Παιδί: Γιατί αλλάζει η συμπεριφορά του όταν αποκτά αδερφάκι;

πηγη

Ο ερχομός ενός νέου μωρού είναι μια τεράστια αλλαγή για κάθε παιδί στην οικογένεια. Είναι απολύτως φυσιολογικό το μεγαλύτερο παιδί να αισθάνεται ότι το νέο του αδερφάκι αντικαθιστά τον δικό του ρόλο στην οικογένεια και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ζήλια του παιδιού προς το μωρό. Αυτό μπορεί να αποδειχθεί στην πράξη με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, όπως η επιθετική συμπεριφορά προς το μωρό (π.χ. το παιδί να τσιμπάει το μωρό), ενώ συχνά αυτά τα συναισθήματα ζήλιας μπορεί να οδηγήσουν το παιδί σε πιο «παιδαριώδη» συμπεριφορά, όπως να έχει ξεσπάσματα ή να αρνείται να χρησιμοποιήσει το γιο γιό, παρόλο που έχει εκπαιδευτεί επιτυχώς σε αυτό. Αυτός είναι ο τρόπος του παιδιού να εκφράσει τα συναισθήματα απογοήτευσης και σύγχυσης σχετικά με το ρόλο του και τη θέση του στην οικογένεια.

Ο ερχομός ενός νέου μωρού είναι μια τεράστια αλλαγή για κάθε παιδί στην οικογένεια. Είναι απολύτως φυσιολογικό το μεγαλύτερο παιδί να αισθάνεται ότι το νέο του αδερφάκι αντικαθιστά τον δικό του ρόλο στην οικογένεια και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ζήλια του παιδιού προς το μωρό. Αυτό μπορεί να αποδειχθεί στην πράξη με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, όπως η επιθετική συμπεριφορά προς το μωρό (π.χ. το παιδί να τσιμπάει το μωρό), ενώ συχνά αυτά τα συναισθήματα ζήλιας μπορεί να οδηγήσουν το παιδί σε πιο «παιδαριώδη» συμπεριφορά, όπως να έχει ξεσπάσματα ή να αρνείται να χρησιμοποιήσει το γιο γιό, παρόλο που έχει εκπαιδευτεί επιτυχώς σε αυτό. Αυτός είναι ο τρόπος του παιδιού να εκφράσει τα συναισθήματα απογοήτευσης και σύγχυσης σχετικά με το ρόλο του και τη θέση του στην οικογένεια.

Είναι συνηθισμένη αυτή η συμπεριφορά;

Είναι απολύτως φυσιολογικό τα μεγαλύτερα αδέλφια να αντιδρούν κατ’ αυτόν τον τρόπο στην άφιξη ενός νέου μωρού και αυτό σε καμία περίπτωση δεν θα επηρεάσει τη μελλοντική τους σχέση, ιδίως εάν αντιμετωπίζονται από τους γονείς τους έτσι ώστε τα συναισθήματα ζήλιας να μειώνονται με την πάροδο του χρόνου. Ακόμη κι αν το παιδί σας φαίνεται να είναι ανεξάρτητο και ικανό να κάνει πολλά πράγματα μόνο του και χωρίς τη συνεχή προσοχή σας, χρειάζεται ακόμη την αγάπη και το ενδιαφέρον σας -ίσως τώρα περισσότερο από ποτέ. Αυτά τα μοτίβα συμπεριφοράς είναι ιδιαίτερα διαδεδομένα στα νήπια, τα οποία έχουν συνηθίσει στο να έχουν την αδιαίρετη προσοχή σας.

Τι μπορείτε να κάνετε ως γονείς

Προσπαθήστε να μην τιμωρήσετε το μεγαλύτερο παιδί σας, καθώς αυτό μπορεί να το κάνει να αισθάνεται πιο δυσαρεστημένο με το μωρό και στη συνέχεια μπορεί να προσπαθήσει να βλάψει ξανά το μωρό. Αν και πρέπει να εξηγήσετε με σαφήνεια ότι δεν επιτρέπεται να βλάψει το μωρό, πείτε του ότι ξέρετε ότι αυτή του η συμπεριφορά δεν σημαίνει ότι είναι άτακτο και ενθαρρύνετέ το να σας λέει ό,τι αισθάνεται αντί να ξεσπά στο αδερφάκι του.

Απαντώντας στη συμπεριφορά του με υπομονή και κατανόηση, το παιδί σας θα αρχίσει να αισθάνεται ξανά ασφαλές και θα καταλάβει ότι κάνοντας χώρο για ένα νέο μέλος της οικογένειας, δεν σημαίνει ότι εγκαταλείπει τη θέση του στην οικογένεια ή ότι λαμβάνει λιγότερη αγάπη από εσάς. Αυτό θα το βοηθήσει να δεχτεί το μωρό και να αρχίσει να βλέπει ότι είναι επίσης μέρος της δικής του ζωής.

Συμβουλές για τη διαχείριση αυτής της αλλαγής

• Εάν δεν έχετε φέρει ακόμη στον κόσμο το μωρό σας, προετοιμάστε το παιδί σας για την άφιξή του. Μπορεί να σας βοηθήσει να διαβάσετε μαζί ένα παιδικό βιβλίο για το θέμα.
• Κοιτάξτε μαζί με το παιδί φωτογραφίες από όταν ήταν εκείνο μωρό, ώστε να καταλάβει ότι κι εκείνο λάμβανε την ίδια προσοχή και φροντίδα που λαμβάνει το νέο μωρό.
• Προσπαθήστε να αφιερώνετε χρόνο κάνοντας πράγματα με το μεγαλύτερο παιδί σας σε τακτική βάση, ώστε να μην αισθάνεται ότι πρέπει να ανταγωνίζεται το αδερφάκι του προκειμένου να τραβήξει την προσοχή σας.
• Επιτρέψτε στο μεγαλύτερο παιδί σας να έχει ενεργό ρόλο στη ζωή του μωρού, ενθαρρύνοντάς το να συμμετέχει στη φροντίδα του, π.χ. να σας βοηθάει να του αλλάξετε πάνα ή να του διαβάσει ένα παραμύθι.
• Μην τιμωρείτε το παιδί επειδή συμπεριφέρεται παιδιάστικα – καταλάβετε ότι είναι απλώς ένας φυσιολογικός τρόπος για να διαχειριστεί τα συναισθήματα που δεν καταλαβαίνει, όπως η ζήλια.
• Μην κάνετε σημαντικές αλλαγές στη ρουτίνα του παιδιού σας όταν το μωρό είναι νεογέννητο, καθώς έτσι θα το ταράξετε περισσότερο. Προσπαθήστε να δοκιμάσετε τις αλλαγές δύο μήνες πριν από τη γέννηση του νέου μέλους ή λίγους μήνες μετά την άφιξή του.

 Πηγη

Κατανοώντας τη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού

πηγη

 Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε ως γονείς είναι να κατανοήσετε τα συναισθήματα του παιδιού σας και να αναρωτηθείτε για τη βαθύτερη αιτία της συμπεριφοράς του. Και όχι, δεν χρειάζεται να έχετε πτυχίο στην παιδοψυχολογία για να το καταφέρετε αυτό. Αυτό που χρειάζεται όμως είναι να αφιερώσετε χρόνο ώστε να κατανοήσετε τα μοναδικά χαρακτηριστικά που έχει το μικρό σας ήδη από τη στιγμή της γέννησής του: τι το κάνει να γέλα ή να κλαίει, τι το παρακινεί και τι το αναστατώνει. 

Δίνοντας σημασία στο νόημα της συμπεριφοράς του παιδιού σας, το βοηθάτε να κατανοεί καλύτερα τα συναισθήματά του, να λειτουργεί με ευελιξία και να διαχειρίζεται τις κοινωνικές καταστάσεις. Παρόλο που μερικές φορές είναι απολύτως φυσιολογικό να μην καταλαβαίνετε την αιτία μιας συμπεριφοράς του παιδιού σας, απλώς το να αναρωτηθείτε τι κρύβεται πίσω από αυτή αντί να την παρερμηνεύσετε και να καταλήξετε σε βιαστικά συμπεράσματα, μπορεί να βοηθήσει και τους δύο σας. Άλλωστε, οι γονείς παίζουν καθοριστικό ρόλο στη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού τους.

Συμβουλές για να κατανοήσετε τη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού σας

*Παρατηρήστε το

Ένας από τους πιο απλούς αλλά και πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να μάθετε περισσότερα για το πώς σκέφτεται και νιώθει το παιδί σας είναι η προσεκτική παρατήρηση. Παρατηρήστε τις πράξεις, τις εκφράσεις και την ιδιοσυγκρασία του, λαμβάνοντας πάντα υπόψιν ότι κάθε παιδί είναι μοναδικό και διαφορετικό (ακόμη και από τα αδέρφια του).

*Ακούστε το ενεργά

Η καλή ακρόαση είναι ένας τρόπος να δείξετε την ενσυναίσθησή σας. Επιτρέπει στο παιδί να γνωρίζει ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματά του έχουν σημασία και ότι είναι κατανοητά και αποδεκτά. Καθώς σας μιλάει επικεντρωθείτε στις εκφράσεις του προσώπου του και τη γλώσσα του σώματός του και προσπαθήστε να κατανοήσετε πίσω από τα λόγια του. Αν δεν είστε σίγουροι ότι καταλαβαίνετε ό,τι σας λέει, ρωτήστε το σχετικά και μη βιαστείτε να του δώσετε μια πρόχειρη απάντηση. Με αυτόν τον τρόπο θα ενισχύσετε την αυτοεκτιμήσή του και θα του δείξετε πώς να γίνει και το ίδιο καλός ακροατής.

*Περάστε χρόνο με το κάθε παιδί σας ξεχωριστά

Μέσα στην ημέρα, φροντίστε να περνάτε χρόνο με το κάθε παιδί σας ξεχωριστά. Για παράδειγμα, μπορείτε να μαγειρεύετε παρέα με το μεγαλύτερο παιδί και να διαβάζετε ένα παραμύθι στο μικρότερο προτού κοιμηθεί. Όταν δίνετε στο παιδί την αδιαίρετη προσοχή σας, αισθάνεται ασφαλές και είναι πιο πιθανό να σας «ανοιχτεί».

*Βεβαιωθείτε ότι μεγαλώνει σε ένα ήρεμο περιβάλλον

Το παιδί χρειάζεται ένα ήρεμο περιβάλλον προκειμένου να νιώθει ασφάλεια και να έχει μια υγιή ψυχο-συναισθηματική ανάπτυξη. Είναι σημαντικό να νιώθει το σπίτι του ως το «καταφύγιό» του, γι’ αυτό βεβαιωθείτε ότι διατηρείτε το οικογενειακό περιβάλλον ήρεμο, χωρίς φωνές και εντάσεις. Σίγουρα, σε κάθε οικογένεια προκύπτουν ορισμένες φορές εντάσεις, ωστόσο και σε αυτές τις περιπτώσεις οι συγκρούσεις θα πρέπει να γίνονται με αλληλοσεβασμό.

*Μην υποτιμάτε τα συναισθήματά του

Τα ξεσπάσματα των παιδιών (ειδικά των νηπίων) προέρχονται από μια αίσθηση απογοήτευσης και αδυναμίας να εκφραστούν. Ακόμη κι αν πιστεύετε ότι είναι ασήμαντος ο λόγος που το παιδί έχει προβληματιστεί, δείξτε του ότι παίρνετε στα σοβαρά τα συναισθήματά του ενώ παράλληλα βάζετε όρια στη συμπεριφορά του. Με αυτόν τον τρόπο, του δείχνετε ότι σέβεστε τη συναισθηματική του κατάσταση και το βοηθάτε να τη διαχειριστεί πιο αποτελεσματικά. 

Πηγή

 

Κατανοώντας τη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού

πηγη

Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε ως γονείς είναι να κατανοήσετε τα συναισθήματα του παιδιού σας και να αναρωτηθείτε για τη βαθύτερη αιτία της συμπεριφοράς του. Και όχι, δεν χρειάζεται να έχετε πτυχίο στην παιδοψυχολογία για να το καταφέρετε αυτό. Αυτό που χρειάζεται όμως είναι να αφιερώσετε χρόνο ώστε να κατανοήσετε τα μοναδικά χαρακτηριστικά που έχει το μικρό σας ήδη από τη στιγμή της γέννησής του: τι το κάνει να γέλα ή να κλαίει, τι το παρακινεί και τι το αναστατώνει. 

