Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή σε παιδιά: Οδηγίες για γονείς

ΠΗΓΗ

 

Εκτιμάται ότι πάνω από 7.500 παιδιά στην Ελλάδα ηλικίας έως 14 ετών εκδηλώνουν Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή, η οποία περιλαμβάνει ιδεοληψίες και καταναγκασμούς και χαρακτηρίζεται από ένα έντονο και βασανιστικό αίσθημα αμφιβολίας και ενοχής. Οι ιδεοληψίες είναι ακούσιες ανεπιθύμητες σκέψεις, εικόνες ή παρορμήσεις, οι οποίες συμβαίνουν παρά τη θέληση του παιδιού προκαλώντας του έντονο αίσθημα δυσφορίας και φόβου και από τις οποίες δεν μπορεί να απεγκλωβισθεί. Όσο μάλιστα περισσότερο προσπαθεί να απαλλαγεί από τις ιδεοληψίες, τόσο αυτές πολλαπλασιάζονται και επιμένουν βασανίζοντάς το. Ένα παιδί με Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή προκειμένου να απαλλαγεί από το δυσάρεστο αίσθημα αμφιβολίας και επικείμενης απειλής που οι ιδεοληψίες του προκαλούν, προβαίνει σε μια σειρά εκούσιων καταναγκασμών που στόχο έχουν να προλάβουν ή να διώξουν το αίσθημα της απειλής και να μειώσουν τη δυσφορία. Ο έλεγχος της ίδιας πράξης ξανά και ξανά ή οι επαναλήψεις της ίδιας πράξης είναι καταναγκασμοί. Το παιδί ή ο έφηβος συχνά γνωρίζει ότι οι φόβοι του και οι καταναγκασμοί του είναι παράλογοι ή υπερβολικοί, ωστόσο όμως νιώθει αναγκασμένο να τους εκτελεί ανελλιπώς και απαρέγκλιτα.

Η μέση ηλικία έναρξης της διαταραχής είναι τα 10 έτη, ενώ υπολογίζεται ότι το 50% των ενηλίκων με Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή εκδήλωσαν τη διαταραχή στη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας! Αυτό σημαίνει ότι ένα μεγάλο ποσοστό των ατόμων με τη διαταραχή την εκδηλώνει νωρίς στην ζωή του! Σύμφωνα με τις διεθνείς μελέτες, ωστόσο, κατά μέσο όρο μεσολαβούν 12 με 17 έτη από τη στιγμή που το άτομο θα εκδηλώσει τη διαταραχή μέχρι τη στιγμή που θα ζητήσει βοήθεια από έναν ειδικό ψυχικής υγείας. Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο διάστημα, αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι πρόκειται για μία ιδιαίτερα βασανιστική διαταραχή, η οποία προκαλεί μεγάλη επιβάρυνση στο ίδιο το παιδί αλλά και στο οικείο του περιβάλλον. Ενδεικτικό της σοβαρότητας της διαταραχής είναι το γεγονός ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας την κατατάσσει στις 10 πιο βασανιστικές διαταραχές, ψυχικές και μη! Μάλιστα όσο πιο νωρίς ένα παιδί εκδηλώσει τη διαταραχή, τόσο μεγαλύτερες είναι οι επιπτώσεις της και η επιβάρυνσή της. Ο ρόλος της πρόληψης αλλά και της έγκαιρης διάγνωσης και θεραπείας της διαταραχής σε μία τόσο σημαντική περίοδο της ζωής του παιδιού κρίνονται αναμφισβήτητα κρίσιμες.

Ένας από τους λόγους που η διάγνωση καθυστερεί σε ό,τι αφορά τα παιδιά-και αυτό αποτελεί διεθνές και όχι μόνο ελληνικό φαινόμενο-είναι το γεγονός ότι τα συμπτώματά της δεν είναι ευρέως γνωστά, ώστε να αναγνωρίζονται έγκαιρα και να λαμβάνεται δράση. Σε αυτό έρχεται να προστεθεί το γεγονός ότι πολλά παιδιά με τη διαταραχή συνήθως την κρατούν κρυφή από το περιβάλλον τους, διότι νιώθουν ενοχές και ντροπή για όσα σκέφτονται και πράττουν εξαιτίας της. 

Αν επομένως το παιδί σας σάς μιλήσει για τις ανησυχίες του ή αν εσείς παρατηρήσετε κάποιες ασυνήθιστες συμπεριφορές, υπάρχουν ορισμένα πράγματα που χρειάζεται να έχετε υπόψη σας καθώς θα του μιλάτε, ώστε να μπορέσετε να κρίνετε αν οι ανησυχίες του και οι συμπεριφορές του θα μπορούσαν ή όχι να αποτελούν συμπτώματα της διαταραχής.

Πρώτα-πρώτα χρειάζεται να έχετε υπόψη σας ότι τα περισσότερα παιδιά, ιδιαίτερα τα πολύ μικρά, περνούν μία φάση στην ανάπτυξη τους, η οποία είναι κυριολεκτικά βουτηγμένη στις ρουτίνες. Οι ρουτίνες αυτές τους προσφέρουν μία αίσθηση ασφάλειας και σιγουριάς, τα κάνουν να αισθάνονται καλά και θεωρούνται φυσιολογικές. Τέτοιες ρουτίνες μπορεί να γίνονται την ώρα που ένα παιδί πηγαίνει για ύπνο, για παράδειγμα. Άλλα παιδιά αρέσκονται να οργανώνουν τα πράγματά τους και τον χώρο τους με συγκεκριμένο τρόπο.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

ΠΗΓΗ 

Τι συμβαίνει όταν το παιδί αργεί να μιλήσει

ΠΗΓΗ

 

Οι πρώτες λέξεις ενός παιδιού σηματοδοτούν μεταξύ άλλων και την έναρξη της λεκτικής επικοινωνίας. Είναι φυσιολογικό ότι όταν ένα παιδί αργεί να μιλήσει οι γονείς αγχώνονται και  αναρωτιούνται πότε η καθυστέρηση εντάσσεται σε φυσιολογικά πλαίσια.

«Η ικανότητα επικοινωνίας συναντάται σε όλες τις μορφές των θηλαστικών και μη ζώων. Στους ανθρώπους, η επικοινωνία ξεκινάει ήδη από το πρώτο διάστημα της γέννησης, μεταξύ του μωρού και της μητέρας, μέσω του απτικού και του ακουστικού ερεθίσματος. Όμως, η διαδικασία αυτή στους ανθρώπους εξελίσσεται με την ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας.

Από τους πρώτους μήνες ζωής του ο άνθρωπος παράγει άναρχους ήχους, όπου περίπου στους έξι μήνες ζωής συναντάται η οργανωμένη παραγωγή συλλαβών «μπα- μπα» ή «τα-τα». Για την περιγραφή αυτού του αναπτυξιακού σταδίου του λόγου χρησιμοποιείται ο όρος «βάβισμα». Περίπου στους δώδεκα μήνες ζωής παρατηρούνται οι πρώτες συνειδητές παραγωγές λέξεων «μαμά», «μπαμπά», ενώ στους 24 μήνες ζωής πραγματοποιείται η ονομαζόμενη «έκρηξη του λεξιλογίου». Πρόκειται για ραγδαία αύξηση του εκφραστικού λεξιλογίου, αλλά και εμπλουτισμό της μορφολογίας του λόγου (δημιουργία φράσεων και απλών προτάσεων). Η ωρίμανση του λόγου του ανθρώπου πραγματώνεται καθ’ όλη τη διάρκεια των πρώτων έξι ετών της ζωής του» επισημαίνει ο κ. Σταμάτης Σουρβίνος, Αντιπρόεδρος του Σωματείου Λογοθεραπευτών – Λογοπεδικών Ελλάδος, εμπνευστής και ιδρυτής του A.S.L.T. program και εξηγεί:

«Σε αντίθεση με την προαναφερθείσα αναμενόμενη ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας, αλλά και με συμπληρωματική γνώση πως τα αναπτυξιακά ορόσημα του λόγου και της ομιλίας είναι συν - πλην έξι μηνών, υπάρχουν περιπτώσεις που αποκλίνουν σημαντικά του χρονικού περιθωρίου ωρίμανσης και τότε είναι σημαντικό οι γονείς να συμβουλευτούν τη γνώμη των ειδικών. Βέβαια, σημειώνεται ότι η απουσία του οροσήμου του βαβίσματος, δεν αποτελεί απαραίτητα ανησυχητικό παράγοντα, καθώς  δεν το ακολουθούν όλα τα παιδιά.

Στην περίπτωση όμως που το παιδί έως και τους 18 μήνες ζωής του δεν έχει παρουσιάσει καμία λεκτική παραγωγή, κατά αντιστοιχία ούτε και στους 24 μήνες δεν έχει κάνει έναρξη ομιλίας, τότε καλό είναι να γίνει ένας πρώτος έλεγχος από παιδο-ΩΡΛ, που θα κάνει έναν ολοκληρωμένο ακοολογικό έλεγχο. Στη συνέχεια γίνεται η επίσκεψη σε λογοθεραπευτή, με σκοπό την εκτίμηση των δυσκολιών του.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

ΠΗΓΗ 

Πώς βοηθάμε το παιδί να ξεπεράσει την αλλαγή σχολείου;

ΠΗΓΗ

 

Η μετάβαση από τη μία σχολική βαθμίδα στην άλλη, η μετακόμιση της οικογένειας σε άλλη περιοχή λόγω αλλαγής δουλειάς του γονιού, κατοικίας ή διαζυγίου, η μετάβαση από κάποιο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο σε δημόσιο ή το αντίθετο αποτελούν τις συνηθέστερες αιτίες αλλαγής σχολείου. Ο αποχωρισμός από το οικείο περιβάλλον προκαλεί θλίψη, ακόμα και στις περιπτώσεις που είναι επιθυμητός. 

