3 πράγματα που πρέπει να λέτε στο έφηβο παιδί σας (και 3 που πρέπει να αποφεύγετε), σύμφωνα με ψυχολόγο

ΠΗΓΗ

 

Αν ρωτήσουμε τους γονείς ποια ηλικία θεωρούν ότι τους δυσκόλεψε περισσότερο με τα παιδιά τους, τότε σίγουρα η απάντηση θα είναι μία: η εφηβεία.

Τα παιδιά συνήθως εισέρχονται σε αυτήν λιγάκι απότομα και οι γονείς προσγειώνονται στην πραγματικότητά της επίσης απότομα. Η ζωή με έναν έφηβο τις περισσότερες φορές έχει κάποιες δυσκολίες κυρίως σε θέματα επικοινωνίας και συμπεριφοράς. Οι περισσότεροι γονείς δεν ξέρουν πώς να τους φερθούν, πώς να τους μιλήσουν, πώς να τους αντιμετωπίσουν. Εφηβεία σημαίνει φωνές, αντίδραση, μουσική στη διαπασών και πολλά, πολλά νεύρα! 

Η εφηβεία είναι ένα στάδιο μετάβασης ή μεταμόρφωσης από παιδί σε ενήλικα. Είναι η περίοδος εκείνη που καλείται το παιδί να μεγαλώσει, να περάσει δηλαδή από την παιδικότητα στην ενήλικη ζωή. Ο έφηβος βιώνει μια αντίφαση, ένα μπέρδεμα. Από τη μια θέλει να μεγαλώσει, να ανεξαρτητοποιηθεί και από την άλλη αυτή η μετάβαση τον φοβίζει και θέλει να παραμείνει παιδί.

Η εφηβεία είναι μια από τις πιο ιδιαίτερες περιόδους στη ζωή του ατόμου, μια περίοδος εσωτερικού αναβρασμού και συναισθηματικής αναστάτωσης που οφείλεται κυρίως στις βιολογικές αλλαγές και ειδικότερα στις ορμονικές αλλαγές. Τα παιδιά μπαίνοντας στην εφηβεία έρχονται αντιμέτωπα με δεκάδες αλλαγές στο σώμα και την ψυχοσύνθεσή τους και, μοιραία, δυσκολεύονται πολύ να συγκρατήσουν και να διαχειριστούν τις εκρήξεις θυμού και απογοήτευσης. 

Ο έφηβος αμφισβητεί έντονα, δοκιμάζει τα όρια και πλέον πιστεύει ότι η δική του γνώμη μετράει περισσότερο από τη γνώμη των γονιών του που «δεν ξέρουν πια». Οσο για τον γονιό, είναι η περίοδος που χρειάζεται να συνειδητοποιήσει πως το παιδί του δεν είναι πλέον παιδί αλλά έφηβος που βρίσκεται στο κατώφλι της ενήλικης ζωής του. Έχει να αντιμετωπίσει την εφηβική αμφισβήτηση, την κυκλοθυμία, την επιθετική συμπεριφορά του, το κατέβασμα από το γονεϊκό του θρόνο. Οι γονείς θα πρέπει να θυμούνται ότι δεν βρίσκονται σε πόλεμο ή σε μάχη με το παιδί τους. 

ΣΥΝΕΧΕΙΑ  

ΠΗΓΗ 

 

Γιατί είναι σημαντικό να χωρίζονται τα δίδυμα στο σχολείο -Παιδαγωγός εξηγεί

ΠΗΓΗ

 

Ακόμα θυμάμαι την έκπληξη που ένιωσα, όταν στην πρώτη συνάντηση στο σχολείο, με ενημέρωσαν ότι τα δίδυμα θα χωριστούν και θα μπουν σε διαφορετικές τάξεις.

Ένα άγχος, μία θλίψη, μία ανασφάλεια πώς θα είναι ο ένας μακριά από τον άλλον, μήπως αυτό χαλάσει τη σχέση των παιδιών μου, καθώς μεταξύ τους έχουν απίστευτο δέσιμο.

Στο σχολείο ήταν κάπως απόλυτοι και μου εγγυήθηκαν ότι αυτό είναι το καλύτερο για εκείνα, για να ξετυλίξει το καθένα την προσωπικότητά του, για να κοινωνικοποιηθούν και το καθένα να μάθει να υπερασπίζεται μόνο του τον εαυτό του. Όμως, όλα αυτά, τουλάχιστον στην αρχή, κάπως με τρόμαζαν. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η ειδική παιδαγωγός Τζωρτζίνα είναι η λύση μου.

Είναι το άτομο που θα στείλω μήνυμα και θα συμβουλευτώ. Μάλιστα στο συγκεκριμένο θέμα, η άποψή της είναι ίσως η πιο ισχυρή για εμένα, καθώς είναι και εκείνη δίδυμη, οπότε καταλαβαίνετε ότι το θέμα είναι και εμπειρικό για την ίδια.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

 

Πώς τα παιδιά αντιλαμβάνονται το πένθος, ανάλογα την ηλικία -Συμβουλές για σωστή διαχείριση από παιδαγωγό

ΠΗΓΗ

 

Πόσο εύκολο είναι να διαχειριστούμε την απώλεια ενός δικού μας ανθρώπου ή του κατοικιδίου μας; Πόσο εύκολο είναι για τα παιδιά;

Αυτό το δύσκολο θέμα, ζήτησα από την ειδική παιδαγωγό Τζωρτζίνα Σιδερίδου να μου το αναλύσει.

Τι λέμε στα παιδιά μας; Λέμε την αλήθεια ή λέμε ότι έγινε αστεράκι και πέταξε στον ουρανό; Απαλύνουμε τον πόνο των παιδιών μας με όποιο μέσο μπορούμε ή τα αφήνουμε να πενθήσουν; Τα παιδιά μας πρέπει να βιώνουν τον πόνο του πένθους, το πένθος με όλη του την έννοια;

Τα παιδιά μέχρι την ηλικία των τριών ετών δεν αντιλαμβάνονται ακριβώς τον θάνατο, αλλά κυρίως το ότι οι άνθρωποι γύρω τους είναι λυπημένοι.

Από την άλλη, τα παιδιά μέχρι την ηλικία των έξι μπορούν να καταλάβουν τον θάνατο σαν κάτι το οποίο δεν είναι μόνιμο. Το έχουν στο μυαλό τους σαν ένας άνθρωπος ή το κατοικίδιο μας, μας χαιρετάει και φεύγει για παράδειγμα από το σπίτι μας.

Τα παιδιά μέχρι 12 ετών καταλαβαίνουν πλήρως την έννοια του θανάτου, ωστόσο φαντάζει για εκείνα κάτι μακρινό, μέχρι να συμβεί στο περιβάλλον τους. Θεωρούν ότι η απώλεια ενός προσώπου συμβαίνει μόνο στους άλλους ανθρώπους γύρω τους από διάφορες στενάχωρές καταστάσεις που ακούν στον κύκλο τους.

Στην εφηβική ηλικία το παιδί πλέον κατανοεί πλήρως την έννοια του θανάτου και εκεί μπορεί να εκφράσει και διάφορες αντιδράσεις όπως να κάτσει με τους φίλους του ή με την οικογένεια του ή να μην θέλει κανέναν δίπλα του. 

Συμβουλές στήριξης των παιδιών με πένθος. 

Το παιδί πρέπει να ενημερώνεται έγκαιρα, σχεδόν την ίδια ώρα που το μαθαίνει και ο γονέας, με πολύ απλά λόγια και με ειλικρίνεια, τι συνέβη. Σκεφτείτε ότι κανείς σε μία ανάλογη περίσταση δεν θα ήθελε να του πουν ψέματα, οπότε γιατί να κάνουμε κάτι τέτοιο με τα παιδιά μας;

Το πένθος είναι μια κατάσταση που πρέπει να εκφραστεί από το παιδί και γι’ αυτό τον λόγο το ενθαρρύνουμε να μας πει τα συναισθήματά του ή να τα εκφράσει με κάποιο τρόπο.

Σ’ αυτήν την περίπτωση, καλό θα ήταν ο γονέας να μην διακόψει αυτή τη διαδικασία. Για παράδειγμα, δε θα πούμε «Οκ, μέχρι εδώ. Μιλήσαμε για τον παππού, τη γιαγιά ή τον σκύλο που έφυγε από δίπλα μας και πήγε στο Θεούλη, προχωράμε τη ζωή μας». Αυτό είναι κάτι λανθασμένο, καθώς εκείνη την ώρα που το παιδί βιώνει το πένθος, πρέπει να το αφήσουμε να ολοκληρώσει την έκφρασή του, όσο χρονικό διάστημα κι αν πάρει αυτό.

Το παιδί μπορεί να συνοδεύσει την οικογένεια σε μια κηδεία; Σε ένα μνημόσυνο; Στην επίσκεψη του τάφου του αγαπημένου προσώπου;

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ρωτάμε ευθέως το παιδί εάν θέλει να ακολουθήσει. Εάν δεν θέλει, είναι απολύτως σεβαστό οπότε και παραμένει σε άλλο μέρος, εάν όμως θέλει, φροντίζουμε πάντα να βρίσκεται δίπλα του κάποιος άνθρωπος εμπιστοσύνης, της οικογένειας, σε περίπτωση που το παιδί αισθανθεί ότι θέλει να αποχωρήσει από το μέρος ή ότι θέλει να ρωτήσει κάτι σχετικά με τη διαδικασία που βλέπει μπροστά του. 

Πάρα πολύ σημαντικό στις περιπτώσεις πένθους είναι να μη σταματάτε την καθημερινότητά σας. Είναι σημαντικό το παιδί να καταλάβει ότι η ζωή συνεχίζεται -ακόμα και ύστερα από μια απώλεια που βιώνει η οικογένεια- γι’ αυτό και ακολουθούμε το πρόγραμμα που έχουμε στην καθημερινότητά μας.

Τέλος, είναι πολύτιμη η υποστήριξη του παιδιού από εμάς, σε όλη αυτή τη διαδικασία, στην οποιαδήποτε απορία του αλλά και στην οποιαδήποτε έκφρασή του. Όταν ο γονέας καταλάβει ότι δεν μπορεί να υποστηρίξει με τα παραπάνω το παιδί, καλό θα ήταν να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό ψυχολόγο, ώστε να τον κατευθύνει ακόμα καλύτερα και ακόμα πιο στοχευμένα.

ΠΗΓΗ 

 

 

 

Τα παιδιά που διαβάζουν έχουν γονείς που έκαναν αυτά τα πέντε πράγματα όταν ήταν μωρά

ΠΗΓΗ

 

Είναι αλήθεια ότι, αν θέλουμε να ενθαρρύνουμε μια συνήθεια σ’ ένα παιδί, είναι καλύτερα να μας βλέπει να την εφαρμόζουμε.