Δίνοντας σημασία στο νόημα της συμπεριφοράς του παιδιού σας, το βοηθάτε να κατανοεί καλύτερα τα συναισθήματά του, να λειτουργεί με ευελιξία και να διαχειρίζεται τις κοινωνικές καταστάσεις. Παρόλο που μερικές φορές είναι απολύτως φυσιολογικό να μην καταλαβαίνετε την αιτία μιας συμπεριφοράς του παιδιού σας, απλώς το να αναρωτηθείτε τι κρύβεται πίσω από αυτή αντί να την παρερμηνεύσετε και να καταλήξετε σε βιαστικά συμπεράσματα, μπορεί να βοηθήσει και τους δύο σας. Άλλωστε, οι γονείς παίζουν καθοριστικό ρόλο στη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού τους.

Συμβουλές για να κατανοήσετε τη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού σας

*Παρατηρήστε το

Ένας από τους πιο απλούς αλλά και πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να μάθετε περισσότερα για το πώς σκέφτεται και νιώθει το παιδί σας είναι η προσεκτική παρατήρηση. Παρατηρήστε τις πράξεις, τις εκφράσεις και την ιδιοσυγκρασία του, λαμβάνοντας πάντα υπόψιν ότι κάθε παιδί είναι μοναδικό και διαφορετικό (ακόμη και από τα αδέρφια του).

*Ακούστε το ενεργά

Η καλή ακρόαση είναι ένας τρόπος να δείξετε την ενσυναίσθησή σας. Επιτρέπει στο παιδί να γνωρίζει ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματά του έχουν σημασία και ότι είναι κατανοητά και αποδεκτά. Καθώς σας μιλάει επικεντρωθείτε στις εκφράσεις του προσώπου του και τη γλώσσα του σώματός του και προσπαθήστε να κατανοήσετε πίσω από τα λόγια του. Αν δεν είστε σίγουροι ότι καταλαβαίνετε ό,τι σας λέει, ρωτήστε το σχετικά και μη βιαστείτε να του δώσετε μια πρόχειρη απάντηση. Με αυτόν τον τρόπο θα ενισχύσετε την αυτοεκτιμήσή του και θα του δείξετε πώς να γίνει και το ίδιο καλός ακροατής.

*Περάστε χρόνο με το κάθε παιδί σας ξεχωριστά

Μέσα στην ημέρα, φροντίστε να περνάτε χρόνο με το κάθε παιδί σας ξεχωριστά. Για παράδειγμα, μπορείτε να μαγειρεύετε παρέα με το μεγαλύτερο παιδί και να διαβάζετε ένα παραμύθι στο μικρότερο προτού κοιμηθεί. Όταν δίνετε στο παιδί την αδιαίρετη προσοχή σας, αισθάνεται ασφαλές και είναι πιο πιθανό να σας «ανοιχτεί».

*Βεβαιωθείτε ότι μεγαλώνει σε ένα ήρεμο περιβάλλον

Το παιδί χρειάζεται ένα ήρεμο περιβάλλον προκειμένου να νιώθει ασφάλεια και να έχει μια υγιή ψυχο-συναισθηματική ανάπτυξη. Είναι σημαντικό να νιώθει το σπίτι του ως το «καταφύγιό» του, γι’ αυτό βεβαιωθείτε ότι διατηρείτε το οικογενειακό περιβάλλον ήρεμο, χωρίς φωνές και εντάσεις. Σίγουρα, σε κάθε οικογένεια προκύπτουν ορισμένες φορές εντάσεις, ωστόσο και σε αυτές τις περιπτώσεις οι συγκρούσεις θα πρέπει να γίνονται με αλληλοσεβασμό.

*Μην υποτιμάτε τα συναισθήματά του

Τα ξεσπάσματα των παιδιών (ειδικά των νηπίων) προέρχονται από μια αίσθηση απογοήτευσης και αδυναμίας να εκφραστούν. Ακόμη κι αν πιστεύετε ότι είναι ασήμαντος ο λόγος που το παιδί έχει προβληματιστεί, δείξτε του ότι παίρνετε στα σοβαρά τα συναισθήματά του ενώ παράλληλα βάζετε όρια στη συμπεριφορά του. Με αυτόν τον τρόπο, του δείχνετε ότι σέβεστε τη συναισθηματική του κατάσταση και το βοηθάτε να τη διαχειριστεί πιο αποτελεσματικά. 

ΠΗΓΗ

 

5 τρόποι να βελτιώσετε τη συγκέντρωση του παιδιού

πηγη

Σύμφωνα με τους ειδικούς, ένα παιδί τεσσάρων με πέντε ετών θα πρέπει να μπορεί να παραμείνει συγκεντρωμένο σε μία δραστηριότητα για δύο με πέντε λεπτά για κάθε χρόνο της ζωής του – δηλαδή, ένα παιδί τεσσάρων ετών αναμένεται να έχει τη δυνατότητα να εστιάσει την προσοχή του για οκτώ με είκοσι λεπτά κάθε φορά. Ωστόσο, αυτό δεν είναι παρά ένας μέσος όρος, ο οποίος γνωρίζει διακυμάνσεις με βάση την ώρα της ημέρας και το ενδιαφέρον του παιδιού για αυτό που πρέπει να κάνει. Καλώς ή κακώς, υπάρχουν πράγματα που ενδέχεται να κάνουν το παιδί μας να βαριέται αλλά πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν, όπως το διάβασμά του για το σχολείο. Ορίστε λοιπόν όσα μπορείτε να δοκιμάσετε για να ενισχύσετε τη συγκέντρωση του παιδιού. 

Δείξτε τους ότι δεν είναι δουλειά, αλλά διασκέδαση

Την πρώτη φορά που προσπαθούμε να διδάξουμε κάτι στο παιδί μας, αυτό που κρίνεται δεν είναι οι δυνατότητές του να συγκεντρωθεί, αλλά οι δικές μας ικανότητες να το διδάξουμε. Λίγη δημιουργικότητα εκ μέρους μας μπορεί να τα βοηθήσει να αντιμετωπίσουν πράγματα όπως το διάβασμα σαν παιχνίδι. Για παράδειγμα, προκειμένου να το βοηθήσετε να μάθει το αλφάβητο μπορείτε να πάρετε ένα περιοδικό και να το ρωτήσετε πόσα «α» μπορεί να βρει στην πρώτη σειρά ή να του ζητήσετε να σχηματίσει τα γράμματα από πλαστελίνη ή τουβλάκια. Ταυτόχρονα, όταν βρίσκεστε σε κάποιον εξωτερικό χώρο, αφιερώστε λίγο χρόνο για να του δείξετε ενδιαφέροντα πράγματα, χρώματα, σχήματα ή υφές που συναντάτε στο δρόμο σας, προκειμένου να ενισχύσετε την προσοχή του.

Δώστε το καλό παράδειγμα

Όταν οι ίδιοι περνάμε τις μέρες μας σε πανικό, μετακινούμενοι από τη μία δραστηριότητα στην άλλη, είναι λογικό τα παιδιά μας να δυσκολεύονται επίσης να εστιάσουν την προσοχή τους. Προσπαθήστε όταν αλληλεπιδράτε με το μικρό σας να του δίνετε καθαρές οδηγίες από μικρή απόσταση και να το κοιτάζετε στα μάτια, αντί για παράδειγμα να του φωνάζετε «Συνέχισε λίγο ακόμα!», ενώ συγυρίζετε το δίπλα δωμάτιο.

Δημιουργήστε τις κατάλληλες προϋποθέσεις

Υπάρχει περίπτωση η κόρη σας να έχει καλούς λόγους που δεν καταφέρνει να τελειώσει τις εργασίες για το σπίτι. Μήπως πεινάει ή είναι κουρασμένη; Βεβαιωθείτε ότι κοιμάται όσο και όπως χρειάζεται κατά τη διάρκεια της νύχτας και προσφέρετέ της ένα υγιεινό σνακ πριν ξεκινήσει να μελετά για το πιάνο. Επίσης, είναι σημαντικό να της έχετε δώσει επαρκή χρόνο να κάνει διάλειμμα. Όταν φορτώνουμε τη μέρα των παιδιών με δραστηριότητες, πολλές φορές το μόνο που δείχνει η άρνησή τους να κάνουν αυτά που τους λέμε είναι ότι έχουν ανάγκη από λίγη χαλάρωση.

Διαίρει και βασίλευε

Αν τα παιδιά σας αποσπούν το ένα το άλλο, είναι σοφό να φροντίσετε να βρίσκονται σε ξεχωριστά δωμάτια όταν ασχολούνται με κάτι που απαιτεί την προσοχή τους. Για παράδειγμα, την ώρα που ο γιος σας τελειώνει το διάβασμα στο δωμάτιό του, η κόρη σας μπορεί τρώει στην κουζίνα ή να διαβάζει το δικό της βιβλίο στο σαλόνι. Αυτό όχι μόνο θα μειώσει τις παρεμβολές, αλλά και θα σας δώσει τη δυνατότητα να περνάτε λίγο χρόνο με το καθένα ξεχωριστά.

Σπάστε το σε βήματα

Ένας συνηθισμένος λόγος που τα παιδιά αδυνατούν να ολοκληρώσουν μία εργασία, είναι το γεγονός ότι τους φαίνεται δύσκολη. Μπορείτε να κάνετε το ίδιο ακριβώς πράγμα να φανεί πολύ πιο εύκολο αν αντί να τους μιλήσετε απ’ ευθείας για τον τελικό στόχο, τους ζητήσετε να ακολουθήσουν ένα – ένα τα βήματα που απαιτούνται για την εκπλήρωσή του. Έτσι, αντί να τους ζητήσετε να καθαρίσουν το δωμάτιό τους, μπορείτε πρώτα να τους πείτε να βάλουν τα παιχνίδια τους στη θέση τους, έπειτα να στρώσουν το κρεβάτι τους και μετά να μαζέψουν τα βιβλία και τα μολύβια τους.

Να θυμάστε ότι…

Σε περίπτωση που η κόρη σας είναι πλέον πέντε ετών και εξακολουθεί να δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί σε οποιαδήποτε δραστηριότητα για περισσότερα από δύο – τρία λεπτά, χρειάζεται καθοδήγηση για να ολοκληρώσει απλές εργασίες, μεταπηδά διαρκώς από το ένα πράγμα στο άλλο και αδυνατεί να ελέγξει τις παρορμήσεις της, ίσως αντιμετωπίζει κάποιου είδους πρόβλημα, όπως είναι η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ). Ωστόσο, μην βιαστείτε να προχωρήσετε σε συμπεράσματα: Μόνο ένας ειδικός παιδοψυχολόγος ή ψυχίατρος μπορεί να προχωρήσει σε ασφαλή διάγνωση, ενώ το άγχος ή η θλίψη μπορούν επίσης να αποτελούν εμπόδια για τη συγκέντρωση ενός παιδιού. Μην ξεχνάτε ότι και εσείς δυσκολεύεστε να εργαστείτε παραγωγικά όταν σας έχει συμβεί κάτι κακό. 

ΠΗΓΗ

 

Ψυχολογία παιδιού – Γιατί χάνει εύκολα την ψυχραιμία του;

πηγη

 

Τα νήπια δεν φημίζονται για την υπομονή και την ψυχραιμία τους. Ζουν σε έναν κόσμο περιορισμένης δύναμης, ελέγχου, έκφρασης και επιδεξιότητας, επομένως το να απογοητεύονται εύκολα είναι στην πραγματικότητα αρκετά συνηθισμένο σε αυτό το αναπτυξιακό στάδιο. Ωστόσο, εάν ο εκνευρισμός του μικρού παιδιού εισχωρεί σε κάθε δραστηριότητα, είναι σημαντικό να γνωρίζετε πώς να ανταποκριθείτε και να διαχειριστείτε αυτήν τη συμπεριφορά. Παρόλο που αυτές οι συμπεριφορές είναι κοινές και αναμενόμενες, δεν σημαίνει ότι το να κλωτσάει, να πετάει παιχνίδια και να ουρλιάζει πρέπει να είναι μέρος της καθημερινότητάς του παιδιού.

Στρατηγικές για γονείς

Η απογοήτευση είναι ένα συναίσθημα που μπορεί να εξαπλωθεί γρήγορα στα μικρά παιδιά. Εάν το παιδί σας νιώθει συνεχώς απογοητευμένο, το πιθανότερο είναι ότι αισθάνεστε τα αποτελέσματα. Κι ενώ είναι εύκολο να εκνευριστείτε όταν βλέπετε επανειλημμένα το μικρό σας να χάνει την ψυχραιμία του, πρέπει να θυμάστε ότι ως γονείς οφείλετε να μάθετε στο παιδί να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του. Ο έλεγχος του θυμού είναι μέρος του να μεγαλώνεις και να γίνεσαι μέλος της κοινωνίας.

