Νέος Πίνακας Ιατροπαιδαγωγικών Κέντρων( Ιανουάριος 2018). Αξιολόγηση και πιστοποίηση ατόμων με μαθησιακές δυσκολίες

πηγη

Νέος Πίνακας Ιατροπαιδαγωγικών Κέντρων( Ιανουάριος 2018). 

Αξιολόγηση και πιστοποίηση ατόμων με μαθησιακές δυσκολίες

 

Επικαιροποιημένος πίνακας (  Ιανουάριος 2018) με τα εγκεκριμένα Ιατροπαιδαγωγικά κέντρα του υπουργείου Υγείας καθώς και τις συγκεκριμένες υπηρεσίες που παρέχονται από αυτά

Δείτε εδώ τον πίνακα

Πηγη

 

Αναγνώριση και Έκφραση συναισθημάτων. Υλικό - Πρόγραμμα

πηγη

Αναγνώριση και Έκφραση συναισθημάτων. 

Υλικό - Πρόγραμμα

πηγη

Για να μπορέσετε να δείτε και να κατεβάσετε όλο το υλικό

Πατήστε 

ΕΔΩ 

Πρόγραμμα για γρήγορο διάβασμα -Υλικό -Καρτες

πηγη

Πρόγραμμα για γρήγορο διάβασμα

Πριν ασχοληθούμε με τη βελτίωση της αναγνωστικής ικανότητας θα πρέπει να είμαστε σίγουροι πως το παιδί γνωρίζει όλα τα γράμματα και έχει κατακτήσει το μηχανισμό της ανάγνωσης.

    Μετά την εκμάθηση των γραμμάτων προχωράμε στις συλλαβές που σχηματίζονται με αυτά. Δείτε παρακάτω την παρουσίαση με τέτοιες συλλαβές.

Συλλαβές ΣΦ

          Στη συνέχεια προχωράμε σε προτάσεις. Παρακάτω προτείνονται, σε μορφή παρουσίασης, προτάσεις, αυξανόμενης δυσκολίας, για την εξάσκηση της ανάγνωσης. 

Προτάσεις Ανάγνωσης 1     Προτάσεις Ανάγνωσης 2

πηγη

Πρόγραμμα για γρήγορο διάβασμα

Στην περίπτωση που το παιδί αν και έχει κατακτήσει το μηχανισμό της ανάγνωσης διαβάζει συλλαβιστά ή πολύ αργά χρειάζεται ένα πρόγραμμα βελτίωσης της οπτικής αναγνώρισης των λέξεων. Αυτό που προτείνεται εδώ προτείνεται στο βιβλίο της Μαρίας-Μάρθας Φλωράτου «Μαθησιακές Δυσκολίες και όχι τεμπελιά» εκδ. Οδυσσέας 2002  και έχει διαμορφωθεί σε πίνακες παρουσίασης:

Κάθε πίνακας περιέχει 22 λέξεις χωρισμένες σε τρεις στήλες και λειτουργεί με τη μορφή παρουσίασης PowerPoint ως εξής:   Αρχικά παρουσιάζεται ολόκληρη η πρώτη στήλη την οποία διαβάζουμε πρώτα εμείς στο παιδί εξηγώντας το νόημα κάποιων λέξεων που δεν καταλαβαίνει. Στη συνέχεια εμφανίζονται μία μία οι λέξεις της στήλης και μετά όλη η στήλη μαζί πάλι. Το ίδιο συμβαίνει και για τις δύο επόμενες στήλες και στο τέλος εμφανίζεται όλος ο πίνακας (22 λέξεις) μαζί.

Σε κάθε περίπτωση λειτουργούμε ως μοντέλο πάνω στο παιδί και το μαθαίνουμε να βλέπει τη λέξη ολόκληρη και γρήγορα. Η ταχύτητα ανάγνωσης των λέξεων  αυξάνεται σιγά σιγά.

Καλό είναι ο χρόνος καθημερινής εξάσκησης να είναι 15-20 λεπτά, ολοκληρώνοντας έτσι  και έναν πίνακα.

Οι πίνακες περιέχουν λίστες λέξεων ως εξής:

• Πίνακες Α1 και Α2 με μονοσύλλαβες (ΣΦΣ) και απλές δισύλλαβες λέξεις (ΣΦΣΦ).
• Πίνακες Β1 και Β2 με δισύλλαβες λέξεις του τύπου ΦΣΦ ή ΣΦΣΦΣ.
• Πίνακες Γ1, Γ2 και Γ3 με απλές τρισύλλαβες λέξεις (ΣΦΣΦΣΦ)
• Πίνακες Δ1, Δ2 και Δ3 με τρισύλλαβες λέξεις του τύπου (ΦΣΦΣΦ ή ΣΦΣΦΣΦΣ)
• Πίνακες Ε1, Ε2, Ζ1 και Ζ2 με πολυσύλλαβες λέξεις.
• Πίνακες Η1, Η2, Θ1, Θ2, Ι1,Ι2, Κ1 και Κ2 με πολυσύλλαβες λέξεις που περιέχουν δύο σύμφωνα.
• Πίνακες Λ1, Λ2, Μ1 και Μ2 με λέξεις που περιέχουν δίψηφα φωνήεντα και συνδυασμούς.
• Πίνακες Ν1, Ν2, Ξ1 και Ξ2 με λέξεις με δίψηφα σύμφωνα.
• Πίνακες  Ο1 και Ο2 με λέξεις οι οποίες έχουν «τονισμένη» με κόκκινο χρώμα τη συλλαβή που θέλουμε να προσέξει το παιδί. (π.χ. στη λέξη ψάλτης αν το παιδί διαβάσει συλλαβιστά ψάλ-της θα καταναλώσει περισσότερο χρόνο από το να διαβάσει ψάλ-της.
• Πίνακες Π1 και Π2 με τις ίδιες λέξεις των πινάκων Ο1 και Ο2 χωρίς τον «τονισμό» των συλλαβών.

Κάθε πίνακα μπορείτε να τον κατεβάσετε πατώντας απευθείας πάνω στο όνομά του ή να τους κατεβάσετε όλους σε μορφή zip πατώντας εδώ. 

Πηγη

Στοματοπροσωπικός Έλεγχος

πηγη

Στοματοπροσωπικός Έλεγχος

στοματοπροσωπικος έλεγχχος by Yannis Koratzopoulos on Scribd

Ορθογραφικές Δραστηριότητες. Εξαιρετικό Υλικό!

ΠΗΓΗ

Ορθογραφικές Δραστηριότητες. 

Εξαιρετικό Υλικό!

Πατήστε πάνω στο σύνδεσμο για να κατεβάσετε όλο το υλικό

ΕΔΩ

Η σύνδεση των προτάσεων

Η σύνδεση των προτάσεων

Η σύνδεση των προτάσεων from Γιάννης Φερεντίνος

Τα όρια στη συμπεριφορά των παιδιών: Θετικοί Τρόποι Διαπαιδαγώγησης

πηγη

Τα όρια στη συμπεριφορά των παιδιών: 

Θετικοί Τρόποι Διαπαιδαγώγησης

Ανάμεσα την αυταρχική τιμωρία και την ανεξέλεγκτη επιτρεπτικότητα, υπάρχει και μία εναλλακτική λύση που είναι η λεγόμενη θετική πειθαρχία. Η πειθαρχία αυτή λαμβάνει υπόψη τη συναισθηματική ζωή του παιδιού (ή του εφήβου), την καθημερινότητά του, καθώς και τους στόχους και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει στα διάφορα στάδια της ανάπτυξής του.

