 |
| πηγη |
Τα παιδιά με τη βοήθεια της μουσικής μπορούν να μάθουν καλύτερα.
Ένα έξυπνο κόλπο για να μάθουν τα παιδιά τα ουσιαστικά και τους κανόνες ορθογραφίας.
30/12/15
"Τα άτακτα ουδέτερα"..τα παιδιά μαθαίνουν μαζί με την μουσική!Βοήθεια για την Ορθογραφία
Τα παιδιά με τη βοήθεια της μουσικής μπορούν να μάθουν καλύτερα.
Ένα έξυπνο κόλπο για να μάθουν τα παιδιά τα ουσιαστικά και τους κανόνες ορθογραφίας.
29/12/15
Εγχειρίδιο Συμβουλευτικής Στήριξης Γονέων με Αυτιστικά Παιδιά
28/12/15
Οι Μεγάλοι Νικητές του Διαγωνισμού!
Σήμερα 28 /12/2015 και ώρα 14.00 πραγματοποιήθηκε η κλήρωση του Μεγάλου Πρώτου μας Διαγωνισμού μέσω του https://www.random.org/.
Οι 5 Νικητές του Διαγωνισμού είναι :
- Margarita Mits
- Sofia Deli
- Eleni A. Stefou
- Stavroula Sklavounou
- Αναστασία Καρακωτσογλου
Πολλά Συγχαρητήρια στους Νικητές!
Σας Ευχαριστούμε όλους για την πολύ μεγάλη συμμετοχή και επιφυλασσόμαστε ότι το 2016 θα είναι μια χρονιά με πολλές ευχάριστες εκπλήξεις!
* Παρακαλούμε οι Νικητές να επικοινωνήσουν με την σελίδα μας στο facebook https://www.facebook.com/eidikidiapaidagogisi/ προκειμένου να ενημερωθούν για την διαδικασία παραλαβής του βιβλίου μέχρι τις 20 Ιανουαρίου 2016.
Σε περίπτωση που δεν παραλάβουν το βιβλίο τους θα διεξαχθεί νέα κλήρωση.
26/12/15
Καταπληκτικό! Μάθετε το παιδί σας μαθηματικά με Lego...
Όλοι όσοι έχετε
παιδιά γνωρίζετε πολύ καλά τη λατρεία που έχουν τα πιτσιρίκια σας με τα Lego. «Aφού τα παιδιά
τρελαίνονται για τα Lego, ας το
εκμεταλλευτούμε!» Κάπως έτσι πρέπει να σκέφτηκε η Alycia Zimmerman, μια δασκάλα από την Νέα Υόρκη, που επινόησε έναν
τελείως πρωτότυπο και διασκεδαστικό τρόπο για να εξηγήσει στους μαθητές της τα
κλάσματα και άλλες μαθηματικές έννοιες στο πλαίσιο της διδασκαλίας των
μαθηματικών. Η ιδέα της έπιασε τόπο αφού οι μικροί μαθητές έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον
για την μέθοδό της.
Αν λοιπόν
θέλετε να κάνετε την μελέτη των μαθηματικών
στο σπίτι λίγο πιο διασκεδαστική και κατανοητή για τα παιδιά σας, πάρτε ιδέες,
ακολουθώντας τα παρακάτω παραδείγματα.
 | |||||||
| πηγη |
 |
| πηγη |
 |
| πηγη |
 |
| πηγη |
 |
| πηγη |
 |
| πηγη |
 | |
| πηγη |
25/12/15
Καλές Γιορτές!
Σας ευχόμαστε ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ με την ευχή :
"Αν ήταν κάθε αστέρι, μια ευχή απ΄την καρδιά μας το σύμπαν θα ΄ταν λαμπερό σαν την ψυχή μας."
Καλές Γιορτές με Υγεία και Ευτυχία σε όλους!
"Αν ήταν κάθε αστέρι, μια ευχή απ΄την καρδιά μας το σύμπαν θα ΄ταν λαμπερό σαν την ψυχή μας."
Καλές Γιορτές με Υγεία και Ευτυχία σε όλους!
24/12/15
H συμβουλή του Αϊνστάιν για τη σωστή ανάπτυξη των παιδιών!
 |
| πηγη |
Δεν έχουν όμως πειστεί όλοι, ότι τα παραμύθια είναι τόσο σημαντικά για τα παιδιά. Έρευνα που έγινε σε γονείς στη Βρετανία αναφέρει ότι το 25% δε διαβάζουν παραμύθια σε παιδιά κάτω των 5 ετών, είτε επειδή θεωρούν ότι είναι πολύ τρομακτικά, είτε επειδή δε συμφωνούν με το πρότυπο ζωής που δίνουν στα παιδιά (τι πρότυπο δίνει η Ωραία Κοιμωμένη που περιμένει τον ωραίο πρίγκιπα να τη φιλήσει για να ξυπνήσει;).
Κάνει τόσο λάθος ο Αϊνστάιν λοιπόν; Μάλλον όχι. Ας δούμε γιατί τα παραμύθια είναι πολύτιμη πνευματική «τροφή» για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, ακόμη και τα πιο τρομακτικά:
- Τα παραμύθια δείχνουν στα παιδιά πώς να λύνουν προβλήματα: Μικροί και μεγάλοι μαθαίνουν από τους πρωταγωνιστές μίας ιστορίας. Όπως συμβαίνει με μία διδακτική θεατρική παράσταση ή ένα καλό βιβλίο, έτσι ακριβώς τα παιδιά διδάσκονται από ένα κλασικό παραμύθι. Αυτές οι ιστορίες που συμβαίνουν «μια φορά κι έναν καιρό», βοηθούν τα παιδιά να αναπτύξουν την κριτική τους σκέψη. Να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό και να δουν ότι με τη φαντασία, το θάρρος και την υπομονή, λύνονται τα προβλήματα. Όπως ακριβώς έγινε και με την «Ωραία Κοιμωμένη».
- Τα παιδιά νικούν το φόβο: «Τα παραμύθια δεν λένε στα παιδιά ότι υπάρχουν δράκοι. Τα παιδιά ήδη γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν δράκοι. Τα παραμύθια λένε στα παιδιά ότι οι δράκοι μπορούν να ηττηθούν», είχε πει ο Βρετανός συγγραφέας G.K. Chesterton. Ο διάσημος συγγραφέας και παιδοψυχολόγος, Bruno Bettelheim, πίστευε ότι τα παραμύθια είναι σημαντικά για την ανάπτυξη των παιδιών, επειδή οι βασικοί χαρακτήρες –που είναι και οι ίδιοι παιδιά πολλές φορές– επιδεικνύουν θάρρος και νικούν σε έναν κόσμο γιγάντων και εχθρικών ενηλίκων.
