 |
| πηγη |
«Ο αδελφός μου, στο Δημοτικό, ερχόταν στο σπίτι στεναχωρημένος. Άρχισε να μας ζητά να του πάρουμε ρούχα- μάρκες για να τα φορά στο σχολείο. Μετά άρχισε να μας λέει ότι είναι άρρωστος και δεν θέλει να πάει σχολείο. Μας πήρε καιρό να καταλάβουμε ότι οι συμμαθητές που τον κορόιδευαν ήταν το πρόβλημα»…
Πολύ συχνά οι μαθητές αποσιωπούν αυτό που τους συμβαίνει, δεν θέλουν να εμπλέξουν τους ενήλικες από φόβο ή ντροπή και υποφέρουν σιωπηρά. Οι γονείς, εκπαιδευτικοί, αλλά και οι φίλοι των παιδιών μπορούν να υποψιαστούν ότι το παιδί θυματοποιείται στο σχολείο παρατηρώντας τα ακόλουθα συμπτώματα:
- Το παιδί επιστρέφει σπίτι πεινασμένο, με σχισμένα ρούχα, κατεστραμμένα βιβλία, του λείπουν πράγματα, ζητά ή κλέβει χρήματα (για να τα δώσει στο θύτη-εκβιαστή), χάνει συνέχεια το κολατσιό του ή τα χρήματά του.
- Έχει ανεξήγητες μελανιές-χτυπήματα και δίνει απίθανες εξηγήσεις για αυτά.
- Το παιδί γίνεται ανεξήγητα επιθετικό στο σπίτι, παράλογο, προκαλεί φασαρίες, επιτίθεται σε άλλα παιδιά ή αδέλφια.
- Φοβάται να περπατήσει μόνο στο σχολείο κι εκλιπαρεί να το πάνε σχολείο με το αυτοκίνητο.
- Δεν θέλει να χρησιμοποιήσει το λεωφορείο και αλλάζει διαδρομή πηγαίνοντας προς το σχολείο.
- Δεν θέλει να πηγαίνει σχολείο, κάνει απουσίες/κοπάνες ακόμα κι όταν το πρόγραμμα προβλέπει γιορτή ή σχολική εκδρομή.
- Δείχνει ανήσυχο/χάνει την αυτοπεποίθησή του.
- Αρχίζει να τραυλίζει. Σταματά να τρώει. Κλαίει πριν κοιμηθεί, έχει εφιάλτες. Απειλεί με αυτοκτονία.
- Πέφτει η σχολική του επίδοση (π.χ. άριστη μαθήτρια έρχεται αδιάβαστη και γράφει κάτω από τη βάση, για να μην τη λένε «φυτό» οι συμμαθήτριές της)
Η παρουσία του σχολικού εκφοβισμού παρεμποδίζει τη μάθηση και την πρόοδο όλων των μαθητών, είτε εμπλέκονται άμεσα είτε ως παρατηρητές. Μακροπρόθεσμα, οι συνέπειες είναι βαριές. Τα παιδιά-θύματα επηρεάζονται με μείωση της αυτοεκτίμησής τους, δυσκολία στη σύναψη φιλικών σχέσεων, πτώση της σχολικής επίδοσης, θυμό, πικρία και εκδικητικότητα για τους εκφοβιστές, αυτοκτονικές σκέψεις, εγκατάλειψη σχολείου, μετατραυματικό σύνδρομο. Πολλοί ενήλικες παραδέχονται ότι ο σχολικός εκφοβισμός τους σημάδεψε για μια ζωή. Στις Η.Π.Α. έχει διαπιστωθεί πως σε αρκετές περιπτώσεις μαζικών πυροβολισμών σε σχολεία προηγείτο σοβαρός εκφοβισμός που έφερε το θύμα σε απόγνωση και το οδήγησε σε τόσο δραματική εκδίκηση. Το δε παιδί-θύτης, αν αφεθεί να συνεχίσει την εκφοβιστική του συμπεριφορά ανεξέλεγκτα, έχει μεγάλες πιθανότητες να εξελιχθεί σε ενήλικα-εκφοβιστή κι επίσης έχει πάνω από 4 φορές μεγαλύτερες πιθανότητες από ότι τα υπόλοιπα παιδιά να εμπλακεί με το νόμο.
Πηγή: Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια, Βικτώρια Πρεκατέ, Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ, Αθήνα