Το πρώτο βήμα για τη διαχείριση του θυμού ενός μικρού παιδιού είναι να παραμείνετε ήρεμοι και να έχετε τον έλεγχο κατά τη διάρκεια του ξεσπάσματός του. Να θυμάστε ότι όταν το παιδί είναι θυμωμένο, νιώθει ανασφάλεια. Εάν εσείς οι ίδιοι δεν μπορείτε να παραμείνετε ήρεμοι και ψύχραιμοι σε αυτές τις καταστάσεις, είναι ακόμη πιο δύσκολο ένα μικρό παιδί να μπορέσει να τα καταφέρει μόνο του. Αν και αυτό είναι πάντα πιο εύκολο να ειπωθεί παρά να γίνει, είναι ένα απαραίτητο βήμα. Δίνοντάς του μια αίσθηση ασφάλειας και ελέγχου μπορείτε να θέσετε τις βάσεις για να το μάθετε να αυτορρυθμίζεται.

Πέρα από το να παραμείνετε ήρεμοι, υπάρχουν και μερικές άλλες στρατηγικές για να ανακουφίσετε το μικρό σας:

• Μην περνάτε απευθείας στην τιμωρία. Όταν ένα νήπιο ενεργεί με θυμό, απογοήτευση, απογοήτευση ή λύπη, η άμεση ανταπόκριση με τιμωρία θα αυξήσει τον εκνευρισμό του και πιθανότατα θα προκαλέσει δυσαρέσκεια. Το θέμα είναι να αναγνωρίσετε αυτά τα συναισθήματα και να βρείτε έναν τρόπο να τα εκφράσετε με τον κατάλληλο τρόπο. Να θυμάστε ότι δεν προσπαθούμε να σβήσουμε ένα ανθρώπινο συναίσθημα από τον χάρτη. Στόχος είναι το μικρό σας να βρει κατάλληλους τρόπους να εκφράσει τα συναισθήματά του.
• Χρησιμοποιήστε θετική ενίσχυση όταν το παιδί είναι ήρεμο. Αναγνωρίστε πότε είναι ήρεμο και έχει σωστή συμπεριφορά, ειδικά σε καταστάσεις που συνήθως οδηγούν σε απογοήτευση. «Ουάου, αυτό το παζλ ήταν πραγματικά δύσκολο, αλλά τα κατάφερες μόνος σου».
• Θέστε όρια. Είναι σημαντικό τα παιδιά να καταλάβουν ότι το να είναι βίαια ή επιθετικά είναι απαράδεκτο. Όταν βάζετε όρια, μπορείτε να αναγνωρίσετε την απογοήτευσή τους και ταυτόχρονα να τα βοηθήσετε να συμμορφωθούν. Για παράδειγμα, «Ξέρω ότι δεν σου αρέσει να κάθεσαι στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, αλλά δεν είναι εντάξει να δαγκώνεις».
• Κάντε χιούμορ για να διευκολύνετε την κατάσταση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η χρήση του χιούμορ μπορεί να βοηθήσει. Το πείραγμα δεν συνιστάται, αλλά το να κάνετε ένα αστείο μπορεί να βοηθήσει πολύ. Για παράδειγμα, αν το παιδί σας αρχίσει να θυμώνει επειδή δεν μπορεί να φορέσει τις κάλτσες του, μπορείτε να γελάσετε δυνατά και να πείτε: «Αυτές είναι οι ανόητες κάλτσες! Δεν είναι περίεργο που δεν μπορείς να τις βάλεις! Ας βρούμε νέες κάλτσες και ας τις φορέσουμε».

Να θυμάστε ότι…

Η υπομονή είναι απαραίτητη όταν πρόκειται για τη διδασκαλία δεξιοτήτων αυτορρύθμισης. Η αναγνώριση των συναισθημάτων και ο καθορισμός ορίων είναι μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο, ενέργεια και υπομονή και δεν θα συμβεί από τη μια μέρα στην άλλη. Αλλά αρκετά σύντομα, η ωριμότητα θα αναλάβει τα ηνία και θα αρχίσετε να παρατηρείτε την ικανότητα του μικρού σας να αυτορρυθμίζεται. 

ΠΗΓΗ

Ψυχολογία παιδιού – 4 σημάδια που μαρτυρούν ότι έχει άγχος

πηγη

Σε σύγκριση με την ενηλικίωση, η παιδική ηλικία είναι ανέμελη, σωστά; Οχι ακριβώς. Το μικρό σας μπορεί να μην έχει τις ίδιες ευθύνες και υποχρεώσεις με εσάς, αλλά μπορεί επίσης να έχει άγχος.

Γεγονότα όπως η μετακόμιση, ο ερχομός ενός νέου αδερφού, ο θάνατος ενός κατοικίδιου ζώου ή ενός παππού ή ο απλός αποχωρισμός από τη μαμά και τον μπαμπά είναι μεγάλες προσαρμογές που μπορεί να κάνουν το πιτσιρίκι σας να αισθάνεται φόβο, κούραση ή ακόμα και δυσφορία. Επιπλέον, τα μικρά παιδιά δεν μπορούν πάντα να εκφράσουν με λέξεις τι τα ενοχλεί, κάτι που απλώς προσθέτει στα δεινά τους.

Τότε είναι που οι γονείς πρέπει να γίνουν… ντετέκτιβ συμπεριφοράς, εξερευνώντας αλλαγές που πιθανότατα προκαλούνται από το άγχος. Επομένως, εάν παρατηρήσετε ότι το παιδί σας συμπεριφέρεται διαφορετικά τον τελευταίο καιρό, σκεφτείτε εάν η οικογένειά σας έχει βιώσει ένα ασυνήθιστο και δυνητικά στρεσογόνο γεγονός πρόσφατα.

Αν όχι, ρωτήστε απλά το μικρό σας τι συμβαίνει. Νιώθει φόβο για την προσαρμογή του σε ένα νέο σχολικό περιβάλλον; Ζηλεύει το νεογέννητο αδερφάκι του; Είναι λυπημένο ή νευρικό που μετακομίζει σε διαφορετικό σπίτι;

Μπορεί να μην είστε σε θέση να καταπνίξετε τους φόβους του παιδιού σας αμέσως, αλλά μπορείτε να το διαβεβαιώσετε ότι με τον καιρό θα νιώσει πιο άνετα με τον νέο του δάσκαλο και τους συμμαθητές του, θα αγαπήσει το νέο του αδερφό ή αδερφή, θα συνηθίσει στο νέο του σπίτι.

Παρακάτω θα δείτε μερικά κοινά σημάδια άγχους στα παιδιά. Εάν παρατηρήσετε ότι το μικρό σας εμφανίζει κάποιες από τις παρακάτω συμπεριφορές, προσπαθήστε να εντοπίσετε τι το στενοχωρεί και χρησιμοποιήστε αυτές τις συμβουλές για να το βοηθήσετε να ανταπεξέλθει.

Έντονη προσκόλληση

Εάν το μικρό σας συνεχίζει να ουρλιάζει και να κλαίει κάθε φορά που φεύγετε – ή αν ήταν μια χαρά μακριά σας πριν αλλά ξαφνικά αρχίσει να σας παρακαλάει να μην φύγετε – μπορεί να δυσκολεύεται με το άγχος του αποχωρισμού ή την προσαρμογή στις αλλαγές.

Δοκιμάστε τις παρακάτω στρατηγικές για να βοηθήσετε το μικρό σας να νιώσει πιο σίγουρο:

• Διευκολύνετε τη μετάβαση αφιερώνοντας λίγα λεπτά για να παίξετε με το παιδί σας και τη νηπιαγωγό του πριν φύγετε.
• Εξοικειώστε το νήπιό σας με την ιδέα της αναχώρησής σας υπενθυμίζοντάς του πολλές φορές ότι εσείς δουλεύετε έξω ή ότι το αφήνετε στο σχολείο, ξεκινώντας μια ώρα περίπου προτού χωριστείτε.
• Δώστε του να πάρει στον παιδικό σταθμό κάτι που του θυμίζει εσάς, όπως μια φωτογραφία ή ένα μικρό μαντήλι με το άρωμά σας, το οποίο μπορεί να κρατήσει στην τσέπη του.

Διαταραγμένος ύπνος

Τα μικρά παιδιά αντιμετωπίζουν προβλήματα ύπνου για διάφορους λόγους. Μερικοί όπως ο πόνος οδοντοφυΐας και τα κρυολογήματα, έρχονται και φεύγουν αρκετά γρήγορα, ενώ άλλοι, όπως οι εφιάλτες, χρειάζονται επιπλέον προσπάθεια για να επιλυθούν.

Οι ξαφνικές αλλαγές στις συνήθειες ύπνου του παιδιού σας μπορεί να είναι μια κόκκινη σημαία ότι αισθάνεται άγχος. Τα παιδιά που ανησυχούν υπερβολικά μπορεί να μην μπορούν να αποκοιμηθούν ή να δυσκολεύονται να κοιμηθούν, εκδηλώνοντας νυχτερινούς τρόμους, υπνοβασία ή άρνηση να κοιμηθούν μόνα τους.

Εάν το παιδί σας φαίνεται να έχει υπερβολική ενέργεια την ώρα του ύπνου, μπορεί να χρειάζεται επιπλέον βοήθεια για να ηρεμήσει. Φροντίστε λοιπόν ότι έχει μια βραδινή ρουτίνα που το χαλαρώνει (π.χ. χλιαρό ντους, διάβασμα παραμυθιών, αποφυγή χρήσης οθονών) και το προετοιμάζει για… όνειρα γλυκά.

Παλινδρόμηση

Ένα σημαντικό γεγονός μπορεί να προκαλέσει παλινδρόμηση, η οποία μπορεί να κάνει το παιδί σας να επιστρέψει σε συμπεριφορές που έχει ξεπεράσει, όπως το να βρέχει το κρεβάτι του ή να πιπιλάει τον αντίχειρά του.

Για να βοηθήσετε το παιδί να προσαρμοστεί στην αλλαγή, βεβαιωθείτε ότι νιώθει σημαντικό και αγαπητό. Ένα παιδί προσχολικής ηλικίας που είναι λιγότερο ενθουσιασμένο για ένα νέο αδερφάκι, για παράδειγμα, μπορεί να προσαρμοστεί καλύτερα αν του δοθεί ένα καθήκον μεγάλου αδερφού, όπως να τραγουδάει στη αδερφή του πριν τον ύπνο ή να οργανώνει τα ρουχαλάκια της.

Ανάπτυξη κακών συνηθειών

Τα παιδιά που αισθάνονται άγχος μερικές φορές προσπαθούν να ηρεμήσουν με επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές όπως το δάγκωμα των νυχιών ή το ξύσιμο του δέρματος.

Εάν παρατηρήσετε ότι το παιδί σας εκδηλώνει τέτοιες συμπεριφορές, μην το επιπλήξετε, μην το κάνετε να ντραπεί και μην επιμένετε να σταματήσει – τα μικρά παιδιά απλώς δεν έχουν αυτό το είδος αυτοκυριαρχίας. Αντίθετα, προσπαθήστε να φτάσετε στη ρίζα αυτού που το ενοχλεί μιλώντας του για αυτό σε περιόδους που είναι ήρεμο, π.χ. όταν τρώει ή ενώ είστε έξω για βόλτα.

Να θυμάστε ότι…

Μερικές φορές το να καταπνίξετε τους φόβους και τις ανησυχίες του μικρού σας μπορεί να απαιτεί κάτι περισσότερο από έξτρα αγκαλιές και προσοχή από εσάς. Εάν το παιδί δεν ανταποκρίνεται στις επανειλημμένες προσπάθειές σας να το παρηγορήσετε ή εάν η οικογένειά σας αντιμετωπίζει σοβαρό τραύμα ή αλλαγές, όπως ο θάνατος ενός μέλους της οικογένειας, μιλήστε με τον παιδίατρο σχετικά με το εάν το παιδί σας πρέπει να δει έναν παιδοψυχολόγο για να το βοηθήσει να αντιμετωπίσει καλύτερα το άγχος του. 

