Το διάβασμα στο σπίτι – τεχνικές ενίσχυσης μνήμης και συγκέντρωσης

πηγη

Το διάβασμα στο σπίτι – τεχνικές ενίσχυσης μνήμης και συγκέντρωσης

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

 

Πολλές φορές ακούμε γονείς να παραπονούνται ότι τα παιδιά έχουν δυσκολία στο να συγκεντρωθούν στη μελέτη τους, ότι παρ’όλο που διαβάζουν πολύ δεν αποδίδουν – τουλάχιστον το αναμενόμενο- ότι «πρέπει να κάθομαι από πάνω τους για να διαβάσουν» και ότι εν τέλει το διάβασμα στο σπίτι είναι μια ώρα που δοκιμάζει τα νεύρα όλων.

Επίσης πολλές φορές διατυπώνουν το παράπονο ότι ενώ διαβάζει αρκετά, όταν έρθει εκείνη η αποφράδα ώρα του τεστ ή της προφορικής εξέτασης, δεν θυμούνται ούτε τα μισά. Θέλουμε λοιπόν να δούμε, και πιστεύω ότι σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη να ασχοληθούμε μ’ αυτό, τους μηχανισμούς της μνήμης και της συγκέντρωσης του παιδιού και πως αυτός λειτουργεί παίρνοντας υπ’ όψιν μας και όλες τις παραμέτρους που παίζουν κάποιο ρόλο στη λειτουργία αυτού του μηχανισμού – πάντα βέβαια σε πλαίσιο εκπαιδευτικό-μαθησιακό και με προσανατολισμό περισσότερο το διάβασμα στο σπίτι.

Θα βοηθήσει σ’ αυτήν μας την εξέταση, να αντιμετωπίσουμε το μηχανισμό της μνήμης σαν ένα μυικό σύστημα το οποίο όσο το ασκούμε τόσο διατηρούμε την καλή του κατάσταση. Ας δούμε όμως πως λειτουργεί τόσο η μνήμη όσο και η συγκέντρωση ενός παιδιού περιγράφοντας μια διαδικασία μάθησης στο σπίτι, και βλέποντας τις διάφορες τεχνικές μέσα απ’ αυτό. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι το παιδί έχει να μάθει 10 καινούριες αγγλικές λέξεις, τις λέξεις “tiger, elephant, camel, pencil, table, zebra, ruler, chair, jungle, notebook”. Χρησιμοποιώ αυτό το παράδειγμα αντί για κάποιο που θα είχε να κάνει με μαθηματικά ίσως, για να απλουστευτεί η περιγραφή της διαδικασίας μια και εμπεριέχει περισσότερο το στοιχείο της απομνημόνευσης παρά αυτό της κατανόησης.

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να βεβαιωθούμε ακόμα και σ’ αυτήν την απλή περίπτωση όμως ότι υπάρχει κατανόηση δύο πραγμάτων. Το ένα είναι το είδος της πληροφορίας και το άλλο είναι η κατανόηση του τι σημαίνει «το έμαθα» σ’ αυτήν την περίπτωση. Τα περισσότερα παιδιά αν τα αφήσουμε μόνα τους, θα κάνουν κάτι ανάλογο με το παρακάτω : «Tiger, η τίγρη εντάξει το έμαθα, εύκολο. Elephant, ναι, ελέφαντας…» και θα συνεχίσει την ανάγνωση λέγοντας τα έμαθα όταν τελειώσει. Το παιδί είναι λογικό να συγχέει την κατανόηση με την μάθηση. Παιδιά με δυνατή βραχεία μνήμη πιθανόν να μπορέσουν να αναπαράγουν άμεσα λεκτικά και ολόκληρη αυτή τη λίστα έχοντας την ψευδαίσθηση ότι την έμαθαν.

πηγη

Πρέπει λοιπόν πρώτα να βοηθήσουμε την κατανόηση της πληροφορίας παρέχοντας ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο όλες αυτές οι ασύνδετες λέξεις αποκτούν κάτι κοινό.

Για παράδειγμα

«Από ποιο κεφάλαιο τις έχετε αυτές τις λέξεις ;» «Ποια ιστορία σας λέει αυτό το κεφάλαιο ;» «Α, είναι δηλαδή το ταξίδι των παιδιών στη ζούγκλα ;» «Για πες μου γι αυτό το ταξίδι.» Έτσι βοηθάμε τις λέξεις να αποκτήσουν ένα νόημα μέσα σε μια ιστορία. Όταν φτάσουμε λοιπόν στο να διαβάσουμε τις λέξεις καλό είναι να έχουμε επίσης στο μυαλό μας ότι το παιδί μπορεί να έχει ικανότατη μνήμη μεν, αλλά η αδυναμία του είναι στο πώς να καταχωρήσει τις πληροφορίες με τέτοιο τρόπο ώστε αυτές να μπορούν να ανακαλεστούν εύκολα. Μπορούμε λοιπόν αντί να έχουμε 10 λέξεις να έχουμε 3 ομάδες λέξεων.

Α – Ζωα : Camel, elephant, tiger, zebra

B – Επιπλα : Table, chair

C – Τάξη : Pencil, notebook, ruler.

O σκοπός σ’ αυτό δεν είναι να το κάνουμε μικρότερα κομμάτια αλλά να το κάνουμε κατανοητά κομμάτια. Επίσης το κάνουμε να φαίνεται ευκολότερο. Έχουμε φύγει λοιπόν από το «Έχω να μάθω 10 λέξεις» και έχουμε πάει στο «Έχω να μάθω τις λέξεις από την ιστοριούλα της ζούγκλας, που είναι ζώα, έπιπλα και πράγματα της τάξης.» Μπορούμε επίσης να βοηθήσουμε το παιδί με οπτικές αναπαραστάσεις, χρησιμοποιώντας την εκπληκτικά γλαφυρή φαντασία του παιδιού, όπως το να φανταστεί ένα ελέφαντα με ρίγες ζέβρας και καμπούρα κτλ. Δεν θα βοηθήσει καθόλου τις γνώσεις ζωολογίας αλλά θα βοηθήσει πάρα πολύ στη συγκεκριμένη εργασία αφου η οπτική αυτή μνήμη είναι πολύ δυνατή και θα διαρκέσει πολύ περισσότερο από τη λεκτική.

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με διαφορετικές μεθόδους όμως το να μάθει ένα παιδί δεν αφορά μόνο μνήμη αλλά και άλλες παραμέτρους όπως η συγκέντρωση. Και τα παιδιά έχουν συνήθως πολύ περισσότερα προβλήματα με τη συγκέντρωση παρά με τη μνήμη. Πως ορίζουμε ένα πρόβλημα συγκέντρωσης του παιδιού; Κοιτάμε για τα παρακάτω :

• Δεν δίνει σημασία σε λεπτομέρεις και κάνει απρόσεκτα λάθη.

• Έχει δυσκολία να διατηρήσει την προσοχή του.

• Δεν φαίνεται να ακούει καν αυτό που λέμε.

• Πρέπει να προσπαθήσει πάρα πολύ για να ακολουθήσει οδηγίες.

• Έχει δυσκολία να οργανωθεί.

• Αποφέυγει όσο μπορεί εργασίες που απαιτούν ιδιαίτερη νοητική προσπάθεια.

• Χάνει πράγματα.

• Αφαιρείται εύκολα.

• Παίζει με τα χέρια του και δεν μπορεί να κάτσει στην καρέκλα.

• Δεν μπορεί να κάνει ησυχία όταν δουλεύει.

• Μιλάει συνεχώς.

• Απαντάει πριν ακόμα ολοκληρωθεί η ερώτηση.

• Έχει δυσκολία στο να περιμένει τη σειρά του.

• Διακόπτει συνεχώς τους άλλους.