Για παράδειγμα, αν θέλουμε να είναι δραστήριο, θα είναι πιο εύκολο να υιοθετήσει αυτή τη συμπεριφορά αν διαπιστώσει ότι και η δική μας ζωή είναι ενεργή. Αν θέλουμε να μάθει να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του, θα χρειαστεί να μας βλέπει να το κάνουμε κι εμείς. Και, αν θέλουμε να αγαπήσει το διάβασμα, θα πρέπει να μας βλέπει να διαβάζουμε. Σε αυτή την τελευταία περίπτωση, μπορούμε να αξιοποιήσουμε την ώρα πριν τον ύπνο για να διαβάσουμε μια ιστορία στο παιδί και να αρχίσουμε έτσι να καλλιεργούμε το ενδιαφέρον του για τα βιβλία.

Η Maya Payne Smart, ερευνήτρια με πάνω από δέκα χρόνια εμπειρίας στην παιδική ανάπτυξη και την εκπαίδευση και απόφοιτη του Harvard, υποστηρίζει πως χρειάζεται να κάνουμε ακόμη περισσότερα. Το να διαβάζουμε στο παιδί μας πριν κοιμηθεί είναι θετικό, αλλά όχι αρκετό. Σε συνέντευξή της στο CNBC εξηγεί: «Όσο περισσότερο τα παιδιά ακούνε, βλέπουν και μιλούν για λέξεις, τόσο πιο προετοιμασμένα θα είναι για να τις διαβάσουν». Για τον λόγο αυτό, συγκέντρωσε πέντε συνήθειες που υιοθέτησαν γονείς για να ενισχύσουν την ανάγνωση στο σπίτι -και οι περισσότερες δεν περιλαμβάνουν καν ένα βιβλίο στα χέρια.

Οι γονείς των παιδιών που διαβάζουν κάνουν αυτά τα πέντε πράγματα όταν

Αντιμετωπίζουν τους ήχους των μωρών σαν πραγματική συζήτηση

Η Payne επισημαίνει ότι, παρόλο που τα μωρά δεν μπορούν ακόμη να μιλήσουν, οι γονείς που αλληλεπιδρούν με τους ήχους τους -απαντώντας με κανονικές λέξεις και όχι μιμούμενοι τους ήχους τους- ενισχύουν σημαντικά τη γλωσσική τους ανάπτυξη. «Έχουν οπτική επαφή, χαμογελούν και προσαρμόζονται στη στιγμή. Διεξάγουν "συζητήσεις", συγχρονίζονται με το βλέμμα και τους ήχους του μωρού και μετά απαντούν με λέξεις, περιμένοντας την ανταπόκρισή του». Αυτή η πρακτική ονομάζεται «serve and return» και αποτελεί βασικό μέρος της πρώιμης γλωσσικής μάθησης.

Σύμφωνα με το Κέντρο Παιδικής Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου του Harvard, αυτού του είδους η αλληλεπίδραση παίζει ουσιαστικό ρόλο στη διαμόρφωση της εγκεφαλικής δομής του παιδιού. Προάγει τη γλωσσική και κοινωνική ανάπτυξη και αποτελεί τη βάση για πιο σύνθετες γνωστικές δεξιότητες. Παράλληλα, βοηθά στην προσχολική καλλιέργεια της γραφής και της ανάγνωσης, όπως το εκφραστικό λεξιλόγιο και η αναγνώριση γραμμάτων και ήχων. Με απλά λόγια, είναι θεμελιώδης για να μάθει το παιδί να μιλά, να κατανοεί και στη συνέχεια να διαβάζει.

Μιλούν για τους ήχους των γραμμάτων

Υπάρχει θετική συσχέτιση ανάμεσα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που ενθαρρύνει τη γλώσσα, τη γραφή και την ανάγνωση από νωρίς και την αναγνωστική κατανόηση των παιδιών. Πολλοί γονείς χρησιμοποιούν εργαλεία για να μάθουν στα παιδιά τα γράμματα, αλλά λίγοι τα συνδέουν με τους ήχους που αντιστοιχούν σε αυτά στην καθημερινότητα. Η σωστή προφορά και η σύνδεση ήχου με γράμμα είναι βασικές για την ανάγνωση. Η Payne εξηγεί: «Οι γονείς που μιλούν για τους ήχους των γραμμάτων βοηθούν τα παιδιά τους να καταλάβουν πως τα γράμματα είναι ουσιαστικά λέξεις στο χαρτί».

Κάνουν πολλές ερωτήσεις και περιμένουν τις απαντήσεις

Οι γονείς που κάνουν ερωτήσεις στα μικρά παιδιά τους και -κυρίως- τους δίνουν χρόνο να απαντήσουν, ενισχύουν τον λεξιλόγιο και τη γνώση τους όσο μεγαλώνουν. Όσο περισσότερο μιλούν τα παιδιά, τόσο περισσότερες λέξεις καταλαβαίνουν και χρησιμοποιούν -πράγμα που ενισχύει την κατανόηση κειμένων αργότερα. Η Payne τονίζει ότι το πιο σημαντικό δεν είναι μόνο να ρωτούν, αλλά να προσφέρουν στο παιδί την ευκαιρία να σκεφτεί και να απαντήσει, γιατί «αυτό ενεργοποιεί τη σκέψη και τη μάθηση».

Διαβάζουν κατά τη διάρκεια της ημέρας, όχι μόνο πριν τον ύπνο

Οι γονείς που διαβάζουν στα παιδιά τους από νωρίς ενισχύουν την ανάπτυξη του λεξιλογίου και της κατανόησής τους. Όσο πιο συχνή είναι αυτή η επαφή, τόσο μεγαλύτερη η πρόοδος. Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να περιορίζεται η ανάγνωση μόνο στην ώρα του ύπνου. Μπορεί (και πρέπει) να εντάσσεται και σε άλλες στιγμές της ημέρας, όπως το πρωί, όταν το παιδί είναι πιο δεκτικό. Σύμφωνα με την Payne, αυτό «προκαλεί περισσότερες συζητήσεις, περισσότερες ερωτήσεις και περισσότερη μάθηση».

Παίζουν με τις λέξεις

Οι λέξεις δεν βρίσκονται μόνο στα βιβλία. Υπάρχουν επίσης σε τραγούδια, ποιηματάκια, λογοπαίγνια, γλωσσοδέτες και αινίγματα. Αυτές οι δραστηριότητες διασκεδάζουν τα παιδιά και τα βοηθούν να αντιληφθούν και να εξερευνήσουν τους ήχους των λέξεων. «Πριν τα παιδιά μπορέσουν να συνδέσουν τους ήχους με τα γράμματα, πρέπει να τους ακούσουν», εξηγεί η Payne. Και αυτή η ακουστική επίγνωση καλλιεργείται όταν τα παιδιά έχουν πολλές απλές και συχνές ευκαιρίες να παρατηρούν, να συγκρίνουν, να διαχωρίζουν, να συνδυάζουν και να ανταλλάσσουν ήχους.

Έρευνες από τα Πανεπιστήμια του Cambridge και της Fudan δείχνουν ότι η καλή αναγνωστική ικανότητα στην παιδική ηλικία είναι ισχυρός δείκτης μελλοντικής επιτυχίας. Η ανάγνωση για ευχαρίστηση από μικρή ηλικία σχετίζεται με υψηλότερη γνωστική λειτουργία, καλύτερη ψυχική υγεία και καλύτερες σχολικές επιδόσεις στην εφηβεία. Παιδιά που διαβάζουν καλά από νωρίς και αποκτούν την αγάπη για το διάβασμα έχουν περισσότερες πιθανότητες να μείνουν στο σχολείο, να βρουν καλύτερες δουλειές, να κερδίζουν υψηλότερους μισθούς, να αναπτύξουν συναισθηματική νοημοσύνη και δεξιότητες όπως η μνήμη, ο προγραμματισμός και ο αυτοέλεγχος.

ΠΗΓΗ 

 

 

 

 

Πώς να μιλήσετε σε ένα παιδί που δεν σας ακούει: Στρατηγικές που λειτουργούν

ΠΗΓΗ

 

Η επικοινωνία με ένα παιδί που δεν φαίνεται να ακούει αποτελεί πρόκληση για κάθε γονιό. Σωστές στρατηγικές μπορούν να μεταμορφώσουν τη σχέση και να χτίσουν εμπιστοσύνη.

Η αδυναμία ενός παιδιού να ακούσει δεν σημαίνει έλλειψη σεβασμού ή αδιαφορία. Συχνά πρόκειται για παρεξηγήσεις, έντονες συναισθηματικές καταστάσεις ή φάσεις ανάπτυξης που δυσκολεύουν την επικοινωνία. Η κατανόηση αυτών των στιγμών είναι απαραίτητη για τη διατήρηση ενός ανοιχτού και ισχυρού δεσμού με το παιδί.

Όταν ένα παιδί φαίνεται να αγνοεί τις οδηγίες, η συνηθισμένη αντίδραση των γονέων είναι να φωνάξουν ή να επιμείνουν. Ωστόσο, η συμπεριφορά αυτή μπορεί να οφείλεται σε βαθύτερους λόγους.

Πώς να μιλήσετε στα παιδιά όταν δεν ακούνε

Η εφηβεία είναι περίοδος αναζήτησης αυτονομίας και πολλοί νέοι απομακρύνονται από τους γονείς που αγαπούν για να επιβεβαιώσουν την ανεξαρτησία τους.

Η επικοινωνία επίσης επηρεάζεται από τον τρόπο που μεταφέρεται το μήνυμα. Ένα επικριτικό ή βιαστικό ύφος μπορεί να οδηγήσει το παιδί σε αμυντική στάση και απομάκρυνση.

Το πρώτο βήμα για να γίνετε κατανοητοί είναι να μάθετε να ακούτε. Τα παιδιά συχνά σταματούν να δίνουν προσοχή όταν νιώθουν ότι δεν τα κατανοούν. Η αίσθηση κριτικής ή η έλλειψη ανοιχτότητας τα οδηγεί να κλείνονται στον εαυτό τους.

Για να βελτιωθεί η αμοιβαία ακρόαση, οι γονείς μπορούν να δημιουργήσουν ήρεμες στιγμές χωρίς περισπασμούς, να δείχνουν πραγματικό ενδιαφέρον για τις απόψεις του παιδιού, να αποφεύγουν τις διακοπές και να κάνουν ανοιχτές ερωτήσεις που ενθαρρύνουν τη σκέψη. Ένας χώρος εμπιστοσύνης δίνει στο παιδί την αίσθηση ότι η επικοινωνία δεν είναι ανάκριση αλλά διάλογος δύο ανθρώπων που σέβονται ο ένας τον άλλον.

