Τι εικόνα παρουσιάζει ένα παιδί με προβλήματα στη συμπεριφορά του;
Ένα παιδί με προβλήματα στη συμπεριφορά του χαρακτηρίζεται από αρνητισμό, έλλειψη συνεργατικής διάθεσης, ανυπακοή, προκλητική συμπεριφορά. Δυσκολεύεται να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις του σχολείου ή τους κανόνες του σπιτιού. Χάνει εύκολα την ψυχραιμία του, μπλέκεται σε καυγάδες, λέει ψέματα. Με την πάροδο του χρόνου και την έλευση της εφηβείας, οι δυσκολίες αυξάνονται αξιοσημείωτα. Εκδηλώνεται πια έντονη λεκτική και σωματική επιθετικότητα προς τους γύρω, επανειλημμένη καταστροφική συμπεριφορά, έκνομες ενέργειες, όπως κλοπές και απάτες, απομάκρυνση από το σπίτι για μεγάλο χρονικό διάστημα, αδικαιολόγητες απουσίες από το σχολείο.Ποιοι παράγοντες συντελούν, ώστε ένα παιδί ή ένας έφηβος να εκδηλώνει προβλήματα στη συμπεριφορά του;
Σημαντικός παράγοντας στην εκδήλωση διαταραχής στη διαγωγή ενός παιδιού ή εφήβου αποτελεί ασφαλώς η ποιότητα των ενδoοικογενειακών σχέσεων και η γενικότερη δομή και λειτουργία της οικογένειας. Τραυματικές εμπειρίες στο οικογενειακό πλαίσιο από καυγάδες, διαζύγιο, μειωμένη γονεϊκή φροντίδα, θάνατο… επηρεάζουν ψυχοσυναισθηματικά το νέο άνθρωπο. Οι οικογενειακοί αυτοί παράγοντες σε αλληλεπίδραση με ενδεχόμενες κακές συνθήκες διαβίωσης, λόγω φτώχειας ή υψηλού δείκτη εγκληματικότητας στη γειτονιά, ενισχύουν και διαιωνίζουν το πρόβλημα.
Τα προβλήματα στη συμπεριφορά, ποιο άλλο αναπτυξιακό τομέα των παιδιών και των εφήβων επηρεάζουν;
Μελέτες δείχνουν πως ένα παιδί με προβλήματα συμπεριφοράς, τις περισσότερες φορές, συναντά δευτερογενώς σημαντικές δυσκολίες στη συγκέντρωση της προσοχής του και είναι υπερκινητικό, με αποτέλεσμα αφενός να αντιμετωπίζει μαθησιακές δυσκολίες και να σημειώνει χαμηλή σχολική επίδοση και αφετέρου να απορρίπτεται από τους συμμαθητές και τους εκπαιδευτικούς από το σχολικό πλαίσιο με πιο μεγάλη συχνότητα.Ποια είναι η αναπτυξιακή πορεία των παιδιών – εφήβων με διαταραχή στη διαγωγή τους;
Η διαταραχή της διαγωγής ενός παιδιού παρουσιάζει αξιοσημείωτη σταθερότητα στο πέρασμα του χρόνου, αν δεν υπάρξει αποτελεσματική παρέμβαση. Τις περισσότερες φορές ο έντονος αρνητισμός της προσχολικής ηλικίας ακολουθείται από ανάπτυξη επιθετικής συμπεριφοράς στην παιδική ηλικία και από αντικοινωνική συμπεριφορά και κατάχρηση ουσιών στην εφηβική περίοδο. Οι μειωμένες ικανότητες αποτελεσματικής επικοινωνίας, τα πολλαπλά γνωστικά ελλείμματα, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, η απόρριψη από τους συνομηλίκους…πυροδοτούν ένα ψυχολογικά αρνητικό κλίμα, που επιδεινώνει τις δυσκολίες και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτωνΠηγή
