοποιεί τα κεφαλαία γράμματα ή τα τοποθετεί σε λάθος θέσεις (π.χ. μέσα στην πρόταση);
•Τα γράμματα και οι αριθμοί που γράφει είναι δυσανάγνωστοι;
•Κολλάει όλες τις λέξεις μαζί χωρίς να αφήνει περιθώρια και οι γραμμές, που γράφει, έχουν κατεύθυνση προς το κάτω ή προς το πάνω μέρος της σελίδας;
•Παραλείπει τα σημεία στίξεως ή τα τοποθετεί σε λάθος σημείο μέσα στην παράγραφο;
Διάφορα συμπτώματα:
•Υπάρχει οικογενειακό ιστορικό Δυσλεξίας ή Μαθησιακών Δυσκολιών ή σχετικών προβλημάτων;
•Είχε αργή ανάπτυξη;
•Διασπάται εύκολα η προσοχή του;
•Μπερδεύει το "αριστερό" με το "δεξί, την "ανατολή" με τη "δύση", το "πάνω από" με το "κάτω από";
•Πιάνει το μολύβι πολύ σφιχτά ή με περίεργο τρόπο;
•Δυσκολεύεται να μάθει την ώρα; Δυσκολεύεται να δέσει τα κορδόνια του;
•Δυσκολεύεται αν συγκρατήσει στη μνήμη του γραπτές λέξεις ή οδηγίες για σύντομο χρονικό διάστημα;
•Εμφανίζει μεικτή πλευρίωση (π.χ. χρησιμοποιεί το δεξί χέρι για να γράφει, το αριστερό για να κόβει, το αριστερό πόδι για να κλωτσάει);
•Δυσκολεύεται όταν αντιγράφει από τον πίνακα;
•Μπερδεύει τα μαθηματικά σύμβολα (το μείον με το σύν); Δυσκολεύεται να ακολουθήσει πάνω από μία εντολές τη φορά;
•Δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το λεξικό ή τον τηλεφωνικό κατάλογο;
•Δυσκολεύεται να ακολουθεί μια λογική εξέλιξη σε χρόνο (ημέρες / μήνες /) ή την αλφαβήτα ή τους αριθμούς;

Όσο πιο σύντομα διαγνωσθεί η Δυσλεξία, τόσο πιο έγκυρα και ασφαλώς θα βοηθηθεί το παιδί στο σπίτι και στο σχολείο. Παρόλο που δεν υπάρχει θεραπεία για τη Δυσλεξία, η έρευνα έχει δείξει πως με την κατάλληλη βοήθεια και καθοδήγηση οι δυσκολίες μπορούν να ξεπεραστούν ως ένα βαθμό.

ΠΗΓΗ

Δυσλεξία & κατανόηση κειμένου: Πώς μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί

πηγη

 

Τα περισσότερα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες – δυσλεξία, παρουσιάζουν δυσκολία στην κατανόηση κειμένου

Συνήθως διαβάζουν κάτι αλλά αν ερωτηθούν για αυτό που διάβασαν δεν μπορούν να απαντήσουν, απλά γιατί διαβάζουν μηχανικά. Επικεντρώνονται στην διαδικασία της ανάγνωσης (πολλά παιδιά έχουν δυσαναγνωσία) και έτσι δεν κατανοούν αυτά που διαβάζουν.

Μερικοί τρόποι για να βοηθήσετε τα παιδιά στην κατανόηση κειμένου, στην τάξη ή στο σπίτι:

– Πριν την ανάγνωση του κειμένου, πείτε σύντομα που αναφέρεται το κείμενο.
– Πείτε στο παιδί να προσέχει στο κείμενο γιατί μετά θα κάνετε ερωτήσεις.
– Αν το κείμενο είναι μεγάλο, χωρίστε το σε παραγράφους, βάλτε τίτλους και νοηματικές – ενότητες και αναλύστε το κείμενο σταδιακά.

– Ζητήστε από το παιδί να ζωγραφίσει κάτι σχετικό με αυτό που διάβασε.
– Κάντε απλές ερωτήσεις, όπως ποιος πρωταγωνιστεί, που διαδραματίζεται η ιστορία κλπ.