Ένα συχνό λάθος είναι η αντιμετώπιση συγκρούσεων όταν τα συναισθήματα είναι έντονα. Όταν η οργή ή η απογοήτευση κυριαρχούν, ο εγκέφαλος δεν επεξεργάζεται λογικά και η αντίδραση γίνεται παρορμητική. Καλύτερα είναι να περιμένει κανείς να ηρεμήσουν τα πνεύματα ή να αλλάξει το πλαίσιο συζήτησης. Η ομιλία σε πιο ήρεμη κατάσταση αποτρέπει λέξεις που μπορεί να μετανιώσετε και ενισχύει έναν πιο εποικοδομητικό διάλογο.

Η ξεκάθαρη και συνεπής επικοινωνία είναι επίσης καθοριστική. Τα παιδιά συχνά δεν ακούνε επειδή λαμβάνουν αντικρουόμενα μηνύματα. Η σαφήνεια στους κανόνες και στα όρια, η εξήγηση των λόγων πίσω από μια απόφαση και η τήρηση παραδειγμάτων από τους γονείς ενισχύουν την αξιοπιστία τους. Όταν το παιδί κατανοεί ότι οι γονείς είναι σταθεροί αλλά με κατανόηση, μαθαίνει σταδιακά να σέβεται τις οδηγίες τους.

Η αναγνώριση των συναισθημάτων και η επικύρωσή τους παίζει επίσης καθοριστικό ρόλο. Συχνά οι γονείς προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα με συμβουλές ή άμεσες λύσεις, ενώ αυτό που χρειάζεται το παιδί είναι να νιώσει κατανοητό. Φράσεις όπως «Καταλαβαίνω ότι είσαι θυμωμένος» ή «Φαντάζομαι ότι δεν είναι εύκολο για σένα» βοηθούν στην ανάπτυξη ενσυναίσθησης και μειώνουν τις άμυνες, προάγοντας βαθύτερες συζητήσεις.

Σε περιπτώσεις που η επικοινωνία παραμένει κλειστή για μεγάλο διάστημα, η υποστήριξη επαγγελματία, όπως οικογενειακού ή σχολικού ψυχολόγου, μπορεί να φανεί χρήσιμη. Η εξωτερική βοήθεια προσφέρει νέες προσεγγίσεις και πρακτικά εργαλεία για την αποκατάσταση του διαλόγου. Πρόκειται για ένδειξη συνειδητότητας και όχι αποτυχίας, καθώς η επικοινωνία είναι δεξιότητα που μαθαίνεται και εξασκείται όπως κάθε άλλη.

Η συνολική παρουσία και η υπομονή είναι καθοριστικές. Το ζητούμενο δεν είναι να «κερδίσουμε» έναν διάλογο, αλλά να χτίσουμε μια γέφυρα κατανόησης. Ένα παιδί που νιώθει ότι ακούγεται θα μάθει με τον καιρό να ακούει και το ίδιο.

 

ΠΗΓΗ 

 

 

Όταν οι γονείς το κάνουν αυτό, τα παιδιά χάνουν τον σεβασμό τους

ΠΗΓΗ

 

Οι γονείς είναι και άνθρωποι και κάνουν λάθη. Κάποια όμως καλό είναι να αποφεύγονται, για να μας παίρνουν τα παιδιά μας στα σοβαρά.

Όταν μιλάμε για ανατροφή, σκεφτόμαστε συνήθως κανόνες, συμπεριφορές και πράγματα που θέλουμε να μάθουν τα παιδιά μας. Ξεχνάμε όμως ότι μαθαίνουν πολύ περισσότερο από αυτό που βλέπουν σε εμάς, παρά από αυτό που τους λέμε. Παρατηρούν τα πάντα και μιμούνται όχι μόνο τα θετικά, αλλά και τις κακές μας συνήθειες. 

Για να είμαστε πραγματικά καλά πρότυπα, πρέπει να αποφεύγουμε ορισμένα λάθη:

•     Να αλλάζουμε συνεχώς γνώμη:    Τα παιδιά χρειάζονται σταθερούς κανόνες. Αν σήμερα επιτρέπουμε κάτι και αύριο το απαγορεύουμε, μπερδεύονται. Η συνέπεια τους προσφέρει ασφάλεια.
•     Να κάνουμε πράγματα που απαγορεύουμε στα παιδιά:  Αν εμείς βλέπουμε τηλεόραση όλη μέρα ή τσιμπολογάμε, ενώ τους το απαγορεύουμε, αυτό είναι άδικο. Τα παιδιά μιμούνται ό,τι βλέπουν.
•     Να μην τα παίρνουμε στα σοβαρά:    Ακόμα κι αν οι ιδέες τους φαίνονται παράξενες, πρέπει να τις ακούμε με σεβασμό. Έτσι ενισχύεται η αυτοπεποίθησή τους.
•     Να τσακωνόμαστε μπροστά τους:   Οι διαφωνίες είναι φυσιολογικές, αλλά έχει σημασία πώς τις διαχειριζόμαστε. Τα παιδιά πρέπει να βλέπουν και πώς οι γονείς συμφιλιώνονται.
•     Να θεωρούμε ότι είμαστε οι “κολλητοί” τους:   Οι γονείς πρέπει να είναι στοργικοί, αλλά και να κρατούν ρόλο καθοδήγησης. Τα παιδιά χρειάζονται όρια.
•     Να κουτσομπολεύουμε άλλους:  Αν μιλάμε άσχημα για τρίτους, τα παιδιά μαθαίνουν να κάνουν το ίδιο. Πρέπει να δίνουμε θετικό παράδειγμα.
•     Να μην τους επιτρέπουμε να κάνουν λάθη:  Τα παιδιά πρέπει να κάνουν τα δικά τους λάθη για να μάθουν. Μόνο έτσι γίνονται υπεύθυνα.
•     Να μην τηρούμε τις υποσχέσεις μας:  Αν δίνουμε υποσχέσεις που δεν κρατάμε, τα παιδιά χάνουν την εμπιστοσύνη τους σε εμάς.
•     Να παραβιάζουμε την ιδιωτικότητά τους:  Ακόμα και τα παιδιά χρειάζονται προσωπικό χώρο. Πρέπει να χτυπάμε την πόρτα πριν μπούμε στο δωμάτιο και να τα σεβόμαστε όταν δε θέλουν να μιλήσουν.
•     Να κοιτάμε συνεχώς το κινητό:  Όταν είμαστε απορροφημένοι στο τηλέφωνο, τα παιδιά νιώθουν ότι δεν τα προσέχουμε. Έχουν ανάγκη την προσοχή μας.

 ΠΗΓΗ

Ούτε δυσλεξία, ούτε αυτισμός: Η άγνωστη διαταραχή που επηρεάζει 1 στα 10 παιδιά - Πώς να την εντοπίσετε

ΠΗΓΗ

 

Πρόκειται για μια νευροαναπτυξιακή κατάσταση που επηρεάζει την ικανότητα των παιδιών να μαθαίνουν και να χρησιμοποιούν τη γλώσσα, χωρίς να υπάρχει κάποια εμφανής αιτία όπως απώλεια ακοής, νοητική υστέρηση ή αυτισμός.

Υπάρχουν αναπτυξιακές διαταραχές που έχουν γίνει γνωστές σχεδόν σε κάθε σπίτι, όπως η δυσλεξία και ο αυτισμός, καθώς τα τελευταία χρόνια η δημόσια συζήτηση γύρω από αυτές έχει ενταθεί, οδηγώντας σε μεγαλύτερη αναγνώριση και υποστήριξη. Ωστόσο, υπάρχει μια άλλη διαταραχή, εξίσου συχνή και ίσως ακόμη συχνότερη, που παραμένει σχεδόν αόρατη: η αναπτυξιακή διαταραχή λόγου (Developmental Language Disorder ή DLD). 

Πρόκειται για μια νευροαναπτυξιακή κατάσταση που επηρεάζει την ικανότητα των παιδιών να μαθαίνουν και να χρησιμοποιούν τη γλώσσα, χωρίς να υπάρχει κάποια εμφανής αιτία όπως απώλεια ακοής, νοητική υστέρηση ή αυτισμός. Μπορεί να επηρεάζει είτε την κατανόηση είτε την έκφραση, ή και τα δύο ταυτόχρονα, και συχνά περνά απαρατήρητη επειδή δεν έχει εμφανή σωματικά σημάδια.
Σε πολλές περιπτώσεις δεν αναγνωρίζεται έγκαιρα

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η DLD επηρεάζει περίπου το 7% έως 10% των παιδιών σχολικής ηλικίας, ποσοστό που την καθιστά ιδιαίτερα διαδεδομένη. Παρ’ όλα αυτά, σε πολλές περιπτώσεις δεν αναγνωρίζεται έγκαιρα. Πολλά παιδιά με DLD θεωρούνται από το περιβάλλον τους «ανώριμα», «τεμπέλικα» ή «απείθαρχα», ενώ στην πραγματικότητα δυσκολεύονται να κατανοήσουν ή να παραγάγουν γλωσσικό λόγο στο επίπεδο που αναμένεται για την ηλικία τους.

Η λανθασμένη αυτή αντίληψη έχει σοβαρές συνέπειες, καθώς η διαταραχή δεν αποτελεί απλώς μια καθυστέρηση που θα ξεπεραστεί με τον χρόνο. Είναι μόνιμη και, εάν δεν υπάρξει έγκαιρη παρέμβαση, μπορεί να επηρεάσει βαθιά τη σχολική επίδοση, τις κοινωνικές σχέσεις και την αυτοεκτίμηση του παιδιού.

Η DLD χαρακτηρίζεται ως «αόρατη» διαταραχή, ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν εμφανή σωματικά ή συμπεριφορικά χαρακτηριστικά που να τη φανερώνουν. Πολλά παιδιά καταφέρνουν να τα βγάζουν πέρα στις καθημερινές, απλές συζητήσεις, όμως δυσκολεύονται ιδιαίτερα όταν καλούνται να επεξεργαστούν πιο σύνθετες γλωσσικές δομές. Ένα σχολικό εγχειρίδιο, μια επιστημονική εξήγηση, ένα σύνθετο ανέκδοτο ή ακόμα και μια ειρωνεία μπορούν να αποτελέσουν σημαντική πρόκληση.