πηγη

 

Σύγκριση του νοητικού προφίλ παιδιών σχολικής ηλικίας με διαφορε- τικούς τύπους νευροαναπτυξιακών διαταραχών και παιδιών τυπικής ανάπτυξης

πηγη

Έρευνα

Λέξεις κλειδιά: ΔΕΠ-Υ, δυσγραφία, δυσλεξία, νευροα-
ναπτυξιακές διαταραχές, νοημοσύνη, WISC-IIΙ1. Εισαγωγή

Διαβάστε το άρθρο

Διάβασμα: Το κόλπο που βοηθά τα παιδιά με δυσλεξία

πηγη

 

 Αυξάνοντας την απόσταση μεταξύ των γραμμάτων στα κείμενα, μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά η ταχύτητα και η ακρίβεια στην ανάγνωση τόσο για τα παιδιά που έχουν δυσλεξία όσο και γενικότερα, σύμφωνα με νέα επιστημονική μελέτη – Τι δείχνουν τα ευρήματα

Μια μικρή διόρθωση στην απόσταση μεταξύ των γραμμάτων μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά με δυσλεξία να διαβάζουν πιο εύκολα, υποστηρίζει μια μικρή μελέτη που εξέτασε τις επιδράσεις του πολύ μεγάλου διαστήματος ανάμεσα στα γράμματα όσον αφορά στην ταχύτητα και την ακρίβεια της ανάγνωσης σε παιδιά σχολικής ηλικίας. Τα ευρήματα προστίθενται στον όγκο των ερευνών που αντιπαρατίθενται για το αν τα οπτικά βοηθήματα είναι χρήσιμα για ανθρώπους με δυσλεξία.

Στη νέα αυτή μελέτη, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η προσθήκη επιπλέον απόστασης μεταξύ των γραμμάτων στην εκτύπωση φαίνεται πως καθιστούσε αρκετά πιο εύκολη την ανάγνωση τόσο για τα παιδιά που έπασχαν από δυσλεξία όσο και για τα υπόλοιπα. Συνολικά, τα παιδιά αύξησαν την ταχύτητα ανάγνωσης κατά τη διάρκεια ενός τρίλεπτου τεστ και όσα είχαν δυσλεξία περιόρισαν κάπως τα λάθη τους, ειδικά την παράλειψη λέξεων.

Ωστόσο, το αν η μεγαλύτερη απόσταση των γραμμάτων ή άλλα οπτικά βοηθήματα προκαλούν ουσιαστική διαφορά σε παιδιά με δυσλεξία παραμένει αμφιλεγόμενο. Η νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Research in Developmental Disabilities, περιελάμβανε 32 παιδιά με δυσλεξία και άλλα 27 χωρίς, τα οποία αντιστοιχίστηκαν σύμφωνα με την ηλικία και τη βαθμολογία του IQ. Οι ερευνητές κάλεσαν κάθε παιδί να διαβάσει δυνατά τέσσερα σύντομα κείμενα -με και χωρίς τη χρήση επιπλέον απόσταση μεταξύ των γραμμάτων, με και χωρίς χρωματικές διαφοροποιήσεις.

Όπως αναδείχθηκε από τα ευρήματα, οι χρωματικές διαφοροποιήσεις δεν επέφεραν καμία διαφορά στην ταχύτητα ανάγνωσης ή στα λάθη, πράγμα που συνέβη με την τακτική της απόστασης των γραμμάτων: Τα παιδιά χωρίς δυσλεξία διάβαζαν κατά 5% ταχύτερα κατά μέσο όρο, με τη βελτίωση να είναι ακόμα μεγαλύτερα στα παιδιά με δυσλεξία, καθώς το ποσοστό βελτίωσης ανήλθε στο 13%.

 

Επίσης, τα παιδιά με δυσλεξία έτειναν να παραλείπουν λιγότερες λέξεις όταν διάβαζαν το πιο «ευρύχωρο» κείμενο, ενώ καμία επίδραση δεν παρατηρήθηκε σε άλλα αναγνωστικά σφάλματα, όπως μια λάθος λέξη ή προφορά.

«Μία από τις θετικές πτυχές της επιπλέον απόστασης στα γράμματα είναι ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί από όλους και να τους ωφελήσει όλους, χωρίς να απομονώνει τα παιδιά με δυσλεξία», αναφέρει ο επικεφαλής ερευνητής Steven Stagg, λέκτορας της ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Anglia Ruskin.

Ο ίδιος, πάντως, αναγνωρίζει ότι οι θεωρίες που υποδεικνύουν ότι η δυσλεξία περιλαμβάνει προβλήματα οπτικής επεξεργασίας δεν είναι καταληκτικές και σημειώνει ότι τα παιδιά με δυσλεξία συχνά πάσχουν και από αλλά ζητήματα, όπως η ΔΕΠΥ ή μια οφθαλμολογική διαταραχή που λέγεται σύνδρομο Meares-Irlen.

ΠΗΓΗ

Δυσλεξία: Οι ενδείξεις στη συμπεριφορά του παιδιού που πρέπει να σας προβληματίσουν

πηγη

Η δυσλεξία καθώς και οι υπόλοιπες ειδικές μαθησιακές διαταραχές, εκδηλώνονται με σημαντικές ελλείψεις στην εκμάθηση των σχολικών δεξιοτήτων με την παράλληλη αποτυχία ανάπτυξης κάποιας ικανότητας στην κατάλληλη ηλικία. Δείτε ποιες ενδείξεις στη συμπεριφορά του μικρού μαθητή πρέπει να σας προβληματίσουν

Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούμε γονείς και δασκάλους να λένε ότι «αυτό το παιδί δεν παίρνει τα γράμματα» ή «είναι τεμπέλης και ανοργάνωτος» ή «μα πόσο αδιάφορος μπορεί να είναι για τα μαθήματά του;» Ωστόσο, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι κάποια παιδιά δεν συμβαδίζουν στην επίδοση με τους συμμαθητές τους λόγω της ύπαρξης ειδικών μαθησιακών δυσκολιών. Ο λόγος, στην ψυχολόγο-ψυχοθεραπεύτρια Ελπίδα Παναγιωτουνάκου.

Οι Ειδικές Μαθησιακές Διαταραχές, είναι οι διαταραχές οι οποίες εκδηλώνονται με σημαντικές ελλείψεις στην εκμάθηση των σχολικών δεξιοτήτων με την παράλληλη αποτυχία ανάπτυξης κάποιας ικανότητας στην κατάλληλη ηλικία. Ο όρος αναφέρεται σε μια ανομοιογενή ομάδα διαταραχών, οι οποίες εκδηλώνονται με σημαντικές δυσκολίες στην κατάκτηση και τη χρήση δεξιοτήτων ακρόασης, ομιλίας, ανάγνωσης, γραφής, συλλογισμού ή μαθηματικής ικανότητας. Οι διαταραχές αυτές είναι εγγενείς στο άτομο, αποδίδονται σε δυσλειτουργία του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος και μπορεί να υπάρχουν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής.

Οι μαθησιακές διαταραχές παρόλο που παρουσιάζονται σε πολύ νεαρή ηλικία, συνήθως δεν αναγνωρίζονται μέχρι το παιδί να φτάσει στη σχολική ηλικία. Επομένως, απαραίτητο κριτήριο προσδιορισμού τους είναι το παιδί να έχει ξεκινήσει τη φοίτησή του στην Α΄ Δημοτικού, να έχει φυσιολογικό δείκτη νοημοσύνης και να μην πάσχει από ψυχικές διαταραχές.

Μερικές ενδείξεις που θα πρέπει να σας προβληματίσουν:

• Το παιδί αργεί να κατανοήσει τον μηχανισμό της ανάγνωσης, ενώ ακόμα κι όταν τα καταφέρει η αναγνωστική του ταχύτητα είναι πιο αργή σε σύγκριση με τους συμμαθητές του
• Χάνει τη «γραμμή» που διαβάζει και γι’ αυτό συχνά υπογραμμίζει τις λέξεις με το δάχτυλό του
• Δυσκολεύεται στην κατανόηση του κειμένου
• Δεν τηρεί τα σημεία στίξης
• Δημιουργεί μια δική του λέξη αντικρίζοντας κάποια οικεία συλλαβή (π.χ. παιδί αντί παιδάκια, μαντήλι αντί καντήλι)
• Αντικαθιστά γράμματα στο γραπτό λόγο (π.χ. θ-δ, β-φ, γ-χ)
• Αντιστρέφει τη σειρά των γραμμάτων
• Παραλείπει συλλαβές ή γράμματα
• Δυσκολεύεται στην οριοθέτηση της γραφής
• Παραλείπει τόνους
• Έχει δυσκολία στη σωστή σύνταξη των προτάσεων
• Παρουσιάζει αδυναμία στην τήρηση ακόμα και βασικών κανόνων ορθογραφίας

Ωστόσο, εκτός από δυσκολίες στη γραφή και την ανάγνωση, το παιδί με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες εμφανίζει μια σειρά δυσκολιών και σε άλλους τομείς.

Πιο συγκεκριμένα:

• Δυσκολεύεται στις αλληλουχίες (π.χ. τι έγινε πριν – μετά, εποχές, μέρες, μήνες)
• Δεν μπορεί να λειτουργήσει κάτω από πίεση ή να δεχτεί πολλές πληροφορίες μαζί
• Παρουσιάζει αδυναμία στη μνήμη
• Συχνά είναι ακατάστατο και αδυνατεί να οργανώσει τόσο τα πράγματά του όσο και τον χρόνο του
• Πολλές φορές χαρακτηρίζεται από διάσπαση προσοχής και υπερκινητικότητα
• Εμφανίζει δυσκολία στη συγκέντρωση και πρόωρη κόπωση

Οι μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να συνυπάρχουν με προβλήματα σε συμπεριφορές αυτοελέγχου, καθώς και με προβλήματα κοινωνικής αντίληψης και κοινωνικής αλληλεπίδρασης, δίχως αυτά να συνιστούν από μόνα τους ενδείξεις ύπαρξης μαθησιακών δυσκολιών.

Σε κάθε περίπτωση, επειδή οι δυσκολίες στη μάθηση επηρεάζουν αρνητικά όχι μόνο τη σχολική επίδοση του παιδιού, αλλά και τον συναισθηματικό του κόσμο, κρίνεται αναγκαία η έγκαιρη διάγνωση και παρέμβαση. Με τη βοήθεια ενός Ψυχολόγου – Ειδικού Παιδαγωγού μπορούν να αξιοποιηθούν δημιουργικά τα δυνατά σημεία του παιδιού έτσι ώστε να συμβαδίσει με τις ανάγκες του σχολείου, προστατεύοντας παράλληλα το αυτοσυναίσθημά του.

ΠΗΓΗ

Νευρο-αναπτυξιακές διαταραχές: Τι να γνωρίζουν οι γονείς

πηγη

Ποιες είναι οι νευροαναπτυξιακές διαταραχές που μπορεί να εκδηλώσουν τα παιδιά και ποιες είναι οι κινήσεις που πρέπει να κάνουν οι γονείς για να τα βοηθήσουν

Ένα μεγάλο κεφάλαιο στην Επιστήμη της Ψυχολογίας αφορά ένα αξιολάτρευτο κοινό: Τα παιδιά! Οι μικροί μας φίλοι κρατώντας από το χέρι τους γονείς τους περνούν συχνά το κατώφλι των Κέντρων Ειδικών Θεραπειών για να λάβουν υποστήριξη όχι μόνο από Ψυχολόγους αλλά και από Λογοθεραπευτές, Εργοθεραπευτές, Ειδικούς Παιδαγωγούς ενώ συχνά κρίνεται απαραίτητη και η συμβολή Αναπτυξιολόγων και Παιδοψυχιάτρων για την χορήγηση διαγνωστικών εργαλείων που θα ανιχνεύσουν τυχόν διαταραχή καθώς και την λήψη ειδικής φαρμακευτικής αγωγής που θα απαλύνει τα συμπτώματα των διαγνωσμένων διαταραχών.

Οι Νευροαναπτυξιακές Διαταραχές είναι μια ομάδα διαταραχών με κοινό χαρακτηριστικό την έναρξη των δυσλειτουργιών κατά την πρώιμη παιδική ηλικία και το πιθανότερο πριν την εισαγωγή του παιδιού στο σχολικό περιβάλλον. Το δεύτερο γενικό χαρακτηριστικό τους είναι ότι αφορούν νοητικές ή νευροφυσιολογικές αδυναμίες και επηρεάζουν την προσωπική, κοινωνική, μαθησιακή λειτουργικότητα του παιδιού αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις δεξιότητες που αφορούν την καθημερινή ζωή. Το εύρος των δυσκολιών που τυχόν αντιμετωπίζει ένα παιδί ποικίλει και οι διαταραχές αυτές ταξινομούνται σε κατηγορίες ανάλογα με τα επίπεδα δυσλειτουργίας που αντιμετωπίζει κάθε παιδί καθώς και τους τομείς της ζωής που τα επηρεάζει.