Το πέρασμα από τη μια σχολική βαθμίδα στην άλλη συνήθως συμβαδίζει με τη μετάβαση σε άλλη ηλικιακή φάση, από την παιδική ηλικία στην εφηβεία ή ενηλικίωση, και συχνά προκαλεί αμφίθυμα συναισθήματα. Τα παιδιά νιώθουν μια χαρμολύπη αφού από τη μια αδημονούν να μεγαλώσουν και να κατακτήσουν δικαιώματα και προνόμια, από την άλλη αισθάνονται στεναχώρια για τον αποχωρισμό και άγχος για τις νέες ευθύνες και αυξημένες σχολικές υποχρεώσεις. Επίσης, η απώλεια φίλων γεμίζει αγωνία τα παιδιά, ιδίως τα πιο εσωστρεφή, που αναρωτιούνται αν θα καταφέρουν να αποκτήσουν ξανά νέες παρέες.

Η μετακόμιση συνεπάγεται εκτός από την αναγκαστική αλλαγή σχολείου την απώλεια του οικείου περιβάλλοντος ή/και της ρουτίνας. Σε περιπτώσεις διαζυγίου αυτή η αλλαγή μπορεί να λειτουργήσει ανακουφιστικά, όταν υπήρχαν εντάσεις. Συνήθως όμως δημιουργεί συναισθήματα δυσφορίας, όπως θυμό, θλίψη, άγχος και ανασφάλεια.

Η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος προκύπτει σε κάποιες περιπτώσεις είτε επειδή οι γονείς επιθυμούν το παιδί να μεταβεί σε ιδιωτικό σχολείο, που πιστεύουν ότι θα του προσφέρει περισσότερα εφόδια είτε επειδή αδυνατούν εξαιτίας της κρίσης να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές υποχρεώσεις της ιδιωτικής φοίτησης. Οι λόγοι που επιβάλλουν αυτή την αλλαγή μπορεί για εκείνους να είναι ευνόητοι, αντίθετα το παιδί να δυσκολεύεται να κατανοήσει το γιατί και να νιώθει έντονο θυμό, απόγνωση και σύγχυση. Αναγκαία είναι γι’ αυτό η ενημέρωσή του.

Και στις δύο περιπτώσεις το παιδί χρειάζεται να προσαρμοστεί σε ένα συνήθως πολύ διαφορετικό σχολικό περιβάλλον με άλλη κουλτούρα, συνήθειες και πρόγραμμα και να αντιμετωπίσει μεταβολές στη ρουτίνα τόσο του σχολείου όσο και του σπιτιού, αφού σε κάποιες περιπτώσεις παύουν να υφίστανται παροχές, όπως φύλαξη. Το πώς διαχειρίζεται την αλλαγή του σχολικού περιβάλλοντος το παιδί εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο που οι γονείς αντιμετωπίζουν τους λόγους που οδήγησαν σε αυτή την αλλαγή καθώς και με το πώς διαχειρίζονται τα δικά τους συναισθήματα.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

ΠΗΓΗ 

Πώς ταΐζουμε τα παιδιά ανάλογα με την ηλικία

ΠΗΓΗ

 

Hλικία: βρέφη

Σε αυτή τη φάση τα παιδιά αναπτύσσουν συναισθήματα που βασίζονται στη σταθερότητα και την ασφάλεια του περιβάλλοντος που τα περιβάλλει.
Για να ενισχύσει το αίσθημα της εμπιστοσύνης στα βρέφη ,ο γονιός τροφός θα πρέπει:

• Να εκφράζεται με ήπια και ζεστή διάθεση προς το βρέφος, ενώ παράλληλα θα πρέπει να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του παιδιού του, χωρίς να παρουσιάζει συνεχώς ένα μπιμπερό με γάλα ή να ταΐζει μαζικά το βρέφος καθισμένο σε ένα καρεκλάκι.
• Να παρουσιάζει τις κατάλληλες τροφές, τη στιγμή που το μωρό εκδηλώνει την πείνα του και να ταΐζεται μόνο εκείνη τη στιγμή.
• Να σταματάει το τάισμα όταν το βρέφος έχει χορτάσει ή όταν το μωρό αποστρέφεται το φαγητό.
• Να είναι σε θέση να διαχωρίσει τις ενδείξεις της πείνας από εκείνες που το παιδί απλά αναζητά ανακούφιση για άλλους λόγους.
• Να προσέχει την θερμοκρασία του φαγητού.

Παράλληλα για να μην ενισχύσει στο βρέφος το αίσθημα της δυσπιστίας δεν θα πρέπει:

• Nα ταΐζει το παιδί με απόλυτα δομημένο πρόγραμμα, το οποίο δεν συντονίζεται με τη φυσιολογία της πείνας του βρέφους.
• Να επιβάλλει το μπιμπερό ή το κουτάλι στο στόμα του παιδιού.
• Να προσφέρει τροφή σε κάθε φάση που το παιδί δυσκολεύεται με κάτι.
• Να κάνει την διαδικασία του ταΐσματος κάτι μηχανικό.

Ηλικία: νηπιακή

Σε αυτή τη φάση τα παιδιά συνειδητοποιούν ότι υπάρχουν ως διαφορετικά όντα.

Για να ενισχύσει το αίσθημα της αυτονομίας στο παιδί, ο γονιός τροφός θα πρέπει:

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

ΠΗΓΗ 

Τι να κάνω αν το παιδί μου τρώει τα νύχια του;

ΠΗΓΗ

 

Αν το παιδί σας τρώει τα νύχια του, είναι λογικό να σκέφτεστε τι μπορείτε να κάνετε για να σταματήσει. Και - προφανώς - το "Δεν είναι σωστό επειδή είναι βρώμικα" δεν θα λειτουργήσει επειδή τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν και πολύ από τέτοιου είδους λογικές εξηγήσεις.

Οι πιο συνηθισμένοι λόγοι που τα παιδιά το κάνουν αυτό είναι οι εξής:

• Το άγχος
• Η αντιγραφή κάποιου συνομηλίκου που το κάνει
• Τα πολύ μακριά νύχια
• Η έντονη πλήξη

Σε γενικές γραμμές, είναι δύσκολο να εμφανιστεί σοβαρό πρόβλημα από την ονυχοφαγία, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, το δάγκωμα των νυχιών μπορεί να προκαλέσει μια βακτηριακή λοίμωξη που ονομάζεται παρωνυχία και απαιτεί αντιβιοτικά.

Αρχικά, θα πούμε ότι τα περισσότερα παιδιά σταματούν να δαγκώνουν τα νύχια τους από μόνα τους. Αν παρ' όλα αυτά το παιδί σας συνεχίζει αυτή τη συμπεριφορά για πολύ καιρό, αυτά είναι μερικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε.

Ακολουθούν μερικές συμβουλές για το πώς να σταματήσετε το δάγκωμα των νυχιών:

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

πηγη

 

Πώς να βοηθήσω ένα παιδί με ΔΕΠΥ να κοιμηθεί;

Η Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) επηρεάζει έναν μεγάλο αριθμό παιδιών και παρουσιάζει ιδιαίτερες προκλήσεις. Μία από αυτές είναι ο ύπνος: Η υπερένταση μπορεί να μην επιτρέπει στο παιδί σας να κοιμηθεί σε φυσιολογικές ώρες. Με αυτούς τους τρόπους μπορείτε να το βοηθήσετε.

Ίσως χρειάζονται αλλαγές στα φάρμακα

Τα προβλήματα στον ύπνο είναι από τις πιο συνηθισμένες παρενέργειες των φαρμάκων για την ΔΕΠΥ. Αν το παιδί σας δυσκολεύεται να κοιμηθεί, ίσως πρέπει να μιλήσετε στον γιατρό σας για αλλαγή δόσης, ή για δοκιμή κάποιας άλλης αγωγής.

Κρατήστε τον χώρο σκοτεινό

Ίσως να έχετε σβήσει όλα τα φώτα στο παιδικό δωμάτιο την ώρα του ύπνου, αλλά είναι όντως σκοτεινός ο χώρος; Το βιολογικό ρολόι του παιδιού σας πιθανόν να χρειάζεται μία παρότρυνση για να καταλάβει πως ήρθε η ώρα για ύπνο. Αποσυνδέστε κάθε ηλεκτρική συσκευή που φωτίζει. Αναζητήστε κουρτίνες συσκότισης για να αποκλείσετε κάθε επιπλέον φως που προέρχεται από έξω. Εναλλακτικά, δοκιμάστε τις μάσκες ύπνου εάν το παιδί σας μπορεί να τις φορέσει.

Αποφύγετε την οθόνη

Το μπλε φως της οθόνης του υπολογιστή, του τάμπλετ και του κινητού μπορεί να ξεγελάσει τον εγκέφαλο και το παιδί να θεωρεί πως πρέπει να μείνει ξύπνιο. Περιορίστε τη χρήση οθονών μέσα στην υπόλοιπη ημέρα και γεμίστε τις βραδινές ώρες με διάβασμα ή επιτραπέζια παιχνίδια.

Προσέξτε τη διατροφή

Η διατροφή επηρεάζει το πρόγραμμα ύπνου του παιδιού σας. Ένα άδειο ή πολύ γεμάτο στομάχι, μπορεί να δυσκολέψει το παιδί σας στον ύπνο. Αποφύγετε τα σνακ με καφεΐνη όπως αναψυκτικά ή τσάι αλλά και σοκολάτα μετά τις απογευματινές ώρες.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ

ΠΗΓΗ  

πηγη

 

Τι κάνουμε όταν το παιδί ζαλίζεται στο αυτοκίνητο;

Η ναυτία στο αυτοκίνητο δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, ειδικά στα παιδιά μικρότερης ηλικίας. Συμβαίνει όταν ο εγκέφαλος λαμβάνει πληροφορίες που δεν συμφωνούν από το εσωτερικό των αυτιών, τα μάτια και τα νεύρα των άκρων. Σκεφθείτε, για παράδειγμα, ένα μικρό παιδί που κάθεται χαμηλά στο πίσω κάθισμα, χωρίς να μπορεί να δει καλά έξω από το παράθυρο – ή ένα μεγαλύτερο παιδί που διαβάζει ένα βιβλίο ή ασχολείται με το κινητό του. Το εσωτερικό του αυτιού του θα αισθανθεί την κίνηση, αλλά τα μάτια και οι αρθρώσεις του όχι. Το αποτέλεσμα; Ανακατεμένο στομάχι, κρύος ιδρώτας, κούραση, ακόμα και τάση για εμετό. 