Όταν λέμε πειθαρχία εννοούμε την θέσπιση ορίων, εν αντιθέσει με ορισμένους που θεωρούν ότι πειθαρχία είναι συνώνυμη με τις λέξεις τιμωρία και καταπίεση.

Συνήθως οι γονείς βρίσκονται ανάμεσα σε δύο κατευθύνσεις : αν είναι πολύ επιτρεπτικοί, το παιδί θα γίνει ένας υπερεξαρτημένος «δορυφόρος» των γονέων του ή ένας εγωκεκτρικός, αντιπαθητικός και ισχυρογνώμων τύραννος. Το υπερβολικό κανάκεμα των παιδιών ενθαρρύνει τις κακές συνήθειες και την απειθαρχία. Από την άλλη πλευρά, αν οι γονείς είναι πολύ περιοριστικοί, αυταρχικοί και τιμωρητικοί, η πειθαρχία τους θα προκαλέσει συμμόρφωση και θα δημιουργήσει ένα νευρωτικό, υποχωρητικό κα άβουλο άνθρωπο.

Η ισορροπία ανάμεσα στην ανάγκη του παιδιού να απαιτεί από τους άλλους και στην ικανότητά του να αναγνωρίζει τις απαιτήσεις των άλλων, οδηγεί στην ανάπτυξη μιας υγιούς προσωπικότητας και στην δημιουργία ικανοποιητικών κοινωνικών σχέσεων. Όταν το παιδί δείχνει πρόθυμο να κάνει ότι του λένε, δείχνει ένα σημαντικό βήμα προς την κοινωνικοποίησή του. Η σχέση τρυφερότητας και εμπιστοσύνης ανάμεσα στο παιδί και στους γονείς είναι σημαντική, γιατί διασφαλίζει ότι το παιδί είναι ουσιαστικά με το μέρος αυτών που διδάσκουν τα κοινωνικά και ηθικά μαθήματα της ζωής. Το παιδί ταυτίζεται με τους γονείς και γι΄ αυτό είναι πιθανό να εσωτερικεύει τις αξίες και τους κανόνες που διδάσκεται.

Οι μαμάδες και οι μπαμπάδες πρέπει σε κάποιες περιπτώσεις να είναι αυστηροί και άκαμπτοι, αλλά τρυφεροί όπως και ιδιαίτερα ευέλικτοι στις κρίσιμες στιγμές. Χρειάζεται, επίσης, να γνωρίζουν πότε να περνούν από τον ένα τρόπο συμπεριφοράς στον άλλο. Θα πρέπει να προσπαθούν να καθοδηγούν τις ενέργειες των παιδιών με λογικό τρόπο, ο οποίος καθορίζεται κάθε φορά από τις ιδιαίτερες συνθήκες, να ενθαρρύνουν τη λεκτική επικοινωνία και το διάλογο και να συζητούν με το παιδί τους τις θέσεις στις οποίες στηρίζεται η τακτική που ακολουθούν.

ΤΡΕΙΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ

Συνήθως οι γονείς χρησιμοποιούν τρεις προσεγγίσεις πειθαρχίας-διαπαιδαγώγησης :

Τη Δημοκρατική, την Επιτρεπτική, την Αυταρχική

Κάθε προσέγγιση εκπαιδεύει με διαφορετικό τρόπο το παιδί και τον έφηβο σε θέματα συνεργασίας, υπευθυνότητας και προσδοκιών αναφορικά με την αποδεκτή και τη μη αποδεκτή συμπεριφορά.

Στην Δημοκρατική διαπαιδαγώγηση :

Οι γονείς πιστεύουν ότι :

• Τα παιδιά είναι σε θέση να λύνουν μόνα τους τα προβλήματά τους

• Θα πρέπει να προσφέρεται στα παιδιά η δυνατότητα επιλογής και να τους δίνεται η ευκαιρία να μαθαίνουν από τις συνέπειες των επιλογών τους

• Η ενθάρρυνση είναι ένα αποτελεσματικό μέσο που υποκινεί τη συνεργασία

Για την επίλυση των προβλημάτων :

• Υπάρχει συνεργασία

• Νικητές βγαίνουν και το παιδί και ο γονέας

• Βασίζεται στον αμοιβαία σεβασμό

• Τα παιδιά συμμετέχουν ενεργά στη διαδικασία επίλυσης προβλημάτων

Τι μαθαίνουν τα παιδιά με αυτή τη μέθοδο διαπαιδαγώγησης :

• Να δείχνουν υπευθυνότητα

• Να συνεργάζονται

• Ότι πρέπει να έχουν επιλογές και να τους επιτρέπεται να μαθαίνουν από τις συνέπειες των επιλογών τους

• Ότι η ενθάρρυνση είναι ένα αποτελεσματικό μέσο που υποκινεί τη συνεργασία

Στην Επιτρεπτική διαπαιδαγώγηση :

Οι γονείς πιστεύουν ότι :

• Τα παιδιά θα συνεργαστούν όταν κατανοήσουν την αξία της συνεργασίας

• Δουλειά μου είναι να υπηρετώ τα παιδιά μου και να τα κάνω ευτυχισμένα

• Αντιδράσεις που δυσαρεστούν τα παιδιά μου δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικές

Για την επίλυση των προβλημάτων :

• Τα προβλήματα επιλύονται με πειθώ

• Νικητές βγαίνουν τα παιδιά

• Οι γονείς είναι αυτοί που αναλαμβάνουν κυρίως την επίλυση των προβλημάτων

Τι μαθαίνουν τα παιδιά με αυτή τη μέθοδο διαπαιδαγώγησης :

• Οι κανόνες είναι για τους άλλους και όχι για μένα. Εγώ κάνω ότι θέλω

• Οι γονείς υπηρετούν τα παιδιά

• Οι γονείς είναι υπεύθυνοι για την επίλυση των προβλημάτων του παιδιού

• Αναπτύσσονται εξάρτηση, έλλειψη σεβασμού και εγωκεντρισμός

Πως ανταποκρίνονται τα παιδιά :

• Δοκιμάζουν τα όρια

• Προκαλούν και αψηφούν τους κανόνες και κάθε μορφή εξουσίας

• Αδιαφορούν και δεν αποδέχονται τα λόγια των γονέων τους

• Κουράζουν τους γονείς, αναγκάζοντας τους να τα νουθετούν διαρκώς

Στην Αυταρχική διαπαιδαγώγηση:

Οι γονείς πιστεύουν ότι :

• Εάν τα παιδιά δεν πονέσουν, δεν θα μάθουν

Για την επίλυση των προβλημάτων :

• Τα προβλήματα επιλύονται με τη χρήση βίας

• Υπάρχει αντιπαλότητα

• Νικητές βγαίνουν οι γονείς

• Οι γονείς επιλύουν όλα τα προβλήματα και παίρνουν όλες τις αποφάσεις

• Οι γονείς κατευθύνουν και ελέγχουν τη διαδικασία επίλυσης προβλημάτων

Τι μαθαίνουν τα παιδιά με αυτή τη μέθοδο διαπαιδαγώγησης :

