ΔΕΠΥ: Ποια παιδιά κινδυνεύουν να αντιμετωπίσουν προβλήματα στην ενήλικη ζωή

πηγη

 

Τα παιδιά που δεν μπορούν να ελέγξουν τις παρορμήσεις τους, ένα κοινό χαρακτηριστικό της ΔΕΠΥ, μπορεί να διατρέχουν μεγαλύτερους κινδύνους που αφορούν στην υγεία, την κοινωνική ζωή και το έγκλημα ως ενήλικες, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα προβλήματα προσοχής και συμπεριφοράς στην παιδική ηλικία συνδέονταν με λιγότερα χρήματα, χαμηλότερες εκπαιδευτικές επιδόσεις και χειρότερη υγεία στην ενήλικη ζωή, σε σύγκριση με τα παιδιά που μπορούσαν να ρυθμίσουν τη συμπεριφορά τους.

«Η ικανότητα να ελέγχει κανείς την προσοχή και τη συμπεριφορά του είναι μια θεμελιώδης δεξιότητα στη ζωή, η οποία υποστηρίζει την ευημερία και την προσαρμογή σε διάφορους τομείς», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Andrew Koepp, από το τμήμα ανθρώπινης ανάπτυξης και οικογενειακών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Τέξας.

«Αυτά τα ευρήματα ενισχύουν την ιδέα ότι τα χαρακτηριστικά και οι εμπειρίες στην παιδική ηλικία επηρεάζουν τους ανθρώπους στην ενήλικη ζωή και ότι οι δεξιότητες που μαθαίνονται στην παιδική ηλικία, είναι θεμελιώδεις για την επιτυχία στη ζωή», πρόσθεσε ο Koepp.

Ο Koepp και οι συνεργάτες του συνέλεξαν δεδομένα για περισσότερα από 15.000 άτομα που συμμετείχαν στην Εθνική Μελέτη Παιδικής Ανάπτυξης του Ηνωμένου Βασιλείου. Οι συμμετέχοντες ζούσαν στην Αγγλία, τη Σκωτία ή την Ουαλία, γεννήθηκαν στη διάρκεια μίας εβδομάδας το 1958 και παρακολουθήθηκαν μέχρι την ηλικία των 42 ετών.

Οι ερευνητές συνέλεξαν επίσης δεδομένα για σχεδόν 1.200 συμμετέχοντες στην Αμερικανική Μελέτη Πρώιμης Παιδικής Φροντίδας και Ανάπτυξης Νέων, οι οποίοι γεννήθηκαν το 1991 σε 10 νοσοκομεία στις Ηνωμένες Πολιτείες και παρακολουθήθηκαν μέχρι την ηλικία των 26 ετών.

Οι συμμετέχοντες και στις δύο μελέτες, οι γονείς τους και οι δάσκαλοί τους ρωτήθηκαν πολλές φορές σχετικά με την παρορμητικότητα, την απροσεξία και την υπερκινητικότητα των παιδιών στο σπίτι και στο σχολείο. Μερικά από τα πιο παρορμητικά παιδιά είχαν διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) ή άλλα προβλήματα. Ως ενήλικες, οι συμμετέχοντες απάντησαν σε ερωτήσεις σχετικά με τη ζωή τους, συμπεριλαμβανομένης της εκπαίδευσης, της σταδιοδρομίας, των οικονομικών και της σωματικής και ψυχικής τους υγείας.

Και οι δύο μελέτες διαπίστωσαν ότι τα παιδιά με πολλά προβλήματα προσοχής, συμπεριλαμβανομένου του κακού ελέγχου των παρορμήσεων, τα πήγαν χειρότερα ως ενήλικες σε όλες τις κατηγορίες που αξιολογήθηκαν. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα προβλήματα προσοχής προέβλεπαν χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο και τα προβλήματα παρορμητικότητας προέβλεπαν μεγαλύτερη συμμετοχή στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης.

Η ομάδα του Koepp σημείωσε ότι η ηλικία κατά την οποία εμφανίστηκαν τα προβλήματα συμπεριφοράς, δεν επηρέασε τους κινδύνους στην ενήλικη ζωή.

Η μελέτη παρέχει ισχυρές ενδείξεις για την αυξημένη ευαλωτότητα των παιδιών με προβλήματα προσοχής και συμπεριφοράς σε προβλήματα στην ενήλικη ζωή.

Υπογραμμίζει επίσης τη σημασία της ανάπτυξης τεκμηριωμένων παρεμβάσεων για να βοηθηθούν τα παιδιά και οι έφηβοι με προβλήματα προσοχής και παρορμητικότητας να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητές τους στην ενήλικη ζωή, σημειώνουν οι ερευνητές.

Οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν ότι παρά τον αυξημένο κίνδυνο, τα περισσότερα παιδιά με προβλήματα προσοχής και συμπεριφοράς δεν είχαν σοβαρά προβλήματα στην ενήλικη ζωή.

«Για παράδειγμα, το 95% όσων είχαν προβλήματα προσοχής και συμπεριφοράς στην παιδική ηλικία δεν είχαν προβλήματα με το νόμο. Η δική μας έρευνα σε καναδικά δείγματα δείχνει ότι πολλά παιδιά με ΔΕΠΥ ευημερούν στην ενήλικη ζωή» τονίζουν.

Ο Δρ. Ken Duckworth, επικεφαλής ιατρός της Εθνικής Συμμαχίας για την Ψυχική Ασθένεια, είπε ότι ενώ ο ανεπαρκής έλεγχος των παρορμήσεων μπορεί να είναι ένας παράγοντας που διαμορφώνει τη συμπεριφορά των ενηλίκων, η μελέτη δεν έλαβε υπόψιν έναν πιο σημαντικό παράγοντα πρόβλεψης της συμπεριφοράς των ενηλίκων, το τραύμα που υπέστησαν κατά την παιδική ηλικία.

Ο Duckworth ανέφερε τη μελέτη Childhood Adverse Experiences του 1998, η οποία διαπίστωσε ότι η έκθεση ενός παιδιού σε τραύμα, αύξανε τον κίνδυνο για προβλήματα υγείας, εθισμό και άλλες συνέπειες στην κοινωνική ζωή.

«Το τραύμα θα μπορούσε να ευθύνεται για κάποιο υποσύνολο προβλημάτων συμπεριφοράς αυτών των παιδιών», είπε.

Αν και δεν θα έχουν προβλήματα ως ενήλικες όλα τα παιδιά με προβλήματα συμπεριφοράς, ο Duckworth πιστεύει ότι η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία του παιδιού σας μπορεί να βοηθήσει.

Η ψυχοθεραπεία ή η διαλεκτική συμπεριφορική θεραπεία μπορεί να διδάξει τρόπους αντιμετώπισης. Για τα παιδιά με ΔΕΠΥ, οι ειδικοί συστήνουν συχνά έναν συνδυασμό συμπεριφορικής θεραπείας και διεγερτικών φαρμάκων. Άλλες δυνατότητες περιλαμβάνουν πολεμικές τέχνες, οι οποίες δίνουν έμφαση στον αυτοέλεγχο.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση Developmental Psychology.

ΠΗΓΗ

 

 

Αγγλικά για Μαθησιακές Δυσκολίες & Διάσπαση Προσοχής: Μία αληθινή ιστορία…

πηγη

 Κάποτε η Ελένη πριν πολλά χρόνια, όταν πήγαινε τότε στην τετάρτη Δημοτικού, μου χάρισε μια πολύ όμορφη αλήθεια για την δουλειά μου: «ό,τι αγαπάω δεν το φοβάμαι και δεν το κάνω λάθος…».

Από εκείνη την στιγμή συνειδητοποίησα ότι η ουσία για την ειδική μαθησιακή υποστήριξη, είναι η προσπάθεια των παιδαγωγών ώστε τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες να προσεγγίσουν τη γνώση στα αγγλικά με λιγότερο φόβο και περισσότερη αγάπη.

