Το Πρώτο Hands-free mouse στον κόσμο! Για άτομα με προβλήματα στα άνω άκρα

πηγη

Το Πρώτο Hands-free mouse στον κόσμο! Για άτομα με προβλήματα στα άνω άκρα..

Όσο η τεχνολογία προχωράει προσφέρει φυσικά και μεγαλύτερη ευκολία στην ζωή του ανθρώπου, ΄Έτσι και αυτή η καταπληκτική συσκευή βοηθάει άτομα που έχουν δυσκολία στην κίνηση των άνω άκρων.

Ένα ποντίκι που βοηθάει τους ανθρώπους να ελέγχουν ηλεκτρονικές συσκευές χωρίς τη χρήση των χεριών τους.

Παρακολουθήστε το βίντεο... 

Περισσότερες πληροφορίες

Πώς να βοηθήσεις το παιδί να μιλάει σωστά ανά ηλικία!

πηγη

H ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας σε κάθε παιδί διαφέρει. Υπάρχουν όμως κάποια βασικά στάδια ανάπτυξης του λόγου, για τα πρώτα χρόνια ζωής του παιδιού, που θα ήταν καλό να γνωρίζουν οι γονείς και όσοι ασχολούνται με τα παιδιά. Αυτά είναι τα εξής:

1 έτους: Λέει 2-3 λέξεις, καταλαβαίνει απλές εντολές, ανταποκρίνεται όταν ακούει το όνομά του και κουνάει το χέρι του για να χαιρετήσει.

1 ½ ετών: Δείχνει ακουστική προσοχή σε εντολές που εκφράζονται απ’ ευθείας σε αυτό, χρησιμοποιεί περίπου 20 λέξεις, ενώ κατανοεί περισσότερες. Παρουσιάζει βρεφική ηχολαλία σε λέξεις ή στην τελευταία λέξη μικρών φράσεων που του απευθύνονται, ζητάει  ένα αντικείμενο που επιθυμεί δείχνοντας το, με τη συνοδεία κραυγών ή λέξεων. Του αρέσουν παιδικά τραγουδάκια και προσπαθεί να τα τραγουδήσει, δείχνει οικεία αντικείμενα, εκτελεί απλές εντολές, δείχνει πάνω του διάφορα μέλη του σώματος. Αναγνωρίζει και δείχνει ζωάκια μινιατούρες ή σε εικόνες.

2 ετών: Χρησιμοποιεί 50 λέξεις και κατανοεί περισσότερες, αντιλαμβάνεται και κατανοεί απλές συζητήσεις, δημιουργεί φράσεις (προτάσεις 2-3 λέξεων), ρωτάει ονόματα αντικειμένων και ονομάζει αντικείμενα αυθόρμητα, όταν του ζητηθεί. Εκτελεί απλές εντολές καθώς επίσης κινείται με εντολές στο χώρο (πάνω, κάτω, μέσα, έξω…). Αναγνωρίζει και δείχνει μέλη του σώματος, μιμείται ήχους ζώων και συμμετέχει σε παιδικά τραγούδια. Καταλαβαίνει απλές ερωτήσεις και οδηγίες, κάνει ερωτήσεις, ακούει ιστορίες και παραμύθια. Φτιάχνει προτάσεις με άρνηση (π.χ.: όχι πάω) και αρχίζει να σχηματίζει κάποιους πληθυντικούς.

2 ½ ετών: Χρησιμοποιεί περίπου 200 λέξεις, μιλάει λογικά και αναφέρεται σε γεγονότα που αφορούν το παρόν. Κάνει πολλές ερωτήσεις με το “τι”, λέει τραγουδάκια και παίζει με νόημα.

3 ετών: Αναγνωρίζει τα βασικά χρώματα, έχει λεξιλόγιο περίπου 1.000 λέξεων, φτιάχνει προτάσεις 3-4 λέξεων, λέει το όνομα, το επίθετο και συχνά την ηλικία του, χρησιμοποιεί σωστά προσωπικές και κτητικές αντωνυμίες (εγώ, εσύ, δικό μου). Χρησιμοποιεί πληθυντικό αριθμό και αρκετές προθέσεις, ρωτάει συχνά “τι”, “πού”, “ποιος”, μετράει ασυνείδητα, αλλά έχει μικρή κατανόηση της ποσότητας, εκτελεί συνδυασμό 2 εντολών (πρώτα… μετά). Επαναλαμβάνει προτάσεις πέντε λέξεων, ακούει με προσοχή ιστορίες και παραμύθια, γνωρίζει αρκετά τραγούδια, τα οποία επαναλαμβάνει.

4 ετών: Η ομιλία του είναι γραμματικά σωστή και τελείως κατανοητή. Συχνά ρωτάει “γιατί”, “ποιος”, “πότε”, “πώς”, “τι σημαίνει αυτό”. Ακούει και επαναλαμβάνει μεγάλες ιστορίες (μερικές φορές μπερδεύει το γεγονός με την φαντασία). Μετράει δείχνοντας με το δάχτυλο 4 ως 5, κατανοεί αστεία, αντιλαμβάνεται και εκτελεί σύνθετες εντολές, χρησιμοποιεί προτάσεις 6 -7 λέξεων, χρησιμοποιεί πάνω από 1.000 λέξεις. Αναγνωρίζει βασικά σχήματα.

5 Ετών: Μιλάει με ευχέρεια και παρουσιάζει κανονική ροή ομιλίας. Η ομιλία είναι γραμματικά και συντακτικά σωστή. Εξηγεί τη χρήση αντικειμένων (και αντίστροφα, από την περιγραφή της χρήσης ονομάζει το αντικείμενο). Λέει ποιήματα και τραγουδάκια. Εντοπίζει και τοποθετεί αντικείμενα στο χώρο χρησιμοποιώντας τις προθέσεις πίσω- πλάι-μπροστά (προσανατολισμός χώρου).Εκτελεί τρεις διαδοχικές εντολές. Το λεξιλόγιο ανέρχεται στις 2.000 λέξεις. Γνωρίζει βασικές αντίθετες έννοιες (“μεγάλο”/“μικρό”, “μαλακό”/’’σκληρό”). Κάνει ερωτήσεις για να αποκομίσει πληροφορίες. Χρησιμοποιεί τους γραμματικούς χρόνους μέλλοντα, αόριστο, ενεστώτα.

