Το κείμενο αυτό, είναι μία καταγγελία από μία μητέρα- εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής που το 4,5 χρονών κοριτσάκι της, είναι επίσης παιδί με ειδικές ανάγκες.
Μία εκπαιδευτικός την ώρα που παλεύει να μάθει στα παιδιά με ειδικές
ανάγκες που διδάσκει ότι όλα τα παιδιά έχουν ίσα δικαιώματα στην
εκπαίδευση και τη ζωή, ταυτόχρονα γίνεται " θύμα" στην Ελλάδα του
σήμερα, με το κράτος να αρνείται να δώσει στο δικό της παιδί με ειδικές
ανάγκες, την ευκαιρία για μάθηση.
Ο μόνος τρόπο διαμαρτυρίας της ήταν η προσωπική της σελίδα στο facebook. Εμείς δεν έχουμε παρά να δώσουμε βήμα σε αυτή τη γυναίκα για να ακουστεί η φωνή της, αντιπροσωπεύοντας μεγάλο ποσοστό γονιών αλλά και εκπαιδευτικών στην Ελλάδα του σήμερα.
«Είμαι νηπιαγωγός ειδικής αγωγής εν ενεργεία. Ταυτόχρονα, είμαι γονιός μιας μικρής 4,5 ετών που έχει σύνδρομο Di George. Μερικά από τα κυριότερα συμπτώματα αυτού είναι: σοβαρά κινητικά προβλήματα (σπαστική τετραπληγία), σοβαρά προβλήματα καρδιολογικής φύσεως και ιδιαίτερα ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα. Εδώ τονίζω πως ένα απλό συνάχι μπορεί να την οδηγήσει με σοβαρή λοίμωξη στο νοσοκομείο.
Για τους παραπάνω λόγους, το ΚΕ. Δ.Δ.Υ. έπειτα από την εξέτασή της πριν από 5 μήνες, πρότεινε διδασκαλία κατ' οίκον για την κόρη μου (1 ώρα διδασκαλία στο σπίτι καθημερινά από ειδική παιδαγωγό). Πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς στείλαμε τα απαραίτητα έγγραφα προς την Πρωτοβάθμια Διεύθυνση Εκπαίδευσης του οικείου νόμου, ακολουθώντας την απαραίτητη γραφειοκρατική διαδικασία. Προς το τέλος Οκτώβρη, η Διεύθυνση προκήρυξε τη θέση και ενδιαφέρθηκε να αναλάβει μία εκπαιδευτικός νηπιαγωγός ειδικής αγωγής.
Aναμένοντας να ολοκληρωθεί η υπερωριακή της πρόσληψη (μιας και εργάζεται ήδη στις δομές της ειδικής αγωγής), έφτασε Δεκέμβρης. Στις 3 Δεκέμβρη, Παγκόσμια ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες, μου ανακοινώθηκε από την οικεία Πρωτοβάθμια Διεύθυνση ευθαρσώς πως το ΕΣΠΑ δεν αναλαμβάνει την πληρωμή της εκπαιδευτικού που θα εργαστεί στη διδασκαλία κατ' οίκον. Δεδομένου, πως όλοι οι εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής φέτος έχουμε προσληφθεί μέσω ΕΣΠΑ, αντιλαμβάνεται ο καθένας πως δεν υπάρχει συνάδελφος που να πληρώνεται μέσω τακτικού προϋπολογισμού. Συμπερασματικά, η κόρη μου θα μείνει εκτός της εκπαίδευσης.
Το ΕΣΠΑ, πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που έχει αναλάβει στην εκπαίδευση τομείς που αφορούν ευπαθείς ομάδες όπως τα Σ.Μ.Ε.Α.Ε., παράλληλη στήριξη μαθητών με αναπηρίες σε τυπικές τάξεις, άξονες ολοήμερου σχολείου, άξονες υποστήριξης τεχνολογιών για άτομα με ειδικές ανάγκες, έχει αφήσει εκτός την πλέον ευπαθή ομάδα των μαθητών, αυτών που πρέπει να παρακολουθήσουν διδασκαλία κατ' οίκον. Παρά την ψήφιση του νόμου 3699 το 2008 για την Ειδική Αγωγή, που δεσμεύεται να διασφαλίσει στα άτομα με αναπηρίες ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες «... ίσες ευκαιρίες για πλήρη συμμετοχή και συνεισφορά στην κοινωνία, ανεξάρτητη διαβίωση, οικονομική αυτάρκεια και αυτονομία με πλήρη κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους στη μόρφωση και στην κοινωνική και επαγγελματική ένταξη» (Αρθρο 1, παράγραφος1) αρνούνται στην πράξη τις ελάχιστες περιπτώσεις που δικαιούνται επίσημα διδασκαλία κατ' οίκον σε μαθητές με ειδικές ανάγκες. Μία δαπάνη που κοστίζει μόλις 195 ευρώ (μικτά) μηνιαίως κατά περιστατικό. Ταυτόχρονα, είναι αναρίθμητες και καθημερινές οι περιπτώσεις κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος σε ανούσιες δράσεις.