Ακούω αρκετές φορές ότι ένα παιδί διάβασε 3 ώρες ή 5 ώρες. Αυτό για ένα παιδί μικρής σχετικά ηλικίας είναι σχεδόν αδύνατο, κι ακόμα κι αν είναι δυνατό δεν είναι επιθυμητό. Δεν μπορεί ένα παιδί να συγκεντρωθεί για τόσες ώρες. Εξάλλου ο καλύτερος τρόπος για να θυμόμαστε κάτι δεν είναι να το κοιτάμε / διαβάζουμε 3 ώρες αλλά η συχνή επανάληψη. Όταν μιλήσαμε παραπάνω για βραχεία μνήμη, ή σύντομη μνήμη, είναι η μνήμη που χρησιμοποιούμε όταν μας πει κάποιος ένα τηλέφωνο και νοητικά το επαναλαμβάνουμε μέχρι να το γράψουμε σ’ ένα χαρτάκι. Αν δεν το ξαναχρησιμοποιήσουμε το ξεχνάμε. Αν το χρησιμοποιήσουμε μια – δυο φορές το μήνα, το ίδιο. Αν το καλούμε 3 φορές τη μέρα, τότε περνάει πραγματικά στη μνήμη και το έχουμε «μάθει». Το θέμα λοιπόν είναι ότι από ένα σημείο και μετά, δηλαδή περίπου από ένα εικοσάλεπτο, όσες παραπάνω φορές κι αν διαβάσει τις λέξεις μας ένα παιδί δεν θα έχει τόσο αποτέλεσμα όσο αν τις αφήσει και τις ξαναδιαβάσει σε μια ώρα κάνοντας κάτι άλλο ενδιάμεσα. Μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί λοιπόν βλέποντας αυτό που κάναμε με τις λέξεις σαν προεργασία, για να επαναληφθεί αργότερα. Με αυτό τον τρόπο και βοηθάμε την μνήμη, και δεν ζητάμε από το παιδί να μείνει συγκεντρωμένο στο ίδιο πράγμα για πολλή ώρα, και οι επαναλήψεις μας τώρα περιέχουν το στοιχείο ότι μετά από μια ώρα η ανάκληση θα πρέπει να γίνει από την μόνιμη μνήμη και όχι από την βραχεία, όπως θα γίνει και μέσα στην τάξη. Μην ξεχνάμε ότι ναι μεν η επανάληψη είναι «μήτηρ μαθήσεως» αλλά είναι και αδελφή της Ανίας. Σωστή επανάληψη λοιπόν είναι αυτή που περιγράψαμε.

πηγη

Βοηθάει βέβαια ο χρόνος μεταξύ των επαναλήψεων αυτών να είναι «νεκρός χρόνος» νοητικά, εφ’ όσον αν κάνουμε κάποιο άλλο μάθημα ενδιάμεσα θα έχει επίπτωση στη μνήμη αυτού που μάθαμε πριν. Με το χρόνο των παιδιών σήμερα να είναι τόσο πιεσμένος όμως κάτι τέτοιο είναι πρακτικά αδύνατον. Μπορούμε όμως τουλάχιστον να παρεμβάλλουμε κάτι που δεν θα επηρρεάσει τη μνήμη τόσο, μαθηματικά αντί για την ορθογραφία των ελληνικών ας πούμε.

Ρόλο βέβαια και μάλιστα σημαντικό παίζει και η φύση της πληροφορίας. Όταν λέμε η φύση της πληροφορίας εννοούμε αν ξέρω το λόγο που μαθαίνω κάτι και πόσο σχετικό είναι με μένα.

Όταν λοιπόν παραπονούμαστε ότι ένα παιδί υπολείπεται σε μνήμη ή συγκέντρωση, πολύ συχνά μιλάμε για ένα παιδί το οποίο έχει απομνημονεύσει 800 Pokemon, ξέρει τους Power Rangers με το μικρό τους, και δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα να σου πει τι ακριβώς γράφει πάνω και τι κάνει η κάθε κάρτα Yu-Gi-Oh. Κλασσική πλέον η ρήση όλων μας «Ε βέβαια… σ αυτά… είμαστε πρώτοι!»

Για τους ίδιους μηχανισμούς όμως δεν μιλάμε ακόμα; Για το παιδί που έχει πρόβλημα συγκέντρωσης και μνήμης; Πως λοιπόν δουλεύουν άριστα σε τέτοια πεδία και είναι τόσο προβληματικά σε άλλα; Η απάντηση είναι προφανής. Κίνητρο. Διασκέδαση. Πρόκληση. Προσωπική σχέση της πληροφορίας. Αν κάποιος που μας είναι απλά γνωστός μας έλεγε το καινούριο του τηλέφωνο θα χρειαζόταν προσπάθεια για να μείνει στη μνήμη. Αν όμως μας έλεγε ότι μας δίνει ένα δωρεάν εισιτήριο για ταξίδι αναψυχής γιατί δεν μπορεί να πάει ο ίδιος, τότε το καινούριο του τηλέφωνο θα γραφόταν ανεξίτηλα στη μνήμη μας με χρυσά γράμματα. Η σχετικότητα της πληροφορίας. Πόσα στοιχεία ανάκλησης παρέχει αυτή η πληροφορία. Πάρα πολλές παράμετροι για να αναλυθούν σε ένα μόνο άρθρο. Ο πιο σημαντικός όμως ίσως είναι η πρόκληση. Και αυτό είναι κάτι που μπορούμε να το έχουμε στο διάβασμα μας. Είδα μεγάλη βελτίωση σε παιδιά που ήταν ανήσυχα και δεν πρόσεχαν από τότε που εσκεμμένα άρχισα διαβάζοντας ένα κείμενο να κάνω λάθη. Και να δίνω πόντους σε αυτούς που τα «πιάνουν». Δεν έχει τόση σημασία τι κερδίζει. Σημασία έχει για τα παιδιά ότι θα είναι αυτός ή αυτή που θα έχουν τους περισσότερους πόντους. Πρόκληση.

Πως λοιπόν παίρνοντας υπ’όψιν μας τα παραπάνω μπορούμε να οργανώσουμε καλύτερα το διάβασμα στο σπίτι;

Το βασικό ρόλο παίζει η τάξη και η οργάνωση. Το διάβασμα γίνεται σε συγκεκριμένη ώρα. Τα παιδιά συνήθως αντιλαμβάνονται με δύο τρόπους πόσο χρόνο έχουν. «Πολύ» και «καθόλου». Το διάβασμα γίνεται σε χώρο όσο γίνεται ήσυχο. Πριν ξεκινήσει βεβαιωθείτε ότι έχει όλα όσα χρειάζεται μολύβι, γόμα κτλ. Είναι μια συνεχής και αναίτια πηγή άγχους το να σταματάει ένα παιδί κάθε λίγο ψάχνοντας κάτι.. Βεβαιωθείτε επίσης ότι το παιδί καταλαβαίνει ακριβώς αυτό που πρέπει να κάνει, καταλαβαίνει δηλαδή τις οδηγίες που του δίνονται, όχι ρωτώντας αν κατάλαβε, όχι βάζοντας το να διαβάσει τις οδηγίες αλλά να σας τις πει με δικά του λόγια. Μείνετε μέχρι να κάνει το πρώτο μέρος της άσκησης αν είναι κάποια άσκηση. Ρωτήστε με ενδιαφέρον για το μάθημα του. Τέλος αφήστε το παιδί μόνο του για λίγο χρόνο για να διαβάσει. Ρωτήστε το μετά από λίγο αν έχει κάποια δυσκολία. Κάνετε το παιδί, κι αυτό είναι από τα πλέον βασικά, να καταλάβει ότι αν βρει κάποια δυσκολία δεν θα σταματήσει και θα τρέχει σ’ εσάς με το βιβλίο, αλλά θα συνεχίσει παρακάτω και θα σας το πει όταν έρθετε πάλι. ‘Όταν φτάσουμε στο «εντάξει το έμαθα» ρωτάμε ξανά τι ήταν που έπρεπε να μάθει, και δεν ζητάμε να το αναπαράγει τότε. Θα το ζητήσουμε αργότερα για να γίνει η ανάκληση από τη «μόνιμη» μνήμη. Βάλτε το βιβλίο στην άκρη και συνεχίστε με το επόμενο μάθημα. Γενικά προσπαθούμε ο ρόλος μας να είναι περισσότερο ο ρόλος κάποιου που ενδιαφέρεται για τα μαθήματα και το σχολείο παρά κάποιου που έρχεται για να βρει και το τελευταίο λάθος που έκανες και να σου τονίσει ότι ο βαθμός σου αν συνεχίσεις έτσι θα είναι χαμηλός.