- Τα παραμύθια προετοιμάζουν τα παιδιά για τις δυσκολίες της ζωής: Μέσα από τα παραμύθια, τα παιδιά συναντούν προκλήσεις με τις οποίες παλεύουν και οι ενήλικες: την προδοσία, τις ίντριγκες, τους τσακωμούς και τη ζήλια. Είναι οι άσχημες πλευρές της ζωής, που δε λείπουν από τους παραδοσιακούς μύθους και τα παραμύθια. «Τα παραμύθια επεξεργάζονται τόσες πολλές φοβίες, όχι μόνο προσωπικές, αλλά όλης της κοινωνίας, αλλά το κάνουν με έναν τρόπο ασφαλή, γιατί όλα αυτά συμβαίνουν… μια φορά κι έναν καιρό», εξηγεί η Μαρία Τατάρ, καθηγήτρια στο Harvard College.
- Δίνουν ευκαιρία για διάλογο: Τέτοιες ιστορίες «ελεγχόμενου φόβου» δίνουν μία θαυμάσια ευκαιρία στους γονείς να συζητήσουν με τα παιδιά τους τις πιο βαθιές τους ανησυχίες και ανασφάλειες από τον πραγματικό κόσμο. Οι φανταστικοί χαρακτήρες συνεισφέρουν θετικά στο διάλογο. Δεν μπορεί να γίνει το ίδιο με μία ταινία, ούτε καν με το θέατρο.
- Τα παραμύθια μιλούν μία παγκόσμια γλώσσα: «Γνωρίζουμε τα παραμύθια ως παιδιά, είτε μέσω της αφήγησης, είτε ακόμη και μέσω της παντομίμας. Ζούμε με αυτά, αναπνέουμε με αυτά, ξέρουμε το τέλος τους», γράφει ο Neil Gaiman. Ορισμένα παραμύθια, όπως η Σταχτοπούτα, υπάρχουν σε πολλές κουλτούρες, αν και με μικρές διαφορετικές πινελιές σε κάθε χώρα. Όλες οι διαφορετικές εκδοχές όμως, μοιράζονται κάτι κοινό: μία σαγηνευτική ιστορία για την ανάγκη να νικήσει το καλό.
- Τα παραμύθια διδάσκουν στα παιδιά τα βασικά στοιχεία ενός διηγήματος, μίας ιστορίας: Τους διδάσκουν τη διαφορά ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα. Ότι οι ιστορίες μπορεί να εξελίσσονται σε άλλο περιβάλλον, σε άλλη χώρα και σε άλλο χρόνο. Ότι οι πρωταγωνιστές έχουν διαφορετικά γνωρίσματα και διαφορετικούς χαρακτήρες. Εάν το παιδί κατανοήσει αυτές τις διαφορές από πολύ μικρή ηλικία, τότε ενισχύεται η ικανότητά του να κατανοεί τη σχέση αιτίας-αποτελέσματος και να προβλέπει το επόμενο βήμα.
- Τα παραμύθια αναπτύσσουν την παιδική φαντασία: «Όταν εξετάζω τον εαυτό μου και τον τρόπο σκέψης μου, έρχομαι στο συμπέρασμα ότι το χάρισμα της φαντασίας σημαίνει περισσότερα για εμένα από οποιοδήποτε ταλέντο για αφηρημένη, θετική σκέψη. Το να ονειρεύεσαι για όλα τα σπουδαία πράγματα που μπορείς να καταφέρεις, είναι το κλειδί για μια ζωή γεμάτη με θετικότητα. Άφησε τη φαντασία σου να καλπάσει ελεύθερη και δημιούργησε έναν κόσμο στον οποίο θα ήθελες να είσαι μέσα», είχε πει ο Άλμπερτ Αϊνστάιν.
- Τα παραμύθια προσφέρουν ηθικά διδάγματα:Τα παραμύθια θέτουν το ηθικό πρόβλημα της συνύπαρξης του καλού και του κακού (που συμβολίζουν συνήθως οι δράκοι, οι γίγαντες και οι μάγισσες). Συνήθως το καλό υπερισχύει και ο κακός χάνει. Μέσω της ταύτισης με τον ήρωα, το παιδί παίρνει το ηθικό δίδαγμα.
22/12/15
Διαχείρηση συμπεριφοράς παιδιών με αυτισμό. Ερωτήσεις που χρειάζονται απάντησεις...
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ
 |
| πηγη |
"Η ειδική δίαιτα βοηθάει το παιδί με αυτισμό;"
Με βάση τόσο την εμπειρία μου αλλά και την
γενικότερη κίνηση στον χώρο του αυτισμού, πριν από πέντε χρόνια η
ακολούθηση ειδικού διαιτολογίου στα παιδιά με αυτισμό δοκιμάστηκε με
πάρα πολύ μεγάλη αισιοδοξία και ελπίδα από πολλούς γονείς στην Ελλάδα
(με την σύμφωνη γνώμη και πολλών Ιατρικών Ειδικοτήτων).
Σε ένα σημαντικό αριθμό παιδιών που εντάχθηκαν σε πρόγραμμα ειδικού διαιτολογίου και που παρακολουθούσαν τα προγράμματα μας (6 από τα 8 παιδιά), με βάση την κοινή διαπίστωση των θεραπόντων ιατρών, της διεπιστημονικής θεραπευτικής ομάδας αλλά και των γονέων, τα αποτελέσματα κατά το πρώτο τρίμηνο εφαρμογής του ειδικού διατροφικού διαιτολογίου ήταν πολύ ενθαρρυντικά, κυρίως στον τομέα της συγκέντρωσης προσοχής.
Μετά όμως από την παρέλευση αυτού του διαστήματος τα παιδιά έδειξαν σιγά σιγά να επανέρχονται στην προηγούμενη εικόνα τους. Μετά από έξη μήνες, μόνον δύο γονείς συνέχισαν το πρόγραμμα διαιτολογίου στα παιδιά τους. Από αυτούς, ο ένας συνέχισε να θεωρεί ότι το πρόγραμμα βοηθούσε το παιδί του.
Οι βασικότερες αιτίες για τις οποίες οι γονείς διέκοψαν την χορήγηση του ειδικού διαιτολογίου ήταν οι εξής:
Α. δεν έβλεπαν κάποια βελτίωση στο παιδί τους και το πρόγραμμα ήταν πολύ πιεστικά δομημένο για τους γονείς (πολύ κουραστικό χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα, όπως ανέφεραν)
Β. το ειδικό διαιτολόγιο απέκλειε τα παιδιά τους από το να παρακολουθούν ανοιχτές κοινωνικές εκδηλώσεις (πχ πάρτυ κλπ) γιατί ήθελαν τα παιδιά να τρώνε τα snacks και τα γλυκίσματα που οι δίαιτες απαγόρευαν με αποτέλεσμα να ταράζονται και φυσικά να χάνουν ευκαιρίες για κοινωνική αλληλεπίδραση με τα άλλα παιδιά.
Επιπρόσθετα πρέπει να τονιστεί ότι όποιος γονέας επιθυμεί να εφαρμόσει το Ειδικό Διαιτολόγιο στο παιδί του, θα πρέπει να το κάνει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ σε συνεργασία με κάποιο έγκυρο - πιστοποιημένο Κέντρο και με τον παιδίατρό του, ακολουθώντας το πρωτόκολλο και πραγματοποιώντας τις απαραίτητες Ιατρικές Εξετάσεις στο παιδί, σύμφωνα με τις ιατρικές οδηγίες. Δίαιτες που εφαρμόζονται αυθαίρετα ή με απλή ενημέρωση από το διαδίκτυο μπορεί να αποβούν ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ.