• Οι γονείς είναι υπεύθυνοι για την επίλυση των προβλημάτων του παιδιού

• Ακολουθούν επώδυνους τρόπους επικοινωνίας και επίλυσης προβλημάτων

Πως ανταποκρίνονται τα παιδιά :

• Αντιδρούν με θυμό και πείσμα

• Αντιδρούν με διάθεση εκδίκησης και επαναστατικότητα

• Αποσύρονται και υποτάσσονται επειδή νιώθουν φόβο

Οι γονείς σε αυτή τη μέθοδο διαπαιδαγώγησης θεωρούν την υπακοή αρετή και υιοθετούν τιμωρητικούς και βίαιους τρόπους ελέγχου για να λυγίσουν την ισχυρογνωμοσύνη των παιδιών τους όταν οι ενέργειες ή οι πεποιθήσεις του γιου ή της κόρης τους συγκρούονται με ότι οι ίδιοι θεωρούν σωστή συμπεριφορά

πηγη

Ο ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ

Ο συνδυασμός της θέσπισης ορίων και της θερμής ενθαρρυντικής στάσης που εκφράζει αποδοχή από την πλευρά των γονέων απεικονίζεται στο λεγόμενο «Δημοκρατικό γονέα». Το παιδί με τρυφερούς και Δημοκρατικούς γονείς μεγαλώνει και γαλουχείται σε ένα περιβάλλον αγάπης, έχει σωστά πρότυπα ταύτισης και μίμησης, λαμβάνει τις αναγκαίες εξηγήσεις για τις ενέργειες και τους κανόνες και έχει την ευκαιρία να μάθει (μέσα από τη δοκιμή και τα λάθη του) πως οι πράξεις του επηρεάζουν τους άλλους και τον εαυτό του.

Πολλές έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά με καλή προσαρμογή έχουν συνήθως θερμούς, περιποιητικούς και υποστηρικτικούς γονείς, οι οποίοι ασκούν έλεγχο σε λογικά πλαίσια και ταυτόχρονα έχουν υψηλές προσδοκίες. Ο σταθερός έλεγχος σχετίζεται με την ανεξαρτησία του παιδιού υπό την προϋπόθεση ότι δεν περιορίζει τις ευκαιρίες του για πειραματισμό και αυθορμητισμό.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΕΠΑΙΝΟΥΝ

Ο μόνος τρόπος για να εκδηλώσει ένα παιδί μία συγκεκριμένη συμπεριφορά είναι η ενίσχυσή της. Ένας κανόνας ή μια δήλωση που δεν ενισχύεται δεν έχει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Κάποιοι γονείς δεν πιστεύουν ότι χρειάζεται να επαινούν τα παιδιά τους για την καθημερινή τους συμπεριφορά, ενώ άλλοι δεν γνωρίζουν πως ή πότε να τα επαινούν και να τα ενθαρρύνουν. Ίσως και αυτοί να έχουν δεχθεί λίγους επαίνους από τους δικούς τους γονείς όταν ήταν παιδιά.

Αυτά που θα πρέπει να προσέξει ο γονιός όταν επαινεί είναι :

• Φροντίστε ώστε ο έπαινος να εξαρτάται από τη συμπεριφορά του παιδιού

• Επαινέστε το παιδί αμέσως

• Δώστε ένα χαρακτηριστικό και συγκεκριμένο έπαινο

• Παρέχετε θετικό έπαινο χωρίς να μακρηγορείτε ή να ειρωνεύεστε το παιδί

• Επαινέστε το παιδί σας χαρίζοντας του ένα χαμόγελο, κρατώντας οπτική επαφή μαζί του και δείχνοντας ενθουσιασμό. Ταυτόχρονα θα πρέπει να το επαινέσετε και λεκτικά

• Επαινέστε το παιδί κάθε φορά που συμπεριφέρεται καλά. Μην επαινείται μόνο την τέλεια συμπεριφορά

• Επαινέστε το παιδί μπροστά σε άλλους ανθρώπους

• Αυξήστε τους επαίνους για τα δύσκολα παιδιά

• Δείξτε στο παιδί πώς να επαινεί το ίδιο του τον εαυτό για την κατάλληλη συμπεριφορά

Προσέξτε!

Ορισμένοι άνθρωποι προσφέρουν έναν έπαινο και στη συνέχεια, χωρίς να το αντιλαμβάνονται, τον υποσκάπτουν δείχνοντας σαρκασμό ή συνοδεύοντας τον έπαινο με ένα προσβλητικό σχόλιο.

Για μερικά παιδιά που φέρονται με αντιδραστικό και προκλητικό τρόπο ο γονικός έπαινος αρχικά δεν προσφέρει αρκετή ενίσχυση, ικανή να αντιστρέψει τη δύσκολη προβληματική συμπεριφορά. Στην περίπτωση αυτή οι γονείς θα μπορούσαν να δώσουν μια χειροπιαστή αμοιβή ούτως ώστε να παράσχουν το πρόσθετο κίνητρο για να πετύχει το παιδί τους ένα συγκεκριμένο στόχο. Οι χειροπιαστές αμοιβές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση των θετικών συμπεριφορών του παιδιού, ωστόσο μην ξεχνάτε να παρέχετε και κοινωνικές ανταμοιβές, δηλαδή έπαινο και προσοχή.

πηγη

ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ

Οικογένειες που θέτουν κανόνες τους οποίους δεν διατυπώνουν με σαφήνεια είναι πιθανότερο να έχουν παιδιά που συμπεριφέρονται άσχημα.

Πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου ότι τα παιδιά θα αξιολογήσουν τους κανόνες και τους περιορισμούς που θέτουν οι γονείς. Έρευνες αναφέρουν ότι τα μέσα-φυσιολογικά παιδιά συμμορφώνονται μόνο στα δύο τρίτα των απαιτήσεων που προβάλλουν οι γονείς τους και αυτό είναι φυσιολογικό γιατί συνιστά την ανάγκη του παιδιού για ανεξαρτησία και αυτονομία.

Το παιδί όμως με διαταραχή διαγωγής διαφέρει γιατί αρνείται να συμμορφωθεί στα δύο τρίτα των απαιτήσεων που προβάλλουν οι γονείς. Αυτή η έλλειψη συμμόρφωσης σε τόσο μεγάλο βαθμό δυσχεραίνει την προσπάθεια των γονέων για επαρκή κοινωνικοποίηση των παιδιών. Στην περίπτωση αυτή η επιβολή σταθερών ορίων γίνεται ακόμη πιο απαραίτητη.

Η γκρίνια, οι επικρίσεις, το ξύλο, οι φωνές ή ακόμη και οι λογικές εξηγήσεις αποτελούν για τα παιδιά μορφές γονεϊκής προσοχής και στην πραγματικότητα ενισχύουν τη συγκεκριμένη κακή συμπεριφορά. Ως εκ τούτου τα παιδιά μαθαίνουν να γκρινιάζουν, να επικρίνουν, να φιλονικούν και να φωνάζουν ή να διαφωνούν.

