 |
Για να αναγνωρίσουμε και να κατανοήσουμε καλύτερα τη δυσλεξία, είναι σημαντικό ν α γνωρίζουμε όχι μόνο τι είναι, αλλά και τι… δεν είναι.
Με την αυξανόμενη ευαισθητοποίηση και την πρόοδο στην έρευνα σχετικά με τις μαθησιακές δυσκολίες, η δυσλεξία γίνεται πιο κατανοητή από ποτέ. Δυστυχώς, εξακολουθούν όμως να υπάρχουν παρανοήσεις και μύθοι σχετικά με αυτή τη διαφορά εκμάθησης που βασίζεται στη γλώσσα.
Για να αναγνωρίσουμε και να κατανοήσουμε καλύτερα τη δυσλεξία, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε όχι μόνο τι είναι, αλλά και τι… δεν είναι. Ακολουθούν πέντε συνηθισμένοι μύθοι για τη δυσλεξία και τι ισχύει στην πραγματικότητα:
Μύθος #1: Κάνει τα γράμματα ή τις λέξεις να εμφανίζονται αντεστραμμένα ή εκτός σειράς
Το να βλέπεις γράμματα ή λέξεις αντεστραμμένα ή εκτός σειράς είναι μακράν ο πιο δημοφιλής μύθος σχετικά με τη δυσλεξία. Πολλά παιδιά συνήθως αντιστρέφουν τα γράμματα όταν γράφουν ή μπερδεύουν τη σειρά των λέξεων όταν διαβάζουν, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα ένα οριστικό σημάδι δυσλεξίας. Επιπλέον, η δυσλεξία δεν κάνει τις λέξεις να εμφανίζονται διαφορετικά. Μάλλον, τα παιδιά με δυσλεξία έχουν ελλείμματα στη φωνολογική επεξεργασία ή τη σύνδεση ήχων ομιλίας με γραπτά γράμματα ή ομάδες γραμμάτων. Αυτό το έλλειμμα ή εμπόδιο στη γλωσσική επεξεργασία οδηγεί σε δυσκολία στην ανάγνωση και τη γραφή.
Μύθος #2: Σχετίζεται με προβλήματα όρασης
Τα προβλήματα όρασης δεν προκαλούν ούτε οφείλονται σε δυσλεξία. Τα παιδιά με δυσλεξία δεν έχουν περισσότερες πιθανότητες να έχουν προβλήματα όρασης από τα παιδιά χωρίς αυτήν. Η δυσλεξία είναι μια γλωσσική διαφορά μάθησης που χαρακτηρίζεται από δυσκολία στην επεξεργασία του φωνολογικού στοιχείου των λέξεων και είναι εντελώς άσχετη με προβλήματα όρασης, αν και οι συνθήκες μπορεί να συνυπάρχουν. Τα προβλήματα όρασης μπορούν σίγουρα να κάνουν την αναγνωστική ευχέρεια και την κατανόηση πιο δύσκολη, αλλά τα γυαλιά ή οι επαφές δεν θα αντιμετωπίσουν τα συμπτώματα της δυσλεξίας.
Μύθος #3: Είναι σημάδι νοημοσύνης κάτω του μέσου όρου
Δεν υπάρχει καμία απολύτως συσχέτιση μεταξύ δυσλεξίας και νοημοσύνης. Τα παιδιά με δυσλεξία εμφανίζουν ένα εύρος επιπέδων IQ και είναι εξίσου πιθανό να είναι πάνω ή κάτω από το μέσο όρο των επιπέδων νοημοσύνης όπως οποιοσδήποτε άλλος. Η δυσλεξία εντοπίζεται όταν ένα παιδί αποδίδει σημαντικά χαμηλότερα από τις προσδοκίες στην ανάγνωση ή τη γραφή, δεδομένου του εύρους του IQ του. Με την έγκαιρη αναγνώριση, αξιολόγηση και παρέμβαση, τα αποτελέσματα της δυσλεξίας μπορούν να μετριαστούν και τα παιδιά με δυσλεξία μπορούν να βιώσουν ίση ή μεγαλύτερη ακαδημαϊκή επιτυχία σε σύγκριση με τους συνομηλίκους τους.