Αν υποθέσουμε ότι μέχρι τώρα ο τρόπος του διαβάσματος είναι διαφορετικός και το παιδί χρειάζεται κάποιον από πάνω του για να διαβάσει. Έστω ακόμα ότι δεδομένο είναι ότι θα υπάρξει κάποια πτώση στη βαθμολογία αν εφαρμόσουμε αυτό το σύστημα. Είναι όμως προτιμότερο ένα παιδί που μόνο του παίρνει δυο βαθμούς παρακάτω παρά ένα παιδί που αδυνατεί να διαβάσει μόνο του.

Κάθε παιδί βέβαια είναι διαφορετικό και η διαδικασία μάθησης είναι κάτι το πολύ προσωπικό στον καθένα μας, έτσι μπορεί να υπάρχουν πολλές αποκλίσεις απ’ αυτό που περιγράψαμε.

Διαβάστε περισσότερα

Πηγη

Ασκήσεις Οργάνωσης της Μνήμης για Παιδιά (εξαιρετικό υλικό!)

πηγη

Ασκήσεις Οργάνωσης της Μνήμης για Παιδιά (εξαιρετικό υλικό!)

Πλούσιο υλικό με 131 σελίδες για την οργάνωση και την τόνωση της μνήμης στα παιδιά.

Για να μπορέστε να δείτε ή να εκτυπώσετε πατήστε ΕΔΩ

Εξαιρετικές ιδέες για την ενίσχυση της λεπτής κινητικότητας

Υπάρχουν πολλές δραστηριότητες που μπορούμε να κάνουμε στο σπίτι ή στο σχολείο για να βοηθήσουμε τα παιδιά να αναπτύξουν επιδεξιότητα στη λεπτή κινητικότητα:

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

Ο ρόλος της Ελληνικής Νοηµατική Γλώσσας στον Αυτισμό.

πηγη

Ο ρόλος της Ελληνικής Νοηµατική Γλώσσας στον Αυτισμό.

Ως Αυτισμό θα ορίζαμε την αναπτυξιακή δυσκολία που συνδυάζεται από αρκετές δυσκολίες στα συναισθήματα, στην σκέψη, στις κοινωνικές σχέσεις, στην επικοινωνία και στη φαντασία.
Υπάρχουν τριών μορφών αυτισμού ήπιας, μέτριας, βαριάς. Πολλά παιδιά με αυτισμό παρουσιάζουν καθυστέρηση στην ανάπτυξη του λόγου ή ακόμη μπορεί να υπάρχει και η παντελής έλλειψη του ανάλογα με τη σοβαρότητα και το βαθμό της διαταραχής . Σε περιπτώσεις που αναπτύσσεται λόγος ιδιαίτερα υπάρχει ιδιόμορφη χρήση του λόγου όπως για παράδειγμα ηχολαλία. Αρκετές φορές οι λέξεις που εκφέρουν τα παιδιά με αυτισμό δεν έχουν αληθινό νόημα.
Γνωρίζουμε όλοι πως η χρήση της Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας χρησιμοποιείται από τους κωφούς σε διάφορα περιβάλλοντα  (π.χ. κοινότητα κωφών). Είναι απολύτως αποτελεσματική στην επικοινωνία. Δεν χρησιμοποιούνται μόνο οι χειρομορφές και ο λόγος κατά την χρήση της (σε ορισμένες περιπτώσεις) αλλά και η βλεμματική επαφή. Θα λέγαμε πως η ΕΝΓ θεωρείται εύκολη στην εκμάθηση της.

πηγη

Όπως είπα και παραπάνω τα παιδιά με αυτισμό παρουσιάζουν καθυστέρηση του λόγου ή και παντελής έλλειψη του. Θεωρώ πως η ΕΝΓ σε αυτές τις περιπτώσεις είναι απολύτως βοηθητική αλλά είναι και ένας εναλλακτικός τρόπος επικοινωνίας με τον εκπαιδευτικό και με τους γονείς.
Πιστεύω πως η ΕΝΓ θα βοηθήσει στα παιδιά με αυτισμό να κατακτήσουν την επικοινωνία έστω και αν αυτή θα είναι σε μικρό βαθμό. Επιπλέον, να μπορούν να αναπτύξουν σε καλό βαθμό την βλεμματική επαφή τους. Μπορεί η ΕΝΓ να συνοδεύεται και από αισθήματα κατά την χρήση της π.χ. (θλιμμένη έκφραση προσώπου). Όμως τα παιδιά με αυτισμό δεν είναι απαραίτητο να κατακτήσουν σε αρκετά μεγάλο βαθμό τα συναισθήματα αυτά μιας και δυσκολεύονται στην αναγνώριση των συναισθημάτων. Παρά ταύτα μπορεί τα παιδιά με την  χρήση της ΕΝΓ να κατακτήσουν σταδιακά την αναγνώριση των συναισθημάτων έστω και αν δε το καταφέρουν σε μεγάλο βαθμό.
Ο ρόλος της ΕΝΓ στην ανάπτυξη του λεξιλογίου από το παιδί με αυτισμό είναι καθοριστικός. Για παράδειγμα ένα παιδί που έχει βαριάς μορφής αυτισμό και δεν έχει καθόλου λόγο θα χρησιμοποιήσουμε εικόνες, προφορικό λόγο, συλλαβισμό και χειρομορφή. Τα άτομα με αυτισμό έχουν καλή μνήμη και θυμούνται περισσότερο με εικόνες παρά με λέξεις. Άρα η χρήση της ΕΝΓ θα τους βοηθήσει να αναπτύξουν δεξιότητες επικοινωνίας και να αναπτύξουν σε όσο βαθμό μπορούν το λεξιλόγιο τους.
Σε τελική ανάλυση ο ρόλος της ΕΝΓ στη διδασκαλία παιδιών με αυτισμό κρίνεται σωστός και χρήσιμος διότι προάγει την βελτίωση  της επικοινωνίας, της βλεμματικής επαφής, του λεξιλογίου και σε αρκετό βαθμό στην ανάπτυξη των τεσσάρων βασικών συναισθημάτων.

Πηγη

Με ποιον τρόπο συνήθως απαντάτε στα παιδιά σας;

πηγη

Οι γονείς δεν αντιδρούν και δεν απαντούν στα παιδιά τους όλοι με τον ίδιο τρόπο. Έχετε σκεφτεί όμως, ότι ο τρόπος της αντίδρασης ή της απάντησης που δίνει ένας γονιός στο παιδί του, χαρακτηρίζει και το πόσο ώριμος ή ανώριμος γονιός είναι;

Ας δούμε μερικά παραδείγματα:

•  Όταν το παιδί λέει: ”Μαμά, φοβάμαι ν΄ανέβω στο δέντρο”

Ο Ανώριμος γονιός απαντάει: “Μα είναι δυνατόν; τι φοβάσαι μεγάλο παιδί; Δεν υπάρχει κανένας λόγος. Άντε, έλα ν΄ανέβεις στο δέντρο. Κοίτα τα άλλα παιδιά που το κάνουν!”

Ο Ώριμος γονιός λέει: “Το καταλαβαίνω. Πες μου πώς νιώθεις. Εγώ είμαι εδώ για να σε προστατεύω. Αν θέλεις μπορώ να σε βοηθήσω, αλλά αν δε νιώθεις έτοιμος (π.χ ν΄ανέβεις στο δέντρο) δεν πειράζει. Ούτως ή άλλως κάνεις τόσα άλλα σπουδαία πράγματα!”

