Δεν είναι λίγες οι φορές που ένα έξυπνο -κατά τα άλλα- παιδί δεν μπορεί να συγκεντρώσει την προσοχή του, σε σημείο που να επηρεάζεται η απόδοσή του στο σχολείο, αλλά και οι ομαλές σχέσεις με το περιβάλλον του. Aυτή η μειωμένη συγκέντρωση δεν είναι ανησυχητική όταν έχει περιστασιακό χαρακτήρα. Eίναι δηλαδή απολύτως φυσιολογικό το παιδί, καμιά φορά, να αφαιρείται ή και να αμελεί τις υποχρεώσεις του, όταν η προσοχή του είναι στραμμένη σε καταστάσεις που το απασχολούν έντονα και έχουν κατά κάποιον τρόπο αναστατώσει τη ζωή του (π.χ., διαζύγιο, αλλαγή σχολείου κλπ.). Yπάρχουν και περιπτώσεις που η προσοχή ενός παιδιού μονίμως διασπάται. Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, όταν ένα παιδί έχει σχεδόν πάντα δυσκολία να συγκεντρωθεί σε οποιαδήποτε δραστηριότητα, χωρίς να αντιμετωπίζει κάποια συναισθηματικά ή διανοητικά προβλήματα, τότε είναι πιθανόν να παρουσιάζει το «σύνδρομο» της μειωμένης συγκέντρωσης.
Tο παιδί που παρουσιάζει αυτή τη διαταραχή εμφανίζει κάποια, ή και όλα, από τα παρακάτω συμπτώματα:
•Μιλάει και κινείται ακατάπαυστα.
•Δυσκολεύεται να ακολουθήσει οδηγίες.
•Δεν προσέχει τι του λένε.
•Δεν μπορεί να συγκεντρωθεί σε κάποια δραστηριότητα για αρκετή ώρα.
•Πηγαίνει από τη μια δραστηριότητα στην άλλη χωρίς να ολοκληρώνει ποτέ κάτι.
•Δυσκολεύεται να μείνει καθισμένο πολλή ώρα.
•Κινείται νευρικά (κουνάει το πόδι του κ.ά.).
•Δεν μπορεί να παίζει χωρίς να κάνει φασαρία.
•Λέει και κάνει πράγματα χωρίς να σκέφτεται.
•Δεν ελέγχει τις πράξεις και τις κινήσεις του,
με αποτέλεσμα να τραυματίζεται συχνά.
•Δεν περιμένει τη σειρά του στο παιχνίδι ή χαλάει το παιχνίδι των άλλων παιδιών.
•Χάνει πράγματα και είναι ανοργάνωτο.
AΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ:
Για τη διάγνωση αλλά και την αντιμετώπιση του συνδρόμου, η παρέμβαση ενός ειδικού είναι απαραίτητη, ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις συνιστάται και φαρμακευτική αγωγή.
Πηγή
