 |
| πηγη |
Όταν αναφερόμαστε στον όρο «Διαδικτυακός εκφοβισμός ή αλλιώς Cyberbullying» αναφερόμαστε σε οποιαδήποτε μορφή εκφοβισμού που πραγματοποιείται μέσω ψηφιακών τεχνολογιών. Αυτό μπορεί να λάβει χώρα σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook, το Instagram και το TikTok, σε εφαρμογές ανταλλαγής μηνυμάτων, σε διαδικτυακές πλατφόρμες παιχνιδιών ή μέσω κινητών τηλεφώνων. Αποτελεί μια επαναλαμβανόμενη και σκόπιμη συμπεριφορά που αποσκοπεί στο να εκφοβίσει, να απειλήσει, να εξευτελίσει ή να παρενοχλήσει ένα άτομο που διατηρεί προσωπικό διαδικτυακό προφίλ (Smith et all, 2008).
Μορφές Διαδικτυακού Εκφοβισμού (Cyberbullying)
• Συνεχής αποστολή μηνυμάτων μέσω ηλεκτρονικών εφαρμογών ή κινητού τηλεφώνου/συσκευής.
• Παρέμβαση και παρενόχληση στις διαδικτυακές δραστηριότητες του ατόμου.
• Δημιουργία ψεύτικων-παραπλανητικών προφίλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
• Παραβίαση προσωπικών λογαριασμών σε social media.
• Διαμοιρασμός φωτογραφιών ή άλλου είδους οπτικοακουστικού υλικού χωρίς τη συγκατάθεση του ατόμου.
• Διάδοση προσωπικών πληροφοριών χωρίς συγκατάθεση σε άγνωστα άτομα.
•Αποστολή απειλητικών μηνυμάτων.
• Υποκίνηση τρίτων για διαδικτυακή παρακολούθηση και παρενόχληση του ατόμου (Κουράκης, 2015).
Παράγοντες που Οδηγούν ένα Άτομο στην Άσκηση Διαδικτυακού Εκφοβισμού
Ορισμένες αιτίες που μπορεί να οδηγήσουν ένα άτομο στο να ασκήσει διαδικτυακό εκφοβισμό είναι: • Αίσθημα αδυναμίας και έλλειψη αυτοπεποίθησης.
• Χαμηλή αυτοεκτίμηση.
• Αναζήτηση προσοχής και επιβεβαίωσης από τον κοινωνικό του κύκλο. • Ανάγκη επιβολής εξουσίας στους άλλους.
• Επιθυμία ένταξης σε μια κοινωνική ομάδα επηρεαζόμενο από τον φόβο κοινωνικού αποκλεισμού.
• Δυσκολία ελέγχου του θυμού και παρορμητική συμπεριφορά.
• Έντονες επιθετικές τάσεις και ροπή προς τον εκφοβισμό.
• Μίμηση προτύπων με συμπεριφορές βίαιες.
• Αδιαφορία για τα αποτελέσματα των πράξεων με βασική την έλλειψη ενσυναίσθησης.
• Προηγούμενη εμπειρία εκφοβισμού που πιθανόν να είχε υποστεί το ίδιο το άτομο στο παρελθόν (Κουράκης, 2015).
Είναι σαφές ότι τα άτομα που εκδηλώνουν τέτοιου είδους συμπεριφορές εμφανίζουν ιδιαίτερα ψυχολογικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά και συχνά χρειάζονται ψυχοκοινωνική υποστήριξη. Σε περίπτωση που ένα άτομο δεχθεί διαδικτυακό εκφοβισμό, συχνά αισθάνεται ευάλωτο και εκτεθειμένο, σαν να δέχεται επίθεση από κάθε κατεύθυνση. Πολλές φορές ακόμα και από το ίδιο του το σπίτι, που θα έπρεπε να είναι ένας χώρος ασφάλειας και ηρεμίας, μπορεί να νιώσει απειλή και αδυναμία να προστατευτεί. Το πρώτο βήμα για να μπορέσει το άτομο να απελευθερωθεί από αυτή την κατάσταση είναι να ζητήσει άμεσα βοήθεια από κάποιον που εμπιστεύεται, όπως τους γονείς του, τον υπεύθυνο του σχολείου, τον ψυχολόγο του σχολείου, κάποιο μέλος της οικογένειάς του ή κάποιο άλλο έμπιστο ενήλικα. Η προστασία των παιδιών από τους κινδύνους του διαδικτύου απαιτεί έναν συνδυασμό εκπαίδευσης, ανάπτυξης ψηφιακής παιδείας/δεξιοτήτων και χρήσης κατάλληλων εργαλείων ελέγχου. Ο σαφής καθορισμός ορίων και η διατήρηση μιας ανοιχτής επικοινωνίας μεταξύ γονέων και παιδιών αποτελούν τη βάση για την ασφαλή πλοήγηση στο διαδίκτυο. Είναι σημαντικό τόσο οι γονείς όσο και τα παιδιά να ενημερώνονται συνεχώς για τις νέες διαδικτυακές απειλές, έτσι ώστε να μπορούν να προσαρμόσουν τις πρακτικές ασφαλείας τους, ανάλογα με τις εξελίξεις (Smith et all, 2008).
Με τη σωστή ενημέρωση και την αξιοποίηση των διαθέσιμων τεχνολογικών εργαλείων, μπορεί να διασφαλιστεί η ποιότητα και τα οφέλη μιας διαδικτυακής εμπειρίας με ασφάλεια και προστασία (Smith et all, 2008).
Βιβλιογραφία
Κουράκης, Ν. (2015). Εκφοβισμός και επιθετικότητα στο διαδίκτυο. Εκδόσεις Gutenberg.
Smith, P. K., Mahdavi, J., Carvalho, M., & Tippett, N. (2008). Cyberbullying: Its nature and impact in secondary school pupils. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 49(4), 376-385.
Μανίνα Καούκη