Ο ώριμος γονιός δεν υποβαθμίζει το φόβο του παιδιού του. Κατανοεί ότι ένα μικρό παιδί που κάνει καινούργια πράγματα είναι λογικό να φοβάται. Δεν το καταπιέζει να κάνει κάτι μόνο και μόνο για να τονωθεί ο ίδιος (ότι τα κατάφερε το παιδί του). Φυσικά δεν κάνει συγκρίσεις με άλλα παιδιά. Και κυρίως, το ρωτά πώς νιώθει για ν΄αναπτύξει μια σχέση εμπιστοσύνης.

πηγη

• Το παιδί λέει: ”Μαμά, είδα φάντασμα”

Ανώριμος γονιός: “Τι βλακείες είναι αυτές; δεν υπάρχουν φαντάσματα.”

Ώριμος γονιός: “Ναι; για πες μου πώς ήταν; Νόμιζα κι εγώ όταν ήμουν μικρή ότι είχα δει, αλλά μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι έκανα λάθος.”

Με την απάντησή του αυτή ένας ανώριμος γονιός προσπαθεί να κάνει το παιδί του να μην φοβάται. Δεν το κάνει δηλαδή για κακό (προφανώς). Έτσι όμως δεν πείθεται ένα μικρό παιδί. Επίσης το παιδί έχει ανάγκη να του δίνουμε σημασία και χρόνο. Το καλύτερο λοιπόν είναι να το ρωτήσουμε περισσότερα γι αυτό που μας λέει, να μπούμε στη θέση του, να του πούμε πως κι εμείς κάποτε είμαστε σαν κι αυτό και μέσα από την κουβέντα μας να ηρεμήσει και να πεισθεί.

• Το παιδί λέει: ”Μαμά, ο Γιαννάκης με έδειρε”

Ανώριμος γονιός: “Να τον δείρεις κι εσύ.”

Ώριμος γονιός: “Πόνεσες; Είσαι καλά; Εγώ είμαι εδώ, για πες μου όμως τι συνέβη; Ποιος ξεκίνησε πρώτος; Μήπως την επόμενη φορά πρέπει να το πεις στη δασκάλα;”

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ωθήσουμε το παιδί ν΄ανταποδώσει το χτύπημα. Έτσι ενισχύουμε επιθετικές συμπεριφορές. Πρέπει πρώτα να ρωτήσουμε πώς είναι, πώς νιώθει, τι συνέβη, αφού μέσα από την κουβέντα μπορεί να φανεί πως το δικό μας παιδί προκάλεσε τον καυγά. Αν πρόκειται όμως για ένα παιδάκι που μονίμως έχει επιθετική συμπεριφορά, τότε θα πρέπει το δικό μας παιδί ν΄απευθυνθεί στη δασκάλα κι αν αυτό επαναληφθεί, θα μιλήσουμε πλέον εμείς στο σχολείο.

• Το παιδί λέει: ”Θέλω να μου πάρεις κι εμένα αυτό το παιχνίδι. Η Μαίρη το έχει”.

Ανώριμος γονιός απαντάει είτε “Θα στο πάρω” ή “Όχι, δε με νοιάζει τι κάνει η Μαίρη.”

Ωριμος γονιός: ” Η Μαίρη είναι σε άλλη οικογένεια. Κι έχει κι άλλα πράγματα που εσύ δεν τα έχεις, όπως κι εσύ έχεις πολλά πράγματα που η Μαίρη δεν έχει. Για να δούμε τι είναι αυτό το παιχνίδι. Δεν έχεις κάτι παρόμοιο; Μήπως να περιμένουμε τα γενέθλιά σου; Δεν γίνεται συνέχεια να αγοράζουμε παιχνίδια.”

Ο ώριμος γονιός έχει αυτοπεποίθηση. Πιστεύει δηλαδή ότι είναι καλός γονιός, άρα δε νιώθει ενοχικά που δεν έχει το παιδί του αυτό το παιχνίδι, ούτε μπαίνει σε συγκρίσεις με άλλες οικογένειες. Ξέρει πως το παιδί του είναι ευτυχισμένο, γιατί έχουν μεταξύ τους καλή σχέση. Αυτό είναι πολύ βασικό να το μάθει ένα παιδί, γιατί πάντα στη ζωή θα υπάρχει κάποιος που θα έχει κάτι περισσότερο. Το θέμα είναι πως τα παιδιά επηρεάζονται. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε. Και μπορούμε κάπου κάπου να κάνουμε πίσω. Όχι όμως συνέχεια, διότι έτσι θα δημιουργήσουμε ανασφάλεια στο παιδί, ότι δεν είμαστε σταθεροί σ΄αυτά που λέμε και κάνουμε, ότι μπορεί να μας χειριστεί και στο τέλος δεν θα μπορεί το ίδιο το παιδί να διαχειριστεί μεγαλώνοντας το “όχι”.

πηγη

• Το παιδί λέει: ”Μαμά δεν θέλω να διαβάσω”

Ανώριμος γονιός: “Δεν θα βγεις από το δωμάτιό σου αν δεν τελειώσεις τα μαθήματά σου.”

Ώριμος γονιός: ”Σε απασχολεί κάτι και δεν μπορείς να συγκεντρωθείς; Είσαι κουρασμένο; Έλα να το συζητήσουμε. Θέλεις να παίξεις για κανένα τεταρτάκι και μετά να πας να κάνεις τα μαθήματά σου; Πως θα νιώσεις αν αύριο σε ρωτήσει κάτι η δασκάλα και είσαι αδιάβαστος; Δυστυχώς δε γίνεται να μη διαβάσεις. Είναι η μοναδική σου υποχρέωση. Πάρε λίγο χρόνο και πες μου όταν είσαι έτοιμος. Αν μάλιστα τελειώσεις γρήγορα, θα πάμε και μια μικρή βόλτα.”

Κι εμείς κουραζόμαστε και βαριόμαστε πολλές φορές. Άρα καταλαβαίνουμε απόλυτα το παιδί. Αλλά έχουμε μάθει πως μερικά πράγματα είμαστε υποχρεωμένοι να τα κάνουμε. Γιατί διαφορετικά θα έχουμε επιπτώσεις. Το ίδιο πρέπει να μάθει και το παιδί. Και η επίπτωση δεν είναι μια τιμωρία άσχετη όπως π.χ. δε θα φας παγωτό. Αλλά ότι, αν είσαι αδιάβαστος θα εκτεθείς στην τάξη, ή αν δεν τελειώσεις τα μαθήματά σου δε θα πάμε βόλτα, γιατί δε θα υπάρχει άλλος χρόνος. Τέλος πρέπει να μάθει πως η μοναδική υποχρέωση που έχει είναι το σχολείο και τα μαθήματά του.

• Το παιδί λέει: ”Κλαίω γιατί τσακώθηκα με τον φίλο μου”

Ανώριμος γονιός: “Μα είναι δυνατόν να κλαις για βλακείες; Κλαίνε οι άντρες; Άντε σταμάτα.”

Ώριμος γονιός: “Έλα σ΄εμένα στην αγκαλιά μου να κλάψεις. Πες μου τι συνέβη; Πως νιώθεις;”

Όταν βλέπουμε ένα παιδί να κλαίει νιώθουμε άβολα (ενώ δε θα έπρεπε). Έτσι προσπαθούμε να το σταματήσουμε. Αυτό όμως δεν το ενθαρρύνει να εκφράζει τα συναισθήματά του και τα κρατάει μέσα του. Δεν μπορεί να μας εμπιστευθεί ή την επόμενη φορά απλώς δεν θα κλάψει κοντά μας κι έτσι θα χάσουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί του, να του μάθουμε να αναγνωρίζει και να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του. Του δείχνουμε λοιπόν ότι είμαστε εκεί, δίπλα του, και αποδεχόμαστε πλήρως αυτό που νιώθει.