– Διαβάζοντας ανά παράγραφο, υπογραμμίστε με έντονο χρώμα λέξεις-κλειδιά.
– Δώστε όμορφες ιστορίες για ανάγνωση, που να κεντρίζουν το ενδιαφέρον των παιδιών.
– Αν το παιδί δεν μπορεί να περιγράψει αυτό που διάβασε, απλά ζητήστε του να το διαβάσει ξανά και έπειτα να προσπαθήσει να διηγηθεί εν συντομία το περιεχόμενο του κειμένου.
– Μην επιμένετε στην διήγηση, αν βλέπετε ότι το παιδί δυσκολεύεται πολύ, αλλά προτιμήστε να κάνετε ερωτήσεις σχετικές με το κείμενο.
– Ελέγξτε αν το παιδί δυσκολεύεται στην ανάγνωση και κάντε ασκήσεις βελτίωσης.
– Να δίνετε μικρά κείμενα για εξάσκηση, χωρίς δύσκολες έννοιες και λέξεις.
– Κάντε ασκήσεις εμπλουτισμού λεξιλογίου.

ΠΗΓΗ

Τι αναζήτησαν τα παιδιά στο διαδίκτυο το καλοκαίρι

πηγη

 

Η ανάλυση βασίζεται σε ανώνυμα δεδομένα, τα οποία παρέχονται εθελοντικά

Μια νέα μελέτη του Kaspersky Safe Kids ανέδειξε το περιεχόμενο του YouTube που επικράτησε στις προτιμήσεις των παιδιών κατά το διάστημα Ιούνιος - Αύγουστος 2023. Η σειρά κινουμένων σχεδίων Skibidi Toilet αναδείχθηκε ως η πιο δημοφιλής τάση.

Το Lacey's Flash Games αναζητήθηκε περισσότερο στην κατηγορία των παιχνιδιών. Όσο για τις ταινίες, οι κινέζικες δραματικές ταινίες We Fall in Love και Love Forever Young συγκέντρωσαν τις περισσότερες προβολές.

Κατά μέσο όρο, το 61% των παιδιών αποκτούν τις πρώτες τους ψηφιακές συσκευές μεταξύ 8 και 12 ετών, μερικές φορές ακόμα νωρίτερα. Τα παιδιά εξερευνούν τον κυβερνοχώρο, κάνουν φίλους, παίζουν παιχνίδια, παρακολουθούν ταινίες και συσσωρεύουν γνώσεις.

Η Kaspersky εξέτασε τις διαδικτυακές αναζητήσεις των παιδιών για να καταλάβει τι τράβηξε την προσοχή τους αυτό το καλοκαίρι. Η ανάλυση βασίζεται σε ανώνυμα δεδομένα, τα οποία παρέχονται εθελοντικά από χρήστες του Kaspersky Safe Kids: τα ερωτήματα αναζήτησης και οι πιο δημοφιλείς εγκατεστημένες εφαρμογές Android.

 Φέτος το καλοκαίρι, οι 3 εφαρμογές για συσκευές Android που χρησιμοποιήθηκαν περισσότερο από τα παιδιά ήταν το YouTube (30%), το TikTok (17%) και το WhatsApp (15%). Το Instagram κατέλαβε την τέταρτη θέση (9%). Είναι ενδιαφέρον ότι το YouTube kids δεν έχει σημαντική απήχηση μεταξύ των παιδιών καταγράφοντας μόνο 2,5%.

Αντίστοιχη είναι η εικόνα που καταγράφεται για το δείγμα από την Ελλάδα, με το Youtube να είναι η εφαρμογή που χρησιμοποιούν τα παιδιά περισσότερο με ποσοστό 30%. Το TikTok έρχεται στη δεύτερη θέση με ποσοστό 21%, ενώ στην τρίτη θέση βρίσκεται το Instagram με ποσοστό 14,85%. Ακολουθεί το Chrome (7%) και το Roblox (5%), με το Youtube Kids να διακρίνεται από εξίσου χαμηλή διείσδυση στον παιδικό πληθυσμό, με μόλις το 1,6% των εγκαταστάσεων να αφορά τη συγκεκριμένη πλατφόρμα.