Οι γονείς συχνά παρατηρούν ότι το παιδί δυσκολεύεται να ακολουθήσει πολύπλοκες οδηγίες, όπως «βάλε το ποτήρι στο τραπέζι και μετά φέρε μου το κουτάλι», ή ότι χρησιμοποιεί υπερβολικά σύντομες προτάσεις, παραλείποντας βασικά στοιχεία, για παράδειγμα λέγοντας «αγόρι παίζει αυτοκίνητο» αντί «το αγόρι παίζει με το αυτοκίνητο». Σε άλλες περιπτώσεις, το παιδί δυσκολεύεται να αφηγηθεί τι έκανε στο διάλειμμα, τι συνέβη στο μάθημα ή ποια δραστηριότητα παρακολούθησε.

Μέχρι πρόσφατα, η έλλειψη ενιαίας ορολογίας συνέβαλε στη σύγχυση γύρω από τη διαταραχή. Στο παρελθόν, η DLD ήταν γνωστή με διάφορα ονόματα, όπως «ειδική γλωσσική διαταραχή» (Specific Language Impairment – SLI) ή «μικτή διαταραχή κατανόησης και έκφρασης», γεγονός που δυσκόλεψε την αναγνώρισή της από γονείς, εκπαιδευτικούς και επαγγελματίες υγείας. Τα τελευταία χρόνια, χάρη στο διεθνές ερευνητικό έργο CATALISE, έχει καθιερωθεί ο όρος «αναπτυξιακή διαταραχή λόγου», ενώ έχουν διαμορφωθεί σαφέστερα κριτήρια διάγνωσης.
Εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους

Η διαταραχή εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους ανάλογα με την ηλικία. Στην προσχολική περίοδο, τα σημάδια μπορεί να είναι δυσκολία κατανόησης οδηγιών, χρήση πολύ μικρών προτάσεων, αδυναμία εκμάθησης τραγουδιών ή αφήγησης γεγονότων της ημέρας. Στις μεγαλύτερες ηλικίες, στη σχολική περίοδο, μπορεί να παρατηρηθούν δυσκολίες στην κατανόηση κειμένων, χρήση σύνθετων προτάσεων, εκμάθηση νέου λεξιλογίου, αυξημένα γραμματικά και ορθογραφικά λάθη ή αδυναμία σύνταξης συνεκτικών κειμένων. ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Το 2050, το 70% των παιδιών στην Ευρώπη θα εμφανίσει μυωπία εξαιτίας της συνεχούς χρήσης κινητών, τάμπλετ και οθονών

ΠΗΓΗ

 

Εξάρτηση, υψηλό ποσοστό μυωπίας και νέα είδη εθισμού στο διαδίκτυο είναι μερικά από τα ανησυχητικά στοιχεία που παρουσιάστηκαν σε εκδήλωση με θέμα «Επίδραση gaming, internet και κινητών σε παιδιά και εφήβους».

Την εκδήλωση διοργάνωσε ο Ιατρικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο της 89ης ΔΕΘ.

Το 2050, το 70% των παιδιών στην Ευρώπη αναμένεται να εμφανίσει μυωπία εξαιτίας της συνεχούς χρήσης κινητών, τάμπλετ και οθονών.

Το ανησυχητικό αυτό στοιχείο παρουσίασε ο παιδοφθαλμίατρος και πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, Νίκος Νίτσας, μιλώντας στην εκδήλωση.

Όπως τόνισε, οι συνέπειες της πολύωρης χρήσης ηλεκτρονικών συσκευών διακρίνονται σε δύο βασικές κατηγορίες: την ψηφιακή οφθαλμική κόπωση, με συμπτώματα όπως ξηρότητα, δακρύρροια, τσούξιμο και πονοκεφάλους, και τη ραγδαία αύξηση της μυωπίας λόγω συνεχούς κοντινής προσήλωσης.

Η απουσία θεσμοθετημένου προληπτικού ελέγχου στη χώρα μας, πρόσθεσε, καθιστά το πρόβλημα ακόμη πιο έντονο.

Ο κ. Νίτσας παρουσίασε και τις νέες δυνατότητες που διαθέτει η ιατρική για τον περιορισμό της μυωπίας, όπως ειδικά γυαλιά, φακούς επαφής και χρήση χαμηλών δόσεων ατροπίνης, η οποία έχει εγκριθεί από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων. Διευκρίνισε, ωστόσο, ότι τα γυαλιά για τη λεγόμενη «μπλε ακτινοβολία» δεν έχουν, επιστημονικά, αποδειχθεί αποτελεσματικά.

Επιπλέον, συνέστησε κατά τη χρήση οθονών: 

    διαλείμματα ανά 30 λεπτά για τα παιδιά και
    εφαρμογή του κανόνα 20-20-20 για τους ενήλικες, δηλαδή κάθε 20 λεπτά να στρέφουμε το βλέμμα για 20 δευτερόλεπτα σε ένα αντικείμενο που βρίσκεται σε απόσταση 20 ποδιών. 

Συνέστησε στους γονείς να περιορίζουν τη χρήση κινητών και τάμπλετ, να ενθαρρύνουν συχνά διαλείμματα, να τηρούν απόσταση τουλάχιστον 30 εκατοστών από την οθόνη και να εξασφαλίζουν στα παιδιά καθημερινή έκθεση στο φυσικό φως.

Τέλος, υπογράμμισε ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο ιατρικό αλλά και κοινωνικό, και πρόσθεσε ότι είναι λυπηρό να βλέπεις παιδιά σε μια παρέα, αντί να μιλούν μεταξύ τους, να είναι βυθισμένα στο κινητό.

«Τα παιδιά είναι ο καθρέφτης των γονέων. Αν ο γονέας περνά όλη μέρα με το κινητό, δεν μπορεί να ζητά από το παιδί του να κάνει διαφορετικά» τόνισε, υπενθυμίζοντας ότι υπάρχουν δύο εφαρμογές του gov.gr που μπορούν να αποτελέσουν χρήσιμο εργαλείο για τον γονεϊκό έλεγχο.
Το 100% των εφήβων στην Ελλάδα κάνει κατάχρηση κινητών, τάμπλετ και οθονών

Στην Ελλάδα, τα παιδιά χρησιμοποιούν υπερβολικά κινητά, τάμπλετ και υπολογιστές ήδη από πολύ μικρή ηλικία, πολύ πέρα από τα διεθνή όρια ασφαλούς έκθεσης. ΣΥΝΕΧΕΙΑ

ΠΗΓΗ 

Πώς η επαφή με τα κατοικίδια σκυλιά θωρακίζει την παιδική υγεία

ΠΗΓΗ

 

Είναι γνωστό πως η παρουσία κατοικιδίων στο σπίτι μπορεί να επηρεάσει θετικά την ψυχολογία των παιδιών, αλλά τώρα ερευνητές υποστηρίζουν ότι βοηθά και στη σωματική υγεία, ιδιαίτερα όσον αφορά το άσθμα. Σύμφωνα με νέα επιστημονικά δεδομένα που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο European Respiratory Society Congress, τα βρέφη που μεγαλώνουν σε οικογένειες με σκύλο φαίνεται να έχουν καλύτερη αναπνευστική λειτουργία και μικρότερη πιθανότητα εκδήλωσης άσθματος μέχρι την ηλικία των πέντε ετών. Η ανακάλυψη αυτή έρχεται να αλλάξει την παραδοσιακή αντίληψη ότι η επαφή με τα αλλεργιογόνα των ζώων είναι επικίνδυνη για τα παιδιά.

Το άσθμα και οι παράγοντες κινδύνου στην παιδική ηλικία

Όπως διαβάζουμε στο The Brighter Side News, το άσθμα αποτελεί μία από τις πιο διαδεδομένες χρόνιες παθήσεις της παιδικής ηλικίας και συχνά εκδηλώνεται από τα πρώτα χρόνια ζωής. Γενετικοί παράγοντες, αλλά και περιβαλλοντικές συνθήκες όπως η μόλυνση του αέρα, οι λοιμώξεις και τα αλλεργιογόνα, παίζουν σημαντικό ρόλο στην εμφάνισή του. Επειδή τα παιδιά περνούν μεγάλο μέρος του χρόνου τους μέσα στο σπίτι, η ποιότητα του εσωτερικού περιβάλλοντος αποκτά καθοριστική σημασία για την υγεία τους.

Για να μελετήσουν σε βάθος αυτή τη σχέση, επιστήμονες ανέλυσαν δεδομένα από περισσότερες από χίλιες οικογένειες στον Καναδά, συλλέγοντας δείγματα σκόνης από τα σπίτια όταν τα παιδιά ήταν ακόμα βρέφη. Στα δείγματα εξετάστηκαν τρία βασικά αλλεργιογόνα: μια πρωτεΐνη που προέρχεται από τους σκύλους, μια αντίστοιχη πρωτεΐνη από τις γάτες, καθώς και ενδοτοξίνες που σχετίζονται με βακτήρια.

Τι έδειξε η καναδική μελέτη για σκύλους και αλλεργιογόνα

Όταν τα παιδιά έφτασαν στην ηλικία των πέντε ετών, οι ερευνητές μέτρησαν την πνευμονική τους λειτουργία και αναζήτησαν γενετικούς δείκτες που συνδέονται με το άσθμα. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό: τα βρέφη που είχαν εκτεθεί σε υψηλότερα επίπεδα αλλεργιογόνων σκύλου είχαν σχεδόν κατά το ήμισυ μικρότερη πιθανότητα να εκδηλώσουν άσθμα. Παράλληλα, εμφάνιζαν καλύτερη αναπνευστική λειτουργία σε σχέση με συνομηλίκους που δεν είχαν ανάλογη έκθεση.

Η προστατευτική αυτή δράση δεν φάνηκε να ισχύει για τα αλλεργιογόνα των γατών ούτε για τα βακτήρια. Αυτό υποδηλώνει ότι οι σκύλοι έχουν έναν ιδιαίτερο ρόλο που δεν σχετίζεται απλά με τη γενική παρουσία ζώων στο σπίτι. Οι επιστήμονες θεωρούν πιθανό ο μηχανισμός να συνδέεται με αλλαγές στο μικροβίωμα της μύτης ή με τον τρόπο που το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού «εκπαιδεύεται» στα πρώτα στάδια της ζωής.

Παρά την αισιοδοξία που γεννούν αυτά τα δεδομένα, οι ερευνητές είναι επιφυλακτικοί. Παλαιότερες μελέτες είχαν καταλήξει σε αντιφατικά αποτελέσματα και χρειάζονται περαιτέρω έρευνες για να αποδειχθεί με βεβαιότητα ο προστατευτικός ρόλος του σκύλου. Ωστόσο, η μεγάλη κλίμακα της συγκεκριμένης έρευνας δίνει μεγαλύτερη αξιοπιστία στα αποτελέσματά της.