Είναι δεδομένο και συμβαίνει σε όλους μας, ότι οποιαδήποτε δυσκολία έχουμε μας αγχώνει και φοβίζει προκαλώντας αρνητικά συναισθήματα, ενώ συνήθως αποφεύγουμε να την αντιμετωπίσουμε. Πόσο μάλιστα ένα παιδί που το δυσκολεύουν τα μαθήματα ή αλλιώς ένα παιδί που δυσκολεύεται να διαβάσει τα μαθήματα του…συνέχεια εδώ

 πηγη

Ειδικές μαθησιακές δυσκολίες vs γενικευμένες μαθησιακές δυσκολίες: Τι πρέπει να γνωρίζετε

πηγη

Στις γενικευμένες μαθησιακές δυσκολίες, το άτομο εμφανίζει δυσκολίες στη μάθηση ως δευτερογενές σύμπτωμα εξαιτίας κάποιας άλλης δυσκολίας ή ήδη υπάρχουσας διαταραχής.

Οικογένεια

Αποτελεί τη βάση για την αντιμετώπιση των δυσκολιών του παιδιού. Θα πρέπει να γνωρίζει:

• Τι είναι η διαφορετικότητα του παιδιού.
• Να ενδιαφερθεί για την αξιόπιστη αξιολόγηση των δυσκολιών του από κρατικό φορέα.
• Να διεκδικήσει σαφή αξιολόγηση για τις δυσκολίες αλλά και τις δυνατότητες του παιδιού του.
• Να ενημερωθεί και να επιλέξει ειδικούς, ανάλογα με την ηλικία και την αξιολόγηση. Προσοχή στις ταμειακές καλύψεις ως προς την επιλογή ειδικού.
• Να συνεργάζεται με τους ειδικούς και να εφαρμόζει τις ίδιες στρατηγικές (και ως προς τις γνωστικές δυσκολίες, αλλά και ως προς τις καθημερινές. Π.χ. σαφής και περιγραφικές οδηγίες για ένα ζητούμενο).
• Να θέτει εφικτούς στόχους σύμφωνα με τις δυνατότητες του παιδιού, Να εκπαιδεύει το παιδί στα όρια.
• Να μην είναι επικριτικός.
• Να σέβεται την διαφορετικότητα του κάθε παιδιού του και να μην τα συγκρίνει.

Κοινωνία

Η εγγενής παρορμητικότητα, η έλλειψη αυτογνωσίας της διαφορετικότητάς τους ώστε να την υπερασπίζονται, καθώς και η χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, στερούν τα άτομα να αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες. Παρατηρείται να αναπτύσσουν ακραίες κοινωνικές συμπεριφορές, είτε του θύματος, είτε του θύτη, εφόσον αναφέρεται πως έχουν δυσκολία να θέσουν τα όρια, αλλά και να τα τηρήσουν.

Σχολείο

Το σχολείο είναι ο χώρος όπου γίνεται αντιληπτή η δυσκολία με τις λέξεις (ανάγνωση, γραφή, κατανόηση) αλλά και ο χώρος όπου μαθαίνει να διαχειρίζεται τις δυσκολίες.

Οι στρατηγικές που χρησιμοποιούνται, για την αντιμετώπιση των δυσκολιών, είναι οι ίδιες που πρέπει να χρησιμοποιεί το άτομο και στην καθημερινότητα, εφόσον αντιμετωπίζει δυσκολίες και σε άλλα επίπεδα της ζωής του.
Η διαφορετική ενεργοποίηση των δύο ημισφαιρίων, ο εικονικός τρόπος σκέψης, δημιουργεί δυσκολίες – οι δυσκολίες, προβλήματα τόσο στον τρόπο που προσλαμβάνουν την πληροφορία όσο και στην επεξεργασία – αποθήκευση και τέλος ανάκληση της πληροφορίας. Η διαδικασία της ανάγνωσης, γραφής και κατανόησης, είναι σύνθετη αλλά και «θεραπευτική» για την συνεργασία των δύο ημισφαιρίων. Άρα επιβάλλεται να εκπαιδευτεί το άτομο και στην ανάγνωση και στην γραφή.
Οι μεταγνωστικές δεξιότητες, προσδίδουν στο άτομο την ικανότητα να αναπτύξει συνδυαστική σκέψη, η οποία το βοηθά στην εξέλιξή του.

Χώρος - Χρόνος

Χωροχρονικές δυσκολίες, σχέσεις αλληλουχίας, συναισθηματική υπερευαισθησία, έλλειψη ορίων, μεταγνωστικές αδυναμίες, δημιουργούν δυσκολίες σε πολλά επίπεδα της καθημερινότητας, που συμβάλλουν, στην χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, με αποτέλεσμα να δημιουργούν πολλές φορές παραίτηση από την ανάπτυξη του ατόμου σε πολλούς τομείς της ζωής του όπως εργασία, διαπροσωπικές σχέσεις κλ.π.

Πολύτιμος οδηγός για να ξεπεραστούν όλες οι πιο πάνω δυσκολίες, είναι οι στρατηγικές μάθησης των γνωστικών αντικειμένων εντός του σχολείου. (π.χ. το πώς οργανώνω τα δεδομένα σε ένα ζητούμενο στην φυσική, με βοηθά να λύσω και ένα πρόβλημα στην εργασία μου, ή στον πόσο χρόνο θα χρειαστώ για να είμαι συνεπής σε ένα ραντεβού).

ΠΗΓΗ

 

 

 

 

 

Δυσορθογραφία

πηγη

Για την κατανόηση και περιγραφή των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν τα παιδιά με
μαθησιακές δυσκολίες στο γραπτό λόγο έχουν γίνει εκατοντάδες μελέτες. Πολλές από αυτές
τις μελέτες εστιάζουν σε μαθητές με διαταραχές της ορθογραφίας. συνέχεια

Όταν η δυσλεξία παίζει με την ορθογραφία!

πηγη

 

Παρακάτω παρουσιάζονται ορισμένες προτάσεις προσέγγισης της ορθογραφίας σαν παιχνίδι στα ελληνικά και τα αγγλικά.....

1. Γράψτε τις δύσκολες λέξεις μία – μία σε καρτέλες δίνοντας έμφαση με μαρκαδόρο στο κομμάτι της λέξης που είναι σημαντικό να θυμηθεί το παιδί (κυρίως την κατάληξη ). Γυρίστε την καρτέλα ανάποδα και ζητήστε από το παιδί να γράψει με το δάχτυλό του πάνω στο γραφείο ή στο χαλί τη λέξη.

2. Οργανώστε έναν αυτοσχέδιο αγώνα μπάσκετ με...λέξεις. Πάρτε δύο καλάθια σκουπιδιών και ορίστε έναν βασικό κανόνα ορθογραφίας για κάθε καλάθι. Ρίξτε τη μπάλα στο σωστό καλάθι και μαζέψτε πόντους.

3. Παίξτε μία τρίλιζα ορθογραφίας. Στη θέση των Ο και Χ μπορούμε να βάλουμε δύο κατηγορίες λέξεων για εξάσκηση στην καταληκτική ορθογραφία.

4. Παίξτε το γνωστό παιχνίδι παντομίμα αναπαριστώντας με κινήσεις του σώματός σας βασικές ενέργειες για εκμάθηση των καταλήξεων στα ρήματα.

5. Κάντε επανάληψη των λέξεων της ορθογραφίας με κρεμάλα.

6. Σχεδιάστε ένα διάδρομο με κενές θέσεις στις οποίες θα συμπληρώνονται οι λέξεις της ορθογραφίας. Νικητής θα είναι αυτός που θα συμπληρώσει πρώτος τις λέξεις του σωστά.

7. Φτιάξτε τις καταλήξεις των λέξεων με πλαστελίνη.

8. Οργανώστε ένα διαγωνισμό << λαθογραφίας >> όπου νικητής θα είναι αυτός που θα γράψει τις πιο πολλές λανθασμένες λέξεις. Μια τέτοια δραστηριότητα θα ενισχύσει μια θετική στάση του παιδιού απέναντι στο λάθος, το οποίο θα πρέπει να έχει το χώρο που του αξίζει στη μαθησιακή διαδικασία, ως εκκίνηση για νέα γνώση..........