Αντίθετα η τεχνική της απομάκρυνσης από τις θετικές ενισχύσεις μπορεί να διδαχθεί στους γονείς έτσι ώστε να τη χρησιμοποιήσουν σε προβλήματα που δημιουργούν μεγάλη ένταση, όπως οι καβγάδες, το ξύλο, η αντιδραστική και η καταστροφική συμπεριφορά. Η απομάκρυνση αποτελεί στην πραγματικότητα μια ακραία μορφή γονεϊκής αδιαφορίας καθώς τα παιδιά στερούνται για σύντομο χρονικό διάστημα όλες τις πηγές θετικής ενίσχυσης και ιδιαίτερα την προσοχή του ενηλίκου. Μην ξεχνάτε ότι όταν οι γονείς παύουν να παρέχουν τις παλιές ενισχύσεις στο παιδί, εκείνο προσπαθεί επίμονα να τις ξανακερδίσει (για παράδειγμα, ξεφωνίζοντας πιο δυνατά).

ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ-ΚΟΣΤΟΣ

Αν το παιδί ενεργήσει με έναν τρόπο που έχει ως επακόλουθο μια τιμωρία, είναι λιγότερο πιθανό να επαναλάβει κάτι τέτοιο στο μέλλον. Ένα κόστος (πρόστιμο, απώλεια κάποιου δικαιώματος) για τη συγκεκριμένη συμπεριφορά σημαίνει ότι το παιδί είναι πιθανό να μην συμπεριφερθεί με τον ίδιο τρόπο ξανά. Ένα παιδί μπορεί να μάθει να συμπεριφέρεται θετικά για να αποφύγει μια τιμωρία. Μια προειδοποίηση για την επικείμενη τιμωρία θεωρείται επαρκής υπενθύμιση. Ο όρος «αρνητική ενίσχυση» χρησιμοποιείται στην περίπτωση που κάνει κανείς κάποια πράγματα προς μια κατεύθυνση προκειμένου να αποφύγει την τιμωρία.

ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

‘Ένα από τα πιο σημαντικά και δύσκολα θέματα που αντιμετωπίζουν οι γονείς των αντιδραστικών παιδιών είναι να βοηθήσουν τα παιδιά τους να γίνουν πιο ανεξάρτητα και υπεύθυνα. Οι γονείς μπορούν να ενθαρρύνουν να παιδιά τους να λαμβάνουν αποφάσεις, να έχουν την αίσθηση της υπευθυνότητας και την ικανότητα να μαθαίνουν από τα λάθη τους μέσα από τη χρήση των φυσικών και λογικών συνεπειών των πράξεων τους.

Φυσική συνέπεια θεωρείται οποιοδήποτε επακόλουθο προκύπτει από τις ενέργειες ενός παιδιού (από όσα κάνει και όσα δεν κάνει) όταν δεν παρεμβαίνει ο ενήλικας. Έτσι, τα παιδιά μαθαίνουν βιώνοντας τις άμεσες συνέπειες των αποφάσεων τους και έτσι οι γονείς δεν προστατεύουν με τις γνώσεις τους τα παιδιά τους από την πιθανότητα μιας ανεπιθύμητης έκβασης της συμπεριφοράς τους.

Από την άλλη πλευρά, η λογική συνέπεια είναι η «τιμωρία που ταιριάζει στην παράβαση». Για ένα νεαρό άτομο που έσπασε το παράθυρο του γείτονα θα ήταν: να κάνει αγγαρείες προκειμένου να ξεπληρώσει τα έξοδα για την αντικατάσταση του παραθύρου. Με άλλα λόγια όταν οι γονείς χρησιμοποιούν αυτή την τεχνική, θεωρούν τα παιδιά υπεύθυνα για τα λάθη τους και τα βοηθούν να αποκαταστήσουν με κάποιο τρόπο την βλάβη που προκάλεσαν.

Σε αντίθεση με την αδιαφορία ή την απομάκρυνση, οι φυσικές και λογικές συνέπειες διδάσκουν στα παιδιά να δείχνουν μεγαλύτερη υπευθυνότητα. Οι στρατηγικές αυτές είναι περισσότερο αποτελεσματικές για προβλήματα που επαναλαμβάνονται, καθώς σε αυτές τις περιπτώσεις οι γονείς είναι σε θέση να αποφασίσουν εκ των προτέρων πως θα αντιμετωπίσουν την κατάσταση.

ΠΑΡΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΟΙ

Ίσως σας φαίνεται αρκετά δύσκολο να είστε πραγματικά σταθεροί σε όσα ζητάτε από το παιδί σας και αυτό μπορεί να σας γεννά δυσάρεστα συναισθήματα. Εάν το παιδί σας έχει συνηθίσει να μην προσέχει τις οδηγίες, ίσως θα πρέπει να του δείξετε πώς να ακολουθεί ορισμένες από αυτές (ή όλες) για να βεβαιωθείτε ότι ακούει όσα του ζητάτε να κάνει.

• Κρατήστε τα παιδί σταθερά από τους ώμους ενώ του δίνετε τις οδηγίες

• Κοιτάξτε το κατευθείαν στα μάτια

• Μιλήστε του με σαφήνεια και σταθερό τόνο φωνής

• Αφήστε το πρόσωπο σας να δείχνει αυστηρό ενώ μιλάτε

• Έχετε κάποιον άλλο ενήλικα δίπλα σας για να σας υποστηρίξει όταν το παιδί σας αγνοεί

• Επιμείνετε να σας προσέξει και να ακολουθήσει τις οδηγίες σας, υπό την προϋπόθεση ότι οι απαιτήσεις σας είναι λογικές.

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΟΤΑΝ ΑΓΝΟΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ

• Μη λαμβάνετε καθόλου υπόψη σας τις βρισιές, τα αγενή σχόλια και τις διαμαρτυρίες του παιδιού

• Αδιαφορήστε για τα ξεσπάσματα, τις φωνές και τα ουρλιαχτά, όταν αυτό είναι δυνατόν, αφήνοντας το παιδί σας χωρίς ακροατήριο

• Συνεχίστε την εργασία σας (τις δουλειές που κάνατε)

• Αν είναι πραγματικά σημαντικό να πειθαρχήσει το παιδί σας, δείξτε του ότι το εννοείτε αυτό που λέτε, σταθείτε από πάνω του και επαναλάβετε την απαίτηση σας με υψηλό και σταθερό τόνο φωνής (όχι ουρλιάζοντας) και με έντονο βλέμμα. Δεν είναι κακό να δείχνετε ότι είστε πραγματικά θυμωμένοι.

ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ

• Κάντε υποδείξεις με συντομία και σαφήνεια

• Κάντε μία υπόδειξη κάθε φορά

• Χρησιμοποιήστε οδηγίες που καθορίζουν με σαφήνεια την επιθυμητή συμπεριφορά

• Να έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες και να χρησιμοποιείτε τις κατάλληλες για την κάθε ηλικία υποδείξεις

• Δεν είναι καλό να χρησιμοποιείτε απαγορευτικές εντολές του τύπου «μη», χρησιμοποιείτε εντολές του τύπου «κάνε»

• Κάντε ευγενικά τις υποδείξεις

• Μη δίνετε περιττές οδηγίες

• Μην απειλείτε τα παιδιά

• Χρησιμοποιήστε τις υποδείξεις του τύπου «όταν…τότε» (όταν τακτοποιήσεις το δωμάτιο σου, τότε μπορεί να βγεις έξω να παίξεις)

• Δώστε στα παιδιά αρκετές ευκαιρίες για να συμμορφωθούν

• Επαινέστε τη συμμόρφωση ή τηρήστε τις ανάλογες συνέπειες για τη μη συμμόρφωση

• Οι προειδοποιήσεις και υπενθυμίσεις σας πρέπει να είναι χρήσιμες

• Υποστηρίξτε τις υποδείξεις που κάνει ο σύντροφος σας

• Βρείτε την ισορροπία ανάμεσα στο γονεϊκό έλεγχο και στον αντίστοιχο του παιδιού

• Ενθαρρύνετε τη διαδικασία επίλυσης προβλημάτων με τα παιδιά

Πηγη

Ιδέες για αποκριάτικες μάσκες..