Η επόμενη μέρα για την επιστήμη και τους γονείς

Για τους γονείς, τα νέα αυτά ίσως φέρνουν μια ανακούφιση, ειδικά για όσους ανησυχούσαν ότι η κατοχή σκύλου θα μπορούσε να επιβαρύνει την υγεία του μωρού τους. Σημαντικό όμως είναι να σημειωθεί ότι η προστασία παρατηρείται μόνο όταν η έκθεση γίνεται πολύ νωρίς στη ζωή. Σε παιδιά που αναπτύσσουν αλλεργία στον σκύλο αργότερα, η παρουσία του ζώου μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα. Η μελέτη ανοίγει επίσης νέους δρόμους για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο το περιβάλλον του σπιτιού επηρεάζει την ανάπτυξη του ανοσοποιητικού. 

ΠΗΓΗ 

 

 

ARFID: Η σιωπηλή αλλά επικίνδυνη διαταραχή που «κόβει» την όρεξη των παιδιών - Τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς

ΠΗΓΗ

 

Η Διαταραχή Αποφυγής ή Περιοριστικής Πρόσληψης Τροφής (Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder – ARFID) είναι μια σχετικά νέα διαγνωστική κατηγορία.

Αφορά παιδιά, εφήβους αλλά και ενήλικες που παρουσιάζουν σοβαρή αποφυγή ή περιορισμό στην πρόσληψη τροφής, χωρίς αυτό να σχετίζεται με ανησυχίες για το βάρος ή την εικόνα του σώματός τους, όπως συμβαίνει στις κλασικές διατροφικές διαταραχές. 

Τα παιδιά με ARFID συχνά φοβούνται να φάνε ορισμένες τροφές, αποφεύγουν μεγάλες ομάδες τροφίμων ή περιορίζονται σε πολύ μικρό εύρος ασφαλών επιλογών, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ανάπτυξή τους, τη θρέψη τους αλλά και την κοινωνική τους ζωή.
Η διαταραχή εκδηλώνεται από πολύ μικρή ηλικία

Σε πολλές περιπτώσεις, η διαταραχή αυτή εκδηλώνεται από πολύ μικρή ηλικία, συχνά από τα πρώτα χρόνια της παιδικής ζωής. Μερικά παιδιά έχουν έντονη ευαισθησία στις υφές, τις οσμές ή τις γεύσεις των τροφών και αντιδρούν έντονα σε οτιδήποτε θεωρούν δυσάρεστο ή απειλητικό. Άλλα παιδιά μπορεί να έχουν βιώσει μια τραυματική εμπειρία που σχετίζεται με το φαγητό, όπως πνιγμονή, εμετό ή έντονο πόνο στο στομάχι, και να έχουν συνδέσει το φαγητό με κίνδυνο, αναπτύσσοντας έναν μόνιμο φόβο.

Αυτή η αποφυγή μπορεί να είναι τόσο ισχυρή ώστε ακόμη και η θέα ή η μυρωδιά ορισμένων τροφών να προκαλεί άγχος, αηδία ή κρίση πανικού. Σε άλλες περιπτώσεις, η αιτία φαίνεται να σχετίζεται με χαμηλή όρεξη ή γενικότερη αδιαφορία για το φαγητό, γεγονός που οδηγεί σε χρόνια μειωμένη πρόσληψη θερμίδων.

Η συμπεριφορά των παιδιών με ARFID δεν περιορίζεται απλώς σε μια «ιδιοτροπία» ή «δυσκολία στο φαγητό», όπως μπορεί να θεωρήσουν ορισμένοι γονείς. Πρόκειται για μια σοβαρή διαταραχή που μπορεί να προκαλέσει σημαντικές ελλείψεις σε θρεπτικά συστατικά, να οδηγήσει σε χαμηλό βάρος ή αναπτυξιακή καθυστέρηση και να επιβαρύνει τη συνολική υγεία του παιδιού.

Επειδή οι ανάγκες για βιταμίνες, μέταλλα και ενέργεια είναι ιδιαίτερα αυξημένες στην παιδική ηλικία, ο περιορισμός στη διατροφή μπορεί να έχει μακροχρόνιες συνέπειες. Επιπλέον, το ARFID μπορεί να επηρεάσει αρνητικά και την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη, καθώς τα παιδιά μπορεί να αποφεύγουν κοινωνικές εκδηλώσεις που περιλαμβάνουν φαγητό, όπως πάρτι γενεθλίων ή σχολικές εκδρομές, και να αισθάνονται διαφορετικά από τους συνομηλίκους τους.

Η διάγνωση του ARFID απαιτεί προσεκτική αξιολόγηση από επαγγελματίες υγείας, καθώς χρειάζεται να αποκλειστούν άλλες ιατρικές ή ψυχιατρικές αιτίες που θα μπορούσαν να εξηγήσουν την αποφυγή τροφής. Συνήθως, η διερεύνηση περιλαμβάνει λήψη λεπτομερούς ιστορικού, αξιολόγηση διατροφικών συνηθειών, καταγραφή πιθανών τραυματικών εμπειριών, καθώς και έλεγχο της σωματικής κατάστασης και τυχόν ελλείψεων.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, γίνεται και εργαστηριακός έλεγχος για την ανίχνευση ανεπάρκειας βιταμινών ή άλλων θρεπτικών στοιχείων. Η διαφορική διάγνωση από άλλες διατροφικές διαταραχές, αλλά και από αυτιστικό φάσμα ή αισθητηριακές δυσκολίες, είναι απαραίτητη, καθώς το ARFID μπορεί να συνυπάρχει με αυτές ή να εμφανίζεται ανεξάρτητα. 

Η αιτιολογία του ARFID είναι πολυπαραγοντική. Σε κάποια παιδιά, οι αισθητηριακές ευαισθησίες παίζουν καθοριστικό ρόλο. Η γεύση, η μυρωδιά ή η υφή μιας τροφής μπορεί να βιώνονται ως έντονα δυσάρεστες ή ακόμη και αφόρητες. Άλλα παιδιά αναπτύσσουν έντονο φόβο για το φαγητό μετά από μια δυσάρεστη εμπειρία, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις όπου η χαμηλή όρεξη ή η εύκολη κόπωση κατά το φαγητό περιορίζει τη λήψη τροφής. Επίσης, παιδιά με αγχώδεις διαταραχές, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή ή διαταραχές του αυτιστικού φάσματος μπορεί να είναι πιο ευάλωτα στην ανάπτυξη ARFID. Το οικογενειακό περιβάλλον, οι συνήθειες στο σπίτι και η στάση των γονέων απέναντι στο φαγητό μπορούν επίσης να επηρεάσουν την εξέλιξη της διαταραχής.
Η αντιμετώπιση του ARFID είναι πολύπλευρη και εξατομικευμένη

Η αντιμετώπιση του ARFID είναι πολύπλευρη και εξατομικευμένη. Συχνά απαιτείται η συνεργασία μιας διεπιστημονικής ομάδας που μπορεί να περιλαμβάνει παιδίατρο, διατροφολόγο, ψυχολόγο ή ψυχοθεραπευτή και, αν χρειαστεί, λογοθεραπευτή με εμπειρία σε αισθητηριακές δυσκολίες. Η θεραπευτική προσέγγιση μπορεί να περιλαμβάνει τεχνικές σταδιακής έκθεσης στις τροφές που αποφεύγονται, με στόχο τη μείωση του φόβου και την εξοικείωση. Σε περιπτώσεις όπου η αποφυγή οφείλεται σε αισθητηριακές ευαισθησίες, χρησιμοποιούνται μέθοδοι αισθητηριακής ολοκλήρωσης για να διευκολυνθεί η αποδοχή νέων τροφών. Παράλληλα, η ψυχοθεραπεία, ιδίως η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία, βοηθά το παιδί να αναγνωρίσει και να διαχειριστεί τους φόβους του γύρω από το φαγητό.

Ο ρόλος των γονέων είναι κρίσιμος στην πορεία της θεραπείας. Χρειάζεται να υποστηρίζουν το παιδί χωρίς πίεση ή εξαναγκασμό, να αποφεύγουν τιμωρητικές συμπεριφορές και να δημιουργούν ένα ήρεμο και ασφαλές περιβάλλον γύρω από το φαγητό. Η σταδιακή εισαγωγή νέων τροφών, η ενίσχυση κάθε μικρής προόδου και η δημιουργία θετικών εμπειριών στο τραπέζι μπορούν να συμβάλουν στην υπέρβαση της αποφυγής. Σε πολλές περιπτώσεις, είναι απαραίτητη η εκπαίδευση των γονέων ώστε να κατανοήσουν τη φύση της διαταραχής και να μην την εκλαμβάνουν ως απλή αδιαφορία ή πείσμα.

Αν η διαταραχή παραμείνει χωρίς θεραπεία, υπάρχει κίνδυνος σοβαρών επιπτώσεων στην υγεία του παιδιού. Η χρόνια υποθρεψία μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη των οστών, τη γνωστική λειτουργία και το ανοσοποιητικό σύστημα. Επιπλέον, η κοινωνική απομόνωση που συχνά συνοδεύει το ARFID μπορεί να εντείνει συναισθήματα άγχους ή κατάθλιψης. Ωστόσο, με έγκαιρη παρέμβαση και κατάλληλη υποστήριξη, πολλά παιδιά καταφέρνουν να βελτιώσουν σταδιακά τη σχέση τους με το φαγητό και να ανακτήσουν μια ισορροπημένη διατροφή.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι κάθε παιδί με ARFID είναι διαφορετικό και η πορεία της βελτίωσης δεν είναι πάντα γραμμική. Μπορεί να υπάρξουν υποτροπές ή περίοδοι στασιμότητας, αλλά η σταθερή υποστήριξη και η συνεχιζόμενη θεραπευτική παρέμβαση αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες επιτυχίας. Η κατανόηση από την οικογένεια, το σχολείο και το ευρύτερο περιβάλλον είναι θεμελιώδης παράγοντας ώστε το παιδί να αισθανθεί ασφαλές και αποδεκτό. Η αντιμετώπιση του ARFID δεν αφορά μόνο την αύξηση της πρόσληψης τροφής, αλλά και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης προς το φαγητό και την απόλαυση που μπορεί να προσφέρει.

Η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση γύρω από το ARFID είναι απαραίτητες, καθώς η διαταραχή συχνά παραγνωρίζεται ή ερμηνεύεται λανθασμένα. Οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και οι επαγγελματίες υγείας χρειάζεται να αναγνωρίζουν τα σημάδια και να αναζητούν έγκαιρα βοήθεια. Με σωστή προσέγγιση, υπομονή και συνεργασία, τα παιδιά που αντιμετωπίζουν τον φόβο ή την αποφυγή του φαγητού μπορούν να μάθουν ξανά να τρέφονται επαρκώς και να απολαμβάνουν μια ποικιλία τροφών, βελτιώνοντας την υγεία και την ποιότητα ζωής τους.