Ο Αυτισμός (συγκεκριμένα Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος) καθώς και η Διάσπαση Προσοχής (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας ή ΔΕΠΥ) είναι μόνο δύο από την λίστα διαταραχών που ακούγονται και γράφονται συχνότερα. Ωστόσο αντλώντας πληροφορίες στο Διαγνωστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών DSM5 θα ρίξουμε μία ματιά στην πλήρη λίστα αυτών. Καθώς κάθε παιδί είναι ένας μοναδικός κόσμος η προσπάθεια των ειδικών γίνεται καθημερινά όχι για να αποδοθούν ταμπέλες αλλά για την στήριξη και την ταχύτερη πρόοδο του παιδιού. Σε αυτά τα πλαίσια υπάρχουν παρακάτω διαγνωστικές κατηγορίες οι οποίες χρησιμοποιούνται κυρίως από τους Επαγγελματίες Υγείας και τους ασφαλιστικούς φορείς:

• Νοητική Υστέρηση (Διακρίνεται σε ήπια/μέτρια/σοβαρή βαριά και χαρακτηρίζεται από ελλείμματα διανοητικών λειτουργιών όπως λογική, επίλυση προβλημάτων, αφηρημένης σκέψης, κρίσης κ.α.)
• Αναπτυξιακή Καθυστέρηση (Διαφέρει από την Νοητική Υστέρηση καθώς το παιδί μπορεί να καθυστερεί απλώς να κατακτήσει τις δεξιότητες που αναλογούν στο στάδιο της ηλικίας του συγκρινόμενο με τον μέσο όρο κατακτήσεων των παιδιών στο ίδιο αναπτυξιακό στάδιο π.χ. καθυστέρηση στην ομιλία, μπουσούλημα /περπάτημα).
• Διαταραχές Επικοινωνίας που περιλαμβάνουν τις Διαταραχές Λόγου (φτωχό λεξιλόγιο, δυσκολία στην κατανόηση των εννοιών των λέξεων) και Διαταραχές Ομιλίας (π.χ. δυσκολία στην άρθρωση των λέξεων).
• Τραυλισμός-Διαταραχή της Ροής της Ομιλίας με έναρξη στην παιδική ηλικία (επανάληψη συμφώνων/συλλαβών που προοδευτικά μπορεί να αυξηθεί σε επανάληψη λέξεων/φράσεων).
• Κοινωνική Επικοινωνιακή Διαταραχή (διαταραχές στην κοινωνική χρήση της γλώσσας)
• Ειδικές Μαθησιακές Διαταραχές που περιλαμβάνουν τις Διαταραχές Ανάγνωσης (π.χ. παραλείψεις γραμμάτων, αντικαταστήσεις φθόγγων, χάσιμο σειράς όταν προσπαθεί το παιδί να διαβάσει), Διαταραχές Ορθογραφίας (π.χ. κακογραφία με μουντζούρες και σβησίματα, επαναλήψεις γραμμάτων), Διαταραχή των αριθμητικών δεξιοτήτων (π.χ. Δυσκολία στην διάκριση αριθμών και γνώσης σειράς αριθμών, σύγχυση συμβόλων, δυσκολία στην κατανόηση πρόσθεσης –αφαίρεσης).
• Κινητικές Διαταραχές στις οποίες περιλαμβάνονται η Αναπτυξιακή Διαταραχή του Κινητικού Συντονισμού (δυσκολία στον προγραμματισμό των κινήσεων του παιδιού-αδέξιες κινήσεις), Στερεοτυπική Διαταραχή (επαναλαμβανόμενες κινήσεις χωρίς λόγο).
• Διαταραχές Μυοσπασμάτων-Τικ (χρόνιες, παροδικές, Tourette). Παραδείγματα: ανασήκωμα φρυδιών, απότομες κινήσεις χεριού/ποδιού, επαναλήψεις ήχου που έχει ακουστεί κ.α..
• Άλλες Αναπτυξιακές Διαταραχές ( υπάρχουν ελλείμματα που προκαλούν διαταραχές στην ζωή του ατόμου ωστόσο δεν πληρούνται τα κριτήρια για να δοθεί κάποιος από τους παραπάνω τίτλους διαταραχών).

Καθώς λοιπόν σε όλες από τις προαναφερθείσες διαταραχές υπάρχει ένα εύρος στην δυσκολία του παιδιού να κατακτήσει κάποιο αναπτυξιακό στόχο κάθε μία από αυτές έχει τα δικά της κριτήρια και μπορεί να συνυπάρχουν μία η περισσότερες διαταραχές σε ένα παιδί.

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) είναι η πιο συχνή νευροαναπτυξιακή διαταραχή αφού εμφανίζεται σε ποσοστό 5-7% σε παιδιά και έφηβους και περιλαμβάνει ελλείμματα προσοχής, υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα που επηρεάζει την συναισθηματική ρύθμιση του παιδιού. Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι καθώς ένα παιδί μπορεί να είναι είτε απρόσεκτο είτε υπερκινητικό είτε να διατηρεί και τα δύο χαρακτηριστικά (συνδυασμένος τύπος). Η Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος αφορά ελλείμματα στην επικοινωνία και την κοινωνική συναλλαγή ενώ τα ενδιαφέροντα του παιδιού είναι περιορισμένα και επαναλαμβανόμενα. Η λέξη φάσμα δεν βρίσκεται τυχαία στον τίτλο της διαταραχής καθώς τα επίπεδα λειτουργικότητας διαφέρουν και την συγκεκριμένη διάγνωση μπορεί να λάβει ένα παιδί που δεν έχει αναπτύξει καν λόγο και δεν ακολουθεί το δείξιμο ή το βλέμμα καθώς και ένα παιδί που ο λόγος του είναι ανεπτυγμένος ωστόσο το παιδί έχει δυσκολία επικοινωνίας και κοινωνικοποίησης καθώς ενδέχεται να μην κοιτάει στα μάτια τον συνομιλητή του και να ακολουθεί ρουτίνες με έναν τρόπο «εμμονικό». Η διάγνωση λοιπόν σε αυτήν την περίπτωση συνοδεύεται με προσδιορισμούς όπως «χαμηλής» ή «υψηλής λειτουργικότητας».

Τα τελευταία χρόνια οι αναπτυξιακές διαταραχές παρουσιάζουν ανησυχητική αύξηση (από 1/1000 τις προηγούμενες δεκαετίες σε 1/100) και οι ερευνητές αποδίδουν τα αίτια σε πολλούς διαφορετικούς παράγοντες με ισχυρότερα αποδεδειγμένους:

• Εγκεφαλικές δυσλειτουργίες (από γενετική προδιάθεση, τραυματισμό, υπερφόρτωση του οργανισμού με βαρέα μέταλλα)
• Παράγοντες από το περιβάλλον(οικογένεια/ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον)
• Διαταραχές Μεταβολισμού
• Δυσλειτουργία Ανοσολογικού Συστήματος

Αξίζει να σημειωθεί πως τα διαγνωστικά εργαλεία (τεστ) έχουν αναπτυχθεί τόσο που η ανίχνευση των κύριων συμπτωμάτων κάποιων από των παραπάνω νευροαναπτυξιακών διαταραχών (π.χ. στην περίπτωση του Αυτισμού) μπορούν να ταυτοποιηθούν από τους 18 μήνες της ζωής ενός παιδιού. Οι παιδίατροι είναι συνήθως οι πρώτοι από τους επαγγελματίες υγείας που αλληλεπιδρούν με το παιδί οπότε μεγάλη βαρύτητα έχει η δική τους παρατήρηση επί των συμπτωμάτων. Για αυτό και εάν παρατηρήσουμε κάτι που μας ανησυχεί σχετικά με την ανάπτυξη του παιδιού μας είναι καλό να στραφούμε σε έναν Αναπτυξιολόγο ή/και σε ένα Κέντρο Ειδικής Αγωγής που να απασχολεί έμπειρο επιστημονικό προσωπικό για να γίνει μια κλινική αξιολόγηση του παιδιού ή του εφήβου.

Πηγη

 

Μαθησιακές δυσκολίες: Οι κυριότερες ενδείξεις και η σωστή αντιμετώπιση

πηγη

Λέγοντας μαθησιακές δυσκολίες εννοούμε μια μεγάλη ομάδα από διαταραχές που επιδρούν κατ’ αρχάς αρνητικά στη μαθησιακή ικανότητα και την εκπαιδευτική πορεία ενός ατόμου, όμως ουσιαστικά επιβαρύνουν συνολικά τη ζωή του. Ποια είναι, λοιπόν, η θεραπευτική προσέγγιση και γιατί είναι σημαντική η συμβολή της οικογένειας;

Οι μαθησιακές δυσκολίες είναι μια μεγάλη ομάδα διαταραχών που επηρεάζουν τη μαθησιακή ικανότητα και την εκπαιδευτική πορεία ενός ατόμου. Οι δυσκολίες αυτές φαίνεται ότι είναι εγγενείς, δηλαδή το άτομο θα μπορούσαμε να πούμε ότι γεννιέται με αυτήν την προδιάθεση. Οι αιτίες μπορεί πολλές φορές να είναι σύνθετες ή ακόμη και άγνωστες, ενώ πιθανά κάποιες επιμέρους δυσκολίες μπορεί να οφείλονται σε λειτουργική δυσλειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος του ατόμου ή σε κάποιο χρόνιο νόσημα. Σε καμία περίπτωση, όμως, ο όρος μαθησιακές δυσκολίες δεν είναι ταυτόσημος με τον χαμηλό δείκτη νοημοσύνης (νοητική υστέρηση), αν και άτομα με νοητικά ελλείμματα μπορεί να εμφανίζουν συχνά -μεταξύ άλλων- και μαθησιακές δυσκολίες.

Καλώς ή κακώς, οι δυσκολίες αυτές στη διαδικασία της μάθησης συχνά συνοδεύουν το άτομο καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Εκτός από τις γενικευμένες μαθησιακές δυσκολίες, υπάρχουν και οι Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες (Specific Learning Disorders), οι οποίες αποτελούν νευροαναπτυξιακή διαταραχή. Σύμφωνα με την κατάταξη του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου των Ψυχικών Διαταραχών (DSM-5), οι ειδικές μαθησιακές δυσκολίες χωρίζονταν σε επιμέρους ομάδες, ανάλογα με το αν οι δυσκολίες του ατόμου αφορούν διαταραχές στον γραπτό λόγο, στα μαθηματικά ή στη γραφή, με πιο γνωστές τη δυσλεξία, τη δυσαριθμησία, τη δυσγραφία και η δυσορθογραφία. Οι ειδικές μαθησιακές δυσκολίες αποτελούν όπως είπαμε ξεχωριστή οντότητα και αφορούν μικρό ποσοστό του μαθητικού πληθυσμού.

Η διάγνωση

Η διάγνωση των μαθησιακών δυσκολιών, γενικευμένων ή ειδικών, πάντοτε γίνεται έπειτα από λήψη πλήρους ιατρικού ατομικού και οικογενειακού ιστορικού, κλινική αξιολόγηση και χορήγηση σταθμισμένων αναπτυξιακών εργαλείων από αναπτυξιολόγο, παιδοψυχολόγο και εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής και παράλληλα συμπλήρωση ερωτηματολογίων από τους γονείς -φροντιστές και το σχολείο του παιδιού (συνήθως τα ερωτηματολόγια τα συμπληρώνει ο δάσκαλος της τάξης).

Οι κυριότερες ενδείξεις για την ύπαρξη μαθησιακών δυσκολιών είναι οι εμμένουσες δυσκολίες στην ανάγνωση, στη γραφή και στα μαθηματικά (αριθμητική και επίλυση προβλημάτων) κατά τα σχολικά έτη, οι οποίες γίνονται εμφανείς από τις πρώτες κιόλας τάξεις του Δημοτικού Σχολείου. Οι παραπάνω δυσκολίες θα πρέπει να επηρεάζουν την ακαδημαϊκή πορεία του ατόμου σε τέτοιο βαθμό ώστε η απόδοση του μαθητή να είναι χαμηλότερη από τον μέσο όρο, δηλαδή χαμηλότερη από την αντίστοιχη απόδοση παιδιών της ηλικίας του, με φυσιολογικό νοητικό δυναμικό.