Ιδέες για αποκριάτικες μάσκες...

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

πηγη

Όταν τον/την κοροιδεύουν οι συμμαθητές του/της…Τί να κάνω;

πηγη

Όταν τον κοροιδεύουν οι συμμαθητές του…

Τί να κάνω;

πηγη

Είναι ο μοναδικός που φοράει γυαλιά μέσα στην τάξη. Οι συμμαθητές του τον έχουν «στιγματίσει» γι΄ αυτήν την απλή εξωτερική διαφορά του σε σύγκριση με τους υπολοίπους. Τον κοροϊδεύουν και τον εξευτελίζουν φωνάζοντάς τον «γυαλάκια». Άλλοι τον αποκαλούν «τζαμαρία». Κάποιοι μάλιστα τον έχουν αποκλείσει από την παρέα.

΄Οπως αναφέρουν Τα Νέα (04.12.2009), τα παιδιά που φορούν γυαλιά στο σχολείο δεν είναι τα μοναδικά που «στιγματίζονται» γιατί διαφέρουν από τα υπόλοιπα ως προς τα εξωτερικά χαρακτηριστικά τους. Ένα παιδί που έχει μερικά κιλά παραπάνω είναι για τους άλλους ο «χοντρός και άσχημος», το «βαρέλι». Ένα άλλο που υστερεί σε ύψος είναι ο «στούμπος». Ένα παιδί με λίγο πεταχτά αυτιά είναι ο «αυτιάς». Μάλιστα κάποιοι τον θεωρούν και χαζό. Το αποτέλεσμα είναι πολλά από αυτά τα παιδιά να αισθάνονται μειονεκτικά και να περιθωριοποιούνται.
Το φαινόμενο του «στιγματισμού» μαθητών από συμμαθητές τους είναι συχνό και στα ελληνικά σχολεία, όπως αποδεικνύεται από μελέτες Ελλήνων επιστημόνων. Μεταπτυχιακή εργασία για τον σχολικό εκφοβισμό που πραγματοποίησε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο η κ. Βασιλική Καλατή δείχνει ότι μεγάλη μερίδα των μαθητών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης δέχονται προσβλητικούς χαρακτηρισμούς από τους συνομηλίκους τους.
Περίπου 2 στους 10 μαθητές- από το δείγμα που εξέτασε η ερευνήτρια- απάντησαν πως αρκετές φορές τους έχουν κοροϊδέψει, τους έχουν πειράξει με άσχημο τρόπο ή τους έχουν πει άσχημα λόγια. Επίσης, 4 στους 10 είχαν ανάλογη εμπειρία λίγες φορές. Στην ίδια έρευνα, 10,3% των μαθητών απάντησαν πως αρκετές φορές συμμαθητές τους επίτηδες τους άφησαν απέξω από πράγματα που έκαναν, τους απέκλεισαν από την παρέα ή τους αγνόησαν τελείως.
Παρόμοια είναι τα αποτελέσματα μελέτης («Βullying in Greek Ρrimary and Secondary Schools») που πραγματοποίησε η ερευνήτρια κ. Μαρία Σαπουνά από το Πανεπιστήμιο Warwick, στη Βρετανία. Η έρευναπου έγινε σε 1.758 μαθητές σχολείων της Θεσσαλονίκης- έδειξε ότι η πιο συνηθισμένη μορφή εκφοβισμού τόσο στο δημοτικό όσο και στο γυμνάσιο είναι τα παρατσούκλια με τα οποία «στολίζουν» κάποια παιδιά τους συμμαθητές τους.
«Μπορούμε να θωρακίσουμε τα παιδιά στο πώς να αντιδρούν και να ελέγχουν τις δικές τους αντιδράσεις σε περιπτώσεις που γίνονται το επίκεντρο αρνητικής προσοχής στο σχολείο», λέει στην εφημερίδα η ψυχολόγος- ψυχοθεραπεύτρια, δρ Λίζα Βάρβογλη. Και συμβουλεύει τους γονείς να περνούν στα παιδιά τους το μήνυμα ότι δεν είναι αδύναμα και ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν τέτοιες καταστάσεις.
Καλό είναι επίσης, αναφέρει, οι γονείς να διδάξουν το παιδί τους έτσι ώστε να αντιδρά με έναν συγκεκριμένο τρόπο όταν δέχεται τέτοιες λεκτικές επιθέσεις. «Μπορούν να διδάξουν το παιδί τι να σκέφτεται από μέσα του όταν το πειράζουν (“παρ΄ όλο που δεν μου αρέσει αυτό που μου λένε, μπορώ να το αντιμετωπίσω”). Το παιδί μπορεί να ρωτήσει τον εαυτό του: “Ποιανού η γνώμη είναι πιο χρήσιμη; Του άλλου παιδιού που με ενοχλεί ή η δική μου και των γονιών μου;”. Το παιδί θα πρέπει να μάθει δηλαδή να παραθέτει μέσα του τα θετικά του στοιχεία».
Οποιοδήποτε εξωτερικό χαρακτηριστικό των παιδιών ξεφεύγει από τα συνηθισμένα επικεντρώνει και προκαλεί την παρατήρηση ακόμα και την κοροϊδία των υπόλοιπων μαθητών, επισημαίνει η δασκάλα κ. Αγγελική Μερκούρη. Τέτοιους είδους υποτιμητικά σχόλια μαθητών προς τους συμμαθητές τους δεν είναι σπάνιο φαινόμενο στα ελληνικά σχολεία, συμπληρώνει.
Παραδέχεται μάλιστα ότι μερίδιο ευθύνης γι΄ αυτές τις συμπεριφορές των παιδιών έχουν και οι εκπαιδευτικοί. «Πρέπει από την αρχή της χρονιάς και από τις πρώτες τάξεις να περνάμε στα παιδιά το μήνυμα ότι δεν πρέπει να κοροϊδεύουν έναν συμμαθητή τους που μπορεί να έχει λίγα κιλά παραπάνω ή που φοράει γυαλιά». Αν αυτό το κάνουν οι εκπαιδευτικοί εγκαίρως, λέει, τέτοια περιστατικά θα ελαχιστοποιηθούν. Κι είναι σημαντικό, τονίζει, η αποδοχή του διαφορετικού να ξεκινήσει από το σχολείο, έτσι ώστε τα παιδιά να αποδέχονται το διαφορετικό ως απολύτως φυσιολογικό και εκτός σχολείου, αργότερα όταν θα μεγαλώσουν. Η κ. Μερκούρη λέει ακόμη ότι «θύματα» λεκτικών επιθέσεων ή αποκλεισμών γίνονται το τελευταίο διάστημα και τα παιδιά με αναπηρίες. Και αυτό, διότι όλο και περισσότερα εντάσσονται πλέον στα σχολεία- και όχι στα ειδικά- και δέχονται προσβλητικά σχόλια όχι μόνο από συμμαθητές τους, αλλά και από γονείς.
ΣΕ ΜΙΚΡΗ ΗΛΙΚΙΑ οι συμμαθητές του τον πείραζαν για το ύψος του. Ήταν κοντύτερος σε σύγκριση με τους υπόλοιπους. «Κάποιοι με φώναζαν “κοντέ” ή “μινιόν”, αν και αυτό δεν συνέβαινε πάρα πολύ συχνά. Ίσως με σέβονταν επειδή ήμουν και καλός μαθητής» λέει ο ηθοποιός κ. Θανάσης Τσαλταμπάσης. Ακόμη όμως κι αυτά τα λιγοστά πειράγματα, όπως εξηγεί στα «ΝΕΑ» δεν τον επηρέαζαν. «Κι αυτό διότι από μικρός αυτοσαρκαζόμουν. Για παράδειγμα στην παρέλαση έλεγα “θα είμαι τελευταίος, αλλά… καλύτερα γιατί δεν θα φαίνομαι κιόλας». Θυμάται επίσης πως τις περισσότερες φορές δεν απαντούσε στις λεκτικές επιθέσεις. «Σκεφτόμουν ότι αυτός που κοροϊδεύει δεν τα έχει καλά με τον εαυτό του».
Ακόμη τονίζει πως ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό δεν είναι μειονέκτημα, αλλά «αυτό που μας κάνει μοναδικούς, ξεχωριστούς».