6 ετών: Ο προφορικός λόγος φτάνει στις 2.500 λέξεις. Περιγράφει εικόνες από παραμύθια. Μπορεί να κάνει ακουστική διαφοροποίηση των ήχων. Γνωρίζει τη χρονική αλληλουχία γεγονότων. Έχει καλή ακουστική αντίληψη και μνήμη. Κατανοεί συγκριτικό βαθμό των εννοιών (πιο μεγάλο, πιο μικρό). Γνωρίζει ποσοτικές έννοιες (γεμάτο, άδειο, περισσότερο, λιγότερο).
Παρότι το κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό ανάπτυξης, δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε στο ότι το παιδί μας είναι μικρό και θα μιλήσει αργότερα. Αν υπάρχει υποψία για κάποια διαταραχή στην επικοινωνία και τον λόγο του παιδιού, θα ήταν πολύ χρήσιμο να λάβει μια λογοθεραπευτική αξιολόγηση, για να διαπιστωθούν τυχόν αποκλίσεις. Η έγκαιρη παρέμβαση σε καθυστέρηση ή διαταραχή του λόγου, θα βοηθήσει το παιδί να αποφύγει δευτερογενείς συνέπειες, όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση, μειωμένη κοινωνική δραστηριότητα, φόβο για επικοινωνία και μαθησιακές δυσκολίες.

Χρήσιμες συμβουλές για να διευκολυνθεί η εξέλιξη του λόγου στο παιδί:

Μιλήστε του ήρεμα και ζεστά.

Χρωματίστε διαφορετικά τη φωνή σας όταν του μιλάτε.

Πείτε του τι κάνετε κατά τη διάρκεια μιας δραστηριότητας π.χ όταν το ντύνεται ή όταν του πλένετε τα χέρια

Μιλήστε του σωστά χρησιμοποιώντας απλές λέξεις και όχι μωρουδίστικες.

Μιμηθείτε ήχους και φωνές της καθημερινότητας (ζώα, αυτοκίνητα κ.ά).

Ακούστε προσεχτικά αυτά που έχει να σας πει και δώστε του το χρόνο που χρειάζεται για να εκφραστεί.

Προσπαθήστε να εμπλουτίσετε το λεξιλόγιό του.

Πείτε του τραγούδια και παίξτε παιχνίδια με κίνηση μαζί του.

Εξηγήστε του τις λέξεις που δεν καταλαβαίνει.

Χρησιμοποιείτε χρονικές (τώρα, μετά, πριν) και τοπικές έννοιες (πάνω, κάτω, πίσω) ώστε να αντιλαμβάνεται το παιδί το χώρο και το χρόνο.

Ενθαρρύνετε τη ζωγραφική.

Διηγηθείτε ιστορίες ο ένας στον άλλο

Το παιδί χρειάζεται να το ενθαρρύνουμε και να το επαινούμε για κάθε μικρή πρόοδο που σημειώνει.
Για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία ή διευκρίνιση μπορείτε να καλέσετε στην «Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα παιδιά SOS

Πηγη

"Αερόστατο" ΔΩΡΕΑΝ...Ελληνική Διαδικτυακή Εκπαιδευτική Πύλη.

πηγη

"Αερόστατο" ΔΩΡΕΑΝ...Ελληνική Διαδικτυακή Εκπαιδευτική Πύλη.



Μια καταπληκτική δουλειά, που αφορά πολλούς εκπαιδευτικούς τομείς, όπως η γλώσσα, τα μαθηματικά, το δίαβασμα, οι φωνούλες και πολλά πολλά άλλα!

Πατήστε πάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε....

πηγη

Το πρώτο τάμπλετ για τυφλούς με Braille

πηγη

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν των ΗΠΑ δημιούργησαν το πρώτο τάμπλετ για τυφλούς και άτομα με μειωμένη όραση.

Η συσκευή είναι σε θέση να εμφανίζει τα κείμενα με την γνωστή μέθοδο Braille, τα εξογκώματα που με την αφή μπορούν να διαβαστούν.

Πηγη

Hadassah: Θεραπεία για ανακούφιση των χρόνιων πονοκεφάλων στα παιδιά

πηγη

Η θεραπεία εφαρμόζει τη μέθοδο της 

βιοανάδρασης, με τη χρήση εικονικής πραγματικότητας

Το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Hadassah της Ιερουσαλήμ δημιούργησε θεραπεία για την ανακούφιση των χρόνιων πονοκεφάλων στα παιδιά. Η θεραπεία εφαρμόζει τη μέθοδο της βιοανάδρασης, με τη χρήση εικονικής πραγματικότητας, η οποία καθοδηγεί τον ασθενή να φανταστεί τον εαυτό του χωρίς πόνο.

Οι χρόνιοι πονοκέφαλοι είναι ανάμεσα στις πιο μεγάλες παιδιατρικές ιατρικές προκλήσεις. Κατά κανόνα, οι φαρμακευτικές αγωγές είναι μόνο μερικώς αποτελεσματικές, ενώ η υπερβολική χρήση παυσίπονων μπορεί να αποδειχθεί αντιπαραγωγική. Οι ερευνητές του Hadassah αναζήτησαν εναλλακτική λύση και την βρήκαν στη δισχιδή συμπεριφοριστική προσέγγιση.

Η ομάδα δούλεψε, μεταξύ άλλων, στο γεγονός ότι ο συνδυασμός του να μαθαίνουν τα παιδιά να χαλαρώνουν με το να βλέπουν τους εαυτούς τους σε μια κατάσταση ελεύθερη από τον πονοκέφαλο, θα ενίσχυε την ικανότητά τους να αντιμετωπίσουν τους πονοκεφάλους τους. Η μελέτη έγινε με δέκα παιδιά, των οποίων η μέση συχνότητα πονοκεφάλων ήταν 17 μέρες το μήνα – ο κάθε πονοκέφαλος διάρκειας 19 ωρών αν στο παιδί δεν εχορηγείτο φάρμακο. Με φάρμακα, η διάρκεια μειώνεται κατά μέσο όρο στις έξι ώρες, αλλά το φάρμακο δεν μείωσε τη συχνότητα των πονοκεφάλων.