Δεν είναι ακόμα πολύ ξεκάθαρος ο λόγος για τον οποίον ορισμένα παιδιά επηρεάζονται περισσότερο από άλλα. Ενώ τα βρέφη δεν αντιμετωπίζουν ιδιαίτερο πρόβλημα, τα παιδιά ηλικίας 2 με 12 είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα. Για να προλάβουμε αυτό το δυσάρεστο φαινόμενο, μπορούμε να δοκιμάσουμε τα εξής:

Προτείνουμε στο παιδί να κοιτάει έξω από το παράθυρο, αντί να εστιάζει την προσοχή του σε κάτι στατικό, όπως ένα βιβλίο ή μια ηλεκτρονική συσκευή. Επίσης, θα ήταν πολύ βολικό αν το παιδί σας μπορεί να πάρει έναν υπνάκο στο πίσω κάθισμα ενώ ταξιδεύετε.

Οργανώστε προσεκτικά τα γεύματα πριν από το ταξίδι. Μην δώσετε στο παιδί σας πικάντικα ή λιπαρά φαγητά, ή ένα μεγάλο γεύμα λίγο πριν ταξιδέψετε ή κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Αν το ταξίδι με το αυτοκίνητο δεν διαρκεί πολλή ώρα, αποφύγετε εντελώς το φαγητό. Αν, πάλι, το ταξίδι είναι μεγάλο, ή το παιδί χρειάζεται να φάει, δώστε του ένα όσο πιο ουδέτερο σνακ γίνεται – για παράδειγμα, ανάλατα κρακεράκια και έναν μικρό χυμό – πριν ξεκινήσετε.

Σημαντικός είναι και ο εξαερισμός, καθώς μπορεί να προλάβει την ναυτία. Επιπλέον, προσπαθήστε να μην υπάρχουν έντονες μυρωδιές μέσα στο αυτοκίνητο, καθώς μπορούν να χειροτερεύσουν τα πράγματα.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

ΠΗΓΗ 

 

Τι πρέπει να γνωρίζω πριν ξεκινήσω ψυχοθεραπεία

ΠΗΓΗ

 

Η καλή ψυχολογική κατάσταση είναι προϋπόθεση για μια υγιή, ευτυχισμένη και παραγωγική ζωή. Ωστόσο, υπάρχουν γεγονότα που την επηρεάζουν αρνητικά και είναι δύσκολα στη διαχείρισή τους. Και ο καλύτερος τρόπος για να ξεπεραστούν γρήγορα είναι η ψυχοθεραπεία.

Η οικονομική κρίση και η πανδημία “κόστισαν” ψυχικά  και στους κατοίκους της χώρας μας. Εκτιμάται ότι το 15% των ενηλίκων αντιμετωπίζει αγχώδεις διαταραχές και το 6% μείζονα κατάθλιψη, με τους οικονομικά ασθενέστερους να υποφέρουν περισσότερο.

«Η ζήτηση για ψυχοθεραπεία αυξάνεται σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες. Το ποσοστό των ανθρώπων που παίρνουν την απόφαση να απευθυνθούν σε ειδικό ψυχικής υγείας για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους ολοένα και μεγαλώνει, καταδεικνύοντας αφενός το μέγεθος του κοινωνικού προβλήματος και αφετέρου την αποτίναξη του στιγματισμού της ψυχοθεραπείας και τη αποδοχή από το ευρύ κοινό της επιστημονικότητας και αποτελεσματικότητάς της», επισημαίνει η Ψυχολόγος MSc (CBT), κ. Ιωάννα Τζόβολου.

«Η απαλλαγή από την κατάθλιψη, το άγχος, από ψυχικά τραύματα και η αποκατάσταση των οικογενειακών ή κοινωνικών σχέσεων είναι τα κυριότερα κίνητρα. Σοβαρές ασθένειες, διαζύγια, θάνατοι, φοβίες περιλαμβάνονται, αλλά δεν περιορίζονται, σε αυτά. Μεγάλο ποσοστό παχύσαρκων, αλκοολικών ή χρηστών ουσιών αναζητούν εξειδικευμένη υποστήριξη προκειμένου να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής τους, δεδομένου ότι καθένα από αυτά τα προβλήματα είναι εξουθενωτικό για όσους τα βιώνουν», προσθέτει.

Οι ψυχολόγοι είναι άρτια εκπαιδευμένοι και εξειδικευμένοι στην αξιολόγηση, τη διάγνωση και τη θεραπεία των ψυχικών νόσων και την αλλαγή της συμπεριφοράς. Βοηθούν ανθρώπους όλων των ηλικιών να ζήσουν πιο ευτυχισμένοι, πιο υγιείς και πιο παραγωγικοί.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

ΠΗΓΗ 

 

Θετικές δηλώσεις ενδυνάμωσης για περισσότερη γαλήνη

ΠΗΓΗ

 

Οι θετικές δηλώσεις (ή affirmations) είναι απλές φράσεις που μπορείτε να λέτε στον εαυτό σας για να ενισχύσετε την ψυχολογία σας, να βελτιώσετε την αυτοεκτίμησή σας και να χτίσετε περισσότερη γαλήνη και θετική ενέργεια στην καθημερινότητά σας. Δεν χρειάζεται να είναι περίπλοκες ή τέλειες· το σημαντικό είναι να τις νιώθετε δικές σας και ότι λειτουργούν.

Μπορείτε να ξεκινήσετε με κάποιες από τις παρακάτω δηλώσεις και, αν θέλετε, να τις προσαρμόσετε στο δικό σας ύφος και στις δικές σας ανάγκες.

Για αγάπη και αποδοχή προς τον εαυτό σας:

• Είμαι αρκετός ακριβώς όπως είμαι.
• Τιμώ και σέβομαι τα συναισθήματά μου.
• Αγαπώ τον εαυτό μου χωρίς όρους.
• Αποδέχομαι όλες τις πλευρές μου, χωρίς να κρίνω.
• Επιλέγω να φέρομαι στον εαυτό μου με φροντίδα και καλοσύνη.
• Αξίζω αγάπη, χαρά και ευτυχία.
•  

Για να αντιμετωπίζετε τις δυσκολίες:

• Τα συναισθήματά μου με δυσκολεύουν τώρα, αλλά μπορώ να τα αποδεχτώ.
• Είμαι αρκετά δυνατός για να διαχειριστώ ό,τι συμβαίνει.
• Η κατάσταση είναι δύσκολη, αλλά έχω τις ικανότητες να την αντιμετωπίσω.
• Μπορώ να το ξεπεράσω χωρίς να με καταβάλλει.
• Έχω ξεπεράσει κι άλλες δυσκολίες — θα τα καταφέρω και τώρα.

Για αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση:

• Εμπιστεύομαι τις ικανότητές μου να πετύχω.
• Είμαι δυνατός, ικανός και ανθεκτικός.
• Έχω τη δύναμη να φέρω θετικές αλλαγές στη ζωή μου.
• Ακτινοβολώ αυτοπεποίθηση και θάρρος.
• Πιστεύω στον εαυτό μου και στη διαδρομή μου.
• Γίνομαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου κάθε μέρα.

Για την ανακούφιση από άγχος και στρες:

• Αφήνω ό,τι δεν μπορώ να ελέγξω.
• Είμαι ήρεμος και συγκεντρωμένος.
• Επιλέγω την ηρεμία αντί για την ανησυχία.
• Εισπνέω χαλάρωση και εκπνέω ένταση.
• Αφήνω τις αρνητικές σκέψεις και αγκαλιάζω την ηρεμία.
• Εμπιστεύομαι ότι όλα θα εξελιχθούν όπως πρέπει.

Για ευγνωμοσύνη και θετικότητα

• Νιώθω ευγνωμοσύνη για τη στιγμή αυτή και όλα όσα μου προσφέρει.
• Επιλέγω να βλέπω το καλό σε εμένα και στους άλλους.
• Η ζωή μου είναι γεμάτη ευλογίες, μικρές και μεγάλες.
• Έλκω τη θετικότητα και τη μοιράζομαι με τους γύρω μου.
• Εστιάζω σε ό,τι μπορώ να ελέγξω και αφήνω τα υπόλοιπα.
• Σήμερα επιλέγω την χαρά, την καλοσύνη και την ευγνωμοσύνη.
• Εκτιμώ την ομορφιά και την αφθονία της ζωής γύρω μου.

Λειτουργούν οι θετικές δηλώσεις;

Όταν τις εφαρμόζετε με συνέπεια, μπορούν να βελτιώσουν τη διάθεσή σας και να ενισχύσουν την ψυχική σας υγεία. Όπως λένε οι ειδικοί, οι σκέψεις που κάνουμε πιο συχνά είναι κι αυτές που ριζώνουν στον νου μας. Αντί, λοιπόν, να ενισχύετε αρνητικές σκέψεις, προσπαθήστε συνειδητά να καλλιεργείτε τις θετικές.

Δεν σημαίνει πως κάθε δήλωση θα έχει αποτέλεσμα άμεσα. Αλλά όσο περισσότερο εξασκείστε, τόσο πιο φυσική γίνεται αυτή η εσωτερική αλλαγή.Το πιο σημαντικό είναι να επιλέγετε δηλώσεις που νιώθετε αυθεντικές. Ό,τι κι αν σας φέρνει η μέρα, έχετε πάντα τη δύναμη να επανασυνδεθείτε με τον εαυτό σας μέσω μιας θετικής σκέψης.

Πώς να τις εντάξετε στην καθημερινότητά σας:

• Πείτε τις δυνατά: Μιλήστε στον εαυτό σας μπροστά στον καθρέφτη ή μέσα στη μέρα. Η φωνή σας έχει δύναμη.
• Γράψτε τις: Σημειώστε τις σε κάρτες ή αυτοκόλλητα και τοποθετήστε τα σε σημεία όπως το κομοδίνο, ο καθρέφτης ή το ψυγείο.
• Χρησιμοποιήστε το κινητό σας: Βάλτε υπενθυμίσεις με δηλώσεις που θα εμφανίζονται μέσα στη μέρα.
• Χρησιμοποιήστε τις πριν τον ύπνο: Για παράδειγμα, “Έκανα το καλύτερο που μπορούσα σήμερα και είμαι περήφανος για τον εαυτό μου.”