Σε ένα σημαντικό αριθμό παιδιών που εντάχθηκαν σε πρόγραμμα ειδικού διαιτολογίου και που παρακολουθούσαν τα προγράμματα μας (6 από τα 8 παιδιά), με βάση την κοινή διαπίστωση των θεραπόντων ιατρών, της διεπιστημονικής θεραπευτικής ομάδας αλλά και των γονέων, τα αποτελέσματα κατά το πρώτο τρίμηνο εφαρμογής του ειδικού διατροφικού διαιτολογίου ήταν πολύ ενθαρρυντικά, κυρίως στον τομέα της συγκέντρωσης προσοχής.
Μετά όμως από την παρέλευση αυτού του διαστήματος τα παιδιά έδειξαν σιγά σιγά να επανέρχονται στην προηγούμενη εικόνα τους. Μετά από έξη μήνες, μόνον δύο γονείς συνέχισαν το πρόγραμμα διαιτολογίου στα παιδιά τους. Από αυτούς, ο ένας συνέχισε να θεωρεί ότι το πρόγραμμα βοηθούσε το παιδί του.
Οι βασικότερες αιτίες για τις οποίες οι γονείς διέκοψαν την χορήγηση του ειδικού διαιτολογίου ήταν οι εξής:
Α. δεν έβλεπαν κάποια βελτίωση στο παιδί τους και το πρόγραμμα ήταν πολύ πιεστικά δομημένο για τους γονείς (πολύ κουραστικό χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα, όπως ανέφεραν)
Β. το ειδικό διαιτολόγιο απέκλειε τα παιδιά τους από το να παρακολουθούν ανοιχτές κοινωνικές εκδηλώσεις (πχ πάρτυ κλπ) γιατί ήθελαν τα παιδιά να τρώνε τα snacks και τα γλυκίσματα που οι δίαιτες απαγόρευαν με αποτέλεσμα να ταράζονται και φυσικά να χάνουν ευκαιρίες για κοινωνική αλληλεπίδραση με τα άλλα παιδιά.
Επιπρόσθετα πρέπει να τονιστεί ότι όποιος γονέας επιθυμεί να εφαρμόσει το Ειδικό Διαιτολόγιο στο παιδί του, θα πρέπει να το κάνει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ σε συνεργασία με κάποιο έγκυρο - πιστοποιημένο Κέντρο και με τον παιδίατρό του, ακολουθώντας το πρωτόκολλο και πραγματοποιώντας τις απαραίτητες Ιατρικές Εξετάσεις στο παιδί, σύμφωνα με τις ιατρικές οδηγίες. Δίαιτες που εφαρμόζονται αυθαίρετα ή με απλή ενημέρωση από το διαδίκτυο μπορεί να αποβούν ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ.
 |
| πηγη |
"Είναι σωστό οι γονείς να πιέζουμε το παιδί με αυτισμό για να κάνει τις δοθείσες από τους θεραπευτές εργασίες του στο σπίτι;"
Γνωρίζουμε ότι σε πρώτο βαθμό το βασικό σύμπτωμα
του παιδιού με αυτισμό είναι οι διαταραχές της επικοινωνίας και της
κοινωνικοποίησης και όχι οι δυσκολίες της νοητικής επίδοσης (παρ'ότι
συνυπάρχουν σε πολύ μεγάλο ποσοστό των παιδιών). Διεθνώς υπάρχουν πάρα
πολλές θεωρίες σχετικά με το εάν το αυτιστικό παιδί θα πρέπει να
πιέζεται στο να εκτελέσει δομημένες γνωστικές ασκήσεις και εάν αυτό
είναι το κρίσιμο σημείο στην αντιμετώπιση των αυτιστικών συμπτωμάτων.
Σίγουρα όλες οι θεωρίες συγκλίνουν σε ένα συγκεκριμένο σημείο όσον αφορά την θεραπευτική παρέμβαση: στο "δομημένο περιβάλλον". Ο όρος όμως "δομή" έχει ερμηνευτεί με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους από διάφορες μεθόδους και διαφόρους ειδικούς. Η γνώμη του εισηγητή είναι ότι θα πρέπει να καλλιεργείται στο παιδί το "εσωτερικό κίνητρο" για να μάθει να συνεργάζεται τόσο σε γνωστικές, όσο και αισθητικοκινητικές ή κοινωνικές δομημένες δεξιότητες.
Όπως σε όλα τα παιδιά, έτσι και στο αυτιστικό παιδί, η μάθηση θα πρέπει να περιλαμβάνει μία εσωτερική ικανοποίηση και μία εσωτερική αρχικά δόμηση και ετοιμότητα. Στην αντίθετη περίπτωση, σε όλα τα παιδιά -και πολύ περισσότερο στο αυτιστικό παιδί- η μάθηση χωρίς εσωτερικό κίνητρο δεν είναι αποτελεσματική και σαφώς δεν οδηγεί στην γενίκευση (έναν από τους πρώτιστους στόχους στον αυτισμό).
Η θεραπεία του αυτισμού υπόκειται σαφώς σε γενικές αρχές, αλλά όχι σε "χρυσούς κανόνες" ούτε σε "τυφλοσούρτες". Κάθε παιδί έχει σαφώς τις ατομικές του ανάγκες και το θεραπευτικό πρόγραμμα θα πρέπει να "χτίζεται" για το κάθε παιδί με διαφορετικό και εξατομικευμένο τρόπο. Αρχικά οι γονείς θα πρέπει να ενημερωθούν για την μέθοδο παρέμβασης που ακολουθείται στο παιδί τους και για το τι εννοούν οι θεραπευτές μιλώντας για την δόμησή του και θα πρέπει να αισθανθούν εμπιστοσύνη στο θεραπευτικό πρόγραμμα. Εάν λοιπόν ο θεραπευτής του παιδιού καταστρώσει ένα πρόγραμμα μαζί με τον γονέα που θα περιλάμβανε και στιγμές εσωτερικής ή εξωτερικής δόμησης (ακόμη ίσως και με την μορφή κάποιου βαθμού δομημένης πίεσης), αυτό θα πρέπει να ακολουθηθεί σεβόμενοι όμως ΠΑΝΤΑ το εξατομικευμένο αισθητηριακό και εσωγενές προφίλ του κάθε παιδιού. Δεν θα πρέπει όμως ποτέ να ξεχνάμε ότι και το αυτιστικό παιδί είναι πρώτα απ'όλα παιδί που όπως όλα τα παιδιά θέλει και πρέπει να παίξει και να αυτοεκφραστεί με τον δικό του υπέροχα μοναδικό τρόπο.
Σίγουρα όλες οι θεωρίες συγκλίνουν σε ένα συγκεκριμένο σημείο όσον αφορά την θεραπευτική παρέμβαση: στο "δομημένο περιβάλλον". Ο όρος όμως "δομή" έχει ερμηνευτεί με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους από διάφορες μεθόδους και διαφόρους ειδικούς. Η γνώμη του εισηγητή είναι ότι θα πρέπει να καλλιεργείται στο παιδί το "εσωτερικό κίνητρο" για να μάθει να συνεργάζεται τόσο σε γνωστικές, όσο και αισθητικοκινητικές ή κοινωνικές δομημένες δεξιότητες.