• Το παιδί λέει: ”Μη φεύγεις, θα μου λείψεις”

Ανώριμος γονιός: “Τι να κάνω παιδί μου, πρέπει να πάω στη δουλειά. Γεια σου! ”

Ώριμος γονιός: “Κι εμένα θα μου λείψεις πολύ. Πρέπει όμως να πάω στη δουλειά, αλλά θα κάνουμε μια συμφωνία. Θα κάτσεις εδώ να παίξεις με αυτό κι αυτό, θα μου ετοιμάσεις και μια ζωγραφιά, θα περάσεισ όμορφα και όταν θα έχεις παίξει, ζωγραφίσει και φάει εγώ θα έρθω, θα σε πάρω μια τεράστια αγκαλιά και θα παίξουμε ό,τι θέλεις εσύ. Μήπως θέλεις να πάμε και στην παιδική χαρά; Σε 5 ώρες θα είμαι πίσω.”

Το παιδί δεν καταλαβαίνει γιατί πρέπει να πάμε στη δουλειά. Και η εξήγηση αλλάζει με βάση την ηλικία του παιδιού. Του δημιουργούμε λοιπόν τις συνθήκες για να περάσει καλά σπίτι και του υποσχόμαστε κάτι που θα κάνουμε μαζί όταν επιστρέψουμε. Είμαστε όμως υποχρεωμένες να το τηρήσουμε, ό,τι κι αν έχει συμβεί, γιατί αλλιώς θα χάσουμε την αξιοπιστία μας.

•  Το παιδί λέει: ”Θέλω να κοιμηθώ στο κρεβάτι σας”

Ανώριμος (και κουρασμένος) γονιός: “Άντε έλα.”

Ώριμος (ακόμη κι αν είναι κουρασμένος) γονιός: “Αγάπη μου αυτό δεν γίνεται. Εδώ κοιμάται μόνο η μαμά με τον μπαμπά. Εσύ έχεις δικό σου κρεβάτι και δικό σου δωμάτιο όπου έχεις τα παιχνίδια σου κι όλα τα ωραία σου πράγματα. Όλοι μαζί δεν κοιμόμαστε καλά και όλοι έχουμε ανάγκη από ύπνο. Μπορώ όμως να έρθω στο κρεβάτι σου να σου διαβάσω ένα παραμύθι, να μιλήσουμε για πολλή ώρα μέχρι να νιώσεις πως είσαι έτοιμο να κοιμηθείς. Ποιο παραμύθι θέλεις να σου πω;”

Πρέπει εμείς λοιπόν που θέλουμε να είναι καλά και να γίνει υγιής συναισθηματικά ενήλικας να θέσουμε τα όρια και να είμαστε αυστηροί σε αυτό. Όχι στον τόνο της φωνής μας, αλλά σ΄αυτό που λέμε!

Επιμέλεια: Ράνια Χιουρέα

Πηγη

Θα πρέπει τα συναισθήματα να διδάσκονται στα σχολεία;

πηγη

Ενώ η σημασία της συναισθηματικής εκπαίδευσης είναι αναγνωρισμένη, γιατί παραμένει αποκομμένη από τις μαθητικές τάξεις;

---

Ποιος σας δίδαξε πώς να εντοπίζετε και να διαχειρίζεστε τα συναισθήματά σας, πώς να τα αναγνωρίζετε όταν τα νιώθατε και πώς να προχωρήσετε αφού τα έχετε νιώσει; Για πολλούς ενήλικες, η απάντηση είναι: Κανείς. Βρήκατε τη διέξοδο από αυτό το λαβύρινθο μόνοι σας. Αν και το εσωτερικό μας καθρέφτισμα δεν ήταν κάτι που μας έμαθαν στο σχολείο, είναι κάτι που θα έπρεπε να είχε γίνει, υποστηρίζει ένας αριθμός ερευνητών. Εκείνοι πιστεύουν ότι οι συναισθηματικές δεξιότητες πρέπει να καταταχθούν ψηλά στην εκπαίδευση των παιδιών όπως τα μαθηματικά, η ανάγνωση, η ιστορία και η επιστήμη.

Γιατί τα συναισθήματα είναι σημαντικά;
Η έρευνα έδειξε ότι οι άνθρωποι που έχουν αποκτήσει συναισθηματικές δεξιότητες, έχουν καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο, καλύτερες σχέσεις και αποφεύγουν συχνότερα τις βλαβερές συμπεριφορές. Επιπλέον, καθώς όλο και περισσότερες θέσεις εργασίας γίνονται όλο και πιο μηχανοποιημένες, οι λεγόμενες «μαλακές δεξιότητες» (soft skills) οι οποίες περιλαμβάνουν την επιμονή, τη διαχείριση του άγχους και της επικοινωνίας, θεωρούνται ως ένας τρόπος για να κάνετε τους ανθρώπους αναντικατάστατους από τις μηχανές. Έχει υπάρξει μια αυξανόμενη προσπάθεια στα αμερικανικά σχολεία να διδάξουν την κοινωνική και συναισθηματική μάθηση, αλλά αυτά τα μαθήματα τείνουν να δίνουν έμφαση στις διαπροσωπικές δεξιότητες όπως η συνεργασία και η επικοινωνία.
Τα παιδιά συχνά διδάσκονται να αγνοούν ή να καλύπτουν τα συναισθήματά τους. Πολλές δυτικές κοινωνίες βλέπουν τα συναισθήματα ως πολυτέλεια ή διάσπαση της προσοχής, λέει ο κοινωνιολόγος Thomas Scheff από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας-Σάντα Μπάρμπαρα, υπέρμαχος της συναισθηματικής εκπαίδευσης. Τα συναισθήματά μας μπορούν να μας δώσουν πολύτιμες πληροφορίες για τον κόσμο, αλλά συχνά διδασκόμαστε ή κοινωνικοποιούμαστε χωρίς να τους δίνουμε προσοχή. Εξίσου επικίνδυνη, λέει ο Scheff, είναι η πρακτική της απόκρυψης ενός συναισθήματος πίσω από κάποιο άλλο. Έχει βρεθεί ότι οι άνδρες, ιδίως, έχουν την τάση να κρύβουν τα συναισθήματά της ντροπής κάτω από θυμό, την επιθετικότητα και, πολύ συχνά, τη βία.

πηγη

Πώς μπορεί κάποιος να διδάξει για τα συναισθήματα;
Ένα από τα πιο γνωστά σχολικά προγράμματα για τη διδασκαλία σχετικά με τα συναισθήματα είναι το RULER, που αναπτύχθηκε το 2005 από το «Κέντρο για την Συναισθηματική Νοημοσύνη» του Yale. Το πολυετές πρόγραμμα χρησιμοποιείται σε περισσότερα από 1.000 σχολεία, στις ΗΠΑ και στο εξωτερικό. Το όνομα, RULER, είναι ένα αρκτικόλεξο για τους πέντε στόχους του:

• την αναγνώριση (recognizing) των συναισθημάτων στον εαυτό του και τους άλλους
• την κατανόηση (understanding) των αιτίων και των συνεπειών των συναισθημάτων
• την επισήμανση (labeling) των συναισθηματικών εμπειριών με ένα ακριβές και ποικίλο λεξιλόγιο
• και την έκφραση (expressing) και ρύθμιση (regulating) των συναισθημάτων με τρόπους που προάγουν την ανάπτυξη.

Ως στρατηγική του προγράμματος, τα παιδιά διδάσκονται να επικεντρώνονται στο υποβόσκον θέμα ενός συναισθήματος αντί να χάνονται στην προσπάθεια να το ορίσουν. Όταν ένα συναίσθημα σας κατακλύζει, εξηγεί ο Stern, η κατανόηση του θεματικού περιγράμματός του μπορεί να βοηθήσει στο νόημα του «ονόμασε το συναίσθημα για να το διαχειριστείς». Παρ΄όλο που ο θυμός βιώνεται διαφορετικά από διαφορετικούς ανθρώπους «αυτό που βρίσκεται πίσω από το θυμό είναι το ίδιο. Η αδικία. Το θέμα που κρύβεται πίσω από την απογοήτευση είναι μια ανικανοποίητη προσδοκία. Το θέμα που κρύβεται πίσω από την απογοήτευση είναι ότι αισθάνεσθε αποκλεισμένοι από το δρόμο σας προς ένα στόχο. Ο εντοπισμός του κάθε θέματος μπορεί να βοηθήσει ένα άτομο να δει και να κατανοήσει τη θέση του», λέει ο Στερν.