Ειρήνη Θ. Ευαγγέλου- Ψυχολόγος 

ΠΗΓΗ

 

 

«Μην προετοιμάζεις τον δρόμο για το παιδί σου – Προετοίμασε το παιδί για τον δρόμο του»

 

ΠΗΓΗ

Σύμφωνα με τους ψυχολόγους υπάρχουν τέσσερις τύποι νοημοσύνης: Η νοημοσύνη του μυαλού, η συναισθηματική, η κοινωνική και η προσαρμοστική νοημοσύνη.

1. Η ευφυΐα: Το λεγόμενο IQ, ο δείκτης ευφυΐας μετρά τα επίπεδα της νοημοσύνης. Χρειάζεται για να λύσεις μαθηματικά, να θυμάσαι πράγματα και μαθήματα.

2.Η συναισθηματική νοημοσύνη (EQ): Είναι το μέτρο της ικανότητάς μας να διατηρούμε την ηρεμία με τους άλλους, να κρατάμε χρόνο, να είμαστε υπεύθυνοι, ειλικρινείς, να σεβόμαστε τα όρια του άλλου, να είμαστε αυθεντικοί και συνετοί.

3.Κοινωνική νοημοσύνη (SQ): Το μέτρο της ικανότητάς μας να δημιουργούμε ένα δίκτυο φίλων και να το διατηρούμε για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Οι άνθρωποι που έχουν υψηλότερη συναισθηματική και κοινωνική νοημοσύνη τείνουν να προχωρούν πολύ περισσότερο στη ζωή τους σε σχέση με όσους έχουν υψηλό IQ, αλλά σε χαμηλότερα επίπεδα τις άλλες δύο. 

Τα περισσότερα σχολεία δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στην βελτίωση του IQ, ενώ υποβαθμίζονται οι EQ και  SQ. Ένας άνθρωπος με υψηλό δείκτη νοημοσύνης μπορεί να καταλήξει υπάλληλος ενός άλλου με υψηλά EQ και SQ, ακόμη και αν σε επίπεδο ευφυΐας κινείται στον μέσο όρο.

Η συναισθηματική νοημοσύνη αντιπροσωπεύει τον Χαρακτήρα σου, ενώ η Κοινωνική, το Χάρισμά σου. Ενέδωσε σε συνήθειες που θα ενισχύσουν αυτές τις δύο αξίες. 

Όσον αφορά την προσαρμοστική νοημοσύνη (AQ): Είναι το μέτρο της ικανότητάς μας να αντεπεξερχόμαστε απέναντι στις δυσκολίες που βρίσκουμε στην πορεία της ζωής μας και να τα καταφέρνουμε χωρίς να χάνουμε το μυαλό μας.

Όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, το AQ είναι αυτό που καθορίζει ποιος θα τα παρατήσει, ποιος θα εγκαταλείψει την οικογένειά του και ποιος θα σκεφτεί ακόμη και την αυτοκτονία. 

Αγαπητοί γονείς, εκθέστε τα παιδιά σας και σε άλλους τομείς της ζωής πέρα από τις σπουδές. Θα πρέπει να αγαπη΄σουν τις χειρωνακτικές εργασίες, τον αθλητισμό, τις Τέχνες.

Βοηθήστε τα να αναπτύξουν την ευφυΐα τους, αλλά ταυτόχρονα και τους άλλους τρεις τύπους νοημοσύντης. Έτσι, θα γίνουν πολυσυλλεκτικοί άνθρωποι, ικανοί να κάνουν πράγματα ανεξάρτητα από τους γονείς τους. 

Εν τέλει, μην προετοιμάζεται το δρόμο για τα παιδιά σας. Προετοιμάστε τα παιδιά σας για τον δρόμο τους»

Πηγή: Accounting Knowledge Concepts

ΠΗΓΗ

Η ευφυΐα του παιδιού είναι κληρονομική; Μία γενετίστρια εξηγεί και δίνει απαντήσεις

πηγη

 

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, αν η γνωστική ικανότητα του παιδιού σας είναι κληρονομική ή οφείλεται σε περιβαλλοντικούς παράγοντες; Στην πραγματικότητα είναι ένα ισοδύναμο μείγμα γενετικών και περιβαλλοντικών επιρροών.

Οι γενετικές διαφορές στην νοημοσύνη είναι πιο πιθανό να έχουν περάσει από τη μητέρα στο παιδί παρά από τον πατέρα (συνεπώς μανούλες που διαβάζετε αυτό το άρθρο, να ξέρετε ότι έχετε δίκιο).

Μία γενετίστρια μοιράζεται μερικά χαρακτηριστικά για την προέλευση της ευφυΐας από γενετικούς ή άλλους παράγοντες του περιβάλλοντος, όπως το κοινωνικο-οικονομικό στάτους και πώς αυτοί οι παράγοντες επηρεάζουν γενικότερα την διανοητική ικανότητα.

Τι είναι η ευφυΐα

Είναι δύσκολο να αποδοθεί ένας ακριβής ορισμός της έννοιας ευφυΐα, όμως γενικά η διανοητική ικανότητα αναφέρεται στην ικανότητα να μαθαίνει κανείς από τις εμπειρίες και να προσαρμόζεται στην αλλαγή περιβάλλοντος. Η γνωστική λειτουργία περιλαμβάνει τις ικανότητες αιτιολόγησης, σχεδιασμού και λύσης προβλημάτων, καθώς επίσης και την ικανότητα κατανόησης περίπλοκων ιδεών. Οι διαφορές της ευφυΐας βασίζονται τόσο σε γενετικούς, όσο και σε περιβαλλοντικούς παράγοντες επιρροής. Η ανθρώπινη νοημοσύνη εξαρτάται από το τι μπορεί να επιτύχει ένα άτομο και τι πραγματικά επιτυγχάνει.

Υπάρχει γονίδιο ευφυΐας;

Μία σύντομη απάντηση είναι όχι. Δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο γονίδιο που καθορίζει την γνωστική λειτουργία στο σύνολό της. Η νοημοσύνη είναι ένα πολύπλοκο χαρακτηριστικό, το οποίο σημαίνει ότι υπάρχουν πολύπλοκα αλληλόμορφα γονίδια και ένας αριθμός γονιδίων που συνεργάζονται για να προσδιορίσουν τον δείκτη ευφυΐας του ανθρώπου. Η γενετική της νοημοσύνης λέει μόνο ένα μέρος της ιστορίας του ατόμου. Αν και οι γενετικές παραλλαγές παίζουν σημαντικό ρόλο στο αν το άτομο έχει υψηλό IQ, γενετικές μελέτες δείχνουν ότι η γενική γνωστική ικανότητα επηρεάζεται επίσης από την κοινωνικο-οικονομική κατάστση και αν έχει δοθεί η δυνατότητα σε ένα άτομο να πετύχει τις δυνατότητές του.

Κληρονομείται η ευφυΐα;

Η γενικότερη νοημοσύνη υπάρχει σίγουρα στην οικογένεια. Μελέτες σε δίδυμα έχουν δείξει μία κληρονομικότητα στο IQ μεταξύ 53% και 70% και σε ορισμένες περιπτώσεις το ποσοστό είναι υψηλότερο. Είναι ενδιαφέρον ότι οι γενετικές μελέτες έχουν αποκαλύψει ότι ο δείκτης νοημοσύνης ενός παιδιού επηρεάζεται λιγότερο από τα γονίδια σε σχέση με τους ενήλικες. Αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή τα παιδιά συνεχίζουν να αναπτύσσουν τις γνώσεις τους και μπορεί να βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια ανάπτυξης του εγκεφάλου.

Το «κληρονόμησα» από τη μαμά

Τα γονίδια που ελέγχουν τη γνώση είναι πολύ πιο πιθανό να κληρονομούνται από τη μητέρα, παρά από τον πατέρα, σύμφωνα με γενετικές έρευνες. Πολλά από τα αλληλόμορφα γονίδια που περιέχουν προσδιοριστές νοημοσύνης φέρονται στο Χ-χρωμόσωμα. Επειδή οι γυναίκες διαθέτουν δύο αντίγραφα του χρωμοσώματος, ενώ οι άνδρες ένα, είναι πιο πιθανό αυτά να κληρονομηθούν στα παιδιά.