Όπως σε όλα τα παιδιά, έτσι και στο αυτιστικό παιδί, η μάθηση θα πρέπει να περιλαμβάνει μία εσωτερική ικανοποίηση και μία εσωτερική αρχικά δόμηση και ετοιμότητα. Στην αντίθετη περίπτωση, σε όλα τα παιδιά -και πολύ περισσότερο στο αυτιστικό παιδί- η μάθηση χωρίς εσωτερικό κίνητρο δεν είναι αποτελεσματική και σαφώς δεν οδηγεί στην γενίκευση (έναν από τους πρώτιστους στόχους στον αυτισμό).
Η θεραπεία του αυτισμού υπόκειται σαφώς σε γενικές αρχές, αλλά όχι σε "χρυσούς κανόνες" ούτε σε "τυφλοσούρτες". Κάθε παιδί έχει σαφώς τις ατομικές του ανάγκες και το θεραπευτικό πρόγραμμα θα πρέπει να "χτίζεται" για το κάθε παιδί με διαφορετικό και εξατομικευμένο τρόπο. Αρχικά οι γονείς θα πρέπει να ενημερωθούν για την μέθοδο παρέμβασης που ακολουθείται στο παιδί τους και για το τι εννοούν οι θεραπευτές μιλώντας για την δόμησή του και θα πρέπει να αισθανθούν εμπιστοσύνη στο θεραπευτικό πρόγραμμα. Εάν λοιπόν ο θεραπευτής του παιδιού καταστρώσει ένα πρόγραμμα μαζί με τον γονέα που θα περιλάμβανε και στιγμές εσωτερικής ή εξωτερικής δόμησης (ακόμη ίσως και με την μορφή κάποιου βαθμού δομημένης πίεσης), αυτό θα πρέπει να ακολουθηθεί σεβόμενοι όμως ΠΑΝΤΑ το εξατομικευμένο αισθητηριακό και εσωγενές προφίλ του κάθε παιδιού. Δεν θα πρέπει όμως ποτέ να ξεχνάμε ότι και το αυτιστικό παιδί είναι πρώτα απ'όλα παιδί που όπως όλα τα παιδιά θέλει και πρέπει να παίξει και να αυτοεκφραστεί με τον δικό του υπέροχα μοναδικό τρόπο.
"Πώς θα καταλάβω ότι το παιδί με αυτισμό αντιμετωπίζει δυσκολίες στην αισθητηριακή ολοκλήρωση;"
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι πολλές από τις
συμπεριφορές των παιδιών με αυτισμό - διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές,
είναι απόρροια διαταραχών αισθητηριακής ολοκλήρωσης . Πραγματικά, η
έρευνα έχει δείξει ότι σχεδόν όλα τα παιδιά με αυτισμό έχουν εμφανείς
δυσκολίες στην αισθητηριακή ολοκλήρωση. Κάποιες πιθανές και τυπικές
συμπεριφορές που σχετίζονται με τις διαταραχές αισθητηριακής ολοκλήρωσης
στα παιδιά μπορεί να περιλαμβάνουν κάποια από τα παρακάτω:
ΑΠΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: αναζήτηση και ηρεμία κατά την απτική πίεση, εμμονή στο να τρίβει επιφάνειες , αποφυγή να το αγγίζουν άλλοι άνθρωποι, αποφυγή να ασχολείται με υλικά όπως κόλλα, αφρός κλπ, αμυντικότητα όταν το κάνουν μπάνιο, το λούζουν ή του κόβουν τα νύχια, δυσανεξία σε συγκεκριμένους τύπους ρούχων ή σε ετικέτες τους, αυτοτραυματισμοί.
ΑΙΘΟΥΣΑΙΟ-ΙΔΙΟΔΕΚΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ (σύστημα υπεύθυνο για την κίνηση και την στάση σώματος): Βάδιση στις μύτες των ποδιών, υποτονική εικόνα, υπερκινητική εικόνα, επιμονή να τρακάρει σε τοίχους και έπιπλα, αναζήτηση μεγάλων ποσών κίνησης, εμμονή στο να περιστρέφεται, χτυπά το κεφάλι του με τα χέρια του, περπάτημα στις μύτες των ποδιών, λικνίσματα
ΟΠΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: εμμονή σε περιστρεφόμενα αντικείμενα (πολλές φορές τα περιστρέφει το ίδιο), αποφυγή κάποιων οπτικών ερεθισμάτων με το να κλείνει τα μάτια, ισχυρή προτίμηση πολύ φωτεινών (ανάβει τα φώτα) ή πολύ σκοτεινών (σβήνει τα φώτα) περιβαλλόντων, οπτική προσκόλληση σε αντικείμενα ή σε ευθείες (κοιτάζοντας από παράξενες γωνίες)
ΑΚΟΥΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: Ισχυρή δυσανεξία σε καθημερινούς θορύβους (πχ κουδούνι, ηλεκτρική σκούπα, μίξερ κλπ), αποφυγή περιβαλλόντων με πολλούς θορύβους, κλείσιμο αυτιών σε θορύβους ή απλές ομιλίες, παραγωγή θορύβων ή παράξενων ήχων κλπ
ΓΕΥΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: αναζήτηση στοματικών ερεθισμών (φέρνει στο στόμα μη φαγώσιμα αντικείμενα), ισχυρή προτίμηση συγκεκριμένων γεύσεων (συνήθως γαλακτοκομικά και ζυμαρικά) , ισχυρή αποφυγή συγκεκριμένων τροφών (συνήθως κρέας, σκληρές τροφές), ισχυρή προτίμηση σε δυνατές γεύσεις (πικάντικα).
Η Αξιολόγηση των δυσκολιών αισθητηριακής ολοκλήρωσης (δυσκολίες ρύθμισης ή καταγραφής) γίνεται από Εξειδικευμένο στην Μέθοδο Εργοθεραπευτή ο οποίος και φροντίζει για την εφαρμογή αμιγώς εξατομικευμένου προγράμματος αντιμετώπισης των δυσκολιών.
ΑΠΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: αναζήτηση και ηρεμία κατά την απτική πίεση, εμμονή στο να τρίβει επιφάνειες , αποφυγή να το αγγίζουν άλλοι άνθρωποι, αποφυγή να ασχολείται με υλικά όπως κόλλα, αφρός κλπ, αμυντικότητα όταν το κάνουν μπάνιο, το λούζουν ή του κόβουν τα νύχια, δυσανεξία σε συγκεκριμένους τύπους ρούχων ή σε ετικέτες τους, αυτοτραυματισμοί.