Τα μαθήματα του RULER είναι σχεδιασμένα για όλες τις τάξεις και τα μαθήματα. Έτσι, για παράδειγμα, αν η συναισθηματική λέξη που είναι υπό συζήτηση είναι η λέξη «ενθουσιασμένος», ένας δάσκαλος ιστορίας θα ζητήσει από τους μαθητές του να το συνδέσουν με ένα ιστορικό γεγονός. Οι οδηγίες μπορούν επίσης να συνεχιστούν και πέρα ​​από την τάξη: ζητείται από τα παιδιά να μιλούν με τους γονείς τους για το πότε αισθάνθηκαν τελευταία φορά ενθουσιασμένα. Οι ερευνητές στο Κέντρο για τη Συναισθηματική Νοημοσύνη στο Yale, έχουν βρει ότι τα σχολεία που εφαρμόζουν το πρόγραμμα RULER παρουσιάζουν λιγότερα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού, χαμηλότερα επίπεδα άγχους και κατάθλιψης, περισσότερη μαθητική ηγεσία και υψηλότερους βαθμούς. Γιατί, λοιπόν, η συναισθηματική εκπαίδευση να μην είναι ο κανόνας και είναι η εξαίρεση;
Ένα γεγονός που θα σας εκπλήξει: Ενώ οι επιστήμονες και οι εκπαιδευτικοί συμφωνούν για την ανάγκη να διδάσκονται τα συναισθήματα, δεν συμφωνούν σχετικά με το πόσα υπάρχουν και τι είναι. Το πρόγραμμα σπουδών του RULER αποτελείται από εκατοντάδες «λέξεις συναισθημάτων», συμπεριλαμβανομένων των: περίεργος, εκστατικός, απογοητευμένος, ζηλιάρης, ανακουφισμένος και αμήχανος. Οι υπόλοιπες λίστες των συναισθημάτων άλλων ακαδημαϊκών κυμαίνονται σε αριθμό από 2 έως 11. Ο Scheff προτείνει να ξεκινούν οι μαθητές με έξι συναισθήματα: λύπη, φόβος, θυμός, υπερηφάνεια, ντροπή και την υπερβολική κόπωση.
Ενώ η ψυχολογία άρχισε να μελετάται ως επιστήμη λίγο περισσότερο από έναν αιώνα πριν, μέχρι τώρα έχει επικεντρωθεί περισσότερο στον εντοπισμό και την αντιμετώπιση των διαταραχών.

Ο Scheff, ο οποίος έχει περάσει χρόνια μελετώντας την ντροπή, ένα συναίσθημα ταμπού και τις καταστροφικές επιπτώσεις της στις ανθρώπινες ενέργειες, παραδέχεται ότι «Δεν ξέρουμε πολλά για τα συναισθήματα, ακόμα κι αν νομίζουμε ότι γνωρίζουμε και αυτό ισχύει και για τον κόσμο και για τους ερευνητές. Ή, όπως η Βιρτζίνια Γουλφ τόσο όμορφα το έθεσε ‘Μπορεί οι δρόμοι του Λονδίνου να έχουν το χάρτη τους όμως τα πάθη μας είναι ακόμη ανεξερεύνητα’».

Οι γονείς μπορούν να αρχίσουν να ενθαρρύνουν την συναισθηματική επίγνωση των παιδιών τους με μια απλή προτροπή «Πες μου μερικές από τις καλύτερες στιγμές σου» μια φράση που ο Scheff έχει χρησιμοποιήσει πολλές φορές για να ξεκινήσει συζητήσεις με τους φοιτητές του. Αλλά και ο Stern συμφωνεί ότι τα σχολεία δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι οι ακαδημαϊκοί να διευθετήσουν το όνομα και τον αριθμό των συναισθημάτων, πριν να ενεργήσουν. «Γνωρίζουμε ότι έχουμε συναισθήματα όλη την ημέρα, είτε είμαστε ενήμεροι για αυτά ή όχι», επισημαίνει ο Stern. «Ας διδάξουμε στα παιδιά πώς να διαχειρίζονται τις συναισθηματικές στιγμές τους, αντί να να χάνονται μέσα τους».

ΠΗΓΗ

Στρατηγικές κατανόησης κειμένου

πηγη

Στρατηγικές κατανόησης κειμένου

Χρήσιμα αρχεία με στρατηγικές για καλύτερη κατανόηση των κειμένων.

 

Για να μπορέσετε να δείτε το υλικό πατήστε στο σύνδεσμο:

Στρατηγικές

Δραστηριότητες 

Το καλύτερο σύστημα μελέτης στο σπίτι για μαθητές με ΔΕΠΥ

Το άγχος για τις σχολικές εργασίες και τη μελέτη στο σπίτι υπάρχει και είναι εξαντλητικό για γονείς και μαθητές. Γλιτώστε την οικογένειά σας από τις συγκρούσεις και τους καυγάδες ακολουθώντας αυτή τη μέθοδο σχεδιασμένη για παιδιά με ΔΕΠΥ και μαθησιακές δυσκολίες.

πηγη

Η σχολική εργασία στο σπίτι απαιτεί από τα παιδιά να αντιγράφουν σωστά την αναγραφόμενη δουλειά από τον πίνακα, να φέρνουν στο σπίτι τα σωστά βιβλία, να παρακολουθούν τις προθεσμίες για τις εργασίες και να παραδίδουν μία τελειωμένη εργασία - όλα δύσκολα για παιδιά με ΔΕΠΥ με κακή μνήμη εργασίας, δυσκολίες στη συγκέντρωση και στην προσοχή για λεπτομέρεια. Παρόλο που μπορεί να χρειαστούν μερικοί μήνες για να γίνει συνήθεια, η δημιουργία μιας ξεκάθαρης ρουτίνας στο σπίτι και στο σχολείο θα οδηγήσει σε καλύτερες εργασιακές δεξιότητες, μια αίσθηση ολοκλήρωσης, λιγότερο άγχος στο σπίτι και πολλά χαμόγελα μετά το σχολείο.

πηγη

Βήμα 1: Κάντε συμμάχους τους δασκάλους
Για πολλά παιδιά με ΔΕΠΥ, το να φέρουν σπίτι τις σωστές οδηγίες για τη δουλειά που έχουν να κάνουν μετά το σχολείο είναι τόσο δύσκολο όσο το να τις ολοκληρώσουν. Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να αναρτούν τις εργασίες στον πίνακα (ή ακόμα καλύτερα στο διαδίκτυο – ειδικά για παιδιά δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), να τις διαβάζουν δυνατά για να δώσουν προσοχή τα παιδιά με ΔΕΠΥ και να διανέμουν φύλλα εργασίας, να βεβαιώνονται ότι υπάρχει χρόνος για κάθε παιδί να τις καταγράψει σε ένα ειδικό τετράδιο - ημερολόγιο. Ζητήστε από τον δάσκαλο να ελέγξει ή να υπογράψει το ειδικό τετράδιο - ημερολόγιο του παιδιού πριν τελειώσει το μάθημα.

Βήμα 2: Πριν φύγει το παιδί από το σχολείο...
Κάντε καθημερινή ρουτίνα τον έλεγχο πριν φύγει το παιδί από την τάξη να βεβαιωθεί ότι πήρε μαζί του ότι χρειάζεται. Βοηθήστε το παιδί σας να δημιουργήσει μια λίστα με φίλους - συμμαθητές ή «συμμαθητές βοηθούς» με τους οποίους μπορεί να ελέγξει αν έχει πάρει ότι χρειάζεται πριν φύγουν από το σχολείο ή να τηλεφωνήσει ή να στείλει μήνυμα ρωτώντας για τις υποχρεώσεις. Μερικοί δάσκαλοι καταγράφουν καθημερινές εργασίες στην ιστοσελίδα τους ή στο blog τους.