Δεν είναι λίγες οι φορές που κατά την αξιολόγηση παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες διαπιστώνονται επιπλέον δυσκολίες στην αντίληψη, στην κατανόηση, στον ρυθμό επεξεργασίας στη μνήμη και στην προσοχή. Οι δυσκολίες αυτές, σε συνδυασμό με τις εγγενείς δυσκολίες του παιδιού, επηρεάζουν επιπλέον τη σχολική απόδοσή του, μεγεθύνοντας τις δυσκολίες στα μαθηματικά, στην προπαίδεια και στην επίλυση προβλημάτων, στην ορθογραφία και στην ανάγνωση (ρυθμός ανάγνωσης, συχνές παραποιήσεις λέξεων), στην κατανόηση κειμένου, είτε στην απομνημόνευση θεωρητικών μαθημάτων, όπως είναι η ιστορία και τα θρησκευτικά.

Ας μην ξεχνάμε ότι, συχνά, παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, με το πέρασμα του χρόνου μπορεί να εμφανίσουν και συννόσηση με άλλες ψυχοσυναισθηματικές διαταραχές, όπως συμπτωματολογία άγχους και κατάθλιψης, χαμηλή αυτοεκτίμηση, κακή εικόνα εαυτού και απόσυρση από τις κοινωνικές δράσεις ή επιθετική συμπεριφορά.

Η αντιμετώπιση

Όμως, όποιες δυσκολίες ή ιδιαιτερότητες και αν εμφανίζει κάποιος, ανεξαρτήτως του βαθμού και του είδους τους, χρειάζεται άμεση και έγκαιρη αναγνώριση και άμεση ένταξη σε πρόγραμμα παρέμβασης για την επίλυση των δυσκολιών αυτών. Στην έγκαιρη παρέμβαση παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες, μπορούν να βοηθήσουν πρωτίστως εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής, λογοθεραπευτές και ψυχολόγοι, με μαθήματα τα οποία πραγματοποιούνται εκτός σχολικού πλαισίου.

Εξίσου εποικοδομητικά είναι και τα προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας, τα οποία πραγματοποιούνται σε δημόσια σχολεία, την ώρα του εκπαιδευτικού προγράμματος, με στόχο την ενίσχυση των πιο «αδύνατων» μαθησιακά μαθητών. Πολλές από τις παρεμβάσεις ειδικής διαπαιδαγώγησης και ειδικής αγωγής απευθύνονται τόσο στο ίδιο το παιδί που δυσκολεύεται μαθησιακά, όσο και στην οικογένεια στο σύνολό της, για τη στήριξη της αλλά και την ψυχοσυναισθηματική ενίσχυση των μελών της, λόγω των εντάσεων που μπορεί να προκαλούνται από τις δυσκολίες της καθημερινής μελέτης.

Ας μην ξεχνάμε ότι ο ρόλος του γονέα στην οικογένεια είναι -και πρέπει να είναι- διακριτός από τον ρόλο του «εκπαιδευτικού» ή του «εκπαιδευτή», για την ομαλή συναισθηματική ισορροπία των παιδιών, ειδικά αυτών που δυσκολεύονται μαθησιακά.

ΠΗΓΗ

 

Η επικίνδυνη μορφή παιδικής κακοποίησης που αγνοούσες

πηγη

 

Νέα επιστημονική έρευνα φέρνει στο φως στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η λεκτική κακοποίηση των παιδιών, μπορεί να είναι εξίσου επιβλαβής με την σεξουαλική ή σωματική κακοποίησή τους.

Η μελέτη, που ανατέθηκε από τη βρετανική φιλανθρωπική οργάνωση Words Matter, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Child Abuse & Neglect. Υπογραμμίζει ουσιαστικά ότι η λεκτική κακοποίηση στην παιδική ηλικία πρέπει να αναγνωριστεί επίσημα ως μορφή παιδικής κακοποίησης. Κατά τη μελέτη, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Wingate στη Βόρεια Καρολίνα και το University College του Λονδίνου (UCL) ανέλυσαν 149 ποσοτικές και 17 ποιοτικές μελέτες που εξέταζαν τη λεκτική κακοποίηση.

Οι συγγραφείς της μελέτης διαπίστωσαν ότι τα θέματα ορισμού της λεκτικής κακοποίησης περιλάμβαναν τον όγκο της αρνητικής ομιλίας, τον τόνο και το περιεχόμενο ομιλίας και τον άμεσο αντίκτυπό τους. Οι πιο συνηθισμένοι δράστες λεκτικής κακοποίησης είναι οι γονείς, οι φροντιστές και οι δάσκαλοι, σύμφωνα με τη μελέτη.

Μερικές από τις επιπτώσεις της λεκτικής κακοποίησης, κατά την παιδική ηλικία μπορεί να στιγματίσουν και την ενήλικη ζωή των παιδιών. Η λεκτική κακοποίηση μπορεί να δημιουργήσει υποκείμενες σωματικές, συναισθηματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις, ανάμεσα στις οποίες η παχυσαρκία, η κατάχρηση ουσιών, η κατάθλιψη και ο εκούσιος αυτοτραυματισμός.

Η λεκτική κακοποίηση είναι μια ακόμα μορφή παιδικής κακοποίησης

 

Οι ερευνητές υπογραμμίζουν ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένας σαφής ορισμός για το τι συνιστά λεκτική κακοποίηση. Επί του παρόντος και σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, χαρακτηρίζονται ως παιδική κακοποίηση τα εξής: σωματική κακοποίηση, σεξουαλική κακοποίηση, συναισθηματική κακοποίηση και παραμέληση.

Η συγκεκριμένη μελέτη σημείωσε ότι όλα αυτά τα χρόνια, η συναισθηματική κακοποίηση στην παιδική ηλικία έχει αυξηθεί.

«Η πρόληψη της κακοποίησης παιδιών είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος με τον οποίο μπορούμε να μειώσουμε τον επιπολασμό των προβλημάτων ψυχικής υγείας των παιδιών», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης, καθηγητής Peter Fonagy, επικεφαλής του Τμήματος Ψυχολογίας και Γλωσσικών Επιστημών στο UCL.

Νέα επιστημονική έρευνα φέρνει στο φως στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η λεκτική κακοποίηση των παιδιών, μπορεί να είναι εξίσου επιβλαβής με την σεξουαλική ή σωματική κακοποίησή τους.

Η μελέτη, που ανατέθηκε από τη βρετανική φιλανθρωπική οργάνωση Words Matter, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Child Abuse & Neglect. Υπογραμμίζει ουσιαστικά ότι η λεκτική κακοποίηση στην παιδική ηλικία πρέπει να αναγνωριστεί επίσημα ως μορφή παιδικής κακοποίησης. Κατά τη μελέτη, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Wingate στη Βόρεια Καρολίνα και το University College του Λονδίνου (UCL) ανέλυσαν 149 ποσοτικές και 17 ποιοτικές μελέτες που εξέταζαν τη λεκτική κακοποίηση.

Οι συγγραφείς της μελέτης διαπίστωσαν ότι τα θέματα ορισμού της λεκτικής κακοποίησης περιλάμβαναν τον όγκο της αρνητικής ομιλίας, τον τόνο και το περιεχόμενο ομιλίας και τον άμεσο αντίκτυπό τους. Οι πιο συνηθισμένοι δράστες λεκτικής κακοποίησης είναι οι γονείς, οι φροντιστές και οι δάσκαλοι, σύμφωνα με τη μελέτη.

Μερικές από τις επιπτώσεις της λεκτικής κακοποίησης, κατά την παιδική ηλικία μπορεί να στιγματίσουν και την ενήλικη ζωή των παιδιών. Η λεκτική κακοποίηση μπορεί να δημιουργήσει υποκείμενες σωματικές, συναισθηματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις, ανάμεσα στις οποίες η παχυσαρκία, η κατάχρηση ουσιών, η κατάθλιψη και ο εκούσιος αυτοτραυματισμός.

Η λεκτική κακοποίηση είναι μια ακόμα μορφή παιδικής κακοποίησης

 Pexels

Οι ερευνητές υπογραμμίζουν ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένας σαφής ορισμός για το τι συνιστά λεκτική κακοποίηση. Επί του παρόντος και σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, χαρακτηρίζονται ως παιδική κακοποίηση τα εξής: σωματική κακοποίηση, σεξουαλική κακοποίηση, συναισθηματική κακοποίηση και παραμέληση.

Η συγκεκριμένη μελέτη σημείωσε ότι όλα αυτά τα χρόνια, η συναισθηματική κακοποίηση στην παιδική ηλικία έχει αυξηθεί.

«Η πρόληψη της κακοποίησης παιδιών είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος με τον οποίο μπορούμε να μειώσουμε τον επιπολασμό των προβλημάτων ψυχικής υγείας των παιδιών», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης, καθηγητής Peter Fonagy, επικεφαλής του Τμήματος Ψυχολογίας και Γλωσσικών Επιστημών στο UCL.

«Μια έντονη εστίαση στη λεκτική κακοποίηση της παιδικής ηλικίας από ενήλικες γύρω τους, θα βοηθήσει να κάνουμε σημαντικές αλλαγές και να στηρίξουμε και να κατευθύνουμε τις προσπάθειές μας για να εντοπίσουμε και να ανταποκριθούμε σε αυτόν τον κίνδυνο με αποτελεσματικό και έγκαιρο τρόπο», πρόσθεσε.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η αναγνώριση της λεκτικής κακοποίησης ως τύπου κακοποίησης, είναι ένα καλό σημείο εκκίνησης για τον εντοπισμό και την πρόληψή της.

Οι συγγραφείς της μελέτης επισημαίνουν επίσης την ανάγκη για εκπαίδευση των ενηλίκων σχετικά με τη σημασία της ασφάλειας, της υποστήριξης και της φροντίδας κατά τη διάρκεια της λεκτικής επικοινωνίας με τα παιδιά.

 «Η λεκτική κακοποίηση στην παιδική ηλικία πρέπει απεγνωσμένα να αναγνωριστεί ως υποτύπος κακοποίησης, λόγω των αρνητικών συνεπειών που έχει στη ζωή», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.

 ΠΗΓΗ

Πώς το κινητό σου επηρεάζει τη γλωσσική ανάπτυξη του παιδιού

πηγη

 

Επιστημονικές έρευνες συνδέουν τη χρήση κινητών τηλεφώνων από τους γονείς με μειωμένη γλωσσική ανάπτυξη στα παιδιά. Συνέχισε να διαβάζεις για να μάθεις περισσότερα για το πώς αυτά τα δύο συνδέονται, καθώς και μερικές συμβουλές για το πώς μπορείς να «απογαλακτιστείς» από το smartphone σου.

Το κινητό σου είναι ένας ολόκληρος κόσμος που χωρά στην παλάμη του χεριού σου: Δουλειά, φίλους, ειδήσεις, παιχνίδια. Δεν είναι περίεργο λοιπόν, που είναι τόσο εύκολο να τραβήξει την προσοχή ενός μικρού παιδιού. Αλλά αν είσαι συχνά συγκεντρωμένη στο τηλέφωνό σου, όταν είσαι με το παιδί σου, αυτό μπορεί να επηρεάζει τη γλωσσική του ανάπτυξη και τις επικοινωνιακές του δεξιότητες. Αυτό συμβαίνει επειδή οι γονείς που αποσπώνται από το κινητό τους, αφιερώνουν λιγότερο χρόνο σε ουσιαστικές αλληλεπιδράσεις, δίνοντας στα παιδιά τους λιγότερες ευκαιρίες να μάθουν.

 

Πώς επηρεάζουν οι γονείς τη γλωσσική ανάπτυξη;

Η βάση για την ομιλία και τη γλώσσα ξεκινά από το σπίτι, όταν το παιδί είναι απλώς μωρό. Πράγματι, μελέτες έχουν δείξει ότι όταν οι γονείς μιλούν συχνά με το βρέφος τους, αναπτύσσουν ισχυρότερες, λεκτικές ικανότητες, καθώς μεγαλώνουν. Ακόμη και τα «μωρουδίστικα» βελτιώνουν τις γλωσσικές δεξιότητες των παιδιών, αν και η έκθεση στην ομιλία «ενηλίκων» είναι επίσης σημαντική. Όταν οι γονείς αποσπώνται, για παράδειγμα όταν χρησιμοποιούν το κινητό τους τηλέφωνο, αισθάνονται λιγότερο συνδεδεμένοι με το παιδί τους συνολικά. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μειωμένη επικοινωνία, η οποία κάνει το παιδί να χάνει βασικές ευκαιρίες για ανάπτυξη. Εξάλλου, τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα από τις αλληλεπιδράσεις με τους φροντιστές τους.

