Σήμερα διαβάσαμε μια απίστευτη εμπειρία
που έζησε μια μητέρα ενός παιδιού με αναπηρίες η οποία την έκανε να
νιώσει ενοχλημένη με απίστευτη λύπη και πόνο.
Διαβάστε τι έγραψε η μητέρα του μικρού
48 ώρες μετά το περιστατικό, όντας ακόμη απογοητευμένη αλλά θέλοντας να
ευαισθητοποιήσει τον κόσμο γύρω της.
Το PafosPress, αφού πρώτα εξασφαλίσε την άδειά της, αναδημοσιεύει τα γραφόμενά της, θέλοντας να στείλουμε το μήνυμα ότι τους ανθρώπους πρέπει να τους αγαπάμε και να τους αποδεχόμαστε όπως είναι, δείχνοντας το μεγαλείο της ψυχής μας με ανιδιοτέλεια.
«Σήμερα έζησα μιά από τις χειρότερες στιγμές που φοβόμουν ότι κάποια στιγμή στη ζωή μου σίγουρα θα αντιμετώπιζα...
Το απόγευμα είχαμε πάει σε μιά συγκέντωση με την κόρη μου και φυσικά τον μικρό μου γιό Ανδρέα, που είναι παιδάκι με αναπηρίες.
Το περιβάλλον ήταν πολύ φιλικό και φυσικά ο Ανδρέας τράβηξε το θετικό ενδιαφέρον του κόσμου με αποτέλεσμα να ενθουσιαστεί και να φτάσει η υπερκινητικότητα του στο κόκκινο. Σε κάποια φάση φώναζε και γελούσε τραβώντας όποιον περνούσε από μπροστά του για να τον σηκώσει να τον περπατήσει... Στα πολλά τον λυπήθηκα και είπα να τον πάρω μιά βόλτα...
Τι το ήθελα;;;;;; Ήταν μια παρέα με κορίτσια γύρω στα 16-17 και μία απο αυτές του φωνάζει «παιδάκι, παιδάκι;;;; Πως σε λένε;;;;»
Φυσικά ο Ανδρέας γύρισε προς το μέρος της, χαμογελαστός και με το ποτηράκι του με το νερό στο στόμα (όσοι τον γνωρίζουν ξέρουν αυτό του το συνήθειο) και με μένα να ακολουθώ με το ηλίθιο μου χαμογελαστό ύφος.
Με το που γυρίζει ο μικρός προς το μέρος της, αναπηδά με ύφος στη καρέκλα της φωνάζοντας «Παναγία μου, Παναγία μου», μαζεύοντας και τα πόδια της πάνω στη καρέκλα λες και ήταν σε άμυνα...
Ειλικρινά ΠΑΓΩΣΑ!!!! Της λέω «μην φοβάσαι είναι ταισμένο, δεν δαγκώνει ούτε θα σε φάει...»
Το τι γλώσσα μου έβγαλε και το πως μου μίλησε προτιμώ να μην το περιγράψω γιατί θα αναστατωθώ πάλι και δεν θέλω.
Ευτυχώς οι φίλες της αντέδρασαν με τη συμπεριφορά της και αυτό με επανέφερε στη πραγματικότητα γιατί, αλήθεια σας λέω, δεν ξέρω αν θα αντιδρούσα «σωστά».
Κάτι μου λέει ότι θα μάθω σύντομα, πολύ σύντομα μάλιστα, ποιά είναι η μαμά της και εκεί είναι που με φοβάμαι...ειλικρινά...
Αυτό που με σκότωσε περισσότερο είναι ότι ο Ανδρέας μου είσπραξε αυτή της τη συμπεριφορά και τράβηξε πίσω μόνος του... Ποιός;;;; Ο Ανδρέας που και να δάγκωνε έχει και κάποια δικαιολογητικά...
Τελικά αναστατώθηκα πάλι!
Πηγή