Μύθος #4: Είναι μια κατάσταση που μπορεί να θεραπευτεί
Η δυσλεξία δεν είναι ιατρική πάθηση, ούτε μπορεί να «θεραπευθεί». Είναι μια δια βίου δυσκολία επεξεργασίας – ήπια έως σοβαρή – για την διαχείριση της οποίας τα παιδιά χρειάζονται κατάλληλη εκπαίδευση και καθοδήγηση. Πολλά προγράμματα διδασκαλίας για τη δυσλεξία έχουν τις ρίζες τους στην Προσέγγιση Orton-Gillingham, η οποία εστιάζει σε ατομικές τάξεις ή σε μικρές ομάδες για την εφαρμογή πολυαισθητηριακής, δομημένης και συστηματικής διδασκαλίας. Με επαρκή διδασκαλία και υποστήριξη, τα παιδιά με δυσλεξία μπορούν να μάθουν να ζουν και να εργάζονται, χρησιμοποιώντας τις μαθησιακές τους διαφορές ως πλεονέκτημα.
Μύθος #5: Θα υποχωρήσει με την πάροδο του χρόνου
Τα παιδιά δεν μπορούν απλώς να ξεπεράσουν μεγαλώνοντας μια μαθησιακή δυσκολία, όπως η δυσλεξία. Τα παιδιά με δυσλεξία μπορεί να δυσκολεύονται λιγότερο με την ανάγνωση και τη γραφή καθώς μεγαλώνουν, αλλά θα βρίσκονται πάντα αντιμέτωπα με αυτήν. Οι άνθρωποι μαθαίνουν και προοδεύουν πολύ πιο γρήγορα στα νεότερα τους χρόνια, και κατά συνέπεια, η έγκαιρη παρέμβαση και η υποστήριξη των παιδιών με δυσλεξία είναι επιτακτική για την πρόοδό τους.
Πώς μπορεί ένας δάσκαλος να βοηθήσει έναν μαθητή με δυσλεξία
Ενώ η επίσημη διάγνωση της δυσλεξίας μπορεί να προέλθει μόνο από έναν ιατρό, οι συγγραφείς σημειώνουν ότι υπάρχουν οθόνες και αξιολογήσεις που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι δάσκαλοι για να βοηθήσουν στον εντοπισμό μαθητών με προβλήματα ανάγνωσης, συμπεριλαμβανομένης της δυσλεξίας.
Ωστόσο, η έρευνα δείχνει ότι οι δάσκαλοι συχνά δεν έχουν την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται για να διδάξουν μαθητές με δυσλεξία. Αλλά οι ειδικοί στον τομέα λένε πως όλοι οι δάσκαλοι μπορούν να το κάνουν, εφόσον κατέχουν τις επιστημονικές μεθόδους για τη διδασκαλία της ανάγνωσης.
Αυτές είναι μερικές συμβουλές που μπορούν να σας φανούν χρήσιμες:
- Όταν αναθέτετε εργασίες για το σπίτι σε μαθητές με δυσλεξία, να είστε στρατηγικοί σχετικά με τον αριθμό των προβλημάτων που τους αναθέτετε, έτσι ώστε να εστιάζουν στη βασική γνώση περιεχομένου αντί σε «ασκήσεις αντοχής».
- Οι οδηγίες μπορεί να είναι ιδιαίτερα απαιτητικές για τους μαθητές με δυσλεξία. Εξετάστε το ενδεχόμενο να τις απλοποιήσετε και να επισημάνετε λέξεις-κλειδιά και ιδέες, ώστε οι μαθητές να μπορούν πρώτα να επικεντρωθούν σε αυτές. Ελέγχετε συχνά για να βεβαιωθείτε ότι οι μαθητές κατανοούν τις οδηγίες και προσφέρετε παραδείγματα προηγούμενων ολοκληρωμένων εργασιών που θα τους χρησιμεύσουν ως πρότυπο για το πώς πρέπει να είναι μια επιτυχημένη εργασία.
- Όσον αφορά τη βαθμολόγηση, εστιάστε στο περιεχόμενο που πρέπει να κατακτήσετε, αντί στην ορθογραφία ή την αναγνωστική ευχέρεια. Και μην ξεχνάτε να προσφέρετε ευκαιρίες σε μαθητές με δυσλεξία να δείξουν την κατανόησή τους με διαφορετικούς τρόπους, όπως προφορικές αναφορές, αφίσες ή παρουσιάσεις βίντεο.