Η απόσπαση της προσοχής του γονέα, μέσω της χρήσης ενός κινητού τηλεφώνου, μπορεί να εμποδίσει την επικοινωνιακή ανάπτυξη του παιδιού, μειώνοντας την ποιότητα των αλληλεπιδράσεων. Σχετική επιστημονική έρευνα, για την επικοινωνία των γονέων με τα παιδιά τους κατά τη διάρκεια του γεύματος, διαπίστωσε ότι όταν ένας γονέας είναι στο τηλέφωνό του, έχει 20% λιγότερη λεκτική επικοινωνία με το παιδί του. Έχει επίσης 39% λιγότερη μη λεκτική επικοινωνία, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει εκφράσεις του προσώπου, οπτική επαφή και γλώσσα του σώματος. Μια άλλη μελέτη, διαπίστωσε ότι η χρήση κινητού τηλεφώνου από τους γονείς συνδέεται με μειωμένη επίγνωση και ευαισθησία. Προκαλεί επίσης την αίσθηση, ότι ο χρόνος που αφιερώνουν στο παιδί τους δεν είναι ικανοποιητικός.

Επιπλέον, όταν οι γονείς διακόπτονται από τις συσκευές τους (κάτι που θα το βρεις και ως technoference), επηρεάζεται ο τρόπος επικοινωνίας τους γενικά. Με τη σειρά τους, τα παιδιά είναι λιγότερο πιθανό να αποκτήσουν σημαντικές κοινωνικές δεξιότητες, όπως η διατήρηση της οπτικής επαφής, η εστίαση και η ανταπόκριση. Όλα αυτά, μπορούν να επηρεάσουν τη γλωσσική τους ανάπτυξη στο μέλλον.

Τέλος, η έρευνα δείχνει ότι οι γονείς που αποσπώνται συχνά από το κινητό τους τηλέφωνο,  μπορεί να έχουν λιγότερη επιτυχία όταν διδάσκουν στα παιδιά τους νέα πράγματα, συμπεριλαμβανομένης της γλώσσας.

 

Πώς να χρησιμοποιείς καλύτερα το κινητό σου, όταν είσαι με το παιδί σου

Τα παραπάνω φυσικά, δεν σημαίνουν ότι πρέπει να κρύβεις το smartphone σου, κάθε φορά που είσαι κοντά στο παιδί σου. Αλλά μερικές μικρές αλλαγές, μπορούν να προσφέρουν μεγάλα οφέλη στις επικοινωνιακές του δεξιότητες.

• Προγραμμάτισε χρόνο χωρίς κινητό, για να εστιάσεις στο παιδί 

Κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, απενεργοποίησε το τηλέφωνό σου ή άφησέ το σε άλλο δωμάτιο. Συγκεντρώσου αποκλειστικά στην αλληλεπίδραση με το μικρό σου.

• Βάλε στη σίγαση τις ειδοποιήσεις σου

Είναι δύσκολο να αγνοήσεις τις ειδοποιήσεις που έρχονται στο κινητό σου. Τι μπορείς να κάνεις για να περιορίσεις τους περισπασμούς; Απενεργοποίησε τις ειδοποιήσεις σου ή βάλε το κινητό σου στο αθόρυβο, ή σε λειτουργία πτήσης.

• Δημιούργησε χώρους χωρίς κινητό

Είτε πρόκειται για το δωμάτιο που συνήθως παίζετε μαζί, είτε για την τραπεζαρία, ορισμένες περιοχές του σπιτιού μπορεί να είναι «απαγορευμένες ζώνες» για τη χρήση του κινητού σου.

• Εξήγησε στο παιδί γιατί χρησιμοποιείς το κινητό σου

Χρειάζεται να χρησιμοποιείς το τηλέφωνό σου ενώ είσαι με το παιδί σου; Φρόντισε να του εξηγήσεις τον λόγο. Ίσως απαντάς σε ένα σημαντικό email, προγραμματίζεις μια επίσκεψη στον γιατρό ή τραβάς ένα οικογενειακό βίντεο. Δεν χρειάζεται να σταματήσεις να χρησιμοποιείς εντελώς το τηλέφωνό σου γύρω από τα παιδί σου. Αλλά μπορείς να περιορίσεις πόσο συχνά σε βλέπει να κάνεις scroll χωρίς αύριο.

ΠΗΓΗ

Eρώτηση που καλό θα είναι να αποφύγεις να ρωτήσεις το παιδί

πηγη

Το μικρό σου φωνάζει και σε χτυπάει. Ο δάσκαλος λέει ότι χρησιμοποίησε μια κακή λέξη την τάξη κι εσύ το έπιασες να λέει (και πάλι) ψέματα. Πώς το διαχειρίζεσαι και τι του λες;

Πιθανότατα έχεις την τάση να επικρίνεις μια κακή συμπεριφορά του παιδιού σου, ρωτώντας κάτι σαν «Γιατί το έκανες αυτό;». Με την συγκεκριμένη ερώτηση προσπαθείς να καταλάβεις τι συνέβη. Προσπαθείς να το κάνεις να συνειδητοποιήσεις ότι δεν είχε μια καλή συμπεριφορά. Και σίγουρα προσπαθείς να το πείσεις, ότι αυτό δεν πρέπει να συμβεί ξανά. Κι όμως αυτό το «γιατί» είναι μια ερώτηση που δεν πρέπει να κάνεις ποτέ στο παιδί σου.

Γιατί μιλάμε για μια απαγορευμένη ερώτηση;

Ο λόγος είναι αρκετά πιο απλός, απ’ ό,τι πιστεύεις. Ουσιαστικά πρόκειται για μια ερώτηση της οποίας κανένα παιδί δεν ξέρει την απάντηση. Με λίγα λόγια: Όταν ρωτάς ένα παιδί γιατί έκανε κάτι, δεν ξέρει πραγματικά το γιατί.

Τα παιδιά κάνουν ό,τι κάνουν για διάφορους λόγους: Aνακαλύπτουν τον κόσμο, δοκιμάζουν τα όριά τους, βρίσκουν την ατομικότητά τους και ούτω καθεξής. Όμως ένα παιδί δεν θα μπορούσε ποτέ να το διατυπώσει αυτό, γιατί ακόμα προσπαθεί να καταλάβει τι είναι η ζωή. Κάτι που αν το καλοσκεφτείς ΟΛΟΙ προσπαθούμε να κάνουμε. Πόσες φορές, ως ενήλικας, αναρωτήθηκες: «Γιατί το έκανα αυτό;».

Και έστω ότι κάνεις αυτή την ερώτηση στον εαυτό σου. Μπορείς να εγγυηθείς ότι θα δώσεις μια ακριβή απάντηση; Ίσως να μην μπορείς καν να προσδιορίσεις τα προσωπικά σου κίνητρα. Επιπλέον, το να ρωτάς «γιατί» απλώς σε κάνει να νιώθεις ντροπή, λάθος και χωρίς καμία σαφή κατεύθυνση για το τι μπορείς να κάνεις διαφορετικά. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά.

Συχνά δεν ξέρουν το γιατί κι έτσι μπορεί να απαντήσουν το οτιδήποτε. Πράγμα που σημαίνει ότι με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, δεν θα λάβεις μια σαφή απάντηση. Ταυτόχρονα, το να ρωτάς «γιατί» ένα παιδί, μπορεί να το κάνει να νιώσει ντροπή ή να μειώσει την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή του. Το πιο πιθανό αποτέλεσμα, είναι να σκεφτούν πως δεν είναι αρκετά ικανό ή αρκετά καλό. Καθώς μεγαλώνει, μπορεί να εσωτερικεύσει αυτό το συναίσθημα και να μεγαλώσει ως ενήλικας που αποφεύγει να πάρει ρίσκα, διακατέχεται από αμφιβολία για τον εαυτό του και νιώθει ότι κάτι δεν πάει καλά.

Υπάρχει μια πολύ καλύτερη ερώτηση

Αντί λοιπόν να ρωτάς «γιατί», υπάρχει ένας πολύ καλύτερος τρόπος να ενθαρρύνεις το παιδί σου να αναλογιστεί την κακή συμπεριφορά του και να το βοηθήσεις να κάνει καλύτερες επιλογές. Στο εξής χρησιμοποίησε το «τι» και το «πώς». Φράσεις όπως:

• Τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό;
• Τι σκέφτεσαι;
• Πώς μπορείς να το κάνεις διαφορετικά την επόμενη φορά;
• Τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό που έκανες;

Ρωτώντας «τι» και «πώς» είναι πολύ, πολύ πιο ισχυρό από το «γιατί». Στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο χρήσιμο, γιατί μαθαίνει στο παιδί να αναζητά μόνο του απαντήσεις. Απαντήσεις που δεν θα είσαι πάντα εκεί για να του δώσεις. Και λειτουργεί το ίδιο καλά, τόσο με τα πιο μικρά, όσο και με τα μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά.

 

Μερικές μικρές αλλαγές στην προσέγγισή σου μπορούν να κάνουν στη διαφορά στη ζωή του παιδιού

Αφαιρώντας από την ανατροφή του παιδιού, στοιχεία όπως οι επικρίσεις, οι ενοχές και το αίσθημα ντροπής, είναι εύκολο να μη χρησιμοποιείς την μόνη ερώτηση που δεν πρέπει να κάνεις στο παιδί σου.

Όταν ξεκινήσεις να το ρωτάς «τι» αντί για «γιατί», θα παρατηρήσεις ότι σταδιακά, δεν θα χρειάζεται καν να χρησιμοποιείς και πολύ την ερώτηση. Το παιδί σου θα αναπτύξει την πεποίθηση ότι είναι υπεύθυνο για τη συμπεριφορά του και πως αυτή, αντανακλά πάνω του. Το να ενθαρρύνεις το παιδί σου να αναπτύξει αυτογνωσία, είναι τόσο απλό όσο η επιλογή του «τι» και «πώς».

 Πηγη

 

Μαθησιακές δυσκολίες. Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς.

πηγη

 

Οι μαθησιακές δυσκολίες απασχολούν ένα σημαντικό ποσοστό μαθητών, γονέων και εκπαιδευτικών. Την τελευταία εικοσαετία, το ενδιαφέρον των εκπαιδευτικών εστιάζεται συχνά στις δυσκολίες μάθησης που αντιμετωπίζουν τα παιδιά, τόσο της πρωτοβάθμιας όσο και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

 

Οι ειδικές μαθησιακές δυσκολίες είναι μια νευρολογική διαταραχή η οποία πλήττει μία ή και περισσότερες από τις βασικές ψυχολογικές διαδικασίες που εμπλέκονται στην κατανόηση ή την χρήση της γλώσσας, προφορική ή γραπτή, και μπορεί να εκδηλωθεί σαν αδυναμία του παιδιού στο να ακούει, να σκέφτεται, να μιλάει, να γράφει, να προφέρει τις λέξεις, ή να εκτελεί μαθηματικούς υπολογισμούς. Ο όρος περιλαμβάνει καταστάσεις όπως αντιληπτικές διαταραχές, εγκεφαλική βλάβη, ελάχιστη εγκεφαλική δυσλειτουργία, δυσλεξία και εξελικτική αφασία.

Στην κατηγορία της ειδικής μαθησιακής δυσκολίας δεν περιλαμβάνονται τα παιδιά που παρουσιάζουν μαθησιακά προβλήματα που οφείλονται κατά κύριο λόγο σε οπτικές, ακουστικές, ή κινητικές αναπηρίες, σε νοητική υστέρηση σε συναισθηματικές διαταραχές, ή σε μειονεκτικό περιβάλλον, περιοριστικές πολιτισμικές ή οικονομικές συνθήκες. Αν και οι μαθησιακές δυσκολίες διαρκούν εφ’όρου ζωής, τα άτομα αυτά συχνά ωφελούνται από κατάλληλη και έγκαιρη ψυχολογική και εκπαιδευτική παρέμβαση.