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

ΠΗΓΗ 

Πότε είναι καλή ιδέα η επίσκεψη στον παιδοψυχολόγο

ΠΗΓΗ

 

Δεν είναι πάντα εύκολο να καταλάβουμε αν ένα παιδί αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα, ή μάλλον δεν είναι εύκολο να κρίνουμε τη σοβαρότητα του προβλήματος. Ο τρόπος που ένα παιδί βιώνει και αντιμετωπίζει τον κόσμο είναι εντελώς διαφορετικός από τον δικό μας.  Αυτά είναι τα σημάδια που μπορεί να σας δείξουν ότι το παιδί σας αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα για το οποίο ίσως χρειαστεί να μιλήσει σε έναν ειδικό.

Αντιμετωπίζει προβλήματα σε πολλούς τομείς της ζωής του

Αν το παιδί σας παρουσιάζει προβλήματα στο σπίτι, στο σχολείο και σε κάποιες από τις δραστηριότητές του ή με τους φίλους του; Αυτό μπορεί να είναι ένδειξη ότι κάτι το απασχολεί και ίσως χρειάζεται την προσοχή σας.

Έχει σημαντικές αλλαγές στον ύπνο, την υγιεινή ή την όρεξή του

Το να είναι ένα παιδί πιο νυσταγμένο, πιο πεινασμένο ή να παραμελεί την καθαριότητά του δεν σημαίνει απαραίτητα ότι κάτι πάει στραβά. Ωστόσο, τέτοιες αλλαγές στη συμπεριφορά μπορεί να υποδηλώνουν και προβλήματα ψυχικής υγείας, ειδικά αν φαίνονται πολύ μεγάλες σε σχέση με τις προηγούμενες συνήθειες. Ο μόνος τρόπος να καταλάβετε τι πραγματικά συμβαίνει είναι να το ρωτήσετε, πάντα με ψυχραιμία.

Έχει αρνητική εικόνα για τον εαυτό του

Όλοι έχουμε "άσχημες" μέρες, αλλά αν το παιδί σας νιώθει λιγότερη αυτοπεποίθηση ή λιγότερο ικανό σε σχέση με παλιά, καλό είναι να το διερευνήσετε. Το ίδιο ισχύει αν αυτές οι "άσχημες" μέρες γίνονται όλο και πιο συχνές ή έντονες.

Εκδηλώνει επαναλαμβανόμενες, αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές

Οι επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές δεν είναι πάντα κάτι αρνητικό. Όταν όμως στρέφονται κατά του εαυτού τους (π.χ. τράβηγμα μαλλιών ή επίμονο ξύσιμο), μπορεί να αποτελούν ένδειξη άγχους ή εσωτερικής πίεσης.

Ανησυχεί υπερβολικά και δεν μπορεί να το ελέγξει

Είναι φυσιολογικό να έχει άγχος για ένα διαγώνισμα, για έναν αγώνα ή ακόμα και κοινωνικό άγχος – είναι άλλωστε στην ηλικία που αναπτύσσει τις κοινωνικές του δεξιότητες. Όμως, αν αυτό το άγχος γίνεται υπερβολικό, σωματοποιείται ή επηρεάζει την καθημερινότητά του, μπορεί να χρειάζεται υποστήριξη για να το διαχειριστεί.

Αποσύρεται από τους άλλους

Όλα τα παιδιά χρειάζονται κάποιες στιγμές μοναξιάς, και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Αν όμως απομονώνεται συστηματικά και σταματά να επικοινωνεί με οικογένεια και φίλους ή να συμμετέχει σε δραστηριότητες που του άρεσαν, είναι σημαντικό να αναζητήσετε την αιτία.

Αναζητά επίμονα και υπερβολικά την προσοχή

Όταν ένα παιδί παρουσιάζει έντονη και ξαφνική ανάγκη για προσοχή, αυτό συχνά είναι τρόπος να εκφράσει εσωτερική δυσφορία ή μια ανάγκη που δεν έχει καλυφθεί. Η συνεργασία με έναν θεραπευτή μπορεί να βοηθήσει να ανακαλυφθεί η αιτία πίσω από αυτή τη συμπεριφορά.

Κάνει ανησυχητικά σχόλια

Αν το παιδί σας λέει πράγματα όπως «Μακάρι να μην ήμουν εδώ» ή «Κανείς δεν θα νοιαστεί αν φύγω», πρέπει να το πάρετε σοβαρά. Το ίδιο ισχύει και για σχόλια σχετικά με αυτοτραυματισμούς.

Δείχνει υπερβολικά ανυπάκουο ή επιθετικό

Αν το παιδί σας δείχνει συνεχώς έντονο θυμό ή βίαιη συμπεριφορά — όπως εκφοβισμό, καυγάδες ή απειλές — ακόμα και προς εσάς, τότε μπορεί να πρόκειται για πιο σοβαρό πρόβλημα.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

 ΠΗΓΗ

 

Με ποιους τρόπους εκδηλώνεται διαφορετικά ο αυτισμός στα κορίτσια

ΠΗΓΗ

 

Δεν είναι, απαραίτητα, ότι τα αγόρια και τα κορίτσια έχουν διαφορετικά συμπτώματα. Είναι περισσότερο ότι τα συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν στον τρόπο με τον οποίο εκφράζονται.

Προηγούμενες εκτιμήσεις έχουν δείξει ότι τα αγόρια έχουν τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με διαταραχή του φάσματος του αυτισμού από τα κορίτσια. Αυτό μπορεί να έχει να κάνει με το ίδιο το φύλο του παιδιού, αλλά μπορεί επίσης να είναι οι διαφορές στο πώς εμφανίζονται τα συμπτώματα του αυτισμού στα κορίτσια. Αυτή η διαφορά μπορεί να οδηγήσει σε υποδιάγνωση των γυναικών και των κοριτσιών, και μπορεί να είναι ένα ζήτημα τόσο ιατρικό όσο και κοινωνικό.

Κατανόηση του αυτισμού σε γυναίκες και κορίτσια

Τα συμπτώματα της διαταραχής του φάσματος του αυτισμού μπορεί να εμφανίζονται διαφορετικά μεταξύ των φύλων. Δεν είναι απαραίτητα ότι τα αγόρια και τα κορίτσια έχουν διαφορετικά συμπτώματα. Είναι περισσότερο ότι τα συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν στον τρόπο με τον οποίο εκφράζονται. Αυτό μπορεί να οδηγήσει τους γιατρούς, τους δασκάλους, τους γονείς και άλλους φροντιστές να παραβλέψουν τα συμπτώματα στα κορίτσια. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι τα κορίτσια, ειδικά εκείνα χωρίς νοητική ανεπάρκεια, τείνουν να εμφανίζουν πιο διακριτικά συμπτώματα διαταραχής του φάσματος του αυτισμού.

Σημάδια αυτισμού σε γυναίκες και κορίτσια

Δεν υπάρχει καθοριστικό τεστ για τη διαταραχή του φάσματος του αυτισμού. Αντίθετα, οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης χρησιμοποιούν εξειδικευμένες αξιολογήσεις και προβολές που εξετάζουν τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν με τους άλλους και τον κόσμο. Μερικά από τα σημάδια που προσέχουν οι ειδικοί είναι τα εξής:

• Διαφορές στην οπτική επαφή
• Πρόβλημα με τη χρήση χειρονομιών
• Δυσκολία στην επικοινωνία
• Τήρηση πολύ συγκεκριμένης ρουτίνας ή ακραίες αντιδράσεις ακόμη και σε μικρές αλλαγές στη ρουτίνα
• Σημαντική αποστροφή προς έντονη αισθητηριακή διέγερση, όπως δυνατοί θόρυβοι, ορισμένα τρόφιμα ή υφές τροφίμων ή και υφάσματα
• Εμπλοκή σε επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές
• Προσήλωση ή εμμονικό ενδιαφέρον για συγκεκριμένα πράγματα αποκλείοντας οτιδήποτε άλλο

Γιατί τα κορίτσια με αυτισμό είναι πιο δύσκολο να λάβουν διάγνωση;

Τα συμπτώματα του αυτισμού είναι πιο εύκολα εμφανή σε άτομα που χρειάζονται περισσότερη υποστήριξη από εκείνα με πιο ήπια σημάδια αυτισμού.Οι διαφορές στη διαταραχή του φάσματος του αυτισμού είναι πιο πιθανό να παραβλεφθούν όταν είναι πιο λεπτές. Και αυτό συμβαίνει με τα κορίτσια με λιγότερο σοβαρό αυτισμό, καθώς τα συμπτώματά τους μπορεί να είναι λιγότερο εμφανή.

Το πρόβλημα είναι ότι οι προβολές διαταραχών του φάσματος του αυτισμού αναπτύχθηκαν σε μεγάλο βαθμό με βάση την έρευνα που έγινε σε άνδρες και αγόρια με αυτισμό. Και ορισμένοι ερευνητές προτείνουν ότι αυτές οι προβολές δεν είναι πάντα αρκετά κοντά στο να εξηγήσουν τους τρόπους με τους οποίους εκδηλώνεται η διαταραχή του φάσματος του αυτισμού σε γυναίκες και κορίτσια.

Για παράδειγμα, τα αγόρια είναι πιο πιθανό να εμφανίζουν στερεοτυπικά συμπτώματα που σχετίζονται με τον αυτισμό, όπως επανειλημμένο στοίβαγμα ή παράταξη παιχνιδιών. Ή κάποια ιδιαίτερη προσήλωση σε ένα ενδιαφέρον – τα τρένα είναι από τα πιο κλασικά (και πολυπαιγμένα) παραδείγματα.Ενώ τα κορίτσια μπορούν επίσης να επιδείξουν επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και “εμμονές”, μπορεί να μην είναι τόσο εύκολο να αναγνωριστούν.