Αυτό, λοιπόν, μου συνέβη την 3η Δεκέμβρη ,την ώρα που μιλούσα στους μαθητές μου για την ισότητα όλων των παιδιών στην εκπαίδευση, στη φιλία, την αγάπη, τη ζωή. Το μόρφωμα που θέλει να ονομάζεται Υπουργείο και μάλιστα Παιδείας, γύρισε την πλάτη (και) στην κόρη νομίζοντας ότι απευθύνεται σε ακόμη ένα γονιό που θα το καταπιεί αδιαρτύρητα... Αμ δε...!».
Πηγή
Ο μόνος τρόπο διαμαρτυρίας της ήταν η προσωπική της σελίδα στο facebook. Εμείς δεν έχουμε παρά να δώσουμε βήμα σε αυτή τη γυναίκα για να ακουστεί η φωνή της, αντιπροσωπεύοντας μεγάλο ποσοστό γονιών αλλά και εκπαιδευτικών στην Ελλάδα του σήμερα.
«Είμαι νηπιαγωγός ειδικής αγωγής εν ενεργεία. Ταυτόχρονα, είμαι γονιός μιας μικρής 4,5 ετών που έχει σύνδρομο Di George. Μερικά από τα κυριότερα συμπτώματα αυτού είναι: σοβαρά κινητικά προβλήματα (σπαστική τετραπληγία), σοβαρά προβλήματα καρδιολογικής φύσεως και ιδιαίτερα ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα. Εδώ τονίζω πως ένα απλό συνάχι μπορεί να την οδηγήσει με σοβαρή λοίμωξη στο νοσοκομείο.
Για τους παραπάνω λόγους, το ΚΕ. Δ.Δ.Υ. έπειτα από την εξέτασή της πριν από 5 μήνες, πρότεινε διδασκαλία κατ' οίκον για την κόρη μου (1 ώρα διδασκαλία στο σπίτι καθημερινά από ειδική παιδαγωγό). Πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς στείλαμε τα απαραίτητα έγγραφα προς την Πρωτοβάθμια Διεύθυνση Εκπαίδευσης του οικείου νόμου, ακολουθώντας την απαραίτητη γραφειοκρατική διαδικασία. Προς το τέλος Οκτώβρη, η Διεύθυνση προκήρυξε τη θέση και ενδιαφέρθηκε να αναλάβει μία εκπαιδευτικός νηπιαγωγός ειδικής αγωγής.
Aναμένοντας να ολοκληρωθεί η υπερωριακή της πρόσληψη (μιας και εργάζεται ήδη στις δομές της ειδικής αγωγής), έφτασε Δεκέμβρης. Στις 3 Δεκέμβρη, Παγκόσμια ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες, μου ανακοινώθηκε από την οικεία Πρωτοβάθμια Διεύθυνση ευθαρσώς πως το ΕΣΠΑ δεν αναλαμβάνει την πληρωμή της εκπαιδευτικού που θα εργαστεί στη διδασκαλία κατ' οίκον. Δεδομένου, πως όλοι οι εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής φέτος έχουμε προσληφθεί μέσω ΕΣΠΑ, αντιλαμβάνεται ο καθένας πως δεν υπάρχει συνάδελφος που να πληρώνεται μέσω τακτικού προϋπολογισμού. Συμπερασματικά, η κόρη μου θα μείνει εκτός της εκπαίδευσης.
Το ΕΣΠΑ, πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που έχει αναλάβει στην εκπαίδευση τομείς που αφορούν ευπαθείς ομάδες όπως τα Σ.Μ.Ε.Α.Ε., παράλληλη στήριξη μαθητών με αναπηρίες σε τυπικές τάξεις, άξονες ολοήμερου σχολείου, άξονες υποστήριξης τεχνολογιών για άτομα με ειδικές ανάγκες, έχει αφήσει εκτός την πλέον ευπαθή ομάδα των μαθητών, αυτών που πρέπει να παρακολουθήσουν διδασκαλία κατ' οίκον. Παρά την ψήφιση του νόμου 3699 το 2008 για την Ειδική Αγωγή, που δεσμεύεται να διασφαλίσει στα άτομα με αναπηρίες ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες «... ίσες ευκαιρίες για πλήρη συμμετοχή και συνεισφορά στην κοινωνία, ανεξάρτητη διαβίωση, οικονομική αυτάρκεια και αυτονομία με πλήρη κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους στη μόρφωση και στην κοινωνική και επαγγελματική ένταξη» (Αρθρο 1, παράγραφος1) αρνούνται στην πράξη τις ελάχιστες περιπτώσεις που δικαιούνται επίσημα διδασκαλία κατ' οίκον σε μαθητές με ειδικές ανάγκες. Μία δαπάνη που κοστίζει μόλις 195 ευρώ (μικτά) μηνιαίως κατά περιστατικό. Ταυτόχρονα, είναι αναρίθμητες και καθημερινές οι περιπτώσεις κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος σε ανούσιες δράσεις.
Αυτό, λοιπόν, μου συνέβη την 3η Δεκέμβρη ,την ώρα που μιλούσα στους μαθητές μου για την ισότητα όλων των παιδιών στην εκπαίδευση, στη φιλία, την αγάπη, τη ζωή. Το μόρφωμα που θέλει να ονομάζεται Υπουργείο και μάλιστα Παιδείας, γύρισε την πλάτη (και) στην κόρη νομίζοντας ότι απευθύνεται σε ακόμη ένα γονιό που θα το καταπιεί αδιαρτύρητα... Αμ δε...!».
Πηγή