Έχει σχέση η φυλή;

Γενετικές έρευνες έχουν δείξει ότι δεν υπάρχει συσχέτιση της φυλής και της γενικής γνωστικής ικανότητας. Αυτό υποστηρίζεται από το γεγονός, ότι η φυλή είναι μία κοινωνική δομή και όχι κάτι που υπάρχει στο γονιδίωμα.

Οι παράγοντες του περίγυρου

Η γενετική παίζει σημαντικό ρόλο στο πώς ένας άνθρωπος εκτελεί ένα τεστ νοημοσύνης, όμως τον δικό τους ρόλο παίζουν και οι περιβαλλοντικοί παράγοντες. . Η κοινωνικοοικονομική κατάσταση παίζει σημαντικό ρόλο στις ευκαιρίες που παρέχονται σε ένα άτομο κατά τη διάρκεια της ζωής του. Οι πιθανότητες να αναπτυχθεί η νοημοσύνη κάποιου είναι απαραίτητες για να αξιοποιηθούν πλήρως οι δυνατότητες.

Σκεφτείτε αυτό: Ένα άτομο που γεννιέται με τη γενετική προδιάθεση για μία μέση νοημοσύνη μπορεί να φτάσει ένα μέσο όρο IQ εάν μεγαλώσει με μια υγιεινή διατροφή και μια ολοκληρωμένη εκπαίδευση.

Ένας άλλος τρόπος να κατανοήσουμε πως οι επιδράσεις του περιβάλλοντος συμβάλλουν στην νοημοσύνη, είναι να σκεφτούμε έναν αθλητή. Σαφώς, τα κληρονομικά χαρακτηριστικά, όπως η δύναμη, η ευελιξία, το ύψος επηρεάζουν τις υψηλές επιδόσεις, ωστόσο αν δεν έχει πρόσβαση στους καλύτερους προπονητές, δεν μπορεί να αξιοποιήσει αυτά τα χαρακτηριστικά.

Με πληροφορίες από familyeducation.com

ΠΗΓΗ

Τα 9 είδη νοημοσύνης του Gardner: Πώς να τα ανακαλύψετε και πώς να τα εξελίξετε στο παιδί σας

πηγη

 

Το 1983 ο Howard Gardner, αμερικανός ερευνητής, καθηγητής Ιατρικής και Νευρολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βοστόνης, καθηγητής μάθησης στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, γνωστικός και αναπτυξιακός ψυχολόγος, ανέπτυξε μία θεωρία που έμελλε να φέρει τα πάνω-κάτω σε όσα μέχρι τότε γνωρίζαμε για την ανθρώπινη νοημοσύνη. Στο βιβλίο του «Frames of Mind», διατύπωσε τη θεωρία της πολλαπλής νοημοσύνης, σύμφωνα με την οποία η νοημοσύνη κάθε ανθρώπου χωρίζεται σε εννιά (τουλάχιστον) τομείς, οι οποίοι εδράζουν σε διαφορετικά σημεία του εγκεφάλου

Για την ακρίβεια, αρχικά είχε ξεχωρίσει 7 είδη, αλλά σε επόμενα βιβλία του πρόσθεσε άλλα 2. Αρκετά χρόνια αργότερα προστέθηκε σε αυτά και η συναισθηματική νοημοσύνη που έτυχε ευρείας αποδοχής, οπότε σήμερα έχουμε μπορούμε να μιλάμε συνολικά για 10 είδη νοημοσύνης, όλα εκ των οποίων είναι εξίσου σημαντικά. Ο κάθε άνθρωπος, λοιπόν, έχει διαφορετικά κατανεμημένη την ευφυΐα του και αυτό τον κάνει τόσο διαφορετικό. Ωστόσο, έχει σημασία οι γονείς να τα γνωρίσουμε και να δούμε πώς θα βοηθήσουμε το παιδί μας να τα εξελίξει και να βρει, μέσω αυτών, τα ταλέντα και τις ικανότητές του:

1) Λεκτική / γλωσσική νοημοσύνη (Verbal Linguistic Intelligence)

Έχει να κάνει με την ικανότητα στο γραπτό και το προφορικό λόγο (και ίσως μετά από λίγο καιρό να προκύψουν δύο είδη νοημοσύνης από αυτήν), στην εκμάθηση γλωσσών, στην απομνημόνευση λέξεων και εννοιών, καθώς και στην κατανόηση των λεπτών διαφορών ανάμεσα στις έννοιες και την αφήγηση ιστοριών. Ρήτορες και πολιτικοί, δικηγόροι και φιλόσοφοι, ποιητές, συγγραφείς και φιλόλογοι, την κατέχουν στον ύψιστο βαθμό.

2) Λογικό-μαθηματική νοημοσύνη (Logical- Mathematical Intelligence)

Οι άνθρωποι που την έχουν εξελιγμένη κατανοούν καλύτερα όχι μόνο τους αριθμούς, αλλά και τις σχέσεις ανάμεσα στα φαινόμενα, φυσικά, κοινωνικά, οικονομικά. Έχουν ιδιαίτερες ικανότητες συλλογισμού πάνω στο ειδικό και την αναγωγή του στο γενικό, και μπορούν να πειραματίζονται με απόλυτα ελεγχόμενο τρόπο.

3) Σωματική-κιναισθητική νοημοσύνη (Bodily-Kinesthetic Intelligence)

Σωματική νοημοσύνη είναι η ικανότητα να χρησιμοποιείς εξαίρετα και συνδυασμένα τις κινητικές δεξιότητες στα αθλήματα (εκτέλεση και επινόηση). Η σωματική νοημοσύνη υποκινεί το σώμα να λύνει προβλήματα, να επινοεί νέες καταστάσεις και να μεταβιβάζει ιδέες και συναισθήματα… Είναι επίσης ορατή σε παιδιά που απολαμβάνουν τα παιγνίδια στην τάξη και τους σχολικούς χορούς, που προτιμούν να παρουσιάζουν τις εργασίες τους με μοντέλα παρά με κείμενο και που ρίχνουν με επιτυχία το τσαλακωμένο τους χαρτί μέσα στο καλάθι των αχρήστων πετώντας το πάνω από τα κεφάλια των συμμαθητών τους. Μαθαίνουν καλύτερα μέσα από τη σωματική δραστηριότητα παρά με την ανάγνωση ή την ακρόαση και χρησιμοποιούν τη σωματική μνήμη, δηλαδή θυμούνται πράγματα μέσω του σώματός τους παρά μέσω λέξεων (λεκτική μνήμη) ή εικόνων (οπτική μνήμη). Πιο συγκεκριμένα τα χαρακτηριστικά της σωματικής νοημοσύνης είναι ο αβίαστος έλεγχος των κινήσεων, ο έλεγχος προσχεδιασμένων κινήσεων, η επέκταση της γνώσης μέσω του σώματος, η αρμονία σώματος και εγκεφάλου, οι μιμητικές ικανότητες και η βελτίωση των λειτουργιών του σώματος.

4) Μουσική νοημοσύνη (musical intelligence)

Μουσική νοημοσύνη είναι η ικανότητα να απολαμβάνεις, να εκτελείς και να συνθέτεις μουσικά κομμάτια. Εμπεριέχει ευαισθησία στην κίνηση, στο ρυθμό και στη χροιά του ήχου καθώς και ανταπόκριση στις συναισθηματικές εφαρμογές σ’ αυτά. Τα άτομα που διαθέτουν μουσική νοημοσύνη μαθαίνουν καλύτερα μέσω της ανάγνωσης. Μάλιστα χρησιμοποιούν τραγούδια ή το ρυθμό για να μάθουν ή να απομνημονεύσουν πληροφορία. Οι συνθέτες, οι μουσικοί και οι τραγουδιστές παρουσιάζουν αυτήν τη νοημοσύνη καθώς και οι μαθητές που συναρπάζονται από το τραγούδι των πουλιών έξω από το παράθυρο και οι οποίοι χτυπούν σύνθετους ή απλούς ρυθμούς πάνω στα θρανία με τα μολύβια τους.