Πηγη

πηγη

Μαμά, τα παιδιά με λένε χοντρή...

Τα παιδιά είναι πολύ σκληρά και δε γνωρίζουν πόσο μπορεί να πληγώσουν κάποιο συμμαθητή τους όταν τον αποκαλούν χοντρό, άσχημο, με πεταχτά αφτιά ή ο,τιδήποτε άλλο. Ειδικά για τα κορίτσια, ο χαρακτηρισμός «χοντρή» είναι τραυματικός και μπορεί να προκαλέσει διάφορα προβλήματα στη ψυχοσύνθεσή της όσο μεγαλώνει.

Νέες έρευνες που έγιναν με συνεργασία Αμερικανικών Πανεπιστημίων εξέτασε 2.300 κορίτσια με βάρος μεγαλύτερο από αυτό που θα έπρεπε να είχαν στην ηλικία τους και με βάση το ύψος τους. Από αυτά, τα περισσότερα είχαν δεχθεί λεκτική επίθεση στο σχολείο, κυρίως από αγόρια συμμαθητές. Οι επιστήμονες θέλησαν να δουν τι αντίκτυπο είχε αυτή η αντίδραση στις επιλογές και στη ψυχολογία τους και διαπίστωσαν ότι περισσότερα από τα μισά κορίτσια δεν σταμάτησαν να τρώνε, αλλά πήραν και άλλο βάρος μέσα στους επόμενους μήνες.

Η έρευνα τονίζει τον κίνδυνο της παχυσαρκίας από νεαρές κιόλας ηλικίες και μάλιστα ορμώμενος από ασήμαντους, στα δικά μας αφτιά, χαρακτηρισμούς στο σχολικό περιβάλλον. Κι όμως, αντιλαμβανόμαστε με τη βοήθεια των επιστημόνων ότι τέτοιοι χαρακτηρισμοί μπορεί να πληγώσουν ένα παιδί και να το κάνουν ακόμα πιο αντιδραστικό απέναντι στο πρόβλημά του.

Πρέπει, λοιπόν, να είμαστε πολύ προσεκτικοί όσον αφορά τη διατροφή του παιδιού και αν διακρίνουμε περίεργες συμπεριφορές, όπως υπερφαγία, τότε πρέπει να ψάξουμε την αιτία.
Αυτή μπορεί να κρύβεται στην ατάκα ενός συμμαθητή της κόρης μας, που την έφερε σε αυτή την κατάσταση. Αντίστοιχα, αν έχουμε γιο, πρέπει να του μάθουμε να είναι ευγενικός με τις κοπέλες, γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε τα λόγια καμιά φορά μπορεί να προκαλέσουν δυσάρεστα έργα.