Ένα νεαρό κορίτσι μπορεί να φαίνεται να παίζει με κούκλες. Αλλά με μια πιο προσεκτική ματιά, μπορεί στην πραγματικότητα να οργανώνει επανειλημμένα τις κούκλες και τα αξεσουάρ της μέσα στο κουκλόσπιτο, ή να αναπαριστά την ίδια σκηνή του παιχνιδιού επανειλημμένα. Επιπλέον, τα περιορισμένα ενδιαφέροντα των κοριτσιών μπορεί να είναι πιο πιθανό να είναι ενδιαφέροντα κατάλληλα για την ηλικία τους, όπως ζώα, πριγκίπισσες ή διασημότητες.

Και στα δύο παραδείγματα, το παιδί εμφανίζει συμπτώματα διαταραχής του φάσματος του αυτισμού.Η διαφορά είναι η εξής: Η συμπεριφορά και τα ενδιαφέροντα του μικρού αγοριού μπορεί να αναγνωριστούν πιο γρήγορα από γονείς και δασκάλους. Η συμπεριφορά και τα ενδιαφέροντα του κοριτσιού περνούν απαρατήρητα συχνότερα.

Έπειτα, υπάρχει και η (πολύ, πολύ σοβαρή) κοινωνική έκφανση του ζητήματος: Ως αποτέλεσμα των κοινωνικών προδιαγραφών και των πολιτιστικών κανόνων, τα κορίτσια μπορεί να είναι πιο πιθανό να συμμετάσχουν σε αυτό που οι ερευνητές αποκαλούν κοινωνικό καμουφλάζ ή συγκάλυψη. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να είναι πιο πιθανό για ένα κορίτσι να προσπαθήσει να αναμειχθεί με το πλήθος για να μην τραβήξει την προσοχή.Τα κορίτσια με αυτισμό μπορεί να είναι πιο πιθανό να έχουν επίγνωση των κοινωνικών τους δυσκολιών και να εργάζονται πολύ σκληρά μελετώντας πώς αλληλεπιδρούν τα άλλα κορίτσια για να προσπαθήσουν να ταιριάξουν.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

ΠΗΓΗ 

 

 

 

Σύνδρομο Lennox – Gastaut: Τι γνωρίζουμε και τι φαίνεται να αλλάζει

ΠΗΓΗ

 

Τα τελευταία χρόνια, η επιστημονική δραστηριότητα έχει επαναπροσδιορίσει τα κριτήρια διάγνωσης και έχει δημιουργήσει πρόσβαση σε νέες φαρμακευτικές επιλογές.

Το σύνδρομο Lennox – Gastaut είναι μια σοβαρή μορφή επιληψίας. Οι κρίσεις αρχίζουν στην πρώιμη παιδική ηλικία, συνήθως από 3 – 5 ετών.

Παιδιά, έφηβοι και ενήλικες με σύνδρομο Lennox – Gastaut έχουν πολλαπλούς τύπους επιληπτικών κρίσεων που διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Οι τονικές κρίσεις είναι απαραίτητες για τη διάγνωση του συνδρόμου. Eμφανίζονται πιο συχνά κατά τη διάρκεια του ύπνου, γι’ αυτό συνήθως ανιχνεύονται με ηλεκτροεγκεφαλογράφημα ύπνου. Εάν οι τονικές κρίσεις εμφανιστούν ενώ το άτομο στέκεται, μπορεί να οδηγήσουν σε πτώσεις (drop seizures), συχνά προκαλώντας τραυματισμό. Πρόσθετοι τύποι κρίσεων που σχετίζονται με το σύνδρομο Lennox – Gastaut περιλαμβάνουν άτυπες αφαιρέσεις, ατονικές κρίσεις, γενικευμένες τονικοκλονικές κρίσεις, επιληπτική κατάσταση χωρίς σπασμούς, εστιακές κρίσεις (με ή χωρίς αμφοτερόπλευρη συμμετοχή) και μυοκλονικές κρίσεις.

Μπορεί να υπάρχουν περίοδοι με υψηλό φορτίο επιληπτικών κρίσεων αναμεμιγμένες με περιόδους λιγότερων επιληπτικών κρίσεων.

Αν και τα νοητικά προβλήματα δεν είναι πάντα παρόντα κατά την έναρξη των επιληπτικών κρίσεων, οι περισσότεροι άνθρωποι που ζουν με σύνδρομο Lennox – Gastaut βιώνουν κάποιο βαθμό μειωμένης νοητικής λειτουργίας, μαζί με αναπτυξιακές καθυστερήσεις και διαταραχές συμπεριφοράς. Επίσης, συγκεκριμένα μοτίβα ηλεκτρικής δραστηριότητας του εγκεφάλου ανιχνεύονται μέσω ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.

Με βάση τα νεότερα διαγνωστικά κριτήρια απαιτείται μια τριάδα των προαναφερόμενων συμπτωμάτων (τονικές μαζί με τουλάχιστον έναν ακόμη τύπο επιληπτικών κρίσεων,  τυπικά ευρήματα στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα και νοητικά προβλήματα) για να επιβεβαιωθεί η εν λόγω διάγνωση.

Η ποικιλομορφία στην εμφάνιση και την εξέλιξη των χαρακτηριστικών του συνδρόμου αλλά και η μεταβαλλόμενη φύση του μπορεί να δυσκολέψει τη διάγνωση, τόσο λόγω της καθυστέρησης της εμφάνισης του πλήρη ηλεκτροκλινικού φαινότυπου στις μικρές ηλικίες, όσο και λόγω έλλειψης πλήρους ιατρικού αρχείου ή εγκατεστημένης διάγνωσης από το παρελθόν στους ενήλικες.

Συνεπώς, τα μικρά παιδιά που παρουσιάζουν χαρακτηριστικούς τύπους κρίσεων πρέπει να παρακολουθούνται στενά από εξειδικευμένους παιδονευρολόγους για εμφάνιση φαινότυπου LGS. Από την άλλη, όσον αφορά τους ενήλικες η υποψία για το σύνδρομο και η περαιτέρω στοχευμένη διερεύνηση από εξειδικευμένο στην επιληψία νευρολόγο ενηλίκων πρέπει να διενεργείται σε ασθενείς με έναρξη επιληπτικών κρίσεων στην παιδική ηλικία, φαρμακοανθεκτική επιληψία και νοητική καθυστέρηση.

Η διάγνωση του συνδρόμου Lennox – Gastaut (LGS) πρέπει να γίνεται όσο το δυνατόν νωρίτερα για την πρόβλεψη της εξέλιξης της νόσου, τη διαχείριση των προσδοκιών της οικογένειας και τη βελτιστοποίηση της θεραπείας.

Αν και το σύνδρομο είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί ένας συνδυασμός κατάλληλων αντιεπιληπτικών φαρμάκων και άλλων θεραπειών μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση του ελέγχου των κρίσεων και των συνοδών συνοσηρροτήτων.

Το βαλπροϊκό οξύ θεωρείται γενικά ως θεραπεία πρώτης γραμμής για διάφορους τύπους κρίσεων. Άλλα αντιεπιληπτικά φάρμακα μπορεί να περιλαμβάνουν κλομπαζάμη, λαμοτριγίνη, ρουφιναμίδη, τοπιραμάτη, κανναβιδιόλη και φενφλουραμίνη.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

ΠΗΓΗ

 

 

Σημάδια ότι είστε εξαντλημένοι ψυχικά

ΠΗΓΗ

 

Η ψυχική εξάντληση μοιάζει με τη σωματική κόπωση — μόνο που αφορά τον νου σας και όχι τους μύες. Συνήθως εμφανίζεται όταν ασχολείστε για μεγάλο χρονικό διάστημα με πνευματικά απαιτητικές δραστηριότητες ή βρίσκεστε συνεχώς σε εγρήγορση και στρες. Επαγγελματικές υποχρεώσεις, φροντίδα παιδιών ή ηλικιωμένων και άλλες ευθύνες μπορούν να οδηγήσουν σε αυτό το είδος εξάντλησης.

Αυτά είναι τα σημάδια ότι χρειάζεστε άμεσα να ξεκουράσετε το μυαλό, αλλά και το σώμα σας.

Είστε ευέξαπτοι ή ανυπόμονοι

Η πνευματική κόπωση μπορεί να επηρεάσει τη διάθεσή σας. Μπορεί να θυμώνετε ή να εκνευρίζεστε πιο εύκολα και να αντιδράτε πιο απότομα στους γύρω σας. Ο έλεγχος των συναισθημάτων σας γίνεται πιο δύσκολος.

Δυσκολεύεστε να ολοκληρώσετε εργασίες

Η πτώση στην απόδοση είναι αναμενόμενη όταν είμαστε κουρασμένοι, αλλά η πνευματική εξάντληση δυσκολεύει ιδιαίτερα τη συγκέντρωση και μειώνει τη διάθεση για εργασία. Εύκολα μπορεί να αποσπαστεί η προσοχή σας, μπορεί να χάνετε προθεσμίες και ακόμη και απλές, καθημερινές εργασίες μπορεί να σας φαίνονται βουνό.

Χάνεστε στις σκέψεις σας

Μπορεί να παρατηρείτε ότι το μυαλό σας ταξιδεύει, ή μπορεί να νιώθετε υπνηλία. Αυτό επηρεάζει την προσοχή σας και επιβραδύνει τις αντιδράσεις σας, κάτι που μπορεί να γίνει ιδιαίτερα επικίνδυνο – αν, για παράδειγμα, χρειάζεται να οδηγήσετε.

Δεν κοιμάστε καλά

Αν και κάποιος θα περίμενε να κοιμάστε πιο εύκολα όταν είστε πνευματικά εξαντλημένοι, πολλές φορές συμβαίνει το αντίθετο. Μπορεί να προκύψει υπερένταση, η ποιότητα του ύπνου επιδεινώνεται, γεγονός που με τη σειρά του εντείνει την κόπωση.

Καταφεύγετε σε ανθυγιεινές συμπεριφορές

Μπορεί να παρατηρήσετε αύξηση στην κατανάλωση αλκοόλ ή άλλων ουσιών. Η πνευματική κόπωση καθιστά δυσκολότερη τη διαχείριση του στρες και την αυτοσυγκράτηση.

Ανησυχείτε συνεχώς

Η πνευματική εξάντληση ενεργοποιεί το νευρικό σας σύστημα και το βάζει σε κατάσταση συναγερμού. Αυτό ενδέχεται να προκαλέσει συνεχή αίσθηση άγχους ή πανικού, συχνά σε συνδυασμό με καταθλιπτικά συμπτώματα.