Ο Μότσαρτ είχε υψηλό δείκτη μουσικής νοημοσύνης, αφού το ταλέντο του φάνηκε από την τρυφερή ηλικία των 3 χρόνων. Ομοίως ο Μπαχ, ο Μπετόβεν, ο Τσαϊκόφσκι, ο Τζον Λένον ο Στίβι Γουόντερ και ο Κάρλο Σαντάνα.

5) Διαπροσωπική νοημοσύνη (interpersonal intelligence)

Διαπροσωπική νοημοσύνη είναι η ικανότητα να καταλαβαίνεις τους άλλους ανθρώπους, να επισημαίνεις τους σκοπούς, τα κίνητρα και τα ενδιαφέροντά τους και να δουλεύεις μαζί τους αποτελεσματικά, δηλαδή να αλληλεπιδράς με τους άλλους. Δάσκαλοι, γονείς, πολιτικοί, ψυχολόγοι και πωλητές βασίζονται στη διαπροσωπική νοημοσύνη για να ολοκληρώσουν την εργασία τους. Οι μαθητές αναπτύσσουν σταδιακά τη διαπροσωπική νοημοσύνη όταν προοδεύουν σε μικρές ομάδες εργασίας, όταν επισημαίνουν και αντιδρούν στις διαθέσεις των φίλων τους και συμμαθητών τους και όταν πείθουν διακριτικά το δάσκαλό τους για παράταση χρόνου ώστε να τελειώσουν την εργασία τους στο σπίτι. Οι άνθρωποι που έχουν αναπτυγμένη διαπροσωπική νοημοσύνη είναι συνήθως εξωστρεφείς. Επικοινωνούν αποτελεσματικά και εύκολα με άλλους και μπορεί να είναι είτε ηγέτες είτε οπαδοί. Μαθαίνουν καλύτερα δουλεύοντας ομαδικά και απολαμβάνουν συχνά τη συζήτηση.

6) Ενδοπροσωπική νοημοσύνη (Intrapersonal intelligence)

Αυτή είναι η ικανότητα της προσωπικής γνώσης, της αυτογνωσίας, του «γνώθι σαυτόν». Συνήθως πρόκειται για άτομα εσωστρεφή που προτιμούν να εργάζονται ατομικά. Είναι σχολαστικά και εμβαθύνουν στα πάντα με ενοχλητική αυταρέσκεια. Μαθαίνουν καλύτερα όταν επικεντρώνονται σε ένα συγκεκριμένο θέμα μόνοι τους και είναι τελειομανείς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του ανθρώπου είναι ο Σίγκμουντ Φρόιντ.

7) Χωρικοταξική νοημοσύνη (spatial intelligence)

Νοημοσύνη χώρου είναι η ικανότητα να παρατηρείς και να χειρίζεσαι νοερά με επιδεξιότητα μια μορφή ή αντικείμενο, να παρατηρείς και να δημιουργείς τάσεις, ισορροπίες και συνθέσεις με μια παραστατική και χωρική έκθεση. Είναι η ικανότητα να σχηματίζεις παραστατικές / χωρικές αναπαραστάσεις του κόσμου, να τις μεταφέρεις νοερά ή αισθητά και να θεωρείς τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία. Τα άτομα με παραστατική νοημοσύνη διαθέτουν πολύ ισχυρή οπτική μνήμη, καλλιτεχνική τάση και φαντασία. Επίσης, έχουν πολύ καλό προσανατολισμό στο χώρο και συντονισμό χεριών – ματιών, αν και αυτό είναι συνήθως χαρακτηριστικό της σωματικής–κιναισθητικής νοημοσύνης.

8) Υπαρξιακή νοημοσύνη (existential Intelligence)

Αυτή την νοημοσύνη κατέχουν οι άνθρωποι που προβληματίζονται με τα θέματα ύπαρξης και ανυπαρξίας, καλού και κακού, σωστού και λάθους, με μια σταθερή τάση να διευρύνουν τα πλαίσια της ανθρώπινης σκέψης. Χαρακτηριστικοί τύποι ατόμων με υψηλή υπαρξιακή νοημοσύνη είναι ο Σωκράτης και ο Κομφούκιος.

9) Φυσιοκρατική (νατουραλιστική) νοημοσύνη (Naturalistic intelligence)

Είναι η νεότερη νοημοσύνη, η οποία προστέθηκε στη θεωρία το 1993. Αλλά θεωρείται ως η πιο αρχαία, αφού συνδέεται με την ικανότητα των προϊστορικών προγόνων μας, να διαχωρίζουν τα βρώσιμα από τα δηλητηριώδη φυτά και να μαθαίνουν για τη φύση που τους περιβάλλει. Οι «φυσιοκράτες» είναι πρακτικοί άνθρωποι που αρέσκονται στις συλλογές και στην άμεση επαφή με το φυσικό κόσμο. Πολύ καλοί ως μάγειρες και ως χημικοί, αφού «διαισθάνονται» και γνωρίζουν τη φύση κάθε υλικού. Πάντα φιλόζωοι –εκτός κι αν είναι κυνηγοί- μπορούν να καταλάβουν πιο γρήγορα τις αλλαγές στον καιρό ή στο φυσικό μας περιβάλλον.

ΠΗΓΗ

Τι είναι το σύνδρομο Άσπεργκερ και σε τι διαφέρει από τον αυτισμό🌈💙🤗

πηγη

 

Το σύνδρομο Άσπεργκερ είναι μια ισόβια διαταραχή που επηρεάζει το πως το άτομο αντιλαμβάνεται τον κόσμο, επεξεργάζεται τις πληροφορίες που λαμβάνει και αλληλεπιδρά με άλλα άτομα. Αποτελεί όπως και ο κλασικός αυτισμός μια «διαταραχή φάσματος» επειδή επηρεάζει τα άτομα με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και σε ποικίλο βαθμό.
Το σύνδρομο Asperger είναι μια ήπια παραλλαγή αυτισμού, που επηρεάζει κυρίως την ικανότητα επικοινωνίας και τις κοινωνικές σχέσεις του ατόμου. Ανήκει στις διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές και για καιρό υπήρχαν διαφωνίες σχετικά με το αν αποτελεί ξεχωριστή διαταραχή ή πρόκειται για αυτισμό σε ελαφριά μορφή.
Περιλήφθηκε για πρώτη φορά σαν ξεχωριστό σύνδρομο το 1994 στο εγχειρίδιο της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας (APA, 1994).

Το σύνδρομο πήρε το όνομα του από τον ψυχίατρο Hans Asperger που το 1944 στη Βιέννη παρατήρησε την εξαιρετική δυσκολία μερικών εφήβων να ενσωματωθούν κοινωνικά στα πλαίσια της ομάδας. Οι εργασίες του Asperger μεταφράστηκαν στα αγγλικά στις αρχές του 1970, και το σύνδρομο άρχισε να αναγνωρίζεται ως ξεχωριστή οντότητα στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Σημαντική ήταν και η συνεισφορά της Lorna Wing (1981) που παρουσίασε μια σειρά από 34 περιπτώσεις παρόμοιες με αυτές που είχε περιγράψει ο Asperger και έτσι αυξήθηκε το ενδιαφέρον για έρευνες γύρω από το σύνδρομο.Άτομα από κάθε εθνικότητα, γεωγραφική περιοχή, κοινωνική τάξη, οικονομική κατάσταση και θρήσκευμα επηρεάζονται από το σύνδρομο Άσπεργκερ. Εντούτοις οι άντρες είναι πιο επιρρεπείς σε αυτό απ’ ότι οι γυναίκες. Ο λόγος γι αυτό είναι ακόμα άγνωστος.