 

Όσον αφορά το YouTube, το περιεχόμενο που αναζητήθηκε περισσότερο μεταξύ των παιδιών ήταν κανάλια και vloggers των οποίων τα βίντεο έχουν περιεχόμενο ψυχαγωγίας, lifestyle ή προκλήσεις (21%). Η ταξινόμηση «άλλο» στην οποία, συνήθως, περιλαμβάνονται memes και άλλου τύπου μη ταξινομήσιμες ιστορίες, κατέγραψε 21%. Οι gaming bloggers βρέθηκαν στην 3η θέση αντιπροσωπεύοντας το 15% των αναζητήσεων. Πρόσθετες κατηγορίες στην κορυφή της λίστας ήταν κατηγορίες όπως μουσική (13%), ταινίες, κινούμενα σχέδια, τηλεοπτικές εκπομπές (12%) και παιχνίδια (9%).

Το Skibidi Toilet ήταν ένα από τα μεγαλύτερα trends του καλοκαιριού. Αυτό είναι μια σειρά κινουμένων σχεδίων που φιλοξενείται στο YouTube Shorts και δημιουργήθηκε από τον Γεωργιανό influencer «DaFuq!?Boom!». Ξεκίνησε με σύντομα βίντεο που αποτελούνται από αφηρημένα καρέ, στα οποία ο κύριος χαρακτήρας παίρνει τη μορφή ενός κεφαλιού που σέρνεται έξω από την τουαλέτα, σε έναν συνδυασμό του "Dom Dom Yes Yes" του Biser King και του "Give it to me" του Timbaland. Τώρα έχει μετατραπεί σε μια σειρά βίντεο με το δικό του στυλ, τη δική του πλοκή καθώς και αυτόνομους χαρακτήρες. Το Scibidi Toilet αντιπροσωπεύει σχεδόν το 9% των TOP-1000 αιτημάτων αναζήτησης στο YouTube.

Όσον αφορά τους vloggers και τους influencers του YouTube, αυτό το καλοκαίρι κυριάρχησαν οι Triple Charm, shfa, ViktoriaSarina, Fede Vigevani, Michou, Space Family, Fala Sério, A4, των οποίων το περιεχόμενο είναι κυρίως βίντεο lifestyle, προκλήσεις, βίντεο unboxing και συμβουλών ομορφιάς.

Όσον αφορά το gaming περιεχόμενο, τα Lacey's Flash Games αναζητήθηκαν πιο πολύ αυτό το καλοκαίρι. Όπως το Skibidi Toilet, το Lacey’s Games εξελίχθηκε σε ένα web horror βασισμένο στη Lacey – τον χαρακτήρα, που εμφανίζεται, για παράδειγμα, στο flash παιχνίδι «Lacey’s Wardrobe» (κατά βάση η ύπαρξη αυτού του παιχνιδιού στην πραγματική ζωή ιντριγκάρει τους θεατές). Διάφοροι δημιουργοί περιεχομένου γυρίζουν ιστορίες τρόμου βασισμένες στο παιχνίδι – αυτό οδήγησε τη Lacey στην κορυφή της λίστας των χαρακτήρων τρόμου αυτού του καλοκαιριού.

Μεταξύ των βασικών gamer influencers, οι πιο δημοφιλείς ήταν οι IShowSpeed, Aphmau, Paluten, Problems και Furious Jumper.

Στην κατηγορία «ταινίες, κινούμενα σχέδια και τηλεοπτικές εκπομπές», τα κινούμενα σχέδια κατέχουν την ηγετική θέση - αντιπροσωπεύοντας σχεδόν το 50% των αναζητήσεων. Οι τηλεοπτικές εκπομπές αποτελούν το 26%, σημαντική διαφορά συγκριτικά με τα anime που έλαβαν το 16% των αναζητήσεων.

Το κανάλι MSA (My Story Animated) που περιλαμβάνει τα Lady Bug, My Little Pony, Peppa Pig και Helluva boss, παραμένει ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης μεταξύ των παρόχων κινουμένων σχεδίων. Όσον αφορά τις τηλεοπτικές εκπομπές, τα κινέζικα τηλεοπτικά δράματα We Fall In Love (2023) και Love Forever Young (2023) κέρδισαν την προσοχή των παιδιών.