Στην αρχική συνάντηση, τα παιδιά έβγαλαν φωτογραφίες κάνοντας διάφορους μορφασμούς, από χαρά σε ανυπόφορο πόνο. Οι εικόνες αυτές συνδυάζονταν τότε με γραφικά που απεικόνιζαν τον πόνο. Έπειτα, τα παιδιά καθοδηγούνταν στη διάρκεια 10 συναντήσεων στην εξάσκηση της χαλάρωσης μέσω βιοανάδρασης και στο να συνδυάζουν την επιτυχή χαλάρωση με της ελεύθερες από πόνο εικονικές φωτογραφίες του εαυτού τους. Στη διάρκεια της κάθε συνάντησης, τα παιδιά καθοδηγήθηκαν να κοιτάζουν την οθόνη και να προσπαθούν να χαλαρώσουν, καθώς έβλεπαν εικονικές αναπαραστάσεις του εαυτού τους και του πόνου τους. Η παρουσίαση τούς πήρε από κατάσταση πόνου σε κατάσταση χαλάρωσης χωρίς πόνο. Η επιτυχής χαλάρωση μετρήθηκε μέσω μείωσης της Γαλβανικής Αντίδρασης του Δέρματος (GSR), η οποία αντικατοπτρίζει τις αλλαγές στη συναισθηματική κατάσταση ενός ατόμου που παρακολουθείται με ηλεκτρόδια.

Εννέα από τα παιδιά ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα 10 συναντήσεων και ανέφεραν ότι ο πόνος τους μειώθηκε και η ποιότητα ζωή τους βελτιώθηκε σημαντικά, όταν ρωτήθηκαν στον ένα και στους τρεις μήνες μετά τη θεραπεία. Οι περισσότεροι δήλωσαν μάλιστα ότι εφάρμοσαν τις νεοαποκτηθείσες τους δεξιότητες χαλάρωσης και απεικόνισης και εκτός εργαστηρίου. Οι ερευνητές σημείωσαν, επίσης, ότι «σε όλα τα μέτρα έκβασης, δεν διαπιστώθηκαν οποιεσδήποτε διαφορές μεταξύ των ασθενών με ημικρανίες και αυτών με πονοκεφάλους που προκαλούνται από το στρες». Οι ερευνητές αναφέρουν ότι το σύστημά τους, συνδυάζοντας δηλαδή την βιοανάδραση με την εικονική πραγματικότητα, «είναι εφικτό να χρησιμοποιηθεί παιδιατρικά» και συνεχίζουν την έρευνά τους.

Το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Hadassah www.hadassah-med.com) των Ιεροσολύμων είναι σήμερα ένα από τα σημαντικότερα νοσοκομειακά κέντρα αλλά και κέντρα ιατρικής έρευνας, της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Παρέχει ιατρική περίθαλψη και θεραπεία σε περισσότερο από ένα εκατομμύριο ανθρώπους, από όλο τον κόσμο, κάθε χρόνο. Μεγάλος αριθμός ασθενών από την Κύπρο και την Ελλάδα επισκέπτονται, κάθε χρόνο, το Hadassah για διάγνωση ή για θεραπείες, πολλές από τις οποίες προσφέρονται μόνο από το νοσοκομείο αυτό.

Ο ιατρικός οργανισμός iMER www.imer.biz είναι το διεθνές γραφείο ασθενών του Νοσοκομείου Hadassah. Η iMER, με γραφεία στην Κύπρο, Αυστρία, Γερμανία, Ισραήλ, Ρωσία, Ουκρανία, Αζερμπαϊτζάν και Γεωργία, σε συνεργασία με το Hadassah, προσφέρει υπηρεσίες αξιολόγησης της κατάστασης ενός ασθενούς, ετοιμασίας σωστού ιατρικού πλάνου και παραπομπής στο ανάλογο τμήμα του Hadassah.

Hadassah: Novel treatment to alleviate children’s chronic headaches

Chronic headaches are one of the most 

widespread pediatric medical challenges

A multidisciplinary team from the Hadassah Medical Organization and Hebrew University has designed a novel treatment to alleviate children’s chronic headaches. The treatment consists of biofeedback to trigger relaxation, coupled with a virtual reality system that leads the patient to visualize a pain-free self.

Chronic headaches are one of the most widespread pediatric medical challenges. Typically, pharmacological treatments are only partially effective and overuse of pain medications can prove counterproductive. Recognizing this, Hadassah’s researchers looked for an alternative. They found it in their two-prong behavioral approach.

The team hypothesized that virtual reality could serve as an efficient and perhaps more potent replacement for guided imagery, particularly for those children who have difficulty following imagery suggestions. In addition, they predicted that the combination of learning to relax and viewing themselves in a headache-free state would enhance the children’s ability to cope with their headaches. The study involved ten children, whose average headache frequency was 17 days per month–each headache lasting 19 hours if the child did not take medicine. With medication, the duration decreased to an average of 6 hours, but the pain medicine did not diminish the frequency of the headaches.

During the initial meeting, the children had their pictures taken with different facial expressions–ranging from happy to agony. These pictures were then combined with graphics of pain which the children reported were appropriate to the facial expression. The children were then guided during the course of the 10 sessions to practice relaxation with biofeedback and to associate successful relaxation with pain-free virtual images of themselves. During each session, the children were instructed to gaze at the screen and try to relax, as they viewed virtual representations of themselves and their pain. The presentation took them from a painful state to a relaxed pain-free state. Successful relaxation was measured through reduction in “galvanic skin response” (GSR), which reflects changes in a person’s emotional state that are tracked with electrodes.

Nine of the children completed the 10-session program and reported that their pain lessened and their quality of life improved significantly when asked one and three months following treatment. Most also said they applied their newly acquired relaxation and imagery skills outside of the laboratory. The researchers note that “in all outcome measures, no differences were found between the migraine and tension-type headache patients.”

Offering an explanation for the program’s success, the researchers relate that watching pain decline in another person or in a virtual image of oneself may relieve pain in the observer. “Obviously, they add, “this hypothesis needs to be examined in the future using brain imaging techniques. The researchers conclude, however, that their system, combining biofeedback and virtual reality, “is feasible for pediatric use” and advocate for larger studies to confirm their findings. A new double-blind study is now in progress at Hadassah.

For more than 100 years, Hadassah (www.hadassah-med.com) has been a leader in medicine and nursing in Israel, laying the foundation and setting the standards for the country’s modern health care system. The majority of medical breakthroughs in Israel have taken place there. With more than 130 departments and clinics, Hadassah-Ein Kerem provides Israel’s most advanced diagnostic and therapeutic services for the local and national population and a significant number of international patients.

iMER (www.imer.biz) is the international patients office of the Hadassah University Hospital in Jerusalem. iMER, with offices in Cyprus, Austria, Germany, Israel, Russia, Ukraine, Azerbaijan and Georgia, in cooperation with Hadassah, offers patients assessment services, the preparation of a medical plan and referral to the appropriate Hadassah units.