Τα ακριβή αίτια του συνδρόμου Άσπεργκερ είναι ακόμα αντικείμενο έρευνας. Κλινικές μελέτες υποδεικνύουν ότι ένας συνδυασμός παραγόντων, γενετικών όσο και περιβαλλοντικών, μπορεί να ευθύνεται για τις αλλαγές στη νευροβιολογική εξέλιξη του εγκεφάλου που σχετίζονται με την εμφάνιση του συνδρόμου.
Το σίγουρο είναι πάντως ότι το σύνδρομο Άσπεργκερ δεν οφείλεται στην ανατροφή του ατόμου ή την κοινωνικοοικονομική του κατάσταση και οπωσδήποτε δεν προκαλείται από υπαιτιότητα του πάσχοντος.

Τα κύρια χαρακτηριστικά του συνδρόμου, τα οποία συναντάμε και στον αυτισμό, είναι:

• ∆υσκολία στην επικοινωνία.
• Ελλείμματα στην αμοιβαία κοινωνική συναλλαγή.
• Δυσκολία στη δημιουργία κοινωνικών σχέσεων.
• Περιορισμένο ρεπερτόριο ενδιαφερόντων.
• Επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες και κινήσεις.
• Μονότονος και σχολαστικός τρόπος ομιλίας.

Η διαταραχή αυτή διαφέρει από τον αυτισμό, κυρίως γιατί δεν υφίσταται γενική καθυστέρηση ή επιβράδυνση στη γλωσσική ανάπτυξη του παιδιού ή την ανάπτυξη των γνωστικών του λειτουργιών. Συνήθως τα παιδιά με Asperger έχουν φυσιολογική και πάνω νοημοσύνη (με τη λεκτική νοημοσύνη να υπερτερεί της πρακτικής νοημοσύνης), έχουν φυσιολογική εξέλιξη λόγου, χρησιμοποιούν νωρίς τη γραμματική στο λόγο τους, έχουν ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και κλίσεις, και με την κατάλληλη υποστήριξη προχωρούν αρκετά καλά στο σχολείο. Επιπλέον η ηλικία έναρξης του συνδρόμου εντοπίζεται αργότερα απ’ ότι του αυτισμού, μεταξύ 5 και 8 ετών.

Διαφορές Αυτισμού-Asperger

• Παιδιά με αυτισμό παρουσιάζουν σε μεγάλο ποσοστό καθυστέρηση στη γνωστική ανάπτυξη Παιδιά με σύνδρομο Asperger παρουσιάζουν ιδιαίτερες ικανότητες σε ειδικούς τομείς
• Παιδιά με αυτισμό παρουσιάζουν σε μεγάλο ποσοστό απουσία ή καθυστέρηση λόγου Παιδιά με σύνδρομο Asperger έχουν ως κύριο πρόβλημα την ανικανότητα να ξεκινήσουν και να διαχειριστούν μία συζήτηση
• Παιδιά με αυτισμό αναγνωρίζονται σε μικρή ηλικία Παιδιά με σύνδρομο Asperger δεν αναγνωρίζονται πολλές φορές πριν από την ηλικία των 7 χρόνων, όταν το παιδί ξεκινά το σχολείο

∆ιάγνωση
Επειδή η εμφάνιση των χαρακτηριστικών του συνδρόμου Άσπεργκερ διαφέρει σημαντικά από άτομο σε άτομο η διάγνωση είναι δύσκολη. Το σύνδρομο Άσπεργκερ μπορεί να διαγνωσθεί αργότερα απ’ ότι ο αυτισμός στα παιδιά και κάποια χαρακτηριστικά του μπορεί να μην διαγνωσθούν παρά μετά την ενηλικίωση. Συνήθως επίσημη διάγνωση μπορεί να γίνει από ψυχιάτρους ή κλινικούς ψυχολόγους. Για μερικούς μια τέτοια διάγνωση συνδέεται με ισόβιο στίγμα, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις η διάγνωση βοηθάει το άτομο όπως και το ευρύτερο περιβάλλον του (οικογενειακό, σχολικό, εργασιακό) να καταλάβουν τις ιδιαιτερότητές του και να ανταποκριθούν στις ανάγκες του. Η διάγνωση επίσης εξασφαλίζει πρόσβαση στις απαιτούμενες υποστηρικτικές υπηρεσίες που μπορούν να βελτιώσουν τη ζωή ενός τέτοιου ατόμου δραματικά. Είναι σημαντικό να αποκλεισθεί η πιθανότητα ύπαρξης άλλης διάχυτης αναπτυξιακής διαταραχής ή σχιζοφρένειας.

Τα διαγνωστικά κριτήρια για το σύνδρομο Asperger είναι:

• Ποιοτικά ελλείμματα στην αμοιβαία κοινωνική επαφή.
• Απουσία κοινωνικής και συναισθηματικής αμοιβαιότητας.
• ∆υσκολία στη σύναψη φιλιών με συνομήλικους.
• Επαναλαμβανόμενες και στερεοτυπικές μορφές συμπεριφοράς.
• Περιορισμένο ρεπερτόριο ενδιαφερόντων.
• Απουσία κλινικά σημαντικής καθυστέρησης στο λόγο.
• Φυσιολογική για την ηλικία γνωστική ανάπτυξη, αυτοεξυπηρέτηση και περιέργεια εξερεύνησης.
• Πρακτική αδεξιότητα.

Υπάρχει θεραπεία;

Προς το παρόν δεν υπάρχει θεραπεία ή συγκεκριμένος ιατρικός τρόπος αντιμετώπισης του συνδρόμου Άσπεργκερ. Τα παιδιά με Άσπεργκερ μεγαλώνοντας γίνονται ενήλικες με Άσπεργκερ. Βέβαια καθώς η κατανόηση μας για το φαινόμενο αυξάνεται ποιοτικά και ποσοτικά και οι υποστηρικτικές υπηρεσίες βελτιώνονται τα άτομα με Άσπεργκερ έχουν αυξημένες ευκαιρίες να αναγνωρίσουν ακι να εκμεταλλευτούν το δυναμικό τους και τελικά να ζήσουν μια αξιοπρεπή και δημιουργική ζωή απολαμβάνοντας τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Τώρα πια υπάρχουν αρκετές θεραπευτικές προσεγγίσεις και παρεμβάσεις οι οποίες μπορούν να βελτιώσουν τη ποιότητα ζωής ενός ατόμου με Άσπεργκερ. Σε αυτές περιλαμβάνονται παρεμβάσεις κοινωνικής αλληλεπίδρασης, συμπεριφορική θεραπεία και ακόμα και αλλαγές στη διατροφή.
της Βικτωρίας Πολύζου,
σύμβουλος ψυχικής υγείας, medlabnews.gr

ΠΗΓΗ

 

Έτσι τα παιδιά σας θα μάθουν πολλαπλασιασμό χωρίς παπαγαλία

 

Τα περισσότερα παιδιά και ακόμα και κάποιοι ενήλικες έχουν πρόβλημα με τους πίνακες. Γιατί κάποια παιδιά δυσκολεύονται με τα μαθηματικά; Έχετε ακούσει ότι γενικά το επίπεδο των παιδιών στα μαθηματικά τα τελευταία χρόνια όλο και φθίνει. Τα παιδιά μαθαίνουν συνήθως τα βασικά των μαθηματικών στο σχολείο και όχι με τον καλύτερο τρόπο, αφού λίγα είναι αυτά που τελικά αγαπούν τα μαθηματικά.

Μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά ο πολλαπλασιασμός είναι ένα από τα βασικά προβλήματα. Πολλά βιβλία μαθηματικών έχουν τον πίνακα της προπαίδειας:

Ποιο είναι όμως το πρόβλημα; Οι περισσότεροι γονείς δεν βλέπουν κάτι παράξενο σε αυτό τον πίνακα. Κατά πάσα πιθανότητα και οι ίδιοι αυτόν διδάχτηκαν στο σχολείο. Ωστόσο, αυτός δεν θεωρείται ένας πίνακας πολλαπλασιασμού.

Αυτός ναι.

Λέγεται αλλιώς και Πυθαγόρειος πίνακας.