ΠΗΓΗ 

9 εφαρμογές για παιδιά στο φάσμα του αυτισμού

πηγη

 

Η τεχνολογία έχει βελτιωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε η μάθηση να είναι προσιτή σε παιδιά όλων των ηλικιών και σταδίων. Πολλές φορές το να εξερευνείς και να αποκτάς γνώσεις μέσω μίας συσκευής, καθίσταται λιγότερη αγχωτική διαδικασία σε σχέση με τον κατεστημένο τρόπο εκπαίδευσης στα σχολικά πλαίσια. Παρακάτω προτείνονται εφαρμογές που βοηθούν τα παιδιά στην επικοινωνία, την οργανωτικότητα, ακόμη και σε δεξιότητες κοινωνικής ευαισθητοποίησης (στην αγγλική γλώσσα).

1. Awakee Morning Routine Planner : Πρόκειται για εφαρμογή διαχείρισης χρόνου, με την οποία τα παιδιά μπορούν να φτιάξουν ένα καθημερινό πρόγραμμα με ποικίλες δραστηριότητες και χρονομετρημένες, όπως πλύσιμο δοντιών, διαλογισμός και γυμναστική.
2. Calm Counter Social Story & Anger Management Tool : Έξυπνη εφαρμογή που βοηθά τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, προβλήματα άγχους ή θυμού, να έχουν αυτογνωσία και να γνωρίζουν πότε χρειάζονται ένα διάλειμμα για να ηρεμήσουν. Συνοπτικά, πρόκειται για μια εφαρμογή ρύθμισης συναισθημάτων.
3. First Then Visual Schedule HD : Είναι εφαρμογή πολυαισθητηριακής διεπαφής που προσφέρει τη δυνατότητα σε παιδιά με μαθησιακές και αναπτυξιακές δυσκολίες, προβλήματα άγχους, συγκέντρωσης και ακοής καθώς και στην επεξεργασία πληροφοριών, να προγραμματίζουν τις δραστηριότητες της καθημερινότητάς τους.
4. Hopster Saturday Club: Empathy : Η ενσυναίσθηση αποτελεί σημαντικό προσόν, την οποία τα παιδιά αποκτούν από μικρή ηλικία, επομένως αυτή η εφαρμογή βοηθά στον προσδιορισμό των συναισθημάτων μέσα από δραστηριότητες, όπως το να γράφουν σε ημερολόγιο τα συναισθήματα που βίωσαν μέσα στην ημέρα. Άλλη μία βοηθητική εφαρμογή είναι η Social Detective.
5. MyLife Meditation : Εφαρμογή που ενθαρρύνει τα παιδιά να συλλογίζονται και να αντιμετωπίζουν τους άλλους με ευγένεια, μαθαίνοντας αρετές όπως, επιμονή και συμπόνια. Τα παιδιά εξασκούνται στο διαλογισμό, όπως και στο να παίρνουν απόσταση από τις καταστάσεις για να αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους, παίρνοντας μια βαθιά ανάσα για να ηρεμήσουν, εκφράζοντας παράλληλα τις συναισθηματικές τους ανάγκες.
6. Peppy Pals Sammy Helps Out : Αυτή η εφαρμογή απευθύνεται όχι μόνο σε μικρότερα παιδιά, αλλά και σε μεγαλύτερα, που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στις κοινωνικές τους σχέσεις και με την ενσυναίσθηση, βοηθώντας τα να διαμορφώσουν την προσωπικότητά τους, χτίζοντας συναισθηματικές και κοινωνικές δεξιότητες. Σε συνεργασία με τον γονέα ή με κάποιον δάσκαλο, τίθενται ερωτήσεις στα παιδιά, ώστε να συζητήσουν και να καθοδηγήσουν τα παιδιά στην εκμάθηση δεξιοτήτων, εκτός οθόνης. Παρόμοια εφαρμογή εκμάθησης συναισθηματικών και κοινωνικών ικανοτήτων, είναι και η Peppy Pals Social Skills, όπου προσφέρονται βίντεο και παιχνίδια αντίστοιχου περιεχομένου.
7. Popplet : Κατάλληλο για παιδιά με δυσκολίες οργάνωσης και οπτικής μνήμης. Περιλαμβάνει παιχνίδια με εικόνες και προσφέρει τη δυνατότητα ζωγραφικής. Αρκετά διαδραστικό και διασκεδαστικό.
8. Proloquo2Go : Δραστηριότητες για παιδιά με δυσκολίες στην ομιλία, που περιλαμβάνουν ασκήσεις έκφρασης αναγκών, συναισθημάτων, απόψεων, τρόπων συμπεριφοράς κλπ.
9. The Social Express II : Αυτή η εφαρμογή ενισχύει τις δεξιότητες κοινωνικής ευαισθητοποίησης των παιδιών. Τα παιδιά μπορούν να μάθουν να αναγνωρίζουν πως αισθάνονται οι συνομήλικοί τους, να αναπτύσσουν στρατηγικές αντιμετώπισης, να αναγνωρίζουν τη σημασία της οπτικής επαφής και να μαθαίνουν μια σειρά από βασικές κοινωνικές δεξιότητες που απαιτούνται για να λειτουργήσουν στην καθημερινή ζωή.

Επιμέλεια Ιφιγένεια Κολιού 

Πηγή: https://www.commonsensemedia.org/blog/apps-for-kids-on-the-autism-spectrum

 

Όλο και περισσότερα παιδιά με ΔΕΠΥ λαμβάνουν πρόωρα θεραπεία

πηγη

 

Πρώτα συμπεριφορική θεραπεία, μετά αγωγή
Οι κατευθυντήριες γραμμές θεραπείας συνιστούν στα μικρά αυτά παιδιά και τις οικογένειές τους να δοκιμάσουν έξι μήνες συμπεριφορικής θεραπείας πριν ξεκινήσουν τη φαρμακευτική αγωγή για το ADHD.

Ωστόσο, σύμφωνα με μια ανάλυση των ιατρικών φακέλων σχεδόν 10.000 μικρών παιδιών με ADHD που έλαβαν φροντίδα σε οκτώ δίκτυα παιδιατρικής υγείας στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι παιδίατροι συχνά συνταγογραφούν φάρμακα αμέσως μετά τη διάγνωση.

«Διαπιστώσαμε ότι σε πολλά μικρά παιδιά συνταγογραφούνται φάρμακα πολύ σύντομα μετά την τεκμηρίωση της διάγνωσης ADHD», δήλωσε ο κύριος συγγραφέας της μελέτης, Yair Bannett, MD, επίκουρος καθηγητής παιδιατρικής. «Αυτό είναι ανησυχητικό, επειδή γνωρίζουμε ότι η έναρξη της θεραπείας της ADHD με συμπεριφορική προσέγγιση είναι ευεργετική. Έχει μεγάλη θετική επίδραση τόσο στο παιδί όσο και στην οικογένεια».

Υπάρχουν παρενέργειες
Επιπλέον, τα διεγερτικά φάρμακα που συνταγογραφούνται για την πάθηση προκαλούν περισσότερες παρενέργειες σε μικρούς ασθενείς από ό,τι σε μεγαλύτερα παιδιά, δήλωσε ο Bannett. Πριν από την ηλικία των 6 ετών, ο οργανισμός των παιδιών δεν μεταβολίζει πλήρως τα φάρμακα.

«Δεν έχουμε ανησυχίες σχετικά με την τοξικότητα των φαρμάκων για παιδιά ηλικίας 4 και 5 ετών, αλλά γνωρίζουμε ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αποτυχίας της θεραπείας, επειδή πολλές οικογένειες αποφασίζουν ότι οι παρενέργειες υπερτερούν των οφελών», είπε. Τα διεγερτικά φάρμακα μπορούν να κάνουν τα μικρά παιδιά πιο ευερέθιστα, συναισθηματικά και επιθετικά.

Η ADHD είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή που χαρακτηρίζεται από υπερκινητικότητα, δυσκολία συγκέντρωσης και παρορμητική συμπεριφορά.

 

«Είναι σημαντικό να διαγνωστεί νωρίς, επειδή γνωρίζουμε ότι αυτά τα παιδιά διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να έχουν προβλήματα στο σχολείο και να μην ολοκληρώσουν τις σπουδές τους», είπε ο Bannett. Η έγκαιρη διάγνωση και η αποτελεσματική θεραπεία της ADHD βελτιώνουν τις σχολικές επιδόσεις των παιδιών. Έρευνες έχουν δείξει ότι η σωστή θεραπεία βοηθά επίσης τα άτομα με ADHD να προετοιμαστούν για πολλές πτυχές της ενήλικης ζωής, όπως η διατήρηση της εργασίας, οι επιτυχημένες σχέσεις και η αποφυγή προβλημάτων με το νόμο.

Συμπληρωματικές θεραπείες
Η συμπεριφορική θεραπεία και η φαρμακευτική αγωγή, οι δύο βασικοί πυλώνες της θεραπείας της ADHD, έχουν διαφορετικούς σκοπούς.

«Η συμπεριφορική θεραπεία λειτουργεί στο περιβάλλον του παιδιού: στις ενέργειες των γονέων και στη ρουτίνα του παιδιού», είπε ο Bannett. Η θεραπεία βοηθά τους γονείς και τα παιδιά να αναπτύξουν δεξιότητες και να δημιουργήσουν συνήθειες συμβατές με τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου του παιδιού.

Συμπεριφορική θεραπεία
Η τεκμηριωμένη συμπεριφορική θεραπεία που συνιστά η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής ονομάζεται εκπαίδευση γονέων στη διαχείριση της συμπεριφοράς. Η εκπαίδευση βοηθά τους γονείς να χτίσουν ισχυρές, θετικές σχέσεις με τα παιδιά τους, προσφέρει καθοδήγηση για την επιβράβευση των καλών συμπεριφορών ενός παιδιού και την αγνόηση των αρνητικών συμπεριφορών, και συνιστά εργαλεία που βοηθούν τα παιδιά με ADHD, όπως η δημιουργία οπτικών προγραμμάτων για να τα βοηθήσουν να παραμείνουν οργανωμένα.

Αντίθετα, η φαρμακευτική αγωγή ανακουφίζει τα συμπτώματα της ADHD, όπως η υπερκινητικότητα και η απροσεξία, με αποτελέσματα που εξασθενούν καθώς ο οργανισμός αποδομεί κάθε δόση του φαρμάκου.