Η άσκηση σάς φαίνεται πιο δύσκολη

Ξέρουμε ότι λίγη γυμναστική μπορεί να βοηθήσει με τα συμπτώματα του άγχους και την πνευματικής κούρασης. Πού είναι όμως το κίνητρο; Αν και η ακριβής αιτία δεν είναι πλήρως γνωστή, φαίνεται ότι η πνευματική κόπωση μειώνει την αντοχή σας, κάνοντάς το λιγότερο πιθανό να κάνετε μια σωστή προπόνηση, ή ακόμα και να σηκωθείτε από τον καναπέ.

Οι διατροφικές σας συνήθειες αλλάζουν

Μπορεί να τρώτε περισσότερο από το συνηθισμένο χωρίς να το συνειδητοποιείτε ή να αναζητάτε πρόχειρα, ανθυγιεινά φαγητά. Άλλοι μπορεί να χάσουν εντελώς την όρεξή τους.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

 ΠΗΓΗ

 

Ζάχαρη και ΔΕΠΥ: Μύθος, αλήθεια ή κάτι ενδιάμεσο;

ΠΗΓΗ

 

Πόσες φορές έχεις ακούσει τη φράση:

«Μην του δίνεις τόση ζάχαρη, θα γίνει πιο υπερκινητικό!»

Και πόσες φορές αναρωτήθηκες αν τελικά η ζάχαρη… φταίει για όλα;

Ας ρίξουμε λίγο επιστημονικό φως σε αυτή την υπόθεση.

Τι είναι η ΔΕΠΥ;

Η ΔΕΠΥ (ή αλλιώς Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας) είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που επηρεάζει τη συγκέντρωση, τον αυτοέλεγχο και τον ρυθμό κίνησης των παιδιών (και όχι μόνο – αφορά και ενήλικες!). Δεν είναι μια "μόδα" ή απλώς ένα ζωηρό παιδί. Είναι κάτι πιο βαθύ, που συνδέεται με τη χημεία του εγκεφάλου.

Και πού ''κολλάει'' η ζάχαρη;

Αχ αυτή η ζάχαρη. Μας γλυκαίνει τη μέρα αλλά… της φορτώνουμε πολλές ενοχές!

Οι ερωτήσεις που απασχολούν τους ερευνητές είναι απλές αλλά σημαντικές:

• Προκαλεί η ζάχαρη ΔΕΠΥ;
• Επιβαρύνει τα συμπτώματα;
• Πρέπει να τη φοβόμαστε ή απλώς να τη σεβόμαστε;

Η απάντηση; Δεν είναι (ακόμα) μαύρο-άσπρο.

Τι λένε οι πρόσφατες μελέτες;

Μεγάλη μελέτη σε παιδιά 6-11 ετών:

Δεν βρήκε σαφή σύνδεση μεταξύ κατανάλωσης ζάχαρης και εμφάνισης ΔΕΠΥ. Ούτε η σακχαρόζη ούτε τα γλυκά φάνηκαν να ευθύνονται για την υπερκινητικότητα (PMC, 2018).

Παιδιά κάτω των 2 ετών και ζαχαρούχα ποτά

Εδώ τα πράγματα αλλάζουν. Κατανάλωση ζάχαρης σε πολύ μικρή ηλικία (βλ. χυμοί, αναψυκτικά) φάνηκε να σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης συμπτωμάτων ΔΕΠΥ στην προσχολική και σχολική ηλικία (PubMed, 2024).

Μετα-ανάλυση (δηλαδή πολλές μελέτες μαζί):

Ναι, κάποια συσχέτιση υπάρχει. Παιδιά με αυξημένη κατανάλωση ζαχαρούχων ποτών και σνακ, εμφάνιζαν περισσότερα συμπτώματα παρορμητικότητας και δυσκολίας συγκέντρωσης. Όμως: δεν σημαίνει ότι η ζάχαρη προκαλεί ΔΕΠΥ – απλώς μπορεί να επηρεάζει συμπεριφορές που της μοιάζουν (Science Direct, 2020).

Οπότε… φταίει ή όχι;

Όχι ακριβώς.

Η ζάχαρη δεν φαίνεται να προκαλεί τη ΔΕΠΥ, αλλά:

• Μπορεί να ενισχύει υπερκινητικές συμπεριφορές, ειδικά σε παιδιά που είναι ήδη ευάλωτα.
• Επηρεάζει τα επίπεδα ενέργειας και τη διάθεση – που μπορεί να μπερδέψουν τους γονείς ή τους παιδαγωγούς.
• Σε πολύ μικρή ηλικία, επηρεάζει τον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο και το μικροβίωμα του εντέρου, κάτι που πλέον θεωρείται νευροαναπτυξιακός ρυθμιστής.

 Τι μπορεί να κάνει ένας γονιός;

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

 

ΠΗΓΗ 

 

 

 

Κοινωνική απομόνωση και ψυχική υγεία: Μια πολύ περίπλοκη σχέση

ΠΗΓΗ

 

Η κοινωνική σύνδεση είναι αναγκαία για την επιβίωση και την ευημερία μας, ανεξαρτήτως ηλικίας. Η έλλειψη σύνδεσης είναι πιο διαδεδομένη απ’ όσο φαντάζεστε. Πολλοί άνθρωποι, χωρίς καν να το συνειδητοποιούν, ζουν σε χρόνια μοναξιά και κοινωνική απομόνωση.

Όταν νιώθετε απομονωμένοι, είναι απολύτως φυσιολογικό να επηρεάζεται η ψυχική σας κατάσταση. Ωστόσο, υπάρχουν βήματα που μπορείτε να κάνετε για να διαχειριστείτε αυτό το συναίσθημα και να ενισχύσετε τη σύνδεσή σας με τους άλλους.

Πώς επηρεάζει η κοινωνική απομόνωση την ψυχική υγεία

Η κοινωνική απομόνωση μπορεί να έχει αντίκτυπο σε σχεδόν κάθε πτυχή της ψυχικής λειτουργίας. Η αίσθηση μοναξιάς συνδέεται συχνά με:

• Σκέψεις αυτοκτονίας ή αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές.
• Προβλήματα ύπνου, όπως δυσκολία στο να κοιμηθείτε ή να ξυπνάτε χωρίς να έχετε ξεκουραστεί.
• Απώλεια ελέγχου στη διατροφή, είτε προς υπερφαγία είτε προς αποφυγή του φαγητού.
• Αυξημένο στρες, κυρίως τις πρωινές ώρες.
• Δυσκολία στη συγκέντρωση και στην ολοκλήρωση απαιτητικών εργασιών.

Η μοναξιά μπορεί να επηρεάσει τον καθένα, ανεξαρτήτως ηλικίας. Στην τρίτη ηλικία, οι επιπτώσεις της κοινωνικής απομόνωσης μπορεί να είναι ακόμη πιο έντονες, τόσο συναισθηματικά όσο και γνωστικά.

Πώς να διαχειριστείτε την κοινωνική απομόνωση

Το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα είναι να αναγνωρίσετε ότι υπάρχει πρόβλημα. Η επίγνωση είναι η βάση για οποιαδήποτε αλλαγή. Στη συνέχεια, μπορείτε να δοκιμάσετε τα εξής:

Αναγνωρίστε τα συναισθήματά σας

Είναι δελεαστικό να αγνοείτε το πώς νιώθετε, ειδικά όταν πιστεύετε ότι δεν έχετε σε ποιον να απευθυνθείτε. Δώστε στον εαυτό σας την άδεια να παραδεχτεί ότι τα πράγματα είναι δύσκολα. Αν νιώθετε την ανάγκη, μη διστάσετε να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας.

Βγείτε έξω

Η επαφή με το φως του ήλιου και το ύπαιθρο βοηθά σημαντικά στην ψυχική και σωματική ευεξία. Ο ήλιος ενεργοποιεί τη βιταμίνη D, η οποία έχει συνδεθεί με βελτίωση της διάθεσης και μείωση των συμπτωμάτων κατάθλιψης.

Ανακαλύψτε ξανά τα ενδιαφέροντά σας

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

ΠΗΓΗ

 

ΔΕΠΥ: Ποιοι είναι οι 3 τύποι της και ποια τα χαρακτηριστικά τους.

ΠΗΓΗ

 

«Δυσκολεύομαι να περιμένω τη σειρά μου και διακόπτω συχνά συζητήσεις. Στο σχολείο ξεχνάω ή δεν ακούω τις οδηγίες της δασκάλας. Σηκώνομαι από το θρανίο μου και περπατάω μέσα στην τάξη. Χάνω τα πράγματά μου και δυσκολεύομαι να βάλω σε τάξη τις εργασίες και τις δραστηριότητες μου. Γενικά κουράζομαι και απογοητεύομαι εύκολα. Όλοι μου λένε πως είμαι διαφορετικός από τα άλλα παιδιά γιατί έχω ΔΕΠΥ Γιατί είμαι διαφορετικός από τα άλλα παιδιά;»

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ένα παιδί με ΔΕΠΥ περιγράφει τον εαυτό του. Εξαιτίας της συμπεριφορά του αυτής συχνά έρχεται σε σύγκρουση με τους γονείς του γιατί, όπως του λένε, είναι διαφορετικός. Οι γονείς, κουρασμένοι από τις συνεχείς παρατηρήσεις των δασκάλων για την ανάρμοστη συμπεριφορά του παιδιού τους, συχνά το αντιμετωπίζουν σαν «προβληματικό».

Τι είναι όμως η ΔΕΠΥ; Πράγματι τα παιδιά με αυτή τη διαταραχή είναι «διαφορετικά»;

Η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής – υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ) γνωστή και ως υπερκινητικό σύνδρομο, είναι η συνηθέστερη νευροσυμπεριφορική διαταραχή της παιδικής ηλικίας. Τα παιδιά εμφανίζουν υπερκινητικές, απρόσεκτες και παρορμητικές συμπεριφορές οι οποίες δεν συνάδουν με την αναπτυξιακή τους ηλικία.

Τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ αρχίζουν συνήθως κατά την πρώιμη παιδική ηλικία και μειώνονται καθώς φτάνουμε στην εφηβεία. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ εμφανίζουν μειωμένη προσοχή, υπερκινητικότητα και παρορμητική συμπεριφορά, η οποία είναι πιο έντονη σε παιδιά μικρότερης ηλικίας, δυσκολία στη συγκέντρωση και στην προσοχή, δυσκολία στον έλεγχο παρορμήσεων. Αυτά τα παιδιά παρουσιάζουν επίσης μεγαλύτερη δυσκολία με τη συμμόρφωση, εμφανίζουν ανάρμοστη συμπεριφορά, είναι πιο επιθετικά και βρίσκονται σε κίνδυνο για την ανάπτυξη διαταραχών όπως η αντιθετική προκλητική διαταραχή και η διαταραχή συμπεριφοράς.

Πιο συγκεκριμένα, η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα χωρίζεται σε τρεις βασικούς τύπους:

Α. Απρόσεκτος Τύπος

– Συχνά αποτυγχάνει να συγκεντρώσει την προσοχή σε λεπτομέρειες ή κάνει λάθη απροσεξίας σε σχολικές εργασίες, τη δουλειά ή άλλες δραστηριότητες.

– Συχνά δυσκολεύεται να διατηρήσει την προσοχή σε έργα ή δραστηριότητες παιχνιδιού.

– Συχνά φαίνεται ότι δεν ακούει όταν του απευθύνεται ο λόγος.

– Συχνά δεν ακολουθεί μέχρι τέλους οδηγίες και αποτυγχάνει να διεκπεραιώσει σχολικές εργασίες ή άλλα καθήκοντα που του ανατίθενται στην τάξη ή στο σπίτι.

– Συχνά δυσκολεύεται να οργανώσει δουλειές και δραστηριότητες.

– Συχνά αποφεύγει, αποστρέφεται ή δείχνει απροθυμία να εμπλακεί σε έργα που απαιτούν σταθερή και διαρκή πνευματική προσπάθεια.

– Συχνά χάνει αντικείμενα απαραίτητα για εργασίες ή δραστηριότητες.

– Συχνά διασπάται πολύ εύκολα από εξωτερικά ερεθίσματα.

– Συχνά ξεχνά καθημερινές δραστηριότητες.

Β. Υπερκινητικός Τύπος

– Συχνά κινεί νευρικά τα χέρια και τα πόδια ή στριφογυρίζει στη θέση του.

– Συχνά σηκώνεται από τη θέση του μέσα στην τάξη ή σε άλλες περιστάσεις στις οποίες επιβάλλεται να παραμείνει καθισμένο.

– Συχνά τρέχει ή σκαρφαλώνει με τρόπο που δεν ταιριάζει σε χώρους ή περιστάσεις.

– Συχνά δυσκολεύεται να παίζει ή να συμμετέχει ήσυχα σε δραστηριότητες στον ελεύθερό του χρόνο.

– Συχνά βρίσκεται σε διαρκή κίνηση και ενεργεί σαν «κινούμενη μηχανή».

– Συχνά μιλά πολύ και ακατάπαυστα.

Γ. Παρορμητικός Τύπος

– Συχνά απαντά απερίσκεπτα πριν ολοκληρωθεί η ερώτηση.

– Συχνά δυσκολεύεται να περιμένει τη σειρά του.

– Συχνά διακόπτει ή παρεμβαίνει σε συζητήσεις-δράσεις των άλλων.

Συνοδά χαρακτηριστικά της ΔΕΠΥ

– Συναισθηματική αστάθεια

– Χαμηλή αυτοεκτίμηση

– Αναβλητικότητα

– Βαριέται εύκολα

– Συχνή απογοήτευση

Για να διαγνωστεί ένα παιδί με ΔΕΠΥ θα πρέπει να εμφανίζει 6 ή περισσότερα κριτήρια από κάθε κατηγορία για περισσότερους από 6 μήνες, και κάποια από αυτά να είναι παρόντα πριν την ηλικία των 7 ετών. Η ύπαρξη των συμπτωμάτων αυτών έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της λειτουργικότητας του παιδιού τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο.

ΔΕΠΥ & αναπτυξιακά Στάδια παιδιού

1. Βρεφική-προσχολική ηλικία

Τα πρωταρχικά σημάδια της ΔΕΠΥ μπορεί να γίνουν εμφανή από τη βρεφική ηλικία και να θορυβήσουν τους γονείς. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του βρέφους που παραπέμπουν ευθέως στην πιθανότητα ύπαρξης ΔΕΠΥ. Παρόλα αυτά, έρευνες έχουν δείξει ότι το 60% των παιδιών που διαγνώστηκαν στην παιδική ηλικία με ΔΕΠΥ ήταν υπερβολικά ανήσυχα ως μωρά και χαρακτηρίζονταν ως δύσκολα βρέφη. Ως βρέφη παρουσίαζαν δυσκολίες στις διατροφικές τους συνήθειες, δυσκολία στη μετάβαση από το γάλα στη στερεά τροφή και ασταθές ωράριο ύπνου, έντονο κλάμα χωρίς προφανή λόγο και αυξημένα επίπεδα κινητικής δραστηριότητας. Επιπρόσθετα, άργησαν να μιλήσουν και άργησαν να αποκτήσουν έλεγχο των σφιγκτήρων.

Τα πρώτα σημάδια τη διαταραχής εμφανίζονται από την νηπιακή ηλικία. Ειδικότερα, τα παιδιά αυτή της ηλικίας συχνά εμφανίζουν δυσκολίες στον συντονισμό των κινήσεών τους και αδεξιότητα. Εξαιτίας της παρορμητικότητάς τους έχουν περισσότερα ατυχήματα από άλλα παιδιά και χρειάζονται μεγαλύτερη επίβλεψη. Συνήθως αθετούν τους κανόνες που θέτουν οι γονείς ή οι νηπιαγωγοί. Εμφανίζουν καθυστέρηση στην ανάπτυξη του λόγου, όπως δυσκολίες στην άρθρωση και στη δομή του προφορικού λόγου.

2. Σχολική ηλικία

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

 ΠΗΓΗ

 

Αναπτυξιακή διαταραχή της ανάγνωσης:Δεν σχετίζεται με τις διαταραχές λόγου Δεν ταυτίζεται με τη δυσλεξία

ΠΗΓΗ

 

Η σχέση των διαταραχών των αναγνωστικών δεξιοτήτων με τις διαταραχές του λόγου, μελετήθηκε από τη σκοπιά της ψυχολογίας, της παιδοψυχιατρικής και των νευροεπιστημών. Από τις πρώιμες σημαντικές για ανάγνωση και τις αναγνωστικές δυσκολίες έρευνες (Liberman, 1983), προκύπτει ότι υπάρχει σημαντική σχέση μεταξύ των δυσκολιών ανάγνωσης και φωνολογικής επίγνωσης, καθώς και ότι οι δυσκολίες ανάγνωσης δεν συνδέονται με την ομιλία. Σε αντίθεση με την παλαιότερη θέση του Orton ότι τα οπτικά λάθη και οι αντιστροφές προσδιορίζουν τη δυσλεξία, οι προαναφερόμενοι ερευνητές υποστήριξαν ότι τα γλωσσολογικά χαρακτηριστικά της ανάγνωσης, και οι δυσκολίες κατονομασίας χαρακτηρίζουν τη δυσλεξία (Lyon, et al. 2003).

Στην Ευρώπη και κυρίως στη Μ. Βρετανία, η μελέτη των Μαθησιακών Δυσκολιών επικεντρώθηκε στις ειδικές δυσκολίες ανάγνωσης. Ο Critchley, μια σημαντική προσωπικότητα στο χώρο των ΜΔ, όρισε την αναπτυξιακή δυσλεξία ως μια μαθησιακή διαταραχή, η οποία εκδηλώνεται αρχικά με δυσκολίες στην ανάγνωση και αργότερα με περίεργη ορθογραφία, καθώς και με δυσκολίες στη χρήση του γραπτού και όχι του προφορικού λόγου.

Ενδιαφέρουσα είναι η διάκριση που έκανε ο Rutter με τους συνεργάτες του (Rutter & Yule, 1975, Rutter, et al. 2004) μεταξύ της γενικής και ειδικής αναγνωστικής καθυστέρησης. Η γενική αναγνωστική καθυστέρηση αναφέρονταν στις δυσκολίες ανάγνωσης κατά τη φοίτηση στο σχολείο, ανεξάρτητα από το νοητικό δυναμικό, και αφορούσε σε παιδιά με νοημοσύνη και επίδοση κάτω του φυσιολογικού. Από την άλλη, η ειδική (αναπτυξιακή) αναγνωστική καθυστέρηση, αναφέρονταν σε μια επιβράδυνση της επίδοσης στην ανάγνωση, που δεν προέρχονταν από χαμηλή νοημοσύνη, ήταν δηλαδή ένα είδος υποεπίδοσης παιδιών με φυσιολογική νοημοσύνη.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

ΠΗΓΗ 

Δυσαριθμησία: δυσκολίες στην επεξεργασία, εκμάθηση και εκτέλεση αριθμητικών πληροφοριών

ΠΗΓΗ

 

Η δυσαριθμησία ή εξελικτική δυσαριθμησία είναι μια συγκεκριμένη και επίμονη μαθησιακή δυσκολία που επηρεάζει την ανάπτυξη και την επίτευξη αριθμητικών δεξιοτήτων. Η δυσαριθμησία είναι μια ειδική μαθησιακή δυσκολία που εμφανίζεται από τις πρώτες τάξεις του σχολείου και δεν σχετίζεται με ακατάλληλες διδακτικές πρακτικές ούτε με μη-ικανούς δασκάλους. Στα διαγνωστικά εγχειρίδια των ψυχολόγων και των ψυχιάτρων η δυσαριθμησία μπαίνει κάτω από την ομπρέλα των ειδικών μαθησιακών δυσκολιών και ορίζεται ως η ανικανότητα να εκτελέσει μαθηματικές πράξεις ή να ανταποκριθεί στο μάθημα των μαθηματικών και της αριθμητικής σύμφωνα με την ηλικία του και το επίπεδο της τάξης του στο σχολείο. Οι περισσότερες έρευνες αναφέρουν μια απόκλιση 2 ετών στην επίδοση όσον αφορά στα μαθηματικά – δηλαδή, κατά μέσο όρο, ένας μαθητής της Δ΄ τάξης του δημοτικού με δυσαριθμησία, μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της Α΄ ή μέχρι τις αρχές της Β΄ τάξης του δημοτικού στην αριθμητική και στα μαθηματικά. 