Τα μουσικά ενδιαφέροντα εξακολουθούν να περιστρέφονται γύρω από την K-pop – σχεδόν το 19% των αναζητήσεων αφορούν νοτιοκορεάτικα συγκροτήματα, με το συγκρότημα BlackPink να πρωταγωνιστεί. Η τρέλα της Barbie έχει τραβήξει την προσοχή και των παιδιών - με πολλές αναζητήσεις να περιλαμβάνουν το «Barbie Girl» των AQUA και το «Barbie World» των Nicki Minaj & Ice Spice.

«Μπορούμε να δούμε πόσο γρήγορα αναδύονται νέοι game worlds μετατρεπόμενοι σε τάσεις. Είναι ενδιαφέρον ότι το φαινόμενο του καλοκαιριού, το Barbenheimer, σίγουρα τράβηξε την προσοχή των παιδιών, αλλά δεν άγγιξε τη μεγαλύτερη τάση αυτού του καλοκαιριού – το Skibidi Toilet ή το Laycey's Flash Games. Σίγουρα τα παιδιά ακολουθούν τις τάσεις που κυριαρχούν παγκοσμίως σε ταινίες, βιβλία, παιχνίδια κ.λπ., αλλά ταυτόχρονα διαμορφώνουν τις δικές τους - ασυνήθιστες και παράξενες για την αντίληψη των ενηλίκων- τάσεις. Είναι πολύ ενδιαφέρον να μπορέσουμε να τις ανακαλύψουμε και να τις εξερευνούμε», σχολιάζει η Anna Larkina, web content analysis expert στην Kaspersky.

Για να έχουν τα παιδιά μια ευχάριστη διαδικτυακή εμπειρία, η Kaspersky συνιστά στους γονείς:

• Εμπλακείτε στις διαδικτυακές δραστηριότητες των παιδιών σας από μικρή ηλικία, καθιστώντας το με αυτόν τον τρόπο παγιωμένη συνθήκη, ώστε να μπορείτε στη συνέχεια να τα καθοδηγήσετε σχετικά με τις πρακτικές ασφάλειας στο διαδίκτυο.
• Εξετάστε το ενδεχόμενο λήψης εφαρμογών γονικού ελέγχου και συζητήστε αυτό το θέμα με το παιδί σας, εξηγώντας πώς λειτουργούν αυτές οι εφαρμογές και γιατί χρειάζονται για να παραμείνουν ασφαλή τα παιδιά στο διαδίκτυο.

Κάντε τις συνομιλίες για την κυβερνοασφάλεια πιο ευχάριστες και ενδιαφέρουσες συζητώντας το θέμα με το παιδί σας μέσω παιχνιδιών και άλλων ψυχαγωγικών μορφών.

Προσπαθήστε να προσέχετε τις δικές σας συνήθειες. Χρησιμοποιείτε το smartphone σας όταν τρώτε ή συνομιλείτε; Δείτε αν υπάρχουν μοτίβα συμπεριφοράς των παιδιών σας που μιμούνται τις συνήθειές σας. Αντιδρούν με διαφορετικό τρόπο όταν αφήνετε το τηλέφωνό σας μακριά;

Ζητήστε από το παιδί σας να μην συμφωνήσει με καμία ρύθμιση απορρήτου από μόνο του και να ζητήσει βοήθεια από εσάς. Οι ενήλικες θα πρέπει να αποκτήσουν τη συνήθεια να διαβάζουν όλες τις συμφωνίες απορρήτου.

Σχετικά με την Kaspersky
Η Kaspersky είναι μια παγκόσμια εταιρεία ψηφιακής ασφάλειας με έτος ίδρυσης το 1997. Η βαθιά πληροφόρηση απειλών και η τεχνογνωσία στον τομέα της ασφάλειας της Kaspersky μετατρέπονται συνεχώς σε λύσεις και υπηρεσίες ασφάλειας για την προστασία επιχειρήσεων, κρίσιμων υποδομών, κυβερνήσεων και καταναλωτών σε όλον τον κόσμο. Το ολοκληρωμένο χαρτοφυλάκιο ασφάλειας της εταιρείας περιλαμβάνει την προστασία τερματικών σημείων και μια σειρά εξειδικευμένων λύσεων και υπηρεσιών ασφάλειας για την καταπολέμηση εξελιγμένων και εξελισσόμενων ψηφιακών απειλών. Περισσότεροι από 400 εκατομμύρια χρήστες προστατεύονται από τις τεχνολογίες της Kaspersky και βοηθάμε 220.000 εταιρικούς πελάτες να προστατεύουν ό,τι είναι πιο σημαντικό για αυτούς.