Και οι δύο προσεγγίσεις είναι απαραίτητες για τα περισσότερα παιδιά με ADHD, ώστε να έχουν καλή απόδοση. Ωστόσο, προηγούμενες μελέτες σε παιδιά προσχολικής ηλικίας που διαγνώστηκαν σε ηλικία 4 ή 5 ετών δείχνουν ότι είναι καλύτερο να ξεκινήσει μια συμπεριφορική θεραπεία έξι μηνών πριν από τη συνταγογράφηση οποιουδήποτε φαρμάκου.

Γρήγορες συνταγογραφήσεις
Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από ηλεκτρονικά αρχεία υγείας για παιδιά που εξετάστηκαν σε ιατρεία πρωτοβάθμιας περίθαλψης που συνεργάζονται με οκτώ ακαδημαϊκά ιατρικά κέντρα των ΗΠΑ. Ξεκίνησαν με 712.478 αρχεία από παιδιά ηλικίας 3, 4 ή 5 ετών που εξετάστηκαν από τον οικογενειακό τους γιατρό τουλάχιστον δύο φορές, σε διάστημα τουλάχιστον έξι μηνών, μεταξύ 2016 και 2023.

Από αυτά τα αρχεία, οι επιστήμονες εντόπισαν 9.708 παιδιά που είχαν διαγνωστεί με ADHD, τα οποία αντιπροσώπευαν το 1,4% των παιδιών του αρχικού δείγματος. Διαπίστωσαν ότι στο 42,2% αυτών των παιδιών —περισσότερα από 4.000 παιδιά— είχε συνταγογραφηθεί φαρμακευτική αγωγή εντός ενός μήνα από τη διάγνωση του ADHD. Μόνο το 14,1% των παιδιών με ADHD έλαβε φαρμακευτική αγωγή για πρώτη φορά περισσότερο από έξι μήνες μετά τη διάγνωση.

Οι ερευνητές δεν είχαν πρόσβαση σε δεδομένα σχετικά με παραπομπές σε συμπεριφορική θεραπεία, αλλά δεδομένου ότι τα μικρά παιδιά πρέπει να δοκιμάσουν τη θεραπεία μόνα τους για έξι μήνες πριν λάβουν φαρμακευτική αγωγή, όποια από αυτά έλαβαν φαρμακευτική αγωγή νωρίτερα πιθανότατα δεν έλαβαν θεραπεία σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές της ακαδημίας. Μια μικρότερη μελέτη σχετικά με τις συστάσεις για συμπεριφορική θεραπεία, που δημοσιεύθηκε το 2021, διαπίστωσε ότι μόνο το 11% των οικογενειών έλαβε τη θεραπεία σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές.

ΠΗΓΗ 

Εφαρμογές που θα φανούν χρήσιμες σε γονείς παιδιών με αυτισμό

πηγη

 

Για τα παιδιά με αυτισμό, η επικοινωνία και η μάθηση μπορεί συχνά να φαίνονται δύσκολες και προκλητικές.

Επομένως, είναι απαραίτητο να αυξήσουμε την αυτοπεποίθησή τους προτού νιώσουν πλήρως έτοιμα να συμμετάσχουν σε ένα περιβάλλον μάθησης. Υπάρχουν εκπαιδευτικές εφαρμογές για Android και iOS που μπορούν να βοηθήσουν, παρέχοντας αποτελεσματικά εργαλεία μάθησης και υποστήριξη για την ανάπτυξη των παιδιών.

Οι παρακάτω εφαρμογές είναι εξαιρετικά παραδείγματα εργαλείων επικοινωνίας, που μπορούν να βοηθήσουν στην δημιουργία κρίσιμης αυτοπεποίθησης και να καταρρίψουν ορισμένα από αυτά τα εμπόδια.

Autism 360

Καλύπτοντας ένα εύρος ηλικιών από 2 έως 15 ετών, το Autism 360 μπορεί να βοηθήσει σε όλα, από την πρώιμη μάθηση έως την ενηλικότητα.

Παρέχοντας αφιερωμένες ενότητες για Προφορική Επικοινωνία, Συναισθηματικές Δεξιότητες, Εκπαίδευση Τουαλέτας, Αισθητηριακές Ανάγκες, και πολλά άλλα, οι γονείς των παιδιών με αυτισμό μπορούν να αποκτήσουν πολύτιμες εισηγήσεις για τη συμπεριφορά και τις ανάγκες του παιδιού τους.

Με το Autism 360, έχετε πρόσβαση σε μια πλήρη και ολοκληρωμένη λύση, με πρόσβαση σε μια πλήρη σουίτα που προσαρμόζεται στις συγκεκριμένες απαιτήσεις του παιδιού.

Το Autism 360 είναι διαθέσιμο σε iOS και Android και περιλαμβάνει μια δωρεάν συνεδρία θεραπευτή 1-to-1 με την αγορά ετήσιας συνδρομής.

Speech Blubs 2

Η πρώτη εφαρμογή θεραπείας ομιλίας για παιδιά, το Speech Blubs 2 απευθύνεται σε παιδιά άνω των 12 μηνών που ενδέχεται να επηρεάζονται από σύνδρομο Down, αυτισμό ή προβλήματα άρθρωσης.

Παρέχοντας συμβουλές για την ανάπτυξη ομιλίας και γλώσσας, το Speech Blubs 2 βοηθάει το παιδί να αναπτυχθεί με 21 διασκεδαστικές ασκήσεις ομιλίας.

Φτιάξε ένα προσαρμοσμένο πλάνο μάθησης για το παιδί με την εύκολη λειτουργία αξιολόγησης και παρακολούθησέ το να μαθαίνει ήχους, λέξεις και προτάσεις με ευκολία.

Otsimo Special Education

Προσφέροντας μια εντυπωσιακή συλλογή από εκπαιδευτικά παιχνίδια για παιδιά, το Otsimo Special Education βοηθά στην εκμάθηση από τα καθημερινά πράγματα, όπως η ρύθμιση ρολογιών, μέχρι την ταύτιση χρωμάτων, αριθμών και αντικειμένων.

Περιλαμβάνει επίσης διασκεδαστικές ιστορίες με σημαντικά μηνύματα που καθηλώνουν τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και τα βοηθούν να ξεπεράσουν τους φόβους τους κατά την εκμάθηση.

Με περισσότερα από 50 παιχνίδια που έχουν αναπτυχθεί τόσο από εκπαιδευτικούς όσο και από οικογένειες, το Otsimo έχει δημιουργήσει ένα πολύτιμο εργαλείο μάθησης AAC για παιδιά που δεν είναι ομιλητικά.

AutiSpark: Kids Autism Games

Το AutiSpark προσφέρει ένα πλήρες πρόγραμμα μάθησης για παιδιά με αυτισμό. Με περισσότερα από 200 εκπαιδευτικά παιχνίδια, καθώς και μια βιβλιοθήκη εκπαιδευτικών φύλλων εργασίας για να τα προκαλέσει να ακονίσουν το μυαλό τους, είναι διασκεδαστικό και τα επιβραβεύει για τη συμμετοχή τους.

Δημιουργημένο με τη βοήθεια εκπαιδευτών που ειδικεύονται στις ειδικές ανάγκες, το AutiSpark είναι ένας πολύμορφος τρόπος για να μάθουν τα παιδιά νέες δεξιότητες, ταιριάζοντας γράμματα, αριθμούς και αντικείμενα.

Με ασκήσεις ταιριάσματος μοτίβων και συσχέτισης που έχουν δημιουργηθεί με γνώμονα την ευαισθησία των παιδιών, το AutiSpark είναι προσβάσιμο και εύκολο.

Camp Discovery Pro

Ειδικά σχεδιασμένο για παιδιά με αυτισμό, το Camp Discovery παρέχει εκπαιδευτικά παιχνίδια και δοκιμές που έχουν σχεδιαστεί για τη βελτίωση λειτουργικών δεξιοτήτων.

Αυτές οι ασκήσεις περιλαμβάνουν στόχους και οπτικές σημάνσεις για το παιδί, οι οποίες εξαφανίζονται όταν απαντήσει σωστά. Ακόμα και αν το παιδί δώσει λάθος απάντηση, το app ενθαρρύνει το χρήστη για να το βοηθήσει να επανέλθει στον σωστό δρόμο, ανταμείβοντάς το μόλις ολοκληρώσει τη διαδικασία.

Η επιτυχής ολοκλήρωση κάθε δοκιμής θα ανταμείψει το παιδί με ένα παιχνίδι της αρεσκείας του για να παίξει, και ακόμη και να επιλέξει ποια κινούμενα σχέδια θα δει μόλις ολοκληρώσει με επιτυχία την άσκηση.

Proloquo2Go

Το Proloquo2Go δημιουργήθηκε για παιδιά, έφηβους και ενήλικες με δυσκολία στην ομιλία, και είναι μια εφαρμογή Εναλλακτικής και Βοηθητικής Επικοινωνίας (Augmentative and Alternative Communication, AAC) που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ένα εργαλείο καθημερινής επικοινωνίας για να τους βοηθήσει να αναπτύξουν γλωσσικές δεξιότητες.

Μπορεί να προσαρμοστεί πλήρως για κάθε άτομο και είναι σχεδιασμένο ώστε να αναπτύξει τις κινητικές και οπτικές δεξιότητες του ατόμου. Διαθέτει λεξιλόγιο με πάνω από 10.000 λέξεις και έχει προσαρμόσιμα επίπεδα λεξιλογίου, καθώς και μετατροπή κειμένου σε ομιλία σε όλες τις γλώσσες.

Οι χρήστες μπορούν να προσθέσουν τα δικά τους κουμπιά, σύμβολα και φωτογραφίες για να βοηθήσουν στην εκμάθηση ή να επιλέξουν από 25.000 σύμβολα που υπάρχουν ήδη στην εφαρμογή, για να βοηθήσουν στη χρήση της εφαρμογής.

SpeakEasy: Home Speech Therapy

Η εφαρμογή SpeakEasy: Home Speech Therapy απευθύνεται σε βρέφη, νήπια, προσχολικής ηλικίας παιδιά και παιδιά νηπιαγωγείου. Χρησιμοποιεί διασκεδαστικές και ελκυστικές δραστηριότητες που έχουν δημιουργηθεί από λογοθεραπευτές και σχεδιάστηκαν για να βοηθήσουν στην επιτάχυνση των γλωσσικών δεξιοτήτων τους.

Χρησιμοποιώντας τεχνικές γλωσσικής βάσης με κεντρικό στοιχείο την απόδειξη, προσφέρει διασκεδαστικές και αποτελεσματικές δραστηριότητες ώστε να βοηθήσει στην ενίσχυση της γλωσσικής ανάπτυξης του παιδιού.