ΑΙΘΟΥΣΑΙΟ-ΙΔΙΟΔΕΚΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ (σύστημα υπεύθυνο για την κίνηση και την στάση σώματος): Βάδιση στις μύτες των ποδιών, υποτονική εικόνα, υπερκινητική εικόνα, επιμονή να τρακάρει σε τοίχους και έπιπλα, αναζήτηση μεγάλων ποσών κίνησης, εμμονή στο να περιστρέφεται, χτυπά το κεφάλι του με τα χέρια του, περπάτημα στις μύτες των ποδιών, λικνίσματα
ΟΠΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: εμμονή σε περιστρεφόμενα αντικείμενα (πολλές φορές τα περιστρέφει το ίδιο), αποφυγή κάποιων οπτικών ερεθισμάτων με το να κλείνει τα μάτια, ισχυρή προτίμηση πολύ φωτεινών (ανάβει τα φώτα) ή πολύ σκοτεινών (σβήνει τα φώτα) περιβαλλόντων, οπτική προσκόλληση σε αντικείμενα ή σε ευθείες (κοιτάζοντας από παράξενες γωνίες)
ΑΚΟΥΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: Ισχυρή δυσανεξία σε καθημερινούς θορύβους (πχ κουδούνι, ηλεκτρική σκούπα, μίξερ κλπ), αποφυγή περιβαλλόντων με πολλούς θορύβους, κλείσιμο αυτιών σε θορύβους ή απλές ομιλίες, παραγωγή θορύβων ή παράξενων ήχων κλπ
ΓΕΥΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: αναζήτηση στοματικών ερεθισμών (φέρνει στο στόμα μη φαγώσιμα αντικείμενα), ισχυρή προτίμηση συγκεκριμένων γεύσεων (συνήθως γαλακτοκομικά και ζυμαρικά) , ισχυρή αποφυγή συγκεκριμένων τροφών (συνήθως κρέας, σκληρές τροφές), ισχυρή προτίμηση σε δυνατές γεύσεις (πικάντικα).
Η Αξιολόγηση των δυσκολιών αισθητηριακής ολοκλήρωσης (δυσκολίες ρύθμισης ή καταγραφής) γίνεται από Εξειδικευμένο στην Μέθοδο Εργοθεραπευτή ο οποίος και φροντίζει για την εφαρμογή αμιγώς εξατομικευμένου προγράμματος αντιμετώπισης των δυσκολιών.
"Το παιδί μου αποφεύγει συγκεκριμένες τροφές. Γιατί; Μπορώ να κάνω κάτι;"
Η αιτιολογία έρχεται από την υπερευαισθησία του
παιδιού σε συγκεκριμένες τροφές (δυσκολίες αισθητηριακής ρύθμισης). Για
παράδειγμα ένα παιδί μπορεί να αποφεύγει τραγανές τροφές (πχ πατατάκια)
γιατί μπορεί το ακουστικό του σύστημα να είναι πολύ ευαίσθητο και να μην
ανέχεται τον ήχο της τροφής που "συνθλίβεται" με τα δόντια. Επίσης
κάποιες οσμές φαγητών μπορεί να είναι πολύ ερεθιστικές για το παιδί. Το
κρέας μπορεί να είναι πολύ ελαστικό και έτσι πολύ κουραστικό για ένα
παιδί που έχει υποτονική στοματική περιοχή να το μασάει. Κάποια παιδιά
με αυτισμό μπορεί να έχουν οπτικές προτιμήσεις με αποτέλεσμα να μην
τρώνε για παράδειγμα πράσινες τροφές. ’λλα παιδιά μπορεί να έχουν απτική
δυσανεξία στην στοματική περιοχή με αποτέλεσμα να αισθάνονται κάποιες
τροφές (κύρια σκληρές ή πολύ χυμώδεις όπως τα φρούτα) ότι τους ερεθίζουν
το στόμα (συνήθως αυτά τα παιδιά δυσκολεύονται πολύ και να ανεχτούν την
οδοντόβουρτσα στο στόμα τους για να πλύνουν τα δόντια τους).
Φυσικά, κάποιες από τις προτιμήσεις της διατροφής δεν σχετίζονται με δεδομένα αισθητηριακής ευαισθησίας αλλά με συγκεκριμένες γευστικές προτιμήσεις που όπως κάθε άνθρωπος έτσι και το αυτιστικό παιδί έχει δικαίωμα να έχει.
Για την αντιμετώπιση των δυσκολιών, ο εξειδικευμένος στην Μέθοδο Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης Εργοθεραπευτής αρχικά αξιολογεί το δυναμικό του παιδιού και το "Αισθητηριακό του profile" όσον αφορά την αισθητηριακή του προτίμηση ή αποφυγή σε όλα τα αισθητηριακά συστήματα. Κατόπιν καταστρώνει σε συνεργασία με τους γονείς το "πρόγραμμα απευαισθητοποίησης" ανάλογα με το αισθητηριακό σύστημα που δείχνει να αντιμετωπίζει τις μεγαλύτερες δυσκολίες. Το πρόγραμμα δεν στηρίζεται σε "χρυσούς κανόνες" αλλά σε συγκεκριμένες τεχνικές απευαισθητοποίησης απόλυτα προσαρμοσμένες και εξατομικευμένες για το κάθε παιδί.
Φυσικά, κάποιες από τις προτιμήσεις της διατροφής δεν σχετίζονται με δεδομένα αισθητηριακής ευαισθησίας αλλά με συγκεκριμένες γευστικές προτιμήσεις που όπως κάθε άνθρωπος έτσι και το αυτιστικό παιδί έχει δικαίωμα να έχει.
Για την αντιμετώπιση των δυσκολιών, ο εξειδικευμένος στην Μέθοδο Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης Εργοθεραπευτής αρχικά αξιολογεί το δυναμικό του παιδιού και το "Αισθητηριακό του profile" όσον αφορά την αισθητηριακή του προτίμηση ή αποφυγή σε όλα τα αισθητηριακά συστήματα. Κατόπιν καταστρώνει σε συνεργασία με τους γονείς το "πρόγραμμα απευαισθητοποίησης" ανάλογα με το αισθητηριακό σύστημα που δείχνει να αντιμετωπίζει τις μεγαλύτερες δυσκολίες. Το πρόγραμμα δεν στηρίζεται σε "χρυσούς κανόνες" αλλά σε συγκεκριμένες τεχνικές απευαισθητοποίησης απόλυτα προσαρμοσμένες και εξατομικευμένες για το κάθε παιδί.
"Τι είναι η Αισθητηριακή Ολοκλήρωση και τι η θεραπεία Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης;"
"ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ" είναι η διαδικασία
οργάνωσης των αισθητηριακών ερεθισμάτων με τέτοιο τρόπο ώστε ο εγκέφαλος
να παράξει μία χρήσιμη σωματική ανταπόκριση και επίσης να κατανοήσει
και να επιτύχει θετική συναισθηματική αντίδραση και σκέψη" (A.J.Ayres).