Πηγη

Φως στο γενετικό μηχανισμό του συνδρόμου Down

πηγη

Για πρώτη φορά ένας διακεκριμένος Έλληνας επιστήμονας της διασποράς, ο Στυλιανός Αντωναράκης, καθηγητής στο Τμήμα Γενετικής Ιατρικής του ελβετικού Πανεπιστημίου της Γενεύης, ο οποίος είναι και ο εμπνευστής της Παγκόσμιας Ημέρας Συνδρόμου Ντάουν, έριξε φως στις γενετικές συνέπειες της εν λόγω πάθησης.
Όπως αποκαλύφθηκε, αρκεί το έξτρα χρωμόσωμα 21 που έχουν οι ασθενείς, για να αποδιοργανωθεί η ισορροπία όλου του γονιδιώματός τους, πράγμα που εξηγεί τις διάφορες παθολογικές επιπτώσεις. Μέχρι σήμερα, παρά τις πολλές μελέτες, παρέμεναν μυστήριο οι ακριβείς μηχανισμοί που προκαλούν τα συμπτώματα της εν λόγω πάθησης.

Το σύνδρομο Ντάουν ή τρισωμία 21 εμφανίζεται περίπου σε αναλογία μία ανά 800 γεννήσεις και αποτελεί την πιο συχνή γενετική αιτία νοητικής καθυστέρησης. Οφείλεται σε μια συγκεκριμένη χρωμοσωμική ανωμαλία, καθώς τα κύτταρα των πασχόντων περιέχουν ένα τρίτο αντίγραφο (φυσιολογικά υπάρχουν δύο) του χρωμοσώματος 21, που αποτελεί περίπου το 1% του όλου ανθρωπίνου γονιδιώματος.

πηγη

Οι ερευνητές από την Ελβετία και άλλες χώρες (μεταξύ αυτών ο επίσης ελληνικής καταγωγής γενετιστής Γιάννης Σταματογιαννόπουλος του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Σιάτλ), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature" με επικεφαλής τον Αντωναράκη, απέδειξαν η παρουσία αυτού του τρίτου χρωμοσώματος 21 επηρεάζει καθοριστικά την έκφραση (ενεργοποίηση ή μη) όλων των γονιδίων, προκαλώντας έτσι μια γενικευμένη γονιδιακή ανισορροπία.
Οι επιστήμονες υπέθεταν εδώ και καιρό ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο, όμως δεν μπορούσαν να το αποδείξουν. Η ομάδα του Αντωναράκη κατόρθωσε τελικά να το πετύχει, χάρη στη μοναδική ευκαιρία που είχε να κάνει συγκριτική ανάλυση του DNA δύο πανομοιότυπων (μονοζυγωτικών) διδύμων, από τους οποίους ο ένας έχει το έξτρα χρωμόσωμα 21 και ο άλλος όχι (το σύνδρομο Ντάουν μπορεί να εμφανιστεί μόνο στον έναν από τους διδύμους, επειδή η χρωμοσωμική ανωμαλία συμβαίνει μετά τον αρχικό διαχωρισμό του γονιμοποιημένου ωαρίου σε δύο).
Οι ερευνητές κατάφεραν να συγκρίνουν την έκφραση των γονιδίων στους δίδυμους, χρησιμοποιώντας τις πιο σύγχρονες γενετικές τεχνολογίες, και έτσι ξεχώρισαν για πρώτη φορά εκείνες τις αλλαγές που επιφέρει στα γονίδια ενός ανθρώπου αποκλειστικά το πρόσθετο χρωμόσωμα 21.

πηγη

«Φαίνεται πως αυτό το μικρό έξτρα χρωμόσωμα έχει τεράστια επίδραση σε όλο το γονιδίωμα», δήλωσε η κύρια ερευνήτρια Οντρέ Λατουρνό. «Θα μπορούσαμε να βρούμε μια αναλογία με την κλιματική αλλαγή. Ακόμα κι αν η θερμοκρασία αυξάνεται μόνο κατά ένα ή δύο βαθμούς, θα βρέχει πολύ λιγότερο στις τροπικές και πολύ περισσότερο στις εύκρατες ζώνες. Η παγκόσμια κλιματική ισορροπία μπορεί να διαταραχθεί από ένα μικρό παράγοντα», πρόσθεσε ο Αντωναράκης.
Η νέα έρευνα (που διήρκεσε αρκετά χρόνια και χρηματοδοτήθηκε τόσο από το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών της Ελβετίας, όσο και από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας) ανοίγει το δρόμο για τη βαθύτερη κατανόηση των μοριακών μηχανισμών του συνδρόμου Ντάουν. Η ομάδα του Αντωναράκη θα συνεχίσει τις έρευνές της σε αυτό το πεδίο, με τελικό στόχο να αναστρέψει την γονιδιακή ανισορροπία και να διορθώσει τις κυτταρικές ανωμαλίες. Η πρόοδος στο σύνδρομο Ντάουν μπορεί μελλοντικά να βρει πρακτική εφαρμογή και σε άλλες γενετικές παθήσεις.
Ο Στυλιανός Ε. Αντωναράκης, επικεφαλής του τμήματος γενετικής ιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Γενεύης και διευθυντής του Ινστιτούτου Γενετικής και Γενωμικής (iGE3) στην ίδια πόλη, σπούδασε στις Ιατρικές Σχολές του Πανεπιστημίου Αθηνών (από όπου πήρε και το διδακτορικό του το 1982) και του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς των ΗΠΑ (όπου έγινε καθηγητής το 1990), ενώ μετά το 1992 μετακινήθηκε στην Ελβετία.
Εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια, η συνεισφορά του είναι σημαντική διεθνώς στην κατανόηση των γενετικών διαταραχών. Μεταξύ άλλων, έχει διατελέσει πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ανθρώπινης Γενετικής (2001-2002), ενώ από το 2013 είναι πρόεδρος του παγκοσμίου Οργανισμού Ανθρωπίνου Γονιδιώματος (HUGO), τον οποίο έχουν δημιουργήσει οι επιστήμονες που ασχολούνται με το γονιδίωμα του ανθρώπου. Είναι επίσης μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και κάτοχος του μεταλλίου του Τάγματος του Φοίνικα της Ελληνικής Δημοκρατίας (2007).