Πηγη

«Μαμά, είμαι χοντρή»: Η συγκλονιστική απάντηση της μητέρας στην 7χρονη κόρη της

Ο εντεκάχρονος γιος μου κυριολεκτικά «εισβάλλει» στο σπίτι μετά την προπόνηση του ποδοσφαίρου και ανεβαίνει στον πάνω όροφο ενώ παραπονιέται για πονόλαιμο και ζητά να ξαναζεστάνουμε το φαγητό για να φάει. Ο σύζυγός μου είναι έξω. Πήγε το μίνι-βαν για σέρβις. Ο ήλιος έχει δύσει κι εμείς ετοιμαζόμαστε να ξεκουραστούμε ξανά. Μέσα στο μπέρδεμα αυτής της συνηθισμένης βραδιάς, βλέπω την εφτάχρονη κόρη μου εντελώς γυμνή, να πλένει τα δόντια της δίπλα μου. Δεν μου αρέσει ο τρόπος που κοιτάζει τον εαυτό της στον καθρέπτη... Ο τρόπος που πιάνει την κοιλίτσα της και κατσουφιάζει στην όψη του προφίλ της. Την κοιτάζω για λίγο και μετά πλησιάζω.
«Τι έγινε, αγάπη μου;» ρωτάω. «Είμαι χοντρή», μου απαντά χωρίς να διστάσει. Νιώθω αδύναμη για μια στιγμή. «Το στομάχι μου κινείται όταν τρέχω. Θέλω να είμαι αδύνατη. Θέλω επίπεδο στομάχι». Σώπασα. Έχω διαβάσει έρευνες, βιβλία, μπλογκ. Έχω αριστεύσει σε έρευνες σε σχέση με το φύλο, έχω ασχοληθεί με τα ΜΜΕ, έχω παρακολουθήσει μαθήματα σε σχέση με την κοινωνία και τον πολιτισμό. Έχω συμβουλεύσει άλλες μητέρες και, ακόμη, παραδίδω μαθήματα για έφηβες. Έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο για να ενθαρρύνω γυναίκες και παιδιά με οικονομικά προβλήματα. Έχω αρκετές, αν όχι παραπάνω απ' όσες γνώσεις χρειάζομαι, για να απαντήσω σε αυτό το σχόλιο. Αλλά στην πραγματικότητα είμαι πολύ αδύναμη. Δεν είναι δυνατόν. Όχι το δικό μου κορίτσι!
Ανακαλώ και επαναφέρω την αυτοκυριαρχία μου. «Είσαι φτιαγμένη τέλεια! Είσαι δυνατή και υγιής» Και είναι. Όμως αυτό δεν αρκεί.
Πασχίζω να βρω κάτι να πω. Αυτό το παιδί, η πρώτη μου κόρη για την οποία γιόρτασα μεγάλωσε γεμάτη από γυναικεία δύναμη. Της διάβαζα παραμύθια με γυναίκες πρωταγωνίστριες, επέμενα στο να παλεύει δίπλα στους αδερφούς της και ζητούσα να την αποκαλούν γενναία και δυνατή, όσο όμορφη και αξιολάτρευτη. Της λέω, λοιπόν, ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί: από ίσιοι και αδύνατοι ως στρογγυλοί και πλαδαροί και χιλιάδες άλλα μεταξύ αυτών. Της λέω ότι αυτό είναι που μας κάνει όμορφους.
Δεν πείστηκε.
Διώχνω όλα τα υπόλοιπα παιδιά. Κλείνω την πόρτα και καθόμαστε η μία απέναντι στην άλλη, στο πάτωμα. Καταλαβαίνω ότι υπάρχει κάτι παραπάνω και χρειάζεται να δω μέσα από αυτό. Της εξηγώ ότι ήμουν ακριβώς όπως εκείνη όταν ήμουν κι εγώ επτά ετών. Της λέω ότι όταν μεγαλώσει θα γίνει σκληρή, ψηλή και δυνατή, όπως εγώ. Δεν είναι αρκετό γι' αυτήν. Της θυμίζω πόσο γρήγορα μπορεί να τρέξει και εκείνο το γκολ που είχε βάλει στο ποδόσφαιρο. Της λέω πόσο καλή είναι στο ποδήλατο, τι καλή ισορροπία έχει με το πατίνι και πόσες ξεχωριστές φιγούρες ξέρει να κάνει με αυτό. Αναφέρω πόσο ωραία διαβάζει και γράφει και πόσο εύκολα κάνει μαθηματικές πράξεις. «Είμαι χοντρή», ξαναλέει.
Απελπίζομαι. «Παιδί μου, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου λένε όλοι όταν σε βλέπουν;». Αναστενάζει και μου απαντά «Ότι είμαι όμορφη». Η ομορφιά δεν με βοηθάει αυτήν τη στιγμή. Αποτυγχάνω. Την ρωτάω γιατί θεωρεί τον εαυτό της «χοντρό». Τα γαλάζια της μάτια συναντούν τα δικά μου. Μου εξηγεί ότι οι φίλοι της την έχουν αποκαλέσει «λίγο χοντρούλα» δύο φορές, όταν μιλούσαν για τα σώματά τους, φορώντας τα μαγιό τους. Και στενοχωρήθηκε... αλλά την ίδια στιγμή ένιωσε καλά, αφού, όπως μου είπε, κατάλαβε ότι η άποψη που είχε ως τότε για το σώμα της ήταν «σχεδόν σωστή».
Σκέφτομαι κάποια άσχημα πράγματα για τους συνομήλικούς της και τις μητέρες τους και αναρωτιέμαι ποια είναι τα μηνύματα που στέλνονται. Δεν έχω πια κανένα όπλο και... 20 λεπτά αργότερα, δεν έχω και καθόλου υπομονή. Νιώθω ότι χάνω τις δυνάμεις μου μπροστά σε αυτό που η κόρη μου θεωρεί πλέον δεδομένο.
Δεν καταλαβαίνω το λόγο για τον οποίο δεν αντικρίζει την τελειότητα στο είδωλό της.
Την σηκώνω όρθια και την βάζω να πατήσει στο σκαλάκι μπροστά από τον καθρέπτη. Βγάζω όλα μου τα ρούχα, ακόμη και το εσώρουχο. Καθόμαστε δίπλα-δίπλα, εντελώς γυμνές κι εκείνη γελά. Εγώ ξεκινάω να τραγουδώ ένα τραγούδι αυτοσχεδιάζοντας. Είναι ένα παράξενο είδος τραγουδιού... ραπ σε συνδυασμό με κάτι άλλο, ενώ οι στίχου είναι του τύπου «είμαστε τέλειοι ακριβώς όπως είμαστε, χωρίς αλλαγές». Είναι γελοίο, καθώς αρχίζουμε να χορεύουμε και η κόρη μου γελάει με την ψυχή της. Την παίρνω στην αγκαλιά μου. Είμαστε ένα μεγαλοπρεπές, γελοίο ζευγάρι. Τα άλλα παιδιά μας ακούνε. Μπαίνουν μέσα στο μπάνιο, τρομαγμένα και μπερδεμένα. Πηγαίνω το κοριτσάκι μου στο δωμάτιο, εκφράζοντας με κάθε τρόπο ότι είμαστε ωραίες, γυμνές και δυνατές κοπέλες. Φοράμε και οι δύο τις πιτζάμες μας. Διαβάζουμε μαζί μια ιστορία. Η λέξη «χοντρός» δεν θα ακουστεί ξανά.
Δεν είχα ιδέα αν τα είχα καταφέρει εκείνη τη νύχτα. Δεν ήξερα αν αυτά που είπα είχαν επίδραση πάνω της, αν διόρθωσα κάτι, αν της άλλαξα γνώμη. Αυτό που ξέρω είναι ότι πρέπει να συνεχίσω να εμπλουτίζω τόσο εμένα, όσο και τα παιδιά μου με αυτοπεποίθηση. Πρέπει να βρίσκομαι εκεί, να ρωτάω, να χτίζω αλλά και να γκρεμίζω. Να παίρνω χρόνο, να κάνω έξυπνες κινήσεις και να είμαι πάντοτε ανοιχτή. Πρέπει να έχω τη θέληση να χορέψω γυμνή μπροστά από τον καθρέπτη μου, να αντισταθώ στην όψη όσων άφησαν πέντε γέννες πάνω μου και να κοιτάζω το είδωλό μου με αγάπη.
Τότε, μαζί, με μια μικρή λάμψη στα μάτια μας, θα δούμε στον καθρέπτη το δικό μας φως, ένα φως που ακτινοβολεί.

Πηγη

 

 

Εκφοβισμός: Πώς δομείται ένα προληπτικό πρόγραμμα (Σχέδια Δράσης)

πηγη

Πώς δομείται ένα προληπτικό πρόγραμμα κατά του εκφοβισμού 

Για να επιτευχθούν στο μέγιστο βαθμό οι στόχοι ενός τέτοιου προγράμματος, πρέπει να λάβει ολιστικό χαρακτήρα. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να υπάρχει καθολική βούληση από τους εκπαιδευτικούς και κοινή αντίληψη για το τι είναι εκφοβισμός.

Συνεπώς, οι εκπαιδευτικοί συναποφασίζουν, δεσμεύονται και ετοιμάζουν σχέδιο δράσης σε συνεργασία με την ΥΕΨ. Είναι σημαντικό να καθοριστεί εκ των προτέρων συγκεκριμένη πολιτική χειρισμού εκφοβιστικών συμπεριφορών που θ’ ακολουθείται απ’ όλους, ώστε να μην υπάρχει ανομοιομορφία. Το μοντέλο αντιμετώπισης εκφοβιστικών συμπεριφορών τίθεται προς συζήτηση σε κάποια συνεδρία προσωπικού.

Το σχέδιο δράσης πρέπει να περιλαμβάνει εισηγήσεις και πρακτικές για τους εκπαιδευτικούς, για τους μαθητές, αλλά και για τους γονείς.

Η ανάπτυξη ενός τέτοιου προγράμματος χρειάζεται 1-2 χρόνιαγια να αποδώσει. Για να επιτευχθεί αλλαγή στην ανθρώπινη συμπεριφορά χρειάζεται χρόνος, υπομονή και επιμονή. Αυτό που έχει όμως σημασία είναι να εγκαθιδρυθεί μια ξεκάθαρη ενδοσχολική κουλτούρα που θα απαξιώνει τον εκφοβισμό οδηγώντας σταδιακά στη μείωση των κρουσμάτων.

ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΙΔΕΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ:

Α. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ
1. Προσεγγίζουν σε όλα ανεξαιρέτως τα μαθήματα το φαινόμενο του εκφοβισμού (π.χ. στο Σχεδιασμό & Τεχνολογία κατασκευάζουν το «κουτί των παραπόνων», στην Τέχνη φτιάχνουν αντιεκφοβιστικές αφίσες που θα αναρτηθούν σε διάφορα σημεία του σχολείου κλπ.)
2. Εισάγουν τη συναισθηματική αγωγή στο σχολικό πρόγραμμα (φύλλα εργασίας, θεατρικό παιχνίδι, επεξεργασία παραμυθιών και ταινιών κλπ.)
3. Παρουσιάζουν στα παιδιά υγιείς και θεμιτούς τρόπους αντιμετώπισης μιας προβληματικής κατάστασης.
4. Επανασχεδιάζουν τον τρόπο και το χώρο της παιδονομίας.
5. Ενισχύουν με κάθε τρόπο παιδιά που επίλυσαν συγκρούσεις ή επέδειξαν ωριμότητα σε στιγμές κρίσης.
6. Συμμετέχουν σε εργαστήρια και σεμινάρια που αφορούν την εκφοβιστική συμπεριφορά (σε συνεργασία με την ΥΕΨ, το ΠΙ ή το Σύνδεσμο Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Βίας στην Οικογένεια).
7. Συνεδριάζουν συζητώντας τις επιτυχίες και τις αποτυχίες (εσωτερική ανατροφοδότηση).
8. Αξιολογούν την πορεία κρατώντας ημερολόγιο.

Β. ΜΑΘΗΤΕΣ
1. Μελετούν εις βάθος τον εκφοβισμό διακρίνοντας κατ’ αρχάς ποιες συμπεριφορές εμπίπτουν σ’ αυτή την κατηγορία.
2. Διεξάγουν έρευνες κωδικοποιώντας τις εκφοβιστικές συμπεριφορές που παρουσιάζονται στο σχολείο καθώς και τους χώρους που εκδηλώνονται.
3. Αναγνωρίζουν τις ευθύνες και τον καταλυτικό ρόλο των «αμέτοχων θεατών».
4. Εντοπίζουν τις πολλαπλές συνέπειες που έχει ο εκφοβισμός (για τα εμπλεκόμενα παιδιά, για τους γονείς, για τους φίλους, για τους δασκάλους κλπ.)
5. Ασκούνται μέσω μελέτης περιπτώσεων ή θεατρικού παιχνιδιού στην επίλυση συγκρούσεων.
6. Συνθέτουν το δικό τους κώδικα αντιεκφοβιστικής συμπεριφοράς.
7. Ασκούνται στο να λύνουν τη σιωπή τους αναφέροντας εκφοβιστικά περιστατικά. Διαχωρίζουν το «καταγγέλλω» από το «ενημερώνω». Αναγνωρίζουν με σαφήνεια σε ποια άτομα θα απευθύνονται.
8. Δημιουργούν κουτί παραπόνων όπου ανώνυμα αφήνουν σημειώματα για εκφοβιστικά περιστατικά.
9. Αναλαμβάνουν το ρόλο του μέντορα σε μικρότερα ή συνομήλικα παιδιά (χρειάζεται συγκροτημένο πρόγραμμα και εκπαίδευση).

Γ. ΓΟΝΕΙΣ1. Ενημερώνονται σε ανοικτή συνάντηση για την προσπάθεια του σχολείου.
2. Συμμετέχουν σε βιωματικά εργαστήρια που διοργανώνει το σχολείο (σε συνεργασία με άλλους φορείς).
3. Συζητείται το ενδεχόμενο ανάληψης συγκεκριμένων ρόλων (π.χ. επιτήρηση των επικίνδυνων χώρων εξωτερικά του σχολίου, συνοδεία παιδιών κατά τις εξωσχολικές επισκέψεις κ.ά.)

ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ:

Α. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ
1. Πώς θα επιτευχθεί ομοφωνία, δέσμευση και κοινή αντίληψη για το θέμα του εκφοβισμού;
2. Πώς θα επιμορφωθούν γύρω από το θέμα;
3. Ποια μέσα και ποιες προσεγγίσεις μπορούν να χρησιμοποιήσουν μέσα στην τάξη;
4. Πώς θα βοηθήσουν τα παιδιά να αναπτύξουν ψυχική ανθεκτικότητα;
5. Πώς θα ενταχθεί το πρόγραμμα μέσα στην ύλη;
6. Ποια θα είναι η πολιτική χειρισμού εκφοβιστικών συμπεριφορών;
7. Πώς θα επιτηρούνται καλύτερα οι «επικίνδυνοι» χώροι του σχολείου;
8. Πώς θα αξιολογείται το πρόγραμμα;
9. Πότε ολοκληρώνεται το πρόγραμμα;
10. Τι θα γίνει την επόμενη χρονιά που θα έρθουν νέοι μαθητές;
11. Ποιοι άλλοι φορείς μπορούν να βοηθήσουν;

Β. ΜΑΘΗΤΕΣ
1. Ποιες είναι οι εκφοβιστικές συμπεριφορές;
2. Ποιες είναι οι συνέπειες του εκφοβισμού και ποιους αφορούν;
3. Πού συμβαίνουν τα περισσότερα εκφοβιστικά περιστατικά και γιατί;
4. Πώς αντιδρούν σε προβληματικές καταστάσεις;
5. Πώς αντιδρούν όταν είναι θεατές μιας εκφοβιστικής συμπεριφοράς;
6. Πώς θα αναφέρουν ότι δέχονται εκφοβισμό όταν φοβούνται ή ντρέπονται;
7. Πού θα απευθύνονται για συμβουλές και πώς θα νιώσουν εμπιστοσύνη;
8. Τι θα κάνουν αν δεν βρουν άμεση ανταπόκριση από τους ενήλικες;
9. Πώς μπορούν να βοηθήσουν το φίλο τους που δέχεται εκφοβισμό;
10. Ποιοι είναι οι πιο ασφαλείς χώροι για να παίζουν το διάλειμμα;

Γ. ΓΟΝΕΙΣ
1. Πώς θα ενημερωθούν για το θέμα του εκφοβισμού;
2. Πώς θα βοηθήσουν τα παιδιά τους στο σπίτι;
3. Πώς θα συνεισφέρουν εμπράκτως στην προσπάθεια του σχολείου;
4. Πώς θα ενημερώνονται για τα αποτελέσματα του προγράμματος;


Επεκτάσεις:

*Εφαρμογή ενός συγκεκριμένου προγράμματος για την ομαλή μετάβαση των παιδιών της Στ’ τάξης στο Γυμνάσιο αλλά και των παιδιών του Νηπιαγωγείου στην Α’ τάξη. Πολλές εκφοβιστικές συμπεριφορές συνδέονται με το άγχος και την ανασφάλεια των παιδιών κατά το στάδιο μετάβασης από ένα περιβάλλον σε άλλο.

*Συστηματική συνεργασία μιας μεγάλης τάξης με μια μικρή (κοινά μαθήματα, αγώνες με μικτές ομάδες, κοινή θεατρική παράσταση, κοινές εκδρομές κλπ.). Η συνεργασία θα οδηγήσει σε αβίαστη σύσφιξη των σχέσεων των παιδιών με αποτέλεσμα να μειωθούν τα εκφοβιστικά περιστατικά που αφορούν μεγάλα προς μικρά παιδιά.

*Του Αντώνη Ζαρίντα. Για περισσότερες πληροφορίες και ενδεικτικά φύλλα εργασίας πατήστε εδώ.

Πηγη