Κανένα παιδί δεν βρίσκει ελκυστικό ή έστω ενδιαφέρον το να μαθαίνει μαθηματικά παραδείγματα απέξω. Παπαγαλία δηλαδή.

 

Κανένα παιδί επίσης, δεν θα δει με τα ίδια του τα μάτια μοτίβα, με τον αρχικό πίνακα.

Γιατί ο Πυθαγόρειος πίνακας είναι καλύτερος;

Αρχικά, δεν έχει επιπλέον άχρηστες πληροφορίες (σε αντίθεση με το αριστερό μέρος του αρχικού πίνακα. Δεύτερον, μαθαίνει τα παιδιά να σκέφτονται και όχι να απομνημονεύουν. Τρίτον, έχοντας συχνή επαφή με τον πίνακα, τα παιδιά μαθαίνουν τις σχέσεις χωρίς να κοπιάζουν και να παπαγαλίζουν.

Μόνο παιδιά με υπερβολικά καλή μνήμη μπορούν να απομνημονεύουν μακροσκελείς πίνακες μαθηματικών παραδειγμάτων. Όταν κάποιος χρησιμοποιεί τον πίνακα του Πυθαγόρα, τότε δεν χρειάζεται όλη αυτή η απομνημόνευση.

Ωστόσο, υπάρχουν πολλά μοτίβα στον Πυθαγόρειο πίνακα που μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να κρατήσουν στο μυαλό τους τις σχέσεις πολύ πιο εύκολα. Ακόμα και παιδιά που δεν γνωρίζουν πολλαπλασιασμό, είναι ικανά να βρουν αυτά τα μοτίβα. Για παράδειγμα, οι αριθμοί που βρίσκονται στη διαγώνιο προκύπτουν από πολλαπλασιασμό ίδιων αριθμών (1×1, 2×2 κλπ).

Το ανθρώπινο μυαλό εκ φύσεως είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να εντοπίζει τη συμμετρία. Αυτό βοηθά τα παιδιά να μάθουν πολύ γρηγορότερα!

Το βασικό πλεονέκτημα είναι ότι τα παιδιά μαθαίνουν εντοπίζουν μόνα τους τα μοτίβα. Και αν κάποιος ανακαλύπτει κάτι μόνος του, τότε το διατηρεί και για περισσότερο χρόνο στο μυαλό του.

Οπότε κάντε κάτι πολύ χρήσιμο για τα παιδιά σας, τυπώστε τους έναν Πυθαγόρειο πίνακα.

 

Πηγη

5 tips ώστε το παιδί να κατανοεί το μάθημα και να μη «παπαγαλίζει»

πηγη

 

Η μάθηση είναι καλύτερη όταν το υλικό είναι οργανωμένο γύρω από γενικές αρχές και εξηγήσεις αντί να βασίζεται στην απομνημόνευση απομονωμένων στοιχείων και διαδικασιών.

Όλοι οι εκπαιδευτικοί θέλουν οι μαθητές τους να κατανοούν ό,τι μαθαίνουν και να μην το απομνημονεύουν με επιφανειακό τρόπο.

Η έρευνα δείχνει ότι όταν οι πληροφορίες απομνημονεύονται επιφανειακά, ξεχνιούνται εύκολα εξηγεί η Στέλλα Βοσνιάδου, Καθηγήτρια Γνωστικής Ψυχολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης (ΜΙΘΕ).

Αντίθετα, όταν κάτι γίνεται κατανοητό, δεν ξεχνιέται εύκολα και μπορεί να εφαρμοστεί σε άλλες περιπτώσεις. Για να καταλάβουν οι μαθητές μας τι τους διδάσκουμε, πρέπει να τους δίνουμε την ευκαιρία να σκεφτούν τι κάνουν, να μιλήσουν γι’ αυτό με τους συμμαθητές τους και με τους δασκάλους τους, να το διευκρινίσουν και να καταλάβουν πώς εφαρμόζεται σε πολλές περιπτώσεις. Πώς διδάσκει ο εκπαιδευτικός με στόχο την κατανόηση; Ακολουθούν κάποιες εργασίες που μπορεί να αναλάβει ο εκπαιδευτικός προκειμένου να βοηθήσει την κατανόηση της ύλης που έχει διδαχθεί:

• Ζητήστε από τους μαθητές να εξηγήσουν ένα φαινόμενο ή μία έννοια με δικά τους λόγια.
• Δείξτε στους μαθητές πώς να δίνουν παραδείγματα που δείχνουν πώς εφαρμόζεται μία αρχή ή πώς λειτουργεί ένας νόμος.
• Οι μαθητές πρέπει να είναι σε θέση να λύνουν χαρακτηριστικά προβλήματα στο χώρο το γνωστικού πεδίου. Τα προβλήματα μπορούν να είναι αυξανόμενου βαθμού δυσκολίας καθώς οι μαθητές αποκτούν μεγαλύτερη εμπειρία.
• Όταν οι μαθητές καταλαβαίνουν την ύλη, μπορούν να εντοπίζουν τις ομοιότητες και τις διαφορές, μπορούν να συγκρίνουν και να αντιπαραβάλλουν και μπορούν να κατανοούν και
  να δημιουργούν αναλογίες.
• Διδάξτε στους μαθητές σας πώς να εξάγουν γενικές αρχές από τις συγκεκριμένες περιπτώσεις και πώς να γενικεύουν από τα επιμέρους παραδείγματα.

• Η ΜΑΘΗΣΗ ΑΠΑΙΤΕΙ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΟ ΚΑΙ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ

  Η μάθηση στο σχολείο απαιτεί την προσοχή των μαθητών, την παρατήρηση, την απομνημόνευση, την κατανόηση, τη θέση στόχων και την ανάληψη ευθύνης για την ίδια τη μάθησή τους. Αυτές οι γνωστικές δραστηριότητες δεν είναι δυνατές χωρίς την ενεργό συμμετοχή και εμπλοκή του μαθητή.

  Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να βοηθούν τους μαθητές να είναι ενεργοί στην τάξη και να θέτουν στόχους αξιοποιώντας τη φυσική τους διάθεση για διερεύνηση, για κατανόηση νέων πραγμάτων και για μάθηση.

  Η πρόκληση για τους εκπαιδευτικούς είναι να δημιουργήσουν ενδιαφέροντα και απαιτητικά περιβάλλοντα μάθησης στα οποία ενθαρρύνεται η ενεργή συμμετοχή των μαθητών. Παραθέτουμε κάποιες από τις προτάσεις για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο:

  1. Αποφύγετε τις καταστάσεις όπου οι μαθητές παραμένουν παθητικοί ακροατές για πολλή ώρα.
  2. Εμπλουτίστε την παράδοση με πρακτικές δραστηριότητες, όπως πειράματα, παρατηρήσεις, συνθετικές εργασίες, κλπ.
  3. Ενθαρρύνετε τη συμμετοχή σε συζητήσεις μέσα στην τάξη και σε άλλες συνεργατικές δραστηριότητες.
  4. Οργανώστε εκπαιδευτικές επισκέψεις σε μουσεία και τεχνολογικά πάρκα.
  5. Αφήστε τους μαθητές να αναλάβουν κάποιον έλεγχο της δικής τους μάθησης. Αυτό σημαίνει ότι ο εκπαιδευτικός σε ορισμένες στιγμές πρέπει να αφήσει τον μαθητή να αποφασίσει για το τι πρέπει να μάθει και πως να το μάθει.
  6. Βοηθήστε τους μαθητές να δημιουργήσουν μαθησιακούς στόχους που είναι συναφείς με τα ενδιαφέροντά τους και τα σχέδιά τους για το μέλλον.

  ΠΗΓΗ
  

   

Παρουσιάζει το παιδί μαθησιακές δυσκολίες; Ελέγξτε την όρασή του!