Πηγη

Αυτισμός vs. Άσπεργκερ: Ποιες οι βασικές διαφορές

πηγη

Στην τελευταία έκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου Ψυχικών Διαταραχών (DSM), του οδηγού που χρησιμοποιούν οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας κατά τη διαδικασία διάγνωσης, δεν υπάρχει σαφής διαχωρισμός για τις διάφορες μορφές αυτισμού, καθώς όλες κατατάσσονται στην ευρύτερη κατηγορία των διαταραχών του αυτιστικού φάσματος (ASD).

Βάσει του DSM, το Σύνδρομο Άσπεργκερ δεν αποτελεί ξεχωριστή διάγνωση, αλλά αναγνωρίζεται και διακρίνεται από άλλες μορφές αυτισμού βάσει της σοβαρότητας των κοινωνικών, επικοινωνιακών και συμπεριφορικών συμπτωμάτων που εκδηλώνει το άτομο.

- Επικοινωνία

Ένα βασικό σύμπτωμα του σοβαρού αυτισμού είναι το σημαντικό επικοινωνιακό έλλειμμα. Η καθυστέρηση ή παντελής απουσία γλωσσικών δεξιοτήτων παρατηρείται συχνά στα άτομα με σοβαρό αυτισμό, καθώς στο 40% των διαγνωσμένων περιστατικών το άτομο δεν μιλά καθόλου.
Ωστόσο, ακόμη και τα άτομα που μιλούν έρχονται αντιμέτωπα με επικοινωνιακές προκλήσεις, όπως η συχνή επανάληψη λέξεων/φράσεων ή η δυσκολία έναρξης ή διατήρησης του λόγου στο πλαίσιο μιας συνομιλίας. Επίσης, τα άτομα με σοβαρό αυτισμό δυσκολεύονται να αντιληφθούν γλωσσικά σχήματα όπως το χιούμορ ή ο σαρκασμός, καθώς τείνουν να τα ερμηνεύουν κυριολεκτικά.
Τα άτομα με Σύνδρομο Άσπεργκερ, δηλαδή ήπια διαταραχή του αυτιστικού φάσματος, δεν παρουσιάζουν τις παραπάνω επικοινωνιακές δυσκολίες. Αντί να απομονώνονται κοινωνικά, τα άτομα με Άσπεργκερ είναι συχνά ιδιαίτερα φιλικά και προσιτά, επιζητώντας μάλιστα την επικοινωνία και την επαφή με άλλα άτομα. Τα εμπόδια που προκύπτουν στην περίπτωση του Άσπεργκερ εντοπίζονται κυρίως στη δυσκολία του ατόμου να διαχειριστεί την επικοινωνία. Μπορεί, για παράδειγμα, το άτομο να χρησιμοποιεί τη γλώσσα με έναν δικό του ιδιαίτερο τρόπο ή να μοιάζει κοινωνικά αδέξιο.

- Γνωστικές δεξιότητες

Μια άλλη βασική διαφορά ανάμεσα στις σοβαρές και τις ήπιες μορφές διαταραχών του αυτιστικού φάσματος αφορά τη γνωστική λειτουργία του ατόμου. Τα άτομα με αυτισμό ενδέχεται να μειονεκτούν σε επίπεδο ευφυΐας (IQ) και η κλινικά διαπιστωμένη νοητική υστέρηση αποκλείει αυτομάτως τη διάγνωση για ήπια μορφή αυτισμού.
Σε περίπτωση ήπια μορφής ASD, ενδέχεται οι γνωστικές δεξιότητες να είναι άνισα κατανεμημένες, με το άτομο να παρουσιάζει, για παράδειγμα, εξαιρετικές δεξιότητες στα Μαθηματικά αλλά σοβαρές αδυναμίες στην αφαιρετική σκέψη.


Πηγη

«Θα μετρήσω μέχρι το 3»: Πώς να πειθαρχείτε το παιδί με αυτή την προειδοποίηση

πηγη

Σίγουρα έχετε δοκιμάσει να προειδοποιείτε το παιδί κάθε φορά που ξεπερνά τα όρια, εν όψει μιας επικείμενης τιμωρίας: «Αν δεν το σταματήσεις αμέσως, θα…» Πετυχαίνει, όμως, η προσπάθειά σας; Πιθανώς να έχετε διαπιστώσει ότι οι προειδοποιήσεις σας γίνονται πιο αποτελεσματικές, όταν τις προσαρμόζετε στην ιδιοσυγκρασία του παιδιού σας. Για να καταλάβετε αν η προειδοποίηση «πιάνει» στο παιδί σας, σκεφτείτε: Πώς αντιδρά κάθε φορά που του λέτε «αυτό είναι προειδοποίηση. Αν το συνεχίσεις θα…».

Το κάθε παιδί αντιδρά διαφορετικά στις προειδοποιήσεις: Κάποια απαντούν προκλητικά «Τι θα; Τι θα μου κάνεις;», κάποια άλλα μπορεί να τρομάξουν, ακόμα και να βάλουν τα κλάματα. Για κάποια παιδιά η προειδοποίηση χρειάζεται να είναι αυστηρή και άμεση, ώστε να καταλάβουν ότι εννοείτε αυτό που τους λέτε, ενώ για άλλα είναι πιο αποτελεσματικό να χρησιμοποιήσετε απαλή φωνή και η απειλή να είναι μετριασμένη. Υπάρχουν και παιδιά που αντιδρούν καλύτερα με έναν συνδυασμό των δύο παραπάνω τρόπων. Μόνο εσείς ξέρετε τι χρειάζεται το παιδί σας.
Η προειδοποίηση του «1-2-3» είναι μία ακόμα μέθοδος πειθαρχίας που σε κάποια παιδιά «πιάνει», ενώ σε άλλα όχι. Για να «πιάσει», όμως, θέλει τρόπο…
Το μυστικό του επιτυχημένου μετρήματος!
Όλοι, λίγο-πολύ, έχουν πει στο παιδί κάτι όπως «δεν θέλεις να φτάσω στο 3!» -κάποιοι γονείς μπορεί να προσθέσουν «το εννοώ!». Φτάνει, όμως, ένα σημείο που πολλοί γονείς αναρωτιούνται «τι θα κάνω όταν θα φτάσω στο 3;».
Υπάρχουν δύο πράγματα που πρέπει να κάνετε τότε: Το ένα είναι να ανακοινώσετε στο παιδί, καθώς μετράτε, ποια θα είναι η επίπτωση της πράξης του, και το δεύτερο είναι να είστε συνεπείς στην επίπτωση αυτή. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο τρόπος που θα προειδοποιήσετε το παιδί, για να είναι αποτελεσματικός, θα πρέπει να ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του.
Παράδειγμα για «δυναμικά» παιδιά:
Ένα παιδί με έντονη βούληση, δυναμισμό και πείσμα, χρειάζεται ξεκάθαρες, εμφατικές και αυστηρές οδηγίες, ώστε να μην συμπεράνει ότι αστειεύεστε. Πείτε λοιπόν:
«Μην γράφεις σε αυτό το βιβλίο, σε παρακαλώ».