Το SpeakEasy: Home Speech Therapy παρέχει επίσης Speech Sets που εφοδιάζουν τους γονείς με τεχνικές διδασκαλίας γλώσσας που μπορούν να χρησιμοποιήσουν κατά την αλληλεπίδραση με το παιδί τους.

Goally Therapy Suite

Με τη Goally Therapy Suite, αποκτάς πρόσβαση στις 15 κορυφαίες εφαρμογές για την ανάπτυξη δεξιοτήτων και γλώσσας για παιδιά.

Μέσω οπτικών προγραμμάτων, χρονομέτρων και παρακολούθησης συμπεριφοράς, τα παιδιά μπορούν να μάθουν πολύτιμες συναισθηματικές, γλωσσικές και υγιεινές δεξιότητες με τη σειρά εφαρμογών υποστήριξης της Goally.

Επιπλέον, τα παιδιά μπορούν να κερδίσουν ανταμοιβές ολοκληρώνοντας τις ρουτίνες της εφαρμογής, που μπορούν να εξαργυρώσουν στο κέντρο παιχνιδιών της Goally.

Avaz AAC

Δημιουργημένη για αγγλόφωνες χώρες, η Avaz AAC χρησιμοποιεί ένα ειδικά σχεδιασμένο λεξιλόγιο με εικόνες και κείμενο, διαιρεμένο σε τρία επίπεδα επάρκειας: για αρχάριους, μέσο και προχωρημένο.

Κάθε επίπεδο λεξιλογίου μπορεί να προσαρμοστεί όπως επιθυμεί ο χρήστης, με αγαπημένες φράσεις και εικόνες, καθώς και ηχογραφήσεις φωνής, για να βοηθήσει τα παιδιά να επικοινωνούν πιο γρήγορα και αποτελεσματικά με τους ανθρώπους. Με την Avaz AAC, το λεξιλόγιο του παιδιού μπορεί να μετατραπεί σε ένα βιβλίο μέσα στο κινητό του, που μπορεί να πάρει μαζί οπουδήποτε.

 

ΠΗΓΗ 

Άφησε τον φόβο να πετάξει! 🎈 Δραστηριότητα για τα συναισθήματα

πηγη

 

Άφησε τον φόβο να πετάξει 🎈

Δραστηριότητα για τα συναισθήματα

Πάρε τα χρώματά σου και φτιάξε τη δική σου εικόνα!
Γράψε μέσα σε κάθε μπαλόνι κάτι που σε ανησυχεί ή σε φοβίζει — κάτι μικρό ή μεγάλο, δεν πειράζει.
Ύστερα, φαντάσου πως φυσάς το μπαλόνι σου δυνατά και το αφήνεις να πετάξει ψηλά στον ουρανό.
Όσο φεύγει μακριά, σκέψου πως φεύγει κι ο φόβος/ανησυχία σου μαζί του. 

 

 

 

Η δραστηριότητα «Άφησε τον φόβο να πετάξει» δημιουργήθηκε με σκοπό να δώσει στα παιδιά έναν συμβολικό και δημιουργικό τρόπο να αναγνωρίσουν, να εξωτερικεύσουν και να απελευθερώσουν τους φόβους/ανησυχίες τους.

Μέσα από το παιχνίδι με τα μπαλόνια και τη ζωγραφική, τα παιδιά μαθαίνουν πως τα συναισθήματα δεν χρειάζεται να κρύβονται· μπορούν να μοιράζονται και να μεταμορφώνονται. Ο συμβολισμός του “φουσκώνω και αφήνω να πετάξει” βοηθά τα παιδιά να βιώσουν τη διαδικασία της απελευθέρωσης και της ενδυνάμωσης με απλό και κατανοητό τρόπο.

Η δραστηριότητα αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο της συναισθηματικής αγωγής και ενδυνάμωσης και μπορεί να αξιοποιηθεί τόσο στο σχολείο όσο και σε ψυχοπαιδαγωγικά ή δημιουργικά εργαστήρια.

Γενικός στόχος:

 
Να ενθαρρυνθούν τα παιδιά να αναγνωρίσουν, να εκφράσουν και να αποδεσμεύσουν τους φόβους ή τις ανησυχίες τους μέσα από δημιουργική και συμβολική δραστηριότητα.

Ειδικότερα

         Γνωστικοί στόχοι:

• Να αναγνωρίζουν και να κατονομάζουν συναισθήματα, όπως ο φόβος και το άγχος.

• Να αντιλαμβάνονται πως οι φόβοι είναι φυσιολογικοί και κοινοί σε όλους.

• Να συνδέουν τη σκέψη με τη δράση (γράφω – φυσάω – απελευθερώνω).

        Ψυχοκινητικοί στόχοι:

• Να συντονίσουν κινήσεις φυσήματος και γραφής μέσα από δημιουργική δραστηριότητα.

• Να χρησιμοποιούν εργαλεία (μαρκαδόρους, ψαλίδι, χαρτί, μπαλόνια) με σκοπό τη δημιουργική έκφραση.

• Να εντάσσουν τη σωματική δράση (φύσημα, απελευθέρωση) στη διαχείριση συναισθημάτων. 

  Συναισθηματικοί στόχοι:

• Να εκφράζουν ελεύθερα τα συναισθήματά τους σε ασφαλές περιβάλλον.

• Να βιώσουν την αίσθηση ανακούφισης και ενδυνάμωσης όταν “αφήνουν” κάτι που τους βαραίνει.

• Να αναπτύξουν ενσυναίσθηση, ακούγοντας και σεβόμενοι τους φόβους των άλλων.

   

  Μανίνα Καούκη

  Ειδική Παιδαγωγός/Coach/Συγγραφέας

  MA Special Education

  LIfe & Business Coach ΕΚΠΑ Αθηνών

  Ιατρική Ψυχολογία Παν. Αθηνων 

   

 Βιβλιογραφία

Goleman, D. (1995). Συναισθηματική Νοημοσύνη. Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.

Θεοδοσάκης Δ. (2021) Η συναισθηματική νοημοσύνη στο σύγχρονο σχολείο και η θετική εκπαίδευση. Εκδόσεις Γρηγόρη

 

 

 

Zac Browser Gold: Περιηγητής για παιδιά με αυτισμό

ΠΗΓΗ

 

Ο ZAC είναι το πρώτο πρόγραμμα περιήγησης στο web που αναπτύχθηκε ειδικά για τα παιδιά με αυτισμό και διαταραχές του φάσματος του αυτισμού, όπως σύνδρομο Asperger, κλπ.

Ο ZAC είναι μια ζώνη που θα επιτρέψει στο παιδί να αλληλεπιδρά άμεσα με τα παιχνίδια (υπάρχουν πολλά παιχνίδια) και δραστηριοτήτες (καλύπτει πολλά και διαφορετικά ενδιαφέροντα) που απευθύνονται ειδικά σε παιδιά που εμφανίζουν τα χαρακτηριστικά των διαταραχών του φάσματος του αυτισμού, όπως προβλήματα στην κοινωνική αλληλεπίδραση προβλήματα στην επικοινωνία, περιορισμένα ενδιαφέροντα και επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά. O ZAC είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο για τα παιδιά με χαμηλό, μεσαίο και αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας.

Η πρώτη οθόνη είναι ένα ενυδρείο, ταΐζεις και τα ψαράκια, και στο κάτω μέρος της οθόνης έχουν ομαδοποιηθεί 7 θεματικές κατηγορίες.

• Τηλεόραση
• Παιχνίδια
• Μουσική
• Ιστορίες
• Δραστηριότητες
• Παιδικές εφαρμογές
• Έκπληξη

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

ΠΗΓΗ 

Μαθησιακές Δυσκολίες στα Μαθηματικά; Αναγκαία η δημιουργία “Λεξιλογίου Εννοιών”

ΠΗΓΗ

 

Στην ανακοίνωσή μας εξετάζουμε τη συμμετοχή/διαμεσολάβηση της γλώσσας στα Μαθηματικά Ελλείμματα. Μας απασχολεί δηλαδή, που και πόσο η Δυσλεξία είναι παράμετρος, της Μαθησιακής Διαταραχής στα Μαθηματικά.

Τα Ελλείμματα των Μαθηματικών έχουν κύρια βάση την Δυσαριθμησία αλλά δεν είναι αμελητέος και ο ρόλος της Δυσλεξίας, ειδικά μάλιστα όσο ανεβαίνουμε στην ακαδημαϊκή κλίμακα που τα προβλήματα της πρακτικής αριθμητικής αλλά και οι εκφράσεις πλεονάζουν σε σχέση με τις απλές πράξεις των πρώτων τάξεων του δημοτικού. Έχει φτάσει μάλιστα η αρθρογραφία να αναφέρει σαφέστατα: «Δυσλεξία και Δυσαριθμησία στα Μαθηματικά» (Ashcraft and Faust, 1994).

Τα λεκτικά προβλήματα, δηλαδή τα προβλήματα με εκφωνήσεις και διατυπώσεις και όχι οι καθαρά μαθηματικές πράξεις αποτελούν την καρδιά των επιστημονικών αντικειμένων. Είναι κατανοητό ότι η ικανότητα της ανάγνωσης είναι σημαντική στην αποκωδικοποίηση της εκφώνησης ενός μαθηματικού προβλήματος, έτσι ώστε να μπορέσουν τα παιδιά να κατανοήσουν τα δεδομένα και τα ζητούμενα. Κατόπιν και αφού στηριχθούν στις μαθηματικές τους γνώσεις, θα χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα για να προχωρήσουν στη λύση, δηλαδή να οδηγηθούν στα ζητούμενα. Τότε οφείλουν να διατυπώσουν την μαθηματική απάντηση. Άρα από άποψη γλώσσας, έχουμε αρχικά ανάγνωση και αποκωδικοποίηση της εκφώνησης και στη συνέχεια διατύπωση λύσης. ΣΥΝΕΧΕΙΑ

ΠΗΓΗ 

Δυσλεξία και Μαθηματικά

ΠΗΓΗ

 

 Σε αυτήν την εργασία περιγράφεται σφαιρικά το φαινόμενο της δυσλεξίας και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Επίσης, διαμέσου της επισκόπησης της σχετικής με το θέμα βιβλιογραφίας, πραγματοποιήθηκε μια προσπάθεια ανάλυσης της συμπεριφοράς ενός δυσλεξικού ατόμου απέναντι στα μαθηματικά. Τέλος, παρατίθενται ορισμένες τεχνικές και στρατηγικές υποστήριξης των παιδιών με δυσλεξία στα μαθηματικά. 

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

ΠΗΓΗ