πηγη

 

Μπορεί ένα έξυπνο παιδί να μην αποδίδει στο διάβασμα, στο γράψιμο, την ορθογραφία ή στα μαθηματικά; Μπορεί ένα έξυπνο παιδί να έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και να αισθάνεται ότι είναι «χαζό» και να απογοητεύει τους γονείς και τους δασκάλους του; Μπορεί ένα έξυπνο παιδί να περνά ώρες πασχίζοντας να κάνει τα μαθήματα του σχολείου; Μπορεί ένα έξυπνο παιδί να τα καταφέρνει παντού εκτός από το σχολείο;

Ναι, αν το παιδί έχει κάποιο μη διαγνωσμένο πρόβλημα στην όραση.

«ΜΑΣ ΕΙΠΑΝ ΠΩΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ΒΛΕΠΕΙ 10/10. Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΑΡΚΕΤΑ.»

Η οκτάχρονη Κατερίνα πέρασε το τεστ όρασης με 10/10 – παρ’ όλα αυτά έβλεπε γράμματα να κινούνται στη σελίδα, γράμματα και λέξεις να εξαφανίζονται και το κείμενο να μην είναι συνέχεια καλά εστιασμένο. Όταν την ρώτησαν αν το είχε πει ποτέ στους γονείς ή στο δάσκαλό της, η Κατερίνα απάντησε, «Όχι, νόμιζα ότι τα βιβλία το έκαναν αυτό σε όλους.»¨

Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, οι οποίες σχετίζονται με την όραση, σπάνια αναφέρουν κάποιο σύμπτωμα. Νομίζουν πως όλοι βλέπουν όπως κι εκείνα.

Η όραση είναι κάτι παραπάνω από οπτική οξύτητα 10/10. Είναι μια σύνθετη διαδικασία η οποία εμπεριέχει πάνω από 20 οπτικές ικανότητες και πάνω από τα 2/3 όλων των οπτικών διαδρομών του εγκεφάλου. Σχεδόν το 80% από ότι το παιδί αντιλαμβάνεται, κατανοεί και θυμάται εξαρτάται από την ικανότητα του οπτικού του συστήματος.

Ένα παιδί δεν μπορεί να μάθει να διαβάζει όταν οι λέξεις είναι ανακατεμένες στη σελίδα και δεν μπορεί να θυμηθεί ή να βγάλει νόημα από ότι διάβασε.
Σύγχρονες έρευνες υποδεικνύουν ότι περίπου 1 στα 4 παιδιά και 7 στους 10 ανήλικους εγκληματίες έχουν οπτικά προβλήματα τα οποία επηρεάζουν την ικανότητά τους να επιτύχουν.

Γιατί οι μαθησιακές δυσκολίες, οι οποίες σχετίζονται με την όραση, είναι τόσο επιδημικές;

Η όραση είναι μια επίκτητη ικανότητα, όπως το περπάτημα και η ομιλία. Τα τελευταία 30 χρόνια, τα παιχνίδια που προάγουν την ανάπτυξη καλών ικανοτήτων όρασης έχουν αντικατασταθεί από παθητικές οπτικές δραστηριότητες όπως η παρακολούθηση τηλεόρασης και οθονών υπολογιστή.

Ένα μέσο παιδί βλέπει 6.240 ώρες τηλεόρασης πριν πάει στην πρώτη τάξη του σχολείου.

Πολλά παιδιά έχουν προγραμματιστεί να αποτύχουν ακαδημαϊκά απλά επειδή το οπτικό τους σύστημα δεν έχει αναπτυχθεί αρκετά ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις που υπάρχουν για το διάβασμα και το γράψιμο στο νηπιαγωγείο και στις πρώτες τάξεις του σχολείου.

Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΛΑΒΕΙΣ ΠΡΙΝ ΑΥΤΟ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ.

Ένα αναπτυσσόμενο πρόβλημα στην όραση, το οποίο θα διαγνωστεί σε προσχολική ηλικία συχνά μπορεί να διορθωθεί πριν το παιδί πάει στο σχολείο.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ. ΡΩΤΗΣΤΕ ΤΟ ΠΩΣ ΒΛΕΠΕΙ.

Προσέξτε για συμπτώματα στην συμπεριφορά που υποδεικνύουν πιθανό πρόβλημα στην όραση. Κάθε παιδί που παρουσιάζει συμπτώματα ή δεν αποδίδει το αναμενόμενο πρέπει να έχει μια αναλυτική εξέταση της όρασης που σχετίζεται με τη μάθηση.

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ;

Υποστηρίξτε την ανάπτυξη ειδικών ιατρικών εξετάσεων, προγραμμάτων οπτικής υγιεινής στο σχολείο και την κοινότητα σας.

ΠΡΟΣΕΞΤΕ!

Δεν σχετίζονται όλες οι εξετάσεις της όρασης με τη μάθηση. Πέρα από την γενική υγεία του ματιού, την οπτική οξύτητα και την ανάγκη γυαλιών, μια «Αναλυτική εξέταση της όρασης που σχετίζεται με τη μάθηση» θα αξιολογήσει επίσης:

-Τον έλεγχο της κίνησης του ματιού.
-Την κοντινή και μακρινή όραση.
-Την ικανότητα προσαρμογής.
-Τη σύγκλιση και τη διόφθαλμη όραση.
-Την αντίληψη βάθους πεδίου.
-Τον συντονισμό όρασης και κίνησης.
-Την αντίληψη σχημάτων.
-Την οπτική μνήμη.

ΠΡΟΣΕΞΤΕ!

Δεν προσφέρουν όλοι οι οφθαλμίατροι τις εξετάσεις που χρειάζονται για το σκοπό αυτό. Για να είστε σίγουροι ότι απευθύνεστε σε κάποιον που προσφέρει τα παραπάνω, πρέπει να ρωτήσετε τα εξής:

Κάνετε εξετάσεις για όλες τις οπτικές ικανότητες που αναφέρονται παραπάνω;
Προσφέρετε οπτική εκπαίδευση ή θα με παραπέμψετε σε κάποιον συνάδελφό σας που το κάνει;

ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΟΡΑΣΗ

Φυσικά Συμπτώματα:

-Κόκκινα, ερεθισμένα ή κνησμώδη μάτια.
-Σπασμωδικές κινήσεις των ματιών, το ένα μάτι κλίνει προς τα μέσα ή προς τα έξω.
-Στραβισμός, τρίψιμο του ματιού ή υπερβολικός βλεφαρισμός.
-Πονοκέφαλοι, ζαλάδα ή ναυτία μετά το διάβασμα.
-Κλίση του κεφαλιού, κλείσιμο του ενός ματιού κατά το διάβασμα.

Συμπτώματα στην απόδοση:

-Αποφυγή κοντινής εργασίας.
-Μειωμένη αντίληψη του χώρου.
-Παράλειψη, εισαγωγή ή επανάληψη γραμμάτων/ λέξεων.
-Σύγχυση παρόμοιων λέξεων.
-Αποτυχία αναγνώρισης της ίδιας λέξης στην επόμενη πρόταση.
-Φτωχή κατανόηση του κειμένου.
-Αντιστροφή γραμμάτων ή λέξεων μετά την πρώτη τάξη.
-Δυσκολία στην αντιγραφή από τον πίνακα.
-Δυσγραφία.
-Το βιβλίο βρίσκεται πολύ κοντά στα μάτια.
-Ασταθής ή χαμηλή αθλητική απόδοση.

Δευτερεύοντα Συμπτώματα:

-Το παιδί τα καταφέρνει παντού εκτός από το σχολείο.
-Χαμηλή αυτοεκτίμηση.
-Επιθετικότητα, ξεσπάσματα θυμού.
-Κλαίει συχνά.
-Μικρός χρόνος προσοχής.
-Κόπωση, απογοήτευση, άγχος.
-Οξυθυμία.
-Ονειροπόληση κατά τη διάρκεια της ημέρας.
-Έλλειψη συγκέντρωσης.

Χαρακτηρισμός:

-Τεμπέλης.
-Δυσλεξικός.
-Διάσπαση Προσοχής.
-Αργός στη μάθηση.
-Προβληματική συμπεριφορά.
-Παιδική εγκληματικότητα.
-Απόδοση χαμηλότερη του αναμενόμενου.

πηγή: emmetropia.gr

ΠΗΓΗ