Περιμένετε, λίγο, για να δείτε αν θα σταματήσει. Αν δεν σταματήσει, πείτε:
«Θα μετρήσω μέχρι το 3. Αν δεν σταματήσεις να γράφεις θα σου πάρω και το βιβλίο και τους μαρκαδόρους. Ένα.»

πηγη

Περιμένετε τρία δευτερόλεπτα: «Δύο». Άλλα τρία δευτερόλεπτα: «Τρία». Αν συνεχίζει να μην σταματά αυτό που του έχετε ζητήσει πείτε «Βλέπω δεν μου δίνεις σημασία, οπότε θα μου δώσεις το βιβλίο και τους μαρκαδόρους αυτή τη στιγμή.»
Το παιδί δεν γίνεται να μη συμμορφωθεί αν σηκωθείτε αυτόματα και του πάρετε το βιβλίο και τους μαρκαδόρους.
Είναι πιθανό η μέθοδος αυτή πειθαρχίας να μην «πιάσει» με την πρώτη φορά που θα την εφαρμόσετε σε ένα παιδί με έντονη προσωπικότητα. Αν το παιδί, όμως, συνειδητοποιήσει από την πρώτη κιόλας φορά ότι το εννοείτε, θα πιάσει τις επόμενες.
Παράδειγμα για πιο ευαίσθητα και λιγότερο δυναμικά παιδιά:
Για ένα λιγότερο πεισματάρικο παιδί που δεν συνηθίζει να αντιδρά έντονα, αρκεί πιο απαλή φωνή και ίσως έντονη οπτική επαφή. Ήρεμα μπορείτε να πείτε:
«Αγάπη μου, σε παρακαλώ άσε κάτω τον μαρκαδόρο. Δεν ζωγραφίζουμε τα βιβλία.»
Περιμένετε τρία δευτερόλεπτα και αν το παιδί δεν συμμορφωθεί πείτε «Θα μετρήσω μέχρι το τρία, για να αφήσεις κάτω τον μαρκαδόρο και μετά θα στον πάρω. Ένα.»
Το πιθανότερο είναι στο σημείο αυτό το ήπιο παιδί θα συμμορφωθεί σε αυτό που του λέτε. Στην περίπτωση που δεν το κάνει, συνεχίστε να μετράτε μέχρι το τρία και αν συνεχίζει να μην συμμορφώνεται, χωρίς να πείτε κάτι παραπάνω, απλά πάρτε του τον μαρκαδόρο.
Έτσι, θα περάσετε με σαφήνεια το μήνυμα στο ευαίσθητο παιδί, αλλά χωρίς να το τρομάξετε.
Τι πρέπει να θυμάστε
Οι δύο παραπάνω τρόποι οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα, αλλά είναι προσαρμοσμένοι στην ιδιοσυγκρασία του κάθε παιδιού. Είναι δε εξίσου αποτελεσματικοί, γιατί βοηθούν το παιδί να συνειδητοποιήσει ότι η επίπτωση που του επιβάλλατε ήταν έπειτα από δική του επιλογή (εκείνο επέλεξε να συμμορφωθεί ή να μη συμμορφωθεί).
Μην δώσετε πολύ χρόνο στο παιδί μέχρι να συμμορφωθεί και να κάνει αυτό που του ζητάτε. Ο κανόνας του «3» δεν πρέπει να διαρκέσει πάνω από μισό λεπτό. Εξάλλου, σκοπός σας είναι να σταματήσει την ανεπίτρεπτη συμπεριφορά άμεσα και όχι όποτε εκείνο θέλει.
Κάποια μετέπειτα στιγμή, που θα μπορείτε να συζητήσετε ήρεμα με το παιδί, εξηγήστε του ότι το εννοείτε όταν το προειδοποιείτε για κάτι και ότι, χωρίς φωνές και απειλές, θα ακολουθεί πάντα κάποια επίπτωση όταν δεν συμμορφώνεται.
Τέλος, έχει μεγάλη σημασία να λέτε στο παιδί ποια θα είναι η επίπτωση, πριν ξεκινήσετε να μετράτε, και η επίπτωση αυτή να είναι άμεση και εφαρμόσιμη, πάντα όμως συμβατή με την ιδιοσυγκρασία του παιδιού.

Πηγη

H συμβουλή του Αϊνστάιν για τη σωστή ανάπτυξη των παιδιών!

πηγη

Mια νεαρή μητέρα ρώτησε τον Αϊνστάιν τι θα μπορούσε να κάνει για να προετοιμάσει καλύτερα το πεντάχρονο παιδί της για το σχολείο και τη ζωή. Ήρεμος και χαμογελαστός, ο μεγάλος φυσικός της απάντησε: «Να του λέτε παραμύθια». «Καλά τα παραμύθια, αλλά τι άλλο;» απόρησε η νέα μητέρα.

«Πολλά παραμύθια», επέμεινε ο άνθρωπος που σφράγισε τη σύγχρονη επιστήμη. Και όταν η μητέρα ρώτησε τρίτη φορά, κάπως δύσπιστα: «Καλά, εντάξει, αλλά και τι άλλο;», ο Αϊνστάιν είπε πως «δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο. Μονάχα κι άλλα παραμύθια. Πάρα πολλά παραμύθια».Δεν έχουν όμως πειστεί όλοι ότι τα παραμύθια είναι τόσο σημαντικά για τα παιδιά. Έρευνα που έγινε σε γονείς στη Βρετανία αναφέρει ότι το 25% δε διαβάζουν παραμύθια σε παιδιά κάτω των 5 ετών, είτε επειδή θεωρούν ότι είναι πολύ τρομακτικά, είτε επειδή δε συμφωνούν με το πρότυπο ζωής που δίνουν στα παιδιά (τι πρότυπο δίνει η Ωραία Κοιμωμένη που περιμένει τον ωραίο πρίγκιπα να τη φιλήσει για να ξυπνήσει;).
Κάνει τόσο λάθος ο Αϊνστάιν λοιπόν; Μάλλον όχι. Ας δούμε γιατί τα παραμύθια είναι πολύτιμη πνευματική «τροφή» για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, ακόμη και τα πιο τρομακτικά:
Τα παραμύθια δείχνουν στα παιδιά πώς να λύνουν προβλήματα: Μικροί και μεγάλοι μαθαίνουν από τους πρωταγωνιστές μίας ιστορίας. Όπως συμβαίνει με μία διδακτική θεατρική παράσταση ή ένα καλό βιβλίο, έτσι ακριβώς τα παιδιά διδάσκονται από ένα κλασικό παραμύθι. Αυτές οι ιστορίες που συμβαίνουν «μια φορά κι έναν καιρό», βοηθούν τα παιδιά να αναπτύξουν την κριτική τους σκέψη. Να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό και να δουν ότι με τη φαντασία, το θάρρος και την υπομονή λύνονται τα προβλήματα. Όπως ακριβώς έγινε και με την «Ωραία Κοιμωμένη».