Η θεραπεία της "Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης" περιλαμβάνει την εκπ/ση του αυτιστικού παιδιού μέσω της χρησιμοποίησης ελεγχόμενων αισθητηριακών ερεθισμάτων. Η θεραπεία αρχικά πρέπει να ανταποκρίνεται στα ενδιαφέροντα και τις προτιμήσεις του αυτιστικού παιδιού. Σε αντίθεση με άλλους τύπους προσεγγίσεων, στην Θεραπεία Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης το πρόγραμμα καθοδηγείται από το παιδί και όχι από τον θεραπευτή. Η φιλοσοφία αυτού στηρίζεται στο ότι τα παιδιά πάντα αναζητούν αυτό που είναι πιο ευχάριστο γι'αυτά. Έτσι λοιπόν, αρχικά η θεραπεία δεν στοχεύει στην εκπ/ση του παιδιού σε συγκεκριμένες δραστηριότητες αλλά σε συγκεκριμένες ανάγκες. Το "εσωτερικό κίνητρο" του παιδιού παίζει έναν σημαντικότατο ρόλο στην εγκαθίδρυση της σχέσης του αυτιστικού παιδιού με τον θεραπευτή. Το παιδί λοιπόν καθοδηγείται μέσω δραστηριοτήτων που προκαλούν τις δυνατότητές του και τα ενδιαφέροντά του μέσα από ένα περιβάλλον που έχει προκαθοριστεί και προσεχτικά σχεδιαστεί από τον θεραπευτή. Οι δραστηριότητες και το περιβάλλον σχεδιάζονται με τέτοιο τρόπο ώστε να αυξάνουν σταδιακά την ικανότητα "προσαρμοστικής οργανωμένης αντίδρασης" του αυτιστικού παιδιού.
Όταν η προσέγγιση μέσω της αισθητηριακής ολοκλήρωσης είναι επιτυχής, το παιδί δείχνει καλύτερη ικανότητα ανοχής και επεξεργασίας των αισθητηριακών ερεθισμάτων. Έτσι, δείχνει πιο λειτουργικό, με καλύτερη ικανότητα οργάνωσης και εκτέλεσης δραστηριοτήτων. Οι γονείς συνήθως αναφέρουν μεγάλη βελτίωση στον συναισθηματικό και επικοινωνιακό τομέα του αυτιστικού παιδιού τους και ταυτόχρονα το παιδί δείχνει μειωμένη στερεότυπη δράση και καλύτερη ικανότητα συγκέντρωσης, μνήμης και μάθησης.
Η θεραπεία της "Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης" περιλαμβάνει την εκπ/ση του αυτιστικού παιδιού μέσω της χρησιμοποίησης ελεγχόμενων αισθητηριακών ερεθισμάτων. Η θεραπεία αρχικά πρέπει να ανταποκρίνεται στα ενδιαφέροντα και τις προτιμήσεις του αυτιστικού παιδιού. Σε αντίθεση με άλλους τύπους προσεγγίσεων, στην Θεραπεία Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης το πρόγραμμα καθοδηγείται από το παιδί και όχι από τον θεραπευτή. Η φιλοσοφία αυτού στηρίζεται στο ότι τα παιδιά πάντα αναζητούν αυτό που είναι πιο ευχάριστο γι'αυτά. Έτσι λοιπόν, αρχικά η θεραπεία δεν στοχεύει στην εκπ/ση του παιδιού σε συγκεκριμένες δραστηριότητες αλλά σε συγκεκριμένες ανάγκες. Το "εσωτερικό κίνητρο" του παιδιού παίζει έναν σημαντικότατο ρόλο στην εγκαθίδρυση της σχέσης του αυτιστικού παιδιού με τον θεραπευτή. Το παιδί λοιπόν καθοδηγείται μέσω δραστηριοτήτων που προκαλούν τις δυνατότητές του και τα ενδιαφέροντά του μέσα από ένα περιβάλλον που έχει προκαθοριστεί και προσεχτικά σχεδιαστεί από τον θεραπευτή. Οι δραστηριότητες και το περιβάλλον σχεδιάζονται με τέτοιο τρόπο ώστε να αυξάνουν σταδιακά την ικανότητα "προσαρμοστικής οργανωμένης αντίδρασης" του αυτιστικού παιδιού.
Όταν η προσέγγιση μέσω της αισθητηριακής ολοκλήρωσης είναι επιτυχής, το παιδί δείχνει καλύτερη ικανότητα ανοχής και επεξεργασίας των αισθητηριακών ερεθισμάτων. Έτσι, δείχνει πιο λειτουργικό, με καλύτερη ικανότητα οργάνωσης και εκτέλεσης δραστηριοτήτων. Οι γονείς συνήθως αναφέρουν μεγάλη βελτίωση στον συναισθηματικό και επικοινωνιακό τομέα του αυτιστικού παιδιού τους και ταυτόχρονα το παιδί δείχνει μειωμένη στερεότυπη δράση και καλύτερη ικανότητα συγκέντρωσης, μνήμης και μάθησης.
20/12/15
Επιτραπέζιο παιχνίδι..Άσκηση συντονισμού και λεπτής κινητικότητας!
 |
| πηγη |
Τα παιδιά μπορούν να κατασκευάσουν μόνα τους τα επιτραπέζια παιχνίδια τους!
Είναι μια καταπληκτική ιδέα για τις γιορτές και όχι μόνο..
14/12/15
Προφορικός και γραπτός λόγος στο νηπιαγωγείο
 |
| πηγη |
Προφορικός και γραπτός λόγος στο νηπιαγωγείο
Το νηπιαγωγείο είναι ένας σημαντικός σταθμός των παιδιών στο ξεκίνημα
της σχολικής τους διαδρομής και παίζει ουσιαστικό ρόλο για τη θετική
σχολική τους εξέλιξη και την ένταξή τους στην κοινωνία αργότερα.
Γι’ αυτό, το πρόγραμμα του νηπιαγωγείου στόχο έχει να ενθαρρύνει, να προωθήσει και να υποστηρίξει την εξοικείωση των παιδιών με όλες τις εκφάνσεις της γλώσσας που αφορούν τον προφορικό και το γραπτό λόγο.
Οι δραστηριότητες προφορικού και γραπτού λόγου αναπτύσσονται παράλληλα σ’ ένα πλαίσιο, όπου η γνώση και η γλώσσα δομούνται εξελικτικά μέσα σ’ ένα υποστηρικτικό μαθησιακό περιβάλλον, που ενισχύει τις προσπάθειες των παιδιών για την κατάκτησή τους.
Προφορικός λόγος
Τα περισσότερα παιδιά έρχονται στο νηπιαγωγείο έχοντας κατακτήσει με φυσικό τρόπο τον προφορικό λόγο, ανάλογα φυσικά με το περιβάλλον όπου μεγαλώνουν.
Το σχολείο καλείται να τα βοηθήσει να οργανώσουν τον προφορικό τους λόγο και να τον καλλιεργήσουν, δηλαδή:
Όλα αυτά βέβαια γίνονται σε απλό επίπεδο, ανάλογα με την ηλικία τους, μέσα από ποικίλες δραστηριότητες, όπως ανακοινώσεις, ακρόαση παραμυθιών, αναδιήγηση, συνέχιση μιας ιστορίας, χωρισμός σε ομάδες με διαφορετικούς ρόλους, παρατήρηση αντικειμένων, εικόνων κ.λπ.
Όλα τα παιδιά καλούνται να παίρνουν πολλές φορές το λόγο κατά τη διάρκεια της διδακτικής διαδικασίας και η νηπιαγωγός προσπαθεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις που θα ενθαρρύνουν και θα διευκολύνουν τη συμμετοχή τους στην κουβέντα της τάξης.
