Τη μουσική ως μέσο διαχείρισης της σχολικής επιθετικότητας προτείνει η λέκτορας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών στη Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, Ντόρα Ψαλτοπούλου, επισημαίνοντας ότι αυτή αγγίζει τον άνθρωπο σε όλο το σώμα, την ψυχή, το συναίσθημα αλλά και τη νόηση.
“Το κυριότερο θέμα στις εκδηλώσεις επιθετικότητας στο σχολείο εντοπίζεται σε επίπεδα επιθυμίας του παιδιού για κοινωνικοποίηση και αδυναμίας του να δεχτεί τα όρια και τις κοινωνικές νόρμες προκειμένου να δημιουργήσει και να συμμετέχει σε υγιείς κοινωνικούς δεσμούς. Η μουσική προτείνεται ως ένα εργαλείο προσωπικής τροφοδοσίας και διευκόλυνσης της ομαδικής λειτουργίας, διότι απευθύνεται στη δομή του ψυχισμού καθώς είναι μία μη λεκτική γλώσσα, ένας τρόπος επικοινωνίας ιδεών και συναισθημάτων μέσω του ήχου, ένα όχημα συναισθηματικής απελευθέρωσης, καθώς και ένα εκπαιδευτικό/θεραπευτικό εργαλείο υψηλής αξίας” επισημαίνει η κ. Ψαλτοπούλου μιλώντας στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων με αφορμή το 4ο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο με τίτλο “Διασύνδεση Δημιουργικών Τεχνών-Παιδεία-Θεραπεία” το οποίο διοργανώνεται από 19-22 Μαρτίου από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών της Σχολής Καλών του ΑΠΘ.
Στη μουσικοθεραπεία, όπως επισημαίνει η κ. Ψαλτοπούλου, εμπεριέχονται αρνητικά και δυσάρεστα συναισθήματα ταυτόχρονα με ευχάριστα συναισθήματα της πράξης της προσωπικής γέννησης δημιουργικού έργου στο συμβολικό πεδίο, μετουσιώνοντας έτσι το πρωταρχικό οδυνηρό βίωμα σε «κορυφαία» εμπειρία με αίσθηση προσωπικής αξίας και νόημα στη ζωή.
“Σε παιδιά με θέματα επιθετικότητας, είτε εκφοβίζουν είτε δέχονται εκφοβισμό, μέσα από γνωστά τραγούδια, δημιουργία νέων προσωπικών και ομαδικών τραγουδιών, μουσικού αυτοσχεδιασμού με θέματα προσωπικά και ομαδικά, μουσικών παραμυθιών-ιστοριών-θεατρικών δρώμενων και άλλων δραστηριοτήτων, καθώς και μουσικών παραστάσεων παρατηρούνται σχεδόν άμεσα αποτελέσματα σε: αίσθηση προσωπικής αξίας, βαθιά κατανόηση εαυτού και άλλου, με βιωματική κι αφομοιωμένη γνώση, αίσθηση προσωπικών ορίων και άλλου, λειτουργική συνύπαρξη, μετουσίωση συναισθημάτων: θυμού/φόβου/ ταπείνωσης/βίας/υποτίμησης/υπερτίμησης σε χαρά δημιουργικής συνύπαρξης, μεταφορά απόλαυσης της βίας σε ουσιαστική απόλαυση αυτοπεποίθηση/αυτοπραγμάτωση” εξηγεί η κ Ψαλτοπούλου.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
