Το 2009, ο διεθνούς φήμης φωτογράφος James Mollison αναπολώντας τις
σχολικές μέρες του στην Οξφόρδη, συνειδητοποίησε ότι σχεδόν πάντα
θυμόταν το διάλειμμα και τα παιχνίδια στο προαύλιο χώρο του σχολείου
του, που άλλοτε ήταν διασκεδαστικά, αλλά και κάποιες φορές βίαια.
Μ αυτή την έμπνευση ξεκίνησε την
τελευταία του δουλειά , να φωτογραφίζει δηλαδή προαύλια τόσο σε ιδιωτικά
όσο και σε δημόσια σχολεία στην Αγγλία."Μερικά από τα ιδιωτικά σχολεία
στην Αγγλία δεν είχαν σχεδόν καμία εποπτεία για τα παιδιά στο προαύλιο,
επειδή είχαν διδαχθεί από πολύ μικρά πώς να παίζουν και να αλληλεπιδρούν
μεταξύ τους», λέει. "Όταν όμως πήγα σε ένα δημόσιο σχολείο στο
εσωτερικό του Λονδίνο, μου δώσανε φρουρά ασφαλείας για την προστασία
μου."
Ο Mollison επέκτεινε το έργο του στην
Κένυα και τελικά κατέληξε σ ένα οδοιπορικό σε όλο τον κόσμο,
φωτογραφίζοντας προαύλια σε περισσότερες από δώδεκα χώρες. Βρήκε μια
απίστευτη ποικιλομορφία στα σχολεία, αλλά, επίσης, μια παγκοσμιότητα στο
παιδικό παιχνίδι-ιδιαίτερα των αγοριών.
Ίσως η μόνη εξαίρεση σε αυτό ήταν η Ιαπωνία, όπου τα παιδιά ήταν πραγματικά εκπληκτικά καλά στην συμπεριφορά μεταξύ τους.
Ο φωτογράφος εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα με
τα παιδιά και την ατμόσφαιρα στο προαύλιο ενός σχολείου της Νορβηγίας.
Ανεξαρτήτως του πόσο άσχημος είναι ο καιρός, όλοι έβγαιναν έξω για να
μάθουν μέσα από την εμπειρία του παιχνιδιού. Υπάρχουν περιοχές όπου τα
παιδιά μπορούν να αναρριχηθούν στα δέντρα ή να κατασκευάσουν στρατόπεδα
από ξύλα και πέτρες.
Όποτε φουντώνουν οι εχθροπραξίες με τους Ισραηλινούς κι ο αέρας γεμίζει με δακρυγόνα ο διευθυντής τα στέλνει σπίτια τους.
Το προαύλιο τους σχολείου βρίσκεται στην
ταράτσα, στον έκτο όροφο. Είναι παράξενο, αλλά στο Τόκιο βλέπεις πόσο
λίγος χώρο υπάρχει. Η παιδική χαρά διαθέτει αναδιπλούμενη οροφή που
παίζει μουσική όταν κλείνει.
Σε μια κορυφογραμμή με θέα το Τιμπού,
φοιτητές μοναχοί ντυμένοι στα κόκκινα, ξεκινούν τη μέρα τους με μία
προσευχή πριν από την πρώτη ώρα -μεταξύ 6:30 και 8:00 π.μ. -
παίρνουν πρωινό και μετά κάνουν ένα μικρό διάλειμμα. Πολλά αγόρια τα
στέλνουν στο μοναστήρι, επειδή οι οικογένειές τους δεν μπορούν να
αντέξουν οικονομικά για να τους ταΐσουν.
______