Θα ήταν ευκταίο και οι γονείς στο σπίτι να συνεχίζουν την προσπάθεια αυτή και να δίνουν χρόνο στα παιδιά τους να μιλούν, ακολουθώντας τους ίδιους στόχους που θέτει το σχολείο.
Δεν υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος ομιλίας. Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι επικοινωνίας ανάλογα με την περίσταση.
Πρέπει να εξηγήσουμε και να βοηθήσουμε τα παιδιά να καταλάβουν ότι διαφορετικά μιλάμε με τους φίλους μας, με το δάσκαλό μας, με τους γονείς μας, με το γιατρό μας, με κάποιον ξένο. Αλλιώς μιλάμε στο τραπέζι κι αλλιώς στο τηλέφωνο.
Όλα αυτά θέλουν χρόνο, υπομονή, επιμονή και, κυρίως, πολλή αγάπη στα παιδιά που παιδαγωγούνται με τη διδασκαλία.
Γραπτός λόγος
Τα παιδιά στο νηπιαγωγείο δεν έρχονται όλα με τις ίδιες εμπειρίες ως προς το γραπτό λόγο.
Αυτό εξαρτάται από το οικογενειακό τους περιβάλλον. Αν έχουν μεγαλύτερα αδέλφια ή ενήλικες που διαβάζουν και διαβάζουν και σ’ αυτά παραμύθια, τότε από νωρίς αρχίζουν να αντιλαμβάνονται την ανάγκη εκμάθησης της ανάγνωσης και της γραφής.
Σκοπός της προσέγγισης του γραπτού λόγου στο νηπιαγωγείο είναι να δώσει ανάλογες ευκαιρίες σε όλα τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με τη γλώσσα των κειμένων, να μη θεωρούν ότι είναι ένα «μυστήριο», να αποκτήσουν κίνητρα για την εκμάθηση και τη χρήση της, πιστεύοντας ότι αυτό θα συμβάλει καλύτερα στη σχολική τους επιτυχία.
Για το σκοπό αυτό, στον χώρο του νηπιαγωγείου διαμορφώνεται ένα περιβάλλον πλούσιο σε ερεθίσματα λειτουργικής ανάγνωσης, όπως: ονόματα στα ντουλαπάκια των παιδιών, η γωνιά της βιβλιοθήκης με πολλά παραμύθια, πίνακες αναφοράς (εποχές - μήνες - ημέρες), παρουσιάσεις θεματικών ενοτήτων με λέξεις-κλειδιά και ανάλογες εικόνες (ζώα, φυτά, εργασίες κ.ά.). Με αυτόν τον τρόπο, μηχανικά και φωτογραφικά, τα παιδιά μαθαίνουν να αναγνωρίζουν σιγά σιγά τις λέξεις, χωρίς να ξέρουν τα γράμματα. Καταφέρνουν να διαβάσουν το όνομά τους για να μην κάνουν λάθος το ντουλαπάκι τους, μαθαίνουν να ξεχωρίζουν τις λέξεις για την ημέρα, το μήνα και την εποχή και εξοικειώνονται με λέξεις σχετικές με τις δραστηριότητες που γίνονται στην τάξη.
Όταν καταφέρουν να αναγνωρίζουν και να διαβάζουν αυτές τις λέξεις, προσπαθούν να γράφουν το όνομά τους στις εργασίες τους και στις ζωγραφιές τους, μαθαίνουν να γράφουν έναν απλό τίτλο. Στην περίπτωση που δεν θυμούνται κάτι, μπορούν να βοηθηθούν από τους αντίστοιχους πίνακες μέσα στην τάξη.
Δεν διδάσκει γράμματα το νηπιαγωγείο. Δίνει ευκαιρίες ανάγνωσης και γραφής, κατά κάποιον τρόπο μηχανικά (ολική μέθοδος), φωτογραφίζοντας τη λέξη. Δεν απαιτείται γραφή πάνω σε γραμμές, ούτε ορισμένο είδος γραμμάτων (κεφαλαία - μικρά). Αφήνεται ελεύθερο το παιδί να προσπαθήσει χωρίς κανόνες και περιορισμούς.
Στόχος είναι το παιδί, μέσω πολλών δραστηριοτήτων και βιωματικών εμπειριών, να βελτιώνεται σταδιακά και να αποθηκεύει εικόνες λέξεων, που θα το βοηθήσουν στην ανάγνωση κειμένων και στην επικοινωνία του στο γραπτό λόγο.
Ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται καλύτερα όταν ξεκινάει από τα ενδιαφέροντα των ίδιων των παιδιών. Όταν εκφράσουν την επιθυμία να γνωρίσουν, να ασχοληθούν με κάτι που θέλουν, τότε πολύ πιο εύκολα το μαθαίνουν και το συγκρατούν.
Η προσπάθεια όμως ανάγνωσης και γραφής δεν πρέπει να περιορίζεται στο σχολικό ωράριο.
Καλό είναι να συνεχίζεται και στο σπίτι. Πάντα παίζοντας και ποτέ πιεστικά. Μπορούμε να διαβάζουμε μαζί επιγραφές, αφίσες, τίτλους παραμυθιών-εφημερίδων, ονόματα από καρτέλες και ό,τι ευχαριστεί το κάθε παιδί. Ακόμα να ζητάμε τη βοήθειά του για να γράψουμε τη λίστα δυο-τριών πραγμάτων που θέλουμε να πάρουμε, βοηθώντας το, αν κάτι δεν ξέρει να συνδυάσει γνώσεις που έχει αποθηκεύσει.
Τα παιδιά έχουν πολλές δυνατότητες, αρκεί να βοηθηθούν σωστά.
Ας τους δώσουμε με αγάπη και ενδιαφέρον το χρόνο που έχουν ανάγκη και μας τον ζητούν, ας ασχοληθούμε σωστά μαζί τους. Είναι η καλύτερη επένδυση κάθε γονέα.
Πηγη
Γι’ αυτό, το πρόγραμμα του νηπιαγωγείου στόχο έχει να ενθαρρύνει, να προωθήσει και να υποστηρίξει την εξοικείωση των παιδιών με όλες τις εκφάνσεις της γλώσσας που αφορούν τον προφορικό και το γραπτό λόγο.
Οι δραστηριότητες προφορικού και γραπτού λόγου αναπτύσσονται παράλληλα σ’ ένα πλαίσιο, όπου η γνώση και η γλώσσα δομούνται εξελικτικά μέσα σ’ ένα υποστηρικτικό μαθησιακό περιβάλλον, που ενισχύει τις προσπάθειες των παιδιών για την κατάκτησή τους.
Προφορικός λόγος
Τα περισσότερα παιδιά έρχονται στο νηπιαγωγείο έχοντας κατακτήσει με φυσικό τρόπο τον προφορικό λόγο, ανάλογα φυσικά με το περιβάλλον όπου μεγαλώνουν.
Το σχολείο καλείται να τα βοηθήσει να οργανώσουν τον προφορικό τους λόγο και να τον καλλιεργήσουν, δηλαδή:
- Να συμμετέχουν σε συζητήσεις, παίρνοντας διαδοχικά το λόγο.
- Να αναλαμβάνουν άλλοτε το ρόλο του ομιλητή και άλλοτε του ακροατή.