Η διάγνωση της δυσαριθμησίας είναι μια δύσκολη διαδικασία επειδή, πέρα από την μέτρηση των δεικτών ευφυίας του μαθητή, δεν υπάρχει σταθμισμένο διαγνωστικό εργαλείο  αλλά μπορεί ο μαθητής να εμφανίζει και ειδική μαθησιακή δυσκολία στην ανάγνωση και στην γραφή (δυσλεξία), μια διαταραχή του αυτιστικού φάσματος ή ελλειμματική προσοχή  για τα οποία απαιτείται διαφοροδιάγνωση (να προβεί ο ειδικός σε μεμονωμένες διαγνώσεις για την κάθε μαθησιακή δυσκολία ξεχωριστά).  Επίσης, υπάρχει μεγάλη συζήτηση γύρω από το θέμα της σχέσης μεταξύ δυσαριθμησίας και νοητικού δείκτη. Πώς σχετίζεται ο φυσιολογικός δείκτης νοημοσύνης με την ειδική αυτή μαθησιακή δυσκολία και πώς ο οριακός; Επίσης, πώς διαχωρίζεται ο μαθητής με δυσαριθμησία από έναν μαθητή που είναι λειτουργικά αναλφάβητος ή έναν άλλον μαθητή που ο ρυθμός μάθησης είναι αργός; 

Οι μαθητές με δυσαριθμησία φαίνεται να έχουν σοβαρή δυσκολία στην αίσθηση των αριθμών.  Αυτό σημαίνει ότι δεν αντιλαμβάνονται την ποσοτική και την ποιοτική διάσταση των αριθμών. Δεν κατανοούν έννοιες όπως «λίγο – πολύ», «μεγάλο – μικρό», «μικρότερο από – μεγαλύτερο από», «λιγότερο – περισσότερο» κλπ. Δυσκολία αντιμετωπίζουν στην αποκωδικοποίηση νουμερικών εννοιών, ψηφίων και συμβολικών αριθμητικών αναπαραστάσεων. Σοβαρή αδυναμία έχουν και στην αρίθμηση καθώς και στο μέτρημα αφού, ακόμα και στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού, μετράνε με τα δάχτυλα ή με την χρήση εποπτικού υλικού (πχ αντικείμενα ή εικόνες). Έχουν επίσης δυσκολία στο να εκτελούν μαθηματικές πράξεις νοερά και δεν μπορούν να κάνουν πράξεις με μεγάλους αριθμούς και κυρίως αφαίρεση αφού η αφαιρετική τους σκέψη είναι μειωμένη. Τέλος, δυσκολίες φαίνεται να αντιμετωπίζουν και στην αλγοριθμική σκέψη.

Η μαθησιακή κατάσταση των παιδιών με δυσαριθμησία γίνεται πιο δυσμενής όταν προστεθεί η γραφή και η ανάγνωση αφού ο συνδυασμός δυσαριθμησίας και δυσλεξίας είναι ανυπόφορος για τους μαθητές. Ο συνδυασμός των δυο αυτών διαταραχών επιφέρει

• Δυσκολία στην ανάγνωση και στην γραφή αριθμών
• Σύγχυση και αντικατάσταση αριθμών που μοιάζουν (9 / 6)
• Παράληψη ψηφίων, αντιστροφές αριθμών και γραμμάτων, εσφαλμένες αντικαταστάσεις αριθμών
• Έλλειψη κατανόησης μαθηματικού λεξιλογίου
• Σύγχυση μαθηματικών και αριθμητικών συμβόλων
• Δυσκολία στη διάταξη και απομνημόνευση των αριθμών
• Αδυναμία στις μουσικές έννοιες και στην κατανόηση την ανάγνωση μουσικής
• Μειωμένη μακροπρόθεσμη / βραχυπρόθεσμη μνήμη
• Προβλήματα στη σειριακή μνήμη και στην επεξεργασία οργανωμένων πληροφοριών
• Δυσκολία στην οργάνωση του χώρου και στην οπτικο-χωρική ικανότητα

Γίνεται αντιληπτό πόσο δύσκολη είναι όχι μόνο η διάγνωση αλλά και η θεραπευτική παρέμβαση και διαχείριση της δυσαριθμησίας, όπως και κάθε άλλης ειδικής μαθησιακής δυσκολίας. Ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται όσο περισσότερες αδυναμίες έχει ο μαθητής που επηρεάζουν όχι μόνο τα μαθηματικά και την αριθμητική αλλά και άλλα μαθήματα που χρήζουν μαθηματικών διεργασιών (Φυσική, Λογιστική, Στατιστική κλπ). 

Οι παρεμβάσεις σε μαθησιακό επίπεδο είναι εξειδικευμένες και εξατομικευμένες αφού η κάθε περίπτωση παιδιού είναι μοναδική. Οι μαθητές χρήζουν ειδικής εκπαίδευσης αφού το μαθησιακό υλικό είναι διαφοροποιημένο και τροποποιημένο ανάλογα με τις ανάγκες του. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές δεν έχουν εκπαιδευτεί στον τρόπο αντιμετώπισης τόσο ειδικών μαθησιακών δυσκολιών οπότε οι μαθητές παραπέμπονται για αξιολόγηση και διάγνωση τους σχολικούς ψυχολόγους οι οποίοι σε συνεργασία με τους ειδικούς παιδαγωγούς καθοδηγούν και ενισχύουν τον δάσκαλο της τάξης ή τον καθηγητή των μαθηματικών (ή ακόμα και τον φιλόλογο) στο γυμνάσιο / λύκειο. 

Σημαντικό είναι να ενισχυθεί και η ψυχολογία και η αυτοεκτίμηση των μαθητών με αυτές τις ειδικές μαθησιακές δυσκολίες οπότε η γνωστική παρέμβαση δεν θα είναι ολοκληρωμένη εάν δεν τύχει ο μαθητής αλλά και οι γονείς του συμβουλευτικής από έναν ειδικό ψυχικής υγείας για αντιμετώπιση του άγχους ή της ματαίωσης που μπορεί να βιώνουν οι μαθητές αυτοί ως δευτερογενές αποτέλεσμα της μαθησιακής τους δυσκολίας.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

ΠΗΓΗ 

Τι είναι η εναλλαγή παιχνιδιών; 5 συμβουλές για το πώς να το κάνετε

ΠΗΓΗ

 

Η εναλλαγή παιχνιδιών είναι μια πρακτική κατά την οποία τα παιχνίδια διανέμονται περιοδικά. Αυτό επιτρέπει στο παιδί να έχει μερική πρόσβαση σε εκείνα τα στοιχεία με τα οποία παίζει, διευκολύνοντας τις αποφάσεις του και προωθώντας μεγαλύτερη τάξη.

Η στρατηγική αυτή είναι κατάλληλη για παιδιά που έχουν μεγάλο αριθμό παιχνιδιών. Μερικές φορές είναι τόσα πολλά που δεν τα απολαμβάνουν πραγματικά ή χάνουν το ενδιαφέρον τους πολύ γρήγορα. Με την εναλλαγή των παιχνιδιών, το παιδί βιώνει συχνότερα την αίσθηση του καινούργιου.

Τα παιδιά συχνά χάνουν πολύ γρήγορα το ενδιαφέρον τους για τα παιχνίδια τους. Τα χρησιμοποιούν για λίγο και στη συνέχεια τα βρίσκουν βαρετά. Αυτό οδηγεί σε νέες αγορές, αλλά δεν εμποδίζει την επανάληψη του κύκλου. Με την εναλλαγή παιχνιδιών, η κατάσταση αυτή αντιμετωπίζεται πιο έξυπνα.

Εναλλαγή παιχνιδιών: Τι ακριβώς είναι;

Η εναλλαγή παιχνιδιών είναι μια εκπαιδευτική στρατηγική που συνίσταται στον περιορισμό του αριθμού των παιχνιδιών στα οποία έχει πρόσβαση ένα παιδί κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου. Με αυτόν τον τρόπο, στόχος είναι το παιδί να αξιοποιήσει στο έπακρο τον χρόνο παιχνιδιού του.

Το Πανεπιστήμιο του Τολέδο διεξήγαγε μια μελέτη που δείχνει τη σημασία της εναλλαγής παιχνιδιών. Οι ερευνητές συγκέντρωσαν μια ομάδα 36 παιδιών και τα πήγαν να παίξουν σε ένα δωμάτιο για μισή ώρα. Σε ορισμένα από αυτά δόθηκαν τέσσερα παιχνίδια, ενώ σε άλλα 16.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

ΠΗΓΗ 

Παιδιά που βρέχουν το κρεβάτι: αιτίες και θεραπεία

ΠΗΓΗ

 

Τι είναι η ενούρηση;

Αναφέρεται στην εκούσια διέλευση των ούρων των παιδιών ηλικίας 4 ετών και άνω, που συνήθως συμβαίνει ενώ αυτά κοιμούνται. Ωστόσο, μπορεί επίσης να συμβεί και κατά τη διάρκεια της ημέρας. Σε αυτό το άρθρο θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για αυτά τα παιδιά. Δηλαδή τα παιδιά που βρέχουν το κρεβάτι τους τη νύχτα, μια κοινή διαταραχή και ποιες είναι οι λύσεις. 

Ο έλεγχος του εντέρου ή της ουροδόχου κύστης αποτελεί μια φυσική διαδικασία που αναπτύσσεται ενώ ένα παιδί μεγαλώνει, αλλάζει και μαθαίνει. Αυτός ο μηχανισμός φτάνει στην ωριμότητα στην ηλικία μεταξύ των 15 και 18 μηνών κι εξαρτάται από διάφορους παράγοντες.  Για παράδειγμα, αν οι γονείς έχουν  μάθει στο παιδί τους να πηγαίνει στην τουαλέτα μόνο του, αν έχουν σταματήσει σταδιακά τις πάνες.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

ΠΗΓΗ