 

Κάθε παιδί, έφηβος, ή ενήλικος με μαθησιακή δυσκολία είναι μοναδικός. Παρουσιάζει διαφορετικό συνδυασμό και σοβαρότητα προβλημάτων. Είναι ένα άτομο με μία, ή περισσότερες σημαντικές ελλείψεις στις βασικές διαδικασίες μάθησης.
Το άτομο που παρουσιάζει μαθησιακές δυσκολίες έχει συνήθως νοημοσύνη μέσου όρου, ή πάνω από τον μέσο όρο. Παρόλα αυτά, υπάρχει ένα χάσμα ανάμεσα στο δυναμικό του ατόμου με βάση το επίπεδο νοημοσύνης του (τι θα μπορούσε δυνητικά να πετύχει), και στο τι πραγματικά πετυχαίνει στη ζωή του.

Είδη μαθησιακών δυσκολιών
• Ειδική μαθησιακή δυσκολία στην Ανάγνωση
• Ειδική μαθησιακή δυσκολία στη Γραπτή Έκφραση
• Ειδική μαθησιακή δυσκολία στα Μαθηματικά

Συμπτώματα ειδικών μαθησιακών δυσκολιών
 

Ειδική μαθησιακή δυσκολία στην Ανάγνωση
• Έλλειψη ευχέρειας στην ανάγνωση, όχι αρκετά γρήγορος ρυθμός
• Το παιδί δείχνει με το δάχτυλο το σημείο που διαβάζει
• Το παιδί κινεί το κεφάλι καθώς διαβάζει, για να μη χάσει το σημείο στο οποίο βρίσκεται
• Αντικατάσταση, επανάληψη, αντιστροφή γραμμάτων και συλλαβών που συνθέτουν μια λέξη (ξήνω/ψήνω, τρέεχω/τρέχω, πάτνα/πάντα)
• Καθρεπτική ανάγνωση
• Δυσκολία στην ανάγνωση και την προφορά ασυνήθιστων ή/και πολυσύλλαβων λέξεων
• Παράλειψη φθόγγων σε απλές λέξεις (πόρτα/πότα)
• Παράλειψη συλλαβών (καράβι/κάβι)
• Λανθασμένη προφορά λέξεων (αστέρι/ασκέρι)
• Προβλήματα κατανόησης κειμένου
• Παραλείπει, επαναλαμβάνει ή προσθέτει λέξεις στο κείμενο όταν διαβάζει
• Δεν αναγνωρίζει γνωστές λέξεις
• Πηδάει σειρές, διαβάζει την ίδια σειρά δύο φορές
 

Ειδική μαθησιακή δυσκολία στη Γραπτή Έκφραση
• Αντικατάσταση, επανάληψη, αντιστροφή γραμμάτων και συλλαβών που συνθέτουν μια λέξη (ξήνω/ψήνω, τρέεχω/τρέχω, πάτνα/πάντα)
• Καθρεπτική γραφή γραμμάτων ή λέξεων (ε/3)
• Κακή ακουστική διάκριση φωνηέντων
• Αντικατάσταση φθόγγων (ε/α, χ/θ, μ/ν)
• Παράλειψη φθόγγων σε απλές λέξεις (πόρτα/πότα)
• Παράλειψη συλλαβών (καράβι/κάβι)
• Παράληψη καταλήξεων (-ς)
• Δυσκολία στην αντιστοιχία συμβόλων-ήχων (γραφημάτων-φωνημάτων)
• Η αυθόρμητη γραφή είναι δυσανάγνωστη
• Προσπάθεια αποφυγής του γραψίματος
• Ακαταστασία στο φύλλο και γενικότερα στο τετράδιο
• Χρήση κεφαλαίων γραμμάτων ανάμεσα στα μικρά (πΑράΘυρο)
• Ανορθογραφία
• Ασχημος γραφικός χαρακτήρας
 

Ειδική μαθησιακή δυσκολία στα Μαθηματικά
Παρουσιάζουν σημαντικές δυσκολίες:
• Σε δραστηριότητες, που αφορούν την αντίληψη ποσότητας, ομαδοποιήσεις, σειροθετήσεις, ταξινομήσεις, διάκριση των αριθμών, γνώση της σειράς των αριθμών, αρίθμηση-μέτρηση αντικειμένων.
• Αριθμητικά δεδομένα, χρήσιμα σε πολλές αριθμητικές διαδικασίες, αγνοούνται ή υπάρχει ελλιπής και λανθασμένη χρήση τους. Έτσι είναι δύσκολη η χρήση της αυτοματοποιημένης για άλλους διαδικασίας του ανεβαίνω δύο-δύο, πέντε-πέντε, δέκα-δέκα κλπ., καθώς και η κατανόηση της ποσότητας μηδέν.
• Στις πράξεις πρόσθεσης στο επίπεδο υπέρβασης της δεκάδας.
• Σε κάθετες πράξεις γίνεται λανθασμένη τοποθέτηση των αριθμών και οι αριθμοί προστίθενται ή αφαιρούνται όπως «βολεύει» καλύτερα.
• Στις πράξεις πολλαπλασιασμού και διαίρεσης, ανυπέρβλητες δυσκολίες προκαλούν τόσο η ελλιπής γνώση της προπαίδειας, όσο και τα ελλείμματα στις πράξεις της πρόσθεσης και αφαίρεσης.
• Δυσκολία στην κατανόηση συνολικά του προβλήματος. Δεν εντοπίζονται και δεν αξιολογούνται επαρκώς οι χρήσιμες για τη λύση πληροφορίες, ούτε επιλέγεται μια συγκεκριμένη ακολουθία ενεργειών, αλλά κάποια από τα νούμερα χρησιμοποιούνται τυχαία, για την εκτέλεση πράξεων, χωρίς να μπορεί να αιτιολογηθεί η σκοπιμότητά τους.
• Προβλήματα μνήμης όταν δε μπορούν να ανακαλέσουν γρήγορα και αυτόματα αριθμητικές πράξεις.
 

Ορισμένες γενικότερες δυσκολίες
• Δυσκολία στη διάκριση αριστερής και δεξιάς πλευράς τόσο του σώματος του ιδίου όσο και του σώματος του ατόμου που βρίσκεται απέναντι.
• Σύγχυση ως προς το κυρίαρχο μάτι, χέρι, πόδι.
• Δυσκολία με τις έννοιες της σειροθέτησης και του προσανατολισμού (π.χ. δυσκολία του παιδιού να μάθει τη σωστή σειρά των μηνών του έτους, των ημερών της εβδομάδας, δυσκολία να διακρίνει το βορρά από το νότο).
• Δυσκολία στην αντίληψη της έννοιας του χρόνου (πότε έγινε ένα γεγονός, τις έννοιες του «πριν» και «μετά»).

• Πιθανή οπτικο-αντιληπτική ανεπάρκεια που δυσχεραίνει την αντίληψη και τη διάκριση μορφών, συμβόλων, σχημάτων.
• Χρησιμοποιούν περισσότερο οπτικό λεξιλόγιο.
• Δυσκολίες πρόσληψης και επεξεργασίας πληροφοριών.
• Δυσκολίες απομνημόνευσης (αδύναμη Βραχυπρόθεσμη Μνήμη)
• Δυσκολίες με αυτορρυθμιστικούς μηχανισμούς, όπως ο αυτοέλεγχος, ο σχεδιασμός, η δοκιμή, η αναθεώρηση και η ενεργητική προσπάθεια για μνημονική λειτουργία.
• Δυσκολίες σε έργα που απαιτούν διαδικασίες γενικού ελέγχου και στρατηγικών επίλυσης προβλημάτων.
• Δυσκολίες στην αντίληψη, προσοχή, κωδικοποίηση, συγκράτηση και στην ανάσυρση των πληροφοριακών ερεθισμάτων.
• Δεν κατέχουν επαρκείς γνωστικές και μεταγνωστικές στρατηγικές.
 

Αυτά τα παιδιά χαρακτηρίζονται επίσης από:
• Δυσκολίες συγκέντρωσης
• Συναισθηματικές απώλειες
• Χαμηλή αυτοεκτίμηση
• Υψηλά επίπεδα άγχους και φόβου
• Κοινωνική απομόνωση
• Απόρριψη από τους συνομηλίκους και μοναξιά
• Διαταραχή διαγωγής, παραβατικότητα
• Έλλειψη οργάνωσης γενικότερα στη σχολική τσάντα, στα παιχνίδια, στα ρούχα

Διάγνωση ειδικών μαθησιακών δυσκολιών
Η έγκαιρη διάγνωση βοηθάει στη σωστή αντιμετώπιση αυτών των δυσκολιών. Μια ψυχολογική εξέταση σε βάθος (νοημοσύνη, μνήμη, μαθησιακό προφίλ, συναίσθημα) σε συνεργασία με άλλες ιατρικές ειδικότητες εντοπίζει τη συγκεκριμένη φύση, το βάθος και την έκταση του προβλήματος. Ειδικευμένοι ψυχολόγοι, ειδικοί παιδαγωγοί ή λογοθεραπευτές καταρτίζουν ατομική βοήθεια καθώς και ολοκληρωμένα προγράμματα για τη σωστή αντιμετώπιση της μαθησιακής δυσκολίας.

Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι εκπαιδευτικοί στην τάξη;
• Τοποθετήστε τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες σε θέσεις όπου θα είναι εφικτή η εποπτεία και παροχή βοήθειας από τον εκπαιδευτικό της τάξης. Είναι καλό να κάθονται σε μπροστινό θρανίο και κοντά σε ήσυχους και καλούς μαθητές, ώστε να μην αποσπάται η προσοχή τους και να τους βοηθούν και αυτοί όταν χρειάζεται.
• Επιβραβεύετε συχνά για τη δουλειά τους και ενθαρρύνετε να προσπαθούν ακόμα και αν δυσκολεύονται.
• Να αξιολογούν την εργασία τους με βάση την προσπάθειά και όχι την ορθογραφία, την έκταση και το αποτέλεσμα.
• Να τους αναθέτουν υπευθυνότητες (π.χ. μοίρασμα τετραδίων).
• Να επιστήνεται η προσοχή τους πριν αρχίσουν οι δραστηριότητες στην τάξη και πριν ξεκινήσει η λύση ασκήσεων.
• Διευκολύνετε τη συνεργατική μάθηση των παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες με μαθητές χωρίς μαθησιακά προβλήματα.
• Επιστρατεύστε τη βοήθεια της μουσικής σε αντιστοιχία με το διδασκόμενο μάθημα.
• Να δίνετε διαφοροποιημένη κατ’ οίκον εργασία (μειωμένη) και να την τροποποιείτε ανάλογα με την πρόοδό τους.

Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς;
• Να δοθεί έμφαση σε δραστηριότητες που βοηθούν τον μαθητή να αναπτύξει το λεξιλόγιό του, όπως παιχνίδια λεκτικού εμπλουτισμού.
• Στο σπίτι να γίνονται συζητήσεις με τον μαθητή σχετικά με καθημερινά θέματα και τις εμπειρίες του, κατά τις οποίες να ενθαρρύνεται να τις περιγράψει λεκτικά.
• Να ενθαρρύνεται να διαβάζει βιβλία με εικόνες και να συζητά με τους γονείς του για επίκαιρα γεγονότα ώστε να αναπτυχθούν οι γενικές του γνώσεις.
• Οι εργασίες στο σπίτι είναι καλό να σπάζουν σε μικρά κομμάτια και να επεξηγούνται με παραδείγματα.
• Να βοηθηθεί ο μαθητής να αναπτύξει πρωτοβουλία και υπευθυνότητα όσον αφορά τη μελέτη και την εκτέλεση των κατ’οίκον εργασιών του.
• Οι γονείς να επιβραβεύουν λεκτικά συχνά τη συμπεριφορά του παιδιού τους.
• Οι προσδοκίες των γονιών να ανταποκρίνονται στις ανάγκες και το επίπεδο ικανοτήτων του παιδιού.
• Να ενθαρρύνουν το παιδί τους να εμπλέκεται σε διάφορες δραστηριότητες που το ενδιαφέρουν, όπως η ενασχόληση με κάποια αθλήματα, τέχνη, ζωγραφική.
• Να ενθαρρύνουν το παιδί τους να μιλά θετικά για τον εαυτό του και να το αποθαρρύνουν να ασκεί αρνητική κριτική στον εαυτό του.
• Να παρακολουθείται όταν διαβάζει στο σπίτι, και να επιστήνεται η προσοχή του όταν δείχνει ότι αφαιρείται. Να επικρατεί ησυχία στο σπίτι όταν διαβάζει.
• Να γίνονται συχνά ολιγόλεπτα διαλείμματα.