Τα παιδιά νικούν το φόβο: «Τα παραμύθια δε λένε στα παιδιά ότι υπάρχουν δράκοι. Τα παιδιά ήδη γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν δράκοι. Τα παραμύθια λένε στα παιδιά ότι οι δράκοι μπορούν να ηττηθούν», είχε πει ο Βρετανός συγγραφέας G.K. Chesterton. Ο διάσημος συγγραφέας και παιδοψυχολόγος, Bruno Bettelheim, πίστευε ότι τα παραμύθια είναι σημαντικά για την ανάπτυξη των παιδιών, επειδή οι βασικοί χαρακτήρες–που είναι και οι ίδιοι παιδιά πολλές φορές–επιδεικνύουν θάρρος και νικούν σε έναν κόσμο γιγάντων και εχθρικών ενηλίκων.

πηγη

Τα παραμύθια προετοιμάζουν τα παιδιά για τις δυσκολίες της ζωής: Μέσα από τα παραμύθια, τα παιδιά συναντούν προκλήσεις με τις οποίες παλεύουν και οι ενήλικες: την προδοσία, τις ίντριγκες, τους τσακωμούς και τη ζήλια. Είναι οι άσχημες πλευρές της ζωής, που δε λείπουν από τους παραδοσιακούς μύθους και τα παραμύθια. «Τα παραμύθια επεξεργάζονται τόσες πολλές φοβίες, όχι μόνο προσωπικές, αλλά όλης της κοινωνίας, αλλά το κάνουν με έναν τρόπο ασφαλή, γιατί όλα αυτά συμβαίνουν…μια φορά κι έναν καιρό», εξηγεί η Μαρία Τατάρ, καθηγήτρια στο Harvard College.
Δίνουν ευκαιρία για διάλογο: Τέτοιες ιστορίες «ελεγχόμενου φόβου» δίνουν μία θαυμάσια ευκαιρία στους γονείς να συζητήσουν με τα παιδιά τους τις πιο βαθιές τους ανησυχίες και ανασφάλειες από τον πραγματικό κόσμο. Οι φανταστικοί χαρακτήρες συνεισφέρουν θετικά στο διάλογο. Δεν μπορεί να γίνει το ίδιο με μία ταινία, ούτε καν με το θέατρο.
Τα παραμύθια μιλούν μία παγκόσμια γλώσσα: «Γνωρίζουμε τα παραμύθια ως παιδιά, είτε μέσω της αφήγησης, είτε ακόμη και μέσω της παντομίμας. Ζούμε με αυτά, αναπνέουμε με αυτά, ξέρουμε το τέλος τους», γράφει ο Neil Gaiman. Ορισμένα παραμύθια, όπως η Σταχτοπούτα, υπάρχουν σε πολλές κουλτούρες, αν και με μικρές διαφορετικές πινελιές σε κάθε χώρα. Όλες οι διαφορετικές εκδοχές όμως, μοιράζονται κάτι κοινό: μία σαγηνευτική ιστορία για την ανάγκη να νικήσει το καλό.
Τα παραμύθια διδάσκουν στα παιδιά τα βασικά στοιχεία ενός διηγήματος, μίας ιστορίας: Τους διδάσκουν τη διαφορά ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα. Ότι οι ιστορίες μπορεί να εξελίσσονται σε άλλο περιβάλλον, σε άλλη χώρα και σε άλλο χρόνο. Ότι οι πρωταγωνιστές έχουν διαφορετικά γνωρίσματα και διαφορετικούς χαρακτήρες. Εάν το παιδί κατανοήσει αυτές τις διαφορές από πολύ μικρή ηλικία, τότε ενισχύεται η ικανότητά του να κατανοεί τη σχέση αιτίας-αποτελέσματος και να προβλέπει το επόμενο βήμα.
Τα παραμύθια αναπτύσσουν την παιδική φαντασία: «Όταν εξετάζω τον εαυτό μου και τον τρόπο σκέψης μου, έρχομαι στο συμπέρασμα ότι το χάρισμα της φαντασίας σημαίνει περισσότερα για εμένα από οποιοδήποτε ταλέντο για αφηρημένη, θετική σκέψη. Το να ονειρεύεσαι για όλα τα σπουδαία πράγματα που μπορείς να καταφέρεις, είναι το κλειδί για μια ζωή γεμάτη με θετικότητα. Άφησε τη φαντασία σου να καλπάσει ελεύθερη και δημιούργησε έναν κόσμο στον οποίο θα ήθελες να είσαι μέσα», είχε πει ο Άλμπερτ Αϊνστάιν.
Τα παραμύθια προσφέρουν ηθικά διδάγματα:Τα παραμύθια θέτουν το ηθικό πρόβλημα της συνύπαρξης του καλού και του κακού (που συμβολίζουν συνήθως οι δράκοι, οι γίγαντες και οι μάγισσες). Συνήθως το καλό υπερισχύει και ο κακός χάνει. Μέσω της ταύτισης με τον ήρωα, το παιδί παίρνει το ηθικό δίδαγμα.

Πηγη

Συσχετισμοί λέξεων – εννοιών: Το παλιό και το καινούργιο (Έλλειψη λεξιλογίου στα παιδιά)

πηγη

Όσο αποφεύγουμε τη χρήση νέων λέξεων, τόσο μειώνεται η ικανότητά μας να το κατακτήσουμε. Η σταθερή εξάσκηση πρόσληψης λέξεων και εξάσκησης της μνήμης μας βελτιώνει στην κατεύθυνση αυτή και ακονίζει την ταχύτητα και ακρίβεια της επικοινωνίας μας.