Βήμα 3: Δημιουργήστε μια ρουτίνα μελέτης στο σπίτι
Ορίστε μια συγκεκριμένη ώρα διαβάσματος (σε συνεννόηση με το παιδί σας) στο σπίτι. Για να γίνει συνήθεια, είναι σημαντικό να διατηρείτε το χρονοδιάγραμμα σταθερό όσο γίνεται κάθε μέρα. Μελέτες δείχνουν ότι το να ξεκινούν το διάβασμα εντός μίας ώρας από την άφιξη από το σχολείο / εξωσχολικές δραστηριότητες βοηθά τα παιδιά να πετύχουν. Έτσι, αν το οικογενειακό σας πρόγραμμα σας επιτρέπει, δώστε στο παιδί σας ένα σνακ, ένα μικρό διάλειμμα να ξεκουραστεί, και στη συνέχεια ξεκινήστε.

Βήμα 4: Καθορίστε το χώρο για το διάβασμα στο σπίτι
Δημιουργήστε ένα φροντισμένο σταθερό χώρο στο σπίτι, σε ένα ήσυχο σημείο με καλό φωτισμό, για τη μελέτη του παιδιού. Επιλέξτε μια θέση όσο το δυνατόν πιο ελεύθερη από οπτικούς περισπασμούς που προσκαλούν το μυαλό ΔΕΠΥ να περιπλανηθεί. Αποκλείστε την τηλεόραση, οθόνες ή τη μουσική (με λόγια) κατά τη διάρκεια της εργασίας. Πειραματιστείτε για να διαπιστώσετε εάν το παιδί σας συγκεντρώνεται καλύτερα στη σιωπή ή με λευκό θόρυβο.

Βήμα 5: Γίνετε προπονητής του παιδιού σας
Ελέγξτε τις εργασίες που ήρθαν στο σπίτι με το παιδί σας προτού τις αρχίσει. Ξεχωρίστε τις εργασίες σε διακριτές ενότητες και αποφασίστε την κατανομή του χρόνου για κάθε τμήμα. Καθώς το παιδί σας ολοκληρώνει κάθε εργασία, ελέγξτε το για να βεβαιωθείτε ότι όλα τα μέρη είναι πλήρη. Σε σημειωματάριο ή στο πρόχειρο τετράδιο για το σπίτι ή στο φύλλο εργασίας, βοηθήστε το παιδί να τσεκάρει την κάθε εργασία αφού έχει ολοκληρωθεί.

Βήμα 6: Βοηθήστε το να ξεκινήσει
Τα παιδιά με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται να ξεκινήσουν νέες εργασίες. Διαβάστε τις οδηγίες μαζί για κάθε τμήμα, επισημάνετε τις λέξεις-κλειδιά στις οδηγίες και συζητήστε πώς να αντιμετωπίσετε το πρώτο πρόβλημα / αντικείμενο. Μόλις το παιδί σας ξέρει τι να κάνει, αφήστε το μόνο του να ολοκληρώσει την εργασία. Ενημερώστε το ότι βρίσκεστε κοντά για να απαντήσετε σε ερωτήσεις ή, για τα παιδιά που αποσπώνται εύκολα, καθίστε στο δωμάτιο κάνοντας κάποια άλλη εργασία.

Βήμα 7: Χρησιμοποιήστε χρονόμετρο
Τα χρονόμετρα είναι εξαιρετικά εργαλεία για τους ονειροπόλους. Για παιδιά δημοτικού και γυμνασίου με ΔΕΠΥ, 5-20 λεπτά συγκεντρωμένης εργασίας είναι καλά. Συνήθως μετά το πρώτο 10λεπτο, τα παιδιά μπαίνουν σε ρυθμό και συνεχίζουν να εργάζονται. Επεκτείνετε το χρόνο διαβάσματος εάν το παιδί σας συγκεντρωθεί καλά. Διαμορφώστε το χρόνο τους ανάλογα με τις απαιτήσεις του κάθε μαθήματος.

Βήμα 8: Κάντε πολλά διαλείμματα, βοηθούν στη συγκέντρωση
Όταν το χρονόμετρο δείξει ότι έχουν περάσει 20 λεπτά, επιτρέψτε στο παιδί σας να μετακινηθεί, να περπατήσει για 2-3 λεπτά μεταξύ των τμημάτων κάθε εργασίας. Η έντονη κίνηση ενισχύει τη συγκέντρωση. Εάν το παιδί σας χάσει τη συγκέντρωσή του κατά τη διάρκεια μιας εργασίας, ακουμπήστε το ελαφρά στον ώμο, σχολιάστε τι καλά που τα πάει και επαναφέρετε τον στην εργασία που έχει.

Βήμα 9: Επαινέστε τη προσπάθεια
Ενισχύστε την ολοκλήρωση της εργασίας με συγκεκριμένο προφορικό έπαινο. Πείτε πόσο εντυπωσιασμένος είστε για το πόσο σκληρά έχει εργαστεί. Να είστε όσο πιο συγκεκριμένοι μπορείτε. "Βλέπω ότι χρειάστηκες πολύ χρόνο και προσπάθεια για να κρατήσεις το χαρτί με το αριστερό χέρι και να γράψεις τις προτάσεις τόσο καθαρά με το δεξί ".

Βήμα 10: Δημιουργήστε ένα σύστημα διαχείρισης εργασιών
Τα παιδιά με ΔΕΠΥ φημίζονται για τις εργασίες που χάνονται κάπου μεταξύ σπιτιού και σχολείου, ειδικά για αυτές που απαιτούν πολλά βήματα και χρόνο. Δημιουργήστε στο σπίτι σας ένα "κέντρο διαχείρισης εργασιών" όπου υπάρχει ένας φάκελος για όλες τις ολοκληρωμένες σχολικές εργασίες. Όταν ολοκληρωθεί κάθε εργασία, πηγαίνει κατευθείαν στον φάκελο, ο οποίος με τη σειρά του πηγαίνει σε μια καθορισμένη θήκη του σχολικού σακιδίου. Τοποθετήστε ένα σημείωμα στο σακίδιο του για να του υπενθυμίσετε στο πρωί να ελέγξει ότι όλες οι εργασίες και τα τετράδια είναι στη θέση τους.

Βήμα 11: Διαγνώστε σωστά τα προβλήματα
Όταν ένα παιδί δεν μπορεί να ολοκληρώσει την εργασία του, αναζητήστε την υποκείμενη αιτία. Μήπως η δουλειά που απαιτείται υπερβαίνει τις δυνατότητες του παιδιού σας στο χρόνο που του δίνεται; Μην αφήνετε το παιδί σας να ξοδεύει υπερβολικό χρόνο στην εργασία. Μιλήστε στον δάσκαλο. Ίσως χρειάζεται ένας δάσκαλος στο σπίτι. Είναι η δυσκολία συγκέντρωσης σοβαρό πρόβλημα; Συζητήστε με τον παιδίατρο σας τη φαρμακευτική αγωγή για μετά το σχολείο.

διαβάστε περισσότερα

Πηγη

Αποκριάτικες μάσκες

Εύκολες κατασκευές με έτοιμα πατρον!

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

Εξελικτική Γλωσσική Διαταραχή

πηγη

Η εξελικτική γλωσσική διαταραχή είναι μια ειδική διαταραχή στην εκμάθηση και εξέλιξη του λόγου, που χαρακτηρίζεται από καθυστέρηση στην ανάπτυξη του λόγου και από διαταραχές τόσο στην έκφραση, όσο και στην κατανόησή του, χωρίς εμφανή οργανικά αίτια, αισθητηριακά ελλείμματα, νοητική ανεπάρκεια, σοβαρές διαταραχές της προσωπικότητας. Τα χαρακτηριστικά της εξελικτικής γλωσσικής διαταραχής είναι:

• Καθυστέρηση στα στάδια ανάπτυξης του λόγου: Οι πρώτες λέξεις συνήθως δεν εμφανίζονται πριν την ηλικία των δύο ετών. Οι πρώτες φράσεις (αποτελούμενες από 2 λέξεις) εμφανίζονται μετά την ηλικία των τριών ετών.