- Να διηγούνται προσωπικές εμπειρίες, διατηρώντας τη διαδοχική σειρά των γεγονότων.
- Να αφηγούνται ιστορίες - παραμύθια.
- Να περιγράφουν αντικείμενα - εικόνες.
- Να εξηγούν κάτι που έκαναν.
- Να αιτιολογούν την άποψή τους ή την πράξη τους.
- Να επιχειρηματολογούν για να πείσουν τους άλλους για κάτι που πιστεύουν ή προτιμούν.
Όλα αυτά βέβαια γίνονται σε απλό επίπεδο, ανάλογα με την ηλικία τους, μέσα από ποικίλες δραστηριότητες, όπως ανακοινώσεις, ακρόαση παραμυθιών, αναδιήγηση, συνέχιση μιας ιστορίας, χωρισμός σε ομάδες με διαφορετικούς ρόλους, παρατήρηση αντικειμένων, εικόνων κ.λπ.
Όλα τα παιδιά καλούνται να παίρνουν πολλές φορές το λόγο κατά τη διάρκεια της διδακτικής διαδικασίας και η νηπιαγωγός προσπαθεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις που θα ενθαρρύνουν και θα διευκολύνουν τη συμμετοχή τους στην κουβέντα της τάξης.
Θα ήταν ευκταίο και οι γονείς στο σπίτι να συνεχίζουν την προσπάθεια αυτή και να δίνουν χρόνο στα παιδιά τους να μιλούν, ακολουθώντας τους ίδιους στόχους που θέτει το σχολείο.
Δεν υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος ομιλίας. Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι επικοινωνίας ανάλογα με την περίσταση.
Πρέπει να εξηγήσουμε και να βοηθήσουμε τα παιδιά να καταλάβουν ότι διαφορετικά μιλάμε με τους φίλους μας, με το δάσκαλό μας, με τους γονείς μας, με το γιατρό μας, με κάποιον ξένο. Αλλιώς μιλάμε στο τραπέζι κι αλλιώς στο τηλέφωνο.
Όλα αυτά θέλουν χρόνο, υπομονή, επιμονή και, κυρίως, πολλή αγάπη στα παιδιά που παιδαγωγούνται με τη διδασκαλία.
Γραπτός λόγος
Τα παιδιά στο νηπιαγωγείο δεν έρχονται όλα με τις ίδιες εμπειρίες ως προς το γραπτό λόγο.
Αυτό εξαρτάται από το οικογενειακό τους περιβάλλον. Αν έχουν μεγαλύτερα αδέλφια ή ενήλικες που διαβάζουν και διαβάζουν και σ’ αυτά παραμύθια, τότε από νωρίς αρχίζουν να αντιλαμβάνονται την ανάγκη εκμάθησης της ανάγνωσης και της γραφής.
Σκοπός της προσέγγισης του γραπτού λόγου στο νηπιαγωγείο είναι να δώσει ανάλογες ευκαιρίες σε όλα τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με τη γλώσσα των κειμένων, να μη θεωρούν ότι είναι ένα «μυστήριο», να αποκτήσουν κίνητρα για την εκμάθηση και τη χρήση της, πιστεύοντας ότι αυτό θα συμβάλει καλύτερα στη σχολική τους επιτυχία.
Για το σκοπό αυτό, στον χώρο του νηπιαγωγείου διαμορφώνεται ένα περιβάλλον πλούσιο σε ερεθίσματα λειτουργικής ανάγνωσης, όπως: ονόματα στα ντουλαπάκια των παιδιών, η γωνιά της βιβλιοθήκης με πολλά παραμύθια, πίνακες αναφοράς (εποχές - μήνες - ημέρες), παρουσιάσεις θεματικών ενοτήτων με λέξεις-κλειδιά και ανάλογες εικόνες (ζώα, φυτά, εργασίες κ.ά.). Με αυτόν τον τρόπο, μηχανικά και φωτογραφικά, τα παιδιά μαθαίνουν να αναγνωρίζουν σιγά σιγά τις λέξεις, χωρίς να ξέρουν τα γράμματα. Καταφέρνουν να διαβάσουν το όνομά τους για να μην κάνουν λάθος το ντουλαπάκι τους, μαθαίνουν να ξεχωρίζουν τις λέξεις για την ημέρα, το μήνα και την εποχή και εξοικειώνονται με λέξεις σχετικές με τις δραστηριότητες που γίνονται στην τάξη.
Όταν καταφέρουν να αναγνωρίζουν και να διαβάζουν αυτές τις λέξεις, προσπαθούν να γράφουν το όνομά τους στις εργασίες τους και στις ζωγραφιές τους, μαθαίνουν να γράφουν έναν απλό τίτλο. Στην περίπτωση που δεν θυμούνται κάτι, μπορούν να βοηθηθούν από τους αντίστοιχους πίνακες μέσα στην τάξη.
Δεν διδάσκει γράμματα το νηπιαγωγείο. Δίνει ευκαιρίες ανάγνωσης και γραφής, κατά κάποιον τρόπο μηχανικά (ολική μέθοδος), φωτογραφίζοντας τη λέξη. Δεν απαιτείται γραφή πάνω σε γραμμές, ούτε ορισμένο είδος γραμμάτων (κεφαλαία - μικρά). Αφήνεται ελεύθερο το παιδί να προσπαθήσει χωρίς κανόνες και περιορισμούς.
Στόχος είναι το παιδί, μέσω πολλών δραστηριοτήτων και βιωματικών εμπειριών, να βελτιώνεται σταδιακά και να αποθηκεύει εικόνες λέξεων, που θα το βοηθήσουν στην ανάγνωση κειμένων και στην επικοινωνία του στο γραπτό λόγο.
Ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται καλύτερα όταν ξεκινάει από τα ενδιαφέροντα των ίδιων των παιδιών. Όταν εκφράσουν την επιθυμία να γνωρίσουν, να ασχοληθούν με κάτι που θέλουν, τότε πολύ πιο εύκολα το μαθαίνουν και το συγκρατούν.
Η προσπάθεια όμως ανάγνωσης και γραφής δεν πρέπει να περιορίζεται στο σχολικό ωράριο.
Καλό είναι να συνεχίζεται και στο σπίτι. Πάντα παίζοντας και ποτέ πιεστικά. Μπορούμε να διαβάζουμε μαζί επιγραφές, αφίσες, τίτλους παραμυθιών-εφημερίδων, ονόματα από καρτέλες και ό,τι ευχαριστεί το κάθε παιδί. Ακόμα να ζητάμε τη βοήθειά του για να γράψουμε τη λίστα δυο-τριών πραγμάτων που θέλουμε να πάρουμε, βοηθώντας το, αν κάτι δεν ξέρει να συνδυάσει γνώσεις που έχει αποθηκεύσει.
Τα παιδιά έχουν πολλές δυνατότητες, αρκεί να βοηθηθούν σωστά.
Ας τους δώσουμε με αγάπη και ενδιαφέρον το χρόνο που έχουν ανάγκη και μας τον ζητούν, ας ασχοληθούμε σωστά μαζί τους. Είναι η καλύτερη επένδυση κάθε γονέα.
Πηγη
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)