Ένα συχνό ζήτημα, που απασχολεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, είναι η έλλειψη λεξιλογίου στα παιδιά κάθε ηλικίας, που γίνεται πιο καίρια καθώς μεγαλώνουν.
Οι λόγοι είναι πολλοί και δεν θα σταθούμε σε αυτούς σήμερα.
Θα μιλήσουμε κυρίως για τη διαδικασία απόκτησης λεξιλογίου.
Πρέπει να τονιστεί όμως ότι, η εξοικείωση, η άσκηση, η πρακτική στη διαδικασία του λόγου γενικά, βελτιώνει τη δυνατότητα του ατόμου για πρόσληψη και ανάπτυξη του λεξιλογίου του. Όλοι μας μαθαίνουμε ευκολότερα εκείνα στα οποία είμαστε εκτεθειμένοι πιο συχνά.
Μαθαίνουμε δια μέσου αυτών που ακούμε, βλέπουμε, νοιώθουμε, κάνουμε. Όσο εμπλέκουμε την καθημερινότητά μας με λόγο, προφορικό ή και γραπτό, τόσο μαθαίνουμε και διευρύνουμε το λόγο μας.
Αυτή η έκθεση, η εμπειρία, άμεση και έμμεση, μας διδάσκει. Ιδιαίτερα βέβαια διδάσκει τα παιδιά.
Σε όλα εκείνα που γνωρίζουμε, πρέπει να βλέπουμε σχέσεις μεταξύ τους και έτσι να τα συνδέουμε με ποικίλους τρόπους και να τα οργανώνουμε στο μυαλό μας. Έτσι μαθαίνουμε.
Είναι σχεδόν απεριόριστος ο αριθμός των τρόπων που τα πράγματα μπορούν να συνδεθούν και να συσχετιστούν. Ας πούμε, δύο πράγματα μπορούν να συσχετισθούν ως όμοια ή παρόμοια ή ως αντίθετα. Μπορούν να συνδεθούν σύμφωνα με τη λειτουργία τους, τη θέση τους στο χώρο, το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένα.
Τα παιδιά λοιπόν μαθαίνουν καινούργιες πληροφορίες συνδέοντάς τις με άλλες παλιές, που ήδη γνωρίζουν. Επίσης, μαθαίνουν αναγνωρίζοντας καινούργιες σχέσεις σε ήδη παλιές γνώσεις.
Με τέτοιο τρόπο φτιάχνουν και οργανώνουν και το λεξιλόγιό τους. Έτσι, οργανώνουν επίσης τη χρήση του για επικοινωνία.
Για να μπορεί ένα παιδί να αξιοποιήσει άνετα τη χρήση του λεξιλογίου, πρέπει να μπορεί εύκολα και ταξινομημένα να βλέπει τις σχέσεις μεταξύ λέξεων και εννοιών.
Οι γονείς πρέπει να προσφέρουν τις κατάλληλες εμπειρίες στο παιδί τους και να το ενθαρρύνουν να βλέπει τις σωστές συσχετίσεις. Πρέπει να δίνουν παραδείγματα και να βοηθούν τις ανάγκες που έχει η σκέψη του παιδιού τους.

Πηγη
Η μνήμη εξαρτάται σε ένα μεγάλο βαθμό από τις σχέσεις και συσχετίσεις των πραγμάτων. Η πληροφορία έρχεται σε εμάς, μένει για δευτερόλεπτα στο νου μας και πρέπει γρήγορα να κάνουμε τις κατάλληλες διεργασίες, αν μας ενδιαφέρει, ώστε τελικά η πληροφορία να μπορέσει κατόπιν να παραμείνει στη μνήμη μας για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ακούμε έναν αριθμό τηλεφώνου και τον θυμόμαστε μέχρι να τον πάρουμε ίσως. Κατόπιν, αν δεν τον συσχετίσουμε με κάτι που ήδη γνωρίζουμε, αν δεν του βρούμε συσχετίσεις κατάλληλες, τότε, ευθύς, θα τον ξεχάσουμε.
Ξεκινάμε να θυμηθούμε κάτι και αυτό, στο μυαλό μας, φέρνει κάτι άλλο. Όλα τα καινούργια και όλα τα παλιά μοιάζουν να είναι αλυσιδωτά δεμένα.
Έτσι βρίσκουμε και τις αιτίες των πραγμάτων, καθώς επίσης ενώνονται και αυτές αλυσιδωτά. Τα ΄γιατί’ και ‘επειδή’ είναι κρίκοι αλυσίδας που ενώνουν καινούργιες πληροφορίες με παλιές. Ενώνουν τα πράγματα με τις αιτίες τους.
Εάν οι συσχετισμοί των πληροφοριών, οι διεργασίες αποθήκευσης στη μνήμη και ανάκλησης από αυτήν για κάποιους λόγους δεν λειτουργούν όπως πρέπει, τότε, η μάθηση του καινούργιου γίνεται ιδιαίτερα δύσκολη. Επίσης, τα γεγονότα παρουσιάζονται αποσπασματικά, χωρίς αιτίες, χωρίς να ανήκουν σε κατηγορίες και οικογένειες λέξεων / εννοιών.
Είναι πιθανό, τα ονόματα των πραγμάτων να αποτυπώνονται στη μνήμη και να ανακαλούνται από τη μνήμη δύσκολα. Αν αυτό συμβαίνει συχνά, ίσως είναι δείγμα ενός προβλήματος γνωστού ως ‘ανομία’. Π.χ. ‘Θέλω το αυτό που είναι μέσα στο έτσι, πως το λένε το τέτοιο…’.
Λόγος κενός, συχνά γεμάτος με νεολογισμούς (χρησιμοποίηση άγνωστων, καινούργιων λέξεων στη θέση των πραγμάτων).
Συχνά οι καταστάσεις αυτές ακολουθούν και συνοδεύουν την αφασία μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο.
Άλλες φορές, μικρά παιδιά, συχνά φαινομενικά χωρίς προβλήματα, έχουν τέτοιες δυσκολίες, μικρότερου ή μεγαλύτερου βαθμού.
Όσο αποφεύγουμε τη χρήση νέων λέξεων, τόσο μειώνεται η ικανότητά μας να το κατακτήσουμε. Η σταθερή εξάσκηση πρόσληψης λέξεων και εξάσκησης της μνήμης μας βελτιώνει στην κατεύθυνση αυτή και ακονίζει την ταχύτητα και ακρίβεια της επικοινωνίας μας.