 |
| πηγη |
Ο κλινικός παιδοψυχολόγος Dr. Kenneth Shore μας δίνει 10 βασικά και αποτελεσματικά μαθήματα πειθαρχίας που κάθε γονιός θα μπορούσε να «δανειστεί» από το δάσκαλο του παιδιού του.
1. Ο δάσκαλος…ξεκαθαρίζει τους ρόλους
Ο δάσκαλος πάντα βάζει ξεκάθαρους όρους. Εκείνος είναι ο δάσκαλος, η δουλειά του είναι να τους κάνει μάθημα και η δουλειά των παιδιών να μάθουν το μάθημά τους.
2. Ο δάσκαλος θέτει όρια
Τα παιδιά πάντα δοκιμάζουν τα όρια μας. Όταν λοιπόν τα παιδιά κάνουν χαζά πράγματα οι δάσκαλοι τα κοιτάζουν απλώς στα μάτια.
3. Ο δάσκαλος έχει ξεκαθαρισμένο μέσα του ότι δεν είναι φίλος με τα παιδιά
Αν ήταν έτσι θα τον φώναζαν Γιώργο ή Μαρία κι όχι «κύριο» και «κυρία». Το ίδιο ξεκαθαρίστε κι εσείς μέσα σας. Τα παιδιά έχουν ήδη φίλους, γονείς χρειάζονται
4. Ο δάσκαλος δεν υψώνει τη φωνή στην τάξη
Γιατί ξέρει ότι όσο δυνατά και να φωνάξει τα παιδιά πάντα μπορούν να φωνάξουν δυνατότερα. Κάντε το κι εσείς: Μιλήστε χαμηλόφωνα, χωρίς κορώνες και εξάρσεις στη φωνή. Αν χρειαστεί να φωνάξετε για να επιβάλετε την τάξη, μην το κάνετε παραπάνω από μια φορά την ημέρα.
 |
| πηγη |
5. Ο δάσκαλος απασχολεί δημιουργικά τα παιδιά
Γιατί ξέρει ότι αν είναι απασχολημένα δεν θα κάνουν φασαρία.
6. Ο δάσκαλος ξέρει να επιβραβεύει το φιλότιμο των παιδιών
Πάντα οι δάσκαλοι επαινούν την τάξη τους και δεν παραλείπουν να πουν στα παιδιά πόσο περήφανοι είναι γι’ αυτά, ότι είναι παιδιά με προοπτική και ότι μπορούν να γίνουν ότι θελήσουν στη ζωή τους.Δοκιμάστε την επιβράβευση και τον έπαινο και θα δείτε τη διαφορά!
7. Ο δάσκαλος δεν φοβάται να πει «δεν ξέρω»
Και τα παιδιά το εκτιμούν αυτό. Αυτό που χρειάζονται δεν είναι ανθρώπους ξερόλες, αλλά αληθινούς ανθρώπους γύρω τους
8. Ο δάσκαλος ξέρει ότι η εκπαίδευση ενός παιδιού είναι λειτούργημα
Όπως άλλωστε και η μητρότητα και η ανατροφή του επίσης
9. Ο δάσκαλος ξέρει τη σημασία των σωστών προτύπων
Η πειθαρχία του δασκάλου είναι πρότυπο προς αντιγραφή. Το ίδιο και του γονιού
10. Ο δάσκαλος χρησιμοποιεί θετικά και υγιή μηνύματα για να διορθώσει την ανεπιθύμητη συμπεριφορά
Για παράδειγμα αποφεύγει τους μειωτικούς χαρακτηρισμούς και αναφέρονται στην πράξη και όχι στην προσωπικότητα του παιδιού. Οι χαρακτηρισμοί στην προσωπικότητα παγιώνουν τις αρνητικές συμπεριφορές.
Πηγη
