Η σωματική δραστηριότητα είναι ζωτικής
σημασίας,ώστε να μπορούν να βιώσουν έναν υγιεινό τρόπο ζωής τα παιδιά
με και χωρίς ειδικές ανάγκες (Huettig & O'Connor, 1999). Η
σωματική δραστηριότητα προσφέρει ποικίλα οφέλη στα άτομα με αυτισμό.
Μετά από μια μέτρια αερόβια δραστηριότητα, τα παιδιά με
αυτισμό παρουσιάζουν αύξηση της προσοχής, αύξηση στη συμπεριφορά τους
ως προς ένα θέμα καθώς επίσης και αύξηση ως προς το επίπεδο μιας σωστής
απάντησης (Rosenthal-Malek & Mitchell, 1997).
Ένα πρόγραμμα βασισμένο πάνω στη φυσική
δραστηριότητα είναι εύκολο να εφαρμοστεί και έχει αποδειχθεί ότι
εμφανίζει πολλά αποτελέσματα ως προς στον έλεγχο πολλών τύπων
ακατάλληλης συμπεριφοράς που συνδέονται με τον αυτισμό (Allison, Basile, & MacDonald, 1991; Elliott, Dobbin, Rose, & Soper, 1994).Τα
παιδιά με αυτισμό μπορούν να αντιμετωπίσουν κάποιες αρχικές δυσκολίες
στα προγράμματα σωματικής δραστηριότητας λόγω της ανικανότητας να
αντιμετωπίσουν την ποικιλία των ακουστικών, οπτικών, και των ερεθισμάτων
αφής στους ευρέως ανοιχτούς χώρους. Αυτή η ανικανότητά τους μπορεί να
γίνει φανερή μέσα από διάφορες συμπεριφορές, όπως την υπερευαισθησία
τους σε διάφορα ερεθίσματα (δηλ.,ξεσπάσματα, χτύπημα χεριών, περπάτημα
στις μύτες των ποδιών),ελλείμματα στην ομιλία,τη γλώσσα και τις
γνωστικές ικανότητες,επιθυμία να αποφευχθούν οι αλλαγές στις ρουτίνες
και στις δυσκολίες που μεταφέρουν τα μαθήματα από το ένα παιδί στο
άλλο.
Τα παιδιά με αυτισμό μπορούν επίσης να
δοκιμάσουν να αναπτύξουν διαπροσωπικές σχέσεις, πράγμα το οποίο δεν
επιδιώκουν ή δεν δέχονται εύκολα ,όπως την αγάπη, αποφεύγουν το παιχνίδι
με τους ομοίους τους ή τη συμμετοχή τους στις σωματικές
δραστηριότητες, και επίσης αποφεύγουν να κοιτάξουν στα μάτια
κάποιον,αποφεύγουν δηλαδή την οπτική επαφή. Η έκθεση του εαυτού τους
μπροστά σε άλλους, η στερεοτυπική συμπεριφορά τους ή η ανικανότητά τους
να αναπτύξουν σχέσεις κανονικά με άλλους ανθρώπους και καταστάσεις είναι
επίσης χαρακτηριστική των μικρών παιδιών με αυτισμό (American Psychiatric Association, 1994; Gillberg, 1990; Tsai, 1998). Επιπλέον, τα παιδιά με αυτισμό μπορούν να έχουν χαμηλά επίπεδα φυσικής κατάστασης (Auxter, Pyfer, & Huettig, 1997).
Αυτό μπορεί να συναχθεί από το γεγονός ότι αυτός ο πληθυσμός τείνει να
έχει τα χαμηλότερα ενδιαφέροντα ή τα κίνητρα για να συμμετέχει σε
διάφορα παιχνίδια. Τα προγράμματα σωματικής δραστηριότητας
για τα παιδιά με αυτισμό μπορούν να προωθήσουν τις κατάλληλες
συμπεριφορές και να βελτιώσουν την καρδιαγγειακή τους αντοχή συγχρόνως.
Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να
συζητηθούν μερικές εκπαιδευτικές οδηγίες για την ανάπτυξη των
προγραμμάτων δραστηριότητας στα οποία τα παιδιά που συμμετέχουν έχουν
αυτισμό (ηλικίες 5-8 έτη) και μπορούν να παρακινηθούν για να
συμμετέχουν στις σωματικές δραστηριότητες.