 

ΠΗΓΗ 

Ο εθισμός στο διαδίκτυο επηρεάζει τη συμπεριφορά και την ανάπτυξη των εφήβων [μελέτη]

πηγη

 

Ερευνητές ανακάλυψαν ότι ο εθισμός των νέων στο διαδίκτυο θα μπορούσε να αλλάζει τον εγκέφαλό τους και να διαταράσσει τη σηματοδότηση σε ζωτικής σημασίας νευρωνικά δίκτυα που επηρεάζουν τη λήψη αποφάσεων, τη μνήμη, τον συντονισμό και την ψυχική υγεία τους.

Ερευνες έχουν δείξει ότι ο εθισμός στο διαδίκτυο αυξάνει την πιθανότητα ψυχικών συννοσηροτήτων, όπως διαταραχές διάθεσης, άγχος, παρορμητικότητα και χρήση ουσιών.

Η μελέτη εξέτασε πώς ο εθισμός επηρεάζει τη λειτουργική συνδεσιμότητα του εγκεφάλου του εφήβου. Οι ερευνητές επισκόπησαν 12 άρθρα που πραγματοποίησαν νευροαπεικονιστικές έρευνες σε 237 συμμετέχοντες για να εξεταστούν αλλαγές στη συνδεσιμότητα μεταξύ δικτύων του εγκεφάλου, με τον εθισμό στο διαδίκτυο.

Η ηλικία των συμμετεχόντων ήταν μεταξύ 10 και 19 ετών και είχαν ιστορικό διάγνωσης εθισμού στο διαδικτύο μεταξύ 2013 και 2023.

Η επισκόπηση έδειξε ότι έφηβοι με εθισμό στο ίντερνετ είχαν σημαντικές διαταραχές στις εγκεφαλικές περιοχές που είναι υπεύθυνες για λειτουργίες εκτελεστικού ελέγχου, όπως προσοχή, σχεδιασμό, λήψη αποφάσεων και έλεγχο παρορμήσεων.

Οι ερευνητές σημείωσαν ότι τα ευρήματα δείχνουν ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πιθανώς αρνητικές συμπεριφορές και αναπτυξιακές αλλαγές που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τις ζωές των εφήβων.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο Plus Mental Health.

Πηγές:
Plus Mental Health.

ΠΗΓΗ

 

 

Παιδική παχυσαρκία: Ποιες είναι οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις

πηγη

 

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να συμβάλουν στην παιδική παχυσαρκία, και είναι ένα ζήτημα που δεν είναι εύκολο να οριστεί. Στις περισσότερες περιπτώσεις, χρησιμοποιείται ο Δείκτης Μάζας Σώματος για να καθοριστεί αν ένα παιδί είναι παχύσαρκο ή όχι, αλλά όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές, ο ΔΜΣ δεν είναι πάντα το πιο αξιόπιστο κριτήριο.

Και πέρα από τις πρακτικές δυσκολίες, όπως την συσσώρευση συσσσώρευση περιττού λίπους, η παχυσαρκία στην παιδική ηλικία αυξάνει τον κίνδυνο άλλων παθήσεων στο μέλλον. Αυτά τα περιττά κιλά καταπονούν το σώμα ενώ το αναγκάζουν να εργαστεί σκληρότερα για να λειτουργήσει. Στην ουσία, η παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο για την ανάπτυξη αρκετών ακόμα ασθενειών, μερικές εκ των οποίων είναι οι εξής:

Παθήσεις την καρδιάς

Το υπερβολικό βάρος μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την καρδιά, αναγκάζοντάς την να δουλεύει περισσότερο για να κυκλοφορήσει σωστά το αίμα σε ένα μεγαλύτερο σώμα. Η παχυσαρκία μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο για καρδιακές παθήσεις, όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση (υπέρταση) και η υψηλή χοληστερόλη. Η παιδική παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακών προβλημάτων αργότερα στη ζωή.

Διαβήτης

Το σώμα σας διασπά το φαγητό που τρώτε σε γλυκόζη (ζάχαρη) για να παρέχει την ενέργεια που χρειάζεστε για να τροφοδοτήσετε όλη την ημέρα. Η ινσουλίνη, μια ορμόνη που παράγεται στο πάγκρεας σας, παίζει βασικό ρόλο στη ρύθμιση αυτής της διαδικασίας. Η παχυσαρκία μπορεί να οδηγήσει σε αντίσταση στην ινσουλίνη, που σημαίνει ότι το σώμα σας δεν ανταποκρίνεται όπως θα έπρεπε. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα και στην ανάπτυξη διαβήτη. Οι αυξήσεις στις διαγνώσεις παιδικού διαβήτη αντικατοπτρίζουν την αύξηση της παχυσαρκίας, σύμφωνα με τους ειδικούς.

Προβλήματα ψυχικής υγείας

Το βάρος δεν είναι όμως μόνο σωματικό. Έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά με παχυσαρκία έχουν 32% περισσότερες πιθανότητες να έχουν κατάθλιψη από τα παιδιά με πιο υγιές βάρος. Αυτός ο αυξημένος κίνδυνος κατάθλιψης μεταφέρεται και στην ενήλικη ζωή, σύμφωνα με τους ειδικούς. Το υπερβολικό βάρος μπορεί επίσης να οδηγήσει σε χαμηλή αυτοεκτίμηση, διατροφικές διαταραχές και κοινωνικό άγχος στα παιδιά, και αυτά τα προβλήματα να μεταφερθούν και στην ενήλικη ζωή.

Παχυσαρκία ως ενήλικας

Πολλά από τα θέματα υγείας που αναφέρθηκαν πιο πάνω δεν σχετίζονται αποκλειστικά με την παιδική παχυσαρκία. Σε πολλές περιπτώσεις, εντείνονται ή εμφανίζονται λόγω της παχυσαρκίας και στην ενήλικη ζωή. Υπολογίζεται ότι το 55% των παιδιών με παχυσαρκία συνεχίζουν να έχουν παχυσαρκία κατά την εφηβεία, εκ των οποίων το 80% θα εξακολουθεί να έχει παχυσαρκία στην ενήλικη ζωή. Αυτές οι στατιστικές, όμως, δεν σημαίνουν ότι είναι απαραίτητο να εξελιχθούν έτσι τα πράγματα. Τα παιδιά που αποκτούν πιο υγιές βάρος πριν από την ενηλικίωση έχουν συνήθως παρόμοια επίπεδα υγείας με ένα άτομο που δεν αντιμετώπιζε ποτέ πρόβλημα παχυσαρκίας.

Πώς να αντιστρέψετε την παιδική παχυσαρκία από νωρίς:

Πιο υγιεινή διατροφή: Φροντίστε το παιδί να τρώει περισσότερα φρούτα, λαχανικά και δημητριακά ολικής άλεσης. Αντικαταστήστε τα ζαχαρούχα ποτά με γάλα χαμηλών λιπαρών.

Περισσότερη κίνηση: Τα σωματικά δραστήρια παιδιά τείνουν να έχουν λιγότερο σωματικό λίπος από εκείνα που κάθονται πολύ. Τα παιδιά ηλικίας 6-17 ετών χρειάζονται τουλάχιστον μία ώρα καθημερινής δραστηριότητας. Τα παιδιά ηλικίας 3-5 ετών πρέπει να είναι δραστήρια όλη την ημέρα.

Σωστός και αρκετός ύπνος: Τα παιδιά που δεν κοιμούνται αρκετά είναι πιο πιθανό να έχουν αυξημένο βάρος. Η καθιέρωση μιας χαλαρωτικής (και σταθερής στην ώρα) ρουτίνας πριν τον ύπνο μπορεί να φέρει πολύ καλά αποτελέσματα.

Λιγότερος χρόνος μπροστά από οθόνες: Συμβάλλει και στην καθιστική ζωή, και στις κακές ώρες ύπνου, συνεπώς θα πρέπει να βάλετε ορισμένους περιορισμούς στο πόσες ώρες περνάει το παιδί σας μπροστά από την οθόνη κινητού, τάμπλετ ή κάποιας κονσόλας.

Δώστε το σωστό παράδειγμα: Είναι δύσκολο να πείσετε το παιδί σας να αποκτήσει καλύτερες συνήθειες γύρω από το φαγητό και την άσκηση αν δεν σας βλέπει να κάνετε το ίδιο.  

ΠΗΓΗ