• Φτωχό και ανακριβές λεξιλόγιο: Η οργάνωση του προφορικού λόγου είναι ανεπαρκής τόσο σε γραμματικό όσο και σε συντακτικό επίπεδο, με συνέπεια:

• Ο λόγος να έχει τηλεγραφικό ύφος (οι λέξεις παρατίθενται στη σειρά χωρίς να συνδέονται μεταξύ τους με προθέσεις, συνδέσμους κ.λ.π.).

• Να γίνεται λανθασμένη χρήση απλών γραμματικών κανόνων (π.χ. ενικός / πληθυντικός αριθμός, πτώσεις, άρθρα, αντωνυμίες , καταλήξεις ρημάτων, απλοί χρόνοι κ.λ.π.).

• Δυσκολίες στην περιγραφή, στην αφήγηση γεγονότων και στη διατύπωση απλών σκέψεων.

Οι διαταραχές αυτές κυριαρχούν στην έκφραση του λόγου. Η κατανόηση του λόγου είναι φαινομενικά καλύτερη από την έκφραση αλλά κατώτερη από αυτή των άλλων παιδιών της ίδιας ηλικίας. Τα παιδιά με εξελικτική γλωσσική διαταραχή κατανοούν λέξεις και φράσεις και υποβοηθούνται κυρίως από άλλα ερεθίσματα που συνοδεύουν το λεκτικό μήνυμα (οπτικά ερεθίσματα, χειρονομίες κ.λ.π.).

ΣΗ δυσκολία στην κατανόηση εστιάζεται κυρίως στην κατανόηση χωροχρονικών εννοιών, αφηρημένων εννοιών, σύνθετων εντολών, μεγάλων σε μήκος προτάσεων ή προτάσεων με πολύπλοκες συντακτικές δομές.

υνοδές διαταραχές: Τις περισσότερες φορές η εξελικτική γλωσσική διαταραχή συνοδεύεται από:

• Φωνολογικές διαταραχές: Δυσκολία στην οργάνωση του φωνολογικού συστήματος που χαρακτηρίζεται από:
• Αντικαταστάσεις ήχων από κάποιους άλλους
• Παραλείψεις συλλαβών από μια λέξη
• Αντιμεταθέσεις ήχων ή και συλλαβών σε μια λέξη.
• Διαταραχές στις κινητικές δεξιότητες (αδρή και λεπτή κινητικότητα).

• Διαταραχές σε γνωστικές δεξιότητες (όπως στη σωματογνωσία, στο χωροχρονικό προσανατολισμό, στην οπτική και ακουστική μνήμη).

  

  πηγη

Αίτια: Τα αίτια της διαταραχής αυτής παραμένουν ακόμη άγνωστα. Ορισμένοι παράγοντες οι οποίοι μπορούν να παίξουν κάποιο ρόλο στην εμφάνιση της διαταραχής αυτής, βρίσκονται υπό διερεύνηση:

• Κληρονομικοί παράγοντες (τα παιδιά οικογενειών με ιστορικό διαταραχών στο λόγο έχουν αυξημένο ρίσκο να εμφανίσουν εξελικτική γλωσσική διαταραχή).
• Περιγενετικοί παράγοντες (ασθένειες της μητέρας στη διάρκεια της κύησης) και γενετικοί παράγοντες (πρόωρα βρέφη, δυσκολίες στον τοκετό).
• Συναισθηματικοί και κοινωνικοί παράγοντες (απουσία / έλλειψη ερεθισμάτων στη βρεφική ηλικία, μειωμένες λεκτικές αλληλεπιδράσεις).

Θεραπευτικές παρεμβάσεις: Η θεραπευτική παρέμβαση στα παιδιά με εξελικτική γλωσσική διαταραχή πρέπει να είναι έγκαιρη (4 – 7 ετών και λίγο νωρίτερα, αν η διαταραχή είναι πιο σοβαρή), για να είναι αποτελεσματική. Περιλαμβάνει:

• Λογοθεραπεία, για την αποκατάσταση των διαταραχών του λόγου.
• Εργοθεραπεία, εάν η διαταραχή συνοδεύεται από διαταραχές στις κινητικές και γνωστικές δεξιότητες.
• Ψυχολογική στήριξη, εάν οι διαταραχές συνοδεύονται από σοβαρές ψυχοσυναισθηματικές διαταραχές και διαταραχές στις διαπροσωπικές σχέσεις.

Η λογοθεραπεία στα παιδιά με εξελικτική γλωσσική διαταραχή

περιλαμβάνει:

1. Τη λεπτομερή αξιολόγηση των γλωσσικών ικανοτήτων και αδυναμιών του κάθε παιδιού στους τομείς:

• Άρθρωση και φωνολογία
• Λεξιλόγιο
• Κατανόηση
• Σύνταξη
• Περιγραφή – αφήγηση

2. Με βάση την αξιολόγηση αυτή ο λογοθεραπευτής σχεδιάζει και προσαρμόζει το θεραπευτικό πρόγραμμα στις ανάγκες κάθε παιδιού. Η θεραπευτική παρέμβαση έχει ως κύριο στόχο την αποκατάσταση των διαταραχών του λόγου και εστιάζεται στην:

• Κατανόηση του προφορικού λόγου.
• Άρθρωση και οργάνωση του φωνολογικού συστήματος.
• Ανάπτυξη του λεξιλογίου.
• Οργάνωση του εκφραστικού λόγου ( σύνταξη προτάσεων, σωστή χρήση γραμματικών κανόνων).
• Ανάπτυξη της περιγραφικής και αφηγηματικής ικανότητας (περιγραφή προσώπων και καταστάσεων, αφήγηση ιστορίας/ γεγονότων της καθημερινής ζωής).

Εξέλιξη πρόγνωση

Η εξελικτική γλωσσική διαταραχή έχει καλή πρόγνωση ιδιαίτερα όταν η κατανόηση βρίσκεται σε ικανοποιητικό επίπεδο. Η εξέλιξη της θεραπείας μπορεί κάποιες φορές να είναι αργή. Αυτό εξαρτάται κυρίως από το βαθμό δυσκολιών του κάθε παιδιού. Τέλος, μπορεί να προκύψουν δυσκολίες στην απόκτηση του γραπτού λόγου.

Ο ρόλος των γονιών στη θεραπεία

Ο ρόλος των γονιών είναι πολύ σημαντικός για την έκβαση της θεραπείας και αυτό τόσο για την ηθική στήριξη που παρέχουν στο παιδί, όσο και για τη συνέχιση της θεραπευτικής παρέμβασης στο περιβάλλον του παιδιού (ένδο και έξω οικογενειακό). Ο απώτερος στόχος της λογοθεραπείας είναι η γενίκευση των κεκτημένων γνώσεων, η μεταφορά τους στην καθημερινή ζωή και η διατήρησή τους στο χρόνο. Μια θεραπεία, την οποία οι γονείς εγκρίνουν, στηρίζουν, κατανοούν και στην οποία συμμετέχουν ενεργά, είναι μια θεραπεία, η οποία έχει επιτύχει σε μεγάλο βαθμό.

Βιβλιογραφία:

Νόρτον Τζάστερ «Τα διόδια της φαντασίας», εκδόσεις Κέδρος 2006

Δράκος Γιώργος: Ειδική παιδαγωγική των προβλημάτων λόγου και επικοινωνίας, Ατραπός
Αναστασία Κάρτσια: Διαταραχές λόγου και ομιλίας , Μέθεξις 2011, Θεσσαλονίκη

Πηγη

Αποκριάτικες κατασκευές - Ιδέες

Ιδέες για Αποκριάτικες Κατασκευές

Εύκολες - Διασκεδαστικές 

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη